SK November 2010

www.studentenkrant.org | jaargang 27 | nummer 3 | November 2010 | De enige onafhankelijke studentenkrant van Nederland.

Cultuur

pagina 3

De beste alternatieven voor PathĂŠ en Mustsee

Muziek

Sivert Høyem

pagina 13

Rechtszaak

pagina 15

Sinterklaas blikt terug op vuurincident

Studentenkrant Groninger

DE MOOISTE

2

Groninger Studentenkrant | November 2010

3

Groninger Studentenkrant | November 2010

Filmpje kijken?

Indien de grote Hollywood producties (weer) niet om naar huis te schrijven zijn, of je plotseling een visuele, culturele boost nodig denkt te hebben, sta dan eens stil bij de drie filmhuizen die Groningen rijk is. De ware filmliefhebber weet ze natuurlijk al lang en breed te vinden, maar voor de onwetenden bezocht de SK ze nog eens alle drie. De grotere producties kun je wat ons betreft zonder gêne downloaden, maar voor een fijn avondje uit, neem je je date natuurlijk een keer mee naar een van de sfeervolle, kleinere filmgelegenheden.

RKZ-bios Emmastraat 15 Op slechts tien minuten fietsen van het centrum, in de wijk Helpman, ligt De RKZ-bios. Dit knusse filmhuis bestaat dit jaar alweer dertig jaar, en wordt draaiende gehouden door een enthousiaste groep van zo'n twintig vrijwilligers, die tevens allen bewoner zijn van het Oude RKZ. Ter gelegenheid van het jubileum hielden ze eind oktober een filmfestival, waarin ze veertien films vertoonden in vier dagen. Dit is veel voor de RKZ-bios, gezien ze normaliter op twee avonden in de week, zaterdag en maandag, maar één film vertonen.

Voornamelijk arthouse, maar ook soms populairdere films, zijn aan de Emmastraat te bewonderen voor een wisselend aantal filmliefhebbers. Marco (33), een van de vrijwilligers, studeerde filosofie aan de RuG en is verantwoordelijk voor de programmering.

Hij probeert films uit te zoeken die hem interessant lijken op basis van kritieken en trailers. Naar eigen zeggen zijn dat films die “doorgaans te arthouse voor Pathé zijn, en te commercieel voor ForumImages.” Hij vindt het belangrijk dat er in de RKZ-bios vooral Groninger premières vertoond worden.

Bewoners en mensen uit de wijk behoren tot de vaste bezoekers, maar ook studenten en stadjers

weten de bios steeds beter te vinden. De films worden afgespeeld in de enige zaal, die een leuke, intieme sfeer heeft en 57 comfortabele zitplaatsen rijk is. De 35 mm filmprojector verricht daar uitstekend werk en het geluid (dolby) is eveneens prima in orde.

En ja.. wie wil er nou geen bioscoop in huis? De huiskamerstijl was vroeger nog duidelijker te zien aan de bijzondere zitplaatsen: “Vroeger namen mensen zelf stoelen mee, maar inmiddels staan er keurige bioscoopstoelen met bekerhouder. Die hebben we gekregen van Pathé, maar zijn nog in prima staat”, aldus Marco.

Vera Zienema Oosterstraat 44 Dat Vera voornamelijk bekend staat om haar muziekoptredens mag duidelijk zijn. Zo'n vijf keer per maand wordt de muziekzaal echter in tweeën gesplitst, en omgetoverd tot een intiem bioscoopzaaltje, inclusief rode gordijnen en filmliefhebbend publiek.

Zo'n veertien Zienema vrijwilligers, die vaak meekijken van achter de bar, zorgen ervoor dat vier à vijf keer per maand een film te zien is in de Vera. Jorine Witte (24), studente Kunsten, Cultuur en Media aan de RuG, is inmiddels alweer vier jaar vrijwilligster.

Ze gaat nu over de programmering. Zorgvuldig kiest ze het programma uit, en probeert ervoor te zorgen dat ook in Vera regelmatig Groningse premières een feit zijn.

Hiervoor heeft ze nauw contact met de RKZ-bios, zodat ze elkaar niet voor de voeten lopen. Compromissen sluiten hoort hierbij, aangezien ze soms dezelfde films

willen vertonen. Volgens Jorine “doen muziek- en drugsfilms het altijd goed”, en zijn ze bij Zienema doorgaans “nog iets experimenteler dan bij de RKZ-bios.”

Contact met ForumImages is er ook. Tijdens de Groningse editie van het IFFR draaien ze bij Zienema namelijk een deel van het programma. In de afgelopen editie, begin dit jaar, was dit onder andere een documentaire over The White Stripes. Met Amnesty International bestaat er een speciaal soort samenwerking; zij zorgen voor de films in de reeks Movies That Matter, die momenteel maandelijks worden getoond, en vooraf worden gegaan door een inleiding, of achteraf een discussie hebben.

In de zaal staan zo'n tachtig houten stoelen, alle voorzien van een kussentje voor een comfortabel zitvlak. Bij grote belangstelling

komen er wat barkrukken bij, zodat iedereen een plekje heeft. Ook bij Zienema doet een 35 mm projector dienst en is het geluid goed.

Niet geheel verrassend, aangezien het in feite een doorgewinterde muziekzaal is. Er zit een bar vast aan de zaal, waar allerlei drankjes tot je beschikking staan.

Om half negen gaat de voordeur open, en om negen uur begint de voorstelling. Voor de voorstelling daadwerkelijk begint, kun je nog even chillen in De Kelderbar.

Voor een kaartje betaal je € 4,50 + (eventueel) een maandkaart van € 1. Reserveren is mogelijk, en aan te raden indien je zeker wilt zijn van een kaartje.

In november kun je onder meer A Somewhat Gentle Man (9 november) en The Secret of Kells (16 november) bewonderen aan de Oosterstraat. Zie voor het gehele programma vera-groningen.nl.

Bij de RKZ-bios betaal je voor een kaartje standaard slechts € 4.50, en kun je een 10-rittenkaart kopen voor een schamele €30,00.

Doorgaans begint om half negen de kaartverkoop, en rond negen uur de film. Reserveren is niet mogelijk. Wat betreft hapjes zijn er chips en andere knabbels. Bijzonder is dat ze biologische versnaperingen aanbieden.

Deze maand kun je onder meer de science-fiction film Welt am Draht (13/15 november, let op: 20:00), en het drama Un Homme qui crie (20/22 november, 21:00) aanschouwen in dit gezellige filmhuis. Zie voor het overige programma rkzbios.nl

ForumImages Hereplein 73 ForumImages is het bekendste, en tevens grootste filmtheater in Groningen. Voorheen aan de Poelestraat gevestigd, en momenteel, tot het Groninger Forum een feit is, aan het Hereplein in de oude Camerabioscoop. Met een dagelijks programma en een terras, is ForumImages meer dan arthouse films alleen. Een hapje eten, of enkel een drankje buiten in de zon, is hier namelijk ook uitstekend mogelijk. Ze zijn naar eigen zeggen “op weg naar iets nieuws”, waarbij ze “nu al meer gaan doen met arthousefilm, fotografie en

multimedia.”

De drie zalen met degelijke stoelen zorgen ervoor dat er ruim voldoende plaats is voor de fanatieke cinefiel. Naast de normale programmering heeft ForumImages nog een aantal jaarlijks terugkomende evenementen. Zo organiseerde ForumImages begin oktober het Viva la Focus! Dutch Mobile Film Festival, en is er deze maand onder meer het Franse filmfeest, Ciné Premières festival (3 t/m 10 november), te bezoeken.

Het kleine zusje van het Interna-

foto: Jan Luursema tional Film Festival Rotterdam (IFFR), de Groningse editie, trekt jaarlijks ook veel bezoekers en zal begin 2011 weer plaatsvinden.

Mireille akkerman (21), studente Talen en culturen van het MiddenOosten (TCMO), gaat regelmatig naar ForumImages. “Ten eerste omdat er andere films draaien dan in de standaardbioscopen zoals Pathé, en ten tweede omdat ik gek ben op films waar je over moet nadenken.” Over de type films die ze leuk vindt zegt ze: “Buitenlandse films spreken me

erg aan, en dan met name die over het Midden-Oosten”. Ook de sfeer speelt mee voor Mireille: “De arti sfeer die er hangt vind ik stiekem toch wel leuk”. Ze overweegt nu een strippenkaart te kopen omdat ze weer vaker wil gaan.

Als student betaal je voor een kaartje € 6,80, en voor de fervente filmliefhebber is er de mogelijkheid om een tienrittenkaart te kopen voor € 63,00. Café ForumImages is elke dag geopend vanaf 11.00 uur, en er is een dagelijks programma vanaf 13:00.

Arthouse films zijn de regel, met zo nu en dan overlap met de programmering van Pathé. Kijk voor de actuele programmering op forumimages.nl.

De SK verloot zes keer twee kaarten voor degenen die de meest fantastische 100-woordenverhalen insturen naar filmpjekijken@ studentenkrant.org . Een daarvan wordt geplaatst in de volgende SK. Robin van der Sar

Wil je reageren? Stuur een email naar r.van.der.sar@studentenkrant.org

advertentie

Colofon

Redactie: De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van tienduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen

Hoofdredactie:

Randy Martens hoofdredactie@studentenkrant.org

Eindredactie:

Robin van der Sar eindredactie@studentenkrant.org

Vormgeving:

Jacob Roel Meijering

Illustraties:

Tobias Rutteman

Amarins Hielkema Huub Kappert Liesbeth Kauw Bart van der Leij Carolien Lindeman Randy Martens Jacob Roel Meijering Tessa Nijland Tom Plat Tobias Rutteman Robin van der Sar Mirre Terpstra Roy de Vries Lisanne Wieringa

Webmaster:

Carolien Lindeman

Fotografie:

Jan Luursema www.janluursema.nl Ewoud Rooks www.erooks.nl Eveline Vaessen

Coverfoto:

Ewoud Rooks

Met dank aan: Bandirah Mark Retera

KRINGLOOPWINKEL

Drukwerk:

DE ROMMELMARKT

Grafische Industrie de Marne

Bestuur:

Voorzitter: Mirre Terpstra Penningmeester: Roy de Vries Huub Kappert Bart van der Leij Randy Martens Jacob Roel Meijering bestuur@studentenkrant.org

Adres:

Groninger Studentenkrant Sint Walburgstraat 22C 9712HX Groningen www.studentenkrant.org

WWW.KRINGLOOPWINKEL GRONINGEN.NL Dinsdag: Woensdag: Donderdag: Vrijdag: Zaterdag:

Openingstijden 10:00 - 17:00 10:00 - 17:00 10:00 - 17:00 10:00 - 17:00 10:00 - 17:00

Boterdiep 63 Adres: Rolderstraat 9 Boterdiep 63 9712 LK Groningen 9401 AM Assen

9712 LK Groningen

www.kringloopwinkelderommelmarkt.nl telefoon: 06-57738816 050-3184547

4

Dress to impress

Trots paradeerde ik rond in de hallen van Frans Maas, actief op zoek naar modemissers. Totdat ik op een gegeven moment een vinger mijn kant op zag wijzen.

Oeps! Er lag een schuldbewuste blik in de ogen van het meisje dat bij de wijzende vinger hoorde. Één van de schaarse momenten waarop ik me besefte dat ik zelf ook over de tong ga. De nooitnaar-mensen-wijzen-les van haar moeder was haar waarschijnlijk even ontschoten.

In het voorbijgaan heb ik haar nog gevraagd wat ze van mijn outfit vond. De muziek van de Memphis Maniacs, en het geluid dat ze daarmee bij het publiek creëerden, kwam de verstaan-

baarheid helaas niet ten goede.

Haar mening bleef ergens in de lucht zweven.

De jurk hangt nu weer in mijn kast, netjes naast een broek die ik op de middelbare school welgeteld twee keer gedragen heb.

Een clownsbroek vond de hunk uit mijn klas het kledingstuk in kwestie. Als poging tot populariteitsstijging bij de rest van de klas moest dit luidkeels verkondigd worden. Misschien steeg hij bij de rest in aanzien, bij mij daalde hij in rangorde, evenals de broek overigens.

Door de jaren heen is mijn zelf-

Tessa Nijland

Eerlijk toegegeven ben ik zelf geen echte galaganger. Waar anderen gaan voor kwaliteit, prijzigheid en lang, ga ik al snel voor goedkoop, vervangbaar en kort.

Voor dit gala had ik voor veertig euro een jurkje aangeschaft. Gewoon, bij de H&M. Toch haalde ik er naar mijn idee de galadrempel mee.

Sinterklaas voor de rechter

COLUMN

Het lustrumgala van Dizkartes is een roddelcircuit bij uitstek. Hoewel ik over het algemeen niet echt van het roddelen ben, betrapte ik mezelf erop dat ik een opmerking hier en daar niet kon onderdrukken. Jurken gingen over de tong zoals de hoedjes op prinsjesdag.

Zo dramatisch als de hoed van Sabine Uitslag liepen ze links en rechts langs me heen. Dikke mensen in krappe jurken, dunne mensen in soepjurken, hoerenjurkjes, bruidsjurken en zomerjurkjes, niets was te gek.

Groninger Studentenkrant | November 2010

vertrouwen wat gestegen en het belang van andermans mening wat gedaald. De broek is inmiddels een paar maten te klein en te ouderwets om er mee te bewijzen inmiddels mijn eigen weg te gaan.

Met mijn jurk kan ik dat punt nog wel maken.

illustratie: Tobias Rutteman

Tenzij ik er voor het volgende gala al weer op uitgekeken ben en een goedkoop nieuw H&M’etje vind.

Wil je reageren? Stuur een email naar t.nijland@studentenkrant.org

advertentie

“In mijn Leidse master leerde ik al tot de kern te komen.”

Archaïsch In onbruik geraakt taalgebruik, kan behalve amusante situaties opleveren, ook blijk geven van een rijk vocabulaire. Zo kan ‘deerne’ een prima vervanging zijn van ‘meisje’ in bepaalde gesprekken, en kan ‘iemand regelen’ verruilt worden voor het charmante ‘iemand het hof maken’. Nu is het wel zaak je publiek aandachtig uit te kiezen, en niet te pas en te onpas archaïsch te oreren. In presentaties en discussies doen verouderde woorden en zegswijzen het dikwijls goed, hetzij door de ander van zijn à propos te brengen, hetzij door je retorische excellentie kracht bij te zetten, en zo oplettendheid te weeg te brengen. Wel met mate uiteraard. De kunst is om die woorden, uitdrukkingen of gezegden te kiezen, die de meeste mensen wel eens gehoord hebben, of enigszins kunnen thuisbrengen, maar die ze zelf zelden tot nooit gebruiken. De SK helpt je een handje door maandelijks je archaïsche vocabulaire uit te breiden dan wel nieuw leven in te blazen.

Woord : • Kin•ne•sin•ne Betekenis (volgens Van Dale): afgunst, jaloezie. Dit schitterende woord is ontleend aan het Jiddische kinnesinne, gevormd uit het Hebreeuwse qina ‘afgunst’ en sina ‘haat’. Waarschijnlijk was het Jiddische woord oorspronkelijk een nevenschikking: ‘kinne en sinne’, vergelijkbaar met het Nederlandse ‘haat en nijd’. De gegeven standaard voorbeeldzin wil ik u niet onthouden: ‘Op hun ponum zie je kinnesinne’, oftewel: op hun gezicht zie je jaloezie. Het woord werd afgelopen jaar in de Tweede Kamer blijkbaar niet helemaal begrepen; daar werd het namelijk gebuikt als werkwoord door Frans Joseph Ferdinand Maria de Nerée tot Babberich (CDA), jazeker, die ontkende dat het CDA ‘aan het kinnesinnen’ was. Willekeurige extra voorbeeldzin:

t, van Oor m e l l i e Hans-W nttraine e m e g a man deed AMRO, N B A j i den. b r in Lei e t s a m zijn

- Bij de UK bloeit de kinnesinne weelderig.

Ook je master doen in Leiden?

Kom naar de Mastermaand november.

Programma en data mastersinleiden.nl Universiteit Leiden. Universiteit om te ontdekken.

Spreekwoord, uitdrukking of gezegde: • In nauwe schoentjes Betekenis: in moeilijkheden, in een netelige situatie. Mogelijk afgeleid van het Franse être dans ses petits souliers, voor de francofiel een plekje waard in zijn/haar vocabulaire, dunkt mij. De Nederlandse variant, ‘in een lastig parket’, spreekt duizend maal minder tot de verbeelding.

Onze zuiderburen hebben reeds ingezien hoe zalig deze uitdrukking daadwerkelijk is; hij komt daar regelmatig voor in kranten, waar onder meer politici, trainers en ondernemers zo nu en dan ‘in nauwe schoentjes geraken’.Profetische voorbeeldzin:

- Mark Rutte bevindt zich in nauwe schoentjes.

Robin van der Sar

Reacties naar r.van.der.sar@studentenkrant.org o.v.v. ‘Archaïsch’.

5

Groninger Studentenkrant | November 2010

Mooiste studente van Nederland: “Ik ben niet boos!”

Apart'ja Gehuld in een dikke winterjas met de capuchon nog over haar hoofd komt Marimarth de Moor de Coffee Company binnen. De Groningse is gekomen om iets recht te zetten. Ze werd uitgeroepen tot mooiste studente van Nederland en daarna beweerden vele media dat ze boos was en dit echt nooit meer zou doen. Maar ze was helemaal niet boos, ze vertelt: “Ik denk dat je vooral alleen maar heel trots kan zijn op zo’n titel.”

“Wat ik heb meegemaakt met de media was hoogst interessant.” Nadat de website studenten.nl Marimarth namelijk als mooiste uit 280 studentes had gekozen verschenen er in De Telegraaf en de websites van onder andere de Volkskrant en het AD al snel berichten dat ze spijt had van het meedoen aan de wedstrijd. Na één telefoontje met haar bleek al dat deze beweringen helemaal niet klopten.

“Ik heb dat nooit gezegd, er werd in een radioprogramma gevraagd of ik ook negatieve reacties had gekregen en toen vertelde ik onder andere over iemand die had gezegd dat ik op Jan Smit leek.” Daaruit trokken verschillende media de conclusie dat ze spijt had van de wedstrijd. “Maar ik vond dat juist wel grappig!”

Nu nog hot Even later in de koffiezaak achter een kop jasmijnthee relativeert ze: “Als mensen me lelijk vinden dan mag dat natuurlijk, dat hadden ze ook wel gevonden als ik hier niet aan mee had gedaan. Ik word er niet warm of koud van.

Maar ik vind het wel jammer dat ik in de media word geportretteerd alsof ik me heb laten kennen.” Die nuchterheid klinkt ook door in haar visie op haar leven na de verkiezing: “Ik ben nu even hot, maar volgende week is dat wel weer over.”

Toch zijn er natuurlijk wel gevolgen verbonden aan het winnen van de wedstrijd. “Ja ik heb al een reis naar Parijs geboekt”, ze heeft

foto: Ewoud Rooks namelijk duizend euro gewonnen, “maar”, vertelt ze lachend, “ik heb het geld nog niet binnen, dat soort dingen gaan altijd een beetje langzaam.” Belangrijker zijn nog wel de vaardigheden die ze heeft opgedaan dankzij de wedstrijd. “Je moet begrijpen, dit overkwam me gewoon, en ik was verbaasd dat het interessant was wat ik te vertellen had.

Ik leerde mensen te vragen op me te stemmen en een verhaal over mezelf te verkopen.

Ik heb hier echt zoveel van geleerd.” Maar die les kwam haar niet in de koude kleren te zitten. “Het kostte me echt veel energie en ik heb stiekem ook wel een beetje gehuild, “vorige week” voegt ze er nog aan toe. “Maar begrijp me niet verkeerd, ik ben niet verbitterd hoor.”

Studie of modellenwerk?

Die indruk wekt de blijmoedige Marimarth ook niet. Al is ze zeer realistisch over haar overwinning. “Mooiste studente ben ik natuurlijk maar bij benadering, het is alleen van die mensen die toevallig bij studenten. nl ingeschreven stonden.” Toch heeft ze nu

een contract bij Maxmodels. “Volgens mij wil ieder meisje wel model worden. Voorheen durfde ik dat nooit, nu ben ik er toevallig een beetje ingerold. Maar ik ga zeker niet stoppen met studeren, volgens mij is het niet zo dat ik nu mijn geld kan gaan verdienen met modellenwerk.”

Want de schone Groningse is ook nog eens studente Internationale organisaties en betrekkingen. Een studie die mogelijk opleidt tot een baan in de diplomatie, iets wat nu mogelijk gecompromitteerd wordt door de wedstrijd, aangezien er foto’s van haar in ondergoed op het internet staan. Dat Little Princess van Oh Oh Cherso zonder al teveel hoofdbrekens halfnaakt op het internet kan staan, houdt niet in dat het voor Marimarth ook zo probleemloos is. “Ik heb gehoord dat je een vlekkeloze reputatie moet hebben als je bijvoorbeeld voor de Verenigde Naties wilt werken, maar ja misschien wil ik dat uiteindelijk wel helemaal niet doen. En wie weet schaadt het wel helemaal niet?” zegt ze hoopvol.

Het is aan!

Haar toekomstplannen zijn dus nog onduidelijk, maar Marimarth zegt wel: “Ik zou heel graag als model doorbreken, maar bekend zijn om het bekend zijn hoeft voor mij niet.”

En een ding is zeker, één bijzondere fan van tijdens de verkiezing zal in de nabije toekomst nog wel even onderdeel van haar leven zijn. “De jongen met wie ik al voor de verkiezing omging heeft het tijdens de wedstrijd flink te verduren gehad door mijn gedrag. Hij zei later ook dat ik van diepte- naar hoogtepunt ging. Het ene moment wist ik zeker dat ik ging winnen en waren de andere meisjes allemaal lelijk, het volgende moment was ik heel onzeker en wist ik zeker dat de anderen allemaal veel mooier waren.” “Nu is het aan,” vertelt ze met een grote lach “maar niet omdat ik gewonnen heb hoor.”

Carolien Lindeman

Wil je reageren? Stuur een email naar c.lindeman@studentenkrant.org

advertenties

KRINGLOOPWINKEL

DE ROMMELMARKT

WWW.KRINGLOOPWINKEL GRONINGEN.NL Kleding Kinderkleding Jassen LP’s Schoenen Boeken Flexa Verf

€1,€0,50 €2,€1,€2,€1,€4,50

Adres:

Boterdiep 63 Rolderstraat 9 Boterdiep 63 9712 LK Groningen 9401 AM Assen

9712 LK Groningen www.kringloopwinkelderommelmarkt.nl telefoon: 06-57738816 050-3184547

6

Groninger Studentenkrant | November 2010

Sociale(?) Media

Op de enquêteformulieren die ingevuld worden door KEI-lopers bij de inschrijving kruist het overgrote merendeel www.word-lid.nl aan bij de vraag hoe je voor het eerst met Albertus in aanraking kwam.

En zo moeten we hier als dynamische vereniging op in spelen. Albertus is een vereniging die met de tijd meegaat. Zo maakt sociale media deel uit van mijn lopende zaken en wordt er geïnvesteerd in een nieuwe website.

Maar gelukkig heeft die sociale media niet op alles impact. Naast dat we met de tijd mee gaan, zijn er momenten op de vereniging waar de tijd stil lijkt te staan.

Denk aan oud-leden die binnen komen en blij zijn dat de liederen nog hetzelfde zijn en dezelfde mores en tradities gelden. Ik geniet van de avonden op de kroeg, als je de tijd vergeten bent, als je geen daglicht ziet en als je mobiel

Je kijkt eens rond in de collegezaal, er valt iets op.

Je vraagt jezelf af: waren we eerder niet met veel meer? Studenten die vol goede moed beginnen aan een studie en binnen no time weer stoppen met de ‘droomstudie’ . Nu de blaadjes weer van de bomen vallen rijst de vraag: wat motiveert deze studenten? Of beter: wat demotiveert deze studenten?

Iedereen heeft wel eens een dipje in de studietijd, een studie periode kan grofweg worden ingedeeld in een leven voor en na tentamens. Voor de tentamens wordt

5%

4%

3%

2%

Percentage uitvallers per collegejaar 1%

0% 2005

2006

2007

er bruut gebuffeld, tentamens achter de rug? Bier drinken en uitslapen! Hoe anders is het voor de afhakers, zij maken überhaupt geen studieperiode vol. Je zou verwachten dat de eerste periode ‘even inkomen’ is, in de tweede periode kan er dan geknald worden. Echter wanneer de handdoek al in de eerste periode in de ring is gegooid kan er niet veel geknald meer worden in de tweede.

foto: Ewoud Rooks

deze column word uitgenodigd voor het traditionele scholierenfeest op 4 november via een facebook event, klik ik ook direct op “vind ik leuk.”

fel blijft en het doorzettingsvermogen laat te wensen over. Met deze mix is het een kwestie van tijd voordat de stekker eruit getrokken wordt. Ligt het aan de voorlichting op het voorafgaande onderwijs? Kinderen van twaalf jaar worden al doodgegooid met toekomstplannen en lijstjes waar je op een schaal van 1 tot 10 moet invullen of je rijk wilt worden of juist uitdaging in je werk wilt. Het zou best kunnen dat dit juist averechts werkt. Als je er op zo’n jonge leeftijd al mee bezig moet zijn wordt er door onze opvolgers gedacht: dat komt nog wel. Het grote aantal voorlichtingsdagen op hogescholen en universiteiten werkt niet in het voordeel. Je hebt alle mogelijkheden om tot op het laatste moment een open dag te bezoeken om tóch nog een keer te vra-

6%

Zowel waarde hechten aan tradities, hoe het vroeger ging, en nog omrekenen in guldens, als opgaan in sociale media en urenlang kunnen staren naar een computerscherm. Ik ben trots om deel uit te maken van deze overgangs generatie. De R.K.S.V. Albertus Magnus vindt ook deze balans. Als ik dan tijdens het schrijven van

Annelies Valk

Mond-op-Mond reclame is nu meer tweet-op-re-tweet reclame geworden. Uitnodigingen voor kinderfeestjes gaan digitaal en je RSVP is zo makkelijk als een druk op “Ben ik Bij” op Facebook. Ook onze doelgroep, scholieren, moeten op deze manier benaderd worden. In menig brainstromsessie met de Marketingcommissie komt de vraag naar voren; hoe bereiken we deze gedigitaliseerde pubers?

Alleen nog maar via het internet?

onbereikbaar bent. Of de momenten waarop je inhaakt bij een willekeurige jaargenoot omdat het tijd is voor jouw jaarlied. Het is een groot sociaal netwerk waarin je leert sociaal te opereren. Albertus blíjft een vereniging die rust op sociale contacten, face-to-face.

Selectief meegaan met de tijd is het credo. We kiezen ervoor onze scholieren te benaderen via sociale media. Maar als ze eenmaal lid zijn, is het gewoon weer backto-basic socializen. Balans vinden is een must in een tijd als deze waarin alles gedigitaliseerd wordt. Deze krant is toch ook het bewijs dat een hard-copy oldschool krantje heel leuk blijft. Ik zie de ‘oude einsteins’, geboren tussen ’88 en ’91, de studenten van nu, als een overgangs generatie die graag van beide walletjes eten.

COLUMN

Zolang ik me het kan herinneren deel ik mijn sociale contacten via het wereldwijde web. Tijdens mijn middelbare schooltijd msnde ik avonden lang en sms’te ik op mijn nokia 3310 mijn maten onder de les. Ja, ook ik hoor tot die generatie die Einstein wordt genoemd. Het boek met deze titel van Jeroen Boschma & Inez Groen geeft een analytische blik op de generatie van mensen geboren na 1 januari 1988. Deze mensen zijn zogenaamd slimmer, sneller en socialer. Een middelbare scholier van nu kan zich geen leven meer voorstellen zonder Hyves of Facebook, geen starter meer zonder LinkedIn en geen bedrijf meer zonder Twitter. Maar worden we hier nou echt zo sociaal van?

Waar blijven toch al die afhakers?

In eerdere tijden werd er aan het begin van het collegejaar tegen de studenten gezegd: bekijk je buurman/ vrouw links en rechts van je maar goed, één van jullie drieën gaat het eind van het jaar niet halen. Confronterend. Dat zeker, maar het was wel de waarheid. Henk Woesthoff, een ex-student industrieel ontwerper aan het woord: “Bij een van de eerste opdrachten dacht ik dat ik prima werk aan het leveren was, alles klopte in mijn ogen. Ik steeg boven mijzelf uit en had het idee dat ik het helemaal ging maken als industrieel ontwerper. Totdat ik links en rechts bij mijn buurmannen op papier keek. De moed zakte me gelijk in de schoenen.

Laat maar, ik ga wel wat anders doen.”

2008

2009

2010

gen of de studie wel leuk is. Ook je inschrijven voor een studie kan tot 1 oktober, ideaal om een last minute beslissing te nemen waar je niet achter staat.

Naast twijfel is uitloting bij een studie ook een goede reden om de pijp aan Maarten te geven. “Uitgeloot? O, daar had ik geen rekening mee gehouden.” Gevolg is dat er een slap aftreksel van dezelfde studie wordt gezocht, wat natuurlijk ook niet motiveert. Voorbeelden zijn bij uitstek te vinden bij geneeskunde, waar vervolgens wordt uitgeweken naar biomedische wetenschappen, medische biologie of verpleegkunde.

De grote afhaakstroom is in januari. Tot 1 februari kun je de helft van je collegegeld terugkrijgen en daar wordt dan ook vaak dankbaar gebruik van gemaakt. De groep studenten die net na 1 februari besluiten niet meer door te gaan met studeren, hebben een relaxt half jaar voor de boeg; geen tentamens en colleges meer. Studiefinanciering blijft. Als je je niet alsnog uitschrijft, mooi doorlopen, het mooie weer is op komst en het Noorderplantsoen lonkt! Studie? Ach je bent nog jong...

Potentiële uitvallers zijn twijfelaars pur sang. Vaak weten ze totaal niet wat ze willen gaan doen behalve bijvoorbeeld ‘iets met mensen’, de intrinsieke motivatie om maar een jaartje psychologie te proberen. De twij-

Huub Kappert

Wil je reageren? Stuur een email naar h.kappert@studentenkrant.org

Verwen je date met een amuse Om bovenstaand scenario te voorkomen kan het verstandig zijn om je date bezig te houden. Bijvoorbeeld door het serveren van een amuse. Dat klinkt ingewikkeld, en ja, een perfecte bereiding van een mousse van tamme kastanjes gegarneerd met knapperige hanekammetjes is niet voor iedereen weggelegd, maar met wat restjes van de ingrediënten uit je hoofdgerecht valt vaak best wat moois in elkaar te flansen. Daarom deze keer een recept voor een hoofdgerecht en een amuse. Tip: Bereid eerst het hoofdgerecht voor en dan pas de amuse

The Love Chef Stel je het volgende rampscenario voor: je date is voor het eerst bij je thuis en jij legt in de keuken de laatste hand aan je sterrendiner. Omdat ze je nog niet zo goed kent, besluit ze over te gaan tot een speurtocht naar compromitterende zaken. Bij het opentrekken van de tweede lade, slaagt ze in haar zoektocht en, terwijl jij bezig bent met openhakken van je oesters, stormt zij vol walging door de gang de deur uit.

Jullie relatie bleek te pril om haar kennis te laten maken met je voorliefde voor bondage.

Boodschappenlijstje

- 400 gram spinazie, gewassen - 1 ui, gesnipperd - 100 gram geitenkaas - Verse lasagnebladen - 150 gram smeerbare roomkaas - 100 gram spaanse pepers uit blik - Geraspte kaas - Pijnboompitten - 4 tomaten - Ronde dikke toastjes Materialen - Bakpapier/ aluminiumfolie / vershoudfolie - Ovenschaal

Hoofdgerecht

Amuse

Verwarm de oven voor op 200 °C. Gooi wat olijfolie in een wok of hapjespan en fruit de helft van de ui. Doe in stappen de spinazie erbij. Blijf vijf minuten goed roeren tot de spinazie geslonken is. Laat de spinazie uitlekken in een vergiet. Houd ongeveer een kwart van de spinazie apart voor de amuse. Meng de rest van de spinazie in een kom met de helft van de geitenkaas.

Voeg verder wat zout en peper toe. Leg een lasagnevel op een niet al te smerig deel van het aanrechtblad en smeer het in met wat roomkaas. Houd er rekening mee dat je ook nog wat roomkaas nodig hebt voorde amuse. Verdeel de helft van het spinaziemengsel erover en rol het geheel op. Herhaal dit voor een tweede blad. Leg de rollen in een ingevette ovenschaal en gooi wat gerapte kaas en pijnboompitten over het geheel.

Het geheel moet ongeveer twintig minuten in de oven, maar je kunt de ovenschaal eerder klaarmaken. Serveer het hoofdgerecht met een salade van tomaten. Snijd de tomaten fijn en meng ze in een kom met wat peper en zout, voeg olijfolie en kruiden toe en eventueel iets van de overgebleven geitenkaas en/of een gesnipperd uitje.

Laat de rest van de spinazie uitlekken en wat afkoelen. Sprijd de blaadjes netjes uit op het bakpapier in een rechthoek van ongeveer tien bij twintig centimeter. Besmeer vervolgens het geheel met de rest van de roomkaas en brokkel de geitenkaas erover.

Hak de spaanse pepers fijn en verdeel die over het geheel. Sprenkel er, als je zo’n geel flesje in huis hebt, een paar druppels citroensap over. Rol het geheel strak op. Let er wel op dat het bakpapier niet tussen de rol komt. Snijd met een scherp mes de rol in stukken van ongeveer anderhalve centimeter en serveer de plakjes op een een toastje.

Voel je je extra dapper dan kun je de toastjes vervangen door zelfgemaakte toast.

Maak dit door wat stokbrood in plakjes te snijden, te bestrijken met olijfolie en in de oven aan twee kanten te grillen.

Wijntip: Er is een Ikea in Groningen, daar verkopen ze glaswerk voor prijzen die lager zijn dan het papier waarin ze verpakt zijn. Overweeg de aanschaf van een redelijke hoeveelheid wijnglazen. Hierdoor kun je langer de schijn ophouden dat je verstand hebt van wijn.

Jacob Roel Meijering

Wil je reageren? Stuur een email naar j.r.meijering@studentenkrant.org

7

Groninger Studentenkrant | November 2010

Op zoek naar studenten op het CDA-partijcongres

Reportage Ruim 5.000 CDA-leden waren op hun partijcongres om te stemmen over het ‘KabinetWilders’. Tussen hen enkele jongeren en ook een paar RuGstudenten. De Studentenkrant zocht ze op.

Twee andere studenten, in pak, blijken geen CDA-lid maar bestuursleden van de Gereformeerde vereniging GSV te Delft. Ze moesten van de ALV naar het CDA-congres om de boel te blokkeren en zijn liftend naar het congres gekomen. Echte inspanningen gaan ze niet meer plegen. “We denken dat de leden wel tevreden zijn nu we binnen zijn. We merken dat de CDA-leden het congres erg serieus nemen, en dat de spanningen soms hoog oplopen. Om ons hier op een studentikoze manier in te mengen vinden we een beetje ongepast.” Hun leden waren tijdens de vergadering in overgrote meerderheid tegen het nieuwe kabinet: “Er zitten wat studentonvriendelijke maatregelen in het regeerak-

Op het CDA-congres komt heel burgerlijk Nederland bijeen, lijkt het wel. Vrijwel iedere oudere aanwezige draagt een Koninklijke onderscheiding voor het langdurige bestuurslidmaatschap bij de fanfare of oranjevereniging in Tubbergen of Rucphen. Geen steden inderdaad – stedelingen kunnen we niet vinden. De kledingstijl is burgerlijk, de woordkeuze is burgerlijk, zelfs aan de aankleding van de zaal lijkt weinig aandacht te zijn besteed en doet denken aan de Münchense bierfeesten. Allochtonen zijn er bijna niet. Laat staan excintriekelingen. Ga naar een optreden van Jan Smit in Venlo en zie hetzelfde publiek – ok, iets jonger misschien.

breid betoog te houden over de oorlog. Ze doet weinig moeite de vergelijking tussen de opkomst van de beweging van Wilders en die van het nationaal socialisme te verbergen. Aanvoerder van het vóór kamp lijkt Camiel Eurlings te zijn. CDA’s hoop in banger dagen lijkt de inspiratie voor zijn vlammende betoog uit diezelfde oorlog te halen. Hij vindt vooral de jongere CDA’ers aan zijn zijde.

generatiekloof. “De breuk is inderdaad heel erg diep. De tegenstanders zijn woedend, de voorstanders sceptisch. En hij loopt door alle geledingen heen. Hoewel katholieken wat positiever erover zijn dan protestanten. Maar het wordt een hele taak om dit te lijmen. Anders verliezen we de helft van de partij.”

“

Daar ziet het vooralsnog niet naar uit. Inmiddels zijn alle dissidenten weer terug op het nest van

de oudere leden: “Zij hebben de oorlog nog meegemaakt, wij niet, dus wij staan daar wat makkelijker in.” In zijn ogen hebben de jongeren in de partij ook hardere standpunten op het gebied van immigratie en veiligheid. “Maar ik ben misschien niet representatief, want ze noemen me de PVV’er binnen het CDjA (de jongerenorganisatie van het CDA, red.).”

moederkloek Verhagen en zijn haantje Henk Bleker. Koppejan heeft de Hedewegpolder gekregen in ruil voor zijn steun aan kabinet Wilders, en ook mevrouw Ferrier zal op een wat minder opzichtige manier wisselgeld hebben gekregen voor het opzij zetten van haar principes.

Mitchell verklaart de aversie van

“

christen-democratische uitgangspunten en wij passen ons niet aan iedereen aan.”

Ik snap sowieso niet dat je als moslim lid bent van het CDA

geen breuk binnen de partij veroorzaken. Daarvoor voelt iedereen zich te zeer met de partij verbonden. Wanneer heeft er voor het laatst iemand publiekelijk het CDA-lidmaatschap opgezegd? Een groter probleem zal zijn: “Wie moet er nog op het CDA stemmen?” Allereerst is er geen premierbonus. Door de verrechtsing van het CDA zullen linksere kiezers uitwijken naar partijen als ChristenUnie, D66 en de PvdA, de rechtse kiezers zijn al verloren aan de PVV. Jonge kiezers zullen de manier waarop de huidige regering met onder meer de studiekosten omgaat (collegegeld omhoog, OV-Jaarkaart afschaffen) niet kunnen waarderen en de traditonele stemmers zijn langzaam maar zeker letterlijk aan het uitsterven, of zijn boos over de samenwerking met de PVV. Misschien moet Ome Maxime maar

Het clubgevoel is in dit homogene gezelschap zeer sterk. Wie vanachter de microfoon zegt al dertig jaar lid te zijn kan op applaus rekenen, een traan en een liefdeverklaring aan de partij levert een staande ovatie op.

Op zoek naar studenten We zochten dus studenten op dit congres. Maar vonden ze niet. Nu ja, op een paar na. Werna (20, studente geneeskunde aan de RUG), stemt voor de nieuwe coalitie.

Ze vindt het wel kut dat Geert nu zo’n stempel op het kabinet drukt. “Maar het CDA kan niet anders.” Een Gronings jong CDAlid beklimt het spreekgestoelte en pleit voor het akkoord. “Henk (Bleker, waarnemend partijvoorzitter, red.), ik ben trots op je! De studiefinanciering blijft en dat is goed.”

Mitchell (22, student rechten in Tilburg) nog is enthousiaster.

“Wij hebben de PVV nooit uitgesloten.” Een jonge moslim beklimt het spreekgestoelte en houdt een vurig pleidooi tegen de samenwerking. “Hoe kan ik dit aan mijn moslimvrienden uitleggen?” Ja Mitchell, hoe kan hij dat? “Ik snap sowieso niet dat je als moslim lid bent van het CDA. Je bent welkom hoor, maar het is niet logisch. Wij zijn een partij die gestoeld is op

koord dus vandaar.”

Breuk binnen de partij De breuk, over de samenwerking met de Partij voor de Vrijheid, is zeer diep. Het valt op dat de beste en meest bewogen betogen tégen het eerste kabinet Geert worden gehouden door oude bekenden.

Alle nog levende ex-premiers zijn fel tegenstander. Hannie van Leeuwen, ex-Tweede Kamer, exEerste Kamer en ex verzetsstrijder durft het zelfs aan een uitge-

Een ouder lid bestrijdt Mitchells analyse dat er sprake is van een

bij alle Nederlanders langs om ze te onderwerpen aan de “Klink-Methode”; snoeihard onder druk zetten en manipuleren.

Jacob Roel Meijering

Wil je reageren? Stuur een email naar j.r.meijering@studentenkrant.org

Binnen de partij zal het dus wel meevallen met de scheur om Wilders. Er zal wel verdeeldheid blijven bestaan, maar de scheur zal

advertentie

Studieondersteuning & tentamentraining www.hbocolleges.nl

8

Groninger Studentenkrant | November 2010

MyOrder: Vier bier en een colaatje light Mobiel bestellen én betalen mengewerkt met de Rabobank, die volledige veiligheid garandeert. Ook je uitgaven staan in je mobiel als bestelgeschiedenis zodat je gemakkelijk bij kunt houden wat je uitgeeft.

Mobiele telefoons zijn niet meer weg te denken uit onze samenleving. Geen telefoon binnen handbereik levert tegenwoordig de grootste problemen op. We moeten altijd en overal bereikbaar zijn en het gaat al lang niet meer alleen om het bellen. Op de hoogte blijven van het nieuws en een routes plannen behoren tot de dagelijkse mobiele routine. Sinds 2008 kunnen een drankje op het terras, een bioscoopkaartje of een pizza zelfs per telefoon worden besteld en betaald.

MyOrder, een concept van Thomas Brinkman, is het systeem dat dit mobiele bestellen en betalen mogelijk maakt. Hoe is MyOrder, dat nu twee jaar op de markt is, ontvangen door studenten?

Promopraatjes Hoewel een grote groep mensen nog geen idee heeft van wat MyOrder inhoudt wordt er wel op veel manieren promotie gemaakt. Een gevelbanner bij de Drie Gezusters en een promoteam op het terras, hebben MyOrder de afgelopen tijd bij het publiek onder de aandacht gebracht. Om het concept nog duidelijker op de kaart te zetten zal er nog het een en ander moeten gebeuren.

Toekomsttafel

Het idee Het brein achter MyOrder is Thomas Brinkman. Hij heeft Human Technology gestudeerd waarvoor hij een scriptie heeft geschreven over de opkomst van mobiel internet en welke businessmodellen daardoor zouden kunnen ontstaan. Door zijn scriptie dacht hij elk moment van de dag na over hoe bepaalde problemen per telefoon op te lossen waren.

“Op een gegeven moment zat ik op het terras bij de Drie Gezusters”, vertelt Brinkman.

“Het was druk en het duurde ontzettend lang voordat ik een biertje kon bestellen. Daar, en op dat moment is het idee van MyOrder ontstaan.” Inmiddels zijn er honderd horecalocaties, vijftien bioscopen en alle 1600 bezorgrestaurants van thuisbezorgd.nl aangesloten op het systeem. Ook Groningen telt een aantal deelnemers.

Drankje bij de Drie Onder andere bij de Drie Gezusters is het mogelijk om je pintje per telefoon te bestellen. Sil Doeksen, bedrijfsleider van de Drie Gezusters houdt van innovatie. “Stilstand is achteruitgang”, is zijn motto. Hij is tevreden met de gang van zaken. Het aantal trans-

acties dat er via MyOrder gedaan blijft nog steeds stijgen. Doeksen vreest niet voor volledige automatisering, of voor de teloorgang van nostalgie binnen zijn kroeg. “MyOrder is voornamelijk een toevoeging op het bestaande, het is geen vervanging van andere bestelen betaalmogelijkheden. MyOrder is niet voor iedereen een uitkomst, maar kan voor sommige mensen wel een stukje frustratie wegnemen.” Het idee dat de samenleving door deze vernieuwing nog gehaaster zal worden draait hij gemakkelijk om. “Als je je drankje sneller op tafel hebt, heb je ook meer tijd om te onthaasten in deze drukke maatschappij.”

Doeksen kent voornamelijk succesverhalen wat betreft MyOrder. Hij kan maar één klein puntje van kritiek noemen. “Door de telefoon kun je niet zien of iemand zestien is of niet”, vertelt Doeksen. “Maar wanneer een ober aan de tafel toch zijn twijfels heeft, hoeft de drank niet geserveerd te worden. Het geld dat je dan al voor je drankjes hebt betaald ben je dan helaas wel kwijt.”

Onpersoonlijk Het uitgaanspubliek is wat sceptischer over de ontwikkeling. Een groot deel van de klanten heeft nog nooit van MyOrder gehoord.

Drie meisjes die een opleiding voor apothekersassistente volgen, vinden het principe erg onpersoonlijk. “Je wordt te afhankelijk van je mobiel. Niet alles hoeft geautomatiseerd te worden”, vinden ze. Ook Erik Mantel, frequent bezoeker van de Drie Gezusters, laat mobiel betalen liever aan anderen over.

“Ik merk nu al bij de “klein bedrag, pinnen mag” mentaliteit dat ik ontzettend veel kleine bedragen pin. Dit zorgt toch ook wel voor verassingen op het eind van de maand. Met de telefoon zal dat ook zo zijn: even op het terras, biertje, klik, sleep, druk en je bent 5 euro lichter. Nou ja, lichter is misschien juist niet het goede woord hiervoor.” Ook ziet hij door de digitalisering veel fraudegevoeligheid naar boven drijven. Brinkman verwerpt deze uitspaken. Volgens hem is het systeem zeker niet fraudegevoelig te noemen. Er wordt sa-

advertenties

Steeds meer locaties sluiten zich bij het systeem aan. Diverse bedrijven zoals universiteiten willen printen en kopiëren met MyOrder laten betalen en Benzinestations willen dit voor het tanken gaan regelen. Brinkman ziet een gouden toekomst voor zijn onderneming. “MyOrder wordt hét platform waarmee je mobiel kunt bestellen en betalen.” Bedrijfsleider Doeksen van de Drie Gezusters blikt nog iets verder vooruit en denkt dat in de toekomst, informatie, kwaliteit en efficiëntie “on demand” nog belangrijker zal zijn. Hij ziet dit voor zich in de vorm van tafels die functioneren als I-pad. Kinderen hoeven zich niet meer te vervelen als ze wachten op hun eten. Op de toekomstige “I-table” kunnen ze zich vermaken met verschillende games en filmpjes. Ook volwassenen hebben profijt van de I-table waarop ze kunnen zien welke ingrediënten er voor hun maaltijd worden gebruikt en hoe het brouwproces van hun biertje verloopt.

Of MyOrder onze portemonnee gaat overnemen zal in de toekomst moeten blijken. Voor nu is het in ieder geval de moeite van het proberen waard. Al is het maar voor een gratis eerste drankje bij de Drie.

Tessa Nijland

Wil je reageren? Stuur een email naar t.nijland@studentenkrant.org

9

Groninger Studentenkrant | November 2010

De Korenbeurs; omdat koken al genoeg is Na de oorlog werd er echter teleurstelling uitgesproken over de goede staat van de ‘leelijke Korenbeurs’. Men had gehoopt dat het zo beschadigd zou zijn dat het afgebroken kon worden, maar hier werd door de Rijkdienst Monumentenzorg een stokje voor gestoken.

Nadat de graanhandel uit de binnenstad verdween heeft het gebouw ook nog dienst gedaan als filiaal van een spiritueel centrum. Iedereen weet echter dat spiritualiteit en kennis van financiën, of kennis in algemene zin, verder van elkaar af staan dan

- - - (Pas op! Pure saaiheid.) - - -

“

Heb je die blonde kabouter nog geregeld?

Een supermarkt waar niemand zich schaamt voor een ‘bad hair day’. Sterker nog lijkt het erop dat menig een zijn of haar best doet om de bos zo ongeïnteresseerd mogelijk te laten hangen. Om deze look te versterken geeft de mannelijke student zichzelf tijdens een bezoek aan de Korenbeurs vaker een aai over de bol dan hij als kleine jongen van zijn moeder heeft gekregen. De vrouwelijke student probeert een soort rommelige paardenstaart aan de zijkant van het hoofd te creëren om de indruk te wekken dat ze die dag nog niet voor de spiegel heeft gestaan.

Op de voorgevel staan drie Romeinse Goden afgebeeld die de graanhandel moesten versoepelen. In het fronton hangt een uurwerk en daar bovenop staat Mercurius, de God van de Handel. In de nissen staan Neptunes, de God van de Zee en Ceres, de Godin van de Vruchtbaarheid en Landbouw.

Goden die uiteraard in een korenbeurs niet gemist kunnen worden.

Een supermarkt waar tijdens een bieractie in slechts 3 weken meer dan 50 winkelwagentjes werden ontvreemd. Men moet zich wel afvragen of de vermoedelijk daders diefstel ten laste gelegd moet worden wanneer het hoogstwaarschijnlijk gaat om het opzettelijk te lui zijn iets terug te brengen.

- - - (U kan weer wakker worden.) - - Wie het plafond bestudeerd ziet dat de hoeveelheid licht die door het dak komt genoeg is om een hele klas epilepsiepatiënten in één keer neer te leggen. Dit licht was nodig om het graan te keuren op kwaliteit. Het zaaltje waar

“

“

Met hoeveel neuzen zijn we eigenlijk vanavond

nu de Gall&Gall gevestigd is was de bestuurskamer van de “Vereeniging de Korenbeurs”. Het is maar goed dat huidige hoeveelheid aanwezig alcohol er in die tijd nog niet stond.

Hoewel ieder bestuur met hogere acloholpromillages vaak besluitvaardiger is, had die hoeveelheid waarschijnlijk het einde betekent voor Groningen als handelsstad.

Aangezien het gebouw de slag om Groningen aan het eind

Schültenbrauer en Hertog Jan. Dit centrum ging dan ook niet verbazingwekkend binnen no-time failliet. Het enige gebouw in Groningen dat op de Top 100 der Nederlandse UNESCO-monumenten staat is zodoende een supermarkt geworden.

Een supermarkt waarbij men zich voor het naar binnen gaan door rijen wachtende mensen heen moet wurmen.

Eenieder onzeker turend over de Vismarkt zich verwonderend waarom hun boodschappenmaatje er nog niet is. Een supermarkt waar corpsmeisjes ongegeneerd en in detail over de groenten heen schreeuwen wie zij de vorige avond ‘gepaald’ hebben.

Een supermarkt wiens meest spannende gebeurtenis in april van 2009 plaatsvond. Vlak voor haar deuren werd een verlaten koffer ontdekt waardoor zelfs een deel van de Vismarkt tijdelijk werd afgezet. Uiteindelijk bleek het slechts te gaan om een inmiddels geconfisceerd ‘gevonden voorwerp’. Hierbij moet opgemerkt worden dat het ook lastig is een voorwerp te confisceren dat niet gevonden is.

“

Een supermarkt die weinig vergelijkingen meer vertoont met gebruike-

Koken is voor burgers

lijke strijdtoneel waar haastige menopauzerende vrouwen en hun vadsige koters de dienst uit maken. Het twijfelachtig of dhr. Heijn een supermarkt als deze voor ogen had toen hij in 1887 trots voor zijn kruidenierszaak in Oostzaan stond. Echter, de sappige verhalen van de corpsmeisjes had die ouwe maar wat graag willen horen.

te koop 2-, 4- & 5-kamerappartementen in het complex aan de Planetenlaan 203 t/m 375 te Groningen meer informatie:

T 050 527 91 21 WWW.ACMVASTGOED.NL

iedere 1 vrijdag van de maand e

OPEN HUIS 16.00 -17.30

In de wijk Paddepoel zijn tevens diverse mogelijkheden voor het huren van een woning van ING, bezoek hiervoor de website:

Bart van der Leij Illustraties: Tobias Rutteman

Wil je reageren? Stuur een email naar b.van.der.leij@studentenkrant.org

advertentie

T 050 527 50 00 WWW.HYPODOMUS.NL

“

De Korenbeurs was niet altijd een exploitatieplaats van de meeste succesvolle supermarkt van Nederland. Het gebouw moest in de eerste instantie de graanhandel dienen en de bezoeker die niet te brak is om eens goed om zich heen te kijken kan de tekenen hiervan nog steeds terugzien.

van WOII goed wist te doorstaan werd besloten om er na de bevrijding grote getale NSB’ers in op te sluiten. Iedere dag werden zij tijdens het luchten opgewacht door een woedende menigte die zo een leuke bestemming had voor de etensresten en lichaamssappen.

“

De Korenbeurs, een plaats waar dergelijke uitspraken het luchtruim tussen de met voedselgevulde schappen iedere dag vanaf een uur of vier in de middag weer vullen. Wie een paar minuten de tijd neemt om met open oren en ogen door deze 19de eeuwse neoclassicistische Albert Heijn heen te struinen komt er al snel achter dat dit geen doorsnee supermarkt is.

Er zijn vrijwel geen huisvrouwen te bekennen en er staan minder winkelwagentjes dan in het gemiddelde studentenhuis. Het wordt er pas druk wanneer haar doelgroep de roes heeft uitgeslapen en blijft open tot het on-Nederlandse tijdstip van 22:00.

10

Groninger Studentenkrant | November 2010 advertentie

PROGRAMMA

Bandirah

www.bandirah.com

CLUB FOR THE INTERNATIONAL POP UNDERGROUND

GROTE ZAAL 05/11 BERTOLF 06/11 JACK PAROW 11/11 RATATAT & BEACH FOSSILS 12/11 THE TALLEST MAN ON EARTH 18/11 DRIVE-BY TRUCKERS 19/11 BLACK REBEL MOTORCYCLE CLUB 20/11 VILLAGERS 26/11 WOMEN 27/11 YOUNGGANGSTERS “WANNA FIGHT AGAIN” 01/12 MOSS ELKE ZATERDAG SWINGAVOND

“THE DANCEABLE SIDE OF THE UNDERGROUND AND THE UNDERGROUND SIDE OF DANCE”

VERWACHT:

MOSS, HOLY FUCK, LUCKY FONZ III, GOD DETHRONED, EUROSONIC MEER INFO OP: WWW.VERA-GRONINGEN.NL

OOSTERSTRAAT 44 • GRONINGEN • 050 3134681

advertentie

11

Groninger Studentenkrant | November 2010

DAGJE MEELOPEN MET EEN DAGBLADFOTOGRAAF Af en toe loopt een SK redacteur mee met iemand met een interessant beroep. Deze maand mochten wij een dagje meelopen met Kees van de Veen, fotograaf van Dagblad van het Noorden.

Het is de natte droom van menig fotograaf, een vaste betrekking bij een krant. Het begint steeds zeldzamer te worden, het DvhN is een van de weinige Nederlandse kranten die nog fotografen vast in dienst heeft. In heel Nederland zijn er misschien nog iets van twintig fotografen in vaste dienst, waar duizenden anderen de freelance-prostitutie in gedreven zijn. Kees van de Veen (30) behoort tot de gelukkige en selecte groep van fotografen met een vaste aanstelling bij een krant.

zelf als hoofdredacteur verordonneerd heb dat er een rand af moet.

Nieuwswaarde?

Het is opvallend dat de fotograaf zelf meestal een beperkt idee heeft van wat de nieuwswaarde is van de foto-opdracht. Op zijn opdracht papiertje staat heel summier wat er aan de hand is op de plek waar hij heen wordt gestuurd.

De tweede opdracht is overigens vrij duidelijk en brengt welhaast donalduckeske associaties met zich mee: het circus is in Winsum! Na weer een tochtje met de auto belan-

Na een ongeïnspireerd ontbijt bij de IKEA na een lange nacht biertjes drinken mogen we ons melden op de redactie van het Dagblad van het Noorden. De opgewekte Kees van de Veen ontvangt ons met koffie en thee. De dag begint, zoals altijd, met een bezoekje aan de beeldredactie.

Daar ontvangt Kees zijn opdrachten van de beeldredacteur.

Meestal weet hij niet welke opdrachten hij gaat doen, als hij ’s ochtends op de redactie komt. Vandaag zijn het drie opdrachten, waarvan de eerste ons naar een basisschool in Zuidlaren voert. “Ik ken de omgeving hier beter dan waar ik vandaan kom”, vertelt Kees in de auto. Met gemiddeld vijf opdrachten per dag in de provincie is dat niet verwonder-

lijk. Ieder dorp in de omgeving is al eens voorbij gekomen.

Daar aangekomen blijkt het een basisschool met een actief mediabeleid. Er is namelijk totaal niets nieuwswaardigs aan de hele gebeurtenis; de school deelt een soort ‘gouden penseel’ i.e. een goudgespoten schilderskwast uit voor de mooiste tekening van iedere klas. Inderdaad iets wat waarschijnlijk op iedere basisschool in Nederland gebeurt. Kees verklaart dat hij ongeveer tweewekelijks zoiets te fotograferen heeft op een basisschool, en dan verzucht: “je wordt wel moe van die kinderen op een gegeven moment.”

Curiculum Vitae 1980 Geboren te Nijkerk 20 juni 1999 – 2003 Fotonica aan het Technisch College Ede 2007 Examenjaar Fotoacademie Amsterdam 2003 In dienst bij het Dagblad van het Noorden Palmares: 2003 - Talentprijs, Fotonica Technisch College Ede 2006 - European Newspaper Award 2008 - 3e prijs Dagelijks Leven serie, Zilveren Camera 2008 - Canonprijs, Zilveren Camera 2009 - 1e prijs Kunst en Cultuur enkel, Zilveren Camera 2009 - 3e prijs Arts and Entertainment, World Press Photo zichzelf niet bijzonder was, maar toch een zeer bijzondere foto opleverde. In de beperking toont zich de meester.

Rotjoch

den we bij een grasveld midden in het dorp, waar nu een tiental kamelen staan met evenzoveel Winsumers eromheen die de kamelen door hun camera’s bekijken. Het hele dorp is uitgelopen om de exotische dieren te zien. “Roar biest”, valt herhaaldelijk te horen. Terwijl wij maar denken dat het mooi weer is, beklaagt Kees zich over het “keiharde licht” wat een onbewolkte zonnige dag met zich mee brengt. De fotograaf loopt rondjes om het, met touwtjes afgezette,veld om het perfecte shot te vinden. Tientallen foto’s worden er gemaakt, maar Kees’ gezichtsuitdrukking verraadt dat hij niet tevreden is. “Als díe kameel nou eens dáár voor de kerktoren ging staan, had ik een mooi shot gehad”. Het tafereel van een zoekende Kees en te weinig bewegende kamelen zet zich nog een half uur door. Terwijl de meelopende SK redacteuren op deze mooie herfstdag vlinders tellen, zet het betreffende ‘schip van de woestijn’ zich in beweging naar de perfecte locatie. Hoewel Kees aan de ene kant erkent dat zijn werk soms wat routineus is, legt hij aan de andere kant een behoorlijke dosis passie en perfectionisme aan de dag. “Je kan altijd - hoe ‘klein’ het nieuwsfeit ook is - een mooie foto maken. Daar haal ik mijn voldoening uit.” De foto waarmee Kees een Zilveren Camera heeft gewonnen en waarmee hij in de prijzen viel bij de World Press Photo betrof ook een gebeurtenis die op

Nee, je mag de foto’s zeker niet bekijken!

Onze fotografe vraagt in de auto of ze de foto’s mag bekijken die gemaakt zijn. Daar is de fotograaf resoluut in.

“Nee! Nee, serieus hoor!” De niet onduidelijke Kees legt uit dat hij dat nooit toestaat omdat mensen dan meestal allemaal ondeskundige tips uitslaan en voorkeuren gaan uitspreken: “Die derde is mooi!” Desgevraagd blijken er nog meer kleine nadelen te kleven aan de ogenschijnlijke droombaan. Onnoemelijk fotografenleed wordt veroorzaakt als er bijvoorbeeld nog een rand van een foto sneuvelt in de opmaak van de krant. “Je maakt een foto toch met een bepaalde compositie, anders had ik die rand er zelf wel afgehaald” Schuldig, bedenk ik me hoe vaak ik

Lange rijen met jongetjes met dikke boeken in hun handen hebben zich verzameld in boekhandel Van der Velde, waar Kees zijn derde opdracht van de dag moet doen. Bij de signeersessie in de boekhandel blijkt dat Kees, niet alleen geen kindervriend is, maar dat kinderen hem ook niet blieven. Twee vervelende jongetjes springen er, tot drie maal toe, voor als Kees nog een foto probeert te maken van een lezend meisje in de rij. Verrassend genoeg deelt Kees geen klappen uit of zegt er zelfs niet iets van. “Zelfs dan zeg ik er niks van, je beïnvloed de situatie dan toch”, verklaart Kees. Erachter kraamt een moeder uit: “Hij kan toch gewoon vragen of ze aan de kant willen?” Doos. Volgens de fotograaf is het belangrijk je niet op het hellende vlak te bevinden van het beïnvloeden van de situatie, wanneer je nieuwsfotografie bedrijft. Voor je het weet zet je hele taferelen in scène.

Terwijl de meelopende SK mensen even rondhangen en in boekjes bladeren, komt een andere DvhN reporter even op ons af. “Gaan jullie ook een boek laten signeren?” Teleurgesteld druipt hij af, als we vertellen dat we met Kees meelopen, “ik zoek juist wat oudere lezers, die kunnen tenminste vertellen wat er zo goed of leuk aan is.” Toevallig zien we nu, ook, een reporter op pad, want heel vaak ziet te fotograaf de reporter helemaal niet. Ook nu ze er beide tegelijk zijn, spreken ze niet met elkaar, maar zijn met hun eigen werk bezig.

Kees van de Veen lijkt alles te hebben wat een fotografenhartje kan begeren: een zeldzame vaste aanstelling bij een dagblad en grote prijzen in de kast voor zijn werk. Hij heeft een gouden toekomst achter zich, zou je kunnen zeggen. Wat blijft er dan nog om over te dromen? “Ik ben heel gelukkig als fotograaf bij het Dagblad voor de komende jaren. Toch lijkt het me wel erg mooi om ooit een reportage te maken voor National Geographic.” En de standaard fotografenwens om iets met oorlogsfotografie te doen blijkt een fabel. Lachend:“Nee joh, basisschoolkinderen is wel gevaarlijk genoeg!”

Randy Martens fotografie: Kees van de Veen foto Kees: Eveline Vaessen O.a. de prijs winnende foto van Kees van de Veen wordt 6 november tentoongesteld in de A-Kerk bij de 53ste World Press Photo tentoonstelling.

advertenties

**********************************

Autorijschool *F.Braam*

* * * * *

Bij aanmelding een gratis proefles (actie).

Voordeelpakket of losse lessen.

Lesuur is volle 60 minuten. voor maar 36 euro Meteen beginen + gratis theorie leren online. www.fokkobraam.nl of telefoon: 06-41695464

**********************************

12

Groninger Studentenkrant | November 2010

Dag Station, Een dag lang In alle vroegte, terwijl half student-Groningen nog op één oor ligt, sla ik zachtjes de voordeur achter mij dicht. Reisbestemming: het station. Nee, vandaag geen uitputtingsslag tegen de klok om de trein te halen. Want vandaag wacht er geen trein op mij. Vandaag wacht het NS Try Out Festival. Ongestoord fiets ik door de ontwakende stad. De ochtendnevel verraadt het vroege tijdstip, maar de eerste zonnestralen lachen mij al toe en doen de dauwdruppels glinsteren. Hoe dichter ik bij het station kom, hoe meer reizigers ik ontdek: bepakt en bezakt, met haastige tred en snelle blikken op het horloge. Maar ik haast mij niet, ik heb vandaag de tijd.

Eenmaal mijn bestemming bereikt, ontmoet ik Suzanne Steenbergen, initiatiefneemster van het festival. Ze legt uit dat de NS het station wil promoten als ontmoetingsplek. Om mensen met andere ogen naar het station te laten kijken, besloten ze in verschillende steden een driedaags festival te organiseren met kunst, muziek, literatuur en theater.

Terwijl Suzanne enthousiast de succesformule van het festival uiteenzet, zie ik twee vleutige tantes met helrood gestifte lippen voorbij paraderen. Het blijkt dat ze een klein theaterstuk op zullen voeren in de trein naar Assen. Nieuwsgierig geworden, koop ik een retourtje. Zodra de trein in beweging komt, begint het stuk.

Beide dames staan aan een zijde van de coupé en hun gesprek schalt door de hele ruimte. Onderwerp: de leugen. Wat is liegen en waarom veroordelen we het?

Doen we het niet allemaal? Zijn we pas echt eerlijk als we durven toe te geven leugenaars te zijn?

De twintig minuten naar Assen vliegen voorbij. Vragen dwarrelen door mijn hoofd, genoeg stof om over na te denken terwijl de trein terug naar Groningen tuft.

Weergekeerd op mijn thuishonk ga ik op zoek naar een volgende activiteit: ‘Kunst op de Tast’. Ik daal af in de kelder van het station en hier wordt een blindmakende bril op mijn neus geponeerd, waardoor ik slechts vage vlekken kan onderscheiden. Eén van de projectmedewerkers, Jelle, neemt mij bij de hand en leidt me naar een kunstwerk. Het is vreemd. Ik voel de vormen maar kan mij geen compleet beeld in mijn hoofd vormen. Het voelt als een vliegende schotel bedekt met punthoedjes. Als ik ‘uitgevoeld’ ben, word ik weer naar het eerste vertrek geleid en mag de bril af. Ik krijg een kaart met vijf kunstwerken waaruit ik de mijne moet herkennen. Het blijkt geen ufo maar een uil te zijn. Jelle legt me uit dat dit een project is van Stichting Kubes en Stichting Special Arts, die beide proberen kunst dichter bij mensen met een handicap te brengen. Kubes richt zich speciaal op blinden en slechtzienden.

Ook Jelle blijkt slechtziend te zijn en heeft één van de werken gemaakt. Een vrijwilliger vertelt: “Wij organiseren kunstexcursies en wat blijkt? Blinde mensen hebben vaak meer oog voor detail. Ze zien meer, ontdekken

meer, juist door niet te kijken. Ze moeten voelen en merken zo de details op waar het oog aan voorbijgaat. Voelen geeft kunst een heel andere dimensie, een andere schoonheid.”

Enthousiast mijn nieuwe kunstervaringen aan het overpeinzen, loop ik verder. Midden op het station wordt schrijver Ivo Victoria, pseudoniem voor Hans van Rompaey, geïnterviewd en hij leest een passage voor uit zijn debuut ‘Hoe ik nimmer de ronde van Frankrijk won voor min-twaalfjarigen’ Slechts een enkele stationsbezoeker blijft langer dan enkele seconden staan. Maar ik sta zeker tien

minuten als betoverd te luisteren naar dat zachte, kabbelende Vlaamse accent dat als een oase van rust het geluid van vertrekkende treinen en schelle fluitsignalen doorklieft. Daarna is de eer aan mij om deze Vlaming te interviewen.

Wat vindt u van het NS Festival?

“Ik vind aandacht altijd een goed plan. Al moet ik bekennen dat de aandachtspanne van treinreizigers vaak klein is. Meestal heeft men geen tijd om uitgebreid te luisteren. Ik heb echter ook wel gesproken in dorpshuizen voor 7 mensen, ik mag niet klagen.”

U heeft twitter, een weblog, u hield zelfs een ‘emotionele lofzang op sociale media’. Waarom zoveel aandacht hiervoor?

“Veel schrijvers zien internet als een bedreiging, maar ik maak er juist gebruik van. Het geeft iets extra’s. Mensen die bijvoorbeeld twitteren zijn mensen die iets willen delen, dat wil ik ook. Al schrijf ik uiteindelijk wel voor mezelf.”

Voor u ging schrijven heeft u in bandjes gespeeld, zijn er overeenkomsten met het schrijverschap?

“Het is natuurlijk beide een vorm van schrijven, maar ik hoef foto: Ewoud Rooks

advertentie

Master your talent Ontmoet de masteropleidingen van de Rijksuniversiteit Groningen 16–25 november 2010 › Informatie en inschrijving: www.rug.nl/masteryourtalent www.rug.nl/masteryourtalent

NS Try Out nu niet langer compromissen te sluiten met een band. Het schrijverschap is veel individueler en dat sprak mij aan. Maar in principe is het eenzelfde soort proces: ideeën opdoen, in een verhaal gieten, bijslijpen, bewerken. En dan de laatste stap: afscheid nemen, het laten gaan. Zelfs al dacht ik zopas nog, toen ik voorlas op het station, dit had toch net iets beter gekund. Daar moet je echter vrede mee kunnen hebben.”

Heeft de verhuizing van Antwerpen naar Amsterdam uw schrijven beïnvloed?

“Ja, het heeft mij een ‘helikopterperspectief’ gebracht. Ik zie de Nederlandse samenleving van een afstand omdat ik er niet vandaan kom en evenzogoed zie ik nu België vanaf een afstand. Maar hoe groot de verschillen eerst ook lijken, al snel blijkt dat er toch veel hetzelfde is. Hetzelfde soort mensen met dezelfde emoties. Dat is eigenlijk wel geruststellend.”

En dat pseudoniem, waar komt dat vandaan?

“Dat is mijn pornonaam! Oftewel mijn tweede naam en de straat waar ik ben opgegroeid. De naam van je huisdier dient ook vaak als pornonaam. In dat geval was ik echter Fifi Victoria, en dat leek me geen goed idee.”

De dag begint inmiddels al flink te vorderen en voor ik het weet hebben de laatste zonnestralen plaats gemaakt voor de stationsverlichting. In de hal tref ik een kunstenaar die met kritische blik naar zijn doek kijkt. Hij stelt zich voor als Van den Nieuwendijk, alias Superoboturbo. Op mijn vraag wat het voorstelt, reageert hij: “Het is wat jij er in ziet. Het gaat om interpretatie. Ik laat de boodschap over aan de kijker. Ik wil de wereld niets opleggen, ik maak kunst omdat het kan. Keith Haring zei ooit: ‘The best reason to paint is that there is no reason to paint’, en zo zie ik het ook”.

Wat inspireert hem dan? “Het is het de ontwikkeling die mij inspireert. Alles is altijd in beweging.

Dit kunstwerk is nu al langzaam aan het vergaan, we zien het niet maar over vijftig of honderd jaar

Groninger Studentenkrant | November 2010

is het er niet meer. Alles vergaat.

Of beter gezegd, alles verándert.

De vergankelijkheid geeft waarde aan dit moment. Vroeger was ik doordeweeks ‘gewoon’ Jordy, “in het weekend speelde ik voor Superoboturbo, de kunstenaar. Later zou ik nog wel eens ‘full time’ kunstenaar worden. Maar ik heb me gerealiseerd dat later altijd later is. Voortaan ben ik elke dag, de hele dag bezig met mijn kunst en dat bevalt me.” Van den Nieuwendijk ontdekt plots dat de verf droog wordt en dit is voor mij het startsein om verder te trekken.

Met mijn gedachten nog half bij het gesprek, begeef ik me weer het grote podium, waar inmiddels een zanger op zijn elektrische gitaar staat te pingelen. Met teksten als “ik ben geen nudist, ik heb gewoon niet heel veel kleren”, “Ik ben de duivel, maar mijn vrienden noemen me Bob” en “Moet ik nu nog een nummer? Jezus…”, sta ik meteen weer met beide voeten veilig op de grond. Al heeft deze zingende cynicus wel zijn charme, ik besluit dat de mooi is geweest voor vandaag. Het is tijd terug naar huis te keren en ik wandel naar buiten, de kou in. Mijn fiets staat trouw op me te wachten en op mijn weg terug denk ik na over mijn dag. Een dag station. Het is zo gek nog niet. Het station heeft iets. Een plek van vaste dienstregeling en toch van constante verandering. Van haastig doorstappen en rustig afwachten. Van uiteengaan maar vooral van verbinding. Dag station.

Amarins Hielkema

Wil je reageren? Stuur een email naar a.hielkema@studentenkrant.org

13

Concertverslag Sivert Høyem Vrijdagavond 15 oktober, 21:45.

We stonden ergens in het midden van de Oosterstraat in de regen te wachten. Na tien minuutjes nat geregend te zijn, stapten we de Vera binnen, waar behalve warmte, de mensenmenigte ons omhulde. De reden van de drukte was dat Sivert Høyem deze avond optrad.

son en de passie van Coldplay bereikte Sivert Høyem de volle zaal, en menige handjes klapten tegen elkaar aan bij het einde van dit fantastische nummer. Inmiddels had de rest van de band zich om de zanger heen verzameld, en ook zij lieten een imponerende indruk achter. De gitarist, die met zijn jasje-dasje en behaard gezicht op een tiendejaars Vindicater leek, gaf in het derde nummer een verpletterende solo weg. Terwijl het

man achter het keyboard besloot, net als Høyem, ook een elektrische gitaar te pakken. De volumeknop knalde open en er stonden nu, inclusief de basgitarist, vier mannen hard te rocken op hun elegante Gibsons.

Een nummer dat veel voor Høyem betekent, Majesty, zong hij als één van de laatste songs; een eerbetoon aan Madrugada, waarmee hij groot is geworden. Aan passie

foto: Eveline Vaessen Gelukkig waren we net op tijd, want bij binnenkomst in de grote zaal kwam de zanger net op. Keurig gekleed en met een gitaar om zijn middel, zong hij geheel solo zijn eerste lied. Als het een auditie was geweest bij The Voice of Holland, had Roel van Velzen net zo apathisch op zijn knop geslagen als dat hij deed bij de inmiddels beroemde Ben Saunders; mister Høyem beschikt namelijk over die unieke stem, die een artiest zo herkenbaar maakt. Vol verbazing luisterden we naar zijn mooie, lange uithalen, en kwamen tot de conclusie dat het niet anders kan dan dat hij drie longen, of meer, moet hebben, om zoveel adem te genereren.

Zijn tweede nummer, Into The Sea, sloeg pas echt in, omdat dit lied bekendheid alom geniet. Met de rustgevende toon van Jack Johnadvertenties

publiek natuurlijk luidkeels liet merken dit goddelijk te vinden, keek hij met een stoïcijnse blik de zaal in. Respect.

Sivert Høyem was tot 2008 de leadsinger van de Noorse band Madrugada, die in dat jaar uiteen is gevallen door het overlijden van de gitarist. In 2005 haalde Madrugada drie Spellemannprisen, het Noorse equivalent van de Grammys, binnen. Høyem besloot twee jaar geleden solo te gaan, en geeft sindsdien vele concerten weg. Met de release van zijn album Moon landing lijkt hij nu als solo artiest wederom succes te boeken.

Dit was deze avond goed te merken. Waar hij in de eerste drie kwartier de zintuigen van het publiek rustig aaide, vuurde hij in de tweede helft een peloton aan decibellen op de luisteraars af. De

en emotie ontbrak het zeker niet, en dit werd dan ook goed overgebracht op de zaal. Uiteraard kwamen de heren na vele malen ‘we want more’ terug voor een toegift.

Het publiek ging voor de laatste keer uit zijn dak met het afsluitende lied Moon landing, van het gelijknamige album.

Concluderend kunnen we stellen dat het een goed optreden was, met een strakke setlist. De stem van Høyem is een lust voor het oor, en het genot van de heren op het podium was zichtbaar. Hou ze dus in de gaten, want als ze in de buurt optreden is het absoluut een must dit muzikale hoogstandje mee te maken!

Roy de Vries

Wil je reageren? Stuur een email naar l.wieringa@studentenkrant.org

14

Groninger Studentenkrant | November 2010

Solliciteren anno nu Mickey Mouse

De tweede eigenschap die u zich moet toedichten is resultaatgerichtheid. In feite een term die niets inhoudt zonder dat bekend is wat dit resultaat zou moeten zijn, maar wel een vrijbrief voor het management om u een fikse oorvijg te geven als de resultaten achterblijven. Toch gaan vooral jonge en dus zelfverklaard dynamische ondernemingen helemaal banaan op deze eigenschap. Als resultaatgerichtheid echt zo schaars is als deze vacatures doen geloven, zou het een chaotische wereld zijn. Er staan overal auto’s langs de snelweg, want de bestemming halen is niet van belang. Mensen gaan de straat op in twee handenschoenen, een t-shirt en een sok. Junks verruilen al hun bezittingen voor heroïne en geven het daarna aan de eendjes. Er blijft geen schoon WC-hokje meer over, aangezien mensen tijdens een nummer twee op goed geluk weglopen, en ejaculeren wordt naar het rijk der fabelen verwezen.

Maak als eerste duidelijk dat u graag ergens de focus op legt. Deze term, beroemd gemaakt door Bert van Marwijk tijdens het WK in ZuidAfrika, moet de aanwezigen warm maken. Geef aan dat u graag werkt op basis van Best Practice, iets dat zoveel inhoud als een taak zo goed mogelijk uitvoeren op basis van ervaringen uit de praktijk. Mocht u hier niet de gewenste reactie op krijgen dan springt u moeiteloos over naar de voorkeur voor een Knowledge base, een kaartenbak met informatie.

Bart van der Leij

Als eerste het zeer verwachtingwekkende proactief.

Dat u hier bij het solliciteren naar een functie als Junior Accountmanager niet omheen kunt, blijkt al snel na een korte zoektocht op het wereldwijde web.

“Bent u proactief, gedreven en deinst u niet terug voor targets?”, “Bent u een teamspeler met een proactieve houding?”. Na het lezen van deze vacatures vraag ik mij af wat is er gebeurd is met gewoon actief zijn. Waarschijnlijk zorgden actieve werknemers niet voor genoeg output en is proactief gewoon een hippe rectificatie om jezelf helemaal de vernieling in te werken. De mensen die proactiviteit ook werkelijk praktiseren zoals zij bedoeld is door het management, kunnen zich dan ook binnen de kortste keren bij de groeiende groep met Prozac-tieven voegen.

Hebt u in uw brief ook nog verwerkt klantgericht te zijn, dan wordt u uitgenodigd op gesprek. Eenmaal tegenover de personeelsmedewerker zullen de volgende woorden u verzekeren van ongeluk tot uw 67ste levensjaar, oftewel een baan. Let wel, het is belangrijk op te merken dat het niet uitmaakt dat u zich infantiel voelt bij het gebruiken van deze termen. Wanneer u naar de overkant van de tafel kijkt, ziet u in vele gevallen een krijtstreep met gifgroen overhemd en roze stropdas. U bent dus niet begonnen met het zetten van een infantiele toon.

COLUMN

Bent u zo sociaal actief als een isoleercel? Is alles wat u op papier zet ongeïnspireerde rotzooi? Vergeet u uw vader nog te bellen op zijn verjaardag, ondanks dat moeders u de dag ervoor nog heeft gevraagd dit te doen? Wordt u nog door Joran van der Sloot verslagen in een sollicitatieronde voor een baan bij Steunpunt Relationeel Geweld? Niets aan de hand. In dit stuk worden een aantal modewoorden behandeld die u anno 2010, juist of onjuist toegepast, ongetwijfeld een baan opleveren bij één van de vele verwerpelijke commerciële instellingen, die zich samen hét bedrijfsleven durven te noemen.

Nu uw toekomstige collega met de tong op tafel ligt, is het tijd om de zaak af te maken. U vertelt niet in problemen maar in kansen te denken. Benchmarken vindt u verleden tijd, en u claimt altijd op zoek te zijn naar Win-Win situaties. Dit doet u door Out of the Box te denken, tezamen met het vormen van de juiste synergie in uw omgeving. Het enige dat u rest, is de handtekening te zetten op het met kwijl doordrenkte papier voor u.

Dankbetuigingen worden niet gelezen, bloemen geweigerd en donaties teruggeboekt.

advertentie

competitie

Het Nederlandse voetbal heeft het moeilijk. De een na de andere club lijkt failliet te gaan en bijna alle clubs staan diep in het rood. Waar vroeger werd gestreden om Europese voetbal, wordt nu gevochten voor het voortbestaan van de club zelf. Dat het niveau in de competitie daalt, is een logisch gevolg. Hebben de Nederlandse clubs al die jaren een waardeloos beleid gevoerd of is er een andere oorzaak?

Bodemloze put De kranten staan er vol van: voetbalclubs met financiële problemen.

Dertien profclubs staan momenteel bij de KNVB onder curatele. Oftewel, die kunnen morgen nog omvallen.

Onlangs maakte de KNVB bekend dat ze dit jaar rekening houdt met het faillissement van drie clubs. Als we in dit tempo doorgaan, kunnen we over twee jaar de eredivisie samenvoegen met de eerste divisie.

Dan zijn we van de ‘Mickey Mouse competitie’ af; maar daar krijgen we dan wel een ‘Jip en Janneke League’ voor terug. In het verleden trok de gemeente in dit soort situaties nog wel eens de knip. Maar blijkbaar is het geld (met bakken tegelijk) in een bodemloze put geflikkerd, want de situatie wordt alleen maar erger.

Kijk maar naar FC Hollywood aan de Rijn. Voor een grijpstuiver overgenomen door een voortvluchtige Georgische pistolenboer die toevallig een nieuw speeltje zocht. Gelukkig heeft Vitesse de belofte gekregen dat ze binnen 3 jaar kampioen worden. Dat kan niet meer misgaan!

bewonderen. Bij AZ spelen alleen al 15 verschillende nationaliteiten; bij Roda JC zelfs 19. Van de 463 spelers in de Eredivisie komen er maar liefst 186 uit het buitenland en dat worden er elk jaar meer. Banenpikkers gaat net iets te ver, maar feit is wel dat die gasten alleen komen om te cashen. Van clubliefde is geen sprake. Zit het even tegen of mislukt een transfer dan is het, hop in het vliegtuig, blessure faken en je thuis verstoppen. Of gewoon waardeloos gaan spelen en te laat bij wedstrijden komen. Werkte prima voor galbakken als Sergio Romero en Afonso Alves.

Tik Tak Theo Een blik buitenlanders is daarom geen garantie voor succes. Je weet immers nooit wat je in huis haalt.

En je zult altijd zien: breekt er een door, speelt hij het volgende jaar in Spanje. Dat is de realiteit. De Nederlandse clubs kunnen niet opbieden tegen de salarissen in het buitenland. Een club als Inter Milaan of Manchester City biedt simpelweg het tienvoudige. Dan is de keus snel gemaakt. De grote Goden zitten hierdoor in het buitenland en wij blijven zitten met de koekenbakkers. Het niveau is de laatste jaren, vergeleken met het buitenland, enorm gedaald. In de Engelse Premier League gaat het balletje bijna sneller rond dan je met het blote oog kunt waarnemen. Het rollatortempo van de Eredivisie staat daarbij in schril contrast. Tik Tak Theo is er niet meer bij, als voor rust iedereen de bal een keer raakt, mogen we God op onze blote knietjes danken.

Bosman-arrest Voor velen kwam de crisis in het Nederlandse voetbal onverwacht. Toch was vijftien jaar geleden al duidelijk dat we flink stront aan de lederen knikker hadden. Beginnende met het Bosman-arrest. De Belgische voetballer Jean-Marc Bosman eiste na het uitdienen van zijn contract bij de club RC Luik dat hij gratis mocht vertrekken naar een andere club. Dat klinkt nu raar, maar vóór het arrest mochten clubs bij het aangaan van een overeenkomst met een andere club nog een transfersom eisen, ook al was het contract uitgediend. Na vijf jaar procederen werd Bosman in 1995 door het Europese Hof van Justitie in het gelijk gesteld.

Deze uitspraak had direct verstrekkende gevolgen. Spelers konden opeens net zo gemakkelijk van schoen als van club wisselen. Het aantal transfers rees de pan uit en de salarissen schoten door het plafond.

Het grote Ajax van midden jaren negentig ging eraan kapot. Jongens als Kluivert, Davids en Seedorf, die met Ajax de pannen van het dak speelden, kozen voor het grote buitenlandse geld. Vandaag de dag zet die trend zich voort. Sterker nog, de talenten worden steeds vroeger weggekaapt. Clubs uit Engeland scouten tegenwoordig al bij C-junioren in Nederland. Nog even en scouts komen op kraamvisite. Kijken hoe de kleine trappelt.

Blik Zuid-Amerikanen Veel Nederlandse clubs investeren daarom niet meer in een jeugdopleiding. Ze ontvangen toch geen transfersommen. Op hun beurt trekken de Nederlandse clubs de nog kleinere voetballanden leeg. Het is namelijk makkelijker een kant en klare buitenlandse speler te kopen dan zelf op te leiden. Als je geld steekt in vijftig talenten, zal er misschien eentje komen bovendrijven.

En voor het zelfde geld trek je zo een blik kant en klare Zuid-Amerikanen open. De laatste jaren zijn daarom veel voetballers uit ZuidAmerika, Oost-Europa en Afrika aangetrokken. Dit seizoen zijn er in de Eredivisie 49 nationaliteiten te

De bal is rond De beste spelers spelen niet in Nederland, dat is duidelijk. De grote afwezigheid de laatste jaren in het miljoenenbal - genaamd de Champions League - is het keiharde bewijs. Gestaag verliezen we plekken die recht geven op Europees voetbal en dat doet pijn. Niet in de laatste plaats voor de penningmeester. De miljoenen aan bonussen verdwijnen in de zakken van de toch al rijke clubs. We raken steeds verder achterop. En als dat logge bureaucratische apparaat - genaamd FIFA - niet snel met een fatsoenlijke oplossing komt, is het straks definitief voorbij voor ons. Dan zijn het over een paar jaar alleen nog maar de Spaanse, Italiaanse, Duitse en Engelse clubs die tegen elkaar spelen. Helaas is er geen enkele aanwijzing die doet vermoeden dat de FIFA binnenkort gaat ingrijpen. FIFA-führer Sepp ‘Dietrich’ Blatter houdt zijn poot voorlopig stijf omhoog. Maar ach, het blijft elf tegen elf en de bal is rond. Misschien komt het met lang wachten vanzelf goed…

Tom Plat

Wil je reageren? Stuur een email naar t.plat@studentenkrant.org

Groninger Studentenkrant | November 2010

Beste Rik B.,

???

Het verhaal is bekend. April, dit jaar, is één van de kandidaten voor een Albertus-dispuut in de brand gestoken door een medelid. Wat het interessant maakt, is dat het slachtoffer, Floris Brummelhuis, een sinterklaaspak droeg en expliciet aan de dader, Rik B., vroeg om hém aan te steken. Allemaal om de introductiecommissie ‘versteld te doen staan’. Hoewel, de reactie van de meeste studenten is dat ze het allemaal maar lekker zelf moeten uitzoeken, besloot het OM toch tot vervolging over te gaan. Dit resulteerde, afgelopen maand, in een werkstraf van 50 uur voor Rik. Saillant is, dat het OM een nog veel zwaardere eis had en vroeg om vervolging voor brandstichting. Ondanks dat de straf dus lichter heeft uitgepakt, heeft deze zaak wel veel gesprekstof opgeleverd en heel goed het verschil in visie op ontgroening benadrukt tussen studenten en ‘gewone’ burgers. De SK zou hier dieper op in kunnen gaan, maar heeft besloten Sinterklaas, in hoogst eigen persoon, te laten reageren op deze kwestie.

April 2010 “Zie ginds komt het nieuws uit Groningen aan.

Het brengt ons een verhaal dat als een lopend vuurtje zal gaan” De brandende Spaanse zon kan de Sint altijd bekoren En niets leek op dat moment nog zijn middagrust te verstoren Tot hij, om een uur of drie, plotseling in een Nederlands dagblad las Dat hij, tijdens een inauguratie, door een student in brand gestoken was Hoewel de sangria zijn geheugen wel eens eerder, flink, voor Jokertje had gezet En de fetishpiet, tijdens zijn massages, vaker slordig was met kaarsvet Kon een brandwond, ondanks zijn 1740-jarig bestaan, Hem toch niet, zomaar, zijn ontgaan?

En ontgroening kende Sint sinds zijn tiende toch niet meer Toen hij voor de zoveelste, vernederende, keer, Bij een oude Turkse bisschop op zijn, veel te warme schoot, Mocht zuigen aan een banketstaaf en huidkleurige pepernoot Naderhand, bleek hij toch niet het middelpunt, Van deze uit de hand gelopen stunt Maar was het ene Floris B. gegund Om voorgoed bekend te staan als, letterlijk, lichtpunt Van het laatste weekend van de introductietijd Voordat ze voorgoed in de traditie werden ingewijd Want bij het slot van de dispuutsinauguratie Wachtte de nerveuze kandi’s nog één bijzondere traktatie Toen de IC, tegenover de sjaars, de wens uitsprak Om verbaasd te worden met behulp van een Sinterklaaspak Dit leek aan Floris wel besteed Want hij stak zich als eerste in het kleed En riep: “Weet je wat, steek mij maar aan!

Laat mij de IC versteld doen staan!”

Helaas had jij de aansteker in je hand En werd je de aanstichter van een brand Die groter uitpakte dan gehoopt Maar gelukkig werd het vuur op tijd gedoofd Thuis, leek het incident snel gesust De ouders van Floris werden echter ongerust En lichtten volledig tegen Floris’ zin Onmiddellijk de politie in September 2010 “Oh! Kom er eens kijken Wat ik op mijn deurmat vind Een officiële dagvaarding Voor het in brand steken van Sint” De kous leek allang af, maar het OM besloot toch anders En ging over tot vervolging, van één van de branders Jouw advocaat, Jan Boksem, pleitte voor jouw vrijheid En sprak voortdurend van het beginsel van gelijkheid De officier vond dat argument, in deze zaak, maar onzin En ging hier, met haar betoog, zeer succesvol tegenin “Als het slachtoffer geen aangifte doet, is deze rechtszaak dan niet wrang?”

“Nee! Rik B. moet worden beboet, in het maatschappelijk belang!”

De officier ging daarna, in een nog extremere richting En eiste van de rechter een vervolging voor brandstichting Gelukkig was de rechtbank wat milder in haar slotbetoging, En noemde deze actie slechts een mislukte poging Tot het mishandelen van een mede-dispuutsgenoot Dus, Rik, jij slikt nu deze bittere pepernoot En moet vijftig uur taakstraf, alléén, voltooien Van pleintjes vegen tot prunus rooien Waarschijnlijk zit je je nu al dagen, Eenzaam af te vragen “Bleef een IT maar beperkt tot comazuipen Dan hoefde ik nu niet door het roet te kruipen En had Floris het toch verzwegen Dan had ik geen taakstraf in mijn schoen gekregen” Helaas is het voor spijt te laat Je moet nu opdraaien voor je daad Maar wees toch gerust, mijn kind De wereld is vergevingsgezind Ook al word je nu beboet Alles komt goed

Groeten,

Sint en Piet

15

16

Groninger Studentenkrant | November 2010

SK Test: Spareribs Na het glorieuze succes van de pizzatest van vorige maand voelden de redacteurs van deze krant zich geroepen om de luie studenten onder ons van meer ‘in-de-pyama-opbank-voedseladvies’ te voorzien. Zo werd tijdens de wekelijkse vergadering onder euforisch gejuich van de redactieleden zelf de sparerib-test in het leven geroepen. De opzet was gelijk aan de pizzatest. Verschillende zaken zouden worden aangeschreven om op een bepaald tijdstip één portie spareribs af te leveren. De leden van de redactie zouden zich te goed doen aan het gebrachte spijs en ondertussen een hard maar rechtvaardig oordeel vellen.

Het is gebruikelijk enkel bezorgservices te testen. De drie restaurants die getest zijn liggen echter in de binnenstad waardoor het bereik voor studenten dusdanig goed is dat deze zijn meegenomen. Er is wel onderscheid aangebracht in de beoordeling.

Een laatste opmerking voor de spannende uitslag voor de Justeat bestellers. Veel op het eerste oog verschillende zaken blijken op hetzelfde adres te zitten. Wanneer u een bepaalde soort rib wil mijden is het verstandig even te kijken of u de nieuwe bestelling ook plaatst bij een zaak op een ander adres.

Bezorgservices

1

El Torro

3

Kingsizeburger

Als eerste onbetwiste nummer 1 van de bezorgservices, El Torro.

Met een gemiddeld cijfer van een 8,4 komen zij als beste uit de test.

Tijdens het proeven werden kreten als ‘epic’ en ‘ronduit goddelijk’ zonder moeite door de zaal gestrooid. De volle en zwaarwegende tas zorgde bij binnenkomst als voor verscheidene Oeh’s en Aah’s. Niemand werd teleurgesteld toen er twee dozen met spareribs verschenen, ieder een andere smaak ribs bevattend. Het ging om de smaken Texas en Argentina. Bij het openen van de dozen kwam er nog net geen gouden gloed uit schijnen, maar het was een waar visueel spektakel. Dikke donkerbruine ribben waar het vlees tussen lag alsof het trots was om geconsumeerd te worden en waren bestrooid met kruiden. De smaak was precies zo als verwacht: een tien met een griffel. Het vlees gleed degelijk van het bot en was erg mals.

Het was niet vet en dat kwam de knoeifactor ook erg ten goede. Bovenop de sensatie die het vlees al veroorzaakt werden er ook nog 3 hele goede sauzen bijgeleverd. Wie van pittig houdt moet voor de Argentijnse versie gaan.

De All American Rednecks onder ons zullen de Texaanse prefereren. Welke versie ook besteld wordt, succes gegarandeerd.

Vooral bekend om zijn grote hamburgers bleek Kingsizeburger ook spareribs naar deze kant van de oceaan te hebben gesleept. Zoals de naam doet vermoeden was de porte zeer Kingsize. Grote stukken vlees konden met gemak van het bot worden gescheurd. De smaak was enigszins neutraal maar werd goedgemaakt door de bijgeleverde saus, die tot groot blijdschap van het panel deze portie veel smaak meegaven. De knoeifactor was vrij laag, wat dit tot een goede rib maakt om de eigen schoot burgemeester te maken.

Cijfer: 8,4

Cijfer: 7,2

2

Babylon Na de pizzatest is Babylon de enige zaak die nu aan beide testen heeft deelgenomen, met succes!

Een behoorlijk volle bak ribben werd afgeleverd. De medewerkers verzekerden ons dat hun geheime marinade ze ver zou brengen.

Gezegd moet worden dat dit inderdaad een verassende en goede combinatie van pittig en zoet opleverde. Deze marinade is in overvloed aanwezig wat bij de onvoorzichtige eter kan zorgen voor wat geknoei. Het vlees heeft daarentegen een zeer goede bite en glijd soepel van het bot af. De malsheid werd dan ook zeer gewaardeerd door het testpanel.

foto: Ewoud Rooks

Cijfer: 7,4

4

Telesparerib

Nét op de vierde plaats staan de klassiek smakende ribs van Telespareribs.

Wanneer de doos geopend wordt komt er een heerlijke rokerige geur door de neus naar boven. Ongeduldig wordt de eerste hap snel genomen en het vlees blijkt goed van het bot te glijden. Het ietwat droge vlees wordt door maarliefst 4 bijgeleverde sausjes ruimschoots goedgemaakt. De variatie aan smaken die men hierdoor kan creëren is erg divers, waardoor de portie er moeiteloos doorheen gaat.

5

Casa Mexico

In tegenstelling tot alle andere spareribs is de portie van Casa Mexico gemaakt van kalfsvlees. Dit zorgt voor een ongewone bite waar wisselend op gereageerd werd. Het vlees was erg mals maar lastig van het bot te krijgen doordat het minder stevig leek te zijn. Dit zorgde voor een echte kluifpartij.

De smaak was echter uitstekend, door een goede marinade te combineren met de juiste kruiden. Hoewel laatste in onze test is het een prima optie voor mensen die kalfsvlees prefereren!

Cijfer: 7,0

Restaurants

1

Cantina Mexicana

In tegenstelling tot bij de bezorgservices was de strijd onder de restaurants ongekend spannend.

Uiteindelijk wist Cantina Mexicana de eerste plaats te bemachtigen door de mystieke smaak van haar ribben. Geen panellid kon precies beschrijven wat deze smaak, die absoluut genoten moet worden door iedere liefhebber, nou precies maakte tot wat zij was. Na een lange discussie kwamen speculaaskruiden het dichtste bij de vermoedelijke oorzaak van dit oraal genot. Daar kwam bij dat deze rib weinig tekenen van vet laat zien, waardoor men schaamte loos door een hele portie heen kan.

Bij sausjes waren goed, maar niet bijzonder.

Vermoedelijk zou het de smaak ook enkel kunnen schaden. Over alle criteria gezien een fabuleuze rib. Geruchten gaan dan panelleden de afgekloven botjes stiekem mee naar huis hebben genomen en ze nu als tandenborstel gebruiken.

Cijfer: 8,2

Cijfer: 7,6

2

Bronco’s

De ultieme sparerib voor de regelmatige eter en vleesliefhebber. Deze rib eet met afstand het beste weg doordat de botjes aan beide kanten wat uitsteken. Dit zorgt voor een goede droge grip en het houden van redelijk schone handen.

Het vlees glijdt zo soepel van het bot als een

danseres van haar paal en dat maakt iedere hap zeer efficiënt. De structuur van het vlees is stevig en de smaak zeer goed. De bijgeleverde sausjes zijn absoluut hemels. Door de rokerige smaak waan je je bij iedere hap in het Wilde Westen, uitrustend van al het schieten. Je paard vastgeknoopt aan de voorgevel van een houten eettent. De combinatie van het fantastische vlees en de triple A sausjes zorgen voor de geweldige spareribbeleving.

Absoluut gaan eten!

Cijfer: 8,1

Chu Chu

3

Wie van pittige smaakvoll–e spareribs houdt moet bij Chu Chu zijn. Dit vernieuwde restaurant bracht een behoorlijke lading ribben waarvan de smaak door vele beoordeeld werd met een 9 of hoger. De ribs hadden de perfecte kleur en de goede marinade glinsterde op de bovenkant. Het vlees is erg mals, al valt het niet meteen van het bot. De sausjes waren erg gevarieerd en sommigen oogjes werden waterig van geluk toen er ook quacamole bij in bleek te zitten.

Andere panelleden vonden echter dat deze sausjes meer bij nacho’s horen dan bij spareribs. Erg smaakvol, veel vlees en gevarieerde lekkere sausjes. Bravo!

Cijfer: 7,9 Bart van der Leij

Wil je reageren? Stuur een email naar b.van.der.leij@studentenkrant.org

17

Groninger Studentenkrant | November 2010

De zeven laatste zinnen Dimitri Verhulst en het Ensor Strijkkwartet

Hoewel maar weinig studenten er aandacht aan zullen besteden, zal vrijwel iedereen ze wel eens hebben gehoord: de laatste woorden die Jezus aan het kruis sprak. De geschiedenis van deze zeven zinnen omvat dan ook meer dan het evangelie alleen. Door de eeuwen heen hebben niet alleen theologen uitgebreide studie gemaakt naar mogelijke interpretaties, opvallend is dat ook een flink aantal componisten zich door de woorden geïnspireerd voelde. De belangrijkste onder deze laatste groep is zonder twijfel Joseph Haydn, die een pracht van een werk schreef dat in tweehonderd jaar tijd onnoemlijke keren ten gehore is gebracht.

zijn, inmiddels al zo murw geslagen zijn dat de betekenis al lang niet meer tot ons doordringt. Het ontbreken van elke godsdienstige connotatie werkt in dit geval verheffend.

Maar behalve inhoudelijk, zijn de verhalen gelukkig ook literair van hoge kwaliteit. Verhulst weet regelmatig precies dat-

Gelukkig zijn verhalen niet het enige wat in dit boek terug te vinden is. Bijgeleverd is bovendien de bladmuziek van Haydns compositie, een cd met daarop dezelfde muziek uitgevoerd door het Ensor Strijkkwartet en een cd waarop Dimitri Verhulst zelf zijn schrijfsels voorleest. Mooie extra’s, maar tegelijkertijd tekenend voor het grootste minpunt van het boek: de muziek en de verhalen staan los van elkaar, een verband is moeilijk te vinden. Doordat de teksten alle religieuze context van zich af hebben geschud, blijft er maar weinig connectie met de muziek, die de aanleiding was voor dit experiment.

Dat is jammer, want een goede samenwerking tussen tekst en muziek had het geheel op een hoger niveau kunnen tillen.

Een gemiste kans.

Een laatste uitvoering is van de hand van het Vlaamse Ensor Strijkkwartet, dat Haydns stuk – eveneens naar oud gebruik – van een begeleidende tekst wilde voorzien. Onconventioneler werd het toen Dimitri Verhulst voor deze tekst werd benaderd, met de vraag of hij de zinnen in kwestie van alle religieuze context wilde ontdoen. Een interessante benadering die Verhulst, met zijn bekende beide-benen-op-de-grond manier van schrijven, absoluut is toevertrouwd.

Maar ook zonder dit overkoepelende verband blijft het boek een interessant intellectueel experiment, dat aantoont dat over de laatste woorden allerminst het laatste is gezegd.

Tobias Rutteman

In de resulterende short stories, één per zin, verkent Verhulst wat voor emoties er schuil zouden kunnen gaan achter de overbekende woorden; woorden waarmee we, laten we eerlijk

Wil je reageren? Stuur een email naar t.rutteman@studentenkrant.org

‘De leegte is het ergst van al het kwaad’ Het lichaam van Clara – Jan Siebelink

Jan Siebelink beschrijft in het lichaam van Clara een trotse talentvolle en mooie vrouw. Maar kan een man zich wel zo diep inleven in een vrouw? In het programma Pauw en Witteman vertelt hij: ‘In de negentiende eeuw werden bijna alle klassieke romans met een vrouw in de hoofdrol, door een man geschreven.’ Hij noemt Eline Vere van Louis Couperus als voorbeeld. ‘Ik wil geen vrouw beschrijven en transparant maken. Clara gaat ook mijn verstand te boven.

Ik bekijk en bewonder haar en probeer zo dicht mogelijk bij haar te komen’.

In haar kindertijd ontwikkelt ze dwangmatig gedrag. Wanneer ze haar fiets in de schuur stalt, dwingt ze zichzelf telkens te kijken of deze er nog wel staat. Op een gegeven moment stoot ze, tijdens het controleren, haar teen tegen de drempel van de schuur. De pijn die ze aan haar teen voelt, neutraliseert de pijn en vermoeidheid van haar obsessieve gedrag. Dit gevoel doet haar goed en hieruit ontwikkelt zich uiteindelijk automutilatie.

Op haar 62e ontmoet ze Oscar Sprenger, een schrijver die haar nieuwe hoop in liefde geeft. Na hun eerste ontmoeting schept Clara allerlei verwachtingen bij zichzelf. Ze droomt over de liefde tussen hen. Oscar is de auteur van een boek met de titel Clara.

Het boek bevat veel overeenkomsten met het leven dat Clara geleid heeft. Volgens haar kan dit geen toeval zijn. Ze klampt zich als een bezetene vast aan haar dromen en idealen.

Clara’s psyche staat centraal in het boek.

Tijdens het lezen wordt je meegezogen in haar geest en gedachtewereld en begrijp je de druk die op haar rust. Het gaat zelfs irriteren en vermoeien wanneer Clara van zichzelf weer moet tikken of bidden. Diezelfde irritatie en vermoeidheid voelt Clara zelf waarschijnlijk ook.

Er wordt veel gespeeld met werkelijkheid en fantasie. Clara fantaseert over zichzelf als vrouw aan de zijde van Oscar Sprenger.

Hierdoor weet ze zelf soms niet wat er echt heeft plaatsgevonden en wat zich in haar gedachten afspeelt. Siebelink heeft dit gevoel heel knap doorgegeven aan de lezer, die er vaak pas aan het einde van een passage - soms zelfs helemaal niet - achterkomt of iets feit is of fictie. Bij bijna iedere zin vraag je je af:‘gebeurt dit echt?’

Clara is een eenzame vrouw die geen gemakkelijk leven heeft geleid. Van huis uit krijgt ze weinig liefde mee. Haar ouders die een slecht huwelijk hebben probeert ze krampachtig bij elkaar te houden. Ook op school staat ze er alleen voor, nadat ze, verplicht door haar ouders, haar relatie met een aan leukemie lijdende jongen beëindigt. Op school kan niemand daarvoor begrip opbrengen. Ze trouwt, maar ook haar huwelijk gaat gebukt onder eenzaamheid.

gene uit te lichten wat ogenschijnlijk onbelangrijk is, maar juist door diezelfde ordinairheid de essentie weergeeft van de situatie. Terwijl zijn trefzekere, vaak humoristische beschrijvingen tegelijkertijd voor een leesbaar geheel zorgen. Enige puntje van kritiek is dat de zeven korte verhalen alles bij elkaar wel èrg kort zijn.

De ontmoeting met Oscar Sprenger vindt, niet per toeval, plaats voor het oude huis van Louis Couperus. Clara heeft veel overeenkomsten met de hoofdpersoon Eline Vere uit het boek van Couperus. Net als Eline Vere is ze een tragische heldin, die uiteindelijk in haar noodlot berust. Je zou kunnen zeggen dat Het lichaam van Clara een naturalistische roman in een modern jasje is.

Tessa Nijland

Wil je reageren? Stuur een email naar t.nijland@studentenkrant.org

advertentie

"In Leiden leerde ik al tot op de cel nauwkeurig te werken."

hand, k-Ouwe r e k s m e ee ssociat Tessa H earch A s e R l r a a Clinic ed ha tiles, de n. bij Quin in Leide master

Ook je master doen in Leiden?

Kom naar de Mastermaand november.

Programma en data mastersinleiden.nl Universiteit Leiden. Universiteit om te ontdekken.

18

Groninger Studentenkrant | November 2010

MEER FOKKING

ABNORMALE

KORTINGEN!

Het bos aan bonnen met dikke kortingen groeit gestaag vanwege het overweldigende succes. Graag gedaan.

Daarom bundelen we ze nu maar even op een overzichtelijke manier.

Het mag duidelijk zijn, lees de SK en eet als een koning met de beurs van een pauper! We bedekken nu de hele dag, van lunch tot diner tot borrel.

De SK zorgt voor u! Eet smakelijk en proost.

LUNCH

Groen

Lunchroom Groen voorziet u deze week in uw caffeïne/theïne-behoefte. Als je bij Groen gaat lunchen, krijg je er een kop koffie of thee gratis bij. Graag gedaan.

DINER Groen

DINERBON ONBEPERKT SPARERIBS

voor € 12,50

Twee uur lang onbeperkt spareribs eten van € 19,75 voor € 12,50 Deze bon is alléén geldig bij Cantina Mexicana Groningen Op zondag t/m woensdag Geldig t/m 15 december 2010 Vismarkt 50

Inclusief friet, salade en sauzen

Groepen van 6 personen of meer moeten reserveren

Bij Groen kun je ook van een uitstekend diner genieten. Deze maand kan dat zelfs voor een uiterst studentvriendelijke prijs. Groen knalt met een heerlijk drie-gangendiner voor 20 euro in plaats van 32,50. Groen is een van de meest interessant ingerichte lunchrooms van Groningen waar je heerlijk prominent kan doen. Ook ideaal overigens voor een date waarop je een beetje indruk wilt maken met je kennis van de betere eetgelegenheden. Ga Groen!

DINER Cantina Mexicana

Heb je onze spareribs-test gelezen en heb je zin gekregen in deze overheerlijke traktaties, Little Mexico aan de Vismarkt stelt u ook weer in staat goedkoop te eten deze herfst. Je kunt namelijk voor het luttele bedrag van €12,50 twee uur lang onbeperkt spareribs eten.

En dat is natuurlijk inclusief friet, salade en sauzen. Onze mystery eaters hebben, zoals te lezen op pagina 16, geverifieerd dat het zeer wel te eten is. We bewaken de waarde van onze bonnetjes, SK staat voor kwaliteit!

Sappige sexverhaaltjes

door Ben Hard

Kim en Kelly, Daar loop ik dan, kwart over een ’s nachts, terwijl mijn bokser inmiddels door het stijf geworden materiaal tussen mijn benen zich het nodige heeft uitgerekt, over de boulevard in Scheveningen. Ik kan de opgewonden gedachten in mijn hoofd haast niet onderdrukken, wetende, wat ik in de zeer nabije toekomst ga meemaken. Aangekomen op de Badhuisweg zie ik het uitnodigende licht van ClubLive op me af komen. Daar binnen gaat het gebeuren, bedenk ik me, en meteen voel ik weer een stoot extra bloed in mijn penis gepompt worden. Ik ben uitgenodigd door de eigenaresse van de seksclub, Kim Holland, om daar met Kelly (jazeker, dé Kelly) een ondeugend uurtje te beleven…

Ik kom binnen en word meteen meegesleept naar een achtergelegen kamer. De kleur van het interieur is, zoals verwacht, overwegend rood. Ik moet haast moeite doen niet over de seksspeeltjes te struikelen, die overal in de kamer zijn verspreid. Mijn ogen focussen zich direct op de linkerkant van de ruimte, waar een seksschommel hangt, en wacht totdat het heet en nat wordt van lichaamssappen.

Een moment later richt ik me tot het midden van de kamer, waar op een groot bed van drie bij twee meter een halfnaakte seksgodin op me ligt te wachten. De louter in jarretels en een dun stringetje verhulde Kelly kijkt me bloedgeil aan…

Zonder enige twijfel ruk ik mijn overhemd uit, en loop zelfverzekerd naar haar toe. Ik weet dat ze zo’n tien jaar geleden een geslachtsaanpassende operatie heeft ondergaan, en ben benieuwd wat ik tussen die gladde benen van haar zal aantreffen. Ik maak mijn lippen vochtig en laat mijn lichaam rustig op haar neerdalen. Ze drukt haar handpalm tegen het uitgestoken gedeelte van mijn broek aan. “Hmm, je bent inderdaad hard”, fluistert ze, terwijl ze me een ondeugend knipoogje geeft. Ik bedenk me niet en laat snel mijn linkerhand neerwaarts over haar lichaam glijden, geef een zachte aai over haar nu al nat geworden string, en zeg: “Hmm, je bent inderdaad vrouw…”

Op het moment dat ik haar tong met die van mij streel, hoor ik de deur achter me voorzichtig open gaan. Ik kijk met een ruk om en zie daar twee grote borsten naar mij staren. “Hé tijgertjes, vinden jullie het goed als ik mee doe?”, vraagt Kim lief, doch uitdagend. De spier in mijn penis trekt zich nog harder aan bij deze gedachte, en stamelend knik ik bevestigend. Ze loopt op ons af, terwijl ze haar wijsvinger nat maakt en haar tepels begint te strelen. Ik plof naast Kelly op het bed, mijn vingers inmiddels onder haar sexy ondergoed rustend. Kim daalt haar lichaam nu op Kelly neer, tot vier borsten elkaar samendrukken, zodat ze nog groter lijken…

Terwijl ze speels hun natte tongetjes om elkaar heen draaien, staren er vier ogen met een onthullende geilheid me aan. Bang dat mijn broek scheurt, trek ik ‘m snel uit. Ik kijk naast me en zie Kim`s hoofd met een langzame en soepele beweging tussen Kelly`s borsten naar beneden glijden, tot haar warme adem Kelly`s clitoris nog een stukje verder opzwelt dan dat deze al was. Met een ongeduldige blik aanschouw ik het tafereel. Kim likt, Kelly kreunt. Nadat Kelly`s vagina zo nat is als de grond in het regenseizoen in Bangladesh, richt Kim zich op mij. Zonder aankondiging klemt ze haar lippen om mijn penis, en drukt ze haar hoofd naar beneden tot mijn geluksstaaf geheel in haar mond verdwijnt…

Als een echte pro drukt ze haar rechterhand om de onderkant van mijn hard en kloppend vlees. Geheel in harmonie maken haar hand en mond dezelfde bewegingen op- en neerwaarts. Ik kan de euforie niet langer onderdrukken, begin zacht te kreunen en sluit mijn ogen. Als ik ze een moment later weer open doe, zie ik de schaamlippen van Kelly recht voor mijn neus. Ze is op me gaan zitten en wil kennelijk nog een vluchtig likje voordat het echte werk begint.

Dat kan ze krijgen ook. Mijn tong gaat heftig heen en weer, tot een hoge gil uit haar mond een orgasme verraadt…

In een snelle beweging duik ik onder Kelly vandaan en leg haar op handen en knieën. Ik neem plaats achter haar, en druk mijn grote vriend voorzichtig in haar vochtige flamoesje. Nog harder kreunend laat ze merken dat ze het lekker vindt. “Ga door”, kan ze nog net uitbrengen, “ga door!”

En ik ga door. Inmiddels ligt Kim met gespreide benen voor Kelly. Tong en vagina vinden elkaar, en aan het geluid van Kim te merken is dit een goede combinatie. Ik word nog geiler van deze situatie en begin hard te stoten. Ik voel het ultiem genot steeds dichterbij komen. Het zweet breekt me uit, en mijn lichaam beweegt nu heel snel heen en weer.

Vlak voor ik het orgasme voel opkomen denk ik nog snel: ’s avonds een vent, ’s ochtends twee vrouwen…

Ben Hard

19

Groninger Studentenkrant | November 2010

Antiekzaakjes aan het Zuiderdiep Het Gedempte Zuiderdiep is voor de meeste Groningse studenten alleen interessant vanwege de Pathé, en voor Minerva studenten in het bijzonder, die er dagelijks overheen moeten fietsen. Er zitten echter ook veel kleine antiekzaakjes die zeker de moeite waard zijn om eens te bezoeken. Dit is het verhaal van de mensen achter het antiek.

de deur. Dan komen mensen binnen met een hele tas vol troep. Het liefst op zaterdagmiddag als ik net bezig ben met het helpen van andere klanten. Of ze willen bijvoorbeeld dat ik een stuk taxeer door de telefoon. Dat kan niet, ik moet het gewoon eerst bekijken.”

Op het hoekje van het Gedempte Zuiderdiep bevindt zich Joop van den Enden’s Veilingen. Hier kunnen mensen iedere dag voorwerpen heenbrengen, die vervolgens geveild worden. De ruimte staat stampvol stoelen, tafels, kasten, schilderijen, boeken, kisten en andere voorwerpen. Het ruikt er naar oude boeken en hout. De veilinghouder, Joop van den Enden, zit in een hoekje op een antieke leunstoel achter een rommelig bureau: koning van zijn eigen dertig vierkante meter tellende rijkje.

“Ik ben begonnen als antiquair en ben nu sinds vijftien jaar veilinghouder. Het is een spannend vak want je weet nooit wat je zult vinden in inboedels, of in de dozen die mensen binnenbrengen. Soms kunnen voorwerpen rechtstreeks naar Mamamini, soms zit er wat kostbaars bij. Of je verkoopt iets wat duizend euro waard is, maar wat je getaxeerd hebt op honderdvijftig.”

Enkele bijzondere stukken die Van den Enden momenteel in bezit heeft zijn originele schilderijen van Louis Apol en Jan Sluijters, twee schilders uit de negentiende eeuw. “En er zijn ook een keer twee Franse boeken met etsen geveild voor dertigduizend euro.”

De antiekwereld is Van den Enden met de paplepel ingegoten. “Mijn vader deed dit werk ook, en die zei altijd: beter acht gulden met antiek verdienen dan tien gulden bij de baas.”

Achter in de zaak heeft Heidema een prachtige antieke jukebox staan die hij volledig heeft gerestaureerd tot nieuwstaat.

“Die is niet te koop, dat is voor de hobby. Ik kom van oorsprong uit de techniek.”

Ook bijzonder is dat Heidema Noord-Nederlandse meubelen te koop heeft staan. “Eikenhout is heel typisch voor de noordelijke regio’s. Als een meubelstuk van mahoniehout is komt het uit het westen, dan noemen we het Hollands.”

Heidema heeft ook wel eens studenten in zijn winkel. “Een paar klanten van mij komen van Albertus Magnus. Die zijn dan op zoek naar een afstudeercadeau, bijvoorbeeld, voor

De veilingen trekken over het algemeen een publiek van boven de vijftig jaar. Sommigen komen omdat ze een mooi stuk willen aanschaffen, maar je hebt ook mensen die iedere veiling komen om de adrenaline op te zoeken die het tegen elkaar opbieden met zich meebrengt. “De veilingverslaafden.

De een gaat naar een casino, de ander gaat naar een veiling.”

Schuin tegenover Joop van den Enden’s Veilingen zit het antiekzaakje van Henk de Boer. “Het is als hobby begonnen.

Eerst zat ik in de Oosterse tapijten en ik heb deze zaak nu vijftien jaar.” Wat zijn waardevolste stuk is, kan De Boer niet zeggen. “In waarde kun je stukken niet uitdrukken, want mensen kennen er zelf een waarde aan toe. In geld kun je het wel uitdrukken, of in hoe oud een stuk is, maar in waarde niet.”

Zo vertelt De Boer een verhaal over een man van 87 die een tijdje terug bij hem in de winkel kwam. “Die man verzamelde zilver- en ijzerwerk, en was altijd heel liefdevol met het antiek omgegaan. Alles had hij netjes schoongehouden en verzorgd, maar nu werd hij eigenlijk te oud om dat allemaal nog te kunnen doen. Om zo’n verzameling dan af te staan aan een antiekwinkel, dat doet heel veel pijn. Eigenlijk sterft er dan een stukje van jezelf af.”

afgestudeerde medicijnenstudenten. Het is moeilijk om naar iets geschikts voor te vinden.”

Tot slot komen we uit bij Bogart Antiek en Curiosa. Deze zaak doet wat jonger aan dan de andere, en ook de eigenaar is jonger dan die van de andere zaakjes. “In de antiek heb je altijd bepaalde trends, maar daar houd ik mij niet aan. Ik wil me juist onderscheiden van de rest, en niet meegaan met de massa.”

Bogart heeft naast zijn antiekzaak ook nog een ander baantje. “Ik werk vijf dagen in de week als portier. Daar moet je heel vroeg voor op, maar ik betaal mijn huur ervan. Antiek is leuk om te doen, maar het is geen supermarkt. Het is een heel gespecialiseerde tak, en daarom ook niet erg winstgevend. Mijn baan als portier geeft me rugdekking.”

We vragen Bogart naar het oudste stuk uit zijn winkel. “Behalve die meneer die daar loopt?” (wijst naar man die in de winkel staat). “Nou, deze bak van zandsteen bijvoorbeeld, die is al zeker honderdvijftig jaar oud. Bij het dateren van een voorwerp kun je vaak de stijl herleiden, bijvoorbeeld in het begin van de twintigste eeuw had je veel Art deco en Jügendstill.”

Verrassend genoeg blijken studenten ook wel eens in deze winkel te komen. “Ja, we hebben wel eens een paar olifantentegeltjes verkocht, en die hangen nu bij Mutua Fides, bij Vindicat. Sommigen hebben er wel verstand van, maar ze kopen vaak statusantiek wat ze hebben gezien in wonen en lifestyle bladen. Dat duurt dan even, maar daarna komt er weer een andere trend.” Internet gebruikt De Boer eigenlijk nauwelijks. “Als je alles op internet gaat zetten, worden de goede stukken er meteen tussenuit gekaapt. Ik wil dat mensen naar mijn winkel komen en zien dat het niet allemaal oudbakken spul is. Zonder internet is het echter wel lastig, want daar bereik je een veel groter publiek mee.”

Een favoriet soort antiek heeft De Boer niet. “Ik heb hier wel heel kostbaar zeventiende eeuws zilver liggen, maar de schoonheid van een stuk is toch het belangrijkste, en die is tijdloos.”

Even verder komen we bij Heidema Antiek. Hier staan ook grotere stukken, en het valt meteen op dat er veel klokken hangen. “Deze antiekzaak is eigenlijk uit een hobby ontstaan. Mijn ouders hielden niet van antiek, maar ik heb altijd al klokken verzameld. In ’78 heb ik deze winkel geopend, ik heb hem nu dus al de helft van mijn leven.” Een bijzonder stuk dat Heidema in zijn zaak heeft staan is een schrijfkast van (daar zul je ‘m hebben) Louis Seize. Ook gaat hij zelf actief op zoek naar verkoopbare stukken. Liever niet bij veilingen, want dat vindt hij een dumpadres. “Je moet wel echt iets met dit vak hebben, anders hou je het niet vol. Je moet ontzettend veel doen. Je krijgt bijvoorbeeld vaak gezeur aan

Al met al zijn dit zaken die zich nog redelijk staande weten te houden binnen een uitstervend beroep. Momenteel zijn er aan het Gedempte Zuiderdiep nog acht antiekzaakjes, in de jaren ’70 zaten er nog dertig. Stap er eens binnen, in het ergste geval leer je nog eens wat over palingstekers en Japanse gordelknopen.

Lisanne Wieringa

Wil je reageren? Stuur een email naar l.wieringa@studentenkrant.org

fotografie: Ewoud Rooks

advertentie

20

Groninger Studentenkrant | November 2010

Hey!Ga ’s Sporten!

Een jaar lang onbeperkt sporten voor maar

€52,-

Move your ass en ga naar www.aclosport.nl GRONINGER STUDENTENSPORT