Colofon Groninger Studentenkrant St. Walburgstraat 22C 9712 HX GRONINGEN http://www.studentenkrant.org ISSN 09270237
Gesprek
Achtergrond
Stichtingsbestuur
Uitgespreid
PAGINA 3
Beveiliging RuG op een oor
PAGINA 4
De RuG wordt dag en nacht bewaakt door alert beveiligingspersoneel. De Studentenkrant brak in bij het KEI-pand om te kijken hoe snel onze illegale praktijken gestopt zouden worden.
Voorzitter: Sybrenne Lenstra (0649105092), acquisitie en pr: Hanna Mai Hulshof (06-12025319) en Rigje Rosier (06-42021286), penningmeester: Arjan Kwakernaak (06-49779297) bestuur@studentenkrant.org
Ricus Dullaert (06-41886410) en Zosia Kooi (06-12540884) hoofdredactie@studentenkrant.org
Ilse de Lange Het lievelingetje van Nederland muziekland staat dit jaar voor het eerst in zeven jaar weer op Noorderslag. De Studentenkrant kijkt of dit schattige meisje uit Twente niet ten onder gaat in het Groningse geweld.
De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van 6000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.
Hoofdredactie
Studentenkrant Januari 2007
Inhoud
Fitnessspread
PAGINA 6/7
De feestdagen zijn weer achter de rug. Een paar tientjes armer en een paar pondjes rijker gaan we het nieuwe jaar in. De Studentenkrant zocht voor je uit wat de beste sportschool is, stelde een hardloopschema op en vroeg advies aan de expert - Mr Universe!
Sport
Arend Glas Deze Groningse levende legende zette het Nederlandse bobsleeĂŤn op de kaart. Veel mensen vergeten echter dat het een rasechte Groninger student is: Arend Glas legt zijn wortels bloot.
PAGINA 8
Eindredactie Jan Luursema
Redactie Floris te Boekhorst, Deirdre Das, Roza Freriks, Frieda Hamster, Hanneke Jansen, Peter Keizer, Jan Luursema, Bart Jan Teunisse, Pieter Visser, Sjef Weller, Ester Westerhuis, Hans van der Woude
Fotografie Jan Luursema, Moniek Steenbergen, Ester Westerhuis
Vormgeving Bas Geukes
Medewerkers Jacob Creuzfeld
Drukwerk Drukkerij 1984
Coverfoto Jan Luursema
Webmaster Peter Keizer
www.studentenkrant.org
Fotostrip Jan Luursema
2 Groninger Studentenkrant
Entree
Ilse de Lange blijkt de verrassing van Noorderslag
‘In Groningen optreden is voor mij traditie’ Even leek het rustig rondom de Nederlandse zangeres, maar dit jaar is ze de grote verrassing van het Groningse Noorderslag. Ilse de Lange heeft haar comeback gemaakt in de hitlijsten met haar nieuwe album The Great Escape. Zelf probeert ze te ontsnappen aan de veilige sleur, de hokjesgeest en valse beloftes. Door Zosia Kooi Fotografie Wouter Vandenbrink Het is een sprookjesachtige plek, midden in de bossen van Arnhem, waar wij haar ontmoeten. In een grote zaal met een pianovleugel en open haard, ploft Ilse de Lange neer op de comfortabele bank in de loungehoek. De countrydiva past helemaal in deze omgeving. Maar als ze haar verhaal begint te vertellen, is het meteen duidelijk waarom ze zo succesvol is in ons eigen kikkerlandje. Tegenover ons zit een nuchtere meid met Twents accent en Hollands enthousiasme. 'Brand maar los.' Nu behoort De Lange tot de grote zangeressen van ons land, maar haar carrière begint anders dan je zou verwachten. 'Ik was ongeveer zeven jaar, toen ik in Almelo aan de miniplaybackshow meedeed. Dat was toen 'in'. Ik won een walkman en vond dat natuurlijk geweldig. Daarna reisde ik het hele land af om aan wedstrijden mee te doen.' Toch is de liefde voor het echte zingen er eigenlijk altijd al geweest. 'Op de basisschool was ik wel zo'n meisje die als eerste haar vinger opstak wanneer er een liedje gezongen moest worden', lacht ze met kuiltjes in haar wangen. Het begin van een daadwerkelijke zangcarrière is geen bewuste keuze geweest voor De Lange. 'Ik ben er min of meer ingerold.' Ze ging van de playbackwedstrijden, via de soundmixshows naar het meezingen met verschillende bandjes. 'Het was eigenlijk altijd meer een hobby en dat gevoel heb ik nog steeds.' Ondanks haar liefde voor muziek vindt de zangeres een studie aan het conservatorium geen goed plan. 'Ik hoorde alleen maar van die gruwelverhalen, dat ze je helemaal wilde omvormen en kneden.' Ook al heeft ze nooit spijt gehad van haar beslissing, soms mist ze wel die theoretische achtergrond. 'In mijn vakgebied is die kennis toch wel vereist. Ik moet altijd echt zoeken naar de noten als ik ergens een liedje of een deuntje hoor. Maar ik denk dat al die kennis je ook in de weg kan gaan staan. Nu speel ik vanuit mezelf.' Haar grote doorbraak komt als ze door de platenlabel Warner Music ontdekt wordt tijdens een optreden met haar band. Als eerste Nederlandse vertrekt ze naar Nashville, dé countrystad in Amerika, om daar een glanzende carrière tegemoet te gaan. Helaas pakt alles anders uit dan verwacht. Een Amerikaanse droom is het nooit geworden, maar wel kreeg ze daarmee faam in ons eigen land. 'Dat was natuurlijk vrij uniek. Een
Hollandse meid die countrymuziek maakte en ook nog eens gecontracteerd is door zo'n platenmaatschappij.' Ze vervolgt met verbazing in haar stem: 'Ik had toentertijd soms maar liefst tien interviews op een dag. Ze wilden allemaal weten wie dat meisje dan wel niet was. En dan dacht ik, willen jullie mijn muziek niet eerst eens horen?' De platenmaatschappij kwam zijn beloftes echter niet na en De Lange heeft nooit een plaat mogen uitbrengen in The States. 'Waarom weet niemand. Maar in een tijd dat het minder ging met de countrybusiness was het misschien te duur en risicovol om te investeren in een onbekende nieuwkomer.'
‘Plaats me niet in een hokje! Ik heb mijn eigen sound.’
Het heeft de Almelose diva niet tegengehouden verder te gaan. Sindsdien is zij een bekende Nederlander en behaalt zij met haar platen groot succes. Waarom is Nederland dan toch gesmolten voor de countryzangeres? 'Ik denk omdat ik niet met een cowboyhoed op rondliep en lekker gewoon bleef. Daarom stonden ze er wel voor open.' Haar nieuwste single The Great Escape van het gelijknamige album wordt meteen een hit. 'Het album heeft dezelfde naam. Ik wilde mensen zeggen zich niet vast te klampen aan dat wat veilig is. Ga erop uit en laat je inspireren. Ik hou er zelf ook van om uitgedaagd worden.' De boodschap gaat nog dieper. 'Plaats iemand niet meteen in een hokje.' Ze vergelijkt het met haar eigen
situatie. 'Ik sta bekend als dé countryzangeres, maar mijn muziekstijl is erg veranderd sinds het album World of hurt. Er zijn meer invloeden in terug te vinden dan alleen de klassieke country. Ik heb een hele eigen sound.' Ze legt uit hoe dat komt: 'Ik werk ook met veel andere schrijvers samen. Dus de uitkomst is elke keer anders.' Geheel biografische teksten vinden we daarom op dit album ook niet terug. 'Ik probeer mijn teksten heel open te houden, zodat het niet dichtgetimmerd is met mijn eigen verhaal. Nu kan iedereen er zijn eigen ervaringen inleggen.' Dat betekent niet dat ze er niks van haar eigen belevenissen in verwerkt. 'Het komt wel voort uit eigen emotie, maar is met afstand opgeschreven. Ik ben er misschien toch nog niet aan toe om dat persoonlijke met iedereen te delen. Het blijft toch ook een zoektocht naar jezelf.' Voorlopig durft ze het nog niet aan om haar liedjes helemaal solo te schrijven. 'Het is waarschijnlijk onzin, maar ik denk altijd dat ik zelf te beperkt ben. Dat is dan toch een stukje veiligheid denk ik', zegt ze, terwijl ze haar schouders ophaalt. Als het woord 'Groningen' valt begint de zangeres meteen te stralen. 'Ik heb er erg zin in. Het was een traditie van mijn band om in Groningen onze tour te eindigen. Dat is altijd erg gezellig. We bleven dan ook elke keer een nachtje in een hotel slapen met zijn allen.' Van de stugge Groningers heeft ze nooit last gehad. 'Er is wel een soort ingetogenheid, maar die leg ik niet uit als afstandelijk. Oké, in Amsterdam zijn ze wat vrijer en zullen ze sneller dingen roepen. Toch zijn de mensen in Groningen altijd heel warm, vriendelijk en betrokken.' Het is ook niet de eerste keer dat ze tijdens Noorderslag optreedt. Tijdens haar succes in 1999 stond ze hier al eens eerder. Een festival blijft toch iets leuks volgens De Lange. 'Er zijn veel meer verschillende mensen die naar je komen kijken en het dan toch wel leuk vinden.' Haar publiek varieert dan ook enorm tijdens Noorderslag. 'Dan zie je van die aparte verschijningen in het publiek staan. Meestal komen die niet uit zichzelf naar een concert van Ilse de Lange. Bijvoorbeeld van die echte hardrockers of mensen met zo'n gothic uiterlijk. Maar dan kennen ze de teksten gewoon uit hun hoofd en staan ze toch maar mooi jouw liedjes heel hard mee te zingen.'
Het gesprek
Groninger Studentenkrant 3
Bewaking van de RuG blijkt niet waterdicht
‘Als iemand echt naar binnen wil, lukt dat wel’ De RuG staat vol met kostbare spullen. Om die te beschermen tegen armlastige studenten en criminele Groningers rijdt er een mobiele surveillance rond, en staan er 24 uur per dag bewakers klaar om de eventuele overtreder in de kraag te vatten. De Studentenkrant onderzocht hoe alert de bewaking bij de RuG daadwerkelijk is. Door Ricus Dullaert
Een welwillende student doet de deur voor ons open in het RuG-pand aan de St. Walburgstraat. De tussendeur naar het KEI-gebouw is niet op slot, en gaat gemakkelijk open. Meteen flitst er een licht en begint een sirene te loeien. We volgen braaf de instructies op die naast de deur vermeld staan, en bellen de centrale meldkamer. We verzinnen een smoes, en ze vragen ons even te wachten op de mobiele surveillance, die het alarm moet resetten. Verderop staan in de kantoortjes van de KEI allerlei dure computers en andere apparatuur. Na een kwartier valt er echter nog niemand te bekennen, en lopen we nogmaals naar binnen. Opnieuw gaat het alarm af, opnieuw bellen we op en opnieuw verzekert men ons dat er iemand onderweg is. Volgens Frits Klein, hoofd Bewaking en Beveiliging van de RuG, zijn dergelijke incidenten niet te vermijden. 'Als iemand zich netjes meldt en vertelt dat er iets mis is gegaan, heeft een andere melding een hogere prioriteit. We hebben één busje. Als je dan toevallig in Haren zit, kan het even duren.' In theorie zou de surveillancewagen overal tussen de twee en tien minuten moeten zijn. In de praktijk blijkt dit soms niet haalbaar. 'Soms zijn we te laat, dan treffen we alleen een flinke ravage aan. Het liefst betrappen we de dader op heterdaad natuurlijk.' Wanneer de bewakers daadwerkelijk iemand aantreffen mogen ze hen alleen staande houden. Dit houdt in dat ze je naar je per-soonsgegevens mogen vragen, maar als je niet op heterdaad betrapt wordt, kunnen ze je niets maken.
Kortjes Kortjes
Fotografie Liz Wijma
De bewakers moeten er behoorlijk vaak op uit trekken. 'Er wordt best vaak ingebroken, soms wel twee tot drie keer per dag. Maar soms gebeurt er ook een week niets, valse alarmen niet meegerekend.' Hoe onderscheiden de bewakers een vals alarm van
een serieuze inbraak? 'Iemand kan altijd een verhaal-tje ophangen om ons te misleiden.' In ons geval was het verhaal dat we bestek zochten blijkbaar geloofwaardig genoeg. Toch vindt Klein dat de spullen van de universiteit voldoende veilig zijn. 'De RuG is behoorlijk goed beveiligd, zowel binnen als buiten kantoortijd. Tja, als je echt ergens binnen wil komen, dan lukt het natuurlijk wel. Maar ik denk dat bij de RuG de pakkans behoorlijk groot is.' Na in totaal drie kwartier gewacht te hebben, krijgen we honger en bellen we voor de laatste keer de centrale meldkamer. Die zegt ons dat we wel kunnen gaan, omdat de mobiele surveillance eerst naar een andere oproep moet. Blijkbaar is het tweemaal afgaan van een alarm geen hoge prioriteit.
Groninger student verkozen tot Student van het Jaar
Stadsbalkon blijft overvol
Peter Bosma is vrijdag in Den Haag uitgeroepen tot Student van het Jaar. De 21-jarige student technische natuurkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen wordt onderscheiden door de website ScienceGuide omdat hij jongeren enthousiast maakt voor een studie in de bètavakken. Bosma organiseert Bètadagen en is de drijvende kracht achter het Science Café in Groningen. Door zijn werkzaamheden hebben honderden scholieren in het hele land de smaak te pakken gekregen om een bètastudie te gaan doen. Science Guide organiseert de jaarlijkse verkiezing met de Landelijke Studentenvakbond (LSVb) en het Interstedelijk Studentenoverleg (ISO). De prijs bestaat uit een jaar gratis studieboeken.
Afgelopen maand had het Stadsbalkon af moeten zijn. Door het natte weer is de oplevering echter uitgesteld naar eind januari. 4400 studenten kunnen dan hun fiets kwijt in de ondergrondse stalling voor het station. Helaas zijn dit nog altijd niet genoeg plaatsen om alle fietsen in de rekken te kunnen zetten. Elk weekend worden zo'n vijf- tot zesduizend fietsen in en rond het Stadsbalkon geplaatst. Omdat momenteel nog maar de helft daarvan in het Stadsbalkon past, is de oude fietsenflat weer in gebruik genomen. Daar passen nog eens duizend fietsen in. Er werd verwacht dat er in de Kerstvakantie totale chaos rondom het Stadsbalkon zou zijn, omdat alle studenten massaal hun fiet-
sen zouden gaan stallen. Volgens Noorlanda Bloem van de Stichting Werkprojecten was dit niet het geval. 'Het was niet drukker dan dat het normaal in het weekend is.' Eind januari moet het Stadsbalkon dus voltooid zijn. 'We gaan dan dubbele rekken plaatsen, zodat er in totaal vijfduizend fietsen in kunnen.' Samen met de fietsenflat kunnen er dan zesduizend fietsen rondom het station staan. Er is dan echter geen rekening gehouden met het groeiende aantal studenten dat gebruik maakt van het openbaar vervoer en hun fietsen stalt bij het station. Het nieuwe Stadsbalkon is dus bij oplevering al verouderd. (RD)
Studenten rijker door belastingtruc Bijverdienende studenten kunnen met een eenvoudige belastingtruc voorkomen dat ze worden gekort op hun studiefinanciering. Pas onder een nieuw kabinet kan dit fiscale hiaat worden gedicht. Studenten mogen in 2007 maximaal 10.631 euro netto bijverdienen, anders moeten zij te veel ontvangen studiefinanciering terugbetalen en krijgen ze een boete voor onterecht gebruik van de ov-jaarkaart. Maar door te goochelen met netto- en brutoloon kan die grens eenvoudig worden omzeild. De werkgever draagt dan meer salaris af zodat het nettoloon lager uitvalt. De te veel betaalde belasting wordt achteraf met een T-biljet teruggevraagd. Bijbeunende studenten kunnen hun werkgever vragen geen rekening te houden met allerlei heffingskortingen. Een andere manier is om bij het aangaan van het dienstverband geen loonbelastingverklaring in te vullen, zodat de werknemer door de fiscus automatisch voor het hoogste belastingtarief wordt aangeslagen. De Informatie Beheer Groep (IBG), uitvoeringsorgaan van de studiefinanciering, zegt niet bekend te zijn met de fiscale truc. ‘Het klinkt als een slimmigheidje’, zegt woordvoerster Tea Jonkman. ‘Maar ik lig er niet echt wakker van. We baseren ons op gegevens van de Belastingdienst en daarmee is wat ons betreft de kous af.’
4 Groninger Studentenkrant
Foto Jan Luursema
Nieuws & Achtergrond
Studenten liever lallend dan knallend nieuwe jaar in 'Af en toe maak ik wel eens een vuurwerkbom' Daar waar de jonge jeugd vol trots spreekt over de sloffen strijkers en nitraatbommen, heeft de student het over hoeveel hij of zij wel niet heeft gedronken met Oud en Nieuw. Of heeft ook de student de zakken stiekem vol geladen?
wind die de radius en richting van het voorwerk onvoorspelbaar maakte) en handletsel. Ook hier kon niet gezegd worden of zich studenten onder de slachtoffers bevonden. Interviews met vuurwerkverkopers geeft een beeld te zien van een ongewijzigde verkoop van vuurwerk. Niet beter en niet slechter dan vorig jaar. Van dat vuurwerk wordt niet erg veel aan studenten verkocht. En als stu-
denten het vuurwerk al via deze legale weg kopen, dan kopen ze vaak in voor een groep en in kleine mate. Populair zijn dan vooral de sierpotten en de astronauten. Studenten lijken dus steeds minder met vuurwerk te maken te hebben: de één zegt dat hij het is ontgroeid, de ander dat hij het geld er niet voor over heeft. Studenten gaan namelijk liever lallend dan knallend het nieuwe jaar in.
Door Pieter Visser
Door Ricus Dullaert
Apart’ja
Veel studenten brengen hun Oud en Nieuw door in de kroeg, of thuis met vrienden. In hun jongere jaren gingen ze echter de straat op om vuurwerk af te steken. Toch hebben studenten vaak wel wat vuurwerk in huis, hetzij minder dan vroeger. Een klein onderzoek onder studenten laat zien dat veel studenten het vuurwerk een beetje op een zijspoor hebben staan en zich meer bezighouden met wat ze gaan eten en drinken en in welke kroeg ze oud en nieuw doorbrengen. En toch, als je de kranten er op naleest blijkt dat de hoeveelheid vuurwerk die de lucht in gaat met het jaar stijgt. Dit jaar werd er bijvoorbeeld weer 10 procent meer vuurwerk afgestoken dan vorig jaar. Ook blijkt 15 procent van dit vuurwerk illegaal en gevaarlijk te zijn. De vraag is dan hoeveel van dit (illegale) vuurwerk in handen van studenten terecht is gekomen. Navraag bij de politie levert niet veel op, aangezien zij geen statistieken bijhouden per categorie 'gebruikers'. Wel is het zo dat er steeds meer en zwaarder vuurwerk in beslag is genomen over de jaren, en vooral bij jongeren. Nu kunnen studenten daar ook onder vallen, maar echt uitsluitsel wordt hier niet gegeven. Als studenten zelf gevraagd wordt of zij vuurwerk hebben gekocht met Oud en Nieuw, dan lijkt dit niet heel erg veel te zijn. De studenten die dan wel kopen hebben vaak ook illegaal vuurwerk, met als favoriet de nitraatbommen. Een geïnterviewde student zegt vaak veel vuurwerk uit België te halen en zelfs af en toe eens een vuurwerkbom te maken. Toch is dit onder studenten een zeldzaam geval. Wel zijn dit soort acties vaak de oorzaak van ongelukken. Daarom is ook het UMCG gevraagd hoe Oud en Nieuw verlopen is. De vuurwerkslachtoffers die binnenkwamen hadden vooral oogletsel (mede veroorzaakt door de harde
Huisbaas melkt Groninger studenten - of toch niet? Huisbaas Jan de Jonge is uitgeroepen tot Groninger Huisjesmelker van het Jaar. De Groninger Studentenbond en SP-jjongerenorganisatie ROOD reikten de prijs, een melkbus, uit onder de slogan 'Melk koeien, geen huisjes'. De huisbaas zou panden rijp laten worden voor de sloop, en bovendien belachelijk hoge prijzen vragen. De Jonge was zelf niet aanwezig, maar noemde de aantijgingen later 'beslist niet waar'. Geen achterstallig onderhoud plegen bij panden die voor de sloop bestemd zijn, en driehonderd euro vragen voor vijftien vierkante meter. Op deze klachten baseerden de Groninger Studentenbond (GSb) en ROOD hun beslissing om De Jonge de melkbus te schenken. Nicole Temmink van ROOD vond de gedragingen van De Jonge 'typisch voor een profiteur van de woningnood'. De prijs werd in ontvangst genomen door directeur Van Kalkeren van de IBB, de makelaardij die bemiddelt voor De Jonge. Van Kalkeren vindt het uitreiken van de prijs een sympathieke actie, maar is het niet eens met de uitslag. 'De Jonge is juist een huisbaas die meer doet dan hij eigenlijk zou hoeven. Als er iets kapot gaat, vervangt hij het gewoon, zonder te zeuren wat er precies gebeurd is.' De Huisjesmelker van 2006 blijft in eers te instantie nuchter onder het nieuws. 'Ik heb geen rancune tegen de SP of de GSb.' Als de aantijgingen genoemd worden, reageert hij feller. 'Dat ik panden laat verrotten, is beslist niet waar. Ik zou niet weten welke panden dat dan zouden moeten zijn. Kijk, overal gaat wel eens wat mis, zeker als je tientallen panden hebt. Maar deze prijs is gebaseerd op
Nieuws & Achtergrond
maar twee klachten!' Volgens Nicolette Woestenburg van de GSb ging het meer om de ernst van de praktijken dan de hoeveelheid klachten. Een van de twee klachten was de te hoge huurprijs voor sommige kamers. De Jonge: 'Alles gaat bij mij via het puntensysteem, dus dat moet gewoon kloppen.' 'Driehonderd euro voor een kamer van vijftien vierkante meter? Daar kom je nooit aan met het puntensysteem', reageert Woestenburg smalend. Ze moet toegeven dat De Jonge wel vervangende woonruimte heeft geregeld voor de studenten uit het te slopen pand. 'Maar die kamers waren veel duurder dan de oorspronkelijke.' Volgens de huurbaas is het niet zijn schuld dat de studenten de vervangende kamers niet willen. De student die ervoor koos te blijven betaalt nu nog slechts honderd euro per maand. Woestenburg hoopt dat De Jonge in het vervolg zijn panden beter onderhoudt. 'Maar het is vooral een signaal aan de huisjesmelkers. We willen aan de kaak stellen dat studenten nog steeds in zeer slecht onderhouden panden wonen.' De Jonge zegt niets te gaan veranderen: 'Ik zou niet weten wat ik moet doen. Ik ben me van geen kwaad bewust.' De melkbus is geen wisseltrofee. Woestenburg: 'Nee, die mag hij
houden. Vorig jaar hadden we een melkpak in de vorm van een huis, en voor volgend jaar bedenken we weer iets nieuws.' 'Ik haal hem natuurlijk wel op. Misschien zet ik hem ergens thuis neer', aldus de trotse Huisjesmelker van het Jaar.
Foto: Jan Luursema
Groninger Studentenkrant 5
Uitgespreid
'Niet zeuren, maar sporten,' lijkt het motto van de ACLO. Hier kom je niet om even helemaal tot rust te komen, of voor die leuke instructeur die bijhoudt of je al wat afgevallen bent. Aan extra's doen ze hier niet, tenzij je de zonnedouche een extra noemt. Deze ziet er echter uit alsof hij nooit gebruikt wordt. Een voordeel van het ACLO-gebouw is wel dat er veel andere sporten in de buurt zijn, net als computers met internet en een fysiotherapeut. De kantine is prima; een biertje van de tap kost er 1,35. Voor de daghap betaal je 6,25. De vereiste toestellen zijn er allemaal wel, maar het aanbod is wat cardiotraining betreft wat eenzijdig. De zaal is nogal volgestouwd en helaas tussen vier en vijf uur vaak helemaal vol. Voor september staat weliswaar een uitbreiding gepland, maar voorlopig is de situatie nog niet ideaal. Hier kom je
vooral om gebruik te maken van de goedkope mogelijkheid die de ACLO je biedt; voor 50 euro per jaar bovenop de ACLO-pas van 41 euro, ben je klaar. Verder is het vlakbij de collegezalen op het Zernike-terrein. Om gebruik te mogen maken van de vrije uren moet je eerst een gratis cursus van vijf keer anderhalf uur volgen. Voordeel van de no-nonsense aanpak, die ook in de schone, maar eenvoudige kleedkamer wordt gebezigd, is dat er ook geen al te grote ego's komen sporten. Hier geen anabolen-slikkende Schwarzeneggers, maar gewoon studenten die wat aan hun conditie willen werken. Die liever sporten dan zeuren.
6,5
Mr. Universe
Rennend 2007 in met de SK Heb je je dit jaar voorgenomen om elke dag vroeg op te staan en te gaan joggen, maar wil het maar niet lukken? De Studentenkrant helpt je een handje met dit hardloopschema. Binnen de kortste keren ren jij zonder moeite het Noorderplantsoen rond! Uiteraard heb je niet elke dag de tijd, dus hoef je maar drie dagen in de week aan de slag. Tip: zet je wekker een half uurtje later, dan gaat het opstaan al een stuk makkelijker.
Aan de Grote Markt ligt Spring's, dat naast een sportschool ook een restaurant en een kapsalon heeft. Vooral studenten weten de weg naar Spring's te vinden; instructeur Rouèl Edens schat dat 60 tot 70 procent van de sporters studeert. Spring's heeft dan ook een studentenabonnement, waarbij je 38,50 euro per maand betaalt. Als je alleen voor zes uur sport, betaal je zes euro minder. De sportschool is verspreid over meerdere verdiepingen. Op de derde verdieping van het gebouw vinden we de eerste fitnessapparaten. Deze verdieping is gericht op de spierontwikkeling, een verdieping hoger ligt de cardioafdeling. Hier staan de bekende loopbanden, en hier kan je ook spinnen. De apparaten zien er goed uit; ze zijn een paar maanden geleden nog vernieuwd. Naast de apparaten
Door Roza Freriks
kun je ook groepslessen volgen, van bootcamp tot power yoga. De medewerkers zijn aardig en behulpzaam, totdat ze voor een groep mensen staan. Dan leer je ook hun strenge kant kennen. Minpunt van de groepslessen is dat de vloer van sommige ruimtes nogal glad kan zijn. Oppassen dus. Spring's biedt heel veel extra's. Het nadeel is dat je bijna over voor moet betalen; alleen de tv is bij de prijs inbegrepen. Op de bovenste verdieping is een sauna, die voor leden 6,50 euro kost, voor nietleden 13 euro. De sauna is niet het nieuwste van het nieuwste, maar omdat Spring's over drie jaar van de Grote Markt weg moet (i.v.m. de verbouwing van de Oostzijde) wordt hij niet meer vernieuwd. Verder is er nog een restaurant, kapsalon, schoonheids- en zonnestudio. De meeste studenten gaan naar Spring's vanwege de relaxte sfeer en de centrale ligging. Twee prima redenen om eens langs te gaan.
Uitgespreid
Spring’s
Aclo
Door Ricus Dullaert
8 De feestdagen zijn weer voorbij, en iedereen haast zich weer naar de sportschool of de ACLO om enigszins gezond voor de dag te komen. Wie kan ons beter vertellen hoe we dat het best aan kunnen pakken dan Neset Icli, onze eigen Mr. Universe en daarnaast sportschoolhouder? De Studentenkrant vroeg naar zijn ervaringen met het bodybuilden en hoe je jezelf in vorm kunt houden.
Foto Jan Luursema
Construction luxes zal je niet terugvinden bij Construction. Wel zijn er aan beide locaties barretjes waar je flesjes drinken en sportrepen kunt kopen. Voor de mensen die snel verveeld zijn hangen er televisies in de zalen, zodat je wat afleiding hebt als je op de loopband staat. Elke dag is er een aanbod van verschillende fitness, spinning (fietsen) of aerobics klasjes. Door het enthousiasme van de instructeurs is de behoorlijk intensieve les goed vol te houden. Wat de prijs betreft heeft Construction een aardig aanbod voor studenten. Voor 42,50 euro kan je twaalf keer in twee maanden fitnessen. En dat is voor de meeste studenten wel genoeg. Opvallend aan deze fitnessschool is de sfeer. Deze is heel informeel en spontaan. Omdat de fitnessschool niet heel erg groot is kennen veel leden elkaar en dat zorgt ervoor dat het er vaak erg gezellig is. Daarbij willen we ook nog de blije boodschap brengen dat er in deze fitnesschool geen macho spierbonken rondlopen. Een flink pluspunt dus! Door Ester Westerhuis
Foto Liz Wijma
7,5
Duur sportparadijs
Door Ricus Dullaert De 30-jarige Icli won in oktober de hoogste wedstrijd in het amateur-bodybuilder, en werd zo Mr. Universe. In hetzelfde weekend verdiende hij zijn proflicentie, zodat hij nu in het professionele circuit verder kan gaan. Hoe train je je spieren tot zulke gigantische grootte? 'Je hebt toestellen voor elke spiergroep. Ik heb een aantal maanden twee keer per dag getraind. Als je alle spiergroepen afgaat, krijg je een flinke spiermassa.' Met alleen veel trainen kom je er echter niet. 'Ik heb ook een dieet gevolgd, met vooral veel kip, rijst, melk enzo. Vooral koolhydraten en eiwitten dus.' Mocht je zelf over een bodybuild-carrière denken, volgens Icli zie je na enkele maanden al resultaat als je bovenstaande instructies opvolgt. Je moet dan wel een goede begeleider hebben. 'Zelf begeleid ik in mijn sportschool een aantal jongeren. Als je niet begeleid wordt, doe je snel teveel.' Dat kan zelfs gevaarlijk voor je gezondheid zijn. Niet iedereen vindt het bodybuilden even mooi. 'Ik zelf eigenlijk ook niet. Het gaat mij niet zozeer om de schoonheid, maar om het met jezelf bezig zijn. Discipline? Ja, dat heb je wel nodig, maar zolang je nog passie hebt voor wat je doet, komt discipline vanzelf.' Voor degenen die niet weg zijn van bodybuilden maar gewoon willen sporten, heeft Icli ook goed advies. 'Ga maximaal twee keer per week een uurtje sporten. Als je vaker in de sportschool zit bijvoorbeeld, ben je eigenlijk te serieus bezig. Dus rustig aan, maar wel regelmatig sporten.' Icli gaat nog verder met zijn carrière. 'Ik ga nu het profcircuit in. Ik wil dan wel nog een paar kilo aankomen. Nu is het 107 kilo, dat moet uiteindelijk op 115 kilo uitkomen. Ik ben nu 30, dus ik kan nog minstens tien jaar mee.' We kunnen dus nog wat van hem verwachten.
Foto Liz Wijma
De Fitness First zit aan de Westerhaven, onder de Intersport. Als je binnenkomt, staan de medewerkers klaar om je te helpen. Er zijn veel mogelijkheden; je krijgt zelfs een persoonlijk trainingsadvies als je dat wilt. De kleedkamers zien er luxe uit. De kastjes zijn afgewerkt met hout en er is een pasjessysteem om ze op slot te doen. Ook de douches zijn perfect en voorzien van shampoo, zeep en dergelijke. Dan het sporten zelf. Er zijn natuurlijk voldoende loopbanden en cross-trainers aanwezig. Ook kun je een rondje maken langs de verschillende apparaten, de zogenaamde express. Een stoplicht geeft aan wanneer je van apparaat kunt wisselen. Daarnaast zijn er enkele ruimtes waarin verschillende lessen kunt volgen, zoals body-pump, bodyshape en body-combat. Het enige minpunt hieraan is dat de lessen niet in verschillende niveaus
gegeven worden. Ben je dus een vergevorderde body-shaper, dan zul je toch met de kneusjes mee moeten doen. Het echte pluspunt van Fitness First zijn de extra's. Er zijn tv's, waarnaar je vanaf de loopbanden kunt kijken, er zijn schalen met vers fruit en gratis koele drankjes. Het lijkt de perfecte sportschool. Al dit moois heeft wel één nadeel: het is DUUR! Een abonnement is 58 tot 68 euro per maand (ligt eraan hoe lang je je vastlegt), al gauw een derde van je stufi. De Fitness First blijft voor de meesten dus een onbereikbaar sportparadijs.
7
Door Ricus Dullaert
Fitness
Fitness
Construction fitness is gevestigd aan twee locaties, de een aan de Turfsingel en de ander aan de Oosterkade. Alle instrumenten nog gloednieuw en de inrichting ziet er prettig en ruimtelijk uit, ondanks dat het niet een heel groot gebouw is. Beide gebouwen zijn ingedeeld in in ieder geval twee zalen, één waar de cardioapparaten staan en één waar je aan krachttraning kan doen. De kleedkamers in de nieuwe locatie zijn prettig ruim en schoon. Bij de oude locatie liggen de douches in een kamer naast de kleedkamer, dat vonden wij wel een minpuntje. Sommige fitnessscholen hebben extra's als een sauna, zonnebanken of een cocktailbar. Deze
Foto Jan Luursema
Bobsleelegende Glas gelooft nog steeds in Nederland
Keihard naar beneden 'Op een vrijdagmiddag-bborrel van Aegir werden we een keer gebeld door een oud lid. Of er soms mensen waren die een keer wilde leren bobsleeĂŤn? Nu, veertien jaar later, kun je wel zeggen dat het enigszins uit de hand gelopen is.' De oudstudent Arend Glas wist het tot de Olympische Spelen te schoppen.
Ook in 2006 doet Glas weer mee aan de Spelen. Hoe zijn carrière nu verder verloopt, blijft nog even de vraag. 'Ik heb even een break. Ik heb voor mezelf nog niet bepaald of ik tot Vancouver 2010 doorwil. Ik heb nu twee keer met de Spelen meegedaan en beide keren kon ik daarna zo'n beetje opnieuw beginnen. Er werd heel weinig geregeld, er was heel weinig perspectief. Daar heb ik voor een derde keer geen zin in.' Toch is het niet allemaal hangen en wurgen. 'Het team was wel een hele hechte groep, we kenden elkaar goed en ook onze ouders deden dingen samen. Dan is dat allemaal minder erg.'
Door Roza Freriks Foto Ester Westerhuis
Het contact met de bobsleebond verloopt moeizaam. De afgelopen jaren heeft hij drie arbitragezaken tegen de bond aangespannen. 'Ik heb elke keer gelijk gekregen, alleen bouw je met die dingen geen plusjes op. Er is best veel tegenwerking, waardoor ik nu denk 'jongens, van mij hoeft het even niet'. Als mensen met minder ervaring iets anders willen dan jij, gaat dat botsen. Op een gegeven moment sta je dan bekend als moeilijke jongen.' Glas is niet bang voor zijn mening uit te komen. 'Als ik de indruk krijg dat mensen er niet het beste uit proberen te halen, dan krijgen ze dat van me te horen. Misschien ben ik daar net even iets te direct voor.'
We spreken de imposante man in een wat rommelig kantoor, waar alles liefde voor de sport uitstraalt. Arend Glas blikt terug naar een glorieuze bobsleetijd. Omdat er twee afzeggingen zijn bij Aegir, gaat hij in 1992 een week mee naar een bobschool bij Innsbruck. 'Keihard naar beneden' gaan, blijkt geweldig. Terug in Groningen richt hij bobsleevereniging Polaris op, die nu helaas een slapend bestaan leidt. 'In het begin waren we die kutstudentjes uit Groningen die er weer aan kwamen met hun geleende spullen, maar langzaamaan werd het serieuzer. En na drie jaar van aanpielen en zoveel mogelijk afdalingen maken, besloten we te proberen de Olympische spelen te halen.' Na jaren trainen staan ze er. In 2002 behaalt het team in Salt Lake City een zestiende en een zeventiende plaats. De aanvoerder vertelt hoe dat voelt: 'Het moment dat je weet dat je naar de Spelen gaat is natuurlijk alleen maar van, 'oh wat gaaf, mooi'. Opeens loop je tussen allerlei mensen waar je daarvoor tegenop keek. En absoluut het mooiste moment was toen we het stadion in liepen, dat was echt alleen maar kippenvel. Toen de vlam aanging keken we elkaar aan, zo van, 'we hebben het toch maar geflikt.'
Het geloof in de Nederlandse kansen is er nog steeds. 'Ik heb altijd gezegd dat Nederland een medaille kan winnen. Ik hoef heus niet diegene te zijn die daar voor zorgt.' Mochten er studenten zijn die zich geroepen voelen, liefst snel, explosief en 'een beetje maf', dan mogen ze een mailtje naar hem sturen. 'Er zijn zat mogelijkheden. Arno Klaassen uit mijn team was ook student, toen ik hem op een wedstrijd zag sprinten. Nog geen jaar later stonden we op de Spelen.'
Dat hij topsporter wordt, weerhoudt Glas er niet van een waar studentenleven te leiden. De sportman is tijdens zijn studie bedrijfseconomie management en organisatie lid van Vindicat en roeit bij Aegir, waar hij een jaar bestuur doet. 'Zeker de eerste jaren heb ik heel veel feest gevierd en leuke dingen gedaan. Pas na dat bestuursjaar besloot ik sportief wat serieuzer te gaan doen en ben ik gaan wedstrijdroeien.'
(Advertenties)
Ben je gemotiveerd en wil je graag schrijfervaring opdoen bij een krant? Kom bij de SK!
8 Groninger Studentenkrant
Sport
Groninger Studentenorkest op tournee door Zwitserland
Mira terug van weggeweest Een orkest heeft vaak bij buitenstaanders het imago van een stel suffe klassieke muziekfanaten die na het repeteren nog even op hun partij gaan studeren of lekker onder de wol kruipen. Jochem Kooi, cellist bij Groninger Studentenorkest Mira, ook wel bekend onder Miranen als DJ Minee, is het daar niet mee eens. 'We zijn allemaal studenten, dus feest iedereen gewoon lekker door tot ze erbij neervallen, volgende dag concert of niet.' Door Floris te Boekhorst Groninger Studentenorkest Mira is eind november op tournee naar Zwitserland geweest. Het orkest heeft de steden Bern, Zürich en Basel aangedaan en daar drie concerten gegeven. De organisatie was in handen van een commissie van zes enthousiaste Miranen. Voorzitter van de commissie is Janneke Ouwerkerk, studente Life, Science & Technology (LS&T) aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zij heeft erg veel tijd gestoken in de organisatie. 'Ik ben samen met mijn commissie anderhalf jaar bezig geweest om deze tournee te organiseren, maar het was het uiteindelijk meer dan waard.'
Grunnen rocks
Ook Sytske Faber, studente Frans aan de Rijksuniversiteit en violiste bij Mira spreekt van een zeer geslaagde tournee. Ondanks dat de violiste pas sinds september lid is, heeft ze veel nieuwe vriendschappen opgedaan tijdens de reis. 'Het is gewoon een erg leuke club mensen die samenkomt om hun hobby, het musiceren, uit te oefenen. Maar ook naast het samen muziek maken, is Mira erg leuk. Het is dan misschien geen vereniging zoals
Albertus of Vindicat, maar toch bestaat er een hele hechte band tussen de leden.' Verder vindt ze vooral de locaties waar Mira verbleef erg mooi. 'We hadden bij Basel een kasteel voor onszelf, boven op een berg. Heel speciaal om daar te musiceren en, natuurlijk, om te feesten.' Daar is Kooi het hartgrondig mee eens. De periode in het kasteel is voor hem het hoogtepunt van de reis, door de sprookjesachtige ligging en het schitterende uitzicht over Basel en omgeving. Maar er is nog een voordeel verbonden aan deze locatie. 'Omdat het zo afgelegen lag en wij met Mira de enige groep in het hele kasteel waren, konden we zoveel herrie maken als we zelf wilden. We hebben dus ook beide avonden flink gefeest en gedronken in de door ons zelf ingerichte discobar.' Het slaaptekort liep dan ook erg snel op. 'Het is maar goed dat we de laatste nachten bij gastgezinnen verbleven', zo meent Dick Holtman, student Marketing aan de RuG en invaller op de dwarsfluit, 'anders was ik waarschijnlijk ingestort.' Holtman is zeer te spreken over de sfeer binnen het studentenorkest. 'Ondanks dat ik een aantal jaar vast lid bij Mira ben geweest, zijn er toch een groot aantal nieuwe leden bijgekomen. Fijn was dat je onmiddellijk in de nieuwe groep werd opgenomen.' Een mening die volgens de hem ook veel andere invallers zijn toegedaan. 'Er zijn studenten uit bijvoorbeeld Eindhoven zo enthousiast over de leuke sfeer tijdens de reis, dat zij ook nu nog, meer dan een maand na de tournee, het halve land doorreizen om aan activiteiten van Mira mee te doen.'
nen Mira. Ook het bestuur van de vereniging krijgt geen beurs voor het bestuursjaar. Daar is Mira simpelweg niet groot genoeg voor. Volgens Ouwerkerk onterecht. 'In feite steek je er als commissielid of bestuurslid misschien wel net zoveel tijd in als bij de grotere, meer bekende verenigingen. Waarom dan ook niet een beurs voor ons?', zo vraagt zij zich af. Opvallend is dat de meeste Miranen en invallers vooral spreken over de goede sfeer, de feestjes en de prachtige locaties en niet zozeer over de concerten of de repetities. Mira is volgens de leden meer dan alleen musiceren en de geslaagde tournee heeft dat maar weer eens duidelijk gemaakt. Dieptepunten zijn er eigenlijk niet geweest, volgens Kooi. Na enig nadenken komt hij dan toch tot een antwoord. ' Het dieptepunt was, hoe cliché ook, de aankomst na de terugreis in Groningen. Het regende en het was in tegenstelling tot in Zwitserland erg koud. Gelukkig hadden we diezelfde avond nog een after tour party wat voorkwam dat we in een heel diep zwart gat vielen.' En zo is zelfs het dieptepunt van de reis van Mira toch nog een feestje geworden.
De Miranen zijn ook erg te spreken over de organisatie van de tournee. 'Van de prachtige locaties tot aan de traditioneel belangrijke toetjes, alles was goed voor elkaar', zo zegt Faber. En dat ging natuurlijk niet vanzelf. Het heeft commissievoorzitter Ouwerkerk dan ook wel een aantal studiepunten gekost. 'Zeker de laatste paar maanden voor de tournee heb ik de studie laten schieten. Wat dat betreft is het jammer dat de organiserende studenten geen aanspraak kunnen maken op een studiebeurs.' En dat geldt niet alleen voor commissies bin-
'Soms klinken we vies strak, dan weer groezelig'
The Elizabeth Knowhow grijpt je bij je kloten Ze treden op in een groezelig overall met daaronder een net overhemd en bijpassende strik: the Elizabeth Knowhow. Deze band die muziek maakt die moeilijk in een hokje te plaatsen valt, presenteerde op 21 december in Vera hun naamloze debuutalbum. Door Hans van der Woude The Elizabeth Knowhow bestaat uit zanger/ bassist Florian Wolff, gitarist Rik Boddeus en drummer Peter ten Wolde. Ze bestaan ongeveer twee jaar. Rik Boddeus: 'Onze bandnaam hebben we ooit bedacht in de trein van Leeuwarden naar Groningen. Een echte betekenis heeft onze naam niet, maar het straalt iets mysterieus uit.' In 2005 stonden ze met een wildcard in de finale van de Groninger Popprijs. Ze vielen niet in de prijzen, maar toch kijken ze er behoorlijk positief op terug. De popprijs is een mooie manier om je in de kijker te spelen', aldus Boddeus. 'Dit jaar doen we echter niet mee. Het blijft een prijs met een jury die een commentaar geeft waar je vaak niet veel mee kan', vult Wolff hem aan. De band heeft, ondanks dat het album net uitgebracht is, al weer veel nieuw materiaal liggen. Wolff: 'We zijn heel blij met deze CD en daarom we willen eerst alles laten bezinken. We willen vooral veel optreden voor we weer een CD uitbrengen. Tijdens onze optredens zullen we trouwens ook nieuwe nummers spelen.' Over de presentatie van hun debuutalbum zijn ze erg tevreden. Boddeus: 'We hebben veel goede reacties gehad. Ook van onbekenden. Het is toch ons doel om mensen die onze muziek nog nooit gehoord hebben gelijk bij de
Cultuur
kloten te grijpen tijdens een optreden.' Op het album is een mix van veel verschillende muziekstijlen te horen. Het valt het best te omschrijven als een cross-over van funk, rock en jazz. Op het ene moment klinken ze erg jazzy om vervolgens flink de beuk erin te gooien. Boddeus: 'Onze nummers hebben in ieder geval allemaal een beetje latin, een stevig stuk en iets dansbaars'. Wolff vult hem aan: 'We permitteren ons totale vrijheid bij het maken van onze muziek. We kunnen daarbij alledrie ons eigen invloed kwijt. Eigenlijk is onze outfit een soort metafoor voor onze muziek: op het ene moment klinken we vies strak en vervolgens weer heel groezelig.' De band is onder andere beïnvloed door de Red Hot Chili Peppers,
Incubus, Mr. Bungle, Faith no More en Vital Techtones. Deze invloeden zijn inderdaad duidelijk terug te horen te op het album. Hierbij valt vooral de gekte van Mr. Bungle en de funkrock van Incubus te herkennen. Desondanks zijn ze erin geslaagd om een eigen geluid te ontwikkelen. Een minpuntje is echter dat sommige nummers door de vele tempo -en stijlwisselingen enigszins gefragmenteerd overkomen. Toch weet de plaat, vooral na meerdere draaibeurten, te overtuigen. Over het geheel gezien is het een spannend en afwisselend album waarbij je constant op het verkeerde been wordt gezet. Om zelf eventueel bij je kloten gegrepen te worden: the Elizabeth Knowhow speelt 12 januari op Eurosonic in Cafe Koster.
Foto: Gijs Bekenkamp
Groninger Studentenkrant 9
Kortjes Opinie
Invasie der marsmannetjes
Door Maurice Kleingeld
Op 30 oktober 1938 werd de VS aangevallen door marsmannetjes. Althans dat dacht een groot deel van de luisteraars van de op die avond uitgezonden hoorspelversie van het sciencefictionverhaal The War of the Worlds van H.G. Wells. Het resultaat was chaos. Telefooncentrales stonden roodgloeiend, snelwegen liepen vast door vluchtende families en hier en daar werd zelfs geplunderd. Ja, het hoorspel klonk zeer realistisch. Maar de paniek had voorkomen kunnen worden, hadden mensen naar de inleiding van de show geluisterd, de aankondigingen waargenomen, of in ogenschouw gehouden dat het Halloween was. Hoe dan ook honderdduizenden, misschien wel miljoenen mensen waren overtuigd van een buitenaardse invasie en overmeesterd door angst door te luisteren naar de radio. Voor diegenen die denken dat dit soort grootschalige illusies in de tegenwoordige tijd niet meer voor kunnen komen haal ik er een ander voorbeeld bij. Vorige maand kwam de BTBF, de Franstalige staatsomroep van België, met het 'nieuws' dat België niet meer bestaat. Vlaanderen had zich eenzijdig onafhankelijk verklaard. Negentig procent van de kijkers geloofde het in eerste instantie toen dit 'breaking news' bekendgemaakt werd. Ook in dit geval zag het er weer realistisch uit, maar nu was er niets van te voren aangekondigd. Denkend over deze gebeurtenissen wordt mij ten eerste duidelijk hoe groot de invloed van de media op de massa is. Maar nog belangrijker is de constatering dat mensen gemakkelijk te overtuigen zijn. Wat we ons kunnen afvragen is hoe we de invloed van de media
moeten waarderen. Is de invloed die de media heeft op de massa goed of slecht? Als ik kijk naar wat de media kan bewerkstelligen dan neig ik in eerste instantie naar een negatief oordeel. Ze kan machthebbers ongeacht of ondanks de inhoud van hun ideeën of idealen in het zadel helpen. Ze heeft de macht de publieke opinie te bepalen, en kan zo hele volksstammen opruien. De media kunnen ons lui, volgzaam en zelfs onwetend maken/houden. Maar als ik denk aan de taak van de media, die volgens mij hoofdzakelijk het informeren van de massa is, dan zijn de kwalijke gevolgen vooral te danken aan misbruik van de macht van media. En dan heb ik het er nog niet eens over dat de media steeds meer bedoeld is om te entertainen. Maar in de media schuilt ook iets goeds. Ze kan ons onderwijzen, onze kennis vergroten en onze blik op de wereld verbreden. Tegenover de haat en onzin staat de schoonheid en liefde die ze kan verspreiden. En omdat de scheidslijn tussen wat goed en wat kwaad is moeilijk te bepalen is, en iedereen hier weer andere ideeën op na houdt moeten we de media maar zo min mogelijk aan banden leggen. Het is slechts te hopen dat diegenen die de macht over de media hebben hun verantwoordelijkheid nemen. Maar ik denk dat in ieder geval de serieuze media wel streven naar objectiviteit, volledigheid en er voor waken in te spelen op gevoelens in de samenleving. Al wordt dit soms ondermijnd door de plicht tot presteren, het streven naar winst. Als de invloed van de media zowel positief als negatief is, dan ligt het echte probleem erin dat mensen zo gemakkelijk te overtuigen zijn. Sommige media krijgen de status van autoriteit op het gebied van berichtgeving toebedeeld. Waardoor de informatie die zij verstrekken
te gemakkelijk voor waar wordt aangenomen. Dit is precies waarom War of the Worlds en het nieuwsbericht over de onafhankelijkheid van Vlaanderen zo overtuigend leken. In beide gevallen kwam het nieuws van een gezaghebbende nieuwslezer, waar veel vertrouwen vanuit gaat. In het Belgische nieuws kwamen zelfs politici aan het woord die het bericht bevestigden. Niet zo gek dus dat deze fictieve verhalen voor waar werden aangenomen. Maar had men even langs de autoriteit gekeken, dan had men al de nodige twijfels kunnen hebben aan de berichtgeving. Ik pleit hier dan ook voor de methodische twijfel, een kritische blik, niet alleen naar wat de media op ons afvuurt maar naar alles wat er zoal op ons pad komt. Want ik hoef maar een krant open te slaan, een televisie aan te zetten, of iemand te horen spreken, overal kom ik fouten in berichtgeving en redeneringen tegen. Ik zal er ook vast een paar in dit stuk hebben begaan. Het lijkt me dan ook niet meer dan normaal dat we hier rekening mee houden in de beoordeling van informatie. We moeten stoppen ons gewillig voor te laten liegen en van alles klakkeloos aannemen. Eerst even zelf nadenken, sla er nog wat bronnen op na, twijfel en wees kritisch. Hierop aansluitend wil ik afsluiten met de woorden van Immanual Kant: 'Onmondigheid is het onvermogen zich van zijn verstand te bedienen zonder de leiding van een ander. Sapere aude (durf na te denken). Heb de moed, je van je eigen verstand te bedienen!'
‘ Ik hoef maar een krant open te slaan, een televisie aan te zetten, overal kom ik fouten in de berichtgeving tegen’
Groninger
Studentenkrant Zoekt een gemotiveerde webmaster Heb je journalistieke ambities, of vind je het gewoon leuk een uitdagende nieuwssite bij te houden? Meld je aan voor www.studentenkrant.org Interesse? Mail naar hoofdredactie@studentenkrant.org of bel 06-41886410 10 Groninger Studentenkrant
Opinie/Achtergrond
Recensies CD
Film
DVD
Game
In samenwerking met videotheek Sleaze
Take That - Beautiful World Door Deirdre Das
Candy Door Hanneke Jansen
Inside Man Door Pieter Visser
Tien jaar geleden braken ze heel wat meisjesharten toen ze uit elkaar gingen. Nu is Take That terug. Ondergetekende was als tienermeisje best wel een beetje fan, nu wordt ze teleurgesteld. De mannen mogen volwassener zijn, hun comebackalbum komt niet in de buurt van het niveau van de laatste Take Thatalbums. Het nieuwe album Beautiful World is erg matig: te zoet en veel te braaf. De eerste single, Patience, ligt best lekker in het gehoor maar dat niveau weet de rest van het album ook al niet te halen. Steeds opnieuw horen we wat rustige gitaarakkoorden, strijkers en hier en daar een verloren piano, en steeds opnieuw neemt leadzanger Gary Barlow de solopartijen voor zijn rekening. Na een tijdje wordt duidelijk waarom: hij is nog steeds de enige Take Thatter die echt kan zingen. Vroeger moesten de meeste Take Thatleden het vooral van hun uiterlijk hebben. Toegegeven, Jason Orange en Howard Donald hebben de tand des tijds goed weten te doorstaan, maar Mark Owens babyface is op zijn vierendertigste een beetje eng en Gary Barlow begint al wat kaal te worden. Ze zullen het gemiddelde tienermeisje niet meer weten te bekoren. Als boyband zullen ze dus niet opnieuw door kunnen breken. Maar met de muziek van dit album zal het ze zeker ook niet lukken. Geen enkel nummer heeft hitpotentie. De meeste liedjes zijn zo zoetsappig dat ik het einde niet haal en vol walging doorzap. Na tien jaar hadden ze toch wel met iets beters kunnen komen? Al met al is de comeback van Take That vooral een teleurstelling. Robbie Williams wordt ernstig gemist. Zonder hem weten de overige bandleden hun muziek niet op een hoger niveau te brengen dan wat mierzoete popliedjes en is het swingende randje dat Take That groot maakte volledig afwezig.
Voor de film Candy keerde Heath Ledger terug naar zijn geboorteland Australië. Ledger, bekend uit Brokeback Mountain, kruipt in de rol van Dan, een jonge flierefluiter die zijn leven graag veraangenaamt met heroïne. Als Dan verliefd wordt op de kunstzinnige Candy (Abbie Cornish), laat hij haar graag mee genieten van zijn geestverruimende snoep. Dit is het begin van een neerwaartse spiraal die ervoor zorgt dat de twee tortelduifjes verder gaan dan ze ooit hadden kunnen denken. Gelukkig kan het koppel in moeilijke tijden altijd terugvallen op suikeroom Casper, een verslaafde professor die in zijn vrije tijd heroïne fabriceert.
De perfecte bankoverval, een corrupte bankeigenaar en twee rechercheurs die de boel komen redden. Het lijkt wederom een standaard Hollywood-formule. Toch geeft deze film een leuke draai aan een script dat door veel regisseurs tot een matige Steven Seagal-film zou zijn omgevormd. Gewonden vallen er namelijk niet, de bankovervallers (en tegelijkertijd gijzelnemers) kunnen door niemand worden herkend dankzij een ingenieus verkleedpartijtje en alles wat gestolen wordt is eigenlijk niks. Althans, zo lijkt het. Des te vager deze beschrijving wordt, des te meer de kern van de film geraakt wordt. Deze is namelijk allerminst standaard. Tot vlak voor het eind blijf je je afvragen wie wie is, wat wat is en hoe deze zaak opgelost zal worden. Uiteindelijk wordt deze niet opgelost, en toch ook weer wel. Dit allemaal dankzij Denzel Washington, die op een of andere manier altijd wel weet te overtuigen in een rol als politieagent. Jammer dat een Jodie Foster dan weer gevraagd is voor de rol van de even elegante als vage Miss White, die in de film een ander licht moet doet schijnen over de bankoverval. Maar toch, de film blijft van begin tot eind boeien. Niet vanwege spectaculaire special effects of sterke actiescènes, maar vanwege de vraag waar je steeds mee blijft zitten: 'Waar zijn die mannen in pakken toch mee bezig?' Ingenieuze plannetjes, leuke plotwendingen en de gebruikelijke oplossing maken deze film tot een aanrader.
Amy Winehouse - Back To Black Door Ester Westerhuis Het is een beetje het Anastacia-effect. Een jonge dame met slanke taille en een grote bos hollywoodhaar, maar een stem die je zou verwachten bij een volslanke gospeldame van middelbare leeftijd. Dit is dan wel meteen de enige en de laatste vergelijking. Want de stem van Amy Winehouse is niet zoals die van Anastacia op den duur erg eentonig en vervelend, maar knalt werkelijkwaar uit je speakers. Gevolg: gegarandeerd kippenvel en openvallende mond. In het zeer swingende openingsnummer weet ze stellig te vertellen dat ze niet naar rehab gaat. En daarmee is meteen de toon gezet. Want met deze dame is niet te sollen. De jazzy muziek en zang zijn flawless, maar absoluut niet gelikt. Jazz is tijdloos, stemmen als die van Sarah Vaughn, Nina Simone, en Ella Fitzgerald raken niet snel uit de mode. De 23-jarige Amy past binnen dit rijtje en is toe te voegen aan de lijn van hedendaagse krachtige zangeressen als Erykah Badu, Alicia Keys en Lauryn Hill. Net als deze vrouwen heeft Amy haar eigen stijl . Opvallend is ook de overeenkomst met haar landgenote Miss Dynamite. Over-all heeft de cd een jazzy/soul sfeer met een suikerzoet doo-wop randje. Bij de meeste nummers is daar dan nog een moderne electrische gitaar-jingle of een lekkere hip-hop beat onder geplaatst. Al met al is dit een topplaat, eentje die door luisteraars met smaak zeker grijs gedraaid zal worden.
Recensies
Candy is de verfilming van een roman van Luke Davies uit 1997 en het regiedebuut van theatergoeroe Neil Armfield. Aan het begin van de film stralen Candy en Dan van het scherm af. Ze zijn verliefd en gelukkig. Maar de schone schijn duurt niet lang. Na een hemelse periode keert het stel met beide benen terug op aarde, omdat hun geld op raakt. Als Candy zelfs haar oma's ring heeft verpand, gaat ze noodgedwongen aan de slag als prostituee. Dan probeert op zijn manier ook zijn steentje bij te dragen en ontpopt zich als geslepen oplichter. De film probeert een betrouwbare weergave te geven van het leven van een junkie. De verslaving van de hoofdrolspelers neemt steeds heftiger vormen aan. Maar hoe erg het ook wordt, als kijker krijg je geen sympathie voor Dan en Candy, die zichzelf en elkaar steeds dieper de grond in trappen. Je zou ze de spuit liefst zelf uit de handen trekken. Dat regisseur Armfield zijn sterren heeft behaald in het theater is duidelijk. Hij weet een zeer intieme sfeer te creëren. Beide hoofdrolspelers zetten zeer overtuigende personages neer. Het is een verademing om Ledger in een Australische film aan het werk te zien. Maar de sublieme acteerprestaties kunnen je niet doen vergeten dat een goede verhaallijn eigenlijk ontbreekt. Vanaf het begin weet je waar het zal eindigen. Dit zorgt ervoor dat vooral het einde nogal stroperig is. Zaten er in het eerste halfuur nog humoristische kwinkslagen, de rest van de film is erg zwaarmoedig. Als je gewoon zin hebt om vermaakt te worden, kun je Candy dus beter links laten liggen. Ook mensen met een zwakke maag kunnen deze film beter overslaan. Maar als je in deze donkere dagen met destructieve gedachten rondloopt, kan Candy zorgen voor broodnodige relativering; Er zijn altijd mensen met een rottiger leven dan jij.
Five Fingers Door Zosia Kooi
Een Nederlandse pianist Martijn (Ryan Philippe, bekend van Cruel Intentions) vertrekt naar Marokko om een voedselprogramma op te zetten. Zijn vriendin (Touriya Haoud) laat hij in Nederland achter. In Marokko aangekomen gaat alles echter verkeerd en wordt hij ontvoerd door de terrorist Ahmed. De terrorist wil antwoorden op zijn vragen. Voor elk antwoord blijft er een vinger van Martijn bespaard. Hoe kostbaar zijn de vingers voor een pianist? Kostbaar genoeg om met een terrorist mee te werken? Het resultaat van de film is erg tegenstrijdig. Aan de ene kant blijf je in je achterhoofd houden dat je naar een slechte B-film zit te kijken van een beginnend regisseur. Het is duidelijk dat het budget beperkt was. Het slechte Engels van Touriya irriteert enorm en het rare gekunstelde Nederlandse aspect aan de film maakt het geheel alleen nog maar cheaper. De rol van Martijn zou eigenlijk door Antonie Kamerling gespeeld worden, maar de Amerikaanse geldschieters wilden een Amerikaanse naam verbonden aan de film. Gevolg is dat Martijn een aantal slechte woorden Nederlands uitkraamt en de herkomst van de hoofdpersonen uit Nederland eigenlijk een lachertje is. Maar dan de andere kant. Je zit toch gefascineerd te kijken, omdat al die minpuntjes het des te realistischer maken. Eén deel van het complot wordt minutenlang uitgewerkt en bouwt zonder veel woorden een spanning op die voor de kijker merkbaar is. Wendingen in het verhaal maken de film ineens minder cliché dan verwacht. Vragen beginnen de kijker te plagen. Wie is nou eigenlijk wie? Eindresultaat: een interessant tussendoortje.
TLOZ: Twilight Princess (Wii) Door Sjef Weller
Met Twilight Princess tilt Nintendo de populaire gameserie The Legend of Zelda naar het volgende level. Als een van de eerste speltitels die begin december uitkwamen voor Nintendo's nieuwe gameconsole, de Nintendo Wii, liegen de verkoopaantallen er in elk geval niet om: meer dan de helft van de vroege Wii-bezitters heeft ook Twilight Princess in huis gehaald. Of dat een beetje terecht is? Absoluut! Deze Zelda mag zich wat mij betreft de indrukwekkendste avonturengame van 2006 noemen. In Twilight Princess is hoofdpersoon Link eindelijk volwassen en maken we kennis met zijn duistere kant. Het altijd zo vredige koninkrijk Hyrule wordt in een mistige en grauwe deken van schemering gehuld. De inwoners waren stuk voor stuk rond als geesten. Behalve dan onze Link. Door een speling van het lot - of is het zijn heldenbloed? - verandert hij onder de schemerhemel in een zwartzilveren weerwolf. Gedurende het spel krijg je de ene plotwending na de andere om de oren, zoals het een Zelda-game betaamt. Maar Nintendo heeft het ditmaal zo goed weten te brengen, dat je vrijwel nooit het gevoel krijgt dat de game kunstmatig wordt opgerekt. Het avontuur is boeiend, meeslepend, maar vooral geniaal van opbouw. De pakweg vijftig uur, die je minimaal nodig hebt om deze game uit te spelen, zit je constant op het puntje van je stoel. De nieuwe Wii-besturing went snel. Het werkt uiteindelijk heerlijk om met je Wii-afstandsbediening te zwaaien alsof het een zwaard is en op het scherm te richten om een boemerang te werpen. Dit zorgt er op sommige momenten daadwerkelijk voor dat je meer dan anders in het spel opgaat. Mede daardoor kan bijna iedereen van deze Zelda genieten. Het spel is niet moeilijk: vijanden zijn makkelijk te verslaan en zelfs eindbazen heb je in een oogwenk om, als je uiteindelijk hebt uitgevogeld hoe het moet. De uitdaging zit 'm eerder in de puzzels - die zijn allemaal op te lossen met wat logisch denkwerk, maar weerhouden je er wel van om met zevenmijlslaarzen door de game te walsen. Toch is Twilight Princess niet voor iedereen weggelegd. Want ook al slaat Nintendo met deze Zelda eindelijk eens een volwassener en 'duistere' weg in, het blijft allemaal licht verteerbaar. Waarschijnlijk te licht verteerbaar voor fans van bloeddorstige schietspellen. Tekenend voorbeeld: hoe volwassen Link ook is, zijn eerste wapens zijn een houten zwaardje en een katapult waarmee je dennenappels kunt afschieten. En als weerwolf is Link ook niet bepaald link. Maar wie door deze kindvriendelijke façade heen weet te prikken, vindt in Twilight Princess een avontuur voor alle leeftijden en voor (bijna) alle soorten gamers. En daar gaat mijn pet voor af.
Groninger Studentenkrant 11
Een nieuw jaar betekent nieuwe kansen. Toch heb ik weinig vertrouwen in 2007. Het kleine beetje vooruitgangsgeloof dat ik nog had, is sinds kort definitief de grond ingeboord. Het lijkt er namelijk op alsof oude tijden herleven. Tijden waar je eigenlijk niet aan herinnerd wilt worden. Ik heb het gevoel dat we teruggaan naar de Middeleeuwen, als je onder andere kijkt naar de manier van straffen in Irak. Van een vrindje van me die Geschiedenis studeert mag ik dat niet zeggen, omdat volgens hem de Middeleeuwen helemaal geen achterlijke periode was. Hij zal het wel weten als historicus. Ik voel ook wel een beetje met hem mee. Historicus word je tenslotte om mensen uit het verleden te bestuderen die wel wat bereikt hebben in het leven. In Nederland gaan we in ieder geval terug naar de jaren vijftig met ons toekomstige regering. Geheel conform de regels van de achterkamertjespolitiek hebben de heren politici in het mooie Friesland een overeenkomst weten te bereiken voor een nieuw kabinet. Dat zal wat worden. De leider met het lekkere kontje van de Salonsocialistische partij wordt straks vrolijk het bos in gestuurd door zijn christelijke vrindjes. Ik durf er nauwelijks over na te denken hoe het zal gaan met de toekomst van ons land, maar ik heb zo mijn vermoedens: die hoeksteen van de samenleving wordt de komende vier jaar beter ingemetseld dan ooit. Ik zie er al naar uit om het vlees te gaan snijden op zondag. Euthanasie, abortus en het gedogen van softdrugs zijn zaken die binnen een paar jaar geschiedenis zullen zijn.
Alle zaken die het leven makkelijker kunnen maken of ervoor kunnen zorgen dat je op een makkelijke manier naar een andere wereld geholpen kan worden zullen heel langzaam en geniepig worden afgeschaft. Het enige dat ons dan nog rest is bier zuipen. Het zou op zich niet erg zijn als Nederland een uitzondering was, maar onze Oosterburen en de Irakezen doen vrolijk mee. In reactie op namen als Kevin en Sydney krijgen Duitse kinderen weer echte Duitse namen als Siegfried en Adolf. Onder het motto; dat kind 'hat es nicht gewusst' noemen we hem gewoon Adolf. Daar ben je dan mooi klaar mee. Die Wiedergutmachungsschnitzel die het WK voetbal was, krijgt voor mij alsnog een nare bijsmaak In Irak hebben ze ook nog nooit van de Verlichting gehoord. Ik kan me nog herinneren dat de Verenigde Staten Irak tot een democratie heeft gebombardeerd in 2003. Nu plukken we daar de vruchten al van: de leiders van het land hebben het idee om Saddam op te knopen doodleuk uitgevoerd. Ik geef toe dat deze meneer heel wat op zijn kerfstok had, maar ik pas ervoor om op deze plaats empathie te gaan tonen voor Irakese strafmethodes. Ik kijk al uit naar de sharia-democratie die ze daar gaan invoeren. Misschien kan onze toekomstige Nederlandse regering nog wat tips geven hoe je als fundamentalist een land regeert. Het is trouwens niet mijn bedoeling om hier de onheilsprofeet uit te hangen. Er gaan ook dingen goed. Zo las ik laatst het bericht dat één op tien jongens in Nederland minimaal één keer per week dronken is. Met dat zuipen zit het dus wel prima. Dat geeft in ieder geval nog hoop. Eén ding is mij in ieder geval duidelijk: 2007 wordt het jaar van de Kater.
Uitladder
Column Door Jacob Creuzfeld
Kater
Januari Maandag 1 januari: Nieuwjaarsduik, Hoornse Plas, 13:00 Dinsdag 2 januari: Life (Jazz), Jazzcafé De Spieghel, 22:30. Woensdag 3 januari: Murphy's Quiznight, Café De Toeter, 20:00 Donderdag 4 januari: De Toeter pop&showbizz quiz, Café De Toeter, 20:00 Vrijdag 5 januari: The King Kahn & BBQ Show, Vera, 23:00 Zaterdag 6 januari: Seth Gaaikema, Stadsschouwburg, 20:15 Zondag 7 januari: De Toeter TT Darttoernooi, Café De Toeter, 15:00 Maandag 8 januari: Lunchconcert studenten jazz, Prins Claus Conservatorium, 13:00 Dinsdag 9 januari: Proza Proeven, USVA, 20:30 Woensdag 10 januari: Jonge Theatermakers aan het roer, USVA, 20:15 Donderdag 11 januari: Eurosonic (!), hele dag, diverse locaties. Vrijdag 12 januari: Eurosonic (!), hele dag, diverse locaties. Zaterdag 13 januari: Noorderslag (!), hele dag, diverse locaties. Zondag 14 januari: Wat zien ik?! Martiniplaza, 15:00 Maandag 15 januari: Jazzonmonday, Jazzcafé De Spieghel, 22:30
Zaterdag 2 december Deed met een groep vrienden mee aan de wedstrijd 'Run de Toeter'. Het thema was 'Pakjesavond'. Vriendinnen van me gingen verkleed als zwarte piet en ik was Sinterklaas. Weliswaar wel een redelijk unieke Sint, mijn kostuum bestond onder andere uit een oude bedsprei en een groot laaghangend zwartkruis waardoor ik een beetje sm-achtig tintje had. Men kon z'n vrienden opgeven om bij mij op schoot te komen zitten als die 'stout' waren geweest. Veel dronken kerels die een vriend opgaven met de reden 'hij is homo'. Leukste geval was een meisje die al 16 keer was gezakt voor haar rij-examen. De Sint adviseerde haar om misschien te leren rijden in een automaat.
Door Ricus Dullaert Foto: Jan Luursema
Culinaire Sk-Pade
Vrijdag 9 december Bij een vriend van me voor het eerst op de Nintendo Wii gespeeld. De verslaving ervoor is goed te begrijpen. In wild enthousiasme bij het boksen een glas cola omgesmeten. Daarna bij het bowlen de Wii-controller door een peperduur plasmascherm gegooid. Ben voorlopig niet meer welkom.
Door: Bart Jan Teunisse
Dinsdag 16 januari: Fortuyn (Helmert Woudenberg), Kruithuis, 20:30
Dinsdag 26 december Tweede Kerstdag. Kerst weer ouderwets bij m'n ouders gevierd. Was behoorlijk gezellig, ben nu wel helemaal wars van de Lord of the Rings films die elke avond op tv waren. Broertje was er ook met zijn vriendin. Had de mededeling dat hij gaat samenwonen én dat hij dit weekend met haar op een meubelboulevard heeft rondgelopen. Jongen is hopeloos verloren. Oud en Nieuw Met een groep vrienden naar het Newscafe gegaan, waar een cool feest aan de gang was. Een oud-bandlid van me speelde daar keyboard. Heb met m'n dronken harsens mee zitten pingelen, terwijl ik geen noot kan spelen al zou m’n leven ervanaf hangen. Had die avond ook nog een halfje xtc genomen en was redelijk in happyland. Maandag, nieuwjaarsdag, voelde ik me echter superdepressief. Alles was gewoon kut. Besloten om voortaan even van de discobiscuitjes te blijven.
Woensdag 17 januari: Jacqueline Kerkhof, USVA, 20:15 Donderdag 18 januari: Perron Simplon 3: pop/ rock, Simplon, 21:00 Vrijdag 19 januari: Naakt in de pudding, Puddingfabriek, 22:00 Zaterdag 20 januari: Razorlight, Oosterpoort, 20:30 Zondag 21 januari: Herman Brood. Een groot kunstenaar (lezing Bart Chabot), Groninger Museum, 14:00 Dinsdag 23 januari: Bert Visscher (!), Stadsschouwburg, 20:15 Woensdag 24 januari: Gedignag, Vera Donderdag 25 januari: 24-uuurs Poëziemarathon, hele dag, diverse locaties. Vrijdag 26 januari: Pacific's Alternative 80's Party, Pacific Bar, 22:00
Door Pieter V isser
Lief dagboek,
Zaterdag 27 januari: Dansen in de Pudding, De Puddingfabriek Zondag 28 januari: FC Groningen - AFC Ajax (!), Stadion Euroborg, 14:30 Maandag 29 januari: Jonge Doctors (door dr. Pieter Caljé), Academiegebouw, 16:30 Dinsdag 30 januari: Elton Joseph en Gast, Jazzcafé De Spieghel, 22:30
Pizza met liefde gemaakt bij Orazio Italiaans eten én kwaliteit. Door jarenlange ervaring met afhaalpizza's en magnetronlasagna gaan deze twee begrippen niet samen in het hoofd van de gemiddelde Groningse student. Toch blijken er in Groningen nog heel behoorlijke Italiaanse restaurants te zitten. De Studentenkrant ging eten bij Orazio. Aan het Gedempte Zuiderdiep zit Ristorante Orazio. Van buiten ziet het er door de kerstverlichting vrolijk en gezellig uit. Van de binnenkant is het restaurant echter smaakvol ingericht, en ziet het er sjieker (en duurder) uit dan we verwacht hadden. Deze zaak blijkt nog echt Italiaans te zijn; bij een tafel aan de bar zitten een paar oude mannetjes te kletsen, de kok spreekt met een Italiaans accent. De vleesgerechten zijn inderdaad behoorlijk prijzig, vanaf zeventien euro, dus houden wij het maar bij de pasta's. Die zijn wat betaalbaarder (rond de twaalf euro).En de ravioli, tortellini en lasagna zien er op het menu heerlijk uit.
12 Groninger Studentenkrant
Uit nostalgie naar thuis nemen we er ook nog een pizza bij. De bediening is ontzettend beleefd. Zo krijgen de dames (zoals het hoort) als eerste hun menu en wordt ons bijna om het kwartier gevraagd of alles naar wens is. Het is even wennen voor een Groningse student, maar wel zo prettig. Dan het eten. De pasta's zien er allemaal mooi uit, maar lijken wat aan de kleine kant. Dat kan echter ook komen door de gigantische borden, waarin het eten geserveerd wordt. De kok komt de pizza zelf brengen en verzekert ons dat hij 'met liefde gemaakt is'. Alles is eigenlijk heel goed te eten, maar de grote borden zijn in een paar minuten leeg. Gelukkig biedt de pizza uitkomst; die is zo groot dat niemand met een hongerig gevoel naar huis - of de Febo- hoeft te gaan. Toch houdt het niet over voor de twaalf of dertien euro die je ervoor betaalt. Al met al is Orazio echt een leuk restaurant. Het is zeker weer eens wat anders dan de goedkope pizzeria's die je normaal bezoekt. Het restaurant heeft alle kenmerken van de Italiaanse keuken, behalve de overvloed die je zou mogen verwachten. Dus komen je ouders weer eens op bezoek of heb je net je stufi binnengekregen, dan is het zeker eens de moeite waard om naar het Gedempte Zuiderdiep te gaan. Zorg er dan wel voor dat je niet uitgehongerd binnenkomt.
Nadruk