Colofon Groninger Studentenkrant St. Walburgstraat 22C 9712 HX GRONINGEN http://www.studentenkrant.org ISSN 09270237
Gesprek
Achtergrond
Stichtingsbestuur
Uitgespreid
PAGINA 4
Liften voor watjes Wel zin om te liften, maar niet om ‘s nachts in een bos in Polen te worden gedumpt? www.hitchhikers.org biedt een (relatief) veilig alternatief door van tevoren lifters en automobilisten in contact te brengen.
Voorzitter: Sybrenne Lenstra (0649105092), acquisitie en pr: Hanna Mai Hulshof (06-12025319) en Rigje Rosier (06-42021286), penningmeester: Arjan Kwakernaak (06-49779297) bestuur@studentenkrant.org
Ricus Dullaert (06-41886410) en Zosia Kooi (06-12540884) hoofdredactie@studentenkrant.org
PAGINA 3
Evgeniy Levchenko Met profvoetballers verwacht je meestal geen diepzinnige gesprekken. Levchenko is hierop gelukkig een uitzondering. Deze ijverige studiebol geeft zijn mening over studenten, de liefde en Groningen.
De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van 6000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.
Hoofdredactie
Studentenkrant December 2006
Inhoud
PAGINA 6/7
Studentenkrant Decemberspel Maak een flesje bier open, gebruik het dopje als pion en speel het SK-Decemberspel, de verbeterde versie van het ouderwetse ganzenbord! Voor je het weet is het januari en vraag jij je af wat er in godsnaam gebeurd is afgelopen maand... Veel plezier!
Sport
Ultimate Frisbee Speelde jij vroeger op de camping ook altijd frisbee? Bij Gronical Dizziness hebben ze van dit spelletje een stoere en ruige sport gemaakt. Geloof je het niet? Tel de blauwe plekken maar!
PAGINA 8
Eindredactie Jan Luursema
Redactie Floris te Boekhorst, Deirdre Das, Roza Freriks, Frieda Hamster, Hanneke Jansen, Peter Keizer, Jan Luursema, Bart Jan Teunisse, Pieter Visser, Sjef Weller, Ester Westerhuis, Hans van der Woude
Fotografie
Volgens Levchenko is het geen probleem de dag voor de wedstrijd seks te hebben. Helaas verloor FC Groningen in eigen huis tegen Ado Den Haag met 5-2. Misschien is een interview de dag van tevoren wel desastreus?
Na de feestdagen moeten de pondjes er weer af. Wil je weten hoe? Lees dan volgende maand in de Studentenkrant de fitnessspread en ga sportend het nieuwe jaar in.
Jan Luursema, Moniek Steenbergen, Ester Westerhuis
Vormgeving Bas Geukes
Medewerkers Jacob Creuzfeld
Drukwerk Drukkerij 1984
Coverfoto Jan Luursema
Webmaster Peter Keizer
www.studentenkrant.org
Door Ester Westerhuis
2 Groninger Studentenkrant
Entree
Als je je tentamens haalt, mag je zoveel zuipen als je wilt
Sterspeler blijkt ijverige student Hij is dragende kracht van FC Groningen en de helft van hét glitter- en glamourkoppel van het Noorden. Evgeniy Levchenko heeft het goed voor elkaar. Maar hoe gaat het eigenlijk met zijn studie? De Studentenkrant vroeg het Groningens meest besproken voetballer. Door Ricus Dullaert Fotografie: Jan Luursema In de lobby van de Euroborg treffen we na de training Evgeniy Levchenko. Aan de muur hangen zwartwitfoto's en in de prijzenkast staat een bordje: 'Gereserveerd voor de Champions League-beker'. We kijken uit op de binnenkant van het stadion, ook wel de Groene Hel genoemd, dat het afgelopen anderhalf jaar het strijdtoneel van de middenvelder was. Toen Levchenko op 17-jarige leeftijd naar Nederland kwam, was zijn reactie dezelfde als die van de meeste buitenlanders. 'Ik vond het plat en superschoon.' In het begin vond hij het lastig zich aan te passen. 'Ik verstond niks van de taal, 's avonds zapte ik een beetje langs alle tv-zenders om wat Nederlands op te pikken.' De eerste jaren liep het dan ook niet lekker in Nederland. De nu 28-jarige middenvelder zwierf van club tot club, maar kwam afgelopen seizoen bij FC Groningen pas tot volle bloei. Toeval of niet, toen Levchenko vorig jaar bij Groningen kwam, beleefde de club haar beste seizoen in jaren. 'Dan zal dat wel aan mij liggen. Nee, ik ben gewoon op een goed moment erin gerold.' Ook dit jaar doet Groningen weer mee voor Europees voetbal, maar na de nederlaag tegen FC Twente weigerde een gedeelte van de supporters de eerste zeven minuten op de tribunes plaats te nemen. 'Die actie van de Z-side keur ik absoluut niet goed. Het laat wel weer zien hoe snel het gaat in het voetbal. Mensen raken heel snel aan succes gewend.' Toch krijgt Levchenko op straat vaak leuke reacties van supporters. 'Ik merk helemaal niks van de zogenaamde stugheid van Groningers. De mensen zijn net zo open als in Rotterdam bijvoorbeeld. De stad verschilt wel. In Rotterdam lag alles zo ver uit elkaar, dit is echt een gezellige stad.' Er is wel een mentaliteitsverschil. 'Mensen kijken hier eerst en oordelen pas daarna. Die mentaliteit spreekt mij aan, want dat is hetzelfde in Oekraïne, waar ik vandaan kom. Dus in die zin past Groningen bij me.' Het is niet altijd even handig om in Groningen te wonen, omdat het zo ver van de Randstad ligt. 'Voor mij maakt het niet zo veel uit, maar voor mijn vriendin Victoria (Koblenko, red.) is het heel lastig. Zij moet elke dag anderhalf uur rijden om naar haar werk en studie te gaan. Ze geeft aardig wat op door met mij samen te wonen in Groningen. Maar je moet als voetballer professioneel bezig zijn en de beste omstandigheden voor
Het gesprek
‘Sex voor de wedstrijd kan. De trainer komt toch niet controleren’ jezelf creëren. Dat betekent voor mij dus dat ik in Groningen woon.' Je kunt als voetballer nog zo professioneel zijn, na je carrière kun je (meestal) niet achterover gaan zitten en rentenieren. Daarom is Levchenko dit jaar met een marketingopleiding begonnen aan het Johan Cruyff College in Groningen. Hier kunnen topsporters een opleiding volgen waar ze na hun carrière ook wat aan hebben. 'Ik had de afgelopen jaren niks gedaan en wilde me toch blijven ontwikkelen. Dus ben ik samen met Arnold en Koen (respectievelijk Kruiswijk en Van de Laak, red.) met een studie begonnen. Ik voel me nu een halve student.' Het studentenleven blijkt echter niet zo simpel. 'Vroeger had ik veel meer vrije tijd, nu moet ik heel goed plannen. Ik ben bijna elke dag van vijf tot negen aan het studeren, en dan trainen we ook nog twee keer per dag. En al die economische termen vind ik in het Nederlands nog steeds lastig. Maar het blokken heeft wel geholpen; ik heb alle drie mijn tentamens gehaald.' Heeft Levchenko naast het voetballen en studeren nog wel tijd om uit te gaan, zoals het een echte student betaamt? 'Als voetballer ga je natuurlijk niet de hele nacht in de kroeg hangen, hoewel het je eigen verantwoordelijkheid is. Soms gaan we met een aantal jongens van het team de stad in, na de wedstrijd ofzo. Zelf vind ik het Newscafé heel gezellig, maar ook de Vera is leuk. Ik hou van live-muziek.' Staan er ook Nederlandse cd's in zijn verzameling? 'Ik vind Bløf leuk, maar André Hazes of Jantje Smit moet je heel ver weg houden.' Wat vind de FC Groningen-speler van die studenten die nachtenlang in de kroeg hangen of op terrasjes hun studiefinanciering verdrinken? 'Als ze hun tentamens halen, mogen ze van mij zo veel zuipen als ze willen. Maar ik heb geen respect voor mensen die niks doen omdat ze weten dat hun ouders toch wel betalen. Zo ben ik niet opgevoed.' Levchenko's ouders wonen nog steeds in Oekraïne, waar het geen vetpot is. 'Mijn vader verdient ongeveer honderd euro per maand, we hadden het niet breed thuis. In het begin stuurde ik ze geld, maar ze vinden dat ze niet van mij afhankelijk moeten zijn.' Dat hij het nu wat breder heeft vindt de Oekraïner geen reden om met
geld te gaan smijten. 'Wij doen soms ook gewoon boodschappen bij de Lidl. Victoria werd daar laatst aangesproken door een vrouw die begon te schreeuwen: 'Wat doe je hier, dit is alleen voor arbeiders, ga toch naar de Albert Heijn!' Maar ik vind dat je nooit moet vergeten waar je vandaan komt.' Naast een Oekraïens paspoort is Levchenko ook in het bezit van een Nederlands paspoort. Voor de zekerheid checken we even of hij wel goed is ingeburgerd. 'Sinterklaas? Ik vind het maar een rare man die verkleed is, we vieren het niet nee. Stamppot is hartstikke lekker, maar dan zonder rookworst, want sinds een jaar ben ik vegetariër. Niet omdat ik het nou zo zielig vind voor de dieren, maar omdat al dat gekweekte vlees vol zit met hormonen. Dat eet ik niet.' Door zijn Nederlandse burgerschap mocht de voetballer ook stemmen. 'Het is de VVD geworden. Die partij past het meest bij mijn principes.' Maar wat als Levchenko van de VVD moet kiezen tussen zijn Nederlandse en Oekraïense paspoort? 'Dat is heel moeilijk. Ik ben niet meer 100% Oekraïens, maar ook niet helemaal Nederlands.' De telefoon gaat, en Levchenko zegt iets in het Russisch. Het blijkt zijn vriendin te zijn. 'Je merkt het ook aan de taal. Onderling praten Victoria en ik meestal Russisch, omdat je daar je gevoelens beter in uit kunt drukken. Maar als ik over mijn dag vertel, doe ik dat eerder in het Nederlands. Het was wel raar toen ik in het Nederlands begon te dromen.' De vriendin van de middenvelder staat bekend om de pittige uitspraken die ze doet, onder andere over hun seksleven. 'Ach, het is ook haar seksleven. Maar een paar van die uitspraken vond ik iets te ver gaan. We hebben het er over gehad en voortaan gaat het iets meer in overleg.' En als we het er toch over hebben, hoe staat het met seks voor de wedstrijd? 'Ja dat kan natuurlijk. Maar het hoeft niet hoor. Er is geen regel die het verbiedt, nee. Hoe zouden ze dat moeten controleren? Dat de trainer 's avonds je kamer binnenkomt ofzo?' Dat zal trainer Ron Jans niet snel doen. 'Nee, hij geeft je veel eigen verantwoordelijkheid. Dat is ook zijn kracht.' Krijgen de spelers soms niet te veel vrijheid? 'Niet specifiek bij Groningen, maar in het westerse voetbal misschien wel. Er moet ruimte voor discussie zijn, maar de trainer blijft de baas. Anders krijg je ego's binnen een ploeg.' Omdat de spelers dagelijks met elkaar omgaan, wil het nog wel eens botsen. 'Dan stuurt Jans je gewoon weg, praat je het uit en kom je de volgende dag weer. Geen probleem. Maar echte vrienden maak je weinig in het voetbal.' Vindt Levchenko het dan nog wel leuk in de voetbalwereld? 'Ja, anders red je het ook niet als profvoetballer. Het blijft een leuk spelletje. Maar wel een goed betaald spelletje.'
Kijk voor meer informatie over Evgeniy Levchenko op www.levchenko.nl
Groninger Studentenkrant 3
Naar Praag voor een prikkie
Liften voor watjes was nog nooit zo makkelijk
Foto: Moniek Steenbergen
www.hitchhikers.org is een website waar automobilisten die een respectabele afstand door Europa af gaan leggen, een lift aan kunnen bieden. Ideaal als je wel ambities en geldgebrek hebt, maar niet per sé het lef om langs de weg te gaan staan in een kort rokje en met een kordaat opgestoken duim. Verder combineren die rokjes niet zo met dit seizoen en nemen automobilisten je heus niet uit medelijden mee als je koud en nat bent. Door Roza Freriks
weekend worden aangeboden te reageren. We krijgen slechts één bevestigd telefoontje dat we een weekend meekunnen, van Phil. Deze Engelsman is van plan zich een weekend lam te zuipen in Praag; het bier kost immers niets in het Oosten. Hij gaat naar het vrijgezellenfeest van zijn neef, in wiens haren zaterdagnacht ‘tit' geschoren zal worden. Het verhaal klinkt aannemelijk en Phil als het stabiel soort vaderfiguur dat je graag achter het stuur ziet. We spreken af dat hij ons donderdagnacht op zal pikken in het centrum van Arnhem. Verder betalen we vijftig euro per persoon mee aan de benzinekosten.
De motieven van deze weldoeners lopen nogal uiteen. Sommigen willen gewoon wat gezelschap om 's nachts niet op de Autobahn in slaap te vallen, anderen vragen voor je voor de 'lift' 100 euro om zo zelf de brandstofkosten uit te sparen.
Ondanks de Praagse bureaucratie - we worden van 'information accomodation' naar 'accomodation information' gestuurd - vinden we een betaalbare hostel. Wat volgt is een klassiek weekend Praag; we beamen telkens opnieuw dat het een prachtige stad is en 's avonds wordt er gedronken. Diep in de nacht leren we twee straatmuzikanten kennen die al jarenlang liftend door Europa trekken en voelen ons even bij het stoere deel van de mensheid horen.
Navraag bij Jasper Cramwinkel, de 36-jarige medeontwikkelaar van de site, stelt ons gerust. Tot nu toe heeft hij nog geen nare verhalen van gebruikers van de site gehoord. 'De enige reacties die we krijgen zijn aanbevelingen tot verbeteringen van de site', verzekert hij ons. Zelf heeft hij vroeger veel gelift, maar is nu op een leeftijd gekomen dat zijn vakantiedagen te kostbaar zijn om langs de weg te staan kleumen.
Kortjes Opinie
Bij de Studentenkrant besluiten we op alle ritten die dit
Het drukke bestaan Dichtgeslibde agenda's, veeleisende studies, en dan ook nog eens tijdrovende relaties, we hebben het er maar druk mee. Met ook de kerstgekte nog eens voor de deur zou je er bijna een hartverzakking van krijgen. Door Maurice Kleingeld Laatst stond ik met verbijstering te luisteren naar een verhaal over geneeskundestudentes. Mochten deze dames een kinderwens hebben, dan kunnen ze die maar beter direct na hun co-schappen in vervulling laten gaan, anders zouden ze óf het verlangde kind óf een verdere specialisatie wel kunnen vergeten. Dat wordt plannen dus; na de middelbare eerst zes jaar studeren, zorgen dat je wilde veren zijn afgeschud, op zoek naar een geschikte zaaddonor, je een paar jaar in een ziekenhuis kapot werken, en oh ja vergeet je niet te laat te laten bevruchten, zodat het kind er op tijd uitgepoept kan worden, anders kan je die prachtige carrière wel vergeten. Uit de grond van mijn hart hoop ik dat dit een lulverhaal is. Als dit een normale gang van zaken is, dan beloofd dat niet veel goeds voor de aankomende generatie dokterskindjes. Het wordt steeds belangrijker om al zo vroeg mogelijk de rest van leven in te plannen. Zorg dat je een goed pensioen hebt, probeer al zo vroeg mogelijk een beeld te hebben van je toekomstige carrière, en gezinsplanning is ook geen vreemd woord meer. Maar waarom is dit zo noodzakelijk? Er wordt ons voorgehouden dat je anders de boot
4 Groninger Studentenkrant
mist, allerlei spookscenario's worden geïmplementeerd. Maar wie weet hoe hij over vijf jaar in het leven staat, wat zijn wensen dan zijn, om nog maar niet te spreken over tien jaar. Bewondering heb ik voor diegenen die dit kunnen, al ben ik enigszins argwanend wetende dat dit voor weinigen is weggelegd. Saai zijn ze ook wel die geprogrammeerde mensen, je weet precies wat je aan ze hebt. Zo'n twintig jaar doet een mens erover zijn persoonlijkheid te ontwikkelen. Maar jezelf dan al denken te kennen is ijdele hoop. Dat moet dan ook niet verwacht worden. Te meer ook omdat we ons doorontwikkelen. Hoe vaak maken we niet foute keuzes, en leren we daar vervolgens van. Er doet zich een spectrum aan mogelijkheden aan ons voor om duizelig van te worden.
‘Saai zijn ze, die geprogrammeerde mensen, je weet precies wat je aan ze hebt’ Mensen houden van zekerheid en regelmaat, dus wordt ook de nabije toekomst planmatig ingevuld en gestructureerd. De wensen voor morgen zijn een stuk duidelijker, maar ook hier doet zich een probleem voor: we willen zo veel dat we vergeten keuzes te maken. Met als gevolg dat de voorzienbare toekomst vast staat en wij slaaf worden van onze agenda, organizer, telefoon of weet ik veel wat ons leven allemaal in een strak keurslijf houdt. Het is vervelend om te moeten constateren, maar het lijkt erop dat spontaniteit een scheldwoord is
Alle angstbeelden van verkrachtingen en/ of een pijnlijke dood aan de rand van de snelweg blijken geenszins van toepassing. Phil is sympathiek, een lichte midlifecrisis (net gescheiden, verlangend naar de tijd dat de meisjes nog wel naar hem omkeken) en zijn verhalen over de ongeplande blue spot op de zwangerschapstest van zijn vrouw ten spijt. Ook wanneer we hem per ongeluk een uur om laten rijden blijft hij een, slechts lichtelijk geïrriteerde, gentleman. Na tien uur 180 kilometer per uur gereden te hebben, zijn we in Praag. We moeten hem beloven een sms'je te sturen als we een slaapplek hebben gevonden.
Zondagochtend blijkt Phil al geruime tijd nuchter en klaar ons terug te rijden naar Nederland. Eenmaal aangekomen rekent hij voor dat we maar veertig euro hoeven te betalen en een dag later stuurt hij ons een mailtje om ons te bedanken voor onze pleasant company. Liften voor watjes was nog nooit zo makkelijk.
Andere sites ten bate van de goedkope vakantie: www.attitudetravel.com www.airhitch.org www.couchsurfing.org www.digihitch.com
geworden. Kom ik in de stad iemand tegen die me vraagt wat te gaan drinken, moet ik haar afwimpelen omdat ik nog zo veel te doen heb. Ik schaam me kapot. We hebben bijna geen tijd meer voor onze vrienden en ons hele doen en laten moet functioneel zijn. Mensen gaan elkaar meer en meer strategisch behandelen. Zelfs de dingen die we voor ons plezier doen, zijn functioneel geworden, omdat ze zorgen voor de broodnodige ontspanning. Dus ook dit moet zorgvuldig worden ingepland. Niet zo vreemd dat we allemaal langzaam gek worden, en snakken naar psychische hulp. Het is maar te hopen dat we nog een gaatje in onze agenda kunnen vinden. In een samenleving waarin alles snel moet, waar stilstand achteruitgang is, en geduld een smerige zaak is van mensen met te veel vrije tijd, is het aanhaken of afvallen. Een prestatiemaatschappij bloeit op, en wie niet mee kan die heeft dat aan zichzelf te wijten. Ik word er misselijk van en kots zo mijn hele planning nog door de war. Hou op met die druk! Even ter contrast een waar gebeurd verhaal: er staan in Mozambique twee mensen op een bus te wachten die tweemaal per dag op onbepaalde tijden langskomt. Ze zitten zo lekker te kletsen dat ze eigenlijk gestoord worden als de bus daar is, maar het maakt niet uit ze nemen de volgende wel en praten gezellig verder. Zo kan het dus ook. Het is bijna nieuwjaar, een mooi moment om het tij te keren. Afsluitend wat tips voor voornemens: begin met een rituele verbranding van terroriserende agenda's, leef in het moment, behandel uw medemens als doel op zich, en een jointje op zijn tijd werkt rustgevend en kan u helpen relativeren. Nou mensen take it easy, en maak er een mooie maand van met veel liefde.
Nieuws & Achtergrond
Achtergelaten fietsen irriteren buurtbewoners
Jacht op de weesfiets geopend Je hebt je baas maanden of zelfs jaren trouw gediend. Je stond in de regen voor kroegen, wachtte dagen op het station en werd aan bomen en lantaarnpalen gebonden. Maar nu heb je je baas al een tijd niet gezien. Na een paar eenzame weken dringt het tot je door. Hij komt niet meer terug. Je bent officieel een weesfiets.
Zoals vele studenten al hebben gemerkt, verwijdert de Milieudienst wel fietsen uit de binnenstad en bij het station. Wat gebeurt er eigenlijk met deze fietsen na hun eliminatie uit het straatbeeld? Gaan ze naar een fietsenweeshuis of een fietsenkerkhof? Het blijkt er vanaf te hangen of de fietsen nog bruikbaar zijn. Is dit het geval, dan knappen de mensen van de gemeente ze op en worden ze voor 35 euro verkocht tijdens de maandelijkse fietsenverkoop aan de Duinkerkenstraat. Dit gebeurt elke eerste vrijdag van de maand. De fietsen die niet meer te maken zijn, de echte wrakken, worden in de binnenstad meteen weggehaald. In de buitenwijken komt er als gezegd
eerst een sticker op. Vervolgens sloopt de Milieudienst de wrakken. De grote delen gaan naar Derdewereldlanden, andere onderdelen naar werkgelegenheidsprojecten. De rest komt op de schroothoop. Omdat het voornamelijk de studenten zijn die de overlast veroorzaken, vindt Van Leeuwen het goed dat zijn partij Student en Stad het voortouw neemt in de actie. 'De actie moet ook gezien worden in het kader van het verbeteren van de relatie tussen studenten en stadjers.' Doordat GroenLinks instemde met het voorstel komt de beoogde publiciteitsactie er binnenkort. Dat zijn dus meer fietsen naar het fietsenweeshuis - en meer naar het kerkhof.
Door Ricus Dullaert
Apart’ja
In de wijken rondom het centrum van Groningen, de zogenaamde schilwijken, wonen de meeste studenten. Of ze nu rustig zijn of 's nachts herrieschoppend uit de kroeg komen, één ding hebben ze gemeen. Ze vullen het straatbeeld met oude, afgetrapte fietsen. Sommige van die fietsen hebben al lang geen eigenaar meer, maar verroesten langzaam, vastgeketend aan een boom of hek. Deze weesfietsen zijn al jarenlang een bron van ergernis voor de bewoners van de schilwijken. 'Op hoorzittingen waar burgers hun klachten kunnen uiten horen we steevast: Ze staan in de weg en verpesten het straatbeeld', aldus Finn van Leeuwen, fractievoorzitter van Student en Stad. 'Daarom willen wij er nu werk van maken. De weesfietsen zijn een groot drama.' Buurtbewoners kunnen al de Milieudienst bellen als ze last hebben van weesfietsen in de buurt. Van Leeuwen: 'Die komt dan langs, en bindt een lintje om de bewuste fietsen met de waarschuwing dat ze binnenkort worden weggehaald. Drie weken later komt de Milieudienst weer langs om de fietsen die nog een lintje hebben te verwijderen.' De Milieudienst krijgt echter weinig aanvragen om langs te komen. Volgens Van Leeuwen kan dat alleen maar door onvoldoende promotie komen. 'Daarom hebben wij voorgesteld een publiciteitsactie te beginnen onder de bewoners van de schilwijken. Hopelijk krijgen die dan door dat er echt iets te doen valt tegen de weesfietsen.'
Foto: Jan Luursema
Nuchtere Groningers hysterisch door Viktor en Rolf Donderdag 9 november was het dan eindelijk zo ver. De speciale kledinglijn die ontwerpersduo Viktor en Rolf voor de H&M had ontworpen kwam in de winkel te hangen. Wat volgde was een massale gekte en hysterische taferelen.
Het personeel van de Hennes kan het niet meer aanzien en voorziet het hippe groepje modemeisjes en de enige jongen van paraplu's en een ontbijtje met een fles champagne. Een uur voor openingstijd begint het langzaam druk te worden. Voor de deur wordt de tactiek doorgenomen. 'Als jij nou voor mij die jas meeneemt in maat 36, dan pak ik voor jou die jurk', zegt een jonge vrouw met krullen die Roos heet. 'Ik hou jou vast dan hollen we samen naar binnen.' De meeste mensen lijken voor de bruidsjurk te zijn gekomen. 'Maar ga je dan trouwen?' vraagt een voorbijganger aan een meisje in een Judith Osbornjurkje dat voor de deur heeft geslapen. Het meisje lacht. 'Nee, wilt u met me trouwen?'
gegooid. Sommige meisjes lopen verdwaasd tussen de lege rekken te zoeken naar kleding die op de grond is gevallen. Het is dokter Dirk niet gelukt om de bruidsjurk te bemachtigen. 'Toen ik binnen was heb ik me gelijk laten noteren voor de jurk die in de etalage hing, maar zelfs toen was iemand me al voor geweest.'
Fotografie: Moniek Steenbergen
Door Deirdre Das
Om tien voor tien is de menigte uitgegroeid tot enkele honderden mensen. Er wordt hard geduwd tegen de mensen die vooraan staan. Sommige meisjes beginnen het benauwd te krijgen. 'Rustig maar', zegt een man van een jaar of dertig. 'Ik heet Dirk en ik ben een medic, dus als er wat gebeurt kan ik helpen.' Dokter Dirk komt ook voor de trouwjurk. Zijn zus gaat trouwen en hij gaat proberen dé jurk te scoren. 'Ik geef je wel een zetje, dan kom je sneller binnen', lacht hij.
Een dag eerder om een uur of elf liggen de eerste modefans al voor de deur bij de H&M-vestiging aan de Grote Markt in Groningen. In slaapzakken en met warme mutsen en oorwarmers proberen ze de koude nacht door te komen. En koud is het. Om het nog erger te maken begint het 's morgens vroeg ook nog keihard te regenen.
Nieuws & Achtergrond
Om tien uur gaat de deur open en barst de gekte los. De menigte dringt zich naar binnen. Alle tactieken zijn vergeten. Het is ieder voor zich. Binnen ontstaat een ware catfight om de jurkjes, jassen en het ondergoed. Er wordt gegild, geduwd en gehold. Het voltallige personeel van de Hennes staat binnen te wachten en gierend van het lachen toe te kijken hoe alle rekken worden leeggerukt. Binnen twintig minuten zijn alle kleren weg. Een paar handelaars hebben zoveel mogelijk Viktor en Rolf-kleding in grote Ikeatassen
Groninger Studentenkrant 5
Ultimate Frisbee bezorgt Gronical Dizziness blauwe plekken
Campingspel krijgt fris tintje De vooroordelen zijn alom bekend; frisbee zou niet eens een sport genoemd moeten worden, maar een campingspel. Toch weet Jaap van Netten, inmiddels al vijf jaar frisbeeër en sinds anderhalf jaar trainer bij de Groninger frisbeevereniging Gronical Dizziness wel beter. Frisbee is een spectaculaire sport en levert zo af en toe de nodige blauwe plekken op. Door Ester Westerhuis Fotografie: Jan Luursema Maar wat voor sport is frisbee dan? De vooroordelen over frisbee zijn duidelijk. 'Dat doe je toch alleen maar stilstaand met zijn tweeën, op het
strand of op de camping?´ Niets is minder waar; het wordt in een team gespeeld, je hebt er een kei van een conditie voor nodig en het is een van de belangrijkste sporten aan de Amerikaanse high schools! Frisbee is opgekomen in de jaren zestig. Over het ontstaan is een grappig verhaal bekend, waarschijnlijk een fabeltje, maar toch het noemen waard. Er zou in de jaren zestig in Amerika een pizzabakker zijn geweest die zijn pizza´s op een rond stuk plastic aan de klanten serveerde. Een aantal jongens begonnen met deze plastic schijf te spelen en het spel frisbee was geboren. Frisbee, eigenlijk Ultimate Frisbee genoemd, wordt in twee vormen gespeeld, binnen en buiten. In beide vormen zijn er twee teams die door middel van het overgooien van de frisbee een punt moeten maken achter de lijn aan de andere kant van het veld. Omdat de frisbee in korte momenten een enorme afstand kan afleggen is het belangrijk dat de spelers snel kunnen rennen. Maar er moeten ook lange spelers zijn die hoog kunnen springen en waaghalzen die zich letterlijk in de strijd durven te gooien door achter de schijf aan te duiken. 'Ik heb nu nog blauwe plekken van de vorige training, maar het is zo'n geweldig gevoel', zegt Van Netten. Kniebeschermers zijn daarom geen overbodige luxe.
Bij de training van de frisbeeërs wordt veel aandacht besteed aan de genoemde kwaliteiten. De training begint met het rennen van veel rondjes en het gooien van de frisbee op alle mogelijke manieren. Aan de rode en zwetende hoofden is direct te zien wie de beginners zijn. Opvallend is dat tijdens de training zowel gevorderde als beginnende spelers samen spelen. Iedereen houdt rekening met elkaar en is enthousiast als een ander een goede move maakt. Omdat er geen scheidsrechter is zou je verwachten dat mensen sneller een elleboog of been uitsteken, maar dat is juist niet het geval. 'Bij voetbal en andere sporten zie je dat alle verantwoordelijkheid op de scheidsrechter wordt afgeschoven, bij ons zijn de spelers verantwoordelijk. Hierdoor wordt de sfeer beter en zijn de spelers extra loyaal naar elkaar.' Doordat frisbee geen scheidsrechter heeft zal het nooit een olympische sport worden, maar dat hebben ze ervoor over. Want zou er een scheidsrechter komen dan zou dat zeer waarschijnlijk de spirit van de sport kapot maken. Van Netten legt uit: 'Volgens mij is het maken van overtredingen eigenlijk het gevolg van gebrek aan talent. Slechte spelers worden er daardoor erg snel uitgepikt. Een scheidsrechter zullen we daarom ook nooit accepteren, het gebrek eraan maakt zowel het spel als de sfeer beter.' Frisbee is een spectaculaire sport. Door het vele rennen, springen en duiken zitten er veel wonderbaarlijke acties in en is het spel geen moment saai of traag. De wedstrijden worden over de hele wereld gespeeld, van Kopenhagen tot Australië. Om een goede frisbeeër te kunnen zijn moet je snel en sterk zijn, maar ook tactisch. Elk team studeert zijn eigen looproutes in zodat ze van elkaar kunnen verwachten welke bewegingen gemaakt kunnen worden. 'Je moet inderdaad slim zijn, en nee, dan bedoel ik niet dat je goed moet kunnen studeren, want het vereist een ander soort intelligentie, een sportintelligentie. Onze Cum Laude afgestudeerden zijn niet per sé onze beste hoor', lacht Van Netten. Of je talent nodig hebt? Volgens Van Netten is het altijd meegenomen, maar niet noodzakelijk. 'Gewoon veel trainen.' In Nederland is frisbee voornamelijk nog een studentensport. Maar een campingspelletje is het zeker niet meer te noemen.
(Advertenties)
JIJ KUNT WEL WAT EXTRA GELD GEBRUIKEN! Ga aan de slag als:
CALLCENTERAGENT Bij een grote telefoonaanbieder vang je de inkomende gesprekken op.
Verdiensten vanaf 21 jaar: 8,03 euro per uur! Neem direct contact op met Luba Groningen: Oude Kijk in ’t Jatstraat 66, 9712 EL Groningen T (050) 313 44 04, groningen@luba.nl
8 Groninger Studentenkrant
Sport
Kortjes
Groningen als eerste met Jippy-ccondooms Groningen heeft als eerste gemeente een convenant gesloten met Stichting Jippy, fabrikant van de goedkope Jippy-condooms. Groningen gaat twintig automaten plaatsen, en meer seksuele voorlichting aan jongeren geven. De Jippy-condooms kosten tussen de vijf en tien cent per stuk, zodat zelfs de armste student zich aan het eind van de maand niet meer in hoeft te houden. Het Walburgcollege in Zwijndrecht verkocht al eerder condooms aan scholieren via de snoepautomaat. Jippy wil de komende vijf jaar vijftig miljoen condooms verspreiden om onveilige seks onder jongeren tegen te gaan.
Iraanse student doodgestoken wegens gesprek met eigen echtgenote In de Iraanse stad Sabzevar is een student doodgestoken omdat hij bij een bushalte met zijn vrouw aan het praten was. Een medestudent kwam op hem af om te vragen naar de aard van hun relatie. Het antwoord beviel hem blijkbaar niet, want er ontstond een handgemeen waarbij de getrouwde student werd doodgestoken. De dader verklaarde later dat zijn ‘religieuze gevoelens’ geschonden waren toen hij de twee gehuwden in het openbaar met elkaar zag praten.
Kalkoenen niet veilig voor student
Grunnen rocks
De 21-jarige student Patrick Bertoletti heeft bewezen een groot eter te zijn. In New York won de student een wedstrijd kalkoen eten, nadat hij in 12 minuten 2,5 kilo vlees doorslikte. Aan de wedstrijd deden acht deelnemers mee. Grootste concurrent van Bertoletti was de winnares van vorig jaar, Sonya Thomas. Zij propte echter te veel vlees in een keer in haar mond. Daardoor kon ze niet slikken en spuugde ze een gedeelte uit. Dat betekende diskwalificatie. De wedstrijd werd gehouden in het kader van de door kalkoenen alom gevreesde feestdag Thanksgiving.
Decadente decembermaand zoekt gulle gever December is de maand van luxe kadootjes, decadente maaltijden en chique feesten. Ook meteen de reden waarom we ons deze maand extra schuldig voelen als ons in herinnering wordt gebracht hoe slecht sommige anderen het hebben. Kortom, de perfecte maand voor goede doelen om de aandacht te vragen. Door Zosia Kooi De maand begint elk jaar met Wereld Aidsdag op 1 december. Een wereldprobleem waar terecht bij stilgestaan mag worden. Zoals elk jaar zullen overal ter wereld weer grote acties en concerten plaatsvinden. In het noordelijke Groningen kunnen ze natuurlijk niet achter lopen en daarom lopen ze dan ook maar voor. In plaats van vrijdag de eerste is er hier al een groot feest gegeven in discotheek The Palace op woensdag 29 november. Verschillende acts en DJ's hebben hun klanken laten horen onder het motto 'Sta op en dans, tegen Aids, voor het leven'.
dacht trekken en dus maken we noise.' Van twaalf tot vier uur 's middags zullen er op het Waagplein optredens te zien zijn zoals de reggaeband Sawed Off uit Leeuwarden en onze eigen Groningse rockband Henkus. DJ Dennis en DJ Winy zullen het feest afsluiten. Wie behalve luisteren en dansen ook nog iets nuttigs wil doen, kan zijn handtekening komen zetten. De handtekeningen zullen verzameld worden voor een petitie waarin Amnesty de regeringen van drie Europese landen oproept om meer maatregelen te nemen tegen discriminatie. Die landen zijn Rusland, Frankrijk en Slovenië. Zo kunnen in Slovenië bijvoorbeeld kinderen niet naar school omdat ze gediscrimineerd worden. Maar ook in de andere twee landen kan er volgens Amnesty nog een heleboel verbeterd worden. De boodschap is duidelijk, we moeten met zijn allen de handen in elkaar steken om de grote problemen in de wereld tegen te gaan. Juist in die maand dat we zelf even al onze eigen problemen vergeten tijdens de gezellige decembersfeer, lijkt het een goed moment stil te staan bij de ellende van anderen.
Minder bekend, maar net zo belangrijk is de Dag van de Mensenrechten op 10 december. Onder andere Amnesty International organiseert de hele dag overal in het land evenementen en acties. Ook de organisatie in Groningen zet zijn beste beentje voor. Omdat deze dag op een zondag valt, is er ook voor dit evenement besloten een dag eerder de straat op te gaan. 'We hopen zo dat er meer mensen op af komen die toch al in de stad zijn', vertelt Sabine Leijten van Amnesty. Het thema dit jaar is Make Some Noise Against Discrimination en dat is precies wat ze gaan doen. 'We willen de aan-
'Reggae moet je over je heen laten komen'
Uit liefde voor de ritmes flowed Dutch Dubious Go with the flow is de vibe die tijdens de jamsessie van dit reggaecollectief rondwaart. Terwijl de met het groene kruit gevulde sigaretten rondgaan zijn het de Jamaicaanse ritmes die je naar hogere sferen drijven.
er gas terug genomen om iemand de gelegenheid te geven los te gaan op zijn instrument. 'Het is lekker creatief bezig zijn, iets creëren', omschrijft bassist Michel Maldonado. 'Het zijn de ritmes, in mijn geval de vette baslijnen, die de reggae zo onweerstaanbaar maakt. Er is oneindige variatie mogelijk.' De boodschap die in de muziek verweven ligt, wordt in een Rastafary jasje gestoken. Zo wordt er gezongen over de oppressie van de opgelegde wil, vrijheid die wordt onderworpen door het Nasty
Babylon. Maar we leven in een mooie wereld, er is nog hoop, de slavendrijver zal ons er niet onder krijgen. De jam blijft flowen, de ritmes leven, en zijn niet te bedwingen. De jongen willen met Dutch Dubious vooral hun muzikale drift botvieren. Ze zouden best wat vaker willen optreden, maar verder kijken ze niet. Het gaat hen niet om de fame. Op dinsdagen zijn de heren wel eens te bewonderen tijdens de jamnight in café De Zolder. Waar je ook altijd welkom bent je eigen flow te laten stromen.
Door Maurice Kleingeld In een huiskamer vol instrumenten vertelt drummer en zanger Bram Nigten over zijn band Dutch Dubious. De band werd een jaar geleden geboren als gevolg van een gemeenschappelijke liefde van Nigten en Arnout van Heuvelen voor de reggae. Inmiddels produceren ze wekelijks met zes man traditionele reggae en dub. 'In de tijd dat we nu bezig zijn ontwikkel je feeling voor de stijl en voor elkaar', zegt Bram. 'We zijn nu al aardig op elkaar ingespeeld.' En dat is nodig als je ziet hoe hun sessies in elkaar zitten. Waar de meeste bandjes nummers instuderen, wordt er hier gejammed. Zolang de ritmes voortdeinen kan het alle kanten op. 'Reggae moet je over je heen laten komen', vertelt Bram enthousiast, 'iemand begint gewoon, daarna volgen de anderen. Maar zodra de bass erin komt dan gaat het los.' En zowaar: de bass begint een riedeltje, een kloppende hartslag die de jam levende houdt. Het wekt de drums die het geheel opzwepen. De toetsen van Peter Onrust zwellen aan, om het ritme te verfijnen in een melodie. Jos de Graaf deinst mee op slaggitaar en percussionist Niels Kooistra laat de oerritmes uit zijn vingertoppen stromen. Het levert een flow op waarbij je onmogelijk stil kan blijven zitten. De energie gevende ritmes doen denken aan het Afrikaanse moederland. Dat sologitarist Arnout er wegens verplichtingen niet bij is maakt niet eens uit, hier wordt muziek vanuit het hart gemaakt. De mannen spelen met ritmes en vinden zo een gezamenlijke groove. Af en toe word
Cultuur
Groninger Studentenkrant 9
10 Groninger Studentenkrant
Opinie/Achtergrond
Recensies CD
Film
DVD
Game
In samenwerking met videotheek Sleaze
And you will know us by the trail of dead - So Divided Door Hans van der Woude Bij het horen van de belachelijk lange naam van deze band, vaak afgekort tot Trail of Dead, denk je al snel dat je te maken hebt met een duistere black metalband, maar dat is absoluut niet het geval. De muziek van TOD was vroeger het best te omschrijven als spannende, chaotische 'emocore' met schreeuwerige, verveelde zang. Op hun vorige album Worlds Apart was een verandering in de muziek waar te nemen: de nummers waren bombastischer en gladder geproduceerd. Op hun vijfde studioalbum So Divided wordt deze lijn doorgezet. Helaas is het een neergaande lijn, want ondanks het toevoegen van een tweede drummer aan de band en het gebruik van tal van extra instrumenten, zoals piano en blazers is So Divided een saaie en voorspelbare plaat geworden. Het wordt nergens echt spannend en de rauwe randjes zijn er vanaf. De nummers verzanden vaak in herhaling en lijken bij elkaar geraapt te zijn. De nadruk ligt veel teveel op de zang en de samenzang aan het einde van veel nummers gaat na verloop van tijd behoorlijk op je zenuwen werken. Vooral het 'clichérock'-nummer Naked Sun is tenenkrommend en geeft aan dat TOD compleet de weg kwijt is. Het enige lichtpuntje is de afsluiter Sunken Dreams, maar dat is vooral te danken aan de bijdrage van Dresden Dolls zangeres Amanda Palmer. Van die geweldige chaotische 'emocore' waar TOD vroeger om bekend stond is dus weinig meer over. Het enige dat nog 'emo' is aan So Divided is het gevoel dat je krijgt bij het beluisteren van deze CD: een heel erg verdrietig gevoel.
Damien Rice - 9 Door Deirdre Das Eindelijk! Vier jaar na het onovertroffen debuutalbum O is Damien Rice terug met zijn nieuwe plaat 9. Deze plaat gaat verder waar O ophield. Elf prachtige rustige liedjes, nog steeds samen gezongen met Lisa Hannigan, nog steeds in die typische Damien Rice-stijl, maar wel iets voller van geluid. Bestonden de liedjes op O steeds uit enkele gitaarakkoorden. Rice heeft veel bijgeleerd en zich nu duidelijk laten beïnvloeden door Leonard Cohen, Jim Croce en Nick Drake. Dit is vooral duidelijk te horen op het nummer... Sommige liedjes zijn wel echt wat harder dan we van Rice gewend waren. Zo zingt hij in het nummer Rootless Tree als refrein keihard: 'Fuck you! Fuck you!' Maar het is juist door de emotie die hij erin weet te leggen, een van de mooiste liedjes van de cd. Kenden de meeste mensen Damien Rice nog van zijn liedjes die veel werden gebruikt in televisieseries en films, nu wordt de single 9 crimes regelmatig op de radio gedraaid en krijgt hij met dit album eindelijk de eer die hij verdient.
Recensies
Flushed Away Door Floris te Boekhorst Flushed Away is een film van de Amerikaans-Britse combinatie DreamWorks & Aardman Studio's, ook bekend van films als Wallace and Gromit, Madagascar en Shrek. In Flushed Away maken wij kennis met hoofdpersonage Roddy de Rat, een huisdier dat zijn optrek heeft in een riante villa in een dure wijk in Londen. Plots komt een hem onbekende soortgenoot genaamd Sid op bezoek. Deze berooide rioolrat neemt het niet zo nauw met de huisregels en zorgt voor een enorme chaos. Roddy wil dan ook zo snel mogelijk van de klaploper af. Hij probeert Sid ervan te overtuigen dat het toilet een bubbelbad is om hem zo door te kunnen spoelen. Dit gaat natuurlijk mis. Sid werkt Roddy in het toilet en zo komt het verwende huisdier terecht in een totaal andere wereld: het riool waar de armoedige rioolratten hun stad hebben. Vervolgens moet hij alles op alles zetten om terug te keren naar zijn comfortabele leventje. Deze film is de eerste Aardmanproductie die in zijn geheel gemaakt is met computertechnieken. De boetseertechnieken, het zogenaamde claymation, bekend van bijvoorbeeld Wallace and Gromit, hebben plaatsgemaakt voor de Computer Generated Imagery (CGI). Dit levert voor achtergronden zeer mooie plaatjes op. Zo is bijvoorbeeld het water, dat veelvuldig voorkomt in de film, zeer overtuigend neergezet, wat met claymation een onoverkomelijk probleem zou zijn geweest. Maar het is jammer dat de personages ook met CGI zijn gemaakt, met de prachtige beelden van Wallace and Gromit in het achterhoofd. Claymation verschaft de figuurtjes toch net wat meer diepte en persoonlijkheid. Wel is de Britse humor, waar de films van Aardman zo bekend om staan, nog steeds volop aanwezig in Flushed Away. Van de komische muzikale slakken, de meest geslaagde vondst in deze film, tot de droge grappen en grollen van de hoofdpersonages. Naast de computergefabriceerde beelden is ook in de verhaallijn duidelijk de invloed van DreamWorks te merken. Het komt allemaal erg Amerikaans over en onderscheidt zich niet van de vele andere animatiefilms die dit jaar als paddestoelen de grond uitschieten. Wederom gaat een huisdier de vrijheid tegemoet, waarna al snel blijkt dat hij nog veel moet leren voordat hij zich kan redden in de grote boze buitenwereld. De makers hebben ook de typisch Amerikaanse levenslessen weer niet geschuwd. Gelukkig blijkt op zo'n moment al snel de goede invloed van Aardman, die hier door middel van een flauwe grap of een plotseling actiemoment een einde aan maakt. Al met al hoeft de gemiddelde bioscoopbezoeker zich zeker niet te vervelen bij Flushed Away. Bepaalde momenten zijn absoluut hilarisch. Maar het blijft bij momenten. Een klassieker zoals voorgaande kaskrakers van het DreamWorks & Aardman team zal deze film niet gaan worden. Daarvoor is het verhaal te standaard en zijn de hoofdpersonages niet goed genoeg uitgewerkt. Wees dus voorbereid als je naar de bioscoop gaat. Als je verwacht een nieuwe Chicken Run of Madagascar voorgeschoteld te krijgen, zal het zeker op een teleurstelling uitlopen. Als je je echter instelt op anderhalf uur goed Amerikaans vermaak met flauwe Britse humor, dan zal Flushed Away je zeker een leuke avond kunnen bezorgen.
The Squid and the Whale Door Pieter Visser Met het liedje 'Together we Stand, United we Fall' bezingt een van de hoofdpersonen meteen de kern van de film. The Squid and the Whale is een cynische film, doorspekt met de importantie van status en sex, over het leven van een gezin na een scheiding. Deze scheiding lijkt in eerste instantie in goed overleg te zijn doorgezet, met afspraken over en weer waar iedereen mee kan leven. Echter, zodra de beide zoons dan weer bij de moeder en dan weer bij de vader komen te wonen, is al snel te zien hoe ze beïnvloed worden door de scheiding en de beide ouders. De jongste zoon, Frank, neigt meer naar de moeder en wordt door haar ook min of meer geïndoctrineerd. Zij is een rising star in het schrijversvak. De vader is juist het tegenovergestelde: een gefrustreerde schrijver op retour, die het niet kan hebben dat zijn ex-vrouw meer succes heeft dan hij. Mede daarom loopt hij zijn ex-vrouw zwart te maken bij zijn andere zoon, Walt. De twee kampen die zo ontstaan spelen een fascinerende rol in deze film. Walt en vader aan de ene kant, Frank en moeder aan de andere. Daar waar in het begin de film doet vermoeden dat deze kampen zullen blijven bestaan, zien we de scheurtjes hierin ontstaan aan het eind. De film geeft de scheidingsperikelen op een cynische en humoristische wijze weer en is, mede dankzij het uitstekende acteerwerk, een aanrader.
Caesar IV (pc) Door Sjef Weller Caesar is niet dood, Rome leeft en victort erop los. Tenminste, in Caesar IV dan. In deze nieuwe game voor de pc sta je in de sandalen van een gouverneur en mag je proberen de glorieuze welvaart van antieke Romeinse steden op eigen houtje zelf na te bouwen. En daar komt nogal wat bij kijken... Het spel speelt zich af in de roemruchte tijden van het Romeinse Rijk. Als gouverneur houd je je nu eens niet bezig met het opbouwen van een leger, het platbombarderen van andermans steden en het uitmoorden van vijandige cohorten. Caesar IV is een zogeheten city-builder, wat betekent dat je, hoe raad je het, steden bouwt. Klinkt misschien bloedeloos saai, maar wie spellen als Sim City en de voorgaande Caesars een beetje kent, weet dat het verdraaid leuk kan zijn om zelf als halfbakken burgemeester op te treden. Geheel volgens traditie word je bijgestaan door een stadhuis vol raadsheren, die je op elk terrein weten te vertellen wat er goed gaat en vooral ook waar het aan schort. Want het gaat nog wel eens mis. Je begint vrij eenvoudig, met het neerzetten van huisjes voor het plebs, het aanleggen van akkers en vervolgens nog wat uiterst simpele voorzieningen, zoals een ziekmakende waterput. Daar kan het natuurlijk niet bij blijven: geld verdien je alleen aan de
Habana Blues Door Deirdre Das De laatse jaren is Cuba als toneel gebruikt voor verschillende films. Allemaal probeerden ze de schoonheid en de problemen van dit eiland te beschrijven. Habana Blues is hier goed in geslaagd. De film gaat over Ruy en Tito, twee muzikanten die dromen van een grote doorbraak die ze de kans zal geven op een beter leven. Ruy woont samen met Caridad en hun twee kinderen. Terwijl Ruy druk bezig is met zijn muziek komen alle lasten op Caridads schouders terecht. Tito woont bij zijn oma. De jongens repeteren met hun vrienden voor het eerste grote concert dat ze zullen geven in Havana. Dan ontmoeten ze twee Spaanse producenten die op zoek zijn naar nieuw talent. De vervulling van hun droom lijkt wel erg dichtbij te komen, maar al snel blijkt dat ze hiervoor grote offers moeten brengen. Dit zet de vriendschap tussen de twee mannen danig onder druk en doet Caridad besluiten in een boot te vluchten naar Miami. Habana Blues is een prachtige film. Met de shots van Havana is het de regisseur gelukt de typische Cubaanse sfeer te vangen. Er wordt goed geacteerd voornamelijk door Yailene Sierra, die Caridad speelt. De actrice weet het verdriet en de grote kracht van Caridad prachtig uit te beelden. Kloppend hart van de film is de muziek. Andere muziek dan je misschien zou verwachten na de Buena Vista Social Club-hype, maar zeker niet minder mooi. Al met al is Habana Blues een kleurrijke film, die je laat swingen en je weet te ontroeren.
patriciërs. Om die naar je stad te krijgen heb je een aantal hoogstaande voorzieningen nodig, waarvan velen niet kunnen draaien zonder equites, de middenklassers die net wat meer hersencellen hebben dan het klootjesvolk. Niet alleen de drie verschillende bevolkingsklassen moet je op je hand houden, maar ook Rome. De senaat vraagt je nu en dan om bepaalde goederen: lever je die binnen een gezette tijd, dan gaat je aanzien bij die togalui omhoog en kun je mettertijd rekenen op promotie. Verknal je het, dan kan het zo gebeuren dat ome Caesar een legioen op je dak stuurt om je een enkeltje Colosseum te overhandigen. En reken maar niet op een mooi plekje op de tribune. Voor je het weet ben je dus druk bezig allerlei partijen tevreden te houden. Het is lastig, soms chaotisch, maar erg vermakelijk. Het geeft een goed gevoel om, tussen alle problemen door, je eigen mini-Colosseumpje en theatergebouw te zien verrijzen naast de statige villa's voor de Patriciërs. Daar kan Wallage nog een puntje aan zuigen.
Groninger Studentenkrant 11
Wat leef ik toch in een raar land. Bij het zien van de verkiezingsuitslag moet je als buitenstaander welhaast denken dat alle Nederlanders gek zijn. De gedachte om te emigreren heeft even door mijn hoofd gespookt, maar toch zal ik dat niet doen. Juist nu heeft Nederland iemand nodig die sterk en daadkrachtig is. Bovendien wordt het tijd dat er iemand opstaat die wel goed ideeën heeft Daarom zal ik alsnog de politiek ingaan om dit land van de ondergang te redden. Met mijn mond open van verbazing zat ik tijdens de verkiezingsuitslag voor de televisie. Het viel mij op dat mensen tegenwoordig graag op one-issue partijen stemmen. Twee zetels voor een partij die alleen maar opkomt voor dieren en maar liefst negen zetels voor een mislukte kunstschilder die ons niet gaat redden van een echte tsunami als gevolg van wereldwijde klimaatopwarming, maar van een tsunami van extremistische moslims. Daar heb ik de grote rode leider nog niet over gehoord. Waarschijnlijk zegt het rode boekje niets over extremistische moslims. Toch snap ik niet hoe de mars op Den Haag vanuit Oss zomaar heeft kunnen plaatsvinden. Om me voor te bereiden op wat er komen gaat heb ik alvast zelf maar een rood boekje aangeschaft bij een antiquariaat. Waarschijnlijk wordt er straks standaard tomatensoep geserveerd na alle debatten van de Tweede Kamer als kameraad Jan aan de macht is. Elk nadeel heeft z'n voordeel zei een beroemde Nederlandse filosoof al eens. Toch heb ik het idee dat alles behoorlijk in de soep gaat lopen in Nederland. In de tomatensoep welteverstaan. Daarom zal ik dit land alsnog moeten gaan redden en ik heb al
een actieplan opgezet. Omdat one-issue partijen hot zijn in Nederland en een beetje opportunisme mij niet vreemd is heb ik besloten om mijn eigen politieke beweging The Party of Justice and Confidence om te vormen tot de Partij voor het Orgasme. Het blijkt namelijk dat het overgrote deel van Nederland ontevreden is over z'n seksleven. Volgens mij is dat ook gelijk de verklaring voor deze verkiezingsuitslag. Al die mensen die tegen de islamisering van Nederland zijn moeten wel een slecht seksleven hebben. Ik kom overigens niet alleen op voor mensen. Ik ga ook strijden voor een beter orgasme voor dieren. Zo ben ik dan ook wel weer en dat is natuurlijk ook een klein beetje vanuit electoraal oogpunt. Bij de volgende verkiezingen die waarschijnlijk plaatsvinden begin volgend jaar na weer een gevallen kabinet denk ik ongeveer 15 zetels te gaan halen. Mijn campagne begint dan ook al op 22 december. Op die dag is het namelijk Global Orgasm Day en ik roep iedereen op om mee te doen. Het is de bedoeling is dat de hele wereld dan massaal seks heeft en ook massaal heel erg luid arriveert. Waar je het doet maakt niet uit, als je het maar doet. De bedoeling is dat dit een positieve energie creëert die gaat zorgen voor wereldvrede. Overigens is soloseks niet toegestaan. Een betere wereld begint dus niet bij jezelf, maar bij je geliefde. Je kan dit hele gebeuren natuurlijk afdoen als onzin en die wereldvrede zal mij natuurlijk ook een zorg zijn, maar een excuus om seks te hebben is altijd goed. Global Orgasm Day is slecht het startsein voor een bloeiperiode van Nederland. Als de Partij voor het Orgasme aan de macht is zal de economie floreren, de mensen zullen weer goed met elkaar omgaan en de hufterigheid zal verdwijnen. Dus lieve lezer het komt allemaal goed als je mijn boodschap volgt: gaat heen en vermenigvuldigt u!
Uitladder
Column Door Jacob Creuzfeld
Global Orgasm Day
Zaterdag 4 november Avondje zuipen bij mij thuis met band und freunde. Toen we de stad in wilde gaan stond er voor mijn deur een groep van 15 tot 20 jeugdige scooter-randdebielen die duidelijk uit waren op ruzie. 2 jongens van ons kregen een trap. Politie erbij gehaald, liep uiteindelijk met een sisser af.
Dinsdag 5 december: Maria Mena, De Oosterpoort, 20:30 Woensdag 6 december: Cabaret De Hyena's, Huis de Beurs, 20:30 Donderdag 7 december: God en/of Darwin strijd tussen geloof en wetenschap, USVA, 20:00 Vrijdag 8 december: VanKatoen, Simplon, 21:30 Zaterdag 9 december: De Dijk, De Oosterpoort, 20:30 Zondag 10 december: Brood: uncut, Vera, 16:00 Dinsdag 12 december: Lezing Over tbs en levenslang, Hanzehogeschool (Gamma), 16:30 Woensdag 13 december: Film The Seven samourai, Images, 20:00 Donderdag 14 december: Theater Eco, Grand Theater, 20:30 Vrijdag 15 december: Birthday Party, The Palace, 23:00 Zaterdag 16 december: Krachtstroom Electro edition, Simplon, 00:00 Zondag 17 december: Sarah Bettens, De Oosterpoort, 20:30 Dinsdag 19 december: Toneel Ajax, Stadsschouwburg, 20:15
Probeerde met mijn dronken harsen verschillende niet al te knappe dames te versieren. Gelukkig voor mij waren zij niet zo geïnteresseerd. Onze zanger probeerde op zijn dronken manier een stempel op de avond te zetten. Hij hing tegen een meisje aan, die naast haar vriend stond en zei:'Zo, jij lijkt me het type meisje waar kerels niet blij van worden.'
Woensdag 20 december: Comedynight, Simplon, 20:00 Donderdag 21 december: Concert Them Appels + The Elizabeth Knowhow, Vera, 21:30 Vrijdag 22 december: Najaarsconcert in kerstsfeer, Immanuelkerk, 20:00 Zaterdag 23 december: Fonkymonky presents pretparty, Grand Theatre, 23:00 Zondag 24 december: Concert Dirty Loveletters, Buckshot café, 16:30
Zaterdag 18 november Eindelijk een voorlopige naam voor mijn band verzonnen: Napsut, wat Moluks is voor Botergeil. Met band nog wezen drinken in de Vera.
Maandag 25 december: Reggaeton I Love it, The Palace, 23:00
Donderdag 23 november Grote Flatfeest in de Hoendiepflat. Was weer ouderwets gezellig. Veel mooie vrouwen en gelukkig ook veel nerderige kerels. Sfeer werd af en toe enigszins duister doordat een lid van mijn kennissenkring, who shall remain nameless, een beetje last had van winderigheid.
Dinsdag 26 december:Ava Maria Kerstconcert, De Oosterpoort, 20:15 Woensdag 26 december: FC-Groningen - Sparta, Euroborg, 16:30
Door Frieda Hamster
Aangifte gedaan van het voorval. Vraag van politie: Waren er ook gekleurden bij betrokken? Antwoord: eh, ja, maar die waren met ons mee.
Culinaire Sk-Pade
Zaterdag 2 december: Pakjesavond party (!) , De Toeter, 22.00
Maandag 4 december: International student night, Rumba, 23:00
Donderdag 9 november
Door Frieda HAMSTER Foto: Ester Westerhuis
Vrijdag 1 december: Coronaparty, The Palace, 23:00
Zondag 3 december: Brunch Good morning DJ, Brasserie Groen, 12:00
Door: Bart Jan Teunisse
Lief dagboek,
December
Donderdag 27 december: New attraction 4.1, Kardingerplas, 13:30 Vrijdag 28 december: Theater Grand Hotel, Stadsschouwburg, 20:15 Zaterdag 29 december: Swingfeest, Platformtheater, 23:00 Zondag 30 december: Oudejaarsbeurs, 't Vinkhuys, 10:00 Maandag 31 december: Kikkuh 2007, Martiniplaza, 00:30
Tafelen bij Mr. Mofongo Mister Mofongo lijkt op het eerste gezicht niet echt een studentencafé waar je lekker en goedkoop kunt eten. Het grand café nabij de UB (aan de Oude Boteringestraat) was dan ook niet onze eerste keuze om te gaan eten met de SKPade. Maar de Studentenkrant-rredactie besloot de vooroordelen opzij te zetten en te gaan tafelen bij Mr. Mofongo. Tafelen, dat is het bij Mr. Mofongo. De uiterst relaxte en gezellige sfeer geeft je niet het idee dat je na het eten gelijk moet afrekenen om vervolgens huiswaarts te keren. Mr. Mofongo, de hoofdpersoon in het grand-café, is in de vertelling geboren in ZuidAmerika. Een echte rokkenjager die al op vroege leeftijd de wijde wereld introk. Tijdens zijn reis kwam hij in
12 Groninger Studentenkrant
aanmerking met verschillende culinaire hoogstandjes, die we vervolgens op de menukaart in de vorm van een paspoort terug. vinden. In het paspoort staan de gerechten per land met een aantekening. Elementen van zijn reis zijn daarnaast ook aardig verwerkt in de aankleding van het café. Met her en der souvenirs, zoals waaiers, planten en landkaarten, geeft het een wereldse indruk. Reizen heeft Mr. Mofongo veel gedaan, want er is genoeg keuze, zoals Spaanse quiche, Amerikaanse burgers, Mexicaanse tortilla's en Down-under Kangeroo. Er is voor elk wat wils in zijn 'paspoort' te vinden, met prijzen tussen 8,50 en 15 euro. We kiezen voor een pasta Sophia met spinazie en Irish Angus Rumpsteak met Perzik-Jalapensaus. We moesten even wachten maar het resultaat was er dan ook wel naar, overheerlijk! Grote porties, met veel groente en origineel geserveerd. Voor 8,5 euro zeker niet duur en gewoonweg tongstrelend. Mr. Mofongo is helemaal goedgekeurd door de SK-redactie. 'Hier gaan we vaker eten!'
Nadruk