Groninger Studentenkrant Oktober Editie by Groninger Studentenkrant

Rustaaaaaghhh

www.studentenkrant.org | jaargang 33 | nummer 2 | Oktober 2016

Liever te dik in de kist p. 4

Interview met een prostituee p. 6

40 dagen zonder aftrekken p. 11

Studentenkrant Groninger

Cultuurshock Samsung Galaxy S6 4 GB & Onbeperkt bellen Bijbetaalprijs: â&#x201A;Ź 0,-

32,-

p.m.

Redacteuren gezocht

! De Groninger Studentenkrant is op zoek naar redacteuren. Hou je van schrijven en lijkt het je leuk om maandelijks gelezen te worden en/of hou je van gratis bier? Dan zijn wij naar jou op zoek. Stuur je motivatie op naar hoofdredactie@studentenkrant.org en misschien vul jij dan deze pagina!

De Oosterpoort & de Stadsschouwburg Groningen presenteren: Do 6 t/m za 15 oktober, Stadsschouwburg

Vr 7 oktober, Simplon

Noord Nederlands Toneel - All Inclusive

257ers

Lekkere Duitse hip-hop bekend van de hit ‘Holland’

Afscheidsvoorstelling over de wereldwijde strooptocht naar geluk

€ 12,50 VANAF

(EXCL. SERVICEKOSTEN)

€ 6,25

Di 18 oktober, Stadsschouwburg

Het Debuut Toptalent van de toekomst

De beste, opvallendste en meest verrassende korte voorstellingen van afstuderende theatermakers

Za 22 oktober, De Oosterpoort

Ma 24 oktober, De Oosterpoort

Fun Lovin’ Criminals

Kaiser Chiefs

“Stick ‘em up punk, it’s ‘the Fun Lovin’ Criminal’’’ Hip-hop gangsterrock op z’n best

Britse indierockband o.a. bekend van de hits ‘Ruby’ en ‘Everyday I Love You Less and Less’

OP VERTOON VAN COLLEGEKAART

€ 10,-

Za 22 oktober, Stadsschouwburg

Het Nationale Toneel & het Compagnietheater Olie “Rauw, rechttoe-rechtaan, stoeremannentheater, dat raakt aan grote thema’s van deze tijd.” (de Volkskrant)

Groninger Studentenkrant Oktober 2016

€ 25,-

(EXCL. SERVICEKOSTEN)

OP VERTOON VAN COLLEGEKAART

€ 12,50

de-oosterpoort.nl | ssbg.nl

€ 25,-

(EXCL. SERVICEKOSTEN)

1. Schroef je studentenlening maximaal omhoog

Je moet jezelf ten koste wat kost zien te motiveren. En dat doe je door jezelf te belonen. Heb je weer een pagina af? Bestel vanavond een chille pizza. Heb je weer een hoofdstuk af? Gun jezelf een concert, nieuw kledingstuk, of wat je maar wilt hebben.

2. Kijk neer op anderen die minder ver zijn dan jij

Tijdens het schrijven van je scriptie kun je niet meeliften op het harde werk van iemand anders, zoals je tijdens groepsopdrachten in werkcolleges deed. Alleen jij kunt dit doen. Als het heel erg kut gaat, denk dan aan je studiegenoten die nog minder ver zijn en hoonlach. Zoals een dikzak mensen uitlacht die nog dikker zijn dan hij.

3. Schep op over hoe ver je bent

Ook al heb je nog geen snars gedaan. Post opschepperige statusupdates op Facebook. Vertel iedereen dat je de beste bent, dat je al heel ver bent. Misschien ga je het zelf wel geloven.

4. Ga naar de seksbioscoop aan het Gedempte Zuiderdiep

Oke, dit hoeft niet per sé, maar zorg er in ieder geval voor dat je dingen doet die extreem ver verwijderd zijn van je scriptie. Iets actiefs, iets buitenshuis, waarbij je niet aan je scriptie hoeft te denken.

De tien geboden Échte scriptietips

De scriptie is een opgave waar uiteindelijk alle studenten voor komen te staan. Het is een periode van zelfhaat, schuldgevoel, zelfmedelijden, twijfel en eenzaamheid. Je begeleider zal je zaadtips geven zoals ‘begin vroeg’ en ‘stel niets uit’. Maar jij en ik weten allebei dat we daar niets aan hebben. Hier de tien scriptietips die je wel helpen. Je wordt er alleen geen leuk persoon van. LISANNE WIERINGA

5. Af en toe een jointje

Soms heeft je scriptie je helemaal in zijn greep. Dan draaien de radertjes in je hoofd overuren en raken ze oververhit. Als je een joint rookt of een paar biertjes drinkt, gaan je hersenen automatisch even in de fuck it stand en dat is heerlijk.

6. Maak je bed ’s ochtends op

Want je gaat van die dagen hebben dat er de hele dag niets uit je vingers komt, en dan voel je je kut over jezelf. Als je je bed opmaakt, heb je tenminste nog één ding goed gedaan.

7. Neem een ghostwriter.

Voor 1.500 euro kun je iemand anders jouw scriptie laten schrijven en eisen dat het een voldoende is. De auteur van jouw scriptie vind je op scriptiehulp.eu

8. Stel een tijd in

Even tussen al het gegein een echte tip: spreek voor jezelf af hoe lang per dag je écht productief moet zijn. Als je bijvoorbeeld afspreekt dat je vier uur per dag maximaal geconcentreerd bezig bent, dan mag je in die overige tijd zoveel Netflix kijken als je wilt.

9. Gal spuwen met lotgenoten

Neem pauze met je fellow scriptieschrijvers en doe even een rondje waarbij iedereen zijn gal kan spuwen over de scriptievoortgang. Een gedeelde smart is een halve smart.

10. Bedenk: het is maar tijdelijk

Al lijkt je scriptie nu heel belangrijk, uiteindelijk boeit het niets. Als je hem eenmaal af hebt, zal je hem nooit meer zien. Ik zou al niet eens meer weten wat de titel van mijn scriptie was.

Hoofdredactioneel

LIEKE VAN DAM & JANNEKE VOS

W SKolofon

owowoowowoww, het is alweer oktober. De dagen worden korter en de nachten langer. De pepernoten liggen alweer in de winkel en de redactie heeft ook alweer seks met het paard van sinterklaas. Ja? Ja. Helemaal heus waar. Toch kriebelt er nog een lentegevoel in onze buikjes, want de nieuwe SK is het zonnetje in huis. Met lekker veel seks en drugs dit keer, dat hadden we namelijk nog niet eerder gedaan. Wat we ook nog niet eerder hebben gedaan is ons 40 dagen niet aftrekken. Dat

De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt elf maal per jaar in een oplage van zesduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG, de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen.

Hoofdredactie: Lieke van Dam Janneke Vos hoofdredactie@studentenkrant.org

Eindredactie:

Lieke van Dam Janneke Vos

Vormgeving: Lars Swieringa

kan ook helemaal niet, want we hebben geen piemel. Onze aubergine gelukkig wel, dus die heeft dat even voorgedaan. Zijn bevindingen staan verderop ergens. Mocht niet aftrekken zeg maar totaal niet je ding zijn, dan is de erotheek3000 helemaal iets voor jou. Gratis toegang voor studenten en veel vieze porno. En mocht je daar een beetje aids van krijgen, dan is redacteur Tobias je man. Hij suppleerde de redactie van medicatie en twee van onze boys gingen helemaal wous. Of toch niet? Daarnaast heeft onze paardsekser voor het eerst een pilletje gepopt (anders was

Redactie:

Ben Hard Lisanne Wieringa Janneke Vos Jean-Luc Kraaijenoord Anne Wester Lieke van Dam Marte de Vries Lennart Roelfszema Luuk Westemeijer Jurriaan Groenhuijzen Ottilie Oost Quintijn Odding Tobias Rutteman XTC-Piet B. Zak Carice van Stouten Auber van der Gine

voorgenoemde ook nooit gebeurd). En het was haar daar wat. Namelijk: een feestje. Nou genoeg over deze krant, tijd voor onszelf. Lieke heeft veel gelikt. Haar tong is nu een beetje droog. Ben jij een leuke jongen die haar van spuug kan voorzien? Mail dan snel! Janneke heeft een vleeskeuring in het leven geroepen waar zij elke dinsdagavond boys keurt en er een mee naar huis neemt. Interesse? Mailen! Nou dat was het eerst wel weer. Rustig aan en kusjes thuis!

Auto of personenbusje huren?

Voorkant:

Proﬁteer van de scherpe tarieven van Century Autoverhuur!

Emma Westers Volksw agen u al vana p! f

Drukwerk:

€ 24,- p

Rodi Media

Bestuur: Marte de Vries Jean-Luc Kraaijenoord

Volg ons voor dagelijkse nieuwsupdates voor en door studenten op:

Waarom Century Autoverhuur? √ √ √ √ √

Scherpe tarieven Deskundig advies Alle auto’s jonger dan één jaar Binnen 24 uur de door u gewenste auto beschikbaar Mogelijkheid van halen en brengen op locatie

Illustraties:

Tobias Rutteman

Fotografie:

/studentenkrant

Bornholmstraat 29 9723 AW Groningen T (050) 853 7234

centuryautoverhuur.nl

Emma Westers Groninger Studentenkrant Oktober 2016

Liever te dik in de kist De 21-jarige Pieter Polhuis was klaar met zijn bijbaantje bij de supermarkt en ging opzoek naar iets heel anders. Sinds twee jaar is hij kistdrager op begrafenissen. Wij vroegen Pieter of hij wat meer over dit bijzondere bijbaantje wilde vertellen. MARTE DE VRIES ILLUSTRATIE: TOBIAS RUTTEMAN

‘Vertel Pieter, hoe ben je aan dit baantje gekomen?’ Dat gebeurde best wel random, na drie jaar bij een supermarkt gewerkt te hebben, was ik opzoek naar iets nieuws. Toen ben ik gaan googelen op ‘bijzonder bijbaantje’ en de raarste dingen kwamen voorbij. Ook kistdrager stond hiertussen. Ik was meteen geïnteresseerd en heb een mailtje gestuurd. Ik werd direct aangenomen. De eerste keer werken vond ik heel spannend. Ik heb letterlijk de avond van tevoren geoefend met een stoel en gedaan alsof dit de kist was.

‘Heb je er op emotioneel gebied ook last van?’ Vaak heb ik er emotioneel geen last van omdat je verder niets over de overleden persoon en de familie weet. Maar één keer was dit heel anders, toen de begrafenisondernemer het hele persoonlijke verhaal van de overleden man begon te vertellen. Hij vertelde dat de veertigjarige man zelfmoord had gepleegd en twee gehandicapte kinderen had achtergelaten. Wanneer de dienst dan begint, ga je hier steeds over nadenken. Toen had ik wel even kippenvel. Toen we van het graf terugliepen, merkte ik dat iedereen ontzet was. Wat ik ook altijd moeilijk vind is het dragen van een leeftijdsgenoot. Het is belangrijk dat ik het mezelf niet te veel aan ga trekken, omdat ik dit werk anders niet vol kan houden.

‘Wat houdt je werk precies in?’ Het werk is elke keer anders. Eerst kom je aan op het hoofdkwartier, waar iedereen zijn nette pak aantrekt. Daarna is het heel verschillend, de ene keer moet je bij een begrafenis de kist dragen, maar soms zijn we er ook alleen om een bepaalde sfeer te creëren. Het gaat erom wat de familie wil en dat is elke keer anders. Het is zelfs een keer voorgekomen dat we zijn gefilmd door BNN, voor het programma ‘Over Mijn Lijk’.

‘Hoe is de werksfeer tussen jou en je collega’s?’ Onderling kan iedereen het goed met elkaar vinden. De werksfeer is over het algemeen positief en ontspannen. Iedereen is respectvol, professioneel en netjes tegenover de familie. Wel zijn we enigszins terughoudend, we willen niet te dicht bij de familie komen te staan.

KEIkje achter de schermen

Voor de Groningse studenten lijkt de KEI-week alweer een eeuwigheid geleden, maar voor het KEIbestuur is het nog dagelijkse kost. MARTE DE VRIES & LUUK WESTEMIJER BEELD: NIELS DE VRIES

ij zijn nog tot 30 november bezig om de KEI-week te evalueren en alles klaar te maken voor het volgende bestuur. Wij als Groninger Studentenkrant waren erg benieuwd naar hoe zij de KEI-week ervaren hebben. Nienke van Sligter (voorzitster), Alie Bergsma (directeur werving en promotie) en Sander van Ginkel (penningmeester) vertelden ons hierover. Volgens Nienke is de KEI-week erg goed verlopen: ‘Het is tof om te zien dat de week vanaf het begin tot het eind eruitziet zoals je het in je hoofd had voorgesteld’. Het bestuur geeft aan dat ze geen grote tegenslagen hebben gehad. De enige tegenslag was het uitvallen van de stroom bij het ‘open air 4

Groninger Studentenkrant Oktober 2016

festival’. ‘Je weet van tevoren dat er tegenslagen gaan komen, maar toch is het vervelend’, aldus Sander. De drie vertellen dat ze de hele week op adrenaline leefden. Alie: ‘Als er iets niet goed ging, ging je niet bij de pakken neer zitten.’ Hierdoor vroegen wij ons af of ze ook tijd hebben gehad om te chillen, maar dit blijkt erg te verschillen per functie. Nienke: ‘Ik moest ervoor zorgen dat ik altijd bereikbaar was, ook moest ik bij alle evenementen aanwezig zijn. Anderen hadden meer vrijheid bij het indelen van hun tijd.’ Alie voegt hieraan toe: ‘ik merkte dat ik zelfs op de fiets naar huis nog betrokken was, terwijl het eigenlijk niet meer hoefde. Maar genoten hebben we zeker.’

Het mooiste moment uit de KEI-week zijn ze het alle drie unaniem over eens, namelijk de eerste dag van de KEI-week. Sander: ‘Maandag is het tofste moment. Ineens zijn alle studenten terug van vakantie en zie je overal in de stad dat het KEI-week is. Dan stroomt de adrenaline door je lijf.’ De andere twee zijn het hiermee eens en laten weten dat vooral de opening op de grote markt, waarbij het Kei-bestuur het podium op mag, een enorme kick gaf. Alie: ‘Vroeger stond ik zelf op dat plein los te gaan, nu had ik het zelf georganiseerd!’ De drie geven aan na de KEI-week nog niet in een gat te zijn beland, omdat er nog genoeg te doen is. Ze zijn vooral bezig met het evalueren van de week, zodat het volgende

KEI-bestuur weet wat er beter kan volgend jaar. Nienke: ‘Het is aan ons de taak om in oktober het volgende KEI-bestuur te kiezen’. Het aantal sollicitaties houdt ze nog even geheim… Ook wij als Groninger Studentenkrant hebben erg genoten van de KEI-week 2016. We hebben alleen nog een kleine opmerking: het KEI-lied zijn wij niet erg over te spreken. Maar daar hebben wij een oplossing voor bedacht. Janneke (artiestennaam: Djennis) houdt namelijk erg van zingen, maar nog meer van de KEI-week liedjes. Zij solliciteert hierbij dus alvast om volgend jaar het KEI-lied in te zingen, groetjes.

Culture clash

De metropool van het Noorden, Hoofdstad der dorpen of simpelweg stad. ER GAAT NIETS BOVEN GRONINGEN. LUUK WESTEMEIJER

e eerste weken laverend door het Groningse verkeer zijn levensgevaarlijk. Na een dag weet je wel beter. Groen is gaan, rood is nog sneller gaan of je gaat eraan. Sommige stoplichten in Grunn gaan midden in de nacht op oranje. Dan is uitkijken, een zaak van leven of dood, maar de gemiddelde Groningse student is op zo’n tijdstip natuurlijk nog volslagen nuchter. Verder is er nog het probleem dat, fietsers die elkaar kruisen en elkaar raken gemeengoed is. Fietsen zonder voorrem, achterrem of überhaupt een rem veroorzaken vele ongelukken. Zeker de eerstejaars, die het Groningse fietsverkeer nog onder de knie moeten zijn een bron van zorgen. Daarom ook de zo vele ambulances die je dagelijks hoort in het begin van het

studiejaar. Het schijnt dat sommige vooraanstaande studentpolitici deze zaak aanhangig gaan maken om zo de zorgkosten te drukken. Al die sjaars (als ze de ambulances ontwijken) kijken natuurlijk hun ogen uit in de eerste weken in Groningen. Direct worden alle studenten in een diepe zee gesmeten. We studeren hier verdomme, tis geen middelbare, aant waark lói. Ook de brandweer draait de eerste weken overuren door allerlei loze brandalarmen, die worden getriggerd door de matige sjaars koks. Maar afgezien van al deze beslommeringen en studiestartproblemen zijn deze mensen er natuurlijk om is vijf jaar lang goed te soepen. Natuurlijk komen deze studenten in spé aan hun trekken. Doordeweeks bier drinken is namelijk de regel in Grunn. Een dag geen

drankje, is een verloren dag. Het uitgaansleven in de stad gaat zeven dagen in de week door. Sjikkerend van piekuur naar piekuur, van kroegje naar kelder. Van kelder naar zolder en afsluitend langs de Grote markt, waar de kroegen pas op het allerlaatst sluiten als de dageraad wederkeert. Je sticker is pas verdiend als je in je eerste week, de marktkoopmannen de markt ziet opbouwen bij het ochtendgloren. Voor de rest is het studentenleven in Groningen gestoeld op een twee belangrijke pijlers. Pijler 1 is drank. Drank laat je de ware aard van je leven inzien. Drank is de smeerolie, de eerste levensbehoefte van de meeste studenten. Mit draank meer gaank luidt dan ook een bekend gezegde. Drank zorgt ervoor dat je de

mooie kant van het leven nog inziet tussen tentamens en scripties door. Dronken mensen zijn vrolijke mensen en zeer open en dat kunnen ze in deze provincie altijd gebruiken. Pijler 2: Deze pijler is gebaseerd op de wijze waarin pijler 1 wordt nageleefd. Pijler 2 is namelijk seks. Deze cruciale levensbehoefte staat op gelijke hoogte met pijler 1. De volgorde is namelijk volstrekte willekeur. Je hebt slechte, goede en ik-doe-dat-nooit-meer seks. Het probleem is dat je nooit weet welke van de drie het wordt. Dit is namelijk afhankelijk van je scharrel, de drank en de plek. Afsluitend moeten we nog één ding van het studeren in Groningen concluderen. Het lijflied: ‘Het gras van het Noorderplantsoen’ is een waardeloos lied als je het nuchter luistert.

Een Middeleeuws retraite Elke zondag is er in de Sint Jozefkathedraal een klassieke Latijnse mis. Wat bezielt de mensen die hier heengaan? TEKST & ILLUSTRATIE: TOBIAS RUTTEMAN

egin jaren zestig besloot de Katholieke Kerk dat ze eens met haar tijd mee moest gaan. De eeuwenoude rituelen van de zondagmis werden afgeschaft en er kwam een moderne dienst voor in de plaats. Enkele jaren geleden trok de kerk echter de conclusie dat dit een grote fout was en sindsdien hebben sommige parochies de klassieke mis weer in ere hersteld. En zo is er nu elke zondag een traditionele dienst in de Groningse Sint Jozefkathedraal: compleet met rituelen en gezang, en volledig in het Latijn. Bij wijze van ‘antropologie in eigen land’ woonde ik een mis bij, om te zien wat er nu precies de aantrekkingskracht van is. Meteen bij binnenkomst wordt duidelijk dat het ook eigenlijk wel meevalt met die aantrekkingskracht: ik vorm in mijn eentje zo’n vijf procent van alle aanwezigen en ik haal de gemiddelde leeftijd flink omlaag. Met al zijn lege banken wekt de kathedraal toch eerder medelijden dan ontzag. Het lijkt de dienstdoende priester echter niet te deren, want hij gaat ongestoord en in vol ornaat alle klassieke rituelen af.

En ik moet toegeven, er valt wat voor te zeggen. De opsmuk, de wierrook en het onverstaanbare gezang zorgen samen voor een hypnotiserende sfeer. Een heel uur lang heb ik geen idee wat er gezegd of gedaan wordt, maar intussen kom ik volledig tot rust en laat ik me meevoeren door de toverspreuken van de priester en het koor. Alleen de preek, die wel in het Nederlands is, doorbreekt de betovering even: ineens zit ik weer gewoon op een harde kerkbank te luisteren naar een saaie christen die me de les probeert te lezen. Gelukkig duurt dit onderdeel maar even, en wordt er daarna weer overgegaan op het magische Latijn. Na afloop kom ik helemaal zen het kerkgebouw uit. Daar heb je dus geen detoxkuur of een retraite in een boeddhistisch klooster voor nodig. Ik kan niet beweren dat ik achteraf tot God gekomen ben, maar tot mezelf gekomen ben ik wel. En dat is, gok ik zo, ook precies waar de aantrekkingskracht van zo’n mis in schuilt.

‘It’s all in the mind, you know’ Wat gebeurt als je twee redactiegenoten een paar vitaminepillen geeft en ze vertelt dat het drugs zijn? De Groninger Studentenkrant zoekt het uit. TOBIAS RUTTEMAN

p de middelbare school zag ik ooit een klasgenoot dronken worden na het achterover tikken van enkele biertjes. Dat was lachen toen we hem vertelden dat het om alcoholvrij bier ging. Lachen, maar ook interessant, want kennelijk kan je lichaam zichzelf dus knap voor de gek houden. De werkzame kracht van placebo’s is natuurlijk alom bekend en goed gedocumenteerd: zolang je maar denkt dat je echte medicijnen slikt, blijkt je lichaam uitstekend in staat om op eigen kracht van alles te genezen.

Maar zou het ook andersom werken? Zou je lichaam zichzelf ook volledig naar de tyfus kunnen helpen als je denkt dat je allerhande drugs aan het gebruiken bent? Om dit te onderzoeken kocht ik bij de lokale drogist een potje van de goedkoopste voedingssupplementen (Echinacea, 1 euro per potje) en doopte ik de pillen om tot Efavirenz. Tijdens de redactievergadering hing ik vervolgens een heel verhaal op over hoe Efavirenz, van oorsprong HIV-medicatie, in Zuid-Afrika recreatief wordt gebruikt vanwege de hallucinogene werking (geen woord van gelogen

overigens). En meteen meldden zich twee vrijwilligers die dolgraag een tripje wilde maken. Een studentenhand is gauw gevuld. Tot zover verliep het experiment soepel, maar al snel daarna kwam de teleurstelling: waar de twee proefkonijnen in eerste instantie nog lieten weten een beetje wazig te worden van de pillen, bleven verdere effecten uit. Wel gaven beide heren de volgende dag aan een fikse kater te hebben, maar dat had vermoedelijk meer te maken de bierconsumptie van de avond ervoor. Het lijkt er dus op dat studenten toch hulpmiddelen moeten

blijven gebruiken als ze van de kaart willen raken. Jammer, het zou zo mooi zijn geweest. Volgende maand in ‘De Groninger Studentenkrant onderzoekt’: wat gebeurt er met een redactielid als zijn collega’s erachter komen dat hij ze als proefkonijn heeft gebruikt voor een stompzinnig experiment?

Groninger Studentenkrant Oktober 2016

Interview met een prostituee Het ongemak dat je bekruipt in een straat versierd met rode lichten en schalkse dames: het is even wennen. Ongemerkt loeren is je eerste intuïtieve reactie, maar schaamte maakt dat dit slechts een milliseconde mag duren. De dames zitten er zo bij dat er geen twijfel over bestaat: seks is hier te koop. Prostitutie mag dan het oudste beroep ter wereld zijn, op een banenmarkt zijn ze niet te vinden. Daarom gingen we even informeren, we zijn per slot van rekening bijna klaar met onze studie.

JURRIAAN GROENHUIJZEN & MATTHIJS NIEUWENHUIJSE

e spreken met een dame afkomstig uit Amsterdam, we schatten haar op een jaar of 35 en noemen haar voor het gemak even Laura. Laura heeft op dit moment geen vriend, maar wel kroost. Vijftien jaar geleden werkte ze in een bar naast de Wallen waar veel meisjes kwamen die in de prostitutie werkten. Het was zwaar werk met lange uren. Zo werd ze veel met de prostitutie geconfronteerd en heeft ze uiteindelijk besloten het zelf ook te proberen. Haar betaalde maagdelijkheid verliezen was ontzettend spannend. ‘Ik herinner me vooral nog dat het een man met een baard was, en ik had nog nooit seks gehad met een man met een baard’. Ze vertelde hem dat ze net was begonnen, hij was erg aardig en geduldig. Ze koos zelf voor deze eerste keer. Dat is dan ook direct een misverstand dat ze de wereld uit wil helpen: niet alle vrouwen zitten er tegen hun zin en zijn het product van uitbuiting, al zitten ze er wel tussen. Om wie het gaat weet ze niet, ze heeft weinig contact met de andere dames die daar aan het werk zijn. In Amerikaanse politieseries zie je vaak dat alle tippelaarsters elkaar kennen en elkaar beschermen, maar dat is hier niet per se zo. Er zijn wel groepjes van nationaliteiten die elkaar opzoeken, zoals de Latina’s en de Spaanse vrouwen. Van een community is echter geen sprake. Sommige meisjes verbergen voor hun omgeving dat ze in dit beroep zitten, vooral de buitenlandse. Laura’s hele omgeving weet er wel van, ze schaamt zich er niet voor. Zelf is Laura dus uit eigen wil begonnen, en is dan ook eigen baas. De huur van een raam is echter niet mis: 600 euro per week. Een studentenkamer op de begane grond is dan handiger. Gelukkig kan ze best veel vragen voor haar service: 100 euro voor een half uur. Omgerekend heeft ze dus met een flinke aftrekbeurt per dag haar huur al binnen. Op dit moment gaan de zaken niet zo lekker, voor ons was er nog maar een persoon geweest en we schuiven al bijna aan voor het avondeten. Voor gekkere verzoeken betaalt men overigens wel meer dan 100 euro per half uur. Zo was er de dag ervoor een jongen die langskwam met een luier.

Groninger Studentenkrant Oktober 2016

‘Die wilde baby zijn, en dat heb ik wel vaker meegemaakt maar dit was wel een beetje ranzig. Hij had een luier bij zich en daar wilde hij in plassen maar hij wilde er ook in gaan poepen, dus ik zei dat we dat maar niet gingen doen’. Er is dus wel een grens aan de gekke verzoeken. Zo was er in Utrecht een man die wilde dat ze seks had met zijn hond terwijl hij toekeek. Daar bedankte ze vriendelijk voor. Een andere reden om klanten te weigeren is als ze opdringerig zijn. Bijvoorbeeld wanneer ze een voet tussen de deur te steken of als ze direct aan haar beginnen te zitten. Ook viezeriken komen er niet in, die zijn er hier overigens meer dan in Utrecht. Studenten komen er ook niet in, maar dat komt meer van hun kant. Ook zonder condoom piekert ze niet over. Aftrekken dan nog wel, maar als er kans is op het overbrengen van SOA’s is ze erg voorzichtig. Pijpen moet bijvoorbeeld dus met condoom, tsja. Laura’s dagelijkse praktijk bestaat vooral uit SM, dus het laten ondergaan van pijn van haar klanten. Wij vonden haar wel erg aardig voor een dominatrix, maar schijn bedriegt. Langs haar muur hangt een variëteit van zweepjes, een voor elke tint rood op de billetjes van haar klanten. Laura vertelt dat ze niet zoent met haar klanten. ‘Ja of hij moet echt heel lekker zijn maar anders niet’. Zoenen doet ze verder alleen met mensen waar ze gevoelens voor heeft. Toen ze begon had ze nog een vriend. ‘Die hoefde er niet per se over te horen, je vertelt ‘s avonds op de bank niet uitgebreid over je werkdag’. Nu is het uit met haar vriend, maar ze heeft af en toe nog wel seks met anderen. Seks met andere personen dan klanten is wel geheel anders dan betaald. ‘Als er gevoelens bij komen kijken is het een wereld van verschil, dit is gewoon werk; er komt een man binnen, die betaalt voor een handeling, die handeling wordt uitgevoerd, en dan is het klaar’. SM doet ze dan ook niet in haar vrije tijd. ‘Zo’n man moet ik niet’. Het komt ook weleens voor dat mannen langskomen enkel en alleen om te praten. Dan vraag je je toch af hoe het met de kwaliteit van de psychologische hulp in Groningen gesteld is. Het enige wat Laura dan doet is een beetje ouwehoeren (ha ha). Best een dure psychologe als je het mij vraagt.

Hookers Laura is (onder andere naam) te vinden op de website Hookers.nl, een website voor klanten met onder andere een forum waarop de heren hoerenlopers recente ervaringen met elkaar delen. Per topic wordt de naam van een dame genoemd, als ook de straat en het raamnummer. Vervolgens wordt in niets verhullend proza een situatieschets gegeven, afgesloten met een geilheidsrating. Zo schrijft ene ‘mrboobs’ met een voorkeur voor ‘grote prammen’: ‘Ik was op zoek naar een dame met een flinke voorgevel en toen kwam ik bij [X] uit. Wat een ongelooflijke grote prammen heeft zij zeg. Ben gelijk naar binnen gegaan omdat ik zin had om even lekker tussen die grote prammen te neuken. Ze was heel vriendelijk en geilde me gelijk lekker op. Haar lichaam valt misschien wat tegen maar haar koppie en haar prammen maken alles weer goed. Eerst maakte ze me helemaal gek met haar grote prammen (heerlijk tussen haar grote prammen met mijn pik). Daarna heerlijk gepijpt en vervolgens kwam ze lekker op mijn pik rijden. Al met al heerlijke geile seks gehad met [X]. Zij gaat mij zeker weten weer terug zien.’ Ook ‘saerob’ windt er geen doekjes om: ‘31 jaar en lekker. Heeft mooie echte borsten. Haar kutje is lekker strak. Met haar kontje is ook niks mis mee. Voor. Herhaling vatbaar. Pijpen was ook prima. Gebruikt veel tong. Kerst en oud en nieuw viert ze thuis. Minpuntje; tijdens het sexen kijk ze je niet aan. Ps haar borsten zijn een dikke B en geen A’ Er wordt in meerdere positieve recensies gesproken van een ‘herhalingsgevaar’. Sommige dames steken er namelijk vanwege hun prestaties met kop en schouders bovenuit en wekken daarmee hoge verwachtingen bij andere forumgangers (‘iemand deze dame alweer gespot?’, terwijl andere het vanwege hun slappe aftrekskills moeten doen met één of twee sterren.

ILLUSTRATIE: TOBIAS RUTTEMAN

Erotheek 3000

Sommige studenten fietsen er weleens langs of hebben ervan gehoord, maar weinig zijn er ooit naar binnen gegaan. De Erotheek3000 aan het einde van het Gedempte Zuiderdiep is een fenomeen waar de meeste studenten nooit kennis mee zullen maken. De Studentenkrant ging op onderzoek uit en stapte bij deze seksbioscoop naar binnen om te zien wat het precies is. B. ZAK

an tevoren was de spanning en ongemakkelijkheid voelbaar. Bij binnenkomst werden we echter vriendelijk begroet door een man die ons van alles wilde vertellen en ons naar binnen liet. Studententip: onder de 25 jaar is de entree gratis! Voor in het pand bevindt zich een winkel waar allerlei seksspeeltjes en attributen te verkrijgen zijn. Het doet denken aan de Christine le Duc, alleen dan meer hardcore. Nieuwsgierig liepen we door zwarte rubberen flappen achter in de winkel richting de bioscoop. Daar moesten onze ogen even aan de donkere ruimte wennen. In de gang bevindt zich een douche en drie andere deuren. Op de begane grond is een klein bioscoopachtig zaaltje, waar je samen met meerdere mensen van dezelfde film kunt genieten. Alhoewel dit spannend kan zijn, is het natuurlijk wel heel milieuvriendelijk om één monitor te delen. Verder is er op de begane grond nog een andere ruimte waar een scherm staat die wat intiemer aanvoelt door z’n kleinere afmetingen. Tussen de ruimtes in zit een klein barretje, waar je frisdrank kunt krijgen, terwijl er op

een tv-scherm erotische taferelen te zien zijn. Na even rondgekeken te hebben, gingen we de trap af om een kijkje te nemen in de kelder. In de kelder ligt een grote poef met een diameter van ongeveer 2 meter en daar omheen bevinden zich verscheidene hokjes. In elk van die hokjes staat een bankje, een doos tissues, een prullenbak en hangt er een monitor aan de muur. Natuurlijk gaan wij bij de Groninger Studentenkrant altijd de diepte in en dus wilden wij ook een hokje voor onszelf opzoeken. In enkele hokjes werd gay porn afgespeeld. Deze hebben we aan ons voorbij laten gaan gezien de geaardheid van ons gezelschap. Dit is dus een verschil met thuis achter je laptop zitten, waar je zelf kunt bepalen welke film je aanklikt. Toen we allen in een van de hokjes een lekkere film zagen, zijn we er eens goed voor gaan zitten. Thuis ben je gewend om na een minuut introductie door te spoelen naar twee derde van de video. Omdat dat hier niet kon word je geforceerd om het voorspel en alles mee te kijken. Dit leek in het begin irritant, maar bleek uiteindelijk tot een grootser hoogtepunt te leiden. Naderhand ontmoetten we

elkaar weer in de winkel. Zo gespannen als we aan het begin de rubberen flappen door liepen, zo ontspannen stonden we een halfuur later weer buiten. In de winkel hebben we daarna nog een leuk gesprek gehad met een medewerker. Na het zien van een gigantische dildo werd de vraag gesteld of die daadwerkelijk weleens gekocht en gebruikt wordt. Hierop nam de medewerkers ons mee naar een life sized Amsterdamse straatpaal van rubber. Hij zei dat hij twee mannen en één vrouw kende die het voor elkaar hebben gekregen om het monsterlijk grote ding naar binnen te drukken. Naast deze straatpaal waren er nog veel meer interessante speeltjes die onze nieuwsgierigheid hebben geprikkeld. Het is dus zeker een aanrader om eens naar binnen te stappen en te zien wat deze winkel te bieden heeft. Van de medewerker hebben wij vernomen dat het publiek van de bioscoop voornamelijk mannelijk is, maar dat ook veel mannen hun vriendin meenemen. Vrouwen die alleen gaan zijn zeldzamer, maar het gebeurt wel. Iedere zaterdag, met uitzondering van de vierde zaterdag in de maand, is er een gemengd feest

dat tot twee uur in de nacht doorgaat. De vierde zaterdag is het men only en zijn vrouwen dus niet welkom. In de Erotheek is het uiterst belangrijk dat men elkaar respecteert en dat nee ook echt nee is. Om er zeker van te zijn dat mensen niet makkelijker de grenzen van deze regels opzoeken wordt er geen alcohol geschonken en worden mensen onder invloed geweigerd, met uitzondering van poppers natuurlijk. O n z e ve r w a c h t i n g e n v a n d e Erotheek3000 waren onzeker. Maar na er een keer te zijn geweest op een rustig moment, lijkt het ons hartstikke leuk om er nog een keer heen te gaan als het wat drukker is. Wij kunnen het elke student aanraden om er eens heen te gaan en te zien wat er te beleven valt. Wil je alleen of moet je juist een avondje organiseren voor club, commissie of dispuut? Dan kunnen wij ons geen betere teambuildingactiviteit verzinnen dan een avondje langs het Gedempte Zuiderdiep 130 gaan.

Tenga Eggs

Flip 0

Deepthroat Cup

Bij het zien van een doosje eieren denk je niet direct aan masturberen, maar in dit geval is dat toch echt wel de bedoeling. De Tenga Egg is misschien wel het populairste product dat de fabrikant te bieden heeft, en in elk geval het meest unieke.

Seksspeeltjes èn de laatste technologie? Laat dat maar aan de Japanners over. De Flip 0 is het nieuwste product van de fabrikant en bevat de allernieuwste masturbatie-innovatie. En inderdaad, het geheel ziet er nogal hightech uit. 'Ik wou dat ik een penis had,' verzuchtte mijn vriendin nadat ze uit nieuwsgierigheid een vinger in het ding had gestoken.

De Tenga Deepthroat Cup wordt gezien als hèt product dat de onahole-trend is gestart. Dat betekent dat het een klassieker is, maar ook dat eventuele kinderziektes nog niet zijn weggewerkt. Eén van die kinderziektes is in elk geval de naam, die toch nog doet denken aan de seksspeeltjes van het perverse soort. Niet voor niets heeft Tenga het product onlangs omgedoopt tot het meer sobere 'Original Vacuum Cup' (de versie die wij binnenkregen was echter nog van de oude lichting).

Daar moet een piemel in TOBIAS RUTTEMAN

asturberen doen we allemaal. Het is fijn en het is goed voor je, dus er is – in tegenstelling tot mederedacteur Jean-Luc elders in de krant beweert – geen enkele reden om het niet te doen. Dat neemt echter niet weg dat het onderwerp nog steeds omgeven is met een hele zooi taboes. Zo is het voor vrouwen steeds geaccepteerder om tijdens de daad seksspeeltjes te gebruiken, maar wordt hetzelfde bij mannen toch eerder als pervers beschouwd. Dat is ook niet zo gek, als je kijkt naar het aanbod van speeltjes voor mannen in de lokale seksshop: waar vrouwen gestroomlijnde en bijna kunstzinnige vibrators kunnen kopen, moeten mannen het meestal doen met weinig subtiele nepkutten of -anussen. Kan natuurlijk, als zo’n porno-vibe je ding is, maar niet elke man zal zich er prettig bij voelen. Gelukkig bestaat er sinds een paar jaar een type seksspeeltje dat deze trend probeert te doorbreken: de onahole (een samentrekking van 'onaneren' en, nou ja, 'hole' dus). Deze speeltjes proberen in de regel niet om echte organen na te bootsen, maar zorgen gewoon voor een prettig gevoel aan je penis. De internationale marktleider in deze producten is het Japanse bedrijf Tenga, dat in Nederland nog niet zo heel bekend is. Om daar verandering in te brengen was Tenga zo vriendelijk ons een proefpakket van haar producten toe te sturen. Dingen recenseren was nog nooit zo leuk.

Prijs: zo'n 7,50 per ei. Meestal krijg je korting als je alle zes de varianten koopt. Vormgeving: de duidelijke winnaar in deze test. Van buiten ziet het ding er uit als een Kinder Surprise, en als je hem openmaakt lijk je in eerste instantie gewoon een gekookt ei in handen te hebben. Maar nee, het is toch echt de bedoeling dat je je penis erin stopt. Fascinerend! Gevoel: hier lijken de ervaringen te verschillen. Op internet melden zich genoeg mannen die zweren bij het product, maar zelf merkte ik eigenlijk niet veel verbetering ten opzichte van gewoon met de hand masturberen. Ach ja, elke penis is natuurlijk anders, dus daar zal het wel iets mee te maken hebben. Gebruiksgemak: voor een product dat zo tegenintuïtief is, valt het gebruik eigenlijk alles mee. Het benodigde glijmiddel wordt bijgeleverd en de rest wijst zich vanzelf. Hergebruiksgemak: hiervoor geldt hetzelfde als voor de Deepthroat Cup. De Tenga Eggs zijn ontworpen voor eenmalig gebruik, maar er zijn veel mannen die zich daar niets van aantrekken. Het schoonmaken van zijn ei schijnt in elk geval stukken makkelijker te zijn dan bij de Deepthroat Cup, dus probeer het vooral uit als je meer waar voor je geld wil krijgen (hergebruik wordt door Tenga zelf overigens afgeraden, met hygiëne als argument).

Prijs: ga er maar vanuit dat je al gauw een euro of 100 neertelt voor dit product. Dat is even slikken, ja. Vormgeving: je zou hem bijna op de vensterbank zetten om aan al je bezoek te laten zien. Onherkenbaar als seksspeeltje en een fantastisch futuristisch ontwerp. (Altijd al eens seks willen hebben met EVE uit de Disney-film Wall-E? Dichterbij dan dit zal je niet komen) Gevoel: verschilt maar weinig van de Deepthroat Cup. Dat is positief, maar tegelijkertijd ook een beetje een teleurstelling. Juist op dit gebied zou je heel veel innovatie verwachten. Gebruiksgemak: hierin doet de Flip 0 iets onder voor de Deepthroat Cup, omdat je in dit geval zelf eerst het glijmiddel moet toevoegen. Is dat echt een probleem? Nou nee, dat ook weer niet. Het ding blijft eenvoudig in gebruik. Herbruiksgemak: het duidelijke pluspunt. De Flip 0 is ontworpen om vaker gebruikt te worden en om het proces van schoonmaken zo snel en eenvoudig mogelijk te maken. Een kwestie van openklappen en een straal water op de binnenkant zetten. Daarna nog even uit laten lekken en het ding is weer klaar voor gebruik. Natuurlijk is schoonmaken het laatste waarop je zit te wachten na je afgetrokken te hebben, maar eenvoudiger dan dit zal het nooit worden.

Prijs: rond de 15 euro Vormgeving: het ding lijkt een beetje op een uitvergrootte deo-stick. Niet bijzonder mooi dus, maar wel lekker onherkenbaar als seksspeeltje. Gevoel: duidelijk het sterke punt van dit product. Niets meer aan doen! Gebruiksgemak: nog een sterk punt. De Deepthroat Cup is al geprepareerd met glijmiddel en is dus direct uit de verpakking te gebruiken. Het ding wijst verder zichzelf, dus een instructie is ook niet nodig. Herbruiksgemak: het duidelijke minpunt. De Deepthroat Cup is ontwikkeld voor eenmalig gebruik. Op internet zijn genoeg instructies te vinden om het ding na gebruik schoon te maken en te prepareren voor hergebruik, maar geloof me: dat wil je niet.

Groninger Studentenkrant Oktober 2016

Eurotrip

Een stedentripje is altijd leuk. En goed nieuws: er zijn talloze mogelijkheden om binnen Europa relatief goedkoop te reizen! Je kan met de trein, de auto, op de fiets of zelfs lopend – moet je wel heel erg fanatiek zijn maar he, je hoort ons niet oordelen - en tegenwoordig kan je ook supergoedkoop vliegen. Maar wat te doen als je eenmaal in de stad bent? Als je de taal niet spreekt en eigenlijk ook geen idee hebt hoe je van het busstation, treinstation of vliegveld bij je hostel moet komen? En hoe ga je dan verder? Hier volgen enkele tips. Of ze bruikbaar zijn mag je zelf bepalen. ANNE WESTER BEELD: GERARD VAN DE WERKEN

Vliegen Als je besluit om per direct het vliegtuig te pakken naar de plaats van bestemming, is dat natuurlijk superfijn. Snel, efficiënt, en ook nog eens mooi uitzicht. Veel sites – en dan met name de goedkopere vliegmaatschappijen en ticketsites - slaan je zoekopdrachten op. Het resultaat daarvan is dat de ene dag het ticket nog maar 50 euro kost, de volgende dag al 75. Hier kan je zelf weinig aan doen maar wij raden aan om op de ene computer/laptop te zoeken en op de ander het ticket te bestellen (of in incognito modus). Weer wat extra geld bij elkaar gesprokkeld voor een drankje! Andere hoge kosten zou je kunnen drukken door bij de maatschappij zelf te boeken in plaats van via ticketsites als vliegwinkel.nl. Zij bieden een aantal deals aan, bij verschillende maatschappijen. Veel van deze sites rekenen extra kosten omdat zij een stoel kopen bij de vliegmaatschappij, en het zo voor hen dus duur is om het ticket aan te bieden. Meestal verrekenen ze dit in een personenbelasting of iets dergelijks. Niet fijn. Vaak is het veel goedkoper als je via die sites een vlucht zoekt en vervolgens boekt bij de maatschappij zelf. Even naar Transavia surfen dus.

Stations Eenmaal geland of aangekomen kan het nog steeds aardig ingewikkeld zijn om bij je hostel te komen. Zeker in een land waarvan de taal net zo begrijpelijk is als econometrie. Op bijna elk vliegveld is er een taxiservice die jou brengt waar je moet zijn. Ga daar vooral voor. Die taxicentrales zijn veilig en zetten je vaak voor de deur af. Zeker laat op de avond is dit ideaal. Zo weet je ook zeker dat je niet aangerand wordt door de Hongaarse versie van je vader.

Vaak wordt afgeraden om zelf op zoek te gaan naar taxi’s, de kans is groot dat je wordt bestolen, of veel te veel betaalt. Overdag is het vaak het snelst de metro of de tram te nemen, zeker in de grote steden. Vaak zijn dagkaartjes veel goedkoper dan hier in Nederland, en reis je voor nog geen drie euro de hele dag met het openbaar vervoer.

Geld Binnen Europa is het verstandig om altijd euro’s mee te nemen. In veel landen waar de euro niet is ingevoerd, kan er toch mee betaald worden en dat is ideaal voor noodgevallen. Probeer het daar ook echt voor te bewaren want vaak is het duurder dan wanneer je betaalt met de eigen munt. Neem zo snel mogelijk na aankomst geld op, zo kan je meteen betalen, mocht dat nodig zijn. Doe dit altijd bij een goede bank of een ATM, en wissel nooit geld op straat. In het buitenland zijn er veel exchange kantoren waar ze beweren voor een goede koers jouw geld in te wisselen. Dit klinkt heel verleidelijk maar het is eigenlijk altijd een scam. Pin dus nooit zo veel dat je overhoudt, maar ook niet te weinig. Want vaak is het zo dat er een klein bedrag over elk gepind bedrag heen komt. In veel landen is dit minder dan een euro, maar in Noorwegen, bijvoorbeeld, is dit erg duur.

Eten Vaak is uit eten gaan goedkoper dan hier, en het is altijd leuk als je omgerekend maar een tientje betaalt voor de lunch. Maar echt, zorg er voor dat je de toeristenplekken mijdt. Deze zijn te herkennen aan de opdringerige mensen die met een kaart –vaak al in het engels- voor het restaurant staan. Dit is niet uit beleefdheid, ze willen toeristen gewoon naar binnen lokken. Op veel plekken wordt eten aangeduid met plaatjes, eet hier niet. Dit duidt er vaak

op dat er zogenaamd ‘toeristenvoer’ verkocht wordt. Dit is vaak minder goed en relatief duur eten. Ga op zoek in de wijken buiten het centrum. Let op de locals: waar zij eten eet jij ook. Meestal is het eten in de Joodse buurten goed en niet duur.

Hostel In een hostel slapen is verreweg het goedkoopst. Het klinkt een beetje naar, met heel veel mensen op een slaapzaal waar iedereen seks heeft en feest viert en ga zo maar door. Als je daar naar op zoek bent is dat natuurlijk mooi, maar als je toch wel gehecht bent aan een beetje nachtrust is het niet zo fijn. Gelukkig is dit echt niet overal het geval, en op sites als Hostelworld vind je alle hostels in een stad. Lees vooral de recensies van eerdere bezoekers. Die geven vaak een beter beeld van de sfeer in een hostel dan de foto’s op de website. Als je op doortocht bent, en dus niet gebonden bent aan een schema, raden wij je aan om niet je gehele verblijf meteen bij

een hostel te boeken. Kies de leukste uit, en boek voor de eerste twee dagen. Als het niet bevalt ben kost het niets, en als het wel bevalt is bijboeken altijd een optie. Als je alleen bent is dat zeker geen probleem. Ben je met zijn tweeën of meer kan het zijn dat je in aparte kamers terecht komt, maar meestal kunnen ze wel wat schuiven en kan je toch met je buddy slapen.

Tours Last but not least, de stad verkennen. Binnen een dag een stad van buiten kennen is geen doen. En een beetje zwerven is natuurlijk helemaal niet erg, maar het is wel fijn als je weet waar in de stad je aan het zwerven bent, en je niet vijf kilometer om moet lopen om weer in je bedje te belanden. Om twee uur ‘s nachts. Dronken en alleen. In veel steden zijn gratis steden tours. Die worden vaak georganiseerd door studenten, klinkt ontzettend suf, maar gewoon doen. Ben je meteen klaar om in alle rust lekker te zwerven.

Toko Semarang MATTHIJS NIEUWENHUIJSE BEELD: PIETA VERWIJS

an het Gedempte Zuiderdiep 119 zit de Indonesische Toko Semarang, waar zowel ter plekke kan worden gegeten als afgehaald. Dit familiebedrijf brengt al heel wat jaren de exotische keuken naar het nuchtere Noorden. De Groninger Studentenkrant nam een kijkje en een hapje. Bij binnenkomst is het behoorlijk druk en ook de paar tafeltjes zitten vol. De tent is duidelijk toegespitst op afhalen, maar als je geduldig op een plekje wacht is het prima toeven in het kleine restaurant. Het aanbod is groot en veelzijdig, en daarmee gericht op zowel de beginnende als de gevorderde tokoganger. Er is een mogelijkheid tot het kiezen van losse gerechten die je per ons betaalt, maar je kunt ook kiezen voor een maaltijdmenu, waaronder bijvoorbeeld nasi rames. Bij een maaltijdmenu bestaat de keus uit

Groninger Studentenkrant Oktober 2016

één soort vlees of vis en één soort groente compleet geserveerd met kroepoek, atjar en seroendeng. Voor de grote eter is er de nasi rames met vlees of vis, groente, tempé en een sambaleitje. Daarnaast is er een maandmenu (à 14,50 euro) en zijn er ook tijdelijke specialiteiten zoals de tjendol: een frisdrank van kokos. Wij kiezen voor een maaltijdmenu met de klassieker ‘daging rendang’ (in kokosmelk gestoofd rundvlees) en de boontjes in een pittige saus, en dat blijkt een goede keuze. De rendang is heerlijk op smaak en mooi mals, maar ook de boontjes zijn heerlijk. De porties zijn ruim en met zo’n 9 euro per menu goed te doen. Enige nadeel is dat de tent al om acht uur sluit, dus dit restaurant is niet bedoeld voor de late eter. Maar al met al een echte aanrader.

Recensies Alleen zuipen

k had al dagen een fles wijn klaarstaan voor mijn eenzame drinksessie. Een wijntje drinken met jezelf bleek toch lastiger te plannen dan gedacht. Keer op keer kwam er iets tussen: een diner, een borrel, een feestje. En elke keer koos ik er toch voor om mijn alcoholische versnapering te nuttigen in gezelschap. Eerder dronk ik weleens een enkel glaasje in mijn eentje, maar daar bleef het toch echt wel bij. Voor deze recensie wilde ik echter het onderste uit de kan halen en goed dronken worden. Nog met een kleine kater van de avond ervoor begon ik aan het experiment. Ik schonk mijn eerste glas in tijdens het eten, en dit smaakte naar meer.

Mijn tweede en derde glas nuttigde ik terwijl ik de laatste hand legde aan een essay. Ineens was het kinderlijk eenvoudig om de juiste woorden en zinnen te vinden en ik was dan ook binnen een mum van tijd klaar. Omdat ik zo tevreden was over het eindresultaat verplaatste ik me naar de bank met Netflix. Het werd een ontspannen avond met pretentieloos vermaak. Zonder sociale afleiding kon ik snel drinken en de bodem van de eerste fles was al gauw in zicht. Dit aangeschoten gevoel kende ik eigenlijk alleen van borrels en feestjes, dus dat ik nu alleen op de bank zat was een enigszins vreemde gewaarwording. De laatste glazen

wijn vielen nog steeds goed, maar de slaperigheid begon steeds meer op te spelen. Maar ook als je alleen drinkt ontkom je de middernachtelijke honger niet. En dus stond ik om 2 uur ‘s nachts een tosti te bakken alsof ik net in de stad was geweest. De tosti smaakte uitstekend maar vrij snel erna merkte ik dat het tijd werd om naar bed te gaan. De kater van de volgende dag kwam als een verrassing. Ik was toch helemaal niet op stap geweest? Toen pas wist ik weer wat ik de vorige dag had gedaan. Hoewel het een zeer ontspannen avond was houd ik het de volgende keer denk ik bij iets minder drank.

niets minder waar. De dienstdoende tatoeëerder reageerde onvriendelijk en bijna vijandig op mijn vragen, terwijl ik daar toch echt als potentiële klant was. Hij leek er niet voor open te staan mij te willen helpen met mijn ontwerp, en deed dit op de meest onaangename wijze. Toen ik uiteindelijk rustig uitlegde dat ik toch maar op zoek ging naar een ander adresje voor mijn tattoo en de shop wilde verlaten, werd me nog een aantal beledigingen naar het hoofd geslingerd. Blitzz had mijn enthousiasme dusdanig weten te temperen dat mijn tattoo-plan op een laag pitje stond in de weken die volgden. Gelukkig wist ik een tattooshop te vinden die mij wél wou en kon helpen: Smooth Sailing Tattoo. In de aanloop naar mijn afspraak zag ik behoorlijk

op tegen de pijn die me te wachten zou staan. Op internet las ik allerlei horrorverhalen waarin me werd geadviseerd om toch vooral iets mee te nemen om op te bijten. Toen ik eenmaal in de stoel lag was het een grote anticlimax en was het binnen een mum van tijd klaar. Hij was prachtig. Hij zit er inmiddels twee weken en ik heb nog geen moment spijt gehad. Wel verbaas ik me er elke keer onder de douche over dat hij er niet afwast. Ik kan iedereen die twijfelt over een tatoeage het alleen maar aanraden om te doen. Voor de duidelijkheid: de vijf vingers verwijzen alleen naar mijn ervaring met Smooth Sailing en het eindresultaat. Blitzz kan een dikke middelvinger krijgen.

Groningers hangen hier met hun eigen staatsieportret. Een ongemakkelijk gevoel steekt de kop op. Je staat tegenover de groten uit het verleden, zij oordelen stilletjes vanaf de wand. Na enige tijd loop je tegen de zilveren stad aan. Met als kopstuk een zilveren Martinitoren die parmantig de vitrine vult. Weer heerst d’ Olle Grieze over zijn stad. Na allerlei penseelstreken van oude meesters te hebben gezien kom je in het moderne gedeelte. Daar waar je hersenen zich breken over vechtende struisvogels, stukken grond en English gentleman after a night full of liquor. De volgende zaal is de IKEA-zaal met creatieve meubelstukken. Hier begrijpt de student meteen waarom kunstenaars met drank en verdovende middelen worden geassocieerd. Deze culturele drugs die je in een extatische trip hebben gebracht brengen al

snel de dinsdagdip teweeg. South Park doet zijn intrede in dit museum van internationale allure. Wij als studenten, moeten de instanties die dit mogelijk maakten bedanken. Cultuur is namelijk de maatstaaf van menselijke groei en uiting van gevoelens indertijd. Ik raad je aan om op een verloren middag dit fabelachtige museum te bezoeken om cultureel op te bloeien. Door wisselende tentoonstellingen blijft het een verassing om GRATIS dit museum te bezoeken. Ik zeg gaat allen en ontmoet de South Parkse superheld die zich in ons alleraardigst museum heeft verstopt. Dus zoek je een reden om te soggen: ga en snuif de cultuur zoals je de speed, keta en cocaïne ook door je neus laat glijden.

gedachten naar wat ik vanavond wil eten. We gaan het zien. De Stronic Eins wordt geleverd in een zwarte, glimmende doos. Hij is keizerlijk donkerpaars, 15,5 centimeter lang en heeft een normale dikte. Als je hem aanzet, voel je de bal heen en weer rollen in het apparaat. Er zit best wat kracht achter. Dit zou misschien nog best leuk kunnen worden. Ik moet er even aan wennen dat dit ding niet trilt, maar pulseert. Als ik hem tegen mijn clit aanzet, gebeurt er dan ook weinig. Het bonkt wel wat, maar het voelt nog niet heel erotisch ofzo. Misschien dat ik het nog wat te veel benader als een gewone, trillende vibrator. Maar dan…

Ik breng het apparaat bij mezelf naar binnen en zet het aan. De Stronic Eins heeft tien pulseerstanden, dus er zit voor iedereen wat bij. Na wat pielen weet ik hem precies op mijn G-spot te plaatsen. Daar rolt hij stevig en regelmatig overheen. Oeioeioei dit is lekker. Dan ebt het gevoel weer weg, omdat ik toch nog een te lange to do-lijst heb en er niet helemaal in kan komen. Maar dit speeltje heeft zeker potentie, en als ik aan het einde van de dag klaar ben ga ik hem er zeker weer even bij pakken. Het grootste nadeel van de Stronic Eins is de prijs: hij kost 130 euro. Ik zou hem daarom zeker niet kopen als eerste speeltje, want als je het niets vindt ben je daarna bankroet.

te tintelen. Dit was het moment, dacht ik. Na een paar uur stond ik net zo lekker te gaan als iedereen om me heen. Onbekenden werden vrienden en alles wat ik wilde was knuffelen. Soms was ik erg in mezelf gekeerd, en dan wilde ik het liefst met mijn ogen dicht dansen. Op het moment dat ik dan mijn ogen sloot, zag ik twee mannen staan. De ene man was drie meter lang, en de ander had een afrokapsel zo groot als een luchtballon. Maar wanneer ik mijn ogen weer opendeed, stond ik weer gewoon tussen mijn vrienden. Van hen kreeg ik ijsjes en lolly’s: iedereen zorgde goed voor elkaar. Het voelde alsof al mijn zintuigen

versterkt werden. Hierdoor werden alle geluiden mooier en klonken dichterbij. Zo kon ik voor mijn gevoel gesprekken vanaf drie meter afstand helemaal volgen. Ook de lichten van het podium waren ineens erg fascinerend: daar kon ik uren naar blijven kijken. Ik had het gevoel dat ik alles aan kon en dit gevoel wilde ik nooit meer kwijt. Helaas kwam er toch een eind aan deze ervaring. Gelukkig kan ik nog steeds een beetje nagenieten omdat de muziek die er gedraaid werd, nog steeds een geluksgevoel bij me oproept. Al met al was mijn eerste keer XTC, zoals beloofd door mijn vrienden, een ervaring die vijf vingers verdient.

OTTILIE OOST

Smooth Sailing Tattoo

o’n drie jaar geleden kwam de gedachte voor het eerst bij me op: ‘Zal ik een tatoeage nemen?’ Al snel vormde zich een concreet idee, maar gedurende de drie jaar die volgden bleek ik toch te schijterig om het daadwerkelijk uit te voeren. Pijn, spijt, geld: het waren allemaal bezwaren die de kop opstaken zodra ik een serieuze poging wilde doen om een tattooshop te benaderen. Uiteindelijk had ik een paar maanden geleden voldoende moed bijeen verzameld om naar een tatoeëerder te stappen. De keuze viel op Tattoo Blitzz. Door de positieve recensies, GGDvergunning en een verzorgde uitstraling leek er geen vuiltje aan de lucht. Bij binnenkomst bleek

OTTILIE OOST

Het Groninger Museum

nze geliefde RUG heeft ondervonden dat studenten een matige kennis van cultuur bezitten. Als oplossing daarvoor kunnen alle studenten, studerend in Groningen GRATIS naar het museum. Na met je studentenpas GRATIS een kaartje te hebben opgehaald kun je het museum binnengaan. De student daalt een wenteltrap af, en ziet als eerste het schilderij ‘Huiswaarts’. Lichtelijk ironisch, maar de machtige kip, die heerst op de duintop maant ons verder te gaan. Je loopt verder kijkend door de ruiten waarin je de stadsgracht van het museum ziet deinen. Een porseleinen stoel boven op een blok spiegels komt je tegemoet gezweefd. Indien je rechtsaf slaat, kom je in de elitezaal. Alle bekende en beroemde

LUUK WESTEMIJER

Stronic Eins Pulsator

s je scharrel de stad uit, of heb je even geen zin in sociale interactie, maar wel in seks? Dan kun je kiezen uit een ruim scala van seksspeeltjes waarmee je toch nog aan je trekken kunt komen. Deze maand test de Groninger Studentenkrant de Stronic Eins. De Stronic Eins is geen vibrator, maar een pulsator. Dat betekent dat hij niet trilt, maar stoot, zoals een echte penis. Een zware metalen bal in het apparaat rolt snel heen en weer, wat het stoten veroorzaakt. Ik weet nog niet of ik het een chil idee vind dat een vibrator alleen maar stoot. Want als een man doorgaans tijdens de seks alleen maar aan het rampetampen is, haak ik snel af en dwalen mijn

Mooie nazomerdag

et was tien september 2016 en ik werd wakker met kriebels in mijn buik. Ik voelde dat het een geweldige dag zou worden. Volgens de meeste mensen in mijn omgeving zou deze dag mijn leven voorgoed veranderen. Rond een uur of drie fietste ik met een paar vriendinnen naar, hoe zij het noemden, ‘the place to be’ op deze mooie nazomerdag. Het gros van de Groningse studenten had zich hier al verzameld om het feest van hun leven te hebben. Het was bijna dertig graden, en terwijl ik naar de strakblauwe lucht keek, begon mijn lichaam van top tot teen

CARICE VAN STOUTEN

XTC-PIET

Groninger Studentenkrant Oktober 2016

Lennart leutert LENNART ROELFSZEMA

laperig wandel ik de trap op naar de UB-kantine. Ik betreed de drukke ruimte en zie een lange rij studenten voor een enorme machine staan. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en zie dat het om een nieuwe koffieautomaat gaat. Een hypermodern ding, dat aan ons allerwensen zal voldoen. Het kan nu niet lang meer duren voor ik aan de beurt ben. Er staan alleen nog twee hipsters voor mij. Voor ze het ding ook maar aanraken staan ze eerst vijf minuten te lullen. Over koffie. Ik kan niet laten even mee te kijken. Boven de machine staat een bordje met gebruiksaanwijzing. Hoe je in vier stappen de meest fantastische koffie kunt bestellen. Eerst de soort, daarna de grootte, en voordat je kan betalen heb je nog een andere optie: personalize; je kan nu ook al je automatenkoffie personaliseren. Jeukwoord. Dit is dus welvaart. Het kotsen staat me nader dan het huilen. De figuren voor mij hebben eindelijk een keuze kunnen maken en blijven nog

even staan. Ouwehoeren. Over koffie. Ik vraag of ik er even bij mag. Zwijgend lopen ze heen. Even kijken. Op het eerste scherm word ik voor de keuze gesteld of ik voor de classics of de temptations ga. Ik druk per ongeluk op temptations, daarna per ongeluk op extra groot en vervolgens kom ik bij de optie personalize om mijn fantastische koffie te perfectioneren. Hoe? Door er een fruitig smaakje aan toe te voegen. Wat is er gebeurt met melk en suiker? De hele toestand werkt me zwaar op de zenuwen. Ik weet gewoon niet wat ik er mee aan moet. Ineens begint het ding een vreselijk lawaai te maken. En te schudden. Buiten klinkt gerommel en verschijnen er donkere wolken. Binnen springt de verlichting aan, maar blijft knipperen. De kantine is nu bijna leeg. ‘Je mag hem niet kwaad maken,’ zegt een stem achter mij. ‘Hij is helemaal overstuur.’

Verschrikt kijk ik om. Het zijn de hipsters. Ze kijken me glazig aan terwijl ze door hun koffie roeren. ‘Je moet kiezen,’ zegt de andere hipster. ‘Wil je framboos? Bessen? Hazelnoot? Wat het gaat worden makker?’ ‘Je moet kiezen!’ roept de koffieautomaat. Verrek, het ding kan praten. Het begint me nu toch echt wat te veel op een matige horrorfilm te lijken. Het is zaak dat ik hier zo snel mogelijk wegkom. De hipsters steken daar echter een stokje voor. Ze gaan dreigend naast me staan en eisen dat ik koffie bestel zoals het monster van mij verlangt. ‘Er is nu geen weg meer terug!’ brult de tot leven gekomen koffieautomaat. ‘Je moet kiezen!’ Oké, oké, vooruit dan maar. Ik kies per ongeluk voor de frambozenshit en kan afrekenen. ‘Dat is dan zes euro,’ zegt de machine.

Kroegportret: Subsonic

12/10

Comedy Night

15/10

Bassface XI

22/10

Pink Oculus

22/10

Template: Boddika

28/10

The Great Communicators

28/10

Enter The Gallowstreet

29/10

Diggy Dex

03/11

Anaal Nathrakh

04/11

Niels Geusebroek

11/11

Max Meser

12/11

Gosto + CUT_

19/11

DRUMMAKID SIMPLON UP & SWITCH

OTTILIE OOST BEELD: JEROEN DEKKER

R POP/SOUL

ELKE DONDERDAG. LIVE MUZIEK & DANCE

POPPODIUM SIMPLON - BOTERDIEP 69 - GRONINGEN

Groninger Studentenkrant Oktober 2016

uim een jaar geleden leek het doek te zijn gevallen voor Subsonic. De club verdween uit de welbekende kelder aan de Grote Markt en liet zo een gat achter in het Groningse uitgaansleven. Het nagenoeg gelijktijdige verdwijnen van Pand48 hielp uiteraard niet mee bij deze leemte. Subsonic-eigenaren Merlijn Poolman en Julien Vroling zagen nog wel een toekomst voor de club en zetten in het voorjaar van dit jaar een crowdfundingactie op touw. En met succes: voor 1 juni hadden ze genoeg geld bij elkaar verzameld om een doorstart te maken in een nieuw pand. Subsonic en Jazzcafé De Spieghel huizen nu samen in het pand van De

Spieghel, op een prominente plaats in de Peperstraat. Door deze samenwerking met De Spieghel is er naast het gebruikelijke repertoire ook plaats voor livemuziek. Ondanks de andere locatie en entree is er een overduidelijk Subsonicgevoel aanwezig in de achterste zaal op de begane grond. De sfeer is goed en het publiek staat met zijn neus op de artiest. Deze avond wordt er drum-’n-bass gedraaid en dit lijkt goed in de smaak te vallen. De spaarzame stiltes die vallen worden opgevuld door gejoel en gefluit vanuit de zaal. De aanwezigen lijken vriendelijk en vrolijk en ogen blij met de terugkeer van de Subsonic. Op de bovenverdieping is het binnen rustig, maar buiten niet. Op het terras

hebben groepjes zich verzameld om even uit te rusten, te roken of te praten. Hier hangt een gemoedelijke sfeer en het is dan ook een prettige plek om even uit te blazen na het dansen in de benedenzaal. De toekomst ziet er dan ook goed uit voor Subsonic: de nieuwe locatie en samenwerking met De Spieghel zullen hopelijk de vruchten afwerpen. De sfeer van de oude kelder is goed behouden: het is wederom een plek waar iedereen zich welkom voelt en waar ook nog eens goede muziek gedraaid wordt.

MATTHIJS NIEUWENHUIJSE

egin dit collegejaar laaide de eeuwenoude discussie weer eens op: het wel en wee omtrent de ontgroeningspraktijken van studentenverenigingen. Een kritisch lid van de Personeelsfractie in de Universiteitsraad bladerde tijdens de koffiepauze verveeld een paar almanakken door en verslikte zich van schrik spontaan in zijn roerstaafje. Want wat er binnen die verenigingen wel allemaal niet gebeurde… Foto’s van kinders die onder een bierdouche en eieren in het haar met de kin op tafel een versje opzeggen: aan zulk zelfverkozen onrecht moest nodig wat gedaan worden. De beruchte kiekjes werden op het net geplaatst en in no time buitelde men over elkaar heen. ‘ ‘Niet meer van deze tijd’, ‘Wat denken ze wel’ en natuurlijk het onvermijdelijke ‘Martelpraktijken!’: alle clichés kwamen voorbij. Na de gebruikelijke ophef was de storm gaan liggen, maar 22 september trok de Personeelsfractie ten strijde met een heus manifest op de site van de UK om de ontgroening helemaal af te schaffen. In het stuk

werd een oproep gedaan aan toekomstige studenten zich vooral niet in te schrijven bij verenigingen met een ontgroening. Ook aan de huidige verenigingsleden wordt vriendelijk verzocht zich uit te schrijven, teneinde de ‘ontgroeners’ het ‘schaamrood’ te laten krijgen. Dit alles onder het mom ‘Weg met de ontgroening’, afgesloten met een ferme ‘Basta!’. Ach ja, je krijgt de ontgroening nu eenmaal moeilijker uit de verenigingscultuur dan je het plakkende pluche van de u-raadszetel onder de paarse broek van het gemiddelde raadslid krijgt, dus zo’n vaart zal het wel niet lopen. Hoe dan ook, waar de Personeelsfractie eerst nog opriep tot wat meer beschaving met de slogan ‘Ontgroen met fatsoen!’ (dat rijmt!), moet nu de hele ontgroening an sich het ontgelden. Het gehele opinieartikel is zoals gezegd te vinden op www.ukrant.nl. Toch belichten we kort wat punten uit het manifest, die voornamelijk neerkomen op een poging tot het weerleggen van vermeende argumenten van de ontgroeningsvoorstanders. Bijvoorbeeld het ‘traditieargument’, dat veronderstelt dat de ontgroening nu eenmaal

Groentjes

een traditie is en daarom behouden moet blijven. De Personeelsfractie heeft daar absoluut geen boodschap aan en stelt dat ‘slavernij ooit ook een traditie was’, maar dat dit gelukkig geen reden was om het te behouden. Zit wat in, hoewel de vergelijking met slavernij wat goedkoop is en van weinig fantasie getuigt. Ontgroenen is bovendien niet zomaar een traditie, maar hangt meer samen met de oergedachte dat nieuwkomers zich eerst een beetje moeten bewijzen; een neiging die nu eenmaal in de mens zit en waar op zich niet zoveel mis mee is. Of je de ontgroening nu afschaft of niet, vroeg of laat word je als eerstejaars toch wel uitgetest. Dit gedrag kun je beter sturen door middel van een georganiseerde ontgroening dan dat je het een beetje de vrije loop laat. Verder hebben de Onrechtbestrijders volgens de voorstanders geen idee waar ze het over hebben omdat ze zelf nooit een ontgroening hebben meegemaakt. Maar dat is volstrekt irrelevant, aldus de Personeelsfractie: ‘Het is niet omdat wij zelf nooit een ontgroening meemaakten, dat we ons door

gesprekken en foto’s geen precies beeld ervan kunnen vormen. Zo mysterieus is het allemaal niet.’ Toch heeft het iets hysterisch om meteen zo hoog van de toren te blazen. Je hoeft echt niet zelf zoemend in de modder hebben moeten liggen om een mening te hebben over het ontgroenen, maar het geeft geen blijk van nuance om enkel op basis van een paar enge plaatjes uit almanakken te spreken van ‘een aantasting van de menselijke waardigheid’. Voor zulke zware oordelen over zoiets banaals is iets meer nodig dan louter wat foto’s. Enfin, de discussie is al zo oud als de weg naar Rome en komt van tijd tot tijd gezellig weer opduiken. Ontgroeningen zijn inderdaad niet onomstreden, maar de commotie van de Personeelsfractie is nogal overdreven. Verbieden dan wel afschaffen heeft zelden zin, en bovendien klonk de oude slogan ‘Ontgroen met fatsoen’ een stuk gezelliger.

40 dagen zonder aftreken

Wanneer is de laatste keer dat je een week lang niet bent klaar gekomen? Gewoon onvoorstelbaar. Waarom de fuck zou iemand zichzelf dat aan doen, daar word je toch niet blij van? In tegendeel, het schijnt zeer goed voor je te zijn. Stiekem zijn we gewoon allemaal verslaafd aan masturbatie. Een redacteur van de Studentenkrant zocht het voor jullie uit en heeft 40 dagen van zijn leven doorgebracht zonder aftrekken. AUBER VAN DER GINE

en herkenbaar gevoel toch? Beetje porno kijken, laatste fapje, voordat je gaat tukken. Er staan 20 tabbladen open en je bent op zoek naar het perfecte einde. Eindigend met een hoogtepunt, waarna je bent bedekt onder je eigen vloeistof en met afgrijzen naar je scherm kijkt en de boel afsluit. Dat is je pornoverslaving. Compleet geïntrigeerd heb ik gekeken naar een TEDx video van Gary Wilson over ‘the Great Porn Experiment’. Hier vertelt een autistisch ogende professor over het effect van porno op je brein. Het zit namelijk zo: wij als mens zijn niet geprogrammeerd om zoveel in aanraking te komen met het andere geslacht. Eigenlijk zijn onze hersenen helemaal verprutst. Door porno komen we te vaak in aanraking met nieuwe vrouwen. Hierdoor vermindert onze voortplantingsdrang en wordt er een irrealistisch beeld geschetst van seks door porno. Daarnaast krijg je hetzelfde gevoel van beloning van voortplantingshormonen als bij seks, maar zonder je voort te planten. Iets waar we allemaal verslaafd aan zijn. Ons biologisch systeem van beloning is gewoon verneukt. De professor vertelde ook over een community. De ‘Fapstronauts’, die zich als een soort monniken bezig houden met de ‘NoFap-Challenge’. De Fapstronauts gaan bepaalden periodes lang (of hun hele leven lang), stoppen met aftrekken om hun hersenen te laten herstellen. Super interessant, maar ik geloofde er geen kut van. Dus ik dacht, fuck it, ik ga het ook proberen. 40 dagen. Zonder seks. Zonder aftrekken. Vrij lijp. Dit behoort tot één van mijn raarste ervaringen ooit en ik heb het opgedeeld in vijf periodes.

Week 1 De eerste dag dat ik besloot hieraan te beginnen gaf mij meteen een naar gevoel. Het regelmatige moment van zaadlozing wil je niet kwijt. Even een moment van ontsnapping, die ik mijzelf nu ontnam. De eerste twee nachten waren normaal, maar daarna werd het al bijzonder. Toen ik de derde dag wakker werd, begon ik al te voelen dat ik iets miste. Afkickverschijnselen beginnen in deze week op te komen en ik heb vaak op het punt gestaan om deze test te laten gaan en een goeie sessie te draaien. Aan het einde van week 1 begon het raar te worden.

Week 2 Na dag zeven begon ik echt fysieke verschillen te merken. Wakker worden met zo’n langdurige, kneiterharde ODOL, dat ik het gevoel dat er echt geen bloed naar mijn hersenen meer ging. Buiten de ochtendlul om, ging ik

ook terug naar de puberteit. Weet je wel, op de meest random momenten een stijve lul krijgen. In college, op de fiets, in de UB, tijdens het sporten, op het terras en zelfs tijdens het schijten. Deze fase heet de “phase transition”. Het idee is dat je deze energie leert omzetten in dagelijks leven, door je zak juist niet te legen. Dit klinkt heel awesome, ik heb alleen geen idee hoe het werkt. Halverwege deze week begon het een last te worden. ’s Nachts slapen was een groot probleem, aangezien je zo’n drang krijgt naar seks. De gedachten spoken door je hoofd en je lul zit nog steeds in de weg. Als ik vervolgens in slaap viel, werd ik wakker midden in de nacht. Badend in het zweet, geschrokken omdat ik bijna klaarkwam. Eigenlijk de terugkomst van de natte droom.

Week 3 Geloof mij, na twee weken wilde ik gewoon dat het over was. Dit zou de periode moeten zijn waarbij de opgespaarde testosteron zich zou moeten uiten in het dagelijks leven. Nou. Dat is duidelijk. Ik had regelmatig het gevoel alsof ik een klein beetje gesnoven had. Gewoon een klein beetje van het goede spul. Ik liep iets sneller dan de rest, ik praatte iets harder dan de rest en merkte dat het sporten ook een stuk harder ging. Zelfs pissen begon pijn te doen. Eigenlijk gewoon heel gefuckt. Hier begon ik ook te merken dat iedere vrouw, een vrouw is. Vrij logisch, maar als je opgewonden begint te raken van oude vrouwen met hangtieten (want tieten zijn tieten), dan weet je dat je iets kwijt moet.

speciaals. Op de allerlaatste dag, kwam ik compleet seksueel gefrustreerd uit de UB. Terwijl ik naar huis liep, veegde ik op Tinder de meisjes naar rechts alsof ik een machine was. Ik heb verschillende pogingen gedaan om een vrouw te vinden voor die avond zelf. Uiteindelijk had ik er één. Mijn prinses. Een 19-jarige, MBO-groen studente, die nog bij haar ouders woonde en al dronken was na twee glazen wijn. Ze kwam bij me langs en we

hebben heel gezellig gepraat… Vervolgens sensueel geknuffeld op het bed en elkaar verwend. Dit werd afgesloten met een intense sekspartij die van zeer korte duur was en waarbij ik mijn liters en liters opgespaarde vloeistoffen over haar heen spoot als een brandweerman. Ik heb haar een wc-rol gegeven, ze heeft zich afgedroogd en ze is weer weggegaan. Dit was mijn NoFap-Challenge.

Pubquiz

QUIZ-VRAGEN.NL

Woensdag vanaf 20:00 uur Zondag vanaf 19:00 uur Quiz-Arrangement:

Quiz & Maaltijd voor €12,50 p.p. Reserveren voor 17:00 op de bewuste dag!

Bier & Spijsgerechten

Genieten van heerlijke Bier & Spijsgerechten bij De Toeter. Elke dag tussen 16.00 en 22.00 uur

Week 4 Dit was wel de beste week. Ik kreeg er vrede mee. Ik merkte op dat ik tijd over hield. Denken aan seks is een zeer tijdrovende activiteit. Ik ben vaker gaan sporten, mijn concentratievermogen werd beter en mijn nachtrust werd ook veel beter. Over het algemeen had ik minder last van seksuele drang en eigenlijk begon ik er gewoon gewend aan te raken. Deze periode heet een ‘Flatline’. Het lichaam is verward en kan niet meer de juiste signalen afgeven. Hierdoor weet je ook niet of je nu geil bent of dat er gewoon sprake is van een rare tinteling in je lul.

Week 5/6 Hier ging het fout. Mijn emoties werden extremer en ik ging van een geconcentreerde scriptieschrijver naar een kortademig seksueel gefrustreerde vent in een paar seconden. Dit wisselde zich af voor een lange tijd. Ik loste dit op door regelmatig met vrouwen af te spreken en tijd door te brengen met het vrouwelijke geslacht. Voor de rest niets

Iedere zondag Special Sunday vanaf 22:00 uur! Café de Toeter Turfsingel 6 9712 KP Groningen / 050 - 312 44 99

w w w.cafedetoeter.nl Groninger Studentenkrant Oktober 2016

Ben Hard:

‘Sletje Neukteugels’

et is woensdagavond rond een uur of twaalf en ik zit met een stuk of acht vrienden bij mij thuis lekker wat bavjes te doen en wat Chinees naar binnen te proppen. Na een weekje aan de antibiotica gezeten te hebben mag ik mezelf weer systematisch naar de tering helpen. Een hele week alcoholvrij en Shandy (om nostalgische redenen) brengt natuurlijk enige frustratie met zich mee. Om mijn enthousiasme in de avond te uiten hef ik mijn buis en trek ik hem met gepaste snelheid, pak mijn sleutels en telefoon en begin aanstalten te maken om iedereen uit mijn kamer te krijgen. Na een poosje lopen we richting de stad waar we op hoog tempo beginnen met drinken. Het kost me moeite om de rest van de groep, iets te dikke studenten, bij te houden en rond twee uur hou ik het al voor gezien. Ik pak mijn jas en voer een sublieme rattentaxi uit.

Eenmaal strompelend bij de Kleine Pelsterstraat aan te zijn gekomen zie ik een paar mensen staan waar iets mee aan de hand is. Nu ben ik in het dagelijks leven geen bemoeial, maar met een zwangerschap van minstens vijftien pils gedraag ik me ook als een dik stuk blubber met een sneetje. Ik loop langs de groep en ga bij een jongen staan die tot bedaren wordt gemaand door drie á vier anderen. Verderop staan een meisje en een jongen knus tegen elkaar aan te praten. Ik vraag wat er aan de hand is en de jongen zegt dat

zijn vriendin verderop staat en met die andere kerel mee naar huis wil. Het duurt even tot het tot me doordringt. Zijn chick staat dus verderop hysterisch dronken te zijn en probeert schaamteloos een andere piemel mee naar huis te nemen. De anderen die op de jongen aan het inpraten zijn zeggen dat zijn chick het zelf moet weten en dat hij zich erbij neer moet leggen. Misschien komt het door de zwangerschap die ik ervaar of doordat ik plotseling een moreel kompas heb gevonden, maar ik loop naar het stel en zeg tegen de jongen dat hij weg moet gaan als hij geen vuist in zijn gezicht wil. Nadat hij is vertrokken, loop ik samen met de vriend achter het aandachtsgeile hoopje snol aan. Terwijl we achter haar aanlopen worden mijn ogen naar haar kont getrokken. Ze draagt een veel te strakke gebleekte skinny waar boven beide heupen een vetrol overheen bungelt. In mijn hoofd bestijg ik haar al van achteren, waarbij ik haar neukteugels stevig vastgrijp terwijl ik mijn bloedworst diep in haar anus duw. Onbewust ben ik zwaarder gaan ademen terwijl mijn ogen nog steeds gefixeerd zijn op haar kont. Haar vriend, die nog steeds naast me loopt, kijkt me eerst vragend en dan walgend aan. Hij vloekt binnensmonds, balt zijn handen tot vuisten maar loopt vervolgens zonder iets te zeggen de andere kant op. Nu wandel ik alleen achter Sletje Neukteugels aan.

Na een minuut hak ik de knoop door, gooi mijn net gevonden moreelkompas weer weg en zet ik een drafje in om de chick in te halen. Ze kijkt doelbewust voor zich uit en keurt mij geen blik waardig. Ik ben echter niet onzeker en moet ook nog van bil vanavond, dus ik zet zonder aarzeling de aanval in. Mijn ene arm sla ik om haar schouders terwijl ik haar met mijn andere hand tot stoppen dwing. Ik ga recht voor haar staan en kijk haar diep in de ogen. Wat ik zie is een wanhopig verlangen naar zaad. Zonder iets te zeggen trek ik haar de dichtstbijzijnde steeg in. Eenmaal plaatsgenomen achter een stinkende container druk ik haar tegen de muur en trek de knoopjes van haar blouse kapot, waardoor twee ontzettend dikke tieten naar voren springen. Terwijl ik mijn hoofd erin begraaf en me bedenk dat de avond op deze manier nog best een geslaagd einde lijkt te hebben zakt ze ineens door haar knieën. Eerst ben ik bang dat ze knockout is gegaan, en ik mezelf weer eens mag gaan verantwoorden tegenover de politie. Maar voordat ik me over haar kan buigen voel ik dat mijn broek opengeritst wordt en mijn halfslappe bierlul ineens in een vacuüm wordt geplaatst. Terwijl Sletje Neukteugels met diepe halen en veel spuug mijn pik afzuigt moet ik denken aan die strakke skinny. Ik trek haar aan haar haar omhoog, draai haar om en buig haar voorover.

Terwijl ik haar broek naar beneden trek en alvast een vinger in haar anus duw gaat er boven ons een licht aan. Een vrouw van een jaar of 50, met een kortpittig kapsel begint tegen ons te schreeuwen wanneer ik eindelijk de neukteugels in mijn handen krijg en begin te rossen. Als ik bijna klaarkom draai ik mijn hoofd om en kijk het kortpittige kroketje recht aan terwijl mijn gezicht vertrekt van ranzig genot. Ik duw Sletje Neukteugels van me af en wrijf nog even over mijn piemel. Het kroketje is ondertussen stilgevallen en doet zonder iets te zeggen het raam weer dicht. Eind goed, al goed denk ik bij mezelf, terwijl Sletje Neukteugels tegen een paar vuilniszakken aan nog ligt te kreunen van genot. Ik rits mijn broek dicht en wil weglopen, totdat er een het einde van de steeg een deur opengaat. Het kortpittige kroketje staat met rode wangen en een opengevallen badjas in het portiek, en wenkt met haar vinger.

Huisartsenpraktijk De Vuursteen is open voor nieuwe inschrijvingen - is open for new patients Woon je in: Vinkhuizen - Reitdiep - Paddepoel - De Held Gravenburg - Schilderswijk Of kom je op weg naar je opleiding of werk langs ons centrum dan kun je bij ons terecht voor medisch onderzoek en advies.

De huisartsenpraktijk bevindt zich in Gezondheidscentrum De Vuursteen, waarin onder andere ook een fysiotherapiepraktijk, logopediste, dietiste, psycholoog en apotheek gevestigd zijn. Eventuele doorverwijzingen en overleggen kunnen snel en makkelijk plaatsvinden.

Huisartsenpraktijk De Vuursteen biedt de volgende mogelijkheden: • (Online) inschrijven en direct een afspraak maken • (Online) afspraken maken • Online een E-consult aanvragen • (Online) herhaalmedicatie bestellen • (Online) uitslagen van onderzoeken inzien • SOA-spreekuur en -onderzoek • Bloedafnames in de praktijk • Consulten door een Praktijkondersteuner GGZ

Goudlaan 289, 9743 CH Groningen