Colofon Groninger Studentenkrant St. Walburgstraat 22C 9712 HX GRONINGEN http://www.studentenkrant.org ISSN 09270237
Inhoud Gesprek
Matthijs van Nieuwkerk draait door
PAGINA 3
Compleet met strohoed vertelt presentator Matthijs van Nieuwkerk ons alles over Mark Rutte, het leven als een prins én het geheim van presenteren. ‘Je moet gewoon goed zijn. Hoezo moet je daarom lachen?’
De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van 6000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.
Achtergrond
Stichtingsbestuur
Uitgespreid
Ramadan in Selwerd Deze maand doen talloze moslims mee aan de ramadan. Ze doen dit om eraan te denken dat niet iedereen het even goed heeft in de wereld. Wij spreken Libanees Wisam Chemissany vanuit de ivoren toren van het wetenschappelijk onderwijs. Denkt hij ook aan de armen?
Voorzitter: Sybrenne Lenstra (0649105092), acquisitie en pr: Hanna Mai Hulshof (06-12025319) en Rigje Rosie (06-42021286), penningmeester: Arjan Kwakernaak (06-49779297) bestuur@studentenkrant.org
Hoofdredactie
Studentenkrant Oktober 2006
Studentenhuizen: waar woon jij?
PAGINA 4
PAGINA 6/7
Als student heb je niet altijd even veel keus bij het vinden van een geschikte woonruimte. In deze Uitgespreid laat de Studentenkrant zien dat ook minder voor de hand liggende locaties hun eigen charme hebben.
Sport
Hockey op drieënhalve meter diepte Studentensport nummer één kent steeds vreemdere varianten. Veldhockey en ijshockey kenden we, maar nu zijn de Groningers zelfs bezig met onderwaterhockey! De Studentenkrant dook mee het diepe in.
Ricus Dullaert (06-41886410) en Zosia Kooi (06-12540884) hoofdredactie@studentenkrant.org
PAGINA 8
Eindredactie Jan Luursema
Redactie Deirdre Das, Roza Freriks, Frieda Hamster, Hanneke Jansen, Peter Keizer, Adinda Lont, Bart Jan Teunisse, Sjef Weller, Ester Westerhuis, Hans van der Woude
Fotografie Jan Luursema, Moniek Steenbergen, Ester Westerhuis
Vormgeving Adine Versluis, Jan Luursema
Foto: Jan Luursema
Volkskrant-columnist Martin Bril besprak in De Wereld Draait Door de algemene politieke beschouwingen. ‘Wouter Bos was ook best geestig.’ Weet jij ook nog niet wat je moet stemmen 22 november? Lees dan volgende maand de Studentenkrant waarin alle politici hun zegje mogen doen.
Medewerkers Jacob Creuzfeld
Drukwerk Drukkerij 1984
Coverfoto Jan Luursema
Webmaster Peter Keizer
www.studentenkrant.org
Door Jan Luursema 2 Groninger Studentenkrant
Entree
‘Politici: je gebruikt ze en je wordt gebruikt’
Matthijs van Nieuwkerk is gewoon goed
Het gaat goed met Matthijs van Nieuwkerk. Hij is begonnen aan zijn tweede seizoen als presentator van de succesvolle programma's Holland Sport en De Wereld Draait Door. Met strohoed en Hawaiibloes ziet hij er relaxter uit dan ooit. De Studentenkrant was te gast bij de opnames van De Wereld Draait Door. ‘Ik heb een leven als een prins!’ Door Ricus Dullaert en Zosia Kooi Fotografie: Jan Luursema
wel altijd actuele gasten te hebben.' Vanwege de verkiezingen zijn veel van die gasten de laatste tijd politici. 'Ach, je wordt gebruikt en je gebruikt hen. Je hebt elkaar nodig.' Zo was de avond ervoor Mark Rutte de tafelheer bij De Wereld Draait Door. 'Mark was braaf, maar ook een beetje saai. Hij stelde vragen, dat doet Goedemorgen Nederland niet eens. Maar het is een hele sympathieke jongen. Ach, het was een experiment. Volgende week hebben we Wouter Bos.' Normaal gesproken heeft Van Nieuwkerk de hulp van vaste tafelheren of een tafeldame: Giel Beelen, Sophie Hilbrand en Marc-Marie Huijbregts. 'Giel draait natuurlijk altijd zijn plaatjes. We moeten een beetje teasen, we zijn er voor jong en oud. Ik ben niet heel oud, maar ik ben ook geen twintig meer. Dus hebben we wat jongere mensen erbij gezocht. Ik zie het aan
De Wereld Draait Door wordt opgenomen in studio de Plantage, een gebouw in Amsterdam Oost dat pal naast de ingang van Artis ligt. De set van het programma blijkt voor de helft een café te zijn, het andere deel bestaat uit het bekende rode decor met de wereld die doordraait op de achtergrond. In de redactieruimte zet Matthijs van Nieuwkerk zich aan tafel, een strohoed op zijn hoofd, nog zonder colbertje. Zijn gebloemde bloes maakt het plaatje compleet. Ontspannen gaat de 46-jarige Van Nieuwkerk het gesprek aan: 'Waar gaan we het over hebben, jongens?'
‘Ik heb een uitstraling alsof ik weet waar ik het over heb’
We gaan het hebben over de nieuwe zenderindeling bij de publieke omroep. Daarbij is Nederland 3 bedoeld als zender voor de jeugd, maar ook het Europese clubvoetbal wordt er uitgezonden. Dit heeft deze avond als gevolg dat De Wereld Draait Door maar een half uurtje duurt. Daarna moet het wijken voor de voorbeschouwing van PSV tegen Bordeaux. De volgende dag zal er zelfs helemaal geen uitzending zijn. 'Doodzonde. Iedereen is ermee in verlegenheid, ook de Hilversumse bazen die dit bedacht hebben. Die vinden ook dat wij het belangrijkste programma op Nederland 3 zijn, qua statuur en imago. Ik vind het ontzettend jammer. Ik kan ook zeggen dat ik een vrije dag heb, maar zo zie ik het niet.' Met meer dan een half miljoen kijkers per dag is De Wereld Draait Door inderdaad een van de meest succesvolle programma's van Nederland 3. 'We zijn natuurlijk een dagelijks programma. Er kijken meer mensen naar de Lama's, maar voor de continuïteit zijn we wel belangrijk, samen met Onderweg Naar Morgen. Wel denk ik dat wij meer een Nederland 3-publiek dan ONM hebben.' Wat vindt Van Nieuwkerk eigenlijk van de kwaliteit van de programma's die er in het nieuwe tv-seizoen bij de publieke omroep te zien zijn? 'Het ene programma vind ik leuk, het andere vind ik waardeloos. Het is nooit ordinair of erg plat. Ik geloof wel dat er een bepaalde smaak wordt bewaard.' En zijn eigen programma? 'Tja, ik maak het zelf. We proberen
mijn eigen kinderen, die zijn 17 en 18, en die vinden het hartstikke leuk! Maar ook de ouderen voelen zich goed bij het programma, omdat ik een uitstraling heb alsof ik weet waar ik over praat. Het is ons gelukt om die mix goed bij elkaar te brengen. Dat is toch bijzonder.' De tafelheren en -dame zijn vooral belangrijk om de show verrassend te houden. 'Iemand als Marc-Marie becommentarieert mij en slaat een totaal andere weg in. Dan krijg je een soort live-spanning en ook ongemak. Ik ben soms heel ongemakkelijk of verlegen over wat hij doet. Daarom praten we buiten de opnames ook nooit met elkaar. Anders hou het je het echte gesprek al op de gang. We zijn ontzettend op elkaar gesteld, maar we hebben gezegd dat we pas een keertje met elkaar uit eten gaan als we ooit gaan stoppen met dit programma.' De laatste jaren waren een roerige tijd voor Van Nieuwkerk. Na een mislukt avontuur bij de Amsterdamse tv-zender AT5 en een half jaar als netcoördinator bij Nederland 3 kwam hij uiteindelijk voor de camera terecht.
Kijkt hij nu al weer verder dan zijn huidige baan? 'Ten eerste heb ik gewoon nog een tweejarig contract. Ik heb ook vijftien jaar bij dezelfde krant gewerkt, het is niet zo dat er geen rust in me zit. Het gaat gewoon goed met me. Sommige mensen denken dan wel, daar heb je hem weer, krijgt hij weer een leuke baan. Maar als je bekend bent en je manifesteert jezelf, zijn er altijd een paar die je het licht in de ogen niet gunnen.' Elke maandag presenteert Claudia de Breij De Wereld Draait Door, zodat Van Nieuwkerk tijd heeft voor de presentatie van Holland Sport. 'Afgelopen maandag kon Claudia niet, dus toen heb ik allebei de programma's gedaan. Dan sta je je in de STER-spot snel om te kleden voor de volgende live-show.' De Breij voelt zich niet gepasseerd. 'Nee, Claudia wilde eerst helemaal niet, ze heeft gewoon haar eigen theatershow. Maar op maandag heb ik dus Holland Sport, en dat geef ik niet op.' Genoeg te doen dus. Toch voelt Van Nieuwkerk zich als presentator een stuk relaxter dan in zijn oude baan. 'Als hoofdredacteur van het Parool moest ik echt heel hard werken, nu heb ik een leven als een prins! Het gaat goed, ik heb een leuk programma. Ik hoef pas om twee uur op mijn werk te komen, ik heb een strooien hoed op mijn hoofd. Als netcoördinator droeg ik een stropdas. Dat is wel even wat anders.' Hoe komt een netcoördinator eigenlijk voor de schermen terecht? 'Eerlijk gezegd denk ik dat je gewoon goed moet zijn. En ik ben goed. Hoezo moet je daarom lachen? Ik heb wel wat gepresteerd. Dus dat durf ik best van mezelf te zeggen.' Hij kan het zeggen, zijn charme maakt veel goed. Het blijkt uit al zijn bewegingen, de manier waarop hij even iemand aanschiet, de aansporing om vooral even het nabijgelegen Artis binnen te lopen. Later bij de opnames van De Wereld Draait Door zet Van Nieuwkerk het publiek gemakkelijk naar zijn hand. Schijnbaar moeiteloos springt hij met de hem kenmerkende radheid van tong van onderwerp naar onderwerp. Het valt niet te ontkennen. Matthijs van Nieuwkerk ís ook gewoon goed.
Het gesprek
Groninger Studentenkrant 3
Ook aan de universiteit doen moslims mee aan de ramadan
Honger en dorst hebben is de bedoeling
Geen eten, drinken of seks. De ramadan is weer begonnen voor de meeste moslims. Net als elk jaar wordt er een maand lang in opdracht van de Islam gevast. Voor sommige een eitje, voor andere een ware beproeving. Wissam Chemissany, derdejaars AIO bij High Energy Physics, is afkomstig uit Libanon en gaat de uitdaging aan. Door Zosia Kooi 'Het is soms best zwaar, maar ik ben het gewend. Ik doe de ramadan elk jaar.' Chemissany is trots op zijn afkomst en begint dit jaar de ramadan vol overtuiging. Hij legt uit wat het precies inhoudt: 'We mogen geen eten, geen water en geen seks met de meisjes tussen vijf uur 's ochtends tot half zeven 's avonds. Het heeft voor hem grote betekenis om dit elk jaar te doen. 'Je kiest ervoor om verschillende redenen. Om je in de armere medemens te kunnen verplaatsen, dicht bij God te komen en om onszelf te reinigen van alle zonden.' Hij heeft wel twijfels over de manier waarop gevast wordt. 'Ik denk niet echt aan de armen als ik aan het vasten ben, omdat ik na half zeven kan eten wat ik wil. Het zou veel beter zijn als we ook na zonsondergang simpel en goedkoop zouden leven. Die paar uur zijn niet genoeg om me zo te laten voelen als de minderbedeelden.'
‘Nederlanders maken vast flauwe grapjes’ De ramadan beperkt de Libanees echter niet. 'Voor mij is het niet lastig. Honger en dorst hebben is juist de bedoeling. Sommige mensen in Libanon die ik ken, hadden er wel problemen mee en haakten dan af. Het enige waar ik zelf wel moeite mee heb, is dat ik na een lange dag werken thuis nog eten moet koken. Dat is dan best zwaar. In Libanon kookte mijn moeder altijd voor me.' In Nederland ervaart hij religie heel anders. 'Door het jaar heen laat ik niet zo blijken dat ik religieus ben, dus ik vind het nu ook niet nodig om het aan iedereen vertellen.' Ook verwacht hij dat Nederlandse mensen niet allemaal positief zullen reageren. 'Ze maken vast flauwe grapjes.' Het geloof is voor hem dan ook moeilijk aan anderen uit te leggen. 'Het begrip voor de Islam is hier niet zo groot. Vooral om Nederlanders te overtuigen dat het een vreedzaam geloof is. Dat komt omdat er gewoon teveel mensen zijn die het geloof op de verkeerde manier uitvoeren.' Hij heeft wel hoop voor de toekomst: 'Beetje bij beetje gaat het beeld wel veranderen als mensen het onderscheid kunnen maken tussen echte moslims en moslims die doen alsof.' Het is dus toch niet helemaal hetzelfde om hier aan de vastenmaand mee te doen. 'Ik mis de zoete lekkernijen die bij de ramadan horen, omdat ik ze zelf niet kan maken.' Hij moet nog de hele maand oktober, maar een eindfeest als hij gewend is zal er niet komen. 'In Libanon wordt er altijd flink gefeest aan het einde van de Ramadan. Alle meisjes en jongens gaan uit om het te vieren. Ik blijf gewoon hier en vier het feest via de MSN met mijn familie en vrienden.' 4 Groninger Studentenkrant
Kortjes
Ondanks het beeld dat er bestaat, gaat het niet alleen om eten tijdens de ramadan. 'We mogen tegelijkertijd ook helemaal geen slechte dingen doen. Geen flauwe grappen, naar meisjes staren of liegen. We moeten zo dicht mogelijk bij het meest ideale, elegante en behulpzame blijven', vertelt Chemissany hierover. Of hij dit zelf volhoudt: 'Ik probeer altijd het beste te doen, ook al is dat soms moeilijk.'
Chinese docent stript voor studenten ANP - Een 56-jarige docent aan de universiteit van Changzhou in het oosten van China is door de Chinese autoriteiten berispt omdat hij tijdens een college zijn kleren had uitgetrokken. De 56-jarige Mo Xioxin trok zijn kleren uit tijdens een les over het thema 'lichaam en kunst'. De leraar had voor het college vier modellen, onder wie een hoogbejaarde man en vrouw, uitgenodigd. Net als Mo verschenen de modellen naakt voor de leerlingen. Van de dertig studenten in de collegezaal voelde een aantal zich zeer ongemakkelijk .
CDA krabbelt terug na abominabel plan Het CDA wilde studenten hun masteropleiding op termijn volledig zelf laten betalen. Dat stelde de partij voor in haar con-
ceptverkiezingsprogramma. Het voorstel had ruwweg een verviervoudiging van het collegegeld betekend. Het collegegeld voor het eerste deel van de hogere opleiding, het bachelordeel, bleef onaangetast in de plannen, stelde een woordvoerder van de partij. Na hevige kritiek van onder andere de SP en D66 en de Landelijke Studenten Vakbond trok het CDA het voorstel echter weer haastig in. Studerend Nederland kan weer gerust gaan slapen.
Frans Zwarts heeft geen lening nodig Rector Magnificus Frans Zwarts van de Rijksuniversiteit Groningen heeft een eervolle vermelding behaald in Elsevier. In een alfabetische lijst van goedverdienende Nederlanders eindigde Zwarts op de laatste plaats met een inkomen van 107.900 euro.
De RuG moest dit openbaar maken door de Wet Openbaarheid uit publieke middelen gefinancierde Topinkomens.
Studenten vissen achter het net Guido - Only in America : aan het Kenai Peninsula College, een tak van de University of Alaska Anchorage, kan je sinds kort het keuzevak 'Hengelen' volgen. Yep, vissen. De cursus is opgesplitst in twee deelvakken: 'General Fishing' en 'Fly Fishing'. Het visvak is wel niet weggelegd voor de modale beursstudent. De cursus van een week kost 1100 dollar (+ een extra 300 voor slapen en eten), maar voor dat geld vlieg je meteen ook naar een verre uithoek van Alaska om een paar dikke zalmen te gaan vangen. Toch eerst maar even aan de Trump University leren hoe die poen bijeen te schrapen...
Nieuws & Achtergrond
IBB en Direct Wonen vangen meeste geld
Makelaardijen verdienen flink aan verdubbelde contractkosten Als je verhuist, blijkt bij het ondertekenen van het contract vaak dat je een eenmalig bedrag moet betalen. De verhuurder duidt dit bedrag aan met vage benamingen als administratiekosten, contractkosten of bemiddelingskosten. Sinds een tijdje is er geen wetgeving meer om deze bedragen binnen de perken te houden, zodat de kosten soms meer dan verdubbeld zijn! De Studentenkrant ging op onderzoek uit. Door Ricus Dullaert Fotografie: Peter Keizer De gemiddelde student moet lang zoeken naar een geschikte kamer. Als hij die eindelijk gevonden heeft, wacht vaak een onaangename verrassing. Ergens aan het einde van het contract staat een bedrag onder de noemer administratiekosten of contractkosten. De huurder heeft geen andere keus dan te betalen of verder te zoeken naar een andere kamer. Een andere bron van inkomsten voor de woningcorporaties en makelaardijen zijn de bemiddelingskosten. Dit is de moeite die het bemiddelingsbureau (het bedrijf waarvan je de kamer huurt) moet doen om een huurder te vinden voor de kamer. Ondanks de woningnood die de afgelopen jaren in Groningen heerste is het gebruikelijk dat hiervoor een maandhuur wordt gevraagd.
bij sommige makelaardijen de afgelopen jaren te zijn verdubbeld. Moest je bij de IBB Makelaardij in 2002 nog vijftig euro betalen, dit jaar was het al honderd euro. Bij Direct Wonen werd er zelfs een keer tweehonderd euro aan contractkosten gevraagd, toen zij hun bemiddelingskosten misliepen. In het verleden bestond er nog regelgeving tegen de contractkosten. Het maximum dat je moest betalen was toen zestig euro. Als de verhuurder meer vroeg, kon de student gaan klagen bij de huurcommissie. Tegenwoordig mag de aanbieder van de kamer in principe vragen wat hij wil. Bij extreem hoge kosten kun je wel verhaal gaan halen bij de kantonrechter, maar dat kost meer dan de contractkosten zelf. Volgens Wimar Hebels, secretaris van de Groninger Studentenbond, is dit een slechte zaak. Als lid van de huisvestingswerkgroep heeft hij flink wat ervaring met de bedragen die de huurders moeten betalen. 'Sinds er geen regelgeving meer is, valt het aan de verhuurder het eenmalige bedrag vast te stellen. Het enige wat je hiertegen kunt doen is niet huren, maar dat is natuurlijk geen optie. Het meer dan verdubbelen van de contractkosten in een paar jaar vind ik behoorlijk asociaal.' Direct Wonen en de IBB Makelaardij hadden geen commentaar.
Apart’ja
Als we enkele contracten naast elkaar leggen blijken de eenmalige kosten
Martin vertelt wat er mis is Hij staat altijd op de brug bij het Groninger Museum: Martin, vijftig jaar, straatkrantverkoper uit Bulgarije. Je hoeft maar even met hem te praten en je valt voor hem; het is iemand om te bewonderen. 'Ik woon in een caravan zonder elektriciteit en water, maar dat is niet erg. Ik ben gelukkig. Gezondheid is veel belangrijker dan geld. Je moet moed hebben.'
Door Roza Freriks
Bij het woord moed gaan zijn wangen gloeien. 'Jullie zijn verwend, weten niet meer wat armoede is. Jullie krijgen goed onderwijs.' Martin vertelt uitgebreid over wat er mis is in de wereld. Hij switcht moeiteloos van olie naar drugs, waar hij geen goed woord voor over heeft. Zijn betrokkenheid bij wat er om hem heen gebeurt, blijkt wel uit het feit dat hij via een radiootje achter op zijn fiets altijd naar de BBC luistert. De verkoper van De Riepe mag dan tegenwoordig langs de zijlijn van het wereldtoneel staan, hij volgt alles precies. 'Jullie zijn de nieuwe generatie. Jullie moeten strijden voor een betere wereld. De regering negeert zoveel problemen.'
Nieuws & Achtergrond
Martin heeft in zekere zin wel het recht om de huidige generatie laksheid te verwijten. Hij is vijf jaar geleden illegaal naar Nederland gekomen, om 'politieke redenen'. Die hebben alles te maken met het communistische regime in Bulgarije, waartegen hij samen met vrienden midden jaren tachtig in verzet kwam. Ze demonstreerden en probeerden een opstand te veroorzaken. Hierdoor belandde de Bulgaar in de gevangenis, waar hij en vele
Foto: Ester Westerhuis anderen met hem psychisch en mentaal gemarteld werden. Martin vertelt over de geheime dienst. 'Als ik aan hen denk voel ik zo'n ontzettende woede. Dan wil ik ze wel vermoorden. Als compensatie voor de dood van mijn neef die voor mijn ogen neergeschoten werd, kregen we 1200 euro. Ik zag vrienden om me heen gek worden. Nooit is er iets over gezegd, geen enkel excuus. Zelfs de Europese Unie negeert het verleden.' Het is een opvallende tegenstrijdigheid in de straatkrantverkoper.
Aan de ene kant lijkt hij zo in harmonie met zijn bestaan, maar de kwaadheid over wat er toen gebeurd is, is er niet minder om. Martin is dan ook vooral gevlucht voor zijn herinneringen. Als hij in Bulgarije is, blijft alles terugkomen. Desalniettemin denkt hij wel aan teruggaan, want zijn vrouw en kinderen wonen er nog. 'Ik mis ze en stuur ze natuurlijk brieven, maar vooral geld. In 2007 ga ik misschien terug, als Bulgarije zich aansluit bij de EU. Nu kunnen er nog lastige vragen gesteld gaan worden.' Denkend aan zijn gezin, zegt hij: 'Ze willen allemaal dat ik thuis kom.' Groninger Studentenkrant 5
Uitgespreid
Studenten wonen op dentes. Arjen en Ivar hebben allebei een kamer van circa dertig vierkante meter. Verder hebben ze een gedeelde keuken en douche, maar misschien wel het belangrijkste: ze hebben allebei hun eigen dek. Ivar: 'Mensen vragen vaak of we wel stromend water hebben en of het niet heel erg behelpen is, maar wij hebben gewoon dezelfde voorzieningen als andere huizen. Het enige verschil is dat dit een boot is.'
Er zijn maar weinig studenten die wonen op een woonboot. Velen met een normale studentenkamer zullen jaloers zijn op de paar studenten die wel een kamer op een boot hebben bemachtigd. Is die jaloezie terecht of is het gewoon ontzettend onhandig om op een boot te leven? Door Hans van der Woude Fotografie: Jan Luursema
Studentenhuizen
Corpsh
Blub Tropicana
Aan de Eendrachtskade ligt de woonboot Blub Tropicana. Ivar Clous, student Pedagogische Wetenschappen en Arjen de Boer, student Management & Ondernemerschap wonen hier samen met twee stu-
Als je binnen in de boot bent, is er eigenlijk ook weinig verschil te merken met een 'gewoon' studentenhuis. Alleen de opblaas zwaardwalvis boven de trap en de visjes die in de gang geschilderd zijn herinneren je aan het waterleven. Als je op het dek komt, is er toch een duidelijk verschil met andere huizen. Een prachtig wijds uitzicht over het water heb je bij de meeste normale huizen niet. 'Als je hier op het dek zit heb je een soort van vakantiegevoel. We hebben hier de hele dag zon en zomers barbecuen we hier altijd', aldus Ivar.
Onder de verschillende soorten studentenwoningen waar de Studentenkrant op bezoek ging mocht een corpshuis natuurlijk niet ontbreken. Daarom kregen we vorige week dinsdag een gastvrij onthaal in Huize 'Koster' aan de Werfstraat. Door Bart Jan Teunisse Bij binnenkomst hangt er de sfeer die je enigzins bij corpshuizen zou verwachten: een groep jongens die onderuitgezakt met een biertje luid en gezellig zitten te ouwehoeren, ondertussen met een half oog kijkend naar de voetbalwedstrijd Arsenal-Porto. De enkeling die het waagt een flauwe grap te maken wordt snel verbaal afgestraft. Huize 'Koster' bestaat sinds 1989 en is eigendom van een 'prettig gestoorde' Stadjer uit Beijum. Dinsdagavond wordt er altijd met de huisgenoten gegeten en soms een spelletje gespeeld. 'Vanavond zijn we echter uit eten gegaan, we hadden al een tijdje niet meer schoongemaakt', zegt Floris Leuftink. De twee senioren van het huis zijn Floris en zijn clubgenoot Joris, die tevens de officiële huisoudste is. De huisjongste is tweedejaars Diederik. Bizarre regels kent
Zijn er dan helemaal geen mindere kanten aan het bootleven? Arjen: 'We ervaren heel weinig nadelen aan het wonen op een woonboot. Door het platte dak is het zomers wel warm en het verkeer van de Eendrachtskade rijdt vlak langs de boot, maar verder zie ik eigenlijk alleen maar voordelen.' Het blijkt dus allesbehalve onhandig te zijn om op een woonboot te wonen en de mensen die jaloers zijn hebben gelijk: wonen op een boot is supermooi.
Decadent kraken Op goed geluk bellen we aan bij een aantal kraakpanden in een zijstraat van de Paterswoldseweg. Bij het tweede pand worden we hartelijk ontvangen door een vijfdejaars biologiestudent: 'Kom maar naar boven hoor! Jullie treffen het wel, het is echt een teringbende, zoals een kraakpand behoort te zijn! Het is vandaag schoonmaakdag, maar we zijn beiden te laks om er iets aan te doen.' Door Frieda Hamster Fotografie: Jan Luursema
Twee vijfdejaars biologiestudenten wonen al ruim drie jaar in een blok van kraakpanden. 'Nadat er in het huis naast ons brand was, zijn alle omliggende panden onbewoonbaar verklaard en gekraakt.’ Via een medestudent zijn de twee mannen indertijd aan het pand gekomen. 'We wonen in het meest decadente kraakpand van Groningen, wordt ons vaak verteld'. Een decadent kraakpand? Een huis met graffiti op de muren, kabels her en der, nauwelijks vloerbedekking, decadent? Het antwoord komt al snel. Via het balkon worden we langs een grote tuin met terras geleid naar het volgende huis met daarin een zelfgemaakte sauna (!) 'Ja, we maken alles zelf in het huis. Gelukkig is er iemand in het blok met veel verstand van elektriciteit, maar als je hier woont moet je toch wel een beetje handig zijn. We kunnen natuurlijk geen huisbaas bellen die voor ons een aantal dingen wil opknappen. Zo hebben we zelf een dakraam gefikst', zeggen ze vol trots. Met gas, licht, water, internet en kabel naast de sauna en de tuin kun je wel spreken over mooie woonruimte. Voor vijftig euro in de maand zijn de twee bewoners qua kosten klaar. We moeten moeite doen om een foto te nemen van het pand. 'Oké, alleen de woonkamer en de wc dan. Nee, er zijn geen problemen, maar je weet het maar nooit met al die kabels', lachen ze.
huis Koster het huis niet, behalve dat de huisjongste altijd koffie moet zetten als iemand daar om vraagt. Floris: 'Als we bijvoorbeeld in de keuken zitten en we krijgen zin in koffie is er in principe maar één iemand die dat moet doen. Jammer dat zijn koffie steeds te sterk is.' Lang zal Diederik niet meer de huisjongste zijn. Huize Koster zit middenin de hospiteerperiode, waarin bij verschillende eerstejaars wordt gekeken of ze bij het huis passen. Twee eerstejaars zijn erbij gekomen. Huisoudste Joris: 'We willen zoveel mogelijk continuïteit in huis, het is altijd vervelend als halverwege het jaar iemand weggaat of er bij moet komen. Het is kut bij het hospiteren dat je soms iemand moet teleurstellen, omdat hij qua persoonlijkheid niet helemaal klikt.' De jongens zijn allemaal trots op hun lidmaatschap bij Vindicat, maar worden wel eens moe van de clichés die over hun vereniging de ronde gaan. Joris: 'Ik krijg van sommige niet-leden wel eens het idee dat ze denken dat ik me elke avond op de kroeg helemaal klemzuip, dan een meisje naar kelders ontvoer om haar hard te nemen en in te metselen om me daarna schoon te wassen in het zwembad op het dak.' 'En dat kan helemaal niet!', roept Floris, 'Er zit namelijk nu geen water in het zwembad.' Joris vervolgt: 'Je kunt de kroeg zien als een gecontroleerde dierentuin. Je kunt in principe alles maken zolang je het maar bij jezelf uithaalt.' De andere jongens knikken beamend.
Wonen in een blokkendoos Aan het Damsterdiep huisvest woningcorporatie Nijestee sinds vorig jaar meer dan 200 studenten in containerwoningen. Ze staan op de plaats van de bedrijven die er twee jaar geleden zijn afgebrand. Nijestee heeft zichtbaar haar best gedaan door verschillende kleuren containers aan te laten rukken, maar desondanks zien ze er aan de buitenkant nou niet bepaald aanlokkelijk uit.
Studentenhuizen
p de raarste plekken
Tekst en fotografie: Moniek Steenbergen Hoe ziet zo'n woning er van binnen uit en hoe is het om erin te wonen? We bellen aan bij tweedejaars student bedrijfskundige informatica Mathijs Toonder om daarachter te komen. Bij binnenkomst in de van buiten geelgekleurde container valt het op dat er vrij veel ruimte is, maar liefst 27m2. Ook ziet het er van binnen veel minder containerachtig uit dan dat je zou verwachten. Mathijs heeft het gezellig ingericht en het is er erg netjes. Dit laatste komt mede doordat de woning nog geen jaar oud is, waardoor alles nog in zeer goede staat verkeert. De huur bedraagt 330 euro, waar 80 euro huursubsidie vanaf gaat.
Jan Luursema
Feest op de Vijfde
Wonen in een studentenflat is te vergelijken met het kijken naar Naked Gun-films: of je houdt ervan, of je haat het. Veel studenten zijn na een paar maanden al snel weg naar andere studentenhuizen, anderen blijven achter echter jaren plakken in hun flat. De Studentenkrant was te gast op de vijfde verdieping van de Hoendiepflat en maakte kennis met de aantrekkelijkheid van een studentenflat. De afdeling (zo wordt een gang door zijn bewoners genoemd) bestaat uit 26 kamers, waarvan de meeste 13 vierkante meter zijn. Een enkele gelukkige woont in een grotere kamer van ongeveer 20 vierkante meter. Douches, wc's en de keukens worden gedeeld, waardoor er een beetje een campinggevoel aan-
wezig is. Er zijn twee gemeenschappelijke woonkamers in de afdeling, waarvan er eentje is omgebouwd tot fitnessruimte, compleet met playmates aan de muur. De bewoners zitten meestal in de andere woonkamer die gevuld is met tweedehands meubelen, een grote tv, lege bierflesjes en Gumbahcartoons aan de muur. De Vijfde had een aantal jaren geleden de reputatie de meest vrolijke maar ook meest irritante afdeling van de flat te zijn. Tegenwoordig is het er echter redelijk rustig, waarschijnlijk omdat volgens een seniore bewoner 'de harde kern met gemengde resultaten probeert af te studeren'. Voor tweedejaars communicatiestudente Sylke was het eerst even wennen, maar ze paste zich al snel aan: 'Het kan hier nog wel eens vies zijn, zo had een of andere aso vorig jaar stront aan de muur van de wc gesmeerd. Welke debiel doet dat nou? Maar het is hier wel heel gezellig, er heerst veel samenhorigheid. We gaan vaak samen eten of stappen en er is altijd wel iemand thuis om mee te praten. Ook heb je hier beneden een bar waar je heel goedkoop kan drinken en waar elk jaar een heel groot feest is.' Volgens oudgediende Koos Alberda tot Ekenstein heerst er op de gang vooral 'een luie sfeer'. Studentenflats bieden in ieder geval een uitgelezen kans je tijd op aangename wijze te verspillen in gezelschap van mensen die even lui zijn als jij. Ouders, wees gewaarschuwd!
Uitgespreid
Voor de Groningse studenten bestaat er al een aantal decennia de mogelijkheid om massaal samen te wonen. Dit gebeurt voornamelijk in de gillend lelijke grijze flats in Selwerd en de Hoendiepflat in de Zeeheldenbuurt die de Groningse horizon verpesten. Door Bart Jan Teunisse
Mathijs heeft geen contact met de andere studenten die er wonen, maar hij heeft ook geen last van ze, want de containers zijn goed geïsoleerd. Een ander pluspunt is dat hij de douche, wc en keuken niet met iemand anders hoeft te delen. Een nadeel is het ontbreken van een wasmachine. 'Mijn ouders doen de was, ach dat is ook best handig.' De containers beschikken niet over gas, er is alleen elektriciteit aanwezig. Dit om brand te voorkomen. Containerwoningen staan er namelijk niet om bekend dat ze erg brandveilig zijn. Koken gebeurt dan ook op een elektrische kookplaat, wat goed te doen is volgens Mathijs. Het bevalt hem hier erg goed. 'Ik blijf hier nog wel een tijdje zitten.'
Duikvereniging Calamari laat sporters kennismaken met onderwaterhockey
Hockey spelen met een snorkel In het Corpus-zzwembad komen op maandagavond vijftien sportieve waterliefhebbers samen om te onderwaterhockeyen. Dames zijn hier duidelijk in de minderheid. Van de vijftien deelnemers, zijn er slechts vier gekleed in zwempak of bikini. Gewapend met een kleine houten stick betreden de waterratten het zwembad. De groep beginners oefent in het ondiepe deel. De ervaren hockeyers gaan meteen het diepe in. Door Hanneke Jansen Fotografie: Jan Luursema De 65-jarige Jan Matthezing ontfermt zich over de beginners die een cursus volgen via de ACLO. De sportman beschikt over ruim dertig jaar ervaring. Hij vind onderwaterhockey dan ook een 'prachtsport' en zijn enthousiasme werkt aanstekelijk. De beginnelingen proberen zo vlak mogelijk over de bodem te zwemmen. En hoewel ze staan te popelen om te beginnen aan het echte werk, moeten ze van Matthezing eerst droog oefenen. Niet zonder water, maar zonder stick. Aan de andere kant van het zwembad spelen de meer ervaren spelers van duikvereniging Calamari een wedstrijdje, drie tegen drie. Het doel van het spel is simpel. De puck moet in het drie meter brede doel van de tegenstander worden gespeeld. De spelregels komen verder aardig overeen met die van de ijs- en grasvariant van het spel. Aan het begin van de wedstrijd moeten alle spelers met een hand de doellijn aanraken; dit is de muur achter hun eigen goal. De teams zijn herkenbaar aan de kleur van de sticks, die amper dertig centimeter lang zijn. Als het startsein klinkt, duiken de deelnemers zo snel mogelijk naar het midden van het zwembad om de puck te bemachtigen. Omdat de spelers de puck niet ver kunnen slaan, moeten de teamleden dicht bij elkaar blijven. Van bovenaf gezien beweegt een kluwen spelers
zich van de ene kant naar de andere. Geen wonder dat onderwaterhockey geen echte kijksport is; het spel is nauwelijks te volgen. Om het spel wél met een heldere blik te kunnen volgen, dragen alle spelers een duikbril. Door hun bril kunnen zij de puck in het oog houden, terwijl ze naar de oppervlakte gaan om te ademen door hun snorkel. Daarnaast dragen alle leden vinnen om zich snel en soepel door het water te kunnen bewegen. Een handschoen moet hun slaghand beschermen tegen schaafwonden en sticks van tegenstanders die hun hand voor de puck aanzien. Die puck kan hard aankomen. Sommige leden hebben daarom een traliewerk om hun snorkel. Zo beschermen ze hun mond tegen de loden schijf, die meer dan een kilo weegt.
gehouden door twee scheidsrechters onder water en één arbiter op het droge. Deze laat door middel van een bel of ijzeren staaf horen welk team een overtreding heeft gemaakt. De laatste tien minuten wagen ook de beginners zich aan een wedstrijdje. Onder de bezielende leiding van Matthezing storten zij zich vol overgave op de puck. Dat de teams ongelijk verdeeld zijn, mag de pret niet drukken. De hoeveelheid spetters doet zeker niet onder voor die in een pierenbadje. Misschien toch nog even oefenen in het vlak over de bodem zwemmen.
De strijd tussen de leden van Calamari speelt zich af op drieënhalve meter diepte. Tijdens reguliere wedstrijden wordt er gespeeld op twee tot tweeënhalve meter diepte. Per team mogen er zes spelers in het water zijn, maar er mogen nog vier wisselspelers worden ingezet. Wisselen mag zo vaak als je wil. Gelukkig maar, want het is een vermoeiende sport. Voor onderwaterhockey heb je dan ook een behoorlijke conditie nodig. Niet alleen moet je lang onder water kunnen blijven, maar na iedere goal moet je snel terugzwemmen naar je eigen helft. Een officiële wedstrijd bestaat uit twee keer een kwartier, maar dat is volgens het 27-jarige teamlid Lobke Vaanholt vaak meer dan genoeg. De wedstrijd wordt in de gaten
(Advertenties)
8 Groninger Studentenkrant
Sport
World Press Foto-ttentoonstelling in Groningen
Van orkaan Katrina tot vleermuizen in Zambia
Ook dit jaar is de World Press fototentoonstelling weer te zien in Groningen. Van 6 tot en met 29 oktober kun je de winnende foto's bekijken in het Universiteitsmuseum. Rond de expositie worden allerlei activiteiten georganiseerd.
wereld over gaat. Zo is de tentoonstelling dit jaar ook nog te zien in Canada, Japan en Senegal. De Stichting Wereld Pers Foto Groningen haalde de tentoonstelling in 2004 voor het eerst naar het Noorden. De afgelopen twee jaar waren de foto's te zien in de A-kerk, maar dit jaar voor het eerst in het Universiteitsmuseum
Door Deirdre Das De winnende foto van een moeder uit Niger met het handje van haar kind op haar mond heb je vast wel eens gezien. Ook dit jaar zijn er zowel schokkende als bijzonder mooie foto's geselecteerd. Zo zijn er foto's van de ramp met orkaan Katrina en de aanslagen op de Londense metro, maa er zijn ook een foto’s te zien van ballerina's in Moldova en vleermuizen in Zambia. Een van de schokkendste is misschien de foto van een jongetje in Sierra Leone dat zijn vader, die geen armen meer heeft, helpt zijn blouse dicht te knopen.
in de Oude Kijk in 't Jatstraat. Op verschillende plaatsen worden komende maand activiteiten georganiseerd. Zo kun je de hoofdexpositie bezoeken met een professionele fotograaf, zijn er lezingen en is er een symposium georganiseerd. In Fotogalerie Lichtzone kun je gratis de foto-expositie Het Vergeten Groningen bezoeken, waarin twaalf fotografen de vergeten kanten van de stad en de omgeving van Groningen laten zien. In 't Feithhuis zal het werk van voormalig Studentenkrantfotograaf Pepijn van den Broeke komen te hangen. Van den Broeke won vorig jaar de Zilveren Camera en maakte dit jaar in opdracht van de Stichting opnieuw een serie foto's. Met de jaarlijkse tentoonstelling hoopt de organisatie mensen langer stil te laten staan bij gebeurtenissen die zij iedere dag zien op het nieuws en ze bewust te maken van de problemen én de mooie dingen in de wereld. Dus als je toch onderweg bent naar de UB, is dit misschien een goede gelegenheid om even om de hoek van de wereld te kijken.
Grunnen rocks
De World Press Photo-wedstrijd bestaat sinds 1955. In dat jaar besloot een groepje Nederlandse fotografen dat ze de wedstrijd om de Zilveren Camera internationaal wilden maken. In totaal hebben dit jaar 4.448 fotojournalisten uit 122 landen deelgenomen aan de wedstrijd. De foto's zijn beoordeeld door een onafhankelijke jury van mensen uit de fotowereld en journalistiek. Van de winnende foto's is een expositie gemaakt die de hele
Foto: Finbarr O’Reilly
‘We hoeven niet op de EO-jjongerendag te spelen’
LPG blij met bandnaam Wellicht hebben ze geen introductie meer nodig, de heren van LPG. Ze stonden onder andere op Eurosonic, Noorderzon, Appelpop, Flevofestival, het Bevrijdingsfestival, en last but not least: LPG's 'Belly Rollercoaster' was wereldwijd te horen onder een commercial van Nokia. De Studentenkrant sprak met Arend Jan van der Scheer, zanger en gitarist van de band. Door Frieda Hamster Fotografie: Jan Luursema Onder het mom van '’Wie is er wel blij met zijn bandnaam?' koos de band voor de benaming LPG. Het is volgens hen een herkenbare, korte en krachtige naam. Volgens Arend Jan had LPG een valse start. 'Een band oefent eerst lang om goed en strak te spelen; wij deden dat niet. Met Anne (gitaar/zang/bas) heb ik een kleine drie jaar geleden een demo gemaakt met behulp van een computer. We dachten: we sturen hem op naar platenmaatschappijen. Ondertussen gingen we op zoek naar mensen die met ons de muziek van de demo konden maken.' Het pakte goed uit: een maatschappij wilde LPG hebben en de band was met Gerard, Martien en Christiaan compleet. LPG was geboren met een kansrijke toekomst voor zich. Critici beschrijven hun muziek als veelbelovend. De vijf studenten brengen op geheel eigen wijze hun popsongs ten gehore. 'Wij willen Cultuur
als creatief en verrassend gezien worden.' Naar verrassendheid moet soms gezocht worden tussen de bekende sounds en soms zijn de songs net iets te braaf, maar strak en instrumentaal zijn ze wel. Bijna iedereen van de band is christelijk. 'Nee, dat hoeft niet zo nodig uitgedragen te worden. Natuurlijk komt het soms wel terug in de teksten, maar het is niet zo dat we op de EO-jongerendag willen spelen.'
dat lijkt me wel wat', lacht Arend Jan. Tot nu toe was het hoogtepunt voor de band het concert in het uitverkochte Paradiso, waarin LPG in het voorprogramma stond bij Spinvis. 'We speelden 'Speech' akoestisch en iedereen luisterde ademloos. Afsluitend volgde een geweldig applaus. Echt, het was te gek! Kippenvel!'
En dan de toekomstplannen. 'Eerst Nederland veroveren en dan de rest van de wereld', klinkt het resoluut. Op dit moment zijn de vijf mannen bezig met hun tweede cd. 'Waarschijnlijk komt de cd in maart 2007 uit.' LPG hoopt dan veel concerten te geven en meerdere festivals aan te doen. 'In het voorprogramma van Queens of the Stone Age, Groninger Studentenkrant 9
Opinie Ester Westerhuis
Kruidnoten en kerstkaarten De nazomer was bijzonder zwoel dit jaar. Tot diep in september liepen zelfs de doorgaans stugge Groningers op slippers en stelden doorgewinterde shoppers hun shoppingsprees uit. Eén product verstoorde echter deze zwoele zomerdroom.
marsepein, een waar genot! Maar waarom vinden de winkeliers het nodig om deze dikmakers nu al op de mark te brengen? Ik kan me niks anders bedenken dan pure geldklopperij. Het is toch niet alsof de consument massaal brieven heeft ingestuurd met de vraag 'of de pepernoten niet alsjeblieft in de zomer al in de schappen kunnen verschijnen?' Ik heb ze niet gemist in ieder geval. De hele sfeer die je normaal bij pepernoten krijgt van 'zie de maan
Het is inmiddels al weer drie weken geleden dat ik ze opmerkte. Ik was geschokt, maar dat het in zo'n korte tijd nog zo veel erger kon worden, had ik niet verwacht. Het was hartstikke warm en ik had zin in een koud drankje. Door de winkel lopend viel het me op dat ze geen gekoelde drankjes hadden. Dan maar een koud pakje melk. Enigszins gefrustreerd liep ik naar de kassa. Maar de frustratie zou groter worden.
‘Het moment was daar voor ik er erg in had’
Het moment was daar voor ik er erg in had. Want ergens tussen de flessen wijn en de rijen frisdrank stonden ze. Blijkbaar was de persoon die ze daar had geplaatst zich bewust van hun ongepastheid en stonden ze daarom wat verscholen. De schrik was er echter niet minder om, want ze waren compleet in verschillende maten en smaken. Als het nou een maand of wat later was geweest, zo rond de tijd van 5 december, dan had ik het leuk gevonden. Maar op dit moment, terwijl mensen het liefst nog de hele dag op het strand liggen of nog net een last-minute naar de zonnige kusten van Spanje boeken, vind ik het hoogst irritant. Nou moet ik wel eerlijk toegeven dat ik ze best lekker vind, die pepernoten, vooral die met witte chocolade. En dan is er ook nog
Wat heeft het dus in hemelsnaam voor zin om al die spullen nu al op de markt te brengen? Moeten we nu al herinnerd worden aan het feit dat het over drie maanden Sinterklaas is? Blijkbaar wel, want in de laatste drie weken is het alleen maar erger geworden. Nu liggen er in elke winkel niet alleen pepernoten, maar ook chocoladeletters en zelfs Sinterklaas pakpapier. Voor de mensen die de lootjes al getrokken hebben en hun surprise al weken afhebben, gaan de winkels nog een stukje verder. Voor deze mensen - die dus écht geen leven hebben - ligt er namelijk bij de Zeeman al een 'do it yourself' kerstkaartknutselpakket in de schappen! Het moet toch ook niet gekker worden. Nee, wat mij betreft stellen we vanaf volgend jaar die onzin wat uit en bewaren we de pepernoten voor 't heerlijk avondje. Gewoon, voor die goede ouwe tijd.
schijnt door de bomen' raakt er zo wel een beetje af. En dat vind ik jammer. Ok, de meeste feestdagen in ons land zijn al ontzettend gecommercialiseerd. Dus dat we teveel geld uitgeven aan cadeautjes en steeds grotere cadeautjes, dat hebben we inmiddels geaccepteerd. Want zolang we er net zulke mooie cadeaus voor terugkrijgen, hoor je ons niet klagen. Maar er is ook nog zoiets als sfeer! En die bijzondere sfeer wordt onder andere gecreëerd door vaste ingrediënten en één daarvan is hoe lullig het ook klinken mag, maar het is toch echt zo - pepernoten. Misschien klinkt dit je als onzin in de oren, maar denk er eens even bij na. Als je pepernoten ziet liggen of marsepein, denk je dan niet meteen aan Sinterklaas? Wel dus! (Advertentie)
Zoek je een bijbaan naast je studie, zoek je een baan omdat je tijdelijk bent gestopt of zoek je zelfs een vaste baan na het succesvol afronden van je studie?
Kom dan eens langs bij Adecco in Groningen! Wij hebben diverse tijdelijke en vaste banen in de segmenten Office, Industry, Callcenter, Horeca, Finance, Legal, etc... Oftewel aansluitend bij jouw interesses en ambitie. Wij zien je graag aan het Hereplein nr. 1 te Groningen! Adecco Groningen Office Hereplein 1 9711 GA Groningen Telefoon (050) 312 11 20 Telefax (050) 313 89 31
10 Groninger Studentenkrant
Opinie/Achtergrond
Recensies CD
Film
DVD
Game
In samenwerking met videotheek Sleaze
James Morrison - Undiscovered Door Deirdre Das Zing jij onder de douche graag de liedjes van Jamie Cullum? En heb je de albums van Gavin DeGraw en James Blunt helemaal grijs gedraaid? Dan zul je zeker blij zijn met 'Undiscovered' van James Morrison. De 21-jarige Engelse zanger schreef zelf alle nummers en zingt alsof zijn leven ervan af hangt. De single 'You give me something' was in zijn vaderland al een enorme hit en zal ook in Nederland waarschijnlijk een behoorlijke tijd in de hitlijsten blijven staan. Het album zit goed in elkaar: dertien popliedjes, die zowel jonge meisjes als oudere mensen aan zullen spreken. Erg origineel is het allemaal niet, maar we zouden James Morrison tekort doen als we zijn prachtige stem niet zouden noemen. Melodieus. Vol soul. Perfect geschikt voor jazz of blues. Als zijn stem live net zo goed klinkt als op de cd, zingt Morrison bovengenoemde zangers in één uithaal van het podium. Wel jammer dat het album een beetje overgeproduceerd klinkt. Vaak wordt Morrison begeleid door een big band of flink wat strijkers. En op sommige tracks horen we zelfs een orgel en een gospelkoor. Op het titelnummer 'Undiscovered' pakt dit goed uit, maar Morrisons stem heeft al die opschmuck niet nodig. Hij komt het best tot zijn recht op nummers als 'Better Man' en 'This Boy', waar zijn stem het belangrijkste instrument is en hij slechts wordt begeleid door een gitaar. Morrison kan tevreden zijn met dit album dat zeker geslaagd is in zijn genre. Sky Radio zal hem met open armen ontvangen en waarschijnlijk kunnen we zijn liedjes binnenkort op heel wat soundtracks van Hollywoodfilms terugvinden. Kelis Kelis was here Door Adinda Lont Na haar vorige album 'Tasty' heeft Kelis op 11 september een nieuw album uitgebracht: 'Kelis was here'. Deze plaat maakt de hoge verwachtingen die door 'Tasty' waren gewekt helaas niet waar. Over het algemeen maakt het album een kale, onsamenhangende indruk. Steeds verschillende beats, wat achtergrondgitaartjes en effecten en dan wat stemgeluid erbovenop. In sommige gevallen is dit een goede mix, vooral door de lekkere beats, maar in andere gevallen slaat Kelis de plank volledig mis. De cd bestaat uit 13 nummers met bijna evenveel stijlen. The Cardigans komen langs, de Jackson five, Sean Paul en Kelis' eigen manier van praatzang is te horen. 'What's that right here', 'Lil' star' en 'Appreciate me' zijn de meest geslaagde nummers, doordat hier nog enige harmonie te bespeuren valt. De rest is een grote mengelmoes, waarin invloeden van Mozart tot oldskool te horen zijn. Kelis werkte voor dit album samen met echtgenoot Nas, terwijl ze haar beste platen maakte in samenwerking met The Neptunes. Deze CD laat maar weer eens zien dat zaken en liefde niet samengaan! Al met al lijkt Kelis heen en weer te bewegen tussen genialiteit en saaiheid, maar de hoogtepuntjes zijn daarbij ver in de minderheid. 'Kelis was here' is een grote teleurstelling als je bedenkt dat het van dezelfde maakster is als de fantastische nummers 'Milkshake' en 'Trick me'.
Recensies
Borat the movie Door Zosia Kooi Het excentrieke personage uit deze film haalde al het nieuws nog voordat de film officieel in de Nederlandse bioscopen draait. In de film 'Borat' ontdekt de gelijknamige hoofdpersoon het echte Amerikaanse leven compleet met feminisme, oppervlakkigheid en seks. Voor de man uit Kazachstan gaat er een nieuwe wereld open. Het is nog een paar weken wachten tot we er allemaal van kunnen genieten, maar de Studentenkrant geeft je alvast een voorproefje van wat je kunt verwachten. Borat is een bekende journalist in zijn eigen land Kazachstan, waar de auto's door paarden voortgetrokken worden en de Joden gevreesde monsters zijn. Voor de Kazachstaanse televisie vertrekt hij samen met zijn manager richting het verre Amerika. Daar moet hij zich zien te redden in een voor hem onbekende westerse cultuur. Zo is wcpapier voor hem een moeilijk te vatten constructie. Tijdens zijn verblijf in The States ziet hij een aflevering van de hitserie Baywatch en raakt op slag verliefd op de 'ideale vrouw' Pamela Anderson. Hij besluit naar Hollywood te vertrekken om haar te vinden, maar moet onderweg veel beproevingen doorstaan. Vooral het logeerpartijtje bij een Joods ouder stel bezorgt de journalist trauma's. Hij kan geen oog dicht doen in angst dat de 'Joodse monsters' hem komen halen. Als er dan twee kakkerlakken onder de deur door de kamer binnenkomen is de maat vol. 'Het zijn de Joden in vermomming.' Dit is slechts een voorbeeld van de vele hilarische momenten uit de film. Het is dan ook een heleboel flauwe humor, maar zelfs de meest doorgewinterde zuurpruim kan niet ontkennen een lachje gewaagd te hebben bij het zien van deze film. De Amerikaanse samenleving wordt op een totaal onschuldige maar toch zeer directe manier aangepakt. Het contrast tussen de westerse maatschappij en ons idee van de achtergestelde landen maakt de grappen des te scherper en de boodschap duidelijker. Het was echter de regering van Kazachstan die hier via de media haar onvrede over uitte: 'Zo wordt Kazachstan afgebeeld als een soort Boratistan. Het is geen representatieve film.' Ze hebben blijkbaar niet goed begrepen dat niet alles even realistisch bedoeld is en dat je de film het beste met een flinke korrel zout kan nemen. Juist het overdreven arme uiterlijk van Kazachstan benadrukt de decadentie van de Amerikanen. Je moet echter niet van preutse komaf zijn als je deze film gaat bekijken. Een worstelscène tussen de naakte Borat en zijn dikke manager grenst aan het meest ranzige televisiemoment ooit. Vooral als de dikke man met zijn dikke reet op het hoofd van Borat gaat zitten, zodat deze zijn zaakje eens van dichtbij kan bekijken, zal menig kijker toch even een oogje dichtknijpen. Maar juist deze ongegeneerde stijl van de film maakt hem zo grappig en onderscheidt hem van de zoveelste Hollywoodkomedie. Borat is daarom ook geen gewone film, maar een statement met grollen.
El Aura Door Peter Keizer
De Argentijnse regisseur Fabián Bielinsky bracht ons in 2000 de film Nine Queens (Nueve reinas) waarin twee oplichters samen een fortuin proberen te verdienen door een set zeldzame postzegels te verkopen. Een spannende film vol actie en verrassende wendingen. De net op dvd verschenen opvolger El Aura schept dan ook hoge verwachtingen. Deze film is echter compleet anders dan Nine Queens. Esteban is een stille, rustige man die teruggetrokken in zijn kantoor werkt aan het prepareren van dode dieren. Het mag dan lijken alsof hij niets merkt van de wereld om zich heen, in werkelijkheid neemt Esteban elk detail in zich op. Deze taxidermist plant in zijn fantasie namelijk de perfecte misdaad. Agenten zijn volgens hem te dom om zijn plannen te volgen en dieven te stom om het uit te voeren. Als Esteban tijdens een jachtpartij per ongeluk de trekker overhaalt, krijgt hij de kans van zijn leven: de man die hij doodschoot, is betrokken bij de voorbereiding van een overval en Esteban erft zijn gemene plannen. Hij raakt verstrikt in een nieuwe wereld van geweld, regels en afpersing. El Aura is niet te vergelijken met Nine Queens. De eerste film van Bielinsky bestond uit snelle dialogen, humor en onverwachte wendingen. El Aura is juist een langzame film met veel stiltes en weinig humor. Deze film heeft echter veel meer oog voor detail, kent een paar leuke verrassingen en er wordt ontzettend goed in geacteerd, vooral door hoofdrolspeler Ricardo Darin. Een waardige opvolger dus.
Saints Row Xbox 360 Door Sjef Weller Bah! Saints Row is een schaamteloze rip-off. Een regelrechte kopie van GTA: San Andreas. Maar dan zonder motoren, zonder vliegtuigen en met een kleinere wereld. Kuch, gorgel, rochel, spuug, fluim. Gatver. Zo, dat is eruit. In Saints Row staan moorden, slachten, beroven, oplichten, drugs dealen en pimpen centraal. Deze populaire spelformule is pakweg een half decennium geleden uitgevonden door Rockstar Games, uitgever van de Grand Theft Auto-serie. Sindsdien heeft dit al menig rechtszaakje opgeleverd en in sommige landen zijn dit soort spellen zelfs verboden. Resultaat: miljoenen en nog eens miljoenen verkochte exemplaren en een uitpuilende bankrekening. De boetes die Rockstar opgelegd kreeg naar aanleiding van een 'foutje' in San Andreas, waardoor spelers na wat trucjes ongecensureerde seksscènes konden spelen, veranderen daar helemaal niets aan. Succes doet volgen, en dus hebben we het afgelopen jaar de nodige rip-offs mogen verwelkomen, doorgaans van bedroevend niveau (met een gangsterspel rond flutrapper 50 Cent als absoluut dieptepunt). Nu doet uitgever THQ als eerste een poging om het genre naar de Xbox 360 te tillen. Saints Row had eigenlijk al eind vorig jaar moeten uitkomen, samen met de spelcomputer. Dat is niet helemaal gelukt. Maar ach, september is ook leuk. En het is nog ruim op tijd voor de komst van de nieuwe GTA, die we over een paar maanden mogen verwachten.
Everything is Illuminated Door Ester Westerhuis De film opent met de glazige blik van de Joodse 'collector' Jonathan Saffran Foer (Elijah Wood). Zijn muur hangt vol met in plastic zakjes verpakte herinneringen aan zijn familie. Deze reiken van een kunstgebit tot een aantal sprinkhanen. Er is echter één plek nog akelig leeg. Onder het portret van zijn grootvader heeft Jonathan geen zakjes kunnen hangen. De enige aanwijzing die Jonathan over hem heeft, is een foto van zijn opa met een vrouw die hem in de Tweede Wereldoorlog gered heeft uit de handen van de nazi's. Voor zijn zoektocht naar het verleden moet Jonathan naar de Oekraïne. Daar wordt hij geholpen door de Amerikanofiel Alexander, diens Oostindisch-blinde opa en hun 'officious seeying eye bitch' (blindegeleideteef). De zoektocht zorgt voor zowel humoristische als zeer pijnlijke momenten. Elijah Wood is zijn 'Frodo' imago nog niet helemaal kwijt en dat is jammer. Toch is hij met zijn naïeve uitstraling een goede keus voor deze rol geweest. Jammer is alleen dat Wood de intensiteit van het verhaal niet helemaal recht doet, doordat hij met zijn acteerwerk wat oppervlakkig blijft. De andere acteurs weten daarentegen wel zeer intrigerende personages neer te zetten. Vooral de hoofdpersoon Alexander geeft veel 'schwung' aan het verhaal. De film begint met een aantal absurde en komische scènes, maar krijgt naar het eind toe steeds meer lagen. Door de melancholische folklorische muziek en de sfeervolle beelden wordt de kijker al snel in het verhaal getrokken. Tot op het laatst blijft het spannend wat de zoektocht Jonathan op zal leveren. Maar uiteindelijk blijkt dat hij niet de enige is,5 die op zoek is naar het verleden.
Tot die tijd zul je het als GTA-fanaat dus hiermee moeten doen. Originaliteit hoef je niet te verwachten. De manier waarop je arme burgers uit hun auto sleurt om er vervolgens met hun vierwieler vandoor te tuffen, de wijze waarop de straat onveilig maakt en plichtsgetrouwe dienders naar het hiernamaals helpt, zelfs de besturing, de lettertypes en het respawnen buiten de deuren van het plaatselijke ziekenhuis als je het loodje hebt gelegd - dit spel is geen rip-off van GTA, het is GTA, maar dan met een andere naam. Tenminste, op het eerste gezicht. Want Saints Row heeft wel degelijk een eigen smoeltje, al is het dan met nadruk op 'tje'. Je speelt dit keer geen gangster, maar een op hol geslagen undercoveragent die zich omhoog moet zien te werken binnen een plaatselijke bende. De beelden zijn een tikkeltje scherper en gedetailleerder dan wat GTA ons tot nog toe voorschotelde. Tel daarbij op dat je nu ook eindelijk online de 'G' kunt uithangen in een paar leuke spelonderdelen. Maar bovenal speelt het spel lekkerder dan GTA. De besturing van je personage, of hij nou over straat loopt, een auto bestuurt of wat lood in het rond schiet, is nagenoeg perfect. Vernieuwend blijft het allemaal niet, verbeterd wel. Maar als je een beetje geduldig bent, wacht je natuurlijk gewoon tot GTA 4 uitkomt.
Groninger Studentenkrant 11
Voor de verandering ben ik dit studiejaar zelf ook allesbehalve matig begonnen. Het idee om met een van mijn lelijkste vrindjes KEI-leider te worden was namelijk van een ongelooflijke genialiteit. Ik heb in mijn studentleven natuurlijk al menig eerstejaars kipje ingewijd in het studentenleven, maar als KEIleider was het echt supergoed. KEI-leider is een functie die je als gezonde Hollandse jongen uiteraard alleen maar bekleedt om te scoren. Daar ben ik heel eerlijk in. Toch heb ik de verantwoordelijkheid als KEI-papa heel erg serieus genomen: ik heb zoveel mogelijk kipjes persoonlijk thuisgebracht. Momenteel ben ik bezig om alle contacten een beetje warm te houden. Veel van die sletjes zie ik jammer genoeg weinig vanwege de ontgroening, maar dat is natuurlijk ook heel belangrijk. Tijdens je ontgroening maak je immers vrienden voor het leven. Laatst was ik toevallig bij wat vrindjes op bezoek die even wat eerstejaars over de vloer hadden vanwege een huisontgroening. Oudhollandse taferelen kan ik je zeggen. Het was supergezellig en superleuk. Onder het genot van fijne techno muziek werden de foetjes vrolijk welkom geheten door de
Maar na een half jaar op mezelf gewoond te hebben, besloot ik toch te verhuizen. Het jaar daarop heb ik me ingeschreven voor Photography, een drie jaar durende fulltime studie, op het Aberdeen College. Aberdeen is echt dé studentenstad van de Schotse Hooglanden. Ik werd in een groep geplaatst met ongeveer twintig anderen. De meesten kwamen uit Aberdeen en woonden dus nog bij hun ouders. Degenen die van buitenaf kwamen, zoals ik, reisden met de bus of trein. Een enkeling zat op kamers. De eerste paar dagen waren best wel vreemd zo in een ander land, een andere cultuur, ander onderwijs. In Nederland heb je vaak een introductieweek of -dag, maar hier tot mijn verbazing niet. Ik voelde me een beetje aan mijn lot overgelaten.
Culinaire Sk-Pade
Oktober Vrijdag 6 oktober: Tribute 2 Bob Marley, Simplon, 21:30 Zaterdag 7 oktober: Club Peper meets Fire, Huize Maas, 23:00 Zondag 8 oktober: Jazz Ralph de Jong, De Hertog, 18:30 Maandag 9 oktober: International student night, Rumba, 23:00 Dinsdag 10 oktober: Lezing Het slechte leven, over zeven nieuwe en oude zonden, Academiegebouw, 20:00 Woensdag 11 oktober: Theater Groningers voor War Child, Martiniplaza, 20:15 Donderdag 12 oktober: Jazz JAB, De Spieghel, 23:00 Vrijdag 13 oktober: The Waterboys, De Oosterpoort, 20:30 Zaterdag 14 oktober: 5 Years Technootjes, Simplon, 0:00 Zondag 15 oktober: Rock Van Klinken, Café Koster, 16:00 Maandag 16 oktober: Rondleiding World Press Photo, Universiteitsmuseum, 16:30 Dinsdag 17 oktober: Film The Woodsman, USVA, 20:30 Woensdag 18 oktober: Lezing Het schrijven van een Essay, Academiegebouw, 20:00 Donderdag 19 oktober: Popronde, overal in het centrum, vanaf 19:30 Vrijdag 20 oktober: Ballet Wensloos gelukkig, Grand Theatre, 20:30
Studeren op z’n Schots Mijn ouders vertrokken in april 2003 richting Schotland. Ik ben geboren en getogen in Nederland en studeerde destijds in Amsterdam aan het Grafisch Lyceum. Ik had het super naar mijn zin, dus ik zou wel gek zijn als ik naar Schotland zou verhuizen. Ik bleef in Nederland.
Zaterdag 21 oktober: Cloud9, Huize Maas, 23:00
met de hele groep meteen onze studentenkaarten uittesten in de vele kroegen van Aberdeen. Dit deden we vaak in de lange lunchpauzes die we hadden. Als student krijg je hier bij de meeste kroegen, in kledingwinkels, restaurants, bij kappers, op rijlessen en ga zo maar door tien tot twintig procent studentenkorting. Echt op alles wat je maar kan bedenken was wel wat korting te vinden, erg handig!
Zondag 22 oktober: Blues Toon, Teun en August, Buckshot café, 16:30 Maandag 23 oktober: Skin, De Oosterpoort, 20:30 Dinsdag 24 oktober: Film Hard Candy, Vera, 21:00 Woensdag 25 oktober: Comedy Night, Simplon, 20:00 Donderdag 26 oktober: Night of the Blues, De Oosterpoort, 20:30 Vrijdag 27 oktober: Corona-Party, The Palace, 23:00
Gelukkig ontwikkelde zich al snel een groepsgevoel. We gingen
Door Roza Freriks Fotografie Ester Westerhuis
Uitladder
ouderejaars. Er werden heuse interessegesprekken gehouden: 'Jij studeert dus communicatie? Dat is toch geen studie! Ga dan maar eens communiceren. Communiceer dan, communiceer dan vuile hoer! Noem je dat communiceren? Ga dan maar zoemen. Vuile hoer!' Zo'n gesprek gaat tenminste nog eens verder dan al dat oppervlakkige gelul van de meeste andere studenten. Het was echt een vrolijke boel daar, want wat is er nou leuker dan lekker met elkaar zoemen? Voor de knorren onder ons: zoemen schept een band met je mede-foetjes en het is superleuk. Natuurlijk ben ik niet alleen maar met serieuze zaken bezig. Ik ambieer namelijk ook nog steeds een carrière in de politiek. De mensen die mij kennen weten dat ik een eigen politieke partij heb: the Party of Justice and Confidence. Helaas mag ik niet meedoen aan de verkiezingen, omdat ik iets te weinig 'ondersteuningsverklaringen', oftewel handtekeningen heb opgehaald. Ik heb zo mijn best gedaan. Zelfs zwervers waren bereid om een handtekening te zetten tegen een kleine vergoeding, maar het was niet goed genoeg. Ik begrijp dat ik in deze tijden van politiek narcisme ook helemaal niets te zoeken heb in Den Haag. Er is gewoon geen plek voor iemand die zichzelf compleet kan wegcijferen en die zich richt op de inhoud. Al die politici beginnen tegenwoordig doodleuk hun eigen splinterpartijtje om alle aandacht naar zichzelf toe te trekken. In plaats daarvan zouden ze eens met z'n allen moeten gaan zoemen om te beseffen dat ze zelf niet de belangrijkste persoon op aarde zijn. Ik pas ervoor om alle aandacht naar mezelf toe te trekken. Ik doe het allemaal voor jullie…..en een klein beetje voor mezelf.
Door Frieda Hamster
Column Door Jacob Creuzfeld
Studentcorrespondent
Zoemen Het is ongetwijfeld de mooiste tijd van het jaar: het studiejaar is namelijk weer begonnen. Dit heeft als prachtig gevolg dat het aantal eerstejaars sletjes weer enorm is. Bovendien geniet ik weer enorm van al het politieke gekonkel van tegenwoordig met als esthetisch hoogtepunt prinsjesdag. Al die prachtige vogelnestjes op de hoofden van de dames politici. Als ik een vogel was zou ik spontaan weer een ei gaan leggen
Zaterdag 28 oktober: The Beautiful Mess + The Barotts, het Viaduct, 21:00 Zondag 29 oktober: Halloween Ball, Simplon, 14:00 Maandag 30 oktober: Concert New York comes to Groningen, Prins Claus Conservatorium, 14:00 Dinsdag 31 oktober: Theater Het leven is een droom, Stadsschouwburg, 20:15
Het Pannekoekschip In een vlaag van nostalgie deed de Studentenkrant in haar maandelijkse restaurantrecensie deze keer Het Pannekoekschip aan. Hier komen jeugddromen weer tot leven of worden ze gekelderd. Je kunt je afvragen of pannenkoeken enig culinair bestaansrecht hebben. Veel meer dan weeïg zoete lappen deeg zijn het natuurlijk eigenlijk niet. Ze hebben niet voor niets de meest vergezochte ingrediënten nodig om tot enige smaak te komen. Het excuus dat men meestal oplepelt om met een avond pannenkoekenrestaurant te komen, moet dan ook eerder worden gezocht in de trant van 'gezellig' of 'net als vroeger', waarbij vroeger dan die tijd is dat je sterretjes in je ijsje kreeg als je jarig was en misselijkheid betekende dat je je bord goed leeg gegeten had. Toch zaten we afgelopen maandag op de houten banken van Het Pannekoekschip, die sfeervol en/of authentiek heten te zijn. In de praktijk komt dat neer op een plakkerige broek na afloop. Wat met zoveel stroop in de buurt misschien hoe dan ook onvermijdelijk is. Die stroop kan natuurlijk ook over je pannenkoek, al kun je je afvragen of dat werkt in combinatie van lamsgehakt en shoarmavlees. Deze
12 Groninger Studentenkrant
'Griekse pannenkoek' werd na afloop door de dappere eter gedefinieerd als 'een blok beton' en boerde een half uurtje later onderhoudend op. Dit is niet per sé negatief. Je wist namelijk best waar je aan begon toen je hem bestelde en krijgt dus waar voor je geld. Het zijn pannenkoeken zoals je mag verwachten. Wat jeugdnostalgie betreft kom je echter toch bedrogen uit. Hoewel het kindermenu hier menu voor de lichtmatroos heet, en je in een vlaag van humor een coupe scheurbuik kunt bestellen, mist het allemaal wat bezieling. De service is afstandelijk, het licht niet genoeg gedimd om de puistjes van je afspraakje te vergeten en de serveerster draagt geen matrozenpakje maar gewoon een zwart T-shirt. Het rode lampje bij het raam doet nog een poging een soort van spanning op te wekken, maar op de een of andere manier werkt het allemaal net niet. Gelukkig is Het Pannekoekschip redelijk betaalbaar. Een pannenkoek naturel kost 5,- maar de vol vlees geladen Amerikaanse variant weer 11,50. Daarvoor krijg je dan wel salade en een goed vol gevoel. Wat je samen met de bonbons bij een eventuele kop koffie net over de grens van misselijkheid heentrekt. Toch nog een beetje jeugdnostalgie.
Nadruk