Studentenkrant April 2014

1

www.studentenkrant.org Groninger |Studentenkrant jaargang 30 | nummer | April 692014| April 2014 Fotoreportage binnenkant oude Vindicat pand

Interview Noisia

P. 8

P. 6

Ja, maar nee

Studentenkrant Groninger

Niets is wat het lijkt GRATIS bij SIM

4.5 inch HD - Quadcore processor - Android 4.3

Studentmobiel.nl

â‚Ź

Only 275

15

p.m.

2

Groninger Studentenkrant | April 2014

De Oosterpoort & de Stadsschouwburg Groningen presenteren o.a.

Dinsdag 8 april, Stadsschouwburg

Zaterdag 12 april, Stadsschouwburg

Vrijdag 18 april, Stadsschouwburg

Anna Drijver, Nasrdin Dchar, e.a. – Gejaagd door de wind

Rowwen Hèze – ’n Hemel op Aarde

Neander Theater – BLAM!

Limburgs trots in popmuziek

Het grappigste beukwerk dat je ooit gezien hebt.

Die Hard meets The Office!

Woeste liefdesgeschiedenis met topcast

Di 15 t/m do 17 april, Stadsschouwburg Zaterdag 19 april, De Oosterpoort

Noord Nederlands Toneel – Oresteia

Zondag 20 april, De Oosterpoort

Kraantje Pappie & FATA

Kaiser Chiefs

Humoristische teksten en messcherpe flows op Noisia beats.

Britse Indierockband o.a. bekend van ‘Ruby’

“Huiveringwekkend mooie voorstelling” (NRC).

Actuele bewerking van Griekse tragedie door 17-koppige cast!

The Kyteman Orchestra: The Jam Sessions

Woensdag 23 april, De Oosterpoort

Vrijdag 25 april, De Oosterpoort

Woensdag 30 april, Stadsschouwburg

Kasper van Kooten – Karakters

Noisia Invites

Dance Company Nanine Linning

“Van Kooten is een tovenaar” (de Volkskrant )

Een avond drum ‘n’ bass, trap en electro van de bovenste plank

Zaterdag 19 april, De Oosterpoort

De ultieme uitdaging op het podium

Zinderende cross-over van dans, film, kostuums van Iris van Herpen en muziek van o.a. Philip Glass

tot ziens in de oosterpoort & de stadsschouwburg! de-oosterpoort.nl | ssbg.nl

3

Groninger Studentenkrant | April 2014

De tien geboden: 1. Free fallin’ Groningse studenten vallen regelmatig te pletter uit ramen en van daken dus beter laat je deze uit voorzorg uit je huis verwijderen. De Poelestraat is recordhouder wat betreft deze bizarre ongelukken: de hoogste val in deze straat betrof maar liefst twaalf meter. Als je een beetje origineel wil zijn, loop je niet zomaar van het dak, het kan ook slaapwandelend. Dit presteerde een 22-jarige studente in mei 2012.

Studentincidenten

2. Van twee walletjes eten Baas boven baas, of baas tussen muur. Een 19-jarige student viel in 2012 pardoes tussen de muren van café het Meisje en een shoarmatent in de Poelestraat. Moeilijk kiezen is het ook wel natuurlijk, een biertje of shoarma. Gelukkig kreeg hij maar liefst twee uur de figuurlijke ruimte voor het maken van een goed afgewogen keuze.

3. Bacteriën alom Feit of fabel? Rondlopen met een niet-genezende wond, dat gebeurde een Vindicatlid. Na uitgebreid onderzoek bleek de wond geïnfecteerd te zijn met een bacterie die al in de negentiende eeuw uitgestorven had moeten zijn. Lekker pandje Vindi!

In een stad met meer dan 50.000 studenten kan het niet anders of er gaat wel eens iets mis. Van het oplopen van ranzige, Middeleeuwse bacteriën tot het in brand laten steken van je sinterklaaspak tijdens een dispuutsontgroening. Studenten zijn met z´n allen een stel onhandige henken. Daarom voor jullie tien studentincidenten om van te leren: zo moet het dus niet.

4. Dag sinterklaasje Tijdens een dispuutsontgroening van Albertus in 2010 droeg een student een interklaaspak en vroeg hij een medestudent deze in de fik te zetten. Het ding vatte meteen flink vlam, waarna de student het water in gevlucht is. Hij hield hier tweede- en derdegraads brandwonden aan over en de dader werd vervolgd door het OM.

Susanne Evers

5. NSB: Nog Sneller Bezopen Een groep studenten die van plan was een NSB-feest te organiseren werd meteen op de vingers getikt toen één van de initiatiefnemers besloot om hiervoor online veertig Jodensterren te bestellen. Er werd een speciale studentagent op de feestgangers afgestuurd maar het feest bleek inmiddels al te zijn afgelast. De studenten claimden dat het een ‘Nog Sneller Bezopen’ feest betrof. Juist.

6. Adten!

Je moet er wat voor over hebben om in een corpshuis te mogen wonen. Zo sloeg een 18-jarige student in 1997 een liter Jenever achterover met de bedoeling dit weer uit te braken. Deze pogingen mislukten en de arme jongen overleed vervolgens na een epileptische aanval in zijn slaap.

7. What the water gave him Dat we van een overdosis alcohol de volgende ochtend spijt hebben, vooruit. Maar de Kroegcommissie van Albertus had geen rekening gehouden met de gevolgen van een overdosis water. Na het drinken van maar liefst zes liter H2O raakte een student tijdens de ontgroening in coma voor anderhalve dag.

8. Burn baby burn Ook branden doet het regelmatig in studentenhuizen. Maar zeg nou zelf, je illegaal veroverde vuurwerk op een kooktoestel leggen ís ook niet zo snugger. De onhandige 23-jarige student die dit presteerde aan de Vrydemalaan kreeg een boete voor onopzettelijke brandstichting aan zijn broek.

9. Let’s make it a bumpy ride Een Albertiaanse kampleider zag in 2005 een uitgeputte feut over het hoofd die in het gras lag te tukken.

Moet je ook niet doen, hij werd ’s avonds namelijk overreden door een busje vol ouderejaars.

10. Baas oben baas De Duitsers weten ze wel van doorpakken. Daar schreef de universiteit van Dresden opeens per ongeluk al haar studenten uit. Van 37.000 naar 0, opgeruimd staat netjes. Geen studenten, geen gedoe!

Gluren bij de buren: Maynooth, Ierland

Colofon

Ierland –Éireann- is het land van Guinness, leprechauns, gingers, economische crisis, oneindige groene vlaktes, en tenslotte het land dat voor een klein half jaartje mijn thuisbasis is. Met een paar goede vooroordelen en stereotypes op zak begon ik aan mijn Erasmusavontuur, om er kort na aankomst achter te komen dat deze, één voor één, allemaal waar zijn. Ieren praten inderdaad met een accent (hoewel dit per regio verschilt), het percentage roodharigen is aanzienlijk hoger, op elke straathoek vind je een pub en met ‘mooi weer’ bedoelen ze voornamelijk ‘geen regen’.

De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt elf maal per jaar in een oplage van zesduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG, de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen.

Hoofdredactie: David Meulenbeld Rixt Riemersma hoofdredactie@studentenkrant.org

Eindredactie: David Meulenbeld Rixt Riemersma Ingrid Rieske

Vormgeving:

gastschrijver: hester van kammen vierdejaars internationale betrekkingen en internationale organisatie

I

Opvallend is dat met ‘de Ieren’ eigenlijk twee soorten mensen worden bedoeld: de gezellige vijfentwintigplusser die je met gemak onder de tafel drinkt en met wie je, als hij niet té dronken is, een aardig gesprekje kunt voeren. Daarnaast is er de Ierse student die wordt getypeerd door joggingpakken en plamuur en die tijdens het uitgaan rechtstreeks van de Geordie Shore-set lijkt te komen.

De universiteit heeft collegezalen zoals we die kennen in Groningen, maar ook lokalen die worden gevuld met de bekende stoel-en-schrijftablet (irritant voor linkshandigen zoals ik).

Met Dublin op 25 kilometer afstand, de vele historische gebouwen, monumenten en kenmerkende kliffen, lijkt Ierland soms net een openluchtmuseum. Dit in combinatie met de indrukwekkende geschiedenis -invasies van de Kelten, Vikingen en Engelsen- maakt de manier waarop historie en actualiteit in elkaar verwikkeld zijn een interessante ervaring en zeker de moeite waard om, als het niet voor studeren is, eens 30 euro aan een ticket uit te geven.

k volg mijn colleges aan de National University of Ireland Maynooth, een campus welke bestaat uit een zuidelijk en een noordelijk deel. Het zuidelijke deel is erg mooi en doet denken aan Zweinstein, terwijl het noordelijke deel wordt bevolkt door zeventienjarige studenten (ja op die leeftijd mag je hier studeren).

Uiteraard worden mijn colleges op het noordelijke deel gegeven en met zes vakken gedurende het hele semester is het alsof ik mijn middelbare school nooit heb verlaten.

Tijdens mijn eerste colleges verwachtte ik docenten in conservatieve kledij en studenten met een groot respect voor de docent, maar niets bleek minder waar. Op een uitzondering na

Fotografie:

Tobias Rutteman

Susanne Evers Toon Heesakkers David Meulenbeld Niels de Vries

Redactie:

Voorkant:

Laurens Verhoeff

Illustraties:

David Meulenbeld Jaap Boerema Michel van der Vaart Thomas Göbel Susanne Evers Ben Hard Toon Heesakkers Olivier Oost Anneloes Prins Ingrid Rieske Maaike Swan Tom Veenkamp Janneke Vos Lisanne Wieringa Wymer Praamstra (gast) Hester van Kammen (gast) Tom Wisseborn

zijn de docenten allemaal ‘lekker hip’ en studenten doen er niet moeilijk over hun telefoon tijdens colleges te beantwoorden. Los hiervan zijn Ieren erg vriendelijk en behulpzaam en oprecht geïnteresseerd in je verhalen.

Marte van der Wal David Meulenbeld

Drukwerk: Grafische Industrie de Marne

Bestuur: Ingrid Rieske Esmee van der Veen

Adres: Groninger Studentenkrant Sint Walburgstraat 22C 9712HX Groningen www.studentenkrant.org bestuur@studentenkrant.org

advertentie

4

Groninger Studentenkrant | April 2014

Studieloopbaanbegeleiding Hanze volgens studenten onzinvak Twee studiepunten voor zaklopen en koekhappen?

De Hanzehogeschool heeft studieloopbaanbegeleiding hoog in het vaandel staan, bij sommige opleidingen krijg je er zelfs 4 EC’s per jaar voor. In het eerste jaar zijn deze, naast het gewone bindend studie-advies, soms zelfs verplicht. Hiervoor moeten de studenten een aantal opdrachten maken en regelmatig gesprekken voeren met de studieloopbaanbegeleider. Deze SLB’er kan ook helpen bij persoonlijke, studiegerelateerde problemen. janneke vos illustratie: tobias rutteman

N

je, en verder hebben we af en toe een buddyles met iemand die al werkzaam is als Human Resource-adviseur ofzo, zodat we wat van de praktijk meekrijgen en dat is het. Ik vind dat ze in het eerste jaar wel wat meer begeleiding mogen bieden, vooral in het begin.’

Er heerst onder de Hanze studenten ook het gevoel dat hun SLB’er hen niet persoonlijk kent. Ingeroosterde SLB-uren worden vervangen door tien-minuten-gesprekjes waardoor je veel minder contacturen hebt. Anneloes Kuipers, eerstejaars student Human Resource Management, vertelt: ‘we hebben in blok één en twee een groepsbijeenkomst gehad en in blok twee een één-op-één gesprek-

Met persoonlijke problemen kunnen studenten bij hun SLB’er ook niet altijd terecht. Sommige studenten geven aan dat ze geen enkele opdracht hoeven te maken of gesprekken hoeven te voeren, maar dat alles gewoon afgetekend wordt met de boodschap: ‘als er iets is kan je mailen’. ‘De opdrachten zijn eigenlijk gewoon bullshit, hierdoor leer ik mijzelf niet kennen. Dit doe ik door in gesprek te gaan met mijn SLB’er en studiegenoten’, aldus Esther Ekhart, tweedejaars Logopedie. Het voelt voor hen alsof de SLB’er gewoon haar eigen lijstje met opdrachten afwerkt en niet geïnteresseerd is in de persoon die tegenover hem zit. Rob van der Wal, tweedejaars Sport Gezondheid en Management, vindt daarentegen dat een SLB’er wel zinvol is omdat het dwingt tot kritische zelfreflectie. Of het voor hem echt zoden aan de dijk zet laat hij in het midden: ‘de invulling van het vak zou misschien anders kunnen’.

avraag bij studenten leert dat zij SLB meer als verplicht vak zien dan dat ze er daadwerkelijk iets aan hebben.

Ook volgens Jan Roctus, eerstejaars student Human Resource Management, is het onzin: ‘Als je in de eerste periode op kamp gaat, krijg je gewoon twee punten voor zaklopen en koekhappen. SLB is het domste vak ooit verzonnen.’ Ze vinden dat de toegevoegde waarde ervan verdwijnt doordat de SLB’er zelf geen verstand lijkt te hebben van de opleiding. Als studenten met een hulpvraag naar hun SLB’er gaan, hebben ze vaak het gevoel dat ze van het kastje naar de muur gestuurd worden. ‘Het staat wel ergens op blackboard’ of ‘vraag maar aan een medestudent’ zijn veel gehoorde antwoorden. Studenten hebben daardoor het gevoel dat ze alles alsnog zelf mogen uitzoeken en oplossen.

Tina de Vries, SLB’er op de opleiding Voeding en Diëtetiek, is van mening dat de studenten hoewel ze het zich nu nog niet realiseren, later wel degelijk iets hebben aan SLB hebben. Vooral op het gebied van zelfreflectie. ‘Voor sommige studenten is het ook helemaal niet nodig, maar ik denk wel dat het heel zinvol is dat studenten iemand hebben waar ze terecht kunnen.’

Waarom er EC’s aan SLB verbonden zijn is haar ook niet helemaal duidelijk: ‘Wat de gedachte is achter de SLB EC’s weet ik niet, ik snap eigenlijk ook niet waar ze vandaan komen.’

Navraag bij Marike Lejeune, SLB-coördinator van de opleiding Voeding en Diëtetiek, leert dat het geven van EC’s puur is omdat je er tijd insteekt, ook al is dit voor de meeste studenten lang geen 28 uur per semester. Ook zij vindt het niet erg dat studenten het nut van dit studie-onderdeel niet in zien. ‘Sommige kwartjes vallen pas als studenten al aan het werk zijn, dat zal altijd zo blijven en is ook helemaal niet erg.’

Race of the Classics Een studentenzeilrace van Rotterdam naar Engeland Ze zijn net vertrokken als deze krant in de bakken ligt: de deelnemers aan de Race of the Classics 2014. Een zeilrace van -als het weer meezit- Rotterdam naar Engeland en weer terug. Aan het woord de deelnemers van het Groningse team dat zal meevaren op de Flying Dutchman. olivier oost foto: rotc.nl

I

n een week tijd moeten ze het stuk naar Engeland en terug afleggen. Zenuwachtig zijn ze nog niet echt, vertellen deelnemers Roos de Blecourt en Luuk van Dijk. ‘Het is best een gekke gedachte dat we volgende week al op zee zijn.’

Beide deelnemers hebben, zoals veel in hun team, al wel ervaring met zeilen, maar niet op zo’n groot schip als dit. De twee denken dan ook dat het zwaar zal worden. ‘Gewoon een uurtje op de bank gaan zitten zoals we dat nu wel kunnen doen als we even geen zin hebben om te studeren, dat zit er straks even niet in,’ vertelt Roos. ‘We zullen vast ook wel eens flink op elkaar staan te vloeken, omdat het allemaal niet loopt.’ Luuk: ‘Veel zal ook van het weer afhangen. Het kan gewoon de hele week regenen op de Noordzee.’

Met eten en slapen is het ook even behelpen, midden op de Noordzee. ‘En ‘s nachts moet er ook gezeild worden, natuurlijk´, vertelt Roos. ‘We hebben dan ook een rooster gemaakt en alles in shifts verdeeld.’ Het eten wordt door de ouders van de deelnemers gekookt en ingevroren. ‘Het is niet te doen om aan boord ook nog eens te aan koken en waarschijnlijk hebben we daar ook geen zin in.’

Met 24 deelnemers doet het Groninger Team RUG mee aan de zeilrace met klassieke schepen. ‘Het vinden van deelnemers voor het team was niet zo moeilijk’, vertelt Roos, die overigens ook in het bestuur van het team zit. ‘Veel gaat ook via-via. In oktober vorig jaar hadden we het wel ongeveer rond, denk ik.

Daarna zijn nog maar twee of drie mensen gewisseld.’ Best een prestatie, zeker als je bedenkt dat er nogal wat kosten gemoeid zijn met deelname aan de ‘Rees’. ‘Het inschrijfgeld alleen is al vijfhonderd euro, en daar komt nog van alles bij.

Zo moesten we ook reddingsvesten hebben. Van die speciale, voor op zee. Die hebben niet veel mensen in de kast liggen.’

Of ze kans maken om te winnen vinden Roos en Luuk moeilijk in te schatten. ‘Er zijn allerlei verschillende prijzen te verdelen. Voor iedere etappe, voor het algemeen klassement, maar bijvoorbeeld ook voor het team dat de meeste media-aandacht weet te genereren. Maar uiteindelijk gaat het er gewoon om om een mooie week te hebben!’

De Race of the Classics vindt plaats van 31 maart tot en met 6 april.

5

Groninger Studentenkrant | April 2014

Gemeenteraadsverkiezingen

Gastschrijver:

Wymer Praamstra

Allemaal netjes gestemd vorige maand?

Vast niet. Met 54% viel de opkomst nog best mee in de stad, maar onder studenten leken de verkiezingen niet echt te leven. Grote vraag is natuurlijk: wat nu?

Redacteur 3 voor 12

olivier oost

D

e PvdA mag even een tijdje op de blaren gaan zitten.

De sociaaldemocraten zijn voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog (!) niet meer de grootste partij in Groningen. De PvdA daalde van negen zetels in de raad naar zes. Een behoorlijke klap, maar de kans dat ze weer in het college komen is ondanks alles nog best groot. Met zes zetels is de PvdA immers gedeeld tweede, samen met de SP die ook zes zetels behaalde.

De grote winnaar is, hoe kan het ook anders, D66. Mede dankzij de studenten, want als we de peilingen mogen geloven stemt de helft van de Groninger studenten op D66. Een behoorlijk aantal, als je bedenkt dat de partij in totaal bijna twintigduizend stemmen kreeg in de stad. Dan is de steun van de tienduizenden studenten in Groningen meer dan welkom.

Gezien de relatief kleine verschillen tussen D66 en de PvdA zou het best wel eens kunnen dat deze twee partijen in ieder geval een coalitie gaan vormen. In totaal zijn er 39 raadszetels ver-

deeld in Groningen, dus dan zijn ze er nog niet. D66 en PvdA zouden samen kunnen gaan met de SP om zo op 21 zetels uit te komen - net genoeg voor een meerderheid.

Aan de andere kant van het spectrum ligt een samenwerking misschien iets minder voor de hand. Dan zou D66, als grote winnaar en als grootste partij, zich moeten wenden toe bijvoorbeeld de VVD. Dat zet echter weinig zoden aan de dijk aangezien de VVD slechts drie zetels heeft. Dan zouden er drie extra partijen bij moeten en dat wordt toch wat te gortig. Een soort Paars gaat ook (net) niet lukken aangezien D66, PvdA en VVD samen op 18 zetels uitkomen. Misschien dat Student en Stad de benodigde twee extra zetels kan leveren?

Met D66 als grootste partij krijgen de studenten wat ze willen.

Niet dat het helemaal aan studenten is te danken, want ook elders in het land won de partij fors. Nu maar afwachten wat de democraten met al die zetels gaan doen.

Foto: Jorne Visser

Internationale platendag Wat is het en welke plaat moet ik halen?

I Poland Calling?

Interactieve collegezalen minder nuttig dan gehoopt De beleidsgenieën van de RUG hebben een nieuwe put zonder bodem gevonden waarin ze de zakken met ons zuur geleende collegegeld kunnen leeggooien namelijk: ‘shared lecturing’. Dit videoconferentiesysteem moet ervoor zorgen dat men in Groningen interactieve colleges van over de hele wereld kan volgen. Zo kunnen wij studenten onze vlijmscherpe geest nog verder aanslijpen. Is dit systeem de investering waard? De Studentenkrant zoekt het uit. tom wisseborn foto: susanne evers De shared-lecturingtechnologie, die afgelopen zomer is aangebracht in een werkcollegezaal van het academiegebouw, is superdeluxe. Er hangen vier schermen, twee camera’s en er is een uitgebreid bedieningsinterface. Zowel de studenten als de leraar hebben een camera op zich gericht en beide zien twee schermen. Hierdoor ziet de leraar zijn eigen klas voor zich en op de schermen achterin het lokaal de studenten in, bijvoorbeeld, Japan. Wanneer ze in Japan lesgeven zien de studenten in Groningen op de schermen voor zich een Aziatische docent college geven. Op het uitgebreide bedieningsinterface kan de docent de instellingen op de schermen gemakkelijk wijzigen. Je kan nog net niet naar de maan vliegen met deze state-of-the-art technologie.

Sake Jager, hoofd ICT en Onderwijs Letteren, legt uit waarom het systeem is aangelegd. ‘Er zijn verschillende gemeenschappelijke programma’s in Nederland en buitenland

waarin opleidingen samenwerken’. Er zijn partnerschappen zijn met onder andere Bilbao, Krakau en ja, zelfs met Osaka.

Dit zijn natuurlijk niet heel veel steden maar het plan is groter.

‘Wij denken ook dat er veel vraag naar is’ zegt Jager. Waar deze vraag vandaan komt? ‘De vraag komt uit de opleidingen zelf.

Als de voorziening er is, zal ook de vraag worden versterkt’, cirkelredeneert Jager.

Dit hele plan klinkt natuurlijk fantastisch, maar er zitten nogal wat haken en ogen aan. Ten eerste de prijs. Het ombouwen van het klaslokaaltje in het Harmoniecomplex kost zo’n 30.000 euro. Voor vier TV-schermen, twee camera’s en een bedieningspaneel. Een gemiddelde student kan hier twee jaar als een koning van leven, maar voor de RUG is het een druppel op de gloeiende plaat. ‘Het is geen dramatisch hoog bedrag’ vindt Jager.

Deze uitspraak is te begrijpen wanneer de investering zichzelf terugbetaald. Helaas wordt de shared-lecture-apparatuur amper gebruikt. ‘Het komende collegejaar wordt het systeem zo’n drie á vier keer gebruikt’ zegt Jager. Een probleem is dat er maar een paar universiteiten in de wereld zijn die van een dergelijk systeem zijn voorzien. ‘Het is lastiger. Er moet op twee locaties een uitgerust lokaal vrij zijn’ vertelt Henk-Jan Kooke, coördinator van de AudioVisueleDienst.

Dit is problematisch, gezien weinig andere universiteiten zo goed zijn uitgerust als de RUG. Bovendien zal het lastig blijken een passend rooster te maken, zelfs als je weg laat dat het in Osaka negen uur later is.

‘Als je met Krakau deze technologie gebruikt, schort het eraan’ legt Kooke uit. ‘Zij hebben maar één scherm. Daar heeft de universiteit er niet zoveel voor over als hier. Hierdoor kunnen zich technische problemen voordoen.’ Kortom, de RUG loopt voor, maar het systeem van anderen is zo goed als de zwakste schakel. Het is de vraag of het de investering zich nu al terugbetaald: met twee webcams en een TV-scherm kan je voorlopig vrijwel hetzelfde systeem opzetten.

n 2007 kwamen behoorlijk wat eigenaren en medewerkers van onafhankelijke platenzaken in Amerika bij elkaar om gezellig over vergrijzde LP’tjes en onontdekte pareltjes te praten. Ik stel me zo voor dat terloops internationale secetaressedag, dikke-truiendag en de wereld-naakt-tuinierendag ter sprake kwamen. En voila, het lumineuze idee om ook de muziekindustrie, met name de onafhankelijke zaakjes, in dit circus te betrekken was geboren. Record Store Day, altijd op de derde zaterdag van april, is sindsdien -met name voor de muzieknerds onder ons- een dag om een klein latje van in de broek te krijgen. Re-releases van moeilijk te vinden klassiekers, speciale edities van singles van bands uit de tijd van je opa, maar ook nieuw werk van moeilijk hippe artiesten zijn dan ineens bij je lokale platenboer te koop.

Met name de wat kleinere platenzaakjes, op alle continenten behalve Antarctica, doen mee. In Groningen kom je dan al snel terecht bij de Elpee in de Oosterstraat en Jongens van Hemmes en Magic Buzz in de Steentilstraat. Bij de eerste kun je met name voor het betere rag-en rockwerk terecht. De tweede heeft een wat breder inventaris, met ook goede dance en hiphop in de schappen. Bij de derde vind je voornamelijk een breed assortiment vinyl. Ook de, voor Nederlandse begrippen, grote keten Plato doet mee. Ik hoef hopelijk niet uit te leggen wat daar allemaal te krijgen is, want als je daar nog nooit bent geweest hoef je dit artikel ook niet te lezen.

Allemaal leuk en aardig, maar wat kan ik dan kopen? Nou, naast uiteraard de standaard collectie van je platenzaak naar keuze, zijn er meer dan 500 speciale Records Store Day releases. Om het even overzichtelijk te maken heb ik een paar stereotypes gekozen met daarachter de platen die zij zouden willen kopen. Identificeer jezelf met eentje en je weet wat je moet halen.

- De Vera-ganger: re-release op LP van zeldzame albums van Nirvana en Joy Division, speciale RSD-singles van Black Lips, Parquet Courts en Tame Impala.

- De doorsnee student: speciale doorzichtige Bonobo single, zomerse single van Sticks en A.R.T., nieuw werk van Disclosure en Kings of Leon, re-release eerste Outkast album - Je vader: David Bowie re-release, Frank Zappa plaat, Bob Dylan verzamelde werken deel 10000, EP’tjes van The Rolling Stones.

- Je broer(tje) die is blijven hangen in de periode 15/16 jaar: Green Day EP, drie re-releases van Bad Religion, The Darkness en Jay-Z met Linkin Park.

-

Je zusje: One Direction singeltje.

Daarnaast krijg je bij alle aankopen de debuutsingle van Nederlands punkbandje Afterpartees cadeau.

In de huidige download- en streamcultuur hebben de platenzaakjes het logischerwijs steeds lastiger om hun figuurlijke hoofd boven het figuurlijke water te houden. 19 april is een dag als geen ander om jezelf blij te maken met unieke releases en de platenboer om de hoek een paar centen te laten verdienen zodat je er ook volgend jaar nog terecht kunt.

6

Groninger Studentenkrant | April 2014

Noisia Niet weg te krijgen uit Groningen In de drum-and-bass-scene weten de jongens van het Groningse trio Noisia, bestaande uit Nik Roos, Martijn Sonderen en Thijs de Vlieger, al meer dan tien jaar hun brood te verdienen met hun passie voor muziek. Hoewel je van een act van dit formaat verwacht dat ze in New York of Berlijn zitten, zijn deze wereldberoemde jongens niet weg te slaan uit Groningen. In april organiseren ze Noisia Invites in de Oosterpoort, maar eerst mochten we een kijkje komen nemen in hun studio op een grijs industrieterrein aan de rand van de stad. toon heesakkers & tom wisseborn foto: toon heesakkers

B

ij binnenkomst is de wekelijkse vergadering van Noisia net voorbij. De manager, roadmanager, marketingmedewerker en stagiaires verlaten de studentikoze keuken.

Voor de komende tijd staat onder andere St. Petersburg, Londen, Barcelona en Pinkpop op hun agenda. In de afgelopen jaren hebben de drie van Noisia flink aan de weg getimmerd met hun platenlabels, soundtracks voor games zoals Devil May Cry 5 en het produceren voor grote namen zoals Korn en onze lokale held Kraantje Pappie. Toch zijn de mannen lekker gewoon gebleven.

Na een verhandeling van Thijs over waarom ketchup al dan niet in de koelkast mag, Nik zijn dampende bordje stamppot uit de magnetron heeft gehaald en Martijn zijn bandgenoten heeft ingelicht over de dood van Mick Jagger’s vriendin kunnen we beginnen met een zeer vermakelijk gesprek.

Drie jaar geleden sprak de Studentenkrant voor het laatst met Noisia. In de tussentijd is er veel veranderd. ‘Drie jaar geleden waren we op zoek naar een studio’ zegt Martijn. Nu hebben ze elk een persoonlijke studio. Gewicht: 65 ton. ‘Ik was in Berlijn in een museum, daar hadden ze van die grote ijzeren stoomlocomotieven. Die zijn dus lichter dan onze studio’s.’ Deze superdeluxe units staan in een kale, betonnen loods die wel een likje verf kan gebruiken.

Door deze investering blijven de wereldsterren de komende tijd nog wel in Groningen, hoewel het buitenland lonkt. Nik geeft aan dat hij tijdens zijn bezoek aan Berlijn daar ook wel zijn studio had gewild. Thijs beaamt dit: ‘Ik zou wel naar Berlijn gaan, ik vind het echt een fantastische stad’. Martijn is wat sceptischer. Omdat ze alle drie al boven de dertig zijn en een vaste relatie hebben, zijn ze toch wat minder flexibel geworden.

Dat de gasten, die als ‘introverte jongens achterin de klas begonnen met het luisteren naar drum and bass’, ouder zijn geworden, verandert ook hun werkwijze. ‘De liefde voor muziek is grotendeels hetzelfde gebleven, maar onze houding daarin moest professionaliseren.’ Vroeger maakten ze muziek puur voor de lol. Doordat ze zo bekend zijn geworden is dat wel iets veranderd. ‘Het is wel echt werk geworden. We hebben allemaal opdrachten. Er zijn bedrijven die erop rekenen dat we iets afmaken’, legt Martijn uit. Nik denkt er hetzelfde over. ‘Je moet kunnen rekenen op elkaar. Er is veel meer regelmaat en daar moet je dus een beetje naar handelen.’ Nik laat weten dat je niet hoeft te denken dat de drie van Noisia in het weekend op de bank zitten met hun vriendin, wijntje en kat. ‘Als je elk weekend jezelf de vernieling in aan het zuipen bent, dan drink je nog best wel veel.’

Bij het maken van het nummer hebben we gewoon heel veel geblowd en toen heel vaak één woord gezegd.

jammer dat ik zoveel hersencellen eraan kwijt ben, maar aan de andere kant was het fucking fantastisch en zou ik het heel graag weer willen doen’, vertelt Nik. Martijn: ’We hebben heel veel geblowd. Echt veel.’ En dat is maar goed ook: zonder deze excessen was het hitje Butje, het nummer dat nergens over gaat en niet weg te denken is uit de Groningse GK’s, nooit geboren. Het verhaal achter deze track is bijna net zo mooi als de teksten zelf: ’Bij het maken van het nummer hebben we gewoon heel veel geblowd en toen heel vaak één woord gezegd’, aldus Nik. Een beetje laf ouwehoeren doen de gasten nog steeds. Voor elkaars dertigste verjaardag hebben ze in de stijl van de Huilende Rappers (hun pseudoniem waaronder ze Butje hebben uitgebracht) raps opgenomen.

De afgelopen tijd zijn de jongens veel bezig geweest met projecten voor andere artiesten en voor games. ‘We hebben ons nu te lang niet gefocust op Noisia.’ De komende tijd is Noisia weer van plan te gaan vlammen, experimenten met de bizarste beats en alle grote wereldsteden op hun kop te zetten. De sound van Noisia was in het begin vrij impopulair. Ook nu ze een gevestigde naam zijn, snappen ze nog steeds niet goed waarom hun muziek zo waanzinnig populair is. ‘Het is best wel raar. We zijn op een flyer de grotere naam dan iemand anders, maar we kunnen dezelfde pokkeherrie draaien. En dan vinden mensen het bij ons wel tof en bij die ander ook wel, maar niet zó ontzettend tof.’ Ondanks al hun succes hebben ze absoluut geen pretenties gekregen. Thijs heeft dezelfde oude VW Polo als drie jaar geleden, Nik rijdt wel een mooie BMW en Martijn heeft laatst zijn eerste auto gekocht; een Ford Focus.

Ook zeggen ze niet rijk te worden van hun werk. ‘We verdienen persoonlijk niet zoveel, al ons geld zit in het bedrijf.’

Het gaat deze gasten dus duidelijk om de muziek, de rest is een bijzaak. Deze passie is te beluisteren op 24 april in de Oosterpoort bij Noisia Invites, waarvoor ze een vijftal acts van over de hele wereld naar Groningen hebben gehaald. Het is in deze chille setting moeilijk voor te stellen dat deze jongens de Oosterpoort helemaal gek gaan maken met hun beats, maar na het beluisteren van een van hun mixjes hebben wij er in ieder geval al zin in.

Al is het maar om de lui waarmee we een potje pingpong hebben gespeeld in actie te zien.

De tijd van naar de klote gaan is dus niet helemaal voorbij, maar ze gaan niet meer zo diep als vroeger. Ze kijken terug op hun jongere jaren alsof het een ander leven is. ‘Aan de ene kant vind ik het

Bodemsport Open Nationaal Studentenkampioenschap Curling 2014 18 maart ging in IJshal Leeuwarden het jaarlijkse Open Nationaal Studentenkampioenschap Curling van start. Dit toernooi vormde een mooie kennismaking tussen student en een ietwat onderbelichte ijssport. In de vijfde editie van het ONSC namen twintig teams van vijf het tegen elkaar op. De Studentenkrant volgde de deelname van een groepje studenten uit Groningen, Team Andrélon Perfecte Curl, die voor het eerst meededen aan dit bijzondere toernooi. tekst & foto: david meulenbeld

B

ij aankomst begeven enkele deelnemers zich al op glad ijs om de vijf langgerekte banen even goed te inspecteren. Elk team maakt gebruik van vier stenen van twintig kilo, enkele bezems om de wrijving van de steen op het ijs te verminderen en draagt een soort rubberen zool om de afzet gemakkelijker te maken. Een DJ draait alvast de beste hits van Slam FM op repeat en bemand ook de rookworst/Jägermeister bar. Het toernooi is er klaar voor, nu de studenten nog.

Na wat uitleg en oefening, een gratis snertbuffet en een koude pils om de zenuwen te bedaren gaat de eerste ronde van het toernooi van start. Hier blijkt voor een aantal deelnemers dat met gympen op het ijs blijven staan al moeilijk genoeg is, laat staan dat er kan worden gescoord. Ook Team Andrélon Perfecte Curl onderschat in eerste instantie de gladheid van de ijsbaan. Ze zijn dermate enthousiast dat de meeste stenen in de eerste ronde met hoge snelheid recht door het zogeheten ‘huis’ vliegen, de bullseye aan het einde van de baan. De tegenstander, Stenden Aventika, weet wel wat stenen tot stilstand te brengen in het ‘huis’ en pakt zo de eerste overwinning.

De eerste intense fysieke inspanning wordt beloond met een biertje en shotje Jäger, om vervolgens gretig en verwarmd ronde twee aan te gaan. De heren van Perfecte Curl weten zichzelf te herpakken en krijgen het voor elkaar in ronde twee de tegenstander, toepasselijk ‘4 Zwakzinnigen en een Hamlap’ genaamd, met één hele punt te vernederen.

Wat volgt is voor niemand geheel duidelijk maar komt neer op een soort shootout die het eindklassement zal bepalen.

Ieder team krijgt nog een poging om punten te scoren, wat de laatst genoemde teams helaas niet lukt. Een titanenstrijd om de dertiende plek vergt de uiterste concentratie van de heren van Perfecte Curl, maar de al gespeelde wedstrijden gaat ze toch in de koude kleren zitten. Een verlies, een veertiende plek en geen trofee om mee naar huis te nemen. Toch staan ze hoogstwaarschijnlijk volgend jaar weer op het Leeuwardse ijs voor deel zes van het ONSC in de hoop meer beslagen ten ijs te komen.

7

Groninger Studentenkrant | April 2014

Jong en oud op de paardentram Verenigingsleden dagje uit met ouderen Op 6 maart is het dan eindelijk zo ver. De dag waar een deel van bejaard Groningen al het hele jaar naar uitkijkt: sjoelen, kaartspellen, Rummikub, een heuse paardentram en dat alles met studenten. Alles is uit de kast getrokken voor de ouderen in verzorging van verzorgingstehuis Ebbingepoort. In samenwerking met de Rode Kruis Studentendesk organiseert Contractus deze dag om studenten en bejaarden wat dichter bij elkaar te brengen. Ook wij mogen mee op de paardentram. jaap boerema foto: niels de vries

C

ontractus, het overkoepelende orgaan van zeven studentenverenigingen in de stad, heeft als doel de belangen van studenten van de aangesloten verenigingen te behartigen.

Terwijl oud en jong zich op de achtergrond luidruchtig vermaken, vertelt de voorzitter van Contractus, Hilde Geertsema, enthousiast over deze dag. ‘Vandaag zijn we echt gericht op de verzorgingstehuizen in Groningen die we vorig jaar ook al hebben bezocht.

Ieder jaar trekken we er een middag op uit om met deze oudere mensen op stap te gaan of spelletjes te spelen. We laten ze kennis maken met nieuwe spelletjes als de ‘Wii’, maar spelen ook oudere spellen zoals bijvoorbeeld Bingo. In verschillende verzorgingstehuizen verspreid over Groningen doen afgevaardigden van zowel Contractus, de Rode Kruis Studentendesk, als ook leden van de verschillende studentenverenigingen hun uiterste best om de oudjes hun dag van het jaar te geven. Jasmijn Eerenberg, penningmeester van de Rode Kruis Studentendesk en student Psychologie, organiseert het hele jaar door activiteiten voor studenten om hen in aanraking te laten komen met vrijwilligerswerk. ‘We doen dit met leuke activiteiten als bowlen, een voetbaltoernooi met kinderen en nu dit. Hiermee willen we studenten enthousiast maken om vrijwilligerswerk te gaan doen. We hebben verschillende doelgroepen: kinderen met een lichte beperking, mensen van onze leeftijd

die door bijvoorbeeld een ongeluk in een rolstoel zijn gekomen en dingen zoals vandaag met ouderen’, aldus Eerenberg.

Vlak voor het vertrek in de paardentram is de spanning en sensatie van de gezichten af te lezen. ‘Wij gaan wel een kroegentocht doen, dus het kan wat later worden dan vier uur’, lallen twee oude dames. Terwijl de mannen van de paardentram hun kar buiten klaarmaken, wordt de groep in tweeën verdeeld. Lurkend aan een kopje koffie of thee wacht de tweede groep in spanning af. De goedgebekte mevrouw Huiting benadrukt nog maar eens het belang van zulke dagen voor de ouderen: ‘Je moet het zo maar bekijken: elke dag is voor ons, als het leuk is en we zijn een beetje goed, hartstikke fijn. Maar we hebben ook wel dagen dat we niet goed zijn. Wij plukken de dag, altijd.’

Iets na half drie was het dan eindelijk zo ver voor de tweede groep.

De eerste groep komt duidelijk tevreden en zeer uitgelaten terug.

Eén voor één wordt een nieuwe licthting oude dames en heren de paardentram in geholpen. Via de Nieuwe en Oude Ebbingestraat, de Grote Markt, Zuiderdiep en de Westerhaven zo weer terug naar de thuisbasis. Een goed uur lachen de oudjes, zwaaien zij naar voorbijgangers en vermaken ze zich zichtbaar. Hobbelend over

Grachtwater of hipsterkoffie

de klinkers van het Groningse centrum voeren jong en oud gesprekken over van alles en nog wat. Naderhand heeft de 78-jarige mevrouw Huiting maar één woord voor deze dag: ‘grandioos’. ‘Als je eens wist hoe wij genoten hebben, grandioos, echt het was ongelofelijk.’ Voor veel ouderen was dit één van de weinige keren in het jaar dat zij nog in het centrum van Groningen komen. ‘Nee, dat kan ik niet meer aflopen. Ik heb COPD, suikerziekte en mijn nieren doen het ook al niet meer goed. Zo’n dagje uit is voor elke oudere mooi, want daar geniet je van.’ Op de vraag of ze niet vaker zulke dagjes uit wil, zegt iemand op de achtergrond dat ze elke dag wel met zo’n paardentram weg wil. Voor mevrouw Huiting is deze dag extra bijzonder omdat ze vorig jaar in het ziekenhuis lag. Ze lacht als ze terugdenkt aan de rit. ‘Ik heb het nu meegemaakt en ik weet hoe het is en het is grandioos, wat hebben wij gelachen. Volgend jaar weer hè, en dan gaan we de kroegen tellen.’ Als conclusie vertelt ze eigenlijk precies wat het doel van deze dag is geweest, namelijk oud en jong samenbrengen. ‘Natuurlijk is het met de studenten leuk! Studenten en ouderen kunnen best samen, dat is echt waar.

Voor mijn gevoel hebben studenten eerbied voor ouderen en dat kon je ook merken. Ik hou wel van een geintje, dat had jij al wel door, en dan is het gewoon heel gezellig met z’n allen.’

Er zitten grote prijsverschillen in het aanbod van koffie op de RUG. Waar komt dit prijsverschil vandaan? lisanne wieringa foto: david meulenbeld

O Waar komt het prijsverschil in koffie op de RUG vandaan?

p locaties van de RUG heb je drie verschillende soorten koffie: koffie uit de Douwe Egberts automaten, koffie uit iets minder crappy automaten en koffie bij koffiecorners.

Voor een kop koffie uit de Douwe Egberts automaten met paslezers betaal je € 0,40. Voor koffie uit de automaten in de kantines van bijvoorbeeld het Universiteitbibliotheek en het Academiegebouw, die je nog steeds bij de kassa moet afrekenen, moet je € 1 betalen. Bij de relatief recentelijk geopende koffiecorners zoals in de Faculteit Letteren en in het Academiegebouw kost een gewone kop koffie € 1,30 en een cappuccino € 1,50.

Het prijsverschil tussen deze koffiecorners en de automaten zit hem in het feit dat de koffiecorners zijn bemand met personeel dat een barista training heeft gevolgd en omdat de koffiecorners verse koffie schenken en pistonmachines (dat grote glanzende espressoapparaat) gebruiken. Je betaalt dus basically € 0,30 meer zodat iemand een hipstervormpje in het schuim van je koffie kan tekenen.

De koffie is weliswaar duurder dan de koffie uit de automaten, maar deze corners bieden wel een extra stimulans in de vorm van een stempelkaart, zegt Jaap Rademakers, coördinator Quality & Hospitality Services van het Facilitair Bedrijf van de RUG. Bij een volle stempelkaart kan de klant een gratis kop koffie naar keuze kiezen.

Een stempel krijg je bij iedere warme drank die je bestelt. Ook bij koffie in de UB, die je gewoon aan de kassa kunt afrekenen, krijg je een stempel. De economen onder ons hebben al opgemerkt dat je in de UB dus voor minder geld een volle kaart hebt maar de gratis koffie wel kunt halen bij een koffie corner. Financieel voordeeltje.

Er is aanbod zat dus zou je zeggen. Niet volgens de universiteit, die wil ondanks alle bezuinigingen misschien een Starbucks neerpleuren op de begane grond van de UB. Dit zou gebeuren tijdens de verbouwing in september 2014, al is dit nog onzeker. Of hier wel behoefte aan is wordt niet echt rekening mee gehouden.

Goede koffie is essentieel voor excellente studieresultaten en de kwaliteit zou dan ook constant moeten zijn. Wij pleiten voor goede, betaalbare koffie voor iedereen. Ze zouden op zijn minst een niet nader te noemen faculteit een eigen kantine kunnen geven, want daar zet de conciërge die voor dit stuk niet wilde reageren nu maar zelf iedere dag twee kannetjes koffie, met een bakje ernaast waar mensen hun kleingeld in kunnen doen.

8

Groninger Studentenkrant | April 2014

Afscheid van het oude Vindicat pand Een kijkje in de oude sociÍteit van Groningen’s meest beruchte studentenvereniging.

Groninger Studentenkrant | April 2014

Groningen’s grootste studentenvereniging Vindicat is verhuisd.

Halverwege april gaat het oude pand tegen de vlakte. We maakten van de gelegenheid gebruik om in een fotoreportage vast te leggen wat er achter de normaliter gesloten deuren van dit oude pand te vinden is. Tijdens een rondleiding spraken we met Senatus Rector Marc Boom en Senatus Abactis/Prorector Vivian Mohr. lisanne wieringa foto: david meulenbeld

B

ij binnenkomst in het trappenhuis aan de zijkant van het oude pand van Vindicat komt de typerende Vindicatlucht ons al tegemoet. De vervallenheid van het gebouw straalt van alles af.

‘Er zijn al ongeveer tien jaar geen diepte-investeringen meer gedaan in dit gebouw, behalve in de veiligheid’, zegt Vivian. ‘Als je hier nu rondloopt, dan denk je: dit kan bijna niet meer.’ We worden ontvangen in een van de grotere eetzalen in het gebouw en vervolgens worden we door het gebouw rondgeleid.

In het ontwerp voor het nieuwe Mutua Fides is zoveel mogelijk rekening gehouden met de wensen en eisen van de vereniging. Het bestuur vertelt dat de architecten met het ontwerp zo dicht mogelijk bij het oude gebouw zijn gebleven. ‘Het nieuwe gebouw moet zoveel mogelijk de sfeer van het oude gebouw uitademen’, vertelt Marc. Een aantal ruimten in het nieuwe gebouw zien er hetzelfde uit als in het oude gebouw. Er is echter wel rekening gehouden met groei van de vereniging. In het nieuwe pand is er meer ruimte gekomen voor besturen van subverenigingen van Vindicat, zoals tennisvereniging GSTC, die zich eerst in donkere hokken onderin het oude pand bevonden (foto 1 en 2).

Aan de achterkant van het gebouw bevindt zich het zakelijke gedeelte van Vindicat. Kelvin Kasto (Foto 3, links) werkt nu 3,5 jaar voor Vindicat, waar Martin Ridderbos (Foto 3, rechts) al twaalf jaar een trouwe medewerker is. Vivian vertelt dat een aantal van de financieel en administratief medewerkers hier zelfs al twintig jaar of langer werkt. ‘Zij geven deze vereniging continuïteit mee. Het is heel fijn dat wij ze dingen kunnen vragen over bijvoorbeeld hoe bepaalde dingen de voorgaande jaren werden gedaan.’ Marc zegt erg blij te zijn met de indeling van het nieuwe gebouw wanneer het gaat om het scheiden van de vereniging van het financiële bedrijf van Vindicat. ‘Eindelijk hoeven we niet meer door dat smerige trappenhuis binnen te komen en kunnen we gasten in een nette ruimte ontvangen.’

De rondleiding brengt ons op de eerste verdieping bij een kleinere eetzaal, waar met graffiti allerlei teksten op de muren en het plafond zijn geschreven (foto 4). Een dubieuze vlek siert een ingelijste

9

afbeelding. Lege containers staan klaar voor de grote verhuizing. Ik vraag of de leden straks in het nieuwe pand op een andere manier met het gebouw moeten omspringen. Marc: ‘ja, het is lastig. Wij verwachten wel van onze leden dat ze zich gewoon normaal gedragen. We vragen ze wel om op een andere manier met het gebouw om te gaan, maar het blijft wel een studentenvereniging. Er kunnen dingen binnen een studentenvereniging die ergens anders niet zouden kunnen, dus dat willen we niet stoppen. Het moet alleen niet langer ten koste gaan van de kwaliteit van het gebouw.’

Bij de verschillende eetzalen horen natuurlijk keukens. In de keukens werken professionele koks die maaltijden bereiden variërend van simpele AVG’tjes tot oesters en kreeft (foto 5). Tijdens grote diners wordt er tot voor wel 600 man gekookt.

Tijdens zo’n verhuizing moet er zestig jaar aan geschiedenis worden ingepakt. Af en toe komen er dan bijzondere voorwerpen naar boven. Bijvoorbeeld in de leeszaal, volgens Marc een ‘intellectuele schat waar wij ons niet bewust van waren.’ Talloze oude boeken (foto 6) komen naar boven. Vivian vertelt dat de leeszaal vroeger echt diende als bibliotheek en dat ze die functie weer willen herstellen in het nieuwe gebouw. Het moet weer een bibliotheek worden waar leden kunnen studeren.

We dalen vervolgens af naar de kelder waar de biertanks staan, die gezamenlijk een schappelijke voorraad van zo’n 14.000 liter bier huisvesten (foto 7). We vragen hoeveel liter bier er per jaar daadwerkelijk wordt geschonken op de sociëteit. Marc zegt het niet te weten. Wel heeft het bestuur al een plan wat er met het laatste biertje moet gebeuren. Marc: ‘Het laatste biertje komt in een plexiglazen constructie met ledlampjes eronder en wordt vacuüm gezogen zodat het goed blijft. Vervolgens gaat het een rondje maken door de stad langs alle kroegen. Bij de Drie Gezusters, het Vaatje, overal gaat hij een week achter de bar staan en komt dan uiteindelijk op 21 juni weer in het nieuwe gebouw te staan.

En zo komt het laatste biertje van het zevende Mutua Fides weer terug in het achtste Mutua Fides.’

Iemand die ook al jaren onderdeel van het meubilair is, is klusjesman Harry Poelma (foto 8). Alle leden van Vindicat kennen Harry en groeten hem enthousiast als hij aanwezig is. Hij houdt zich al vijftien jaar bezig met allerlei technische klusjes zoals het repareren van meubels en kroonluchters, maar is ook verantwoordelijk minder leuke klussen zoals het ontstoppen van het riool wanneer het weer eens overstroomt. Toch is hij nog steeds enthousiast: ‘Ik ga hier nooit meer weg, ik heb de allerleukste baan’, aldus Harry.

Aan het einde van de rondleiding hebben we geleerd dat Vindicat een vereniging is waar de oud-leden en personeelsleden ook nog lang blijven hangen, ondanks de hoge circulatie van nieuwe leden, commissies en besturen. Het is interessant om door de oude sociëteit te lopen en een kijkje te nemen in alle zaaltjes, keukens, kelders, trappenhuizen en barren. Uit alles blijkt echter dat het gebouw haar beste tijd heeft gehad en dat het tijd is voor Vindicat om elders verder te gaan.

10

Groninger Studentenkrant | April 2014

Op bezoek bij bordeel de Woeste Hoeve

Het is donderdagmiddag. Na een intensieve fietstocht rijden we de oprijlaan van de Woeste Hoeve op, een bordeel aan de snelweg richting Groningen. Na jaren langs de nightclub gereden te hebben, zijn we zo nieuwsgierig geworden dat we aan eigenaar Kees van den Top hebben gevraagd of we eens een keer langs mogen komen. En dat mag. Benieuwd naar wat we aan zullen treffen, bellen we vol opwinding aan. anneloes prins foto: niels de vries

A

ngela, bardame en prostituee, doet de deur open en een vrolijk kwispelende hond genaamd Butt springt ons enthousiast tegemoet. ‘Als ik nog een hond neem, noem ik ‘m Plug,’ aldus eigenaar Kees. Hij is tien jaar geleden in dit werk gerold via een simpele advertentie in de krant en heeft inmiddels drie bordelen, een parenclub en een massagesalon. ‘Bij mij loopt altijd alles uit de hand. Ik had ook ineens tachtig paarden, terwijl ik alleen maar een veulen voor m’n dochter wilde.’ Als ondernemer ziet hij de clubs als echte bedrijven. ‘De dames zijn in wezen zzp’ers, ze kunnen doen wat ze willen en werken wanneer ze willen. Bovendien is een bedrijf als deze minder conjunctuurgevoelig: eten, drinken en seks, dat blijft altijd.’

Nadat onze ogen zijn gewend aan de donkere ruimte bij de bar, kunnen we in de hoek een podium met paal onderscheiden. De ruimte is verlicht met rode lampjes en voorzien van karaokescherm. Op de achtergrond horen we Ed Sheeran liefdesliedjes ten gehore brengen. Over tegenstellingen gesproken. Terwijl wij er zijn, zijn er slechts twee dames aanwezig. Terwijl de één de bar opruimt en ons van drinken voorziet, zit de ander in de VIP-ruimte op een grote leren bank te Skypen en met Butt te spelen. ‘Van donderdagavond tot zaterdag is de grootste drukte, dan heb ik wel tien dames nodig.’ En wat verdienen die dames nou per maand?

Dat kan Kees helaas niet vertellen. Als je als student alleen in de avonduren wilt werken, kan je per maand in ieder geval een lekker bedragje op je rekening bijschrijven. Veel studentes heeft hij op het moment echter niet in dienst. ‘Ik heb wel dames gehad die zeiden dat ze studeerden, maar dat was bullshit, want ze waren zo dom als het achterwerk van een koe.’ Hij is trouwens wel op zoek naar studentes die in de boerderij willen werken, want ‘het is een leuke, gezellige, legale manier om geld te verdienen. Het verdient beter dan vakken vullen en je laat dan lekker jezelf en je zakken vullen’.

Het verdient beter dan vakken vullen en je laat dan lekker jezelf en je zakken vullen.

I Een pizza naar keuze voor €7 of sparerib-menu voor €7,50 (op=op).

Alleen geldig voor restaurant, niet voor afhaal, noch voor bezorging.

Na het gesprek mogen we van Kees rustig een kijkje nemen in de boerderij. De VIP-ruimte is voorzien van een enorme jacuzzi en megagroot bed en in alle kamers komt dezelfde aankleding terug: rode verlichting, dierenprintjes en spiegelwanden. En een noodknop. Is dat echt nodig? ‘We hebben eigenlijk nooit problemen met klanten en hebben ook geen uitsmijter nodig. Het enige incident dat ik me kan herinneren is toen een klant een asbak op de grond gooide, omdat hij de rekening te hoog vond.’ In elke kamer staat verder een bordje dat de kamers hygiënisch worden gereinigd volgens de regels van de GGD en geheel naar verwachting staan in elke kamer bakjes condooms, tissuedozen en grote flessen glijmiddel. Na op ons dooie gemakje alles uitgebreid bekeken te hebben, moeten we helaas terug naar Groningen. Maar niet voordat Kees onze fotograaf nog even op het hart drukt vooral nog een keer terug te komen zonder de vrouwelijke journalisten.

Hans vs. Johnny

anneloes prins foto: niels de vries

kortingsbon!

Kees is van mening dat tachtig tot negentig procent van de mannen vreemdgaat en denkt dat toch zo’n tachtig procent van de vrouwen biseksueel is. ‘Ik had altijd al een vermoeden, maar sinds ik een parenclub heb weet ik het zeker.’ In monogamie gelooft hij overigens ook niet meer. ‘Je kan niet de hele week biefstuk eten, je moet ook af en toe wat uit de muur trekken’, lacht Kees.

Kees, zelf strenggelovig opgevoed, vertelt over een werkbezoek dat de SGP en de Vreemdelingenpolitie aan de club brachten. De partijleden vroegen wat hij er nou van zou vinden als zijn dochter ook in

Op een mooie woensdagmiddag verzamelt de Studentenkrant zich bij pizzabakkerij Hans en Johnny voor de battle der pizzabakkers. Om uit te vinden wie van de twee eigenaars nou eigenlijk de beste pizza bakt, nemen ze het tegen elkaar op, onder toeziend oog van ons kritisch testpanel. Kleine verrassing vooraf: Hans heet eigenlijk Bart en Johnny heeft in zijn leven slechts tien pizza’s gebakken. Als dat maar goed komt.

De Hans en Johnny

een bordeel werkte. ‘Ik zei dat ik het niet zou aanmoedigen, maar als zij daar gelukkig van wordt, prima.’ Hij zegt ook dat zijn kinderen altijd achter hem staan. ‘Toen de club verbouwd was, zijn ze met de aanhang erbij hierheen gekomen en hebben we een soort familiedag gehouden.’

n augustus 2010 hebben Hans en Johnny een oude pizzeria in de Gelkingestraat overgenomen. Vers van de universiteit met een bachelor Bedrijfskunde op zak zijn ze de uitdaging van het opzetten van een eigen bedrijf aangegaan. In de tussentijd is er echter het een en ander veranderd: Johnny van Calfsbeek (26) is gebleven, maar Hans heeft plaatsgemaakt voor Bart Lüschen (22), die, na gestopt te zijn met zijn studie, in de zaak kwam werken en uiteindelijk is uitgegroeid tot de nieuwe Hans.

‘Hans’ en Johnny doen hun uiterste best om het panel te imponeren door een zo lekker mogelijke pizza Hawaii te bereiden. In een poep en een scheet is het deeg gerold, de pizza belegd en worden de twee meesterwerkjes al de oven in geschoven. Na een klein voedselgevecht tussen de pizzabakkers komen de twee pizza’s op tafel te staan, klaar om door het testpanel aan een kritische test onderworpen te worden. Van tevoren weet niemand welke pizza nou van ‘Hans’ en welke nou van Johnny is en worden de pizza’s liefkozend pizza één en pizza twee genoemd.

Om ons in verwarring te brengen komt Johnny ook nog eens aanzetten met pizza Hawaii nummertje drie, welke ook door hem

is ‘klaargemaakt’, maar vooral meedoet als extra tafelvulling en controlevariabele. Na een uitgebreide ham-kaasanalyse van pizza één en twee komt het panel al snel in tweestrijd over de gewenste grootte van de ham, welke per pizza aanzienlijk verschilt. ‘Groter is altijd beter,’ aldus een panellid. ‘Maar degene met de kleinere stukken vlees heeft meer inhoud,’ stelt een ander lid daar tegenover. Dit gaat nog een lastige test worden.

Niet alleen de grootte van het vlees, ook het hangen of rechtop blijven staan van de punten wordt een discussiepunt. Pizza één heeft de grotere plakken vlees en gaat niet hangen wanneer je ‘m vast pakt, in tegenstelling tot pizza nummer twee, die wordt omgedoopt tot ‘de hanger’. Na deze vluchtige analyse lijkt de uitslag al duidelijk te zijn, maar niets is minder waar. Het testpanel deelt zich op in twee kampen, die vurig de strijd met elkaar aangaan. ‘Ze moeten niet hangen, anders kan je ze niet goed in je mond stoppen,’ aldus kampje één. ‘Maar een goede hanger, daar kan je zo lekker aan slobberen,’ aldus kampje twee. Juist.

Nadat we uitgebreid aan de pizza’s gevoeld, geroken en gesabbeld hebben, komen we tot de volgende oordelen. Pizza één is knapperiger, heeft meer kaas, grotere stukken ham (maar niet per se meer ham) en ziet er mooier uit dan de andere pizza. Pizza twee, oftewel de hanger, is voller belegd qua ananas en hoeveelheid ham, heeft een lekkere rand, is smaakvoller, bevat lekker veel knoflook en is bovendien lekker sappig. ‘Dít is wat ik in m’n mond wil stoppen als ik een pizza bestel,’ aldus een pizza twee-fan van het eerste uur.

Tot slot nog even pizza drie, waarvan we vermoeden dat het een Albert Heijn pizza uit het vriesvak is. Deze is kleiner qua omvang, wordt snel koud en is qua smaak gewoonweg kut. Deze pizza staat niet in verhouding tot de andere twee.

Uiteindelijk is het panel verdeeld. Het is vijf tegen vijf en we moeten een manier vinden om tóch iemand tot winnaar te kronen.

Want een wedstrijd zonder winnaar, dat is als fietsen zonder zadel: louter ellende. Uiteindelijk is het panel het over twee dingen eens.

Als je een pizza bij Hans en Johnny bestelt, is ‘ie sowieso lekker.

Bovendien komen we tot de conclusie dat meer eten altijd beter is.

Daarom kennen we de hoofdprijs toe aan Johnny, bakker van pizza nummer één, die ons blij maakte met grotere stukken vlees. Oók hier is meer altijd beter.

11

Groninger Studentenkrant | April 2014

Studeeretiquette Hoe hoort het eigenlijk in de UB? Met een gehaaste ruk aan de draaideur wordt de onzeker ogende eerstejaars door haar voorganger in onze universiteitsbibliotheek gelanceerd. Ze kijkt beteuterd om haar heen en denkt ongetwijfeld: waar de fuck ben ik beland? toon heesakkers illustratie: tobias rutteman

H

oewel deze projectielen voor de wat ervarener UB-gebruikers een bron van broodnodig vermaak zijn, is onze halfslachtige houding tegenover de assertieve draaideurgebruiker zorgwekkend. Tenminste, als we etiquetteguru Amy Groskamp-ten Have in haar gedragsbijbel voor ‘de beschaafde mensch’ mogen geloven, want ‘waar de halfheid haar intrede doet door de achterdeur, daar vluchten de goede vormen aan de voorzijde de ramen uit!’ Deze waarschuwing uit 1940 is ons op de redactie niet in de koude kleren gaan zitten en zij rekent hier voor eens en voor altijd af met de ernstigste uitwassen van de ongemanierdheid van de gemiddelde UB-bezoeker.

Wees om te beginnen een gemanierde liftgebruiker. Dat wil zeggen dat je het ritje voor anderen niet onnodig ophoudt door met een enkeltje eerste verdieping de lift te veranderen in de stoptrein

naar Leeuwarden. Vermijd dit zeker als jouw corpulentie buitensporig veel ruimte inneemt en een stukje traplopen dus niet eens zo slecht voor je zou zijn.

Om ruimte te bieden aan deze nieuwe stroom traplopers, moet dat Skypen op de trap ook eens afgelopen zijn. Het aanzicht van het halfnaakte lichaam van dat, vaak Duitse, vriendje is nogal eetlustbedervend voor onschuldige voorbijgangers zonder verliefdheidshormonen.

De UB is sowieso geen plaats voor romantiek. Kijk er naar! Beton en systeemplafond zijn nooit romantisch. Nooit. Dus verliefde stelletjes: get a room! En dan bedoelen wij geen studiekabinet.

Ook het openhouden van deuren is geen romantische geste, noch blijk van een droomcarrière als portier. Het vergemakkelijken van de doorgang voor anderen heeft grenzen. Dus, op een bepaald moment moet de deur van hand wisselen. Zo niet, dan is een bedankje en een fooi op zijn plaats.

De transformatie van kantine naar vuilnisbelt die iedere avond op de vierde verdieping plaatsvindt, is het meest in het oog springende voorbeeld van het collectief gebrek aan manieren. Niemand van ons ziet de vuilstort als ideale werkplaats.

Koffie en de meeste andere vloeibare versnaperingen kun je trouwens prima nuttigen in de studiezalen. Vast eten is stukken problematischer, maar daar is een leidraad voor. Minimaliseer de drie G’s (geur, geluid en gekauw) en dan zit je al snel goed.

Stubieren in Europa

Natuurlijk is de kantine dé plaats om wat stoom af te blazen tijdens een dagje geestdodend staren naar dat statistiekboek. Maar met dat verhaal over de kokendhete vrijpartij met die KC’er met een chille pik wil niet iedereen geconfronteerd worden. Zeker niet op de vroege ochtend en zeker niet terwijl JC Treuzel de weg naar de koffieautomaten verspert.

Het blokkeren van ingangen is over het algemeen hinderlijk en onbeschaafd. In het geval van draaideuren is het zelfs levensgevaarlijk. Geef de persoon die met 1400 toeren uit de draaideur slingert dus de ruimte. Soms is het zelfs nodig om slachtofferhulp te verlenen. En welgemanierd mens doet dat ook.

Dat je als lezer het tot het einde van het artikel hebt gehaald, zonder de krant beledigd weg te smijten, getuigt al van goede manieren.

Props voor jou en we willen met je verder. Zet jezelf in voor een leefbare UB en breng waar nodig je medestudenten wat mores bij.

Zoals Groskamp-ten Have zegt: ‘het hebben van goede manieren is veeleer een kwestie van zijn dan van doen.’ Maak goede manieren tot een deel van jezelf en je komt ongetwijfeld met toevoegingen aan deze alles behalve uitputtende lijst. Ontpop je tot baken van mores in deze duistere tijden van verloedering en bied zeker steun aan hen die het nodig hebben. Desnoods via Whatsapp, Facebook, Snapchat of net wat voor jou de shit is. Als je maar dat irritante toetsenbordtikje op je smartphone uitzet.

Callcenter Hotline

Summer University tijdens Wie zit er achter de sekslijn? je zomervakantie Jij hebt een grote fantasie? Bent niet vies van wat dirty talk? Ook deze

maand raakt je banksaldo rock bottom? Stop met zoeken. We hebben de droombaan voor je gevonden. Je kent ze wel, die 0906-reclames waarvan je je afvraagt wie daar in godsnaam intuint. Maar al ouwehoerend sms jij je collegegeld zo bij elkaar. Vanuit je eigen kamer. maaike swan illustratie: tobias rutteman

Urenlang zweten in de collegebanken, dat is synoniem voor Summer University toch? Stiekem is het twee weken goedkoop feesten in het buitenland met hier en daar een interessante workshop of een kookcursus. Siebe Rozendal vertelt over zijn ervaringen in Santander en Ljubljana. susanne evers illustratie: tobias rutteman

E

en spoedcursus voor de Summer University-maagden onder ons: SU is een tweeweeks zomerprogramma voor Europese studenten die lid zijn van AEGEE. Je kan naar 120 steden in Europa en volgt daar met dertig andere studenten workshops binnen thema’s zoals sport, taal of cultuur. Oftewel: nieuwe mensen leren kennen en een portie goeie feestjes. Populaire keuzes zijn Tenerife, Portugal en de Transsiberië Expres, maar de avontuurlijken onder ons kunnen ook voor een prikkie afreizen naar Bakoe of Transsylvanië.

‘Slopend,’ typeert Siebe zijn deelnames. Maar komt dat door uitputtende colleges of overmatig alcoholgebruik? ‘Summer University is intensief, zowel qua workshops als in de avonduren. De verhouding hiertussen verschilt per locatie.’

Van zijn tijd in Santander kan Siebe zich niet veel meer herinneren. ‘We gingen kanoën, bezochten steden en lagen op het strand. Maar het maakt eigenlijk niet uit waar je naartoe gaat, de groep is altijd leuk en dat is toch het belangrijkste’, vindt hij. Plots heugt hij zich een tachtigliter-mmer vol Sangria en een vrijwillige worstelpartij, waardoor hij nu nog steeds rugproblemen heeft. ‘Tikken we in Groningen vaak een biertje of een shotje achterover, tijdens zo’n week vloeit er vooral sterke drank’, verklaart Siebe.

De Nederlanders hebben daarnaast het concept ‘brassen’ ingevoerd bij SU, waardoor het er regelmatig fel aan toe gaat. Zo heeft Siebe wel eens een vlag van het gemeentehuis meegenomen. ‘Vorig jaar zijn er zelfs een stel jongens van Slovenië naar Italië gelopen. Zes uur lang, midden in de nacht. Bij een van hen vroeg ik me af of hij ooit nuchter was.’

In sommige landen maakt de overheid trouwens dankbaar gebruik van de internationale studenten. ‘Tijdens een feest in een bus in Moldavië werd er gefilmd door de nationale omroep. Er was geen muziek en ook geen drank, maar de overheid kon wel even laten zien dat ze Europees bezig waren.’ Ook AEGEE Groningen host elk jaar een Summer University programma, waarvan het thema dit jaar ‘insane in the brain’ is.

Bij de toch niet onbelangrijke vraag hoeveel knappe meiden hij nu eigenlijk tegenkwam, verschijnt er een brutaal lachje om Siebe’s mond. ‘Die zijn er zeker. Er werd regelmatig gevraagd waarom ik op Summer University was terwijl ik een vriendin had. Vooral de Poolse vrouwen zijn mooi.’

I

n het Walhalla der online meisjes van plezier blijkt dat er maar weinig bereid zijn uit de school te klappen over de business. Wij hebben er gelukkig toch een voor je gevonden. Tegenwoordig is onze anonieme ervaringsdeskundige werkzaam als lerares op een basisschool, maar voorheen was zij parttime medewerker bij een erotische smsdienst. Destijds als uitlaatklep: ‘Ik vond het toen wel spannend een sexy alter ego te hebben. Waarom niet? Je hebt die fantasie toch wel.’ First things first: wat schuift het? ‘Ligt er een beetje aan. Je verdient per sms dus je wil wel dat wat er binnenkomt ook gelijk beantwoord wordt. Hoe meer je typt hoe meer je verdient.’

Per sms levert dit je 11 cent op. Dit komt dit in de praktijk neer op 10 euro per uur.

‘Als er echt niets binnenkwam zat ik wel mijn e-mail te checken maar over het algemeen zat ik lekker door te typen en verhalen te fantaseren.’

De kinky lerares heeft haar bijbaan uiteindelijk niet verborgen kunnen houden.

Haar omgeving werd per ongeluk ingelicht over haar werk. ‘Ik zat bij een studentenvereniging en een aantal mensen wisten het. En blijkbaar had ik het aan de verkeerde persoon verteld.’ De roddel ging rond dat ze in een hoerentent werkte. Vooral vrouwen waren geïnteresseerd. Mannen reageerden somt toch nog wat bekrompen en lollig. ‘Misschien dat ze toch een beetje het idee hebben omdat het mannen zijn die erin trappen dat het afbreuk doet aan hun algehele mannelijkheid.’

Haar vriend was daarentegen op de hoogte en vond het wel best. Vooral omdat het voor haar zo losstond van de echte wereld. Zelf werd ze er dan ook niet opgewonden van. ‘Dat verbaast je dan misschien. Maar het is toch vaak klik klik en je gaat van het ene naar het andere gesprek. Even wat leuks verzinnen en weer verder.’

Dat de bellers flink genaaid worden moge duidelijk zijn. De klanten sms’en op verschillende profielen met verschillende types: blond, donker, dik, dun, voor elk wat wils. Doel van het gesprek is dat de mannen een afspraak met je willen maken.

Kees: wil je afspreken?

Anna: ja dat lijkt mij leuk! Ik zou over ongeveer twee weken wel kunnen afspreken. Welke dag precies daar gaan wij het nog wel even over hebben is dat goed schat? Ga jij mij dan lekker verwennen? Mmm… Heb er zin in! x Anna Deze afspraken worden altijd afgezegd. Het is de bedoeling om ze zo lang mogelijk aan het lijntje te houden en in de illusie te wekken dat er ook daadwerkelijk een date op de planning staat. ‘Meeste gesprekken zijn een beetje SM-achtig. Maar het komt altijd weer op dat afspraakje terug.

Want ze denken altijd op de een of andere domme manier dat het echt is.’

Waar waarom zou je er dan mee stoppen? ‘Ik vond het heel snel saai worden. Het kwam steeds op hetzelfde neer. Dat was mede ook omdat ik RSI klachten kreeg.’

Om privacyredenen wenst de bron van dit artikel anoniem te blijven.

12

Groninger Studentenkrant | April 2014

Recensies L

ekker snel veel geld verdienen met minimale inspanning. Dat moet voor de student die iedere cent omdraait om dat around-the-worldticket te kunnen betalen als muziek in de oren klinken. Maar dat is nog niet alles: ben je echt goed, dan verdien je binnen no-time tweeduizend euro per week en dan wordt die BMW uit je dromen ook nog eens voor je betaald. En had ik al gezegd dat dit geld de rest van je leven blijft binnenstromen? Ja hoor.

Vemma/Verve

Geloof je in wonderen, dan is dit allemaal mogelijk als je het energiedrankje Verve of vitaminesupplement Vemma gaat verkopen. Verve onderscheidt zich van zijn concurrenten door de enige gezonde energiedrank op de markt te zijn. Met het supergezon-

C

onsternatie alom, op de burelen van uw geliefde studentikoze feuilleton. Calm After The Storm, het liedje van Ilse DeLange en Waylon dat dit jaar het Eurovisiesongfestival gaat bestormen namens Nederland, was namelijk door de cultuurredactie aangezwengeld na een lange vergadering over journalistieke normen en waarden en onze plek in het Groningse journalistieke landschap. Algehele verwarring, verdwazing en niet-begrijpende blikken stapelden zich in hoog tempo op. Want waar was het hoogtepunt van het nummer? Hadden wij iets gemist?

Songfestivallied

Schurft: ellende of waarde?

Nee, dat hadden we niet. Hoe vaak onze geluidsman het liedje ook door de speakers liet schallen, geen spoor van een climax. Een redacteur opper-

N

a de bof en krentenbaard krabben wij ons nu massaal open aan de schurftmijt. Slechts vijftien minuten huidcontact en het is gebeurd met je jeukvrije bestaan. Dit hoeft niet alleen maar doffe ellende te zijn, maar dat heb je dan wel geheel zelf in de hand. Dat ook paniek besmettelijk is, blijkt ten tijde van de schurftepidemie. Hou de aanwezigheid van je nieuwe vriendjes dan ook zo lang mogelijk geheim. Voordat je overgaat tot het verdelgen van dit pareltje onder de huidziekten is het zaak dat jij je schurft maximaal benut. Je hebt namelijk een superpower in handen die je niet zomaar aan je voorbij kunt laten gaan. Hier een driestappenplan waardoor je toch nog even kan

N

u Bea heeft plaatsgemaakt voor koning Willem de zoveelste verandert daarmee ook de naam van de door ons allen meest geliefde feestdag. En dit is nog de enige dag in het jaar waarin ons volkje enig nationalistisch trots op lijkt te kunnen brengen. Koninginnedag is vanaf nu Koningsdag.

Koningsdag

Het woord koningsdag werd zo ver bekend voor het eerst vermeld in 1599: “Koninghen dagh. Regalia: festa regalia, festum regum, epiphania Domini”.

Voor iedereen die zijn Latijn niet helemaal meer paraat heeft: ‘Koninklijke feesten, het feest van koningen, Openbaring van de Heer’. Het woord zelf is niks nieuws dus. Toch zal het voor ons een hele omschakeling zijn. ‘Wat ga je doen met Koninginne- eh – Koningsdag?’.

de vitaminemengsel kun je voortaan zonder schuldgevoel als een stuiterbal door het leven gaan. Zelfs Dr. Oz is fan, toch niet de minste in de categorie televisiedokters.

Hoe je hier zo rijk mee kan worden?

Multi-level marketing is het codewoord. In de volksmond wordt dit ook wel een piramidespel genoemd, maar daar zijn de advocaten van het Amerikaanse bedrijf het niet mee eens.

Het komt erop neer dat deelnemers, affiliates, een maandelijks terugkerende bestelling doen en andere mensen werven om het zelfde te doen. Een deel van de omzet die de affiliate geworven heeft, wordt aan hem uitbetaald. Bepaal zelf maar hoe je zo’n constructie wil noemen.

de hierop dat het muzikale epos verdacht veel weg had van een laffe pot seks. Dat vonden we wat te voorbarig, toch bleef het een gemis.

Van de liveversie schakelden we over naar de studioversie van het chanson.

En dat maakte de zaak er bepaald niet beter op. De studioversie in het kort: onnatuurlijk, plastisch en eentonig. Kijk, het is geen extreem slecht nummer. Sterker nog, er is niets extreems aan, en dat is nu juist het hele probleem: het mist pit en power. Het doet denken aan de burgerlijke schilderijtjes van de Ikea: het is gewoontjes en allesbehalve gewaagd.

Dat het Eurovisiesongfestival inmiddels zo vaak is doorgestoken dat van een kaart bijna geen sprake meer is,

genieten van de vele voordelen die schurft met zich meebrengt: 1. Ooit bedrogen/gekwetst/in de steek gelaten? Nodig je oude vlam uit voor een trip down memory lane. Over zes weken begint de eerste jeuk pas op te komen. Een logeerpartijtje die nog lang in het geheugen gegrift zal blijven staan. Karma is a bitch.

2. Eindelijk de kans om eens schaamteloos te klikodiven. Smeriger dan nu zul jij je toch nooit meer voelen en dus des te meer reden om aan de laatste linksactivistische stinktrend mee te doen: eten uit een kliko. De vuilnisbak is nu banger voor jou dan jij vies van hem moet zijn. Het bespaart je ook nog eens een hoop doekoes én is helemaal In eerste instantie is het woord twee lettergrepen korter. Dat is handig, want tijd is geld en aan overbodige lettergrepen hebben we helemaal niks. Maar, Koninginnedag bekt nou een maal een stuk lekkerder dan Koningsdag. Waar Koninginnedag soepel van je tong rolt, klinkt Koningsdag een beetje alsof je een bevel naar iemand schreeuwt. KONINGSDAG. Und schnell! Dit past niet echt bij de gemoedelijke sfeer die de feestdag traditiegetrouw heeft. Fonologisch-semantisch is het woord dus dikke bagger.

Wel zijn we eindelijk verlost van het Koninginnen/Koninginnedag debat.

‘Het is Koninginnedag zonder –n, want er is maar één koningin.’ Onzin natuurlijk, de wereld herbergt een stuk meer al dan niet zelfbetitelde koninginnen. Nee, de uitgang –ne geeft een

Om het allemaal overzichtelijk te houden heeft moederorganisatie Vemma wat verschillende manieren bedacht waarop er geld verdiend kan worden.

Als je voor allemaal in aanmerking wil komen, moet je wel even een pakket ter waarde van 439 ekkies aanschaffen. Dat is dus mooi te betalen met een DUO-lening, maar dan wordt het wel een maandje leven op soep en brood.

toon heesakkers

Met hun kekke, jonge imago ronselt Vemma voornamelijk jongeren en studenten. Lijkt het je wat? Ga er dan voor! Bedenk wel dat er een dag gaat komen waarop je jouw toekomstige werkgever moet uitleggen waarom je met het verkopen van energiedrankjes een gat in je CV hebt geslagen. Met andere woorden: doe maar niet dus.

oké. Maar als we dan toch mee gaan doen aan de poppenkast, waarom dan niet met een nummer met karakter? Het festival der wansmaak wordt sinds mensenheugenis gedomineerd door pulp, maar dat betekent niet dat wij daar klakkeloos aan mee hoeven te doen. Calm After The Storm. Zo gemiddeld. Zo doorsnee. Hetzelfde geldt min of meer voor de Common Linnets, zoals het duo zich tegenwoordig laat noemen. Dan zien wij liever de power van Anouk, van wie de hele wereld de spreekwoordelijke tyfus kan krijgen.

En bijna, bijna zouden we terugverlangen naar drie uitzinnige volwassenen die gekleed in een glitterpak de zonneschijn bezingen.

hip en milieubewust. Go hipster!

tom veenkamp

maaike swan

3. Schurft gedijt het best bij warmte.

In bed en onder de warme douche graven zij hun gangetjes het liefst. Des te meer reden om zonder schuldgevoel toch die wintersportvakantie te boeken. Vier je nieuw herwonnen uitverkoren status als Schurftzilla in de kou op de piste. Scheelt je ook weer 19 euro Loxazol anti-schurftzalf.

Nog geen jeuk na het lezen van dit stuk? Een goeie reden om eindelijk eens je bed te wassen en kleren uit te zoeken. Lange leve schurftmijt! We kunnen niet wachten op de volgende middeleeuwse plaag. Spaanse griep?

De pest? Gezellig!

bezit aan, want, Koninginnedag is de dag van dé koningin en Koninginsdag klinkt nou eenmaal niet. Het woord Koningsdag wordt morfologisch gelukkig anders verbogen: ‘Koning’ krijgt zoals het hoort een eenvoudige genitieve –s in de samenstelling met ‘dag’.

Nieuw is het woord niet en hoewel ‘Koningsdag’ hartstikke wennen is, is het korter en minder omstreden. Toch zijn wij van de fonologie van het woord geen fan, daarom krijgt het woord koningsdag drie vingers, de W van Willem, de W van wakker stamppot eten.

ingrid rieske

Groninger Studentenkrant | April 2014

13

Erector Magnificus Rukken op de RUG?

Studenten zijn er niet vies van en kunnen er in de vrije uurtjes nog wel eens wat ontspanning door vinden: porno kijken. Toch zijn het niet alleen de studenten die soms even de druk eraf moeten hebben. Er blijven gevallen van professoren opduiken die de pikante hoekjes van het internet weten te vinden. Nu is dat natuurlijk niet zo raar: het zijn immers ook maar mensen en bij gebrek aan ‘het echte werk’ kan de rechter- of linkerhand (of gewoon beide) soms wel wat hulp gebruiken. michel van der vaart illustratie: tobias rutteman

A

fgelopen maand is aan het licht gekomen dat een Belgische gastdocent op de Universiteit van Wageningen zich na een college niet meer in kon houden en besloot in de collegehal, lekker big-size via de beamer, een mooie natuurfilm op te zetten. Hij maakte goed gebruik van het academisch kwartiertje om zich te verdiepen in de bloemetjes en bijtjes. Zich compleet inlevend was hij even vergeten dat men in het agrarische Wageningen de colleges opneemt. De opname liep na het college nog even door, waardoor een studente hem wist te betrappen. Nu valt een en ander natuurlijk wel te verklaren door het feit dat men zich in Wageningen wat meer interesseert in de wonderen van de natuur. De regels echter, verbieden het kijken van porno op het universiteitsnetwerk. De docent levensmiddelentechnologie, gespecialiseerd in lipiden, hoeft daarom niet meer terug te komen. Of hij de job ook geklaard heeft, is niet duidelijk geworden. Hij doet vermoeden van wel: hij wast zijn handen namelijk, heel toepasselijk, in onschuld. Volgens de Belgische krant De Morgen heeft de professor namelijk verklaard dat hij de site niet bewust bezocht, hij niet gewend was met een laptop te werken

en ook geen ervaring had met een qwerty-toetsenbord. Dan kan iedereen dit overkomen.

De enige echte porno-uni van Nederland is de Radboud Universiteit in Nijmegen. Hier bleek een aantal jaar geleden een pornobedrijf te zijn gevestigd op de universitaire campus. Daarnaast voelde de universiteit zich een paar maanden later genoodzaakt het Algemeen Nijmeegs Studentenblad van de campus te verwijderen vanwege het publiceren van pornografisch materiaal in hun tijdschrift en gebruikte de universiteit playmate Ancilia Tilia voor hun promotiefilmpjes.

Dit soort incidenten dragen niet helemaal lekker bij aan het imago van een universiteit. Hierdoor kan men zich afvragen of het niet verstandig is om, net als op veel middelbare scholen, een kinderfilter in te voeren op het universiteitsnetwerk. De Studentenkrant nam de proef op de som en er bleek dat de RUG nog geen dergelijke voorzorgsmaatregelen heeft getroffen. Ben je in je vrije uurtjes of tussen het studeren door op zoek naar een beetje ontspanning? Dan is het zeker mogelijk om je favo pornosite even te bezoeken. Let echter wel: een medewerker van het Centrum voor Informatie Techonologie (CIT) wees ons op de Acceptable Use Policy van de universiteit. Hoewel hier niet expliciet wordt vermeld dat porno kijken via het universiteitsnetwerk verboden is, vermelden deze regels dat misbruik maken van het netwerk kan leiden tot ‘maatregelen’. De medewerker geeft aan dat als hij, of een andere medewerker, een student of professor betrapt, deze ‘absoluut een probleem heeft’.

Het beheer behoudt ook het recht om bij indicaties van misbruik van een netwerkaccount diens inkomende of uitgaande opgeslagen inhoud te controleren. Ook bij een niet-heterdaadje kun je dus problemen krijgen, die de Security Kerngroep van de CIT zal behandelen. Dezelfde medewerker vertelt dat eerder een student is betrapt op het trekken van zijn spermaspeer op de uni, waarbij vervolgens zelfs politie en psychologische hulp werden ingeschakeld. Het kan dus in theorie wel, maar niet te opzichtig want er zijn zeker consequenties aan gebonden. Over het verspreiden of beschikbaar maken van obsceen materiaal is men duidelijker: dit is strikt verboden. Alhoewel over de definitie van obsceen te discussiëren valt, is je home-made amateurporno-opname verspreiden via het universiteitsnetwerk dus niet verstandig.

Student en Sport: Lars Scheenstra Prestaties boven een nachtje doorhalen Deze dik twee meter lange schaatser/ skeeleraar stond twee weken geleden nog bij het NK sprint op De Coolste Baan van Nederland in het olympisch stadion, de maandag erop gewoon weer aan de studie.

Lars Scheenstra weet topsport uitstekend met zijn studie Sociologie aan de RUG te combineren. michel van der vaart foto: paul van der linde

D

e 20-jarige student was in eerste instantie begonnen met Psychologie aan de Open Universiteit, maar vond dit eigenlijk maar kut. Hij vertelt: ‘Het schoot gewoon niet op, open studie dus geen colleges niks, gewoon weinig stok achter de deur.’

Nu zit hij in het tweede jaar van Sociologie aan de RUG en heeft Lars hierbinnen de topsport-status verkregen. Dit houdt in dat hij zijn propedeuse in prinipe binnen twee jaar moet halen. In zijn eerste jaar aan had hij dus aan 35 punten genoeg.

Twaalf keer: de ene student pakt iedere avond gemiddeld zo vaak een flesje vloeibaar goud uit een kratje, voor de ander is dit het aantal keer trainen per week. Lars doet beide, want bier bevat veel koolhydraten en dat is goed voor de spieropbouw. Nee grapje. Zijn trainingsschema is goed voor een totaal van ongeveer 24 uur per week: ‘twee keer per dag trainen, behalve op zondag eigenlijk’. Dit is voor veel gelovigen een rustdag waarop dus ook niet getraind

dient te worden, hier is het hem echter niet om te doen. Hij legt uit: ‘gewoon even rust voor het begin van de volgende week.’ Van een echt studentleven, met veel zuipen, is geen sprake. Lars vertelt: ‘Ja, soms is het wel jammer, maar ook deze kans krijg je alleen als je jong bent en is voor veel minder mensen weggelegd dan gewoon studeren. Ik zou de topsport er niet voor willen opgeven. Een keer een nachtje doorhalen heeft zo’n groot effect op prestaties dat dat het al een stuk minder leuk maakt.’

Als Groningse student zit hij niet op kamers in Groningen, maar woont hij met twee Australische medeschaatsers in de schaatshoofdstad van Nederland, Heerenveen. Naast zijn twee medebewoners had hij ook huisdieren, zestien welteverstaan. Zestien vissen. Dit was echter van korte duur, de topsporters hadden namelijk niet door dat de waterfilter van het aquarium kapot ging. Voordat men dat in de gaten had was het al te laat, de WC kon z’n bijbaan als vissenkerkhof weer eens vervullen. Met vrouwen schijnt hij beter om te kunnen gaan: ‘Daar draagt het op hoog niveau sporten ook aan mee, dat maakt vaak wel indruk.’ Of hij hier wel eens een beetje misbruik van heeft gemaakt, ontkent hij echter stellig.

Waar hij het meest trots op is? Europees kampioen skeeleren op de ‘vijf kilometer aflossing’ afgelopen zomer. Deze reed hij met de, nu voor velen bekende, Michel en Ronald Mulder. Het jaar daarvoor won hij zilver en brons op het wereldkampioenschap skeeleren bij de junioren. Het voornaamste doel is wereldkampioen worden met skeeleren. ‘Skeeleren vind ik ook het leukst.’

Hiermee sluiten we af, er moet weer getraind worden. Mountainbiken met een graadje of twintig in de zon door het Drentse landschap. Van ’t weekend weer een trainingskamp in Italië. Afzien dat topsporten.

14

Groninger Studentenkrant | April 2014

De entrepeneur: allesvooropladen.nl ‘Ik was niet dronken toen ik het bedacht’, zegt 21-jarige Marit Hendriksen, oprichter van het start-up bedrijfje allesvooropladen.nl. Het product? Mobiele opladers. Voor al die momenten dat je je telefoon keihard nodig hebt om je scharrel te appen maar geen batterij meer hebt, of om je moeder te bellen omdat die klotetrein weer eens vertraging heeft. thomas göbel foto: david meulenbeld

H

et idee kwam van haar vader, die in China een telecombedrijf heeft en de eerste opladers naar Nederland heeft gestuurd. ‘Die heb ik toen doorverkocht aan vriendinnen en zo is het eigenlijk begonnen’. Marit, derdejaars studente Communicatie- en Informatie Wetenschappen, komt uit een ondernemersfamilie en is door haar vader het diepe ingegooid. Papa fungeert namelijk ook als geldschieter en onderhoudt op dit moment nog het grootste contact met de leveranciers. ‘In de toekomst wil ik dat meer en meer overnemen’.

Een full-time baan is het echter nog niet. Naast haar studie werkt ze nog in de horeca en met ongeveer één bestelling per dag is er

veel ruimte voor groei. ‘Met Sinterklaas had ik het wel even heel erg druk, toen ging ik drie keer op een dag naar het postkantoor om pakketjes met opladers op de post te doen’. Ze heeft veel ideeën om door te groeien. Bijvoorbeeld het leveren aan festivals, kerstpaketten en het toepassen van speciale kortingsacties bij verenigingen in Groningen, want studenten houden van korting én van hun telefoon. Voor reclame is er maar een klein budget. Google Ads was te duur in verhouding tot de baten dus tot nu toe is mond-op-mond reclame het belangrijkst.

‘Het is vooral ook een creatieve uitlaatklep, ik wil graag meer leren dan mijn studie aanbiedt en dat kan op deze manier.’ Helaas zijn niet alle bedrijfsaspecten even leuk. De administratie is het minst favoriete onderdeel. ‘Als we echt gaan groeien gaat mijn zus, studente Supply Chain Management, de administratie overnemen en mijn broer heeft ook veel ideeën’. In gesprek gaan met klanten, zich bezighouden met de website en Facebook vindt ze heel leuk om zelf te doen.

De opladers variëren van opladers voor je telefoon tot opladers voor je laptop of tablet en zijn verkrijgbaar in verschillende kleuren en vormen. Tegelijkertijd stellen ze de goedkoopste te zijn en kwalitatief stevige producten neer te zetten. ‘Duracel bijvoorbeeld, verkoopt dezelfde opladers, maar zitten wel flink boven onze prijs’.

Wil je nog meer weten over Marit óf allesvooropladen.nl, kan je terecht op de gelijknamige site. Voor de trouwe lezers van de Studentenkrant heeft ze een kortingscode ingesteld (verz0) waarbij er geen verzendkosten worden betaald.

Orale Bevrediging: Betaalbare wijnen, omdat goedkoop niet minder bevredigend hoeft te zijn Wijn wordt al sinds jaar en dag gebruikt bij de maaltijd. Vroeger omdat het gezonder was dan water, nu omdat het lekkerder is dan water. Maar welke wijn drink je waarbij? En, nog belangrijker, hoe houd je de glazen van je gasten gevuld zonder dat je stufi in één maaltijd wordt weggedronken?

Zo kun je goedkoop blijven genieten zonder water bij de wijn te doen: janneke vos

Gall & Gall. Ga je echter voor een zwaardere soep, zoals een tomatenroomsoep, dan ben je beter af met een wat vollere witte wijn zoals Canti, voor 3,99 te verkrijgen bij de Coop.

Instant noodles Het is een wonder dat ze bij de Makkelijke Maaltijd van 24Kitchen nog nooit aandacht hebben besteed aan instant noodles, makkelijker dan dat wordt het namelijk niet. Bij deze lichte, pittige maaltijd past een frisse witte wijn uitstekend. Voor 3,19 haal je een Australische Cimarosa bij de Lidl.

Stamppot Hutspot Bij deze verfijnde, klassiek Hollandse maaltijd valt altijd een rode wijn in te passen. Met een soepele afdronk om de pittigheid van de ui op te heffen en een klein frisje om de zoetigheid van de wortel te ondersteunen zit je met een Schoondal voor 1,99 helemaal goed.

Verkrijgbaar bij de Coop.

Soep

Pizza

Bij een lichte soep, zoals een bouillon, past een frisse witte wijn zoals Mooi Fonteyn. Deze topper scoor je al voor 3 eurie bij de

Dat je geen zin had om zelf in de pannen te roeren en besloot een Dr. Oetker in de oven te gooien doet natuurlijk niets af aan de be-

hoefte om daar een lekker wijntje bij te nuttigen. Mooi Kaap van de Albert Heijn past hier met zijn aardse smaak prima bij en is voor 2,49 niet veel duurder dan de pizza zelf.

Pasta Pasta met een roomsaus heeft vaak geen zware smaak en daarbij past een sappige rode wijn, die niet overheerst. Met de España van de Albert Heijn zit je altijd goed en dat voor slecht 3,99. Voordeeltje: hij wordt verkocht per liter. Voor een rode saus kan je een pittiger wijntje gebruiken, loop hiervoor een metertje verder in het gangpad van de Albert Heijn en koop de Argentina. Lekker kruidig en ook voor 3,99 per liter.

Afhaalchinees Bij een exquise maaltijd als afhaalchinees past een verfrissende, licht bittere drank. Zijn goudgele kleur doet denken aan de piratenschatten waar je vroeger van droomde. Als het vocht over je tong rolt stijg je langzaam naar hogere sferen waar je studieschuld niet bestaat en De Krim slechts een nietig dorpje in Overijssel is. De bittere afdronk haalt je kalmpjes terug naar de realiteit. Schultenbrau is voor 0.42 per halve liter te verkrijgen bij de Aldi.

Ben Hard: Lentekriebels Ik word wakker, kijk naast me en kan me alleen maar herinneren dat ze HBO Communicatie studeert, lekker origineel. Ook niet zo origineel was idee om me met haar op-de-kermis-gewonnenmaar-stiekem-uit-het-verrassingspakket-van-de-Christine-le-Duc, plastic handboeien vast te binden. Wat is ze zogenaamd toch stout. Bah, het is warm, plakkerig en dit biggetje ligt net iets te dicht tegen me aan. Gladder dan een aal glibber ik haar bed uit en trek mijn kleren aan. Hasta la vista bitch, ook jij bent geen blijvertje.

I

k stap de deur uit en tot mijn verbazing sta ik in de Poelestraat, prominente kamer had het zeesterretje dan weer wel. ‘He Pik! Jij ook hier? Biertje?’ Ik neem vijf stappen en plof neer naast mijn huisgenoten bij de Stadtlander.

‘Lekker weertje wel hè?’ zeg ik terwijl ik het biertje pak dat me wordt aangereikt. Met gulzige slokken sla ik hem achterover. Heerlijk zo’n vezelrijk ontbijtje.

Drie uurtjes en twaalf biertjes later sjokken we naar de AH want vanavond gaan we BBQen. Eenmaal daar zien we dat we niet de enigen zijn met dit ingenieuze plan en in de AH is nauwelijks nog een fatsoenlijk stukje vlees, laat staan een krat bier, te vinden. In eens hoor ik:

‘Ben. Ga je mee naar het plantsoen? Mijn clubgenootjes en ik gaan BBQ-en’. Ik draai me om en ik kijk een paar dubbele d’s recht aan. Ik voel hoe mijn ongewassen puddingbuks reageert op wat mijn ogen zien en ik weet even niets uit te brengen. Wat een geile jopen. ‘Ben?’ vraagt het meisje. Dit keer kijk ik haar wel aan en zeg: ‘het plantsoen? Ik heb niet zo’n goede herinnering aan de laatste keer dat ik daar was.’ Over herinneringen gesproken: waar ken ik dit poedeltje toch van? Ze blijft me afwachtend aankijken en ja, hoe kan ik dat paar springkussens nou afwijzen? ‘Maar voor jou maak ik graag een uitzondering’ Ik geef haar een knipoog, draai me om en gebaar naar mijn huisgenoten dat ik er vandoor ga.

Onderweg stoppen we bij de MaccieD’s, een van de knorretjes wil graag een McFlurry. Ik zal haar eens een McFlurry geven als ze niet opschiet. Fuck it, ik ga hier ook niet op wachten en ik heb ook helemaal geen zin om naar het plantsoen te gaan. Ik pak het dubbel d’tje bij haar hand en fluister in haar oor: ‘lekkertje, zullen we naar jouw kamer gaan?’. Eigenlijk kan ik alleen maar denken aan hoe ze op me ligt en hoe ik mijn met zaad besmeurde eikel aan haar schitterende mondje afveeg. Ze giechelt en gebaart me te volgen. Als ze zich omdraait zie ik haar heerlijke kont. Hallo! Dat had ik nog niet gezien, misschien nog wel beter dan die dikke tieten van haar. Mijn hengst begint te steigeren in mijn broek en ik kan alleen nog maar denken aan hoe ik mijn genotsknots het snelst in die heerlijke kont van haar kan drukken.

Een kleine vijf minuten later komen we bij haar kamertje aan. Ze vraagt me te wachten en verdwijnt in de badkamer. Bij het idee dat ze zich waarschijnlijk neuk-klaar aan het maken is moet ik lachen. Even overweeg ik om mijn lus ook maar even onder de kraan te houden, maar wat kan mij het schelen. Ze doet het er maar mee. Bij terugkomst van het toilet staat ze ineens in een extreem lekker lingeriesetje voor me. Ze kleedt me uit en begint me zonder te klagen af te zuigen. Wassen was dus overbodig geweest.

Even kom ik tot een moment van besef. Ze moest eens weten hoeveel kutjes ik de afgelopen weken kapot heb geragd en in hoeveel

studentenkamers ik dezelfde Ikea schilderijtjes heb mogen bewonderen terwijl het hertje gulzig aan mijn keizer zoog. Maar één aai over haar dikke bil en ik verlies mezelf in het moment. Dwingend trek ik haar aan haar haren.

Mijn hand glijdt langs haar string direct naar haar strakke anusje. Eerst met één, dan met twee en tenslotte met drie vingers. Als een kurk die je uit een fles wijn haalt, klinkt het laatste geluid als ik mijn vingers eruit haal: ‘floep!’ Ik pak haar beet, draai haar om en zonder twijfel druk ik mijn extreem harde Duitse helm in haar bruine anjer.

Waar anderen rond dit tijdstip het AVG’tje op tafel zetten, neuk ik één of ander loos wijf keihard in de kont. I’m lovin’ it. Ja, het verschil moet er zijn. Ze schreeuwt het uit van plezier en in de spiegel voor mij zie ik haar duidelijk genieten.

Mijn oog valt op een paar échte handboeien.

Toch beter dan die plastic’jes van de kermis!

Ik bind haar vast, maar hoor haar niet klagen.

Van de artiesteningang gaan we langzaam naar de main stage. Haar natte en sappige flamoesje maakt extreem diepe penetratie mogelijk en na een goed half uur rammen pak ik haar gezichtje vast en als een verzorgend gezichtmasker van Nivea spuit ik haar gezicht onder met mijn mannelijke sappen. Of ze het leuk vindt interesseert me eigenlijk niet, het is niet zo dat ze echt een keus heeft. Had ze maar geen handboeien moeten hebben.

15

Groninger Studentenkrant | April 2014

BIERFESTIVAL Martinikerk 2014

Vrijdag 11 april: Zaterdag 12 april: Voorverkoop: Aan de deur: Inclusief proefglas en 2 speciaalbieren

Passe-partout: Inclusief proefglas en 2 speciaalbieren per sessie

n e g n i Gron

19.00 - 23.00 uur 13.00 - 17.00 uur 19.00 - 23.00 uur € 13,50 p.p. € 17,50 p.p. (indien nog beschikbaar)

01/04 05/04 10/04 17/04

€ 30,00 p.p. (alleen voorverkoop)

- Meer dan 125 speciaalbieren van de tap - Diverse masterclasses - Brouwwedstrijden

19/04 23/04 01/05 08/05 10/05 15/05

www.bierfestivalgroningen.nl

28/05 29/05 30/05 19/06 31/05

BREAK-FAST 10 YEAR ANNIVERSARY THE RISING SUN + ANIMAL ANTICS DANNY VERA SCHOOL IS COOL FINALE POPGRONINGEN TALENT AWARD PUBLIC SERVICE BROADCASTING MINOR ALPS MOSS HOSPITALITY THOMAS AZIER TOGETHER PANGEA CLOUD NOTHINGS JUNGLE BY NIGHT WARM SODA JACK PAROW

VOLLEDIG PROGRAMMA OP WWW.VERA-GRONINGEN.NL OOSTERSTRAAT 44 • 9711 NV • GRONINGEN

Betaal jij

te veel

huur?!

Laat dehuurcheckdoen!

Denk jij dat je teveel huur betaalt voor je kamer?

Laat het huurteam een gratis huurcheck doen!

Bel (050) 363 4675 of mail huurteam@groningerstudentenbond.nl

/huurteam

16

Groninger Studentenkrant | April 2014

GEZOCHT

Sportcentrum Rijksuniversiteit Groningen & Hanzehogeschool Blauwborgje 16, 9747 AC Groningen | Telefoon: 050 363 8063