www.studentenkrant.org | jaargang 33 | nummer 3 | November 2016
Heel Groningen Bakt p. 4
Bestuursfoto Awards
p. 6- 7
Vloggen p. 8
Studentenkrant Groninger
Bestuursfoto Awards Samsung
Galaxy S6 4 GB Onbeperkt bellen Bijbetaalprijs: â‚Ź 0,-
30,-
p.m.
2
Ben Hard: Vacature vervuld? Groninger Studentenkrant | December 2014
H
et is al een paar jaar wat minder met mijn geldelijke gesteldheid. Het absolute nulpunt is bereikt en dat betekent dat ik elke maand rente moet ophoesten voor die 1000 in de min. Een zieke buiskeizer zijn is nou eenmaal een dure aangelegenheid, zal ik maar zeggen. Daarom solliciteer ik nu voor een baan, zo eentje die niemand echt wil doen maar waar financiële malaise nou eenmaal toe leidt. Maar serieus, een beetje telefoneren voor geld moet ik wel kunnen opbrengen. Dan kan ik ook weer met een beter gevoel gaan slurpen, houd ik mezelf maar voor. Drinken met het idee dat je het verdiend hebt is toch nét even wat lekkerder. Wel wat opgelaten stap ik bij het uitzendbureau naar binnen en kijk om me heen: een kantoor net zo kaal als ik gemiddeld vijf keer per week ben. Ik word gewenkt naar een klein kantoor waar een blonde dame op me staat te wachten. Ze heeft een strakke lichtgrijze rok aan waar haar billen in op en neer wiegen als ik achter haar aan naar binnen loop. Ik vertel haar dat mijn motivatie is dat ik graag mensen wil helpen, dat mijn empathie en inlevingsvermogen de reden zijn dat ik geschikt ben voor deze baan, en dat mijn redenen om hiervoor te kiezen liggen in mijn affiniteit met het sociale domein. Gelukkig vraagt ze niet verder, ik had haar namelijk niet kunnen vertellen wat het sociale domein inhoudt. Ik blijf halfzachte poep praten waarvan ik denk dat ze het wil horen, en als mijn verbale diarree eindelijk op is vraagt ze me naar mijn hobby’s. Ik vertel haar dat ik lezen leuk vind, dat is tenslotte
een goede hobby. Verder zeg ik haar dat ik goed kan koken – pasta rood – en dat ik erg vaak ga stappen. Bij die laatste opmerking zie ik dat ze haar wenkbrauw optrekt. Geen goed teken lijkt me, daarom probeer ik te zorgen dat ze er zo kort mogelijk bij stilstaat. Ik hoor mezelf een willekeurige hobby roepen: gitaarspelen. Mijn hersenen houden mijn mond niet bij en ik vertel haar dat ik af en toe kleine optredens doe en daarbij ook zing. Iedereen die weleens gitaar speelt krijgt deze opmerking minstens een aantal keer naar zijn hoofd geslingerd. Ik natuurlijk niet, want ik speel helemaal geen gitaar. Zingen kan ik ook niet. De douchecabine is het enige podium dat ik betreed en het publiek daar bestaat uit een variëteit van schimmels op de muur. ‘Oh, dan kun je ook weleens wat voor mij spelen.’ Fuck. De billen wiegen richting een kast in de hoek. De billen worden ineens anders van vorm. Oh, ze bukt. Mijn angst wordt waarheid als de billen weer hun eerdere vorm aannemen en er een gitaar uit de kast tevoorschijn komt. Ze drukt de gitaar in mijn handen en gaat met haar benen over elkaar zitten. Doordat ze dit nét wat te traag doet kan ik zien dat ze niets onder haar rok draagt. Terwijl ik onhandig met de gitaar in mijn klauwen zit denk ik eindelijk de uitdrukking ‘voor het blok zetten’ te begrijpen. Het heeft vast iets met onthoofding te maken, want mijn hersenen werken niet. Het is letterlijk de eerste keer dat ik een gitaar aanraak. Het instrument staat me tegen, het heeft voor mijn gevoel steeds minder met muziek te
maken en meer met profilering. Een attribuut waarmee je zegt: ik ben zo muzikaal en gevoelig. Bah, hippies en flikkers. Op dit moment echter vind ik het jammer dat ik geen drie akkoorden ken, me hieruit bluffen wordt een taaie sessie. Ik zet met mijn linkerhand mijn vingers op een aantal willekeurige snaren en strijk met mijn rechterhand erlangs. Er komt geen vreselijk geluid uit, en ik zie dat de blonde dame vol verwachting is over wat er komen gaat. Dit was natuurlijk een gelukstreffer, dit ga ik niet volhouden. Hoe red ik me hieruit? Opbiechten dat ik heb gelogen over het gitaarspelen zal mijn hele sollicitatie in duigen doen vallen. Doorgaan met spelen zal ongeveer hetzelfde effect hebben, plus een gehoorbeschadiging en therapie. Ik besluit dat ze me door haar gebrek aan kleding onder haar rok een mogelijkheid heeft geboden om deze sollicitatie tot een goed einde te brengen. Terwijl ik de deur van het kantoor dicht doe en de gitaar er tegenaan zet mompel ik: ‘maar ik zal je nog een hobby van me laten zien.’ Ik til haar van haar stoel en zet haar met haar rug tegen het raam. Nadat ik mijn knots uit mijn broek heb gehaald draai ik haar om en duw haar gezicht tegen het raam. Haar lichaam verstijfd maar over haar schouder kijkt ze me verwachtingsvol aan. Na enkele seconden intens oogcontact spuug ik naar beneden en besluit dat voorspel overbodig is, spuug is ook nat. Seks op de werkvloer is de droom van ieder geil wijf. Ik wil ze best helpen een dergelijke fantasie op een manier te realiseren, en daarom druk ik nu deze dame met blond haar tegen de
ruit terwijl ik haar hard van achteren neem. Terwijl ze hijgend met haar wang tegen het raam gedrukt staat beslaat de ruit, en het druppeltje spuug dat aan haar onderlip hangt brengt mij al snel naar een hoogtepunt. Na de laatste stoot veeg ik mijn toverstok af aan haar rok. Dezelfde middag word ik gebeld door iemand van het uitzendbureau. ‘We willen je graag aannemen, tijdens je sollicitatie merkten we dat je erg enthousiast en gedreven bent en we denken dat je een goede toevoeging zult zijn voor het team! Ook hoorde ik van mijn collega dat je gitaar voor haar hebt gespeeld, ze was erg enthousiast over je spel. Er is een bandje opgericht door leden in het callcenter en de gitarist is net weggevallen, ik heb ze verteld dat jij zijn plaats in kunt nemen!’ Fuck.
De Oosterpoort & de Stadsschouwburg Groningen presenteren: Za 5 november, De Oosterpoort
Zer00’s Heroes De deejays van Zer00’s Heroes draaien alle hits van de jaren nul overdwars aan elkaar tot één dampende dansavond! € 9,-
IN DE OOSTERPOORT & STADSSCHOUWBURG: Ma 21 november, Stadsschouwburg
Maas Theater en Dans – Sell Me Your Secret Interactief theater over privacy. “Gevat en gelikt spelen drie acteurs een spel met het publiek.” (de Volkskrant)
Za 5 november, De Oosterpoort
Noisia ‘Outer Edges’ De wereldberoemde drum ’n bass, trap en electro grootmeesters komen met mogelijk het grootste audiovisuele spektakel tot nu toe!
OP VERTOON VAN COLLEGEKAART
Do 24 november, Stadsschouwburg
€ 15,-
(EXCL. SERVICEKOSTEN)
DOX – The future ain’t what it used to be “Maatschappelijk geëngageerd theater op een energieke en losse manier gebracht.” (Theaterkrant)
OP VERTOON VAN COLLEGEKAART
Vr 18 november, De Oosterpoort
FeestDJRuud – Rest in Party
Daria Bukvic – Jihad “Sommige voorstellingen moeten gezien worden, dit is er zo een.” (Theaterkrant )
€ 20,-
(EXCL. SERVICEKOSTEN)
Groninger Studentenkrant November 2016
€ 10,-
Vr 25 november, De Oosterpoort
Altijd een groot feest met crowdsurfs, sitdowns, salto’s, flugels, polonaises en confettikanonnen
2
€ 10,-
OP VERTOON VAN COLLEGEKAART
de-oosterpoort.nl | ssbg.nl
€ 12,-
De tien geboden
1. ‘Nou vooruit. Eén drankje dan.’
Wellicht het meest gehoorde excuus onder studenten. Dat verdomde ‘ene’ drankje, dat zich op magische wijze altijd weet om te toveren tot pitchers en emmers vol ene drankjes. Maar wees eens eerlijk. Eén drankje, dat kan toch ook nooit goed gaan? Als er eenmaal een alcoholisch engeltje op je tong heeft gepiest begint de ellende. Het herinnert je weer aan de goede smaak, de opeens zo overbodige colleges en dat oneindige gevoel van geluk. Tot de ochtend daarna, maar ach. Die lijkt na dat ‘ene’ drankje nog heel, heel, ver, weg.
2. ‘Ik zeg altijd maar zo, hoe meer bier ik drink, hoe beter ik er uitzie.’
Laten we het maar niet over de ochtend erna hebben. Maar he, tijdelijke schoonheid is ook een ding. En wie wil dat nou niet?
3. ‘Zullen we anders even voor één liedje een kijkje in de stad nemen ja?’ Heel gevaarlijk. Voor je het weet zit je aan de mega mix top 100. En dan hebben we het nog niet eens over de hoeveelheid mixjes die je er jodelend achteraan hebt gegooid.
4. ‘Ik geloof dat ik zonet gedumpt ben.’
Oké. Misschien was het geen relatie. Misschien was het maar een scharrel. En oké misschien was dat woord zelfs te groot om deze zekere persoon mee aan te duiden. Maar hé, een betere reden om aan de Martini onder te toren te gaan bestaat niet toch? Dat je drie Martini’s en twee wijn later opeens een kijkje gaat nemen in de stad en werken de volgende dag er niet meer in zit had jij ook niet aan zien komen...
5. ‘Oké, oké, ik ga al mee. Maar ik stel wel een avondklok voor mezelf in.’
‘Ik wil eigenlijk om drie uur in mijn bed liggen, maar als het echt heel leuk is wil ik er misschien wel vier uur van maken.’ Maar dan is natuurlijk je iPhone leeg, want die mensen van Apple weten niet hoe ze batterijen moeten bouwen en tegen die tijd dat het drie uur is het natuurlijk erg gezellig en dan is het natuurlijk helemaal niet jouw schuld dat je pas weer om acht uur naar huis hobbelt, toch? TOCH?!
Redenen om nog niet naar huis te gaan Je kent het wel. Een fenomeen dat wekelijks terugkomt. Je ligt weer eens gebroken in je bed, je hebt de douche al uitgezet, je wilde wel maar het ging gewoon allemaal niet echt. En je kater won weer eens het gevecht. Dat soort dingen. Maar als je je geheugen (die overigens wel eens beter heeft gefunctioneerd) afzoekt en piekert naar waar het dit keer weer misging blijft het één groot zwart gat. Je zou gister toch op tijd naar huis gaan? Niet gelukt. Hier tien redenen die wellicht de revue zijn gepasseerd bij jou vannacht. Doe er iets mee. Of toch niet? Succes met de hoofdpijn verder! LIEKE VAN DAM
6. ‘He ben jij ook in de stad? Als jij er niet bent ga ik ook niet!’
Nou goed dan. Dan ga jij ook wel. Want hè: andermans geluk en plezier wil je toch niet ontnemen? Zou wreed zijn.
7. ‘Ik op stap vanavond? Ah nee joh, ik doe even een degelijk theetje op de bank vanavond.’
Maar goed als dan opeens een oud-collega je een Snapchat stuurt dat hij eindelijk weer eens in Groningen is en je die collega eigenlijk helemaal niet zo goed kent maar toch wel zin hebt in bitterballen met bier... Goed. Je kent de rest.
8. ‘Jij gaat niet op stap vanavond? Oke, let’s go, hobbelen!’
Tipje van de redactie. Omgekeerde psychologie: andere mensen in je eigen verderf meetrekken. Is vaak ook erg effectief.
9. ‘Echt niet dat ik vandaag aan het bier ga. Ik ben fitgirl en fitgirls drinken Wodka Spa Rood.’
En aangezien jij vrienden in categorie gebod acht hebt, is verdere overleg overbodig aangezien jij uit voorzorg toch maar een fles Wodka mee hebt genomen, omdat je anders toch wel weer bier aangeboden krijgt #thelogicisreal.
10. ‘Oke, maar niet te gek ja.’
Niet te gek? Tja. Uiteraard een heel subjectief begrip. Acht uur uit De Tapperij schuifelen is tegenwoordig al lang niet zo gek meer.
Hoofdredactioneel
LIEKE VAN DAM & JANNEKE VOS
H
SKolofon
et wordt steeds kouder in het hoge noorden. Gelukkig doen wij er alles aan om jouw hartje weer een beetje te verwarmen. Niet alleen met prachtige selfies en covers, maar ook met een heleboel spreads. Die zijn namelijk altijd het leukst, toch? Ja. We gaan deze editie bijvoorbeeld van start met Heel Groningen Bakt, een fantastische wedstrijd waar jij en je huis zeker aan mee willen doen. Ook wordt met veel creativiteit de inhoud van een studentenkoelkast omgetoverd tot een driegangenmenu. Maar dat niet alleen! Nee nee, ook hebben wij soms een beetje moeite met afscheid nemen. Of het nou is van zeer gewaardeerde redacteuren die meer dan zes (6!) jaar in ons
De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt elf maal per jaar in een oplage van zesduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG, de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen.
Hoofdredactie: Lieke van Dam Janneke Vos hoofdredactie@studentenkrant.org
Eindredactie:
Lieke van Dam Janneke Vos
Vormgeving: Lars Swieringa
midden zijn geweest, of van een stadsduif die zich in de nesten heeft gewerkt. Maar het pareltje van deze, en alle voorgaande, novemberedities zijn natuurlijk de Bestuursfoto Awards. Naar sommigen zouden we voor altijd kunnen blijven kijken, van anderen werden we iets minder blij. Gelukkig maar, anders zou er ook geen reet aan zijn natuurlijk. De SK zou de SK natuurlijk niet zijn als we onze eigen bestuursfoto niet op het mooiste plekje zouden zetten: de cover. Likkende Lieke en Djenice Fox zitten dan misschien niet in het bestuur, maar we zijn wel gewoon de baas. Dus geniet maar even van onze mooie hoofdjes. En hoe gaat het met ons? Nou lief dat jullie het vragen! De hoofdredactie heeft namelijk een beetje relatieproblemen. Na
Redactie:
Ben Hard Lisanne Wieringa Janneke Vos Jean-Luc Kraaijenoord Anne Wester Lieke van Dam Marte de Vries Ottilie Oost Lennart Roelfszema Jurriaan Groenhuijzen Luuk Westemeijer
Illustraties:
Tobias Rutteman
een vliegende start zijn we dichter tot elkaar gekomen door samen een baantje te trekken, onze wilde haren te laten verliezen en samen te studeren. Zoals je op bijgevoegd prachtig kiekje ziet zijn we zelfs in blijde verwachting. Daar drinken wij er dan ook graag eentje op. Want alcohol is samen met ontkenning en slaap het belangrijkste zei ooit een wijs vosje. Daar hebben wij uiteraard niks tegen in te brengen, durven al evenmin. Naar huis gaan wij dan ook liever niet. Lees dat maar eens in de tien. Kusjes thuis!
Auto of personenbusje huren?
Profiteer van de scherpe tarieven van Century Autoverhuur!
Drukwerk: Rodi Media
Volksw agen u al vana p! f
Bestuur:
Volg ons voor dagelijkse nieuwsupdates voor en door studenten op:
Fotografie: Anne Wester
Voorkant:
Lisanne van der Ploeg
€ 24,- p
/d
Marte de Vries Jean-Luc Kraaijenoord Ottilie Oost Emma Westers
/studentenkrant
Waarom Century Autoverhuur? √ √ √ √ √
Scherpe tarieven Deskundig advies Alle auto’s jonger dan één jaar Binnen 24 uur de door u gewenste auto beschikbaar Mogelijkheid van halen en brengen op locatie
Bornholmstraat 29 9723 AW Groningen T (050) 853 7234
centuryautoverhuur.nl
Groninger Studentenkrant November 2016
3
Heel Groningen Bakt
Iedere maand gaat de Groninger Studentenkrant met een mandje ingrediënten op bezoek bij een studentenhuis. De opdracht: bak het lekkerste lekkers met de producten die je tot je beschikking hebt. In deze editie bijten Miriam en Sophie van Casa Badjas de spits af. TEKST & BEELD: JANNEKE VOS
Z
oals verwacht wordt de deur opengedaan door een dame in badjas. De jury wordt voorgegaan naar de keuken die verassend netjes is voor een studentenhuis. Het enige wat er aan opgemerkt kan worden is dat de afzuigkap geen afvoer heeft, en eventuele dampen dus alleen wat sneller naar het plafond worden geblazen in plaats van weggezogen. De jury presenteert de dames een pakketje brownie mix en een fles wijn. Deze laatste kan gebruikt worden als ingrediënt om of het creatieve proces te ondersteunen. Ze kiezen voor het laatste. Al snel staat de oven op voorverwarmen en wordt er een plan gemaakt voor het bakken van de brownies. Ze kiezen voor een bodem van biscuits die uit augustus stammen, een prachtige vorm van milieuvriendelijkheid. Het water waarmee het beslag aangemaakt wordt vervangen ze voor een deel door magere, houdbare melk. Dit geeft volgens Miriam een authentieke
romige smaak. Vervolgens breken ze chocoladekoekjes en worden deze samen met een paar handjes studentenhaver toegevoegd aan het beslag. De brownie kan de oven in. Terwijl de krakkemikkige combimagnetron zijn best doet -het baksel moet volgens Sophie regelmatig gedraaid worden voor een regelmatige garing- worden er meer trucs uit de kast getrokken. Volgens een zojuist gegoogeld recept wordt met suiker, water en een restje slagroom een karamelsaus in elkaar gedraaid. Het is de vraag of die pan daarna ooit nog gebruikt kan worden, maar de jury kan dit soort offers alleen maar waarderen. Als de brownies uit de over komen laten ze deze eerst even rusten. Vervolgens wordt hij uit de vorm gehaald en prikken ze er enkele gaten in voor ze de karamel erover gieten. ‘Zo trekt de karamel er lekker in’ stellen de juffers wijs. Tot slot wordt het geheel afgemaakt met een geometrisch patroon van tweekleurenhagelslag.
ONDERDEEL
CIJFER
PRESENTATIE
8
SMAAK
6
CREATIVITEIT
7.5
EINDCIJFER
7.2
HET OORDEEL VAN DE JURY: De presentatie mag er zijn, hoewel de brownie enigszins is ingezakt, maakt het hagelslagpatroon een hoop goed. Ook het creatieve gebruik van de ingrediënten die voorhanden waren wordt gewaardeerd. De brownie is lekker klef, hoewel de bodem
van sloffe biscuit de textuur geen goed doet. Ook de rozijnen die in de studentenhaver zaten, hadden volgens de jury weggelaten mogen worden. Maar de zoetgraad, waar de jury zich vooral vanwege de karamel zorgen om maakte, is perfect.
Beslagen ter ijskast komen
Als je met je brakke hoofdje de avond na het stappen je koelkast opentrekt en je beseft dat je geen rekening hebt gehouden met het feit dat je de volgende dag ook nog moest eten, zakt de moed je in de schoenen. Niemand heeft zin om op de fiets te stappen en in pyjama de ap door te struinen terwijl de man met de hamer al eerder langs is gekomen die dag. Gelukkig valt er vaak best nog iets te brouwen van wat je nog in huis hebt. De Studentenkrant biedt je inspiratie door onze bloedeigen redacteuren los te laten op een vreemde koelkast. Het resultaat lees je hieronder. Koelkastmenu voor een fitgirl LIEKE VAN DAM
Van de helft van deze ingrediënten zal een fitgirlhartje niet bepaald sneller gaan kloppen. Of wel. Van paniek. Maar gelukkig weet een echte fitgirl overal raad op. Dus lees, bak en geniet met het volgende fitgirlrecept! Was de prei en snij het in ringen. Pak een kom. Weeg ongeveer 50 gram aan havermout af en doe dit in de kom. Doe hier vier eieren bij en klop de eieren samen met de havermout los.Voeg hier de preiringen, de kokosmelk, een snufje zout en een puntje bakpoeder aan toe.
Smelt een beetje kokosolie, koolzaadolie of whatever in een pan en bak vervolgens in twee keer een preipannenkoekje in de pan. Serveer de healthy pannenkoekjes met een beetje humus en geniet! p.s. Ook lekker als lunch. Halveer dan wel de hoeveelheden, wel zo gezond voor die body toch. p.p.s. Laat je ook a.u.b. verleiden door die chocomousse die daar je staat aan te gluren. Het mooiste gewicht, is evenwicht.
Menstruatie van een kip
M
JURRIAAN GROENHUIJZEN
et al het heerlijks dat in deze koelkast ligt gaan we een gebakken eitje maken. De menstruatie van een kip is tenslotte helemaal niet gek om op te eten. Ten eerste gooien we een beetje van de kookroom in een pannetje en warmen we dat op. Daarna gooien we er veel pesto bij en direct daarna de gesneden prei en courgette. Dit bakken we flink aan zodat de smaken van de pesto en de
groenten flink met elkaar vermengd worden. Zorg dat je de groenten fijn snijdt, anders mixt het minder lekker. Als de groenten wat geslonken zijn gooien we er twee eieren overheen. Als de eieren gestold zijn is het tijd voor een tomaatje erop: dun gesneden is het lekkerst. Nadat het geheel warm en gaar is kunnen we aan tafel. Pas wel op met de tomaat, derdegraads brandwonden zijn geen pretje.
Drie gangen SKeer
T 4
Groninger Studentenkrant November 2016
BEELD: ANNE WESTER
ANNE WESTER
en eerste, in deze koelkast ligt meer voedzaams dan in die van mij. Ten tweede, met de ingrediënten in mijn koelkast zou je geweldige GT’s kunnen maken. Maar dat terzijde. Een drie gangen diner voor twee moet lukken met alles wat hier te vinden is. Voor de amuse neem je de tomaat en zorg je dat je twee kontjes afsnijd. Niet te veel, de rest moet door naar het hoofdgerecht. Deze plakjes besmeer je met een goeie laag hummus. Afmaken met een beetje geraspte kaas en een paar reepjes zongedroogde tomaat. Het hoofdgerecht wordt een vegamaaltijdje met als basis de courgette, prei en de tomaat. Eerst de prei even aanfruiten in een beetje bakboter, zodat hij zacht en zoet wordt. Ten tweede de courgette en de
rest van de tomaat tomaat erbij en even laten bakken. Dan een goede schep van het pattak currypotje op de bovenste plank. En om het geheel af te ronden en mooie scheut kokosroom toevoegen voor extra romigheid. Als laatste een eitje per persoon koken en in kwarten verdelen over de curry voor de eiwitjes. Schaaltje appelmoes ernaast voor een frisje. Klaar is kees. Last but not least, het dessert. Een mooie variatie op een geloofde klassieker: de vlaflip. Begin met de vanillevla. Giet hem in een kom en zorg dat de vla een mooi egale laag vormt. Pak een lepel en schep mooie bolletjes –in culiland een quenelle genoemd- en schep drie van die bolletjes op de vla. Maak het af met een drizzle limonadesiroop. Eetsmakelijk!
Recensies D
Fietsroute Zernike
agelijks fietsen bijna 13.000 studenten deze beruchte fietstocht. Weet je wel, die ene fietstocht naar het noorden van Groningen, die ’s winters extra kut is. Ook als je brak bent, kun je de wind en de grote hoeveelheid verkeer gewoonweg niet gebruiken. Waarom pak je dan niet de bus? Ten eerste moet je altijd even wachten op de bus. Ten tweede is het namelijk net te dichtbij om met de bus te gaan, maar net iets te ver weg voor de fiets. Dus dan maar fietsen. ’s Ochtends vroeg spring je op de fiets, klaar om helemaal naar het buitenland toe te gaan. Voor Groningse begrippen is Zernike veel te ver en die vijftien minuten worden altijd verkeerd ingeschat. Ergens halverwege deze monstertocht kom je dan blijkbaar uit op de ‘slimme route’. Herkenbaar aan de pijltjes op en langs de weg, met een icoontje van een fietsend mannetje met een rugtas.
D Folkingestraat
e Folkingestraat. Een prachtaanwinst voor het straatbeeld van Groningen. In dit pittoreske straatje zijn een tal van leuke restaurantjes en lunchzaakjes te vinden, maar kun je ook je hart ophalen met eigenzinnige boetiekjes en kralenwinkeltjes. En wanneer de Sint nog op zijn luie reet in zijn ruime villa in Spanje aan het vertoeven is, staat deze straat wél klaar om je van een bijpassend pepernootje in een limoncellosmaakje te voorzien (schijnt iets nieuws te zijn). Oké, weliswaar krijgt menig onschuldig hartje nog even een schrikmomentje als hij of zij aan het einde van de straat per ongeluk, op het verkeerde moment, naar rechts kijkt. Maar hé, verder is er niks op deze straat aan te merken.
D Verboden fietsen te plaatsen
Hallucinaties in de spiegel
e straten hangen er vol mee: bordjes voor ramen waaruit, al dan niet in vriendelijke bewoordingen, blijkt dat het niet is toegestaan om fietsen te plaatsen voor het desbetreffende huis. Het zijn uiteraard de bewoners zelf die deze bordjes hebben gefabriceerd en opgehangen. Afgeschrikt door dit “verbod” loop ik meestal door om verder te zoeken naar een parkeerplaats voor mijn fiets. Toch is er soms een enkele durfal die zijn of haar fiets wel pontificaal tegen zo’n huis of hekje neerzet. Ik besloot op onderzoek uit te gaan. Wie staat eigenlijk in zijn recht: de geïrriteerde huiseigenaar of de brutale fietser? Ik belde met de Rechtswinkel Groningen en legde de kwestie
A
ls je net als ik van griezelige dingen houdt, dan moet je het volgende eens proberen: kijk jezelf eens tien minuten aan in een spiegel in een halfdonkere ruimte. Grote kans dat je na een tijdje iets of iemand anders ziet terugkijken. In 2010 publiceerde de Italiaanse psycholoog Giovanni Caputo een onderzoek, the Strange-Face-In-The-Mirror Illusion, naar de hallucinerende effecten van jezelf tien minuten lang in een spiegel aankijken. De proefpersonen moesten zich in een stille, slecht verlichte ruimte bekijken. Na een tijdje gaf meer dan de helft van de proefpersonen aan dat hun gezicht begon te vertekenen: ze zagen (soms overleden)
Deze ‘slimme route’ is een initiatief van de Gemeente Groningen en het ministerie voor infrastructuur en milieu. Het is in 2013 opgezet om fietsers via alternatieve routes naar Zernike te leiden. Er ontstonden als het gevolg van de grote hoeveelheid fietsers veel files in de ochtend. Hierdoor waren er vaak onveilige situaties en dit moet voorkomen worden door middel van de ‘slimme route’. Prachtig, prachtig. Deze ‘slimme route’. Maar wat vinden de bewoners van Selwerd en Paddepoel hiervan? Meerdere keren heb ik oude mensjes minutenlang zien wachten om te kunnen oversteken, omdat er zo gestoord dikke stroom is aan fietsers die nooit ophoudt en zij zich hier niet tussen durven te begeven. Iets dat ook zeer onpraktisch is, is het feit dat het fietspad eigenlijk nèt iets te smal is. Er passen precies drie fietsers naast elkaar. Maar aangezien deze tocht zo monsterlijk
ver is, fietst de gemiddelde student deze route liever samen met iemand. Heen en terug. Juist met deze route is er sprake van onveilige situaties. Je zult het maar net slecht treffen en achter Jut en Jul aanfietsen, die totaal geen drang voelen om door te fietsen, terwijl jij graag op tijd bij je tentamen wil zijn. Er is in principe geen mogelijkheid om in te halen, behalve als je je leven waagt en je jezelf ertussen gooit. Ook de gemiddelde ‘sportfiets-stadjer’ vindt dit een probleem. Al vloekend in het Gronings fietsen ze dan door het gras om van dat geklungel af te zijn. Buiten dit alles zal het vast een prima oplossing zijn voor de gemeente en veiligheid. Toch wil ik hiermee het idee opperen om een viaduct aan te maken voor alle oude mensen in Selwerd die hun hond in de ochtend willen uitlaten. Of zijn ze al aan het protesteren? To be continued…
Het is dan ook niet voor niks dat de Folkinge de prijs voor de leukste winkelstraat in 2014 kreeg. En zelfs de leukste winkel van 2015 is in deze straat gevestigd. Menig Stadjer zal trots zijn. En wij? Wij kunnen ook niks anders dan lof spuien over dit geweldige 200 meter lange stukje van Groningen. Of wacht. Of toch niet? Nou, op zijn zachts gezegd, nee. Normaliter zijn wij niet zo vies van een beetje Groningen maar dit stukje grond is nou niet echt om warm voor te lopen. Het gemiddelde sfeerbeeld van een gemiddelde Folkingestraatdag bestaat uit roddelende oude wijven, veterstrikkende kinderen en ruziemakende spierbundels.. Zie daar maar eens doorheen te komen met jouw krakkemikkige fiets zonder fietsbel en een weekendtas van een iets te
groot formaat. Ook heb je dan ook vaak net weer die ene te warme, jeukende jas aangetrokken en ben je net als altijd weer te laat vertrokken voor je eindbestemming. En dat. Allemaal. Midden. Op deze. Ene. Straat. Vooral op zaterdag moet je deze straat zoveel mogelijk proberen te ontwijken, aangezien het dan net lijkt of heel Groningen opeens door deze straat moet. Vervelenderwijs brengt deze weg ons die desbetreffende dag ook naar de trein en helaas zijn we niet in Rome, zodat er meerdere manieren zijn die ons naar dit vervoersmiddel leiden. Het is toch om helemaal moe van te worden. Maar gelukkig is je medemens dat ook. ‘Ze fietsen hier ook altijd maar over straat tegenwoordig’, hoorden wij laatst. Nou, sterf. Eén vinger.
voor. De dienstdoende rechtenstudent had enkele minuten nodig om mij antwoord te kunnen geven, en dat was een bevredigend antwoord. Volgens hem mogen huiseigenaren gerust allerlei bordjes ophangen, maar deze hoeven niet nagevolgd te worden. Fietsers mogen hun rijwiel namelijk best op de openbare stoep parkeren, op twee voorwaarden: de fiets mag het huis niet beschadigen, en de doorgang mag niet geblokkeerd worden. Klinkt redelijk. Ten slotte adviseert de Rechtswinkel mij om, als er andere parkeerplekken zijn, mijn fiets dan vooral daar te parkeren en niet voor of tegen een woning. Het Juridisch Loket vertelde mij iets soortgelijks. Een particulier is vrij om een bordje op te hangen, maar fietsers hoeven zich daar
zeker niet aan te houden. Maar als iemand overlast ondervindt van geparkeerde fietsen kan hij naar de gemeente stappen. In overleg kan er dan geregeld worden dat er op die bewuste plek geen fietsen meer gestald mogen worden. Je kunt je fiets dus gerust parkeren voor een huis waar een “verboden fietsen te plaatsen”-bordje hangt. Het ophangen van deze bordjes is dus volstrekt nutteloos. Hou er echter wel rekening mee dat als je de bewoners zo weet te irriteren met jouw fiets, zij via de gemeente wel een officieel verbod kunnen regelen. Maar laten we ervan uitgaan dat zulke zure mensen niet bestaan.
familieleden, een onbekende, een oude vrouw, of zelfs een dier of monster in hun spiegelbeeld. Dit klinkt heerlijk freaky en daarom moest ik het ook uitproberen. Ik werd niet teleurgesteld. Ik ging voor de spiegel zitten, en keek mezelf rustig aan. Na ongeveer een minuut werd mijn gezicht heel donker en verdwenen mijn ogen, neus en mond. Mijn hele hoofd was zwart, met vervaagde randen. Het is heel apart, want je verliest ieder gevoel voor diepte, je ogen weten niet of ze nou moeten scherpstellen en waarop. Toen kwamen de vervormingen. Eerst zag ik mijn oom in de spiegel. Onmiskenbaar. Toen trilde dat beeld ook weer weg, en had ik ineens hele grote ogen. Hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet, maar hoe
meer je hele beeld ook gaan bewegen en golven. De theorie hierachter, is dat je ogen wennen aan een beeld dat een tijdje op je netvlies staat. Zoals een irritant geluid dat je al niet eens meer opmerkt omdat je het al zo lang hoort. Je geheugen kan daar niet tegen, en probeert gezichten te herkennen in het lege, zwart geworden beeld. Daarom zie je dus soms bekenden. Als je dus een keer wilt hallucineren, maar je gebruikt geen drugs, kun je het dus ook op deze manier bereiken. Het klinkt misschien eng, maar er kan je niets gebeuren. Bovendien is de illusie verdwenen zodra je met je ogen knippert. Je kunt het natuurlijk ook met z’n tweeën doen.
JEAN-LUC KRAAIJENOORD
LIEKE VAN DAM
OTTILIE OOST
LISANNE WIERINGA
Groninger Studentenkrant November 2016
5
Bestuursfoto Awards De winnaars
#1 USVA 8.8 Niet alleen de geometrische patronen zijn intens, ook de blikken van dit bestuur gaan je niet in de koude kleren zitten. We raken er misschien zelfs een beetje opgewonden van. Beeld: Herterliena Wolthuis
#2 Stichting Studentenactiviteiten Groningen 8.5 Deze foto is gewoon een feestje, je blijft er naar kijken. Vooral naar Tijmen. Kom je een keer bij een zekere helft van de hoofdredactie op de koffie? We verklappen niet wie het is, maar neem wel je feestje mee. Beeld: Elianne van Turennout
#3
G.S.M.G. Bragi
8.0
Deze foto kan zo op de voorkant van een albumhoes, en dat was misschien ook wel de bedoeling. Chapeau. Beeld: Jan Ruerd Oosterhaven
#4 Het Groninger Studententoneel
8.0
#5
7.5
Beyonce zou trots zijn (en wij stiekem ook wel een beetje). Beeld: Matjeu Witte
A.G.S.R. Gyas
Leuk dat het kwart voor 2 is. Jammer van de klok. Ook wordt de aandacht van het bestuur afgetrokken door die gekke stekels. Maar al met al een pareltje. Vooral die twee jongens op rechts. Jullie mogen ook wel eens op de koffie komen, bij de voltallige hoofdredactie wel te verstaan, want dat kan gewoon. Â Beeld: Damion Eigenberg
6
Groninger Studentenkrant November 2016
Het is weer zover. De kersverse besturen hebben zichzelf weer laten vastleggen op de gevoelige plaat. De kwaliteit en originaliteit zijn wederom van wisselende aard, daarom is het ook dit jaar een daverend succes waarbij kunstzinnige pracht en hilariteit elkaar aanvullen en afwisselen. LIEKE VAN DAM & JANNEKE VOS
De verliezers
#75 Chemische Binding Man man man wat triest.
3.3 Beeld: YaĂŤl Kerstholt
#74 A.S.V. Dizkartes
4.5
Dizkartes heeft toch wel vijf hele minuten en een tien jaar oude digitale camera genomen voor hun bestuursfoto, en het resultaat is om te huilen. Beeld: Miranda van der Meulen
#73 Hanze Studentenbelangen 5.0
Zoals jullie SLB’er zou vragen: Had je echt niet beter je best kunnen doen? Beeld: Angela Nieboer
Groninger Studentenkrant November 2016
7
GRONINGER
Je kaarten op tafel leggen
Je kent het wel, zit je net ergens rustig met je kopje koffie van een zeldzaam moment stilte te genieten wanneer iemand bedenkt dat het een goed idee is om een van de welbekende, oeverloze discussies aan te kaarten. Wij snappen als geen ander dat je daar helemaal geen zin in hebt. Daarom speciaal voor jou drie vrijkaarten die je te pas en te onpas in kan zetten. Uitknippen en meenemen!
Vloggen
ILLUSTRATIES: TOBIAS RUTTEMAN
MARTE DE VRIES
‘
Vloggen is als een verslaving voor me’, laat de Groningse vlogger Marcel Liu (22) weten. Naast dat hij bedrijfskunde studeert aan de RUG, is hij veel bezig met het steeds populairder wordende vloggen. Dit is het maken van een videoblog waarbij de hoofdpersoon alles uit de kast haalt om zoveel mogelijk kijkers te trekken. Wij als Groninger Studentenkrant waren benieuwd hoe het voor vloggers is om elke dag tijd te maken voor het maken van een video, en vooral hoe ze om gaan met de druk die hierbij komt kijken. Het vloggen wordt steeds populairder. Vooral jongeren kijken dagelijks naar de Nederlandse vloggers die zelfs hun school, studie of werk ervoor op hebben gegeven om ze te vermaken. De top drie grootste vloggers in Nederland hebben gezamenlijk bijna zeven miljoen abonnees en twee miljard views. Maar deze views komen natuurlijk niet uit de lucht vallen. De vloggers willen natuurlijk een zo leuk mogelijke video maken zodat zij hun kijkers niet teleurstellen. Wanneer je net als Enzo Knol, een van de bekendste vloggers uit Nederland, 1.373.697 abonnees op je kanaal hebt, is het begrijpelijk dat de druk op hem erg hoog ligt. Ten eerste is het goed om te weten wat de ingrediënten zijn voor een goede vlog. Vlogexpert Hinkjan Apotheker uit Groningen legt uit dat vloggen niet iets is wat je uit de losse pols kunt doen, je moet weten hoe de techniek werkt. Er zijn verschillende regels waaraan je je moet houden tijdens het maken van een vlog. Een erg belangrijke volgens Hinkjan is het geluid: ‘Wanneer je niet goed verstaanbaar bent, haakt men al snel af.’ Het is volgens hem de kunst om juist je eigen soort mensen te bereiken met je vlog, en niet af te gaan op bijvoorbeeld ‘alle jongeren in Nederland’. Daarom moet je iets kiezen waar je zelf voor 100 procent in geïnteresseerd bent. Marcel Liu is ongeveer een jaar geleden begonnen met vloggen en maakt vooral video’s over zijn dagelijks leven. Maar wat maakt dit nou voor de kijkers leuk om naar te kijken? Volgens Marcel komt dit doordat het voor veel kijkers herkenbaar is. Hinkjan Apotheker zegt hierover: ‘Jongeren vinden het leuk om te kijken hoe iemand dagelijks leeft en doet. Hij filmt zichzelf vanuit een huiselijke situatie, dat is een nieuwe vorm van beleving.’ Enzo Knol is ook een vlogger die 8
Groninger Studentenkrant November 2016
zijn dagelijkse leven filmt, maar hij verdient hier geld mee. Volgens Hinkjan zijn de vlogs van Enzo populair omdat ze vol zitten met positiviteit. Marcel vertelt dat het hem heel leuk lijkt om net als Enzo een voorbeeld te zijn voor zijn kijkers, maar dat dit te veel invloed zou hebben op zijn normale leven. Toch barsten niet alle veelbekeken vlogs van de positiviteit. De laatste tijd is er veel ophef geweest over de vloggers uit Zaandam. Zij worden door een groot deel van Nederland gezien als tuig door de vlogs die ze maken. Zo probeerden ze bijvoorbeeld tijdens het filmen de politie uit te dagen. Zij zijn erg veel in de media gekomen, waardoor hun vlogs juist heel vaak bekeken zijn. Vaak zijn emotionele vlogs ook erg populair. Zo ook toen bekende vlogger ‘Djurmaine’, die ook in de documentaire Shinewereld voorkomt, zelfmoord pleegde. Al zijn YouTube collega’s waren in shock en veel hebben hier een video over gemaakt. Vlogger David Harms (DusDavid), een van de grondleggers van de YouTube community, filmde zichzelf vervolgens terwijl hij alleen maar moest huilen. Marcel Liu: ‘Wanneer je op YouTube jezelf openstelt naar je kijkers, zullen ze je beter leren kennen. Je kijkers krijgen hierdoor een band met je en zullen vaker naar je gaan kijken.’ Maar wat doet het met een mens om zichzelf dagelijks zo tentoon te stellen, met alle gevolgen van dien? Naast leuk commentaar, krijgen vloggers ook vaak kritiek. Ook lopen ze het gevaar om niet zichzelf te blijven, maar een personage te spelen waartoe ze gedwongen worden. Marcel geeft aan dat hij probeert om zichzelf te blijven tijdens het vloggen, maar dat het heel lastig is. Marcel: ‘Als je tegen een camera praat ben je altijd anders dan hoe je in het echt bent.’ Marcel ervaart veel druk om telkens een nieuwe vlog voor zijn fans te maken: ‘dit is ook de reden geweest dat ik tijdelijk was gestopt met vloggen. Op een gegeven moment krijg je heel erg het gevoel dat je alles moet gaan filmen wat je doet. Hierdoor geniet je minder van bepaalde momenten. Met mijn relatief weinig abonnees vond ik dit al erg lastig, laat staan als je er een miljoen hebt.’ ‘Het is een baan waarbij je inzet je salaris is’, zei vlogger DusDavid in de documentaire Shinewereld. Hiermee bedoelt hij dat wanneer je een slechte vlog maakt, je minder kijkers krijgt en minder geld verdient. Dit geeft aan dat vloggers veel uit de kast moeten
halen om kijkers te trekken. Zij zullen geen views krijgen met een filmpje over zichzelf op de bank. Hierdoor krijg je vlogs over onderwerpen als onzekerheden of bijzondere talenten. Hinkjan: ‘Als je afhankelijk bent, is de druk er elke dag om ervoor te zorgen dat je zoveel mogelijk kijkers krijgt. Het is niet voor niks dat bekende mensen soms moeite krijgen met de positie die ze daarbij aannemen. Waar ligt de grens? Blijf je normaal doen of ga je naast je schoenen lopen?’ Hoe zit dat met Marcel? Op dit moment heeft hij 1543 abonnees. Voor deze mensen maakt hij regelmatig een video. Hij vertelt dat hij nog niet naast zijn schoenen is gaan lopen doordat hij nu soms herkend wordt op straat. ‘Wanneer je mij vergelijkt met bijvoorbeeld Enzo Knol, zie je nog een erg groot verschil. Voor Enzo neemt het vloggen zijn hele wereld in beslag, dit geldt voor mij niet. Naast het vloggen volg ik nog een studie op de Rijksuniversiteit van Groningen en houd ik me dus ook nog met veel andere dingen bezig.’ Door de steeds toenemende concurrentie tussen vloggers zullen zij vaker grenzen op gaan zoeken. Dit deden bijvoorbeeld twee Nederlandse vloggers, die dachten kijkers te kunnen trekken door zichzelf te filmen terwijl ze op een trein zaten. Hinkjan: ‘Ik vind dat je als vlogger binnen de kaders moet blijven en dat de jongens die op de trein zijn gaan zitten, veel te ver zijn gegaan. Het is natuurlijk zo dat je met bijzondere of spannende dingen meer kijkers trekt. Maar juist als je gaat filmen waar je zelf goed in bent of wat je zelf interessant vindt, wordt het spannend.’ Volgens Hinkjan is vloggen iets tijdelijks en is vernieuwend zijn het belangrijkst. VOLLEDIG PROGRAMMA OP WWW.VERA-GRONINGEN.NL
CONCERTS MOVIES DANCENIGHTS ARTWORK CAFÉ
03/11
04/11 08/11 09/11
12/11
13/12
23/11
01/12 08/12
10/12
17/12
23/12
11/01
TRAUMAHELIKOPTER MODEL DEPOSE RYLEY WALKER WAND MONOPHONICS SERATONES DOOMSQUAD SHANTEL VANT SKIP&DIE BETTIE SERVEERT BOMBAY EUROSONIC DAY 1
BEROEMDHEDEN And we’re rolling, rolling, rolling on the river… De gemiddelde student zal na het afslaan van een biertje of een feestje, en de aankondiging naar huis te gaan om te slapen meteen bekend staan als de laffe borrelaar. Maar voor Ymkje Clevering (21) is dit the way of life. Deze vierdejaars geneeskundestudente is namelijk wedstrijdroeier bij Gyas, waarbij het wekelijks zuipen op de kroeg er voor haar er niet inzit. Wij spraken met Ymkje, over haar roeicarrière, A.G.S.R. Gyas en haar deelname aan het WK roeien onder de 23 jaar. LIEKE VAN DAM BEELD: FOTOCIE GYAS
A
.S.G.R. Gyas, is met meer dan 1100 actieve leden een van de grootste sportverenigingen van Groningen, of sterker nog, Noord-Nederland. Het heeft dan ook een bruisend en actief verenigingsleven, waar je met ruim 40 commissies, wekelijkse borrels en vele feesten altijd terecht kunt. Dat er meer dan voldoende mogelijkheid is om te feesten bij deze roeivereniging moge dan ook duidelijk zijn, maar dat Gyas eigenlijk een sportverenging is waar ook daadwerkelijk geroeid wordt, en met groot succes (!), is voor menig student vrijwel onbekend. Ook voor de Groninger Studentenkrant is de roeiwereld nieuw. Wij roeien vooral graag in de kroeg. Op de grond. ’s Nachts, om een uurtje of drie. Gelukkig was dat voor Ymkje niet anders: voor haar was de roeiwereld, tot drie jaar terug, ook nog een compleet onbekende wereld.
biedt, beviel me wel. Vandaar dat ik me toen heb ingeschreven in de KEI-week. Ik wist op dat moment eigenlijk helemaal niet waar ik voor koos. Gelukkig is het wel goed uitgepakt, haha.’
Hoi Ymkje, hoe ben jij zo in de roeiwereld verzeild geraakt? ‘Net als eigenlijk elke eerstejaars heb ik vroeger nooit iets met roeien te maken gehad. Ik heb wel aan turnen, voetballen en zwemmen gedaan, maar een roeiriem had ik nog nooit aangeraakt. Totdat een vriendinnetje in de KEI-week vroeg of ik meeging naar Gyas. En zo geschiedde.’
En wij maar denken dat competitie en wedstrijd synoniem zijn aan elkaar. Wat is het verschil? ‘Wedstrijdroeien is veel meer prestatiegericht dan competitieroeien. Je traint vaak, met als doel fit te worden en zo hard mogelijk te roeien. Om dit te bereiken moet je de feestjes vaak aan je voorbij laten gaan. Daartegenover staat dat je goede begeleiding krijgt en het beste materiaal wat Gyas heeft. Niet iedereen kan daarom ook zomaar aan wedstrijdroeien beginnen. Er gaat een strenge selectie aan vooraf. Er wordt gekeken naar hoe goed je het roeien oppakt, hoe sterk je bent, zowel lichamelijk als mentaal. Dit wordt getest op de bootcamp. Na zo’n intensief jaar als een wedstrijdjaar, ontstaat er een hele hechte groep van coaches, stuur en roeiers.’
Je hebt dus niet met een specifieke reden voor Gyas gekozen in plaats van bijvoorbeeld Aegir of een andere sport? ‘Nee, het ging eigenlijk per toeval. Ik wist wel dat ik weer wou gaan sporten toen ik hier net op kamers kwam en de combinatie van sporten en het verenigingsleven die Gyas
Vertel, hoe ging dat toen verder? ‘In mijn eerste jaar heb ik aan competitieroeien gedaan met mijn eigen competitieploegje, waarbij je zelf bepaalt hoeveel je drinkt, feest en roeit. In dit jaar vormde ik met elf andere meiden één ploeg, waarmee ik erg close ben geworden: ik spreek nu ook nog wekelijks met ze af. Ook ging het roeien erg goed: we hebben destijds erg veel wedstrijden in het eerstejaarsklassement gewonnen. Toen ik in mijn tweede Gyasjaar kwam besloot ik voor de selectie te gaan voor het eerstejaarswedstrijdroeien en kwam ik in een andere ploeg met elf meiden.’
Pubquiz
Woensdag vanaf 20:00 uur Zondag vanaf 19:00 uur
QUIZ-VRAGEN.NL
Quiz-Arrangement:
Quiz & Maaltijd voor €12,50 p.p. Reserveren voor 17:00 op de bewuste dag!
Bier & Spijsgerechten
Genieten van heerlijke Bier & Spijsgerechten bij De Toeter. Elke dag tussen 16.00 en 22.00 uur
Iedere zondag Special Sunday vanaf 22:00 uur! Café de Toeter Turfsingel 6 9712 KP Groningen / 050 - 312 44 99
w w w.cafedetoeter.nl
En dan heb je natuurlijk ook nog de categorie niet-roeiers? ‘Ja, daar telt Gyas er ook wel meer dan een paar van. Maar dat is maar goed ook, anders zou het water vol liggen met die duizend leden. En die combinatie maakt het juist ook weer heel gezellig!’ Mis jij dat drankje op zijn tijd dan niet? ‘Gelukkig zit ik niet meer in mijn eerstejaars wedstrijdroeien, waarbij je alleen bij een overwinning een biertje mag drinken. Als tweedejaars gaan ze ervan uit dat je daar verstandig mee om kan gaan. Ik drink nu dus weleens een rood wijntje bij het eten, maar moet mijn echte uitgaansmomenten verstandig inplannen, omdat ik anders niet fit ben. Dat is soms lastig, omdat je na een tijdje de stad wel erg mist, maar als je dan weer mag is het wel drie keer zo leuk. Al blijft het wel lastig in de zomer hoor, als de rest op het terras zit en jij weer moet trainen. Gelukkig gaat het roeien goed en heb ik het ervoor over.’ Ja, vertel ons daar is meer over. Je schijnt op het WK onder de 23 jaar geroeid te hebben? ‘Ja, dat is toch wel een van de leukste dingen die ik heb meegemaakt! In de twee-zonder met Eline, ook van Gyas, gingen we niet hard genoeg op het NK voor kleine nummers. Vervolgens zijn we gaan combineren in een vier met een tweetje uit Amsterdam en dat bleek erg hard te gaan. We hebben de hele zomer door moeten trainen, maar uiteindelijk hebben we eind augustus brons weten te halen. Een hele vette ervaring!’ Hoe vaak moet je trainen om op dit niveau mee te kunnen komen? ‘Het klinkt suf, maar je moet ten eerste natuurlijk wel enigszins getalenteerd zijn anders loopt het niet. In het eerste jaar train je zes keer per week. Maar nu zit ik toch wel op acht tot tien keer per week. Dit varieert in kracht- en ergometertrainingen en natuurlijk de uren die je op de boot zelf maakt.’ Man, man, man, dat zijn me nogal wat trainingsmomenten! ‘Ja, ik weet ook niet waarom, maar iemand heeft kennelijk ooit bedacht dat het normaal is om zoveel te trainen. En je moet het ook wel doen, omdat de rest van roeiend Nederland het ook doet en je er anders echt niet tussenkomt. Je wordt hier natuurlijk wel super fit van en dat voelt goed. Daarnaast doe je dit natuurlijk niet alleen, een leuke groep en coaches en de uren vliegen voorbij.’
Hoe is het bij Gyas geregeld qua trainingen, coaches en materiaal? ‘Erg goed! Tijdens de selectietijd zie je gewoon dat ze weten waar ze op moeten letten en als je eenmaal in een ploeg zit heb je ook je eigen materiaal. Het voordeel van wedstrijdroeien daarbij is dat er al een vast trainingsschema voor je klaarligt waardoor je dus eigenlijk alleen nog maar naar je training toe hoeft te gaan. Daarnaast word ik begeleid door het Regionaal Talent Centrum Noord (RTC Noord), van waaruit ook een coach voor me is. Naast deze coach, zijn er ook erg veel coaches die tijdens hun studententijd ook bij Gyas hebben geroeid. Zij doen dit allemaal vrijwillig. Ik vind het erg mooi dat dit om deze manier zo goed werkt. Ik coach nu zelf ook een andere ploeg om de cirkel in stand te houden. Er wordt zoveel tijd in mij gestopt, dat ik het leuk vind dat ik ook iets terug kan doen.’ Snappen mensen het dat je zoveel over hebt voor het roeien? ‘Veel mensen die ik ken, ken ik via Gyas en die snappen wat een wedstrijdroeier doet en respecteren dat ook. Natuurlijk is het jammer als ik niet altijd mee uit kan en een biertje moet afslaan, maar niemand doet echt lastig, weet wat ik ervoor moet doen en wat ik er dus soms ook voor moet laten.’ Hoe sta je dan tegenover andere kant van Gyas? ‘Ik heb hiervan genoten in het eerste jaar dat ik op Gyas was. Hierdoor begrijp ik dit ook erg goed. Je hebt er ook geen last van, het is juist leuk al die bezigheden op de vereniging. Behalve de bierlucht op de vrijdagochtend dan als je komt om te trainen, maar die wordt gelukkig altijd snel opgeruimd, haha.’ Heb je verder ook nog dingen moeten opgeven toen je besloot je zo hard in te zetten voor het roeien? ‘Afgezien van een stapavondje op zijn tijd: nee. Mijn studie gaat tot nu toe zoals gepland. Ik heb mijn bachelor netjes in drie jaar gehaald. Wel heb ik mijn coschappen nog uitgesteld, want die lijken me toch nog wel een erg grote uitdaging om te combineren met mijn sport.’ Heb je verder nog iets leuks te vertellen over wat je tijdens je Gyas-tijd hebt meegemaakt? ‘Eigenlijk niet echt. Ik wil vooral gewoon benadrukken dat roeien echt een hele leuke sport is als je van buiten zijn houdt. En sporten natuurlijk. Bovendien regelt de vereniging veel voor je en leven ze ook echt met je mee. Zo komt het bestuur vaak naar wedstrijden kijken en volgt ook de rest van de vereniging je op de voet. Dat maakt het makkelijker om het vol te houden: je voelt dat de vereniging achter je staat en je support in wat je doet.’ Wat een liefde. Groninger Studentenkrant November 2016
9
AFSCHEID NEMEN
De Guillotine
LUUK WESTEMEIJER
Lennart Leutert
Studeren in de trein LENNART ROELFSZEMA
H
et is laat in de avond als ik in Amsterdam op een vertraagde trein wacht. Omdat mijn studentenreisproduct spoedig zal aflopen ben ik de laatste tijd veel aan het reizen. Oude vrienden in andere steden bezoeken. Dan heb je toch het gevoel dat je er godverdomme gebruik van hebt gemaakt ook. Nergens is het beter studeren dan in een vrijwel lege nachttrein en ik heb nog wat in te halen. Dat heb ik me dan ook voorgenomen. Studeren. Al snel kom ik erachter dat we onderweg zijn naar Utrecht; ik ben in de verkeerde trein met vertraging gestapt. Je moet ook goed op de vertragingen letten. Welke trein hoort bij welke vertraging? Naast mij zit een coke-verslaafde rapper. Hij snuift coke. En hij rapt. Over een zware jeugd in Nederland. De andere passagiers kijken geïrriteerd toe, maar het is gelukkig een klein stuk naar Utrecht. De trein die mij naar Amersfoort brengt heeft zo veel vertraging dat hij op tijd is. In Amersfoort kan ik nog net de laatste trein naar Groningen halen. Nu is er niets meer dat mij van studeren kan weerhouden. Dan komt er een kok-met-drankprobleem mijn coupé binnen waggelen. Hij drinkt whiskey. En hij heeft een mes. Hij gaat naast mij zitten en stelt zich voor. ‘Ik ben Mike.’ ‘Dag Mike.’ ‘Wat ben je aan het doen?’ ‘Ach, ik probeer wat te studeren.’ Nu gaat hij onvermijdelijk over zijn eigen studententijd praten. Zo kan ik mij niet concentreren, maar dat is nu bijzaak. De man heeft een mes in de ene en een fles whiskey in de andere hand. Wie weet waartoe een mens in staat is? Goed luisteren en geen verdachte bewegingen maken. ‘Ah, studeren,’ verzucht Mike. ‘Dat weet ik nog wel. Utrecht, jaren tachtig. Een heerlijke tijd. Wat is dat toch lang geleden.’ Mike begint aan een onsamenhangend relaas over zijn studententijd, terwijl hij af en toe een grote slok neemt. Hij vertelt over de stad, over zijn vrienden, over zijn dromen. Het komt er allemaal op neer dat hij zijn studie niet heeft afgemaakt en dan maar het pannenkoekenrestaurant van zijn ouders heeft overgenomen. Na een uur dreigt hij in slaap en het mes uit zijn hand te vallen. Even overweeg ik het op een lopen te zetten, maar besluit toch zo weinig mogelijk risico te nemen. Dan schrikt Mike wakker. Hij begint met zijn mes een figuur, wat vermoedelijk een vrouw moet voorstellen, in de stoel voor hem te krassen, terwijl hij tandenknarsend mompelt: ‘Die hoer. Die stomme hoer.’ Tot mijn opluchting rijden we Groningen binnen. Mike stapt haastig weg. Ik wacht even tot ik zeker weet dat de man verdwenen is en loop dan ook naar buiten. Lekker studeren in de trein; het is er weer niet van gekomen. Zo loop je vanzelf vertraging op. Gelukkig is de bus op tijd.
10
Groninger Studentenkrant November 2016
V
roeger toen je klein was heb je het vast meegemaakt. Het allereerste afscheid van je goudvis. Hij had geen eten gekregen, de kom was niet goed schoon: er zijn allerlei redenen waarom je geliefde goudvis stierf. Huisdieren overlijden, dat is inherent aan het leven. Ook studenthuizen hebben er mee te maken dat soms een huishamster of een huiskat overlijdt. Iemand gaat op het beestje staan bij een huisfeestje, hij of zij krijgt het aan de lever of de ouderdom wordt het dier fataal. Er zijn talrijke voorbeelden van studenthuisdieren die op een tragische wijze aan het einde van hun leven zijn gekomen. Maar deze beestjes hebben een goed en leuk studentenleven gehad en meestal sterven ze ook op een vredige wijze. Ja,, studentenhuisdieren hebben een goed leven. Echter, in Groningen is er nog een groep dieren die niet alleen ondergewaardeerd is maar ook op nog veel dramatischer wijze het leven laten. In onze mooie stad kunnen we ons kapot ergeren aan bruggen die openstaan. Tergend
langzaam vaart er dan een boot door de gracht waarbij de brug gepasseerd wordt. In dit ruime tijdsbestek denken vele vogels, vooral duiven, dat de brug een fantastisch zitplekje is. Dit is maar voor even want dan gaat de brug weer omlaag. Heel veel duiven presteren het om in de nok te gaan zitten die weer aansluit op het wegdek. Het is bijna dagelijks het geval dat er weer een duif tussen asfalt en brug vastzit. Bij sommige bruggen is dit geen enkel probleem. Na een claustrofobische ervaring kunnen de meeste na enige tijd weer bevrijd worden. Echter heeft niet iedere duif het geluk aan zijn zijde. Laatst nog was er een duivenpaartje dat parmantig in de nis van de brug ging zitten. Lachend keken zij naar de plebs die stonden te wachten voor de openstaande brug. De brug kwam omlaag en de duiven dachten in een leuke kermisattractie zijn te beland want ze bleven simpelweg zitten. De brug naderde het asfalt en de brug stopte net op tijd voor de duiven zodat ze nog weg konden huppen het asfalt op. De ene duif greep zijn kans en zette zijn pootjes op veilige grond en
stond zodanig op het asfalt. De brugwachter wetende dat er een duif in zijn brug zat was blij verrast en deed de brug helemaal dicht. Hierbij ging de tweede duif ten onder tussen asfalt en brug. De ene duif was hierbij getuige van de executie van zijn levensgezel. Een traumatische ervaring van twintig seconden voor de duif en het toeschouwende publiek. De valbijl van de spijlers zal daar zijn werk hebben gedaan. Een Saw-aflevering die zich voor onze neus afspeelde. De overgebleven duif zat verdwaasd op het asfalt te kijken. Hij roekoede, maar er kwam geen antwoord. Hij keek nog even naar de spleet in het asfalt en vroeg zich klaarblijkelijk af wat hier zojuist had afgespeeld en waar zijn eega was gebleven. Toen vloog hij maar op voordat het verkeer ook aan zijn leven een einde zou hebben gemaakt. Na een paar rondjes rond de brug te hebben gecirkeld vertrok hij. ‘Het ga je goed Duifje’, riep een omstander hem na. Hopelijk heeft het beestje een goede psycholoog. Onze gedachten zijn bij de overleden duif en haar nabestaanden.
Adelijk vrij vogeltje
Hoe het allemaal begon? Als lief klein baby-kipje kwam jij aan op het station. Mama zorgde voor je en heeft je grootgebracht en toen kwam je naar het grote Groningen. Je leven bestond uit neerstorten en opstaan maar je bleef doorgaan. Met als resultaat dat jij nu de beroemdheid bent van het moment. Jij bent de enige echt BP-er. LUUK WESTEMEIJER
K
leine Leo kreeg het niet allemaal voor niets aan het begin van zijn leven zoals hij zelf vertelde. Ten tijde dat zijn allerliefste mama moest werken bewaakte hij parmantig als een veldmaarschalk het kantoor. Het waren lange dagen maar heerser Leopold II (ja leo is familie van) was geliefd in zijn kantoor. Het Kantoor was leuk maar liever was Leo gewoon een vrij vogeltje en zodoende ging hij studeren. Tijdens zijn studie had Leo natuurlijk een fantastisch leven. Als een echte student had Leo zijn eigen liedjes in zijn studentenjaren. Jouw bil is een krokodil was het liedje waarmee Leo de sociëteiten veroverde. Als headbangende superster versloeg Leo iedereen op de dansvloer en vloog op eenzame hoogte in deze jaren. Maar een studententijd is natuurlijk geen goede studententijd zonder sterke verhalen en Leo bezit fantastische verhalen. Hij heeft enige tijd een relatie gehad met mijnheer muis. Leo had meerdere one night stands maar na enige tijd ging meneer muis eraan onderdoor. Dit was het einde van korte maar passievolle relatie. Liefde in zijn puurste vorm was verloren gegaan. Natuurlijk kwam jij hier overheen, sterk als dat je was. Met turn up the love dook je weer het studentenleven. Je maakte een comeback als party-animal BP. Er werd goed gezopen indertijd na een avondje commissie was er nog enigszins wat wijn over. Iedere student weet dat drank weggooien zonde is. Zoals een goed parkiet betaamt zette je je aan deze flessen, deze smaakten naar zoete
ranja. Een kater van hier tot Tokio was het gevolg, maar het hoorde er allemaal bij. Je kon de hele dag niet uit je kooi komen maar ach, je bent jong en je zuipt wat. Een vrij vogeltje doet wat die niet laten kan. Een hersenschudding werd bijna je einde. In een paniekaanval vloog je hoger en hoger. Het plafond stopte je in je vlucht. Je stootte je hoofdje en viel neer. Je vleugels gespreid lag je daar knock-out op de grond. Als een feniks herrees je uit je as. Het leven in jouw tengere lijfje stroomde weer rijkelijk. Daar was die weer onze vrije vogeltje. Ooit leek je verloren voor de mensheid en de wereld. Zoekacties werden opgetuigd, RTV Noord belde met je mama en er hingen overal posters. Rebels als je was zat je op het voetbalveld. Als een hooligan hing je langs het veld. Iedereen was naarstig naar je op zoek en jij was je van geen kwaad bewust. Twee prachtige meiden zagen wel wat in je. Stiekem werden ze direct verliefd op je. Ze moesten met pijn in hun hart afscheid nemen en ze brachten je terug naar je allergrootste liefde, je mama <3. Met je schattige lach verover je iedereen meteen, je lieve woordjes zijn als doping. Zelfs de Italiaanse dames wind je zo om je vleugeltjes. Zingend en dansend vlieg jij het leven door als de allerknapste adellijke BP-er die bestaat. Je fanclub houdt van je Leo. Als u Leo ooit ziet en het genot mag ervaren van zijn adellijke pootjes op uw schouder: geniet ervan. De maestro BP is namelijk beroemd en berucht maar bovenal geliefd. Leo, tot in de eeuwigheid ben jij
verbonden aan onze Groningse universiteit. Iedere Groningse student die niet van je heeft gehoord, wordt teruggestuurd bij de hemelpoort.
BESTAAT NIET Gluren bij de buren: Rotterdam D. JEELDER
D
e wind die de net vertrokken metro met zich meebrengt waait m’n net gewassen haar uit model. Ik wil uit frustratie een sigaret opsteken, maar ik kom er tijdig achter dat het ondergronds niet toegestaan is. Het bord met de actuele reistijden geeft aan dat ik tien minuten moet wachten totdat de volgende metro aantreedt. Tien minuten wachten zonder sigaret, zonder netwerkverbinding en mét verwilderd haar. Eindelijk zijn de tien minuten voorbij en stap ik de metro in. De trek in een tabaksstaaf is nog steeds niet verdwenen ondanks dat de duizend-en-één andere kankerverwekkende uitlaatstoffen nog geëxhaleerd moeten worden. Eenmaal een plekje gevonden in de metro richting
Rotterdam Centraal, die overigens Indiase vormen aanneemt in de ochtend, valt het individualisme van mijn reisgenoten direct op. Dat men elkaar niet groet zoals in kleine Groningse gehuchten snap ik, maar dat niemand in zou grijpen nadat een man zijn vrouw verrot scheldt begrijp ik minder. Het ligt vast aan mij. Als ik twee sigaretten later mijn bestemming heb bereikt, start de laatste dag van mijn veertigurige werkweek. Een afstudeerstage voelt aan als het laatste biertje in de kroeg: je hebt een geweldige tijd gehad, je zet nog even door, maar je weet dat het mooiste geweest is. Ik besef dat het voorbereiden op een bestaan als young urban professional (megabarf) essentieel is en aangezien ik denk dat het
goed voor me is, onderga ik mijn werkweek als een misdienaartje zijn misbruik. Zevenenhalf uur later – ja, ik heb mijzelf een halfuurtje eerder weekend gegeven – ben ik voldaan. De metro mijd ik voor de rest van de dag en maak een wandeltocht richting huis. Ik besluit om langs de Maaskade te lopen en ervaar de schoonheid van de heropgebouwde stad. Door de weerspiegeling van de zon op de Maas zorgt ervoor dat de Erasmusbrug slechts als silhouet te zien is. Ik plof neer op een bankje, rook een sigaret en overdenk de situatie: je studentenleven moet je niet voortzetten in Rotterdam, maar voor de start van je afterstudentenleven is het perfect.
“We hebben de pijp aan Maarten gegeven” JEAN-LUC KRAAIJENOORD BEELD: DUNCAN WIJTING
R
obert Heikoop was de eigenaar van tabakspeciaalzaak ‘A-kerk’. Deze zaak bediende al bijna honderd jaar menig student en stadjer van advies over èchte tabaksproducten. Het was één van de twintig zelfstandige tabaksspeciaalzaken in Nederland en geëindigd als de laatste tabakspeciaalzaak in het Noorden. In 1916 is deze winkel opgericht en 24 december 2015, 99 jaar en 9 maanden na oprichting, vond de laatste verkoopdag plaats in dit pand. Robert kwam in beeld in 1991 en iedereen die bij de tabaksspecialist is geweest kan zich de praatgrage eigenaar herinneren. Van waterpijptabak tot elektronische sigaretten, van staatsloten tot kranten, van waterpijptabak tot echte Cubaanse sigaren, hij wist je bij alles een advies te geven. Nu, bijna een jaar na sluiting, hebben we met hem afgesproken bij de Huis de Beurs. Schuin tegenover zijn oude pand. Nog altijd de vrolijkheid zelve, komt Robert Heikoop het restaurant binnen. Onder het genot van een kop koffie vertelt hij waar hij zich nu in het dagelijks leven mee bezig houdt. “Gaat prima hoor! Op dit moment werk ik bij de concurrent, bij Homan. Ik sta daar nu als verkoper en veel klanten van mijn oude zaak kopen nog steeds hun rookwaar bij mij, maar in een andere winkel. Ik ben in principe toch niet meer van plan een tabakszaak te starten en ik kan iedereen nog steeds van advies voorzien.” Op de vraag of hij het vervelend vindt dat hij niet meer zijn eigen baas is, antwoord hij lachend: “Aahjoh, ik ben nu eerst bezig met de naweeën van de afsluiting van de zaak. Daarna zie ik wel wat ik doe. Ik ben ook al weer een ander bedrijfje begonnen, misschien zit daar wel mijn toekomst in.” Heikoop was een typische Groningse ondernemer. Hij
kende zijn klanten. Hij noemt iedereen buurman of buurvrouw en kan met iedereen een babbeltje maken, van junk tot baron. “Jammer genoeg is Groningen een te klein dorp. In de binnenstad zijn er te weinig mensen om zo’n winkel te houden”. Al pratende komen we op het onderwerp hoe het allemaal begon en ook is geëindigd. Hij vertelt een uitgebreid verhaal, hoe hij per jaar steeds minder ruimte kreeg om zijn onderneming te runnen. “Toen ik in 1991 in begon, was het vak al aan het uitsterven. Het was toen een café, waarbij ook tabak verkocht mocht worden. In die tijd waren er al problemen, de marge was toen nog maar 12%. Dat was toen al zwaar. Kun je voorstellen? Het is nu nog maar ongeveer 3% en daarbij zijn alle vaste lasten ook nog omhoog gegaan! De accijnzen zijn verhoogd, de gemeente wil meer. Er is gewoon sprake van druk van twee kanten. Vanuit de staat en vanuit de tabaksindustrie. Dit is gewoon jaar op jaar verhoogd en op het laatst maakte ik gewoon geen winst meer. Dus ik moest eruit.”
Tobias Rutteman September 2010
November 2016
Een redacteur en illustrator vol liefde en goedheid is opgehouden met schrijven en tekenen. Bewonderingswaardig was zijn levensvreugde. Met intens verdriet en ongeloof hebben we afscheid moeten nemen van deze fantastische man. Tobie, je blijft voor altijd onze homie
11/11
Max Meser
12/11
SFB + Josylvio
12/11
GOSTO + CUT_
18/11
SX + A/T/O/S
19/11
T.Raumschmiere
24/11
Electric Eel Shock
25/11
Audio Adam + Eleonor Coco
26/11
Bazart
26/11
Vunzige Deuntjes
02/12
Emil Landman
Nadat hij dit heeft gezegd, 03/12 Ivan & The Parazol geeft hij ook aan dat het teleurstellend is dat het voorbij is. Hij is een vakspecialist en dat 09/12 Sofie Letitre POP/SOUL merk je ook. Tabak is zijn specialisme. Hij legt gerust voor de derde keer uit hoe alle verSIMPLON UP & SWITCH schillende soorten sigaretten ELKE DONDERDAG. LIVE MUZIEK & DANCE worden gevuld en welk tabak daarvoor gebruikt wordt. De marketingstrategieën van iedere tabaksproducent kan hij zo opsommen. Nu hij weg is zal POPPODIUM SIMPLON - BOTERDIEP 69 - GRONINGEN deze ambacht met hem verloren gaan hier in Noord-Nederland. Daarnaast heeft hij als dé willen. Ik heb veel producten wat veel andere sigarettenspecialist van Groningen, menig zaken niet hebben. Maar ik zie wel even wat ik student over de vloer gehad. ga doen in de toekomst. Wij zijn nu bezig met “70% van mijn klanten op een dag, waren een nieuw ICT-bedrijfje op te zetten, hopelijk studenten. Die onderweg naar college of naar kan ik daarin door.” vrienden even snel peuken wilden hebben We lopen het restaurant uit en staan bij en niet wilden wachten bij de Albert Heijn. de Vismarkt na te praten. Tijdens het roken De brakke student had ik regelmatig over de van zijn sigaret bij de Korenbeurs, wordt hij vloer”, vertelt hij grinnikend. “Vaak vroeg in meerdere malen begroet. “Ik hoorde dat je bij de ochtend, wanneer de studenten op weg Homan staat, Heikoop”, zegt een op-Youpnaar huis waren, was mijn winkel al open. Dan van-’t-Hek-lijkende-man. Terwijl de stevige haalde ik altijd wel even een grapje uit met die man zijn dikke sigaar aan het aansteken is, studenten en dan duurde het even voordat ze legt Robert nogmaals zijn verhaal uit, maar het door hadden.” Hij vertelt enthousiast dat voordat hij klaar is, wordt hij onderbroken. hij in de afgelopen 20 jaar vaak bij verschil- “Ha Robert”, zegt een voorbijganger. “Ha lende studentenevenementen is ingescha- buurman!, roept hij vrolijk terug. “Ha buurkeld, maar het mooiste vond hij toch dat hij man!”, roept hij nogmaals. Maar dit keer tegen met het al die lustra van de studentenvereni- de volgende persoon. Hij is druk in gesprek, gingen, sigaren stond te verkopen. “Dan kon dus we nemen gauw afscheid. Nog steeds ik ook even het studentenleven proeven, zo even vrolijk en sociaal. En toch. Na 100 jaar, bijzonder om mee te maken.” heeft hij de pijp aan Maarten gegeven. Maar Plotseling krijgt hij een telefoontje. Het dan in de tabaksindustrie. Hij vindt wel weer is één van zijn oude klanten, die graag siga- iets anders, want deze bekende Groninger is retten wil krijgen. “Ik heb nog een redelijk zeker nog niet uitgerookt. aantal klanten bij mijn webwinkel. Ook veel vaste klanten, die nog steeds mijn producten
Lisanne Wieringa September 2010
November 2016
Verdrietig laten wij u weten dat na een ongelovelijke tijd vol doorzettingsvermogen en passie, wij afscheid hebben moeten nemen van onze lieve redacteur en oud-voorzitter Lisanne. In de bloei van haar leven is zij van ons heengegaan. Lisanne, je blijft voor altijd ons SKatje
Groninger Studentenkrant November 2016
11
Huisartsenpraktijk De Vuursteen is open voor nieuwe inschrijvingen - is open for new patients Woon je in: Vinkhuizen - Reitdiep - Paddepoel - De Held Gravenburg - Schilderswijk Of kom je op weg naar je opleiding of werk langs ons centrum dan kun je bij ons terecht voor medisch onderzoek en advies.
De huisartsenpraktijk bevindt zich in Gezondheidscentrum De Vuursteen, waarin onder andere ook een fysiotherapiepraktijk, logopediste, dietiste, psycholoog en apotheek gevestigd zijn. Eventuele doorverwijzingen en overleggen kunnen snel en makkelijk plaatsvinden.
Huisartsenpraktijk De Vuursteen biedt de volgende mogelijkheden: • (Online) inschrijven en direct een afspraak maken • (Online) afspraken maken • Online een E-consult aanvragen • (Online) herhaalmedicatie bestellen • (Online) uitslagen van onderzoeken inzien • SOA-spreekuur en -onderzoek • Bloedafnames in de praktijk • Consulten door een Praktijkondersteuner GGZ
Goudlaan 289, 9743 CH Groningen
www.vuursteen.eu