Groninger Studentenkrant - juni 2017 by Groninger Studentenkrant

www.studentenkrant.org | jaargang 33 | nummer 10 | Juni 2017

Datingapps p. 8-9

We gaan jullie missen. Likjes thuis!

Zomermode p. 6

Gefestivalletje doen p. 12-13

Studentenkrant Groninger

SUMMER 2K17 Samsung Galaxy S8 Nu met alle providers

Ben Hard: Boterhamzakje

et is weer eens zover: mijn jongeheer heeft last van jeuk en onverklaarbaar vocht. Of tsja, onverklaarbaar, ik ga er vanuit dat de GGD er wel een verklaring voor heeft. En dus zit ik hier in de wachtkamer, wachtend op een SOAtest. Gelukkig heeft het - overigens naar waarheid ingevulde - formulier er wederom voor gezorgd dat ik bij de risicogroep ben ingedeeld. Dit betekent dat ik gebruik kan maken van de bloedtest in plaats van de aloude wattenstaafjesmethode. Aan dat gevoel zal ik nooit wennen, hoe vaak ik ook bij de GGD op de stoep sta. Tegenover mij zit een enorm geil ding te wachten, naar alle waarschijnlijkheid met dezelfde reden als ik. Dat maakt haar vreemd genoeg niet minder aantrekkelijk. Ze keurt mij geen blik waardig als ik haar aandacht probeer te vangen. Voor ik het weet is het moment voorbij en word ik door de assistent geroepen. Enigszins beduusd neemt ze het formulier met me door. “Klopt het dat je de afgelopen maand meer dan vijf verschillende bedpartners hebt gehad?” Als ik bevestigend antwoord, lijkt het even alsof ze nog iets wil zeggen maar zich inhoudt. Het is dat mijn gedachten nog bij het meisje in de wachtkamer zijn, anders had ik de assistent

hier en nu keihard genomen. Was ook een mooi verhaal geweest. Als ik weer buiten sta, tref ik per toeval het meisje uit de wachtkamer. Ze heeft een rode blos op haar wangen maar dit keer kijkt ze me wel aan en houdt mijn blik vast. Zonder veel te zeggen fietsen we samen weg en eindigen bij haar huis. Zwijgend volg ik haar de trap op naar een kamer waar in kartonnen Xenos-letters live laugh love aan de muur hangt. Ik voelde me al niet op en top door het groene vocht dat uit mijn leuter druipt, maar nu moet ik ook nog een beetje overgeven in mijn mond. Ik wend mijn blik af van de muur en richt ze op de voorgevel van het wachtkamermeisje. Ik bevrijd zonder veel omhaal haar borsten uit haar beha en masseer ze hard. Haar hand glijdt al naar mijn kruis, en ze neemt mijn kloppende lid in haar hand. Vol verwachting kijkt ze naar me op en vraagt: “Chlamydia?” Ik beweeg haar hand op en neer over mijn stijve als ik antwoord: “Gonorroe.” Deze uitwisseling en het gebrek aan condooms lijkt een stilzwijgende afspraak te zijn dat penetratie vandaag niet gaat gebeuren. Maar inmiddels heeft zij de smaak te pakken en grijpt mijn lid steeds steviger vast terwijl ze me met lange halen aftrekt. Ik druk ondertussen met een pompende beweging drie van mijn vingers op en neer in haar met

bacteriën vergeven vagina. Mijn pink zoekt zijn weg naar haar anus en ik vraag me af of je ook Chlamydia in je kont kan krijgen. Nouja, niet mijn probleem. Nog steeds is ze druk aan mijn lul aan het sjorren, die inmiddels rood en ruw begint te worden. ‘Ik wil je neuken’ grom ik verbeten. Aan de hoeveelheid vocht waar mijn hand ondertussen in sopt te voelen is zij ook wel in de stemming. Ze staat op en begint in laatjes te zoeken of ze niet ergens een vergeten rubbertje kan vinden maar geeft dit al snel op en kijkt me een beetje hulpeloos aan met haar zaadvragende ogen. Ik ben echter niet voor één gat te vangen, want no way dat zij nog langer aan mijn lul mag trekken. Ik kan naast mijn druiper niet ook nog een gescheurd toompje gebruiken. Ik begin in mijn tas te graven en vind een zakje met uitgedroogd, lichtgroen geworden broodjes pindakaas. Ik schud de broodjes uit het zakje en trek met mijn andere hand het wachtkamermeisje terug op bed. Ik gooi haar op haar buik en trek haar kont aan haar heupen omhoog. Ik trek het boterhamzakje - beschimmelde kant naar buiten - zo strak mogelijk om mijn lul, maar het blijft een frommelig stukje plastic. Toch druk ik hem zonder aarzeling naar binnen. Wachtkamermeisje kreunt van genot en ik begin hard te pompen terwijl ik mijn vingers

om haar love-handles sluit en mijn duimen in de kuiltjes van haar onderrug druk. Terwijl ik het tempo opvoer, voert wachtkamermeisje het volume op en ik moet toegeven dat ondanks de chlamydia dit een van de lekkerste, strakste kutjes is die ik in lange tijd heb mogen penetreren. Ik kom klaar met een laatste harde stoot en laat me daarna opzij vallen terwijl wachtkamermeisje hijgend haar hoofd in een kussen begraaft om bij te komen. Ik kijk naar mijn lul en realiseer me dat het boterhamzakje er niet meer omzit. Een snelle blik op de lakens levert ook niks op en in mijn achterhoofd gaat een lampje branden over waar dat zakje gebleven is. Zonder verdere omhaal trek ik mijn kleren weer aan en geef ik haar nog een ferme pets op haar bil. Volgende maand maar weer even langs de GGD.

De Oosterpoort & de Stadsschouwburg Groningen presenteren:

Wo 28 juni, De Oosterpoort

€ 29,-

(EXCL. € 3,10 SERVICEKOSTEN)

€ 20,-

Nathaniel Rateliff & The Night Sweats

(EXCL. € 3,10 SERVICEKOSTEN)

+ speial guest Matthew Logan Vasquez Folkzanger met up-tempo soulband maakt swingende rhythm & blues

Do 6 juli, De Oosterpoort

Jeremy Loops + support Jack & The Weatherman Multigetalenteerde beatsen ritmekunstenaar

WO 19 juli, De Oosterpoort

James TW € 25,-

(EXCL. € 3,10 SERVICEKOSTE N)

Engelse singersongwriter én een rising star

€ 16,-

(EXCL. € 2,50 SERVICEKOSTEN)

de-oosterpoort.nl | ssbg.nl 2

Groninger Studentenkrant Juni 2017

zin in het nieuwe

Xavier Rudd

+ support Kyle Lionhart Bekend van de grote hit ‘Follow the Sun’

seizoen?

Di 27 juni, De Oosterpoort

de oosterpoort stadsschouwburg g roning en

1. Met een vis op de foto

Je had ongetwijfeld helemaal de blits gemaakt met je middelgrote snoekbaars als dit de Steentijd was geweest. Helaas voor jou leven we in de 21e eeuw en kunnen we zalm voorverpakt kopen bij de Aldi, overlevingsinstinct is uit. Next.

2. Je vervoersmiddel als foto

Altijd leuk dat je je totale gebrek aan persoonlijkheid probeert te maskeren door een opgepimpte Volkswagen Golf uit de jaren-’90. Dit gaat echter ook op voor paarden en tractors, gewoon niet meer doen.

Groepsfoto’s

Op de foto met het Holocaustmonument in Berlijn

Snapchatfilters

De tien geboden Dingen die echt niet meer kunnen op Tinder Kom op nou mensen serieus.

Leuk dat je op letterlijk elke foto met dezelfde ‘dinnetjes of bro’s staat, maar ik heb zin in een one night stand om de leegte in mijn hart tijdelijk te vullen. Voor een potje Waar is Wally trek ik wel een boek uit de kast, ophoepelen met je cheerleader-effect, dat werkt toch niet. Voor jullie is een speciaal plekje in de hel.

Tenzij je op zoek bent naar beestachtige seks met een zoöfiel, raad ik het toch af om dat stomme hondensnoetfiltertje te gebruiken. Ik wil gewoon je neus en mond zien, en geen hondenneus en –tong. Als je wel op zoek bent naar een zoöfiel, dan vind ik dat zorgwekkend en raad ik een bezoekje aan de psychiater aan.

Vermelden dat je een relatie hebt

RICHARD NOBBE

Tinder is first and foremost een datingapp. Ik denk dat je partner het niet geheel op prijs stelt dat je op Tinder zit. Maar laten we wel wezen, je wederhelft heeft je al maanden geen blik meer waardig gegund en de seks is als of jullie dertig jaar getrouwd zijn. Natuurlijk ga je dan op zoek naar oppervlakkige bevestiging van vreemden die met je naar bed willen. Ik zie geen enkele manier waarop dit fout zou kunnen gaan.

Inspirerende quotes

Foto’s met kindertjes uit Afrika

Een acht verdiepingen hoog schaaldier zijn uit het paleozoïsche tijdperk

10.

Vermelden op Tinder dat je het een vleeskeuring vindt

Heel fijn dat ik mijn dagelijkse dosis pseudo-inspirerende, holle quotes nu ook op Tinder kan vinden. Wel vet jammer dat je er dan geen foto’s van je hoofd bij doet, want dan ga ik wel aannames maken over het gebrek aan zowel persoonlijkheid als looks. Jammer wel. Ik bewonder het instandhouden van de illusie dat je daadwerkelijk de wereld verbetert door mee te doen aan de strak geregisseerde vrijwilligers-industrie in door het Westen kaalgeplukte derdewereldlanden, maar stiekem ben je onderdeel van het probleem. A for effort, F for execution. I ain’t giving you no three-fiddy you goddamn Loch Ness monster!

Jij lijkt me het type dat bij rokers gaat staan om te kuchen, het type dat in elk gesprek weet te melden dat je geen TV hebt en het type dat net iets te vaak zonder duidelijke context het woord ‘authentiek’ gebruikt. Jij bent de reden dat je ouders niet meer van elkaar houden, ga fietsen.

Hoofdredactioneel

LIEKE VAN DAM & JANNEKE VOS

SKolofon

aar is die dan. De laatste Studentenkrant van dit studiejaar. Helemaal verdriet. Alhoewel de aankomende zomervakantie natuurlijk best wel geinig is, houdt ons HR-jaar samen met het studiejaar op. Jannice Fisting Fox, en Cactus Likkende Lieke zijn tijdens een enerverende avond afgezet als de mooiste hoofdredactie ooit. Pijnlijk. Gelukkig zijn onze opvolgers wel twee van grote klasse. Graag pakken wij deze ruimte met beide handen aan om jullie lezers voor te stellen aan de mensen die jullie volgend jaar gaan vervelen met deze verhaaltjes. Voortaan mogen jullie elke maand naar de (toegegeven, ook wel mooie) hoofdjes van onze huispoëet Richard Nobbe en ons kleine lieve meisje Paulien Plat. Succes daarmee!

De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt elf maal per jaar in een oplage van zesduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG, de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen.

Hoofdredactie: Lieke van Dam Janneke Vos hoofdredactie@studentenkrant.org

Eindredactie:

Lieke van Dam Janneke Vos Paulien Plat Richard Nobbe

Omdat we in deze krant lekker veel over onszelf praten, zetten we die lijn in dit hoofdredactioneel dan ook maar gewoon voort. Geen probleem, zo zijn wij ook wel weer. Zo praten wij in de spread over de leukste, en slechtste datingapps. De reis naar de liefde kent namelijk vele routes, en meteen de juiste hebben is dan wel zo fijn. Zit jij nu ook met je hoofd in de wolken? Marte ook. Lees dan ook vooral haar recensie over zweefvliegen. Als het bij jou nou even niet zo lekker in de liefde gaat kun je tijdelijk sip zijn. Bij sommigen gaat dit verder dan een dipje en zijn hun dagen alleen maar bedekt met een zwarte sluier. Hoe een depressie in elkaar steekt lees je verderop in de krant. Of neem gewoon een chocoladeverzekering, kan ook wel uit. Denk je alleen maar dat je een depressie hebt? Dan ben je misschien ook wel gewoon een beetje

Vormgeving: Lars Swieringa

Redactie:

Ben Hard Janneke Vos Anne Wester Lieke van Dam Marte de Vries Ottilie Oost Luuk Westemeijer Marieke Koetsier Richard Nobbe Paulien Plat Femke Vulto Bautje Bol

hypochonder. Bautje bol heeft daar dan weer ervaring mee. En vertelt ook hoe die vork in de steel zit. Nou verder is Ben Hard weer flink aan het pompen geslagen geweest, en voorzien wij jullie ook dit jaar weer met enige echte en beste festivaloverzicht van heel Groninger krantenland. En verder moet je maar gewoon de krant lezen om erachter te komen wat erin staat. Voor de laatste keer. Groetjes thuis. Lekker blijven likken!

Auto of personenbusje huren?

Proﬁteer van de scherpe tarieven van Century Autoverhuur!

Drukwerk: Rodi Media

Volksw agen u al vana p! f

Bestuur:

€ 24,- p

Marte de Vries Jean-Luc Kraaijenoord Ottilie Oost

Volg ons voor dagelijkse nieuwsupdates voor en door studenten op:

Fotografie:

Waarom Century Autoverhuur? √ √ √ √ √

Scherpe tarieven Deskundig advies Alle auto’s jonger dan één jaar Binnen 24 uur de door u gewenste auto beschikbaar Mogelijkheid van halen en brengen op locatie

Richard Nobbe

Voorkant:

Janneke Vos

/studentenkrant

Bornholmstraat 29 9723 AW Groningen T (050) 853 7234

centuryautoverhuur.nl

Groninger Studentenkrant Juni 2017

bu o n a p e ti to !

lunch

diner

K O O T E I GEN S N O N A V ! S A R R DAKTE

Dolci

Groninger Studentenkrant Juni 2017

Femke vertelt FEMKE VULTO

udejaarsavond, 2016. Het was pas negen uur en toch waren de straten al donker en verlaten. In de verte klonk dof vuurwerkgeknal, gedempt door de dikke mist. Met een vriendinnetje achterop fietste ik door de uitgestorven Oude Kijk in ‘t Jatstraat, op weg naar een feestje. Mijn fiets maakte al een paar weken een vreemd ratelend geluid, dat ik koppig en tegen beter weten in negeerde. Deze avond was mijn fiets er definitief klaar mee: na een paar extra akelige knarsgeluiden viel mijn ketting eraf. Daar stonden we dan, in een koude, verlaten straat terwijl we niets liever wilden dan binnen zijn, ergens met veel drank en muziek. En net toen we dan maar wilden gaan lopen, klonk er een harde stem door de straat heen: ‘Meisje, meisje!’ Door de mist heen kwam een grote donkere man op ons afgerend, en pakte mijn fiets uit mijn handen. ‘Niet bang zijn meisje, ik ga die fiets voor jou maken.’ Nog voor we iets konden zeggen had hij mijn fiets al opgetild en naar de andere kant van de straat gedragen, een donker steegje in. ‘Dat hoeft echt niet hoor, we kunnen best-’ probeerde ik nog, maar ik werd onderbroken door de dakloze man. ‘Nee meisje, ik kan die fiets voor jou maken. Ik zie jullie en ik kan twee mooie meisjes niet naar huis laten lopen.’ Hij zette mijn fiets op de kop en keek voelde even aan de dichtgeschroefde kettingkast. ‘Oké, nu niet schrikken meisjes, ik ga jullie niks doen,’ zei hij terwijl hij wantrouwig om zich heen keek. Toen haalde hij een groot blinkend keukenmes uit zijn binnenzak en zette de punt daarvan in het eerste schroefje. ‘U hoeft echt niet.. We vinden het echt niet erg om te lopen hoor,’ probeerde ik weer, maar de man luisterde niet. ‘Weten jullie waarom ik deze mes bij me heb?’ vroeg hij. ‘U repareert zeker wel vaker fietsen?’ zei mijn vriendinnetje, in een poging de situatie te redden. ‘Nee, nee, ik ben geschoten,’ vervolgde de man, terwijl hij heftig met het mes naar ons gebaarde, ‘ik ben drie keer geschoten!’ Mijn vriendinnetje en ik keken elkaar aan, en even overwoog ook om haar hand te pakken en gewoon weg te rennen. ‘Weten jullie waarom ik ben geschoten?’ Ondertussen was hij bezig met het derde schroefje. ‘Ik ben geschoten door een vrouw. Want kijk van sommige drugs kun je geen stijve krijgen. Maar die vrouw, die wil ook wat. En als die niet kan klaarkomen dan wordt zij heel boos. Dus toen heeft ze mij geschoten.’ ‘Oh, uhm.’ zei ik, terwijl ik probeerde mijn lachen in te houden, ‘Ja, dat is vervelend.’ Ondertussen was de kettingkast losgekomen. De man prutste wat aan mijn ketting, deed de kettingkast er weer op en zette mijn fiets overeind. ‘Even kijken of hij het doet.’ De man stapte op mijn fiets en reed de straat uit. Even leek het erop dat hij verdwenen was, maar toen draaide hij om en kwam triomfantelijk teruggefietst. ‘Hij doet het hoor!’ Hij gaf de fiets weer aan mij. ‘Dank u wel,’ zei ik, verbaasd dat het hem gelukt was. ‘Ik wil u hier best voor betalen hoor?’ ‘Nee, nee, ik ben nu blij. Ik kon jullie meisjes niet naar huis laten lopen. Geef me een high five!’ We highfiveden de man allebei, te verbaasd om nog iets te zeggen. Toen liep hij weg, de verlaten straat uit. Wij fietsten zonder verder geratel naar het feestje. Oh Groningen, wat ben je toch mooi.

DionySOS LUUK WESTEMEIJER BEELD: DIONYSOS

n deze rubriek bekijken we verschillende verenigingen uit onze mooie stad. Ditmaal hebben we contact proberen te leggen met Dionysos. Dat is alleen al een ware krachttoer op zich. Men heeft een nummer op de site staan waar de vereniging aan is gekoppeld. Ze geven aan op werkdagen bereikbaar te zijn op specifieke tijden. Als je dan op dit soort momenten belt krijg je geen gehoor. Gelukkig kan men de voicemail inspreken om alsnog contact op te nemen. Nadat er een mailtje werd gestuurd naar daadwerkelijk ieder mailadres in de lijst kwam er wel een reactie. Directe quote uit de communicatie van een mailtje: “We hebben inmiddels al jullie voicemails afgeluisterd en weten nog steeds niet waarom we met jullie in gesprek zouden gaan. Het is misschien handig om de insteek van het artikel te vermelden. Een artikel over een vereniging schrijven komt vrij vaag over. Zou je ons dus wat meer informatie kunnen geven?” Als je niet begrijpt wat iemand bedoelt die meerdere keren je voicemail inspreekt is het redelijk galant om even terug te bellen, lijkt me. Er was dus sprake van een misscommunicatie en een moeizame start maar dat siert

juist deze vereniging wel weer. “Iedereen doet waar hij of zij zin in heeft en trekt zich niet zoveel aan van wat anderen daarvan denken” zoals de Abactis het zelf omschreef. Afijn, na deze ietwat frappante start ben

ik goed geholpen door de Abactis. Hij vertelde over Dionysos. De vereniging is een speciale toevoeging op de rest van het Groningse studentenleven. Niet de standaard dans- of zuipvereniging maar juist voor de studenten die ook een andere kant van het studentenleven willen zien. Daar waar spelletjes worden gespeeld aan tafels met een drankje erbij. Rustig aan de bar zittend en aan je biertje nippen: dat is Dionysos. De vereniging is eigenlijk een grote vriendengroep met het credo: ‘Alles kan maar niks moet’.

Halfjaarlijks wordt er een verenigingsweekend georganiseerd waarbij ze in stacaravans of huisjes een weekendje weggaan. De nieuwe leden bij Dionysos moeten na een introductieperiode zichzelf voorstellen aan de Senaat en worden ingehamerd tijdens een ceremoniële ALV. De vereniging heeft meerdere bars: de filmbar, dansbar en de chillbar. De ene is voor filmavonden, de ander voor feesten en de laatste voor het eten en spelletjes spelen tijdens de soos. Vroeger waren de soosavonden wekelijks maar tijdens een lustrum zijn er wat dingen gesneuveld waardoor deze op dit moment er niet meer zijn. De spreuk van de vereniging is Aequalitas in Varietate, wat gelijkheid in verscheidenheid betekent. Deze zin zou de vereniging precies omschrijven. Iedereen is namelijk anders dan een ander en dat houdt het spannend. Grotere clichés kun je niet verzinnen. De naam komt van de Griekse god: Dionysos. Hij was de god van de wijn, de natuur, het plezier, de dans, het leven en van onsterfelijkheid. Met deze grootheid als beschermheer van de vereniging kan het natuurlijk niet misgaan.

Smoother kan het niet Midden in de Zwanestraat is sinds half april The Smooth Brothers gestationeerd. Een bar waar je alleen smoothies en sapjes kan halen. De Studentenkrant ging op pad om er een kijkje te nemen en een smoothie te proeven. MARIEKE KOETSIER BEELD: THE SMOOTH BROTHERS

e naam suggereert dat er weer een nieuwe hipsterbar is geopend maar de inrichting heeft gelukkig niet de industriële stijl die we tegenwoordig overal zien. De inrichting van deze smoothiebar heeft een Jazzy uiterlijk en het meubilair is comfortabel. Best fijn, eindelijk een keer wat anders dan stoelen van de kringloopwinkel. Achter de bar stonden twee vriendelijke medewerkers die vrolijk vroegen wat we wilde drinken. Op de kaart stonden verschillende soorten smoothies en sapjes maar je kon ook zelf je smoothie samenstellen. Ik bestelde een anti-kater smoothie en mijn lactose intolerante vriendin was blij met de optie dat je zelf je smoothie kan samenstellen. Met haar allergie kreeg ze niet een afgedankte smoothie, maar zorgden ze ervoor dat ze een lekkere smoothie kreeg met banaan, mango en amandelmelk. Naast amandelmelk hebben ze ook sojamelk, kokosmelk, wortelsap, appelsap en sinaasappelsap. Iedereen kan bestellen wat die wil bij The Smooth Brothers Terwijl wij buiten op het terras gingen zitten bracht de vriendelijke smooth brother ons de drankjes. De anti-katersmoothie deed zijn naam eer aan: allereerst proefde je de zachte zoete aardbei, banaan, appelsap en frozen yoghurt. Daarna werd je wakker

geschud door de scherpe smaak van gember. De gembershot zorgde ervoor dat mijn keel en oren brandden. De kater was spontaan weg en ik stond weer met beide benen op de grond. De samengestelde smoothie smaakte erg goed en werd met genot opgedronken. Het product wat The Smooth Brothers maken is van goede kwaliteit en de bar zelf ademt een leuke sfeer. De medewerkers zijn vriendelijk en vroegen nog wat ik van de anti-katersmoothie vond. Toen ik vertelde dat mijn

keel nog brandde moesten ze lachen. Want ja, zij wisten wel wat voor effect een shot gember geeft aan je smoothie. Een bezoekje brengen aan The Smooth Brothers is het zeker waard. Je kan daar even in alle rust een smoothie opdrinken of meenemen naar college. Nu hoef je thuis niet meer een grote kliederboel te maken om een vers gemaakte smoothie te krijgen of een voorverpakte smoothie uit de supermarkt te vissen.

Groninger Studentenkrant Juni 2017

Under the Sea: Zomermode in 2017 De zomerzon staat weer aan de hemel en dat betekent dat de voorjaarscollectie weer massaal ingekocht mag worden bij de lokale kledingboer. Nu zijn wij van de SK de ergste niet, dus wij hebben onze twee meest mode-incapabele redacteuren naar Amsterdam gestuurd om eens polshoogte te nemen van de nieuwste zomertrends. RICHARD NOBBE & ANNE WESTER BEELD: RICHARD NOBBE

lles fucking glittert. Als iedereen aan deze opgedrongen modetrend mee zou doen, dan zouden de astronauten van het ISS ons kunnen zien glimmeren vanuit de ruimte. Dat is allemaal erg onhandig voor het vliegverkeer, maar dat terzijde. Of het nou je topje, je rokje, je bikini of iets daartussenin betreft, de pailletjes en glitterstoffen zijn niet weg te denken van de paspoppen. Het is alsof je in een orgie met een Toppersthema beland bent. Allemaal erg gezellig en

door het centrum gestrooid lijken te zijn, kun je het alleen hebben als Christina Aguilera heet en een album uitbrengt rond 2003. Voor de rest lijkt het vooral alsof je een tweederangs porno-actrice bent met veel te veel daddy-issues. We houden je niet tegen, maar ons verzoek is wel om mesh zoveel mogelijk te beperken tot de slaapkamer. Voor mannen blijft gelukkig voorlopig de mesh-trend nog uit, maar vreemd genoeg kun je als man wel truien en broeken kopen met gaten en verfvlekken erin. Een voordeel

leuk voor de feestdagen, maar deze trend keuren wij met pijn in onze ogen af. Velours is terug, of je het nou wil of niet. Deze trend was ook al te observeren in de koudere dagen van het jaar, maar om nou een velours tracksuit aan te trekken met dertig graden in de schaduw is op z’n best bedenkelijk te noemen. Het is niet meer uit het straatbeeld weg te denken, maar wij redacteuren willen niet gaargekookt worden in onze velours pakjes. Of de Nederlandse zomer nou opleeft naar onze veel te hoge verwachtingen of niet, wij garanderen dat je zachtstoffige, glimmende outfitje ontzettend gaat plakken van het zweet. Niet doen dus. Rood-wit lijkt heel erg in te zijn voor de mannen deze zomer, maar na wat onderzoek, fluitconcerten en heel wat geschreeuw op de Dam begonnen we door te hebben dat het hier om Ajax-fans bleek te gaan. Erg verwarrend allemaal. De prijs voor de slechtste Eurovisie-outfit ging naar een Macedoniër met debiel lang haar en een mesh-shirt. Kennelijk hebben de modezaken in onze hoofdstad deze memo nog niet gekregen, want alles is mesh en het ene is nog doorzichtiger dan het andere. Vooral als je het combineert met een van de veel te veel zilverkleurige, metallic kledingstukken die

hiervan is wel dat als je een rasp over je shirt haalt, je dan meteen mee kunt doen deze zomer. Het verlengt gelukkig ook de levensduur van je kleding, want hoe meer slijt, hoe beter de kleding, als we de etalages moeten geloven. Ook kun je shirts van dertig jaar geleden weer makkelijk aandoen; het maakt niet uit dat je er met je bierbuik niet meer in past, crop tops blijven ook hip. Toch raden wij deze faux-punk trend af, ten eerste omdat het nogal een contradicto in terminis is en ten tweede omdat je er best wel uit ziet als een pauper, met je gaten overal. Als je er toch wel voor wil gaan, bespaar dan wat geld en brand je gaten er zelf in, dat is wel echt rebels. Toch is de meest opvallende ‘trend’ de terugkeer van neon. Als je er graag wil bijlopen als een fluorescerende zuurstok, dan is dit absoluut je seizoen, want ze hebben alles: van rokjes tot mesh-shirtjes en van riemen tot rare lashelmen. Zoals een van de dames die we hierover hebben gesproken zei: ‘’Ik zou dit misschien voor carnaval kopen, anders niet.’’ Wij kunnen niets anders doen dan deze mening volledig onderschijven, ondanks dat we hier geen carnaval vieren. Gelukkig is het niet alleen maar kommer en kwel in het modewalhalla dat Amsterdam heet, want het doet ons deugd om te melden

Groninger Studentenkrant Juni 2017

dat de bloemenjurken – weet je wel, die stiekem gemaakt zijn van oma’s gordijnen – nog steeds hun opmars maken. Het is gezellig, kleurrijk, stijlvol en sexy; de redactie wordt er helemaal gelukkig van. Nieuwkomer is de jurk met fruit erop, maar deze vinden we om onduidelijke redenen toch minder aantrekkelijk. Dus trek oma’s gordijn maar weer aan, maar blijf bij de fruitschaal uit de buurt. Bloemen moeten echter niet door mannen gedragen worden. Althans, een hip Volkskrantredacteur-achtig bloesje met een bloemenperkje erop is helemaal prima, maar trek dit patroon in naam van alles wat mode heet niet door naar je broek. Ook is duidelijkheid verschaffen over je bovenkleding misschien een goede tip. De redactie kon er niet uit komen of een desbetreffend kledingstuk nou een polo, een overhemd, een T-shirt of een hoodie was. Het had in elk geval een rits, een kraag en een raar stofje, vinden we niet mooi. Kennelijk wordt pastel ons ook opgedrongen, hebben we ook geen zin in. En dan nog iets zorgelijks, maar hier kunnen we kort over zijn. Het halve korset, wat is deze? Het is te kort, te klein, te krap en het ziet er werkelijk waar niet uit, en het maakt je dan ook totaal niet sexy. Gewoon niet doen. Ook zijn zeemerminnen tegenwoordig kennelijk hip, de mode-industrie loopt voor op Hollywood. Schelpvormige poeha vliegt ons om de oren, van portemonnees tot miniscule tasjes en van kaarsen met zeemeermingeur (vis?) tot de oestervormige BH’s en de nepvinnen. Het wordt een groot feest onder de zee als we de etalages mogen geloven. Alles is geschubt of glibbert als vis zo glad door de vingers. Nu hebben wij niets tegen glibberen, maar de overdaad aan zeeblauw, zeewiergroen en zeemeerminpaars was toch echt wel een beetje too much. Om dit artikel toch op een positieve noot te eindigen, doet het ons deugd om te melden

dat vrijwel niemand op straat deze modeminkukels daadwerkelijk draagt. Uiteraard is er hier en daar wel een randstedeling die voor de bijl gaat en een glitterjekkie aantrekt, maar gelukkig gaat het hier om uitzonderingen. Wat ons verder opviel waren de flowy broeken, fijne sandaaltjes en zachtgekleurde topjes. Wij zijn er zeker van dat je met deze pareltjes van kleding het festivalseizoen volkomen gaat rocken, daar is geen glitterstaart of neonroze lashelm voor nodig.

Recensies

R Reggeaton

eggaeton, muziek afkomstig uit Puerto Rico, heeft de wereld veroverd. Allemaal kennen we de hit Despacito die voornamelijk populair werd omdat Justin Bieber ook meezingt. Reggaeton is een zomerse muziekstijl waarbij reggae, dancehall en hiphop samenkomen. Het heeft een bekend dwingend herhalend ritme wat het hele nummer door deinst. Despacito is niet de eerste raggaeton-hit die populair werd in Nederland. De nummers Rakata, Papi Chulo en Gasolina doet vast een lichtje

A Kermis

ls je dit leest is het gelukkig alweer voorbij: de twee keer per jaar terugkerende ellende die kermis heet. Het duurt ‘maar’ elf dagen, maar het voelt als een eeuwigheid. Elk jaar weer gooit de meikermis roet in het eten van de terrasgangers, fietsers en marktbezoekers. Ten eerste hoort rustig op een terrasje zitten er niet meer bij: je wordt omgeven door kabaal, flitsende lichten, gillende mensen en kinderen. Daarnaast kun je je niet eens meer fatsoenlijk door de stad bewegen. De markten en grote delen van de straten zijn afgezet, waardoor je vaste route richting college plotseling ruw verstoord

É bataVIEREN

én keer per jaar is er een hardloopwedstrijd tussen Nijmegen en Enschede. Deze hardloopwedstrijd heet de Batavierenrace. Van heinde en verre verzamelen zich studenten uit heel Nederland voor dit evenement. Voor het hardlopen of juist voor het feestje achteraf. Zelfs de studenten uit de Randstad vertrekken richting het Oosten voor het grootste studentenfestival van Nederland. Hardlopend door de Achterhoek en Twente komen ze langs gehuchten die ze niet kennen. “Het is hier toch allemaal Achterhoek” roepen ze zo gauw ze in Enschede staan. Uitgeput worden de laatste lopers over het UT-terrein geschreeuwd door de mensen die zelf eerder die nacht hebben gelopen en nu rustig oordelen met een biertje in de zon langs de kant. Iedereen wordt langs de route in Enschede gedragen door de euforie van de mensen langs de lijn. Maar de Batavierenrace is niet zomaar een hardloopwedstrijd. Nee, er wordt ook gekampeerd. Hele tentenkampen worden gebouwd op de velden van de campus. Een echte festivalsfeer ontstaat op deze wijze rond de UT. Lowlands maar dan zonder headliners, dure kaarten en met alleen maar studenten.

branden. Dat zijn de nummers die momenteel op de afspeellijst staan van een gemiddelde feestkroeg, eindelijk het moment om hoerig te kunnen dansen. Terwijl ik deze recensie schrijf zet ik toch de reggaeton even af. Het dwingende ritme en onverstaanbaar gezang zorgt ervoor dat ik me niet kan concentreren. Tien minuten reggaeton is leuk totdat de hoofdpijn opkomt. Ik heb de afgelopen tijd veel reggaeton geluisterd en de muzieksessie eindigt altijd met ‘gatsie, even die herrie uit’. Het is leuker als zo nu en dan een

reggaetonliedje voorbijkomt dan dat je het achter elkaar gaat luisteren. Je moet er maar van houden, ik hou er niet van, less is more.

kan worden door een suikerspinmachine. Ten slotte staat de markt gedurende deze elf dagen niet op de markt, zoals het hoort, maar op straat. Dan hebben we het nog niet eens gehad over het vermaak op de kermis zelf, dat ook niet bepaald aantrekkelijk is. Wie laat zich nou vrijwillig vastzetten in een gigantisch groot gevaarte waarin je heen en weer geslingerd wordt met het risico dat je tegen het stadhuis te pletter slaat? En wie neemt vrijwillig plaats in een constructie die binnen een dag wordt opgebouwd en weer uit elkaar wordt gehaald? Het zal vast leuk bedoeld zijn, maar ik vraag me af of de meikermis niet kan worden uitgesteld tot mei

2117. Eens per eeuw lijkt me meer dan genoeg.

Het grootste studentenfestival van Europa zouden we het kunnen noemen. Al deze mensen moeten eten hebben. Hiervoor worden er vanuit de Bata voedselbonnen uitgedeeld. Hiermee kan iedereen zijn eigen bakjes eten halen voor een topprestatie. Batacommissies zijn het hele jaar door bezig met iedereen zo goed mogelijk te laten presteren in dit weekend. Ze organiseren hardlooptrainingen met echte leraren. Ze regelen de voedselbonnen, de busjes en de lijnbusbonnen voor de overstapplaatsen. Ze organiseren de tentjes, delen iedereen in in een etappe. Verder regelen ze de chauffeurs voor hun eigen busje. Ze lopen meestal ook mee. Om zich vervolgens helemaal de pleuris in te zuipen op de afterparty. Het BataVIEREN is ook echt een ding. Vele studenten vinden dat hardlopen allemaal teveel gedoe. Godzijdank mag je gratis naar het feest. Studenten, gratis feest en grote tenten met allemaal hitjes midden op de campus. Het is niet raar dat er een grote afterparty ontstaat. De Vestingbar, de Bieb op de UT, alles wordt omgetoverd tot een feestruimte. Er waren zelfs buitenpodia, gelukkig was het goed weer. Overal hoorde je de muziek en waren er felle kleuren. Er werden zelfs lichtgevende slierten uitgedeeld. ‘Ik wil de lichten van de

hele tent zien’ schreeuwde de DJ. Massaal gingen deze de lucht in. We deelden een moment in deze tent. Iedereen sprong schreeuwde en genoot. Enschede wordt bedankt voor een mooi feestje met zijn A38sziget tenten. De Bata loop je met een team en jullie hebben een doel voor ogen. Zet een leuke tijd neer ,maar het doel is vooral een fantastisch feestje met je Bataploeg. ‘’Iedereen heeft zo zijn eigen Bata’’ zei iemand. De ochtendploeg, de nachtploeg en de middagploeg krijgen hele verschillende indrukken van de race. De een loopt in het donker over verlaten weggetjes door de Achterhoek. De ander wordt met alle egards binnen gehaald in Eanske. De een kan echter langer doorfeesten dan de ander, afhankelijk van je moment van lopen of je feestbeestheid. De Bata meemaken is bij zijn zoals we het spreekwoord verkeerd formuleren. Of je nu hardloopt, alleen het feestje viert of dat je als vrijwilliger actief bent (‘Waar kan ik bidden?’ Was een van de vragen voor de informatiebalie.) Als echte student moet je minimaal een keer bij de Bata zijn geweest. Alleen al om eens de sfeer van een studentenfestival te proeven. Maar ook Enschede is bij nacht op een zwoele zomeravond zeker een mooie campus met veel natuur en water.

MARIEKE KOETSIER

OTTILIE OOST

LUUK WESTEMEIJER

Groninger Studentenkrant Juni 2017

Datingapps JANNEKE VOS & LIEKE VAN DAM

Je kent het wel. Daar waar in de zomer al je vrienden en vriendinnen met hun liefje op vakantie gaan, moet jij de zomer alleen op het strand doorbrengen. Natuurlijk wel in je nieuwste bikini, of zwembroek waar je private parts gewoonweg amazing in uitkomen. Maar toch zou je die tropische kokosnoten graag met iemand anders willen delen. En met al die datingapps van tegenwoordig is het maar gissen waar je het beste boy- of girlfriend material tegen gaat komen. Geen nood, de Studentenkrant heeft het allemaal keurig voor je uitgezocht. Zie hieronder een lijstje met de populairste datingsapps van Nederland, mét deskundig ervaringsadvies. Bumble

‘

Op Bumble is het aan op dames,’ vertelt de app ons. Als twee mensen een match zijn dan is het aan de vrouw om de eerste stap te zetten. Helemaal van deze feminisitsche tijd dus deze app. Leuk idee. Als jij als meid dus niet op je mondje gevallen bent is deze app een interessante optie. Wees er wel op voorbereid dat je binnen 24 uur moet reageren op je match, anders is de connectie voorgoed verloren. De prins op het witte paard laat natuurlijk niet eeuwig op zich wachten. Ben jij niet zo’n snelle kiezer? Geen zorgen, met BumbleBoost kun je eindeloos naar je man staren voordat je besluit de eerste stap te zetten. Kost wel geld. Dat dan weer wel. Wat deze app anders maakt dan andere apps is de BFF-optie. Ben je niet op zoek naar de ware, maar wel op zoek naar een maatje? Dan kun je deze functie inschakelen. Ideaal voor als je nieuwe vrienden zoekt in een nieuwe stad bijvoorbeeld. Er zijn dan ook opvallend veel internationals te vinden op deze app. Je moet er maar van houden. O! Met

Happn

at als je de ware liefde op straat tegen bent gekomen, maar net de andere kant op keek? Geen probleem bij Happn. De mensen die op je scherm verschijnen zijn mensen die je onderweg tegen bent gekomen of, als je gunstig woont, voor je huis langs zijn gelopen. Het grote voordeel is dat je niet direct hoeft te kiezen. Je kan langs alle profielen scrollen en ze liken, wegklikken of nog even laten staan als je twijfelt. Ook kan je zien waar je elkaar bent tegenkomen, hoe vaak en welke vrienden en interesses je deelt op Facebook. Even schrikken is het wel, als ik de app open en een oude scharrel en mijn broer bovenaan mijn lijstje staan. Dit is niet waarvoor ik dit gedownload heb. Maar het was te verwachten, want Groningen is klein en Happn is populair onder studenten. Het publiek is dus wat studentikozer dan op Tinder, en dat spreekt mij wel aan. Ikzelf spreek dat studentikoze publiek wat minder aan blijkbaar, want de matches stromen niet zo snel binnen als op Tinder. Toch heb ik na een tijdje een leuk lijstje aan boys die ik een berichtje zou kunnen sturen. Ik heb dat maar even gelaten omdat ik op Tinder al vijftien gesprekken moest onderhouden. Een paar jongens namen zelf initiatief, maar het lijkt erop dat je ook bij deze app vooral zelf het gesprek moet aanknopen als je resultaten wil zien. Het gebruiksgemak is prima, maar een groot nadeel is dat je regelmatig reclame voorgeschoteld krijgt. Als je meer bedenktijd wil voor je iemand liket en op en top kapitalist bent is deze app dus helemaal voor jou. De bedenktijd is ook het enige wat deze app onderscheidt, verder lijkt het verdacht veel op Tinder.

Groninger Studentenkrant Juni 2017

Bumble kan je tevens profielfoto’s van een soort Snapchatfilter voorzien. Enig. Ten slotte geeft de functie, die je laat zien hoeveel anderen op Bumble je al naar rechts hebben geswiped, je inzicht in hoe lekker je bent. Goed voor het zelfvertrouwen. Of toch niet? Verder doet deze app niet veel meer dan voor Tinder. Een ordinaire vleeskeuring, waarbij je toekomstige matches gepresenteerd worden aan de hand van je locatie. Al kun je het locatiebereik niet instellen. Minpuntje. Wat moet een mens nou met kerels uit Amsterdam? Too fucking far away. Verder is het mannenaanbod ook voor deze app maar matig, en like je af en toe maar eens iemand om je duim wakker te houden. Kortom: Leuke app als je als jongen te verlegen bent om het eerste contact te leggen, of als je op zoek bent naar nieuwe vrienden. Anders gewoon lekker Tinder installeren. Nog meer matige keuze voor dichterbij.

oHello

ij oHello is het eigenlijk vrij simpel. Je maakt net als altijd een profiel aan, kiest je mooiste foto’s uit, kiest een paar tags die het beste bij je passen (doglover, yass!), vult je agenda in en het avontuur kan beginnen. Wait. Wat? Agenda invullen? Ja. oHello is namelijk gericht op echte ontmoetingen. Nadat jij je profiel hebt afgerond krijg je allemaal personen te zien die zich binnen een straal van drie kilometer binnen jou bevinden. Vinden jullie elkaar leuk? Dan wordt er op basis van jullie agenda’s een tijd en locatie ingepland door de app. Pas na jullie date wordt de chatfunctie van oHello zelf beschikbaar voor jullie tortelduifjes. Klinkt leuk? Is het ook! Waar je bij apps als Tinder eeuwenlang door kan zaniken over je dag, ga je hier gewoon gelijk voor de bijl, en tref je mensen die echt met je af willen spreken om te zien of het klikt. Ook merk ik dat je kieskeuriger bent met je hartjes uitdelen, wanneer het op echt daten aankomt. Als je weet dat je diegene ook in het echt gaat ontmoeten, like je niet meer iedereen om je ego te boosten, en is het niet meer zo leuk om bekenden maar gewoon te liken ‘om te zien of zij het ook gaan doen’. Vooralsnog heb ik daarom ook nog geen hartjes uitgedeeld, dus geen dates mogen hebben. Het aanbod van oHello is vrij beperkt, daarnaast vrij matig. Teleur.

Tinder

e meeste mensen zijn ondertussen wel een beetje swipe-moe. Veel hebben Tinder alweer van hun telefoon verwijderd, en ook de redacteur in kwestie moest het eerst weer opnieuw installeren. Gelukkig stonden al haar oude matches nog op een rijtje en kon ze vaststellen dat er toch minstens tachtig mensen in Groningen haar niet lelijk vinden. Altijd leuk om te zien. De app laat je een paar foto’s zien van de potentiële date in kwestie binnen een afstand en leeftijdsinterval die je zelf kan instellen. Je kan ook zien welke interesses en vrienden jullie delen op Facebook, dit laatste is vooral handig als je iemands profiel even wil naspeuren voor een extra kiekje. Daarna swipe je naar links – afgekeurd – of naar rechts – goedgekeurd –. Like je elkaar, dan heb je een match en kan je een gesprekje beginnen. Maar goed, dit is voor de meeste mensen oude koek. Het probleem zit hem eerder in het hebben van tientallen matches, en dat niemand je vervolgens aanspreekt. Tijd om het heft in eigen handen te nemen en zelf wat praatjes aan te knopen. #emancipatie. De oude matches worden maar even daargelaten, want het is ook zo gek om na twee jaar nog eens hoi te zeggen. Na avondje mijn duim getraind te hebben – links links links links rechts links links links links links KUT die had rechts gemoeten – heb ik al gauw achttien nieuwe matches. Ze krijgen allemaal dezelfde veelbetekenende emoji toegestuurd, want er

is geen tijd om voor elke Tinderboy een creatieve openingszin te bedenken. Maar gelukkig blijken ze niet veel aanmoediging nodig te hebben. Van de achttien hebben maar twee niet gereageerd op de uitnodigende blik van het gele poppetje. Een van de jongens vraagt zich nog even af wat die blik precies inhoudt, en na een ‘dat mag je zelf invullen’ besluit hij dat het betekent: laten we een keer een wandelingetje gaan maken. Gezien zijn leuke koppie lijkt dat geen probleem, dus de eerste date is binnen een paar uur in de pocket. Van de overige vijftien kap ik een paar gesprekken zelf af, onder andere omdat ze niet bekend zijn met ’t Kofschip of omdat ze net een paar berichtjes te veel sturen als ik niet direct reageer. Oh en één omdat die de emoji met de kwijlmond stuurde. Ronduit onsmakelijk vind ik die. Een paar gesprekken bloeden uit zichzelf dood omdat we blijkbaar niet veel gemeen hebben. Uiteindelijk blijven er zeven gesprekken op gang, waarvan ik bij twee of drie vermoed dat het weleens op een date zou kunnen uitlopen. Met een conversieratio van 22% van match naar date is dat helemaal geen slechte score voor het door mij al afgeschreven Tinder. Zolang je zelf initiatief neemt en geen problemen hebt met de vleeskeuring – alleen je uiterlijk telt bij het matchen – is het eigenlijk nog steeds best wel een leuke app.

Paiq

en slotte is er nog Paiq. Een serieuzere app, voor serieuzere relaties. Dit blijkt al aan de grote waslijst aan vragen die je bij het openen van de app moet invullen. Ben je een man of vrouw? Waar val je op? Wat zoek je? Een niet-single man? Kan geregeld worden! Wat voor niveau doe je, welke lengte en postuur heb je, wil je kinderen? He, maar rook je ook of drink je weleens alcohol (confronterend)? Wat zijn je interesses? Voor elke vraag wil de app weten hoeveel sterren je jezelf hierin geeft en hoe meegevend je daarin bent bij de ander. Dan is het moment van de waarheid: de app maakt matches op basis van je interesses. Je krijgt ongeveer twee matches per dag te zien, tenzij je geld op tafel gooit. Dan mag je van al het lekkers proeven wat Paiq te bieden heeft. Maar let wel: je krijgt de foto’s van je matches nog niet te zien. Wel laat de app weten dat Rick, een 27-jarig single man, op ongeveer één kilometer afstand smachtend op mijn berichtjes zit te wachten. We matchen zelfs vierenhalve sterren met elkaar. Helaas mag ik dus niet zien hoe hij eruitziet, maar gelukkig, kan ik daar al chattende achter komen. Of je raadt het al: geld op tafel gooien. Helaas ben ik ook maar een arme student. En

bekruipt er een ongemakkelijk gevoel mij. Wat als Rick al een kalende man is? Misschien heeft hij wel een hangend oog. Of erger nog! Draagt hij een bril… Alhoewel we allemaal Tinder bekritiseren op het ordinaire vleeskeuringsgehalte, moet ik toch toegeven dat uiterlijk wel degelijk uitmaakt voor mij. Maar he, alles voor de journalistiek. Ik ben wel nieuwsgierig wat Rick mij te bieden heeft. Met een bonkend hart klik ik op ja: ik met Rick in contact komen. Lief van de app, ik mag een berichtje meesturen. ‘He Rick, heb jij eigenlijk wel een grote dick?’ leek me wat ongepast. Dus ik besluit maar geen bericht te sturen. Nu is het afwachten op Rick. Gelukkig heb ik anders Pascal nog. Al vrij snel kom ik erachter dat op deze app vrij veel serieus potentieel ronddwaalt. En dan niet op de goede manier. Gesprekken lopen stroef omdat ik van MTV met zijn Geordie Shore en Ex on the Beach hou, en niet praat over mijn nieuwe baan. Bovendien maakt het idee dat er een kerel-zonder-uiterlijk zich achter zijn schermpje verschuilt mijn liefde voor deze app niet veel groter. Ander groot nadeel van deze app: Je wordt doodgegooid met ongevraagde mail in je inbox. Groninger Studentenkrant Juni 2017

Depressies

Door de hoge werkdruk, hoge verwachtingen en vaak een kleine kans op een baan na het afronden van de studie kampen veel studenten –onnodig- in hun eentje met depressies of depressieve klachten. Niets om je voor te schamen, maar het is moeilijk om hulp te vragen in een maatschappij waar perfectie het einddoel is. Zelf ben ik het gevecht aan gegaan met mijn depressie en ik kan nu na maanden vechten eindelijk zeggen dat mijn schreeuw om hulp geholpen heeft. Het is een lange weg, maar wel een die bewandeld moet worden.

‘

ANNE WESTER

We kennen elkaar al zo lang. Al zoveel jaren ben ik het evenbeeld als je in de spiegel kijkt. Al zo’n lange tijd hoor je mij als de stem in je hoofd en beschouw je mij als de ultieme waarheid. Je luistert naar me als ik zachtjes al het positieve weer ontkracht. Soms probeer je me tegen te spreken, en af en toe laat ik het toe. Dan geef ik je de ruimte om jezelf weer op te bouwen, voor ik het kaartenhuis weer deels omverblaas. Ik geef je net genoeg om de dag door te komen. Net genoeg balans zodat je niet helemaal omvalt.’ Depressie wordt in de DSM 5 – een handboek met daarin alle psychische aandoeningen en hun symptomen - aangeduid als een periode van twee weken of meer waar aanhoudend zich vijf of meer van de genoemde symptomen worden gesignaleerd in tegensteling tot de voorafgaande periode. Het gaat dus niet om je even down voelen, of een weekje te veel piekeren. Maar om langere perioden problemen ervaren op meerdere vlakken. Helaas is het dus ook niet even op te lossen met een goede mindset en een nachtje lekker slapen. Maar hoe dan wel? Studeren en een depressie hebben is een ontzettend ingewikkelde combinatie. Vaak wil je wel, maar weet je gewoon niet waar je de kracht vandaan moet halen. Op stap gaan zou leuk moeten zijn, maar jij forceert een glimlach op je gezicht. Voor buitenstaanders is niet altijd zichtbaar welke storm er vanbinnen raast, en hoe diep de gevoelens zich in iemands leven hebben geworteld. Wat het voor mij zo moeilijk maakt, of maakte, was dat mijn omgeving zich in twee delen splitste. De mensen die er oprecht voor mij probeerden te zijn en de mensen die altijd maar ‘iets leuks’ wilden doen met me. Even theedrinken, even een filmpje pakken. Het hoeft allemaal niet lang te duren als je de deur maar uit bent. Dat zijn natuurlijk hele fijne suggesties. Maar het was voor mij helaas geen oplossing meer, want niets was meer leuk. Ik hield mijn gordijnen dicht als de zon scheen, want de zon staat voor mij gelijk aan geluk, en ik was niet gelukkig. Dagen leefde ik in een schemerwereld alleen in mijn kamer. Mijn huisgenoten

k zit aan de keukentafel. De klok herhaalt zijn monotone geluid waarmee hij aangeeft niet defect te zijn. Een kat zit in mijn keukenraam, aan de buitenzijde. Het is niet mijn kat, toch wil de kat mijn aandacht en mijn eten hebben. Ik weet niet eens hoe het dier heet, toch vervul ik al zijn wensen. Intussen drink ik koffie die te smerig zou zijn als er geen cafeïne in zat. Ik ben vroeg opgestaan omdat mijn wekker me dat heeft verteld, wat ik op mijn beurt weer aan de wekker heb verteld. Zo is onze verhouding al geruime tijd. Soms gaat het wat minder tussen ons, dan vlucht hij naar de hoek van mijn slaapkamer, daar help ik hem dan bij. Vanochtend heeft hij me weer wakker gemaakt om op zoek te gaan naar een baan. Ik zit al geruime tijd in deze situatie, waarin mijn klok, mijn wekker, en de kat van iemand anders mijn enige vrienden zijn terwijl ik aan de keukentafel zit te mijmeren. We doen ook maar wat met z´n allen. Allemaal streven we naar een baan die is bedacht om werkloosheid tegen te gaan, om ervoor te zorgen dat men zich ´s avonds tevreden op de bank mag laten ploffen. Want hoeveel banen hebben nog essentiële waarde, hebben een bestaan om meer dan het vervullen van een bepaalde vorm van luxe, zijn er alleen voor een gevoel van welvaart? De grootmachten koopkracht en bruto binnenlands product kijken lachend op ons, de mierenhoop, neer. Allemaal hardwerkende arbeiders die het pad dat een ander voor hen heeft gebaand bewandelen omdat dat de manier is waarop het hoort. Aan de keukentafel zijn dit gedachten die me tegenhouden om een beslissing te nemen. Is dit wel de juiste keuze voor mij? Laat ik me niet te veel voeren door

Groninger Studentenkrant Juni 2017

hadden niet eens door of ik wel of niet thuis was, wat mij nog een eenzamer gevoel gaf. ´De wereld heeft mij niet nodig om te draaien´ Een gedachte die dagelijks, elk uur door mijn hoofd spookte. Toch heb ik nooit aan suïcide gedacht, nooit echt. Ik heb me weleens afgevraagd of er iemand zou zijn die me zou missen als ik ineens weg zou zijn. Die gedachte verwierp ik meteen. Ik doe het niet voor anderen, ik doe het voor mezelf. Dat was de gedachte die mij uiteindelijk een beetje sterker maakte. Het moeilijke bij depressies en gevoelens die daaraan gerelateerd zijn, is dat het voor iedereen anders aanvoelt. En ook de oorzaak van die gevoelens is heel erg verschillend. Vaak heeft het te maken met hele stressvolle gebeurtenissen die in het brein stagneren en zich daar nestelen. Een extreme vorm daarvan is PTSS (post traumatische stress syndroom). Bij mij kwam de volledige heftigheid van de depressie naar buiten door een ongelukkig stukgelopen relatie. Maar als ik nu kijk naar de jaren daarvoor denk ik dat het al langer een probleem was. Maar die interne storm is dus voor iedereen anders. Bij mij uitte de depressie zich in extreme somberheid, piekeren en onzekerheid, slecht slapen of juist veel te veel slapen en later aanvallen van paniek en stress bij de kleinste dingen. Een depressie heeft dus niet een enkel duidend ziektebeeld. Je kan ook denken aan gebrek aan – goede - concentratie, je afsluiten van de buitenwereld of gevoelens van waardeloosheid (DSM). Door de verscheidenheid aan klachten en combinaties is het voor iemand zelf al heel moeilijk om de vinger op de zere plek te leggen, of duurt het heel lang voor iemand kan en durft toe te geven dat er iets mis is. Hierdoor kan het zijn dat iemand maanden of zelfs jaren met klachten rondloopt waar niets mee wordt gedaan, waardoor deze alleen maar verergeren. Op mijn dieptepunt ging ik dingen doen die ik niet van mezelf gewend was. Gewoon om de pijn van het alleen-zijn te kunnen vergeten. Zoals in mijn eentje kroegen ingaan om daar vervolgens veel te veel te drinken en door vreemden naar huis te worden gebracht.

wat hoort, wat anderen normaal vinden? Vinden anderen dit wel normaal of zitten zij in dezelfde situatie als ik? Misschien denk ik er wel te veel over na. Misschien moet ik het gewoon doen. Dan ben ik minder boos op mijn wekker, koop ik misschien wel mijn eigen kat. Iemand wordt midden op straat in elkaar geslagen. Hij wordt in zijn ribben getrapt en zijn hoofd wordt op het asfalt gedrukt. Drie mannen hebben de hele week het pad bewandeld zoals het hoort en proberen zich nu levend te voelen. De menigte juicht. De menigte juicht omdat de verpleging van het slachtoffer en de opsporing en vervolging van de daders een positieve invloed hebben op het bruto binnenlands product. Dat is toch welvaart? Mijn mijmeringen zijn niet altijd even gezond. Ik probeer er rekening mee te houden dat er in mijn hoofd een paar schakels zijn die wat roestig zijn, die mijn gedachten het verkeerde spoor op sturen. Toch wil ik niet dat dit de reden is dat ik de veilige keuze neem en mezelf onderdompel in de poel van convectie en onverschilligheid. Doen wat ik zelf wil lijkt me het hoogste goed, maar zo zittend aan de keukentafel vraag ik me af wat dat eigenlijk is. Eigenlijk hebben we geen idee hoe het hoort. Kijk naar links, kijk naar rechts, blijf hetzelfde doen, val niet te veel op. Het is gemakkelijk om dat pad te bewandelen, maar bij mij groeit er onvrede over deze gang van zaken. Vooral omdat ik merk dat ik er zelf in word meegezogen, ik kom er niet zomaar uit. Het leven kan worden vormgegeven op zoveel verschillende manieren, maar ik ken er eigenlijk maar één. Die ene manier die ik overal om me heen zie.

Ik prijs mezelf nog altijd gelukkig dat het altijd goed is gegaan. Ik vond het moeilijk om voor mezelf te zorgen en een goed ritme aan te brengen in bijvoorbeeld mijn eetpatroon. Soms at ik dagen niet, en als ik dan naar de winkel ging omdat ik wel echt iets moest eten, barste ik soms midden in de winkel in huilen uit omdat ik gewoon echt niet meer wist wat ik moest doen. Dan liep ik helemaal overstuur de winkel weer uit. Ik heb nu nog steeds last van paniekaanvallen, maar gelukkig niet meer in het openbaar. Dan huil ik tot ik geen adem meer kan halen en wil ik het liefst alles om me heen kapot maken. Dat zijn de moeilijkste momenten om over te praten bij mijn psycholoog. Het gebrek aan signaleren en/of behandelen komt niet alleen voort uit het niet kunnen of durven aangeven dat er misschien meer hulp nodig is. Helaas zijn de wachtlijsten voor GGZ-hulpverlening enorm lang, en is er niet voor iedereen meteen een plekje. Dat is natuurlijk een onwijs slechte zaak, want psychisch ‘ziek zijn’ is niet minder erg, of minder goed te behandelen dan een lichamelijk ongemak. Het mag dan niet zo zijn dat je er een pilletje in duwt en dat het dan weer beter is maar met de juiste hulp en deskundig advies kan bijna iedereen zijn balans weer terug vinden. Maar tot de tijd dat je een plekje hebt kunnen vinden, is de huisarts een goede optie. Veel praktijken hebben intern een soort

pre-psycholoog. Daar is het ook mogelijk om wekelijks of maandelijks een kort gesprekje te hebben. Vaak over praktische dingen, maar deze mensen zijn net zo goed deskundig en ze zullen samen met jou kijken naar de volgende stap, mocht die nodig zijn. Voor mij duurt het traject langer, mijn eerste behandeling is net afgelopen en ben begonnen aan het volgende traject. Maar hoewel ik nog een lange weg te gaan heb voor ik kan zeggen dat ik beter ben, ben ik blij dat ik uiteindelijk de stap genomen heb en aan de bel heb getrokken. Ook hebben cursussen mindfulness en yoga erg veel voor me gedaan. Het is dus absoluut niet zo dat een psycholoog de enige uitkomst kan bieden. Maar het kan wel een fijne ondersteuning zijn. Laat het niet te ver komen en denk niet te lang dat je het zelf maar moet oplossen. Laat je niet afschrikken door het taboe wat nog steeds heerst op depressies en depressieve klachten. Blijf praten en vertrouw op je eigen beoordelingsvermogen. Als je merkt dat het niet goed gaat maar je het gevoel hebt dat er niemand in de buurt is om op te leunen, is de huisarts altijd een veilige eerste stap. Deze kan je ook andere trajecten aanbieden om in ieder geval eerste stap naar herstel te kunnen maken.

Hypochondrische student BAUTJE BOL

Zuipen: het is niet goed voor je gezondheid. Dat kan je met een gerust hart stellen. Als ik mijn oververmoeide ogen probeer open te houden na een avond flink te hebben staan tanken, besluipt mij een onrustig gevoel. Hoewel enkele flitsen van de avond nog in mijn hersenpan zijn blijven kleven, is de rest van de nacht voor mij een raadsel. Terwijl de kater mij langzaam besluipt en zijn kittige nagels in mijn door alcohol verdoofde lichaam zet, bekruipt mij een gevoel van paniek. Kan ik nog normaal nadenken? Heb ik nog een IQ? Gepijnigd probeer ik de tafel van acht op de noemen, maar ik kom niet verder dan 2x8. Verdomme, volgens mij heb ik nu écht Korsakov.

ypochonder en student zijn is een vrij irritante combinatie. Aangezien student zijn niet de meest gezonde bezigheid is, kan elk mogelijk symptoom van een ziekte in mijn hoofd paniek veroorzaken. Heb ik enkele dagen weinig groenten en fruit gegeten, dan denk ik gelijk dat ik aan een deficiëntieziekte lijd. Maar ja, in plaats van pizza een salade in de Pastafabriek nemen ga ik echt niet doen. Dan maar enkele dagen paniek om die stomme deficiëntieziekte. Ook als die kittige kater zich in mijn hoofd heeft genesteld, kan ik in paniek raken. Zoveel had ik toch niet gedronken gisteren? Hoezo heb ik dan nu opeens zo’n koppijn? Ik besluit het maar even te Googelen, wat natuurlijk alleen maar mijn hypochondrische brein voedt. Want blijkbaar heb ik een hersentumor als ik verschillende sites moet geloven. En uiteraard doe ik dat. Top. Geweldig. Amazing. Verdrietig eet ik een zak chips leeg. Als ik toch doodga, heb ik dit wel verdiend. Die deficiëntieziekte maakt dan niet meer uit. Na de zak chips besluit ik de vieze alcoholwalm van me af te douchen. Terwijl de warme douchestralen over mijn hoofd stromen, spot ik opeens een enorme blauwe plek op mijn scheenbeen. Wát is dat? Wáár komt het vandaan? Ik herinner me dat mijn huisgenoot me ooit heeft verteld dat snel blauwe plekken krijgen een symptoom is voor leukemie. Ik ben

dus echt volledig stervende. Dat ik vol op mijn bek ben gegaan in de Negende zal wel niks met deze blauwe plek te maken hebben. Maar natuurlijk, natuurlijk, natuurlijk, heb ik ook al zo’n vijftig keer gedacht dat ik Korsakov had. Even voor de niet-hypochondrische mensen onder ons, op Wikipedia staat dit: “Korsakov is een blijvende geheugenstoornis die voornamelijk veroorzaakt wordt door vitamine B1-tekort, meestal het gevolg van weinig gevarieerd eten bij chronisch alcoholmisbruik”. En nee, ik ben geen alcoholist. Maar hé, studenten drinken nou eenmaal veel, en misschien kan mijn lichaam het wel net iets minder goed aan dan dat van andere studenten. Ik heb me al meerdere keren bij mijn lot neergelegd, maar telkens komt mijn geheugen op wonderbaarlijke wijze weer volledig terug, kan ik opeens weer perfect dingen uit mijn kop leren en kan ik weer prima functioneren. Vreemd. Hoef ik toch niet opgenomen te worden in een of ander verzorgingshuis. Scheelt weer. Het leven van een hypochondrische student gaat dus niet over rozen. Maar ik leef nog, heb op dit moment geen gekke hoofdpijn en ben naast dit artikel een subliem essay aan het schrijven waar ik vrij trots op ben. Daaruit leid ik af dat ik voorlopig nog niet doodga. Dus ga ik vanavond weer zuipen. Ik zie morgen wel in hoeverre ik dan op sterven lig: letterlijk én figuurlijk.

Geneesmiddelenonderzoek: Belangrijk werk. Mooie verdienste.

e gebruiken allemaal wel eens een medicijn. Van een simpele pijnstiller tot een geneesmiddel dat door een arts is voorgeschreven. Toch is het niet vanzelfsprekend dat er medicijnen zijn. Daar gaat veel onderzoek aan vooraf. Door artsen en wetenschappers. En met de hulp van vrijwilligers. Zonder vrijwilligers geen nieuwe of betere medicijnen. Wij zijn PRA Health Sciences, specialist in geneesmiddelenonderzoek met vrijwilligers. De vrijwilligers in de onderzoeken zijn gezonde mensen, maar soms ook patienten. De artsen en onderzoekers van PRA bestuderen het effect en de eventuele bijwerkingen van nieuwe of verbeterde medicijnen. Uitgebreid onderzoek op mensen is een verplichte stap in de ontwikkeling van

geneesmiddelen. Pas na veelvuldig onderzoek met goede resultaten mag een nieuw geneesmiddel op de markt worden gebracht. Belangrijk werk Zonder vrijwilligers kan er geen onderzoek worden gedaan. En komen er geen nieuwe geneesmiddelen voor patiënten. Vandaar dat PRA groot belang hecht aan mensen zoals jij. Mensen die deelnemen aan één van de onderzoeken naar een nieuw of verbeterd geneesmiddel. Jaarlijks doen in Nederland ongeveer 2.000 mensen mee aan geneesmiddelenonderzoek in de onderzoekscentra van PRA. Gezonde vrijwilligers, maar ook patiënten. En ieder met een eigen reden. Omdat je er een ander mee helpt. Omdat je er een mooie vergoeding voor krijgt. Wat de reden ook is, PRA

maakt jouw verblijf in het onderzoekscentrum zo zinvol mogelijk. Jouw verblijf in het onderzoekscentrum De geneesmiddelenonderzoeken van PRA vinden plaats in het onderzoekscentrum in Groningen. Het onderzoekscentrum is als een ziekenhuis, maar dan gezelliger. Je eet, slaapt en verblijft hier samen met de andere deelnemers. Op vaste momenten doen de artsen en verpleegkundigen hun onderzoek. Maar het grootste deel van de tijd vul je zelf in. Mooie verdienste Tijdens je verblijf spaar je een mooie vergoeding bij elkaar. De vergoeding is gebaseerd op de lengte van het onderzoek en de mentale en fysieke belasting voor jou als vrijwilliger. Hoe langer het onderzoek duurt en hoe vaker

er bijvoorbeeld bloed wordt afgenomen, des te hoger de bijdrage. Over het algemeen varieert de vergoeding tussen de € 105,- en € 197,- per dag. Daarnaast krijg je een reiskostenvergoeding. Waarom meedoen Omdat je iets goeds doet voor een ander? Omdat je moeder die ziekte had? Omdat je er een mooie vergoeding voor krijgt? Redenen genoeg om als vrijwilliger mee te doen aan geneesmiddelenonderzoek. En zo samen met PRA de kwaliteit van leven van veel mensen te verbeteren. Een mooie verdienste voor alle betrokkenen. Ook meedoen? Kijk wat jij kunt doen op www.geneesmiddelenonderzoek.nl/student.

Fotografen en redacteuren gezocht

De Groninger Studentenkrant is op zoek naar fotografen en redacteuren. Hou je van mooie plaatjes maken, schrijven en lijkt het je leuk om maandelijks gezien te worden en/of hou je van gratis bier? Dan zijn wij naar jou op zoek. Stuur je motivatie op naar hoofdredactie@studentenkrant.org en misschien vul jij dan deze pagina!

Groninger Studentenkrant Juni 2017

Gefestivalletje: doen ANNE WESTER, MARIEKE KOETSIER, RICHARD NOBBE, OTTILIE OOST & LUUK WESTEMEIJER

Bij de Studentenkrant zijn we niet vies van een feestje. En laat de zomer hier nou de ultieme gelegenheid voor zijn. Speciaal voor jullie hebben wij een selectie gemaakt van de meest leuke, spraakmakende of interessantste festivals. Hoef jij alleen nog maar je agenda te pakken en al deze mooie partijtjes in te plannen. Into The Great Wide Open

p het mystieke en idyllische eiland Vlieland vind je het hipsterfestival ITGWO. Al negen jaar op rij vind je daar net wat anders dan de mainstream. Hotte nieuwe artiesten worden afgewisseld met grote namen. In het verleden waren dat bijvoorbeeld Ben Howard, Chic en Of Monsters and Men. Heel erg tof want er is altijd wel iets nieuws te ontdekken. Over de line-up van komende editie is nog niet veel te zeggen, de eerste paar namen zijn net bekend gemaakt, en tot en met augustus komen daar steeds een aantal bij. Het terrein is verdeeld over drie prachtige podia, een op het sportveld en twee in de omliggende bossen. Daarnaast is er jaarlijks een kunstroute door het bos. Op ITGWO is het dus niet ongebruikelijk dat je heel wat kilometers maakt, goed schoeisel is daarom wel zo fijn. Één troost: met een beetje goed

Down The Rabbit Hole

ind deze maand kun je in Beuningen naar Down The Rabbit Hole, waar voor de vierde keer dit ’kleine broertje van Lowlands’ wordt gehouden. De muziekgenres die je tegenkomt zijn rock, pop, dance, elektronisch, alternatief, indie en folk. Op de site staat: ’Down The Rabbit Hole, waar je bent wie je bent wanneer niemand je kan zien.’ Dit is inderdaad een plek om helemaal jezelf te kunnen zijn. De entree is fantasierijk en groen waardoor je letterlijk het konijnenhol ingaat. Als je rondloopt, kun je overal kan je wat nieuws ontdekken. Vorig jaar won het festival nog een award voor mooiste aankleding. De organisatie heeft ervoor gezorgd dat je je bevindt in een wonderland. Geen wonder dat dit festival elk jaar meer bezoekers krijgt. De drie hoofdpodia heten Hotot, Fuzzy Lop en Teddy Widder, vernoemd naar konijnenrassen. De optredens deze zomer worden verzorgd door onder

anderen Fleet Foxes, Typhoon, Moderat, Nicolas Jaar, Oscar and the Wolf en vele anderen. Naast de optredens zijn er ook heel veel activiteiten zoals stijldanslessen, een burcht bouwen, je eigen feestje organiseren, yoga, taekwondo en veel meer. Er is voor elke vrije geest wat wils. Van 23 tot en met 25 juni kun je dit festival meepakken op de Groene Heuvels.

Into the Woods

en 9 september is het weer zover: in het Openluchttheater033 te Amersfoort wordt wederom het Into the Woods Festival georganiseerd. Overal prachtige kleuren, prachtige kunst, prachtige muziek. Omringd door een heleboel mensen – want ja, het was binnen een halfuur uitverkocht – kun je helemaal los gaan. Los in het bos, zo zou je kunnen zeggen, aangezien het festival – verrassend genoeg gezien de naam – plaatsvindt midden in een bos. Zoals de website van het evenement zegt: “Zinderende zintuigen zuigen zich vol. Geef ze de vrije loop. Zweef, rave en leef!”. Persoonlijk ga ik al lekker op de eerste zin met die heerlijke alliteratie, maar op het festival kan je ook zeker lekker gaan op de muziek. Dansen tot je er bij neervalt is zeker mogelijk, waarbij het festival je een

Groninger Studentenkrant Juni 2017

kijkje geeft in de elektronische muziek van nu. Vooral techno en house zullen weer goed aan bod komen. Dus heerlijk djsensen met de geur van bladeren om je heen en het gevoel dat je in een andere wereld bent terechtgekomen – het kan begin september in de bossen van Amersfoort.

weer loopt iedereen op blote voetjes. Je hoeft dus niet dagen te stinken in je wandelschoenen. Een nadeel van de wadden is dat het er begin september nog al kan stormen. ITGWO heeft dan ook zware edities gekekend waarbij van nazomeren geen sprake was. Regen, wind en temperaturen rond de tien graden zijn niet echt een goed recept voor een festival zou je zeggen. Maar de ITGWOgangers trekken zich daar weinig van aan. Laarzen en regenjassen zitten standaard in de tas en houten haringen zijn een must. En als eenmaal de zon dan doorbreekt gaat iedereen los en ben je alweer vergeten dat je lag te klappertanden in je tent.

Paradigm Festival

adat Paradigm met vijf afsluitende avonden getiteld The Final Five groots afscheid heeft genomen van de locatie aan de Helsinkistraat, is het tijd voor Paradigm Festival 2017. Gedurende drie dagen zal het feest losbarsten op het Suikerunieterrein. Het zal plaatsvinden op vrijdag 11, zaterdag 12 en zondag 13 augustus. Je kunt zowel een weekendticket kopen, waarbij je het hele festivalweekend kunt bezoeken. Daarnaast kun je een campingticket kopen waarmee je je kamp kunt opslaan op het naburige kampeerterrein. Ten slotte zijn er ook losse dagen nachttickets te verkrijgen.

De line-up is inmiddels bekend en zoals we van Paradigm gewend zijn is er gekozen voor een mooie mix van house, techno, internationale artiesten en Gronings talent. Daarnaast is er ook genoeg ruimte voor creativiteit, waarmee Paradigm zich hoopt te onderscheiden. Er bestaan nog wat verrassingen in de line-up, de zogenaamde mystery guests. Paradigm belooft een ‘magische sfeer’, en het festival heeft alles in zich om een groot succes te worden.

Festivalzon

RICHARD NOBBE

Aan het einde van de zomer heb je altijd van die mensen die beweren dat een festivalzon harder schijnt dan een gewone, ondanks dat hun bier schraler en duurder is en ze op luchtmatrassen hoogstwaarschijnlijk matig geslapen hebben, als ze überhaupt de ogen kunnen sluiten tijdens de wilde festivalnachten, want tenten zijn slechts zelden geluidsdicht. Toch geloof je die mensen op hun woord en dat de zon op je studentenkamer minder fel brandde en dat jouw betere bier slechter smaakte en dat je Aupingmatras voor je rug voelt als een blok beton: dat gevoel heet jaloezie, en is volkomen begrijpelijk. Wacht dus op de festivalzonnewende, tot hun verhalen vage herinneringen zijn en niet meer monologen gevuld met bravour, tot jij weer kunt genieten van je eigen zon.

Lowlands

aar Pinkpop het prinsesje is, is Lowlands toch wel de koning van festivals in Nederland. Zeker dit jaar is de line-up om gek van te worden zo goed. Grote namen als Alt-j en Mumford and Sons worden afgewisseld met kleinere acts als Tove Lo en First Aid Kid, die net zo veel te bieden hebben. Als het weer nou ook nog een beetje meezit staat Lowlands 2017 garant voor een heerlijk weekend vol keuzestress over welke band je het liefst wil zien, of je een rondje uitzit en een biertje drinkt in het zonnetje om even bij te komen, of je kater wegdrinkt en je opmaakt voor ronde twee. Naast muziek en drank op het festival, zijn de campings ook een hele beleving. Als de laatste klanken van het laatste concert over het terrein hebben geschald, is er bij de tent vaak nog wel een feestje gaande. Zorg in ieder geval voor een waterdicht koepeltentje want niets is erger dan na een nacht feesten een natte slaapzak aan te treffen! Daarnaast is douchen echt een hel op aarde, omdat iedereen zijn brakke koppie graag even onder de kraan doet. Met mooi weer is het prima te doen om een buitendouche te maken of gewoon mee te nemen, want die bestaan. Toch fijn om je fris en fruitig tussen het andere festivalpubliek te kunnen storten.

De Hongerige Wolf

k kom uit Winschoten. Naast Winschoten ligt een dorp waarnaast een gehucht ligt. Als je bij dat gehucht links afslaat en ongeveer zestig kilometer door de weilanden roetsjt, dan kom je bij De Hongerige Wolf; met afstand het meest afgelegen festival ooit. De sfeer op het festival is op z’n minst fenomenaal te noemen. Als je ’s morgens wakker wordt op camping Hamer of camping Sikkel, dan word je met de pendeltrekker, waarachter een kar met hooibalen hangt, naar het festivalterrein gebracht: het centrum van het gehuchtje de Hongerige Wolf. Het is een festival waar je tot rust kunt komen. Je oren worden er niet afgeknald door

veel te dure DJ’s en grote acts hoef je er niet te verwachten. Gelukkig zegt dit niets over de kwaliteit. ’s Avonds laat is er in de danssilo – nog verder de weilanden in – een groot feest met ten minste het halve dorp en wat verdwaalde randstedelingen. Gezellig wordt het hoe dan ook, de mensen zijn er geweldig, de muziek is heerlijk en de peuken goedkoop. Mooi leven wel. Het Festival Hongerige Wolf is van 14 tot en met 16 juli in, well, de Hongerige Wolf.

Groninger Studentenkrant Juni 2017

Een leven lang chocolade ANNE WESTER

inds wij voor het eerst Sjakie en de Chocoladefabriek zagen, verlangde ik stiekem naar een voorraad chocolade waar ik mijn leven mee vooruit kan. En we zijn er bij de Studentenkrant zeker van dat die rivier van gesmolten chocolade in menig ander indulgent droom voorkomt. En toen was daar de chocoladeverzekering. Helaas is het ons niet gelukt het gesprek aan te gaan met initiatiefnemer en, zoals ze zelf zegt, mensen blij-maker Siebrigje, maar hier volgt een impressie wat een leven lang chocolade zou kunnen zijn. Het concept is als volgt: je schrijft je in via de website van Andere Chocolade. Voor nog geen 23 euro inclusief verzendkosten krijg je elke maand een prachtig doosje thuisgestuurd met drie á vier heerlijke en eerlijke reepjes chocolade. Klinkt duur en vreselijk decadent, en misschien is het dat ook wel. Maar alle repen die je in de box vind zijn allemaal van bean to bar. Veel uitleg heeft dat denken we niet nodig, maar het gaat om fair trade-chocolade waar de makers direct alle winst van krijgen. En het zijn stuk voor stuk pareltjes. Romige maar donkere chocolade met gechrushte koffiebonen, 75% pure chocolade uit Engeland met zeezout en zuurdesem broodkruimeltjes voor een heerlijke bite en chocolade met pompoenpitjes uit Dubai: eigenaresse Siebrigje zorgt er echt voor dat je in elke box drie reepjes vindt die je zelf nooit zou hebben gevonden. Ook zit er elke keer een kaart bij met uitleg over de repen. Waar ze vandaan komen en wat de filosofie van de maker is. Dat is echt heel interessant want het blijkt dat je net zo veel variatie hebt in chocolade als in wijn, zowel in de smaken als in de structuur en manier van ontwikkelen.

Als je dan het doosje in de brievenbus vindt, dan begint het pas echt. Een mooi zwart doosje met luxueus design, van binnen vind je het logo van Andere Chocolade in een zwart sjabloon, daaronder goud crêpepapier met een gouden stickertje en als je dat opzij vouwt het echte cadeau. Het voelt bij het openen bijna of je lid bent van een hele exclusieve en geheime club, alsof je heel rijk en belangrijk bent. En dat voegt wel echt iets toe aan de beleving. Het klinkt allemaal wel heel erg pompeus en overdreven, drie repen voor twintig euro. Daar kan je ook twintig repen van een niet verder te benoemen paarse koe van kopen. En dat is je goed recht. Maar de missie van Siebrigje is mensen anders laten kijken naar de chocolade die we nu eten. Vaak worden de repen die we eten gemaakt met veel vet en suiker. Daarnaast is de cacao die gebruikt wordt vaak onder vreselijke omstandigheden gewonnen. Natuurlijk is de prijs daar ook naar, en is het veel vriendelijker voor je portemonnee om goedkopere repen te kopen. Maar het is niet per se vriendelijker voor de wereld. Andere Chocolade probeert men daar bewust van te maken. Win-win lijkt ons, want de boeren krijgen een eerlijke prijs voor hun product, en jij mag elke maand een cadeautje van hoogste kwaliteit open maken.

Zweefvliegen

MARTE DE VRIES BEELD: JANNEKE VOS

n december was daar de recensie-editie van ons mooie krantje. Ineens mocht ik alles roepen wat nog op mijn bucketlist stond. In mijn enthousiasme vergat ik mijn hoogtevrees en riep ik dingen als parachutespringen, bungeejumpen, de Domtoren beklimmen en ga zo maar door. Ook zweefvliegen kwam een keer voorbij, maar helaas, december was te koud. Maar toen, ineens, was het mei. Heel erg brak liep ik naar de redactievergadering en om eerlijk te zijn had ik vooral zin om een touw te kopen. Maar toch was ik blij dat ik ging, mijn lieve (soms cactus-achtige) hoofdredactrice had namelijk een leuke verrassing voor me. De zweefvliegers, van de Noord Nederlandse Zweefvlieg Club (NNZC), hadden gereageerd op ons mailtje! Het was eindelijk goed weer om eens een ritje te maken. 19 mei werd er door deze club een dag georganiseerd waar je als lid van de ACLO voor 25 euro bij kon zijn. Het was een hele warme dag en na een hele omweg in een veel te warme auto kwamen we eindelijk aan in Veendam, bij het enige zweefvliegtuigterrein van het noorden. Zo’n twintig andere studenten zaten hier te wachten tot ze een paar honderd meter boven de grond, in een heel klein

.N N E G A R -V

Z QU I

Groninger Studentenkrant Juni 2017

vliegtuigje, zonder motor, met heel veel rare piepjes, mochten zweven. Omdat wij van de Studentenkrant een recensie zouden schrijven over deze mooie dag, kregen we voorrang in een van de grotere vliegtuigen die op het terrein aanwezig waren. Ik had wel zin in een beetje adrenaline op deze slome dag, dus ik ging als eerste. Helaas had mijn instructeur ook last van deze sloomheid. Hij was naast zijn afstandsbediening van de GoPro en zijn zonnebril ook een beetje vergeten om door te geven dat wij in een zwaarder vliegtuig zaten dan de rest. Dus toen we aan het touw de lucht in werden getrokken, kwamen we bijna met diezelfde snelheid weer naar beneden. Gelukkig konden we veilig landen en stelde hij me gerust dat dit eens in de paar honderd vluchten gebeurt (OKE BEDANKT). Ik was blij dat deze meneer zo schappelijk was dat ik nog een keer mocht vliegen, want die keer ging het wel goed. Een ervaring die zeker vijf vingers waard is! Een mooie manier om even te vluchten van al je problemen en te genieten van de stilte. Dus ben je nog niet bang geworden na het lezen van dit verhaal? Kijk snel op de website en meld je aan om een keertje mee te vliegen of een dagcursus te doen.

Je ziet spoken:

Een avond vol spoken word in Simplon RICHARD NOBBE

e kleine zaal van Simplon is afgeladen met de meest willekeurige grabbelton aan mensen, van oud tot jong en van zwart tot wit, man en vrouw, alles is in deze kleine zaal te vinden. We zitten op ietwat oncomfortable stoelen om een avond lang verbaal geweld op ons afgevuurd te krijgen. Het taalfenomeen dat al jaren groeit in de wereld heeft nu ook het hoge Noorden bereikt; Groningen heeft nu haar eigen spoken word-scéne. Eerst een korte uitleg over wat spoken word is, ik kampte zelf als dichter met het onderscheid tussen poëzie en spoken word, maar gelukkig wort het verschil mij kraakhelder uit de doeken gedaan door een van de aanwezige artiesten: ‘’Een gedicht is om gelezen te worden, een spoken is om te horen, om voorgedragen te worden.’’ Het is theatraler dan het gemiddelde beeld van stoffige ouwelui die op zolderkamers hun strofen tellen en hun metrum afwegen. Het is ook energieker, zoals vrij snel te voelen valt in de zaal. Het is een publiek vol met liefde, niet alleen voor elkaar, maar ook voor

elkaars kunst en de woordkunst in het algemeen. Het thuiskomgevoel ondanks dat ik sommige aanwezige mensen nog nooit eerder heb horen spreken of überhaupt heb gezien. Veruit de meeste artiesten van vanavond zijn afkomstig van de Writers Block van Urban House Groningen, een traject waarbij je aan het einde je eigen spoken – de term voor een spoken wordtekst – voor mag dragen op het podium. Ook zijn er artiesten overgevlogen uit andere delen van het land. Niet alleen om teksten voor te dragen, maar ook om te rappen of om te beatboxen of een combinatie van beide, niets lijkt te gek voor dit podium. Iets wat in ieder geval door alle optredens heen schemert, zijn de heftige persoonlijke verhalen die de artiesten durven te delen door middel van hun teksten, ze leggen zichzelf bloot op het podium; de jongste deelnemer van de avond – hij is veertien jaar – legt in een intieme en breekbare tekst het gevoel van een relatie bloot met een woordkeuze en diepgang die niet zou misstaan voor iemand die tien jaar ouder is, wisdom beyond his years noemt men dat wel. Geen onderwerp

blijft onaangesneden, van verkrachtingen tot mislukte huwelijken en van de eigen identiteit tot het grote probleem dat racisme heet; de artiesten breken de zenuwen van de maatschappij open en durven erin te prikken tot het pijn doet: het is geëngageerd, bij vlagen hard, maar alle woorden zijn honderd procent waar. Alle artiesten zijn ook uniek in zowel hun voorkomen als hun voordracht, ik heb niet het gevoel – zoals ik dat heel soms wel bij ‘gewone’ poëzie-avonden heb - dat ik zes, zeven keer naar hetzelfde riedeltje sta te luisteren, maar dan van een ander wit mens van bovenmiddelbare leeftijd. Het is een mengelmoes van stijlen en artiesten, abstracte en directe teksten wisselen elkaar moeiteloos af. Geflankeerd door nuances en harde meningen, omlijst met heerlijke ritmes en woordkeuzes waarvan je kippenvel krijgt. Dus student, laat uw luie woensdagavond schieten en ga op zoek naar de woordkunst. Want als je nog niet gelooft in de kracht van woorden, dan ben je na deze avond bekeerd.

10/06

Machtig

16/06

Dollkraut

17/06

De Likt

21/06

Lee ‘Scratch’ Perry

23/06 Plotsklaps 24/06

Roodkopje

24/06 Roberto Tan 01/06

Bassface

06/10

Cairo Liberation Front

07/10

Midas

27/10

Kenny B

28/10

Sef

POP/SOUL

SIMPLON UP

ELKE DONDERDAG. LIVE MUZIEK.

POPPODIUM SIMPLON - BOTERDIEP 69 - GRONINGEN

Omdat ik kan studeren en tegelijk ook wat verdien. Vrijwilliger bij onderzoek naar geneesmiddelen.

22/09

Kijk wat jij kunt doen en verdienen

11/10

SURF CURSE THE COURTNEYS CLOUD NOTHINGS COSMONAUTS THE AMAZONS WAXAHATCHEE SVEN HAMMOND

12/10

KIM JANSSEN

21/10

JO GOES HUNTING TANGARINE KLANGSTOF SPINVIS

12/06 15/06 16/06

Iedereen gebruikt weleens een medicijn. Maar het is niet vanzelfsprekend dat die er zijn. Daar is inzet voor nodig van artsen en wetenschappers. En van mensen zoals jij, die deelnemen aan onderzoek.

En zo helpen patiënten een uitzicht op een beter leven te geven. Werk, waar je als deelnemer een vergoeding voor ontvangt. Een mooie verdienste dus, voor alle betrokkenen.

geneesmiddelenonderzoek.nl/student

02/09 29/09

29/11

07/12 20/12

VOLLEDIG PROGRAMMA OP WWW.VERA-GRONINGEN.NL

Groninger Studentenkrant Juni 2017