SK Juli 2010

www.studentenkrant.org | jaargang 26 | Juli / Augustus 2010 | De enige onafhankelijke studentenkrant van Nederland.

Interview

pagina 3

Jelle Brandt Corstius voor beginners

Achtergrond

pagina 10

De ultieme studentenvereniging

Gezeik

pagina 2

Jort kan doodvallen

Studentenkrant Groninger

HET BESTE VAN 09/10

2

Groninger Studentenkrant | Juli / Augustus 2010 Beste redactie, Ik zou graag een interview zien met de Baron uit Bassie en Adriaan. Is dit te realiseren of is hij inmiddels gevlucht naar het archipel Lanzarote met Vlugge Japie? Drommels!

Arnoud

Post Elke maand worden we op de redactie van de Groninger Studentenkrant overspoeld met verzoeken en vragen over veel verschillende onderwerpen. Hieronder een geringe samenvatting van hetgeen afgelopen maand op de al dan niet electronische deurmat plofte.

Wil jij je naam volgende maand op deze pagina. Schrijf iets dat de moeite waard is voor eenbevolkingsgroep die groter is dan ‘mijn ouders’ naar hoofdredactie@studentenkrant.org of schrijf naar: Groninger Studentenkrant t.a.v. de hoofdredactie St. Walburgstraat 22C 9712 HX Groningen

eens heel zenuwachtig en dat betekent dat die Bassie en Adriaan in de buurt zijn! Daar zitten ze Japie! Bij het raam! Die vervelende clown en die irritante acrobaat!!! Kijk voor je bamihap, ze mogen niet in de gaten hebben dat wij in de gaten hebben dat zij ons in de gaten hebben.

Beste Arnoud,

Bent u er nog?

Speciaal voor jou en alle andere fans van ‘de Baron’ hebben we een telefonisch interview weten te regelen:

Drommels, drommels, DROMMELS! ik kan niet meer spreken! Vandaag ga ik afrekenen... met... BASSIE EN ADRIAAN!!! **krak** (tuut... tuut.. tuut)

Met Baron van Neemwegge (als hij de telefoon opneemt) We hebben een een tijdje weinig van u gehoord, hoe staat het met de misdaad?

Ik, de Baron, zal de geschiedenis in gaan als DE KONING DER MISDAAD, HAHAHAHHAHAHAHAHHAHAHA (manische lach) Waar bent u nu?

Bamihap! Frikandellen! Bal gehakt!

Zak Patat! Kroket! In de snackbar De Schatkaart.

Ziet u Bassie en Adriaan nog wel eens?

We hebben geprobeerd opnieuw contact op te nemen met de Baron, maar we kregen zijn voicemail.

Lieve redactieleden, Mijn buurman is slager. Achter zijn bolle buik zit echter een klein hartje. Tranen springen in zijn ogen als hij dieren in gevangenschap ziet.

Geen vissenkom is veilig in zijn buurt. Hij heeft zelfs een poster van Bokito boven zijn bed. Keer op keer vloekt hij binnensmonds als hij slavinkjes inpakt. Hij beweert niet een slagerij te onderhouden, maar een uitvaartcentrum voor dieren. Kortom, hij heeft nog nooit eigenhandig een dier geslacht en toch heeft hij een geslachtsziekte. Hoe kan dit?

Als ik ze in me handen had, dan zou ik ze.... DAN ZOU IK ZE!!!!! Ik word op-

Kusjes Ilse

Jorrrt Kelder [HET BESTE VAN DECEMBER] ‘Sorry Jort Kelder heeft een overvolle agenda en kan geen interviews geven komende maanden’, schrijft Deniz, de assistent van Jort én miss Nederland 2008. Goed geregeld. ‘Jammer, ik had nog wel twee blonde studentes klaarstaan om Jort te interviewen’, stuurde ik terug. ‘We proberen het later nog wel eens.’

Ik ga een kop koffie drinken met een vriend bij de Coffee Company.

Mijn telefoon gaat. ‘Hallo met Jorrrrt. Jort Kelder. Jij bent de Randy Martens van dat interview? Als jij nu meteen wat voor mij doet krijg jij dat interview. Ik heb binnen 3 uur een foto van Cees van der Hoeven nodig in zijn Vindicat tijd in rokkostuum ofzo. Die Ahold topman hé, dat moet ergens in 1970 zijn geweest.’ Ik zeg iets tofs en onderkoelds als ‘beschouw het gedaan’ of ‘ik regel het’. We hangen op.

Nog twee uur en 50 minuten. Meteen naar Vindicat gelopen. Vorm-

gever Jacob - ingelicht via de groepssms over de kwestie - belt en zegt: ‘Praeses sociëteitscommissie 66/67!’

Achter het hek, vanuit de gore steeg aan de zijkant, zie ik twee Vindi’s achter een raam druk aan het typen. ‘Ik moet even iemand van de senaat spreken.’ Vanaf het begin zijn de Vindi’s best hulpvaardig.

Hoewel ze me zelfs met U beginnen aan te spreken als ik verzin dat ik voor Jort Kelder werk in plaats van de Studentenkrant. ‘Wacht er komt wel even iemand naar je toe.’

Ik word naar de bestuursleden op kantoor gebracht en vertel het verhaal. Een heer heeft het in zich om ver te komen in de ambtenarij. ‘We kunnen niet zomaar foto’s uit het archief dupliceren.’ Ik voel de bui hangen en lul wat over dat de juridische verantwoordelijkheid bij de redactie van Jort Kelder ligt. ‘Laten we eerst kijken of het er is.’ De abactis gaat met me op pad naar de Senaatskamer om door de almanakken te kijken. Ik meen C.H. Van der Hoeven al te herkennen op een senaatsfoto aan de muur, maar bewijs ontbreekt. We zoeken door de

boeken.

Nog anderhalf uur. Niks gevonden.

De praeses van de sociëteitscommissie blijkt voor 1970 niet op de senaatsfoto’s te staan.

Dan blijven alleen nog de Groninger Archieven over. Telefonisch: ‘Niemand van de fotoafdeling zit op zijn plek.’ Nog 50 minuten. Dan maar erheen samen met tipgever Jacob. Nog 40 minuten. 'U moet eerst dit formulier invullen voor een toegangspasje.' Licht hijgend aan de desk. 'Groninger Studenten Almanak 66/77 graag.' Binnen notime ligt de almanak op tafel. Daarin zien we een foto staan van de sociëteitscommissie van 65/66. Dan kan het niet meer missen. De Almanak van 67/68 komt ook boven water en we zien het onmiskenbare hoofd van Cees van der Hoeven.

Tien minuten voor de deadline zit het in de mailbox van Jort Kelder.

'Ontvangen. Je hebt je interview.'

De foto was die avond te zien in Jorts nieuwe programma 'Bij ons in de BV'.

Resultaten zijn te lezen op pagina x. Dat had ik graag hieronder willen zetten.

Ik maak een afspraak voor een interview en geef het door aan de twee blonde studentes. Dan op de dag dat het interview plaats moest vinden wordt ik vlak van te voren gebeld. Blondines reeds op het perron, kaartjes al gekocht. Het gaat niet door, plotseling toch een opname dag voor 'Bij ons in de BV'.

Zoiets kan je overvallen natuurlijk als programmamaker. Nieuwe afspraak. Weer afgezegd. Nog een afspraak. Weer afgezegd. Bij wat de laatste poging moet zijn, wil Jort opeens geen normaal interview meer doen. Hij wil het alleen over de mail tenzij het écht niet anders kan. Ik vertel de assistent dat het écht niet anders kan en of ze het svp niet meer willen verplaatsen aangezien ik over twee dagen een deadline heb. Mail van Jort herself.

Of ik even kan ophouden met dat arrogante toontje (ik beken), anders gaat zelfs het "interview" per email niet door. Ik geef de moed op en mail hem dat hij kan doodvallen met zijn divagedrag. Het schijnt dat hij het niet gedaan heeft.

Randy Martens

Beste Ilse,

Beste Redactie,

Je hoeft niet te tennissen voor een tennisarm en niet te bowlen voor een bowlingbal.

Mag ik misschien komen kijken hoe de krant gemaakt word? Ik ben zeer geïnteresseerd in kranten. Ook haal ik elke maand oudpapier op voor mijn scoutingvereniging.

Beste redactie, Ik ben een afgestudeerde Kunstgeschiedenisstudent zonder werk en vroeg mij af jullie nog freelance journalisten zoeken. Ik ben afgestudeerd op het onderwerp Slavische architectuur en de Balkanoorlog.

Met vriendelijke groeten, Godefridus

Beste Godefridus We hebben jouw sollicitatie overwogen onder het motto: “Beter één kunstgeschiedenisstudent bij de krant, dan 10 onder een brug”. We moeten je helaas teleurstellen. Zodra er zich weer een revolutie voordoet onder de studentenpopulatie. Als jong Groningen zich weer wil verheffen van het plebs. Wanneer het hoge Noorden weer het middelpunt van de kunstminnende wereld is en honderden bohémiens inspireert tot grootse meesterwerken. Dan zullen we een extra cultuurpagina voor je inruimen die je volledig kan vullen met hersenspinsels uit het Oostblok.

Groetjes Bertine

Lieve Bertine, Het is net als met worst, je wilt niet weten hoe het gemaakt wordt.

Redactie, Ik heb een column geschreven die ik jullie niet wilde onthouden.

Deze mogen jullie plaatsen in ruil voor een vergoeding van €50,Groeten Job (Naam gefingeerd, echte naam bekend bij de redactie)

Beste Job, Wij maken graag gebruik van je aanbod. Je kunt het bedrag overschrijven naar bankrekeningnummer 32.51.07.351. Wij behouden ons het recht voor je column te weigeren als deze niet aan onze kwaliteitseisen voldoet.

Brief van het jaar Randy, ik hoop dat je grote woorden en scheldpartijen de obstipatie in je gemoed hebben opgelost. Ik geef bij voorkeur geen interviews meer, en al helemaal niet ‘face-to-face’ met taperecorders. Dat leer je vanzelf af, door slechte ervaring. Mail is veel betrouwbaarder, al vinden interviewers dat onhandig omdat ze de regie over mijn antwoorden dan kwijt zijn. Dat heeft allemaal niets met diva-gedrag vandoen.

Integendeel eigenlijk. Alles is wel gevraagd en gezegd, ik ben het zat en steek al zo’n honderd uur per week vrije tijd in m’n hobby werk. En bovendien: doe je het bij één studentenkrant, dan volgen de tientallen almanakken vanzelf.

Dat gaat al jaren zo, en altijd moeten ik of Beau van ED het klusje klaren.

Maar goed, in ruil voor het kundig regelen van de Van der Hoevenfoto heb ik een interview toegezegd. Dat kan er dus komen, alleen was mij niet duidelijk dat het al op zo’n korte termijn moest.

Vandaag heb ik laatste uitzenddag van ‘Bij ons in de BV’, daarna zijn er eindelijk na drie maanden bizar hard werken een paar maagdelijke plekken in de agenda. Zo’n ‘dertien in een dozijn presentator’ als ik heeft z’n concentratie nodig voor zijn twee tv-programmaatjes, die door bijna net zoveel mensen bekeken worden als de Groninger Studenten gelezen. Hoef je niet te snappen, maar het is niet anders.

‘Randy, kan je even stoppen met dat arrogante toontje, anders gaat het helemaal niet door. Ik heb erg slechte ervaring met mondelinge interviews, simpelweg omdat de vaardigheid van de meeste schrijvers (en zeker die van studenen) matig tot zeer matig is. Ik geef sinds twee jaar dus helemaal geen interviews meer. Mail mij eerst maar eens max een 10-tal vragen. Die beantwoord ik dan. Heb je daar geen zin in? Dan niet.

Jort’ Tsja. Zo doen diva’s dat. En daar antwoord jij dan dit weer op.

‘Doorluchtige Hoogheid, leuk dat je me probeert af te schepen met een email. Wanneer je geen echte interviews wilt geven moet je dat niet aanbieden in ruil voor die Van der Hoeven foto en dan drie keer last minute afzeggen. Je kan doodvallen met je divagedrag. Dat hoor je vast te weinig. Als je denkt dat ik dat interview zo graag wil dat ik me door een pedant kereltje laat toespreken heb je het mis. Ik zou zeggen raap de scherven van je karakter op en kap met die ‘ík-benbelangrijk’ act. Face it: Je bent een dertien in een dozijn presentator.

Uiteraard zal ik de laatste zijn die jou als tv- en mensenkenner tegenspreekt. Had alleen je mening over mijn kunnen meteen even in de eerste mail dd. 2 november gezet, in plaats van te vluchten in kruiperigheid. Let’s face it Randy,

Kortom, een interview is prima, maar wel onder mijn voorwaarden. Alle boze woorden teruglezend in je posting is het misschien goed om even de eerste mail erbij te halen. Deze is van 2 november: ‘Graag zou ik een redacteur naar u toe sturen om u te interviewen.

En ook een fotograaf voor de kiekjes. Zoiets hoeft niet langer dan een half uur te duren. Waar gaat het over? Het fenomeen zeg maar, en ook de programma’s een beetje denk ik.’

Vervolgens regel jij die foto en gaan er allerlei mails heen en weer tussen m’n p.a. en jou. Ook al geloof je het niet, door pure drukte worden fysieke afspraken afgezegd. Omdat je humeur er niet beter op wordt en mijn verzoek om het eerst via e-mail te proberen mislukt, stuur ik op 24 november de volgende mail.

had je mij meteen zo vanachter je tekstverwerker uitgescholden, dan hadden we dat gesprek al lang gehad. Dat soort mensen wil ik altijd wel even ontmoeten. Die geven je meestal een kleffe hand, stellen wat vragen met onvaste stem en informeren na afloop of er nog stageplekken te vergeven zijn.

Had dat nou gedaan Randy, meteen zeggen wat je vindt, dan had je geen lege plekken in je krantje gehad. Tip: bel Beau

3

Groninger Studentenkrant | Juli / Augustus 2010

Jelle Brandt Corstius voor beginners echt iets heeft gedaan.’

Voordat heel Nederland leerde over Rusland van Jelle, leerde hij

eerst over Rusland in Groningen.

Hier volgde hij een aantal Rusland-gerelateerde vakken. Hij was zich voor het land gaan fascineFoto: Jan Luursema

Interview Hij wordt omschreven als een “sexy nerd” door vrouwenblad Elle, en volgens de Jacky is hij de op drie na meest begeerlijke bachelor van Nederland.

Zelf zegt journalist Jelle Brandt Corstius daarover: ‘Ja dat is wel grappig, maar ik hoef er verder niks mee te maken te hebben.’

Dit is treffend voor de nuchterheid waarmee de succesvolle televisiemaker spreekt over zijn studietijd in Groningen, zijn vijf jaar in Rusland, zijn baan bij het programma Zomergasten en zijn nieuwe televisieserie.

ter dat er TV in zat en vroeg of ik dat wilde maken.’

Wat er daarna gebeurde weten de meesten van ons, hij reisde door Rusland en filmde wat hij tegenkwam voor de VPRO. Maar zo makkelijk als het lijkt op TV was het in het begin niet. ‘Ik was niet gewend met mijn kop voor de camera te staan en deed dat ook liever niet. Toen we de eerste aflevering hadden gefilmd reden we van de ene naar de andere locatie.

Mijn cameraman stopte en ging met mij en de geluidsman een heuvel op en zei dat we die heuvel niet af zouden komen voordat ik voor de camera zou praten. Ik ben op die heuvel twee jaar ouder geworden.’

Na al die camera-ervaring is hij nu klaar om Zomergasten te presenteren. Over zijn gasten is op moment van schrijven nog weinig bekend. Wel algemeen bekend is dat het al erg oude programma door veel mensen met een kritisch oog wordt bekeken. Hier reageert Jelle nuchter op: ‘Ik heb geen angst voor falen en kritieken, dat kan me echt niet zoveel schelen. Kritiek komt er wel, want iedereen heeft toch zijn favoriete presentator, zijn favoriete gasten. Er valt altijd wel wat te zeiken.’ Zo komt hij wel heel erg koelbloedig over, maar hij geeft ook toe ‘Ik heb geen last van zenuwen, maar die komen ongetwijfeld wel, ik heb daar geen illusies over.’

Relativeren dankzij Rusland

Nu is hij vooral hele bekend geworden met zijn documentairereeks Van Moskou tot Moermansk en daarom krijgt hij op de dag dat wij hem spreken de Alumnus van het Jaarprijs van de universiteit.

Volgens de universiteit leverde hij met zijn programma’s een belangrijke maatschappelijke bijdrage.

Jelle is het hier op zich mee eens, zijn programma laat namelijk de soms moeilijke levens van Russen zien en dit kan ‘Nederlanders hopelijk leren hun eigen kleine probleempjes iets meer te relativeren, aan de andere kant denk ik ook wel: geef die prijs aan iemand die baanbrekend onderzoek naar eiwitten doet ofzo, iemand die

Redactie:

Vormgeving:

Jacob Roel Meijering

Maar dat is dus precies wat hij niet meer wil. Hij gaat na deze zomer met een nieuw project beginnen voor de VPRO. Hij wil daar nog niet veel over vertellen, behalve dat hij weer naar het buitenland gaat, er een talencursus voor moet volgen en dat het dus in ieder geval niet Rusland is. ‘Die serie zal anders uitvallen omdat ik er niet vijf jaar zal zitten zoals in Rusland en er van tevoren niet al teveel van weet.’ Maar: ‘Wat ik alvast kan beloven is dat ik in het volgende land ook weer gekke situaties tegen zal komen en mensen vind die onbevangen voor de camera praten.’

Carolien Lindeman

KRINGLOOPWINKEL

De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van achtduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen

Gerline van der Giessen Tessa Nijland eindredactie@studentenkrant.org

Mocht het toch vreselijk misgaan deze zomer dan kan hij altijd terugvallen op het feit dat hij wordt gezien als de Rusland-expert van Nederland. Maar, zegt hij: ‘Ik sla nu alles af wat met Rusland te maken heeft. Wanneer bijvoorbeeld Radio 1 belt als er iets in Rusland is gebeurd en commentaar wil dan weiger ik dat. Ik sla ook allerlei interessante symposia af en ik hou niet meer bij wat er in Rusland gebeurt. Ik wil er nu niks mee te maken hebben.’ Een schokkende opmerking voor iemand die om zijn Rusland-kennis bekend is geworden in Nederland.

advertentie

Colofon

Eindredactie:

Nieuwe landen, nieuwe kansen

Over zijn gasten wil hij op het moment van schrijven nog niks

Illustraties:

Randy Martens Liesbeth Kauw (adjunct) hoofdredactie@studentenkrant.org

vertellen, maar wel welk fragment hij zelf zou laten zien mocht hij te gast zijn bij het programma: ‘Rembo en Rembo zou bij mij op één staan. Het was vernieuwende en absurde TV. Het kwam op het juiste moment, toen ik acht was ofzo, het had oog voor rare situaties, humor en het was lichtelijk gestoord.’ Hij twijfelt even, ‘Zou ik dat echt kiezen als ik zelf te gast was? Ja, ik denk het wel.’

“Er valt altijd wat te zeiken”

Jelle is op een zinderende 3 juli, het is zeker 35 graden, weer terug in zijn studiestad Groningen. Hij begon met de studie geschiedenis in ’98, of was het ‘97? Hij weet het zelf niet precies meer. Hij was hier maar één of twee keer eerder geweest en koos voor Groningen, want ‘ik ben opgegroeid in Amsterdam, maar ik vond het goed voor mijn vorming eens buiten Amsterdam te komen en ik wilde dan ook wel direct ver weg.’ Maar: ‘Mijn eerste jaar in Groningen was niet leuk, ik had een moeilijke tijd omdat ik niet zoveel vrienden had en mijn studie ging niet goed.’

Daarna ging het een stuk beter.

Hij werd lid van studentenvereniging Dizkartes en ging bij een toneelvereniging.

Ondertussen bleek de studie Geschiedenis toch wel geschikt en studeerde hij ook nog Journalistiek in Groningen.

Hoofdredactie:

ren na een reis naar Oekraïne met een vriend. Na twee jaar achter de schermen werken bij Barend en van Dorp vertrok Jelle op eigen initiatief naar Rusland. ‘Voor Trouw werkte ik freelance in Rusland en maakte veel grappige dingen mee die niet geschikt waren voor de krant. Die zette ik dan in massamails aan vrienden. Eén van hen stuurde dat door naar een uitgever die er een boek van heeft gemaakt. Een TV producent zei la-

Tobias Rutteman

Bandirah Nozzman

Edo Grevers Ingrid Hofstra Judith Katz Bart van der Leij Carolien Lindeman Tom Plat Tobias Rutteman Lisanne Wieringa Elske Woudstra

Drukwerk:

Webmaster:

Adres:

Daniel Smeding

Fotografie:

Jan Luursema www.janluursema.nl Ewoud Rooks www.erooks.nl Eveline Vaessen

DE ROMMELMARKT

Met dank aan:

Grafische Industrie de Marne

Bestuur:

Voorzitter: Steven Roos Penningmeester: Mirre Terpstra Acquisitie: Isabelle Bos Acquisitie: Roos Post bestuur@studentenkrant.org Groninger Studentenkrant Sint Walburgstraat 22C 9712HX Groningen www.studentenkrant.org

WWW.KRINGLOOPWINKEL GRONINGEN.NL Dinsdag: Woensdag: Donderdag: Vrijdag: Zaterdag:

Openingstijden 10:00 - 17:00 10:00 - 17:00 10:00 - 17:00 10:00 - 17:00 10:00 - 17:00 Adres: Boterdiep 63 9712 LK Groningen

www.kringloopwinkelderommelmarkt.nl telefoon: 06-57738816

4

Groninger Studentenkrant | Juli / Augustus 2010

De Constitutieborrel

[HET BESTE VAN NOVEMBER]

Zo’n beetje rond deze tijd zie je veel studentbestuurdertjes fysiek aftakelen. Dat heeft te maken met de constitutieborrels. De constitutieborrel is een fenomeen. Veel mensen weten er niet meer van dan dat het iets met gratis zuipen is. Hieronder alles wat je moet weten om er niet als een enorme feut op te komen dagen als je voor het eerst gaat.

Feliciteren

Dit is de kern van de zaak: wanneer een vereniging weer een nieuw bestuur heeft wordt een borrel georganiseerd om ze te presenteren aan de wereld. Beter gezegd, het wereldje. Het bestuur staat vaak op een vaste plek ergens achterin en alle bezoekende besturen komen dan één voor één, een kort praatje maken met alle nodige felicitaties.

Sommige verenigingen nodigen alleen verwante besturen uit. Andere, meer aandachtsgeile verenigingen nodigen alles uit wat los en vast zit. Het gaat nog steeds zoals op de basisschool: ‘Als jij mij voor je feestje uitnodigt mag je op het mijne komen.’ Hoe meer mensen op je feestje hoe beter natuurlijk. Als bestuurslid van een grote vereniging mag je gemiddeld iets van 120 borrels aflopen op jaarbasis.

Flessen wijn

Van de bezoekende besturen wordt natuurlijk wel een presentje verwacht. Dit is in 98,4 % van de tijd een fles wijn. Na een borrel gaan de ontvangen flessen wijn bij de meeste verenigingen in de kast om op de volgende constitutieborrel van andere besturen weer uit te worden gezet in de kringloop. De meeste flessen wijn gaan rond totdat ze zuur als azijn zijn. Er worden ook wel ludieke cadeau’s gegeven. Zo hebben de Christelijke verenigingen wel eens gieters cadeau gedaan met het commentaar dat ‘Gods water over Gods akker moet vloeien’. Bernlef geeft meestal een fles Sonnema cadeau. Bij borrel van de SOG of idem geven de vice-voorzitters elkaar altijd een pak Jus d’Orange die dan weggeadt moet worden.

Tradities

Er wordt al geconstitutieborreld sinds de dagen van het klassieke Griekenland. In de tussentijd zijn er talloze tradities ontstaan. De meest zichbare (en hoorbare) is de pedel. De pedel kondigt het volgende bestuur aan. Hij slaat dan met een soort staf op de grond om vervolgens te brullen: ‘Daaaames en héééren. Het is mij een eer en een waar genoegen om aan u aan te mogen kondigen [het zoveelste bestuur] van [een of ander vereniging].’ ‘Hij?’, hoor ik feministen al denken, want zo zijn ze. Pedellen zijn altijd mannen. Een mannelijke basstem is ook wel een vereiste

om iets van 30 maal over een menigte van dronken studenten uit te komen. Vrouwen worden uitgenodigd om het te proberen, een garantie om binnen één avond een stem te kweken als een krassende grammofoonplaat. Iets waar de gemiddelde Albertusdame vier jaar over doet.

Dan heb je ook nog het gebruik om het gastenboek of de stok van de Pedel te ‘brassen’. Dat betekent gewoon dat je het steelt en later weer op voorwaarden teruggeeft of niet natuurlijk. Het gastenboek wordt meestal meteen weer teruggebracht nadat het buiten is geweest. Dit gebruik heeft er natuurlijk toe geleid dat het boek meestal zwaar aan de ketting ligt.

Pakken, bestuursstropdasssen en mantelpakjes

Wanneer er geconstitutieborreld wordt is vrijwel iedereen strak in het pak. Hoewel we dat ‘strak’ wel weg kunnen laten. Het is zo dat de meeste pakdragers bij de C&A toch weer net een maatje te groot hebben uitgezocht. De bijbehorende bestuursstropdassen zijn weer een fenomeen op zich. Over het algemeen hebben ze de kleur van een fluorescerend veiligheidshesje. Toch worden ze altijd met de grootst mogelijke trots gedragen. Sommige verenigingen komen niet in pak. Dan wordt snel aan Cleopatra gedacht maar die juist weer wel. De studievereniging van Scheikunde en de GSB komen bijvoorbeeld zelden bepakt. Hoewel de laatste natuurlijk wel een van de usual suspects is.

Gratis zuipen: categorieën A B en C

Het dragen van een pak lijkt misschien wat kolderiek maar het heeft zeker een functie. Het is een beetje hetzelfde als met carnaval. Met een feestmuts op, feest je beter. Zo gaat al het netwerken ook net wat makkelijker in een pak.

Je neemt jezelf en je gesprekspartner net wat serieuzer. Maar eigenlijk praat iedereen alleen met mensen die ze al kennen.

Niet iedere constitutieborrel heeft hetzelfde aanzien.

Er zijn categorieën: C: Categorie C is een borrel waar alleen korting op de drank is. Om onverklaarbare wijze is het ook altijd minder druk bij dit type borrel.

B: De meeste borrels vallen in de B categorie: de drank is een tijdje gratis. Hierbij is het een kwestie om tijdig te arriveren. Fashionably late komen is onverstandig omdat je de kans loopt dat de gratis fusten alweer opgezopen zijn.

A: Verenigingen met een A borrel hebben het al aardig goed voor elkaar. Op een A borrel is het bier en de wijn de hele avond gratis. Dit zijn ook de borrels waarop het helemaal los gaat.

Functie van de Constitutieborrel Heeft al deze doldwazerij ook nog zin?

AAA: Dan komen we bij de koningin van de constitutieborrels: AAA borrel hebben niet alleen de hele avond onbeperkte drank maar de zuipende bestuurdertjes worden ook nog eens voorzien van iets te vreten zoals bittergarnituurtjes of sushi. advertentie

Natuurlijk heeft het zin.

Randy Martens Foto: Eveline Vaessen

Niet grappig? Wél grappig! het hele weekend.

[HET BESTE VAN MEI]

Een storm van kritiek barstte los na wat we voor het gemak even het ‘jongen-in-sinterklaaspak-in-de-fik-incident’ noemen. De rug was nog niet uitgesmeuld of het zwartepieten begon al. We zien het als onze plicht deze kerel - laten we hem Floris Brummelhuis noemen - een hart onder die riem te steken. Aan zijn optreden kan het gemiddelde verenigingslid namelijk nog wel een voorbeeld nemen. Kudos!

Het was niet makkelijk aan informatie te komen, aangezien Albertus als rooms-katholieke vereniging naar goed katholiek gebruik de weg naar de doofpot sneller wist te vinden dan Sinterklaas de weg naar de dokter. Via de Katholieke Kerk wist de paapse vereniging snel een standaard zwijgbrief te bemachtigen om naar hun leden te sturen. Gelijk bij de moederkerk is het cordon sanitaire tegen de waarheid echter zo lek als een mandje. We hoorden een bestuurslid van Albertus op de gang al binnensmonds de Joden, homo’s en de Vrijmetselarij vervloeken.

De aanstellerige reactie van iedereen is tekenend voor onze tijd. Van zo’n derdegraads brandwond voel je namelijk niks. Zolang je het nog na kan vertellen is er eigenlijk niets aan de hand. Sebrenica, dat was pas een uit de hand gelopen ontgroening. Volgens het Albertus bestuur echter is het dispuut voor straf een jaar geschorst en zal het vijf jaar ‘hinderlijk met een brandblusser worden gevolgd’. Vreemd eigenlijk, want de verbranding leent zich fantastisch als nieuwe traditie. Het verbrandingspercentage viel echter nog wel wat tegen, maar daar kan aan gewerkt worden. Bij de ontgroening van Jean d’Arc werd met gemak de 100% gehaald.

Lid zijn van een dispuut kan je het beste omschrijven als een periode die begint met een fase van geestelijke en lichamelijke mishandeling, waarna je in een warme sociale baarmoeder komt. Een beetje pijn lijden hoort dus gewoon bij zo’n dispuutsweekend, door woordvoerder Piet

Bouma van de RUG een ‘kennismakingsweekend’ genoemd. Die heeft er weinig van begrepen. ‘Há-há, zout in je thee! Nu hoor je erbij!’ Moet een dispuutsontgroening hard zijn?

Beschermt de paus pedofielen? Did Schindler have a list? Verder zei Bouma dat de organisatoren ‘vast dachten dat het grappig was’. Nou zeker wel. Ik lach me nog rot. Sterker, waarschijnlijk was het een van de meest juiste inschattingen van

Onze lofzang kan zich vooral richten op de pro-activiteit van deze flamboyante Floris. Meestal suggereren feutobjecten zelf iets om erger te voorkomen. Dit was een klasse suggestie. Ook de 40 uur die nog gewacht werd om naar de dokter te gaan kunnen niet anders dan diep respect afdwingen. We kunnen deze jongen altijd nog aanbevelen bij de commando’s als het niks wordt met de studie. Hoewel de psychologische testen nog wel “een uitdaging” kunnen worden.

Een klein punt van kritiek kan nog uitgaan naar de papa en mama van kleine Floris. Soms valt de appel blijkbaar wel ver van de boom. Loop je eerst 40 uur met een smeulende rug rond om erbij te horen, verpest je moeder alles door aangifte te doen. Dit is zo´n moeder die vroeger naar het schoolplein kwam als haar kind gepest werd.

Hoewel het nog afwachten is met wat voor extra maatregelen het gezag komt, kunnen we traditiegetrouw het ergste verwachten. En daar wringt de schoen. Tegen dit soort domheid zijn simpelweg geen maatregelen te nemen. Hier kan een vereniging niks aan doen. Bovendien zullen de bestaande regels dit ook niet toegestaan hebben. Het instellen van allemaal extra regeltjes die het voor 2000 normale leden verpesten, weerhoudt de dommens niet.

Hoewel zijn geestelijke vermogens beperkt zijn, vindt hij altijd manieren om zijn domheid tot uiting te brengen door middel van creatieve vormen van automutilatie.

Randy Martens

5

Groninger Studentenkrant | Juli / Augustus 2010

‘Meneeheeer, is dit voor het tentamen?’

Maarten van Rossem

Het Gesprek [HET BESTE VAN FEBRUARI]

In•tel•lec•tu•eel, de: Doorgaans man, de middelbare leeftijd lang en breed gepasseerd.

Nonchalant, doch fijnzinnig en charmant voorkomen. Ogen versterkt door een bril, die belezenheid suggereert. Een baard is een vereiste, het liefst met vlagen grijs erdoor.

De belichaming van deze definitie is historicus Maarten van Rossem. Met zijn ongezouten mening en sterk redeneervermogen verliest hij aan de tafel van een praatprogramma nooit een discussie. Zijn uiteenzettingen zijn veelal cynisch en zelden vervelend of oninteressant. Voor de SK reden genoeg om af te reizen naar Utrecht en hem in het comfort van eigen woning nederig te ondervragen over de belangrijke zaken in het studentenleven in de hoop verlicht terug te keren naar Groningen. Terwijl we plaats nemen springt zijn poes op tafel, die vervolgens resoluut op mijn collegeblok gaat zitten. De boodschap is duidelijk: Pen neer, kop dicht en luisteren.

Uw studietijd besloeg praktisch de complete roaring sixties. Stond u ook regelmatig, volgespeld met anarchiebuttons, te protesteren op de dam?

‘Ik had weinig met de radicale idealistische opvattingen van bijvoorbeeld de studenten die het Maagdenhuis bezetten in 1969.

Ik was meer van een rationele aanpak en walgde van dat idiote idee van ontketening van een revolutie. Wat dat betreft zijn jonge intellectuelen over het algemeen absoluut niet goed bij hun hoofd.’

Zat u in die tijd voornamelijk te blokken in de bibliotheek of was u naast uw studie actief in het studentenleven?

‘Ik heb officieel acht jaar gestudeerd, maar was hiervan maar zo’n vier jaar echt actief met mijn studie bezig. Voor een student zat ik weinig in de kroeg. Wat ik voornamelijk deed was obsessief lezen. Verder schreef ik wat voor studentenblaadjes en zat ik bij een almanakredactie. Veel van mijn tijd ging op aan studentenpolitiek. Hier ontdekte ik overigens dat ik voor de politiek volkomen ongeschikt ben. Ik ben namelijk veel te ongeduldig. Het zit niet in me anderen te overtuigen van iets wat zo volkomen evident is dat iedere idioot het nog binnen tien seconden begrijpt.’

U bent cum laude afgestudeerd.

Heeft dit veel bloed, zweet en tranen gekost?

‘Totaal niet, geschiedenis ervoer ik als een extreem makkelijke studie. Ik deed er niet veel voor, maar als ik wat deed, deed ik het goed en solide. Ik ben trouwens een uitgesproken hater van de zesjescultuur. Als je er toch zit, waarom zou je er dan in godsnaam de kantjes vanaf lopen? Van een academische studie kun je alles maken wat je wilt en naar mijn

idee krijg je dat ook allemaal later weer terug. Veel studenten beseffen niet dat college iets anders is dan gymnastiekles op de basisschool waar je gedwongen heen moet. Alleen in het geval dat je door je ouders gedwongen wordt om fiscaal recht te doen, kan ik me voorstellen dat het niet zo interessant is. Ik zelf werd ook door mijn familie aangespoord om iets te gaan studeren waarmee je enigszins een goed toekomstbeeld creëert. Geschiedenis zagen mijn ouders als een studie waarmee je gedoemd bent om veertig jaar lang les te geven op een schimmige school in Klazienaveen. Om hen tevreden te stellen begon ik met farmacie, maar ik kwam er snel achter dat geschiedenis meer iets voor mij was.’

U hebt lange tijd college gegeven aan de universiteit van Utrecht.

Wat zijn de grootste verschillen tussen nu en de tijd dat u studeerde?

‘In mijn tijd was er geen enkele vorm van studieplanning, zoals verplichte werkgroepen. Blij dat ik dat niet heb meegemaakt. Ook kraaide er toen nog geen haan naar hoe lang je studeerde; op je ouders na dan, want die waren financieel de klos. Verder bestond het probleem van massaliteit nog niet. De stijging van het aantal studenten is sinds die tijd enorm.

Grote hoeveelheden studenten zijn overigens een zegen voor een stad. Vergelijk Assen, een stad die als een absoluut dieptepunt kan worden beschouwd, eens met het bruisende Groningen en je ziet het verschil.’

Naast geschiedenis gaf u ook college in het vak Amerikanistiek, hoe bent u daar terechtgekomen?

‘Laat ik voorop stellen dat ik Amerikanistiek een belachelijk vak vind. Studeer gewoon geschiedenis en besluit dan om je te verdiepen in de Verenigde Staten. De studenten eisten echter op een gegeven moment dat er een medewerker zou worden aangesteld op dat gebied. Ik ben er toen min of meer ingerold. Mijn eigen interesse voor de Verenigde Staten is ontstaan nadat ik een boek had gelezen over de presidentsverkiezingen van 1960. Dat vond ik ontzettend opwindend en interessant, totaal anders dan die lullige gemeentepolitiek in Nederland.‘

Wat is uw mening over de kwaliteit van het hedendaags universitair onderwijs?

‘Kwaliteit is gekoppeld aan de individuele persoon die het onderwijs geeft. Toen ik studeerde waren sommige hoorcolleges werkelijk abominabel slecht. Bij sommigen moest je jezelf om de tien minuten met een speld in de arm prikken om niet in een comateuze toestand te raken. Er waren zelfs professoren die hun eigen syllabus voorlazen. Uiteraard waren er toen, en zijn er ook nu genoeg professoren die hun studenten wel kunnen boeien.’

Wat vindt u van de maatregelen van minister Plasterk (BSA, harde knip, inkorting bestuursbeurzen), waardoor een rijk studentenleven in het geding komt?

‘Het voordurend knabbelen aan de studieduur vind ik kinderachtig en in ruimere zin maatschappelijk onverantwoord. Je moet studenten tijd gunnen volwassen te worden, ook in intellectueel opzicht. Het lijkt me wel redelijk dat je controleert of ze iets uitspoken. Als er in mijn tijd een bindend studieadvies had bestaan zou ik weggestuurd zijn. Zo blijkt maar: je hebt mensen die eerst

Illustratie: Paul van der Steen geen reet uitspoken en uiteindelijk toch vrij briljant afstuderen.’

De papieren versie van het U-blad (de UK van Utrecht) gaat op de schop. Erg?

typisch geval van de moderne student: ‘Meneer moeten we dit opschrijven, is het voor het tentamen?’ En de manier van studeren; dat hysterische gedoe van drie dagen stampen om een tentamen te halen, zo stom en kortzichtig. Er

“Bij sommige hoorcolleges moest je jezelf om de tien minuten in je arm prikken om niet in comateuze toestand te raken” ‘Ik heb nog een videoboodschap opgenomen om dit te voorkomen, maar tevergeefs. Ik vind het wel jammer. Er moet in elke studentenstad een universiteitsblad zijn, het liefst onafhankelijk, die kritiek kan geven op de bestuurders.

Bij deze wil ik jullie als studentenkrant ook wel waarschuwen: let op dat ze jullie niet de nek omdraaien. Cultuur, kritiek, het interesseert ze geen bal. Dat komt voort uit het mallotige idee dat de universiteit een zakelijke ondermening is.’

Wat vindt u van de houding van de hedendaagse student?

‘Ik heb het idee dat het grootste deel oprechte interesse heeft voor het vakgebied. Al is er altijd nog zo’n veertig procent waarvan ik me afvraag wat ze komen doen in college. Meisjes laten elkaar hun vakantiefoto’s zien en jongens liggen te slapen, hoe flink je je ook inspant als collegegever. Telaatkomers mogen wat mij betreft ook harder worden aangepakt.

Zeker die lui die na twintig minuten lamlendig binnensjokken en, na iedereen uitvoerig begroet te hebben, met veel gerommel hun spullen pakken. De laatste jaren zet ik zulk soort jongens flink op hun nummer, dat helpt wel. Aan de andere kant zitten er elk jaar wel studenten bij die volstrekt briljant zijn. Een probleem hierbij is dat studenten in werkgroepen zich vijandig opstellen tegen de actieve geïnteresseerde student.

De lamzakken doen dit natuurlijk omdat dit onhandig reflecteert op hun passieve houding. Een ander

ben tenminste een leesbaar handschrift. Als ik bij het nakijken van tentamens het idee krijg dat de student in kwestie wekenlang verdovende middelen heeft gebruikt, dan weet je zeker dat het handschrift van een jongen is.

Tot slot?

Er zijn veel studenten die uitstralen dat ze moeten, maar eigenlijk liever iets totaal anders hadden gedaan die middag. Als je het niet leuk vindt ga je toch bij een bank werken, of word fietsenmaker!

is wat studiehouding betreft wel een groot verschil tussen mannelijke en vrouwelijke studenten.

Meisjes zijn over het algemeen veel meer gedisciplineerd en heb-

Edo Grevers

advertentie

KRINGLOOPWINKEL

DE ROMMELMARKT

WWW.KRINGLOOPWINKEL GRONINGEN.NL Kleding Kinderkleding Jassen LP’s Schoenen Boeken Flexa Verf

€1,€0,50 €2,€1,€2,€1,€4,50

Adres: Boterdiep 63 9712 LK Groningen www.kringloopwinkelderommelmarkt.nl telefoon: 06-57738816

6

Groninger Studentenkrant | Juli / Augustus 2010

Vera: Club for the International Pop Underground Met Vera herbergt Groningen een van de meest aansprekende podia van Europa. Vera is gezien zijn statuur relatief onbekend bij de meeste studenten in de eerste paar jaar van hun studie. Dat terwijl de Vera een paar van de grootste popacts over de vloer heeft gehad. Bijvoorbeeld U2, Pearl Jam en Nirvana hebben er optredens gegeven voor ze wereldfaam kregen.

Historie

Vera is oorspronkelijk een studentenvereniging opgericht in 1899 als debat vereniging. Vera staat voor: ‘Veri Et Recti Amici’, latijn voor ‘Ware en oprechte vrienden’ Daarna evolueerde Vera naar een gereformeerde studentenvereniging rond 1912. Daarmee stopte de evolutie niet, in 1970 mochten ook HBO’ers lid worden. Die konden niet lang genieten van hun nieuw verworven privileges want in 1974 mocht iedereen lid worden. Het enige wat nu nog herinnert aan de gereformeerde tijden is de Ichtus vis op de gevel.

Vanaf de jaren zeventig veranderde Vera in een links bolwerk wat zich vooral bezig hield met het organiseren van optredens van bands. De dominante muziekstijl was rock, maar de pro-

grammering strekt zich verder uit van hiphop tot techno tot reggae.

Veel studenten plaatsen Vera in de alternatieve hoek, maar het is gepaster Vera te kwalificeren als het middelpunt van de Groningse underground muziekscene. Hun motto verklaart ook wel wat: Club For The International Pop Underground.

“Lid” word je nu door een maandkaart te kopen voor het wereldschokkende bedrag van 1 euro.

Je kan dat gewoon te allen tijde doen bij de ingang. Misschien zou je kunnen stellen dat de vrijwilligers de leden zijn. Het is een

behoorlijk enorm leger van zo’n 220 man. De vrijwilligers houden de tent draaiende door minimaal eens per twee weken iets te doen zoals een bardienst draaien.

advertentie

AUGUSTUS

Anekdotes

Als je eindeloze hordes beroemdheden over de vloer hebt levert dat natuurlijk de nodige anekdotes op.

Promotieman Arnoud Heikens maakt nog mee dat hij vier uur ’s nachts zijn fiets los stond te maken voor Vera en dat Eddie Vedder van Pearl Jam voor z’n neus stond en vroeg waar hij nog even goed kon uitgaan in Groningen.

Vedder was op de bonnefooi vanuit Hamburg naar Groningen gekomen met de trein (!) om te kijken naar een band die in Pearl Jams voorprogramma stond. Vedder heeft uiteindelijk nog meerdere Pearl Jam nummers ten gehore gebracht met de band in Vera.

Pearl Jam was toen al wereldberoemd en had een dag later in een afgeladen RAI een optreden. Arnoud heeft Vedder overigens naar de Kar gestuurd. ‘Nu heb ik eigen-

lijk spijt dat ik niet even mee ben gegaan.’

Een ander anekdote over Kurt Cobain spant de kroon. Toen Hole, de band van Courtney Love eens optrad in Vera ging de telefoon.

Bandbegeleider Hedwig vertelt:

‘Op een gegeven moment was Courtney aan de telefoon en toen ging opnieuw de telefoon. Die was ook voor haar. Toen zat ze daar zo, peuk in de mond, been omhoog, beide telefoons in de nek.

Ze zei: “Oh I’m just like Madonna”’. Het verhaal gaat verder dat Kurt Cobain haar toen over de telefoon ten huwelijk heeft gevraagd en de rest is geschiedenis.

Zeefdrukposters

Een traditie die bij de Vera in ere wordt gehouden is het maken van beperkte oplages aan zeefdrukposters van iedere band die komt optreden. Die posters zijn vaak van bijzondere kwaliteit en kunnen gerust als een stukje kunst worden bestempeld. Het zeefdruk proces is ook bijzonder arbeidsintensief. In de VS is die praktijk heel groot en vroeger deden veel meer clubs zoals Vera het. Nu is Vera een van de laatst overgebleven clubs in Nederland die dat doet. De posters worden gratis uitgedeeld en er worden ook nog een beperkt aantal exemplaren verkocht door de kunstenaar die het gemaakt heeft. De beperkte oplages van circa 50 posters maakt dat de posters al snel gewilde collectors items worden. Zeker als een band in de jaren erna tot wereldfaam stijgt.

De Vera filosofie

Terwijl veel podia in Nederland op de meer commerciële tour zijn gegaan is Vera zichzelf trouw gebleven. Dat betekent dat ze - ook omdat Vera een vereniging is meestal wel drie acts per week over de vloer hebben. Je moet

Bandirah

CONCERTEN GROTE ZAAL

18 GARCIA PLAYS KYUSS 21 HARLEM 25 NOORDERZON IN VERA: HEALTH 26 NINE POUND HAMMER & THE WORKS ZOMERCAFE’S

07 SUBROUTINE CONNECTS 3.0 14 FOOD FIGHTERS 21 DAT DIKKE DANCE DING

WWW.VERA-GRONINGEN.NL

OOSTERSTRAAT 44 • 9711NV GRONINGEN • 0503134681

Als je wilt weten wat er speelt kan je vanaf nu altijd in de Studentenkrant kijken. Wij plaatsen de Vera agenda op onze midden kleurpagina. Zie ook www.veragroningen.nl Randy Martens

www.bandirah.com

CLUB FOR THE INTERNATIONAL POPUNDERGROUND

ELKE ZATERDAG: SWINGAVOND ∙THE DANCEABLE SIDE OF UNDERGROUND AND THE UNDERGROUND SIDE OF DANCE BIJNA ELKE DINSDAG: ZIENEMA ARTHOUSE FILMS ELKE ZATERDAG: DOWNSTAGE GRATIS ∙ CONCERT

je leden namelijk wel wat bieden volgens programmeur Peter Weening. Dat doen ze ook omdat ze zo ruimte kunnen bieden aan onbekende beginnende bands.

Veel andere podia in Nederland zijn gezwicht voor het grote geld en begonnen zichzelf vooral vol te boeken met dingen als ’80’s and ’90’s dancenights omdat die de kassa harder doen rinkelen.

Door niet aan die vercommercialiseringslag mee te doen is Vera inmiddels een vrij unieke underground club en onmisbaar voor de Nederlandse muziekscene.

advertentie

7

Groninger Studentenkrant | Juli / Augustus 2010

‘Studeren is toch een voorrecht’ Het laatste interview van Ronald Plasterk als minister Ronald Plasterk

Het Gesprek [HET BESTE VAN MAART]

Zaterdagnacht 20 februari. Om vier uur ’s ochtends valt het kabinet. Precies 38 uur eerder had ik een gesprek met toenmalig minister Ronald Plasterk van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. We hebben met elkaar gesproken over de huidige stand van zaken in het hoger onderwijs. Daaruit bleek dat Plasterk vele ideeën heeft over vernieuwingen binnen het onderwijs, en positief tegenover de opvattingen van studenten, staat. Kortom, het was een boeiend gesprek met als laatste vraag, ‘Minister Plasterk, als u morgen geen minister bent, wat heeft u dan nagelaten aan de gemeenschap?’ Dit scenario werd anderhalve dag later realiteit.

‘Het lijkt me vanzelfsprekend dat je de bachelor haalt voordat je aan de master begint. Zodat studenten zich er juist bewust van zijn dat ze een diploma hebben.

Het is niet vanzelfsprekend dat studenten per se in hetzelfde vak, of dezelfde stad doorgaan met studeren. Tachtig procent van hen doet dat nu wel. Het gebeurt nu wel eens dat de instellingen de studenten hun master inlokken voordat ze de bachelor hebben afgerond. We willen voorkomen dat studenten niet te snel een eventuele verkeerde keuze maken.’

Het is dan natuurlijk nog steeds mogelijk dat studenten, nadien ze een masterkeuze hebben gemaakt, slechts één bachelorvak moeten afronden, iets wat ze wel meer dan 1600 euro gaat kosten. Dit geeft toch onnodige vertraging?

Als de studiefinanciering op de schop gaat, vreest u dan niet dat er minder mensen voor kleinschaligere studies zullen kiezen?

Aangezien grotere studies zoals Bedrijfskunde en Rechten een duidelijker beroepsperspectief bieden dan bijvoorbeeld vele letterenstudies.

‘Allereerst wil ik niet vooruitlopen op wat we gaan doen op dit terrein. Op dit moment bevinden we ons nog in de fase van technische inventarisatie, dat wil niet zeggen dat het politiek wenselijk is. Ik heb zelf ook nog niet besloten wat ik politiek wenselijk vind.

Overigens is het bij het huidige leenstelsel al zo geregeld dat je nooit meer dan 12 procent van je inkomen, dat je op dat moment verdient, hoeft af te betalen en dat als je werkloos bent je in ieder

wijs en daar ben ik heel blij om.

Maar studenten moeten zich realiseren dat het wel een voorrecht is. Je studeert vier á vijf jaar lang op kosten van de gemeenschap.

Studenten zijn grotendeels vrijgesteld van verdere zorgen. Bovendien mogen studenten zich verdiepen in een gebied dat ze zelf hebben gekozen. Dus ik zie geen reden tot negatieve motivatie. Misschien dat studenten zich dat pas terugkijkend op de studie realiseren.’

Elk jaar neemt het aantal studenten in het hoger onderwijs toe. Is het eigenlijk wel positief dat 47 procent van de studenten aan het hoger onderwijs studeert?

‘Ik vind zelfs dat voor sommige studenten de lat nog wel wat hoger gelegd kan worden. Kort na de Tweede Wereldoorlog genoot

Zoals het NRC daags na de val van het kabinet schreef: ‘Plasterk, Van Bijsterveldt en Dijksma zijn actief aan de slag gegaan om de onderwijskwaliteit te verbeteren.’ Minister Plasterk is dan ook bereid tot een tweede termijn als minister van OCW, zoals hij in het interview al aangaf. Voorstellen zoals de harde knip, een uitgebreider honoursprogramma en eventuele uitbreiding van het binaire stelsel zoals we dat nu kennen, geven aan dat hij wel degelijk een bepaalde koers heeft uitgestippeld voor de toekomst van het onderwijs in Nederland.

Zo waren er een maand geleden al protesten tegen het eventuele afschaffen van de basisbeurs, is er onenigheid over de efficiëntie van de harde knip, en wordt de minister door de media bestempeld als iemand zonder ‘daadkracht en visie’. De Studentenkrant wil de mening van de media echter niet klakkeloos overnemen en voelde Ronald Plasterk daarom zelf eens aan de tand.

Door de harde knip kunnen veel studenten in de knel komen met hun studie. Is deze maatregel niet te bruut?

Minister Plasterk, als u morgen geen minister bent, wat heeft u dan nagelaten aan de gemeenschap?

‘Ik ben nog steeds erg druk met dingen bezig dus ik hoop dat ik niet alleen morgen, maar ook de volgende kabinetsperiode minister van OCW ben. Ik hoop dat we het onderwijs, dat de afgelopen decennia toch een beetje van koers is geraakt onder het bewind van politici van verschillende politieke kleuren weliswaar, weer een beetje op koers kunnen krijgen. Ik wil dat er weer meer structuur en kennis in het onderwijs komt.’

Ronald Plasterk was sinds 2007 minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Afgelopen zaterdag heeft hij zijn ontslag aangeboden. In die tussenperiode heeft hij vele initiatieven aangedragen, waarvan enkele innovaties in het hoger onderwijs. Vele plannen van de minister schoten in het verkeerde keelgat van de student.

Plasterk, zelf een wetenschapper, wilde in zijn periode als minister vooral een duidelijk onderscheid aanbrengen tussen de bachelor en master opleiding. Een belangrijke consequentie van deze maatregeling is dat meer studenten na het afronden van de bachelor elders in het binnen- of buitenland hun studie kunnen vervolgen.

Deze flexibiliteit zou onder andere moeten worden bereikt door het invoeren van de ‘harde knip’: voordat een student aan een master kan beginnen moet de bachelor volledig afgerond zijn. De term is bovendien recentelijk omgedoopt tot ‘eerst bachelor, dan master’ wat wellicht tot minder protestliederen zorgt dan de voormalige uitdrukking. Het gesprek ging dan ook in grote mate over de effectiviteit van studieversnellende maatregelen en de aanstaande innovaties en veranderingen binnen het hoger onderwijs.

vier á vijf jaar afgerond?

‘Ik heb biologie gestudeerd, een studie die heel gestructureerd was opgebouwd. Ik had ´s ochtends vier uur college en ´s middags vier uur practicum. Het was heel moeilijk om studievertraging om te lopen. Bedoel, je gaat ook niet de hele week thuis zitten. Dan vraagt iedereen waar je was! Studievertraging bestond bij studies zoals biologie of medicijnen niet. Maar ik ben het er wel mee eens dat er geld moet worden geïnvesteerd om in het eerste jaar de intensiviteit van het programma te verhogen. Dit geld zal voornamelijk naar de universiteiten gaan. Bovendien wordt er nog meer geïnvesteerd in de honoursprogramma´s voor excellente studenten.’

Ook aan daadkracht ontbreekt het hem niet. De genomen maatregelen, zoals ook de eventuele afschaffing van de basisbeurs, kunnen helaas niet altijd op korte termijn de grote heterogene groep studenten tevreden stellen.

Maar op de lange termijn kunnen en mogen we wel verwachten dat deze innovaties een bouwsteen zijn voor toekomstig succes en kwaliteit binnen het onderwijs.

foto: Jan Luursema ‘Onnodige vertraging is natuurlijk onwenselijk. Dus ik heb er ook met de studentenorganisaties voor gezorgd dat de harde knip, die overigens niet meer zo heet, er wel voor zorgt dat er meerdere instroommomenten zijn gekomen in de masterfase, dat er een hardheidsclausule is en dat er dus rekening wordt gehouden met de oorzaken of met de omvang van wat er nog moet gebeuren. Zo kunnen we voorkomen dat er onnodige vertraging wordt opgelopen. Daar heeft natuurlijk niemand belang bij.’

geval niets hoeft af te betalen.’

Veel studenten voelen zich op dit moment onrecht aangedaan door maatregelen zoals de harde knip, het bindend studieadvies en het vooruitzicht dat onze basisbeurs misschien verdwijnt. Is het niet verstandiger om studenten juist positief te motiveren?

‘Naar mijn mening is het een voorrecht dat studenten kunnen studeren. Ik heb zelf ook gestudeerd en zie ook veel studenten van dichtbij. Op dit moment studeert 47 procent aan het hoger onder-

slechts 5 procent van de bevolking van het hoger onderwijs, nu is dat bijna 50 procent. Dit betekent wel dat de groep heterogener is geworden. We moeten het hoger onderwijs veel meer vormen bieden dan slechts het HBO en de universiteiten. Die twee wil ik overigens wel onderscheiden houden. In tegendeel kun je jezelf afvragen of daarbinnen niet nog meer smaken geboden zou moeten worden.’

De excellente wetenschappers die in uw tijd hebben gestudeerd, hebben zij de studie ook netjes in

Op dit moment is het natuurlijk onzeker wat er gaat gebeuren met de voorstellen van Plasterk, nu de PvdA uit het kabinet is gestapt.

Het gesprek met de oud-minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap is in een ander daglicht komen te staan nu hij afstand heeft gedaan van zijn portefeuille. Er wordt verwacht dat vice-premier Rouvoet de post van OCW zal overnemen. Plasterk heeft overigens wel aangegeven dat hij de post van minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap in het eerste kabinet-Bos wil bekleden. “Helaas doet die mogelijkheid zich niet met zekerheid voor,” zo vertelt hij in een interview met Vrij Nederland. Tot die tijd zal hij zich bezig houden met soul searching wat tot het besluit zal moeten leiden of hij zich kandidaat wil stellen voor de Tweede Kamer.

Ingrid Hofstra

8

Groninger Studentenkrant | Juli / Augustus 2010 advertentie

Studeren en een kind opvoeden tegelijk: kan dat?

[HET BESTE VAN JANUARI]

In één klap is alles voorbij. Het onbezorgde studentenleventje vol met impulsieve afspraken en ochtenden van uitbrakken na een woeste stapavond behoren tot het verleden. Je bent zwanger. Opeens beland je in een achtbaan van emoties en sta je voor levensgrote vraagstukken en dilemma’s. Kun je dan ook nog blijven studeren?

Dit scenario overkwam ook Eva Driessen en Arno Fransen. Beide student geschiedenis en in de kiem van hun relatie toen Eva zwanger bleek te zijn. Haar antibioticakuur verzwakte de werking van de pil. De dokter had niet direct door dat het om een zwangerschap ging en hield het op een burn-out.

Eva dacht daar anders over: ‘Ik voelde dat er iets was, en heb toen voor de tweede keer een zwangerschapstest gedaan, die bleek positief. Daarna kwam ik echt in een soort rollercoaster van emoties terecht.’

Het is op z’n zachtst gezegd geen ideaalbeeld voor een studente om tijdens haar studie zwanger te raken. De eerste reactie van Arno en Eva was dan ook om het kindje weg te laten halen. ‘Zo hoort het toch?’ Bij de abortuskliniek begonnen de twijfels toe te slaan en na het zien van de echo was Eva verkocht. De baby zou er absoluut komen!

Het nieuws bereikte de wereld. De reacties waren wisselend. Bekenden waren ontroerd, positief. Helaas was deze speciale situatie voor veel onbekenden aanleiding voor flink wat geroddel.

heb je toch net een ander denkniveau’, vertelt ze. Erik Prins, medewerker bij de Fiom bevestigt in zekere zin deze bevinding. ‘Jonge ouders zijn voornamelijk lager opgeleide jongeren.’

Waar een normale student soms niet eens aan vier studie-uren per dag komt weet Eva ondanks alle drukte op een normale werkdag toch nog van negen tot vijf te studeren. Joram gaat dan vaak naar de crèche.

In tentamentijd is Joram af en toe een weekendje bij één van hun ouders. Naast hun studie en werk proberen ze zelf zoveel mogelijk tijd met Joram door te brengen.

Is het bruisende studentenleven dan helemaal voorbij?!!

Nee. Arno en Eva zitten beide bij een studentenvereniging en gaan om de woensdag naar clubavond. Af en toe gaan ze ook nog uit en drinken ze gezellig een glaasje. ‘Als ik uitga heb ik het liever niet de hele avond over Joram, dan ga

In no-time had de hele studentenvereniging van het koppel een mening over de zwangerschap. ‘Ik weet dat je je niet zoveel moet aantrekken van wat anderen zeggen, maar dat is wel lastig als je een hormoonbom bent’, vertelt Eva.

advertentie

Na het belangrijkste besluit om het kindje te houden volgt een heel scala aan andere beslissingen en regelingen, bijvoorbeeld de huisvesting. De gemiddelde student leeft zijn leventje op een studentenkamer van een paar vierkante meter waar net een bed, bureau en kast in kunnen.

Een kindje past daar niet meer bij. Er moest dus ook een huisje komen. In dat nieuwe huisje werd tweeënhalf jaar geleden Joram geboren.

Wat nu? Stoppen met studeren?!!

Eva heeft er nooit aan gedacht om met haar studie te stoppen. Stoppen zou een studieschuld betekenen. Daarbij ziet ze het ook niet zitten om haar verdere leven in een winkel te moeten verslijten. ‘Ik zou graag willen dat Joram later ook gaat studeren en in dat geval is het raar als ik zelf zou stoppen, en Joram zou aansporen tot studeren.’

Waar moet het geld dan vandaan komen?!!

Arno en Eva hebben allebei een baantje, maar dat zet geen zoden aan de dijk.

De IB-Groep kan in geval van studerende ouders een uitkomst bieden met een partnertoeslag, of een éénoudertoeslag.

Helaas vallen de twee hier buiten de boot omdat ze beide nog studeren.’ Misschien is er voor ons geen regeling omdat niemand er vanuit gaat dat twee studenten zo gek zijn om zich in deze situatie te begeven’, gist Eva. Instanties als de Stichting Ambulante Fiom kunnen ook helpen met financiële zaken en andere problemen waar je tegenaan loopt. Zo zijn er praatgroepen waarbij je met lotgenoten praten kunt.

Jammer genoeg heeft een ‘jonge moedergroep’ voor Eva niets opgeleverd. ‘Ik paste niet echt bij de groep. Als student

ik me schuldig voelen dat ik sta te drinken.’

Veel buitenstaanders vinden de situatie waarin Arno en Eva verkeren moeilijk en uitputtend. Dat is het in zekere zin ook, maar zelf ondervindt het stel ook een hele hoop voordelen aan het jonge ouderschap: jonge ouders zijn veel vitaler, kunnen meer met hun kind ondernemen, en kunnen zich beter inleven in hun kind. En: ‘Wanneer mijn vriendinnen later tot hun ellebogen in de babypoep zitten heb ik dat al lang gehad!’

Met de juiste inzet en motivatie kunnen de studerende, ouder- en feeststudent allemaal naast elkaar bestaan. Eva is dik tevreden over haar leven. ‘Ik heb een geweldig kind, een geweldige vriend, het gaat goed met mijn studie, en iedereen is gezond: wat wil een mens nog meer?’

Tessa Nijland

9

Groninger Studentenkrant | Juli / Augustus 2010 advertentie

Tentamentrainingen en bijles voor: - Economie en Bedrijfskunde (alle richtingen) - IB&M (English) - Rechten (alle richtingen) - Psychologie, Pedagogiek, Sociologie Waarom Studeer Slim?

- Effectieve tentamentrainingen en bijles - Voor iedere student passende begeleiding - Kwalitatief hoogstaande begeleiding - Zorgvuldig samengesteld lesmateriaal - Stenge selectiecriteria voor docenten - Snelle en duidelijke service - Etc.

www.studeerslim.nl info@studeerslim.nl

Ellen ten Damme goes Dutch ‘Nederlandstalige liedjes hoeven eigenlijk helemaal niet zo erg te klinken’ was niet zo, maar hij bood wel aan om er meer voor me te schrijven.

We hebben toen overlegd waar ze over moesten gaan en hij is aan de slag gegaan. De teksten die me aanspraken heb ik toen bewerkt en zo is een theaterprogramma van anderhalf uur ontstaan.

Het Gesprek [HET BESTE VAN JANUARI]

Ze groeide op in Roden, een dorpje in het noorden van Drenthe en studeerde een tijdje in Groningen. Na twee jaar was Groningen te klein en verhuisde Ellen ten Damme naar Amsterdam. Ze studeerde daar aan de kleinkunstacademie en was altijd bezig met muziek, Engelstalig. Half november kwam haar eerste Nederlandstalige album Durf Jij? uit. Tot dan toe had ze altijd zelf de teksten geschreven, maar voor dit album kreeg ze hulp van dichter Ilja Leonard Pfeiffer. Met de nummers van deze cd stond ze de afgelopen tijd in de Nederlandse theaters.

Hoe was het om samen te werken met Ilja Leonard Pfeiffer?

‘Ik heb hem een keer ontmoet bij een radioprogramma. We hebben toen lang zitten praten en zijn manier van spreken trok me heel erg aan. Een tijd later belde hij mij op met de vraag of ik een tekst van hem op muziek wilde zetten en daar heb ik toen ja op gezegd.

Ik heb een aantal dingen in de tekst veranderd en daar is het eerste nummer Durf Jij? uit gekomen. Na dat eerste nummer merkte ik dat Nederlandse teksten best mooi konden zijn en dat Nederlandstalige liedjes helemaal niet zo erg hoeven te klinken als ik altijd had gedacht.’

Hoe is de rest van het album ontstaan?

‘Ik werd gevraagd om een theatertour te doen en dat leek me erg leuk.

Ik had nog nooit zoiets gedaan en bovendien denk ik dat het Nederlandstalige genre geschikter is voor het theater. Ik heb Ilja gevraagd of hij nog meer teksten voor me had die ik kon gebruiken. Dat

Ik had nog nooit met iemand samengewerkt voor het schrijven van mijn teksten, maar het is me erg goed bevallen. Je raakt elke keer weer geïnspireerd door de stukken die je binnenkrijgt. Het scheelt ook enorm veel tijd omdat je niet alles zelf hoeft te bedenken, maar kunt voortborduren op de teksten die je aanspreken.’

Hoe schrijf je normaal gesproken je nummers?

‘Inspiratie kan eigenlijk overal vandaan komen. Meestal ga ik achter m’n gitaar of piano zitten en dan komt er altijd wel iets naar boven waar ik over wil schrijven.

Ik ga nooit heel bewust over een

specifiek onderwerp schrijven.

Voor de afgelopen cd ging het andersom. Ik gaf een aantal thema’s door aan Ilja en hij schreef

erg ver uit elkaar.’

Je hebt Nederlands gestudeerd in Groningen. Was je vroeger ook al

“Voor mij was studeren meer bijzaak dan hoofdzaak” de teksten. Vervolgens moest ik de muziek die bij dat thema past bedenken.

Voor mij is het dan weer de uitdaging om de muziek en de sfeer van het nummer aan te passen aan de tekst. Het liedje Koningin van Frankrijk klinkt bijvoorbeeld een beetje nukkig en Ik hoop dat het slecht met je gaat begint vrij vrolijk, maar eindigt explosief.

Wat ik wil aangeven is dat ik niet zo maar een muziekje bij een tekst schrijf. Het moet wel bij elkaar passen qua sfeer.’

Veel van de teksten gaan over de keerzijde van de liefde. Zie jij de liefde zo negatief?

‘Ik denk eigenlijk dat die keerzijde wel meevalt.

Veel van de teksten hebben een wat cynische ondertoon of zijn grappig bedoeld. Je moet jezelf en zeker de liefde nooit te serieus nemen.’

Is er voor jou een groot verschil tussen in het Engels en het Nederlands zingen?

‘In het Engels is het vooral belangrijk dat een nummer goed klinkt. De melodie moet goed zijn, de tekst valt in eerste instantie minder op. Als je in het Nederlands zingt is het belangrijk dat je minder in clichés denkt.

Het risico dat je een smartlap aan het schrijven bent is namelijk wel aardig groot. Het leuke aan Nederlandstalig vind ik dat je nu meer met de taal kunt spelen, je kunt je beter uitdrukken.’

Met Jan Smit zou je niet zo snel een duet zingen?

‘Haha, nee, niet zo snel.

Ik vind het wel een aardige jongen, maar onze muziekstijlen liggen wel

veel met taal bezig?

‘Ja toen ook al wel, maar eigenlijk ben ik het gaan studeren omdat de helft van mijn band het ook studeerde. Het was erg handig dat we in de pauzes muziek konden luisteren en over nieuwe teksten konden praten.

Verder bestond mijn studententijd vooral veel uit uitgaan en dansen in kroegen als De Kar, De Troubadour en Simplon. Na twee jaar ben ik gestopt met Nederlands. Ik vond het heel erg leuk, maar ik was bang dat ik ook les ging geven. Ik zag mezelf niet voor de klas staan. Voor mij was studeren meer bijzaak dan hoofdzaak. Ik was veel meer met muziek en mijn bandje bezig.’

Toen ben je maar naar het conservatorium gegaan?

‘Dat klopt. Ik dacht altijd dat ik geen muziekopleiding nodig had, ik was immers al zangeres, maar daar ben ik toch van teruggekomen. Het conservatorium was echter wel wat te eenzijdig voor mij en toen ben ik de kleinkunstacademie gaan doen. Die heb ik wel afgemaakt!’

Was de overgang van Groningen naar Amsterdam groot?

‘Dat viel wel mee. Amsterdam en Groningen zijn beiden erg gezellig. Op de kleinkunstacademie waren de mensen wel veel familiairder dan hier. Ze gaan je meteen behandelen als je beste vrienden en aan je zitten enzo. In het begin vond ik dat wel gek, maar daar ben ik inmiddels wel aan gewend geraakt. Toch blijf ik wel een echte noorderling.’

Gerline van der Giessen Jacob Roel Meijering Foto: Ewoud Rooks

10

Groninger Studentenkrant | Juli / Augustus 2010

Studentenvereniging des Doods Skull and Bones: het ultieme clubje 1 [HET BESTE VAN JANUARI]

Opgesloten in een grafkist wordt hij binnengedragen in een spookachtig gebouw. De grafkist wordt neergezet en geopend. Alle ogen zijn gericht op de man die uitstapt. Een man die later acht jaar lang de machtigste man ter wereld zal zijn: George W. Bush.

Dit is niet het begin van een sterk, fictief verhaal. Het beschreven ritueel is onderdeel van de ontgroening van een bekend studentendispuut van de universiteit van Yale. In 1968 was George W. één van de vijftien uitverkorenen die werd ingewijd in deze vereniging: Skull and Bones.

In 2004 nam George W. Bush het in zijn strijd om het presidentschap op tegen rivaal John Kerry.

Het is een jaar waarin beide presidentskandidaten uit de kweekvijver van de geheime studentenorganisatie Skull and Bones komen.

Een dispuut dat sinds de oprichting in 1832 gehuld is in een wolk van geheimzinnigheid en controversie.

Een student van de universiteit van Florida ondervond dit lijfelijk toen hij John Kerry tijdens een debat in 2007 een kritische vraag stelde over het lidmaatschap van Kerry en Bush. De student werd gelijk opgepakt door de aanwezige politie en vervolgens bewerkt met een taser. Dit stroomstootwapen wordt door het politiekorps in de Verenigde Staten gebruikt, met het doel om mensen te pijnigen.

waar een marteling na een ogenschijnlijk onschuldige vraag over een studentendispuut? Reden genoeg voor verdieping. Wat is Skull and Bones eigenlijk?

Het dispuut werd in 1832 opgericht door William H. Russell en Alphonso Taft, op latere leeftijd respectievelijk generaal en minister van oorlog. Sinds de oprichting heeft de organisatie naast drie presidenten talloze hoge pieten bij de CIA, senators en andere invloedrijke figuren in de politiek, media en zakenwereld voortgebracht. Het meest recente voorbeeld is de economische adviseur van Barack Obama: Austin Golsbee.

neuken, zoals ik Al Gore in zijn kont heb geneukt.’ Verder wordt er geroepen: ‘Haal die knuppel uit mijn reet, Oom Toby.’

In het boek van Alexandra Robbins, oud-student aan Yale, dat twee jaar na Rosenbaums onthulling uitkomt, blijkt echter dat de leden op die bewuste avond op de hoogte waren van de indringer en daarom expres dergelijke taal uitsloegen.

Het is in zo’n situatie uiteraard lastig te zeggen wie de waarheid spreekt. Wel is het zo dat ook

gens gedurende een jaar twee keer per week bij elkaar. Op zulke bijeenkomsten worden de diepste geheimen onthuld en seksuele ervaringen gedeeld. Deze sessie wordt geleid door Uncle Toby, zoals de functie van de voorzitter heet. Ieder jaar ontstaat er een soort van hechte jaarclub. Als de inwijding voltooid is, krijgen de leden een bijnaam. Zo droeg George H.W. Bush, de bijnaam Magog, een naam die gegeven werd aan het lid met de meeste seksuele ervaring. Zijn zoon kreeg de bijnaam Temporary oftewel de

Skull and Bones is een exclusief dispuut waar je niet zomaar lid van wordt. Per jaar worden er slechts vijftien nieuwe leden toegelaten, allen uit het laatste jaar van de universiteit van Yale. Bij selectie wordt voornamelijk gelet op afkomst en bloedlijn. Zo waren voor George W. Bush zijn vader, voormalig president George H.W. Bush en opa Prescott Bush, al lid van de vereniging. Opvallend is dat veel leden van beide regeringen Bush oude maatjes zijn uit het dispuut.

Over organisaties als Skull and Bones wordt veel geschreven en beweerd. De leden zelf laten echter nooit wat los, waardoor journalisten meestal al snel vervallen in mistige samenzweringstheorieën. Een enkeling is het gelukt de sociëteit, bekend als ‘de Tombe’, binnen te dringen. Zo claimt journalist Ron Rosenbaum in 2001 een ceremonie vast te hebben gelegd met een nachtzichtcamera.

Op deze video is een man te zien Naar aanleiding van dit opmerkelijke voorval, dat overigens ook die doorgaat voor niemand minder dan alumnus George Bush. op YouTube te bewonderen is, laaide de discussie weer op. Van- Deze man roept de weinig verhullende woorden: ‘Ik ga je in je kont advertenties

De rest van de mensheid wordt weggezet als barbaren. Het getal zou ook kunnen verwijzen naar Genesis 3:22 waarin staat dat de mens gelijk is aan God. Een andere mythe rond Skull and Bones is dat de Bonesmen verwoede verzamelaars zouden zijn van schedels en botten van bekende personen. Zo zouden de botten van Martin van Buren, de achtste president van de Verenigde Staten, in de Tombe opgeslagen liggen. Ook de schedels van het legendarische Indiaanse opperhoofd Geronimo en van Pancho Villa, de bekende leider uit de Mexicaanse revolutie, zouden zich op de sociëteit bevinden.

Waar of niet waar, Skull and Bones is alles behalve een standaard studentendispuut. De student die gemarteld werd door de politie na het stellen van een vraag over het dispuut aan John Kerry, toont aan dat er in de Tombe zaken gaande zijn die het daglicht wellicht niet kunnen verdragen. Hoe de vork precies in de steel zit zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen; de Bonesmen zwijgen als het graf.

andere bronnen melding maken van geheimzinnige rituelen in de Tombe. Zo schijnt de inwijding te beginnen met het binnendragen van de kandidaat in een grafkist.

Vervolgens wordt hij neergezet in ‘de heilige kamer’. Deze kamer is gemerkt met het nummer 322 en een Duitse tekst, in vertaling: ‘Wie was er idioot, wie was een wijze man, bedelaar of koning? Arm of rijk, dood is iedereen gelijk.’

De nieuwe leden komen vervol-

tijdelijke.

Er zijn enkele ideeën over de symbolische betekenis van het getal 322 in ‘de heilige kamer’. Waarschijnlijk refereert het aan het jaar 322 voor Christus, waarin de filosoof Aristoteles overleed.

In dit jaar kreeg Eulogia, de godin van de welbespraaktheid, een plaats in het Pantheon te Rome.

De Bonesmen, zoals de leden in de volksmond heten, noemen zichzelf ook wel Ridders van Eulogia.

Wil je meer lezen over de samenzweringstheorieën, lees dan het boek America’s Secret Establishment van Anthony C. Suttun. De schrijver beweert in dit boek dat de Bonesmen de wereld beheersen en werkelijk achter elke historische gebeurtenis zitten; van de Russische revolutie tot de opkomst van de Nazi’s. Meer samenzweringstheorieën rond de Bonesmen vind je op: http://www. parascope.com/articles/0997/skullbones.htm. Een iets genuanceerder beeld vind je in het boek Secrets of the Tomb. Skull and Bones, the Ivy League and the Hidden Paths of Power, door Alexandra Robbins.

Edo Grevers

’s Morgens een doodskist op je schouder, ’s middags college Studentendraagvereniging Ferentes [HET BESTE VAN APRIL] Je hoort er steeds meer over: studenten die werkzaam zijn als kistendragers tijdens begrafenissen.

Dat is weer eens wat anders dan vakkenvuller bij de Albert Heijn of callcentermedewerker. Maar wat is nou precies de aantrekkingskracht van iets waar een zekere luguberheid omheen hangt? De SK sprak met Bram van der Laan, oprichter van studentendraagvereniging Ferentes uit Utrecht. Ferentes is een vereniging die bestaat uit jongens tussen 20 en 25 jaar waarop een beroep kan worden gedaan als er een begrafenis is en een kist moet worden gedragen.

Bram heeft zelf de vereniging opgericht. Het regelen van uitvaarten werd hem met de paplepel ingegoten, want zijn ouders zaten ook al in de branche. Het werkt blijkbaar aanstekelijk: ‘Negentig procent van de jongens die we in dienst hebben, hebben we aangenomen via de jongens die we al in dienst hadden.’ Ook heeft Ferentes meerdere vestigingen. ‘Iedere keer dat we in een nieuwe stad openen, gaat het vinden van dragers een beetje moeizaam. Maar onze werknemers maken andere mensen snel enthousiast.’

Enthousiast. Om een kist te dragen.

Het klinkt in de oren van een leek misschien een beetje vreemd. Wat is de aantrekkingskracht van kisten dragen precies? ‘Dat zijn eigenlijk drie punten. Wat voor de meeste studenten gewoon belangrijk is, is dat het lekker veel en snel verdient. Ten tweede is het heel flexibel. Je hoort drie dagen van tevo-

ren wanneer je aan het werk moet en je kunt het goed inpassen met je colleges. De wisselende roosters maakt dit baantje voor veel studenten aantrekkelijk. Ten derde is het veel origineler dan vakkenvullen bij de Albert Heijn. Het is echt betekenisvol werk.’

Allemaal leuk en aardig, maar het feit is en blijft dat je een kist draagt met een dood lichaam erin.

De doorsnee student vindt dat toch vrij luguber. Hoe kijkt Bram hier tegenaan? ‘Ja, in het begin is het natuurlijk eventjes wennen. Maar wij staan eigenlijk heel ver van alle rouw af. Wij zijn heel veel bezig achter de schermen van de plechtigheid. En als we voor de schermen staan, zijn we eigenlijk alleen maar bezig met ons werk. We komen niet in contact met de familie dus het staat eigenlijk vrij ver van ons af.’

Bijbaantjes geven vaak een soort sociaal prestige. Hoe origineler het bijbaantje, hoe groter de waardering voor het werk dat je doet. Maar hoe zit dat bij kistendragers? Wat voor reacties krijgen jullie als jullie, tijdens het uitgaan in de kroeg bijvoorbeeld, vertellen dat je kisten draagt voor de kost? Bram: ‘Mensen hebben vaak eerst zoiets van: huh?

Ze reageren vaak ongelovig, maar als ze dan uitlegt hoe alles werkt dan hebben ze er meestal wel begrip voor en dan vinden ze het een leuke bijbaan.’

En hoeveel tijd ben je er ongeveer aan kwijt per week? ‘Je moet rekenen op zo’n tweeënhalve werkdag per week. Maar zoals ik al zei, het is een heel flexibele bijbaan. Er zijn niet veel bijbaantjes die zo flexibel zijn als deze.’

Snel geld verdienen en flexibiliteit klinkt een student als muziek in de oren. Maar zijn er dan ook mindere kanten van dit baantje? Bram twijfelt. ‘Die kan ik zo snel niet bedenken. Je zit vaak te wachten. Je moet dit baantje in ieder geval niet gaan doen als je zelf niet met de rouw van andere mensen kunt omgaan, als je het jezelf teveel aantrekt. Het komt wel eens voor dat er iemand afhaakt omdat het niets voor hem is, maar je raakt wel snel aan de sfeer gewend.’

Goed, je moet het dus wel aankunnen. Heb je nog speciale eigenschappen nodig die anderen niet bezitten? Bram vertelt dat een kistendrager ten eerste altijd op tijd moet komen. Dat je om acht uur gewoon helemaal fris geschoren klaar moet staan, ook al heb je de avond daarvoor tot diep in de nacht in de kroeg gehangen. Verder moet je er altijd netjes en verzorgd uitzien.

‘En,’ voegt Bram toe, ‘je hoeft geen saaie piet te zijn, maar je moet wel op de juiste momenten serieus kunnen zijn.’

Ga je zelf ook meer nadenken over de dood door zo intensief bezig te zijn met uitvaartverzorging? ‘Ja, je maakt natuurlijk heel veel uitvaarten mee. Zo’n vier of vijf per week.

Je krijgt in ieder geval wel een goed beeld van hoe een uitvaartplechtigheid eruit ziet of eruit hoort te zien.

En daar ga je toch automatisch een zekere waarde aan hechten. Dus ik kan me voorstellen dat het onder kistdragers meer speelt dan onder gewone studenten.’

Lisanne Wieringa

11

Groninger Studentenkrant | Juli / Augustus 2010

MEER

Studententaal Een lekker warm FOKKING wij-gevoel [HET BESTE VAN DECEMBER]

Integreren, een zware taak voor de sjaars in Groningen.

Onderdeel van het integratieproces is het leren van de vaktaal der student. ‘Nog geregeld gisteren?’, ‘Voor tien euri naar de pleuri gaan in de Blauwe!’ en ‘De hele dag lopen soggen’ dien je te kunnen ontcijferen.

Een tijdrovende opgave, maar na de nodige inspanning weet de gemiddelde eerstejaars student moeiteloos met de rest van de studenten mee te blaten. Studententaal, een bijzonder fenomeen om eens nader te bekijken.

Wij-gevoel

Studenten onderscheiden zich van de rest van de samenleving. Ze vormen een subgroep met karakteristieke kenmerken, waarvan hun taalgebruik er één van is. Paulien Cornelisse, bekend van het boekje ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’ en specialiste op het gebied van taal vertelt: ‘Elke subcultuur probeert dingen te doen om zich te onderscheiden van de rest van de samenleving.

Dat gebeurt bijvoorbeeld door kleding, maar ook door taal. Als je dingen zegt die anderen niet begrijpen of zelf niet zouden gebruiken, creëert dat een lekker warm wij-gevoel. Misschien dat dat voor studenten extra belangrijk is, omdat ze allemaal net uit het ouderlijk nest zijn gevallen.’

Blijvertjes en afvallers

Cornelisse maakte in haar studententijd zelf ook zo nu en dan gebruik van studentenwoorden: ‘Ik zei (en zeg) wel dingen als 'bizar' maar sommige studentenuitdrukkingen ben ik ook weer kwijtgeraakt, zoals het voorvoegsel 'mega' vind ik niet meer kunnen.’ De taal der student is zoals Cornelisse al aangeeft aan mode onderhevig. Zo ging je vroeger als student barren en slaplippen als je ging zuipen in de kroeg. Studenten waren muzenzonen en een behaarde borst werd een sjekplantage genoemd. Je woonde in een kast en nietstudenten waren ploerten.

Jammer genoeg zijn deze woorden uit de tijd geraakt.

Slechts een paar uitdrukkingen hebben de Dikke Van Dale weten te halen. Studentenwoorden als ontgroenen, prof en collegehengst worden tegenwoordig als algemeen beschaafd Nederlands beschouwd.

Studentenwoordenboek

Het zou zonde zijn als de woorden die niet onder het normale volk bekend worden zouden verwateren. Daarom hebben Albert Gillissen en Paul Olden gezorgd voor een blijvende herinnering aan een reeks studentikoze termen. Gillissen, nu 53 jaar, studeerde Nederlands in aan de Universiteit Leiden.

‘We hebben in elke studentenstad universiteiten en hogescholen gevraagd een aantal maanden typische uitspraken van studenten te verzamelen. Die uitdrukkingen hebben we samengevoegd tot een boek’ vertelt Gillissen. Het boek werd een groot succes. Door heel Nederland werden zo’n 20.000 exemplaren verkocht. ‘Bij een afstudeerfeestje behoorde ons boek tot één van de

standaard cadeaus.’

De Lullo’s

‘Een deel van de door ons beschreven woorden worden ook vandaag de dag nog gebruikt’ weet Gillissen te vertellen. Het is een bron voor inspiratie. Ook bij Jiskefet komen woorden van Gillissen en Olden terug. Jiskefet maakte met de Lullo’s een persiflage op corpsballen.

Van Binsbegen, Kerstens en Kamphuijs, een stel lamme studenten die niets anders doen dan slapen en zuipen.

In hun sketches passeren tal van studententermen de revue, met als meest legendarische uitspraak: ‘Hé Lullo, nog geneukt?’

Lettergrepen en afkortingen

Het ontstaan van nieuwe woorden gebeurt altijd en overal. Zo heeft elke studentenstad zijn eigen woorden voor regionaal gebruik.

In Wageningen wordt bijvoorbeeld een lokale Wageningse jongere een Wajo genoemd. Andere woorden zijn door heel Nederland te gebruiken. Deze kunnen worden ingedeeld naar manier van ontstaan. Zo wordt er gebruik gemaakt van lettergreepwoorden waar stufi (studiefinanciering) en constibo (constitutieborrel) toe behoren. Ook is het afkorten van woorden (aspi en corpo) een veel voorkomende ontstaanswijze van nieuwe studententermen.

ABNORMALE

KORTINGEN!

Het bos aan bonnen met dikke kortingen groeit gestaag vanwege het overweldigende succes. Graag gedaan.

Daarom bundelen we ze nu maar even op een overzichtelijke manier.

Het mag duidelijk zijn, lees de SK en eet als een koning met de beurs van een pauper! We bedekken nu de hele dag, van lunch tot diner tot borrel.

De SK zorgt voor u! Eet smakelijk en proost.

LUNCH

Groen

Winnaar van deze maand is Groen met een absurde korting op maaltijdsalades bij de lunch. Van 13,50 voor een fokking 7,50. Ideaal voor de zomer. Als je met de vorige bon heen bent geweest weet je dat Groen een luxe high-end lunchroom is. Nu kun je eindelijk lekker rijk doen voor bijna de helft van het geld. Laat je niet meer afschepen met een klef duur broodje in de Harmonie, ga Groen! (beste maaltijd salades van Groningen!)

DINER Tapasco

Groningens beste Tapas restaurant gooit er weer een aanbieding tegenaan waarvan we afvragen hoe het uit kan. Waarschijnlijk iets met slavenarbeid. Van 22,50 voor een lousy 12,50 krijg je in drie gangen totaal tien (!) verschillende tapas. Geen goedkope troep maar een goede mix met vlees, vis en groentejuweeltjes. Wat je precies krijgt is een verrassing! Eigenlijk net als de afgelopen maanden maar iets goedkoper nog nu. Het zou fideel zijn de tent te belonen door een goede wijn te bestellen. Anders gaat die zaak nog failliet aan deze bonnen.

Kortingsbon Laat je voor 14,95 in plaats van voor 25 euro verrassen met een 4-gangen menu met allerlei verschillende tapas. Vegetariër of iets dergelijks? Valt te regelen! Graag reserveren, dan ben je zeker van je plek

14,95 Euro Deze bon is alléén geldig bij Tapasco Groningen op zondag t/m woensdag Geldig t/m 31 oktober Haddingedwarsstraat 3 www.tapasco.nl

DINERBON van € 20,- voor € 12,50 Voorgerecht, keuze uit:

Hoofdgerecht, keuze uit:

Guacamole de ‘Plaza de Pescado’ Overheerlijke avocadopuree met tortillachips

Costillas de la ‘Costa Mexicana’ Onze befaamde spareribs, op eigen wijze bereid met ketjap en kaneel.

Met friet en salade.

Allitas de pollo Gefrituurde kippenvleugeltjes.

Champiñones en mayonesa Sappige champignons met knoflook in een zachte roomsaus.

Bralkoningen

Cornelisse vindt studententaal diep-fascinerend. ‘Ik vind het altijd leuk als er één of andere subcultuur is waar ze dingen anders zeggen dan ik. Regelen vind ik bijvoorbeeld erg leuk, maar ik zat niet bij een vereniging, dus dan komen dit soort dingen minder snel tot je.’ Bij studentenverenigingen vind je inderdaad over het algemeen de actievere gebruikers van studententaal. Met veel geschreeuw en geblaat worden de meest ongangbare woorden gepresenteerd. Leden lijken er een competitie van te maken wie de titel bralkoning voor zijn rekening mag nemen.

DINER

Creatief communiceren

Hopskotch

Iedereen gebruikt de studententaal op zijn eigen manier en heeft zijn eigen stopwoordjes en zinnen.

Cornelisse heeft als favoriete uitdrukking uit haar studententijd: daar mag ik het wel op. ‘Plat en daarom heel grappig’ zegt ze. Met z’n allen zorgen we zo voor creatieve manier van communiceren die leidt tot de meest bijzondere samenstellingen.

Tessa Nijland

Cantina Mexicana

Little Mexico aan de Vismarkt stelt u ook weer in de gelegenheid goedkoop te eten.

Gedurende de hele zomer een voorgerecht én een hoofdgerecht van 20 euro voor 12,50. Check de bon rechts. Het is inderdaad haast verdacht goedkoop, maar we hebben á la ‘mystery guest’ geproefd en het is zeer wel te eten. SK staat voor kwaliteit.

PUB

Deze bon is nieuw en we zijn benieuwd of het gaat werken. Groningen heeft eindelijk weer een international pub van enig statuur. Waar kon je de afgelopen jaren tenslotte een goede English Pint drinken? Om te vieren dat we weer kunnen “pubben”, een lekkere korting op alle Pints bij Hopskotch. Normaal gesproken is een goede Pint vrij duur maar dit stelt de clichématige arme student ook in staat eens een goede international pub te bezoeken. We wensen deze nieuwe pub veel succes!

Deze bon is alléén geldig bij Cantina Mexicana Groningen Op zondag t/m woensdag Geldig t/m 31 oktober 2010 Vismarkt 50

Chimichanga Laagjes maïsmeeltortilla’s gevuld met gehakt, tomatensaus en zure room of oesterzwammen met champignons, maïs, paprika, tomatensaus en zure room. Beide gegratineerd met kaas. Geserveerd met een salade, guacamole en rijst.

Nachos ‘Toluca’ Schotel met warme tortillachips, naar keuze met kaas of gekruid rundergehakt of kip, gegratineerd met kaas en bestrooid met stukjes gemarineerde tomaat, guacamole, zure room en rijkelijk bedekt met ijsbergsla. Geserveerd met rijst en bonen.

12

Groninger Studentenkrant | Juli / Augustus 2010

Nozzman

www.nozzman.nl

Kortingsbon Laat je voor 14,95 in plaats van voor 25 euro verrassen met een 4-gangen menu met allerlei verschillende tapas. Vegetariër of iets dergelijks? Valt te regelen! Graag reserveren, dan ben je zeker van je plek

14,95 Euro Deze bon is alléén geldig bij Tapasco Groningen op zondag t/m woensdag Geldig t/m 31 oktober Haddingedwarsstraat 3 www.tapasco.nl

Voorgerecht, keuze uit:

Hoofdgerecht, keuze uit:

Guacamole de ‘Plaza de Pescado’ Overheerlijke avocadopuree met tortillachips

Costillas de la ‘Costa Mexicana’ Onze befaamde spareribs, op eigen wijze bereid met ketjap en kaneel.

Met friet en salade.

Allitas de pollo Gefrituurde kippenvleugeltjes.

Champiñones en mayonesa Sappige champignons met knoflook in een zachte roomsaus.

Deze bon is alléén geldig bij Cantina Mexicana Groningen Op zondag t/m woensdag Geldig t/m 7 juli Vismarkt 50

Chimichanga Laagjes maïsmeeltortilla’s gevuld met gehakt, tomatensaus en zure room of oesterzwammen met champignons, maïs, paprika, tomatensaus en zure room. Beide gegratineerd met kaas. Geserveerd met een salade, guacamole en rijst.

Nachos ‘Toluca’ Schotel met warme tortillachips, naar keuze met kaas of gekruid rundergehakt of kip, gegratineerd met kaas en bestrooid met stukjes gemarineerde tomaat, guacamole, zure room en rijkelijk bedekt met ijsbergsla. Geserveerd met rijst en bonen.

Kleurrijk in een grauw bestaan [HET BESTE VAN FEBRUARI] De Martinitoren slaat vijf keer. Terwijl de kroegen langzaam leeglopen zoekt hij alleen zijn fiets op. ‘Weer niet...’, denkt hij, terwijl hij zijn slot opendraait en weet dat voor hem de avond hier eindigt. Waar hij tot aan zijn zestiende jaar naar uit heeft gekeken lijkt - nu hij twintig is zijn grootste frustratie te worden.

Hij is niet lelijk, volgt de mode en verandert z’n kapsel altijd mee met David Beckham. Stappen is voor de onwetende conformist geen pretje.

Eerder die dag overtuigde hij een hardwerkende vrouw - die hij beter kent als ‘zijn moeder’ - ervan dat ze driekwart van haar maandloon naar Men at Work moest brengen om het geluk van haar zoon te waarborgen.

Die avond kan hij zich niet inhouden en hijst zich al vroeg in zijn nieuwe tenue om in de loop van de avond nog wat complimentjes te ontvangen van oplettende, maar vooral beleefde, vrouwelijke huisgenotes. Gesterkt door positieve impulsen gaat deze soldaat met volle vertrouwen naar de Peperstraat waar hij met zijn lotgenoten heeft afgesproken voor het Feest. Eenmaal binnen hangt hij zijn jas op.

Daar staat hij dan. Een foeilelijk fel Replay shirt dat vergelijkingen vertoont met het oude stand-by scherm van Nederland 1. Een veel te strakke low-waist broek met ritsjes en vale stukken op plaatsen waar dit totaal niet nodig is.

Omhoog gehouden door een in Turkije aangeschafte Armani riem met een gesp die qua grootte veel weg heeft van een gietijzeren fotolijst. Ondanks de omvang lijkt

de riem niet te kunnen voorkomen dat een Björn Borg boxershort met vermoede opzet over het randje gluurt. Hagelwitte Lacoste schoentjes die het nog geen zomer overleven completeren de outfit. Zijn maten reageren enthousiast.

Vol zelfvertrouwen paradeert hij met zijn borst vooruit naar de bar. Hij ziet zic hzelf al staan. In één hand een biertje terwijl de andere licht gebogen op de bar leunt. Ietwat aangespannen zodat de minuscule lijnen op zijn arm samen met de schaduw van het licht een soort van beginnende spierbal vormen.

Dan ineens beklimmen hem de rillingen. Er is geen plek aan de bar.

Dit betekent geen directe plek om heen te lopen en dus geen zekerheid. Zijn improvisatievermogen laat hem in de steek en hij draait zich vragend om naar zijn knechten. Er ontstaat een onzekere sfeer in de groep, terwijl zij de doorstroom van het looppad stilleggen. Waar moeten ze nou gaan staan?

Gelukkig ontstaat er vlakbij een klein gaatje waar ze zich met de hele groep ongemakkelijk in persen.

Het volgende probleem dient zich echter alweer snel aan. Waar laat hij zijn handen? Wegens de drukte is het bier nog niet gearriveerd en sinds het rookverbod kan hij een pakje Marlboro ook niet als stressbal gebruiken. Hij twijfelt tussen ‘relaxt’ in de zakken of ‘stoer’ over elkaar. Terwijl zijn vrienden uit paniek naar hun Nokia hebben gegrepen, besluit hij tot het laatste en probeert zijn

bovenarmen vorm te geven door zijn spierballen met de knokkels van zijn andere hand omhoog te duwen.

Bart van der Leij

van € 20,- voor € 12,50

COLUMN

DINERBON

Een aangereikte Amsterdammer brengt verlichting.

Hij recht zijn rug.

Laat de vrouwen nu maar komen. Samen met zijn vrienden verwondert hij zich over het schoon dat voorbij komt terwijl ze voor de zoveelste keer de weinige succesverhalen uit het verleden oprakelen teneinde elkaar te sterken.

Het is inmiddels 01:30. Hij is nog niet aangesproken. Misschien zien ze hem niet? Hij moet de aandacht trekken. In een uiterste poging knijpt hij een passerend meisje in haar kont. Compleet murw geslagen door betastingen van dit kaliber - waar iedere redelijk uitziende vrouw herhaaldelijk doelwit van is op een gemiddelde stapavond - reageert ze niet. Hoewel de mensen links en rechts tegen hem aanduwen voelt hij zich alleen.

Terwijl hij vanavond dacht te zijn voor vrouwen wat drank is voor Amy Winehouse sluit ook die nacht niemand haar mond om zijn fles. Hij grijpt terug naar het enige houvast die er op deze momenten altijd voor hem is en leunt met zijn rug tegen die voor hem zo vertrouwde muur.