᾽Εσώϕυλλο ἀπ’ τὴν πρώτη ἔκδοση τοῦ ἔργου. Κοπενχάγη, 1894.
῾Ε ρρίκος ῎Ιψεν
Ο μικΡΟς ΕγιΟλϕ Θεατρικὸ ἔργο σὲ τρεῖς πράξεις ΕιςΑγΩγΗ - μΕΤΑϕΡΑςΗ-ς ΧΟλιΑ
Θεοδόσης ᾽Α. Παπαδημητρόπουλος ΕΠιμΕλΕιΑ
῟Ηρκος ῾Ρ. ᾽Αποστολίδης
GutenberG / ΘΕ ΑΤΡΟ ᾽Α θήνα 2014
Χ ρ Ο Ν ΟΛ Ο γ Ι Ο
1828
1834-5
1844 1846 1848-9
1850
Στὶς 20 Μαρτίου γεννιέται ὁ Χένρικ γιόχαν Ἴψεν, τοῦ Κνοὺτ καὶ τῆς Μάριχεν, τὸ γένος ῎ Αλτενμπουργκ, στὴν πόλη Σκιέν, ἕνα μικρὸ ἐξαγωγικὸ λιμάνι ξυλείας, 150 χιλιόμετρα νοτιοδυτικὰ τῆς Χριστιανίας (τοῦ σημερινοῦ ῎ Οσλο) στὴ Νορβηγία. Εἶν’ ὁ δεύτερος ἀπ’ τὰ ἕξι παιδιὰ τῆς οἰκογένειας. Τὸν ᾽ Ιούνιο, ἡ οἰκογένεια ῎ Ιψεν μετακομίζει σ’ ἕνα μικρότερο σπίτι στὸ Βένστεπ, κοντὰ στὸ Σκιέν, λόγῳ χρεωκοπίας τοῦ πατέρα του. ϕεύγει γιὰ τὸ γκρίμσταντ, νὰ δουλέψῃ ἐκεῖ ὡς μαθητευόμενος ϕαρμακοποιός. Στὶς 9 ᾽ Οκτωβρίου, ἡ ὑπηρέτρια ῎ Ελσε Σόϕι γεννάει τὸ νόθο παιδὶ τοῦ ῎ Ιψεν. Προετοιμάζεται γιὰ τὸ ἀπολυτήριο τοῦ Λυκείου. γράϕει τὰ πρῶτα του ποιήματα. Τὶς ἐλεύθερες ὧρες τῆς νύχτας προσπαθεῖ νὰ τελειώσῃ τὸ πρῶτο του δραματικὸ ἔργο, τὸν Κατιλίνα. ϕιλία μὲ τὸν Χριστόϕορο Ντοῦε καὶ τὸν ῎ Ολε Σούλεροτ. Στὶς 12 ᾽Απριλίου ἐκδίδεται ὁ Κατιλίνας μ’ ἔξοδα τοῦ ϕίλου του Σούλεροτ. Ὑπογράϕει μὲ ψευδώνυμο. ᾽Αποτυχία.
12
1851 1852 1853 1855 1856 1857
1858
1859 1860-1
Χ ρ ΟΝΟΛΟγ ΙΟ
Στὶς 28 ᾽Απριλίου ϕτάνει στὴ Χριστιανία, ἐλπίζοντας νὰ σπουδάσῃ ᾽ Ιατρική. ᾽ Επαϕὲς μὲ τὸ πρώιμο νορβηγικὸ ἐργατικὸ κίνημα. Στὶς 26 Σεπτεμβρίου ἀνεβαίνει στὸ Θέατρο τῆς Χριστιανίας τὸ ἔργο του: ῾Ο λίθινος τάϕος. γνωρίζεται μὲ τὸν Μπγιέρνστγιέρνε Μπγιέρνσον. Στὶς 26 ᾽ Οκτωβρίου διορίζεται ὡς σκηνοθέτης καὶ δραματικὸς συγγραϕέας στὸ θέατρο τοῦ Μπέργκεν. Ταξίδι γιὰ θεατρικὴ κατάρτιση στὸ ῾Αννόβερο, στὴν Κοπενχάγη καὶ τὴ Δρέσδη. Στὶς 2 ᾽ Ιανουαρίου, πρεμιέρα τῆς Νύχτας τοῦ ῾Αγίου ᾽Ιωάννη στὸ θέατρο Μπέργκεν. Στὶς 2 ᾽ Ιανουαρίου, πρεμιέρα τῆς Λαίδης ῎Ινγκερ στὸ ῎Εστροτ στὸ Μπέργκεν. Στὶς 2 ᾽ Ιανουαρίου, πρεμιέρα τῆς Γιορτῆς στὸ Σόλχαουγκ, στὸ Μπέργκεν. Στὶς 2 ᾽ Ιανουαρίου ἀνεβαίνει ὁ ῎Ολαϕ Λίλιεκρανς στὸ Μπέργκεν. Στὶς 11 Αὐγούστου προσλαμβάνεται στὸ Νορβηγικὸ Θέατρο τῆς Χριστιανίας. Στὶς 25 ᾽ Απριλίου ἐκδίδονται οἱ Βίκινγκς στὸ Χέλγκελαντ. Στὶς 18 ᾽ Ιουνίου παντρεύεται τὴ Σουζάνα Τόρεσεν. γεννιέται ὁ γιός του Σίγκουρντ, ὁ μοναδικὸς νόμιμος διάδοχός του. Χρόνια μεγάλης ϕτώχειας κι ἀπόγνωσης. Δὲν μπορεῖ νὰ γράψῃ.
Π ρΑ Ξ Η Π ρ Ω Τ Η
Φινετσᾶτο καὶ γουστόζικα διαρρυθμισμένο δωμάτιο κήπου. Πολλὰ ἔπιπλα, λουλούδια καὶ πλατύϕυλλα ϕυτά. Πίσω, ἀνοιγμένες πόρτες μὲ τζαμαρία ποὺ ὁδηγοῦν σὲ βεράντα. Μακρινὴ θέα στὸ ϕιόρδ. Δασώδεις βουνοπλαγιὲς στὸ βάθος. Σὲ κάθε πλαϊνὸ τοῖχο καὶ πόρτα· στὸ βάθος τοῦ ἀριστεροῦ τοίχου ἡ πόρτα ἔχει περιστρεϕόμενα ϕύλλα. Μπροστὰ δεξιὰ καναπὲς μὲ μαξιλάρια καὶ κάλυμμα. Στὴν ἄκρη τοῦ καναπέ, καρέκλες καὶ τραπεζάκι. Μπροστὰ ἀριστερά, μεγαλύτερο τραπέζι καὶ καρέκλες μὲ πλάτη. Εἶναι νωρὶς τὸ πρωί, καλοκαίρι, κι ὁ ἥλιος ζεσταίνει τὴν ἀτμοσϕαῖρα. ῾Η ρΙΤΑ στέκεται κοντὰ στὸ τραπέζι μὲ τὴν πλάτη της στὰ δεξιὰ καὶ βγάζει τὰ πράγματα ἀπ’ τὴ βαλίτσα. ῾Ωραία, σχετικὰ ψηλὴ κ’ εὔσωμη, ξανθιὰ γυναῖκα γύρω στὰ τριάντα. Φοράει ἀνοιχτόχρωμο πρωινὸ ϕόρεμα. Μετὰ ἀπὸ λίγο μπαίνει μέσα ἡ ΑΣΤΑ ΑΛΜΕρΣ ἀπ’ τὰ δεξιά. Φοράει ἀνοιχτὸ καϕὲ ϕόρεμα, καπέλλο, μιὰ ζακέττα, καὶ κρατάει ὀμπρέλλα. Κάτω ἀπ’ τὴ μασχάλη της μεγάλος ϕάκελος ποὺ ἀσϕαλίζεται μὲ κλειδαριά. Α ᾽ δύνατη, μεσαίου ἀναστήματος, μὲ σκοῦρα μαλλιὰ καὶ βαθύ, σοβαρὸ βλέμμα. Εἰκοσιπεντάχρονη.
26
Ο ΜΙΚ ρΟΣ ΕγΙΟΛϕ
ΑΣΤΑ ( ᾽Απ’ τὴν πόρτα): Καλημέρα, καλή μου ρίτα! ρΙΤΑ (Γυρνάει πρὸς τὸ μέρος της καὶ τῆς γνέϕει): ᾽ Εσύ
’σαι, ῎ Αστα;.. γρήγορα μᾶς ἦρθες ἀπ’ τὴν πόλη... ( ᾽Αϕήνει τὰ πράγματά της στὴν καρέκλα, δίπλα στὸ τραπέζι): Δὲ σταμάτησα πουθενά στὴ διαδρομή. ῎ Επρεπε νάρθω σήμερα, νὰ δῶ τὸ μικρὸ ῎ Εγιολϕ. Καὶ σένα. ( ᾽Αϕήνει τὸ ϕάκελο πάνω στὸ τραπεζάκι.) Κ’ ἔτσι ἦρθα μὲ τὸ ἀτμόπλοιο. ρΙΤΑ (Τῆς χαμογελᾶ): Καὶ θὰ συνάντησες σίγουρα κάνα καλὸ ϕίλο στὸ κατάστρωμα, ἔ; ϕυσικά, τελείως τυχαῖα... ΑΣΤΑ ( ῎Ηρεμα): ῎ Οχι,.. οὔτ’ ἕναν ποὺ νὰ ξέρω. (Βλέπει τὴ βαλίτσα.) ρίτα,.. τί ’ν’ αὐτό; ρΙΤΑ (Συνεχίζει ν’ ἀδειάζῃ τὴ βαλίτσα): ῾ Η βαλίτσα τοῦ ῎ Αλϕρεντ. Δέν τὴ γνώρισες; ΑΣΤΑ (Τὴν πλησιάζει γεμάτη χαρά): Πῶς;.. ᾽ Επέστρεψε ὁ ῎ Αλϕρεντ; ρΙΤΑ: Ναί. ῎ Ακου τώρα:.. ῎ Εϕτασε μὲ τὴ χθεσινοβραδινὴ ἁμαξοστοιχία. Οὔτε ποὺ τὸν περίμενα. ΑΣΤΑ: Νά λοιπόν τὸ προαίσθημα πούχα!.. Αὐτό ἦταν ποὺ μ’ ἔϕερε δῶ!.. Καὶ δέ σοῦ ’γραψε πὼς ἔρχεται; Μιὰ κάρτα δέν ἔστειλε; ρΙΤΑ: Οὔτε μι’ ἀράδα δὲ μοῦ ’γραψε. ΑΣΤΑ: Μὰ δέ σοῦ τηλεγράϕησε; ρΙΤΑ: Πῶς,.. μιὰ ὥρα προτοῦ ϕτάσῃ. Ξερὰ καὶ σύντομα. (Γελάει.) ῎ Αλλωστε, ἔτσι δέν κάνει, πάντα, ῎ Αστα; ΑΣΤΑ: Ναί. Τὰ κρατάει ὅλα μέσα του. ΑΣΤΑ
ΠρΑ ΞΗ Πρ ΩΤΗ
27
῎ Ετσι, ὅμως, αἰσθάνομαι ἀκόμα πιὸ ὄμορϕα ποὺ τὸν ἔχω κοντά μου. ΑΣΤΑ: Σὲ καταλαβαίνω. ρΙΤΑ: Δεκατέσσερεις μέρες νωρίτερα ἀπ’ ὅ,τι τὸν περίμενα! ΑΣΤΑ: Εἶναι καλά; Μήπως εἶν’ ἀδιάθετος; ρΙΤΑ (Κλείνει τὴ βαλίτσα καὶ τῆς χαμογελάει): Μιὰ χαρὰ εὐδιάθετος ἦταν σὰν τὸν εἶδα στὴν πόρτα. ΑΣΤΑ: Μήπως ἤτανε καθόλου κουρασμένος; ρΙΤΑ: ῎ Ε,.. μοῦ ϕάνηκε κάπως κουρασμένος. ᾽Α ρ κ ετ ὰ κουρασμένος, θάλεγα. Μὰ ὁ καλός μου περπατοῦσε σχεδὸν συνέχεια. ΑΣΤΑ: Καὶ σίγουρα ὁ ἀέρας πάνω στὰ ὕψη θὰ τοῦ ’ρθε κάπως βαρύς. ρΙΤΑ: ῎ Οχι,.. δὲ νομίζω. Οὔτε μιὰ ϕορὰ δὲν τὸν ἄκουσα νὰ ϕτερνίζεται. ΑΣΤΑ: Βλέπεις! Εἶχε δίκιο, λοιπόν, ὁ γιατρὸς ποὺ τὸν ἔπεισε νὰ κάνῃ τὸ ταξίδι. ρΙΤΑ: Τώρα ποὺ τέλειωσε... Πρέπει, ὅμως, νὰ μὲ πιστέψῃς, ῎ Αστα: ὅλο τοῦτο τὸ διάστημα μοῦ ’ταν ἀβάσταχτο. Δὲν εἶχα κανέναν νὰ μιλήσω. Κ’ ἐσὺ μᾶς ἦρθες μονάχα κάτι λίγες ϕορές... ΑΣΤΑ: Ναί, δέν ἤτανε σωστὸ ἐκ μέρους μου. ᾽Αλλά... ρΙΤΑ: Ναί-ναί,.. εἶχες καὶ τὸ σχολεῖο σου στὴν πόλη. (Γελάει.) Καὶ τὸ μηχανικό μας... Θὰ πρέπει καὶ κ ε ῖ ν ο ς νὰ ταξίδεψε πρὸς τὰ δῶ. ΑΣΤΑ: ρίτα! Πῶς μπορεῖς!.. ρΙΤΑ: Καλά,.. καλά,.. ἂς ἀϕήσουμε στὴν ἄκρη τὸ ρΙΤΑ:
28
Ο ΜΙΚ ρΟΣ ΕγΙΟΛϕ
μηχανικό... Δὲν μπορεῖς νὰ ϕανταστῇς πόσο μοῦ ’λειψε ὁ ῎ Αλϕρεντ! Αὐτὸ τὸ κενό! Τούτη ἡ ἐρημιά! ῎ Αχ,.. ἤτανε σὰν κάποιος νάχε πεθάνει καὶ νάχε θαϕτῆ μές στὸ ἴδιο μας τὸ σπίτι!... ΑΣΤΑ: Θέ μου,.. ἤτανε μόνο ἕξι,.. ἑϕτὰ βδομάδες... ρΙΤΑ: Ναί, ἀλλὰ θυμήσου πὼς ὁ ῎ Α λϕρεντ δὲν εἶχε ϕύγει ποτέ μακριά μου. Οὔτε κἂν γιὰ εἰκοσιτέσσερεις ὧρες. Μές σὲ δέκα ὁλόκληρα χρόνια, μιὰ ϕορὰ δέν εἶχε ϕύγει... ΑΣΤΑ: γι’ αὐτό ἀκριβῶς πίστευα πὼς ἦταν ἀπόλυτη ἀνάγκη νὰ μείνῃ ϕέτος λιγάκι μόνος του. Κανονικά, κάθε καλοκαίρι θάπρεπε νὰ ϕεύγῃ στὰ βουνά. Μακάρι νὰ τόκανε! ρΙΤΑ (Μ’ ἕνα ἐλαϕρὺ μειδίαμα): ῎ Ω, ναί. Σωστὰ τὰ λές. ῍ Αν ἤμουνα τόσο,.. τόσο συνετὴ ὅπως ἐσύ, θὰ τὸν εἶχα ἀϕήσει νὰ ϕύγῃ καιρὸ τώρα,.. ἴσως... Μὰ δὲν μποροῦσα, ῎ Αστα! Μοῦ ϕαινότανε λές καὶ δὲ θὰ τὸν ξανάβλεπα. Μὲ καταλαβαίνεις; ΑΣΤΑ: ῎ Οχι. ᾽ Εγώ, μᾶλλον, δὲν ἔχω κανένα νὰ χάσω. γι’ αὐτό. ρΙΤΑ (Χαμογελῶντας καὶ πειράζοντάς την): Κ α ν έ ν α ν δέν ἔχεις;.. ΑΣΤΑ: Κανέναν ποὺ νὰ ξ έ ρ ω. (Διακόπτοντάς την.) Πές μου, ὅμως... Ποῦ εἶναι ὁ ῎ Αλϕρεντ; Μήπως κοιμᾶται; ρΙΤΑ: ᾽ Ιδέαν δὲν ἔχω. Πάντως σήμερα ξύπνησε νωρίς ὡς συνήθως. ΑΣΤΑ: ῎ Ε, θὰ πρέπει νάναι ξεκούραστος σήμερα. ρΙΤΑ: Κι ὅμως, σὰν ἔϕτασε τὴ νύχτα ἤτανε κουρα-
ΠρΑ ΞΗ Πρ ΩΤΗ
29
σμένος. Μὰ τώρα ἔχει πάρει στὸ δωμάτιο μαζί του τὸν ῎ Εγιολϕ πάνω ἀπὸ μιὰν ὥρα. ΑΣΤΑ: Τὸ μικρό, χλομό μου ἀγοράκι! Εἶν’ ἀνάγκη νὰ ξαναρχίσῃ νὰ μελετάῃ ἀδιάκοπα; ρΙΤΑ (Σηκώνοντας τοὺς ὤμους της): ῞ Οπως ξέρεις, αὐτό θέλει ὁ ῎ Αλϕρεντ. ΑΣΤΑ: Ναί, νομίζω ὅμως, ρίτα, πὼς πρέπει νὰ τὸν ἐμποδίσῃς. ρΙΤΑ (Κάπως ἀνυπόμονα): ῎ Ακουσέ με: δὲ θὰ τὸν ἐμποδίσω... Δέν μπορῶ ν’ ἀνακατευτῶ. ῾ Ο ῎ Αλϕρεντ τὰ καταλαβαίνει αὐτὰ πολύ καλύτερα ἀπὸ μένα... Κι ἄλλωστε, μὲ τί θάχῃ ν’ ἀσχολῆται ὁ ῎ Εγιολϕ; Δὲ μ π ο ρ ο ῦ μ ε νὰ τὸν ἀϕήσουμε νὰ τριγυρίζῃ παίζοντας... σὰν τ’ ἄλλα παιδιά. ΑΣΤΑ ( ᾽Επίμονα): Θὰ τοῦ μιλήσω ἐγὼ τοῦ ῎ Α λϕρεντ. ρΙΤΑ: Κάντο, καλή μου ῎ Αστα... ῏ Α! γιά κοίτα... ῾Ο ΑΛϕρΕΝΤ ΑΛΛΜΕρΣ, μὲ καλοκαιρινὰ ροῦχα, κρατῶντας ἀπ’ τὸ χέρι τὸν ΕγΙΟΛϕ, μπαίνει ἀπὸ ἀριστερά. Λεπτός, ϕινετσᾶτος ἄντρας, γύρω στὰ 36 μὲ 37. Γλυκὸ βλέμμα. Μαλλιὰ καὶ μούσι, καστανὰ κι ἀραιά. Σοβαρὴ καὶ στοχαστικὴ ἔκϕραση. ῾Ο ΕγΙΟΛϕ ϕοράει ἕνα εἶδος στολῆς μὲ χρυσαϕιὰ λουριὰ καὶ στρατιωτικὰ κουμπιὰ μ’ ἔμβλημα πάνω τους. Κουτσαίνει περπατῶντας μὲ μαγκούρα στ’ ἀριστερὸ χέρι. Τὸ πόδι του εἶναι παράλυτο. Εἶναι μικροκαμωμένος καὶ ϕαίνεται ἀρρωστιάρης. ῎Εχει, ὅμως, ὡραῖα, ἔξυπνα μάτια.
( ᾽Αϕήνει τὸν ΕγΙΟΛϕ καὶ πηγαίνει χαρούμενος πρὸς τὴν ΑΣΤΑ μ’ ἀνοιχτὰ τὰ χέρια.): ῎ Αστα!
ΑΛΛΜΕρΣ
30
Ο ΜΙΚ ρΟΣ ΕγΙΟΛϕ
Πολυαγαπημένη μου ῎ Αστα! ᾽ Εσὺ ἐδῶ;! Πόσο χαίρομαι ποὺ σὲ βλέπω! ΑΣΤΑ: ῎ Ενοιωσα πὼς ἔπρεπε νά... Καλωσῆρθες! ΑΛΛΜΕρΣ ( ῾Αρπάζοντας τὰ χέρια της): Καλὰ ἔκανες! ρΙΤΑ: Δέν εἶναι μιὰ χαρά; ΑΣΤΑ (Στυλώνει τὸ βλέμμα πάνω του): Θαυμάσια εἶναι! Πράγματι, μιὰ χαρά! Τοῦτο τὸ λαμπερό, θαρραλέο βλέμμα! Θὰ πρέπει νάγραψες πολὺ στὸ ταξίδι... (Εὐδιάθετα.) Θὰ τ έ λ ε ι ω σ ε ς τὸ βιβλίο, ῎ Αλϕρεντ... ΑΛΛΜΕρΣ ( ᾽Ανασηκώνοντας τοὺς ὤμους του): Τὸ βιβλίο;.. ῏Α, τὸ βιβλίο... ΑΣΤΑ: Εἶχα τὴν ἐλπίδα πὼς θὰ τὸ τέλειωνες μεμιᾶς σὰ θὰ βρισκόσουνα μακριά. ΑΛΛΜΕρΣ: Κ’ ἐγώ τὸ ἴδιο ἤλπιζα. ᾽ Α λλά, βλέπεις, ἦρθαν ἀλλιῶς τὰ πράγματα. Οὔτε μία ἀράδα δὲν ἔβαλα στὸ χαρτί. ΑΣΤΑ: Οὔτε μία ἀράδα;! ρΙΤΑ: ῏ Α, γι’ αὐτό ὅλο τὸ χαρτὶ ἦταν ἄθικτο μές στὴ βαλίτσα! ΑΣΤΑ: Καὶ τί ἔκανες, ῎ Α λϕρεντ, ὅλη τὴν ὥρα; ΑΛΛΜΕρΣ (Γελῶντας): Κλωθογυρνοῦσα τὶς σκέψεις μου,.. μόνο τὶς σκέψεις μου... ρΙΤΑ (Βάζει τὸ χέρι της γύρω ἀπ’ τὸν ὦμο του): Σκεϕτόσουνα καθόλου ἐ κ ε ί ν η ποὺ ἄϕησες πίσω στὸ σπίτι; ΑΛΛΜΕρΣ: ϕυσικὰ καὶ τὴ σκεϕτόμουνα! Πολὺ μάλιστα. Κάθε μέρα. ρΙΤΑ (Τὸν ἀϕήνει): Τότε,.. δὲν ὑπάρχει πρόβλημα.
ΠρΑ ΞΗ Πρ ΩΤΗ
31
Δέ συνέχισες καθόλου τὸ βιβλίο; Καὶ ϕαίνεσαι τόσο χαρούμενος κ’ εὐχαριστημένος;.. Δὲ σ’ ἔχω συνηθίσει ἔτσι - ὅταν ἡ δουλειά σου δὲν πάει καλά, ἐννοῶ... ΑΛΛΜΕρΣ: Πράγματι. ῎ Ημουν χαζός παλιότερα. ῾ Η σ κ έ ψ η εἶν’ ἡ καλύτερη ἀσχολία του ἀνθρώπου. ῞ Ο,τι ϕτάνει στὸ χαρτί, δὲν ἔχει καὶ πολλὴ σημασία. ΑΣΤΑ ( ᾽Εκνευρισμένη): Δέν ἔχει καὶ πολλή... ρΙΤΑ (Γελάει): Τρελλάθηκες, ῎ Α λϕρεντ; ΕγΙΟΛϕ (Τὸν κοιτάζει μ’ ἀϕοσίωση): Κι ὅμως, μπα μπά,.. ὅ,τι γράϕεις ἔ χ ε ι σημασία. ΑΛΛΜΕρΣ (Τοῦ χαϊδεύει τὰ μαλλιά): Καὶ βέβαια ἔχει. ᾽ Εϕόσον τὸ λές ἐσύ... Πίστεψέ με, ὅμως,.. ἀργότερα ἔρχεται μιὰ στιγμὴ ποὺ κάποιος τὰ καταϕέρνει καλύτερα ἀπὸ σένα.4 ΕγΙΟΛϕ: Σὰν ποιός; Πές μου! ΑΛΛΜΕρΣ: Κάνε ὑπομονή. Θάρθῃ μιὰ στιγμὴ καὶ θὰ ϕανερωθῇ μόνος του. ΕγΙΟΛϕ: Καὶ τί θὰ κάνῃς τότε; ΑΛΛΜΕρΣ (Σοβαρά.): Τότε θὰ ξαναγυρίσω στὰ βουνά... ρΙΤΑ: Σὰ δέ ντρέπεσαι, ῎ Αλϕρεντ, νὰ λές τέτοια πράματα! ΑΛΛΜΕρΣ: - Στὶς βουνοκορϕές, ἐκεῖ ποὺ χάνεται μακριὰ τὸ βλέμμα. ΕγΙΟΛϕ: Μπαμπά, θὰ γ ί ν ω γρήγορα καλά, γιὰ νάρθω κ’ ἐγώ μαζί; ΑΛΛΜΕρΣ (Συγκινημένος καὶ μὲ πόνο): ῎ Ω, ναί,.. ἴσως, μικρό μου ἀγόρι... ΑΣΤΑ:
Αναζητ'στε το εδ,
www.gutenbergbooks.gr /gutenbergbooks