SKpade Tekst en foto: Ester Westerhuis
Uitladder
Kaap Noord kan drukte niet aan Als je binnenloopt bij Kaap Noord straalt de gemoedelijkheid op je af. De inrichting van dit eetcafé bestaat voornamelijk uit hout en om extra sfeer te geven staan overal kaarsen in gekleurde kandelaars. Een ideale plek voor een romantisch diner voor twee. Voor de mensen die even voor- of na willen borrelen of op een tafeltje moeten wachten is er in het middengedeelte een open haard met een ronde zwartleren bank er omheen. Je krijgt er het gevoel alsof je in een luxe boshut of een groot schip zit. Omdat het personeel duidelijk minder drukte op maandagavond had verwacht, moeten we even wachten op ons tafeltje. En ook al hebben we erge honger, de kans om even naast de open haard neer te ploffen maakt dat weer goed. Eenmaal plaatsgenomen aan onze tafel op de bovenverdieping van het eetcafé wordt ons medegedeeld dat de Hap van de Dag, pasta bolognese, al op is. Kijk, zoiets kan je verwachten als je om half tien ‘s avonds nog eens komt aanschuiven. Als je als eetcafé echter om vijf uur je deuren opent en dan om kwart over zeven geen daghap meer kan aanbieden, dan doe je in onze ogen toch iets niet helemaal goed. Vol verwachting kijken wij de serveerster aan. Wat zou de nieuwe Hap van de Dag worden? Nou, die komt er niet. Eén menu kan dus al van de kaart
Mei Maandag 7 Mei: Truth or Dare, cursus over geloof en wetenschap, Academiegebouw (kosten: 25.00 euro), 19:30 Dinsdag 8 Mei: Architectuur in de Ruimte, lezing, Café Philos, 20:00 Woensdag 9 Mei: De Hyena’s Stand up comedy, Huis De Beurs, 21:00 Donderdag 10 Mei: Kraut und Käse, NNT, De Machinefabriek, 20:30 Vrijdag 11 Mei: 60H Blend (Electroclash), Puddingfabriek, 22:00 Zaterdag 12 Mei: Baile Funk (Brazil meets Electro), Simplon Zondag 13 Mei: Nas (hiphop), De Oosterpoort, 21:00 Maandag 14 Mei: The Hairy Ape (theater), Kruithuis, 20:30 Dinsdag 15 Mei: Socratisch gesprek over Creativiteit, Café Philos, 20:00 Woensdag 16 Mei: Kasper van Kooten: Zangzaad, Oosterpoort, 20:15 Donderdag 17 Mei: Nacht van Groningen: Hardloopevenement, Ossenmarkt Vrijdag 18 Mei: Heideroosjes & Support act, Vera Zaterdag 19 Mei: Paranormaalbeurs, Martiniplaza, 11:00
geschrapt worden. Wel jammer, want dit menu zou ons maar 5,50 euro gekost hebben. Niet dat de rest erg duur is, want de prijzen lopen daarna van acht euro tot een slordige dertien euro. En voor een toetje betaal
Lief dagboek, Zaterdag 7 april. Systema-stage (Russische vechtsport). Een paar uur heerlijk bezig geweest met training, totdat ik op mijn stuitje viel. Heb al een paar weken het gevoel alsof ik een iets te enthousiaste deelnemer van de Gaygames was. Donderdag 12 april. Eindelijk weer eens een fatsoenlijk meisje uit de stad mee naar huis genomen. Dat denk ik tenminste, had ‘m namelijk goed hangen. In volle passie ben ik met m’n dikke reet met haar door mijn bed gezakt. Zij vond het blijkbaar niet zo erg, want ze werd de volgende ochtend lichtsnurkend naast me wakker. Ik had een splinter in mijn rechterbil. Maandag 16 april. Mijn huisgenoten gingen barbecuen op de parkeerplaats achter de flat. Een paar jongens stonden een balletje te trappen en trapten per ongeluk de bal tegen een geparkeerd busje. De eigenaar van
je slechts 2,50 euro! Gelukkig is de andere daghap, de ‘Vis van de Kaap’ niet op. Dit is een - je raadt het al - maaltijd met vis die elke dag wijzigt. Over het menu hebben wij verder niks te klagen, het ziet er allemaal erg lekker uit. En ook aan de vegetariërs is gedacht. ‘Twee varkensfilet ingepakt met spek en mangochutney, een broccolitaart met brie en één Vis van de Kaap met een glaasje wijn alstublieft.’ Onze charmante serveerster neemt de bestelling op en komt al snel terug met onze drankjes. Het is wel even wachten voor we onze maaltijd voorgeschoteld krijgen. Meer dan een half uur zitten onze maagjes hongerig te brommen. Als de goudgele Franse frietjes op tafel komen worden de gesprekken gestaakt en de monden gevuld. Na de maaltijd zijn de vleeseters tevreden. Vooral de mangochutney was een lekkere toevoeging. De broccolitaart was helaas een beetje droog en ook de vishap was niet heel spannend. Ondanks de feestelijke aankleding van de salade, die we in stijlvolle bakjes op ons bord kregen en heerlijke frietjes blijven de meningen verdeeld. Toch zouden we graag nog een keer terugkeren naar Kaap Noord. Wie weet maken we dan wél kans op de Hap van de Dag.
Bart Jan Teunisse het busje, een gehandicapte jongen in een elektrische rolstoel, was er blijkbaar niet zo van gediend. Tot drie keer toe kwam hij razend en tierend de jongens waarschuwen dat ze uit de buurt van zijn auto moesten blijven. De derde keer nam hij twee grote dikke vrienden mee. Het leek wel een mislukte scène uit ‘The Soprano’s’. Ze maakten het uiteindelijk goed met een biertje en een worstje. Woensdag 18 April. Schitterend verhaal gehoord van oud-collega over zijn stage in Vietnam. Hij kreeg, slechts gekleed in badhanddoek, voor een paar dollar een massage van een lokale schone. Hij raakte enigszins opgewonden, aangezien hij al een half jaar zijn vriendin niet had gezien. Het meisje verwijderde de handdoek, gaf zijn lid een paar zachte tikjes en zei: ‘You want Happy Ending?’ Hij liet in het midden of hij ook daadwerkelijk een ‘Happy Ending’ heeft gehad.
Zondag 20 Mei: Royalty Bandcontest (studentenbands), Café De Toeter, 16:15 Maandag 21 Mei: Circus Herman Renz, Vismarkt Dinsdag 22 Mei: Reel Big Fish (Rock), De Oosterpoort, 20:30 Woensdag 23 Mei: De Graaf van Monte Cristo, Stadsschouwburg Groningen, 20:15
Door Pieter Visser
Zaterdag 26 Mei: Cloud9 (Techno), Huize Maas Zondag 27 Mei: The Kooks, De Oosterpoort, 20:30 Maandag 28 Mei: Atelier Route Groningen, diverse locaties, 12:00 Dinsdag 29 Mei: Wolfmother (Rock), De Oosterpoort, 20:30 Woensdag 30 Mei: Murphy’s Quiz Night, Café De Toeter, 20:00 Donderdag 31 Mei: Krezip & Support Act, Vera
12 Groninger Studentenkrant
------------------------------------
geldig t/m 30 juni 2007 - niet geldig in combinatie met andere acties - niet geldig voor eat-out - 20 % niet geldig op dranken - alleen geldig bij bestelling van een hoofdgerecht maximaal 1 voucher per persoon - toon je pas voor je bestelt
-----------------------------------
Vrijdag 25 Mei: Opening EK Voetbal -21, Euroborg, 20:00
op vertoon van je ov-jaarkaart of studentenpas -----------------------------------
Donderdag 24 Mei: Groverpop (Groninger Popprijs), Platformtheater, 20:00
altijd 20% korting
------------------------------------
noodlebar
wagamama.nl
Nadruk
Colofon
Inhoud
Groninger Studentenkrant St. Walburgstraat 22C 9712 HX GRONINGEN www.studentenkrant.org ISSN 09270237
Gesprek
De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van 6000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.
Stichtingsbestuur
Voorzitter: Sybrenne Lenstra (06-49105092), acquisitie en pr: Hanna Mai Hulshof (06-12939719) en Rigje Rosier (0642021286), penningmeester: Arjan Kwakernaak (06-49779297) bestuur@studentenkrant. org
Hoofdredactie
Ricus Dullaert (0641886410) en Zosia Kooi (06-12540884) hoofdredactie@studentenkrant.org
Eindredactie Jan Luursema
Achtergrond
Uitgespreid
Studentenkrant Mei 2007 Pagina 3
Gre en Cathy Groninger volkshelden Cathy en Gré zijn weer terug! Met hun nieuwe show ‘Gré en Cathy’ duiken op I-See.tv het Groninger studentenleven in. In hun eerste aflevering gingen de dames op bezoek bij Vindicat, dat hun erg meeviel: ‘Het zijn helemaal geen bralballen!’
Noorderplantsoen De zomer komt eraan (op sommige plaatsen is hij al begonnen), en op welke plek is het dan beter toeven dan het Noorderplantsoen? Als je echter er een lekker roseetje of biertje bij wil drinken, pas dan op! De politie controleert extra streng dit jaar.
Pagina 6/7
Spread the message!
Het kabinet bestaat grotendeels uit christenen, en overal klinkt de roep om meer sprititualiteit. Hoe zorgen studenten voor verdieping in hun leven? Lees het op de Spread the message!
De Batavierenrace
Sport
Pagina 5
Pagina 8
De Bata is voor iedereen een begrip. Zou het Groninger team van de Hanze/RuG zich revancheren voor het missen van de eerste plaats vorig jaar? En houden de minder atletische gezelligheidslopers het vol? Lees het op pagina 8.
Surf naar www.studentenkrant.org voor meer nieuws over het Groninger studentenleven. Lees de laatste berichten, columns en spannende recensies.
Redactie
Floris te Boekhorst, Deirdre Das, Roza Freriks, Frieda Hamster, Hanneke Jansen, Peter Keizer, Jan Luursema, Maaike Piscaer, Bart Jan Teunisse, Pieter Visser, Sjef Weller, Ester Westerhuis, Hans van der Woude, Wanda van der Zee
Fotografie
Jan Luursema, Ester Westerhuis, Liz Wijma, Wanda van der Zee
Vormgeving
Ricus Dullaert, Bas Geukes
Medewerkers Jacob Creuzfeld
Drukwerk
Grafische Industrie de Marne
Coverfoto Jan Luursema
Webmaster Peter Keizer
Fotostrip Ester Westerhuis
2 Groninger Studentenkrant
Entree
Gré en Cathy duiken studentenleven in met nieuwe show
‘Vindicaters zijn helemaal geen bralballen’ Dat je ook zonder journalistieke opleiding of perfect uiterlijk prima programma’s kunt presenteren, bewijzen Gré Imbos en Cathy Kars. Deze twee pittige en vernieuwende dames uit de Oosterparkwijk werden bekend bij Oog TV en zijn nu helemaal terug op I-See.tv. Onder het motto ‘levend en anders!’ duikt de ‘Gré en Kathy Show’ iedere week weer in een ander aspect van het Groningse leven. Door Roza Freriks Fotografie Jan Luursema We treffen de twee volkshelden op leeftijd in hun favoriete snackbar De Kapteyn. Hier komen ze even bij, nadat de opnames bij Vindicat zijn afgerond. Met een broodje gezond, patatjes en sjekkies bij de hand staan ze ons gezellig te woord. Cathy: Ach dat was zo geweldig bij Vindicat, zo mooi hè, al die oude dingen. We hebben de polonaise gelopen op het balkon en natuurlijk het Gronings Volkslied gezongen. Oh, we hebben ook zo’n beetje Bastiaan (van Tilburg, rector van Vindicat red.) versierd. Gré, zeg jij ook eens wat. Gré: Ik heb m’n mond nog vol. C: De jongens zijn nu ook gewoon mooier dan toen wij jong waren, daar hebben jullie geluk mee. Ze eet wat patatjes voor ze verder gaat: We hadden een heel ander beeld van Vindicat. Dat het zo smerig zou zijn dat we met rubberlaarzen naar binnen moesten. G: En dat ze allemaal van die kapsels zouden hebben. Ze wijst naar haar schouders. C: Maar het waren dus helemaal geen bralballen. Naja, het was natuurlijk ook nog ochtend. G: We vinden het ook geweldig, al die studenten. Ze brengen schwung in de stad. C: Van overlast ofzo hebben we helemaal geen last hoor. Wij zijn niet zo moeilijk. Jonge mensen zijn de toekomst. We zijn ook trots op onze eigen kinderen. Moeilijk doen ze zeker niet. De presentatrices staan bekend om hun open stijl van interviewen en heldere stijl van
doen. Zo lieten ze zich in de eerste aflevering van de Gré en Cathy show door een pornoactrice uitleggen hoe je spuitend klaarkomt en schreven ze zich in bij een escortbureau. Van gêne hebben de twee geen last. C: We zijn allebei al zestig, dus de tijd dat we ons schaamden hebben we gehad. Wij hoeven echt geen botox, dieet of ‘make-over’. G: Je moet gewoon zelf zijn C: Ja, wij benne gewoon. G: Iedereen is ook gelijk, zowel de bobo als iemand aan de onderkant van de samenleving. C: En omdat we zo gewoon zijn, vertellen mensen ons ook gemakkelijk dingen. We beginnen te praten en dan gaan ze daar op in. Ben ook heel nieuwsgierig. G: Maar we vertellen de mensen altijd dat ze geen antwoord hoeven te geven; privé is privé. C: Van mij mag je anders alles weten hoor, zelfs m’n pincode. Daar staat toch niets op. Ze begint te lachen. Ach eigenlijk doen we maar wat, dan vangen zij (het productieteam, red.) het wel op. Team: Regisseren is toch niet te doen…
De Groningse vrouwen mogen dan heel ontspannen zijn, met hun volkse optreden roepen ze soms heftige reacties op. Zo postte ‘stadjer050’ op de site van het Dagblad van het Noorden: ‘Dit stel is het daglicht niet eens waard, zo asociaal als ze zijn. Ze roken als een ketter, werken niet, trekken een uitkering en zijn te ranzig om te zien.’ G: Zoiets stoort ons niet, dat zijn oppervlakkige mensen. Die zijn de moeite niet eens waard. C: Een mens is een mens en iedereen is anders. Doe de tv dan uit als je het niet wil zien. Ik heb ook wel zelfvertrouwen gekregen van televisie, geleerd op een andere manier naar mezelf te kijken. Nu denk ik, ‘als m’n haar maar goed zit’ en dat zit het toch nooit. In het begin moest ik erg wennen hoor, zeker op een breedbeeldtelevisie. De hele wereld ziet je toch. G: We kennen elkaar ook heel goed, ze heeft echt wat voor een ander over. Ik ben soms te goedgelovig en daar helpt ze me dan mee. Geeft ze me een schop onder de tafel. C: En Gré is gewoon erg lief. Hoe? Dan moet ik even heel hard denken, haha. G: Maar we zijn niet ook ’s avonds bij elkaar hoor, we hebben toch andere interesses, kijken andere tv-programma’s. C: Ik lees ook graag. Van het pak Brinta tot Mülisch. G: Uitgaan doen we niet hoor, al die harde muziek. Gré en Cathy zijn duidelijk op hun plek in hun nieuwe programma. Het moest sneller en flitsender dan voorheen en dat is gelukt. Ook het team is duidelijk trots op hun nieuwe aanwinst. Productiemanager Erik Kremer: We wilden een programma dat net iets over schreef gaat, met een internetzender kan dat. En we wilden dat doen met deze twee hitkannonnen, zij zijn gewoon het leukst. G: Het is net of we elkaar al heel lang kennen. We vinden dit gewoon ontzettend leuk om te doen. Maar zij is een pittige tante hoor. Wijst naar Annabelle Hendriks, de regisseur. Annabelle: Dat moet ook, anders zitten we hier vanavond nog. ‘Hier’ is De Kapteyn. Gré en Cathy stelden maar één belangrijke eis aan het team van I-see tv: napraten in de snackbar. G: Ja, plakken kunnen we wel. C: Gelukkig kunnen ze tegen onze… Begint hevig te hoesten. Even later: Poeh wat zijn die sjekkies toch zwaar tegenwoordig. Het zijn wijze woorden van een aangenaam ‘down to earth’ tweetal. Cathy benadrukt het nog één keer. ‘Allemaal kijken dus, op www.i-see.tv. Weeweeweepuntiestreepjeeseeeepunttv dus.’
Het gesprek
Groninger Studentenkrant 3
Nachtleven spannender voor taxichauffeur
Niet betaald? In de kofferbak! Wanbetalers, verleidelijke meisjes en dronken stadjers. Als taxichauffeur maak je het allemaal mee. Willem van der Sande (26) studeert doordeweeks Internationale Organisatie en Betrekkingen, maar jarenlang was hij daarnaast in het weekend taxichauffeur. Hij heeft er vooral leuke herinneringen aan. ‘Je komt per avond misschien maar één iemand tegen waarvan je denkt: Jeminee, jij mag wel een glaasje minder drinken.’ Door Zosia Kooi Foto Wanda van der Zee
Kortjes
Willem is sinds vorige maand gestopt. ‘Het is een leuk bijbaantje, maar je maakt lange dagen. Ik werkte ’s nachts en dan ben je van zeven uur ’s avonds tot zeven uur ’s ochtends aan het rijden. Het is heel moeilijk om dan maandag weer je ritme op te pakken. Daardoor ging de studie ook niet heel denderend.’ Maar in de drie jaar dat hij wel gereden heeft, maakte hij behoorlijk wat mee in zijn auto. ‘Vooral vrouwen met een slok op konden voor genante momenten zorgen.’ De taxichauffeur blikt terug. ‘Ik bracht twee meisjes naar huis en tijdens het rijden bood een van hen vanaf de achterbank aan om me te pijpen, terwijl haar vriendin er dus naast zat. Ik dacht dat ze een grapje maakte, totdat ze over de stoel heen begon te klimmen. Maar gelukkig trok haar en vriendin haar terug en riep: ‘Louise, doe normaal!’ Ik liet haar het maar oplossen.’ Louise bleek echter niet snel op te geven. ‘Toen ik ze thuis afzette, vroeg ze ook
‘Studenten moeten meer mogen bijverdienen’ Alexander Pechtold van D66 heeft er bij minister Plasterk van Onderwijs op aangedrongen dat studenten meer dan 10.500 euro mogen bijverdienen. Als ze dit nu doen verliezen ze het recht op hun studiefinanciering en ov. Pechtold noemde het onterecht dat ouders hun kinderen onbeperkt kunnen blijven steunen, terwijl studenten die in hun eigen onderhoud willen voorzien worden afgeremd. Plasterk heeft beloofd een brief te sturen aan de Tweede Kamer waarin hij dieper in zal gaan op de problematiek rond de bijverdiensten.
Artsen in opleiding maken dodelijke fouten In totaal maken artsen die een opleiding tot specialist volgen duizend fouten die ernstige gevolgen kunnen hebben voor hun patiënten. Dat is gebleken uit onderzoek van Jelle Prins van de Rijksuniversiteit Groningen. De studenten voeren de hoge werkdruk en een slechte begeleiding aan als redenen voor de fouten. De supervisor van de arts in opleiding komt niet als hij nodig is en de student kan zijn vragen niet kwijt, klagen de studenten. ,Het zijn vermijdbare fouten’, aldus Prins. De Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst (KNMG) betreurt het dat er artsen in opleiding zijn die problemen ondervinden bij het uitoefenen van hun werk, maar vindt het ook jammer dat het beeld ontstaat van Nederlandse ziekenhuizen die draaien op oververmoeide, onervaren artsen in opleiding tot specialist.
4 Groninger Studentenkrant
nog eens of ik mee naar binnen kwam. Ze vertelde dat ze digitale televisie had met verschillende pornokanalen.’ Willem kan er nu nog steeds om lachen. Hij heeft zich echter als een heer gedragen en is niet op het aanbod ingegaan. ‘De regel is wel dat ik op zo’n moment een half uurtje van de baas mag opnemen. Dan hoef ik dus niet oproepbaar te zijn. Maar zij was echt zo dronken dat het me toch geen goed idee leek.’ Heel soms wordt het toch wel heet in de taxi van Willem. Hij kan zich nog een specifiek voorval herinneren. ‘Ik reed een meisje met drie mannelijke homovrienden naar de Golden Arm. Zei dat meisje: ‘He, alweer geen kans op leuke kerels.’ Voor ik het wist zat ik met haar te zoenen. En die drie jongens stonden buiten de taxi te applaudisseren en riepen plagerig: ‘Woehoe, jij slet.’ Je maakt ook minder leuke dingen mee als taxichauffeur. ‘Wat veel mensen niet weten is dat ik aan het eind van de dag mijn eigen auto moet schoonmaken. Door de wasstraat, stofzuigen, ramen schoonmaken, dat soort dingen.’ Dan is het natuurlijk helemaal niet leuk als een dronken malloot je auto onderkotst. ‘Normaal krijgen ze wel een boete van honderd euro zodat de auto naar een schoonmaakservice gebracht kan worden, maar ik heb één keer gehad dat ik het zelf niet door had. Tja, toen moest ik de kots er zelf uitscheppen. Dat is toch wel heel erg vies.’ Ook kunnen sommige mensen na een borreltje een stuk agressiever zijn. Gelukkig heeft Willem hier nooit echt nare ervaringen mee gehad. ‘Soms roepen ze wel een dreigement, ‘Moet je een klap voor je kop hebben?’, maar daar blijft het dan bij.’ Mocht het nou toch misgaan dan is
er volgens Willem een speciale code die chauffeurs naar elkaar kunnen omroepen. ‘Dan komt er meteen een andere taxi achter je rijden. Als je in de buurt bent schiet je elkaar gewoon te hulp.’ Een ander probleem komt vaker voor. ‘Mensen beginnen wel vaak te klagen dat de rit te duur wordt. Dan trap ik meteen keihard op de rem om eerst de afspraken duidelijk te hebben. Ik wil niet het risico lopen dat ze niet betalen.’ Het komt volgens Willem niet vaak voor dat dat uiteindelijk ook gebeurt. Maar goed ook, want zwartrijden blijkt niet geheel risicoloos. Willem vertelt: ‘Bij een collega weigerde een man te betalen en is weggerend. Ze kregen die man uiteindelijk te pakken. Toen hebben ze hem in de kofferbak gestopt en ergens buiten de stad afgezet.’ De minder fijne dingen van het beroep wegen gelukkig niet op tegen de leuke dingen. Willem bevestigt: ‘Als taxichauffeur ontmoet je toch hele interessante mensen, van iemand die een luchtje ontwikkeld heeft tot iemand die een satelliet de ruimte inschiet. Dat is niet bij elke baan zo.’
‘Belgisch onderwijs is beter’ Steeds meer Nederlanders gaan naar België om daar te studeren. Redenen zijn de lagere prijzen en het ontbreken van een numerus fixus bij studies als geneeskunde. Het zou de Nederlanders nog best eens kunnen tegenvallen, denkt Belgische RuG-student David de Potter. Door Ricus Dullaert Foto Liz Wijma
gisch onderwijs beter is dan het Nederlandse. Bedrijven lijken dat nu ook door te krijgen; Belgische diploma’s worden steeds hoger gewaardeerd. Een ander verschil is de manier van omgaan, met elkaar, maar ook met de docenten. De sfeer is in Nederland heel familiair, maar in België moet je echt niet proberen een docent met zijn voornaam of zelfs meneer aan te spreken. De meesten staan erop dat je hen professor noemt. Toen ik vijf jaar geleden in Nederland kwam was het een flinke cultuurschok. Iedereen is hier zo direct. Ik voelde me het eerste jaar vaak persoonlijk aangevallen. Ondertussen ben ik er wel aan gewend, en vinden ze mij in België juist heel direct. Ik ben na mijn studie Godsdienstwetenschappen aan de universiteit van Leuven naar Nederland gekomen. Hier ben ik Spaans gaan studeren, en later ben ik er Italiaans en Frans bij gaan doen. Het was voor mij een nieuw begin. Het is heel goed om een andere cultuur te leren kennen, ook om je eigen wereldje te relativeren. Wat dat betreft kan ik dat iedereen aanraden. Maar de Nederlandse studenten in België moeten niet denken dat het een makkelijke studietijd wordt.’
‘Het is logisch dat meer studenten in België willen studeren. Het collegegeld is daar namelijk maar vijfhonderd euro, terwijl je wel gewoon je Nederlandse studiebeurs kunt houden. Als je er een paar jaar zit, heb je dus een mooi bedrag gespaard. Daarnaast is het leven überhaupt goedkoper, en is het makkelijker een kamer te vinden. De kamermarkt, of kotenmarkt zoals we het noemen, is veel rustiger dan hier. Nederlandse studenten denken ook dat het daar gemakkelijker is, omdat er bijvoorbeeld geen numerus fixus is bij geneeskunde. Maar dat valt heel erg tegen; de selectie vindt vooral in het eerste jaar plaats. Ik ken ook een flink aantal Nederlanders dat gedesillusioneerd terug is gekomen uit België. Dat komt vooral doordat het verschil in onderwijs zo groot is. Op de middelbare school leren jullie heel pragmatisch alleen de dingen die echt nuttig zijn, met heel veel vaardigheden als presentaties en werkstukken. Wij leren nog heel veel theorie, wat zorgt voor een goede basis. In mijn studie heb ik gemerkt dat Nederlanders daardoor iets missen. Ze kunnen de vaardigheden die ze hebben geleerd en de kennis die ze tijdens hun studie opdoen moeilijk in een breder kader plaatsen. Wat dat betreft denk ik dat het Bel-
Nieuws & Achtergrond
Noorderplantsoen alcoholvrij De zomer komt er aan. En wat is er nu heerlijker dan op een mooie zonnige dag lekker in het Noorderplantsoen te zitten met een biertje of rosétje. Helaas blijkt deze idyllische gedachte niet meer realiseerbaar te zijn. De politie controleert tegenwoordig namelijk steeds strenger op openbaar drankgebruik en vooral het Noorderplantsoen blijkt op dit gebied crime scene nummer één te zijn. Als je geen zin hebt een boete van 45 euro op te lopen, kun je dus maar beter je kratten bier thuis laten. Door Maaike Piscaer Foto Jan Luursema
Marten (22) studeert fysiotherapie en zit vandaag lekker
De aanleiding van de controles in het Noorderplantsoen is de overlast. Het park is namelijk niet alleen het walhalla voor gezellige gezinnetjes met blije kindjes en leuke hondjes, ook viert criminaliteit hier hoogtij. Dat laatste is wellicht een beetje overdreven, maar feit is dat steeds meer mensen last ondervinden van dronken individuen, die gedurende de hele dag voor onrust zorgen. Tijdens surveillances van de stadswachten worden er geregeld dronken mensen gevonden. ‘Ik hoef de situatie waarschijnlijk niet toe te lichten’, zo stelt Ger Blokzijl van de Regiopolitie Groningen, ‘iedereen weet hoe het er tegenwoordig daar aan toe gaat.’ Sommige studenten hebben al te maken gehad met de controle die afgelopen maart gehouden werd. Maar de politie geeft aan dat het niet om een eenmalige actie gaat. Daarnaast zal niet alleen het Noorderplantsoen doelwit zijn van deze acties. ‘Overal waar overlast is, of een risico tot overlast, zal gecontroleerd worden’, zegt Blokzijl serieus. Een ander risicogebied is bijvoorbeeld de Hoornse Plas. De alcoholcontroles zijn geheel legaal, ze vallen namelijk onder de Algemene Plaatselijke Verordeningen. Een APV is een regeling die geldt voor iedereen binnen de gemeente, en die vaak tot doel heeft de gemeente netjes en leefbaar te houden voor iedereen. Op grond van de Gemeentewet mogen en moeten gemeentes verordeningen uitvaardigen en ook sanctioneren. De agent verwijten dat ‘wat hij doet belachelijk is’ heeft dus geen zin. Sterker, zo loop je grote kans ook naar je identiteitsbewijs te worden gevraagd en omdat lang niet iedereen deze altijd keurig netjes bij zich heeft, ‘zal je als arme student nog dieper in de buidel moeten tasten’. Toch is dit geen reden om weg te blijven uit het Noorderplantsoen. Wie op een mooie zomerdag gezellig naar het park wil en iets wil drinken kan dit gerust doen, verzekert Blokzijl ons. Zolang je geen overlast veroorzaakt, met mate drinkt en - ook heel belangrijk - je rotzooi netjes weer opruimt, wil de politie nog wel eens een oogje dichtknijpen. De agent ter plekke bepaalt of er sprake is van (een risico voor) overlast en dus ook of er een boete wordt uitgeschreven. ‘De wereld zit immers niet zwart-wit in elkaar.’ Wel wil de Regiopolitie ons op het hart drukken dat er officieel geen onderscheid mag worden gemaakt. ‘Dat betekent dat zowel student als stadjer de pineut kan zijn.’ Daarbij hoeft officieel geen eens sprake te zijn van overlast: alleen drankgebruik kan al genoeg zijn voor een bekeuring. Eén voordeel hebben de controles in ieder geval wel: mening student zal z’n bierbuikje zien slinken.
met een vriend bij de vijver in het plantsoen te relaxen. Hij drinkt een biertje. ‘Meestal blijft het bij een paar biertjes, anders is het te zwaar om mee te nemen’, grapt hij. ‘Maar een paar biertjes moet gewoon kunnen. Eigenlijk vind ik dat een heel krat bier ook moet kunnen. Als mensen dronken worden, dan begrijp ik dat het heel irritant kan zijn en dat ze overlast veroorzaken. Maar ik zou zelf best wel kwaad worden als ik een boete zou krijgen.’ Hij vervolgt met volgens een vriend van hem een bekende uitspraak van Marten: ‘Dat kan ik niet waarderen.’ Marten heeft wel een oplossing: ‘Ze kunnen beter ’s avonds laat controleren als er mensen dronken en lastig worden. Want ik heb niet echt het idee dat iemand zich er nu aan stoort.’
Leanne en Hilde zijn allebei 22 jaar en studeren allebei
Verpleegkunde. Vandaag liggen ze lekker te zonnen. Leanne vertelt: ‘Ik kan me er wel iets bij voorstellen als er veel overlast is. Maar zelf vind ik het niet zo erg. Zolang ze er mij niet mee lastig vallen. Wat maakt het mij dan uit wat ze drinken, of het nou een flesje water is of een flesje wijn.’ Hilde voegt er aan toe: ‘We nemen zelf ook wel eens wat mee. Niet zo veel, één fles maar of een sixpack.’ ‘Maar het is hier toch ook alsof je in
Nieuws & Achtergrond
de tuin zit?’ Hilde vindt dat alleen dronkenschap beboet moet worden. ‘Laat ze maar een blaastest uitvoeren. Als je te veel gedronken hebt dan verdien je een boete. Maar met een paar biertjes mag je toch ook gewoon fietsen, dus waarom zou je er dan niet mee in het park mogen zitten?!’
Johanna (25) studeert aan de kunstacademie en heeft samen met een vriendin een flesje wijn opengetrokken. Een glas rosé staat naast haar in het gras. ‘Wat ik ervan vind? Ik ga juist in het plantsoen zitten omdat ik geen tuin heb en daar hoort een wijntje automatisch bij. Ik vind het kinderachtig om dan boetes uit te gaan delen.’ Ze keurt het idee van de politie duidelijk af. ‘Ik denk dan, hou je met iets anders bezig. Is er echt niks beters om je op te concentreren?’ Ze gaat er zelf in ieder geval niet minder wijntjes om drinken in het park. ‘Als mensen je lastig vallen dan snap ik het probleem wel, maar anders… beetje jammer!’ Tekst Zosia Kooi Fotografie Jan Luursema
Column Door Jacob Creuzfeld
Transnationalist
Onlangs ben ik er achter gekomen dat ik lijd aan een ziekte. Wees niet bang, het is niets ernstigs en het zal ook niet mijn dood worden. Ik dat weet dat sommige mensen het helemaal niet erg zouden vinden als ik de pijp uit zou gaan. Ik snap ook wel dat je jaloers wordt op iemand met zoveel kwaliteiten als ik. Mijn ziekte is trouwens ook niet echt een ziekte, het is eerder een stoornis en er is helaas nog geen reguliere behandelmethode voor. Toch heeft mijn ziekte al wel een sticker opgeplakt gekregen. Dat doen de heren artsen graag. Mijn ziekte draagt inmiddels het label transnationalisme. Waarschijnlijk gaat er geen belletje rinkelen bij deze term en daarom zal ik het even verduidelijken. Uiteraard kent iedereen transseksualisme. Transnationalisme lijkt hier in zekere zin op. Een transseksueel wordt namelijk geboren in het verkeerde lichaam, terwijl een transnationalist een lichaam heeft dat geboren is in het verkeerde land. Met transnationalisme valt te leven, maar de acceptatie in onze maatschappij is nog ver te zoeken. Zeker in mijn geval, omdat ik een Nederlander ben die ervan overtuigd is dat hij een Duitser is. Elke dag kijk ik in de spiegel en dan zie ik een man die Duits is, terwijl hij een Nederlands paspoort heeft. Daar zit ook het grootste probleem. Zoals de trouwe lezer weet ambieer ik een hoge positie in dit land en met een dubbel paspoort zouden ze wel eens moeilijk kunnen gaan doen als ik Jan Peter ga opvolgen. Daarnaast word je nogal raar aangekeken door Nederlandse sletjes als je in bed tijdens je hoogtepunt roept: ‘Ich arriviere, ich arriviere, mein Schnuckelpupchen.’ Een groot voordeel is dat in Duitsland ‘comazaufen’ een geaccepteerd fenomeen is. Iets dat ik zelf ook graag doe. Een groot nadeel is echter dat Duitsers volgens een onlangs verschenen test van Durex gemiddeld maar 104 keer per jaar seks hebben, terwijl Nederlanders een gemiddelde van 114 halen. Daar zal ik dus mee moeten leren leven. De Nederlanders voegen volgens de test overigens niet veel nieuws toe aan de bestaande seksuele handelingen. Alleen pauperzender TMF, waarbij de ‘M’ voor ‘music’ schijnt te staan, speelt hier een rol. Aangezien ik wel eens kansloos TMF kijk zie ik ook vaak ’s nachts teksten voorbijkomen als: ‘pijpen: als je dit doet kunt je een SOA krijgen. Zorg daarom dat je geen wondjes hebt als je hem afzuigt. Doorslikken wordt vaak als een pré ervaren door de man’. Uiteraard had ik wel eens gehoord van pijpen en beffen, maar toen kwam op een nacht het woord swaffelen voorbij. Voor degenen die ook achterlopen op seksueel gebied: swaffelen is zachtjes tegen het hoofd van een sletje aanslaan en doen alsof ze stout is geweest. Op TMF weten ze ons seksueel nog wel wat bij te brengen, maar qua echte muziek is het heel droevig gesteld. Ook op deze muziekzender wordt het nieuwe album ‘Where the seamen put their semen’ van de Almond Flavoured Rounds doodgezwegen. Uiteraard wilde deze krant daar eveneens geen aandacht aan besteden, omdat de teksten te seksistisch en te reactionair zouden zijn. Ik ben van mening dat de Almond Flavoured Rounds gewoon zeggen wat ze denken en doen wat ze zeggen. Net zoals de grootste Nederlander aller tijden; wijlen Pim. Zo gaat ‘The only way to the top is to suck seed’ over carrièrevrouwen en het nummer ‘Viva la Revolucion’ over al het goede dat George Bush in Afghanistan en Irak heeft gedaan, zoals bijvoorbeeld het brengen van Westerse normen en waarden. Ik verheug daarom ook al op ‘Iraks Next Top Model’ en ‘Schaapherder zoekt vrouw’. Wat de critici ook allemaal tegen de Almond Flavoured Rounds mogen hebben, deze band geeft mij heel veel steun nu ik moet accepteren dat ik lijd aan transnationalisme. Vooral door het nummer ‘Widergutmachungsschnitzel-polka’ kan ik mijn ziekte een plaatsje geven en dat lukt vrij aardig. Zo stel ik mij tegenwoordig aan sletjes voor met de woorden: ‘Hallo, ich bin der Jacob: der beste Schwaffelar von Deutschland.’ Als dat die sletjes niet ‘imponiert’ zal ik uiteindelijk toch moeten vertrekken naar Duitsland. Van daaruit zal ik dan mijn strijd voor het gedachtegoed van Pim voortzetten en Nederland alsnog veroveren om het Fortuynisme veilig te stellen. In dat geval beloof ik aan jullie: ‘Das mache ich im Handumdrehen. Ohne zweifel.’
Groninger Studentenkrant 5
Uitgespreid
Jan Errit De Vries geeft cursussen TaoYoga en T’ai Chi Tao aan de Aclo en de USVA in Groningen. Hij studeerde Lichamelijke Oefening en Sport en vervolgens Onderwijs- en Klinische Psychologie in Groningen. Door Wanda van der Zee Als kind voelde hij zich al erg verbonden met de natuur om zich heen: ‘Ik zag toen al in dat er meer onder de zon is.’ Begin jaren zeventig kwam hij in aanraking met T’ai Chi en Yoga, dit zijn vormen van Oosterse bewegingskunst en brengen het geestelijke, fysieke en emotionele in een mens in balans. ‘De meeste sporten brengen alleen stress met zich mee. Het is niet de bedoeling om alleen maar te willen winnen, sport is juist een middel om te ontspannen. Bewegen vanuit genieten.’ Spiritualiteit is volgens Errit de Vries één zijn met jezelf, de natuur en met de medemens: ‘Dit hangt niet direct samen met de kerk, mensen gaan daar zondagochtend naartoe, maar zondagmiddag gaan ze jagen. Volgens het Taoïsme, een oude Chinese leer van
Spread the message!
Ying en Yang, is alles in balans en één geheel. Je bent altijd verbonden met de natuur om je heen. Zo adem ik nu koolstofdioxide uit wat de bomen opnemen en verwerken tot zuurstof, dat ik vervolgens weer in me opneem.’ Volgens Errit de Vries is het Taoisme niet zweverig maar juist heel erg ‘down to earth’, want het is van oorsprong een overlevingsmechanisme. ‘Wanneer het geestelijke, fysieke en emotionele in balans is dan ben je een stuk gezonder. Dit is gunstig voor je immuunsysteem. Daarbij komt er endorfine vrij die het gevoel van een lichamelijk en geestelijk welzijn bevorderen.’ Errit de Vries heeft gestudeerd bij een Tao-meester en een T’ai Chi- en Zen-meester. ‘Een meester heeft geen bevestiging meer nodig van de mensen om zich heen, die staat in contact met wie hij echt is en de sociale rollen die hij speelt doen er niet meer toe.’ Of Errith de Vries zelf nog bevestiging nodig heeft: Ik ben een leraar, geen meester...’ Als leraar merkt hij dat spiritualiteit erg populair is geworden onder de studenten, zijn cursussen zijn tegenwoordig altijd overgeboekt. Zijn de studenten uit balans? Errith de Vries vindt het studentenleven heel onspiritueel: ‘Het taoïsme is het besef dat licht en donker samengaan, het stadse ritme is uit balans met het ritme van licht en donker. Dit levert veel stress op en is slecht voor de gezondheid. De kroegen zouden vroeger dicht moeten gaan.’
Foto Wanda van der Zee
Wat vind jij? Justine (22) studeert
Geneeskunde, maar gelooft niet in een God. Waarom niet? ‘Ik ben er niet mee opgevoed en ben er later ook nooit in gaan geloven.’ Ze heeft er echter geen problemen mee als andere mensen gelovig zijn. ‘Ik snap wel dat andere mensen er wat aan kunnen hebben, omdat het voor hen vragen over het leven kan beantwoorden.’ Justine vindt zichzelf ook niet bijgelovig. ‘Als ik een ladder zie loop ik er gewoon onderdoor.’ Ze twijfelt even en geeft dan toch toe: ‘Maar ik zou er toch wel even over moeten nadenken.’
Meditatie
Er hangt een zweem van wierook omheen, maar eigenlijk is dat nergens voor nodig. Meditatie is veel meer een nuttige vaardigheid. Door even de rust te zoeken in jezelf kunnen de gedachteoefeningen je helpen in gestresste tijden. Door Roza Freriks De kern van meditatie is het vermogen gedachten te laten komen en weer van je af te laten glijden. Informaticastudent Piter Pasma (26) raakte onder andere door een cursus bij yogacentrum Maria Hartog in Groningen (zie foto) geïnteresseerd. Hij vergelijkt de gedachtewereld met een wolkenlucht. ‘Het gaat erom dat je die wolken, je gedachtes dus, observeert en ziet hoe ze wegdrijven’, legt hij uit. ‘Uiteindelijk wordt alles dan weer blauw. Na meditatie voel ik me meer ontspannen. Het veroorzaakt een bepaald geluk, creëert rust. Je kunt het nog het best vergelijken met het gevoel dat je kunt hebben na een wandeling in het park. De wereld lijkt dan net een tikje mooier.’
Ook Bianca Witlox, een 20-jarige Filosofiestudent, heeft veel baat van haar dagelijks half uurtje meditatie. ‘Van nature ben ik heel chaotisch’, vertelt ze ons. ‘Door meditatie krijg ik iets meer overzicht, lukt plannen ook beter. Vlak voor ik ga leren, helpt het me ook om me te concentreren.’ Het gaat haar nadrukkelijk niet om het bereiken van een soort ‘verlichting’. ‘Dan word je zo iemand die alles van zich af laat glijden. Mijn emoties horen juist heel erg bij me, ik ben graag boos, blij en chagrijnig.’ Dat meditatie niet per sé betekent dat je een eeuwigheid in lotushouding op bed hoeft te gaan zitten, blijkt uit het verhaal van Communicatiestudent Rianne Schut (20). Onder de douche doet ze regelmatig visualisatieoefeningen. ‘Het klinkt zweverig, maar ik stel me dan voor dat er een schaal boven mijn hoofd is. Daarin vang ik dan wit licht op, dat door mijn hele lichaam stroomt. Dit haalt al mijn negatieve energie en moeheid uit mijn lijf.’ Op drukke dagen trekt ze zich soms vijf minuten terug. ‘Door heel even die rust te nemen, sta ik weer met beiden benen op de grond. Je komt dan even ‘aan’ in jezelf. Hierdoor pieker ik minder en ben ik minder bang.’ De studenten zijn het erover eens dat je in feite trucjes met je gedachten uit leert halen. ‘Ik hou mezelf met zo’n visualisatie een beetje voor de gek, maar het werkt wel’, zegt Schut. ‘En dat is het belangrijkste.’
Spread the message
Oosterse sporten
Beatrijs (21) studeert Accountancy en is ontzet-
Je leven in dienst stellen van God. Voor de meeste studenten is dit niet de hoogste prioriteit. Toch zijn in Groningen achthonderd studenten lid van een christelijke studentenvereniging, die vaak in groepjes bij elkaar komen om over de Bijbel te praten. ‘Op je studie kun je achterlopen, maar niet op je geloof.’ Door Ricus Dullaert Elke dinsdagavond komen ze bij elkaar om over hun geloof te discussiëren, de leden van christelijke studentenvereniging Ad Tempus Vitae. De Studentenkrant schuift aan bij een van de Bijbelgroepen op een kamer in de Saffierflat in Vinkhuizen, waar al vijf jongens en een meisje zitten te wachten. ‘Maar normaal zijn we met een man of tien, en dan is de man/vrouw verdeling ook wat gelijker’, vertelt geschiedenisstudent Hugo van Essen (23). Samen met Benne van Benthem (20) is hij verantwoordelijk voor de coördinatie binnen de groep. De groepen zijn eigenlijk een soort jaarclubjes, maar dan met meer inhoudelijke gesprekken. ‘Van tevoren eten we meestal samen, en na de discussie drinken we nog een biertje. Het is dus ook een sociaal gebeuren’, aldus Van Benthem.
Bijbelkring Het is inderdaad gezellig, maar er moeten natuurlijk ook wat serieuzere zaken aan bod komen. ‘Zullen we beginnen met gebed?’, vraagt Van Benthem, en de Bijbels worden erbij gepakt. Iedere avond heeft een eigen thema, dit keer is dat genade. De studenten praten over hun gevoelens en problemen bij het geloof, dingen waar je het in een gemiddeld kroeggesprek niet over zou hebben. Sommige ATV’ers vragen zich af of ze niet actiever bij hun kerk betrokken zouden moeten zijn. ‘Op je studie kun je achterlopen, maar bij het geloof kan je je dat niet veroorloven’, meent Adriaan Kwant. ‘Aan de andere kant hoef je natuurlijk niet ‘halleluja’ roepend over straat te gaan rennen.’ Hoe gaan de christelijke studenten om met mensen op hun studie die niet volgens hun waarden leven? ‘Als iemand constant loopt te vloeken zeg ik er wel wat van’, zegt Harrold van Esch. ‘Gelukkig ben ik op mijn studie de grootste en de oudste, dus luisteren ze naar me. Ik denk dat je bij zulke kleine dingen wel een verschil kan maken door het goede voorbeeld te geven. Maar ik ga niet een ander proberen te bekeren ofzo.’ ‘Dat heeft ook geen zin; voor veel studenten lijkt de boodschap die je hebt toch overbodig. Het moet uit henzelf komen’, aldus Kwant. ‘Mensen die niet geloven kunnen ook een heel mooi leven hebben, maar dat is tijdelijk’, vindt Van Esch. ‘ De avond wordt afgesloten met een slotgebed. ‘Zo, nu eens kijken hoe Manchester ervoor staat’, zegt Van Benthem. Het bier gaat rond, en niets doet meer denken aan de religieuze discussie van een paar minuten geleden.
Foto Wanda van der Zee
De 1
Lizette (20) studeert Rechten en is soms een
tikkeltje bijgelovig. Zo heeft ze bijvoorbeeld een lucky trui. ‘Toen ik twee keer gezakt was voor mijn rijexamen baalde ik enorm. De eerste keer had ik het maar net niet gehaald, de tweede keer ging het gewoon helemaal slecht. Die tweede keer had ik hele andere kleren aan tijdens mijn examen. Dus toen ik voor de derde maal op moest, deed ik toch maar weer dezelfde kleren aan als bij de eerste keer dat ik moest afrijden. En ja, ik heb de derde wel gehaald’, glundert ze. Wat had ze gedaan als ze toen weer gezakt was? Resoluut antwoordt ze: ‘Dan had ik het truitje verbrand.’ Fotografie Jan Luursema
Bijgeloof
Ongeluksgetal 13: Ben jij ook zo bang voor vrijdag de dertiende? Je valt heel hard van je fiets.. net voor de terrasjes op de Grote Markt. Je laat een harde scheet… tijdens een hoorcollege van je hotste docent(e). Of je gaat naar een sollicitatiegesprek.. en komt er pas aan het einde van het gesprek achter dat je gulp al de hele tijd openstaat. Helaas, voor alle bangeriken onder ons, de eerstvolgende vrijdag de dertiende is in juli. Ons advies, neem een dagje vrij! Alhoewel, in Amerika is berekend dat vrijdag de dertiende het land miljarden dollars kost doordat mensen niet naar hun werk gaan. Zwarte kat: Katten zijn lieve schattige beestjes… toch? Jaja, en waarom wonen oude vrijsters altijd in één huis met tien katten? Dan vraag je je toch af: is dat omdat ze die katten in huis nemen bij gebrek aan een man, of kunnen ze geen man krijgen doordat ze die katten hebben? Om het zekere voor het onzekere te nemen en vooral als je nog plannen hebt om te scoren in de Tap, is het naar onze mening safer om een hondenmens te zijn.
2
Top vijf 3
Ladders: Vervelend is dat, als je rustig over straat loopt en er staat net een ladder tegen de muur. Natuurlijk kun je er dan net niet omheen omdat de stoep niet breed genoeg is. Een tip: om gespaard te blijven van ongeluk moet je op je schoenen spuwen en wachten tot dit opgedroogd is. Deze oplossing vereist wel een hoop geduld en voorbijgangers zullen je misschien even vreemd aankijken. Je moet er wat voor over hebben, hè..
4
Zout: Met zout knoeien zou ongeluk
5
Op hout kloppen: De Germanen
brengen. Wanneer je met zout knoeit, moet je onmiddellijk zout over de linkerschouder gooien in de ogen van de slechte geesten. Maar werkt ook goed tegen vervelende schoonmoeders die net achter je staan.
geloofden dat bomen de woonplaats waren van vele goden. Wanneer de Germanen door demonische krachten werden bedreigd met een bepaald ongeluk, moesten ze hout aanraken. Let op: Het hout behoort wel aan een aantal voorwaarden te doen; het moet ongeverfd zijn en eiken, wilgen of appelboomhout. Tsja, dat maakt het toch weer een stuk lastiger. Door Zosia Kooi
Uitgespreid
Spread the message
Foto Jan Luursema
tend nuchter. Te nuchter om gelovig te zijn. Ze is het met haar vriendin Justine echter wel eens dat mensen uit het geloof kracht en antwoorden kunnen halen, maar zelf heeft ze daar niks aan. ‘Tegenwoordig zijn veel vragen eigenlijk al beantwoord. Bijvoorbeeld door de wetenschap. Dus het geloof voegt voor mij niks meer toe.’ Ze zou niet thuisblijven op vrijdag de dertiende, maar ze denkt wel dat ze op sommige momenten op haar eigen manier bijgelovig is. ‘Ik heb geen spullen die geluk geven, maar wel vaste gebruiken. Sommige dingen doe ik altijd op dezelfde manier. Maar of dat bijgeloof is?’
Groningen loopt binnen bij Batavierenrace Nog een rondje Dextro Energy om fit te blijven, een paar rek- en strekoefeningen en dan is het tijd om naar de start te gaan. Tijdens Batavierenrace lopen ruim 7500 studenten van Nijmegen naar Enschede. De Studentenkrant was erbij toen om middernacht het startschot werd gegeven voor de vijfendertigste editie. Door Hanneke Jansen Fotografie Jan Luursema Inmiddels is het een begrip onder studenten: de bata-race. Dit jaar verschenen er maar liefst 327 aan de start in Nijmegen om via Duitsland naar eindbestemming Enschede te lopen. Ieder teamlid neemt hierbij een stukje van het parcours voor zijn of haar rekening. Om het eerlijk te houden zijn er etappes voor mannen en etappes voor vrouwen. Deelnemer Gijs van Leeuwen legt uit waarom het evenement zo populair is: ‘Alleen rennen is suf. Voor alleen een
feestje ga je ook niet naar Enschede. Maar de combinatie van sporten en feesten is geweldig. Bovendien word je snel dronken als je hard gerend hebt.’ Teamgenoot Mark Heerink is het hier helemaal mee eens. ‘Het is geen domme aanleiding om bier te drinken. Het is méér dan een feest. Iedereen wil er het beste van maken.’ Beide heren lopen mee in het team van American Studies uit Groningen. Om zes uur zijn zij vertrokken om rond middernacht vol goede moed aan de start te verschijnen. Gekleed in roze T-shirts met de opdruk Run Forrest, Run! is het direct duidelijk wat de inspiratiebron is geweest voor deze renners. Ondanks dit grote voorbeeld verwacht het team ergens in de onderste regionen te eindigen. Sanne Hemmes loopt de openingsetappe voor het team. Het is de eerste keer dat ze meedoet aan de bata-race en ze is best zenuwachtig: ‘Wat nu als iedereen wegschiet en ik er als laatste achter aan hobbel?’ Aan haar voorbereiding zal het in ieder geval niet liggen: ‘Ik heb iedere week een paar keer getraind. Ik ga gewoon in mijn eigen tempo lopen en dan zie ik het wel.’ Alle teams zijn in drie groepen verdeeld. Het nachtblok voert van Nijmegen naar Dinxperlo, het ochtendblok van Dinxperlo naar Barchem en de laatste groep loopt zaterdagmiddag van Barchem naar eindbestemming Enschede. Sanne heeft goede redenen om voor de nachtgroep te kiezen: ‘ ‘s Ochtends kan ik niet goed op gang komen en ‘s middags is het te warm. En als je ’s nachts loopt, hoef je geen tent op te zetten.’ Om half één wordt het tijd voor de ploeg om zich naar de start te begeven, want om precies 00.40 wordt het derde startsein gegeven. Om het allemaal overzichtelijk te houden, wordt er gestart in zes groepen. De eerste etappe wordt gelopen door vrouwen. Hoewel team 150 een zeer overtuigende poging heeft gedaan, kan een blonde pruik met roze strikjes de baardgroei en brede bouw van hun loper niet verbergen. Dat worden strafseconden. Na het eerste rondje over de sintelbaan is Sanne afgezakt naar de middenmoot. Maar haar nachtmerrie wordt gelukkig geen werkelijkheid. Het is nummer 149 die de rij sluit. Met de roze fiets en dito mandje in haar kielzog slaat Sanne de hoek om, de donkere nacht in. Ze hoeft niet bang te zijn om te verdwalen. Iedere loper heeft een begeleider op de fiets bij zich van het eigen team. Volgens Mark verdient de or-
ganisatie zeker een complimentje. ‘Het is allemaal tot in de puntjes geregeld. Het is geweldig dat je ’s nachts op een landweggetje in Duitsland loopt en dat daar op de hoek van de straat een motorrijder staat om je de weg te wijzen.’ Ondertussen staat het Hanze/RUG team bij de vierde start klaar om revanche te nemen op Wageningen in de universiteitscompetitie. De renners uit Wageningen gingen er vorig jaar vandoor met de hoofdprijs. Het verschil bedroeg slechts 0.64 seconden en daarmee werd het team uit Groningen van de troon gestoten. Edo van der Meer baalt er nog steeds van. ‘Dat was erg zuur. Dit jaar gaan we de titel terugveroveren.’ Als Edo aan de start staat om de eerste loopster aan te moedigen, gaat zijn telefoon. De loper van de slotetappe hangt aan de lijn om te vragen of alles goed verloopt. Edo kan de interesse niet waarderen: ‘Potverdomme, ga slapen man!’ Maar voordat de oogjes in Groningen dicht gaan, moet Edo eerst beloven om alles te geven tijdens het rennen. ‘Tot ik moet kotsen’, zweert hij plechtig. De inspanningen worden beloond. Het RUG/Hanze team eindigt glansrijk op de eerste plek. De concurrentie laat het schaamteloos afweten. Vanaf de tweede etappe hebben de Groningers de koppositie niet meer uit handen gegeven. Ook het team van American Studies zat er niet ver naast met hun voorspelling. Zij eindigen met een 257e plek inderdaad laag in de middenmoot.
(Advertenties)
8 Groninger Studentenkrant
Sport
Musicalvereniging Vals Alarm speelt nieuwe show
Loeizenuwachtig op de planken Voor spetterende musicals kun je natuurlijk afreizen naar Scheveningen of Utrecht. Maar voor mensen die het liever iets dichter bij huis zoeken, biedt musicalvereniging Vals Alarm een alternatief met hun nieuwe show Movin’ Out. De Studentenkrant keek mee bij een repetitieavond. Kan Tarzan wel inpakken, of kunnen zijn lianen beter nog even blijven hangen? Door Hanneke Jansen Fotografie Jan Luursema De repetitie begint met een ontspannende massage om de spieren los te maken. Daarna geven de spelers zich over
aan hun collega’s voor een spelletje blindemannetje. Ze worden meegevoerd aan hun neus, hand of oor om zich met hun ogen dicht bewust te worden van de omgeving. Volgens regisseur Fadi Hendriks een goede manier om de ruimte op te zoeken op de toneelvloer. Na deze warming-up is het tijd voor het echte werk. Onder leiding van dirigent Hans van der Weyde worden de nummers doorgezongen. De Engelstalige show bestaat volledig uit liedjes van de Amerikaanse zanger, componist én pianist Billy Joel. Bekende klassiekers als Uptown Girl en She’s Always a Woman worden afgewisseld met minder befaamde songs. Oud-student Orthopedagogiek Fadi Hendriks is de regisseur en geestelijk vader van het stuk. Hij baseerde het verhaal op het Amerika aan het eind van de jaren ’60 en begin jaren ’70. In deze setting maakt een oproep voor het leger een abrupt einde aan een driehoeksverhouding en een onbeantwoorde liefde. Tegen de achtergrond van de Vietnamoorlog proberen de jongeren zich los te maken van het gezag en hun eigen weg te vinden. Gonnie Tutelaers neemt een van de hoofdrollen voor haar rekening. De studente Kunst, Cultuur en Media is pas sinds begin dit jaar lid, maar staat direct in de spotlight als Judy. Haar passie voor zingen bracht haar naar Vals Alarm. ‘Van acteren houd ik eigenlijk helemaal niet, maar het klinkt zo stom als je zegt dat je bij een koor zit. Daarom heb ik toch voor deze musicalvereniging gekozen.’
Foto en tekst: Liz Wijma
Grunnen rocks
Dit jaar is voor het eerst een professionele choreograaf ingehuurd die de spelers moet helpen met de dansen. En dat heeft nog best wat voeten in aarde. Tijdens het liedje It’s still rock and roll to me kronkelen de dames verleidelijk rond stoelen. Tenminste, dat is uiteindelijk de bedoeling. De dames hebben nu soms meer weg van giebelende schoolmeisjes dan van aantrekkelijke femmes fatales. Naast de vrouwelijke leden heeft ook hoofdrolspeler Willem van Doesum nog moeite met de pasjes. ‘Ik ben toch vooral een zanger. Maar het is leuk om te zien dat het dansen na enig oefenen ook lukt.’
Cultuur
De vierdejaars Moleculaire Biologie kan zich goed inleven in zijn rol van de rebelse Eddy. ‘Het lijkt me geweldig om in die tijd te leven. Zelf ben ik helemaal niet opstandig, maar ik zou graag iets van zijn eigenschappen willen hebben.’ Willem vindt het erg spannend om solo te mogen zingen. Ook Gonnie weet nu al dat ze ‘loeizenuwachtig’ zal zijn voor de eerste voorstelling en vind vooral het acteren erg lastig. Dirigent Hans heeft nog wel een tip voor de aankomende ster met plankenkoorts: ‘Je moet de song beleven, dan heb je gelijk de juiste uitdrukking op je smoel.’ Maar voordat er in juni een spetterende performance kan worden neergezet, moet er volgens Hans nog veel gebeuren. Na het horen van een nummer dat nog niet zo lekker loopt, verzucht hij moedeloos: ‘Het klinkt dramatisch, ik word er een beetje verdrietig van.’
A Boxers Lunch deelt eerste klap uit A Boxers Lunch is vers en groeiend; ze hebben net hun eerste optreden achter de rug en ze hopen op meer. Verschillende muziekmakende studenten die prachtig afgemixte songs willen laten horen. Een paar minuten staan we te wachten op de Grote Markt, als gitarist Norman Dijkema komt aangefietst. ‘Zijn ze er nog niet?’ vraagt hij en begint zijn bandleden op te trommelen. Een kwartier later zijn ze allemaal gearriveerd: zangeres Nans Huizinga, bassist Wiebe Dijkstra en drummer Antoine Slijkhuis. Gezamenlijk loopt de band druk pratend een café in. ‘Over onze bandnaam hebben Norman en ik nogal wat ruzie gehad’, begint Nans enthousiast te vertellen. ‘Uiteindelijk zag ik in het woordenboek op internet ‘a boxers lunch’ staan, wat ons wel tof leek. Het betekent een stomp in je buik krijgen.’ Hun eerste optreden hebben ze afgelopen zaterdag gehad. Ze kijken er behoorlijk positief op terug. ‘Het blijft wennen zo’n eerste optreden’, zegt Nans. ‘Je weet wel hoe iedereen speelt maar niet hoe diegene op het podium is. We hebben voornamelijk positieve reacties gehad eigenlijk, maar er waren wel wat hiphoppers die keken alsof we een vies gerecht
waren.’ De band vindt de interactie op het podium belangrijk; alle bandleden hebben een eigen muziekstijl ingevoerd. Toch zijn de muziekstijlen in de songs van A Boxers Lunch goed op elkaar afgestemd, want ze klinken heel constant. Het doet denken aan een combi van Nirvana en Bettie Serveert, maar ze zeggen zelf beïnvloed te zijn door onder andere Incubus, Mike Sturn, The Red Hot Chili Peppers en Audioslave. Norman meldt dat de invloeden heel individueel liggen: ‘Het zijn puur invloeden voor je eigen instrument.’
stem van zangeres Nans. Je moet even goed luisteren voordat de stem echt tot je doordringt. A Boxers Lunch wil spelen, spelen, spelen. Heel veel naamsbekendheid en veel nieuwe nummers. ‘Ik hoop gewoon dat veel mensen van onze muziek kunnen genieten.’ Als je meer wil weten van deze ‘stomp in je maag’ kun je naar I-see-tv.nl om daar hun werk in de studio te volgen. En anders: 17 mei geven ze een optreden in Simplon.
Hoewel de liedjes niet erg opvallen qua tekst, stoppen de bandleden toch veel energie en emotie in hun teksten. ‘Er zijn wel een paar liedjes die heel dicht bij mijzelf liggen’, vertelt zangers Nans. ‘Maar bij het schrijven stopt iedereen eigenlijk een stukje van zichzelf erin en daardoor leren we elkaar ook best goed kennen.’ ‘Er wordt net zo lang aan gesleuteld tot er een liedje ontstaat’, vult bassist Wiebe aan. Wat wel opvalt is de
Groninger Studentenkrant 9
De Groninger Studentenkrant zoekt nieuwe, enthousiaste en geschikte bestuursleden voor 2007/2008! We zijn op zoek naar een: - voorzitter - penningmeester - acquisitie en PR (2x) Bestuurservaring is niet vereist, eerder commissiewerk wel een pre! Het kost je per week ongeveer 10 tot 15 uur, je ontvangt hiervoor een
bestuursbeurs. Kijk voor meer informatie op www.studentenkrant.org of mail naar bestuur@studentenkrant.org.
10 Groninger Studentenkrant
Advertenties
v
Recensies CD
Film
DVD
In samenwerking met videotheek Sleaze
Mia - Zirkus Door Hans van der Woude
The Hoax Door Wanda van der Zee
Haven Door Pieter Visser
Het clichébeeld van Duitsland is: dikke, bier zuipende en worst etende kerels die naar Schlager luisteren. Dat dit onzin is en eigenlijk maar op zeer kleine schaal voorkomt weet iedereen. Dat Duitsers hele goede, leuke muziek maken weten veel minder mensen. Helaas is daarom alleen Rammstein een echt bekende Duitse band. Onze Oosterburen hebben echter veel betere acts te bieden. Bands als Tocotronic, Stereo Total, the Notwist en Wir sind helden zijn slechts een greep uit het Duitse aanbod. Een band die bijvoorbeeld meer aandacht verdient is het Berlijnse Mia. Dit Berlijnse viertal onder leiding van een vrouw luisterend naar de prachtige Duitse naam Mieze Katz leverde een tijdje terug hun derde studioplaat ‘Zirkus’ af. Op dit album wordt het duidelijk dat de band zijn eigen stijl heeft gevonden. Op de vorige albums ‘Hieb und stichfest’ en ‘Stille Post’ was de band namelijk duidelijk nog op zoek naar deze stijl. Op deze albums werden poprock nummers afgewisseld met soms erg slechte eurohouse-nummers. Ook werd er af en toe in het Engels gezongen. Daarbij was het sterke Duitse accent van Mieze Katz eerder aanstootgevend dan aanstekelijk. Op Zirkus wordt er minder van de hak op de tak gesprongen en is er een duidelijke rode draad. De nummers zijn allemaal poppy met rock en electronica invloeden. De teksten gaan voornamelijk over liefde. Daarom kan het misschien wat zoetsappig overkomen, maar door het geweldige stemgeluid van Mieze Katz maakt dat eigenlijk helemaal niet uit. Voor je het weet zit je zelfs mee te zingen. Er is maar één klein minpuntje aan dit album en dat is het nummer ‘2 Pieces’ dat zoals de titel al verraadt in het Engels gezongen is. Dat zouden ze achterwege moeten laten. Ze moeten gewoon doen waar ze goed in zijn: vrolijke Duitse pop maken die zelfs een glimlach op het gezicht van de
Een waargebeurd verhaal over een van de grootste oplichters uit de geschiedenis. In de jaren zeventig komt Clifford Irving (Richard Gere) in de wanhoop van zijn slechtlopende schrijverscarrière op het idee om een fake autobiografie te schrijven over de excentrieke multimiljardair Howard Hughes (verfilmd in ‘The Aviator’ ). Met hulp van zijn vriend Richard Suskind (Alfred Molina) weet hij door grondig onderzoek te doen sterke verhalen te vertellen, Hughes handschrift te imiteren en de uitgever McGraw-Hill te overtuigen van de echtheid van het boek. Vanwege de reeds tientallen jaren durende persstilte van de psychisch zieke Hughes stellen experts Irving en Suskind vaak op de proef, maar het oplichtersduo weet zich steeds weer met succes als de spreekbuis van de multimiljonair voor te doen.
Een film van de makers van Crash, de welbekende Oscarwinnaar, maar wel een film die minder in de spotlights stond. Ik vond het daarom tijd te kijken of de hooggespannen verwachtingen waargemaakt konden worden. Crash was een film met verschillende verhaallijnen, die vervolgens magnifiek samenkwamen. Haven kent hetzelfde principe en is zo mogelijk net zo goed als zijn voorganger. De film beschrijft de gebeurtenissen in de drugsscene op de Cayman Eilanden. Ook de daarmee gepaard gaande witwaspraktijken, criminaliteit, geweldsdelicten en affaires worden beschreven. Haven is een film die in het begin behoorlijk verwarrend is, maar de kijker toch vastzuigt aan de beeldbuis, vooral door fantastisch camerawerk. De film is grimmig en donker, afgewisseld met prachtige beelden van het eiland in de Caribische sfeer. Je hebt soms het gevoel dat je deel bent van de film. Het acteerwerk laat soms wat te wensen over, maar gelukkig wordt dit door het sterke verhaal en mooie beelden meer dan goedgemaakt. Het plot is even verwarrend als verrassend, want je hebt tijdens de film niet eens door dat je heen en weer geslingerd wordt tussen gebeurtenissen die zich op verschillende tijden (heden en verleden) afspelen. De film leent zich niet voor een gezellige avond met vrienden, want de aandacht moet er zeker bij gehouden worden. Lukt dit niet, dan is het terugspoelen geblazen. Als je de tijd en zin hebt en je Crash een goede film vond, zal Haven je zeker niet teleurstellen!
grootste negatieveling kan toveren.
Just Jack - Overtones Door Ricus Dullaert
Just Jack is bekend van de hit ‘Starz in their eyes’, waarin de 27-jarige Jack Allsopp uit Sheffield over de gevaren van het sterrendom zingt. Het album Overtones werd op basis hiervan gelijk tot hét album van deze lente/zomer gebombardeerd. Voor degenen die de plaat daadwerkelijk beluisterd hebben is dit enigszins voorbarig. Veelzijdigheid kan Just Jack niet ontzegd worden. Op de eerste helft van de cd komen Jamiroquai-funk, wannabe jaren ’90 gangsta-rap, elektronica en Justin Timberlake-achtige nummers langs. Dit alles wordt bijeengebonden door de monotone stem van Allsopp, die erg aan the Streets doet denken (maar dan met een minder plat accent). Door de afwisseling is het begin van de plaat nog best te pruimen, met nummers als Writers Block en Glory Days, maar na het zesde nummer zakt Overtones als een kaartenhuis in elkaar. Saaie, langzame nummers die in geen enkel opzicht meer doen denken aan de frisheid van ‘Starz in their eyes’ zorgen ervoor dat Allsopp’s zang steeds meer op je zenuwen gaat werken. Alleen het nummer ‘Spectacular failures’ ontstijgt (ironisch genoeg) het lage niveau nog een beetje. Just Jack lijkt in de val te trappen waar hij in zijn hit juist voor waarschuwt; hij dreigt een one-hit-wonder te worden. Je moet toch wel wat ervarener zijn in de muziekwereld wil je met zoveel dedain mogen zingen over andere acts. Of zorg er in ieder geval voor dat je zelf een goed album aflevert. Dit heeft Just Jack niet gedaan. Na drie kwartier van zijn muziek heb ik géén zin meer in de zomer.
Recensies
Dit levert een voortdurende spanning op voor de kijker. Het duo weet zelfs raad met de cheques die de uitgever uitschrijft voor Hughes; de vrouw van Irving (Marcia Gay Harden) opent een rekening in Zwitserland op naam van Helga Hughes. Irving licht niet alleen zijn uitgever en de Zwitserse banken, maar ook zijn vrouw op. Hij pleegt overspel met de Hollywoodster Nina van Pallandt (Julie Delphi), waardoor hij steeds meer verstrikt raakt in een web van leugens. Zijn uitgever blijft steeds achter hem staan, maar wanneer Howard Hughes een telefonische persconferentie geeft op televisie komt het bedrog uit. De eigenzinnige schrijver is zo ver gegaan dat zelfs in het Witte Huis paniek ontstaat. Irving beweerde documenten te hebben die konden bewijzen dat Hughes de portemonnee van president Nixon vulde. Dit heeft waarschijnlijk mede geleid tot de Watergate-affaire. De Zweedse regisseur Hallström bracht onder meer de films What’s Eating Gilbert Grape, Chocolat en the Cider House Rules uit. Zo rustig en lief als deze films waren, zo snel en sluw is The Hoax. Dat films over mannen die het gevestigde gezag voor gek zetten en hun eigen ding doen succes hebben, heeft de film Catch Me If You Can al bewezen. The Hoax heeft qua sfeer en insteek veel overeenkomsten met deze film. De rol van Clifford Irving lijkt Richard Gere op het lijf geschreven te zijn. Achter alle gewaagde stoere acties schuilt heel mooi een mislukte schrijver die graag iets wil voorstellen. Zijn sympathieke uitstraling komt van pas in zijn rol als de schaamteloze leugenaar; hij bedriegt iedereen maar je blijft als kijker hopen dat het allemaal goed met hem komt. Opmerkelijk is dat Gere vroeger samen met de echte Nina van Pallandt in de film American Gigolo heeft gespeeld, terwijl hij nu een jonge versie van haar als tegenspeler heeft. Gere lijkt net als de film zelf ook in de tijd terug te zijn gegaan, hij ziet er jong en beweeglijk uit voor zijn leeftijd. Alfred Molino, Hope Davis, Marcia Gay Harden en Julie Delphi spelen voortreffelijke rollen als vriend, uitgever, vrouw en minnares van Irving. De film speelt zich af in New York, maar oorspronkelijk woonde Irving op Ibiza. De echte Irving zegt dat de film weinig te doen heeft met hemzelf en hoe hij deze tijd beleefd heeft op Ibiza. Een hoax van een hoax.
Adams Apples Door Ester Westerhuis
Een film die zonder twijfel alle Hollywoodproducties van het scherm afblaast. Maar nog mooier is dat hij zelfs de hedendaagse hype van de filmhuisfilms weet te doorbreken. De zwarte humor van de Deense regisseur Anders Thomas Jensen sijpelt uit alle kieren en dringt door in de hersenen van de kijker. Sommige momenten zijn zo shockerend dat je denkt dat het hoogtepunt van de macaberheid is bereikt. Kijk je echter door deze teerlaag heen dan ontstaat er ruimte voor een zeer humoristisch en zelfs sprookjesachtig verhaal. Het verhaal gaat over de neonazi Adam die net uit de gevangenis komt. Voor hij zijn vrijheid tegemoet kan gaan moet hij nog drie maanden aan community service volbrengen in een kerk. In die kerk werkt Ivan, de bijna psychotische en ziekelijk optimistische pastoor. Samen met een aan obesitas lijdende verkrachter en een politiek correcte terrorist leeft hij daar in gemoedelijke isolatie. Gemoedelijkheid is echter wel het laatste wat Adam zoekt. Zodra pastoor Ivan hem vertelt dat hij gelooft dat geen mens van nature slecht is, raakt hij dan ook vastbesloten hem het tegenovergestelde bewijzen. Hierbij zal hij niet terugschrikken om zowel mentale als fysieke middelen te gebruiken. De rode draad van het verhaal is de appelboom die naast de kerk staat. Adam moet deze bewaken omdat hij als straf heeft opgekregen een appeltaart te bakken. In het begin staat hij er zeer cynisch tegenover, maar hoe verder het verhaal vordert hoe meer toegewijd hij raakt. Een kwaadaardige kracht lijkt echter alles te doen om het Adam onmogelijk te maken zijn doel te bereiken. De strijd tussen goed en kwaad is een telkens terugkomend thema in deze film en pas in de laatste minuut weet je wie er wint, God of de Duivel.
Groninger Studentenkrant 11
SKpade Tekst en foto: Ester Westerhuis
Uitladder
Kaap Noord kan drukte niet aan Als je binnenloopt bij Kaap Noord straalt de gemoedelijkheid op je af. De inrichting van dit eetcafé bestaat voornamelijk uit hout en om extra sfeer te geven staan overal kaarsen in gekleurde kandelaars. Een ideale plek voor een romantisch diner voor twee. Voor de mensen die even voor- of na willen borrelen of op een tafeltje moeten wachten is er in het middengedeelte een open haard met een ronde zwartleren bank er omheen. Je krijgt er het gevoel alsof je in een luxe boshut of een groot schip zit. Omdat het personeel duidelijk minder drukte op maandagavond had verwacht, moeten we even wachten op ons tafeltje. En ook al hebben we erge honger, de kans om even naast de open haard neer te ploffen maakt dat weer goed. Eenmaal plaatsgenomen aan onze tafel op de bovenverdieping van het eetcafé wordt ons medegedeeld dat de Hap van de Dag, pasta bolognese, al op is. Kijk, zoiets kan je verwachten als je om half tien ‘s avonds nog eens komt aanschuiven. Als je als eetcafé echter om vijf uur je deuren opent en dan om kwart over zeven geen daghap meer kan aanbieden, dan doe je in onze ogen toch iets niet helemaal goed. Vol verwachting kijken wij de serveerster aan. Wat zou de nieuwe Hap van de Dag worden? Nou, die komt er niet. Eén menu kan dus al van de kaart
Mei Maandag 7 Mei: Truth or Dare, cursus over geloof en wetenschap, Academiegebouw (kosten: 25.00 euro), 19:30 Dinsdag 8 Mei: Architectuur in de Ruimte, lezing, Café Philos, 20:00 Woensdag 9 Mei: De Hyena’s Stand up comedy, Huis De Beurs, 21:00 Donderdag 10 Mei: Kraut und Käse, NNT, De Machinefabriek, 20:30 Vrijdag 11 Mei: 60H Blend (Electroclash), Puddingfabriek, 22:00 Zaterdag 12 Mei: Baile Funk (Brazil meets Electro), Simplon Zondag 13 Mei: Nas (hiphop), De Oosterpoort, 21:00 Maandag 14 Mei: The Hairy Ape (theater), Kruithuis, 20:30 Dinsdag 15 Mei: Socratisch gesprek over Creativiteit, Café Philos, 20:00 Woensdag 16 Mei: Kasper van Kooten: Zangzaad, Oosterpoort, 20:15 Donderdag 17 Mei: Nacht van Groningen: Hardloopevenement, Ossenmarkt Vrijdag 18 Mei: Heideroosjes & Support act, Vera Zaterdag 19 Mei: Paranormaalbeurs, Martiniplaza, 11:00
geschrapt worden. Wel jammer, want dit menu zou ons maar 5,50 euro gekost hebben. Niet dat de rest erg duur is, want de prijzen lopen daarna van acht euro tot een slordige dertien euro. En voor een toetje betaal
Lief dagboek, Zaterdag 7 april. Systema-stage (Russische vechtsport). Een paar uur heerlijk bezig geweest met training, totdat ik op mijn stuitje viel. Heb al een paar weken het gevoel alsof ik een iets te enthousiaste deelnemer van de Gaygames was. Donderdag 12 april. Eindelijk weer eens een fatsoenlijk meisje uit de stad mee naar huis genomen. Dat denk ik tenminste, had ‘m namelijk goed hangen. In volle passie ben ik met m’n dikke reet met haar door mijn bed gezakt. Zij vond het blijkbaar niet zo erg, want ze werd de volgende ochtend lichtsnurkend naast me wakker. Ik had een splinter in mijn rechterbil. Maandag 16 april. Mijn huisgenoten gingen barbecuen op de parkeerplaats achter de flat. Een paar jongens stonden een balletje te trappen en trapten per ongeluk de bal tegen een geparkeerd busje. De eigenaar van
je slechts 2,50 euro! Gelukkig is de andere daghap, de ‘Vis van de Kaap’ niet op. Dit is een - je raadt het al - maaltijd met vis die elke dag wijzigt. Over het menu hebben wij verder niks te klagen, het ziet er allemaal erg lekker uit. En ook aan de vegetariërs is gedacht. ‘Twee varkensfilet ingepakt met spek en mangochutney, een broccolitaart met brie en één Vis van de Kaap met een glaasje wijn alstublieft.’ Onze charmante serveerster neemt de bestelling op en komt al snel terug met onze drankjes. Het is wel even wachten voor we onze maaltijd voorgeschoteld krijgen. Meer dan een half uur zitten onze maagjes hongerig te brommen. Als de goudgele Franse frietjes op tafel komen worden de gesprekken gestaakt en de monden gevuld. Na de maaltijd zijn de vleeseters tevreden. Vooral de mangochutney was een lekkere toevoeging. De broccolitaart was helaas een beetje droog en ook de vishap was niet heel spannend. Ondanks de feestelijke aankleding van de salade, die we in stijlvolle bakjes op ons bord kregen en heerlijke frietjes blijven de meningen verdeeld. Toch zouden we graag nog een keer terugkeren naar Kaap Noord. Wie weet maken we dan wél kans op de Hap van de Dag.
Bart Jan Teunisse het busje, een gehandicapte jongen in een elektrische rolstoel, was er blijkbaar niet zo van gediend. Tot drie keer toe kwam hij razend en tierend de jongens waarschuwen dat ze uit de buurt van zijn auto moesten blijven. De derde keer nam hij twee grote dikke vrienden mee. Het leek wel een mislukte scène uit ‘The Soprano’s’. Ze maakten het uiteindelijk goed met een biertje en een worstje. Woensdag 18 April. Schitterend verhaal gehoord van oud-collega over zijn stage in Vietnam. Hij kreeg, slechts gekleed in badhanddoek, voor een paar dollar een massage van een lokale schone. Hij raakte enigszins opgewonden, aangezien hij al een half jaar zijn vriendin niet had gezien. Het meisje verwijderde de handdoek, gaf zijn lid een paar zachte tikjes en zei: ‘You want Happy Ending?’ Hij liet in het midden of hij ook daadwerkelijk een ‘Happy Ending’ heeft gehad.
Zondag 20 Mei: Royalty Bandcontest (studentenbands), Café De Toeter, 16:15 Maandag 21 Mei: Circus Herman Renz, Vismarkt Dinsdag 22 Mei: Reel Big Fish (Rock), De Oosterpoort, 20:30 Woensdag 23 Mei: De Graaf van Monte Cristo, Stadsschouwburg Groningen, 20:15
Door Pieter Visser
Zaterdag 26 Mei: Cloud9 (Techno), Huize Maas Zondag 27 Mei: The Kooks, De Oosterpoort, 20:30 Maandag 28 Mei: Atelier Route Groningen, diverse locaties, 12:00 Dinsdag 29 Mei: Wolfmother (Rock), De Oosterpoort, 20:30 Woensdag 30 Mei: Murphy’s Quiz Night, Café De Toeter, 20:00 Donderdag 31 Mei: Krezip & Support Act, Vera
12 Groninger Studentenkrant
------------------------------------
geldig t/m 30 juni 2007 - niet geldig in combinatie met andere acties - niet geldig voor eat-out - 20 % niet geldig op dranken - alleen geldig bij bestelling van een hoofdgerecht maximaal 1 voucher per persoon - toon je pas voor je bestelt
-----------------------------------
Vrijdag 25 Mei: Opening EK Voetbal -21, Euroborg, 20:00
op vertoon van je ov-jaarkaart of studentenpas -----------------------------------
Donderdag 24 Mei: Groverpop (Groninger Popprijs), Platformtheater, 20:00
altijd 20% korting
------------------------------------
noodlebar
wagamama.nl
Nadruk