Mens en dinosauriers leefden tegelijkertijd 3 by Guido Biebaut

Mens en dinosauriërs leefden tegelijkertijd (3)

De amateur-archeoloog Waldemar Julsrud, een welstellende Duitser die al jaren in Mexico woonde heeft duizenden kleifiguurtjes gevonden, aan de voet van de Cerro del Toro (Heuvel van de Stier). Zie hierover ons tweede artikel.

MENS EN DINOSAURIËRS LEEFDEN TEGELIJKERTIJD (3) In de nabijheid van de steden Ocucaje en Ica, in Peru, ligt in het museum van dr. Javier Cabrera een reeks stenen waarop lijnen en tekeningen aangebracht zijn met een hard voorwerp. Deze stenen vertonen allerhande voorstellingen van dinosauriërs en zelfs onbekende vliegende vogelsoorten. Dieren die volgens evolutionisten rond 65 miljoen jaar geleden zijn uitgestorven. Hoe kunnen dan de oude Peruvianen er afbeeldingen van gemaakt hebben indien ze die dieren nooit in levendelijve gezien hebben? We doen dat voor u uit de doeken!

Mens en dinosauriërs leefden tegelijkertijd (3)

WIE IS DR. JAVIER CABRERA? Dr. Javier Cabrera, was professor medicijnen en hoofd van zijn departement aan de Universiteit te Lima. Hij heeft daarvan enkele jaren terug ontslag genomen om het werk van zijn vader voort te zetten. In 1996 opende hij het Museo de Piedras Grabadas (Museum van gegraveerde stenen). Hij zet het werk verder van zijn vader. In het begin van de jaren 1930 begon deze aan zijn verzameling van wat hij toen noemde ”ceremoniële begrafenisstenen” gevonden in meerdere oude begraafplaatsen. Momenteel heeft het museum er ongeveer 1.100 in haar collectie. Je kunt de verzameling in drie groepen klasseren; 1° pornografische afbeeldingen, 2° zaken uit het dagelijkse leven en afgodsbeelden en 3° stenen met afbeeldingen van dinosauriërs, uitgestorven diersoorten en zelfs operaties van de schedel en het hart. In andere musea in het land en erbuiten zijn de voorbeelden van de eerste en tweede soort uitgestald in al hun glorie. Van de derde soort kan je er geen vinden behalve hier. Het driehonderd jaar oude Spaanse huis van dr. Cabrera heeft behalve deze stenen nog duizenden andere voorwerpen uit die graven, zijn huis puilt uit van al die zaken. HISTORISCH GEZIEN GEEN BEDROG Juan de Santa Cruz Pachachuti Llamgui was een schrijver over de oude Indiaanse cultuur, in de periode midden 16de eeuw. Hij beschreef vondsten van een begraafplaats in Pachachuti en de ingekerfde stenen van het koninkrijk van de Chperu, in Chinchayunga, ook "Manco" genoemd. Veel van deze stenen zijn later naar Spanje overgebracht. De verwijzing naar "Chinchayunga" is de plaats in het lage land en de streek van het huidige Ica. Deze kroniek is rond het jaar 1570 geschreven. We verwijzen ernaar om aan te geven dat de stenen niet het werk zijn van een recent bedrog zoals men in de kringen van de niet-gelovigen aangeeft. De niet-gelovigen, die twijfelen aan de echtheid van de stenen, kunnen we ook verwijzen naar een artikel in de ‘OJO, Lima Domingo’, het belangrijkste nieuwsblad in Lima, Peru. In hun nummer van 3 oktober, 1993 beschreef een reporter hoe een Spaanse priester in de streek van Ica in 1525 ongewone afbeeldingen had gevonden van dieren die niemand ooit gezien had. ONGEWOON IN ZIJN DETAILS Zoals al opgemerkt zijn ongeveer een derde van de stenen in het Cabrera-museum van diersoorten die er blijkbaar niet meer zijn, van dinosaurusachtigen. Zeer ongewoon is, dat van de afbeeldingen van de diplodocus-achtige dinosauriërs velen een rugbedekking hebben. De diplodocussen zijn dinosauriërs die gedeeltelijk in het water moeten leven vanwege hun groot gewicht. Dat ze een niet bedekte rug hadden was de visie van de evolutionisten tot de jaren 1992. Toen beschreef Stephen A. Czerkas in een artikel ‘Discovery of dermal spines reveals a new look for sauropod dinosaurs’ aan de hand van recente vondsten. Hij zegt dit in de inleiding: ”De gefossileerde huid geeft aan dat er midden op de rug een reeks uitsteeksels aanwezig waren die wellicht van de staart tot de nek uitliepen” (Tijdschrift: Geology, 12/1992, v.20, No.12, p.10681070). Dat is belangrijk voor ons die willen aantonen dat de mens en die dinos samenleefden. Want dat soort afbeeldingen vinden we op de Ica-stenen. Hoe konden die mensen uit de indianencultuur van Nasca (ongeveer tussen het jaar 200 voor Christus en het jaar 1000 van onze

Mens en dinosauriërs leefden tegelijkertijd (3)

jaartelling) weten dat die dieren stekels op de rug hadden. Slechts één antwoord ligt voor de hand, ze hebben de dieren aan het werk gezien en ze afgebeeld! De Nascaindianen (voorzeker de makers van de stenen) hadden een wetenschappelijker visie op die dieren dan de evolutionisten tot het jaar 1992. GEEN TERECHTE KRITIEK Een Amerikaans producer Bill Codey, heeft een video gemaakt getiteld ’Jurassic Art.’ Daar geeft hij het getuigenis van een zekere Bacilleo Achua een boer van wie dr. Cabrera veel van zijn vondsten gekocht heeft. In de video geeft de boer te kennen dat hij stenen bewerkt met een kleine hakbijl om er getekende inkervingen in te maken. Die verkoopt hij later aan de voorbijkomende toeristen. De man weet dat op verkoop van echte antieke stukken uit graven zware straffen staan. Hij ontkent dat ten stelligste. In de video beweert hij de objecten voor verkoop zelf gemaakt heeft. Hij heeft een vrouw en zes kinderen, je kunt van hem dus geen ander antwoord verwachten. De gemiddelde overlevingskans van een gevangene in Peru is twee jaar. Indien hij echte waardevolle objecten verkoopt aan de toeristen wacht hem een straf van minimaal vijf jaar. Zijn keuze is vlug gemaakt, hij heeft de objecten zijn een eigen maaksel, niet gestolen. Daarop staat geen straf, de toerist moet maar beter uit zijn doppen kijken. Dergelijke praktijken van verkoop van zogezegd echte archeologische stukken heb je in alle landen. Ik heb er zelf zo één, een scarabee (mestkever) uit Egypte, zo oud maar tevens zo jong! Dr. Cabrera, de specialist van de stenen weet echter aan te geven aan wie het hem vraagt: er is een enorm verschil tussen wat boer Bacilleo Achua maakt en wat in mijn museum ligt. Wat in het museum ligt is niet met een hakbijl gemaakt. Mr. Achua, geeft in de video te kennen dat de stenen die hij verkoopt aan dr. Cabrera uit een spelonk komen. Want Achua is ook nog amateur in het zoeken naar oude begraafplaatsen, waar steeds wat te vinden is. In de video is er ook een criticus die beweert dat er op de stenen (gezien hun ouderdom) een ’patina’ aanwezig zou moeten zijn. Die is er volgens hem niet, dus zijn de stenen niet zo oud als men zegt. Wat is ’patina’? Patina, is een algemene term om aan te duiden, dat een bepaald object een zekere ouderdom uitstraalt. Wat is het antwoord van dr. Cabrera? Hij heeft enkele objecten die zichtbaar in het museum liggen opgepoetst met schoensmeer om de lijnen wat te laten uitkomen. Dat doet men ook in andere musea. Hij heeft van andere stukken de resultaten over de toestand van het ’patina’ als zijnde oude voorwerpen. De resultaten komen van de Universiteit van Bonn in Duistland, de Universiteit van Lima, en een ingenieurslaboratorium in Lima. Hun onderzoek wijst uit dat de objecten: ”een blijk geven van hoge ouderdom.” BEWIJZEN WEGGEMOFFELD Dr. Don R. Patton, een Amerikaanse geoloog samen met een collega van hem trachten al jaren het verhaal van de stenen in een grotere versnelling te krijgen. Maar u begrijpt het wellicht, dat is een ander paar mouwen. Dergelijke vondsten passen niet in het kraam van de leer van de evolutionisten of deze van de klassieke geschiedenisboeken. Wetenschap en bedrog gaan hier

Mens en dinosauriërs leefden tegelijkertijd (3)

hand in hand. In zijn verhaal over dat onderzoek kregen we een schok toen we het volgende lazen: ”Wij zijn erachter gekomen dat Carlos Soltè de rector van de Universiteit voor Ingenieurs in Lima gelijkaardige begrafenisstenen gevonden had als deze in het dorp Ocucaje in de vijftiger jaren. Na zijn dood in 1968 heeft zijn broer Pablo Soltè de stenen geschonken aan het ’Museum van Peruviaanse graftomben’ waar ze nog steeds zijn, beter gezegd verborgen gehouden worden. Dr. Swift en ikzelf hoorden van de assistent-directeur van het museum dat de stenen er nog steeds waren. Met deze kennis en nadat we afbeeldingen gezien hadden van de objecten werd ons in het museum gezegd dat de stukken niet uitgestald werden maar zich in de stokkageruimte bevonden. Men vertelde ons dat met een schriftelijk verzoek van onzentwege en afspraak de dag voordien we niet nodeloos zouden aankloppen. Wat we ook gedaan hebben. Wanneer we terugkeerden werd ons nogal slaafs ter kennis gesteld dat we de stenen niet konden bekijken. We stonden dus met onze rug tegen de muur.” Dat is geen zoeken naar waarheid maar boerenbedrog en daar doen we niet aan mee.

Gelijkt op de triceratops.

Allosaurus en mens in gevecht

Mens en dinosauriĂŤrs leefden tegelijkertijd (3)

Dit is aanbevolen: http://www.bible.ca/tracks/peru-tomb-art.htm