Stúdentablaðið 2012-13

stúdentablaðið

Tölublað 1 Árgangur 89

Við bjóðum stúdenta velkomna í stuðið hjá okkur

2

Um 30.000 viðskiptavinir láta Orkusöluna sjá um að halda uppi stuðinu hjá sér. Það er einfalt að slást í hópinn, með einu símtali í 422 1000 eða heimsókn á studentarad.is.

Orkusalan

422 1000

orkusalan@orkusalan.is

www.orkusalan.is

Fylgdu okkur á Twitter

Finndu okkur á Facebook

Ritstjórapistill

3

Kæru samnemendur, Eins ljúft og það var að sleikja sumarsólina án þess

Á sama tíma sátu nokkrir duglegir blaðamenn

að hafa áhyggjur af skilaverkefnum og prófum er

og unnu hörðum höndum að efni fyrir fyrsta

ekki hægt að neita notalegheitunum sem fylgja því

Stúdentablað ársins. Umfjöllunarefnin eru af

að að vera komin aftur í skólann.

fjölbreyttum toga, allt frá persónulegum trúbadorum að ítölskum hryllingsmyndaleikstjórum. Allt hefur

Að sjá morgunsúra nemendur súpa í sig

verið myndað í bak og fyrir af ljósmyndurum sem

meðvitund úr einnota kaffibollum, fylgjast með

jafnframt eru nemendur við skólann og blaðið er

khakibuxnaklæddum laganemum skunda inn og út

þannig samstarfsverkefni stórs hóps sem saman

úr Lögbergi og upplifa spennuna sem fylgir því að

myndar ristjórn blaðsins.

sjá matseðil vikunnar birtast á Uglunni - allir þessir litlu hlutir hlýja manni um hjartaræturnar og leiða

Ég vona að ykkur líki afraksturinn.

í ljós að lífið gæti fjandakornið verið talsvert verra.

Haustönnin fór kröftuglega af stað, nýnemadögum

Guðrún Sóley Gestsdóttir

var rumpað af með glæsibrag, Októberfest kom og

Ritstjóri

fór og einhverjir forsjálir snillingar eru öllum að óvörum búnir að raða upp próftöflunum okkar fyrir

Allar ábendingar og hugmyndir að skemmtilegu efni

jólin.

í blaðið eru vel þegnar og mega gjarnan berast á

Efnisyfirlit

netfangið gsg16@hi.is

Instagram / Twitter / Rúnar Jón Hermannsson

04 04 06 07 07 08 10 10 11 12 12 13 14 16 17 17 18 20

22 22 22 24

Teiknimyndasaga / Védís Huldudóttir Valdimar Guðmundsson / Berglind Gréta Kristjánsdóttir DÚNN / Helga Hjartardóttir „Allir í röð á Airwaves“ / Ólafur Bjarki Bogason

24 25 25 26 28

Ertu skarpari en háskólanemi?

Hlé, hugrekki eða hugvísindasvið? / Guðrún Sóley Gestsdóttir Að verða foreldri / Brynja Rut Vilhjálmsdóttir / Þriggjaþjalasmiðurinn Einar Lövdahl / Jónína Herdís Ólafsdóttir Jazz í Norrænahúsinu / Arnar Vilhjálmur Arnarsson Ojba Rasta / Helga Hjartardóttir Graduale Nobili / Ásdís Arna Björnsdóttir Ásgeir Trausti / Vilhjálmur Pétursson Lífið á görðunum / Ásdís Arna Björnsdóttir Baunin í eigu stúdenta? / Þorkell Einarsson Ryan Eric Johnson / Andri Guðmundsson Súpersystur / Lára Halla Sigurðardóttir Októberfest / Stefán Jóhann Sigurðsson

29 29 30 30 31

Lúxusvandamál? / Jórunn Pála Jónasdóttir ,,Barnapössun í prófatíð?“ / Erla Karlsdóttir Grundvallarkosningar / Viktor Orri Valgarðsson Obama eða Romney? Forsetakosningar í Bandaríkjunum 2012 / Hugrún Björnsdóttr Rithöfundur: Jodi Picoult / Stefanía Bergsdóttir Nashyrningarnir ráðast inn í Norðurpólinn / Matteo Tarsi Styrkir úr Greiningarsjóði / Sara Sigurðardóttir Helka / Erla Þórdís Traustadóttir Brosmildir heimamenn og íslenskunámskeið í Bónus / Kamilla Gylfadóttir 150.000 krónu inneign í Bóksölunni / Guðrún Sóley Gestsdóttir Vasaflekar (packrafting) / Sigurgeir Ólafsson Thrill, blood, horror / Matteo Tarsi “Eat, Pray, Love, Eat some more”/ Alice Demurtas English summary

Ljósmyndarar: Halla Þórlaug Óskarsdóttir, Daníel Perez Eðvarðsson, Erla Gísladóttir (www.erlagisla.com), Natsha Nandabhiwat, Jessi Kingan, Ásthildur Erlingsdóttir og Guðjón Geir Jónsson.

Ólafur Bjarki Bogason

Lára Halla Sigurðardóttir

Sigurgeir Ólafsson

Stefanía Bergsdóttir

Helga Hjartardóttir Matteo Tarsi

Þorkell Proppé Einarsson Jónína Herdís Ólafsdóttir

Rúnar Jón Hermannsson

Krista Alexandersdóttir Berglind Gréta Kristjánsdóttir

Prófarkalestur: Anna Margrét Björnsdóttir og Kristín Birna Kristjánsdóttir Ensk samantekt: Magnús Björgvin Guðmundsson og Kristín Hulda Bjarnadóttir

Kamilla Gylfadóttir

Hugrún Björnsdóttir

Erla Þórdís Traustadóttir Alice Demurtas

Stúdentablaðið - 1. tbl. 89. árgangur Útgefandi: Stúdentaráð Háskóla Íslands Ritstjóri: Guðrún Sóley Gestsdóttir Grafísk hönnun: Arnar Freyr Guðmundsson

Andri Guðmundsson

Arnar Vilhjálmur Arnarsson Nozomi Kolke

Ásdís Arna Björnsdóttir

Védís Huldudóttir

höfundar texta

Prentvinnsla: Ísafoldarprentsmiðja ehf.

Upplag: 4.000 eintök

Langflestir Íslendingar hafa verið fastir á Facebook síðastliðin ár. Nú er enginn maður með mönnum nema hafa aðgang að Twitter og Instagram. Stúdentablaðið ákvað að kynna sér þessi forrit og hvað þau hafa upp á að bjóða.

Instagram: Flestir sem eiga snjallsíma eða eru einfaldlega tengdir við umheiminn á einhvern hátt hafa heyrt um Instagram forritið. Það gerir okkur kleift að deila ljósmyndum á fljótlegan og skemmtilegan máta, síðan er hægt að gera athugasemdir og like-að við myndir hjá öðrum. Rúsínan í pylsuendanum er svo að hægt er að breyta myndunum, nota mismunandi síur og bæta við ýmsum ,,effectum.” Þetta getur breytt algjörum áhugamönnum í atvinnuljósmyndara... næstum því.

Höfundur: Védís Huldudóttir

Teiknimyndasaga

Höfundur: Rúnar Jón Hermannsson

Instagram / Twitter

4

Twitter: Til að útskýra Twitter í stuttu máli þá er um að ræða rafræna samskiptaleið á nýju formi þar sem hægt að fylgja fólki og hafa sjálfur fylgjendur. Notkunin felst í því að skrifa stuttar stöðuuppfærslur um það sem liggur manni á hjarta og fylgjast um leið með allri umræðu sem vekur áhuga manns. Vefurinn er mjög einfaldur í notkun og allt sem notendur skrifa er á opnum vettvangi. Í raun skiptir ekki máli hvert áhugamálið er, mjög líklega er einhver að spjalla um það á Twitter. Umræður eru yfirleitt merktar með ´#´. Þannig er íslensk fótboltaumræða til að mynda merkt ´#fotbolti´. Þessi forrit hafa notið mikilla vinsælda hjá heimsfrægu fólki og þeim finnst ekki leiðinlegt að tjá skoðanir sínar eða taka myndir af sínu daglega lífi, t.d. fylgjast rúmlega 28 milljónir manns með Justin Bieber á Twitter,

þannig það skiptir ekki máli um hvað hann skrifa – hann myndi ná til jafn mikils fólksfjölda og því sem nemur íbúafjölda Malasíu.

Forritin snúast því að mörgu leyti um sama hlutinn - að sýna hvað þú ert að gera og sjá hvað aðrir eru að gera. Það er heldur ekkert leiðinlegt að deila mynd og fá fullt af like-um á hana. Helsti gallinn við þessi forrit er að þau eru gríðarlega ávanabindandi, en kosturinn er að þau eru hrikalega skemmtileg og tengja mann við umheiminn svo maður missi alveg örugglega ekki af neinu í lífi vinanna eða fræga fólksins.

Nú er um að gera að víkka sjóndeildarhringinn enn frekar og skrá sig á Twitter og Instagram, ekki seinna en í dag!

Áhugaverðir einstaklingar til að fylgja á Twitter: Barack Obama (@BarackObama).

Bandaríkjaforsetinn er nútímamaður með puttann á púlsinum og lætur sig ekki vanta á Twitter.

Kim Kardashian (@KimKardashian). Dugleg að taka myndir af sér... fáklæddri.

Gunnar í Krossinum (samt ekki lengur) (@gunnar_thorst).

Guð er góður, Gunnar er betri.

Charlie Sheen (@ CharlieSheen). Orð eru óþörf.

Of Monsters And Men (@monstersandmen). Fínt að vita hvar stolt Íslands eru stödd í heiminum.

Shaquille O‘neal (@The_real_ Shaq). Risavaxinn fyrrverandi körfuboltamaður sem lætur allt flakka.

Ben Stiller (@RedHourBen).

Ekki má gleyma Íslandsvininum sem hefur verið duglegur undanfarið að taka myndir á Íslandi, bæði ljósmyndir og kvikmyndir.

5

Einn af ótal kostum N1 kortsins

BETRA VERÐ FYRIR STÚDENTA HJÁ N1 Sæktu um N1 kort á n1.is í dag og fáðu betra verð.

Hópanúmer stúdenta er 505.

AFSLÁTTUR

FYRIR STÚD

ENTA HJÁ N

1!

3 kr. afsláttu r + 2 N1 pun ktar af hverjum eld sneytislítra.

12% afsláttu r + 3% í formi N1 punkta af hjólbörðum , hjólbarða- o g smurþjónustu og mörgu fle iru.

1 punktur = 1 króna N1 punktur e r jafngildur gjaldmiðill og í öllum viðskip króna, tum við N1.

Meira í leiðinni

6

,,Ætli þetta séu ekki bara góð gen”

Hvað er þú að fást við þessa dagana? Ég var að klára nýjan geisladisk með hljómsveitinni Valdimar sem kemur út um miðjan október og ég er gríðarlega spenntur fyrir því. Hann mun heita Um stund og er nú þegar eitt lag komið í spilun á útvarpsstöðvunum sem heitir Sýn. Síðan er ég í forfallakennslu í Heiðarskóla í Keflavík auk þess að vera að syngja hér og þar.

Fyrsti geisladiskurinn ykkar Undraland seldist mjög vel og náði miklum vinsældum, bjuggust þið við svona góðum viðtökum?

Nei í rauninni ekki, við vonuðumst kannski til að ná einu lagi í útvarpið en meira var alls ekki planað. Þetta var meira bara vinir að gera góða tónlist saman.

Var það alltaf draumurinn að verða tónlistarmaður eða sástu þig í einhverju öðru hlutverki? Ætli það hafi ekki alltaf blundað í manni sá draumur að verða tónlistamaður hvort sem það yrði sem básúnuleikari eða söngvari. Tónlistin er það sem hefur alltaf verið auðveldast fyrir mig.

Verðurðu aldrei stressaður? Ég er eiginlega alveg hættur að verða stressaður. Það er aðallega ef ég er að spila á óvenju stórum tónleikum þar sem er mikill fjöldi af fólki að maður finni fyrir stressi.

Annars hefur stressið minnkað alveg heilmikið og það er undantekning ef ég finn fyrir því.

Nú ertu orðin þekkt persóna á Íslandi, hefur það breytt miklu fyrir þig? Það að verða þekktur hefur fyrst og fremst búið til atvinnu fyrir mig og aukið eftirspurnina í það sem ég er að gera. Síðan hefur skemmtanalífið breyst, maður er mikið stoppaður úti á götu sem er svolítið spes. Allt í einu er fólk sem ég þekki ekki neitt farið að tala við mig og segja að maður hafi haft

Viðtal: Berglind Gréta Kristjánsdóttir Ljósmyndari: Daníel Perez Eðvarðsson

Flestir þekkja Valdimar Guðmundsson og hljómsveit hans Valdimar. Valdimar er 27 ára Keflvíkingur og hefur verið viðloðandi tónlist frá unga aldri. Ég settist niður með söngvaranum og fékk að spyrja hann nokkurra spurninga um tónlistina og lífið sem tónlistarmaður.

einhver áhrif á það. Þetta getur stundum verið smá truflun en oftast er þetta bara gaman. Ég kann alltaf að meta það að fólki líki það sem ég er að gera. Þó þú sért best þekktur sem söngvarinn í hljómsveitinni Valdimar áttu þér margra ára reynslu sem tónlistarmaður, hver er sá bakgrunnur? Ég lærði á básúnu í Tónlistarskóla Reykjanesbæjar og Jazz básúnuleik í FÍH. Síðan fór ég í Listaháskólann og er með BA gráðu þaðan í tónsmíðum. Þetta er mjög fínn bakgrunnur og víkkar sjóndeildarhringinn hjá manni. Þessi bakgrunnur hefur líka nýst mér helling í því sem ég er að fást við núna. Mér finnst mjög mikilvægt að maður reyni að vera frumlegur og þessi reynsla sem ég hef bæði frá Listaháskólanum og úr básúnunáminu hefur veitt mér þekkinguna til þess að reyna að vera pínu frumlegur í tónlist og gera eitthvað að mínu.

Eins og oft hefur komið fram ertu úr Keflavík og ert þar í hópi fjölmargra þekktra tónlistarmanna. Hvers vegna heldur þú að svona margir tónlistarmenn komi af Suðurnesjum? Á sínum tíma var suðupunkturinn í Keflavík, Kanaútvarpið var til dæmis þar og Keflvíkingar urðu fyrir miklum áhrifum þaðan.

Hljómsveitir eins og Hljómar og Trúbrot urðu fyrir áhrifum þaðan og síðan fetuðu síðari kynslóðirnar í fótspor þeirra. Ætli þetta séu ekki bara góð gen, ég er til dæmis skyldur einum af söngvurunum í Hljómum og fleiri sem ég þekki sem eru að spila eru eitthvað tengdir þeim sem voru tónlistarmenn í gamla daga. En auðvitað getur þetta líka bara verið tilviljun. Síðan er líka einstaklega góður tónlistarskóli á Suðurnesjum og mikið af góðu fólki sem vinnur þar. Halli og Karen, stjórnendur skólans, eiga mikið hrós skilið.

Hefurðu ekkert hugsað um að gefa út sólóplötu?

Nei ekkert endilega, allavega ekkert strax. Það yrði þá líka undir öðrum formerkjum heldur en þegar ég er að taka að mér að syngja í veislum þar sem ég syng það sem fólk biður mig um. Ég myndi vilja vera að syngja mín eigin lög. Það er samt aldrei að vita að ég fari út í sólóferil í framtíðinni. Síðan eru líka mjög margir sem halda að Valdimar sé ekki hljómsveit heldur sólóverkefni út af nafninu. Það er líka algengur misskilningur þegar ég er að koma fram með öðrum að fólk telji það vera hljómsveitina Valdimar. Ég syng til dæmis lög fyrir Helga Júlíus á nýja disknum hans og það halda margir að það sé hljómsveitin Valdimar. Þannig þetta er allt mikill hrærigrautur með nafnið Valdimar.

Gjarnan er talað um að erfitt sé að framfleyta sér eingöngu á því að vera listamaður, er það raunin? Ég myndi allavega ekki segja að ég sé ríkur og sumir mánuðir eru erfiðari en aðrir.

Upp á síðkastið hefur þetta reyndar verið mjög fínt hjá mér og það var alveg nóg að gera í sumar. Þetta snýst bara um það að maður sé að gera góða hluti til þess að vera eftirsóttur og ef þér tekst það þá ættirðu að vera í góðum málum og nærð alveg að lifa á tónlistinni. Mér tekst það allavega núna. Það bætir líka upp peningaleysið að ég er að gera hluti sem ég hef gaman að.

Hvar sérðu þig eftir 10 ár?

Mig langar auðvitað að gera góða hluti og góða tónlist áfram og ef maður kæmist eitthvað út að spila þá væri það frábært. Maður verður bara að vera samkvæmur sjálfum sér, ekki gera hlutina fyrir aðra heldur fyrir sjálfan sig. Ég sé mig allavega í tónlist áfram og vona að ég verði ekki búinn að missa ástríðuna fyrir tónlistinni.

DÚNN „Allir í röð á Airwaves“

Viðtal: Helga Hjartardóttir Ljósmyndari: Daníel Perez Eðvarðsson Höfundur: Ólafur Bjarki Bogason

Dansararnir Berglind Pétursdóttir og Ásrún Magnúsdóttir hafa starfað saman í árabil og skipa þær í dag danstvíeykið Litlar og Nettar. Þeim stöllum er margt til listanna lagt en nýverið settu þær upp verkið DÚNN í Tjarnarbíói þar sem þær tóku til umfjöllunar tilvist mannsins og sólarinnar. Stúlkurnar sáu bæði um handrit, leikstjórn og flutning og var þetta fyrsta verkið sem þær fluttu sem tvíeykið Litlar og Nettar. Til liðs við sig fengu þær sjónlistamanninn Ásu Dýradóttur, sem sá um sviðsmynd sýningarinnar, Áka Ásgeirsson sem sá um tónlistina og ljósamaður var Jóhann B. Pálmason. Saman sköpuðu þau hið mikla sjónarspil sem einkenndi Tjarnarbíó nýliðinn septembermánuð.

Verk af þessu tagi eru heldur ný af nálinni hér á landi og kveða stelpurnar að svolítið erfitt hafi reynst að fá fólk á sýninguna. ,,Fólk er eitthvað feimið við að sjá sjónlistaverk, ég veit ekki hvað það er. En fólkið sem kemur er frábært!“ segir Ásrún. Á bakvið sýninguna liggur hinsvegar heilmikil vinna en hugmyndavinnuna fyrir verkið segja þær hafa hafist fyrir um ári síðan.

Umfjöllunarefnið var, eins og áður segir, tilvist mannsins og sólarinnar og segja stúlkurnar hugmyndina hafa komið til af pælingum um flokkun mannsins. ,,Fyrst vorum við að pæla í hvaða flokk maður er settur í um leið og maður fæðist og einnig í hvernig aðstæður maður fæðist inn í og hvað það þýðir að fæðast inn í þær aðstæður. Þannig fórum við að pæla í tilvistarstefnunni. Út frá því

fórum við svo að spá í hvað væri sterkara afl en maðurinn og þá fundum við sólina – þannig fléttaðist þetta allt saman,“ segir Ásrún. Til að sækja svo frekari innblástur leituðu stúlkurnar í bæði bókmenntir í anda tilvistarstefnunnar og leikrit. ,,Það var áhugavert að lesa leikritin – þá gátum við ímyndað okkur hvernig við vildum setja þetta upp og sáum fyrir okkur einhverja mynd. Maður hugsar kannski meira í mynd þegar maður les svona leikrit,“ segir Berglind.

Tjarnarbíó varð svo fyrir valinu sem sýningarstaður og til að skapa rétt andrúmsloft ákváðu stúlkurnar að gjörbreyta sýningaraðstöðinni, þ.e. snúa salnum í raun við og setja áhorfendur á sjálft sviðið. ,,Okkur fannst [Tjarnarbíó] eitthvað svo ótrúlega stórt og mikið, þannig að stemningin varð aðeins of þvinguð. Þá benti Ása á að hægt væri að gera þetta,“ segir Berglind. Hvað varðar önnur tæknileg atriði eru stúlkurnar samstarfsmönnum sínum afar þakklátar. ,,Við vorum náttúrulega með algjöra snillinga að vinna með okkur,“ segir Berglind og Ásrún tekur undir.

Stúlkurnar útskrifuðust báðar með BApróf í samtímadansi frá Listaháskóla Íslands í fyrravor og hafa verið sjálfstætt starfandi síðan.

Aðspurðar hvernig það sé að vera sjálfsætt starfandi dansari á Íslandi segja þær það ganga mun betur en flestir virðast halda. ,,Það er ekki jafnhræðilegt og það hljómar,“ segir Ásrún brosandi en bætir síðan við ,,það er harka, en ég held að það sé miklu meiri harka að vera

Broadway-dansari í New York eða eitthvað, til dæmis,“ og tekur Berglind undir það. ,,Það eru einhver veginn frekar fáir í þessu og það ríkir frekar góð stemning,“ segir Berglind. Þær segja sjálfstæðu dansarana vera duglega við að styðja við bakið á hver öðrum t.d. með því að mæta á sýningar hver hjá öðrum og þannig hafi myndast þessi góða stemning á meðal þeirra.

Stúlkurnar tvær eru búnar að fylgjast að í dansinum í bráðum áratug eða allt frá því þær kynntust fyrst í Listdansskólanum árið 2004. ,,Já, þetta eru að verða tíu ár,“ segir Berglind. ,,Við verðum eiginlega að halda upp á það, halda svona ,anniversary‘-sýningu,“ segir Ásrún kímin. ,,Í Þjóðleikhúsinu á stóra sviðinu, þrír mæta,“ segja þær og hlæja.

Tvíeykið Litar og Nettar er þó tiltölulega nýstofnað en áður störfuðu þær stúlkur ásamt dönsurunum Rósu Ómarsdóttur og Védísi Kjartansdóttur í danshópnum Hnoð. Sá hópur hefur hinsvegar verið óvirkur um tíma vegna námsdvalar Rósu og Védísar erlendis en stúlkurnar kveða þó að verk sé í vinnslu hjá hópnum og um leið og þær fjórar komi saman á ný fari það verkefni af stað.

Aftur á móti eru engin verkefni í farvegi hjá Litlum og Nettum eins og er en eftir þessa sýningatörn hafa stúlkurnar ákveðið að taka sér stutt frí. ,,Svo erum við í einhverjum mismunandi verkefnum – ekki saman reyndar – allvega út árið. Þá kannski hittumst við á ný,“ segir Berglind. ,,Eflaust,“ bætir Ásrún við að lokum.

Septembermánuður er senn á enda og haustið er gengið í garð. Við blasir óendanlegur veturinn, tími myrkurs, kulda og kvefs. Það er aftur á móti eitt sem vermir hug okkar tónelskandi stúdenta á slíkum stundum tilhugsunin um að tónlistarhátíðin Iceland Airwaves sé á næsta leiti.

vaxið gífurlega frá því að hún hóf göngu sína. Á síðastliðnum árum hefur gestafjöldi og umsvif hátíðarinnar aukist svo ört að upp hafa komið ný vandamál í tengslum við skipulagningu hátíðarinnar sem illa hefur tekist hefur að ráða fram úr. Verðskulduð athygli hennar erlendis hefur valdið því að Íslendingar eru ekki lengur fjölmennasta þjóðin á hátíðinni. Þar af leiðandi hefur myndast svartur markaður þar sem Íslendingar, sem virðast alltaf ætla að „redda“ hlutunum á síðustu stundu, kaupa miða á hlægilegu verði. Annað vandamál sem hefur háð hátíðum síðustu ára eru biðraðir en það eru tvö meginatriði sem valda þeim. Eins og áður var nefnt er fjöldi hátíðargesta orðin svo gífurlegur að erfitt er fyrir skipuleggendur hátíðarinnar að máta tónleikastaði að hljómsveitum þannig að allir gestir sem vilja sjá tiltekna hljómsveit komist að. Að auki veldur mannmergðin sem myndast þegar hátíðargestir streyma niður í bæ eftir að hafa drukkið í sig hlýju í fyrirpartíum því að á ákveðnum tímapunktum eru biðraðirnar nánast endalausar. Kannski ekki endalausar, en oft á tíðum þurfa tónleikagestir að bíða úti í frostinu í biðröðum lengur en þeir eyða í að horfa á sjálfa tónleikana. Blaðamaður heyrði í fyrrum gestum hátíðarinnar og fékk að heyra þeirra sögur og hugmyndir um biðraðirnar alræmdu: „Eitt árið þá var sameiginlegt kvöld hjá vinaböndunum Retro Stefson og FM Belfast á NASA. Mikil eftirvænting var fyrir þessum tónleikum en þegar líða tók á kvöldið varð alveg brjálað veður. Það stoppaði aftur á móti ekki tónleikargesti og tæpum tveimur tímum áður en tónleikarnir áttu að hefjast náði biðröðin fyrir utan Nasa út fyrir horn

byggingarinnar. Á þeim tímapunkti var skollinn á blindbylur og dyraverðir áttu í fullu fangi með önuga biðraðargesti; sem reyndu hvað þeir gátu að troða sér inn. Nasa var löngu komið yfir þann fjölda sem þeir höfðu leyfi fyrir og dyraverðirnir brugðu á það ráð að loka staðnum í staðinn fyrir að missa algjörlega stjórn á röðinni. En á sama tíma og þeir lokuðu dyrunum og hættu að hleypa fólki inn gátu þeir ekki hleypt fólki út svo það myndaðist einhvernskonar flóttabúðastemning innandyra. Tónleikargestir fyrir innan kunnu ekki að meta þetta stönnt hjá dyraverðunum og mikil mótmæli brutust út.” – nemi við HR

Stemningin sem myndast yfir hátíðardagana er einstök og allir þeir sem hafa sótt hátíðina, eða jafnvel bara rölt um í miðbænum á meðan henni stendur, hafa upplifað hvernig tónlist ómar frá hverju götuhorni og borg óttans iðar af lífi, þrátt fyrir kulda og skammdegisþunglyndi borgara hennar. Jafnvel þó að maður sé ekki með miða á hátíðina sjálfa þá eru tugir Off-venue (Utan hátíðar-) tónleikar í boði og þar er oft hægt að heyra í hljómsveitum sem troða einnig upp á hátíðinni. Þar að auki einnig hægt að heyra í nýjum og upprennandi íslenskum hljómsveitum sem eru ennþá skrefi frá því að spila á hátíðinni sjálfri.

Hátíðin halar inn gjaldeyri af öllum þeim túristum sem sækja hátíðina heim og virkar eins og einhverskonar uppskeruhátíð íslensks tónlistarlífs. Nærtækasta dæmið eru hjartaknúsararnir í Of Monsters And Men en það var einmitt skömmu eftir Airwaves í fyrra sem þau lönduðu stórum samning við alþjóðlega útgáfufyrirtækið Universal. Eftir það fóru hjólin að snúast fyrir alvöru á þeim bæ, rétt eins og alþjóð hefur fylgst agndofa með.

Hátíðin hefur farið sívaxandi frá því að hún hóf göngu sína árið 1999. En þá var eini tónleikastaðurinn gamalt flugskýli á Reykjavíkurflugvelli. Í ár er hátíðin haldin á átta mismunandi stöðum og hefur augljóslega

Finnst fínt að bíða „Ég orðinn fullsaddur á þessu biðraðavæli í öllum, það er bara ekki alls ekki alslæmt. Svo lengi sem að maður sé vel búinn, í góðri úlpu, með tvo, þrjá bjóra og birgðir af sígarettum þá er maður góður og getur tekið því rólega, rabbað við útlendinga um hvað þeir séu búnir að sjá og boðið þeim í eftirpartí, ef þeir eru nógu nettir. Afhverju haldiði að stóru klúbbarnir í Berlín séu alltaf með a.m.k. klukkutíma langar raðir? Það er til að byggja upp stemningu í fólki áður en það fer inn.“ – fyrrverandi Berlínarbúi Margir gætu nú séð leik í hendi sér, sparað 16.500 og sleppt að kaupa miða á hátíðina. Í staðinn geta þeir farið frítt á Offvenue tónleika og eytt miðaverðinu í bjór.

Blaðamanni finnst hátíðin og öllu sem henni tengist hins vegar svo órjúfanlegur partur af haustinu að hann hefur keypt miða á hátíðina (ekki á svörtum markaði) þrátt fyrir að eiga möguleika á því að tæpum sautján þúsund krónum í biðraðir (eins og síðast).

7

Ertu skarpari en háskólanemi?

Flóabardagi Afríku 1998 ! Úkraínu uhhh….Barn náttúrunnar ?

12 – vona að ég hefi þetta rétt!

Mel B 2008 Tel kost að vita þetta ekki :-) Loftþrýstingur Ragnheiður Jónsdóttir Þetta var ekki kennt´i 101 stjórnmálafræði :-) Í stjórnmálafræði eru víddirnar óteljandi :) Frakklandi Melavöllurinn Suður-Ameríku (rangt) Ida Michalangelo Enga - Steingrímur J. Sigfússon

01. Hver er eina reikistjarnan sem snýst öfugan hring í kringum sólina?

02. Hver var mannskæðasta orrusta íslandssögunnar?

03. Um hvaða heimsálfu söng hljómsveitin Toto á níunda áratugnum?

04. Hvaða ár opuðu Hvalfjarðargöngin?

05. Í hvaða landi er Kænugarður?

06. Hvað hét fyrsta skáldsaga Halldórs Laxness?

07. Hvað eru margar stjörnur í fána Evrópusambandsins.

08. Hvaða Kryddpía var nefnd «tengdadóttir Íslands» á tíunda áratugnum?

09. Hvaða ár handsamaði bandaríski herinn Saddam Hussein?

10. Hvað hét fyrsta breiðskífa stúlknasveitarinnar Nylon?

11. Hvað er mælt með barómeter?

12. Hvaða biskupsfrú prýðir 5 þúsund króna seðilinn?

13. Hver er eina prímtalan sem ekki er oddatala?

14. Hvað eru víddirnar margar samkvæmt Alberti Einstein?

15. Hvort búa fleiri í Frakklandi eða í Bretlandi?

16. Hvaða íþróttaleikvangur stóð þar sem nú er Þjóðarbókhlaðan?

17. Í hvaða heimsálfu eru Barbados-eyjar?

18. Hvað heitir systir Emils í kattholti?

19. Hver málaði hvolfþakið í Péturskirkjunni?

20. Hvað hefur Fagott marga strengi?

21. Hvaða núverandi ráðherra starfaði áður sem íþróttafréttamaður?

Venus Tyrkjaránið Afríku 1995 Úkraínu Börn Náttúrunar 14 Mel B 2005 Mistök Loftþrýstingur RagnhildurJónasdóttir 2 Þrjár, NEI fjórar Frakklandi Jötunheimar, nei pass N-Ameríku, nei S-Ameríku, nei N-Ameríku Lotta eða eitthvað Michaelangelo Þrjá Steingrímur

11 rétt + 1 grínstig = 12 rétt

Ég er í stjórnmálafræði!

Einar Valur Sverrisson, formaður Politika

Baldur Þórhallsson, prófessor við stjórnmálafræðideild

Stúdentablaðið heldur áfram að etja saman kennurum og nemendum með það að markmiði að skera úr um hvort kennarar beri í öllum tilfellum nemendur vitsmunalegu ofurliði. Í þetta skiptið eigast við tveir metnaðarfullir stjórnmálafræðiáhugamenn.

14 rétt

8

9

Farðu skynsamlega með þitt Fé!

F ÍTO N / SÍ A

Fékort er nýtt fyrirframgreitt greiðslukort, sem sameinar bestu kosti þess að nota reiðufé og kreditkort. Nýja MasterCard Fékort auðveldar þér að taka fjármálin fastari tökum og færir þér um leið ærleg afsláttarkjör hjá fjölda áhugaverðra fyrirtækja. Það er óþarfi að vera kindarlegur. Sæktu um Fékort á www.kreditkort.is.

Hlé, hugrekki eða hugvísindasvið? ,,Við erum nánast öll fjölskyldufólk, og mörg okkar eru að gera róttæka breytingu á sínu lífi með því að fara í nám.” segir Sólveig Sif Hreiðarsdóttir, meðlimur Grimmhildar sem er nýstofnað nemendafélag innan Háskóla Íslands. Félagið er hugsað sem vettvangur svokallaðra H-stúdenta, (e. mature students) en til þeirra heyra þeir hefja nám á ný eftir hlé eða hafa kosið að skipta um starfsvettvang og leita sér því nýrrar menntunar. ,,Tilgangur félagsins er að skapa félagsmönnum vettvang þar sem þeir geta sinnt sameiginlegum hagsmunamálum, áhugamálum og fræðastarfi,” bætir Sólveig við. ,,Aðrir nemendur sem falla einnig undir skilgreininguna H-nemendur eru til dæmis þeir sem bera fjölskylduábyrgð eða sjá sjálfum sér farborða,” segir Sólveig en á meðal Grimmhildinga er til að mynda fólk sem hyggst skipta um starfsvettvang eða er einfaldlega á höttunum eftir nýrri þekkingu. ,,Þessi hópur hefur farið ört vaxandi á undanförnum árum og því var ráðist í stofnun formlegs nemendafélags. Bókstafurinn H í nafni félagsins getur táknað ýmislegt til dæmis: hlé, hugrekki, Hugvísindasvið, eða hvað það sem viðkomandi félagsmaður kýs sér.

Við leggjum áherslu á að félagsaðild stendur öllum nemendum Háskóla Íslands til boða,» segir Sólveig.

Bíó, myndlistarsýningar og fyrirlestrar Aðspurð hversu margir félagsmenn séu segir hún hóp þeirra fara ört vaxandi. ,,Enn er ekki ljóst hvað félagsmenn eru margir í heildina en að meðaltali

Að verða foreldri

bætast 1-2 við daglega,” segir Sólveig. ,,Við erum flest af hugvísindasviði en að sjálfsögðu eru allir velkomnir,” bætir hún við.

Grimmhildur stendur fyrir viðburðum af öðrum toga en flest önnur nemendafélög sem starfa við Háskólann. ,,Við leitumst við að skipuleggja og sækja fyrirlestra tengda náminu okkar og fleiri bókmenntatengda viðburði. Þannig er planið að fara í bíó, á myndlistarsýningar og fyrirlestra um það sem okkur þykja áhugaverð efni,» segir Sólveig Sif. Eins og áður segir eru hafa margir Grimmhildinganna gert breytingu á lífi sínu með því að hefja háksólanám seinna en gengur og gerist.

Ein þeirra er Sigrún Valdimarsdóttir, sem ákvað að skrá sig loks í námi tengdu hennar helsta áhugamáli. ,,Ég er lyfjafræðingur að mennt og starfaði sem slíkur um árabil. Mér fannst hins vegar alltaf hálfleiðinlegt að gegna því starfi og þykir mun skemmtilegra að vera í hugvísindadeildinni. Þar tíni ég eplin af trjánum þar og fer í þá kúrsa sem mér finnast skemmtilegir. Mér finnst ég miklu víðsýnni eftir að ég byrjaði í þessu námi, segir Sigrún.

Látum gamlan draum rætast Talverður munur getur verið á högum og áherslum nemenda sem annars vegar eru nýskriðnir úr menntaskóla og hins vegar þeirra sem skrá sig í háskólanám árum og jafnvel áratugum síðar á lífsleiðinni. ,,Forsendurnar eru gjarnan aðrar en þegar

Í nokkur ár hefur námskeið staðið verðandi og nýbökuðum foreldrum til boða á Íslandi, en slík námskeið eru reglulega haldin frítt fyrir nema á háskólastigi hér á landi. Rannsóknastofnun í barna og fjölskylduvernd og Reykjanesbæ hafði ásamt ÓB ráðgjöf frumkvæði að því að flytja inn forvarnanámskeið frá Bandaríkjunum árið 2007 sem notið hefur mikilla vinsælda. Námskeiði sem nefnist „Barnið komið heim“ var í upphafi hannað og skipulagt af hjónunum Dr. John Gottman og Dr. Julie Schwartz-Gottman, en þau eru þekkt fyrir vísindarannsóknir sínar og meðferðarstarf fyrir hjón, parsambönd og fjölskyldu. Fullt tilefni er fyrir fræðslu á þessu sviði, þar sem flestar rannsóknir benda til þess að fyrstu þrjú æviár barns minnki gæði parsambandsins. Á námskeiðinu er lögð áhersla á að styrkja foreldra til að takast á við breytingar sem verða í parsambandinu með tilkomu barns inn á heimilið.

Helst þarf að auka og viðhalda gæðum sambands með

Viðtal: Guðrún Sóley Gestsdóttir Ljósmyndari: Þórlaug Óskarsdóttir

Nokkrir stjórnarmeðlimir Grimmhildar á Þjóðarbókhlöðunni. Frá vinstri:: Sigrún Valdimarsdóttir, Ragnar Bergmann, Anna Sigríður Guðfinnsdóttir, Júlía Margrét Sveinsdóttir, Sigurbjörg K. Schiöth, Guðríður Óskarsdóttir, Sólveig Sif Hreiðarsdóttir, Þórunn Þórsdóttir, Dísa Sigurðardóttir, Ásdís Hafrún Benediktsdóttir og Cecilia Moritz Þórisdóttir.

Höfundur: Brynja Rut Vilhjálmsdóttir

10

maður velur sér nám í kringum tvítugsaldurinn, segir Anna Sigríður Guðfinnsdóttir. ,,Þá er maður að finna sér praktískt nám sem maður getur starfað við í framtíðinni og tryggt sér þannig afkomu byggða á náminu. Hjá okkur er lífsafkoman ekki endilega undir þessu námi komin,heldur erum við gjarnan að láta gamlan draum rætast með því að fara loks í það nám sem við höfum langmestan áhuga á,» segir Anna Sigríður.

Hin 23 ára gamla Dísa Sigurðardóttir er yngri en margir Grimmhildinganna en finnur sig betur innan félagslífsins þar en annars staðar. , ,Ég rek eigið heimili, borga af minni eigin íbúð og sé um mig sjálf. Ég tók mér hlé á milli mennta-og háskóla og vann í nokkur ár. Síðan skráði ég mig í bókmenntafræði og mín forgangsröðun er önnur en margra annarra háskólanema - ég legg ekki áherslu á að skemmta mér um helgar heldur frekar að sækja viðburði sem tengjast náminu mínu» segir Dísa. Á dagskrá Grimmhildar í vetur er líflegt félagsstarf þar sem menningarviðburðir munu skipa stóran sess.

Félagið mun efna til funda og fyrirlestra um ýmis málefni tengd námi eða áhugamálum félagsmanna, en eins og áður segir er félagið opið öllum innrituðum nemendum við Háskóla Íslands. Áhugasamir eru hvattir til að kynna sér starfsemi félagsins betur á vefsíðu þess: http:// nemendafelog.hi.is/grimmhildur eða einfaldlega senda stjórn félagsins línu á netfangið grimmhildur@hi.is.

Félagið er einnig á facebook undir nafninu Grimmhildur, félag H-nemenda á Hugvísindasviði við HÍ

því að skapa sameiginlegan skilning foreldranna á því foreldra- og uppeldishlutverki sem er framundan. Í þessu sambandi er farið yfir þrjú meginmarkmið; 1) Að styrkja parsambandið; 2) Auðvelda og hvetja feður jafnt sem mæður til þátttöku í foreldrahlutverkinu; 3) Mikilvægi samskipta foreldra við barn sitt.

Námskeið er sett saman af fyrirlestrum, myndböndum auk þess semþátttakendur eru æfa sig í ákveðnum samskiptum í paraverkefnum semeru sérhönnuð til að ná áður nefndum markmiðum Velferðarsvið hefur gert úttekt á ánægju þátttakenda af námskeiðinu, en niðurstaða úttektarinnar leiddi í ljós meðaleinkunnina 4,39 á skalanum 1-6. Þá voru þátttakendur bæði ánægð með námsefnið og kennara námskeiðs. Eins og fyrr segir eru reglulega haldin frí námskeið fyrir háskólanema, en stefnt er að því að halda næsta námskeið fljótlega og verður það auglýst innan háskólasamfélagsins.

Viðtal: Jónína Herdís Ólafsdóttir Ljósmyndari: Daníel Perez Eðvarðsson

Þriggjaþjalasmiðurinn Einar Lövdahl

11

Einar Lövdahl sendi frá sér hið hugljúfa lag ,,Tímar án ráða” þann 2. september. Það leið ekki á löngu þar til lagið var komið í spilun í útvarpi og aðeins þremur vikum eftir útgáfu hafði það klifið í 25. sæti á vinsældarlista Rásar 2. Þetta er ljómandi byrjun á tónlistarferli Einars en Stúdentablaðið vildi endilega kynnast þessum unga manni aðeins betur.

Einar er 21 árs Reykvíkingur og hefur alltaf haft brennandi áhuga á tónlist. Þrátt fyrir að hafa stundað lítið af hefðbundnu tónlistarnámi hefur hann alltaf verið músíkalskur og var snemma farinn að semja texta og einstaka lagstef. Í 9. bekk byrjaði hann í hljómsveit og flutti skömmu síðar sitt fyrsta lag í hljómsveitakeppni í skólanum. ,,Að spila á gítar uppi á sviði fyrir framan annað fólk í fyrsta skipti var mest taugatrekkjandi augnablik lífs míns, án gríns. Ég var ekki alveg jafn kúl á því þá og kvöldið áður þegar ég hafði stillt mér upp fyrir framan spegilinn með rafmagnsgítarinn í hönd til að sjá hvernig ég tæki mig út í hljómsveitarbúningnum. Það fór ekki betur en svo að þegar ég ætlaði að fara að fikta í hárinu á mér losnaði gítarinn úr gítarólinni og dúndraðist í baðherbergisgólfið þannig að hluti gítarsins brotnaði,” segir Einar.

Mikið vatn hefur runnið til sjávar frá því að Einar tók þessi fyrstu skref en hann hefur grúskað í hljómsveitum alla tíð síðan. Í sumar hóf hann upptökur á sinni fyrstu plötu. Einar vinnur hana með vinum sínum Halldóri Eldjárn, sem er meðlimur í hljómsveitinni Sykuri og Agli Jóns. ,,Ég á þessum gæjum ansi margt að þakka, en til dæmis fara upptökurnar fram inni í herberginu hjá Halldóri. Markmiðið er að platan komi út á vormánuðum nýs árs, vonandi ekki seinna en í apríl, þótt ekkert sé alveg niðurneglt,” segir Einar.

Aðspurður um innblástur getur hann ekki bent á einhvern ákveðinn áhrifavald í tónsmíðunum en áhrifin koma líklega víða að. ,,Textasmíðarnar eru kannski aðeins augljósara dæmi. Ég lít að minnsta kosti mikið upp til íslenskra textahöfunda á borð við Megas

og Braga Valdimar Skúlason, svo einhverjir séu nefndir. Innblástur fyrir textagerðina fæ ég úr öllum áttum,” segir Einar, en textagerðin virðist svo sannarlega liggja vel fyrir honum. Auk þess að semja vandaða og fallega söngtexta hefur Einar starfað sem blaðamaður fyrir Monitor undanfarið eitt og hálft ár. ,,Ég púsla því saman við skólann, sem getur reyndar verið þokkalegur hausverkur. Ég hef alltaf haft gaman af því að skrifa og held að ég muni alltaf koma til með að skrifa. Hvort ég stefni á að stússast í blaðamennsku þegar fram líða stundir verður hins vegar að koma í ljós,” segir Einar. Hann hefur þó mikinn áhuga á að starfa sem blaðamaður áfram samhliða námi í viðskiptafræði við Háskóla Íslands. Einar segist vera sérstaklega spenntur fyrir skapandi hliðum viðskiptafræðinnar eins og nýsköpunar- og frumkvöðlastarfsemi.

Fótbolti og fyrirtækjarekstur En hvert er markmiðið, utan tónlistar, blaðamennsku og viðskiptafræði, hvað langar þig að verða þegar þú ert orðinn stór? ,,Það er nánast hlægilega stutt síðan að ég svaraði þessari spurningu með svarinu: Atvinnumaður í fótbolta. Um stund átti leiklist hug minn allan en það breyttist og í dag er ég óvissari en ég hef oft áður verið,” segir Einar. Hann segist vel geta hugsað sér að vera þúsundþjalasmiður og fást við það sem hann hefur áhuga á hverju sinni en einhverskonar sameining á skrifum, tónlist og fyrirtækjarekstri kitlar mest. ,,Þúsundþjalasmiður er samt eiginlega of stórt orð fyrir þetta. Segjum bara að ég vilji verða þriggjaþjalasmiður” segir Einar. Það er allavega ljóst að Einar tekur hiklaust skrefin í átt að draumum sínum hverju sinni en hann virðist vera óhræddur við að taka sér hvað sem eráfyrir hendur. Á meðan aðdáendur bíða spenntir eftir fleiri lögum og væntanlegri plötu hans má fylgjast með Einari og tónlist hans á facebook síðunni hans: facebook.com/lovdahlmusic.

Agnar - píanó Nicolas Moreaux – Kontrabassi Scott McLemore - Trommur

Björn Thoroddsen sóló gítartónleikar

Jazz- og tónlistarunnendur hafa nú heldur betur tilefni til að kætast því nú í október hefst sannkölluð Jazzveisla í Norrænahúsinu. Um er að ræða frábært úrval tónlistarmanna og hljómsveita sem munu troða upp á haustdagskrá Múlans. Það liggur ekki nokkur vafi á að þar ætti að vera eitthvað fyrir alla áhugasama.

Tónaflóðið geysist af stað 17. október næstkomandi og er stjórn Múlans nú önnum kafin við að leggja lokahönd á dagskrá vetrarins.

Við tókum viðtal við Ólaf Jónsson til að kynna okkur betur málin, en Ólafur er meðal fremstu saxófónleikara landsins um þessar mundir og kennir m.a. í FÍH þegar hann er ekki sjálfur að iðka tónlist. Ólafur hefur verið formaður stjórnar Tónleikaráðs Jazzklúbbs Múlans frá því að hún var fyrst haldin árið 2005, en áætlað er að klúbburinn hafi staðið fyrir rúmlega 400 tónleikum síðan þá. Áður en lengra er haldið eru þó mörg ykkar eflaust farin að velta fyrir ykkur hver þessi Múli sé eiginlega. „Múlinn er samstarfsverkefni Jazzdeildar Félags Íslenskra Hljómlistarmanna (FÍH) og Jazzvakningar. Markmið hans er að halda úti öflugri og metnaðarfullri tónleikadagskrá í Reykjavík með öllum helstu jazzleikurum þjóðarinnar ásamt erlendum gestum. Klúbburinn heitir í höfuðið á Jóni Múla Árnasyni sem jafnframt var heiðursfélagi og verndari Múlans.“

Geturu sagt mér aðeins frá dagskrá Jazzklúbb Múlans, hversu oft hefur hún verið haldin og hvar byrjaði þetta allt saman ? „Múlinn hóf starfsemi sína í febrúar 1997 og er hann því að klára sitt 15. starfsár. Fyrsta staðsetning klúbbsins var á Jómfrúnni í Lækjargötu og hefur hann haft aðseturvíða í Reykjavík, t.d. Sólon, DÓMÓ, Kaffi Reykjavík, Hótel Borg, Hlaðvarpanum, Cafe Cultura, Þjóðleikhúskjallaranum og nú í Norræna húsinu.“

Hvaða hljómsveitir eru staðfestar núna og hvaða hljómsveitir hafa troðið upp á þessari hátíð áður svo dæmi séu tækin ? „Það sem er staðfest núna er m.a. Ragnheiður Gröndal ásamt hljómsveit og Agnar Már Magnússon píanóleikari ásamt tríói sínu og erlendum gesti. Það hafa allir jazzleikarar landsins komið fram í gegnum tíðina; Tómas R., Björn Thoroddsen, Sigurður Flosason, Raggi Bjarna, Jón Páll Bjarnason, Kristjana Stefáns, ADHD og Pálmi Gunnarsson svo einhverjir séu nefndir.“

En hversu lengi mun dagskráin standa yfir ? „Klúbburinn er starfræktur þannig að settar eru saman að meðaltali 2-3 dagskrár á ári, vorönn og haustönn, með 8-12 vikulegum tónleikum í hvert skipti ásamt 6-8 tónleikum á Jazzhátíð í samstarfi við Jazzhátíð Reykjavíkur í lok ágúst.“

Getur hver sem er spilað á hátíðinni ? „Já, það geta allir sótt um að spila í dagskrá Múlans.

Stjórn Múlans fer yfir umsóknirnar og raðar saman í dagskrá. Umsóknarferli haustannar er einmitt í gangi núna.“

Ólafur segist sjálfur varla geta beðið eftir að dagskráin hefjist og hefur fulla trú á að allt eigi eftir að ganga einstaklega vel. Svo endilega, ef þú hefur tíma og áhuga á Jazz eða langar að gefa því tækifæri þá gefst varla betra tækifæri en nú, líkt og George Gershwin sagði; „Life is a lot like Jazz, it›s better when you improvise.“

Kostar inn á hana? Ef svo er, er þá selt inn á hverja tónleika fyrir sig eða seljið þið passa inn á alla hátíðina? „Jú, það er aðgangseyrir inn á hverja tónleika, 1.500 kr. Svo höfum við öðru hvoru í gegnum tíðina selt passa á alla dagskránna og hefur það gefist nokkuð vel.“

Ojba Rasta Ojba Rasta hafa fært ferskan blæ inn í íslenskt tónlistarlíf og nú er loks hægt að njóta þeirra gleðjandi tóna heimafyrir þar sem frumburður sveitarinnar, hin samnefnda plata Ojba Rasta, kom út á dögunum.

Hljómsveitin var stofnuð árið 2009 og hefur hægt og bítandi þróast í núverandi mynd, sem í dag skartar hvorki meira né minna en ellefu meðlimum.

Tónlistarstefnu sveitarinnar er ekki svo auðgert að skilgreina en á gogoyoko-síðu hennar er henni lýst sem eins konar samblöndun af dub/reggae og brassi. Í viðbót bætast við áhrif úr íslenskri þjóðlagahefð, sem lýsir sér einna helst í íslensku textasmíðinni og af þessari samsetningu verður alveg hreint einstök útkoma.

Fimmtudagur 1. nóv. kl. 20:30

Tríó Agnars Más Magnússonar

Fimmtudagur 25. okt. kl. 20:30

Jazz í Norrænahúsinu

Viðtal: Arnar Vilhjálmur Arnarsson Ljósmyndari: Jessi Kingan

12

Grein: Helga Hjartardóttir

Þessi fyrsta plata sveitarinnar veldur svo sannarlega engum vonbrigðum. Ojba Rasta tekst hér að yfirfæra þá einstöku stemningu sem myndast hjá þeim á tónleikum á upptökuform og sýna það og sanna að þau eru engu síðri í stúdíói en á sviði. Það er einhver góður fílingur sem myndast um leið og fyrsta lagið, ,,Gjafir jarðar“, fer í gang og helst hann óneitanlega í gegnum öll átta lög plötunnar. Hér er því komið áhrifamikið meðal við komandi skammdegisþunglyndi og sligandi vetri og ætti enginn að láta þessa plötu framhjá sér fara.

13

Viðtal: Ásdís Arna Björnsdóttir Ljósmyndari: Daníel Perez Eðvarðsson

Graduale Nobili

Einn fagran eftirmiðdag í september gerði ég mér ferð í Langholtskirkju. Þar tók á móti mér fallegur söngur stúlknakórsins Graduale Nobili, kannski betur þekktur sem kór Bjarkar Guðmundsdóttur í meistaraverki hennar Biophiliu. Kórinn skipa 24 stúlkur og aldursbilið er breitt en allar eru þær þó undir þrítugu. Ég náði tali af nokkrum stelpnanna, þeim Auði Albertsdóttur, Ásdísi Evu Ólafsdóttur, Bergljótu Rafnar Karlsdóttur, Gígju Gylfadóttur og Guðrúnu Matthildi Sigurbergsdóttur. Stelpurnar sögðu mér frá kórnum og ævintýrum þeirra.

Slátur á æfingum Kórinn æfir annan hvern sunnudag í safnaðarheimili Langholtskirkju og er stemningin létt og skemmtileg. Margar stelpnanna hafa tekið þátt í kórstarfinu frá blautu barnsbeini en allar eiga þær það sameiginlegt að hafa verið í barna- og unglingakór kirkjunnar. Sú skemmtilega hefð hefur myndast að kórstjórinn, Jón Stefánsson, býður stelpunum upp á soðið slátur á æfingum. Jón segir þó að þessi siður hafi ekki komið til vegna góðs, heldur væru stelpurnar stundum þreyttar og svangar á sunnudagseftirmiðdögum og að þá væri best að bjóða upp á næringarríkan íslenskan mat.

Krefjandi orgelhjakk Samstarfið við Björk segja stelpurnar hafa orðið til þegar Árni Heimir Ingólfsson, tónlistarstjóri Sinfóníuhljómsveitar Íslands, hafi bent henni á kórinn.

Björk vantaði kór fyrir raddsetningar á nýju plötuna sína Biophilia. Vinnan hófst haustið 2010 og við tóku erfiðar æfingar með allskonar grófum tónlistarupptökum og orgelhjakki eins og þær orðuðu það. Stelpurnar segja að æfingarnar hafi verið mjög krefjandi og að líklegast væri þetta verkefni það erfiðasta sem kórinn hefur unnið að. Þrátt fyrir erfiðar æfingar lögðu stelpurnar áherslu á að verkefnið hefði verið mjög skemmtilegt. Þeim líkar vel við Björk og finnst tónlistin hennar alveg frábær. Hún vissi vel hvað hún vildi og mætti nánast á hverja einustu æfingu, líka þegar hún átti afmæli.

Óvænt ævintýri Í byrjun bjuggust stelpurnar ekki við því að fara með Björk í tónleikaferðalag heldur vatt verkefnið upp á sig og endaði með þessu skemmtilega ævintýri þar sem þær sungu um allan heim fyrir tugi þúsunda áhorfenda.

Tónleikaferðalagið segja þær ekki hafa verið hefðbundið heldur meira eins og tarnir með hléum, þar sem stoppað var í einni borg og nokkrir tónleikar haldnir.

Rokkstjörnufílinginn fengu þær þó í sumar þegar túrað var um Evrópu í rútu. Stemningin í rútunni var mjög góð samkvæmt stelpunum og helst hefðu þær viljað vera þar öllum stundum. Björk hefur gefið út mikið af tónlist og mátti því búast við að eitthvað af gömlu lögunum hennar yrðu flutt á tónleikunum. Stelpurnar segja að ekki hafi verið búið að æfa þessi lög sérstaklega og stundum lærðu þær lögin samdægurs þegar átti að flytja þau á tónleikum um kvöldið.

Syngjandi dansflokkur Á tónleikunum var kórinn málaður í framan og klæddist bláum og bronslituðum búningum.

Sviðsframkoma þeirra fólst ekki einungis í því að syngja heldur einnig í að dansa og djöflast á sviðinu. Stundum dönsuðu þær einfaldlega meira en að syngja og fólk spurði því oft hvort þær væru dansararnir hennar Bjarkar. Stelpurnar segja að í svona djöflagangi megi gera ráð fyrir því að svitna mikið og því hafi verið komin ansi áhugaverð lykt af búningunum í lok ferðarinnar.

Grátandi aðdáendur og skordýraárás Stelpurnar eru sammála um að það hafi komið þeim á óvart hvað Björk var gríðarlega stórt nafn í SuðurAmeríku. Þar talar fólk litla ensku en kann samt alla textana. Einnig kom þeim á óvart hversu mikil virðing var borin fyrir tónlistinni, fólk nánast sussaði hvert á annað þegar byrjað var að spila lögin og grét og söng af mikilli ástríðu. Aðdáendur héngu fyrir utan hótelin í von um að bera stórstjörnuna Björk augum en stundum var hún ekki einu sinni á því hóteli.

Kórinn lenti í ýmsu á meðan á tónleikunum stóð hvort sem það var að flækjast í snúrum og detta eða vera

ofsóttar af skordýrum. Stelpurnar halda því fram að það sé gríðarlega vont að stíga berfættur á snúrurnar og því hafi þær verið mikil áskorun. Með viðbjóði segja þær mér sögu frá einum tónleikum í Argentínu þar sem ógeðslegt kvikindi var á bakinu á einni þeirra. Skordýrið leit út eins og einhvers konar krabbakönguló sem flaug í þokkabót. Í þessum aðstæðum segja þær að erfitt hafi verið að halda ró sinni og hemja sig um að hlaupa ekki um eins og skríkjandi smástelpur þegar dýrið tók á flug.

Hróarskelda Á ferð sinni um Evrópu kom kórinn fram á mörgum tónlistarhátíðum og var ein þeirra Hróarskelduhátíðin. Hátíðin er komin á ákveðinn stall hjá okkur Íslendingum og margir vilja meina að hún sé algjörlega ómissandi. Stelpurnar voru þó ekki að kippa sér mikið upp við það að hafa komið fram á hátíðinni. Þær segja að á þessum tímapunkti hafi þær verið búnar að koma fram ansi oft og reynsla komin á hópinn. Þeim fannst þó skemmtilegt og skrýtið að vita til þess að úti í áhorfendaskaranum væru fjölskylda og vinir. Á Hróarskeldu fékk hópurinn tækifæri til að vera áhorfendur og þær gátu séð önnur atriði, sem stelpurnar segja að hafi verið frábært og mikil spenna hafi myndast fyrir því að koma fram. Í lokin spurði ég stelpurnar hvernig framhaldið yrði. Þær sögðu það liggja í lausu lofti og að frekara samstarf við Björk ætti eftir að koma í ljós. Nú væri kórinn við hefðbundnar æfingar eins og áður og að samstarfið við Björk hafi vissulega vakið athygli á þeim sem kór.

14

ﾃ《geir Trausti

Ásgeir Trausti Einarsson er fæddur í Hrísey 1. júlí árið 1992. Hann er því tiltölulega nýorðinn tvítugur. Í byrjun árs höfðu sennilega fæstir heyrt um hann, en í dag er hann á allra vörum. Þrátt fyrir ungan aldur býr Ásgeir Trausti yfir sérstökum og þroskuðum hljóm sem virðist leggjast vel í fólk, en honum hefur verið líkt við erlenda tónlistarmenn eins og Bon Iver og Jeff Buckley. Flestir heyrðu röddina hans líklega fyrst eftir að hann flutti lagið Sumargestur í Hljómskálanum á RÚV í vor. Í kjölfar þess gaf hann út lagið Leyndarmál, sem fékk vægast sagt góðar móttökur. Ásgeir Trausti var að gefa út plötuna Dýrð í dauðaþögn, sem er þegar þetta er skrifað uppseld hjá útgefanda.

Ég hitti Ásgeir Trausta á Háskólatorgi.

Hann hefur þægilega nærveru en um leið virðist hann afskaplega hógvær og hlédrægur. Við settumst niður á kaffistofunni í Árnagarði og ræddum um tónlistina, athyglina sem henni fylgir og hvernig þetta allt saman atvikaðist. „Eitthvað nýtt“ Ég er búinn að taka upp demó alveg frá því að ég

Viðtal: Vilhjálmur Pétursson Ljósmyndari: Erla Gísladóttir

man eftir mér. Ég var búinn að safna frá vorinu 2011 til vors 2012. Mér fannst ég vera að gera eitthvað nýtt, aðeins að breyta um stefnu. Demóin voru í raun bara fyrir vini að hlusta á og mér fannst bara gaman að gera demó fyrir mig. En ég sýndi Guðmundi Hólmari, sem kenndi mér á klassískan gítar og kenndi mér í raun allt sem ég kann, upptökurnar og hann sagði mér að ég yrði að fara lengra með þetta. Þá talaði ég við Kidda í Hjálmum og spurði hvort ég mætti koma með demó til hans. Daginn eftir að ég lét hann hafa upptökurnar var hann búinn að hlusta og hringdi strax og vildi prófa þetta. Við tókum þá upp Sumargest og hann stakk upp á því að við settum íslenskan texta við það. Textinn sem ég var með fyrir var í raun bara bull sem hljómaði eins og enska. Ég hringdi í pabba og hann samdi íslenskan texta við þetta strax og næsta dag var ég búinn að syngja hann inn á þetta. Eftir það vildi Kiddi prófa þetta í Hljómskálanum og svo fór bara allt í gang.

Umfjöllunin varð svo mikil í kringum Hljómskálann og svo fylgdum við því strax eftir með Leyndarmál. Þessi tvö lög virkuðu á fólk, eitthvað nýtt sem fólk hafði ekki heyrt áður. Það var ekkert ákveðið fyrirfram, við vorum bara að leika okkur í stúdíói. Þegar ég heyrði Sumargest í útvarpinu fannst mér það bara vera sigur. Það var meira en nóg. Svo var það komið í spilun og ennþá meiri spilun. Síðan héldu allir að Leyndarmál yrði aldrei neitt. Fólki fannst skrýtið að ég ætlaði að hafa það á plötunni, en síðan var því ótrúlega vel tekið. Það kom mér rosalega mikið á óvart. „Það er ógeðslega þægilegt að vinna með pabba“

Þegar lögin eru samin þá tökum við grunninn upp í stúdíóinu fyrst, síðan syng ég rétta laglínu með atkvæðunum eins og ég vil hafa þau. Svo læt ég pabba fá það og hann semur textann við. Það er ógeðslega þægilegt að vinna með pabba. Hann er svo fljótur að semja góða texta. Maður heyrir mikið af illa sömdum íslenskum textum. Íslenskir textar sem maður heyrir núna eru oft eins og enskir textar, það er svo auðvelt að gera þá, en það er ekki hægt að gera svoleiðis á íslensku.

Hann er náttúrulega rosalega fær. Hann er sjötíu og tveggja ára og búinn að vera í þessum íslenskufræðum mjög lengi og verið skólastjóri alveg frá því hann var ungur. Hann gerði ljóðabók á níunda áratugnum og lét prenta fullt af eintökum, en svo leist honum ekkert á það og setti allt saman bara undir rúm. Það er búið að nota mörg af þeim ljóðum sem texta við lög hjá Hjálmum. En það eru bara þeir nánustu sem eiga þessa bók. „Öll tónlist líkist einhverri annarri tónlist“ Mér finnst bara allt í góðu að fólk líki mér við Bon Iver eða Jeff Buckley. Þetta er bara tónlist og öll tónlist líkist einhverri annarri tónlist. Ef fólk vill velta sér upp úr því hverju þetta líkist þá er það bara gott mál. Ég

hlusta mikið á þessa tónlistarmenn, þannig að þetta er eðlilegt. Ég sest ekki niður og sem Bon Iver lag, en ef maður hlustar mikið á einhvern tónlistarmann þá að sjálfsögðu verður maður fyrir áhrifum. Ég er rosalega hrifinn af Bon Iver og þaðan koma örugglega mikil áhrif. „Ég held mig bara fyrir aftan og fer síðan heim“ Ég myndi segja að ég væri frá Húnaþingi Vestra. Ég hef átt heima þar mestan hluta ævi minnar, þó ég hafi búið víða og flutti í bæinn fyrir fjórum árum þegar ég var að byrja í framhaldsskóla. Fyrst þegar maður kom í bæinn var maður voðalega háður því að vera heima í sveitinni. Manni fannst svo mikið um að vera í bænum, allt svo þröngt og mikið af fólki. Maður var háður þessu litla samfélagi þar sem allir þekktu alla. En með árunum hefur maður vanist og nú finnst mér að ég sé orðinn háður því að vera í bænum. Hér er allt sem maður þarf nálægt manni.

Ég gæti alveg trúað því að búsetan úti á landi hafi mótað mig sem tónlistarmann. Það er náttúrulega svo mikil einangrun. Maður hefur kannski verið mest að semja af því það er lítið að gera, maður er alltaf að spila og semja bara einn. Að því leyti tel ég að landsbyggðin hafi haft áhrif, en hún mótaði ekki stílinn.

Ég finn ekki mikið fyrir athyglinni. Ég fer eiginlega aldrei niður í bæ, það væri kannski helst þar ef það væri eitthvað. Eftir gigg þá held ég mig bara fyrir aftan og fer síðan heim. Ég horfi vanalega bara á jörðina og tek ekkert eftir því ef fólk veitir mér athygli. Ég fann aðeins fyrir því fyrir norðan núna í vikunni, en ég er að kenna tónlist í grunnskólanum, krakkarnir voru spenntir auðvitað, aðallega af því að maður er í heimasveitinni.

Ég kann betur við mig inni í herbergi að semja tónlist en að vera uppi á sviði á tónleikum. Það er frekar nýtt fyrir mig að syngja fyrir framan fólk. Útgáfutónleikarnir gengu reyndar vel. Á Akureyri var allt bandið í raun að koma saman í fyrsta skipti. Þar gekk þetta alveg, menn voru að prófa sig áfram og svona, því þetta var ekki það mikið æft. Á Hvammstanga varð þetta svo öruggara, svo á Faktorý aðeins öruggara og svo voru síðustu tónleikarnir á Faktorý bestir. Þannig að þetta var svona vaxandi. Það verða væntanlega fleiri tónleikar á næstunni, reyndar ekki með öllu bandinu, það er svo stórt apparat. Við erum oft tveir með kassagítara, en það eru bara einhver fimm lög af plötunni sem við getum tekið, þannig að það er miklu skemmtilegra að spila með öllu bandinu. „Þetta bara vatt upp á sig“ Ég veit ekki hvað er næst. Ég veit ekkert. Þetta gerðist bara. Allt í einu vorum við byrjaðir að taka upp plötu. Svo voru bara lög komin í spilun og maður byrjaður að spila eitthvað á tónleikum. Þetta bara vatt upp á sig án þess að ég vissi neitt hvert þetta væri að fara.

Af því að ég hafði aldrei spáð í því að gera neitt við þetta fyrr en Kiddi hringdi í mig og spurði hvort við ættum ekki bara að prófa þetta. Þá var ég ekkert að spá í að gera neitt svona næsta árið, ég var bara að fara að gera eitthvað allt annað. Þannig að ég í rauninni veit ekkert meira núna. Við erum komnir með plötu og búnir að skipuleggja nokkra tónleika. Svo höldum við ábyggilega áfram að taka að eitthvað upp og leyfa þessu að gerast.

Ekkert planað, það er langbest, þá verður maður ekki fyrir vonbrigðum.

15

Höfundur: Ásdís Arna Björnsdóttir Ljósmyndari: Halla Þórlaug Óskarsdóttir Aðferð: Skerið grænmetið niður og blandið því saman í skál. Hellið fetaostinum og olíunni yfir eftir smekk. Snögg ristið sesamfræin á pönnu, mikilvægt er að fylgjast vel með fræjunum svo þau brenni ekki við. Fæjunum er svo stráð yfir salatið þegar það er komið á disk.

4 kjúklingabringur 1 krukka Dala Feta í kryddolíu Krydd, t.d. Best á Kjúllann Aðferð: Skornir eru vasar á kjúklingabringurnar og þeir fylltir með fetaostinum. Ágætt getur verið að loka fyrir með tannstönglum.

Kryddið bringurnar eftir smekk.

Grillið bringurnar við mikinn hita í smá stund og snúið þeim við nokkrum sinnum.

Ódýri eftirréttur stúdentsins

Aðferð: Hitið ofninn að 200°C. Kartöflurnar eru afhýddar, skornar í teninga og settar í eldfastmót. Olíunni er hellt yfir kartöflurnar, salt og pipar notað eftir smekk og hrært í. Mótið er sett inn í ofn í 25-30 mín. Ágætt er að hræra í kartöflunum reglulega svo þær brenni ekki við

1 gúrka 1/2 rauðlaukur 1 paprika Dala Feta í kryddolíu Sesamfræ

Grillaðar kjúklingabringur fylltar með fetaosti

6 meðalstórar kartöflur 1 sæt kartafla Olía af Fetaostinum Salt og pipar

Einfaldasta salat í heimi

Ofnbakaðir kartöfluteningar

Lífið á görðunum

16

2 Marssúkkulaðistykki 2 dl rjómi Ís að eigin vali Ávextir t.d. bláber Aðferð: Brytjið súkkulaðið í bita og setjið í pott. Hellið rjómanum yfir og bræðið varlega saman við vægan hita. Setjið 1-2 ískúlur í skál, hellið sósunni yfir og setjið ávexti yfir.

Á stúdentagörðunum við Eggertsgötu hafa þau Rakel Óskarsdóttir og Kristinn Ingi Austmar komið sér vel fyrir.

Blaðamaður og ljósmyndari Stúdentablaðsins kíktu í heimsókn til þessa flotta pars þar sem heimilið var myndað í bak og fyrir og boðið var upp á máltíð að hætti stúdenta.

Rakel og Krisinn Ingi stunda bæði nám við Háskóla Íslands, hún í hjúkrunarfræði og hann í kennaranum með áherslu á tónmennt. Þau fluttu inn á garðana haustið 2010 og líkar vel. Heimilið er stílhreint og greinilegt að þau hjú eru miklar smekkmanneskjur.

Rekstrarfyrirkomulag mötuneytisins í Stakkahlíð, sem hingað til hefur starfað undir heitinu Baunin, er um þessar mundir í endurskoðun. Flest stefnir í að Félagsstofnun stúdenta taki við rekstrinum.

standa í dag stefnir í að Baunin reki mötuneytið til loka þessa skólaárs og að nýr þjónustuaðili hefji rekstur fyrir byrjun þess næsta.

Aðspurð þykir Björgu líklegast að Félagsstofnun stúdenta yrði fengin í stað Baunarinnar og að þjónustan yrði sambærileg þeirri sem stúdentum býðst í Hámu á Háskólatorgi. Þegar Stúdentablaðið heyrði hljóðið í Jóni Þór Friðgeirssyni, eiganda Baunarinnar, sagði hann að rekstraraðstæður hafi breyst eftir að skólarnir sameinuðust.

Erfitt væri að standa í samkeppni við risafyrirtæki á borð við Félagsstofnun Stúdenta og ómögulegt væri fyrir Baunina að halda verðlagi jafn lágu og hjá Kaffistofum Stúdenta. Hefur Jón Þór rekið matsöluna í níu ár og það í góðu samstarfi við forsvarsmenn háskólans. Að hans sögn mun hann skilja sáttur við Stakkahlíðina og með góðar minningar um samstarfið í farteskinu. Þegar leitað var til Félagsstofnunar stúdenta varðandi málið kom fram að umræður við stjórnendur í Stakkahlíð hefðu átt sér stað þó enn hafi ekki borist formleg ósk um að FS taki við rekstrinum. Ef til þess kemur mun FS leggja sig fram við að bjóða stúdentum í Stakkahlíð jafn góða þjónustu á sömu kjörum og býðst í Hámu og á Kaffistofum stúdenta.

Ef allt gengur að óskum geta nemendur Stakkahlíðar því búist við því að við byrjun næsta skólaárs eigi þeir jafn auðvelt með að versla sér kaffi og matvöru og aðrir nemendur í öðrum byggingum háskólans.

Ryan Eric Johnson er meistaranemi við Háskóla Íslands

Á Borgarnesi kviknaði áhugi Ryans á íslenskri menningu

í íslenskum bókmenntum. Ryan kemur frá Winnipeg í

fyrir alvöru þegar hann fór á landnámssetrið og sá

Kanada og á ættir sínar að rekja til aðfluttra Íslendinga

sýningu um Egils sögu. Ryan hélt síðan aftur til Kanada

sem settust að í Manitoba í Kanada, eða Nýja Íslands, í lok

og lauk námi í íslenskri menningu og bókmenntum frá

19. og byrjun 20. aldar.

háskólanum í Manitoba og fékk síðan styrk til að læra

Áhugi Ryans á Íslandi og íslenskri menningu hefur

Ryan Eric Johnson

Höfundur: Andri Guðmundsson Ljósmyndari: Natsha Nandabhiwat

Stúdentar sem lagt hafa stund á nám í húsnæði gamla Kennaraháskólans, í Stakkahlíð, hafa eflaust verslað við matsöluna Baunina. Á boðstólnum er heitur matur í hádeginu, samlokur, kaffi, sælgæti og ýmislegt fleira, og hefur svo verið um árabil. Það sem aðgreinir Baunina þó frá flestum öðrum kaffistofum Háskólans er að rekstur hennar er í umsjá einkaaðila. Veitingasala í öðrum byggingum HÍ er hins vegar á vegum Félagsstofnunar stúdenta (FS), bæði Kaffistofur stúdenta og Háma, en FS er sjálfseignastofnun í eigu stúdenta.

Frá því að Kennaraháskóli Íslands sameinaðist HÍ árið 2008 hefur sú umræða verið meðal mötuneytisgesta að FS ætti að stíga inn í og taka við rekstrinum. Umræða um kaffistofur á háskólasvæðinu er þó alls ekki ný af nálinni en árið 2010 mótmælti Stúdentaráð til að mynda fyrirkomulagi og verðlagi kaffistofu Þjóðarbókhlöðunnar.

Voru þau mótmæli einmitt kveikjan að baráttu ráðsins um endurskoðun mála í Stakkahlíð. Undanfarin misseri hafa hjólin svo snúist.

Ef marka má þjónustukönnun sem Stúdentaráð framkvæmdi í ágústmánuði síðastliðnum eru stúdentar einkar hlynntir breytingum. Af könnuninni mátti skilja að stúdentar hafi ýmislegt út á að setja en verðlag matsölunnar bar þó helst á góma. Í ljós kom í eindreginn vilji þess efnis að FS kæmi í stað Baunarinnar.

Að sögn Jóns Atla Hermannssonar, varaformanns Stúdentaráðs, er málið í ofanálag jafnréttismál. Mikilvægt sé að stúdentar við HÍ geti gengið að sambærilegri matsölu óháð því hvar þeir þurfa að mæta til kennslustunda.

Augljóst sé að Baunin bjóði ekki upp á sambærilega þjónustu og tíðkast hjá FS, og þess vegna sé mikilvægt að leita lausna.

Björg Gísladóttir, rekstrarstjóri Menntavísindasviðs, sagði í samtali við Stúdentablaðið að hún skildi afstöðu stúdenta vel. Í málum sem þessum sé mikilvægt að líta til hagsmuna allra aðila og ennfremur beri að nálgast það af yfirvegun.

Endurskoðun á mötuneytinu er hluti af sameiningarferli KHÍ og HÍ, en ferlið er vandmeðfarið mál.

Viðræður um mötuneytið fóru af stað fyrir um tveimur árum og nú á næstu vikum verður smiðshöggið rekið í málefnið. Samningur Baunarinnar við háskólann rennur út í mars á næsta ári en samkvæmt Björgu eru hverfandi líkur á því að nýr þjónustuaðilli taki við. Eins og mál

Heildarsamtök háskólamenntaðra á vinnumarkaði bhm.is

íslensku sem annað mál við Háskóla Íslands. Ryan hefur

alltaf verið samofinn fjölskyldu hans en á heimili hans

nú lokið því námi og leggur núna stund á meistaranám

í Kanada var töluð örlítil íslenska í bland við móðurmál

í íslenskum bókmenntum sem er að hans sögn krefjandi

hans, enskuna. „Pabbi minn og mamma mín slettu

en skemmtilegt.

gjarnan á íslensku og sögðu hluti eins og ,,hættu þessu”

Ryan hefur mikinn áhuga á íslendingasögunum og

og ,,viltu kaffi”, en þetta kallast kitchen language á

fornaldasögum Norðurlanda ásamt íslenskri menningu

ensku,“ segir Ryan.

og samtímabókmenntum. Egils saga er þó alltaf í

Árið 2007 fór hann til Íslands í samstarfi við

uppáhaldi hjá honum og BA ritgerð hans í íslensku sem

Snorrasjóð en það eru samtök sem hjálpa fólki á

annað mál fjallaði einmitt um hana. Í þeirri ritgerð ber

meginlandi Ameríku að finna uppruna sinn og ættingja

hann Egils sögu saman við sjónvarpsþættina Breaking

á Íslandi. Í þeirri ferð hélt Ryan til Egilsstaða og hitti

Bad og finnur svipuð persónuleikaeinkenni hjá Walter

skyldmenni sín þar og hélt síðan ferðinni til Borgarness.

White og Agli Skallagrímssyni.

17 Höfundur: Þorkell Einarsson

Baunin í eigU stúdenta?

Súpersystur Guðrún Gróa og Helga Margrét Þorsteinsdætur eru sannarlega öflugar. Þessar brosmildu og hressu systur hafa gert garðinn frægan á öllum helstu íþróttavöllum landsins og ber árangur þeirra í skólanum einnig þess merki að hér er um dugnarforka að ræða. Þrátt fyrir að keppnir þeirra á milli endi oft með stöku pústrum eru þær góðar vinkonur og njóta þess að eyða frístundum sínum saman við matreiðslu og blaðalestur.

Sveitalífið kenndi þeim iðjusemi Systurnar ólust upp á bænum Reykjum 2 í Hrútafirði. Þær eru sammála um það hafi verið gott að alast upp í sveitasælunni. „Þátttakan í bústörfunum mótaði mann“, segir Helga, „maður þurfti að hjálpa til“. „Mér fannst þó oft eins og verkin myndu aldrei klárast, enda er ég kannski latari týpan“ bætir hún við og brosir.

Systkinin fengu þó vissulega tíma til þess að leika sér og segir Guðrún að foreldrar hafi alltaf verið nálægt, bæði í leik og starfi og hafi systkinin ólíkt mörgum börnum í dag verið alin upp af foreldum sínum að öllu leyti og hafi ekki verið á leikskóla. Aðspurðar segja þær að öll vinnan á bænum hafi kennt þeim iðjusemi og þær hafi fljótlega áttað sig á því að leti kæmi aðeins niður á þeim og fjölskyldu þeirra. Í sveitinni snýst þetta um að vinna fyrir sjálfan sig, ekki auðmann úti í bæ. Þetta snýst ekki bara um gullið Helga Margrét æfir frjálsar íþróttir og Guðrún Gróa hefur nýlega skipt aftur yfir í körfuboltann eftir að hafa stundað kraftlyftingar í rúmt ár. „Ég fór inn í þetta með látum og fannst ég þurfa að prófa lyftingarnar vegna þess að ég er sterk og átti möguleika á því að ná lagt í þessu“ segir Guðrún, „þetta var bara ekki nógu gaman, ég kann betur við mig í körfuboltanum“. Helga líkir þessu við það að vera þeim hæfileika gæddur að vera góður í stærðfræði en þola ekki að reikna. Þegar það er ekki ánægja í því sem maður er að gera, þá kemst maður bara ákveðið langt og stoppar þar. Guðrún tekur undir, „Ég fann að ég var búin að keyra mig áfram á röngu hugarfari allt of lengi en ég hef áttað mig á því að ég er bara að þessu fyrir sjálfa mig“.

Auglýsa eftir útgáfufyrirtæki Systurnar stunda báðar nám við Háskóla Íslands.

Guðrún Gróa leggur stund á íslensku með þjóðfræði sem aukagrein og Helga Margrét hóf nám í næringarfræði í haust. Helga segist vilja fara með út í næringarsálfræði síðar meir og vinna með íþróttafólki. Hún telur að næringin verði tengdari lyfjafræðinni í framtíðinni og lækningarmáttur matar sé meiri en fólki geri sér

grein fyrir. „Ég tel að það sé til dæmis mikil þörf á næringarfræðingum á heilsugæslustöðvunum“, bætir Helga við, „það þarf að koma í veg fyrir þessar öfgar sem eru í gangi í báðar áttir í matarræði fólks í dag“.

Guðrún valdi íslenskuna vegna þess að það er opið fag og hentar vel með íþróttunum. Hún hefur gaman að skrifa, skoða íslenska menningu og er að sögn systur sinnar meistarakokkur. Systurnar eru samrýmdar og eiga sér drauma um samstarfsverkefni í framtíðinni. „Okkur dreymir um að vinna saman að útgáfu“ segir Helga. Þær sjá fyrir sér nettímarit eða bækur tengt heilsu og matarræði, ef til vill með áherslu á íþróttafólk. „Við auglýsum hér með eftir útgáfufyrirtæki“ bætir Helga við og hlær.

Mikilvægt að það sé valkostur að drekka ekki Hvorug systirin drekkur áfengi. „Það sást aldrei vín heima. Maður var alinn upp við það að það væri ekki þarna, án þess að foreldrar okkar segðu okkur að við mættum ekki drekka“ segir Guðrún. Systurnar segjast ekki hafa orðið fyrir fordómum eða gagnrýni vegna þessarar ákvörðunar sinnar. Helga segist telja að það sé vegna þess að hún hafi íþróttirnar til þess að skýla sér á bak við. Þegar maður stundi íþróttir og nám af fullum krafti er heldur ekki alltaf mikill tími fyrir önnur áhugamál og þá verði skemmtanalífið ef til vill útundan. „Ég er þó ekki boðberi þess að drekka ekki, fólk verður að taka eigin ákvörðun“ bætir Helga við.

Guðrúnu finnst mikilvægt að það sé valkostur að drekka ekki, án þess að þurfa að sækja sérstaklega atburði sem eru vímuefnalausir. „Mér finnst að það eigi ekki að vera normið að drekka, sérstaklega á þann hátt eins og margir Íslendingar drekka í dag“ segir Guðrún og bætir við að maður eigi ekki að nota drykkjuna sem afsökun fyrir einhverju sem maður gerir vegna þess að maður er ekki með fullu viti. Hún segist vilja bera út boðskap lífsstíls þar sem maður þarf ekki að drekka áfengi til þess að passa inn í. Áskoranir í daglegu lífi Helga Margrét býr með kærastanum sínum og fengu þau sér nýlega kött. „Þetta gengur frekar illa“ segir Helga og hlær, „við Guðrún skiljum ekki svona dýratilfinningar“. Í sveitinni bíða þær og sjá hvað setur ef kötturinn fær niðurgang og dýrin eiga ekki heima uppi í rúmi eða sófa hjá mannfólkinu. „Kötturinn fer í sína þriðju læknisskoðun í dag síðan við fengum hann“ bætir Helga við og þær systurnar hlæja dátt. Þær taka þó fram að þær átti sig á að fólk skilji ekki þetta sjónarmið, þær hafa bara vanist öðru í sveitinni.

Eftir grunnskólann fluttu systurnar til Reykjavíkur og hófu nám við Menntaskólann við Hamrahlíð. Systurnar eru miklar mömmustelpur og segja aðskilnaðinn við foreldrana hafi verið mikil áskorun. „Þegar ég heyrði í mömmu í símanum fór ég nánast á gráta“ segir Guðrún. Hún segir sambandið við foreldra sína hafi þroskast mikið eftir að hún flutti í bæinn og þegar hún hitti þau í dag reyni hún að nýta tímann til

Höfundur: Lára Halla Sigurðardóttir Ljósmyndari: Halla Þórlaug Óskarsdóttir

18

hins ítrasta. Helga segir að það hafi líka verið erfitt að rata til að byrja með. Guðrún tekur undir og rifjar upp eftirminnanlega ferð upp í Grafarvog. „Ég ætlaði að hitta vinkonu mína og spila körfubolta. Ætlunin var að taka strætó en ég endaði á því að ganga lengri leið en ég hefði farið, hefði ég tekið strætó sömu leið“.

Nú stendur Meistaramánuðurinn yfir og keppast margir Íslendingar við að vera besta útgáfan af sjálfum sér með því að standa við ákveðin markmið. Helga stefnir meðal annars að því að hjóla í skólann allan mánuðinn.

Markmið Guðrúnar er af öðrum toga. „Ég ætla alltaf að svara í símann“ segir Guðrún og brosir, „ég á dálítið erfitt með að svara í símann þegar ég veit ekki hver á númerið“. Helga hlær með systur sinni og segir hana líklega hafa misst af mörgum tækifærum í lífinu vegna þessarar hræðslu. „Við sláumst reglulega!“ Þegar systurnar eru inntar eftir því hver bæri sigur af hólmi ef þær færu í slag segjast þær slást reglulega. Þær spili oft körfubolta og þá endi það jafnan með slagsmálum. Þær eru sammála um að Helga myndi líklega hafa yfirhöndina framan af en Guðrún Gróa myndi sennilega aldrei gefast upp. Helga notar leynivopnið sitt óspart og bítur hiklaust í upphandlegginn á systur sinni ef þess þarf. Guðrún hlær og segir: „Ég var harður húsbóndi og átti það til að tuska hana til. Þegar sauð upp úr þá þaut Helga upp á klósett, læsti á eftir sér og ég stóð og barði á hurðina“. Þetta snýst allt um gleðina – lífið er núna!

Margur íþróttamaðurinn hefur látið sig dreyma um að komast alla leið á Ólympíuleikana og heyra þjóðsönginn með gullið um hálsinn. Helga Margrét vann ötullega að því að komast á Ólympíuleikana í sumar en náði því miður ekki lágmarkinu í tæka tíð. Guðrún Gróa segist hafa séð glufu í kraftlyftingunum, mögulegt tækifæri til þess að komast á leikana. Hún hafi haldið að leikarnir og stórmótin væru það sem allt snerist um en það hafi verið misskilningur. „Þetta eru hlutir sem mega ekki verða að þráhyggju og snúast upp í andhverfu sína. Þetta snýst allt um gleðina“ segir Helga alvarleg og bætir við að það sé mikilvægt að vera duglegur að stoppa og spyrja sjálfan sig hver sé tilgangurinn í því sem maður gerir. Að hennar mati er tilgangurinn sá að vera glaður og hress og gera það besta úr því sem maður hefur hverju sinni. Árangurinn er frábær og bónus á gleðina. „Þú þarft ekki að komast á Ólympíuleikana til þess að vera glaður, þú getur líka náð markmiðum þínum hérna heima“ bætir Guðrún við.

„Meðalmaðurinn hafnar sjálfum sér mörg þúsund sinnum á dag“ segir Helga, „þetta er orka sem maður gæti verið að nota í eitthvað annað“. Lífið er núna, allt sem þú þarft til þess að lifa hamingjusamur er til staðar núna. Ekki bíða eftir því að lífið hefjist þegar þú ert búinn með háskólanám. Njóttu hverrar blaðsíðu, vertu þar sem þú ert hverju sinni.

Þátttaka í Happdrætti Háskólans borgar sig – fyrir þig!

Yfir 2O háskólabyggingar hafa verið reistar eða keyptar fyrir happdrættisfé.

Stór hluti af tækjabúnaði skólans er einnig fjármagnaður af happdrættinu.

Háskólatorg, Gimli og Tröð – 2OO7

Askja – 2OO3

Nýi Garður – 1996 Hagar – 1991 Tæknigarður – 1988 VR-III – 1987–1992 Sóltún 1 – 1987 Oddi – 1985/199O Læknagarður – 1983–1988

VR-II – 1975

VR-I – 1975 Aragata 14 – 1973 Lögberg – 1972 Árnagarður – 1969 Neshagi 16 – 1966 Aragata 9 – 1963

Hús Raunvísindastofnunar – 1966 Háskólabíó – 1961/199O

Eirberg – 1956

Íþróttahús – 1948 PIPAR\TBWA • SÍA • 120180

Aðalbygging – 194O Setberg – 1937

Tryggðu þér miða á www.hhi.is, í síma 8OO 6611 eða hjá næsta umboðsmanni.

Októberfest

20 Fyrir þá sem furða sig á þessum gullfallegu myndum og þessu áhugaverða myndefni, furðið ei meir! Hér ber að líta myndir af nýafstaðinni tónlistarweislu (w til áherslu) sem við þekkjum flest sem Októberfest.

Hátíðin stóð yfir dagana 13.-16. september og var hart barist um miðana að vanda. Auðunn Blöndal var með miða, ef það er ekki ávísun á skothelda skemmtun þá veit ég ekki hvað til þarf.

Fremstu tónlistarmenn landsins mættu til að skemmta háskólanemum og Auðunni. Fimmtudagurinn var sannkölluð gourmet tónlistarweisla (þið þekkið nú w-ið og tilgang þess) fyrir eyru og augu, jafnvel fleiri skilningarvit fyrir útsjónarsama.

Moses Hightower, Ásgeir Trausti, Tilbury, Prins Polo, Kiriyama Family og Valdimar, hvað meira viljið þið? Sögur herma að fólk hafi gengið heim að dagskrá lokinni brosandi ýmist við tilvonandi rekkjunauti eða eigin spegilmynd í Reykjarvíkurtjörn.

Sumir vilja meina að föstudagur Októberfests sé sá slakasti á ári hverju.

Ef þetta á að heita slakt þá er brýn þörf á endurskilgreiningu orðsins. Drykkjukeppni, búningakeppni og mottukeppni. Þetta kvöld voru mótaðir meistarar, sigurvegarar sem skráðu sig á spjöld sögunnar, skítt með 15 sekúndna frægð. Enginn orðaði betur en þúsundþjalasmiðurinn Will Smith, “ég er legend” Sama gildir um umrædda sigurvegara þessa minnisstæða föstudagskvölds. Þórunn Antonía schvísaði (þýskt lyklaborð, entschuldigung) tjaldið upp um þó nokkur schvísuprik með einstaklega seiðandi danspoppi, Frikki Dór tryllti lýðinn eins og hann einn er fær um og Blaz Roca var foreldrum sínum til sóma að vanda. Drengirnir í Úlfur Úlfur slaufuðu kvöldinu svo með fágætri reisn (tvíræð merking) og þokka.

Laugardagurinn var svo hápunktur stuðsins. Jón Jónsson raular sig inn í hjarta hvers sem á vegi hans verður, það er bara þannig, ef einhver heldur öðru fram er sá hinn sami með gestastæla og þarf að læra að stilla sig. Krakkarnir í Sykur náðu öllum á sitt band með æsandi tónlist, á tímabili myndaðist sveitarinnar Stefson. næsta sumar! Þ haldið nmmingar og sjarma klm er srf. ograph with l receive the following prizes: relation óþægilega einbeitt múgæsing, þau gætu vafalaust stofnað sértrúarsöfnuð með lítilli fyrirhöfn. Meistarar sviðsframkomu, stemmingar og sjarma kláruðu svo kvöldið, hér er auðvitað átt við Retro Stefson. Ég legg til að liðsmenn sveitarinnar haldi námskeið í sviðsframkomu fyrir atvinnulausa. Ímyndið ykkur gæðin í götulistafólki miðbæjarins næsta sumar! Í heildina séð var Októberfest ótrúleg skemmtun fyrir líkama og sál (lifur undanskilin). Skipuleggjendur, sjálfboðaliðar og aðrir sem að þessu stóðu eiga mikinn heiður skilinn. Ég vil sérstaklega þakka barþjónunum, fágætar fínhreyfingar og hröð handtök. Til fyrirmyndar.

Takk fyrir mig.

Höfundur: Stefán Jóhann Sigurðsson Ljósmyndari: Daníel Perez Eðvarðsson

21

,,Barnapössun í prófatíð?“ Í vetur er ýmislegt á döfinni hjá Fjölskyldunefnd SHÍ. Nefndin endurvekur um þessar mundir starfsemi Foreldrafélags SHÍ. Foreldrafélagið getur orðið vettvangur fyrir nemendur í HÍ sem eiga börn, til að mynda samstöðu og vinskap sín á milli, sem og að gæta hagsmuna hópsins undir handleiðslu Fjölskyldunefndar. Boðað verður á stofnfund félagsins um miðjan októbermánuð þar sem

Grundvallarkosningar Árið 1874 afhenti forveri hæstvirts forseta vors, Kristján IX Danakonungur, okkur Íslendingum stjórnarskrá í afmælisgjöf.

Sú stjórnarskrá hafði rætur í stjórnarskrám fyrri alda en var fyrst og fremst arfur einveldisins í Danmörku með örlitlum, áorðnum breytingum við afnám þess. Þá var bætt við greininni „Konungur lætur ráðherra framkvæma vald sitt“ í stað þess að breyta ákvæðum um vald hans, til þess að særa ekki stolt konungsfjölskyldunnar.

Með heimastjórn 1904 og fullveldi 1920 var afmælisgjöfinni síðan breytt til að auka völd þingsins gagnvart konungi og koma á fót íslenskum ráðherraembættum og Hæstarétti Íslands. Loks var konungssambandið afnumið og lýðveldi stofnað árið 1944, þegar embætti forseta var komið á í stað konungs. Þessar breytingar á stjórnarskránni voru að mestu gerðar í góðri sátt þings og þjóðar, enda sneru þær að framgangi sjálfstæðisbaráttu sem mikill samhugur var um í landinu. Það var einmitt sú ástæða sem gefin var fyrir því að fresta heildrænni endurskoðun hennar; talið var að stofnun lýðveldis þyrfti að byggja á ríkri samstöðu sem raskast gæti ef taka ætti aðrar breytingar til skoðunar. Þess vegna var aðeins kosið um sjálfstæði landsins við þá breytingu en þjóðinni lofað nýrri stjórnarskrá á næstu misserum Það loforð hefur hins vegar aldrei verið efnt.

Næstu áratugi voru einungis gerðar breytingar á kjördæmaskipan og kosningarétti í

formaður Vöku

nemendum Háskólans.

Staðreyndin er sú að í ofangreindum málefnum eru fólgnir miklir hagsmunir fyrir stúdenta. Aðhaldið sem Stúdentaráð og stúdentahreyfingar eins og Vaka og Röskva veita Háskólanum og stjórnvöldum er mikilvægt, ekki einungis til þess að bæta hag stúdenta heldur líka til að viðhalda honum. Lífsgæði íslenskra stúdenta árið 2012 verða að teljast ágæt á heildina litið, sér í lagi ef horft er yfir farin veg eða borið saman við stöðuna í öðrum löndum. Það þýðir samt ekki að við getum blandað okkur í kokteil, sett upp sólbrillurnar og farið í frí. Ef við sofnum á verðinum getur á örskotsstundu dögg dregið fyrir sólu og lúxusvandamálin stökkbreyst í risavandamál.

ætlunin er að félagsfólk kjósi í stjórn, ræði hugmyndir um hlutverk félagsins í vetur, hugmyndir um gjald í félagið og taki saman hverjir eru hagsumir foreldra í námi í HÍ.

Fjölskyldunefnd kannar um þessar mundir möguleika á að bjóða upp á barnapössun á laugardögum í prófatíð, möguleika á afþreyingu fyrir börn sem koma með foreldrum sínum í heimsókn í skólann auk þess sem nefndin skoðar aðstöðu í byggingum til þess að skipta um bleyjur á börnum. Eitt helsta hagsmunamál foreldra í námi í HÍ er að öll sveitarfélög á landinu veiti jafnháan afslátt af gjöldum leikskóla Félagsstofnunar stúdenta (FS), en eins og staðan er núna fer eftir því í hvaða sveitarfélagi nemendur eru með lögheimili sitt skráð, hversu mikinn afslátt nemendur fá af leikskólagjöldum. Sem dæmi fær foreldri sem er í námi og er með lögheimili sitt skráð á Seltjarnarnesi sama afslátt af leikskólagjöldum hvort sem það er með barnið sitt á leikskóla í Seltjarnarnesbæ eða á

leikskóla FS í Reykjavík. Hins vegar fær foreldri sem er í námi og er með lögheimili sitt skráð í Hafnarfirði engan afslátt af leikskólagjöldum ef barn þess er á leikskóla FS í Reykjavík. Fjölskyldunefnd telur rétt að afsláttur af leikskólagjöldum utan þess sveitarfélags sem lögheimili er skráð í ætti að vera jafnhár óháð því hvar á landinu foreldrar eru með skráð lögheimili.

Í apríl á þessu ári bauð Fjölskyldunefnd, FS og Landsbankinn börnum nemenda í HÍ upp á fría leiksýningu á Háskólatorgi. Fjöldi fólks lagði leið sína í skólann og var það hinn hæfileikaríki Bernd Ogrodnik sem flutti verkið um Pétur og úlfinn í formi brúðuleiks.

Fjölskyldunefnd hvetur áhugasama um starfið til að hafa samband hjá fjolskyldunefnd@gmail.com eða foreldrafelagshi@gmail.com fyrir upplýsingar um Foreldrafélagið.

stjórnarskránni og væru þær ætíð afar pólitískar og umdeildar, enda þingstyrkur flokkanna í húfi. Aðrar breytingar voru ekki gerðar fyrr en á síðasta áratug 20. aldar þegar deildir Alþingis voru sameinaðar, dómsvald aðskilið frá framkvæmdavaldinu í héraði og mannréttindakaflinn uppfærður til samræmis við Mannréttindasáttmála Evrópu. Þar stöndum við í dag. Þrátt fyrir fjöldamargar þingnefndir og loforð fulltrúa þjóðarinnar hefur hin unga þjóð ekki enn fengið að semja sína eigin stjórnarskrá og kasta arfi einveldisins af herðum sér. Í stað samfélagssáttmála sitjum við því uppi með ævafornan bútasaum. Bútasaum sem er markaður af tillitssemi við danskan einvald, íslenskum sjálfsstæðisstjórnmálum og kjördæmapoti flokksvalda 20. aldarinnar.Táknmynd um vangetu þingsins til að standa við loforð sín gagnvart þjóðinni.

Stjórnarskrá þjóðar í lýðræðisríki gegnir því hlutverki að vera sáttmáli um grundvöll laga, stjórnmála og samfélags. Hún á að draga valdmörk, hlutverk og ábyrgð valdhafa, tryggja réttindi borgaranna og endurspegla grunngildi samfélagsins til leiðbeiningar stjórnvöldum.

Núgildandi stjórnarskrá er ekkert af þessu. Íslenska þjóðin hefur varla komið nálægt henni og hún er í litlu sem engu samræmi við samfélagslegan veruleika okkar og gildi. Hún virðist lýsa forsetaræði og minnist ekki á þingræði, stjórnmálaflokka eða ríkisstjórn; talar lítið sem ekkert um dómstóla eða sveitarfélög og byggir á fornu fulltrúaræði frekar en frjálslyndu lýðræði nútímasamfélags. Þar sem stjórnarskráin byggir á dönsku einveldi 19. aldar hefur íslensk stjórnarhefð þróast nær óháð henni, með tilheyrandi togstreitu og óvissu um hlutverk og ábyrgð einstakra valdhafa. Þetta ósamræmi dregur alvarlega úr þeirri borgara borgaralegu vernd sem stjórnarskrár eiga að veita.

Ef stjórnarskrá lýsir valdmörkum yfirvalda ekki á skýran hátt geta lögspekingar og stjórnarherrar mótað þau mörk eftir eigin geðþótta hverju sinni - þetta höfum við séð. Ef stjórnskipun, hlutverk og ábyrgð stjórnsýslunnar eru ekki skýr og í samræmi við raunveruleikann hafa borgararnir í engin hús að venda þegar fulltrúarnir bregðast trausti þeirra - það höfum við líka séð. Ef þjóðin skilur ekki sína eigin stjórnarskrá er honum ófært að leita réttar síns og veita valdhöfum aðhald á grundvelli hennar - þetta er orðið lýðum ljóst.

Auk þess vantar í núverandi stjórnarskrá ýmislegt það sem kröfur hafa verið uppi um; gegnsæi og upplýsingaskyldu stjórnvalda, aukið þátttökulýðræði, víðtækari og skýrari mannréttindi, sjálfstæði þingsins gagnvart stjórnsýslunni og samráð meirihlutans við minnihluta.

Um þessa hluti þarf þjóðin sjálf að eiga í samræðu og samráði; stjórnarskráin er ekki sáttmáli þings heldur þjóðar. Hún er grundvöllur laga, stjórnmála og samfélags okkar allra.

Um slíkan grundvöll verða alltaf skiptar skoðanir - en á þeim skoðunum verður að skiptast.

Til að skapa þann samfélagssáttmála sem þjóðin hefur verið svikin um í sjö áratugi og eyða óvissunni sem legið hefur samfélagi okkar til grundvallar.

20. október verður kosið um tillögur stjórnlagaráðs að nýjum grundvelli. Á sama tíma verður kosið um nokkur mikilvæg álitaefni; persónukjör, þjóðkirkju, auðlindir, þjóðaratkvæðagreiðslur og vægi atkvæða.

20. október gefst þjóðinni tækifæri að koma vilja sínum um grundvöll samfélagsins á framfæri við fulltrúa sína; vilja sem þeim verður ekki stætt á að hunsa.

Okkur hefur verið boðið til samræðu um samfélagssáttmála okkar allra - það er samræða sem við verðum að taka þátt í.

Höfundur: Jórunn Pála Jónasdóttir,

Félagi minn í lögfræðinni ferðaðist nýlega til Afríku og dvaldi þar um dágott skeið. Þar varð hann vitni að bágborgnum lífskilyrðum þriðja heimsins og samfélagsramma sem á ekki margt sameiginlegt með þeim íslenska. Þegar hann sneri aftur til Íslands voru margir sem spurðu hann hvort íslenskar fréttir t.d. um kreppuna væru ekki léttvægar og óþarfa væl á meðað við alvöru lífsins

í Afríku. Þessu fólki svaraði hann neitandi og benti þeim á að þessar fréttir væru mikilvægur hlekkur í að viðhalda lífsgæðum okkar hér á Íslandi. Ef þær væru ekki til staðar gætum við átt í hættu á lífsgæðaskerðingu hér á Íslandi.

Svar hans fannst mér eftirtektarvert og mikil speki. Mér varð í kjölfarið hugsað til Stúdentaráðs og hagsmunabaráttu stúdenta. Slagirnir þar gætu fyrir einhverjum virst smávægilegir og óþarfir, sumir gætu spurt sig: „hvernig nennir þetta lið að væla yfir því hvort strætókortið kosti 20 þúsund eða 40 þúsund?“. Aðrir gætu efast um mikilvægi þess að berjast fyrir málefnum eins og lægri leigu á Stúdentagörðunum og enn aðrir furðað sig á því hverju það breyti að ekki sé borgað með öllum

Höfundur: Erla Karlsdóttir, formaður fjölskyldunefndar SHÍ

Lúxusvandamál?

Höfundur: Viktor Orri Valgarðsson

Stúdentapólitíkusar spjalla

22

23

BÓKSALA STÚDENTA Allar námsbækurnar og miklu meira á www.boksala.is

KAFFISTOFUR STÚDENTA Kaffistofur stúdenta eru í Árnagarði, Eirbergi, Háskólabíói, Læknagarði, Odda og Öskju. Fjölbreytt og gott úrval á lágmarksverði.

HÁMA Háma er veitingastaður, kaffihús og bar staðsett í hjarta háskólasamfélagsins á Háskólatorgi.

LEIKSKÓLAR STÚDENTA Sólgarður og Leikgarður eru fyrir sex mánaða til tveggja ára og Mánagarður fyrir tveggja til sex ára börn.

Nánari upplýsingar á heimasíðu FS.

STÚDENTAGARÐAR Umsóknum þarf að skila með rafrænum hætti á umsóknarformi sem finna má á síðunni www.studentagardar.is

STÚDENTAMIÐLUN Atvinnu-, húsnæðis- og námsbókamiðlun á www.studentamidlun.is

Háskólatorgi, 3. hæð Sæmundargötu 4 Sími 570 0700 fs@fs.is www.fs.is

www.fs.is

Þjónusta fyrir stúdenta við Háskóla Íslands

Á kortinu sést hversu margir kjörmenn eru í hverju fylki. Í fylkjunum sem eru blá að lit er Obama talinn vera með öryggt fylgi kjörmanna. Í fylkjunum sem eru rauð að lit er Romney talinn vera með öryggt fylgi. Guli liturinn merkir lítinn mun á frambjóðendunum tveimur og því munu þeir einbeita sér að því að vinna sér inn fylgi í þessum fylkjum. Heimild: Graphic News ©

Forsetakosningarnar í Bandaríkjunum fara fram þann 6. nóvember næstkomandi og kosningabaráttan því í fullum gangi. Í Bandaríkjunum er svokallað tveggja flokka kerfi en það þýðir að aðeins tveir stjórnmálaflokkar eru stærstir og valdamestir í landinu. Þessir tveir flokkar eru Demókrataflokkurinn og Repúblikanaflokkurinn. Að þessu sinni munu kjósendur velja á milli Barack Obama, sitjandi forseta og frambjóðanda Demókrataflokksins og Mitt Romney, fyrrverandi ríkisstjóra Massachusetts og frambjóðanda Repúblikanaflokksins.

Rithöfundur: Jodi Picoult

Demókratar eru almennt taldir frjálslyndari en repúblikanar. Þeir eru til að mynda fylgjandi hjónaböndum samkynhneigðra og fóstureyðingum. Einnig eru þeir hlynntir auknum afskiptum ríkisins af ýmsum málefnum. Repúblikanar á hinn bóginn halda fast í hefðbundin íhaldsöm gildi og vilja takmarka afskipti ríkisins.

Núna þegar laufin eru byrjuð að falla af trjánum og hitastigið fer lækkandi þá verða stundir okkar innandyra fleiri, og hvernig betri leið til að eyða þeim en undir teppi með góða bók. Það eru margir góðir höfundar, hérlendis og úti í hinum stóra heimi, sem henta sérstaklega vel fyrir fróðleiksfúsa námsmenn, án þess þó að falla undir skilgreininguna ,,skólabækur“. Einn af mínum uppáhaldshöfundum er Jodi Picoult, en hún tekur gjarnan fyrir siðferðisdeilur í bókum sínum, sem eru ávalt skrifaðar frá sjónarhornum flestra persóna bókarinnar til skiptis. Það sem gerir Picoult og bækur hennar einstakar er það að þú færð ekki einungis skemmtun og fróðleik um hin ýmsu mál sem hún tekur fyrir, heldur ferðu ósjálfrátt að hugsa, ,,Hvað myndi ég gera í þessum aðstæðum?“

Flókið kosningakerfi Í Bandaríkjunum ríkir forsetaræði sem þýðir að forsetinn er valdamestur en ekki þingið. Forsetakosningar í Bandaríkjunum eru óbeinar kosningar, en það þýðir að á kjördag kjósa kjósendur í raun kjörmenn, sem koma saman og kjósa forseta. Kjörmennirnir eru 538 talsins og frambjóðandi þarf að fá 270 kjörmenn, þ.e.a.s. meirihluta kjörmanna, til að sigra. Sá frambjóðandi sem hlýtur flest atkvæði í hverju fylki fær alla kjörmenn viðkomandi fylkis. Í langflestum tilfellum hafa kjörmenn kosið sinn frambjóðanda til forseta en það hefur komið fyrir að kjörmenn hafi kosið annan en sinn frambjóðanda til forseta. Það heyrir þó til undantekninga.

Bandaríska kosningakerfið hefur verið gagnrýnt fyrir að vera óþarflega flókið og ýmsar breytingar hafa verið gerðar á því í gegnum tíðina.

19 mínútur (Nineteen Minutes) 19 mínútur er heillandi og átakanleg saga af dreng sem á yfirborðinu lifir ósköp venjulegu lífi, þar til einn daginn er hann mætir með afskornar byssur í skólann og hefur skothríð.

Margar bækur hafa verið skrifaðar um svipuð atvik, en það sem setur þessa á sérstakan stall er að við fáum að sjá inn í huga drengins sjálfs, og hvers vegna hann kaus að fara þessa leið. Á ég að gæta systur minnar (My Sister‘s Keeper) Ég hef sjaldan verið jafn pirruð og þegar ég horfði á samnefnda bíómynd sem gerð var eftir þessari bók, þegar þau tóku þennan stórkostlega, einstaka endi og hentu honum í ruslið og skelltu klassísku Hollywood-aðferðinni á í lokin.

Íslendingar vilja Obama WIN/Alþjóðlegu Gallupsamtökin framkvæmdu alþjóðlega könnun þar sem viðmælendur voru spurðir hvaða forsetaframbjóðanda þeir myndu kjósa ef þeir fengju að kjósa í forsetakosningunum í Bandaríkjunum.

Könnunin var lögð fyrir 26.000 manns í 32 löndum. Capacent Gallup sá um framkvæmd könnunarinnar hér á landi. Í ljós kom að Barack Obama nýtur stuðnings 81% þeirra sem tóku afstöðu í könnuninni en Mitt Romney aðeins 19%. Mestur er stuðningurinn við Obama hér á landi en 98% þeirra sem taka afstöðu myndu kjósa hann. Meirihluti Íslendinga völdu „hæfni til að gegna starfi forseta Bandaríkjanna“ sem ástæðu fyrir vali sínu. Ísrael er eina landið þar sem meirihluti aðspurðra myndi kjósa Romney, eða 65%. Meirihluti Ísraela gáfu „stefna gagnvart heimalandi“ sem skýringu á vali sín

Tekið skal fram að fleiri en bara Obama og Romney bjóða sig fram til forseta í ár. Gary Earl Johnson býður sig fram fyrir flokk að nafni Libertarian Party og Jill Stein býður sig fram fyrir Green Party. Tveggja flokka kerfi Bandaríkjanna tryggir hins vegar yfirburði Demókrataflokksins og Repúblikanaflokksins. Frambjóðendur annarra flokka eiga því lítinn sem engan möguleika á sigri.

Heimildir: Capacent Gallup. http://www.capacent.is/frettir-og-frodleikur/thjodarpulsinn/thjodarpulsinn/2012/09/17/Forsetakosningar-i-Bandarikjunum/ CNN Politics. http://edition.cnn.com/election/2012/campaign-issues.html#environmentandglobalwarming ,,Lokatörn kosningabaráttunnar”, Fréttablaðið, 8.september 2012 http://www.visir.is/lokatorn-kosningabarattunnar/article/2012709089971 ,,Nær allir Íslendingar taka Obama fram yfir Romney”, Fréttablaðið, 14.september 2012 http://www.visir.is/naer-allir-islendingar-taka-obama-fram-yfir-romney/article/2012709149959 United States Presidential Election 2012. http://en.wikipedia.org/wiki/United_States_presidential_election,_2012 Vísindavefurinn. http://visindavefur.hi.is/svar.php?id=1120 www.whitehouse.gov

Yndisleg bók um unga stúlku sem var einungis fædd, til þess að systir hennar sem þjáist af hvítblæði, gæti haldið lífi með beinmergsígræðslum og fleiri átakanlegum aðgerðum af hendi litlu systur sinnar. Þar til einn daginn segir yngri systirin stopp, og allt fjölskyldulífið umturnast.

Reglur Hússins (House Rules) Þessi bók er nýlega komin út í íslenskri þýðingu. Hér segir Picoult frá dreng sem þjáist af Asperger-heilkenni, og dag einn er sakaður um morð. Saga sem einblínir á fjölskyldutengsl og hversu langt þú ert tilbúin að ganga fyrir barn þitt, þegar allt bendir til þess að hann sé sekur um hræðilegan glæp.

Brothætt (Handle With Care) Saga sem lýsir vel þeim erfiðleikum sem felast í því að eiga fatlað barn, og sérstaklega fjárhagslegum erfiðleikum. Þegar móðir ungrar stúlku með alvarlegan beinagalla fær tækifæri á því að gefa dóttur sinni fjárhagslegt öryggi það sem eftir er með því að lögsækja fæðingarlækninn sinn þarf hún að standa frammi fyrir þeirri ákvörðun hvort að það sé þess virði að fórna áralöngum vinskap við lækninn og hvort að hún geti haldið því fram fyrir rétti, og heiminum öllum, að hún vildi óska þess að barnið sitt hefði aldrei fæðst, ef að það er það sem þarf til þess að veita dóttir sinni það allra besta.

Höfundur: Stefanía Bergsdóttir

Höfundur: Hugrún Björnsdóttr

Efnahagsmál í brennidepli Efnahagsmál, atvinnuleysi, skattar og skuldavandi eru ein stærstu vandamál sem Bandaríkin standa frammi fyrir um þessar mundir. Frambjóðendurnir hafa því einbeitt sér að þessum málum í kosningabaráttu sinni.

Repúblikanar hafa gagnrýnt aðgerðir Obama í efnahagsmálum fyrir að skila ekki nægilegum árangri. Obama hefur hinsvegar fulla trú á sínum aðgerðum og segir að það muni líða nokkur ár áður en þær skila raunverulegum árangri. Hann vill forðast að hækka skatta hjá miðstéttinni en gæti hugsað sér að grípa til skattahækkana á hátekjufólk, sem repúblikanar eru harðlega á móti. Obama er einnig hlynntur auknum afskiptum ríkisins og reglugerðum um markaðinn. Romney vill hinsvegar minnka afskipti ríkisins og afnema reglur og höft af markaðinum.

Barack Obama er 44. forseti Bandaríkjanna.

Obama eða Romney?

Forsetakosningar í Bandaríkjunum 2012

Mitt Romney var áður ríkisstjóri Massachusetts.

24

Nashyrningarnir ráðast inn í Norðurpólinn

Höfundur: Matteo Tarsi Ljósmyndari: Daníel Perez Eðvarðsson

25

Þann 9. nóvember verða Nashyrningarnir eftir Ionesco frumsýnt á sviði Norðurpólsins undir leikstjórn Árna Kristjánssonar. Stúdentablaðið tók viðtal við hann til að gefa Stúdentaleikhúsinu tækifæri til þess að kynna leikritið fyrir öllum nemendum og bjóða þeim velkomnir í leikhúsið á Seltjarnarnesi.

Af hverju völduð þið Nashyrningana?

Mér fannst pólitísk virkni leikritsins mjög spennandi og mig hefur alltaf langað að taka á því með atvinnuleikurum. Það var í spilunum árið áður en Stúdentaleikhúsið talaði við mig, en þótti alltaf of

Styrkir úr Greiningarsjóði

ópraktískt. Síðan ég talaði við Stúdó kom ég með þessa hugmynd og við vorum strax sammála. Þau voru að leita að leikriti sem hægt var að vinna með á skapandi hátt og það hentaði mínum vinnuaðferðum mjöf vel. Þrátt fyrir pólitíska virkni Nashyrninganna er þetta leikrit engu að síður kómedía, sem heillaði mig ekki minna.

Aðalpersónan, Berenger, er ótrúlega óheppinn og fyndinn.

Hann er næstum því einsog franski trúðurinn Pierrot.

Margt sem gerist í leikritinu getur maður séð í einhverri Chaplin-kvikmynd eða í grínverki. Þetta voru helstu ástæðurnar fyrir valinu.

Hvernig telur þú að þetta leikrit eigi ennþá við? Það sem höfundurinn Ionesco segist gagnrýna með Nashyrningunum er ekki eitt afl sem tekur yfir eða eitt ástand, heldur þessa tilhneigingu mannsins að fylgja fjöldanum. Þessi tilhneiging á alltaf við og kannski enn frekar núna. Við erum sífellt að taka afstöðu til alls, ekki ígrundaðar afstöður heldur leggja mat á allt mögulegt -- like eða ekki like -- og þú þarf að velja ólýsanlega margt í þínu hversdagslega lífi á hverjum einasta degi. Það að fylgja fjöldanum er næstum því óhjákvæmilegt á okkur dögum. Þetta leikrit mun þá alltaf eiga við á meðan við erum að berjast fyrir sjálfstæði og hvetja til sjálfstæðrar hugsunar. Í þriggja vikna námskeiðinu Stúdentaleikhússins mættu 47 manns. Hvernig hefuðu valið sautján leikara út úr þessum stóra hóp?

Greiningarsjóður Stúdentaráðs Háskóla Íslands er afar mikilvægur sjóður. Honum er ætlað að veita þeim nemendum sem þurfa á greiningu að halda vegna sértækra námsörðugleika eða athyglisbrests með eða án ofvirkni (ADHD), styrk upp í kostnað greiningarinnar. Til að eiga kost á að nýta sér þau námsúrræði sem háskólinn hefur upp á að bjóða þá þurfa nemendur að skila inn greiningu frá sérfræðingi til Náms- og starfsráðgjafar, en slíkar greiningar geta verið afar kostnaðarsamar.

Greiningarsjóður SHÍ var settur á laggirnar árið 2007 og hefur síðan þá létt á fjárhagsbyrgði nemenda sem þurfa á slíkum greiningum að halda. Í stjórn sjóðsins sitja formaður Stúdentaráðs, Sara Sigurðardóttir, formaður Jafnréttisnefndar SHÍ, Stefánn Jóhann Sigurðsson og deildarstjóri Náms- og starfsráðgjafar, María Dóra Björnsdóttir. Stjórn sjóðsins úthlutar úr sjóðnum einu sinni á hvoru misseri, fyrir 1. nóvember á haustin og fyrir 1. apríl á vorin. Samkvæmt reglum sjóðsins hefur sjóðsstjórn einungis heimild til að úthluta 75% af heildarupphæð sjóðsins hverju sinni en sjóðurinn hefur verið misvel fjármagnaður á milli ára. Í byrjun skólaárs bárust

Það kom mér á óvart með þetta námskeið hvað hópurinn var jafn. Það var næstum því ómögulegt að velja!

En það tókst nú samt að lokum og nú þar sem æfingar eru hafnar og leikarar byrjaðir að kynnast verkinu er komin góður andi og svaka stemning í loftinu. Eitt af því sem ég vissi að yrði erfitt frá byrjun var hlutverkaskipan verksins þar sem rosaleg þyngd hvílir á tveimur aðalhlutverkum, ásamt náttúrulega kynjahlutfallinu, það er mikið af karlhlutverkum í verkinu og kvenhlutverkin bjóða ekki upp á mjög mikið. Þannig að eitt af því fyrsta sem ég gerði var að lesa verkið aftur og leita leiða til þess að gera þetta að meiri hópsýningu, að þetta yrði saga fólksins frekar en einhvers eins einstaklings og fann þannig marga möguleika. Ákvörðun var tekin um að virkja minnihlutverkin, gera meira úr þeim og gera síðan aðalhlutverkið að kvenhlutverki og ég held að það sé róttæk breyting. Ég var spenntur frá byrjun að sjá hvort þetta væri mögulegt og markmið námskeiðsins var líka að finna út hvað ég var með í höndunum. Það sem gerist þegar maður breytir Berenger yfir í Berglindi er að allt kynjahlutfallið í leikritinu jafnast út. Ætlunin var engu að síður sú að gefa leikbókmenntunum tækifæri til að sýna kvenpersónu í aðalhlutverkinu og t.d. að sjá karlmaður segja að hann skammist sín fyrir að vera í kringum hana. Flókna persónan fær að vera kona og í rauninni valkvíði Berengers, sem er að einhverju leyti líka valkvíði höfundarins, á svo ótrúlega vel við nútímakonur vegna þess að allur þrýstingurinn snýst um hvernig þú átt að vera, hvað þú mátt hugsa og hvernig þú átt að koma fram.

þau gleðitíðindi að Samfélagssjóður Landsvirkjunnar hefur ákveðið að styrkja sjóðinn og er Landsvirkjun þá orðin helsti styrktaraðili sjóðsins fyrir skólaárið 20122013. Rausnarlegt framtak þeirra mun án efa efla sjóðinn umtalsvert og gera sjóðsstjórn kleift að koma vel til móts við umsækjendur. Stúdentaráð HÍ, Jafnréttisnefnd SHÍ og NSHÍ eru afar þakklát og færa Landsvirkjun bestu þakkir fyrir.

Fyrsta úthlutun vetrarins mun fara fram fyrir 1. nóvember eins og stendur í lögum og verður síðasti dagur til að skila inn umsókn 22. október. Styrkþegi skal skila inn afriti af niðurstöðu greiningar um sértæka námsörðugleika eða athyglisbrests/ofvirkni (ADHD), upplýsingum um hver framkvæmdi hana ásamt afriti af reikningi vegna greiningarinnar. Umsókn þar að innihalda stutta greinargerð um umsækjenda ásamt helstu tengiliða upplýsingum. Upplýsingar um úthlutunina verða sendar út í tölvupósti, þeim gerðar góð skil á heimasíðu Stúdentaráðs (www.studentarad.is) og á Facebook síðu ráðsins.

Höfundur: Sara Sigurðardóttir, formaður SHÍ

Árni, geturðu sagt okkur nokkuð um starfsferilinn þinn á sviði leiklistar? Ég útskrifaðist frá Listarháskóla Íslands árið 2008, þar var ég í námi sem heitir Fræði og framkvæmd sem er opið leiklistarnám; það kennir manni að vinna með hugmyndir og koma þeim til skila. Ég útskrifaðist frá þessu námi með mikinn áhuga á að vinna sem leikstjóri með nýja texta aðallega og hef eiginlega mest gert það. Ég leikstýrði verki sem heitir Ástverk ehf. árið 2008 með Iðnaðarmannaleikhúsið. Frá Ástverki hef ég leikstýrt í London einni sýningu sem heitir Killing the dream og er eftir Nick Bain og svo töluvert í menntaskólum, bæði í Kvennaskólanum og Fjölbreytaskóla Suðurlands og svo lék ég með minn eigin einleik árið 2010. Í fyrra leikstýrði ég síðan barnaleikriti Kallinn sem gat kitlað sjálfan sig og útvarpsleikriti Ímyndaðar afstæðiskenningar eftir Ævar Þór Benediktsson. Flest leikrit sem ég hef leikstýrt eru frumsamin eða leikrit sem ég hef samið með leikhóp þannig að takast á við Nashyrningana er að mörgu leyti ný áskorn fyrir mig, einnig vegna þess að það er texti sem ég hef lært að þekkja vel síðan ég byrjaði að leika á menntaskólaárum. Áskorunin fólst mest í því að vinna með Nashyrningana með þeirri tækni sem ég hef áunnið mér sem leikstjóri.

Höfundur: Erla Þórdís Traustadóttir Ljósmyndari: Natsha Nandabhiwat

Helka

26

,,Ekkert fjör án áskorana” Hekla er 1.491 m hár eldhryggur og eitt virkasta og þekktasta eldfjall Íslands, gjarnan kölluð Drottning íslenskra eldfjalla. Fjallið, sem er í Rangárvallasýslu, sést víða að og er auðþekkjanlegt – eins og bátur á hvolfi með breiðar axlir og háan toppgíg. Hekla gaus síðast í febrúar árið 2000. Þá var spáð fyrir um eldgosið 15 mínútum áður en það hófst. Hekla er fremur ungt eldfjall og er meginhluti þess, þ.e. allt háfjallið, talið vera yngri en 7.000 ára. Fjallið stendur á fremur þykkri jarðskorpu þar sem Suðurlandsbrotabeltið og Suðurlandsgosbeltið mætast. Þarna er því mikil virkni í jarðskorpunni, spenna er hlaðinn í brotbeltinu en undir gosbeltinu liggja kvikuhólf og kvikuþrær. Fjallið sker sig frá öðrum íslenskum eldfjöllum að því leyti að kvikuhólf hennar er mun dýpra en í öðrum fjöllum landsins, eða um 11 km dýpi í jarðskorpunni. Mikil hjátrú hefur verið tengd fjallinu í gegnum aldirnar. Töldu menn lengst af að Hekla væri inngangur að helvíti eða jafnvel helvíti sjálft. Náttúrufræðingarnir Bjarni Pálsson og Eggert Ólafsson vildu afsanna þetta og voru fyrstir manna til að ganga á fjallið árið 1750.

Hekla hefur gosið á 10 ára fresti frá 1970 og gæti því gosið hvenær sem er, eða hvað? Nú eru liðin 12 ár frá síðasta gosi. Þessi spenna og óvissa réðu ríkjum þegar 70 manna hópur Fjallasnigilsins lagði leið sína á Heklu 23. september síðastliðinn. Gaman var að sjá mikinn fjölda skiptinema, enda oft erfitt að blanda geði í framandi landi, sérstaklega þegar hætta er á eldgosi. Mig grunaði ekki að það yrði svona svakaleg aðsókn í þessa ferð og þurfti því að loka fyrir skráninguna í snarhasti þegar búið var að fylla eina 62 manna rútu. Hugrakkur hópur safnaðist því saman og lét ekki vind og úrkomu stoppa sig í göngunni.

Mikilvægt er að vanda leiðsögn, velja rétta leið og passa upp á alla, það hjálpaði því mikið að hafa farið á toppinn helgina áður. Æsispenntur hópurinn hittist á bílastæðinu við Öskju klukkan 08.30. Á leiðinni hrópaði ég bjartsýn í hljóðnemann að við myndum fá gott veður, því það var að birta yfir, en eins og allir vita þá eru náttúruöflin á Íslandi sjálfstæðari en kettir. Það byrjaði fljótlega að rigna á okkur, svo stytti upp, svo byrjaði aftur að rigna og svo tók að blása á okkur í ofanálag. Sólin var alltaf að stríða okkur á bak við skýin. Þokan læddist svo að okkur og rigningin breyttist í stingandi snjókomu. Þrátt fyrir allt þetta voru allir kátir á fjallinu! Þegar ofar var komið vorum við komin í meiri snjó, og meiri þoka var farin

að læðast að okkur, skyggnið var að versna og vindurinn orðinn allmikill. Þótt stutt væri í toppinn, um 300 metrar, tókum við þá skynsamlega ákvörðun að snúa við, enda er náttúran ekki til að leika sér að! Ekkert skyggni var á toppnum, svo útsýnið var ekki mikið fyrr en á niðurleið.

Við bjuggum því til okkar eigin fjallstopp og lofuðum Heklu að við kæmum aftur í betra veðri fljótlega, eða þegar hún væri búin að ljúka sér af.

Fjórir hugrakkir herramenn skelltu sér aftur á Heklu þriðjudaginn 26. september eftir að hafa séð afbragðs veðurspá, og hér eru þeir kátir á tindi fjallsins. Það er ekki að ástæðulausu sem fólk vill fara á Heklu í góðu veðri, það er nefnilega mjög sjaldgæft að fá gott skyggni og svo er eitt fallegasta útsýnið frá toppi fjallsins, 6 jöklar og Landmannalaugar. Það æðislega við þessa ferð var hvað hún heppnaðist vel þrátt fyrir erfitt veður, enda er ekkert fjör án áskorana. Þessi samheldni hópur á svo sannarlega góðar minningar frá þessu ævintýri.

Viðtal við Sigurð Jón Björgvinsson Ég heiti Sigurður Jón Björgvinsson og er á öðru ári í Jarðfræði við Háskóla Íslands. Ég kom með á sunnudaginn í vonda veðrinu. Dreif mig svo aftur í geggjuðu veðri á þriðjudaginn, og náði uppá topp.

Hvað drífur fólk áfram í ævintýri af þessu tagi? Ævintýraþráin, sigra markmiðin, og já skoða nýja hluti, upplifa eitthvað nýtt. Það er varla til betri hreyfing fyrir líkamann en svona göngur.

Hvernig var upplifunin af Heklu í svona dúndurveðri? Þetta var rosalegt! Þetta var bara einstakt. Eiginlega ekki hægt að lýsa því með orðum. Sjálfur hef ég aldrei farið svona hátt. Fyrir mér var þetta alveg nýtt, sjá bara nánast allt Ísland á einum og sama tíma. Já við sáum bara allt, basicly! Það var svo heiðskírt! Í hverju finnst þér töfrar við fjallgöngur vera fólgnir, af hverju er svona merkilegt að fara uppá fjall? Ég geri þetta persónulega af því að mér finnst hreyfingin góð, ég á erfitt með að drífa mig af stað í ræktina og finnst þetta skemmtilegra. Svo er það náttúrulega að ná markmiðum, toppa sig og svona, ná toppnum, svona: no matter what, sko. Ennþá sætara að ná toppnum ef það er vitlaust veður og svona. Bara já, að sigra, ná markmiðunum, challengja sjálfan sig. Fara út fyrir þægindahringinn. Svo er ég að læra jarðfræði, hef

áhuga á jarðfræðinni, skoða mig í kring, af hverju eru fjöllin svona en ekki svona?

Hefurðu gengið mikið á fjöll?

Fór á Kverkfjöll með pabba þegar ég var smápolli. Í stígvélum og eitthvað, við snérum við. En þetta er það hæsta sem ég hef farið á. Þetta er toppurinn, o far.

Viðtal við Bastian Schneider Viðtal við Bastian Schneider sem er 26 ára skiptinemi í jarðfræði við Háskóla Íslands.

Hvernig líkar þér við Ísland?

Mér líkar við Ísland, ég elska Ísland. Ég gerði mér engar vonir áður en að ég kom hingað. Fíla að vera úti og upplifa náttúruna og jarðfræðina. Ég fíla líka Reykjavík, er frá svipað stórri borg í Þýskalandi, en Reykjavik er miklu þéttari, allt á einum stað þrátt fyrir smæð borgarinnar. Verðið á áfenginu er það eina neikvæða við Ísland. Þú hefur ferðast til og búið í 34 mismunandi löndum, hvað er svona sérstakt við Island? Það er bara eitthvað alveg einstakt við Ísland. Það er ennþá í boði að upplifa ævintýri, gera eitthvað sem ekki margir hafa gert áður. Svo mörg auð svæði, náttúran og tunglið.

Hvernig fannst þér að ganga á Heklu? Við hverju bjóstu og hvernig stóðust væntingarnar?

Við hverju bjóst ég? Í rauninni var þetta algjörlega ný reynsla fyrir mig. Snjóstormurinn var rosalegur, hef upplifað svona áður en ekki svona mikinn. Ég elskaði það, maður finnur að maður er bara lítil manneskja í náttúruöflunum, leikfang í náttúrunni. Svolítið smeykur af því að Hekla gat farið að gjósa. Frekar heimskulegt að fara að ganga þarna. En ég elska að gera heimskulega hluti! Skiptir ekki öllu máli þegar uppi var staðið. Var bara töff reynsla, ný reynsla, þótt ég telji mig vera reyndur maður. Þér fannst þetta ekkert óþægilegt í svo slæmu veðri?

Nei, ekki mér, af því að ég var vel búinn. Sumir voru verr klæddir en ég en það var enginn að kvarta, fólk hafði ekki efni á því af því að þú varst ítrekað búin að segja fólki hvernig best væri að vera klætt á fjöllum.

Fólk er líka mismunandi vant kulda, fjall í svipaðri hæð í Evrópu er hlýrri en fjöllin á Íslandi svo fólk gerir sér ekki alveg grein fyrir kuldanum á Íslandi.

Komdu skipulagi á námið Snjalltækið getur reynst dýrmætt hjálpartæki í námi. Þú getur meðal annars haldið utan um glósurnar þínar, heimanámið, leitað heimilda og reiknað flóknustu föll. Möguleikarnir eru endalausir.

Þín ánægja er okkar markmið

Höfundur: Kamilla Gylfadóttir Ljósmyndari: Natsha Nandabhiwat

28

Nafn: Carsten Lamberth Aldur: 22 ára Land: Þýskaland Nám: Lögfræði Heimaskóli: University of Muenster

Nafn: Kathrine Gyrup Anderson Aldur: 22 Land: Danmörk Nám: Evrópsk fræði Heimaskóli: Copenhagen business school

Nafn: Benjamin Desvalois Aldur: 24 Land: Frakklandi Nám: Skandinavísk tungumál og saga Heimaskóli: Sorbonne, París

Nafn: 胡广 (Jackie Chan) Aldur: 20 Land: Kína Nám: Efnafræði Heimaskóli: Nanjing University

Brosmildir heimamenn og íslenskunámskeið í Bónus Í kring um 300 skiptinemar stunda nám við Háskóla Íslands þessa önn. Ég settist niður með nokkrum þeirra og spjallaði um daginn og veginn en mestmegnis samt um hvernig það er að vera skiptinemi á Íslandi.

Afhverju völduð þið Ísland?

C: Mér fannst það mjög spennandi og öðruvísi.

Svo er það ekki á hverjum degi sem maður hefur tækifæri til að fara til Íslands.

B: Þar sem námið mitt tengist Íslandi þá lá þetta beint fyrir.

K: Ég bjó í Ástralíu í eitt ár og vildi prófa að fara norður til tilbreytingar.

Vegna ófullnægjandi kínversku kunnáttu er 胡广 spurður hvort hann sé stundum kallaður eitthvað annað? Já, ég er kallaður Jackie, Jackie Chan.

J: Ég þekkti engann sem hafði komið til Íslands og fannst það því mjög spennandi.

Vissuð þið eitthvað um landið áður en þið komuð hingað?

C: Nei í rauninni ekki. Bara þetta klassíska, Geysir og eldföll.

B: Já alveg helling, einn kennarinn minn í Frakklandi bjó hér og hún sagði mér mikið af hræðilegum hlutum. Hún flúði Ísland fyrir tvemur árum. Hún sagði þetta skelfilegt land, allir þunglyndir og alltaf fullir. Þannig ég kom hingað til að komast að því sjálfur.

J: Ég er sko ekki sammála. Mér finnst Íslendingar ekki vera þunglyndir, allavega ekki úti á götum en kannski er fólk það bara heima hjá sér.

K: Ég vissi bara að skyr kemur frá Íslandi, það er nýjasta heilsuæðið í Danmörku, annars var það ekki svo mikið sem ég vissi.

J: Ég vissi að Ísland er í Norður Evrópu og þar býr ríkasta fólkið. Svo eftir að ég sótti um fór ég að skoða tölfræði um landið og lesa íslenskar skáldsögur.

Hvað kom mest á óvart við komuna?

C: Hvað landslagið er magnað. Ég fór til Vestfjarða og var alveg dolfallinn yfir síbreytilegu landslaginu. Ótrúlegt.

B: Fólkið, allir eru svo glaðir og brosmildir.

Mjög ólíkt París. Fólk er ekki svona hamingjusamt í París.

K: Ég er sammála. Fjöllin skipta litum á hverjum degi, þetta er stórfurðulegt.

J: Ég tók sérstaklega eftir ógnótt af fossum, og enginn einn er eins, Ísland er eins og fossasafn (museum of waterfalls)!

Talið berst að skiptinemum sem ætla ekki að læra tungumálið í landinu þar sem þeir búa. Er það samt ekki skiljanlegt að nemendur sem eru hér einungis tímabundið, vilji ekki eyða öllum sínum tíma í að læra mál sem þeir hafa svo lítið að gera við í framtíðinni? ‘ B: Mér finnst mjög áhugavert að læra tungumál eins og íslensku, það er mjög kröftugt mál með mikla bókmenntasögu. Að læra nýtt tungumál er hluti af því að vera frá heiminum en ekki bara frá þínu heimalandi. Mér finnst að fólk ætti að leggja það á sig að læra málið.

Þannig þið voruð hissa á því hvað fólk virðist hamingjusamt?

C: Ég mundi ekki endilega segja það, heldur er fólk bara mjög afslappað.

J: Já það er rétta orðið! Afslappað.

K: Bara ef þú lítur á einhvern þá brosir fólk til baka og það gerist aldrei í Danmörku.

B: Þú getur í rauninni bara heilsað ókunnugum úti á götu og fólk mun stoppa og byrja að tala við þig.

J: Kannski bara vegna þess við virðumst ráðvillt.

K: Svo er Reykjavík líka svo þægileg stærð á borg. Það er rosalega góð tilfinning að labba niður götuna og rekast á fólk sem þú þekkir, svo heimilislegt.

Hvað finnst ykkur um skemmtanalífið í Reykjavík?

C: Ég kann virkilega vel að meta það. Það er allt öðruvísi en í Þýskalandi, þar sem er meiri klúbbastemning. Ég fíla það að hér séu mestmegnis bara barir, því þá er líka hægt að tala saman.

B: Ég myndi líkja því við skemmtanalífið í Bodrum á Tyrklandi. Ein gata með fullt af stöðum, allir eins og með sömu tónlistinni. Mér finnst það frekar leiðigjarnt.

J: Í Kína er í rauninni ekkert skemmtanalíf í þessum stíl, á kvöldin spilum við tölvuleiki eða syngjum í karokí.

C: Hvernig kynnist maður þá stelpum?

J: Það er erfitt. Það eru einmitt of margir piparsveinar í Kína, það er virkilegt vandamál.

Hafið þið í hyggju að læra einhverja íslensku?

J: Já. Ég get núna lesið allar merkingarnar í Bónus, og mig langar að læra meira. Mér finnst það mjög mikilvægt til þess að kynnast nýjum menningarheimi.

K: Ég myndi alveg vilja læra eitthvað en ég hef hreinlega ekki tíma, það er svo mikil heimavinna hjá mér.

J og B: Er það samt ekki auðvelt fyrir þig, þar sem þú ert frá Danmörku?

K: Maður myndi halda það, en það er virkilega erfitt. Svo vilja íslendingar líka helst bara tala við mig á dönsku.

Í framhaldi af þessu skapaðist mikil og skemmtileg umræða um skemmtanalíf og stefnumótamenningu í Kína, en það er aftur á móti efni í annan pistil.

150.000 krónu inneign í Bóksölunni

Ljósmyndari: Guðjón Geir Jónsson

29

Í byrjun desember veitir Félagsstofnun stúdenta 10 stúdentum við Háskóla Íslands styrki til að vinna að lokaverkefnum. Síðustu ár hafa styrkirnir komið duglegum nemendum vel í kostnaðarsömum skólabókakaupum en hver styrkur er í formi 150 þúsund króna inneignar í Bóksölu stúdenta.

Frágangur umsóknar: 1. Umsókn, hámarki þrjár blaðsíður samtals.

• Fremst í umsókn skal koma fram: Nafn nemanda, nafn leiðbeinanda, deild og svið þaðan sem nemandi útskrifast og heiti lokaverkefnis.

• Markmiðslýsing, aðferðafræði, rannsókna- og tímaáætlun.

• Upplýsingar um aðra styrki eða laun vegna verkefnis.

2. Fylgirit: • Staðfesting frá nemendaskrá HÍ um að umsækjandi sér skráður til útskriftar árið 2013.

• Námsferilsyfirlit frá nemendaskrá • Meðmæli frá leiðbeinanda þar sem fram kemur: 1.Nafn nemanda.

2. Upplýsingar um að nemandinn stefni á útskrift innan árs samkvæmt skráningu nemenda-skrár. 3. Skal leiðbeinandi einnig gera grein fyrir hæfni nemandans til að leysa verkefnið. Leiðbeinandi sendir umsögn rafrænt beint til FS á netfangið rebekka@fs.is.

Vasaflekar (packrafting) Vatnið skvettist framan í mig. Það er kalt. Ég ætti ekki að vera hissa, þetta er nú jökulá. Framundan eru flúðir. Ég halla mér fram í bátnum til að gera hann stöðugri, nú þýðir ekki að missa einbeitinguna. Ég hossast upp og niður og kastast til. Þetta er bara létt. Stórar vatnsgusur ganga yfir bátinn. Allt í góðu, ég er í þurrbúningi – hugsa ég, og strýk það mesta úr andlitinu.

Fyrir aftan mig heyri ég einhvern öskra. Ég lít við, það er Roman, reynsluboltinn í hópnum.

Vatnsniðurinn gleypir orðin en ég heyri að honum er mikið niðri fyrir. Mjög mikið. Hann er farinn að róa eins og brjálæðingur á móti straumnum í 45°stefnu að landi. Og hinir samferðamenn mínir líka. Hvaða andskotans stress er þetta hugsa ég og sný mér aftur við. Þá sé ég það. Stór trjábolur hefur fallið yfir ána. Ef straumurinn ber mig þangað gætu greinarnar sprengt bátinn og straumurinn troðið mér undir tréð þaðan sem ég ætti líklega ekki aftukvæmt. Ekki annað að gera en að taka til ára sinna.

Báturinn er svo léttur að ég má hafa mig allan við til að hann snúist ekki bara í hringi

þegar ég toga mig á móti straumnum. Að endingu hef ég mig þó að landi og við ákveðum að taka enga sénsa og bera bátana smá spöl eftir bakkanum áður en við gefum okkur á vald náttúruaflanna á ný. Í Alaska, og víðar um heiminn, riður sér nú til rúms nýtt sport sem hefur blásið sokkana af útivistarfólki og ævintýragörpum hvarvetna. Íþróttin er kölluð packrafting upp á engilsaxneskuna en vasafleki er nýyrði í þjálfun. Í stuttu máli er um að ræða mjög létta, samanbrjótanlega eins manns raftingbáta. Þeir eru hannaðir með það að markmiði að vera mjög léttir og komast vel fyrir í farangri.

Báturinn sjálfur, með björgunarvesti, árum, hjálmi, blautbúningi, öryggislínu og öllu öðru tilheyrandi vegur í allra mesta lagi 7 kg og skilur eftir nóg pláss í venjulegum útivistarbakpoka fyrir mat, vatn, tjald og flest annað sem þú þarft fyrir tryllitúr sem bragð er af.

Hugmyndin er að þú getir auðveldlega tekið bátinn með þér hvert á land sem er. Í upphafi voru þeir smíðaðir fyrir útivistarfólk sem vildi leggja að

baki langar vegalengdir í óbyggðunum en vantaði auðvelda leið til að komast yfir ár og fljót sem í vegi þeirra urðu. Í seinni tíð hefur íþróttin áunnið sér stall sem eiginlegt sport af fólki sem vill sameina fjallgöngu eða jafnvel fjallahjólreiðar við raftingferðir og sigra árnar í stað þess að fara yfir á hinn bakkann. Ég skora á alla meðalhrausta Íslendinga að reima nú á sig gönguskóna og sjá með eigin augum alla þessa ósnertu náttúru sem Icelandair er alltaf að tala um. Það þarf ekki alltaf að leita langt.

Okkar farsældar frón er mörgum kostum gætt sem gæti gert það að paradís vasaflekanna.

Enginn skortur er hér á köldum ám til að sulla í og það er meira að segja hægt að komast að þeim án þess að eiga á hættu að rekast á björn eða byssuóðan Ameríkana.

Bættu á listann, helgi á vasafleka er eitthvað sem þú þarft að gera áður en þú deyrð.

Höfundur: Sigurgeir Ólafssonlesið

Fimm styrkir verða veittir stúdentum í grunnnámi, einum á hverju fræðasviði, og fimm styrkir stúdentum í meistaranámi óháð fræðasviði.

Skilyrði sem umsækjendur þurfa að uppfylla eru: • Þeir sem sækja um styrk fyrir BS, BA eða B.Ed. verkefni skulu hafa lokið a.m.k. 2/3 af náminu.

• Þeir sem sækja um styrk fyrir meistaraverkefni skulu hafa lokið a.m.k. helmingi af náminu.

• Umsækjendur skulu vera skráðir til útskriftar í febrúar, júní eða október árið 2013.

Markmið styrkjanna er: • Að efla möguleika stúdenta á öllum fræðasviðum á að vinna að umfangsmiklum rannsóknarverkefnum.

• Að styðja framúrskarandi nemendur við lokaverkefnavinnu.

• Að auðvelda stúdentum aðgang að fræðibókum á sérsviði þeirra.

Italian film director special guest at Reykjavík Film Festival

Höfundur: Matteo Tarsi

Thrill, blood, horror

30

Dracula 3D Háskólabíó 28.9. 22:00; 3.10 17:30; 5.10 22:00 Inferno Bíó Paradís 29.9 21:30; 1.10 22:00; 4.10 22:30 Suspiria Bíó Paradís 28.9 22:30; 30.9 22:00; 4.10 18:00

“Eat, Pray, Love, Eat some more” Höfundur: Alice Demurtas There is something magic and fascinating in travelling. I‘m talking about the desire to see people and places, to know, to observe things in every detail, and then put every memory inside that old-fashioned bag we always carry around, the one that‘s called „Experience“.

We all have a cultural background that influences involuntarily our view of the world. Therefore, even if we leave with good intentions and spirits, we always end up feeling weirdly aware of the gap between cultures, often even pointing out the differences in a haughty way. We know our country has no rivals in particular fields, so we start celebrating and defending it with an uncommon pride and patriotism. „Are you seriously calling this thing „pizza“?“, or „Baseball is not a real sport!“, or even „How do people dress up here?“, and so forth, sometimes going over the limits imposed by common sense and good manners.

The Italian horror film director Dario Argento will be special guest at the Reykjavík Film Festival this year.

He will be awarded for his career achievements, and a selection of his movies will be shown during RIFF. Dario Argento, who is often considered the most important film director in his genre, started his career in the late sixties as screenwriter in well-known movies such as Once upon a time in the West by Sergio Leone. Into the 70s, Argento released his first venture into the horror genre, The Bird with the Cristal Plumage (1970).

It was then followed by other two movies, The Cat o’Nine Tales (1971) and Four Flies on Grey Velvet, the three of them being his first triptych. Dario Argento’s masterpieces include the two horror classics Deep Red (1975) and Suspiria (1977). Deep Red is widely considered to be his best. Deep Red’s influence on other directors, namely John Carpenter, made Argento a household name. On the other hand, Suspiria is a colourful, violent and surrealistic psycho-thriller. It is the first of a second triptych, the trilogy of the Three Mothers, whose second chapter, Inferno, was released in 1980. The last of the series, The Mother of Tears, didn’t make its debut until twenty-seven years later, in 2007.

If we may begin to categorize Dario Argento’s style, it is clear that his works aren’t limited to horror, but may in fact be called thrillers. The plot development is more in the style of a psycho-thriller rather than a traditional horror film. Making use of many chilling special-effects, as well as a steady cam, early Dario Argento movies mark a crossroads in Italian directing technique.

In his career Dario Argento has directed more than twenty movies in his particular horror-thriller style. A style which has its roots in, and could be seen as a continuation of, the directing tradition of Alfred Hitchcock. Therefore it is possible to connect the genre to a literary tradition as well, so-called noir or giallo in Italian, due to the colour of the bookcovers in early editions.

At RIFF a special selection of Dario Argento’s movies will be shown: Dracula 3D (2012), Inferno (1980) and Suspiria (1977) with the following timetable (www. riff.is):

If you are not affected by this syndrome I envy you, but I admit sincerely that, being a true Italian, I often rolled my eyes at dinner, wondering whether this was Iceland or the moon and why Icelanders eat grjónagrautur. I must say it‘s still a mystery to me.

Have you ever seen an Italian panicking? Pale face, like a vampire, wide-eyed, with heavy stutter, absent minded: typical symptoms of who has just witnessed the martyrdom of pasta Barilla, offended by an inexperienced cook who dared pour oil in the boiling water and then forgot to put some salt. If the pasta is with ketchup, then I strongly suggest you to migrate like birds, as soon as possible. The most atheist of the atheist‘s community would invoke God in front of a pizza with pineapple: „ Father forgive them, for they do not know what they are doing“.

Although Italian people sound pretty arrogant when they talk about food, they should not be misunderstood.

This love for food is not merely greed or gluttony: there is something more, hidden behind it, something that has grown for centuries, since the Roman Empire. The ancient warriors used to adore eating and feasting so much that when they felt that their bellies were full, then they walked toward long hallways called „vomitoria“ and there they threw up their dinner and began to eat again straight away. Don‘t expect to see a scene like this if you are walking past a restaurant in Rome, though: Italian people have now developed the idea that this old practices were not only dangerous for the body, but they were also disrespectful and a waste of food.

Eating is not merely a matter of biting, chewing and swallowing: it‘s also a matter of preparing that food, smelling the perfumes that come from the dishes in front of you, and enjoying the strong tastes and flavours, slowly, quietly, over and over. It‘s also a matter of feasting, staying in group, enjoying a glass of fine wine, celebrating the family. Il dolce far niente, the pleasure of doing nothing, should reach its climax when we break fast: our limbs should finally relax in front of our favourite food, we would enjoy every bite of it, tasting it, feeling its juiciness on our tongue, remembering old memories we thought lost. The respect we should feel toward food is endless. That‘s why Italian people get often crazy over a poorly done meal: not with arrogance, nor pride, but simply with strong respect. As a matter of fact, we could never be so presumptuous to state that we are the only

nation able to cook on this planet. Have you ever tasted Thai, or Indian food, for example? A specific dish has its own story, it belongs to a tradition, it expresses memories and, above all, it binds a nation. Therefore even if you don’t find it particularly tasty or if you don’t enjoy it, it does not necessarily mean it‘s not good. You need to know what stands behind that food and what it means for those people who cooked it. I reckon every nation has some peculiar dish that most people, even within that same nation, find absolutely disgusting or unbearable to eat.

For instance, „Casu marzu“ is a Sardinian cheese with a very strong taste that should be eaten with bread. Nevertheless, if you don’t like to see your food moving in the plate, I recommend you to avoid it: casu marzu is in fact maggot cheese. „Skata“ is not better: it‘s an Icelandic dish which can be translated to English as „skate“. This fish is left in a closed place to ferment for a month or so, a bit like the famous rotten shark, which has nevertheless a longer fermentation period. Skata is usually eaten in Icelandic families around Þórláksmessa, in the 23rd of December, and it‘s the worst Christmas gift someone can get. It feels like you‘re sniffing pure ammonia and it tastes even worse: if you dont keep your nose closed while you‘re eating, you won‘t be able to swallow more than one bite.

How could I leave out the celebrated „Hákarl“, the putrid shark, or „Hrútspungar“, ram‘s testicles, or even „Svið“, the boiled sheep head! These dishes are only a small example of particular food that is not often eaten and it‘s largely found repulsive, but that has an important role in national identity: everyone of them has a story behind, and each one ties together people on special occasions, so that everybody truly feels as a small part of that community. Nevertheless, we must not think that food is exclusive: it is instead one of the most effective ways to interact and understand a different society.

The foreigner who wants to really live the experience must not feel as a tourist, but as a man among men of the same community, and try everything that that country offers, beginning with the food. We must focus on finding similarities instead of differences, experiencing international integration and truly “tasting” tradition, history and friendship once again around a dinner table, sipping a drink and enjoying some food.

english summary Rhinoceros invades the North Pole On the 9th of November Rhinoceros by Ionesco, directed by Árni Kristjánsson, will premier at norðurpóllinn (e. the north pole, a theatre). The student paper interviewed him to afford the student theatre group the oppurtunity to present the play to students and invite them to the theatre at seltjarnarnes. Árni, can you tell us something about your background in theatre?

I graduated from the Iceland academy of the arts in 2008 where I studied theory and practice which is an open theatre course. It teaches you to work with ideas and put them forth effectively. When I graduated I was very interested in working as a director staging new works, and I’ve mostly done that. I directed a play called Ástverk ehf. in 2008 with iðnaðarmannaleikhúsið (e. the trademen’s theatre company). I also directed a show in London called Killing the Dream by Nick Bain.

I’ve done shows for junior colleges in Iceland such as Kvennaskólinn and Fjölbrautarskóli Suðurlands (a junior college in the south of Iceland). Then I did a one man show by myself in 2010. Last year I directed a play called Maðurinn sem gat kitlað sjálfan sig (e. The Man who Could Tickle Himself) and a radio play called ímyndaðar afstæðiskenningar (e. Imaginary Theories of Relativity) by Ævar Þór Benediktsson. Most of the plays I’ve done are original works or plays that I’ve made with a theatre company so Rhinoceros is a new challenge for me. Also becaus it’s a play I’ve known since my theatre days in junior college. The challenge was mostly to utilize the techniques I’ve learned working as a director.

Why did you choose Rhinoceros?

I thought the political aspects of the play were very exciting and I’ve always wanted to work on that with professional actors. It had been discussed before the student theatre group contacted me but it was deemed to be impractical. Once I brought the idea up everyone was in agreement. They were looking for a play you could really work with creatively. That suited my methods really well. Despite the political aspects of the play it’s also a comedy, which fascinated me as well.

The main character, Berenger, is incredibly unlucky and funny. He’s alsmost like the french clown Pierrot. A lot of the scenes in the play could be from a Chaplin moive or a farce. These were the main reasons we chose the play.

An interview with Valdimar Guðmundsson Valdimar Guðmundsson and his band Valdimar are well known in Iceland. Valdimar is 27 years old, from Keflavík and he’s been around music from an early age.

I sat down with him and got to ask him questions about his music and his life as a musician.

What are you working on these days?

I just finished a new album with my band Valdimar, which will be released in mid-october. I’m really excited about it. The album is called Um Stund (e.

For a Moment), there’s alread one radio single out there now called sýn (e. vision). I’m also a substitue teacher at

a school in Keflavík, and I sing all over the place too.

Your first album Undraland (e. wonderland) sold really well and was very popular. Did you expect that kind of reception?

Not really, we hoped to get maybe one single on the radio but that was it. It was just about friends playing music together.

Has it always been your dream to become a musician or did you want to do something else?

I guess it was always kind of a dormant dream of mine to become a musician. The music has always come easy to me.

Don’t you ever get nervous?

Not anymore. If I play an abnormally large show where there’s a lot of people I get a little stressed.

Otherwise I don’t really get stressed out at anymore, it’s really an exception if I do.

Now that you’re famous in Iceland has life changed for you at all?

The exposure has mostly created job oppurtunities for me and increased the demand for whatever it is that I’m working on. Going out at night has changed, I get stopeed out on the street. All of a sudden peopole I don’t know come up to me and tell me I’ve influenced them somehow, it can be a bit of a distraction but most of the time it’s just fun. I always appreciate the fact that people like what I’m doing.

Even though you’re best known as the singer in Valdimar, you have years of experience in the field of music. What’s your musical background?

I learned to play the trombone in music school and jazz trombone at FÍH ( the Icelandic musicians union). Then I entered the Iceland academy of the arts and got my B.A. in music composition and theory. It’s a foundation that widens ones perspective. I also benefit from my background in what I’m doing now. I think it’s important that you be original within your creativity and my experience at the Icelandic Art Institute and from learning the trombone has given me the knowledge to try to be a little bit original in my music.

Have you considered recording a solo album?

No not really, at least not yet. That would be very different from performing at parties where I take requests for songs. I’d like to sing my own songs. You never know though, I might very well pursue a solo career in the future. There are, however, a lot of people who mistake the band Valdimar for a solo project, because of the name. It is a common misunderstanding that when I’m doing a show with other musicians that that’s Valdimar, the band. For example, I worked on some songs with Helgi Júlíus and people thought that was the band. There’s a lot confusion regarding the name Valdimar.

There’s this idea that it’s difficult to make a living as an artist, is that the case?

Well, I wouldn’t say that I’m rich and some months are more difficult than others. Recently I’ve been doing very well and I had plenty of gigs this summer. It’s really about making a good product and and being sought after. If you can pull that off you should be fine and able to live off your music. At the

31

very least, that’s what I’m doing now. The fact that I’m doing what I love also makes up for the lack of money.

Where do you see yourself in 10 years?

I’d like to keep on making good music and if I’d be able to tour outside of Iceland, that would be great. But you just have to be consistent ant do things by your own head, not for other people. I see myself making music and I hope I’ll retain the passion I have for it.

Ásgeir Trausti Ásgeir Trausti Einarsson, a recently turned twentyyear-old Icelandic singer and musician, has quickly risen to become the most talked about newcomers in Icelandic music. He’s even been compared to stars like Bon Iver and Jeff Buckley, which doesn’t bother him since he likes both artists and finds that Bon Iver does effect his music. Ásgeir just released his album ‘Wonder in Dead Silence’, which was already sold out as this issue went to press. I sat down with him and asked him all about his music, the attention that followed and how it all went down. Ásgeir Trausti grew up in Hrísey, a small island up north with a population of under 200, so when he moved to Reykjavík four years ago he found himself missing home, but in the capital everything you need is right around the corner so he has adjusted over time. “I believe that having lived in the country did in some way shape me as an artist – there’s not a lot to do so boredom often led to playing and composing…”

“Something New” “I’ve been recording demos ever since I remember but at the time they were for me and my friends only. I brought them to Guðmundur Hólmar, my classical guitar teacher who taught me everything I know. He convinced me to take things to the next level so I brought the demos to Kiddi, the guitarist of Hjálmar. The following day he called me right away and said he wanted to collaborate. That’s when we recorded ‘Summer Guest’ and I had my father write Icelandic lyrics to it because my lyrics at the time were only gibberish. When I heard it on the radio for the first time I felt like I’d won and we immediately followed with the song ‘Secret’. No one though it would become as popular as it did and people were even surprised that I was going to include it on the album but I was pleasantly surprised when it got very good reviews.“ “It’s very convenient working with my father” “In the making of a song we record the base first, then I sing the melody like I want it. I then go to my father and he quickly writes Icelandic lyrics to the melody, but good Icelandic lyrics are a rare find in Icelandic music these days since English has had a big impact on the Icelandic music industry. Good Icelandic lyrics are not easy to write but my father has been a poet for a long time so he is capable of producing lyrics of high quality. “

32

Það munar miklu að vera í Námunni Náman er vildarþjónusta fyrir alla námsmenn, 16 ára og eldri. Lögð er áhersla á þjónustu sem sniðin er að þörfum hvers og eins, betri kjör og fjölbreytt fríðindi.

2 fyrir 1 í bíó Námufélagar fá tvo miða í bíó á verði eins, mánudaga til fimmtudaga, með því að greiða með Námukorti. Gildir á sýningar í Laugarásbíói, Smárabíói, Háskólabíói og Borgarbíói.

Aukakrónur Fríðindasöfnun fyrir viðskiptavini Landsbankans þar sem Aukakrónum er safnað með notkun kreditkorts. Fyrir krónurnar er síðan hægt að versla hjá yfir 300 fyrirtækjum.

Aukin þjónusta og betri kjör Í Námunni færðu hagstæð kjör og vandaða ráðgjöf um ármál. Þú færð betri yfirsýn á ármálin með upplýsingum um námslán og styrki og svo spennandi tilboð í Netklúbbnum.

JÓNSSON & LE’MACKS

•

jl.is

•

SÍA

Kynntu þér fleiri fríðindi, kjör og þjónustu á naman.is, í næsta útibúi eða í síma 410 4000.

Landsbankinn

landsbankinn.is

410 4000