SK mei 2009

Jaargang 25 - Mei 2009

GEVECHT TEGEN ZAPCULTUUR | GROENE SCOOTERS AFRIKA-DAG | INTERVIEW KUBUS EN BANGBANG

Ex-Lama’s vechten voor Budget TV

Gluren bij..

Geen saldo? Dan gewoon een kratje minder.

Voor een super­markt­ prijs gekoeld bier gebracht tot aan de voor­deur. Al ruim zeven jaar speelt de Bavaria Bierkoerier in op de wen­sen van stu­ den­ten. Een kijkje bij een succes­vol concept.

Tekst: Rosanne Schepers en Josien Hamming Fotografie: Nol Klis Sinds 2002 bezorgt de Bavaria Bierkoerier bier aan huis door het hele centrum. Inmiddels telt het bedrijf tien medewerkers, en onlangs is er een tweede bezorgbus aangeschaft. Het bedrijf wordt gerund door studenten, naar het idee ‘voor studenten en door studenten’.

Met uitzondering van zondag rijden de bussen van de Bierkoerier elke dag van 16.00 tot 21.00 uur door de stad. Het telefoonnummer voor het plaatsen van bestellingen

Column

Afrika-dag

Studenten zijn de grootste doelgroep van de Bierkoerier.

heeft inmiddels een vaste plek veroverd in vele tele­foons, en ook via de web­site kan sinds kort besteld wor­den. Mond-totmondreclame haalt de meeste

klan­ten bin­nen, zo vertelt ook stu­den­te Annemijn Bruidegom.

‘Toen ik aan­kwam in Groningen was het al de ge­woonste zaak dat ieder­een het num­mer had

overheen. Om haar schouder hing een katoenen tas van de Wereldwinkel waarin ze een beeldje Terwijl de zon hoog aan de hemel van Moeder Aarde en enkele andere stond en de huisvrouwen hun aanwinsten verborgen hield.

Haar gevoel herkende ik niet. ramen wijd tegenover elkaar had­ den opengezet, trok een stoet bont Wat zou het betekenen om je altijd geklede Nederlanders door de bin­ al een beetje Afrikaan gevoeld te nenstad van Den Haag. Ze waren hebben? Was deze mevrouw in het op weg naar een themadag over verkeerde lichaam geboren? Zou ze verdrietig Afrika. In een zijn met haar groot grijs Hol­ Gezellig met z’n allen r o o m b l a n k e lands ge­bouw zou het con­ een dagje Afrikaantje h u i d s k l e u r ?

Ik durfde het tinent in al haar spelen. niet te vragen. facetten be­licht Even­min durf­ gaan worden. de ik te vragen Som­mige deel­ nemers waren af­ge­komen op of ze behalve haar kleding ook een cursus Afrikaans dansen, andere manieren had om aan haar anderen verheugden zich op een diepste ik gehoor te geven. Zou ze debat over nut en nadeel van misschien ook heel hard bellen in ontwikkelingshulp. Maar allemaal de trein?

Toen ik de dame in kwestie deelden ze de passie voor Afrika.

‘Ik heb me eigenlijk altijd al een een half uur later nog eens over beetje Afrikaan gevoeld’, hoorde ik haar continent hoorde spreken, een vrouw van een jaar of veertig kwamen alleen de mooie natuur en tegen een verkoper van Somalische de vriendelijke mensen aan de orde. koffie zeggen. Ze ging gekleed in Voor de Mubutu’s en de Mugabe’s, een geelbruin gewaad en droeg daar de armoede en achterstand was verschillende kleurrijke kettingen geen plaats in haar relaas. Haar

Door Peter Valkema

2 Groninger Studentenkrant

van de bier­koerier en dat ieder­ binnen bij het pand aan de Oliemuldersweg, en in drukke een het gebruikte.’

Het concept ver­koopt zich­ tij­den wordt er ge­woon nog een zelf: met een prijs van tien euro pal­let bij­besteld.

Tijdens tentamenperiodes per kratje vraagt de Bierkoerier niet meer dan een gemiddelde maakt het bedrijf een flinke dip super­markt, met als bijkomend door. Maar na de tentamens voordeel dat je de kratten niet wordt er altijd weer volop be­ naar huis hoeft te slepen én het steld. Duidelijk is dat studenten bier koud is. ‘Als je vrienden de grootste doelgroep zijn van hebt die langs komen en het de Bierkoerier, wat ook naar bier is ineens op, dan is het voren komt in de verkoop­cijfers. heel handig dat je maar hoeft te Zater­dagavond is de rustigste avond van de bellen en binnen week, terwijl een half uur er De Bierkoerier t y ­p i s c h e twee gekoelde kratten bier voor verkoopt regelmatig s t u ­d e n t e n ­ den als je deur staan’, 700 kratten per week avon­ woensdag en zegt Bruidegom donderdag enthousiast over meestal het de Bier­koerier.

Betalen mag contant, maar drukst zijn.

De nieuwe bus die de Bier­ het meest populair is de mobiele pin. Dit levert soms studentikoze koerier er on­langs bij heeft ge­ taferelen op, zoals Wouter van kregen, heeft de eerste gebruiks­ de Pol, werkende student bij de sporen al opgelopen. ‘Soms Bier­koerier, vertelt: ‘Soms ge­ wordt een paaltje over het hoofd beurt het dat ie­mand geen saldo gezien, of een bocht te scherp heeft. Dan proberen we het genomen’, aldus Van de Pol. met een kratje minder gewoon Ook andere ob­stakels worden in het stadscentrum soms geraakt. opnieuw.’

Werden er in het prille begin ‘Een tijdje te­rug hebben we een slechts 700 kratten per maand zwerver aangereden. Om het bezorgd, nu wordt dat aantal goed te maken hebben we hem regelmatig in een week gehaald. een half kratje bier gegeven. Hij Drie keer per maand komt er was bijna dankbaar dat we hem een levering van 700 kratten hadden geraakt!’

Afrika was als een primitieve sprookjeswereld. Een idylle waarop de westerse gejaagdheid nog geen vat gekregen had.

Wat zou de gemiddelde Afrikaan van een dergelijk feestje denken? Zou er ergens in Afrika ook zoiets bestaan als een Hollanddag?

Zouden de Afrikanen daar dan in een Gaastra-polo met voorzichtige hapjes en hete bitterbal opeten terwijl ze over het weer praten en Douwe Egbertskoffie kopen?

Volgens mij is niets meer westers dan een Afrikadag. Gezellig met z’n allen een dagje Afrikaantje spelen.

Een dag met kralen in de weer en lekker ‘aarden’ met blote voeten op een gymzaalvloer. Het idee dat de westerling moet worden voorgelicht over Afrika is nobel. Maar westers.

Het idee dat je ‘je altijd een beetje Afrikaan gevoeld hebt’, lijkt me dat ook. Nederlandser dan deze mevrouw krijg je ze niet. Het is dan ook maar goed dat ze gewoon in Nederland woont.

Colofon De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van circa zesduizend exemplaren die gratis worden verspreid op de RUG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.

Stichtingsbestuur

Voorzitter en acquisitie: Wanda van der Zee (0614278523), Penningmeester: Daniël Smeding. bestuur@studentenkrant.org

Hoofdredactie

Jesper Verhoef (06-42362986) en Herwin Thole (06-50817155) hoofdredactie@studentenkrant.org

Redactie

Persis Bekkering, Nicole van den Berg, Aemilia Brok, Laura van Dam, Lise Evers, Josien Hamming, Judith Katz, Joost Knaap, Carolien Lindeman, Rosanne Schepers, Sarah Venema, Elske Woudstra, Wanda van der Zee

Fotografie Lise Evers

Nol Klis, Jan Luursema, Ewoud Rooks, Hanne van der Velde

Stille, groene scooters? Zie pagina 4.

Apart'ja & Cartoon

‘Het risico is dat je alleen nog maar elkáár begrijpt’ Ex-Lama’s over chocoladeletters, coke en clowns in de jungle Op een zonnige middag tref­fen we de mannen van het tv-programma Budget TV in de tuin van hun hotel in Leeuwarden. Ze zijn hier neergestreken voor hun theater­programma de Budgetjongerendag.

‘De diva’s zitten er al de hele ochtend’, rolt de serveerster met haar ogen.

Tekst: Laura van Dam en Lise Evers Fotografie: Hanne van der Velde Met het kijkcijferkanon De Lama’s verwierven Ruben van der Meer, Tijl Beckand en Ruben Nicolai hun status als tv-persoonlijkheden.

De mannen zijn inmiddels alweer een tijdje bezig met hun nieuwe programma Budget TV. Ondanks dat de gezichten niet zijn veranderd en ook de felle T-shirts met print hetzelfde zijn gebleven, vallen de kijkcijfers tegen.

Dat kon ook niet anders, aldus de grappen­ makers. Van der Meer legt uit: ‘Kijk, als wij leuk doen op tv kijken er veel men­sen en met Budget TV doen we nog steeds leuk. Met De Lama’s waren we op ons hoogtepunt en daarna begin je weer opnieuw tot het volgende hoogtepunt. Net als met seks.’ Beckand: ‘Bij het laatste seizoen van De Lama’s

hadden we een inloop van 1,1 miljoen kijkers omdat Ranking the Stars voor ons zat. Bij de tweede aflevering van Budget TV hadden we een inloop van 160.000 kijkers.

Stel dat het omgekeerd was geweest, dan had iedereen het heel goed gevonden dat we gestopt zijn. Zo banaal is het eigenlijk.’

Het drietal werkt met tegenzin mee aan het interview. Gedurende het gesprek houden ze alle drie hun zonnebril op. Ze geven aan moe te zijn van de veel gemaakte ver­ gelijking met De Lama’s. Beckand: ‘Ik vind Budget TV leuker om te maken. Ik moet hier meer om lachen.’ Nicolai: ‘We hebben De Lama’s met veel plezier gemaakt en dit programma maken we ook met veel plezier, maar Budget TV is wel veel intensiever. Bij De Lama’s was het zo dat als we een uur speelden, we een aflevering hadden van 45 minuten. Als we met Budget TV een uur opnemen, dan halen we daar veertig seconden uit en moeten we ook nog monteren, de voice-overs schrijven en er liedjes onder zetten. Nicolai: ‘Dat is echt waar. Het is vreselijk!’

Tijl Beckand, Ruben Nicolai en Ruben van der Meer zijn de vergelijking met De Lama’s moe.

‘De Lama’s bestaan niet meer’

In het verleden stond er nog een Lama-film op stapel, maar dat plan ligt voorgoed in de prullenbak.

Beckand: ‘De Lama’s bestaan niet meer. Eigenlijk. Feitelijk. In het laatste seizoen van De Lama’s wilden we een hele grote afscheids­ t o u r n e e , een grote afscheidsserie en een film.

We hebben toen heel lang gesproken met vijf regisseurs, maar het werd op een gegeven moment zo doodgeluld dat we er mee zijn gekapt.

Jeroen van Koningsbrugge, ooit ook onderdeel van de succes­

‘Het grootste verschil?

Bij de AVRO is nergens coke te verkrijgen’

volle Lama’s, maakt nu furore op tv met zijn tele­visieprogramma Draadstaal. Op de vraag of ze nog contact met hem hebben antwoordt Beckand ironisch: ‘Ja, ja, ja, zeker.’

Gebulder van de mannen vult het terras, vogels vliegen verschrikt op. Van der Meer: ‘Nou, ik zie hem nog wel eens, toevallig.’ Beckand, kijkend naar Nicolai: ‘Ik weet niet wat jij wilde gaan zeggen, maar dat spreek ik even tegen.’

Aandacht

Dat roem erotiseert is algemeen bekend, maar van rijen smachtende meisjes is volgens de drie heren helemaal geen sprake. Beckand: ‘We hebben hele lieve trouwe fans die graag een aandenken willen hebben of iets willen geven. Vooral chocola!’ Van der Meer: ‘We waren zo slim om onze afscheidstournee in november te plannen. Ik geloof dat we wel 130 chocoladeletters hebben gekregen.’ Nicolai: ‘Ja, we hebben het om laten smelten en we kwamen tot een halve kuub per persoon.’ Beckand: ‘Er loopt trouwens ook een fan rond met een Lama-tattoo, met het logo van het programma.’

Alle aandacht van de fans en de media heeft ook een keer­zijde.

Beckand: ‘We lijden er helemaal niet onder, maar het is niet zo dat we gewoon zomaar ergens een biertje kunnen gaan drinken. Al helemaal niet met z’n allen.’ Nicolai: ‘Bewe­ ging is belangrijk.’ ‘Ja’, lacht Beckand. ‘Als je stilstaat staat er zo een groep mensen om je heen die je willen fotograferen of filmen.’

‘Of kopstoten’, vult Nicolai aan.

Kaboutertaaltje

Doordat ze samen lange dagen maken, eerst met De Lama’s en tegenwoordig met Budget TV, zijn de drie mannen goede vrienden geworden. Beckand: ‘Dat is natuurlijk zo om­dat we van elkaar precies begrijpen waar we in zit­ten.

Dat heb je met niemand anders.’

Grappend: ‘Bovendien zitten we met een financiële constructie aan elkaar vast, waardoor het ongunstig is om ruzie te maken.’ Nicolai: ‘We

Het gesprek

houden een beetje de schijn op.’

Dan weer serieus: ‘Ik zou bijna zeggen dat we over het algemeen wel veel van elkaar leren. Ik denk niet dat we heel erg focus­sen op de slechte dingen van elkaar; die zijn er nu eenmaal en veranderen ook niet heel erg. Het is wel dat ik bij hen dingen zie waarvan ik denk: oké, dat zou ik ook moeten doen.’

In januari stapten Nicolai en Beckand over van BNN naar de AVRO, de omroep waar Budget TV derhalve ook onder valt. Beckand: ‘De teleurstelling was in eerste instantie natuurlijk groot omdat het allemaal heel goed ging en gezellig was, maar Patrick Lodiers (voorzitter van BNN, red.) begrijpt ook wel dat je niet je hele leven bij een jongeren­omroep wil blijven.’

Grappend: ‘Het grootste verschil tussen beide is dat er bij de AVRO nergens coke te verkrijgen is.’ Nicolai: ‘En de nieuwjaarsborrel is anders.’ Beckand: ‘Langer.’

Nicolai: ‘Ja, nu heb je iemand van de Raad van Bestuur die heel goed gaat uitleggen wat het plan is voor het komende jaar. Bij BNN was het vaak op de hei. Dan lieten ze de nieuwe stagiaires rennen, en dan was er iemand met een confettikanon met bitterballen erin die die dan in het rond schoot. Dat was te gek.’

Beckand lacht: ‘Ik volg het al bijna niet, kan je nagaan hoe jullie [de interviewers, red.] je voelen. Dat hebben we wel vaak hoor. Als je heel veel met elkaar omgaat dan is het risico dat je alleen nog maar elkáár begrijpt.

Dat je in een soort kaboutertaaltje met elkaar gaat praten.’ Dit blijkt inderdaad wel tijdens het interview, waarin de drie druk met elkaar grappen en met moeite serieus antwoord geven op vragen.

‘Als je op de bank naar de tv zit te kijken dan zie je veel meer dingen, dus moet het altijd perfecter zijn.

Bij theater hoeft dat niet. Zo’n avond is er een keer en daarna is het een herinnering.’ Beckand: ‘Maar mocht Budget TV mislukken dan is dat ook geen ramp. Je wilt natuurlijk dat er heel veel mensen naar kijken en dat het goed gemaakt wordt. Maar er liggen nog zoveel plannen op de plank dat ik me er niet emotioneel aan verbind.’

Een van die plannen is een nieuwe videoclip, waarvoor sinds kort via internet danseressen worden gezocht. Van der Meer: ‘Oh, dat wist ik niet eens.’ Volgens Beckand staat echter nog niks vast: ‘We trekken net zo goed ergens de stekker weer uit hoor.’

Van der Meer: ‘We hebben nog zoveel ideeën, maar voordat zoiets concreet wordt duurt het altijd zo lang, sjongejonge. En dan gebeurt er uiteindelijk niets meer mee, net als met de Lama-film. Maar wie weet gaan we nog een andere film maken.’ Beckand: ‘Ik zou nog wel een film willen maken, ja. Wel een beetje een agressieve.’

Van der Meer fantaseert: ‘Ja, iets met clowns… in de jungle.’

‘Er loopt een fan rond met een Lama-tattoo’

Clowns in de jungle

Voorlopig gaan de mannen graag verder met het maken van Budget TV, misschien nog wel liever in het theater dan voor televisie. Nicolai:

De Groninger Studentenkrant is op zoek naar

bestuursleden voor 2009/2010.

Stuur je sollicitatie naar bestuur@ studentenkrant.org.

Als je nog vragen hebt, kan je ook naar dit adres mailen.

Groninger Studentenkrant 3

Groene scooters milieuvriendelijk, maar impopulair Raakt het zagende ge­ luid van een roestige brom­mer binnen­kort in de vergetel­heid? De gemeente Groningen ex­ pe­ri­men­teert met stille, ‘groene’ scooters. Dit biedt tevens een mooi stage­­­ project voor stu­denten van de hoge­school.

Tekst: Persis Bekkering Fotografie: Jan Luursema In Amsterdam scheuren pizza­ koeriers niet meer met veel lawaai door het centrum. In China verstaat men elkaar weer op straat sinds elektrische scooters het straatbeeld domineren. Deze zogenaamde ‘groene scooters’ vinden zowel in China als in Amsterdam gretig aftrek omdat ze schoon en stil zijn. In Groningen lopen we er echter niet mee weg. Een aantal studenten van de Hanzehogeschool onderzoekt hoe dat komt.

Het is geen geheim dat de gemeente Groningen de titel ‘duurzaamste stad van Nederland’ ambieert. In 2006 presenteerde het nieuwe, rood-groene College van Burgemeester en Wethouders (B&W) het programma Sterk, sociaal, duurzaam. Hierin hebben zij deze wens expliciet geformuleerd.

Met een groot pakket aan maatregelen en miljoenen euro’s probeert het College van B&W

nu Groningens duurzaamheid te vergroten. Einddoel is om in 2025 energieneutraal te zijn.

Een van de vele projecten is een pilot met ‘groene’ scooters. Twee types, een snorfiets en een snellere scooter die vergelijkbaar is met de reguliere, rouleren langs diensten van de gemeente Groningen. De scooters, die overigens niet groen maar hip rood en zwart zijn, kunnen voor het zogenaamde werkwerkverkeer gebruikt wor­den: het vervoer tijdens werktijd. Op deze manier gaat de gemeente zuiniger met energie om. Een belangrijk onderdeel van het duur­zaam­heids­ programma van de gemeente is namelijk het terugdringen van het energieverbruik binnen de eigen organisatie, als voorbeeldfunctie voor de rest van de stad. Deze test is begonnen in september 2008 en loopt tot september 2009.

liggen. Bij elke gemeentelijke dienst staat maar één scooter, en dat is niet handig als je met een collega op weg moet.’

Praamstra vindt de groene va­rianten niet suf­­fer dan de re­ guliere, dus een imago­­probleem ligt niet erg voor de hand.

‘Ze zien er bijna het­z elfde uit en gaan even hard.

De elektrische scooter is alleen een stuk min­der mak­ke­lijk op te Ambtenaren staan nog niet te springen om op de groene scooter te rijden. voe­ren van­wege be­­paalde soft­ware die dat limi­ laad je een hele accu op met groene Praamstra vertelt dat daarnaast teert. Voor jongeren is het daarom stroom. ‘De scooters vergroten het recyclen van de accu’s nog Zijn groene scooters suf? misschien min­der interessant. voor­al de duur­zaamheid wanneer goed onderzocht moet worden, De ambtenaren zijn nog niet erg Maar een imago­­probleem? Duur­ ze op groene stroom rijden’, legt want lood gooi je niet zomaar enthousiast over de twee scooters: zaamheid is júist het imago dat Praamstra uit. Ook komen er in de prullenbak – dan heeft de ze laten ze liever staan. Romke de gemeente wil.’ Ambtenaren op­­laadpunten voor elektrische milieubesparing van het elektrisch Praamstra, derde­jaars­student zou­den hier toch aan mee moeten auto’s. rijden geen zin.

Technische Bedrijfskunde aan de wil­len werken. ‘En het is echt een Met name studenten worden Hanze­hogeschool, on­der­zoekt stoer ding!’

Gevaar voor het verkeer in­gezet om deze en andere pro­ sa­men met een medestudent Opladen gaat heel gemakkelijk, Met name fietsers en voetgangers blemen met elektrisch rijden te waarom de gemeentelijke diensten gewoon met een stekker in het zullen moeten wennen aan de onder­zoeken. Door middel van maar niet die scooters op te krijgen stopcontact. Binnenkort zullen geluidloze scooters. Je hoort ze niet het Energie Kennis Centrum, zijn. ‘Voor ons er twee elek­ aankomen en door hun snelheid een onder­zoeksinstituut van de onderzoek kijken trische op­laad­ is het lastig op tijd voor achteloos universiteit, Hanzehogeschool en Voor €0,80 laad je we als best practice punten in de overstekende burgers uit te wijken. de Gasunie, benut de gemeente de naar Amsterdam, een hele accu op met stad worden Alleen de claxon waarschuwt voor hier aanwezige kennis. waar ze wel g e ­o p e n d . het naderende voertuig.

De groene scooters zijn groene stroom positief zijn Hier kun­nen Een ander nadeel is dat het overigens gewoon te koop, bij­­voor­ over de groene b e s t u u r d e r s opladen van een loodaccu (er zijn beeld op www.elektrischescooterwinkel.nl. scooters. Ik heb geen idee waarom van scooters en elektrische fietsen ook lithiumaccu’s) zes tot acht Wellicht behoort het doordringende het daar wel succes heeft. Het hun accu opla­den voor een klein uur kost. Zo lang ga je niet bij een ge­luid van oude Puchs met een kan een imagoprobleem zijn, be­drag. Een liter benzine is oplaadpunt staan wachten. Dit pizza­bak achterop binnenkort tot maar het kan ook aan de pilot zelf ongeveer €1,30, maar voor €0,80 moet dus nog verbeterd worden. het verleden.

(advertenties)

4 Groninger Studentenkrant

Achtergrond

‘Why the fuck luisteren jullie naar mij?’

Kubus en BangBang strijden voor aandacht en water Ze duwden bij TMF presentator Valerio met bank en al omver om aan­ dacht te vestigen op de pro­blemen in Bangla­desh.

Een van hen stond zelfs in de ring om voor dit doel te vechten. Nu toeren Kubus en BangBang door het land en proberen ze met beats en lyrics geld in te zamelen.

Tekst: Lise Evers en Sarah Venema Fotografie: Hanne van der Velde De agressieve stunt bij TMF Kubus, Lips en BangBang (vlnr) zetten zich in voor meer waterputten in Bangladesh. leverde nog geen vijftig cent aan donaties op. BangBang, in het van de nummers zijn beladen. publiek. ‘We bereiken niet genoeg dagelijks leven John Reilly, besloot De lyrics van BangBang over zijn mensen’, verzucht Kubus. ‘Ik wil door te gaan voor de waterputten heftige jeugd of over het probleem dat meer mensen van onze kwa­ in Bangladesh. Hij maakte een van diamanten in Afrika vormen liteit gaan genieten.’ Het pro­bleem documentaire getiteld Fighting for een groot contrast met teksten van ligt volgens de artiesten niet aan Water. Het werd een artiesten als henzelf maar aan de manier waar­ reallife serie waarin BangBang gebruikte de Jeugd van op muziek gepromoot wordt. En de vervaarlijk Tegenwoordig. aan de muzikanten. ‘Ze zijn lui!’ crack en was uitziende artiest Zijn rijm wordt zich klaarmaakt begeleid door Straatvechter straatvechter voor een gevecht de unieke beats BangBang houdt sowieso niet van tegen een kickboxer. van beatmaker muzikanten. ‘Musicians are full BangBang won. Nu zet de strijd Kubus, die eigenlijk Bart van of shit’, roept hij uit. ‘Ze maken voor waterputten zich voort in de der Werken heet. Samen hebben wat beats of schrijven een rijm en vorm van optredens door het hele ze twee succesvolle albums voelen zich helemaal de man. Hoe land. uitgebracht. durf je vanaf het podium neer te Niet alleen het doel van de Toch is het duo nog niet te­ kijken op anderen die om zes uur optredens, maar ook de teksten vre­den over de erkenning van het opstaan en een volle dag werken.’

Zelf noemt de kleine man zich nu allergisch voor hiërarchische geen muzikant maar dichter. ‘Ik verschillen. ‘Ik heb moeite met op zet muziek achter mijn teksten het podium staan en het neerkijken omdat het beter verdiend. Mensen op mensen. Dan zie ik al die houden van woorden op muziek, mensen staan en denk ik: why the maar ik hou van poëzie. Ik werk fuck luisteren jullie naar mij? Ga daarom nu aan mijn profiel zodat je eigen poëzie maken! Misschien er straks ook zonder muziek moeten mensen geïnspireerd interesse is. Ik wacht nog op het worden, maar er zijn grotere juiste moment.’ dingen die je kunnen inspireren De half-Jamaicaanse, half-Britse dan fucking BangBang!’

BangBang is niet bang zichzelf te Met zijn platenlabel Dogs laten zien aan het publiek. Zijn Bollocks heeft BangBang de twintiglyrics zijn autobiografisch en in jarige Lips onder zijn vleugels één van zijn videoclips zitten zijn genomen. Ook zij doet mee met vrouw en twee kleine kinderen. de Fighting for Water tour. Ze ziet ‘Dat maakt me niet kwetsbaar. er uit als een klein en schattige Ik voel me pas meisje, maar kwetsbaar als ik wan­neer ze op ‘Musicians are me voordoe als het podium haar full of shit’ iets wat ik niet mond open doet ben. Nep zijn, slaat ze de meest dat heeft psychologisch grote vuige taal uit. ‘Ik doe niets van de gevolgen, dan weet je na twee, drie dingen waar ik over praat, maar jaar niet meer wie je bent.’ toch was het in het begin een beetje Na zijn rui­ge jeugd in Enge­ ongemakkelijk.’ De teksten, die land, waar hij tot zijn twaalfde ze samen met BangBang schrijft, werd mishandeld door zijn dienen namelijk een doel. Met de racistische moeder en later teksten als ‘I can’t fuck you yet I’m crack gebruikte en straatvechter not drunk enough, I’cant suck you was, probeert BangBang nu op yet I’m not drunk enough’ probeert het rechte pad te blijven. Hij ze, zoals ze het zelf verwoord op bekeerde zich tot de Islam, maar haar Myspace-pagina, mensen heeft moeite de beoefening van wal­ging te laten voelen zodat religie te combineren met het ze net iets beter naar hun eigen artiestenbestaan. ‘Het artiesten­ kinderen kijken.’ bestaan staat het spirituele bestaan De Fighting for Water tour in de weg. Er is zoveel ego mee duurt nog tot eind mei. Op de gemoeid en bovendien kamp ik vraag aan BangBang wat hij nog met alcoholproblemen. Ik kan graag in de toekomst zou willen God niet dankbaar zijn wanneer ik gaan doen antwoordt hij: ‘Ik zou ziek ben, dan is er een heel andere graag ontzettend succesvol willen connectie.’ worden, alles willen hebben, maar wanneer dan eindelijk alle ogen op mij gericht zijn zeggen: ‘Fuck this Walging laten voelen Door de dingen die hij vroeger shit!’ en alles laten vallen.’ heeft meegemaakt is BangBang

‘Je mag ook gewoon voor de sushi komen’ Ganymedes wil jonge homo’s uit de kast laten komen Met de komst van Ganymedes is er sinds kort in Groningen een vereni­ging speciaal voor homo­­seksuele studenten. De popu­ lariteit groeit. ‘Het gaat niet om de wil je te onder­scheiden, maar juist om te kijken naar wat je gemeen hebt.’

Tekst: Judith Katz Fotografie: Nol Klis Op de tweewekelijkse borrel van Ganymedes is het nog erg rustig. Er zitten een paar mannen aan de bar biertjes te drinken, en achterin zit Sean Smith, oprichter en voorzitter van de nieuwe vereniging. Een klein uur later komt penningmeester Geert Molenaar binnen en begroet het gezelschap met een enthousiast ‘hey bitches!’.

Langzaam stroomt het hoekje in café El Rubio vol. Aan de opkomst is te zien dat Ganymedes steeds populairder wordt.

Cultuur & Achtergrond

Ganymedes, vernoemd naar of dansen, niet iets wat je hele de door Zeus gekaapte mooie week opslokt.’ Sean vergelijkt zoon van de Trojaanse heerser Ganymedes graag met het verband Tros, is een jonge vereniging voor voor Afrikaanse studenten. ‘Ook homo’s, lesbiënnes, biseksuelen hierin verenigt zich een groep en transgenders, ook wel LGBT’s mensen die geïnteresseerd is in genoemd. Smith richtte de hetzelfde. Het gaat niet om de wil vereniging op in december 2008. je te onderscheiden, maar juist om Smith: ‘Toen ik voor mijn stage uit te kijken naar wat je gemeen hebt.’

De andere studenten­vere­ Maastricht naar Groningen kwam, heb ik geinformeerd of er iets nigingen weten nog niet helemaal bestond als een studentenverband wat ze aanmoeten met de voor LGBTs. Toen dit niet het nieuwkomer. Elske van Doren, geval was, besloot ik om zelf een derdejaars rechten­studente, is voorzitter van ver­eniging op te richten. Twee ‘Ik ken niet zoveel Cleopatra: ‘Zelf had ik er via dagen na mijn bestuurs­ aan­komst in homo’s bij Vindicat’ een genootje over Groningen zat ik om de tafel met mensen van het gehoord. Ik vind een het goed COC Groningen (organisatie voor initiatief, maar ik zou zelf geen de belangen van homoseksuelen). lid worden. Bij een algemene Pos­ters zijn op­ge­hangen, sta­tuten studenten­vereniging heb je een gemaakt, en de vereniging was een grotere diversiteit aan mensen, dat zou ik denk ik missen bij deze feit.’

Waar verenigingen voor vereniging.’ Van Doren vertelt dat homo’s in Engeland en Amerika bij Cleo ook een aantal lesbische en de normaalste zaak van de wereld homoseksuele studenten zitten. Is zijn, geldt dit nog niet echt voor ze dan niet bang voor concurrentie?

Nederland. ‘Vaak wordt gedacht ‘Ik denk dat de doelstellingen van dat deze vereniging een verband beide verenigingen heel anders is waar de student helemaal in zijn. Cleo is echt een gezelligheids­ opgaat, zoals bijvoorbeeld bij vereniging, Ganymedes heeft een Vindicat en Albertus. Dit is een hele andere inslag. Je zou dus misverstand: in Engeland is naar prima van beide verenigingen zo’n vereniging gaan net zoiets lid kunnen worden.’ Volgens als één keer in de week tennissen voorzitter Smith is dat dan ook de

Oprichter Sean Smith.

bedoeling van Ganymedes. ‘Het niveau van commitment ligt veel lager en onze activiteiten zijn ook open voor andere geïnteresseerden.

We hebben bijvoorbeeld laatst een sushiparty gehad. Daar kwamen ook een paar meisjes op af die het gewoon leuk leek en voor de sushi kwamen.’

Naast het organiseren van leuke activiteiten, wil de vereniging jonge homo’s een platform bieden om uit de kast te komen. En dit gaat niet bij elke studentenvereniging even makkelijk . Cleopatra is bijvoorbeeld een erg open

vereniging, waar homoseksualiteit de normaalste zaak van de wereld is – de vereniging heeft zelfs een nationale “Voer een lesbienne dronken” dag . Hoe zit dat bij het Corps? Een Vindicater die anoniem wilt blijven vertelt op de borrel van Ganymedes dat het bij zijn vereniging niet zo makkelijk gaat als bij Cleo. ‘Ik ken zelf niet zoveel homo’s bij Vindicat. Niet omdat ze er niet zijn, maar omdat ze nog in de kast zitten. Soms kom ik tijdens het uitgaan in Amsterdam afgestudeerde jongens tegen die ik van Vindicat ken, die tijdens hun studententijd nog niet open waren over hun homoseksualiteit, maar dat nu wel zijn. Homoseksualiteit is geen taboe bij Vindicat, maar er is toch een soort van sociale druk waar je tegen moet kunnen.’

Op dit moment heeft Ganymedes tien betalende leden en dertig mensen op de mailinglijst, hoewel de aanhang die elke keer mee komt naar activiteiten veel groter is. Sean: ‘We willen in augustus meedoen met de Keiweek en zo meer leden krijgen.

Als de vereniging wat gegroeid is, wil ik misschien ook politiek actief worden, bijvoorbeeld door te lobbyen voor LGBTrechten in de Europese Unie.’

Groninger Studentenkrant 5

Golfen in een informele sfeer, ook voor studenten vrijwel altijd vierhonderd hectares Dit maakt het spel vooral Golf is niet per se een groot.’ voor beginnende golfers een stuk elitesport. Bij Pitch & overzichtelijker en makkelijker, Rijkse.

Putt op Kardinge kun­ aldus Tweedejaars studen­te CIW nen ook studen­ten een Josien Meijer (20) beaamt dit: ‘Ik balletje slaan. Strenge had al wel eens eerder een keer gegolft, maar bij die vereniging kleding­­voorschriften hing echt een totaal andere sfeer. zijn er niet. ‘Kom zoals Hier zijn ze dui­delijk meer ge­richt op mensen die een keertje wil­len je bent.’ kennis­maken met de sport, en van­ wege de klein­schaligheid lukt het der om het spel onder de knie Tekst: Laura van Dam eer­ te krijgen.’

Pitch & Putt heeft, in tegen­­stelling Fotografie: Hanne van tot veel andere golfverenigingen, der Velde geen strikte kledingvoorschriften.

‘Kom zoals je bent’, vermeldt de ‘Het golfspel voor iedereen.’ Zo folder op de balie in het clubhuis. luidt het credo van Pitch & Putt. De Alleen schoenen zonder hakken in het recreatiegebied van Kardinge en makkelijk zittende kleding gevestigde sportvereniging speelt zijn een vereiste. Het benodigde waaronder ballen, op een ruime baan met achttien materiaal, holes. Elk van deze is voorzien clubs, en scorekaarten, kan bij het clubhuis wor­ van de nodige ‘Golf staat nog den afgehaald obstakels in de vorm van bunkers, steeds bekend als en is bij de prijs inbegrepen. Net vijvers en zoge­ Gooise bezigheid’ als een eerste noemde roughs instructie voor en greens, of­tewel wie dat wenst. bepaalde structuren in het gras.

Ook geoefende golfers en Dave Rijkse, eigenaar van de Groningse golfvereniging: ‘Het mensen die de beginselen van verschil met regulier golf zit hem de sport al onder de knie hebben voornamelijk in de oppervlakte van kunnen volgens Rijkse bij Pitch & de baan. Bij Pitch & Putt is deze vijf Putt prima terecht. ‘Onze baan is hectare en een gewone golfbaan is een uitdaging voor zowel golfers

Zowel beginners als ervaren golfers zijn welkom op de baan in Kardinge.

als niet-golfers. Gevorderde spelers kunnen vooral hun korte spel bij ons aanmerkelijk verbeteren.’

Wekelijks houdt de vereniging baancompetities en wie lid wordt van de Nederlandse Pitch & Putt Bond (NPPB) kan meedoen aan verschillende toernooien en andere activiteiten.

Remco Akkermans (24), master­ student Recht en Bestuur, komt hier vaak op za­ter­dag met een paar vrien­den. ‘Het is wel relaxed dat deze baan achttien holes heeft.

Dan speel je het hele traject in zo’n twee uur uit.’ Hij geeft toe dat hij, voordat hij met golfen begon, de nodige vooroordelen over de sport had. ‘Je denkt toch vaak dat het een bepaald type mens is dat je op de golfbaan vindt. De sport staat bij veel mensen toch nog steeds bekend als een soort Gooise bezigheid.’ Zijn eerste ervaring met Pitch & Putt ontkrachtte dit beeld echter. ‘Je ziet hier vaak gewone studenten, en door de losse regels, bijvoorbeeld wat betreft kleding, hangt er niet zo’n formele sfeer zoals bij andere golfverenigingen.’

Eigenaar Rijkse vind het jammer dat hij vanwege andere bezigheden zelf nog maar weinig aan de sport toekomt. ‘Ik voel me altijd heerlijk na een rondje golfen.

Je bent lekker in de buitenlucht en toch geconcentreerd met iets bezig.

Die combinatie vind ik ideaal.’

advententies

Voor meer foto’s van Kubus en BangBang en van het bezoek van Koningin Beatrix aan Groningen, kijk op

www.studentenkrant.org Laat hier ook je stem horen over actuele kwesties en lees oude recensies en artikelen na in het archief.

B E S PAAR op je zorgve

rzekering

!

vanaf

%55,25 p/maa n d

Houd geld over voor leuke dingen Betalen je ouders niet langer je zorgverzekering? Stap over naar AnderZorg.

En betaal niet meer dan nodig is. Begin vandaag al met geld besparen.

Kijk voor meer informatie op www.anderzorg.nl.

6 Groninger Studentenkrant

Sport

v

Recensies CD

FILM

BOEK

Yeah Yeah Yeahs - It’s Blitz!

Door Nicole van den Berg

The boat that rocked Door Judith Katz

Evelio Rosero - De vertrapten Door Joost Knaap

Het nieuwe album van de Yeah Yeah Yeahs zal waarschijnlijk twee dingen doen: een schare nieuwe fans creëren én een deel van de oude fans flink teleurstellen. Met It’s Blitz slaat de band namelijk een geheel nieuwe weg in. Scheurende gitaren en het kenmerkende gebrul en gekerm van zangeres Karen O blijven grotendeels achterwege en maken plaats voor een veel subtieler en kwetsbaarder geluid. Ook ruilt gitarist Nick Zinner zijn gitaar in voor een synthesizer, waardoor de muziek wat gladder en commerciëler aandoet.

Wie de vuige rock ‘n roll van voorgaande albums verwacht, komt dus bedrogen uit. Toch blijkt de band prima overweg te kunnen met hun nieuwe stijl en instrumentatie, wat deze gedaanteverandering toch zeker ook bewonderenswaardig maakt. Het feit dat de YYY’s moeiteloos van rauwe stamprock naar de wat meer gepolijste electro-rock van It’s Blitz omschakelen, bewijst dat ze veelzijdig zijn. Ook blijkt nu dat Karen O niet alleen prachtig kan schreeuwen, maar net zo goed ingetogen en ontroerend kan zingen. Hierdoor komt het album – ondanks zijn hier en daar wat overgeproduceerde karakter – toch heel oprecht over.

It’s Blitz is een verrassend en goed album, dat wellicht los gezien moet worden van zijn voorgangers. De muziek is toegankelijk en tegelijkertijd onconventioneel, waardoor er nog altijd genoeg aan te ontdekken valt. De YYY’s bewijzen hiermee niet bang te zijn het roer eens flink om te gooien, iets wat hoe dan ook bewonderenswaardig is en in dit geval ook nog eens alleraardigst heeft uitgepakt.

The Boat That Rocked is een ode aan Radio Caroline, de piratenzender die in de jaren ‘60 in Engeland illegaal pop­muziek uit­ zond. Want waar we nu mogen genieten van talloze zenders, waren er in die tijd maar een paar kanalen, die ook nog eens door de overheid gereguleerd werden. Met lekkere muziek en een cast vol sterren heeft regisseur Richard Curtis ingrediënten voor succes op zak. Het resultaat is een feest der herkenning wat acteurs betreft, een vrolijk dansgevoel, maar helaas ook een film die aanvoelt als een gemiste kans.

Kapitein van deze boot is Quentin, gespeeld door Bill Nighy (Love Acutally, Valkyrie). Hij verwelkomt zijn peetzoon Carl (Tom Sturridge) aan boord, die door zijn moeder (een verrassende rol van Emma Thompson) naar de boot is verbannen omdat hij van school gestuurd vanwege het roken van wiet. Dat dit een opmerkelijke keuze is, wordt al snel duidelijk als we geïntroduceerd worden aan het overige gezelschap: onder andere de enige Amerikaan ‘The Count’ (Philip Seymour Hoffman), de ontzettend niet-coole Angus (Rhys Darby), veel te zware en oversekste Dr Dave (Nick Frost) en Liam Gallagher wannabe Gavin (Rhys Ifans). Tel daar nog thick Kevin, John Lennon look-a-like Bob en sexy midnight Mark bij op, bijgestaan door de lesbische kokkin Felicity, en het plaatje is compleet. Zij worden op de huid gezeten door de Britse regering, gerepresenteerd door een behoorlijke strenge minister (Kenneth Branagh) en zijn hulpje Twatt, een rol van Jack Davenport, met een – laten we eerlijk zijn – erg nep Brits accent.

Dat Curtis een fan is van veel karakters en verhaal­ lijnen weten we nog van zijn eerdere succesfilm Love Actutally. Het grote verschil is dat deze wirwar van lijntjes niet goed werkt in The Boat. Door het teveel aan subplots krijgt het echte probleem, het illegaal uitzenden van muziek aan boord, te weinig aandacht.. Ook leer je de karakters niet goed kennen omdat het er zoveel zijn.

Carl ontdekt op de boot wie zijn vader is, en de uitkomst van dit raadsel is zó niet bevredigend dat het even lijkt alsof Curtis iets te vaak Star Wars heeft gekeken (Darth Vader anyone?). Ook mist de film de romantiek die we van Curtis gewend zijn: er is wel romantiek, maar die weet weinig te overtuigen. Op zo’n moment vraag je je af wat voor film dit nou eigenlijk is: een mislukte romantisch komedie, een muziekfilm of wat anders.

Wat de film dan nog wel leuk maakt is de erg goede montage. Door de avonturen op de boot heen zie je beelden van mensen aan land die dansen op de uitgezonden muziek, en bij vlagen meeleven met de problemen op de boot. Ook de muziek is fantastisch; de soundtrack bevat onder andere The Kinks, The Who en The Turtles. Van het sterke verhaal moet deze film het zeker niet hebben, maar van de heerlijke muziek en jaren ’60 aankleding des te meer. Ik ben in ieder geval na het zien van de film overgegaan op de soundtrack.

Schermutselingen tussen het leger, para­militairen, guer­ rilla­bewegingen en drugs­ handelaren, een golf van ont­ voe­ringen, familieleden die vermist zijn en van wie nooit meer iets wordt vernomen.

Het is voor de dorpelingen van het Colombiaanse dorpje San José de harde werkelijkheid.

Er gaat geen dag voorbij zonder dat ze geconfronteerd met het geweld. Er heerst een permanente staat van angst. Ismael Pasos een 70-jarige oud-schoolmeester is ooggetuige van het langzame verval. Steeds meer mensen ontvluchten het dorp dat gebukt onder de constante aanvallen van de verschillende militaire groeperingen.

Ismael blijft echter aan zijn geboortegrond gekluisterd.

Zeker nadat zijn vrouw vermist wordt denkt hij er niet meer aan te vertrekken. De kans bestaat immers altijd nog dat ze weer opduikt.

Naarmate de aanvallen in hevigheid toenemen verandert San José steeds meer in een spookstad. Ismael krijgt steeds meer te lijden onder het aanhoudende geweld. Niet alleen gaat hij gebukt onder het verlies van zijn vrouw, maar ook als ook steeds meer vrienden worden getroffen door de aanvallen valt zijn wereld steeds meer uit elkaar. Als tenslotte het leger het dorp opgeeft en zich terugtrekt en de burgers aan hun lot overlaat nemen de gebeurtenissen een fatale wending.

Rosero weet met zijn kraakheldere dialogen en het inkijkje in de geest van de oud-schoolmeester de oorlog erg dichtbij te brengen. De vertrapten is zeker een boek dat de lezer bij zal blijven. Het is echter geen absolute aanrader. Dat ligt vooral aan de chaotische schrijfstijl en het karakter Ismael dat niet helemaal goed uit de verf komt.

BOEK Bas van Putten - Nachtlied Door Persis Bekkering Niets zo belangrijk, niets zo gevaarlijk als de eerste alinea van een boek. De eerste alinea moet je bij de lurven grijpen, het boek in sleuren, wil het niet maanden naast je bed blijven liggen.

De eerste alinea van Nacht­ lied heb ik minstens vijf keer gelezen. Metaforen als ‘als een luie bliksem [dat] gaten schiet in het toneelgordijn’ drongen niet direct tot me door. Deze alinea verbijsterde me.

Wat ik in eerste instantie lacherig weglegde, fascineerde me daarna mateloos. Wer­kelijk, aan taalschoon geen gebrek in deze roman. De zin­nen zijn nu eens alledaags parlando, dan vlug staccato, dan kronkelend als een virtuoze melodie. Er zit muziek in dit boek.

Dat is niet toevallig. Hoofdpersoon is de componist Hauch, wiens personage onmiskenbaar gebaseerd is op dat van de Duitse Romantische componist Robert Schumann.

Zijn geheime geliefde Agnes Rochlitz is natuurlijk de beroemde concertpianiste Clara Wieck.

Hauch probeert zich als componist en hoofdredacteur van een muziektijdschrift in Wenen te vestigen en ondertussen een huwelijk met Agnes te arrangeren, maar haar vader, hun beider muziekleraar, weigert pertinent.

Hij is woest op de verloving tussen de twee, geschokt.

Daarom werkt hij Hauch in alles tegen, zodat er feitelijk vrij weinig gebeurd in de tijdspanne die het boek betreft.

Dat verhaal is precies het mankement aan dit boek, hoe prachtig in taal ook. Meerdere plotontwikkelingen worden niet afgemaakt maar blijven ergens hangen, wanneer ze overstemd worden door weer een nieuw thema. Het is alsof de motieven over elkaar heen buitelen maar nergens opgestuwd worden tot een climax.

Van Putten heeft te veel elementen uit Schumanns leven heeft willen laten doorschemeren. Dit komt zijn eigen verhaal niet ten goede. Had dan geen andere naam voor de componist bedacht, maar het écht een historische roman laten zijn. Dan had ik het gebrek aan innerlijke samenhang sneller kunnen vergeven.

Recensies

(advertentie)

Groninger Studentenkrant 7

Apart’ja

Gevecht tegen de zapcultuur ‘Wanneer u interesse heeft in een ont­ moeting met mij ga ik hier graag op in.

Wat voor vorm, welk moment en waar deze ont­moetingen plaats zullen vinden weet ik niet.’ Minerva­student David de Haas maakt ontmoetings­­ kunst.

Tekst: Sarah Venema Fotografie: Jan Luursema De 22-jarige kunstenaar David de Haas woont in een anti­ kraakpand in Helpman. Zijn kleine kamertje is simpel ingericht. Bed, bank, twee op elkaar gestapelde tv’s.

‘De onderste is stuk’, vertelt de tengere jongen, ‘maar ik vind dit wel mooi’. In zijn boeken­kast staan boe­ken over interactieve kunst. De kunst van De Haas wordt ook wel ontmoetingskunst genoemd.

In de ontmoetings­kunst creëert de kunstenaar een set­ ting waarin een ontmoeting kan plaats­­vinden. Wat er gebeurt wordt door zowel kunstenaar als gast beïnvloed. ‘Je komt in een rare positie terecht’, vertelt De Haas, ‘want wat je tijdens de ontmoeting doet is kunst.’

Deze kunstvorm is voor de jonge kunste­naar een re­ actie op de zap­cultuur. ‘Er is

David de Haas wil via zijn kunst in contact staan met mensen.

be­hoefte aan zoiets. Ik hoorde laatst dat mensen binnen ze­ ven secon­den bepalen of ze naar een kunst­werk blijven kijken of door­lopen. In mijn kunst zijn mensen zelf onder­ deel van het kunstwerk en kan men pas achteraf een mening vor­men.’

Het eerste ontmoetings­ kunst­werk van De Haas was het bewonen van het

Culinaire SK-pade

Biologisch eten met smaak In het net verbouwde pand aan de Oosterstraat zit eettent De Vestibule. Met ‘de nadruk op kwaliteit van het leven van mens en dier’, zoals de kaart aangeeft, is het logisch dat de kok enkel met biologische producten werkt. Aldus kiest de zaak duidelijk voor een bepaald publiek, dat ook bereid is iets extra’s uit te geven.

Want het moet gezegd: de ge­ rechten zijn niet goedkoop. Voor de student biedt een week­menu of studenten­ hap van on­ge­ veer tien euro echter uit­­­ komst.

De na­men van de ge­­rech­ten stem­­­men tot vrolijk­heid. Oh my codd voor de k a b e l j a u w ­c a r ­ paccio, het ge­recht Nananananacho’s spreekt voor zich.

De gerechten variëren sterk in kwantiteit, maar bei­de zijn smaak­ vol: de gebakken schor­ seneer zorgt voor een zoe­te bite bij de vis.

De hoofdgerechten worden geserveerd met friet, groenten en aardappels. Het vegetarische gerecht blijkt het lekkerst. De flensjestaart is even simpel gemaakt als lekker. De honing en brie geven het gerecht een

zoete, rijke smaak. Het vlees­ menu lijkt recht­streeks van de bar­beque te komen: de vier worstjes heb­ben hun sappige, pittige smaak vastgehouden.

Tijdens de maal­tijd toont de bediening zich van zijn beste kant. Het personeel is vrien­­delijk en heeft oog voor de gas­ten. Als een tafel­­genoot per abuis het halve zout­­potje over haar eten gooit krijgt ze nog­ maals het­z elfde gerecht aan­­ge­­ boden. ‘Kan ge­ beuren’, zegt de ober z o n ­d e r enige iro­ nie.

M e t een zoet na­­­ gerecht, ijs in ver ­s chil­­lende sma­­­ken met slag­­­­­room er­­ op - niet voor niks prijst de kaart na­­ g e ­r e c h t e n als sweet stuff aan - toont De Vestibule lekker eten zonder opschmuck voor te zetten.

Eet- en Drinklokaal De Vestibule Oosterstraat 24, Groningen www.devestibule.com Jesper Verhoef

Tschumi­­paviljoen. Een week lang woon­de hij in dit glazen huis op het Hereplein, ter­wijl hij onbekenden uitnodigde voor ont­moetingen. Alles wat hij deed was te zien voor het verkeer, alleen zijn bed stond achter gordijnen. ‘Veel men­ sen wilden alleen weten wat er aan de hand was, maar het waren de langere bezoeken die interessant waren’, vertelt

de twintiger. ‘Zo was er een jongen die tijdens het eten opeens uitriep: Ik zit in een kunst­werk! Opeens drong het tot hem door.’

Hoewel De Haas alleen de rol van gastheer probeert te spelen, vormen veel mensen al voor de ontmoeting een beeld van hem. Zo waren er vrouwen die in hem een liefdadigheidsproject zagen.

‘Ze brachten cake en bloemen langs en waarschuwden me de deur ’s nachts op slot te doen’, vertelt de kunstenaar lachend.

Afgelopen win­ter maak­te De Haas zijn tweede ont­moe­ tings­­kunstwerk: het Lake­­ house. Hij bouw­de een drij­ vend huis­je dat hij vast­legde bij een schier­­eiland in het Hoornse­meer. Hier zou hij als een kluize­naar gaan wonen, slechts per roei­ boot bereik­baar voor gasten.

Dit project liep niet zoals gepland. Nog voor De Haas zijn kluize­ naarswoning kon be­tre­den bevroor het meer.

Eerst was het ijs te dun om het huisje te kun­ nen be­reiken.

La­ter was het te koud om het huisje te bewonen.

Slechts twee nachten heeft De Haas er doorgebracht.

Toch is het

geen mislukt project. ‘Het is jammer dat het zo ging, maar ik wil in mijn werk juist niet alles van tevoren bepalen.

En er is een verhaal ontstaan.

Het Dagblad van het Noorden maakte een reportage met als onderwerp: kunstenaar vecht tegen de natuur. Ik werd echt als klui­zenaar neergezet en dat vond ik mooi.’

Dat clichébeeld was vol­ gens de bijna afgestudeerde kun­stenaar de in­tentie van zijn werk. ‘Ik denk dat je als kunstenaar eerst het clichébeeld moet begrijpen voordat je verder kunt.’ En verder wil hij zeker gaan, want het jonge talent heeft nog veel plannen. Geen tastbaar werk, maar interactieve projecten.

‘Ik wil in contact staan met mensen.’

Haal eruit wat erin zit! www.pitch-put

t.nl

Speciaal voor studenten onbeperkt spelen

NU 19,-

per maand

• Actieflyer geldig tot 30-11-2009 • Looptijd abonnement één jaar met een opzegtermijn van 3 maanden • Actieflyer geldig bij de vestiging Groningen van dinsdag t/m vrijdag, op vertoon van je collegekaart. • Voor meer informatie bel/mail: 0522-451986/ info@pitch-putt.nl

Nu 3 maanden op proef

GRATIS consumpties Tegen inlevering van deze coupon krijg je vier gratis drankjes.

*Max. 1 coupon p.p. *Verloren, gebruikte of verlopen coupons kunnen niet worden vervangen of vergoed *Niet inwisselbaar voor geld of producten *Geldig tot 30-11-2009 *Geldig op vertoon van je lidmaatschap

P&P_1222_pst-studenten-A3.indd 1

Kom met je vrienden Tegen inlevering van deze coupon mag je gratis twee vrienden meenemen om op een doordeweekse dag 18 holes te komen spelen. *Max. 1 coupon p.p. *Verloren, gebruikte of verlopen coupons kunnen niet worden vervangen of vergoed *Niet inwisselbaar voor geld of producten *Geldig tot 30-11-2009 *Geldig op vertoon van je lidmaatschap

Sportief plezier voor iedereen

GRATIS clinic Tegen inlevering van deze coupon, een clinic, over de technieken van het golf , incl. gebruik van materiaal. Clinic is op afspraak. *Max. 1 coupon p.p. *Verloren, gebruikte of verlopen coupons kunnen niet worden vervangen of vergoed *Niet inwisselbaar voor geld of producten *Geldig tot 30-11-2009 *Geldig op vertoon van je lidmaatschap

01-04-2009 14:17:17