Studentenkrant September 2012

1

www.studentenkrant.org Groninger Studentenkrant | jaargang 29 | nummer | September 1 | September 2012 2012 Apart’ ja

Het Gesprek

Mormonen

Lebbis

pagina 7

pagina 2

Nu doet u het weer

Studentenkrant Groninger

Best of 11-12 VAST LAAG tarief voor studenten!

+ GRATIS

Samsung Galaxy S2

Bij Smart Plus 230 - 230 belminuten/SMS - 500 MB mobiel internet

Alleen bij: Studentmobiel.nl/korting

â‚Ź

24,95 p.m.

2

Groninger Studentenkrant | September 2012

LEBBIS

3

Groninger Studentenkrant | September 2012

T

egenover ons zit het boze mannetje met de grote neusgaten. Hij vertelt ons dat hij nog steeds last heeft van de hersenschudding waar hij in z’n laatste show over vertelt, dus dat hij zich af en toe een beetje in moet houden. Niet dat we daar ook maar iets van zullen merken

vanmiddag. Je hoeft bij Hans Sibbel namelijk maar ergens over te beginnen of het guitige druktemakertje braakt er de zoveelste tirade uit. Sneller dan z’n eigen schaduw blijkbaar, en regelmatig moet het interview even worden stilgelegd. “Shit. Wacht even hoor, dit moet ik opschrijven!”

De goede bedoelingen van de overheid werken daarmee soms averechts. Kijk naar medicijnen. Uit alle onderzoeken blijkt dat medicijnen beter werken als we er meer voor moeten betalen, als een soort placebo-effect. En wat doen we? Medicijnen goedkoop maken. Dat is mensen ziek maken! Stop die troep in een gouden doosje, vraag er een fortuin voor en stort de winst in de staatskas. Neem ons in godsnaam in de maling, want daar worden we gelukkig van!”

“

Neem ons in godsnaam in de maling, want daar worden we gelukkig van!

Het Gesprek Aan je opschrijfboekje te zien ben je met een nieuwe show bezig. Wordt ‘t wat?

“Dat weet je nooit. Van de 100 dingen die ik opschrijf flikker ik er 99 weg hoor. Het moet altijd weer blijken wat goed is en wat niet.

Nu m’n laatste show [Branding, waar Lebbis de Poelifinarioprijs mee won - red.] op televisie is geweest hoor ik mensen tegen me zeggen dat het een goed programma is. Dat moet ik toch maar weer weten te evenaren. Geen flauw idee ook waar ik het over ga hebben in m’n nieuwe show.”

Over reclamemakers of rijke mensen misschien? Je lijkt je altijd nogal druk te maken om alles wat naar ‘het marktmechanisme’ ruikt. Waarom is dat?

“Omdat geld iets is dat er bij ons is ingeslopen. Geld doet dingen.

Eigenlijk is geld als cocaïne: het laat ons rare dingen doen. Stel dat een goeie vriend aan je vraagt of je mee wilt helpen met zijn verhuizing. Natuurlijk zeg je ja. Een heel ander geval is dat wanneer hij vraagt of je hem voor vijftig euro een handje wilt helpen.

Dan opeens maak je de afweging of het verlies van je vrije zaterdag je wel vijftig euro waard is. Zodra er geld in het spel komt gaat je cocaïnebrein aan de slag. Geld doet dus iets wat zorgt dat wij stomme dingen doen. Dat is interessant.”

“Daarmee zeg ik niet dat geld zelf een verkeerd middel is. Het is op een bepaald moment gewoon zijn eigen leven gaan leiden. Van hulpmiddel naar doel op zich, mensen willen tegenwoordig geld om het geld zelf. Daarmee is de schaal echt gewoon te ziekelijk groot geworden. Kijk maar naar multimiljonairs als Mick Jagger; met 200 miljoen euro moet je niet gaan zeiken als je nummer wordt gedownload. Of Bill Gates, die met één product 70 miljard dollar verdiend heeft. Dan ben je gewoon een dief. Als hij het voor een dubbeltje had aangeboden hadden we allemaal geld overgehouden voor andere dingen. Duurzaam vlees bijvoorbeeld. Oeh, Windows en vlees, mooie link!”

Met een verwrongen gezicht en dito handschrift begint Hans weer wat op te kriebelen. Al kijkend naar die neusgaten moet het toch even gevraagd worden:

Geld is cocaine, en geld is slecht zeg je.

Wat is er mis met cocaïne dan?

“Ik vind het belachelijk dat er in dit land zo hypocriet met cocaïne om wordt gegaan. Met cocaïne is het lastig om na twee snuifjes te stoppen, dat is waar. Aan de andere kant zijn alchohol en nicotine weer veel verslavender. Elke stof heeft gewoon een ander effect.

Probeer jezelf maar eens in een coma te blowen. Sociale controle kan juist goed zijn, het is veel lastiger te stoppen met een drug als het allemaal zo stiekem moet. Dan zit je in zo’n soort roes. Het legaliseren van cokegebruik biedt juist ruimte voor discussie. Daarnaast kun je dan nog beter spul krijgen ook. Ik heb bijvoorbeeld de lekkerste wijntjes thuis, omdat het geaccepteerd is. Coke is lastig te halen, en dan moet je altijd maar kijken wat je krijgt.

Je wilt gaan optreden op speciale locaties “Klopt, ik ga onder meer optreden in de Metrobuis in Amsterdam, het Scheepvaart Museum en in strandtenten. Het liefst doe ik het ook allemaal, bijzondere locaties én theaters. Ik boek alleen bijna niks meer een jaar van te voren, waardoor ik meer vrijheid heb om andere dingen te doen. Dat is spannend maar ook enorm link.

Ik had al lang tachtig voorstellingen vast kunnen leggen, dat zijn er nu een stuk of vijftien.”

“Ik heb meer tijd voor andere dingen, regisseren bijvoorbeeld of meeschrijven aan een tv-programma. Dat kon vroeger niet. Ik was het een beetje zat dat ik altijd al wist wat er ging komen. Ik was er een beetje klaar mee, die structuur. Nu probeer ik het anders.

Maar het is een experiment hoor, misschien mislukt het ook totaal en wordt het een klotejaar. Misschien ben ik straks doodongelukkig en blij als ik weer in het oude systeem zit. Je weet het niet.

Het liefst zou ik een systeem willen als in Engeland. Daar worden cabaretiers pas twee maanden van tevoren geboekt, voor zowel theaters als bijzondere locaties.”

Je zalen zullen nu zeker wel vol zitten na het winnen van de Poeilifinario prijs?

“Nee, dat is niet meer vanzelfsprekend. Mijn zalen zitten nu voor driekwart vol, het is niet zomaar uitverkocht. Het blijft moeilijk, maar dat houdt het ook leuk. Voor mij is het echt spannend hoeveel mensen er komen.”

“

Eigenlijk is geld als cocaïne

website zet om te downloaden en ik heb 5000 mensen die het leuk vinden, dan verdien ik al meer geld. En het gaat mij er niet eens om dat ik meer geld verdien, maar dat mensen voor een redelijk bedrag toegang hebben tot mijn shows. Er zijn nu te veel mensen die eraan verdienen.”

Heb je eigenlijk het idee dat je shows nut hebben?

“Ja, heel langzamerhand, ik zal je een voorbeeld geven waarom.

Ik heb zes jaar geleden een stukje gedaan, ‘Het Terrasje’ noem ik het. Dat is een stukje over het perfecte terrasje. Op de achtergrond klinkt Miles Davis, my funny valentine, de serveerster maakt de tafel schoon met een nat doekje en gaat er vervolgens nog met een droog doekje eroverheen, zodat je niet met je arm in de natte drab zit. Dat soort dingen. Eigenlijk hoe we het allemaal zouden willen. Sinds een jaar is dat filmpje opeens door iemand opgepikt.

Iemand die horecatraining geeft, gebruikt nu mijn filmpje en ook bij de ABN en KLM wordt het gebruikt.”

Je geeft meer wijze lessen dan vroeger, toen was het meer afzeiken en ontsporen.

“Ja, maar vroeger zat het er wel onder hoor, nu durf ik alleen meer. Ik doe het nu ook wel andersom: Dat ik dingen wil vertellen en dat ik er een grap bij ga verzinnen, net zo lang tot het werkt.

Dat is soms heel hard werken om de goede anekdote erbij te vinden. Als ik iets wil zeggen over de vleesindustrie is het natuurlijk super grappig als ik het via Bill Gates kan doen omdat ik er dan een originele draai aan geef, waardoor het een goed verhaal wordt.”

“

Ik vermijd nu meer de makkelijke belediging. Dieper beledigen is het eigenlijk.

“Ik ben ook niet milder geworden, denk ik. Dat Terrasje bijvoorbeeld, dat gaat dieper dan een paar grappen maken over een serveerster met een dildo. De gedachte is belangrijker. Ik vermijd nu meer de makkelijke belediging. Dieper beledigen is het eigenlijk.

Net als wat ik zei over Maxime Verhagen: Hij kan er niks aan doen dat hij zo’n gluiperd is. Hij heeft gewoon een gluiperige geest, daar is ie mee geboren, daar kan ie niks aan doen en hij moet er zelf tegen vechten. Dat vind ik een vrij mooie belediging. Ik kan ook zeggen dat hij een oplichter is, maar dat is veel minder sterk.”

Kan de prijs ook niet wat omlaag?

“Ja, ik denk het wel. Als je voor veel mensen staat kun je ook minder vragen. Zeker als je in je eentje op het podium staat. Maar het is ook lastig, want stel je gaat naar mijn show voor vijftien euro en iemand die net begint staat er voor twintig. Waarom zou je dan naar die beginner gaan? Dan maak je zijn markt kapot. Je kunt ook zeggen; ik vraag het geld wel en ik stop een deel in een gemeenschappelijke pot. Of je kunt het publiek achteraf laten bepalen wat ze de voorstelling waard vinden. Ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik denk wel dat er een verandering nodig is.”

Ook voor dvd’s? De Amerikaanse comedian Louis C.K. verkoopt zijn nieuwste show zelf online.

“Ja precies. Dat was ik ook al lang van plan. Kijk, ik verdien niks aan dvd’s. Theo Maassen en Najib Amhali, die mannen verdienen aan dvd’s, ik niet. Ik verkoop er zo’n 1500 per show en ik verdien ongeveer één euro per dvd. Dus ik verdien 1500 euro. Dat is helemaal niks. Als ik het voor één of twee euro in hd-kwaliteit op mijn

“Ik begin nu koppijn te krijgen jongens, dat heb ik toch overgehouden van die hersenschudding. Dan ben ik een tijdje druk aan het praten en enthousiast, en dan voel ik mijn hoofd opzwellen.

Maar als je dit allemaal hebt opgenomen en je typt het uit, dan heb je volgens mij gewoon een halve conference.”

Johan Stolk en Robin van der Sar Foto: Ewoud Rooks

@

Wil je reageren? Stuur een email naar R.van.der.Sar@studentenkrant.org

4

Groninger Studentenkrant | September 2012

Studie Drugs

Ritalin, pep, dex, keta, wiet ...

Wat werkt wel en wat werkt niet? drukstrip zit hoeven we niet stiekem de WC in te duiken maar ‘klappen’ we er in de kantine gelijk ‘een hele’ in om vervolgens ruim twee uur ‘hard’ te gaan. Ja, we voelen ons lekker stout in de UB. Hoewel het de laatste jaren een opmars kent op feestjes, gaan we nu terug naar waar Rita eigenlijk voor bedoeld is: jouw tentamens. 40 procent van de voorgeschreven Ritalin wordt doorverkocht aan vrienden, en terecht.

Het werkt. We zijn opgeslokt door de European Law-reader en razen door de pagina’s heen. Alinea’s hoeven niet meer twintig keer opnieuw gelezen te worden voor ze echt gelezen zijn en ‘3u koffie?’-whatsappjes worden genegeerd, want pauze is stom. Wat een heerlijk gevoel om zo veel op te nemen! Nadeel is wel dat een pil maar twee uur duurt en we met lichte koppijn op het dakterras van de UB overblijven. De verleiding om te ‘verlengen’ is groot, maar dat zit helaas niet in de test.

Test Cafeine

Prijs: 1 euro per kop

Pep

Prijs: 10 euro per gram Om te studeren is koffie geen luxe, maar een noodzaak. Met cafeine bedoelen we natuurlijk geen Red Bull. Waarom zou je een vloeibare suikerspin naar binnen werken als je de dag kan beginnen met een cappuccino: een hedendaags wonder. Alleen de geur van verbrande bonen maakt een mens al wakker. En de bittere smaak, die uiteindelijk door je keel glijdt, is beter dan dat orgasme dat je een half uur eerder bij het opstaan hebt geforceerd. Koffie uit de kantine is geen koffie en krijgt daarom ook maar twee sterren. Tip: Simon Lévelt zit vlak om de hoek voor de beste cappuccino.

Ritalin

Prijs: 1,50 euro per pil

Colofon

Ritalin is het meest uitgeschreven ‘merk’ methylfenidaat (ADHD-medicatie) en zeer populair onder studenten. Het bevat geen remmers, waardoor het geen ‘uitgesmeerd’ effect heeft maar ‘pieken’. Omdat Ritalin in zo’n handige De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt elf maal per jaar in een oplage van tienduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen

Hoofdredactie:

Robin van der Sar Olivier Oost Tim van Veen hoofdredactie@studentenkrant. org

Eindredactie:

Ben Hard eindredactie@studentenkrant.org

Dextroamphetamine (Dex) is een nog relatief onbekend middel tegen ADD, een slap aftreksel van ADHD. De laatste tijd is een sterke toename van Dex als studiesupplement merkbaar in de UB. En terecht, want godverdomme, wat ga je hier lekker op! Met één pil zit je voor de komende drie à vier uur gebakken, langer dan met Ritalin dus.

Met een verbluffende snelheid worden de lettertjes ons hoofd ingezogen en voor even verdwijnt alle seksuele frustratie door al dat lekkers dat rondloopt in de UB. En misschien nog wel het belangrijkste, je neemt ook daadwerkelijk wat op!

Klein nadeel is dat je na afloop wat moe bent en dat het lastiger te verkrijgen is dan Ritalin. Het is zaak iemand te vinden die het op doktersrecept krijgt voorgeschreven en daar een dealtje mee te sluiten. Geloof overigens ook niet de verhalen dat je aan een halfje voldoende hebt. Net als met XTC geldt ook hier; een halve pil is geen pil. Verder een garantie voor succes!

Wiet

Dat speed geen drugs is weet iedereen. Toch zullen enkele lezers nog opschrikken van het idee dat er daadwerkelijk mensen pep snuiven in de UB. Geloof ons maar, het is zo. Speed werd onder andere door piloten in de Tweede Wereldoorlog gebruikt om langdurige prestaties te bevorderen en aangezien leren voor een psychologietentamen bepaald geen rocket science is, kan je hoge cijfers verwachten door het snelle goedje. We nemen één lijntje (100 mg) en raken gelijk in de stemming. We kunnen uren door voor ons gevoel en dat doen we ook. In de loop van de tijd beginnen de bijwerkingen wel steeds meer dwars te zitten. In plaats van ontspannen zijn we wat gestresst en de bijwerkingen zoals zwetende handen en een droge mond worden steeds vervelender. Pep is uitstekend om nooit meer in slaap te vallen, maar lekker studeren is anders. Alleen doen als je echt een nacht moet doortrekken.

Vormgeving:

Laurens Verhoeff

Illustraties:

Tobias Rutteman

Redactie:

Dex

Prijs: 2,50 per pil

Annick Heit Huub Kappert Else-Marike Kepel Randy Martens Jacob Roel Meijering Olivier Oost Nils de Pee Tobias Rutteman Edin Salihovic Robin van der Sar Johan Stolk Iris Strangmann Mirre Terpstra Tim van Veen Lisanne Wieringa

Fotografie:

Ewoud Rooks www.erooks.nl Eveline Vaessen Tim van Veen

Coverfoto

Ewoud Rooks

Drukwerk:

Grafische Industrie de Marne

Bestuur:

Voorzitter: Mirre Terpstra Huub Kappert Randy Martens Olivier Oost

Adres:

Groninger Studentenkrant Sint Walburgstraat 22C 9712HX Groningen www.studentenkrant.org bestuur@studentenkrant.org

Prijs: 3 euro per joint

Al jaren bestaat de mythe dat het roken van een jointje de concentratie verhoogt en daarom uitstekend helpt bij het studeren en zelfs bij het maken van een tentamen. Vandaag wordt deze mythe voorgoed naar het rijk der fabelen verwezen. Het hele proces van stoned studeren hangt van sneuheid aan elkaar. Het begint om elf uur ’s ochtends, wanneer je de coffeeshop binnen loopt en er alleen maar vercrackte junks aan de bar zitten die je aankijken alsof je een neger in Volendam bent. Vervolgens loop je naar huis en steek je om kwart over elf de joint aan. Door het onorthodoxe tijdstip en de brandende zon (het was die dag warm) word je knetterstoned.

Eenmaal aangekomen in de UB, probeer je zo onopvallend mogelijk een plekje te zoeken aan

het raam. Uit je ooghoeken zie je dat iedereen naar je kijkt. Wat jij niet meer ruikt, ruiken zij wel. Vervolgens kan het studeren beginnen. De concentratie is enorm. Helaas niet op je boek maar op een steen in het gebouw tegenover de UB. Na twee uur staren en een halve bladzijde verder loop je met bloeddoorlopen ogen naar buiten. Eén groot fiasco.

Concerta

Prijs: 3 euro per pil

Concerta bevat net even wat meer milligram van de werkzame stof methylfenidaat dan de werkzame stof in Ritalin en Dex. De waslijst aan mogelijke bijwerkingen doet denken dat je serious shit naar binnen aan het werken bent. Uiteraard stellen die bijwerkingen niets voor, of het moeten de zweethandjes zijn aan het begin van de ‘trip’. Dit zijn de feiten: Concerta zorgt voor een intellectueel orgasme van zo’n 8 uur. De tabletten zijn op doktersrecept verkrijgbaar in 4 verschillende sterktes, met een maximum van 54 miligram methylfenidaat. Ga altijd voor het sterkste, dit geeft het beste resultaat. Qua concentratiepiek overstijgt het Ritalin en Dex in de eerste 2 uur, daarna is het ongeveer gelijk. Door de vertraagde afgifte van de stof heb je echter veel langer profijt van dit wondermiddeltje.

Met slechts 2 keer een half uur pauze tussendoor verlaten wij na 8 uur blokken voldaan de UB. En eigenlijk alleen omdat we honger hebben.

Keta

Prijs: 40 euro per gram

Fucking gaaf, maar geen letter gelezen.

advertenties

Ben Hard R. Beer

Groninger Studentenkrant | September 2012

Het digitale hiernamaals

5

Wat gebeurt er met je digitale bezittingen na je overlijden?

O

p ieder willekeurig moment en op ieder willekeurige manier kun je om het leven komen: je kunt geschept worden door een auto, opgegeten worden door een beer, of zoals de Italiaanse stripper Gina Lalapola stikken binnenin een grote verassingscake waar je dansend uit had moeten springen. In dit tijdperk van sociale media en internet, hoeft je overlijden echter helemaal niet te betekenen dat je daadwerkelijk dood bent: steeds meer wordt het mogelijk om je opgebouwde digitale identiteit zelfstandig voort te laten leven via Facebook en Twitter.

Als je bent overleden, heb je vaak een rijk digitaal archief achtergelaten met foto’s, geschreven tekst, links, interesses, vriendennetwerken, vertrouwelijke informatie en ook digitaal bezit, zoals credits voor games en dergelijken. Dit is je digitale identiteit. Nadat je bent overleden, staat deze identiteit nog als een huis: je Facebookvrienden krijgen nog steeds een notificatie als je jarig bent, ze kunnen nog steeds reageren op dingen die je gepost hebt en ze kunnen nog steeds je plantjes op Farmville water geven. Hoe kan deze digitale identiteit zelfstandig voortleven als jij er niet meer bent?

Dit kan bijvoorbeeld via de Facebook app If I Die. If I Die geeft gebruikers de mogelijkheid om een video op te nemen die naar Facebook wordt geupload na hun overlijden. Als je de video hebt gemaakt, moet je drie Facebookvrienden aanklikken die aan de bel moeten trekken wanneer je bent overleden. Hebben ze dit alledrie gedaan, dan wordt je boodschap over het wereldwijde web verstuurd. Op deze manier kun je nog wat legendarische laatste woorden spreken, iemand de liefde verklaren of je vijand voor een laatste keer beledigen. De ontwikkelaar van de toepassing, Eran Alfonta, kwam op het idee van If I Die toen hij op vakantie in Italië een bijna-doodervaring had. Waar bij andere mensen hun leven voor hun ogen voorbij schiet, beleefde Alfonta een Eureka-moment.

De reclamecampagne van de applicatie was nogal luguber: duizenden willekeurige mensen in de Verenigde Staten werden opgebeld door de mensen van de reclamecampagne. Hun locatie was berekend op basis van gegevens uit Facebook, Foursquare en andere sociale media. Als ze opnamen, zei een zware, trage mannenstem: ‘Death can catch you anywhere anytime. Even at the Organic Restaurant, Seattle. Go to ifidie.net before it’s too late.’ Niet alleen joeg deze reclamecampagne mensen de stuipen op het lijf, het zorgde ook voor een piek in aanmeldingen op If I Die. Maar het overleven van je digitale identiteit gaat nog verder dan laatste woorden kunnen uitspreken. Gemiddeld post een gebruiker van Fa-

cebook maandelijks 90 nieuwe stukken inhoud: foto’s, video’s, statusupdates, gedeelde links etcetera. Er wordt al gewerkt aan technologie die, gebaseerd op al je voorgaande inhoud, kan voorspellen wat je volgende statusupdate zal zijn. Voor Twitter is zo’n applicatie, That Can Be My Next Tweet, al te downloaden. Er wordt al een beetje gekeken naar de toepassing van deze technologie in zogenaamde ‘digitale rouwbegeleiding.’ Het Envoy Project is een fictief project dat automatische statusupdates voor Facebook genereert voor overleden dierbaren.

Op basis van de statusupdates die de voormalige gebruiker geplaatst heeft, wordt er een bericht gegenereerd dat qua stijl en inhoud geschreven zou kunnen zijn door de overleden persoon. Ook verstuurt deze technologie nog verjaardagskaarten naar goede vrienden en familie, wat ze zou helpen in de rouwbegeleiding. Zelf ben je dood, maar je digitale identiteit leeft zelfstandig voort, en kan communiceren met je vrienden en familie, zelfs al jijzelf er niet meer bent. De vraag is uiteraard of dit een wenselijke ontwikkeling is. Het lijkt allemaal een beetje macaber.

Wat is eigenlijk het beleid van de grootste sociale media en emailservices op het gebied van overlijden van hun gebruikers? Als je bent overleden, vervallen je rechten op de gegevens die je op Facebook en Hotmail hebt staan. Bij het tonen van een officieel overlijdenscertificaat, geeft Hotmail je nabestaanden een kopie van alle emails die je ooit hebt verzonden en ontvangen. Twitter volgt hetzelfde beleid. Facebook ‘memoreert’ je account, waarbij gevoelige informatie zoals statusupdates en contactinformatie worden verwijderd. Alleen vrienden kunnen nog je profiel zien, en kunnen berichten achterlaten op je prikbord. Google heeft helemaal geen beleid.

Vind je het niet chill dat je familie en vrienden straks al je persoonlijke emails kunnen lezen na je overlijden, of dat je statusupdates worden verwijderd, dan kun je contact opnemen met Ziggur. Dit is een Nederlands bedrijf dat je wensen vastlegt op het gebied van je digitale archief en identiteit nadat je bent overleden. Ze kunnen deze wensen ook voor je uitvoeren, en alle inhoud waarvan je niet wil dat je nabestaanden het lezen verbergen. Je hebt zo dus volledige controle over wat je achterlaat nadat je dood gaat, en welke dronken foto’s en intieme mailtjes toch beter verwijderd kunnen worden. Sterven anno 2012.

Lisanne Wieringa Illustratie: Tobias Rutteman

@

Wil je reageren? Stuur een email naar L.Wieringa@studentenkrant.org

Gemeente past vijftien procentnorm streng toe Huisbaas geen vergunning, studenten de dupe Het overkwam Chris Rosche, bewoner van een studentenpand aan de Noorderstationstraat. “Een man van de gemeente kwam langs en vertelde ons dat we het pand illegaal bewoonden. Hij verklaarde niet echt waarom we uit het pand moesten en als we nog vragen hadden konden we de gemeente bellen. Maar we kregen geen telefoonnummer of contactpersoon.”

De vijftien procentnorm is in het leven geroepen om overlast van studenten en verpaupering van de wijk ten gevolge van studentenhuisvesting, te beperken. De strikte naleving van de norm treft echter niet enkel de overlastgevers. De buren van Chris Rosche zijn namelijk erg tevreden over hun buren. Janna Munster, de buurvrouw aan de rechterkant verklaart: “Ik woon hier al twee en een half jaar en ik heb meer last van het verkeer en de coffeeshop aan de overkant, dan van de buren.” De buurvrouw aan de andere kant moet nog maar zien of ze van de volgende bewoners even weinig overlast ondervind als van de huidige. “Je weet niet wat er hier na in komt.”

S

tel je voor, je woont al meer dan een jaar prima in je studentenwoning. Op een dag staat er een man van de gemeente op je stoep om je te vertellen dat je uit de woning moet. Je huisbaas heeft namelijk geen vergunning van de gemeente gekregen om studenten in de woning te huisvesten. Dit is het directe gevolg van nieuw beleid van gemeente Groningen om de 15 procentnorm, de regel dat in een straat niet meer dan vijftien procent van de woningen bewoond mogen worden door studenten, streng na te leven.

In een voorlichtingsbrief van de gemeente staat duidelijk dat huisbazen de verantwoordelijkheid hebben alternatieve woning voor de studenten te vinden. Logisch, het zijn de huisbazen die over de juiste vergunningen moeten beschikken. Toch is er helemaal geen regel die deze verantwoordelijkheid van de huisbaas vastlegt; de student heeft geen poot om op te staan.

Een felle tegenstander van de veelbesproken maatregel is Jos van Rooij, gemeenteraadslid voor Student en Stad. Hij hekelt het beleid van de gemeente, welke ook de nette student treft. “Een oplossing is het doelgericht problemen oplossen. Heeft de buurman last van rondslingerende fietsen, dan moet een fietsenrek ge-

plaatst worden. Stadjer en student moeten met elkaar in contact komen. Studenten zijn laks, niet per se asociaal.”

Waarom wordt deze maatregel, waar toch zoveel mis mee lijkt te zijn, uitgevoerd? Anneke Miedema, persvoorlichter van gemeente Groningen, legt het uit. “Het directe doel van de maatregel is studentenwoningen beter te verdelen over de stad. Natuurlijk met het oogpunt overlast te beperken.” Is de gemeente dan niet in staat individuele gevallen aan te pakken? Volgens Miedema is dit lastig. “Zoveel rechtsmiddelen heeft de gemeente niet. Buren gerucht is gewoon ontzettend ingewikkeld.” De houding van de gemeente is niet ontstaan uit onwil, maar uit onmacht, volgens de persvoorlichter. “Groningen heeft een publiekrechtelijke verhouding met de eigenaar van het pand. Niet met de huurders.

Een schadeloosstelling van de student door de huisbaas lijkt ons terecht, maar dat is een privaatrechtelijke zaak tussen student en huisbaas.”

Of deze schadeloosstelling er ook komt is nog afwachten. Zo niet, dan is het wellicht een idee stadjers te laten merken dat een getergde student overlast voor twee maakt. Wil je weten of er op jouw woning een vergunning is afgegeven? Kijk dan op fleximap. groningen.nl/gnmaps/vergunningen/.

@

Tim van Veen

Wil je reageren? Stuur een email naar T.van.veen@studentenkrant.org

6

Groninger Studentenkrant | September 2012

Evaluatieformulierenevaluatie

H

et is weer zover. Het academisch jaar is weer begonnen en daarmee komen, tezamen met de eerste colleges, de evaluatieformulieren weer in

beeld. Volgens goed gebruik wordt de student aan het eind van elk traject dat hij doorloopt, vriendelijk verzocht een paar minuten van zijn tijd op te offeren om zijn mening over het doorlopene te geven. Dit zodat er in het volgende jaar een nog betere studie aangeboden kan worden. Het zijn mooie idealen, waar wij bij de SK graag nog een stapje verder in gaan. Want, wie weet zijn ook de evaluaties zelf voor verbetering vatbaar.

We vragen daarom aan jou, de student, om de volgende keer dat je een evaluatieformulier onder ogen krijgt, even een minuut of vijf extra te besteden aan het invullen van het onderstaande evaluatieformulierenevaluatieformulier.

Voeg het vervolgens bij wanneer je de evaluatie inlevert en de betere universiteit is weer een stapje dichterbij. Bedankt voor je bijdrage.

Tekst en Illustratie: Tobias Rutteman

EVALUAT IE-EVALU AT Gelieve bij de on IE derstaan de buurt de stellin komt van gen 'niet me de door e eens'. jou gewe steeds het antw o nste keu ze, waarb ord aan te kruis en ij '+' staa 1.De opge t voor 'm dat het dichts in worpen ee eens' kwesties zit. en '–' voo bij evalu r aties vorm -- - -/+ en een go + ++ ede afsp 0 0 0 iegeling 0 0 van wat mij dwa rs2. Mijn m ening is te reduce mee een ren tot e s'. en schaa -- - -/+ l van 'he + ++ lemaal n 0 0 0 iet mee 0 0 eens' tot 'helemaa l 3. Het is goed dat evaluati knelpunte es worde n en pro n afgeno blemen -- - -/+ m bestaan + ++ mijns inzi en met een stan 0 0 0 daardform ens niet.

0 0 ulier. Va kspecifie ke 4. Het is goed dat evaluati gehoude es vaak n. Als ik kl mijn me teit uite ning aan assikaal, met sle indelijk pas aan te n go -- - -/+ ede. die van d chts één antwoo rd + ++ e meerd erheid, ko formulier word 0 0 0 en 0 0 mt dat d e studiekw ali5. Het is goed dat evaluati erom be e kend me s veelal t de best tijdens p druk sta e ideeën a an. , suggest uzes worden afg -- - -/+ ies en op e + ++ merkinge nomen. Studente 0 0 0 n te kom n staan 0 0 en als zi j onder ti jds6. Ik ben blij d aantal ge at ik bij het geve geven m ogelijkhe n van mijn menin 0 Ja den. Zo hoef ik ze g slechts de keu 0 Absolu ze heb u lf minde ut! it een be r na te d 0 Nee, h perkt enken. et aanta l gegeve n keuzes is 7. Heb je mij nog steeds te nog ande veel re tips, o in de be schikbare pmerkin ge ruimte. n of krit ieke verb eterpunte n, vat ze hieronde r samen

De gratis soa-test: Vergane glorie? gebied waar soa's en hiv veel voorkomen, zoals sub-Sahara Afrikanen, Surinamers, Antillianen, Arubanen en hun partners. Het is dus bijna onmogelijk om niet onder één van deze groepen te vallen.

Mocht je niet onder een bepaalde risicogroep vallen word je doorverwezen naar de huisarts. Dit kan aardig in de papieren lopen aangezien een soa-test via de huisarts onder het eigen risico van 220 euro valt. Grote kans dat je deze nog niet (volledig) verbruikt hebt en je meer dan 100 euro voor de test moet betalen, afhankelijk van de soa’s waar je op wordt getest. Bovendien zit er nog een klein addertje onder het gras. De meeste van jullie, lezers, zullen onder de risicogroep ‘jongeren tot 25 jaar’ vallen.

Deze groep wordt echter alleen getest op chlamydia omdat dit de meest voorkomende soa onder jongeren is. Nog niet helemaal een geruststelling dus.

Report

W

at zou hij hebben? Hiv, herpes? En hoeveel gasten heeft zij afgewerkt dat ze hier nu zit? Zou ik zelf wat hebben? De soa-test bij de GGD, er wordt vaak wat negatief over gesproken. Wie haar wel eens heeft ondergaan weet dat dit niet terecht is. Toegegeven, het is wat ongemakkelijk als je voor het eerst plaatsneemt in de wachtkamer maar na een paar minuten besef je echter al dat jullie allemaal lotgenoten zijn. Uiteindelijk is het slechts een kwestie van wat vraagjes beantwoorden, plasje inleveren, bloed prikken en klaar is Kees. Een ultiem, gratis SOG-momentje waarbij je na afloop toch het gevoel hebt dat je iets nuttigs hebt gedaan. Helaas, ook hierop wordt sinds begin dit jaar bezuinigd.

Omdat er nog geen Wikipedia pagina over dit onderwerp is te vinden besluit ik Sense Noord Nederland te bellen om te achterhalen wat deze bezuiniging nou precies inhoudt. Helaas willen zij niet meewerken aan ons onderzoekje. Als ik echter als verlegen homoo tje naar de Aids Soa Infolijn bel omdat ik wat vraagjes heb, word ik plotseling wel geholpen.

De anonieme en gratis soa-testen van de GGD zijn oorspronkelijk bedoeld voor mensen die om wat voor reden dan ook niet bij hun huisarts terecht kunnen. Bij het woord gratis komen Nederlanders er echter op af als strontvliegen op een mesthoop, zo ook bij deze gratis test. De kosten zijn hierdoor enorm gestegen en om deze te drukken wordt er nu strenger geselecteerd aan de GGD poort.

Er zijn echter een aantal risicogroepen die nog wel bij de GGD terecht kunnen voor een gratis soa-test, namelijk: jongeren tot 25 jaar, iedereen met duidelijke soa-klachten, homoseksuelen, MSM (mannen die seks hebben met mannen), prostituees en hun klanten, heteroseksuelen met veel wisselende partners (meer dan 3 in de afgelopen zes maanden), iedereen die via een soa-polikliniek een partnerwaarschuwing heeft gekregen en iedereen uit een

“

er maar één ding op, keihard liegen

Om ervoor te zorgen dat je toch onder een bepaalde risicogroep valt en op zo veel mogelijk soa’s wordt getest zit er maar één ding op, keihard liegen. Het is zaak de verpleegkundige van de GGD tijdens het gesprek ervan te overtuigen dat er een aannemelijke kans bestaat dat jij een soa hebt. Die bepaalt namelijk of jij voor

de gratis soa-test in aanmerking komt, en zo ja op welke soa’s je getest wordt. MSM worden bijvoorbeeld standaard getest op hiv.

Nu heeft iedereen wel iets gays in zich en het is af en toe best fijn om daar even lekker aan toe te geven. Ga dus lekker met je benen over elkaar zitten en vertel dat je het af en toe best fijn vindt om je flink van achter te laten verwennen. Indien je als vrouw op hiv getest wilt worden is het verstandig om te vermelden dat je met een aantal Afrikanen naar bed bent geweest, uiteraard zonder condoom. Wat ook helpt is om het aantal bedpartners dat je in de afgelopen 6 maanden hebt gehad minimaal te verdubbelen.

Mannen doen dit in principe standaard maar vrouwen willen zich hier nog wel eens voor schamen. Doe dit dus niet en geef gewoon toe dat je een slet bent. Indien je op een bepaalde soa getest wilt worden verzin dan de symptomen of zeg dat je gebeld bent door een bedpartner die deze soa blijkt te hebben.

Er zijn uiteraard nog meer situaties te bedenken maar het punt is duidelijk. Zorg ervoor dat je onder zoveel mogelijk risicogroepen valt, dan is de kans groot dat je gewoon een volledige, gratis soatest krijgt. Het doel heiligt de middelen!

@

Nils de Pee Illustratie: Tobias Rutteman Wil je reageren? Stuur een email naar N.de.Pee@studentenkrant.org

7

Groninger Studentenkrant | September 2012

Boodschappers des Here

V.L.N.R: Carson Douglas, Robert van Komen en Josh Shoemaker

I

eder jaar weer trekken er massa's jongeren naar Groningen. Niet alleen om te studeren, maar vooral om los te gaan in dat befaamde studentenleven. Sex, drugs and rock 'n roll! Waarom zou je anders naar het Noorden komen? Josh Shoemaker en Carson Douglas, twee jongens uit Amerika, zijn hier toch echt met andere bedoelingen. Hoewel ze met hun leeftijd van 20 en 19 jaar moeiteloos in het studentengedruis zouden kunnen opgaan, hebben ze zichzelf heel andere doelen gesteld: ze zijn hier niet om te feesten en ook niet om een bul te halen, maar om zieltjes te winnen.

Deze groei is onder andere te danken aan kerkleden als Josh en Carson, die de wereld afreizen om het Woord te verkondigen.

Zendingswerk wordt sterk aangemoedigd binnen de mormoonse gemeenschap en kan voor veel jongeren als een rite of passage worden beschouwd: wanneer een jongen de leeftijd van 19 jaar bereikt, wordt hij geacht voor twee jaar naar het buitenland op zending te gaan. Zijn bestemming kiest hij niet zelf, maar wordt hem opgelegd door een gezaghebbende van de kerk, die op zijn beurt weer zegt de wil van God door te geven. Josh en Carson kregen Nederland toegewezen, maar ze hadden dus evengoed naar Zambia gestuurd kunnen worden.

“ Apart’ja Ouderlingen Shoemaker en Douglas, zoals op hun badges staat te lezen, zijn niet alleen. Ze maken deel uit van een klein, maar fanatiek leger van zo ongeveer tachtig man, dat zich tot doel heeft gesteld om heel Nederland en België tot het ware geloof te brengen. Het ware geloof? Dat is in dit geval de leer van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen: Josh en Carson zijn mormonen. Inderdaad, mormonen; wie dacht dat het mormonisme slechts een rare sekte in Amerika was, heeft het goed mis: de mormoonse kerk bevindt zich in bijna elk land van de wereld en behoort (naar eigen zeggen) tot één van de snelst groeiende religies.

“Ze gaan niet uit met meisjes.”, verzekert Robert van Komen, een oudere zendeling en voormalig bisschop van de kerk.

De twee jongens knikken lachend

Dat de twee ouderlingen in een rijk en westers land zijn terechtgekomen, betekent niet dat ze er in de twee jaar van hun zending een luxe leventje op na houden. Hun dagelijks leven is ingericht volgens een strak schema, dat weinig ruimte laat voor niet-spirituele zaken: iedere dag om half zeven komen Josh en Carson hun bed uit, waarna ze beginnen aan een drukke dag van contemplatie, huisbezoeken en werving op straat. Om negen uur 's avonds worden ze weer thuis verwacht. Van het studentenleven krijgen de jongens uit Amerika dan ook maar weinig mee, en een avondje stappen zit er al helemaal niet in. “Ze gaan niet uit met meisjes.”, verzekert Robert van Komen, een oudere zendeling en

voormalig bisschop van de kerk. De twee jongens knikken lachend.

De toewijding van de zendelingen moet enorm zijn. Niet alleen moeten ze voor hun bekeringswerk binnen no time een vreemde taal leren – het Nederlands van Josh en Carson is van opmerkelijk niveau – de kosten voor hun tweejarig verblijf in het buitenland komen ook nog eens voor eigen rekening. Bovendien wordt de jongens geen tijd gegund zich thuis te gaan voelen: elke zes weken kunnen de ouderlingen, als God dat wil, worden overgeplaatst naar een andere stad. Zendingswerk, zo blijkt, vereist rotsvaste overtuiging.

Maar rotsvaste overtuiging hebben Josh en Carson wel. Zonder blikken of blozen vertellen ze hoe Jezus, na zijn wederopstanding en hemelvaart, een verschijning maakte in Amerika. Hoe deze gebeurtenis, tezamen met andere passages uit de vroege Amerikaanse geschiedenis, werd opgetekend op gouden platen. Hoe de 19e eeuwse Joseph Smith deze platen vond en ze vertaalde naar het 'Boek van Mormon', en hoe hij vervolgens de enige ware, gezaghebbende kerk op aarde stichtte. Voor veel mensen zal het als een vreemd verhaal klinken, maar zo nu en dan laat een enkeling zich tot het geloof bekeren. De Groningse dependance van kerk telt inmiddels zo'n tweehonderd leden, waarvan er een honderdtal actief zijn.

Josh en Carson lijken tevreden over het werk dat ze verrichten en zeggen allebei dat ze Nederland een mooi en plezierig land vinden. Toch laten ze beiden weten weer terug te gaan naar Amerika, zodra hun twee jaar 'diensttijd' erop zit. Wellicht om daar, in hun eigen stad, alsnog het studentenleven mee te maken.

Tobias Rutteman Foto: Ewoud Rooks

@

Wil je reageren? Stuur een email naar T.Rutteman@studentenkrant.org

8

Groninger Studentenkrant | September 2012

WE NEED YOU Een nieuw academisch jaar is begonnen en ook onze redacteuren studeren een keer af. Gevolg: het is niet meer zo druk op onze redactie. En dat terwijl we toch een hele interessante tijd voor de boeg hebben. De Universiteitskrant, onze grote concurrent, gaat digitaal en wij willen twee keer per maand, in plaats van een keer per maand uitkomen.

Kan jij; typen, fotograferen, schrijven, interviewen, praatjes maken, filmpjes maken, vormgeven, programmeren of organiseren? Dan ben je van harte welkom om onze redactie aan te komen vullen.

Stuur je sollicitatiebrief en cv naar hoofdredactie@studentenkrant.org en wellicht draag jij binnenkort bij aan de mooiste krant van ……..(uhm) Groningen. Provincie Groningen.

Gezocht: Aquisiteur

Gezocht: Vormgever

Gezocht: ICT’er

Gezocht: Fotograaf

Gezocht: Redacteur

Groninger Studentenkrant | September 2012

FOTOREPORTAGE : Best of

Foto: Tim van Veen.

De Jeugd van Tegenwoordig wordt gehuldigd met een bierdouche, de fotograaf ook. De focus is verkeerd, dat het hier om Vieze Fur gaat op Eurosonic/Noorderslag is niet te zien. Toch is het een spannende foto geworden.

Foto: Ewoud Rooks.

De voorpagina van de decembereditie van 2011.

Twee oude mannen verkleed als de kerstman en sinterklaas en zes lekkere chicks. Het was een leuke middag voor de fotograaf.

Foto: Eveline Vaessen.

Het resultaat van graffiti kunstenaars in de december editie van 2011. De sfeer van de graffitiscene komt erg goed in deze foto naar voren. Ook het licht is interessant.

9

10

Groninger Studentenkrant | September 2012 OOSTERSTRAAT 44 9711 NV GRONINGEN PROGRAMMA OVB WWW.VERA-GRONINGEN.NL

VERWACHT 12/09 13/09 14/09 15/09

greg hoLden King tuFF Benjamin Francis LeFtwich the men that's Live xL

17/09 the temper trap/ the deaF / yori swart

digger & the pussycats 21/09 dewoLFF 23/09 omar rodriguez-Lopez group 29/09 white hiLLs 30/09 the cynics 04/10 Kensington 12/10 the KiK 18/10 nada surF 21/10 the crooKes 22/11 shanteL 20/09

eLKe zaterdag swingavond

Ritwik Swain: Indiaas, Schots, Engels.

Bijna Vergroningst op de proppen zou komen.

open 23:30 - 04:00 start 23:30 uur gratis + maandKaart € 1,50

Het Gesprek

H

erinneringen uit mijn jeugd? Ik was nog jong en herinner me weinig meer van India. Op een dag zag ik een olifant door de straat lopen.

Dat herinner ik me nog wel.”

Ritwik is geboren in Pondichéry, India. Foto’s van deze plaats niet ver van het vroegere Madras, nu Chennai, zijn wel te vinden op internet. Op geen van die foto’s staat een olifant. Die zal ondertussen wel vertrokken zijn. Net als Ritwik.

Op 22 mei werd Ritwik Swain gekozen als eerste buitenlandse student in de Universiteitsraad.Daarmee wordt in het volgend academisch jaar eindelijk ook de buitenlandse student in de Uraad vertegenwoordigd. Geen overbodige luxe, gezien het feit dat ongeveer één op de tien studenten uit het buitenland komt. Maar wie is deze Ritwik eigenlijk? Hoe is hij hier terecht gekomen, en wat heeft hem gedreven actief te worden?

Hij stond op de zevende plaats in de kieslijst van de SOG. Maar kreeg 338 voorkeurstemmen, veel. Dat nummer, 338, zal ook ongeveer het aantal keer zijn dat RUG bestuurslid Sibrand Poppema zich voor zijn hoofd geslagen heeft. Als er een buitenlandse student in de Raad zou komen, zou de voertaal in dit orgaan, net zoals die in de beleidsstukken, Engels worden. Het schijnt ergens zwart op wit te staan. Dat wordt nog een hele opgave voor de RUG medewerkers. Wist Poppema veel dat de SOG met Ritwik

Op z’n tweede verhuist Ritwik naar Schotland dus bij die ene olifant zou het blijven. Die lopen daar niet door de straten. Maar de verschillen tussen India en Schotland zijn niet alleen uit te drukken in biodiversiteit. Hij is tweetalig opgevoed, Ritwik. Maar het feit dat hij geen Schots accent heeft maakt hem zuinig in het gebruik van zijn stem. “Twee jaar lang was ik selectief stom. Ik sprak niet in het openbaar, alleen tegen mijn ouders. Ik was nog wel geïnteresseerd in mensen, ik wilde alleen niet praten. Ik kon goed luisteren.” Nu dicteert hij de universiteitsraad welke taal te gebruiken.

“

“Twee jaar lang was ik selectief stom.

Ik sprak niet in het openbaar, alleen tegen mijn ouders.

Een schril contrast. Die verandering heeft hij mede te danken aan toneelspelen, waar hij mee begon nadat zijn familie naar Engeland verhuisde. “Ik dacht niet dat het een therapie voor me zou zijn. Ik vond het gewoon leuk.

Maar na een aantal jaar toneelspelen merkten mijn ouders en leraren dat ik veranderd was. Ze geloofden dat het theater me zelfvertrouwen had gegeven.”

Ergens eind augustus 2010, tegen een uur of vijf in de middag, komen een Indische vader en zoon aan op het station van Groningen. Het eerste wat ze zien is een zakenman op inlineskates en niet lang daarna krijgen ze een inzicht in de Nederlandse fietsdrift als personen van divers pluimage op rijwielen voorbijtrekken; bejaarden, moeders met kinderen en boodschappentassen. De vader bestelt een taxi, zijn accent klinkt als dat van Apu uit de Simpsons. Voor de deur van de faculteit nemen ze afscheid van de taxichauffeur. ‘Graag gedaan’ klinkt

het met harde ‘g’. Vader zoon denken dat ze uitgescholden worden. Zo moet hun aankomst in Groningen er ongeveer uitgezien hebben.

Als Indiër in Schotland val je op. Als Indisch-Schot in Engeland val je op.

Als Indisch-Schotse Engelsman in Groningen niet. Niet als je psychologie studeert. “Psychologie is een grote studie. Ik voelde me een nummer, niet een naam. Ik wilde herkend worden, dat was mijn grootste drijfveer actief te worden. Ik vond ook dat ik de universiteit iets te bieden had met mijn culturele achtergrond.” Vóór alles zit Ritwik er voor de buitenlandse student, die zo ondervertegenwoordigd is in de medezeggenschapsorganen van de RUG. “Ik ken veel zaken die internationale studenten aan gaan maar waar de Nederlandse student geen weet van heeft.” Als voorbeeld noemt hij het gebrek aan tijd, ruimte en faciliteiten om een fatsoenlijke betaalbare lunchmaaltijd te gebruiken.

“Ik heb gesproken met internationale studenten, die smeken hier om.”

Ritwik Swain komt zo vastberaden over dat je bijna zou vergeten dat hij eigenlijk bij toeval in Groningen is uitgekomen. Afgewezen bij de universiteit van zijn keuze in Engeland werd hij door een leraar op de Nederlandse optie gewezen. “Dus ik ging googelen : ‘Netherlands’, ’psychology’, ‘English’. Het was al ver in augustus. Ik belde last-minute op en ze hadden nog een plek open voor me.”

Toeval dus. Al weerhoudt dat Ritwik er niet van om nog even hooghartig daar aan toe te voegen: “Soms moet je gewoon even om de hoek kijken.

Dat er één makkelijke mogelijkheid is wil niet zeggen dat er niet duizend andere mogelijkheden op je liggen te wachten.” Mooie woorden van een Indisch-Schotse Engelsman.

Tekst en foto: Tim van Veen

@

Wil je reageren? Stuur een email naar T.van.Veen@studentenkrant.org

11

Groninger Studentenkrant | September 2012

Dan komen jullie van het podium af en ga je meteen je ouders bellen?

Maaike: “Dat hoefde niet, die stonden op het VIP-podium.”

Marjolein vult aan: “Maar voor mij kwam de ontlading inderdaad pas toen ik mijn ouders zag.” Zo lang konden Willemijn en Rhea niet wachten: “We kwamen backstage en toen hielden we het al niet meer droog.”

De overdracht hield in: ‘Hier zijn de inloggegevens van de mail. Succes!’

Op welke momenten hadden jullie voor het eerst stress?

H

et is donderdag na de KEI-week. Van chaos en hectiek in Walburgstraat 22, het hoofdkwartier van de KEI, is geen sprake meer. Wat een contrast met een week eerder, toen het KEI-pand vierentwintig uur per dag werd platgelopen door KEI-lopers, leiders, crew en bestuur. Toch is het KEI-bestuur ook nu nog aanwezig. Ze zijn relaxter dan ze in tijden geweest zijn.

De KEI-week is afgelopen, wat doen jullie hier nog?

‘Vrijdag zijn we tot en met woensdag vrij. Maar nu zijn we nog aan het evalueren en aan het afronden. Het is fijn om dat meteen te doen want nu zit alles nog vers in het geheugen.’

Op welk moment in de KEI-week dachten jullie; hier hebben we het allemaal voor gedaan?

Marjolein: “We liepen door het publiek en zagen een KEI-loper helemaal los gaan. Hij zag ons staan, kwam naar ons toe. Hij vroeg of we KEI-bestuur waren en begon ons vervolgens uitgebreid te bedanken. Dat was erg gaaf.” Ruben: “Het geeft ook een enorme kik als je op het podium staat. Je naam wordt geroepen en vervolgens zie je iedereen uit zijn dak gaan.” Iedereen zien feesten, dat is ook Joris het meeste bij gebleven: “Het uitzicht vanaf het VIP podium bij het openingsfeest was echt geweldig.

Dan zie je die hele markt vol feestende mensen staan en weet je waarvoor je het allemaal hebt gedaan.”

Jawel, maar we moesten eerst nog even het middaguur aantikken bij Bernlef na de afterparty in de Kokomo. Ruben: “Het was de mooiste ochtend ooit.”

Volgend jaar is er een nieuwe KEI-week, met een nieuw bestuur. Adviezen voor jullie opvolgers?

“ Interview

En dan is het Eindfeest afgelopen en zit de KEI-week er op. Je gaat dan natuurlijk lekker onder de wol?

Ruben: “Het was dinsdag, de dag van de Night of the Songs. We hangen voor dit evenement ieder jaar een soort parachute op, dat zorgt toch voor meer sfeer. De hele Grote Markt stond nog vol marktkramen toen de parachute moest worden opgebouwd.

Dan moet er dus een zestien meter lange vrachtwagen gelost worden op de markt. Dat moet minimaal drie uur voor het evenement gebeuren want anders ben je te laat. Ja toen had ik wel even stress.” Ook Sjoerd heeft wat meer grijze haren op zijn hoofd dan voor de KEI-week: “Ik had stress toen de Fierljepbaan zonder stroom kwam te zitten en er negen duizend liter water de SportPlaza op stroomde. Gelukkig was de brandweer aanwezig en die konden de baan snel weer vullen.”

KEI-loper of KEI-bestuur?

Joris: “KEI-loper zijn is intenser.” Rhea (volmondig): “Bestuur!”

“Van alles wat er tijdens de KEI-week gebeurt maakt het bestuur eigenlijk weinig mee, maar het was ónze week.” Licht Willemijn toe. Maaike: “Ja dat is inderdaad het gave aan bestuur zijn, je geeft echt je eigen draai aan zo’n week.”

Hoe hebben jullie je mentaal en fysiek voorbereid?

Rhea: “Het is heel moeilijk alles in de KEI-week bewust mee te maken. Je vergeet zo veel van wat je allemaal mee maakt in de KEI-week. Maar het KEI-bestuur is ook een leerschool. Het nieuwe bestuur moet lekker op z’n bek kunnen gaan. Het moet hún dingetje zijn. We geven niet te veel advies.” Ruben: “Dat kregen we zelf ook niet namelijk. De overdracht hield in: ‘Hier zijn de inloggegevens van de mail. Succes!’” Ook Joris vond het moeilijk alles bewust mee te maken: “Je hebt het nóg drukker dan je van tevoren had verwacht. het belangrijkste is, en dat klinkt heel cliché, dat je er als bestuur van geniet.” Dat genieten was aan Sjoerd wel besteed: “Zelf heb ik enorm genoten van alle contacten met iedereen die je tegenkomt en waar je mee samenwerkt.” Misschien we de meest waardevolle les voor het volgende KEI-bestuur komt van Marjolein: “Het hoeft niet altijd groter en massaler. Het mag ook gewoon beter.”

Wat is het meest opmerkelijke dat jullie hebben meegemaakt?

Rhea: “het aantal relaties dat ontstond tussen lopers en leiders.”

Sjoerd: “Het plasmoment van Maaike en Marjolein.” Dat klinkt inderdaad opmerkelijk. Maaike en Marjolein? “Daar willen we niks over zeggen.” Joris voelt zich geroepen de stilte te doorbreken: “Ik vond het opmerkelijk hoe de stad werd overgenomen door studenten.” “Klopt!” zegt Ruben. “En hoe een jaar KEI-bestuur leerzamer is dan drie jaar studie!”

Gëinteresseerd?

Wil jij volgend jaar proberen de KEI-week van 2012 te overtreffen? De deadline voor sollicitaties voor KEI-bestuur 2013 is 24 september 18:00. Kijk op www.ikkijkvooruit.nl of mail naar wervingenpromoties@keiweek.nl.

Maaike: “ik heb wel even een schietgebedje gedaan. Maar het is echt moeilijk je rust te pakken vlak voor de KEI-week.” Ruben kan dat beamen, hij overleefde de week naar eigen zeggen op ‘vitamine pillen’ (oh noemen we dat zo tegenwoordig).

Hoeveel sliepen jullie gemiddeld per nacht?

Ongeveer vijf uur per persoon per nacht. Maar we dronken niks en je wilt overal bij zijn.

Tekst en foto: Tim van Veen

@

Wil je reageren? Stuur een email naar T.van.Veen@studentenkrant.org

12

Groninger Studentenkrant | September 2012

Filosoof Bas Haring: ‘Seks met een krokodil is geen lijden’

“

Als koeien uitsterven, is het slechts een kwestie van tijd voordat de laatste mens ook het loodje legt.

“

‘In de natuur is het helemaal niet zo dat alles afhankelijk is van elkaar’.

“

Het niet opgeven wat er is zit in onze christelijke moraal.

D

e kans is groot dat je volksfilosoof Bas Haring recentelijk bent tegen gekomen in de media. Hij heeft namelijk een nieuw boek uitgebracht, Plastic Panda’s, waarin hij bepleit dat het niet erg is dat er diersoorten uitsterven. We spraken de bijzonder hoogleraar aan de universiteit van Leiden over dit boek, zijn studententijd en zijn huidige functie.

In zijn nieuwste boek Plastic Panda’s pleit Haring dat het niet erg is dat soorten uitsterven zolang het niet ten koste gaat van het ecosysteem. Dat wil echter niet zeggen dat het niet ‘vervelend’ is als natuur verdwijnt. “Op de een of andere manier bestaat het idee dat het slecht is als een soort uitsterft. Waarom dat is? Geen idee. Wat mij betreft moeten we gewoon het geheel in de gaten houden. Bovendien zijn er een aantal sleutelsoorten, bijvoorbeeld koeien. Als deze agrarische dieren uitsterven, is het slechts een kwestie van tijd voordat de laatste mens ook het loodje legt. Deze soorten worden echter geenszins met uitsterven bedreigd.”

Reorganisatie Volgens Haring is er nou eenmaal een reorganisatie nodig, omdat er steeds meer mensen zijn. Van alle natuur die momenteel beschikbaar is, wordt een kwart gebruikt door de mens. Dat wil zeggen dat wij een kwart van alle hout, gras, graan, koeien en dergelijke gebruiken. Dat is heel veel. De overige driekwart valt dus ten deel aan alle andere levende soorten op deze planeet. Het is dan ook logisch dat hier soorten door uitsterven.” Er is als het ware een taartdiagram van alle beschikbare natuur op de wereld.

Een kwart daarvan wordt gebruikt door ‘ons’, de mens, en de rest is voor de dieren. Logisch is het dus dat, als wij meer gaan gebruiken, er minder beschikbaar wordt voor de dieren. Er is immers maar een beperkte hoeveelheid natuur beschikbaar.

Tandwieltjes Als argument tegen het uitsterven van diersoorten wordt vaak opgevoerd dat dieren zo mooi zijn. Volgens Haring gaat dit esthetische argument echter niet op. “Stel dat er twintig diersoorten op een rijtje staan, die allemaal even mooi zijn en die voor ons niet van elkaar zijn te onderscheiden. Als er daarvan negentien uitsterven, kunnen we nog steeds genieten van hun schoonheid.”

Een ander probleem dat mensen hebben met het uitsterven van soorten, is dat velen van ons denken dat de natuur te vergelijken

is met een soort mechaniek met allerlei soorten tandwieltjes. Als een van die tandwielen ertussenuit wordt gehaald, stokt de hele machine. “Dit idee klopt niet”, stelt Haring. ‘In de natuur is het helemaal niet zo dat alles afhankelijk is van elkaar’.

Christelijk Volgens de filosoof heerst er een ‘christelijk’ idee dat er geen soorten mogen verdwijnen. “Ik denk dat veel mensen daar last van hebben. Het niet opgeven wat er is zit in onze christelijke moraal.” Daar komt bovendien nog eens bij dat mensen vaak het idee hebben dat er met het uitsterven van soorten, lijden gepaard gaat. Dat hoeft echter helemaal niet. Haring noemt het voorbeeld van de Cubaanse krokodil. “Deze dreigt uit te sterven omdat hij seks heeft met de Floridakrokodil. Dat noem ik geen lijden.”

Media Technologie Haring geeft nu een Masterprogramma Media Technologie. “Als mensen worden opgeleid als wetenschapper, worden ze heel vaak opgeleid in een stramien van de onderzoeksschool waaraan ze deelnemen. Dit is heel logisch, je bouwt voort op je voorgangers.

De methodes die gebruikt worden zijn vaak ook ingesleten. Ik probeer studenten te leren een eigen methode te ontwikkelen en eigen vragen te stellen over datgene waar ze zelf nieuwsgierig naar zijn. Dan dwing je ze zelf na te denken, in plaats van klakkeloos ingesleten methoden over te nemen.” Daarnaast geeft Haring nog andere colleges, bijvoorbeeld hoe je creatief wetenschappelijk onderzoek kan doen en natuurwetenschappen voor alfastudenten.

Hierin probeert Haring onder meer ingewikkelde onderwerpen als chaostheorie en het onzekeherheidsprincipe van Heisenberg begrijpelijk te maken.

Haring heeft gestudeerd in Utrecht, haalde zijn P in Natuurkunde, en switchte vervolgens naar Kunstmatige Intelligentie, wat indertijd onderdeel van filosofie was. Tijdens zjin studententijd

deed hij onder meer aan bier drinken, schilderen en toneelspelen. Bas was lid bij Veritas, hij was geen diehard corpsbal, maar heeft wel een jaarclub, waar hij onlangs nog mee op weekend is geweest. Verder werkte hij veel. Haring gaf zo’n twintig uur per week bijles aan middelbare scholieren. Ook probeerde hij tijdens zijn studententijd aan de weg te timmeren als schilder. Dit zat van oudsher ingebakken in zijn genen; hij kwam uit een familie van kunstenaars. “Het beeldend bezig zijn stond hoog aangeschreven in mijn familie. Dat was echter niet waar mijn talenten liggen.”

Later ontdekte Haring het schrijven, waar hij zich veel beter in thuis voelde.

Promoveren Na zijn studie besloot Haring te promoveren. Hij had echter de grootste moeite zijn proefschrift op tijd af te krijgen, vertelt hij.

“Ik dacht; dit gaat niet lukken. Als ik dit nog wil halen, moet ik een maand weg. Toen ben ik naar de Lovoten, een eilandengroep voor Noorwegen, gegaan. Daar is het vanaf 1 mei vierentwintig uur per dag licht. Erg handig. Bovendien waren er geen toeristen en was ik met zo’n tien mensen op het eiland. In het begin voelde ik me hartstikke eenzaam, maar uiteindelijk heb ik als een tierelier gewerkt. Toen was het heel gaaf. Werken, slapen, wakker worden en weer werken.”

De komende tijd gaat Haring zich verdiepen in de economie. Daar gaat hij namelijk een boek over schrijven. “Ik ben best veel met biologie bezig geweest voor Plastic Panda’s. Hierdoor raak ik misschien te gekleurd. Ik word best snel vooringenomen als ik een onderwerp begin te bestuderen. Ik vind het dan ook heel leuk om een onderwerp te kiezen waarvan ik geen flauw benul heb. Wat betekent recessie? De euro stijgt, waarom? Is dat goed of is dat slecht? Ik heb geen flauw benul. Het lijkt me reuzeleuk dat eens uit te zoeken.”

Olivier Oost en Robin van der Sar Foto: Ewoud Rooks

Groninger Studentenkrant | September 2012

B

Zo download je tóch torrents via de RUG

13

ewoners van studentenflats in Groningen kunnen sinds 1 maart van dit jaar niet meer downloaden via BitTorrent. De Rijksuniversiteit besloot het gehele protocol te verbieden, omdat er te veel klachten binnenkwamen van Amerikaanse filmmaatschappijen. In plaats van deze klachten, zoals vrijwel iedereen doet, te negeren, ging de universiteit voor een ouderwets potje censuur. Laf, zou je kunnen zeggen. Maar ook zinloos.

En als extragratis service naar de lezer toe beschrijft de Studentenkrant hoe bewoners van de getroffen studentenflats toch kunnen downloaden via torrents. Laat ik vooropstellen dat downloaden via BitTorrent uberhaupt wordt afgeraden. Veel beter kun je Usenet gebruiken om met je honderd megabitlijn films en muziek te downloaden. Een hd-film is in een kwartiertje binnen. Als je echter toch met alle geweld gebruik wilt maken van torrents, kan dat.

Ook als je in een studentenflat in Selwerd of aan het Hoendiep woont.

Goed, dat gezegd hebbende, gaan we beginnen. De Rijksuniversiteit filtert al het ‘typische’ BitTorrent-verkeer. Dat werkt prima. Het is echter geen enkel probleem om dit verkeer te versleutelen, waardoor de universiteit niet kan zien wat je voor gegevens uitwisselt en het verkeer dus ook niet kan blokkeren. Download en installeer hiervoor de BitTorrent-client uTorrent. In dit programma ga je vervolgens naar Opties en klik je op Voorkeuren. In de linkerkolom ga je naar BitTorrent, en dan zie je een kopje ‘Protocolversleuteling’ verschijnen. Deze zet je op ‘Geforceerd’. Dit zorgt ervoor dat al je BitTorrent-verkeer voortaan versleuteld wordt verstuurd. Omdat de RUG nu niet meer kan zien dat je een torrent aan het binnentrekken bent, kun je het verkeer gewoon over het universiteitsnetwerk jagen. Kassa.

volgens download je op een van de vermelde sites het torrent-bestand en open je dit in uTorrent. Met een beetje pech zal de torrent niets doen; hij wordt immers geblokkeerd. Daarom moet je een hele lijst met trackers over uTorrent uitstorten. Die lijst bestaat en vind je hier: http://pastebin.com/a9mB6gfq (overtypen die handel). Kopieer de lijst onder het kopje ‘Raw Paste Data’. Nu ga je naar uTorrent en klik je met je rechtermuisknop op de torrent die je wilt downloaden. Je ziet dan het kopje ‘Trackers’, met daaronder een tekstveld. Hier plak je de hele trackerslijst in. Op OK rammen en nu maar wachten.

Tracker

Als je geluk hebt (het lukt bijna altijd)

Helaas ben je er dan echter nog niet.

BitTorrent-verkeer wordt namelijk gestuurd door zogeheten trackers, en die moeten wel meewerken. Je kunt verkeer namelijk wel aan een kant versleutelen, maar dat heeft niet zo veel zin. Dat is hetzelfde als in codetaal heel hard naar je vriend gaan schreeuwen. Niemand houdt je tegen, maar je vriend heeft geen idee waar je het over hebt. Daarom moet je een Torrenttracker gebruiken die ook versleutelde verbindingen accepteert. Het gemakkelijkst is het om hiervoor een Private Tracker te gebruiken. Een nadeel hiermee is echter dat hier doorgaans een uitnodiging voor vereist is; je moet dus iemand kennen die al op een private tracker zit. Maar niet getreurd, want ook voor het gewone klootjesvolk zijn er versleutelde trackers beschikbaar.

Knippen en plakken Als je iets wilt downloaden, laten we bij het thema blijven en gaan voor de nieuwste Pirates of the Caribbean-film, ga je naar torrentz.eu. Je zoekt naar Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides en zoekt het bestand uit dat je wilt hebben. Ver-

“

Als je geluk hebt (het lukt bijna altijd) vindt uTorrent nu een tracker die versleuteling ondersteunt en begint hij te downloaden. In het begin gaat het tergend langzaam. Trackers werken echter cumulatief. Als je via tracker 1 verbonden bent met peers a, b en c, en peer a is ook verbonden met tracker 2, dan krijg je automatisch ook de peers van tracker 2 door.

En zo verder. Met honderden trackers gaat dit sneeuwbaleffect uiteindelijk vrij rap en voor je het weet kun je genieten van andere piraten.

At your service.

Olivier Oost Illustratie: Tobias Rutteman

14

Groninger Studentenkrant | September 2012 omhoog keek zag ik een vrouw. Ik kon niet zo goed zien hoe ze eruit zag, want ik keek recht in de zon, wat het verschijnsel van de vrouw reduceerde tot louter een silhouet. Zoiets wat je alleen in films ziet, weet je wel. Ze hurkte voor me, en ik hoorde een lieve ‘gaat het wel?’

I

k zit oprecht nu al meer dan een uur naar een leeg word-document te staren. Wat er gebeurde voor ik net thuis kwam was zo indrukwekkend, zo intens geil en zo overdonderend dat ik het verhaal meteen op digitaal papier wil zetten.

Maar volgens mij heb ik een writers-cock.

Het wil niet lukken. Daarom maar dit kut intro, waarbij je hopelijk wel enigszins geprikkeld bent om door te lezen, aangezien ik, de grote Ben Hard, overrompeld ben in seks. Goeiedagschotel zeg.

Vorige week was ik in Assen, of all places. Het plebs groeit er werkelijk waar gewoon uit de grond, zo smerig is het daar. Maar ik was er met een doel, en moest ook snel weer weg. Toen ik zo’n winkel met veel te harde muziek uit dook, struikelde ik over een kinderwagen. Ik viel nog net niet op het kindje, maar smakte wel hard tegen de grond. Een pijnscheut kroop naar mijn knie en linker elleboog. Er was echter weinig tijd om me daar verder op te richten, want toen ik

Ik stond op en veegde het arbeiderszand waarmee het Koopmansplein bezaaid is, van me af.

Toen ik naar de vrouw keek was er even een moment dat de aarde een ander universum in dook. Dat alles op één lijn stond. Er niks anders dan harmonie om je heen was. Wát een vrouw zeg. Jaartje of 36? ‘Tuurlijk gaat het, dit is niet de eerste keer dat ik voor vrouwen val.’ Ik wist dat je hele afgezaagde zinnen prima kon zeggen, mits je er een humoristische twist aan gaf. Ze lachte gelukkig. Ik keek naar haar rechterhand, en zag dat het verbonden was met een jongetje van een jaartje of 8. Haar zoontje. ‘Gaat het ook met uw kind?’ vroeg ik. ‘Zeg maar jij hoor,’ zei ze met een knipoog, ‘en ja hoor hij mankeert niks.’ Ik had nu al 15 seconden lang te maken met de lekkerste milf die ik ooit gezien had en tot nu toe wist ik me nog steeds staande te houden.

Ik verzon snel een manier om interessant te blijven. ‘Ik moet helaas snel weg, maar misschien is het handig dat ik mijn nummer geef. In case je kinderwagen onverhoopt stuk is gegaan.’ Ze keek me aan met een schuin hoofd en haalde een visitekaartje uit haar jas. ‘Alleen tijdens kantooruren mag je me bereiken,’ zei ze terwijl ze het kaartje gaf. Ik groette haar en ging weg.

Vijf dagen later, dat is nu dus drie dagen geleden, besloot ik haar te SMS-en. Ik stuurde een subtiele ‘Heb je een man, vriend, of iets wat daar op lijkt? X de man die voor je viel vorige week.’ Direct zijn werkt het beste bij de oudere

Onder Maaike’s Vleugels Ik sta op de grote markt.

Van God en iedereen verlaten.

Ik krijg van wanhoop haast een hartinfarct.

Het was nog nooit zo leeg in de straten.

Plots wordt het licht en schijnt de zon.

In een halo van licht en op een pegasus.

Verschijnt een godin aan de horizon.

Ze stapt af en geeft me een kus.

Groningen is doods, zo na de KEI. En ik slik wat anti-depressiva.

Ach, dat hoort toch bij het jaargetij.

De college’s beginnen bijna.

Mijn leven heeft eindelijk weer nut.

Maar dan stapt ze weer op en pakt de teugels.

Ze laat me achter, emotioneel blut.

Bevond ik me maar weer onder Maaike’s vleugels.

types. Een paar uur later kreeg ik ‘Ja.’ terug.

Nice, een vrouw met klasse. Ik typte ‘Maakt dat wat uit?’, en nog voor ik m’n telefoon weg kon leggen kreeg ik al ‘Nee.’ terug. Bingo!

“

Binnen no-time had ze een orgasme.

Dit was niet normaal.

De rest van de SMS-jes zal ik je besparen. Het komt er op neer dat manlief zaterdagmiddag met de kinderen naar Achilles 1894 – een voetbalvereniging in Assen – ging, dus was Louise (alleen de naam al) alleen thuis. En ja, zaterdag is vandaag. Ik ben net thuis van een retourtje Assen. Vanmorgen liet Louise me weten dat ik om 12:00 bij haar moest zijn. Iets na 12 belde ik aan bij een villa en een moment later deed Louise de deur open. Nee, niet in een nachtjapon of half geopend badjas, gewoon in haar eigen geile kleding. Panty’s, rokje, te strak shirtje. Perfecte bruine krullen die langs haar gezicht dwarrelden. Een plaatje zoals je dat op de catwalk ziet.

Ik liep naar binnen met een halve stijve.

Meteen gebaarde ze dat we naar boven gingen.

We liepen een halfverlichte en zeer strak ingerichte lounge kamer binnen op de tweede verdieping. Je rook gewoon het geld. Niet alleen het huis onthulde de rijkdom, ook Louise’s doen en laten verklapte dat ze rijk en intelligent was.

‘Heb je dit eerder gedaan?’ vroeg ik. ‘Tuurlijk,’ kreeg ik terug, ‘zo’n 42 jaar oude lul begint ook te vervelen.’ Ze liep op me af en begon me heer-

lijk te zoenen. Ze pakte mijn hand vast en legde die op haar uit de BH springende borsten. Ik begon ze rustig te masseren, terwijl er al kleine kreungeluiden uit Louise’s mond kwamen. Haar hand gleed rustig mijn broek in. Mijn pik was nog nooit zo hard.

Terwijl ze me strak aan bleef kijken deed ze haar kleren uit, totdat het prachtige lichaam alleen nog in een klein stringetje gehuld was.

Ik maakte mijn vinger nat en schoof die tussen haar benen. Ze kreunde. Binnen no-time had ze een orgasme. Dit was niet normaal. Snel bukte ze, spuugde ze een beetje op mijn lul en ging ze binnenkant paal. Grote ogen keken me aan terwijl mijn erectie in haar mond heen en weer sopte. Dit was seks, porno, passie en schoonheid ineen. Puur genot, hedonisme ten top. Ze stond op en boog voorover. In de spiegel naast me zag ik hoe de voorkant van mijn lichaam steeds tegen haar billen botste.

Ze kwam gillend klaar. Voor de derde keer. Ik plofte naast haar op de bank en rookte snel een sigaret. ‘Tijd om te gaan schat,’ zei ze toen ik klaar was. ‘Tot de volgende keer?’ vroeg ik hoopvol. ‘Ik SMS wel,’ grinnikte ze. Eenmaal op straat kwam de rest van het gezin thuis, die gelukkig niet zag dat ik zojuist het huis verlaten had. Het zoontje keek me aan, maar herkende me niet. Ik glimlachte naar hem. Als je jong bent is alles zo lief, mooi en prachtig, maar in de grote mensen wereld kan het maar zo zijn dat ik net je moeder heb geneukt.

Ben Hard

Groninger Studentenkrant | September 2012

15

16

Groninger Studentenkrant | September 2012

STUDENTENSPORT GRONINGEN

STUDENT ZIJN IS EEN SPORT 86 sporten € 52,- per jaar