Sue Johnson - Κράτα με Σφιχτά

¶Ô‡ ‹ÁÂ Ë ·Á¿Ë Ì·˜; – X¿ÓÔÓÙ·˜ Â·Ê‹

ο Ì·˜. ¢ÂÓ Í¤ÚÔ˘Ì Ò˜ Ó· ÌÈÏ‹ÛÔ˘Ì ÙË ÁÏÒÛÛ· ÙÔ˘ Û˘Ó·ÈÛıËÌ·ÙÈÎÔ‡ ‰ÂÛÌÔ‡, ‰ÂÓ ‰›ÓÔ˘Ì ÍÂοı·Ú· ÌËӇ̷ٷ ÁÈ· ÙÔ ÙÈ ¤¯Ô˘Ì ·Ó¿ÁÎË ‹ ÁÈ· ÙÔ fiÛÔ ÓÔÈ·˙fiÌ·ÛÙÂ. ™˘¯Ó¿ ÌÈÏ¿Ì Ì ‰ÈÛÙ·ÁÌfi ‰ÈfiÙÈ ÓÈÒıÔ˘Ì ·ÌÊÈı˘Ì›· ÁÈ· ÙȘ ‰ÈΤ˜ Ì·˜ ·Ó¿ÁΘ. ◊ ÛÙ¤ÏÓÔ˘Ì ÙȘ ÂÎÎÏ‹ÛÂȘ Ì·˜ ÁÈ· Â·Ê‹ Ì ÂÎÊÚ¿ÛÂȘ ı˘ÌÔ‡ Î·È Ì·Ù·›ˆÛ˘, ‰ÈfiÙÈ ‰ÂÓ ÓÈÒıÔ˘Ì ۛÁÔ˘ÚÔÈ Î·È ·ÛÊ·Ï›˜ ÛÙË Û¯¤ÛË Ì·˜. ∫·Ù·Ï‹ÁÔ˘Ì ӷ ··ÈÙԇ̠·ÓÙ› Ó· ˙ËÙ¿ÌÂ, Ú¿ÁÌ· Ô˘ Ô‰ËÁ› Û ÎÔ‡ÚÛ· ˘ÂÚÔ¯‹˜ ·ÓÙ› ÁÈ· ·ÁηÏȤ˜. ∫¿ÔÈÔÈ ·fi Ì·˜ Ù›ÓÔ˘Ì ӷ ÂÏ·¯ÈÛÙÔÔÈ‹ÛÔ˘Ì ÙË Ê˘ÛÈ΋ Ì·˜ ·Ó¿ÁÎË ÁÈ· Û˘Ó·ÈÛıËÌ·ÙÈ΋ ÂÁÁ‡ÙËÙ· Î·È ÂÛÙÈ·˙fiÌ·ÛÙ Û Ú¿ÍÂȘ Ô˘ ‰›ÓÔ˘Ó ÌfiÓÔ ÂÏ¿¯ÈÛÙË ¤ÎÊÚ·ÛË Ù˘ ·Ó¿Á΢ Ì·˜. ΔÔ ÈÔ Û˘¯Ófi: ∂ÛÙÈ·˙fiÌ·ÛÙ ÛÙÔ ÛÂÍ. ªÂÙ·ÌÊÈÂṲ̂ӷ Î·È ·Ú·ÔÈË̤ӷ ÌËӇ̷ٷ Ì·˜ ÚÔÊ˘Ï¿ÛÛÔ˘Ó ·fi ÙÔ Ó· ÂÎı¤ÛÔ˘Ì Á˘ÌÓ‹ ÙËÓ ·Ó¿ÁÎË Ì·˜ ÁÈ· Â·Ê‹, fï˜ ¤ÙÛÈ ‰˘Û¯ÂÚ·›ÓÂÙ·È Î·È Ë ·ÓÙ·fiÎÚÈÛË ÙˆÓ Û˘ÓÙÚfiÊˆÓ Ì·˜.

Oπ ¢∞πªONπ∫Oπ ¢π∞§O°Oπ

ŸÛÔ ÈÔ ·ÔÛ˘Ó‰Â̤ÓÔÈ ÓÈÒıÔ˘Ó ÔÈ Û‡ÓÙÚÔÊÔÈ ÌÂٷ͇ ÙÔ˘˜ ÙfiÛÔ

ÈÔ ·ÚÓËÙÈΤ˜ Á›ÓÔÓÙ·È ÔÈ ÌÂٷ͇ ÙÔ˘˜ ·ÏÏËÏÂȉڿÛÂȘ. OÈ ÂÚ¢ÓËÙ¤˜ ¤¯Ô˘Ó ÚÔÛ‰ÈÔÚ›ÛÂÈ ÔÏÏ¿ Ù¤ÙÔÈ· ηٷÛÙÚÂÙÈο ÚfiÙ˘· Û˘ÌÂÚÈÊÔÚÒÓ Î·È ÙÔ˘˜ ¤¯Ô˘Ó ‰ÒÛÂÈ ‰È¿ÊÔÚ· ÔÓfiÌ·Ù·. ∂ÁÒ ÔÓÔÌ¿˙ˆ ÙÔ˘˜ ÙÚÂȘ ‰È·ÏfiÁÔ˘˜ Ô˘ ıˆÚÒ ÈÔ ‚·ÛÈÎÔ‡˜ «¢·ÈÌÔÓÈÎÔ‡˜ ¢È·ÏfiÁÔ˘˜». ∂›Ó·È ÔÈ: μÚ˜ ÙÔÓ ∫·Îfi, ∏ ¶fiÏη Ù˘ ¢È·Ì·ÚÙ˘Ú›·˜ Î·È ¶·ÁÒÓˆ Î·È ÙÔ μ¿˙ˆ ÛÙ· ¶fi‰È·Ø ı· ·Ó·ÊÂÚıԇ̠۠·˘ÙÔ‡˜ Ì ÏÂÙÔ̤ÚÂȘ ÛÙË ™˘ÓÔÌÈÏ›· 1. ª·ÎÚ¿Ó ÈÔ Î˘Ú›·Ú¯Ô˜ ·fi ÙÔ˘˜ ÙÚÂȘ ‰È·ÏfiÁÔ˘˜ Â›Ó·È Ë ¶fiÏη Ù˘ ¢È·Ì·ÚÙ˘Ú›·˜. ™Â ·˘Ùfi ÙÔÓ ‰È¿ÏÔÁÔ, Ô ¤Ó·˜ Û‡ÓÙÚÔÊÔ˜ Á›ÓÂÙ·È ÂÈÎÚÈÙÈÎfi˜ Î·È ÂÈıÂÙÈÎfi˜ Î·È Ô ¿ÏÏÔ˜ ·ÔÏÔÁËÙÈÎfi˜ Î·È ·fiÌ·ÎÚÔ˜. O „˘¯ÔÏfiÁÔ˜ John Gottman, ·fi ÙÔ ¶·ÓÂÈÛÙ‹ÌÈÔ Ù˘ O˘¿ÛÈÓÁÎÙÔÓ ÛÙÔ ™È¿ÙÏ, ‰È·ÈÛÙÒÓÂÈ fiÙÈ Ù· ˙¢Á¿ÚÈ· Ô˘ ÎÔÏÏ¿Ó Û ·˘Ùfi ÙÔ ÌÔÙ›‚Ô Ù· ÚÒÙ· ¯ÚfiÓÈ· ÙÔ˘ Á¿ÌÔ˘ ÙÔ˘˜ ¤¯Ô˘Ó ¿Óˆ ·fi 80% Èı·ÓfiÙËÙ˜ Ó· ¯ˆÚ›ÛÔ˘Ó Ì¤Û· Û ٤ÛÛÂÚ· ‹ ¤ÓÙ ¯ÚfiÓÈ·. ∞˜ ¿ÚÔ˘Ì ÁÈ· ·Ú¿‰ÂÈÁÌ· ¤Ó· ˙¢Á¿ÚÈ. ∏ ∫¿ÚÔÏ Î·È Ô Δ˙ÈÌ ÌÔӛ̈˜ Ì·ÏÒÓÔ˘Ó, ÁÈ·Ù› Ô Δ˙ÈÌ ·ÚÁ› ¿ÓÙÔÙ ÛÙ· Ú·ÓÙ‚ԇ ÙÔ˘. ™Â ÌÈ· Û˘Ó‰ڛ· ÛÙÔ ÁÚ·ÊÂ›Ô ÌÔ˘ Ë ∫¿ÚÔÏ Î·ÙÛ·‰È¿˙ÂÈ ÙÔÓ Δ˙ÈÌ — 43 —

N¤Ô ʈ˜ ÛÙËÓ Î·Ù·ÓfiËÛË Ù˘ ·Á¿˘

ÁÈ· ÙËÓ ÙÂÏÂ˘Ù·›· ÙÔ˘ «·Ú¿‚·ÛË»: ¢ÂÓ ÂÌÊ·Ó›ÛÙËΠÛÙËÓ ÒÚ· ÙÔ˘ ÁÈ· ÙËÓ Î·ıÈÂڈ̤ÓË ‚Ú·‰È¿ ÛÈÓÂÌ¿. «ª· Ò˜ Á›ÓÂÙ·È Ó· ·ÚÁ›˜ ¿ÓÙ· ÙfiÛÔ;» ÙÔÓ ÚÔηÏ›. «¢ÂÓ Û’ ÂӉȷʤÚÂÈ Ô˘ ¤¯Ô˘Ì ڷÓÙ‚ԇ, ‰ÂÓ Û ÓÔÈ¿˙ÂÈ Ô˘ ÂÚÈ̤ӈ, Ô˘ ¿ÓÙ· Ì ·Ú·Ù¿˜ ÛÙ· ÎÚ‡· ÙÔ˘ ÏÔ˘ÙÚÔ‡;» O Δ˙ÈÌ ·ÓÙȉڿ ·ÁˆÌ¤Ó·: «ªÂ ÎÚ¿ÙËÛ·Ó ÛÙË ‰Ô˘ÏÂÈ¿. ∞ÏÏ¿ Â¿Ó ·Ú¯›ÛÂȘ ¿ÏÈ Ó· ÁÎÚÈÓÈ¿˙ÂȘ, ηχÙÂÚ· Ó· Á˘Ú›ÛÔ˘Ì Û›ÙÈ Î·È Ó· ͯ¿ÛÔ˘Ì ÙÔ Ú·ÓÙ‚ԇ». ∏ ∫¿ÚÔÏ «Í·Ó·¯Ù˘¿», ·Ó·Ê¤ÚÔÓÙ·˜ fiϘ ÙȘ ¿ÏϘ ÊÔÚ¤˜ Ô˘ Ô Δ˙ÈÌ ¤¯ÂÈ ·ÚÁ‹ÛÂÈ. O Δ˙ÈÌ ·Ú¯›˙ÂÈ Ó· ˘ÂÚ·Û›˙ÂÙ·È Ì›· Ì›· ÙȘ ÂÚÈÙÒÛÂȘ ÙȘ Ï›ÛÙ·˜ Ù˘ ∫¿ÚÔÏ, ÌÂÙ¿ ÍÂÛ¿ Î·È ·ÔÛ‡ÚÂÙ·È Û ÌÈ· ·ÁˆÌ¤ÓË ÛȈ‹. ™Â ·˘ÙfiÓ ÙÔÓ ·ÙÂÏ›ˆÙÔ Ù۷ΈÌfi, Ô Δ˙ÈÌ Î·È Ë ∫¿ÚÔÏ ¤¯Ô˘Ó ÂÁÎψ‚ÈÛÙ› ÛÙÔ ÂÚȯfiÌÂÓÔ ÙÔ˘ η‚Á¿ ÙÔ˘˜. ¶fiÙ ‹Ù·Ó Ë ÙÂÏÂ˘Ù·›· ÊÔÚ¿ Ô˘ Ô Δ˙ÈÌ Â›¯Â ηı˘ÛÙÂÚ‹ÛÂÈ; ◊Ù·Ó ÌfiÓÔ ÙËÓ ÂÚ·Ṳ̂ÓË Â‚‰ÔÌ¿‰· ‹ ‹Ù·Ó ÚÈÓ ·fi Ì‹Ó˜; ¶È¿ÓÔ˘Ó ÙÔ˘˜ ‰‡Ô ·‰È¤ÍÔ‰Ô˘˜ fiÏÔ˘˜, ÙÔ˘ «ÙÈ ·ÎÚÈ‚Ò˜ ¤ÁÈÓ» – ÔÈÔ˘ Ë ÈÛÙÔÚ›· Â›Ó·È ÈÔ «·ÎÚÈ‚‹˜» Î·È ÔÈÔ˜ Â›Ó·È «Ï¿ıÔ˜». ∂›Ó·È Û›ÁÔ˘ÚÔÈ fiÙÈ ÙÔ Úfi‚ÏËÌ· Ú¤ÂÈ Ó· Â›Ó·È Â›ÙÂ Ë ·Ó¢ı˘ÓfiÙËÙ¿ ÙÔ˘ ›ÙÂ Ë ÁÎÚ›ÓÈ· Ù˘. ™ÙËÓ Ú·ÁÌ·ÙÈÎfiÙËÙ· ‰ÂÓ ¤¯ÂÈ ÛËÌ·Û›· ÁÈ·Ù› ÙÛ·ÎÒÓÔÓÙ·È. ™Â οÔÈ· ¿ÏÏË Û˘Ó‰ڛ· ÛÙÔ ÁÚ·ÊÂ›Ô ÌÔ˘, Ë ∫¿ÚÔÏ Î·È Ô Δ˙ÈÌ ·Ú¯›˙Ô˘Ó Ó· ÏÔÁÔÌ·¯Ô‡Ó ÁÈ· ÙËÓ ·ÚÔı˘Ì›· ÙÔ˘ Δ˙ÈÌ Ó· Û˘˙ËÙ‹ÛÔ˘Ó ÙË Û¯¤ÛË ÙÔ˘˜. «∫¿ı ÊÔÚ¿ Ô˘ Û˘˙ËÙ¿Ì ÁÈ’ ·˘Ù¿ Ù· ı¤Ì·Ù·, Ù۷ΈÓfiÌ·ÛÙ», ϤÂÈ Ô Δ˙ÈÌ. «ΔÈ ÓfiËÌ· ¤¯ÂÈ ·˘Ùfi; •·Ó·Á˘ÚÓ¿Ì ÛÙ· ›‰È· Î·È ÛÙ· ›‰È·. ∂›Ó·È Ì¿Ù·ÈÔ. ∫·È ÂÓ ¿ÛË ÂÚÈÙÒÛÂÈ ÌÈÏ¿Ì ÛÙÔ Ù¤ÏÔ˜ ÁÈ· Ù· ‰Èο ÌÔ˘ ÂÏ·ÙÙÒÌ·Ù·. NÈÒıˆ ÈÔ ÎÔÓÙ¿ ÛÔ˘ fiÙ·Ó Î¿ÓÔ˘Ì ¤ÚˆÙ·». ∏ ∫¿ÚÔÏ ÎÔ˘Ó¿ÂÈ ÙÔ ÎÂÊ¿ÏÈ Ù˘: «¢ÂÓ ı¤Ïˆ Ó· οӈ ÛÂÍ, ·ÊÔ‡ Ô‡ÙÂ Î·Ó ÌÈÏ¿Ì». ΔÈ Û˘Ó¤‚Ë Â‰Ò; O ÙÚfiÔ˜ Â›ıÂÛ˘ - ·fiÛ˘ÚÛ˘ Ù˘ ∫¿ÚÔÏ Î·È ÙÔ˘ Δ˙ÈÌ Ô˘ ÚÔÛ·ıÔ‡Ó Ó· ÂÈχÛÔ˘Ó ÙÔ ı¤Ì· Ù˘ «·ÚÁÔÔÚ›·˜», ¤¯ÂÈ ‚Á¿ÏÂÈ ÛÙËÓ ÂÈÊ¿ÓÂÈ· ¿ÏÏ· ‰‡Ô ı¤Ì·Ù·: «¢ÂÓ Û˘˙ËÙ¿Ì» Î·È «¢ÂÓ Î¿ÓÔ˘Ì ÛÂÍ». Œ¯Ô˘Ó ÂÁÎψ‚ÈÛÙ› Û’ ¤Ó·Ó Ê·‡ÏÔ Î‡ÎÏÔ, Ë ·ÓÙ·fiÎÚÈÛ‹ ÙÔ˘˜ ÁÂÓÓ¿ ÂÚÈÛÛfiÙÂÚ˜ ·ÚÓËÙÈΤ˜ ·ÓÙ·ÔÎÚ›ÛÂȘ Î·È ·ÓÙ›ÛÙÔȯ· Û˘Ó·ÈÛı‹Ì·Ù· Î·È ÛÙÔ˘˜ ‰‡Ô. ŸÛÔ ÂÚÈÛÛfiÙÂÚÔ Ë ∫¿ÚÔÏ Î·ÙËÁÔÚ› ÙÔÓ Δ˙ÈÌ ÙfiÛÔ ÂÚÈÛÛfiÙÂÚÔ ·ÔÛ‡ÚÂÙ·È ·˘Ùfi˜. ∫·È fiÛÔ ÂÚÈÛÛfiÙÂÚÔ ·ÔÛ‡ÚÂÙ·È ÙfiÛÔ ÈÔ ¤Í·ÏÏË Á›ÓÂÙ·È Ë ∫¿ÚÔÏ Î·È ÙfiÛÔ ÈÔ ÂÈıÂÙÈο Ù· Û¯fiÏÈ¿ Ù˘.

— 44 —

¶Ô‡ ‹ÁÂ Ë ·Á¿Ë Ì·˜; – X¿ÓÔÓÙ·˜ Â·Ê‹

¶ÚÔÊ·ÓÒ˜, Ù· ÙÈ Î¿ı η‚Á¿ ‰ÂÓ ¤¯Ô˘Ó οÔÈ· ȉȷ›ÙÂÚË ¤ÓÓÔÈ·. ŸÙ·Ó Ù· ˙¢Á¿ÚÈ· ÊÙ¿ÓÔ˘Ó Û ·˘Ùfi ÙÔ ÛËÌ›Ô, Ë Û¯¤ÛË ÙÔ˘˜ Û˘ÓÔÏÈο ¯·Ú·ÎÙËÚ›˙ÂÙ·È ·fi ÌÓËÛÈηΛ·, ÂÈÊ˘Ï·ÎÙÈÎfiÙËÙ· Î·È ·fiÛÙ·ÛË. £· ‰Ô˘Ó οı ‰È·ÊÔÚ¿, οı ·Û˘Ìʈӛ·, ̤۷ ·fi ¤Ó· ·ÚÓËÙÈÎfi Ú›ÛÌ·. £· ÂÈˆıÔ‡Ó ÂÈfiϷȘ ϤÍÂȘ ÔÈ Ôԛ˜ ı· ·ÎÔ˘ÛÙÔ‡Ó Û·Ó ·ÂÈÏ‹. £· ‰Ô˘Ó ÌÈ· ·ÌÊÈÏÂÁfiÌÂÓË Ú¿ÍË Î·È ı· ˘Ôı¤ÛÔ˘Ó ÙÔ ¯ÂÈÚfiÙÂÚÔ. £· ·Ó·ÏˆıÔ‡Ó ·fi ηٷÛÙÚÔÊÈÎÔ‡˜ Êfi‚Ô˘˜ Î·È ·ÌÊÈ‚Ôϛ˜, ı· Â›Ó·È Û˘Ó¯Ҙ Û ÂÈÊ˘Ï·Î‹ Î·È Û ı¤ÛË Ì¿¯Ë˜. ∞ÎfiÌË Î·È fiÙ·Ó ı· ı¤ÏÔ˘Ó Ó· ÏËÛÈ¿ÛÔ˘Ó ÙÔÓ Û‡ÓÙÚÔÊfi ÙÔ˘˜, ‰ÂÓ ı· ÌÔÚÔ‡Ó. ∏ ÂÌÂÈÚ›· ÙÔ˘ Δ˙ÈÌ ‚Ú›ÛÎÂÈ ÙÔÓ Ù¤ÏÂÈÔ ÔÚÈÛÌfi ÛÙÔ˘˜ ÛÙ›¯Ô˘˜ ÂÓfi˜ ÙÚ·ÁÔ˘‰ÈÔ‡ ÙÔ˘ ·ÌÂÚÈηÓÈÎÔ‡ οÓÙÚÈ Û˘ÁÎÚÔÙ‹Ì·ÙÔ˜ The Notorious Cherry Bombs: «∂›Ó·È ‰‡ÛÎÔÏÔ Ó· ÊÈÏ‹ÛÂȘ ÙË Ó‡¯Ù· Ù· ¯Â›ÏË Ô˘ “ÛÔ˘ Ù· ¤„ÂÏÓ·Ó” fiÏË Ì¤Ú·»4.

OÈ Û‡ÓÙÚÔÊÔÈ Û˘¯Ó¿ ÌÔÚ› Ó· Û˘ÏÏ¿‚Ô˘Ó Ê¢Á·Ï¤· οÔÈ· ÛÙÔȯ›· ÙˆÓ ¢·ÈÌÔÓÈÎÒÓ ¢È·ÏfiÁˆÓ ÛÙÔ˘˜ ÔÔ›Ô˘˜ ÂÁÎψ‚›˙ÔÓÙ·È – Ô Δ˙ÈÌ ÌÔ‡ ϤÂÈ fiÙÈ «Í¤ÚÂÈ» ˆ˜ ı· ·ÎÔ‡ÛÂÈ ÙÔ fiÛÔ ¤¯ÂÈ ·ÔÁÔËÙ‡ÛÂÈ ÙËÓ ∫¿ÚÔÏ ÚÈÓ ·ÎfiÌË ÌÈÏ‹ÛÂÈ Î·È ¤ÙÛÈ ¤¯ÂÈ ˘„ÒÛÂÈ ¤Ó·Ó «ÙÔ›¯Ô ˘ÚÔÚÔÛÙ·Û›·˜» – fï˜ ÙÔ ÌÔÙ›‚Ô ÂÓÂÚÁÔÔÈÂ›Ù·È ÙfiÛÔ ·˘ÙfiÌ·Ù· Î·È „˘¯·Ó·ÁηÛÙÈο, Ô˘ ‰ÂÓ ÌÔÚÔ‡Ó Ó· ÙÔ ÛÙ·Ì·Ù‹ÛÔ˘Ó. øÛÙfiÛÔ, ÔÈ ÂÚÈÛÛfiÙÂÚÔÈ Û‡˙˘ÁÔÈ ‰ÂÓ ¤¯Ô˘Ó Û˘ÓÂȉËÙÔÔÈ‹ÛÂÈ ÙÔ ÌÔÙ›‚Ô Ô˘ ¤¯ÂÈ Î˘ÚȇÛÂÈ ÙË Û¯¤ÛË ÙÔ˘˜. £˘ÌˆÌ¤ÓÔÈ Î·È Ì ·›ÛıËÌ· Ì·Ù·›ˆÛ˘, ÔÈ Û‡ÓÙÚÔÊÔÈ ÚÔÛ·ıÔ‡Ó Ó· ‚ÚÔ˘Ó Î¿ÔÈ· ÂÍ‹ÁËÛË. ™˘ÌÂÚ·›ÓÔ˘Ó fiÙÈ Ô Û‡ÓÙÚÔÊfi˜ ÙÔ˘˜ Â›Ó·È ·‰È¿ÊÔÚÔ˜ Î·È ÛÎÏËÚfi˜. ŒÙÛÈ, ηÙËÁÔÚÔ‡Ó ÙÔÓ Â·˘Ùfi ÙÔ˘˜: «ª¿ÏÏÔÓ Î¿ÙÈ ¿ÂÈ ÛÙÚ·‚¿ Ì ̤ӷ», ÌÔ˘ ϤÂÈ Ë ∫¿ÚÔÏ. «∂›Ó·È ·˘Ùfi Ô˘ ÌÔ˘ ¤ÏÂÁ ¿ÓÙ· Ë Ì·Ì¿ ÌÔ˘: Â›Ì·È Ôχ ‰‡ÛÎÔÏË ÁÈ· Ó· Ì ·Á·‹ÛÔ˘Ó». ∫·Ù·Ï‹ÁÔ˘Ó fiÙÈ Î·Ó¤Ó·˜ ‰ÂÓ Â›Ó·È ¿ÍÈÔ˜ ÂÌÈÛÙÔÛ‡Ó˘ Î·È fiÙÈ Ë ·Á¿Ë Â›Ó·È ¤Ó· „¤Ì·. ∏ ȉ¤· fiÙÈ ·˘Ù¿ Ù· ÛÈÚ¿Ï ··›ÙËÛ˘ - ·fiÛ˘ÚÛ˘/·fiÛÙ·Û˘ ‰ÂÓ Â›Ó·È Ù›ÔÙ ¿ÏÏÔ ·fi ·ÓÈÎfi Ô˘ ‰ËÌÈÔ˘ÚÁÂ›Ù·È ·fi ÙÔÓ Êfi‚Ô Ù˘ ·ÒÏÂÈ·˜ ÙÔ˘ Û˘Ó·ÈÛıËÌ·ÙÈÎÔ‡ ‰ÂÛÌÔ‡, Â›Ó·È ·ÎfiÌË Â·Ó·ÛÙ·ÙÈ΋ Û ÔÏÏÔ‡˜ „˘¯ÔÏfiÁÔ˘˜ Î·È Û˘Ì‚Ô‡ÏÔ˘˜. OÈ ÂÚÈÛÛfiÙÂÚÔÈ ·fi ÙÔ˘˜ Û˘Ó·‰¤ÏÊÔ˘˜ Ô˘ ¤Ú¯ÔÓÙ·È Û ̤ӷ ÁÈ· ÂÎ4. «It’s Hard to Kiss the Lips at Night that Chew Your Ass Out All Day Long» (™.Ù.Â.).

— 45 —

N¤Ô ʈ˜ ÛÙËÓ Î·Ù·ÓfiËÛË Ù˘ ·Á¿˘

·›‰Â˘ÛË ¤¯Ô˘Ó Ì¿ıÂÈ Ó· ‚ϤÔ˘Ó ÙȘ Û˘ÁÎÚÔ‡ÛÂȘ Î·È ÙȘ ÚÔÛ¿ıÂȘ ΢ÚÈ¿Ú¯ËÛ˘ ÌÂٷ͇ ÙˆÓ Û˘ÓÙÚfiÊˆÓ ˆ˜ Ù· ‚·ÛÈο ÚÔ‚Ï‹Ì·Ù· ÙˆÓ Û¯¤ÛˆÓ. ∫·È ¤ÙÛÈ ÂÛÙÈ¿˙ÔÓÙ·È ÛÙÔ Ó· ‰È‰¿ÛÎÔ˘Ó Ù· ˙¢Á¿ÚÈ· Ò˜ Ó· ‰È·Ú·ÁÌ·Ù‡ÔÓÙ·È Î·È Ò˜ Ó· ·ÔÎÙ‹ÛÔ˘Ó ‰ÂÍÈfiÙËÙ˜ ÂÈÎÔÈÓˆÓ›·˜, ÒÛÙ ӷ Ù· ‚Á¿˙Ô˘Ó ¤Ú· Ì ÙȘ Û˘ÁÎÚÔ‡ÛÂȘ ÙÔ˘˜. ŸÌˆ˜ οÙÈ Ù¤ÙÔÈÔ ·Û¯ÔÏÂ›Ù·È Ì ÙÔ Û‡Ìو̷ Î·È fi¯È Ì ÙËÓ ·Ûı¤ÓÂÈ·, Ì·ı·›ÓÂÈ ÙÔ˘˜ ·ÓıÚÒÔ˘˜ Ô˘ ÌϤÎÔÓÙ·È Û ¤Ó·Ó ·¤Ó·Ô ¯ÔÚfi Ì·Ù·›ˆÛ˘ Î·È ·fiÛÙ·Û˘ Ò˜ Ó· ·ÏÏ¿ÍÔ˘Ó Ù· ‚‹Ì·Ù·, ÂÓÒ, ·ÓÙ›ıÂÙ·, ·˘Ùfi Ô˘ ¤ÚÂ ӷ οÓÔ˘Ó Â›Ó·È Ó· ·ÏÏ¿ÍÔ˘Ó ÙË ÌÔ˘ÛÈ΋. «™Ù·Ì¿Ù· Ó· ÌÔ˘ Ϙ ÙÈ Ó· οӈ» ϤÂÈ ÂÈÙ·ÎÙÈο Ô Δ˙ÈÌ. ∏ ∫¿ÚÔÏ ÙÔ ÛΤÊÙÂÙ·È ÁÈ· ¤Ó· ÎÏ¿ÛÌ· ÙÔ˘ ‰Â˘ÙÂÚÔϤÙÔ˘ ÚÈÓ ÙÔ˘ ··ÓÙ‹ÛÂÈ ı˘ÌˆÌ¤ÓË: «ŸÙ·Ó ÙÔ Î¿Óˆ ·˘Ùfi, ‰ÂÓ Î¿ÓÂȘ Ù›ÔÙÂ Î·È ‰ÂÓ Ô‰ËÁԇ̷ÛÙ Ô˘ıÂÓ¿!» ªÔÚԇ̠ӷ ‚Úԇ̠ÔÏϤ˜ Ù¯ÓÈΤ˜ ÁÈ· Ó· ·ÓÙ·ÔÎÚÈıԇ̠ÛÙȘ ‰È·ÊÔÚÂÙÈΤ˜ Ï¢ڤ˜ ÙˆÓ ‰˘ÛÎÔÏÈÒÓ Ô˘ ·ÓÙÈÌÂÙˆ›˙Ô˘Ó Ù· ˙¢Á¿ÚÈ·, ·ÏÏ¿ Â¿Ó ‰ÂÓ Î·Ù·Ï¿‚Ô˘Ì ÙȘ ‚·ÛÈΤ˜ ·Ú¯¤˜ Ô˘ ÔÚ›˙Ô˘Ó ÙȘ ÂÚˆÙÈΤ˜ Û¯¤ÛÂȘ, ‰ÂÓ ÌÔÚԇ̠Ú·ÁÌ·ÙÈο Ó· ηٷϿ‚Ô˘Ì ٷ ÂÚˆÙÈο ÚÔ‚Ï‹Ì·Ù· Î·È Ó· ÚÔÛʤÚÔ˘Ì ÛÙ· ˙¢Á¿ÚÈ· ÌÈ· ‚Ô‹ıÂÈ· Ô˘ ı· ·ÓÙ¤ÍÂÈ ÛÙÔÓ ¯ÚfiÓÔ. ΔÔ Â·Ó·Ï·Ì‚·ÓfiÌÂÓÔ ÌÔÙ›‚Ô ··›ÙËÛ˘ - ·fiÛ˘ÚÛ˘ ‰ÂÓ Â›Ó·È ·ÏÒ˜ ÌÈ· η΋ Û˘Ó‹ıÂÈ·, ·ÓÙÈηÙÔÙÚ›˙ÂÈ ÌÈ· ‚·ı‡ÙÂÚË Ú·ÁÌ·ÙÈÎfiÙËÙ·: ·˘Ù¿ Ù· ˙¢Á¿ÚÈ· «ÏÈÌÔÎÙÔÓÔ‡Ó» Û˘Ó·ÈÛıËÌ·ÙÈο. ÿÓÔ˘Ó ÙËÓ ËÁ‹ Ù˘ Û˘Ó·ÈÛıËÌ·ÙÈ΋˜ ÙÔ˘˜ ÂÈ‚›ˆÛ˘. NÈÒıÔ˘Ó ÛÙÂÚË̤ÓÔÈ. ∫·È ‰ÂÓ ¤¯Ô˘Ó ÂÏ›‰· Ó· Í·Ó·‚ÚÔ‡Ó ·˘Ù‹ ÙË ÊÚÔÓÙ›‰·. ¶ÚÔÙÔ‡ ·Û¯ÔÏËıԇ̠̠ÙË ıÂÌÂÏÈÒ‰Ë ·Ó¿ÁÎË ÁÈ· ‰ÂÛÌfi Î·È ÙÔÓ Êfi‚Ô Ù˘ ·ÒÏÂÈ¿˜ ÙÔ˘, ·Û¯ÔÏԇ̷ÛÙ ÌÂ Ù˘ÈΤ˜ Ù¯ÓÈΤ˜ ÙÔ˘ Ù‡Ô˘ Ò˜ Ó· Ì¿ıÔ˘Ì ÙÚfiÔ˘˜ Â›Ï˘Û˘ Û˘ÁÎÚÔ‡ÛÂˆÓ Î·È ‰ÂÍÈfiÙËÙ˜ ÂÈÎÔÈÓˆÓ›·˜, ‹ Ó· ÂÍÂÙ¿ÛÔ˘Ì ٷ ÙÚ·‡Ì·Ù· Ù˘ ·È‰È΋˜ Ì·˜ ËÏÈΛ·˜, ‹ Ó· ÂȉÈÒÍÔ˘Ì οÔÈ· ‰È·Ï›ÌÌ·Ù· ÛÙË Û¯¤ÛË Ì·˜, fï˜ fiÏÔÈ ·˘ÙÔ› ÔÈ ÙÚfiÔÈ ·ÔÚÔÛ·Ó·ÙÔÏ›˙Ô˘Ó Î·È ‰ÂÓ Â›Ó·È ·ÔÙÂÏÂÛÌ·ÙÈÎÔ›. O Gottman ‚ڋΠfiÙÈ Ù· Â˘Ù˘¯ÈṲ̂ӷ ˙¢Á¿ÚÈ· ‰ÂÓ ÌÈÏÔ‡Ó ÌÂٷ͇ ÙÔ˘˜ Ì ÈÔ «Âȉ¤ÍÈÔ» ‹ ÈÔ «ÂÓÔÚ·ÙÈÎfi» ÙÚfiÔ ·’ fi,ÙÈ Ù· ‰˘ÛÙ˘¯ÈṲ̂ӷ ˙¢Á¿ÚÈ·. ¢ÂÓ ·ÎÔ‡Ó ¿ÓÙ· Ì ÂÓÛ˘Ó·›ÛıËÛË Ô ¤Ó·˜ ÙÔÓ ¿ÏÏÔÓ Ô‡Ù ηٷÓÔÔ‡Ó Î·Ï‡ÙÂÚ· Ì ÔÈÔ ÙÚfiÔ ÙÔ ·ÚÂÏıfiÓ ÙÔ˘˜ Èı·ÓfiÓ Ó· ‰ËÌÈÔ‡ÚÁËÛ ÚÔ‚ÏËÌ·ÙÈΤ˜ ÚÔÛ‰Ô˘. ™ÙÔ ÁÚ·ÊÂ›Ô ÌÔ˘ ‚Ϥˆ Ôχ ‰˘ÛÙ˘¯ÈṲ̂ÓÔ˘˜ ·ÓıÚÒ— 46 —

¶Ô‡ ‹ÁÂ Ë ·Á¿Ë Ì·˜; – X¿ÓÔÓÙ·˜ Â·Ê‹

Ô˘˜ Ô˘ ¤¯Ô˘Ó ηٷÏËÎÙÈ΋ ¢ÁψÙÙ›· Î·È ‰ÈÔÚ·ÙÈÎfiÙËÙ· Û¯ÂÙÈο Ì ÙȘ Û˘ÌÂÚÈÊÔÚ¤˜ ÙÔ˘˜, fï˜ ‰ÂÓ ÌÔÚÔ‡Ó Ó· ÌÈÏÔ‡Ó ÛÙÔ˘˜ Û˘ÓÙÚfiÊÔ˘˜ ÙÔ˘˜ ÌÂ Û˘ÓÔ¯‹ fiÙ·Ó Î·Ù·Îχ˙ÔÓÙ·È ·fi ÙÔ Û˘Ó·ÈÛıËÌ·ÙÈÎfi ÙÔ˘˜ ÙÛÔ˘Ó¿ÌÈ. ∏ ÂÏ¿ÙÈÛÛ¿ ÌÔ˘ Ë ™¿ÏÈ ÌÔ‡ ϤÂÈ: «Œ¯ˆ ¢¯¤ÚÂÈ· ÛÙÔ ÏfiÁÔ. Œ¯ˆ ÔÏÏÔ‡˜ Ê›ÏÔ˘˜. •¤Úˆ Ó· ‰ÈÂΉÈÎÒ Ù· ‰ÈηÈÒÌ·Ù¿ ÌÔ˘ Î·È Ó· ·ÎÔ‡ˆ. ∞ÏÏ¿ fiÙ·Ó ÂÁÎψ‚È˙fiÌ·ÛÙ Û ·˘Ù¤˜ ÙȘ ·Ù¤ÏÂȈÙ˜ ÛȈ¤˜, ÚÔÛ·ıÒÓÙ·˜ Ó· ı˘ÌËıԇ̠ٷ Ì·ı‹Ì·Ù· Ô˘ ‹Ú·Ì ÁÈ· ÙÔ Á¿ÌÔ ÛÙ· ÂÎ·È‰Â˘ÙÈο ™·‚‚·ÙÔ·Úȷη Â›Ó·È Û·Ó Ó· ÚÔÛ·ı›˜ Ó· ‰È·‚¿ÛÂȘ ÙȘ Ô‰ËÁ›Â˜ ¯Ú‹Ûˆ˜ ÙÔ˘ ·ÏÂÍ›ÙˆÙÔ˘ fiÙ·Ó ‚Ú›ÛÎÂÛ·È ‹‰Ë ÛÙÔÓ ·¤Ú· Î·È ¤ÊÙÂȘ». Δ· ÎÏ·ÛÈο Ê¿Ú̷η ‰ÂÓ ·¢ı‡ÓÔÓÙ·È ÛÙË Ï·¯Ù¿Ú· ‹ ÙÔ˘˜ Êfi‚Ô˘˜ ÁÈ· ·ÛÊ·Ï›˜ Û˘Ó·ÈÛıËÌ·ÙÈÎÔ‡˜ ‰ÂÛÌÔ‡˜. ¢ÂÓ Ï¤Ó ÛÙ· ˙¢Á¿ÚÈ· Ò˜ Ó· Â·Ó·Û˘Ó‰ÂıÔ‡Ó ‹ Ò˜ Ó· Ì›ÓÔ˘Ó Û˘Ó‰Â‰Â̤ӷ. OÈ Ù¯ÓÈΤ˜ Ô˘ ‰È‰¿ÛÎÔÓÙ·È ÌÔÚ› Ó· ÛÙ·Ì·Ù‹ÛÔ˘Ó ¤Ó·Ó η‚Á¿, fï˜ ÙÔ Ù›ÌËÌ· Â›Ó·È ÙÂÚ¿ÛÙÈÔ. ™˘¯Ó¿ ÌÂÁ·ÏÒÓÔ˘Ó ÙËÓ ·fiÛÙ·ÛË ÌÂٷ͇ ÙˆÓ Û˘ÓÙÚfiʈÓ, ÂÓı·ÚÚ‡ÓÔÓÙ·˜ Êfi‚Ô˘˜ ·fiÚÚȄ˘ Î·È ÂÁηٿÏÂȄ˘, ·ÎÚÈ‚Ò˜ ÙË ÛÙÈÁÌ‹ Ô˘ Ù· ˙¢Á¿ÚÈ· ¤¯Ô˘Ó ·Ó¿ÁÎË Ó· Â·Ó·‚‚·ÈÒÛÔ˘Ó ÙÔÓ ‰ÂÛÌfi ÙÔ˘˜ Î·È fi¯È ÙÔ ·ÓÙ›ıÂÙÔ. ∫Oªμπ∫∂™ ™Δπ°ª∂™ ™ÀN¢∂™∏™ ∫∞π ∞¶O™ÀN¢∂™∏™

∏ ¿Ô„Ë Ù˘ ıˆڛ·˜ ÙÔ˘ Û˘Ó·ÈÛıËÌ·ÙÈÎÔ‡ ‰ÂÛÌÔ‡ ÁÈ· ÙËÓ ·Á¿-

Ë Ì¿˜ ·Ú¤¯ÂÈ ¤Ó·Ó ÙÚfiÔ Ó· ηٷÓÔ‹ÛÔ˘Ì ÙÔÍÈο ÌÔÙ›‚·. ª·˜ Ô‰ËÁ› Û ÂΛӘ ÙȘ ÛÙÈÁ̤˜ Ô˘ ‰È·ÎfiÙÔ˘Ó Î·È ÊÙÈ¿¯ÓÔ˘Ó ÌÈ· Û¯¤ÛË. ªÂÚÈΤ˜ ÊÔÚ¤˜ ÔÈ ÂÏ¿Ù˜ ÌÔ‡ ϤÓÂ: «Δ· Ú¿ÁÌ·Ù· ËÁ·›Ó·Ó ÙfiÛÔ Î·Ï¿. ¶ÂÚ¿Û·Ì ٤ÛÛÂÚȘ ηٷÏËÎÙÈΤ˜ ̤Ú˜. NÈÒıÔ˘ÌÂ Û·Ó Ó· ‹Ì·ÛÙ·Ó ÔÈ Î·Ï‡ÙÂÚÔÈ Ê›ÏÔÈ. ∞ÏÏ¿ fiÙ·Ó Û˘Ó¤‚Ë ·˘Ùfi ÙÔ ÁÂÁÔÓfi˜, “Ì·˜ ‹ÚÂ Î·È Ì·˜ ۋΈÛ”. ¢ÂÓ ÌÔÚÒ Ó· ηٷϿ‚ˆ ÙÈ ¤ÁÈÓ». ∫¿ÔȘ ÊÔÚ¤˜, ÔÈ Û‡ÓÙÚÔÊÔÈ ·ÓÙ·ÏÏ¿ÛÛÔ˘Ó ‰Ú·Ì·ÙÈΤ˜ ÎÔ˘‚¤ÓÙ˜ Î·È fiÏ· Á›ÓÔÓÙ·È ÙfiÛÔ ¯·ÔÙÈο Î·È ÂÓ ıÂÚÌÒ, Ô˘ ‰ÂÓ ÚÔÏ·‚·›ÓÔ˘Ì ӷ ηٷϿ‚Ô˘Ì ÙÈ Ú·ÁÌ·ÙÈο Û˘Ì‚·›ÓÂÈ Î·È ‰ÂÓ ÌÔÚԇ̠ӷ ‰Ô‡Ì Ò˜ ı· ÌÔÚÔ‡Û·Ì ӷ ›¯·Ì ·ÓÙȉڿÛÂÈ ‰È·ÊÔÚÂÙÈο. ŸÌˆ˜, Â¿Ó Î·Ù·Ê¤ÚÓ·Ì ӷ ÂÈ‚Ú·‰‡ÓÔ˘Ì ϛÁÔ ÙË ‰È·‰Èηۛ·, ı· ÌÔÚÔ‡Û·Ì ӷ ·Ú·ÙËÚ‹ÛÔ˘Ì ÔÚÈṲ̂ӷ ÎÔÌ‚Èο — 47 —

N¤Ô ʈ˜ ÛÙËÓ Î·Ù·ÓfiËÛË Ù˘ ·Á¿˘

ÛËÌ›· Î·È Èı·Ó¤˜ ÂÓ·ÏÏ·ÎÙÈΤ˜. ∏ ·Ó¿ÁÎË ÁÈ· Û˘Ó·ÈÛıËÌ·ÙÈ΋ Â·Ê‹ Î·È Ù· ‰˘Ó·Ù¿ Û˘Ó·ÈÛı‹Ì·Ù· Ô˘ ÙË Û˘ÓÔ‰Â‡Ô˘Ó Û˘¯Ó¿ ÂÌÊ·Ó›˙ÔÓÙ·È Í·ÊÓÈο. ¶¤ÊÙÔ˘Ó Û·Ó Î·Ù·¤ÏÙ˘ ÛÙË Û˘˙‹ÙËÛË Î·È Ù· ηıËÌÂÚÈÓ¿ ı¤Ì·Ù· ÌÂÙ·ÌÔÚÊÒÓÔÓÙ·È Û ı¤Ì·Ù· ·ÛÊ¿ÏÂÈ·˜ Î·È ÂÈ‚›ˆÛ˘. ΔÔ «O Δ˙fiÓÈ ‚ϤÂÈ ÔÏÏ‹ ÙËÏÂfiÚ·ÛË», Í·ÊÓÈο Á›ÓÂÙ·È ÂÓ ÚÈ‹ ÔÊı·ÏÌÔ‡ «¢ÂÓ ·ÓÙ¤¯ˆ È· Ù· ÍÂÛ¿ÛÌ·Ù· ÙÔ˘ ÁÈÔ˘ ÌÔ˘. ∂›Ì·È ÊÚÈÎÙ‹ Ì¿Ó·. ∞ÏÏ¿ ‰ÂÓ Ì’ ·ÎÔ‡˜ ·˘Ù‹ ÙË ÛÙÈÁÌ‹.

•¤Úˆ, ͤڈ, Ú¤ÂÈ Ó· Û˘Ó¯›ÛÂȘ Ó· ‰Ô˘Ï‡ÂÈ˜Ø ·˘Ùfi Â›Ó·È ÙÔ ÌfiÓÔ Ô˘ ÌÂÙÚ¿ÂÈ –¤ÙÛÈ ‰ÂÓ Â›Ó·È;– Î·È fi¯È Ù· Û˘Ó·ÈÛı‹Ì·Ù¿ ÌÔ˘.

NÈÒıˆ ÙfiÛÔ ÌfiÓË». ∂¿Ó ÓÈÒıÔ˘Ì ηٿ ‚¿ÛÈÓ ·ÛÊ·Ï›˜ Î·È Û˘Ó‰Â‰Â̤ÓÔÈ Ì ÙÔÓ Û‡ÓÙÚÔÊfi Ì·˜, ·˘Ù¤˜ ÔÈ ÛÙÈÁ̤˜ ÎÚ›Û˘ Â›Ó·È Û·Ó ¤Ó· „˘¯Úfi ·ÂÚ¿ÎÈ Û ÌÈ· ˙ÂÛÙ‹ ̤ڷ. ∂¿Ó ‰ÂÓ Â›Ì·ÛÙ ÙfiÛÔ Û›ÁÔ˘ÚÔÈ ÁÈ· ÙÔÓ ‰ÂÛÌfi Ì·˜, ÍÂÎÈÓ¿ÂÈ ¤Ó· ·ÚÓËÙÈÎfi ÛÈÚ¿Ï ·Ó·ÛÊ¿ÏÂÈ·˜ Ô˘ ·ÁÒÓÂÈ ÙË Û¯¤ÛË. O Bowlby Ì¿˜ ¤‰ˆÛ ¤Ó·Ó ÁÂÓÈÎfi Ô‰ËÁfi ÁÈ· ÙÔ fiÙ ¯Ù˘¿ÂÈ Ô Û˘Ó·ÁÂÚÌfi˜ Ì·˜. ∞˘Ùfi Û˘Ì‚·›ÓÂÈ, ϤÂÈ, fiÙ·Ó Í·ÊÓÈο ÓÈÒıÔ˘Ì ·Ó·ÛÊ·Ï›˜ ‹ ¢¿ÏˆÙÔÈ Ì¤Û· ÛÙÔÓ ÎfiÛÌÔ ‹ fiÙ·Ó ·ÓÙÈÏ·Ì‚·ÓfiÌ·ÛÙ ÌÈ· ·ÚÓËÙÈ΋ ÙÚÔ‹ ÛÙËÓ ·›ÛıËÛË Ù˘ Û‡Ó‰ÂÛ˘ Ô˘ ¤¯Ô˘Ì Ì οÔÈÔÓ ·Á·Ë̤ÓÔ, ‰ËÏ·‰‹ fiÙ·Ó ÓÈÒıÔ˘Ì fiÙÈ Ë Û¯¤ÛË Ì·˜ ·ÂÈÏÂ›Ù·È ‹ ÎÈÓ‰˘Ó‡ÂÈ. OÈ ·ÂÈϤ˜ Ô˘ ·ÈÛı·ÓfiÌ·ÛÙ ÌÔÚ› Ó· ¤Ú¯ÔÓÙ·È ·fi ÙÔÓ ¤Íˆ ÎfiÛÌÔ ·ÏÏ¿ Î·È Ì¤Û· Ì·˜. ªÔÚ› Ó· Â›Ó·È Ú·ÁÌ·ÙÈΤ˜ ‹ Ê·ÓÙ·ÛÙÈΤ˜. ∏ ·ÓÙ›ÏË„‹ Ì·˜ ¤¯ÂÈ ÛËÌ·Û›· Î·È fi¯È Ë Ú·ÁÌ·ÙÈÎfiÙËÙ·.

O ¶›ÙÂÚ, Ô˘ Â›Ó·È ·ÓÙÚÂ̤ÓÔ˜ Ì ÙË §›ÓÙ· Â‰Ò Î·È ¤ÍÈ ¯ÚfiÓÈ·, ¤¯ÂÈ ·Ú¯›ÛÂÈ Ó· ·ÈÛı¿ÓÂÙ·È fiÙÈ Â›Ó·È ÏÈÁfiÙÂÚÔ ÛËÌ·ÓÙÈÎfi˜ ÁÈ· ÙË Á˘Ó·›Î· ÙÔ˘ ÙÂÏÂ˘Ù·›·. ∏ §›ÓÙ· ‚ڋΠÌÈ· ηÈÓÔ‡ÚÁÈ· ‰Ô˘ÏÂÈ¿ Ô˘ Ù˘ ÙÚÒÂÈ Ôχ ¯ÚfiÓÔ Î·È Î¿ÓÔ˘Ó ¤ÚˆÙ· ÏÈÁfiÙÂÚÔ Û˘¯Ó¿. ™Â ¤Ó· ¿ÚÙÈ, ¤Ó·˜ Ê›ÏÔ˜ Û¯ÔÏÈ¿˙ÂÈ fiÙÈ ÂÓÒ Ë §›ÓÙ· Â›Ó·È ·ÛÙÚ·ÊÙÂÚ‹, Ô ¶›ÙÂÚ ÌÔÈ¿˙ÂÈ Ó· ·Ú¯›˙ÂÈ Ó· ¯¿ÓÂÈ Ù· Ì·ÏÏÈ¿ ÙÔ˘. O ¶›ÙÂÚ fiÙ·Ó ‚ϤÂÈ ÙË §›ÓÙ· Ó· Û˘˙ËÙ¿ÂÈ Ì ¤Ó·Ó ÁÔËÙ¢ÙÈÎfiÙ·ÙÔ ¿Ó‰Ú· –¤Ó·Ó ¿Ó‰Ú· Ì ÔÏÏ¿ Ì·ÏÏÈ¿– ÓÈÒıÂÈ ¤Ó·Ó ÎfiÌÔ ÛÙÔ ÛÙÔÌ¿¯È. ªÔÚ› Ô ¶›ÙÂÚ Ó· ηıËÛ˘¯¿ÛÂÈ ÙÔÓ Â·˘Ùfi ÙÔ˘, ÁÓˆÚ›˙ÔÓÙ·˜ fiÙÈ Â›Ó·È ÛËÌ·ÓÙÈÎfi˜ ÁÈ· ÙË Á˘Ó·›Î· ÙÔ˘ Î·È fiÙÈ ÂΛÓË ı· ÙÔÓ ÚÔÛ¤ÍÂÈ Î·È ı· Â›Ó·È ‰›Ï· ÙÔ˘ ·Ó Ù˘ ÙÔ ˙ËÙ‹ÛÂÈ; ¶Èı·ÓfiÓ Ó· ı˘ÌËı› οÔÈ· ¿ÏÏË ÛÙÈÁÌ‹ Ô˘ Û˘Ó¤‚Ë Î¿ÙÈ Ù¤ÙÔÈÔ Î·È Ó· ¯ÚËÛÈÌÔÔÈ‹ÛÂÈ ·˘Ù‹ ÙËÓ ÂÈÎfiÓ· ÁÈ· Ó· ËÚÂÌ‹ÛÂÈ.

— 48 —

¶Ô‡ ‹ÁÂ Ë ·Á¿Ë Ì·˜; – X¿ÓÔÓÙ·˜ Â·Ê‹

ΔÈ Û˘Ì‚·›ÓÂÈ, fï˜, Â¿Ó ‰ÂÓ ÌÔÚ› Ó· ÍÂÂÚ¿ÛÂÈ ·˘Ùfi ÙÔ ÛÊ›ÍÈÌÔ ÛÙÔ ÛÙÔÌ¿¯È; £˘ÌÒÓÂÈ, ÏËÛÈ¿˙ÂÈ ÙË Á˘Ó·›Î· ÙÔ˘ Î·È Ù˘ ϤÂÈ ·fiÙÔÌ· Ó· ÌË ÊÏÂÚÙ¿ÚÂÈ; ◊ ·Ú·ÌÂÚ›˙ÂÈ ÙËÓ ¤ÁÓÔÈ· ÙÔ˘ Î·È Ï¤ÂÈ ÛÙÔÓ Â·˘Ùfi ÙÔ˘ fiÙÈ ‰ÂÓ ÙÔÓ ÓÔÈ¿˙ÂÈ Î·È ¿ÂÈ ÈÔ ¤Ú· Ó· ÈÂÈ ¤Ó· ÔÙfi, ‹ ¤ÍÈ ÔÙ¿; Ÿ,ÙÈ Î·È ·Ó οÓÂÈ ·fi fiÏ· ·˘Ù¿ ÁÈ· Ó· ·ÓÙÈÌÂÙˆ›ÛÂÈ ÙÔÓ Êfi‚Ô ÙÔ˘ –›Ù ÂÈÙÈı¤ÌÂÓÔ˜ ›Ù ·ÔÌ·ÎÚ˘ÓfiÌÂÓÔ˜ – ÙÔ ÌfiÓÔ Ô˘ ı· ηٷʤÚÂÈ Â›Ó·È Ó· ·ÔÍÂÓÒÛÂÈ ÙË §›ÓÙ·. ∂ΛÓË ı· ÓÈÒÛÂÈ ÏÈÁfiÙÂÚÔ Û˘Ó‰Â‰Â̤ÓË Î·È ÏÈÁfiÙÂÚÔ ÂÈı˘ÌËÙ‹ ·fi ÙÔÓ Û‡ÓÙÚÔÊfi Ù˘. ∫·È ·˘Ùfi Ì ÙË ÛÂÈÚ¿ ÙÔ˘ ı· ·˘Í‹ÛÂÈ ÙÔÓ ÚˆÙ·Ú¯ÈÎfi ·ÓÈÎfi ÙÔ˘ ¶›ÙÂÚ. ªÈ· ‰Â‡ÙÂÚË ÎÔÌ‚È΋ ÛÙÈÁÌ‹ Â›Ó·È ÌfiÏȘ ‹ ¿ÌÂÛË ·ÂÈÏ‹ ¤¯ÂÈ ÂÚ¿ÛÂÈ. OÈ Û‡ÓÙÚÔÊÔÈ ¤¯Ô˘Ó ÙËÓ Â˘Î·ÈÚ›· ÙfiÙ ӷ Â·Ó·Û˘Ó‰ÂıÔ‡Ó, ÂÎÙfi˜ Î·È Â¿Ó ÔÈ ·ÚÓËÙÈΤ˜ ÙÔ˘˜ Ù·ÎÙÈΤ˜ ÂÈ‚›ˆÛ˘ ¤ÚıÔ˘Ó ÛÙËÓ ÂÈÊ¿ÓÂÈ·. ™ÙÔ ›‰ÈÔ ¿ÚÙÈ ·ÚÁfiÙÂÚ·, Ë §›ÓÙ· „¿¯ÓÂÈ Ó· ‚ÚÂÈ ÙÔÓ ¶›ÙÂÚ. ∞˘Ùfi˜ ÙÈ Î¿ÓÂÈ; ŒÚ¯ÂÙ·È ÎÔÓÙ¿ Ù˘, ·Ê‹ÓÔÓÙ¿˜ ÙËÓ Ó· ‰ÂÈ fiÛÔ ÏËÁÒıËÎÂ Î·È ÊÔ‚‹ıËΠfiÙ·Ó ÙËÓ Â›‰Â Ó· ÌÈÏ¿ÂÈ Ì ÙfiÛË ÔÈÎÂÈfiÙËÙ· Ì οÔÈÔÓ ¿ÏÏÔÓ ¿Ó‰Ú·; ∂ÎÊÚ¿˙ÂÈ ·˘Ù¿ Ù· Û˘Ó·ÈÛı‹Ì·Ù· Ì ÙÚfiÔ Ô˘ ÙËÓ ÚÔÛηÏ› Ó· ·ÓÙ·ÔÎÚÈı› Î·È Ó· ÙÔÓ ÂȂ‚·ÈÒÛÂÈ; ◊ Ù˘ ÂÈÙ›ıÂÙ·È Ï¤ÁÔÓÙ·˜ fiÙÈ Û˘ÌÂÚÈʤÚÂÙ·È Û·Ó «ÙÛԇϷ» Î·È Ù˘ ˙ËÙ¿ Ó· Á˘Ú›ÛÔ˘Ó ·Ì¤Ûˆ˜ Û›ÙÈ ÙÔ˘˜ Î·È Ó· οÓÔ˘Ó ¤ÚˆÙ· ‹ ·Ú·Ì¤ÓÂÈ ÛȈËÏfi˜ Î·È ·fiÌ·ÎÚÔ˜; ªÈ· ÙÚ›ÙË ÎÔÌ‚È΋ ÛÙÈÁÌ‹ Â›Ó·È fiÙ·Ó Î·Ù·Ê¤ÚÓÔ˘Ì ӷ ›̷ÛÙÂ Û˘ÓÙÔÓÈṲ̂ÓÔÈ Ì ٷ Û˘Ó·ÈÛı‹Ì·Ù¿ Ì·˜, ÓÈÒıÔ˘Ì ÙËÓ ·Ó¿ÁÎË Î·È ÂÈ˙ËÙԇ̠ÙËÓ Â·Ê‹ Î·È ÙËÓ ÂȂ‚·›ˆÛË Î·È Ô/Ë ·Á·Ë̤ÓÔ˜/Ë Ì·˜ ·ÓÙ·ÔÎÚ›ÓÂÙ·È. ∞˜ ˘Ôı¤ÛÔ˘Ì fiÙÈ Ô ¶›ÙÂÚ Î·Ù·Ê¤ÚÓÂÈ Ó· ¿ÚÂÈ ·Ú¿ÌÂÚ· ÙË §›ÓÙ·, Ó· ¿ÚÂÈ ÌÈ· ‚·ıÈ¿ ·Ó¿Û· Î·È Ó· Ù˘ ÂÈ fiÙÈ ¤ÓȈı ¿Û¯ËÌ· fiÙ·Ó ÙËÓ ¤‚ÏÂ ӷ ÌÈÏ¿ÂÈ Ì ·˘ÙfiÓ ÙÔÓ fiÌÔÚÊÔ Í¤ÓÔ. ◊ ›Ûˆ˜ Ó· ηٷʤÚÂÈ Ó· ¿ÂÈ ÎÔÓÙ¿ Ù˘ Î·È Ó· ÂÎÊÚ¿ÛÂÈ ÙËÓ ·Ó·Ûٿوۋ ÙÔ˘ Ì ¤Ó· ‚ϤÌÌ· Ô˘ ‰Â›¯ÓÂÈ Ù·Ú·¯‹. ∞˜ ˘Ôı¤ÛÔ˘Ì fiÙÈ Ë §›ÓÙ· ·ÓÙ·ÔÎÚ›ÓÂÙ·È ıÂÙÈο. ∞ÎfiÌË Î·È ·Ó ‰ÂÓ Ù· ηٷʤÚÓÂÈ ÙÂÏ›ˆ˜ Ó· ÂÎÊÚ¿ÛÂÈ Ù· Û˘Ó·ÈÛı‹Ì·Ù¿ ÙÔ˘, Ë §›ÓÙ· ÓÈÒıÂÈ fiÙÈ Î¿ÙÈ ‰ÂÓ ¿ÂÈ Î·Ï¿ Î·È ·ÁÁ›˙ÂÈ ÙÔ ¯¤ÚÈ ÙÔ˘ ¶›ÙÂÚ. ΔÔÓ ÚˆÙ¿ÂÈ ÁÏ˘Î¿ Â¿Ó fiÏ· Â›Ó·È Î·Ï¿. ∂›Ó·È ÚÔÛ‚¿ÛÈÌË, ·ÓÙ·ÔÎÚ›ÓÂÙ·È. O ¶›ÙÂÚ ÌÔÚ› Ó· ÙÔ ‰ÂÈ ·˘Ùfi, ÙÔ ÈÛÙ‡ÂÈ fï˜; ªÔÚ› Ó· ÙÔ ‰Â¯Ù›, Ó· ÓÈÒÛÂÈ ·ÚËÁÔÚÈ¿, Ó· ¿ÂÈ ÈÔ ÎÔÓÙ¿ Ù˘ Î·È Ó· Û˘Ó¯›ÛÂÈ Ó· Ù˘ ÂÎÌ˘ÛÙËÚ‡ÂÙ·È Ù· Û˘Ó·ÈÛı‹Ì·— 49 —

N¤Ô ʈ˜ ÛÙËÓ Î·Ù·ÓfiËÛË Ù˘ ·Á¿˘

Ù¿ ÙÔ˘; ◊, ·ÓÙ›ıÂÙ·, Â›Ó·È Û ÂÈÊ˘Ï·Î‹ Î·È ÙËÓ ·Ú·ÌÂÚ›˙ÂÈ ¤ÙÛÈ ÒÛÙ ӷ ÌË ÓÈÒıÂÈ ÙfiÛÔ ÙÚˆÙfi˜; ∂›Û˘, Ì‹ˆ˜ Ù˘ ÂÈÙ›ıÂÙ·È ÁÈ· Ó· ÙÂÛÙ¿ÚÂÈ Â¿Ó «Ú·ÁÌ·ÙÈο ÂӉȷʤÚÂÙ·È»; ΔÂÏÈο, fiÙ·Ó Ô ¶›ÙÂÚ Î·È Ë §›ÓÙ· ÂÈÛÙÚ¤„Ô˘Ó ÛÙË ÚÔ˘Ù›Ó· Ù˘ Û¯¤Û˘/Û‡Ó‰ÂÛ˘, ¤¯ÂÈ ¿Ú·ÁÂ Ô ¶›ÙÂÚ ÂÌÈÛÙÔÛ‡ÓË fiÙÈ Ë §›ÓÙ· Â›Ó·È ÂΛ, ÙÔ ·¿ÓÂÌÔ ÏÈÌ¿ÓÈ ÙÔ˘ ÁÈ· Ó’ ·Ú¿ÍÂÈ Û ‰‡ÛÎÔÏÔ˘˜ Î·È ·ÌÊ›‚ÔÏÔ˘˜ ηÈÚÔ‡˜; ◊ ÓÈÒıÂÈ ·ÎfiÌË ·Ó·ÛÊ·Ï‹˜; ¶ÚÔÛ·ı› Ó· ÂϤÁÍÂÈ Î·È Ó· ȤÛÂÈ ÙË §›ÓÙ· Ó· ‰Â›¯ÓÂÈ ÌÂÁ·Ï‡ÙÂÚË ·ÓÙ·fiÎÚÈÛË Ô˘ ı· ÙÔÓ Î¿ÓÂÈ Ó· ÓÈÒÛÂÈ Û›ÁÔ˘ÚÔ˜ ÁÈ· ÙËÓ ·Á¿Ë Ù˘, ‹ ı· ÂÏ·¯ÈÛÙÔÔÈ‹ÛÂÈ ÙËÓ ·Ó¿ÁÎË ÙÔ˘ ÁÈ’ ·˘Ù‹Ó ηÈ, ·ÓÙ›ıÂÙ·, ı· ÂÛÙÈ·ÛÙ› ÂÚÈÛÛfiÙÂÚÔ ÛÙÔ Ó· ÙËÓ ·ÔÚÔÛ·Ó·ÙÔÏ›ÛÂÈ Ì ‰È¿ÊÔÚ· ηı‹ÎÔÓÙ· Î·È ·È¯Ó›‰È·; ∞˘Ùfi ÙÔ «¤ÚÁÔ» ›¯Â ÚˆÙ·ÁˆÓÈÛÙ‹ ÙÔÓ ¶›ÙÂÚ, fï˜ ¤Ó· ÛÂÓ¿ÚÈÔ ÂÛÙÈ·Ṳ̂ÓÔ ÛÙË §›ÓÙ· ı· Ì·˜ ·ÔÎ¿Ï˘Ù fiÙÈ Î·È ·˘Ù‹ ¤¯ÂÈ ÙȘ ›‰È˜ ·Ó¿ÁΘ Î·È Êfi‚Ô˘˜ ÁÈ· Û‡Ó‰ÂÛË Î·È Â·Ê‹. ¶Ú¿ÁÌ·ÙÈ, Î·È ÔÈ Á˘Ó·›Î˜ Î·È ÔÈ ¿Ó‰Ú˜, fiÏÔÈ ¤¯Ô˘Ì ·˘Ù¤˜ ÙȘ ¢·ÈÛıËۛ˜. ∂›Ó·È Èı·ÓfiÓ, fï˜, Ó· ÙȘ ÂÎÊÚ¿˙Ô˘Ì ϛÁÔ ‰È·ÊÔÚÂÙÈο. ŸÙ·Ó ÌÈ· Û¯¤ÛË ÁÂÓÈο ‚Ú›ÛÎÂÙ·È Û ÂχıÂÚË ÙÒÛË, ÔÈ ¿Ó‰Ú˜ Û˘Ó‹ıˆ˜ ϤÓ fiÙÈ ÓÈÒıÔ˘Ó ·fiÚÚÈ„Ë Î·È fiÙÈ Â›Ó·È ·ÓÂ·ÚΛ˜ Î·È ·ÔÙ˘¯Ë̤ÓÔÈ. OÈ Á˘Ó·›Î˜ ϤÓ fiÙÈ ÂÁηٷÏ›ÊıËÎ·Ó Î·È fiÙÈ ¤¯·Û·Ó ÙËÓ Â·Ê‹. OÈ Á˘Ó·›Î˜ Ê·›ÓÂÙ·È Ó· ¤¯Ô˘Ó ÌÈ· ·Ú·¿Óˆ ·fiÎÚÈÛË ·fi ÙÔ˘˜ ¿Ó‰Ú˜, Ë ÔÔ›· ÂÓÂÚÁÔÔÈÂ›Ù·È fiÙ·Ó ÓÈÒıÔ˘Ó ‰˘ÛÙ˘¯ÈṲ̂Ó˜. OÈ ÂÚ¢ÓËÙ¤˜ ÙËÓ ÔÓÔÌ¿˙Ô˘Ó «Ù¿ÛË ÁÈ· ÊÈÏ›·». OÈ Á˘Ó·›Î˜, ÂÂȉ‹ ¤¯Ô˘Ó ÂÚÈÛÛfiÙÂÚË ˆÎ˘ÙÔΛÓË, ÙËÓ «ÔÚÌfiÓË Ù˘ ·ÁηÏÈ¿˜», ÛÙÔ ·›Ì· ÙÔ˘˜, ˙ËÙ¿Ó ‚Ô‹ıÂÈ· fiÙ·Ó ÓÈÒıÔ˘Ó ¤ÏÏÂÈ„Ë Â·Ê‹˜/Û‡Ó‰ÂÛ˘. ŸÙ·Ó ÔÈ Á¿ÌÔÈ ·ÔÙ˘Á¯¿ÓÔ˘Ó, ‰ÂÓ ÊÙ·›Ó ÔÈ ·˘Í·ÓfiÌÂÓ˜ Û˘ÁÎÚÔ‡ÛÂȘ ÌÂٷ͇ ÙˆÓ Û˘ÓÙÚfiʈÓ. ºÙ·›ÂÈ fiÙÈ ÌÂÈÒÓÂÙ·È fiÏÔ Î·È ÂÚÈÛÛfiÙÂÚÔ Ë ÛÙÔÚÁ‹ Î·È Ë Û˘Ó·ÈÛıËÌ·ÙÈ΋ ·ÓÙ·fiÎÚÈÛË, Û‡Ìʈӷ Ì ÌÈ· ¤Ú¢ӷ-ÛÙ·ıÌfi ÙÔ˘ Ted Huston ·fi ÙÔ ¶·ÓÂÈÛÙ‹ÌÈÔ ÙÔ˘ Δ¤Í·˜. ¶Ú¿ÁÌ·ÙÈ, Ì¿ÏÏÔÓ Ë ¤ÏÏÂÈ„Ë Û˘Ó·ÈÛıËÌ·ÙÈ΋˜ ·ÓÙ·fiÎÚÈÛ˘ Î·È fi¯È ÙÔ Â›Â‰Ô Ù˘ Û‡ÁÎÚÔ˘Û˘ Â›Ó·È ¤Ó·˜ ·Ú¿ÁÔÓÙ·˜ Úfi‚Ï„˘ ÁÈ· ÙÔ fiÛÔ ÛÙ·ıÂÚfi˜ ı· ·Ú·Ì›ÓÂÈ ¤Ó·˜ Á¿ÌÔ˜ ÂÓÙfi˜ ¤ÓÙ ÂÙÒÓ. ∏ ·Ú¯‹ ÙÔ˘ Ù¤ÏÔ˘˜ ÙˆÓ Á¿ÌˆÓ ÍÂÎÈÓ¿ fiÙ·Ó ˘¿Ú¯Ô˘Ó fiÏÔ Î·È ÏÈÁfiÙÂÚ˜ ÔÈΛ˜ Û˘Ó·ÈÛıËÌ·ÙÈΤ˜ ·ÓÙ·ÔÎÚ›ÛÂȘ. ∏ Ú‹ÍË ¤Ú¯ÂÙ·È ·ÚÁfiÙÂÚ·.

— 50 —

¶Ô‡ ‹ÁÂ Ë ·Á¿Ë Ì·˜; – X¿ÓÔÓÙ·˜ Â·Ê‹

ø˜ ÂÚ·ÛÙ¤˜, ÈÛÔÚÚÔԇ̠̠ÚÔÛÔ¯‹ ¿Óˆ Û ¤Ó· ÙÂÓو̤ÓÔ Û¯ÔÈÓ›. ŸÙ·Ó ·Ú¯›˙ÂÈ Ó· Ó¤ÂÈ Ô ¿ÓÂÌÔ˜ Ù˘ ·ÌÊÈ‚ÔÏ›·˜ Î·È ÙÔ˘ Êfi‚Ô˘, Â¿Ó ·ÓÈÎÔ‚ÏËıÔ‡ÌÂ Î·È ·Ú·¯ÙÔ‡ÌÂ Ô ¤Ó·˜ ·fi ÙÔÓ ¿ÏÏÔÓ ‹ Á˘Ú›ÛÔ˘Ì ·fiÙÔÌ· ·fi ÙËÓ ¿ÏÏË ÁÈ· Ó· ÚÔÛٷ٢ÙÔ‡ÌÂ, ÙÔ Û¯ÔÈÓ› Ù·Ï·ÓÙ‡ÂÙ·È fiÏÔ Î·È ÂÚÈÛÛfiÙÂÚÔ Î·È Ë ÈÛÔÚÚÔ›· Ì·˜ Á›ÓÂÙ·È ·ÎfiÌË ÈÔ ÂÈÛÊ·Ï‹˜. °È· Ó· ·ÓÙ¤ÍÔ˘Ì ے ·˘Ùfi ÙÔ Û¯ÔÈÓ›, Ú¤ÂÈ Ó· ÂÓ·ÚÌÔÓÈÛÙÔ‡Ó ÔÈ ÎÈÓ‹ÛÂȘ ÙÔ˘ ÂÓfi˜ Ì ÙÔÓ ¿ÏÏÔÓ, Ú¤ÂÈ Ó· ·ÓÙ·ÔÎÚÈıԇ̠ÛÙ· Û˘Ó·ÈÛı‹Ì·Ù¿ ÙÔ˘. ŸÙ·Ó ›̷ÛÙ Û Â·Ê‹ (Û˘Ó‰ÂfiÌ·ÛÙÂ), ·ÏÏËÏÔ˚ÛÔÚÚÔÔ‡ÌÂ. μÚÈÛÎfiÌ·ÛÙ Û ÌÈ· Û˘Ó·ÈÛıËÌ·ÙÈ΋ ÈÛÔÚÚÔ›·.

— 51 —

Μια ιστορία αγάπης

γότερα, εκείνη συμφώνησε ακόμη και να πάνε σε συμβουλευτική ζευγαριών. Αλλά ο Αντρέ νιώθει σαν να παραπατάνε στο χείλος της αβύσσου. Αν ξεχαστούν για μια στιγμή, η σχέση τους θα πέσει στο κενό και θα γίνει χίλια κομμάτια. ΤΟ ΣΠΙΡΑΛ ΤΗΣ ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗΣ

Ο Αντρέ περιμένει την Κλίο να έρθει από την κουζίνα με τον καφέ τους μετά το φαγητό και στρέφεται προς το μέρος της την ώρα που εκείνη ακουμπάει τα φλιτζάνια στο τραπεζάκι μπροστά στον καναπέ. Κλίο: [Χαμογελάει] Τι σκέφτεσαι κοιτάζοντας έξω τη βροχή; Αντρέ: Τίποτα. Απλώς κοιτάζω τη βροχή. [Παρατηρεί ότι εκείνη σφίγγει τα χείλη της και συνοφρυώνεται.] Ο εγκέφαλός του διαβάζει το μήνυμα στο πρόσωπό της σε 100 χιλιοστά του δευτερολέπτου και σε 300 χιλιοστά του δευτερολέπτου νιώθει κυριολεκτικά τον εκνευρισμό της στο σώμα του, χάρη στους κατοπτρικούς του νευρώνες. Κλίο: [Με συγκρατημένη φωνή] Ήταν να μαζέψεις και να φέρεις μέσα τα έπιπλα του κήπου. Τώρα θ’ αρχίσουν να σκουριάζουν. Η Κλίο αντιδρά αμέσως στο «Τίποτα». Πλησίασε τον Αντρέ και του ζήτησε να μοιραστεί μαζί της αυτά που σκεφτόταν. Είναι απογοητευμένη και ενοχλημένη με την αντίδρασή του, αλλά θέλει να μείνει ασφαλής και σε απόσταση. Έτσι, εστιάζει στη λέξη βροχή και εκφράζει την ενόχλησή της για την ψυχρή απόστασή του με ένα παράπονο για μια δουλειά του σπιτιού που εκείνος παραμέλησε. Ο κίνδυνος τώρα είναι ότι θα κολλήσουν στις δουλειές του σπιτιού και θα χάσουν την ουσία που αφορά τον δεσμό τους. Θα συμπεράνουν ότι ο καβγάς που ξεκινάει είναι πράγματι για τη βροχή και τις καρέκλες ή επειδή εκείνος ξέχασε. Δεν θα συνειδητοποιήσουν ότι ο καβγάς είναι στην πραγματικότητα για την έλλειψη σύνδεσης και για το ποιο είδος δεσμού πρόκειται να έχουν.

— 263 —

Εφαρμογή της νέας επιστήμης

Αντρέ: [Με ανέκφραστο σφιγμένο πρόσωπο] Μπορώ να το κάνω αύριο. Δεν είχα πει ότι θα το κάνω τώρα αμέσως. Η αμυγδαλή του συλλαμβάνει την ενόχλησή του. Είναι σε άμυνα και «παγώνει». Εκείνη νιώθει ακόμα πιο αποκλεισμένη καθώς αυτός γίνεται σαν πέτρα. Το ουσιαστικό συναισθηματικό μήνυμα βρίσκεται στον τρόπο που αυτός μιλάει και όχι σ’ αυτά που λέει. Κλίο: Όχι, είπες ότι θα το έκανες χτες. Φαντάζομαι πως δεν έχουν και μεγάλη σημασία για σένα οι υποσχέσεις που μου δίνεις. Μέσα στο μυαλό της ακούει «Ούτε εγώ ούτε αυτά που θέλω έχουν και τόση σημασία για σένα. Όταν σε καλώ να μοιραστείς αυτό που σκέφτεσαι, δεν ανταποκρίνεσαι». Όλα αυτά διαρκούν περίπου 10 δευτερόλεπτα. Ο πανικός για την προσκόλληση καταλαμβάνει απρόσκλητος τον εγκέφαλο και των δύο. Αντρέ: [Ισιώνει την πλάτη του και μιλάει με πολύ συγκρατημένο τόνο] Είσαι η τελευταία που μπορεί να μιλήσει για υποσχέσεις που δεν κρατιούνται, Κλίο. Κλίο: [Κάνει πίσω και επιστρέφει στη λογική] Δεν θέλω να τσακωθούμε για τα παλιοέπιπλα· έτσι δεν χρειάζεται να αμύνεσαι. Ο καβγάς, όπως πάντα σε τέτοιες συνομιλίες που ξαφνικά γίνονται ασφυκτικές, δεν είναι για το επιφανειακό ζήτημα, τα έπιπλα. Είναι για την ποιότητα της σύνδεσης και για το αιώνιο ερώτημα «Είσαι εδώ για μένα;». Αντρέ: Δεν αμύνομαι. Ποιος μίλησε για καβγά; Εσύ θύμωσες πάλι. [Απομακρύνεται και αμύνεται «μαστιγώνοντάς» την με ένα επικριτικό σχόλιο.] Ο καρδιακός ρυθμός του Αντρέ έχει ανέβει στα ύψη. Νιώθει να πνίγεται, οδεύει προς τη δυστυχία του χωρισμού. Η ειδική διαδρομή για τον πανικό όταν κινδυνεύει ο δεσμός έχει μόλις ανάψει στον εγκέφαλό του. Οι νευρώνες του φωνάζουν «κίνδυνος», με τον ίδιο τρόπο που θα το έκαναν αν το αυτοκίνητό του πλησίαζε έναν γκρεμό. Αυτό συμβαίνει και στην Κλίο επίσης, καθώς η αίσθηση απελπισμένης εγκατάλειψης μεγαλώνει. Πιθανότατα θα προσπα— 264 —

Μια ιστορία αγάπης

θήσει να τη διαχειριστεί κάνοντάς του επίθεση. Τότε θα νιώσει ότι έχει κάποια αίσθηση ελέγχου. Κλίο: Τουλάχιστον δεν τα καταπίνω όλα μέχρι να εξαφανιστώ. Δεν τα κρατάω όλα μέσα μου. Αντρέ: Τι είναι αυτά που λες; Δεν τα κρατάς όλα μέσα σου; Εσύ πήγες κι έκανες μια κρυφή σχέση. Δεν βλέπω γιατί πρέπει να μιλάμε έτσι. Έχουμε μπερδευτεί και παγιδευτεί με τα συναισθήματά μας κι εσύ γίνεσαι κακιά. [Οπισθοχωρεί στην κουζίνα.] Ο διάλογος αυτού του ζευγαριού – ένα μίγμα από καταδίωξη, παράπονο και κριτική, τα οποία ακολουθούνται από άμυνα, απόσυρση και πάγωμα– κάνει τη δουλειά του. Ο καθένας σπρώχνει τον άλλο βαθύτερα στον αρχέγονο πανικό και την απώλεια συναισθηματικής ισορροπίας. Και οι δύο είναι χαμένοι και νιώθουν ευάλωτοι. Κανείς δεν είναι σίγουρος γιατί έγινε ο καβγάς ή πώς ξεκίνησε. Σήματα κινδύνου ακούγονται παντού. Κλίο: [Ακολουθεί τον Αντρέ στην κουζίνα και ξαφνικά βλέπει τον πόνο στο πρόσωπό του. Μαλακώνει τη φωνή της, αλλάζοντας τη συναισθηματική μουσική] Κοίτα, είσαι τόσο απόμακρος. Ποτέ δεν μοιράζεσαι τίποτα μαζί μου. Δεν ήθελα να πληγώσω τα συναισθήματά σου. [Διασχίζει την κουζίνα, στέκεται δίπλα του] Δεν έχω καμιά ανταπόκριση από σένα. Ίσως γι’ αυτό υπάρχει τόσο λίγο πάθος στη σχέση μας. Χάρη στους κατοπτρικούς νευρώνες της, η Κλίο νιώθει τον πόνο του Αντρέ και περνάει από τον αποσυντονισμό και την αποσύνδεση σε μια στιγμή συντονισμού. Κατονομάζει το πρόβλημα με όρους προσκόλλησης και ερωτισμού. Αντρέ: [Κλείνει τα μάτια του, σκύβει πάνω από τον νεροχύτη, αναστενάζει] Σου είπα. Δεν ξέρω πώς να το κάνω αυτό. Εμείς ήμασταν πάντα φίλοι. Πιστεύω ότι είμαι κάπως μοναχικός, και το πάθος δεν ήταν ποτέ το δυνατό μου σημείο. Είμαι χαμαιλέοντας. Δεν ξέρω καν πώς νιώθω ο ίδιος τον περισσότερο καιρό. Όταν ήσουν ευτυχισμένη ήμουν κι εγώ ευτυχισμένος. Τα συναισθήματά μου ήταν πάντα ένα μυστήριο για μένα. [Η Κλίο τον πλησιάζει και αγγίζει το χέρι του. Το πρόσωπό του μαλακώνει.]

— 265 —

Εφαρμογή της νέας επιστήμης

Ο Αντρέ νιώθει ανακουφισμένος και έτσι διερευνά και αποκαλύπτει τη σύγχυσή του και την αίσθησή του ότι είναι αποκομμένος από τον εαυτό του και από τους άλλους. Μπορεί να σκεφτεί. Ο προμετωπιαίος φλοιός του μπορεί να ενεργοποιηθεί τώρα που η αμυγδαλή του έπαψε να αναβοσβήνει σαν συναγερμός και να ρυθμίζει όλη την ενεργητικότητα και όλη την προσοχή του. Κλίο: Κι εγώ το νιώθω ακριβώς όπως το είπε – ότι είσαι μοναχικός. [Ο τόνος της αλλάζει τώρα, γίνεται πιο αιχμηρός] Και αυτό με αναστατώνει πραγματικά γιατί είναι σαν η σχέση μας να μη διαφέρει από εκείνες που είχες με τους φίλους σου. Είμαι μόνο ένα ακόμα φιλαράκι για σένα. Όταν σου είπα για την περιπέτεια που είχα, σκέφτηκα ότι θα έφευγες. Αντρέ: [Μιλάει με σκληρό τόνο και ανέκφραστο πρόσωπο] Εδώ που τα λέμε δεν ξέρω γιατί δεν έφυγα. Δεν είμαι βέβαιος τι είναι αυτό που μας κρατάει μαζί. Εσύ είσαι όλη την ώρα θυμωμένη κι εγώ… Ωραία, συμφωνούμε και οι δύο ότι είμαι απόμακρος, οπότε... [Σηκώνει τα χέρια και την κοιτάζει ανέκφραστα.] Ξαφνικά ο Αντρέ, που είχε ανοιχτεί για λίγο, ακούει τη μομφή και μετακινείται στην άμυνα και την απελπισία. Ο φόβος του για απόρριψη επικρατεί. Κλείνεται στον εαυτό του και το ανέκφραστο πρόσωπό του δυσκολεύει πάρα πολύ την Κλίο να κρατήσει την ισορροπία της. Η σύντομη στιγμή που ένιωθαν ασφαλείς χάθηκε. Τώρα εκείνη θα διαμαρτυρηθεί για την απόσυρσή του. Αν εκείνος συντονιζόταν τώρα με τα βαθύτερα συναισθήματά του, θα έβρισκε μια αίσθηση αποτυχίας και απώλειας να τον περιμένουν. Φαίνεται ευκολότερο να παραιτηθεί. Κλίο: [Δακρύζει και μιλάει υψώνοντας τον τόνο] Και αυτό τι σημαίνει δηλαδή; Ποτέ δεν επεξεργαζόμαστε τα προβλήματά μας, επειδή εσύ δεν επιμένεις μαζί μου. Με αδειάζεις. Όπως έκανες μόλις τώρα. Αν δεν ξέρεις γιατί είσαι εδώ, τότε ίσως είναι καλύτερα να φύγεις. Φύγε, γιατί δεν φεύγεις; Βαρέθηκα να πρέπει να σε κυνηγάω όλη την ώρα μόνο και μόνο για να πάρω μια στάλα ανταπόκριση.

— 266 —

Μια ιστορία αγάπης

Η φαινομενική του ικανότητα να παραιτηθεί από τη σχέση τους χτυπάει το αδύνατο σημείο της, τον φόβο της για εγκατάλειψη, και αντιδρά με θυμό. Βλέπει τους χειρότερους φόβους της να επιβεβαιώνονται. Φωνάζει επειδή πονάει και προσπαθεί να τον κάνει να τη δει. Αντρέ: [Είναι φαινομενικά ήρεμος] Καλά, σίγουρα βρήκες τον τρόπο να πάρεις μια ανταπόκριση, έτσι; Το να πηγαίνεις με κάποιον άλλο λύνει το πρόβλημα κάθε φορά; Ήταν η πρώτη πραγματική δοκιμασία στο γάμο μας, η πρώτη φορά που μείναμε χώρια, κι εσύ πήγες με κάποιον άλλο για μια εβδομάδα και ανακοινώνεις ότι είσαι ερωτευμένη μαζί του και ότι φεύγεις. Ένιωσα σαν να με σημάδευες με την κάννη ενός όπλου. Έπρεπε να αγωνιστώ ή να χάσω τα πάντα. Ξέρουμε ότι η ηρεμία του Αντρέ κρύβει μια εσωτερική θύελλα, και είναι φυσικό το ότι επιστρέφει σε μια δύσκολη στιγμή που είχε πληγωθεί, τη στιγμή που πίστεψε ότι την είχε χάσει. Η νοερή απεικόνιση ζωής και θανάτου με την «κάννη ενός όπλου» είναι τυπική. Αυτό το είδος τραυματισμού του δεσμού, αν δεν γιατρευτεί – και μέχρι να γιατρευτεί– θα επανέρχεται διαρκώς και θα πυροδοτεί τον αρνητικό κύκλο του ζευγαριού ξανά και ξανά. Αυτό το είδος τραύματος είναι ανεξίτηλο. Δεν θα σβήσει με τον καιρό. Ο μόνος τρόπος για να σβήσει είναι να το αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο. Κλίο: [Απομακρύνεται και κάθεται βαριά στο σκαμπό της κουζίνας] Δεν το ήθελα. Δεν ήταν σχεδιασμένο. Απλά συνέβη. Εσύ δεν με χρειαζόσουνα έτσι κι αλλιώς. Και τώρα, δεν θα με συγχωρήσεις ποτέ, άρα είμαστε κατεστραμμένοι. [Γυρίζει προς το μέρος του και η φωνή της γίνεται οξύτερη] Και είναι άδικο, γιατί φταις κι εσύ για ό,τι συνέβη. Αντρέ: [Της γυρίζει την πλάτη και μιλάει με έναν λογικό, ήρεμο τόνο] Λέγαμε να κάνουμε παιδί. Πώς ακριβώς υποτίθεται ότι θα έπρεπε να ξέρω ότι η γυναίκα μου επρόκειτο να με εγκαταλείψει για έναν άλλο; Ήταν σαν να ήθελες να με πληγώσεις. Και τώρα μιλάμε μόνο για σένα… Ένα μέρος του εαυτού μου λέει ότι είμαι ανόητος που κάθομαι εδώ. Θα έπρεπε να βάλω το σακάκι μου και να…

— 267 —

Αναζητ�στε το εδ�

www.gutenbergbooks.gr /gutenbergbooks