DN Journaal 2012

het nk 2012 van jan heida een interview met‌ joerg bohn G737

2012

de schuur van‌ peter greveling DNjournaal2012 1

NOG LIGPLAATSEN BESCHIKBAAR OP TWEE A-1 LOKATIES AAN DE WESTEINDERPLASSEN Complete service op twee jachthavens met meer dan 750 ligplaatsen • Ook winterstalling, waterloods, wal met staande mast of overdekt • Vuilwater afzuigstation en Brandstofstation met pin aan de pomp • Werkplaats voor reparatie, inbouw en schilderwerk • Motorenreparatie en -inbouw, ook boegschroeven • Volvo Penta en Mercruiser rayondealer • Full Service jachthaven met goed geoutilleerde werf voor alle soorten werkzaamheden.

• Verkoop en montage van alle jachttoebehoren • Watersportwinkel, 300m2 • Scheepshelling en botenlift tot 40 ton, ook met staande mast.

• Dé Jachtmakelaar van de Randstad. Voor aan -en verkoop van schepen.

• Virtuele 360º tour van alle verkoopschepen.

• Prima steigers, ook luxe en privé • Ruim parkeerterrein, gratis parkeren • Goed toezicht, mede door uitgebreid camerasysteem • Gezellig restaurant met terras aan het water

Bezoek onze site voor het volledige 2e hands aanbod

Virtuele 360º tour

Jachthaven en Makelaardij Kempers BV Kudelstaartseweg 226, Kudelstaart, tel 0297-385 385 kudelstaart@kemperswatersport.nl

DNjournaal2012

Kempers Princessepaviljoen BV Herenweg 100, Aalsmeer (bij Leimuiden), tel 0172-50 30 00 aalsmeer@kemperswatersport.nl

www.kemperswatersport.nl 2

inhoud Het DN Journaal 2012

4

Hiswa 2012

35

De “zorgen” van een voorzitter

5

H467 zeilt het Nas 2012

36

Botenbeurs/Jaarvergadering 2011

6

IJzige verhalen, De Westeinder

40

9

De ijsproef met… Marc Blees H1043

De ijsproef met… Tim Klijn H1029

42

Western Challenge 2012

10

Het ijs van de meester

44

IJzige verhalen, Ranking Zweden

13

IJzige verhalen, De Braassem

46

IJzige verhalen, Steinhude

14

Het after ijszeil recept

47

Het NK van een top kok

16

Joerg Bohn G737

48

IJzige verhalen, Friesland

19

Hoe warm wil je het hebben?

52

De schuur van… Peter Greveling

20

IJszeilen met Ruud H460 en Margreet H860

54

WK/EK 2012

22

IJzige verhalen, De Gouwzee

56

IJzige verhalen, Zweden

24

IJzige verhalen, Nieuwkoop

58

Een goeroe voorspelt

26

IJzeilen & kleiduiven

60

Het NK van Jan Heida

28

De ijsproef met… Janny Oosten H1030

61

IJzige verhalen, Polen

34

Uitslagen

62

Wedstrijden, evenementen seizoen 2012/2013

66

colofon Algemeen

Materiaalbeheer Piet Hopma Zijlema Organisatie wedstrijden en materiaalbeheer.

T 0320-25 33 51 E materiaalbeheer@ijszeilen.nl

DN IJszeilvereniging Nederland. Opgericht 23 november 1963.

Koninklijke goedkeuring 15 juli 1971

Bestuur en taken Voorzitter Johan Tolsma T 076-565 00 43 E voorzitter@ijszeilen.nl

Diversen Naam clubblad: DN Journaal Aantal leden per 10-2012: 502 Aantal donateurs: 6 Contributie: euro 15,- per jaar (plus eenmalig euro 5,- voor uitgifte zeilnummer) Girorekening: 1766648 t.n.v. DN IJszeilvereniging Nederland

Secretaris Eric van Komen Secretariële zaken en ledenbestand, uitgifte van tekeningen, bouwbeschrijvingen, maatregels en wedstrijdreglement.

T 0229-20 18 93 E secretaris@ijszeilen.nl

Redactie DN Journaal 2012 Margreet Elfring Gert Jan Hageman Dideric van Riemsdijk E redactie@ijszeilen.nl De redactie stelt zich niet verantwoordelijk voor foutieve interpretaties en vertalingen van technische artikelen en maatregels. De IDNIYRA tekst is bindend.

Penningmeester Rob Leuverink T 055-355 80 22 E penningmeester@ijszeilen.nl Internationaal Secretaris Hennie van den Brink Onderhouden van internationale contacten.

Contacten en overleg met EDNIYRA en IDNIYRA. Technische zaken.

E wedstrijden@ijszeilen.nl

Foto’s omslag Voorzijde: DN? Canyon Ferry, Montana.

Photo Courtesy of www.gretchedorian.smugmug.com Achterzijde: Jan Heida H534 start NK 2012 Foto: Eize Hoekstra

Webmaster Dideric van Riemsdijk PR, contacten met pers, radio en tv.

Beheer website www.ijszeilen.nl.

E webmaster@ijszeilen.nl

Colofon De redactie dankt een ieder die heeft mee geholpen bij het tot stand komen het DN Journaal 2012

3

DNjournaal2012

het dn journaal 2012 Daar zijn verslagen bij van onze trouwe schrijvers, maar gelukkig ook van een aantal nieuwe inzenders!

De tijd gaat snel, alweer het 2e DN Journaal met de nieuwe redactie.

Ook dit jaar hebben we weer geprobeerd een boeiend DN Journaal te maken met wedstrijd verslagen en uitslagen, interviews, ijszeiltrips en ijzige artikelen.

Ook in dit DN Journaal weer “De ijsproef met”. Drie nieuwe leden aan het woord over hoe zij het ijszeilen beleven en wat ze er voor doen en laten.

Joerg Bohn, de European Commodore, wordt aan de tand gevoeld. Een bijzondere man met één grote passie…ijszeilen!

Joerg zeilt werkelijk over de hele wereld.

Het afgelopen seizoen bijvoorbeeld in Lapland, Minnesota, en Rusland. Een ijszeil veelvraat pur sang.

Ook nemen we een kijkje in de schuur van Peter Greveling, de H845 Kijk en lees mee “In de schuur van…”

Plotseling was daar toch ook het NK! Met een bijzondere kampioen, Jan Heida. Lees het verhaal van zijn NK 2012.

IJszeilen Het is en blijft een aparte sport. In de zomer gaat iedere beoefenaar zijn eigen weg, verspreid over heel het land, om vervolgens in de winter een hechte groep zeilers te vormen, die elkaar blindelings weet te vinden zodra er ijs in de sloten en plassen ligt.

Wanneer en waar ga jij zeilen, kan ik mee rijden, rij je met mij mee, heb je nog iets gehoord?

Het fijne van deze sport is dat alles kan en mag, en niks moet!

We hopen dan ook weer op een mooi seizoen voor iedereen met vooral in Nederland veel ijs.

Last, but zeker niet least We zijn onze adverteerders niet vergeten. Zonder hen is er geen DN Journaal. We zijn ze zeer erkentelijk, daarom dit jaar op www.ijszeilen.nl als primeur een directe link naar de betreffende bedrijven.

Natuurlijk staan we open voor op- en aanmerkingen om ons blad en website in de toekomst nog aantrekkelijker te maken.

Je kunt ons altijd mailen op het bekende redactieadres.

Alle hulp en ideeën zijn zeer welkom.

De redactie wenst jullie heel veel lees- en kijk plezier met de editie 2012.

En een fantastische winter zonder einde!

De redactie.

We werden getrakteerd op een sneeuwdeken Het afgelopen jaar hebben we kort maar heftig kunnen zeilen, temperaturen tot -20°. Ideaal zou je zeggen, behalve dat het (altijd) veel te kort is.

Helaas gooide de vroege sneeuwval roet in het eten.

Het ijs had nauwelijks dikte, gemiddeld zo’n 5cm, toen het in heel Nederland begon te sneeuwen.

We werden getrakteerd op een sneeuwdeken tot wel 10 cm.

Het duurde dus uiteindelijk –veel te- lang voordat we het ijs op konden, daarom echter werd er niet minder gezeild, nee, héél veel zelfs.

Op de Hollandse plassen, maar ook in het buitenland werden de Nederlandse DN’s op het ijs gezet.

Een ijszeil veelvraat pur sang In dit DN Journaal veel verhalen van zeilers die in Nederland gezeild hebben, maar ook reisverslagen van diverse buitenlandse trips.

DNjournaal2012

4

de “zorgen” van een voorzitter Dingen die je niet moet willen veranderen

Koek en zopie, dat had ik al jaren in mijn hoofd en als er weer een NK zou komen vond ik dat wij dat onze deelnemers moesten kunnen aanbieden.

Zaterdag komt er een partytent en een gasstel uit de trailer van Dideric. Gert-Jan zou zorgen voor de rest.

Zaterdagmiddag na de wedstrijden komen we teruglopen naar de kant, alles was er; van chocolade melk tot sterke drank.

Wat een ambiance, ik heb alleen maar stralende gezichten gezien.

Zondag meer wind, veel zeilen, machtig mooi en dan komt de sneeuw om één uur die verder zeilen onmogelijk maakt.

Als de boot is afgetuigd en op de auto ligt, loop ik naar de partytent. De catering is nu nog beter en wachten op de prijsuitreiking kan de zeilers niet lang genoeg duren.

Ik kijk welke soep er is en tja, dat dacht ik al, erwtensoep en dat lust ik niet.

Maar dan zie ik hoe de geoefende hand van Gert-Jan op een snijplank met een fraai koksmes kruiden fijn snijdt en …. met een uiterst subtiele beweging deze over de dampende plastic koppen snert strooit….Ik hoor me zelf roepen: “Gert-Jan, mag ik er ook één!”.

Eén? Ik heb twee van die koppen gehad, heerlijk!

Gert-Jan en de andere cateraars, dit was fantastisch en voor de komende winter gaan we kijken of we jullie mobiel kunnen krijgen, zodat jullie tussen de middag op het ijs bij de startlijn kunnen staan! Chapeau!

De jaarvergadering 2011 komt eraan. De locatie Flevonice lijkt ons als bestuur toepasselijk voor onze ijszeilende leden.

Hoe trek je meer leden? Een Blowkart competitie, ’s ochtends en ook ’s middags in de pauze van de Ledenvergadering.

Als bestuur zouden wij graag meer dan altijd dezelfde 50 mensen willen betrekken bij onze vereniging.

Kan dat op de parkeerplaats met Blowkarts?

Flevonice bellen, Richard Chardet vragen, regelen, regelen en nog eens regelen.

Een hoge drukgebied komt eraan en twee dagen van te voren is al bekend dat het windstil zal zijn.

Het blowkarten wordt afgeblazen, maar…. ze zijn aan het vriezen en er zal zaterdag zeker een stuk ijs zijn!

Daar moeten we iets mee doen! Startwedstrijdjes met de DN, teams tegen teams, individueel klassement, de leden willen vast ruiken aan dat ijs. Wie neemt zijn DN mee?

Tijdwaarneming, pionnen, zoveel om aan te denken, de vergadering moet voorbereid worden en ga zo maar door.

Dan eindelijk breekt de zaterdag aan.

Altijd al vroeg de koopjesjagers voor de beurs, de uitgifte van het DN Journaal is altijd een feest.

Nu zeker met een ludieke overdracht van de oude naar de nieuwe redactie. Kettingzagen in een blok ijs, hilariteit, een goede opkomst en een gezellige drukte.

Iedereen is zo blij om na die lange zomer weer bij te praten of om gewoon rond te kijken en spullen aan te raken.

Een nieuw helmstokje wordt stilzwijgend betast alsof het breekbaar is. Verderop zoekt iemand een oud zeil voor weinig …. En het blijft maar gonzen!

De meegebrachte ijszeiler staat verloren opgetuigd op het ijs.

“Gaan we er nog wat mee doen? “zeg ik tegen Piet.

We kijken rond en zien dat het goed is.

“Neuhhh, laat maar” besluiten we.

De lunch was goed en gezellig, er vielen geen stiltes aan de diverse tafels.

De vergadering probeer ik altijd zo kort mogelijk te houden.

Een weerman houdt een praatje tijdens de pauze, maar na een half uur zijn er al weer tekenen uit de zaal dat dit genoeg is en ik zie mensen niet meer opletten maar met hun buurman praten.

Na afloop van de vergadering gonst het nog steeds.

De moraal van het verhaal zoals dat zo fraai heet is duidelijk; geef op deze dag de leden de tijd om met elkaar te praten!

En verder? ……..Niks!

Dingen die ineens wel veranderen en die je niet tegen houdt Ik sta klaar voor de start en ik weet dat ik daar nooit slecht in bent geweest. OK, je bent weer een jaartje ouder, maar wel fit. De vlag gaat naar beneden en ik ren en ik ren en als ik bijna over de boot onder me heen ben stap ik in. Met bonzend hart trek ik mijn schoot aan.

Tegelijkertijd komt een schaduw over mee heen vallen en voor ik er erg in heb dendert een DN met de mast in een bocht op volle snelheid over mij heen???!!! Mijn start was niet slecht, maar het lijkt wel of ik stil sta.

Wie is dit? Ik ken hem wel, H534, Jan Heida.

In Zweden kon ik hem nog wel hebben, maar nu zeilt hij mij en iedereen tijdens deze NK naar huis toe. Is hij oud?

IJszeilers zijn toch altijd wat ouder? Nee, hij is de jongste Nederlandse kampioen die we ooit gehad hebben.

Plotseling realiseer ik me, dat er een nieuwe generatie ijszeilers aankomt.

Dingen die je altijd al hebt willen veranderen en die moeten blijven Iedere ijszeiler weet het en heeft het aan den lijve onder vonden; thee en koffie koelen af in een thermoskan, chocolade en mueslirepen worden hard en blikjes bevriezen op het ijs.

Hoe lekker is het om soms tijdens wedstrijden in het buitenland wel iets warms op het ijs te krijgen van de organisatie, een kop soep of een broodje worst vinden altijd gretig aftrek bij de zeilers.

5

Foto: Ronald Koelink

Johan Tolsma H580 Voorzitter DN Nederland

DNjournaal2012

bb & jv 2011 Boeiende verhalen en interviews Het is voorjaar 2012. Met lede ogen zie ik hoe de hovenier negentien meter doodgevroren Elaeagnus Ebbingei tot de bodem terugsnoeit. “Ja Eric, onder de min achttien graden heeft deze struik weinig kans tot overleven.”

Een beknopte lezing, zou het worden. Maar, weerman Jan Visser wist de leden van DN Nederland, in een zeer inhoudelijke uiteenzetting over het weer, om te toveren tot amateur meteorologen. Het bericht waarop alle ijszeilers zaten te wachten, bewaarde hij voor het laatst.

Wat voor een winter zou het worden?

De boodschap was niet hoopgevend. Het grootste deel van de winter zacht. In het noorden van het land iets strenger.

Met gemengde gevoelens kijk ik hoe onze blokhaag tot de grond is ingekort en wil Jan Visser geen gelijk geven.

Twintig graden onder nul was het bij ons, maar de statistieken zijn aan de kant van Jan Visser.

Over alle wintermaanden gezien, was het in het grootste deel van Nederland zacht.

Jan Visser gaf zijn college in de pauze van een snelle ledenvergadering. Een vergadering met weinig nieuwe feiten op één, bijna historisch, besluit na.

De penningmeester kwam met het voorstel de contributie te verhogen. Voor het eerst, sinds de invoering van de euro, werd dit aan de vergadering voorgelegd.

De vergadering ging, hier en daar mopperend, akkoord.

De locatie, bij FlevOnice in Biddinghuizen, was prachtig.

Vijf kilometer ijs omsloot de vergaderruimte en menig ijszeilhart ging met het zien van al dat ijs sneller kloppen.

De dag begon met de botenbeurs. Ook dit jaar druk bezocht en extra activiteiten om ‘gang in de ochtend te houden’ waren niet nodig. Naast ‘live op het ijs’ en de Facebookpagina van DN Nederland, is dit dé ontmoetingsplaats voor ijszeilend Nederland. De handel was goed en veel materiaal veranderde van eigenaar. Het hoogtepunt van de botenbeurs was de onthulling van het eerste DN Journaal door de nieuwe redactie. Ondertekende werd, als oud-redactielid, uitgenodigd om het eerste exemplaar, met een kettingzaag, uit een grote ijsklomp te zagen. Voor altijd betrapt op mijn (on)handigheid met dit soort apparatuur, wist ik het prachtige blad niet heel uit het bevroren water te krijgen.

Natuurlijk stortte iedereen zich daarna op de nieuwe jaargang van ons geliefde blad.

Vernieuwd, mooie lay-out en boeiende verhalen en interviews. Een groot compliment aan Margreet Elfring, Gert Jan Hageman, Egbert Sauvage Nolting en Dideric van Riemsdijk.

Na de beurs een lunch. Als in een all inclusive resort kreeg iedereen een armband om. Even onwennig, maar het systeem werkte goed. Men kon kiezen uit een uitgebreid buffet en meerdere keren het rondje lopen.

De armband voorkwam wachttijden, omdat er niet bij een kassa afgerekend hoefde te worden.

Ondanks de niet al te rooskleurige voorspelling van Jan Visser, sprak de voorzitter Johan Tolsma aan het eind van een geslaagde dag de hoop en het vertrouwen uit op een mooie winter in Nederland.

Met de Elaeagnus Ebbingei in onze tuin komt het waarschijnlijk wel weer goed. Laat het ook komende winter maar weer lekker gaan vriezen.

DNjournaal2012

Notulen jaarvergadering 2011 De jaarvergadering werd gehouden op zaterdag 19 november 2011 bij FlevOnice in Biddinghuizen. Aan de vergadering ging de boten/ materialenbeurs vooraf, die op dezelfde locatie plaatsvond.

Tijdens de botenbeurs werd het eerste DN Journaal van de nieuwe redactie op ludieke wijze onthuld. Aan Eric van Komen, oud redactielid, werd gevraagd om met behulp van een kettingzaag het eerste exemplaar uit een ijsklomp te bevrijden. Na enig zaagwerk konden de omstanders het eerste exemplaar van het prachtige blad bewonderen. Na de beurs bood het bestuur de leden een lunch aan.

De vergadering werd door 43 leden bijgewoond.

1. Opening De voorzitter, Johan Tolsma, opent de vergadering om 14:17 uur en heet iedereen van harte welkom.

Met ongeveer 150 bezoekers is de beurs zeer goed bezocht.

Het bestuur wilde aan de botenbeurs een blokartwedstrijd koppelen, maar de wind liet ons in de steek. De voorzitter stipt aan dat 2012 een historisch jaar is voor de DN-klasse.

De IDNIYRA bestaat dan 75 jaar.

In 2013 volgt DN Nederland met 50 jaar.

Meegedeeld wordt dat bericht van verhindering is ontvangen van: Josje Dominicus, Loretta Staring, Jan van Lent, Remus Tonbreeker, Daan Schutte, Jan Hogeveen, Mark van Amsterdam, Valentijn Rippens, Rob Querner, Dré Veelenturf, Chris de Groot, Hertzen Oost, Peter Jan Bakker en Dirk-Jan van Dieren.

Er wordt een ogenblik stilte in acht genomen voor oud-lid Jan van Wettum (H 97) die op tragische wijze is overleden.

2. Notulen jaarvergadering 2010 Deze worden ongewijzigd door de vergadering vastgesteld.

6

bb & jv 2011 3. Jaarverslag DN Nederland

wanbetalers bekend te maken. Daarnaast moeten wanbetalers geroyeerd worden.

De penningmeester geeft aan dat er redelijk goed op herinneringen gereageerd wordt. Het bestuur neemt het voorstel van Sandré in overweging.

Peter van Rooij vraagt of de vergadering toestemming moet geven om leden na twee jaar te royeren.

De statuten geeft ons, vanuit artikel 8 lid C de ruimte om leden te royeren.

In de kascommissie worden de volgende leden benoemd: Leo Hartman, Chris de Groot en Sandré Caron (reservelid).

Wordt voor kennisgeving aangenomen, zie DN Journaal 2011.

De voorzitter benoemt het niet doorgaan van het Nederlands kampioenschap in 2011. De enige mogelijkheid die zich voordeed, was in de eerste week van januari.

Hennie van den Brink legt uit dat de veiligheid niet gegarandeerd kon worden, waarop de beslissing is genomen geen kampioenschap te verzeilen.

Voor de internationale wedstrijden moest ver gereisd worden.

Het Europees kampioenschap werd in Estland verzeild.

4. Financieel overzicht penningmeester 2010/2011 en begroting 2011/2012

6. Vaststelling contributie De penningmeester legt uit dat het halen van de begroting, door stijgende kosten, moeilijker wordt. Hij stelt voor om de contributie te verhogen naar 15 euro. De vergadering gaat akkoord met deze verhoging. Deze verhoging wordt met ingang van het seizoen 2012-2013 van kracht.

De penningmeester, Rob Leuverink, geeft aan dat de vereniging financieel goed draait. Er is een grote inhaalslag gemaakt in het innen van achterstallig contributiegeld,donaties en advertenties. We zijn echter nog niet bij en gaan scherper beleid wegzetten op wanbetalers.

De voorzitter vraagt zo sportief te zijn om de betalingsverplichting na te komen. En, geef een adreswijziging door als je verhuist.

De penningmeester leest een brief voor van Johan Bakker, de penningmeester van ijszeilvereniging ‘Brasemermeer’.

Hierin vraagt Johan de in 1963 ingevoerde traditie om met gesloten beurs elkaars donateur te zijn, in ere te houden. De penningmeester heeft dit gehonoreerd.

7. Verkiezing bestuursleden Rob Leuverink en Piet Hopma Zijlema zijn volgens rooster aftredend en herkiesbaar. Er hebben zich voor beide functies geen tegenkandidaten gemeld. De vergadering wenst geen schriftelijke stemming en ondersteunt de herverkiezing met een applaus.

8. Ingekomen stukken De voorzitter heeft een brief met ‘zomernieuws’ ontvangen van Joop de Boer. Hierin worden de bouwactiviteiten beschreven en wordt aangekondigd dat de ‘Rojum’ terug is in Nederland.

Onze vereniging is uitgenodigd om op de HISWA te staan, om de ijszeilsport te promoten.

Het bestuur neemt dit in overweging.

Hierbij wordt vooral gekeken naar de kosten.

Peter van Rooij raadt af om op de HISWA te gaan staan.

Het levert weinig nieuwe leden op en de kosten kunnen hoog zijn.

5. Verslag kascommissie en benoeming nieuw lid De kascommissie heeft de boeken gecontroleerd. Peter Greveling deelt, namens de kascommissie, mee dat alles in orde is bevonden.

Hij stelt de vergadering voor het bestuur décharge te verlenen met een instemmend applaus.

Sandré Caron stelt voor om

9. Mededelingen bestuur A. De secretaris geeft aan dat de vereniging 482 leden heeft.

Inmiddels is zeilnummer H 1028 uitgegeven.

- Het afgelopen seizoen zijn de zeilnummers H 999, H 1000 en H 1001 verloot. Dit was via livestream te volgen op internet.

De winnaar was Hans Kreisel en hij koos H 1000. Dirk-Jan van Dieren koos H 1001 en de H 999 ging naar Ties de Ruiter.

B. De internationaal secretaris, Hennie van den Brink, heeft een aantal mededelingen naar aanleiding van de landensecretarissenvergadering van IDNIYRA Europe op 15, 16 en 17 april 2011 in Estland.

- De parkeerrem moet permanent op de voorschaats zijn bevestigd.

- Er wordt aan de wedstrijdzeiler gevraagd gevaarlijke situaties tijdens een wedstrijd, te melden.

Dien een protest in om duidelijk te maken dat de manoeuvre van de ander verkeerd is.

- De loper van een IceOpti moet minmaal 3 mm zijn.

- Er wordt geen zaken meer gedaan met verzekeringsmaatschappijen die niet binnen twee jaar uitbetalen.

- Het IDNIYRA-yearbook komt waarschijnlijk online te staan.

7

DNjournaal2012

bb & jv 2011 E. Dideric van Riemsdijk stelt de nieuwe redactie van het DN Journaal voor aan de vergadering. De redactie bestaat uit Gert Jan Hageman, Margreet Elfring, Egbert de Sauvage Nolting en Dideric zelf.

De eerste drie zijn verantwoordelijk voor het redactionele gedeelte en Dideric doet de opmaak en verzorgt het drukwerk.

- De website wordt continu vernieuwd. Recentelijk zijn ijszeilspots toegevoegd aan de site. Een makkelijke optie wanneer je bijvoorbeeld overweegt naar het buitenland te gaan. Alle informatie zoals afstand, takelplaats en veerboten staan vermeld. Daarnaast kan je via de site op Facebook, Twitter en Youtube komen. Dideric geeft aan dat het leuk is een Facebook-account te nemen zodat je geen informatie, waaronder uitslagen, foto’s en filmpjes, mist.

- Het is mogelijk om artikelen via de website te bestellen. We hebben voor 2012 T-shirts, maar het is ook mogelijk om onder andere wanten en handschoenen via de site te bestellen.

- De nieuwe website is ruim een jaar in de lucht en we zijn de 80.000 hits gepasseerd. De site wordt dus zeer goed bezocht en vanuit de hele wereld.

- DN Nederland is enige tijd geleden op Facebook gestart en heeft inmiddels meer dan 60 vrienden. Deze vrienden komen ook vanuit de hele wereld.

Facebook lijkt een succes te worden.

- De voorzitter benadrukt de rol van Dideric binnen het bestuur. Naast het DN Journaal, de website en social media besteedt Dideric veel tijd aan het aankleden van vergaderlocaties en stimuleert hij de leden om in de zomer bij elkaar te komen tijdens een zomer-event.

- Afgelopen jaar heeft DN Nederland op Reeuwijk gezeild in Centaur zeilboten en dat was een groot succes.

De voorzitter bedankt Egbert de Sauvage Nolting voor het mede-organiseren van deze dag.

F. De voorzitter vermeldt wanneer de diverse vergaderingen van de lokale ijszeilverenigingen zijn.

10. Prijsuitreikingen De Sneeuwloper, een prijs voor een uitstekende prestatie van een wedstrijdzeiler (gewogen naar de persoon) in het afgelopen seizoen, wordt dit jaar niet uitgereikt.

- Een finishcomité zal, in verband met veiligheid, de eerste twee ronden niet meer bij de boei staan.

Pas bij de laatste ronde gaat het comité op de finishlijn staan.

- Het Europese kampioenschap wordt in 2013 door Finland georganiseerd.

- Er is besloten om de ‘200 seconden regel’ in te voeren.

Indien een rondetijd binnen de 200 seconden is, wordt er niet meer gestart. De reden is dat het dan te hard waait, en/of de baan te klein is. De veiligheid kan in deze gevallen niet meer gegarandeerd worden.

- Er zijn drie ballots. De eerste ballot gaat over het niet meer aftrekbaar maken van een diskwalificatie door roekeloos zeilgedrag of een grove overtreding.

Het tweede voorstel vraagt om het accorderen van de huidige landenaanduiding in het zeil.

De ijszeilsport gaat hierin niet mee met het waterzeilen.

Het derde voorstel is om de grootte van de zeilletters vast te omschrijven. Hierdoor kan men niet met te kleine letters zeilen.

Hennie vraagt de aanwezige leden om na de vergadering de ballots in te vullen.

C. Er is een nieuwe prijs in het leven geroepen. José Schutte heeft het roestvast stalen DN-schaalmodel van wijlen Rob Schutte als prijs aangeboden aan DN Nederland.

Het bestuur heeft besloten om van dit prachtige model de wisselprijs voor de winnaar van de B-vloot te maken. De prijs gaat de ‘Rob Schutte bokaal’ heten.

Dré Veelenturf wordt bedankt voor het werk aan de nieuwe bokaal.

D. Piet Hopma Zijlema geeft aan dat de wedstrijdmaterialen in goede staat zijn en in de trailer gereed staan voor de komende wedstrijden.

- Een dealer van quads uit Zeewolde stelt voor ijszeilwedstrijden een quad beschikbaar. Het bestuur is deze dealer zeer erkentelijk.

DNjournaal2012

11. Rondvraag Frans Vlugt Frans geeft aan dat het verstandig is om voor een back-up voor de werkzaamheden van Dideric te zorgen.

De vereniging wordt kwetsbaar als er te veel bij één persoon ligt. Het bestuur is het eens met de opmerking van Frans en gaat zich beraden over deze situatie.

12. Sluiting De voorzitter geeft aan dat de volgende vergadering gepland staat op 24 november 2012. Deze vergadering vindt waarschijnlijk plaats in de omgeving van Reeuwijk. Er wordt nogmaals gevraagd om de ballot in te vullen. Nadat Egbert de Sauvage Nolting het bestuur heeft bedankt voor de werkzaamheden van het afgelopen jaar, bedankt de voorzitter iedereen voor zijn of haar aanwezigheid en wenst een ieder een goede thuisreis.

Namens het bestuur, Eric van Komen Secretaris

8

de ijs proef met … marc blees H1043 Wat wil je nooit meer overdoen?

M’n school, was echt verschrikkelijk, hoop niet dat m’n kinderen dit lezen.

Hoe heet je?

Ik ben Marc Blees Wat is je leeftijd, of mogen we daar niet naar vragen?

47 jaar maar voel me dat niet.

Je sterkste kant, en wat is je achilleshiel?

Altijd nieuwe mogelijkheden/oplossingen zien in een probleem en mijn slechte is bijna nooit nee kunnen zeggen, wil ik binnenkort wel mee beginnen.

Wat zou je met je leven willen verdedigen?

M’n kinderen.

Waar woon je?

In de winter in Amstelveen en in de zomer Aalsmeer.

En waar zou je alles voor willen geven?

Na al dat geven in m’n leven ga ik een keer nemen denk ik, ha ha.

Verliefd, verloofd, getrouwd, met wie, en kinderen misschien?

Niet getrouwd, we hebben samen wel 2 blonde dochters.

Heb je een schuur of andere ruimte waar je in kan hobby-en, wat staat erin?

Ja heb ik maar ben niet zo’n klus man, en wat erin staat ehh, een Star, Regenboog, Melges, RIB, Finn, en een berg zeilen en sinds kort een DN.

Hoe zou je je karakter omschrijven?

Never give up, alles vol gas, en ben meer een gever dan een nemer, wat niet altijd handig is.

Is er een gadget of gebruiksvoorwerp, waar je niet zonder kan, en wat je iedereen dringend aanbeveelt?

Bij zeilen een Leatherman en in het algemeen humor, is zeker een mooie gadget.

Favoriete lectuur, en wat eet je graag? Drink je er ook iets bij?

Ik haat lezen, behalve ondertiteling bij een goede film en eet graag Aziatisch, en daarna naast de koffie een glaasje Dubro (Limoncello)

Waar vaar je het liefst en wat is je leukste/mooiste ijservaring?

Westeinder, want veel ervaring heb ik nog niet.

Wat zijn je interesses, en hoe ben je in aanraking gekomen met ijszeilen?

M’n sportinteresses in de winter zijn skiën, boarden en ben lang geleden een keer in aanraking gekomen met ijszeilen op Loosdrecht met veel drank, toen dacht ik gezellig is dit, maar heb het nooit doorgezet.

Wie is je grootste (ijszeil) held?

Zijn er 3. Martin van Wettum omdat hij het al zo lang doet, Hennie vd Brink omdat ik die al heel lang ken en veel over de DN weet en Leo Hartman door z’n sprintvermogen :-)

Wat doe je als je niet aan het ijszeilen bent? Heb net pas een oude DN gekocht, maar buiten zeilen doe ik graag factureren, om daarna weer alles te kunnen betalen.

Wat zou je nog willen doen of waar wil je eens heen met betrekking tot het ijszeilen?

De mooiste plekken waar je in je leven weinig zal komen.

Wat spreekt je aan in deze sport, en tref je niet aan ergens anders?

De snelheid die je kan behalen met elementen van de natuur

Wat zou je nog willen aanschaffen m.b.t. het ijszeilen?

Waarom mag dat niet van thuis?

Ik ga zeker mooi spul aanschaffen als ik het een beetje door ga krijgen, wil gewoon goed mee kunnen doen. Mag wel van thuis, ik een nieuwe DN, zij een nieuw keukenschort, sta je weer gelijk.

Keuzevragen: Wedstrijd- of toerzeiler? Wedstrijd zeilen.

-10 of +10? -10 Downwind of upwind? up wind.

IJs eten of er op zeilen? er op zeilen.

IJszeilen of een dagje winkelen met je schoonmoeder? ijszeilen.

Blond of exotisch? Blond Is er iets in het leven waar je bang voor bent?

Met 300km/p.u. over de afsluitdijk rijden als bijrijder.

Je grootste blunder, en je mooiste prestatie?

Een vervelende man vanuit mijn mobiel opbellen die Louis heet, zeggen dat je hem alles wenst behalve succes en bleek dat ik een hele nette dure advocaat aan de lijn had die ook onder Louis in met mobiel stond.

Heb je wel eens in een wak gelegen of iets anders stress vols mee gemaakt?

Na een avond stappen lig ik de volgende dag weleens in een wak maar gelukkig met ijszeilen door weinig ervaring nog niet meegemaakt Wat zou je eens in het DN Journaal of op de site willen zien, of lezen?

De mooie locaties om te ijszeilen, maakt me niet uit waar, ik ga er een paar bekijken.

Wat zijn je voorspellingen voor komende winter, al zonnevlekken gezien?

-10, op de bergen sneeuw maar beneden niet.

Mooiste prestatie?

Van niets iets maken.

9

DNjournaal2012

western challenge 2011 Flitsend nieuw design Het begint een traditie te worden!

Ergens aan het begin van de herfst maak ik voor mijzelf een planning welke wedstrijden ik dit seizoen weer wil gaan zeilen.

The Great Western Challenge staat met stip bovenaan dat lijstje. Een bijzondere wedstrijd waar dan ook “alles” is toegestaan, ongelimiteerd gebruik van zeilen en schaatsen, maar ook het uitvoerig praten over trim en wedstrijd tactiek maakt dit weekend tot een bijzonder weekend.

Alweer voor de 3e keer besluit ik mee te doen aan een van de eerste wedstrijden van het seizoen.

Zoals altijd staat deze wedstrijd gepland voor het eerste weekend van december, de vraag is altijd, waar gaan zeilen.

Dit jaar werd het Lake Christina, Minnesota.

Grappig is dat je zelf in september, oktober hier je spullen in orde aan het maken bent, maar dat je de eerste ijs ervaring in de US hebt.

Een paar dagen voor vertrek mijn ticket richting Detroit geboekt, dit keer vertrek ik een dagje eerder omdat ik Ron Sherry beloofd had om zijn ijszeil trailer opnieuw te voorzien van een flitsend nieuw design.

Ik heb de vlucht van woensdagochtend en dat betekent dat ik rond 11.30 uur plaatselijke tijd aankom. Ik word door Ron van het vliegveld opgehaald en we besluiten meteen naar de hal van Leon Lebeau te gaan alwaar de trailer al lekker warm binnen staat. Meteen aan de slag en rond 18.00 uur is de trailer klaar en voorzien van een flitsende nieuwe belettering.

Spare Ribs bij Z’s Villa Inmiddels zijn er ook een aantal Duitse zeilers aangekomen, Joerg Bohn, Uwe Dieckmann en Wolfgang Böttger samen met Christoph Schmidt en ook Torsten Siems was van de partij.

Ook zij zeilen dit jaar mee met The Great Western Challenge.

We besluiten met z’n allen bij Z’s Villa, een lokaal eetcafé in Down Town Detroit, wat te eten en te drinken.

Spare Ribs bij Z’s Villa daarmee begint eigenlijk elk Amerikaans ijszeil avontuur. ‘s Avonds vroeg in mijn mandje wat het tijdsverschil breekt je toch altijd weer op. Joerg, Torsten slapen bij Leon, Uwe, Wolfgang en Christoph slapen bij Loretta, de zus van Ron. De volgende morgen komt iedereen bij Ron om zijn spullen in orde te brengen en de trailer te laden.

Ik controleer mijn schaatsen en kijk of de rest van het materiaal in orde is. Alles ziet er nog tip top uit, eigenlijk zoals ik ze vorig jaar heb opgeborgen.

Als alles is ingeladen vertrekken we einde van de middag richting Lake Christina, Minnesota, toch al gauw zo’n kleine 1400 km. We rijden om de beurt en na een nacht doorrijden komen we rond 7.00 uur aan in Alexandria, MN. Daar pakken we een Hotel en proberen nog even een paar uurtje te slapen en even een douchje te pakken.

Een mooie start van het seizoen Rond een uur of 10.00 rijden we naar Lake Christina alwaar al diverse DN’s op het ijs staan.

We treffen een prachtige plaat ijs aan en het voelt weer heerlijk om na een lange zomer weer ijs onder je voeten te voelen. Helaas had het de afgelopen nacht een beetje gesneeuwd en er lag een cm of 3 sneeuw op het ijs.

We waren nog niet gearriveerd of al snel trok de wind aan tot

DNjournaal2012

10

western challenge 2011 hebben werd er gezamenlijk gegeten en sterke verhalen uitgewisseld.

een 20 knopen wat betekende dat de losse sneeuw van het ijs geblazen werd en er een prachtige plaat ijs te voorschijn kwam. Het betekende ook dat ik twijfelde of ik vandaag wel zou gaan zeilen, het was tenslotte weer de eerste keer dat ik op het ijs stond.

In ieder geval werden alle boten op het ijs gezet en opgetuigd.

Wolfgang en Uwe besloten in ieder geval meteen te gaan zeilen en het ging hard, heel hard.

Ook Ron en Joerg besloten te gaan zeilen, ondertussen ging het ook steeds harder waaien.

Windstoten van 25 tot 30 knopen wind was geen uitzondering. Ook ik zocht alle moed bij elkaar en besloot ook

De eerste wedstrijd startte ik tussen DJ en Torsten De volgende morgen vroeg uit de veren en zoals dat gaat in de US een stevig ontbijt.

Dat kan je wel overlaten aan die Amerikanen alles is groot, groter, grootst, dus ook het ontbijt.

We gingen weer vroeg op pad en aangekomen bij Lake Christina werden we getrakteerd op een prachtig zonnetje en een even zo mooi windje van een knoopje of 14.

Ik besloot mijn ABSS erop te zetten, met mijn 90 graden slotrunners. Door de wind van gisteren was alle sneeuw van het ijs gewaaid en hadden we een prachtige mooie ijsplaat.

Inmiddels was de wedstrijdbaan uitgezet en ging ik richting de pits. Voor de zekerheid nam ik ook mijn FO-1 en mijn 100 graden slotrunners mee.

Vanuit de pits werden de trainingsrondjes gezeild en ik had het gevoel dat mijn keuze voor de ABSS en de 90 graden goed was. Daarna de trim nog wat afgesteld en ik was klaar voor de wedstrijd. Ron was zo vriendelijk geweest om mij in de Gold te plaatsen, dat betekende dat ik mijzelf wel moest bewijzen in het veld van toch wel sterke zeilers. Uiteindelijk stonden er 70 DN’s op het ijs verdeeld over 2 vloten.

De eerste wedstrijd startte ik tussen JD en Torsten op een 16e plek, met naast Torsten, Ron. “Flag is up” en de start volgde. Ik focuste mij op JD, maar ja dat was natuurlijk een utopie.

Bij de bovenboei lag ik op een 10de plek en de volgende 2 ronden wist ik nog 2 boten in te halen en finishte uiteindelijk

- Dahon PRO Dealer voor vouwfietsen - Importeur Pedersen fietsen

te gaan zeilen.

Dat was echt heftig de eerste keer weer in je boot en dan deze wind. Na een rondje of 5 hield ik het voor gezien, vooral bij de beneden boei was de boot bijna niet onder controle te krijgen. Ook de anderen vonden het echt te hard waaien en stopte met zeilen. Dus aftuigen en terug naar het hotel. Vele andere zeilers waren aangekomen en tegen het eind van de dag stonden er zo’n 50 boten op het ijs. Dat beloofd wat voor morgen, ook de wind zou gaan afnemen, dus prima omstandigheden voor een mooie start van het seizoen.

We vertrokken richting hotel, veel deelnemers hadden in hetzelfde hotel een kamer geboekt dus na wat gerelaxt te

11

T 030 638 0119 M 06 5184 1301 www.bigbikessmallbikes.nl

DNjournaal2012

western challenge 2011 de eerste wedstrijd als 8e. Ik was blij verrast met deze positie.

Dat smaakte naar meer, maar dat gaat niet vanzelf in zo’n wedstrijdveld.

De 2e wedstrijd kwam ik er niet bij en behaalde een 15e plek, door een bijzonder slechte start in de 3e wedstrijd kwam ik niet verder dan een 25e plek, met die slechte start in mijn achterhoofd lukte het niet om weer in de top 10 te komen, uiteindelijk een 13e plek na race dag 1.

FO-1 en mijn 100 graden slots Steevast krijg ik aan het eind van de dag de vraag van Ron, “and what did you learn today?” Tja, dat was toch wel duidelijk, ik kan niet goed starten! Dus een punt waar aan gewerkt moet worden. Later die avond hebben we het uitvoerig gehad over de start en met tips en trucs heb ik nog veel te leren om een goede start te kunnen maken.

De avond hebben we gezellig doorgebracht met de zeilers uit Detroit en alle Europeanen. Een partijtje tafeltennis en op

tijd naar je mandje, het blijft lastig wakker blijven met dat tijdsverschil.

De volgende morgen weer vroeg richting takelplaats omdat de wedstrijden op de laatste dag niet langer zouden duren dan tot 14.00 uur.

Op de takelplaats aangekomen stond er werkelijk geen zucht wind, maar optimistisch als altijd besloten we toch op te tuigen. Ik veranderde mijn trim compleet, mastvoet positie veranderd, FO-1 en mijn 100 graden slots eronder gezet.

Ook het zeil iets hoger gehesen dan gisteren.

Dit keer besloot ik de rest van de spullen in de trailer te laten omdat de vooruitzichten op harde wind niet echt aannemelijk waren.

De wind kwam iets opzetten en besloten werd om de wedstrijdbaan uit te leggen, dat betekende dat we naar de pits konden om ons voor te bereiden op de wedstrijden van dag 2.

DNjournaal2012

Met een windje van 0-4 knopen werd toch besloten te starten.

Ik startte vanaf een 20e positie.

Dit bleek een niet al te goede plek, met veel wind draaiingen en vlagen zag ik andere zeilers veel meer snelheid maken, het groepje waar ik mij in bevond lukte het niet om goed op gang te komen en we rondden ook ver achterin de bovenboei. Het hele veld werd werd door de wind shifts behoorlijk uit elkaar getrokken.

Men kon ook niet duidelijk zien waar er wel en waar er geen wind was. Uiteindelijk eindigde ik nog op een 15e plek, wat uiteindelijk goed bleek voor een 17e positie in het eind klassement.

Doordat er nagenoeg geen wind stond hebben we deze dag per vloot maar 1 wedstrijd kunnen zeilen.

Ook deze dag was weer een prachtig leermoment, hoe hou je met zeer weinig wind toch snelheid in je boot.

Keuze van zeil, schaatsen en trim zijn met dit soort omstandigheden cruciaal.

Nadat we ingeladen hadden gingen we weer op weg richting Detroit. Het was wel even doorrijden want Griffin Sherry moest maandagochtend gewoon weer naar school.

Na aankomst hebben we even een paar uurtjes geslapen, daarna onze spullen uit de trailer gehaald en weer opgeruimd.

Vervolgens richting het vliegveld gereden om huiswaarts te gaan.

Door al dat gereis en tijdverschil is het wel een pittig weekend maar ik zou het voor geen goud willen missen.

Dideric van Riemsdijk H467

12

ijzige verhalen, ranking zweden

Dat hoort ook bij het ijszeilen blijkbaar Doordat ik Charles Mittelmeier en Ko Bakker kende raakte ik enthousiast voor de ijszeilerij. Ik nam hun oude spulletjes over en begon bij ons in Vinkeveen op de Zuidplas.

Tegelijk werd ik lid van DN Nederland.

Tussen 1997 en 2010 heb ik enkele malen op Vinkeveen gezeild als recreant. Ik kon toen deze mannen met hun nieuwe boten niet bij houden. Lastig te verteren voor een water-wedstrijdzeiler. Het begon me knap te vervelen dus ging ik op zoek naar wat beters.

Uiteindelijk kwam ik bij Ernest Spaas terecht en heb daar een andere boot gekocht. (helaas niet lang plezier van gehad ) Ik had mezelf beloofd in de winter van 2011/2012 meer te gaan varen met mijn DN dus meldde ik mij aan voor het trainingsweekend van DN Nederland. Tenslotte was het plan later in het seizoen ook nog naar het EK/WK af te reizen.

Wat ervaring op doen kon dan ook geen kwaad.

Er was een afstandslimiet bepaald van 1000 km om ergens het trainingsweekend te kunnen houden. Maar ja, in de week ervoor geen vorst te bekennen. In ieder geval niet binnen een straal van 1000 km .

Bellen dan maar, met Dideric: ‘’Gaan we verder rijden om toch te varen?’’ Zijn antwoord was: ‘’Tja, meerdere mensen willen toch echt zeilen dus waarschijnlijk wel’’. Op mijn vraag hoe het dan verder moest wist Dideric uit te leggen dat hij met Peter Greveling, Dennis de Ruiter, Piet Ploum en Lex van Helden ging zeilen, die waren er al. Of ik Jan Heida kon benaderen, die wilde ook wel graag.

Zo gezegd zo gedaan. Hoewel ik Jan niet kende belde ik hem en de afspraak was snel gemaakt. Jan wilde ook trainen en niet alleen rijden. We gingen dus samen. Dat hoort ook bij het ijszeilen blijkbaar, op reis met iemand die je niet kent.

Gewoon gaan.

Het werd dus Zweden. Iets verder rijden maar, een kleine 1700 km….!!!

We telden zeven Nederlandse DN’s Ik haalde Jan op in Sneek, we waren het er over eens rustig heen te reizen. Bij Kiel op de ferry richting Zweden.’s Avonds op de boot samen met Jan biertjes gedronken en gegeten en over ijs /zeilen gesproken.

Na een nachtje slapen (en varen) kwamen we aan in Goteborg. We vervolgden onze reis naar Sandviken, om daar om drie uur middags bij de takelplaats aan te komen. Piet en Lex stonden daar al met hun campers. Het werd al donker dus zeilen werd niets meer die dag. Na wat gedronken te hebben in de camper bij Piet zijn we richting hotel getrokken.

Toen we daar aankwamen troffen we al veel zeilers uit verschillende landen. Zij gingen allemaal deelnemen aan de Zweedse ranking wedstrijden.

De volgende morgen eerst maar eens lekker ontbeten en vroeg naar het ijs. De boot moest in orde. Tijdens het optuigen kwamen Dideric en de rest van het gezelschap aan.

We telden zeven Nederlandse DN’s, samen met heel wat andere boten zeilden we tot een uur of een. Toen begon het te sneeuwen en te waaien en dus besloten wij een drankje te

nemen met z’n allen.

Nieuwsgierig keken we toe hoe de rest bleef zeilen zonder zicht. Nu, dat duurde niet lang want toen begon het echt te sneeuwen.

Terug naar het hotel dan maar. Met z’n allen hebben we daar heerlijk na gepraat over de dag en wat geborreld. Ook erg belangrijk, de sociale contacten onderhouden….

Waarom trok ik nummer 1!? ‘s Avonds, tijdens het eten spraken we over wat de volgende dag ging komen. Ik had nooit eerder wedstrijden op ijs gezeild, dus alles was nieuw voor me.’’ Die start, hoe gaat dat eigenlijk?’’ ‘’Ach, met een beetje geluk sta je aan de buitenkant en ga je gewoon varen.

Je zeilt dezelfde kant op, de rest wijst van zelf’’.

Ik was benieuwd.

De volgende morgen gingen we goed gehumeurd naar de takelplaats. Mooi windje, bootje in orde maken, op naar de startplaats.

Daar aangekomen zette ik mijn spullen neer om bij de wedstrijdleider met z’n allen lootjes te trekken voor de startpositie. Nou mijn lootje…. WAAROM TROK IK NUMMER 1!?

Het hele startveld onder me, in plaats van voor me, daar gaat mijn tactiek, kan ik dit wel???

Dennis de Ruiter had gelukkig goede raad en adviseerde me gewoon twee seconden te wachten met lopen en te kijken wat er gebeurt. De rest komt dan wel vanzelf. Goede tip, en ik voer de wedstrijd uit op de 44ste plek, van de 51 starters.

IJszeilen maakt moe en dus vroeg het mandje in De tweede wedstrijd stond ik op plek 44, dus starten werd makkelijker voor me. Maar toen kwam ik in het voor de windse rak met m’n slotrunner in een scheur terecht.

Gevolg was een spin en een gebroken slotrunner!

Aftuigen dus en naar de startlijn lopen om andere schaatsen onder mijn boot te zetten.

Later op de dag trok de wind aan. Tijdens de derde wedstrijd ben ik gecrasht bij het insturen van de beneden boei.

Hier was het resultaat dat ik uit mijn boot werd gelanceerd.

Gelukkig hield ik er alleen wat blauwe plekken aan over.

IJs is hard kan ik je nu uit ervaring vertellen.

Als pleister op de wond deden we aan het einde van de dag nog een drankje bij de aanhanger van Dideric met een lekker stuk worst en kaas.

Daarna gingen we terug naar het hotel want we moesten ons op gaan tutten voor een gezamenlijk diner met alle andere zeilers. Was een erg gezellige avond. Laat werd het niet, ijszeilen maakt moe en dus vroeg het mandje in.

De volgende morgen was er geen wind. Ook bij ijszeilen heb je wind nodig om de sport te beoefenen.

Na twee uur wachten besloten we dan ook om in te gaan pakken en de steven richting huis te wenden.

Al met al een was het een hele mooie ervaring om mee te maken. Ondanks de pech, en het eind rijden kreeg ik er wel wat voor terug. Ik ben dan ook blij dat ik gegaan ben!

Dennis van Vliet H785

13

Foto: Dideric van Riemsdijk

Als enthousiast toer zeiler maakte ik dit jaar de stap naar het wedstrijdcircuit. Als waterzeiler zeilde ik ook al wedstrijden en dat beviel me altijd goed. Mijn naam is overigens Dennis van Vliet, ik ben van 1978, en kom uit Vinkeveen.

DNjournaal2012

ijzige verhalen, steinhude

Dichtgevroren met windkracht 6 Na een paar jaar ontzettend verwend te zijn met ijs naast de deur was het de aangelopen winter “kort en hevig”.

Aan enthousiasme ontbreekt het niet, wel aan tijd op het juiste moment.

Precies wanneer er bij ons ijs in de lucht hangt moet ik voor werk naar het verre oosten. Kuala Lumpur is best wel een aardig oord maar niet, I say again, niet wanneer er ijs bij ons is of gaat komen.

Terwijl ik naar mijn coca cola met ijsblokjes kijk roep ik de DN website op. Altijd handig zo’n iPad aan het zwembad.

Het is 32 graden celcius.

Van Gert Jan Hageman gehoord dat het ijs op de Gouwzee erg slecht is. Dichtgevroren met windkracht 6.

De DN-website heeft ook andere suggestie voor locatie ijszeilen. Super. Waar kun je goed bij het ijs, hoe ver is het bij ons vandaan en wie zijn de lokale contacten.

Terug in Nederland, met nodige jetlag in het lijf, hoor ik dat een paar enthousiastelingen uit Monnickendam richting Duitsland willen gaan. Waarheen dat weten ze nog niet.

Het wordt Steinhude. Zo’n 400 km rijden vanaf huis.

De “jongens” ken ik niet, wanneer gaan ze en hoe?

Ik ben nieuw in het buitenlands ijszeilen (sowieso nieuw).

Vandaag nog bijslapen.

De boys(?!) zijn al vertrokken. Nummer van een van hen via GJ H. Bel hem op.... “met Richard , het is hier super!!!’’

Op zondag niet veel wind en tientallen DN’s op het meer, prachtig ijs een heel dun laagje sneeuw!

Ik kom eraan!

In Steinhude kamer in hotel “Haus am Meer” geboekt.

63 euro per nacht. Wifi, handig voor de Windfinder, gloeiendhete douche, prima bed en een goed ontbijt.

Unfreundliche raucherkneipe Ik ben niet in bezit van een Tomtom, kaartlezen lukt wel aardig, maar met daglicht aankomen is wel zo prettig.

Ik arriveer zondagmiddag.

Kleding gedumpt op de kamer. Snel de mannen opzoeken bij de takelplaats. Een jachthaventje van een vereniging vier minuten rijden vanaf het hotel.

DNjournaal2012

Ik had die lui nog nooit ontmoet, maar ik word onmiddellijk in het groepje opgenomen. Bootje vast optuigen voor morgen.

Eten in de lokale kroeg. Hafenklause, volgens de recensies op internet een “unfreundliche raucherkneipe”.

Er werd inderdaad flink gerookt maar wij vonden ze erg aardig. Het eten was lekker veel en lekker vet.

Goed tegen de kou zullen we maar zeggen.

19 graden onder nul..... Ik heb er ‘s nacht niets van gemerkt. ‘s Ochtends wilde geen enkel portier van mijn Landrover Defender meer sluiten dat wel. Drie man sliep in ons hotel, twee daredevils in een oude camper.

Ooit geschikt voor de wintersport.

Richard en Aart-Jan zagen kans een elektrische radiator uit het clubhuis van de zeilvereniging te “lenen”. ‘s Ochtends trof ik Aart-Jan aan tijdens een innige omarming met deze op vol vermogen werkende radiator. Het zag er wel een beetje zielig uit....

63 euro, douche, goed bed tv en wifi plus ontbijt.......

Nederlandse DN-ers uit Nieuwkoop Ons groepje bestond uit Blokarts, een gloednieuwe monotype, een tweezitter DN, en een gewone DN. Relatief weinig wind maar onder een minuscuul laagje poedersneeuw mooi glad ijs. Wat gaat het dan toch geweldig.

Ik vind het nog steeds zo bijzonder dat wanneer je een tactische bespreking houdt (lees; uitrust) en we midden op zo’n meer stilstaan het helemaal niet lijkt te waaien.

Daarna effe rennen en hup zo weer vijftig kilometer per uur of harder. Het meer van Steinhude is bijna rond met een paar grappige eilandjes erin. Wat lokale bijzondere landmarks.

Een toertochtje is dan ook best wel leuk. Echt even van A naar B per ijszeilboot. Hier en daar toch een paar opstaande richels moeten omzeilen en dan ben je bijna je oriëntatie kwijt.

Gelukkig een rond meertje dus kantje volgen et voilà, we zijn weer waar we begonnen.

Nog een paar ander Nederlandse DN-ers uit Nieuwkoop ontmoet.

Mooie spullen, zes mooie bootjes in een hele mooie kar.

Het kan altijd mooier. We staan op mooi ijs!

14

ijzige verhalen, steinhude Volgende dag begint windstil. Heel langzaam, na eerst de mannen uit Nieuwkoop opgezocht te hebben voor een praatje techniek, begint er een windje op te steken.

Het moment van schrijven ligt ruim na de actuele beleving.

Tijdstippen ben ik kwijt maar het ging weer als de rook.

Heel goed dus.

Lekker lunchen in het rookhol.

Op tijd gestopt en DN weer op het dak.

Ideaal, wat is dat apparaat snel opgeruimd.

Het barretje van de BSV, Baltische Segler Vereinigung, in.

Flink bord met grote frieten een vage bockworst en vooruit, 1 biertje. De mensen van de vereniging waren zeer gastvrij en bijzonder vriendelijk.

Goed, naar huis. Eerst met de Landrover even de camper aantrekken, die wilde niet meer starten.

Gelukt. Eerste stuk achter de camper (Tomtom) aangereden.

Eenmaal op de snelweg eigen tempo naar het westen.

Vlak bij de grens bijna door een Poolse vrachtwagen van het asfalt gereden maar dat liep gelukkig goed af.

Verder geen bijzonderheden.

Alsof je een week bent weggeweest, dichtbij huis en toch zo anders. Dank aan alle gezellige, enthousiaste mensen die beginnelingen als ik aardig op weg weten te helpen.

Marcel Neuteboom H644

Een betrouwbare partner in veiligheid!

Advies - Ontwerp - Aanleg Beveiligingsinstallaties Video-observatiesystemen Toegangs-controlesystemen

Emmastraat 1 Aalsmeer T 0297 360 295 www.huiskens.nl

15

DNjournaal2012

het nk van een top kok Wat gaat er nu vooraf aan zo’n evenement?

Laten we dit een overblijfsel uit de oertijd noemen, voorzichtigheid. Gelukkig belde Dideric de dag ervoor: neem je schaatsen mee, het waait te hard morgen.

Ik beken, een last viel van mij af, en ik kreeg er zowaar zin aan.

Beetje zeilen toch, meer niet. Ik had geen idee, tot ik er aan mijn haren werd bij gesleurd.

Ik ben best een bangepoeper In het weekend van 4 februari kreeg ik een bericht van Dideric van Riemsdijk: wil je mee ijs keuren voor het NK? Tot die tijd was ik gewoon redactielid, nu werd ik opeens tot mede- ijsmeester gebombardeerd.

Een verantwoordelijkheid waar ik maar nauwelijks aan wilde.

Maar ach, ieder mens heeft zijn kruis in het leven te dragen,

Een deja vu van het allerzuiverste water Op dinsdagmorgen 7 februari was het dan zover, op naar het Muiderzand, waar ik vroeger nog wel eens ging windsurfen.

Veranderd was het er wel, opeens liggen er havens, staan er flats en worden er complete woonwijken gebouwd.

Dideric was er al, de enthousiasteling, en er was geen weg meer terug. Nu werden de geiten van de bokken gescheiden.

Op naar het ijs, wat er maar matig uitzag, en waar in de verte de eendjes gezellig plonsden.

Was dit de tip van Pa de Ruijter? Wat had Dennis met zijn concurrentie voor? Gewapend met touw, en prikkers en met de schaatsen ondergebonden moest het vervolgens gebeuren. Ik zette mijn beste beentje voor om te imponeren, maar vooral om mijn ergste angsten te verdringen.

Wat absoluut hielp is dat ik door het ijs de schelpen bodem kon zien, toch zeker 30 centimeter onder me.

Enige psychische schade had ik toch met eerder avonturen wel opgelopen bleek nu.

Als kind had ik al eens een natte voet in een poldersloot opgelopen, en later was ik met overmoedige vriend H. in Zweden op een windstille dag wezen schaatsen.

Ook vorig jaar nog stond ik vlak voor Marken, op ijs waarvan ik eerder niet wist dat het zo flexibel kon zijn. Ik moet zeggen, een deja vu van het allerzuiverste water bekroop mij.

Alle reden om een gezond wantrouwen te voelen.

Te mooi bleek uiteindelijk die ijsvlakte

en daarnaast heeft Dideric een gezin, wat naar ik aan neem blij met hem is.

Als een echte moeder Theresa vond ik dan ook dat ik mijn verantwoordelijkheid op me moest nemen en wel mee moest voor de veiligheid.

Een locatie was gevonden, na een tip van de vader van Dennis de Ruijter: Muiderzand, vlak voor Almere, home of de legendarische Libelle zomerweek.

Wie is er niet geweest inmiddels en kon het passender.

Dideric wist ook nog te melden dat de DN mee moest, dan konden we het zeilend af. Een slecht idee, dacht ik zelf.

Onbekend gebied, boot af-, op -en weer aftuigen.

Mijn bootje stond op de Gouwzee op dat moment.

En gewerkt worden moest er ook nog.

En ik ben best een bangepoeper, op gezette tijden.

DNjournaal2012

In ieder geval, al snel bleek dat er vanaf het Muiderzand strand geen doorgang mogelijk was, maar we zagen in de verte wel mooi ijs liggen.

Daar moesten we naar op zoek. Terug naar het strand kwam ook Piet Hopma er aan, op de quad.

Argument van Piet: als de quad er niet doorgaat, kunnen we er op zeilen. Daar moest ik even op kauwen. Nog trouwens.

Ik dacht ook nog, deze man moet of vertrouwen op zijn geloof, of bijzonder overmoedig zijn.

Maar hij had wel dertig meter touw achter zich aan, dus enig wantrouwen was ook bij hem aanwezig.

Na overleg moesten we verder op zoek naar de ijsplaat, waarvan we toch minstens het bestaan vermoedden.

Uiteindelijk vonden we het, ongeveer een kilometer verder, voorbij de sporthavens, en zich uitstrekkend zo ver het oog reikte, kilometers in het vierkant. In de verte een ijsbreker, die vastliep in het ijs.

Prachtig, midden in een woestijn van brokken sneeuwijs, lag daar een glimmende oase van het allermooiste en gladste, zwartste dubbeltjes ijs, zelden mooier gezien, misschien in mijn jeugd,en later een keer in Zweden.

Te mooi bleek uiteindelijk die ijsvlakte, maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen.

Opnieuw de schaatsen onder, nu gedrieen het ijs op, wat wel iets beter voelde, maar waarbij dat rode touw van Piet wel als een waarschuwing achter hem aan slierde.

Overigens was het weer prachtig, strak zonnig met een straffe oostenwind.

16

het nk van een top kok Met enige aarzeling zette ik mij in beweging, niet alleen geholpen door de stevige rugwind, maar vooral ook doordat net voor mij een paar idiote ijs surfers zich richting de horizon waagden. Voldoende om mijn aarzeling te overwinnen.

Met mijn hart in de keel, dat wel, want er moesten vlak voor de oever nog wel twee scheuren worden overwonnen.

Gelukkig ging Dideric eerst, als een onvervalste mijnwerkers kanarie die als eerste het loodje legt bij gevaarlijke toestanden.

Al snel raakten we echter euforisch, het was ongekend mooi en groot genoeg, volgens het kenners oog van Piet en Dideric voor het NK 2012. Zo mooi ook, dat de dikte moeilijk te peilen was. Daar had Dideric iets op bedacht: een accuboormachine gewapend met een 22 mm boor, extra lang.

Met enige aarzeling, zeg maar weerstand, mocht ik dan als eerste het maagdelijk ijs penetreren. Ik vertrouwde het niets.

Piet en Dideric stonden ook al in een verdacht soort vlucht houding. Weten zij iets wat ik nog niet weet? Al borend echter raakte ik er pas na 12 centimeter doorheen. Op het moment dat ik het water raakte sprongen er kilometers lange barsten in het ijs met een oergeluid en onderaards gerommel.

Wat een fascinerend effect, een gaatje van 22 mm en zulke gevolgen. Soms leken de scheuren zich ook weer om te keren, alsof je werd omsloten, en om je vervolgens voor straf te laten afzinken.

Ik zei nog tegen Dideric: Ken je die eekhoorn met die eikel uit Ice Age. (voor wie het niet weet: een geweldige animatiefilm, waarbij suffe eekhoorn de aardbol, zeer tegen zijn zin, weet te splijten met enkel een eikeltje wat hij met zijn leven verdedigd).

We hadden het strijdperk voor het NK 2012 gevonden, en we zouden als helden en Salvador worden herinnerd!

Toen Dideric, na voorzichtige aanwijzingen en eigenbelang van mijn kant, ook nog een clubhuis vond dat, zeer welwillend, wel open wilde tijdens het NK wisten we dat dit niet meer stuk kon.

Tja, wat doe je, wanneer nee zeggen geen optie is.

Enige paniek bekroop mij wel, want op dat moment kon ik Monnickendam niet in of uit om boodschappen te doen, vanwege een invasie van dolgeworden schaatsers, en een volle agenda verhinderde dat ik heel veel tijd had om exquise gerechten aan het Friese ijs te gaan bereiden.

Daarnaast, ik zei het al, catering is mourir une peu.

Ook wist ik, in de loop der jaren een mantra geworden, erwtensoep, aanbranden, erwtensoep, aanbranden.

Maar ik had nog een brainwave, was tomatensoep misschien een optie? Alleen al de stilte aan de andere kant van de lijn

Een nouveauté binnen DN Nederland Ik was vooral blij, want de catering was nu ook gewaarborgd.

En dat laatste hing wel als een ongewenste sneeuwbui boven mijn hoofd. Ik had namelijk al horen fluisteren dat ik misschien wel de aangewezen persoon was die voor de inwendige mens kon zorgen tijdens het NK, als het in de middle of nowhere was. Weliswaar heb ik een lange carriere in de horeca achter de rug, sterker, ik heb nog steeds een reputatie op te houden, Echter, koken op locatie is nooit mijn fort geweest, en ik verschool me dan ook graag achter de rug van anderen, als het maar even kon.

Opgelost dus, en de zon begon weer te schijnen.

Maar, ik zei het al eerder, het bleek te mooi. Op donderdag het onheilspellende bericht: Het ijs zit vol gevaarlijke scheuren. Jan Heida, die er was trainen, liep er zelfs een forse blessure op.

Eekhoorn, ice age, boor, scheuren…...

Uiteindelijk kwam via Hennie van de Brink op donderdagavond het verlossende woord: op het Tjeukemeer gaat het gebeuren. Of ik misschien dan voor de catering kon zorgen vroeg hij besmuikt, een nouveauté binnen DN Nederland, en ik mocht het spits afbijten.

Blijkbaar was er ook al over het menu nagedacht: erwtensoep, chocomel, broodje warme worst, gluhwein.

maakte me duidelijk dat ik nu te frivool dacht.

Uiteindelijk, pas op vrijdagavond laat bezocht ik de Sligro, die welwillend voor me open bleef. Daar trok ik strepen met mijn karretje, volgeladen met de voorkeuren van DN Nederland, aangevuld met een enkele ondeugendheid van mijn kant, zoals Beerenburg. Ik hoorde nog net op tijd dat Edbert de Sauvage traditioneel verse stroopwafels had laten maken, die konden dus weer van de kar af. Wonderlijk, twee zielen een gedachte. Voor 200 man eten en drinken was de opdracht, en gelukkig was ik binnen budget gebleven. Wel sleepte ik voor de poorten van de hel de laatste trays erwtensoep en dozen rookworst uit het schap. Dideric deed hetzelfde, met een butagasfles en een kooktoestel. In een weekend waarbij iedere vrije ondernemer had bedacht nu eens met iets warms op het ijs te gaan staan…. Stress.

17

DNjournaal2012

het nk van een top kok Ik kreeg bijna de behoefte om mee te gaan zeilen mee te gaan zeilen. Maar de wetenschap dat ik een gevaar

DNjournaal2012

voor mezelf en anderen ben in een DN hield me bij mijn rookworsten. Met mijn jarenlange ervaring in de haute cuisine had ik het overigens aan de kant zo geregeld dat de worsten al veilig, warm en heerlijk lagen te rijpen in de thermoboxen in mijn auto, standkachel op hoog. Na afloop van het NK, waarbij ik tussendoor ook nog de diverse weer apps voor de wedstrijdleiding mocht bedienen ging dan eindelijk het buffet los. Weer een deja vu, ik had natuurlijk eerder in mijn loopbaan al meegemaakt wat eten met de menselijke geest vermag. Maar gelukkig was het hier de honger die ons allemaal dreef, allemaal blije en aardige mensen, een enkele gefrusteerde verliezer en geen gebrek aan opvoeding, na een topdag op het ijs. Broodjes warme worst, passende en exquise kant en klaar sauzen zoals daar zijn mosterdsaus en ketchup, gluhwein,het ging er in als Gods woord in een ouderling.

Nooit eerder had ik de leiding over zo’n leuk restaurant.

Gelukkig, ondanks mijn eeuwige angst, was er genoeg, ook voor aanhang en pers. Het werd een pracht dag. Ik zal niet zeggen dat dit de mooiste was, na mijn huwelijk en de geboorte van mijn kinderen, maar ik schrijf hem bij.

Het is al met al een lang verhaal geworden, maar dat zegt toch vooral iets over dit ontzettend leuke NK. Het was spannend, op het laatste moment de klus geklaard,veel aardige mensen, een goede en sympathieke Friese kampioen, ik had in ieder geval een top weekend, en volgend jaar doe ik graag weer mee! Het menu is al klaar…toch?

Gert Jan Hageman H864

18

Foto: Anton Raves

Op zaterdagmorgen vroeg met bezwaard gemoed op naar het Tjeukemeer, prachtige dag, dat wel.

Mijn tentje stond er al, gasfornuis op de picknickbank, pannen in de aanslag. It is good to be the king.

Uiteindelijk had ik een briljante, al zeg ik het zelf, planning uitgewerkt. Normaal ben ik het gewend dat iedereen rekening met mij houdt, ik had echter deze keer buiten de waard gerekend, in de persoon van Hennie, de wedstrijdleider.

Ondanks een schrijnend gebrek aan wind stuurde hij de deelnemers het ijs op. Daar stond ik dan, met mijn vers geopende en warm gestookte blikken erwtensoep.

Niet vroeg naar huis dus, voor een romantisch en reeds gereserveerd diner met mijn vrouw. Nu moest ik schakelen, precies waar ik met cateren zo’n hekel aan had.

Natuurlijk had Hennie gelijk, jarenlange ervaring in de wedstrijdzeilerij leverde hem toch die dag 3 verzeilde wedstrijden op. Ik had me deemoedig aan te passen, en uiteindelijk wist ik de erwtensoep nog warm te serveren aan mijn gasten. Van de wedstrijden kon ik niets volgen, ik bleef aan de kant om voor mijn stalletje te zorgen. Dag twee zag er anders uit. Bewolkt, dreigende sneeuw, en belangrijk, wind.

Gelukkig was er die dag ook mijn goede vrind en buurman Peter, zelf een zeer begenadigd zeiler, en gezellig mens bovendien. Hij wierp zich op als reisgenoot, en geestelijke-en catering hulp. Tijdens zijn studie lang geleden veel ervaring opgedaan als hulp in partycentra, dus ook het afvoerputje van de horeca mee gemaakt.

Samen konden we de strijd van dichtbij op het ijs volgen en daar ook wat hand en spandiensten verlenen. Zo hadden we een heel bijzondere en boeiende dag midden tussen het wedstrijdveld.

Eerste rang bij het NK 2012. Ik kreeg bijna de behoefte om

ijzige verhalen, friesland

thaven rland

Toen begon het in Lelystad 18 graden te vriezen De Nederlandse ijszeilers zaten nog in Zweden toen ik gebeld werd op woensdag 31 januari vanuit Zweden. Of ik wou kijken of er hier en daar al ijs lag. Ik had die week nachtdienst en ben woensdag 1 februari dan ook eerder naar huis gegaan.

Even kort geslapen en op 2 februari stond ik bij mijn zoon voor zijn huis om een rondrit te maken door Friesland, op zoek naar plekken waar ijs lag.

Eerst naar het Kornwerderzand, maar allemaal wind wakken, vervolgens kust IJsselmeer met ook daar hetzelfde beeld en tenslotte het Tjeukemeer. Wij zijn er een stukje op geweest tot een windwak. Er lag opdat moment 4cm à 6cm ijs maar nog te veel wakken om veilig te zeilen.

Nog langs het Nannewiid geweest maar ook helemaal vol met wakken. Mijn zoon weer thuis gebracht na een rondrit van 350 km en zelf huiswaarts gekeerd. Gebeld met Piet dat het nog niks was en dat ik vrijdag wel weer zou gaan kijken.

Zo gezegd zo gedaan. `s Morgens weggereden naar het Tjeukemeer want daar hadden we de meeste kans maar de sneeuw gooide roet in het eten. Op de windwakken van de dag ervoor lag sneeuw maar ik wist waar ze lagen, onder de sneeuw lag 2 cm ijs dus niet genoeg. Toen begon het in Lelystad 18 graden te vriezen. Daar begon zich dan ook een mooie ijsvloer te ontwikkelen. Piet was inmiddels thuis gekomen en we zijn zaterdag naar het Tjeukemeer geweest met Cor. Er was wel ijs bij gekomen maar nog niet genoeg.

Zaterdag 4 februari voegde Dennis zich toen met Jan Heida en Cor bij ons. Bij Elahuizen zijn we het ijs een stuk op gelopen, maar ook niks. Wel waren ze op de Fluessen wat heen en weer aan het zeilen op de plek waar het NK in 2010 was.

Maar een klein stuk ijs. Daarna naar het Tjeukemeer.

Nog steeds niet betrouwbaar, wel wat ijs groei maar niet voldoende. `s Avonds belde Piet dat we zondag 5 februari nog een keer moesten kijken bij Indijk, achter Woudsend.

Daar hadden ze gezeild dus wij er de volgende dag heen, Dennis, Jan, Cor en ik. Achteraf bleek dit niet zo te zijn.

Toen zijn we maar weer naar het Tjeukemeer gegaan.

Daar was het nog hetzelfde, wel weer wat ijs groei maar de oude windwakken waren nu 4 cm dik, verderop prikte je zo door het ijs.

Ik voorop met een stuk touw om mijn middel Dennis zei dat er in Lelystad een mooie ijsvloer lag, en of we daar de volgende keer wilden kijken. Piet belde met zijn zwager en vroeg of die met de helikopter wilde kijken hoe groot dat stuk was. Zijn zwager geeft les op vliegveld Lelystad en zo gezegd zo gedaan. Later kwam het bericht dat er een ijsvloer lag van 7 bij 8 km maar van bovenaf kun je natuurlijk niet zien hoe dik het ijs is.

Toen zijn we weer huiswaarts gekeerd, om de volgende dag naar Lelystad te gaan. Cor en ik zijn samen naar Lelystad gereden waar Piet al op ons stond te wachten.

Om 12 uur waren we daar, maar hoe komen we nu toch op dat mooie ijs? We vonden een plek om tussen de schotsen op het ijs te gaan. Ik voorop met een stuk touw om mijn middel met ijsprikkers om, Piet en Cor ook met ijsprikkers om.

100 meter verder een scheur, het ijs was 10 cm dik, ik stap over de scheur maar Piet zei dat het niet kon, dus verder gelopen. Een kistwerk, daar konden we net over heen maar verder op lag ook weer een kistwerk… Om daar met de boten over heen te gaan en op het ijs te komen was een groot probleem dus we moesten het afblazen.

Koffie gedronken, broodje gegeten en huiswaarts gekeerd.

Nog even met Piet bij het Tjeukemeer geweest en op het ijs gelopen en goed bevonden voor de volgende dag.

Dus na veel gereis konden we dinsdag 7 februari. Eindelijk gaan zeilen op het Tjeukemeer. Het gezelschap bestond uit Piet, Cor en Jan. Daarna hebben we 8,9 en 10 februari gezeild.

We hebben die dagen mooi kunnen zeilen hoewel wel moest wennen aan mijn nieuwe boot. De kuip was te groot voor mij maar met wat aanpassingen ging het weer als vanouds. Wind kracht 3 tot 4/ hadden we die dagen. Op 9 februari belde Piet dat we nog konden kijken bij Rohel dus Cor en ik daar heen op 10 februari. We controleerden het ijs maar helaas niet goed bevonden.

Gewacht op Piet en zijn daarna naar het Tjeukemeer gegaan bij Delfstrahuizen. Piet en Jan Heida zijn op 9 februari nog wezen zeilen bij Almere waar Jan uiteindelijk zijn boot kapot voer. Piet ging over het kistwerk en Jan wou dat ook maar ging er aan de verkeerde kant langs….

Daarna werd het NK op 11 en 12 februari verzeild. De eerste dag ging het goed. Er stond weinig wind wat in het voordeel van mij was, omdat ik licht ben. Maar de volgende dag veel wind, de trim niet goed en geen goede schaatsen, met als gevolg een slecht resultaat. Dat zal dit seizoen beter worden!

Een nieuwe loperplank bij Peter bestelt, nieuwe slots, dunne T en en nieuwe plaatstaal lopers gemaakt, en ook nog een nieuwe boot er bij.

Jan Hoekstra H274

neem het roer in eigen hand met onze X of Dehler

zelf zeilen da’s nog leuker!

Waterland Yacht Charter Monnickendam T 0299 - 65 20 00 www.waterlandyacht.nl

19

DNjournaal2012

de schuur van… peter greveling H845 horeca medewerker, orderpikker, stoffeerder in loondienst en vervolgens zelfstandig. Leuk werk, maar soms inmiddels wel eens een eenzaam bestaan, werken in je eentje.

We zijn in het CHU bolwerk van Nederland, maar dat belet Peter niet toch zo nu en dan een stukkie te zeilen op de zondag. Sterker nog, Peter mag zich Europees kampioen in de B-vloot noemen. Knap want hij zeilt nog niet te lang, ongeveer sinds 2005.

Vervelende man….

Aan leren een broertje dood Vlak voor de deadline kreeg de redactie de tip voor het schuurbezoek van 2012.

In Elburg op de Veluwe zouden we hem vinden.

Voor de gemiddelde Randstedeling niet om de hoek.

Amersfoort, Ermelo, richting Zwolle. Van de snelweg af, en dan nog een stuk diep het land in. Gelukkig dat de wereld niet plat meer is. Wel mooi trouwens daar.

Langs de tuinen van A. Vogel, waar de planten groeien waar onze homeopathische middelen van worden gemaakt, veel pannenkoeken restaurants, en vooral ook veel bomen, weilanden en maïs. Ik begreep overigens dat de gemiddelde ijszeiler er ook niet veel komt. Als er bezeilbaar ijs is rond Elburg weet de rest van Nederland dat pas als laatste.

Gelukkig lijkt daar verbetering in te komen.

Enigszins kopschuw dus, waar zouden we terecht komen.

Uiteindelijk bleken onze twijfels ongegrond.

Na aanbellen in Elburg werd de deur van een duidelijk onder architectuur gebouwde witte jaren ’50 villa opengedaan door Peter Greveling H 845. Want hij was het die we gingen bevragen.

Zeer vriendelijk werden we ontvangen, met een lekkere koffie in de eethoek, en met een fijn rustgevend Bob Ross behangetje op de achtergrond. Tegelijk werd ons nog een intiem kijkje gegund op een charmant gezin, vrouw Reina en een van een van de 2 lieftallige dochters.

Peter blijkt een open en prettig mens te zijn, die ongevraagd al van wal steekt en makkelijk praat. Dit zou een goede vriend kunnen zijn. In het dagelijks leven al weer jaren zelfstandig stoffeerder, maar Peter kan meer, zo niet alles.

Zit een beetje in de familie. Opa was betrokken bij de droogmaking van de Zuiderzee, en droeg bij aan de bekendmaking van de beroemde Ronnie hut, wie kent hem niet. Pa had in ’61 een busje waarmee hij de boeren af ging om te klussen, daarna de eerste doe- het- zelf van Elburg, wel 250 m2 groot. In ’72 ontplofte de boel echter jammerlijk, dat camping gas had hij er dus niet bij moeten doen.

Moeder was creatief met kleding, maar Peter verzekert ons ’s avonds niet in een jurk rond te lopen. Aan leren een broertje dood, Peter doet liever iets met de handen. Geen nadeel zonder voordeel: gevolg van 12 ambachten en dertien ongelukken. Auto techniek gestudeerd, monteur geweest, auto schade hersteller, gebitsprothese maker(handuuug!),

DNjournaal2012

Waar veel mannen blij worden uitgezwaaid voor weer een lange ijszeiltrip, daar wordt Peter erg gemist door zijn gezin.

Reizen vind hij toch wel bijzonder. Met de mannen op pad.

Allemaal einzelgänger, alleen in je bakkie, maar toch een selecte en hechte groep waar het ’s avonds leuk mee bieren is. Voor we het weten filosoferen we over ijszeilen en alle verschijnselen die daar bij horen, inclusief het leven.

Dat Peter goed zeilt, is een beetje logisch, ook sporten zit hem in de genen. Het wedstrijd element trekt hem altijd en is onweerstaanbaar.

Judo kampioen, wat je nog aan zijn postuur ziet, fanatieke schaatser(zo kwam hij ook in contact met de ijszeilerij, op het Veluwe meer), een zeer verdienstelijk windsurfer en zeiler, en hoofdklasse zaalvoetbal. Vervelende man….

Eindelijk, de schuur in. Nou ja, schuur is een eufemisme.

Hier geen ranzig tochthok, slecht voor je reuma en op instorten. Peter zou Peter niet zijn als hij niet zelf een pracht dependance achter zijn huis had gebouwd van twee verdiepingen. Helemaal in de stijl van het woonhuis, uitkijkend op de weilanden. Dit is eigenlijk geen schuur, dit is een klus chalet van eenzaam niveau.

Ik zou er prima kunnen overnachten, en nog wel langer, na

20

r o o v s re d a er l i t e z He s je ij

t 06 44920654 www.scheepstimmerman.nl

de schuur van‌ peter greveling H845

een fikse echtelijke ruzie.

We vallen met de neus in de boter. Op de werktafel ligt het begin van een strakke DN in de mal, Sitka spruce, geen druppel lijm te veel, geen gram te veel.

Hij heeft er over nagedacht. Dit gaat wel lukken, lijkt ons.

Er is maar weinig waar Peter zijn handen niet aan wil branden, maar als hij dan toch iets moet noemen is het electriciteit. Daar huurt hij graag iemand voor in. Op mijn vraag wat nu echt belangrijk is in het klussen zegt hij: Doen, Nadenken, Niet Bang Zijn, Volhouden, Vragen Als Je Het Niet Weet.

Gereedschap is natuurlijk ook belangrijk. Koop kwaliteit, en omring je met lekker veel spullen. Peter, bel mijn vrouw even wil je, denk ik nog. Onmisbaar: bandschuurmachine, goede boormachine, decoupeerzaag, elektrische schaaf, zaagtafel, goede zaag. Peter gebruikt het graag en veel, en heeft het om echt te gebruiken, niet om te poetsen. Dat hadden we al gezien aan zijn gereedschapkist‌..

Jammer dat je een coole DN niet laat stofferen. Ik zou de mijne met een gerust hart aan Peter uitbesteden!

Gert Jan Hageman H864 PS Ben jij iemand met een boeiende schuur en leuk verhaal, of heb je iemand in je kennissenkring die daarvoor in aanmerking komt, laat het de redactie weten!

21

DNjournaal2012

wk-ek 2012 Van IJsboot tot WK

naar nog iets snellers om te kijken.

Tijdens mijn Vossenhol-jaren zeilde ik elk jaar meerdere weken op de Kaag. De oudste zeilschool van Nederland was zo’n beetje mijn 2e huis. Naast instructieweken en zeilen met mindervaliden zeilen we ook vaak voor ons eigen plezier met de mooie houten zestienkwadraten die indertijd door Dwarshuis en later Ottenhome werden gebouwd (op het hoogtepunt 4 per week). Tussendoor werd er geklust en gedronken. Als er ijs op de Kaag lag dan kwam iedereen naar die vertrouwde plek aan de Dieperpoel om te schaatsen.

Piet en Theo Mollers waren vaste leveranciers van de zeilschool en Theo had een echte oude IJsboot. Deze zou later model staan voor de replica van Bouw van Wijk en na hem vele anderen. Met hem voer ik mijn eerste meters.

Lekker onder de deken met onze poten op de kolengestookte stoof. Met een ouwe jenever (Kaagwater) in de hand en een wolkenloze hemel was het leven goed.

In 5 minuten een rondje Kogjespolder en een goede 10 minuten verwijderd van de Vergulde Vos; onze stamkroeg.

Naast de kortebaanwedstrijden bij Kaageiland zagen we dan de ouwe de Haas (Regenboog 22) in een DN stunten.

Dat wilde ik ook. Afijn je vraagt wat links en rechts en wordt naar een boerderij in Tienhoven gestuurd. In een oude loods meerdere mannen die heel geheimzinnig met seriebouw van de DN bezig zijn. Toch duurde het nog even voordat ik mijn eerste kocht. Cees Nater ging naar het buitenland verhuizen en verkocht al zijn roerende goederen.

Het was winter en de Kaag was dicht. Cees tuigt hem op en zet mij erin. Ga lekker zeilen. Dat laat ik mij geen twee keer zeggen en na wat voorzichtig uitproberen kom ik op het Zweiland een groepje lokalen tegen.

Echte Tefal teflon coating Dat moment komt onverwacht snel. Robert-Jan Beck verhuisde naar Italie om voor Jan Ebus de Amerikanen van eten te voorzien. De net bestelde DN past mij als een maatpak.

Met deze geheel door Daan gebouwde combinatie maak ik mijn entree in de wereld van gebakken masten, honingraad sandwich constructies en gehard medisch RVS met echte Tefal teflon coating.

Met deze DN ben ik zo blij als een kind en ga er ook super snel mee. Echter de ontwikkelingen staan niet stil en tijdens het prachtige NK van 2009 in Blauwe Stad in Groningen laat ik Kalle Coster die in de B start mijn DN zeilen.

Niet echt slim want zoveel heats kunnen de slotrunners op een dag niet aan. Mijn DN was echter wel meteen verkocht.

Daarna ging ik met de bekende specialisten van Nederland in gesprek.

Ik wilde een DN samenstellen waarbij voor elk onderdeel de beste leverancier zou worden gezocht.

Zo is met een vertraging van een jaar (ik moest het seizoen 2010/2011 aan mij voorbij laten gaan) de nieuwe DN voltooid.

Voordat we gaan varen zet ik de DN nog een keer bij Daan in elkaar en laat ik hem alles nog eens aflopen.

Alle standen doorgenomen en een goede basis setting bepaald. De 3 verschillende zeilen erop gezet en alles genoteerd. Het samenstel klopte. Ik heb sinds die tijd maar een keer mis gegrepen (de T-runners tijdens het WK).

DNjournaal2012

Het hele spul vervolgens in de trailer geladen en op weg naar een onbekende plek. Eerste doel is Hannover en dan hopen dat we linksaf mogen slaan want rechtdoor was twee keer zover weg. De koffie in Hannover duurde lang, maar eindelijk komt het verlossende bericht binnen.

We gaan naar Zweden. Rechtdoor (Estland) bleek later die week -30 graden te worden.

Op ons gemak (we namen de ferry naar Denemarken) kachelen wij naar Zweden.

22

Foto: www.saralin.de

Er achteraan natuurlijk. Bij het derde rondje Kogjespolder begin ik het spelletje te begrijpen en kan ze bijhouden.

Het bakkie van Cees was niet om te recreĂŤren. Aan het eind van de dag zijn de mannen van de Haas geen partij meer voor me. Dat smaakte naar meer tegenstand.

Mijn vriend John Hofland was een gepassioneerd DN zeiler.

Hij haalde mij over om mijn eerste wedstrijden te zeilen.

Het bakkie van Cees voldoet, maar ik zie wel erg leuke spullen om me heen. Daar mag het nooit aan liggen en ik besluit om

wk-ek 2012 Na een tussenstop in Zweden bereiken we de volgende dag Orebro. Voor Zweedse begrippen een grote stad, maar Leiden is groter. Het hotel is goed geregeld en we maken kwartier

Ik kijk om mij heen, het zal toch niet….., na drie rondjes weet ik het niet zeker, maar Henny komt enthousiast naar me toe gelopen; “Je zit in de Bronze Fleet.

En dan een potje vlaghijsen

Van alle starts wordt deze wel erg belangrijk

Dan kunnen we de spullen gaan optuigen. Terwijl ik me verheug op een echte Zweedse sauna, zet ik al dat moois voor het eerst in elkaar. Ook aan de kleding was gedacht.

In overleg met een arctic specialist in Utrecht een 3 lagen systeem aangemeten. Daarnaast een grote hoeveelheid warmtepads en voor tussendoor een ongelooflijk dik donzen jack voor erover. Natuurlijk op het hele zooitje vlaggen, nummers en namen laten borduren zodat het net echt leek.

Om het geheel af te maken laat ik mij door de plaatselijke kapper een ultrakort kapsel aanmeten.

Zo…, sneller kunnen we het niet maken.

De eerste dag, nu moest het gebeuren. Ik was door mijn maten gewaarschuwd. Je weet niet wat je mee gaat maken.

Nee, het was mijn eerste WK, wat kon ik er van weten. Het begon al met een geweldige ceremonie. Allemaal DN’s opgesteld en dan een potje vlaghijsen. Wie het best in de houding kon staan had gewonnen. Gelukkig was Henny onze Nationale Coach. Na een klein opstootje met een Duits tintje, heeft hij deze eerste wedstrijd met vlag en wimpel op zijn naam gezet. Het hielp natuurlijk wel mee dat al die Oostbloklanden zulke beroerde volksliederen bezitten.

Dan kan het feest beginnen. De wind is licht. We lopen na een wachttijd richting de startlijn. Henny stuurt me het ijs op.

Je moet oefenen….. Dat doe ik dan maar alhoewel ik bang ben dat ik dan het beste van mijn schaatsen eraf zeil.

Bootje loopt, powerzeil is vergeeflijk.

Zo, dat is gaaf, zit ik bij mijn maten. Ontspannen kan niet want ik moet onmiddellijk door naar de 2e qualifying race.

Nog nerveuzer maar met meer vertrouwen in de boot stel ik weer op. Ik sta te hijgen als een paard maar de tweede start dient zich aan. Deze keer gaat de start en dan met name het in de boot stappen beter (Daan: langzaam de spanning van je zijstag laten weglopen en niet met een klap).

Ik doe wat me gezegd wordt en ga comfortabel om de bovenboei. Snelheid houden blijft moeilijk maar de vlijmscherpe slotrunners en het powerzeil en niet te vergeten mijn geringe zeilklaargewicht, helpen me naar een gave 7e plek. Ik ben er weer doorheen en mag door naar de Silver Fleet. Drie qualifying races blijkt dan wat veel van het goede, ik sta bekaf en vol van de adrenaline aan mijn 3e qualifying race en doe een poging om bij de pro’s te geraken, en daar bleef het bij. De volgende dagen leer ik veel bij.

Het is een verbazingwekkend gezelschap. Nog nooit zo’n vreemde mix van geestverwanten bij elkaar gezien.

De organisatie was echt dik voor elkaar. Het hotel was saai maar schoon en een goed ontbijt. Mijn Nederlandse maten staan bij elke start achter me om me weg te schreeuwen.

Daan is er met zijn Monotype en geeft me ook aanwijzingen.

Alles komt bij elkaar. Voor de laatste race sta ik als beste Nederlander in de Ranking. Het zal toch niet…. Van alle starts wordt deze wel erg belangrijk.

Overgeconcentreerd sta ik aan de startlijn, de vlag valt en ik neem een extra lange aanloop, dan tik ik net met de punt van mijn spike tegen de loperplank en probeer geforceerd met de andere erop te springen,

dit mislukt en ik glij voor mijn plank, voet dubbel, vol in de ankers en de race is weg, Tolsma overigens ook. Voldaan en dolgelukkig met het prachtige evenement laden we de spullen weer in. We gokken erop dat het EK niks wordt en gaan op weg naar het NK. Orebro was mooi, heerlijk zeilen, naar een ijshockeywedstrijd geweest, goed eten, alleen die sauna, die hebben we nooit gevonden. Die gaat op de to do list van het volgende evenement.

Joost van Raay H-720

23

Foto’s: Dideric van Riemsdijk

Nog even langs Henny voor een laatste check. Dan naar de startlijn voor een qualifying race. Ik ben doodnerveus. Schoot aan, bril op, een paar keer heen en weer, iets naar boven gericht en dan afvallend lopen, de nieuwe spikes maken een knerpend geluid, START!!

Ik loop het snot voor mijn ogen en weet de boot naar de 2e versnelling te lopen, helm op spanning zetten, ver onderuit, naar de tell tales loeren en maar spelen met m’n zeil.

Ze doet het, ze loopt. Rustige bochtjes en snelheid houden.

DNjournaal2012

ijzige verhalen, zweden Zorgzamer dan moeder Theresa Altijd weer dat zweven tussen hoop en vrees.

De wisselende gemoedsstemmingen van een puber, die toch niet bij een volwassen ijszeiler passen. Al die emoties vinden elk jaar weer plaats, als de winter nadert, en later, als foto’s van het eerste ijs in Zweden de email box binnenschuiven.

Gaan we wel, gaan we niet, ach wat maakt het ook uit, we zien wel. Nou het komt nu toch wel dichterbij…., een cursus Zen en de ijszeilsport is hier op zijn plaats.

Alle weersites maar weer bekijken, dat zijn er heel veel.

De meesten met een wisselende voorspelling. Je kiest de voor jouw meest gunstige uit…. Dan, agenda leegmaken, afspraken afbellen met een smoes. Want er is witte rook uit Zweden, de enige betrouwbare bron van onze vooruitgeschoven post, direct aan het front. Vlucht boeken, autootje reserveren, vrienden enthousiasmeren en mee lokken. Zo gaat het alweer een paar jaar, en elk jaar trap ik er weer in, ondanks de goede voornemens het dit jaar eens te nemen zoals het komt. We gaan weer!

Rond de 20 ste januari is het dan zover. Er is de melding van Jelle Herrema vanuit Torshalla, Eskilstuna, dat het er goed uitziet voor de komende periode. Altijd met een slag om de arm, wij weten inmiddels hoe grillig het weer in Zweden kan zijn en dat het zelfs op de dag nog kan veranderen, lees ongunstig, kan zijn.

Jelle nemen we nooit iets kwalijk, hoe kan dat ook, maar hij is er elk jaar weer onrustig van. Niet doen Jelle, en we blijven van je houden als het toch mis gaat. Voorzichtig pols ik het thuisfront. Wat blijkt, ik let even niet op en de kinderen zijn plots wat ouder geworden. Dat betekent dat mijn vrouw Jolinde naast de zorgen voor de Kas toch wat meer overzicht krijgt en vrij gekomen tijd. Ik besluit mijn kans te grijpen en opper voorzichtig dat het dit jaar misschien wat langer kan dan drie dagen? Dat kan, en in ruil ben ik dagenlang in een nog beter humeur dan anders, het zonnetje in huis en zorgzamer dan moeder Theresa in haar beste dagen. Zo werkt dat heren!

Ik verkeer in de bevoorrechte positie wat materiaal onder Jelles huis te mogen stallen, en dat huis ligt strak aan een aantrekkelijke ijszeilspot en zelfs heim revier van beroemde Zweedse ijszeilers. Ideale omstandigheden. Daarnaast kunnen zelfs de lopers worden weggebracht om geslepen te worden, en uitgelijnd. Dit maakt ook dat ik op deze manier al jaren met een grote trefkans kan zeilen, met fijne spullen en maar zelden aan de kant moet blijven.

Boten en uitstekend materiaal is er genoeg Last minute vertrekken kan nu ook, en ik kies ervoor met KLM te vliegen.

Ik woon vlak bij Schiphol, heb geen tijd ver te reizen voor een

DNjournaal2012

goedkopere vlucht en profiteer van het feit dat de KLM 5 keer per dag vliegt op Stockholm. Je krijgt er ook nog een sandwich bij onderweg, drankjes, en oud –Hollandse punselies.

Zo bereik ik altijd een ideale situatie. In 5 uur tijd vanuit Monnickendam in mijn bootje op het ijs in Zweden.

De prijs overigens valt me mee, zo tussen de 180 en 250 euro voor een retour. Op Arlanda huur ik dan nog een autootje voor weinig, altijd spik splinter nieuw, want aan het begin van het seizoen. Rij ik ook eens in een nieuwe auto, en met wat zeuren altijd een fijne upgrade. Vaste reismaat is al jaren Joop de Boer, inmiddels op Master leeftijd, maar zeer jong van geest en lichaam, en fervent ijszeiler en bouwer.

Heel graag draag ik de schoonheid van de sport ook uit naar goede vrienden. De meesten zeilen op water, en ik meen dan altijd dat ze dat ook op ijs moeten doen. Altijd komen ze enthousiast terug, waardoor ik ook weer blij wordt.

Mij is geleerd: geen groter plezier dan een ander plezier te doen. Ik meen bij Jelle wel te bespeuren dat dit credo ook voor hem een belangrijke drijfveer is.

Dit keer heb ik Maarten Miedema aan de haak, ook uit Monnickendam, onze zoons voetballen met elkaar, en een aimabel mens, een belangrijke voorwaarde.

Ook Peter Schoorl, mijn overbuurman en zeer soeverein zeiler blijkt plots kans te zien over te komen.

Top, ik word er heel blij van.

Boten en uitstekend materiaal is er genoeg, zodoende lijkt het altijd een beetje op een all inclusive bij de Club Med terwijl we toch echt in Zweden zijn.

We treffen goede omstandigheden. Mooi ijs, lichte en lekker lopende wind, niet te barre temperaturen.

Ik zeg, zonder geluk vaart niemand wel, en misschien hadden we het dit jaar gewoon verdiend.

Ik houd een klein notitieboekje bij tijdens mijn verblijf in Zweden. Zodoende weet ik wat ik volgend jaar wel en niet moet meenemen, hoe de trim was, etc. Zo begin je ook niet elk jaar helemaal opnieuw en heb je de juiste kleren en spullen weer mee.

24

ijzige verhalen, zweden Op 25 januari vertrokken we, blijkbaar in de ochtend, vanuit Amsterdam, want we waren rond 15.00 uur bij Jelle in Torshalla. Op dezelfde dag, gewoontedieren als we zijn!, als het jaar daarvoor. Zoals altijd een vlotte reis, aardige stewardessen, en gezien de upgrade was Avis blij met onze komst en onze stemming opperbest. Warm welkom, er was gelukkig niets veranderd, snel het ijs op.

Maarten arriveert die avond laat, moest nog werken hè.

Tijd om de boten ook op het ijs te zetten, en nog voor het echte donker de boel redelijk klaar voor de eerste dag Net te laat om een eerste rondje te doen.’s Avonds aan de meegebrachte rijsttafel, inmiddels een traditie, en naar bed.

De 26ste vroeg op, als een klein kind zo nerveus voor de verjaardag…. Het sneeuwde licht, tegen de berichten in.

Hier kon je weer eens zien hoe onvoorspelbaar de omstandigheden ter plekke zijn, en hoe veranderlijk.

Gelukkig ging de sneeuw over in een waterig zonnetje, met een lekker lopende wind hebben we een heerlijke dag op het ijs. Maarten zeilt voor het eerst, maar direct al zeer gecontroleerd en met veel gevoel. Hij is enthousiast.

We proberen ook allemaal Joop’s nieuwbouw boot, de Morpho, gebaseerd op een klassiek ijszeilschuitje.

En verdomd, het ding gaat hartstikke lekker. Je kan zelfs koffie drinken aan boord als je dat zou willen, ijzersterk concept.

We doen Jelle’s buurman Par Johansson(van de briljante S10 filmpjes op Youtube) aan, en brengen er Hollandse boerenkazen.

Handig, als er iets gerepareerd moet worden.

Maar voor niets doet hij het ook hoor. Een super aimabel mens, hypertechnisch en ongelooflijk, met exact dezelfde hobby’s als Jelle. Bizar, en twee handen op een buik dus deze buren. Buurman en Buurman is er niets bij. Helaas is hun gezamenlijke project, de hydrocopter nog niet af.

We zien uit naar volgend jaar.. s’Avonds kook ik een potje, wat het was kan ik me niet meer herinneren. Zal de moeite wel niet zijn geweest, al is het inspirerend boodschappen doen in de tientallen mega supermarkten in dit bijna ontvolkte gebied. Bijzonder fenomeen trouwens, super grote shopping malls met fijne winkels, maar er woont bijna niemand. Geweldige gereedschapswinkels, hengelsportzaken, als man kan je helemaal los daar.

En wij met spatzuivere vis naar huis De 27ste arriveert Peter, die in de haast louter met een helm, sjaal en openstaand pak waar zijn borstharen uit komen, direct zijn rondjes draait.

Peter ontwikkeld langzaam aan een voorkeur voor de bonte verzameling ijszeilers ter plekke en is meestal te vinden in de Klasse 3 van Jelle. Goed om te zien dat een getrimde DN onder omstandigheden dan toch lastig is bij te houden.

Wederom een heel fijne dag, en we zijn nu al tevreden.

Maarten verliest nog zijn Iphone tijdens het zeilen, maar met hulp van de computer kunnen we het ding localiseren waarbij Peter hem uiteindelijk zo van het ijs raapt. We deden het maar niet zeilend, je zult er maar met je loper over heen, allemaal bramen.

Joop haalt met Jelle snoekbaars voor het diner bij de visserman die Jelle ooit wist te behoeden voor de ondergang tijdens een zeilsessie. Ook hij een stukkie kaas, missionarissen als we zijn, en wij met spatzuivere vis naar huis.

Godenmaal, en wat is koken dan leuk.

De beruchte derde dag, het is de 28ste. Met 2-3 meter per seconde geen spektakel, maar zeilen doen we.

De volgende dag, het is inmiddels de 29ste arriveert een groep zeilers uit Monnickendam, en wordt het volgens de Zweden druk op het ijs.(een man of 10 in totaal, op een mega plaat ijs) Optuigen, klaar voor de dagen die komen gaan.

Wat een volksverhuizing brengt dat zeilen met zich mee.

De groep Monnickendam slaapt in een jeugdherberg, vlakbij, en mooi gelegen aan het ijs. We treffen opnieuw goed weer met lichte wind, en zeilen lekker. Om je te schamen bijna.

Helaas moeten Maarten en Peter weer aan het werk, ze zeilen zo lang mogelijk en wij ruimen de bootjes op.

Ze hadden het erg naar hun zin, en gaan gelukkig huiswaarts.

Wij eten een risotto, en kijken een fascinerende Zweedse natuurdocumentaire. Nee, niet zo één, maar over een volkomen scheef gegroeide Zweedse boerin, de neus echt waar op haar knokige knieën, die zich tot aan haar dood over haar boerderij sleept en de beesten verzorgt.

Ademloos gekeken.

De 30ste vallen we dan eindelijk stil, geen wind.

Na lang dralen, pakken we onze spullen op, en nemen de tijd alles goed te verzorgen en op te bergen voor komend jaar.

Relaxed eten we ’s avonds wat buiten de deur.

We kijken nogmaals een minstens zo fascinerende natuurfilm, Hastmannen, over een zonderling die innig met zijn paarden leeft. Ontroerend en onbedorven.

Ik had nog gehoopt overigens dat Jelle zijn befaamde variant van Pytt y Panna zou tonen deze week: gehaktballetjes uit de vriezer, en verder de rest ook, met veenbessenjam.

Volgend jaar dan maar.

Op de 31ste tenslotte, wenden we in rustig tempo de steven richting Stockholm en daarmee dus naar huis.

Weemoedig afscheid nemend van zoveel gastvrijheid, tevreden over de geslaagde trip en zeil uren, weer een zieltje gewonnen voor de sport. Even snel door de zomer heen, elke dag voorbij brengt ons naar een volgende ijszeilervaring.

Gert Jan Hageman H864

25

DNjournaal2012

een goeroe voorspelt De geschiedenis van het weer voorspellen In de 16e eeuw waren het de prognosticaties van de Italiaan Dr. Giovanni Antonio Magino, Hoogleraar in de sterrenkunde te Bologna. Deze “hemelloopkundige voorzegger’, voorspelde het weer op lange termijn aan de hand van de stand van de zon, maan en andere planeten op een bepaald tijdstip.

In Nederland is de almanak een van de oudste uitgaven met weersvoorspellingen. Het bekendst is de Enkhuizer almanak.

Ondanks zijn leeftijd van ruim vier eeuwen is de Enkhuizer niet de oudste. Eén van de eerste in ons land was de Deventer almanak die Heemskerck en Barendsz eind zestiende eeuw op Nova Zembla bij zich hadden.

De almanak hoort tot de vroegste drukwerken en stamt uit de tijd van de uitvinding van de drukpers.

De oudst bekende Nederlandse almanak stamt volgens de Koninklijke Bibliotheek uit 1476. De aller-vroegste kalenders zijn echter niet van Europese afkomst maar komen uit China waar ze in 877 werden gemaakt.

De Chinezen noemden de almanak T’ung Shu, het boek der tienduizend dingen.

De weersvoorspellingen in de tegenwoordige Enkhuizer almanak zijn gebaseerd op onderzoek van weeramateur Nell uit de eerste helft van de vorige eeuw.

Hij was geen onbekende bij het KNMI en heeft diverse publicaties op zijn naam. Nell was weerkundig medewerker van de krant Het Vaderland. Hij introduceerde de omkeerdagen, data waarop het weer grote kans maakt te veranderen of om te slaan.

Duitse meteorologen hebben daar later onderzoek naar gedaan. Zij introduceerden de singulariteiten.

Dat zijn karakteristieke weersituaties die vrijwel ieder jaar rond een bepaalde datum optreden. Voorbeelden zijn de IJsheiligen rond 12 mei, de oudewijvenzomer rond 22 september en de kerstdepressie. Het doorgaans wisselvallige weer kent door het jaar heen inderdaad een bepaald verloop dat in de statistieken tot uiting komt.

De soms abrupte veranderingen zijn echter niet aan vaste data gebonden. Opvallend is ook dat singulariteiten soms tientallen jaren bestaan om daarna geheel te verdwijnen of in een andere tijd van het jaar. (bron KNMI).

Een statistisch patroon valt er wel te ontdekken: namelijk een aantal blokken met bovengemiddeld koude winters, te weten: 1907, 1908, 1909 - 1939, 1940, 1941, 1942 - 1953, 1954, 1955, 1956 - 1962, 1963, 1964, 1965 , 1966 en 2009, 2010, 2011, 2012.

Zonnevlekken Er zijn theorieën dat het weer mede bepaald wordt door de activiteit van de zon. Dus in een periode met weinig zonnevlekken zouden de temperaturen lager zijn dan in periodes met veel zonnevlekken. De afgelopen vijf jaar zaten we in een periode met weinig zonnevlekken; theoretisch zouden we hiermee de koudere winters kunnen verklaren.

Ondanks de opwarming van de aarde is er hoop: Mini ijstijd op komst: Philip Norton, een lid van de Lincoln Astronomical Society, verwacht dat de huidige barre winterse omstandigheden hetzelfde worden als in de jaren 1980.

Hij voorspelde ook correct het huidige weer.

Maar hij zegt dat dit een relatief milde winter is, met veel strengere winters in de jaren 2020 op komst.

Norton, een ontwikkelingsingenieur van Thirsk Drive, Noord-Hykeham, baseert zijn voorspellingen op de zonnevlekken. (Bron Zaplog)

DNjournaal2012

Deventer Almanak voorspelling 2012-2013 De winter 2012 – 2013 lijkt een echte kwakkelwinter te worden.

Hooguit een paar weken serieuze vorst in februari lijken nog wat hoop te bieden voor schaatsliefhebbers.

Maar nu de praktijk, op naar Willem Willem Maarse zit ‘s zomers altijd op het water, tegenwoordig vaak met zijn kleinzoon Melvin, vooral om te vissen en te peuren, maar het is voor hem ook een way of life, even de kop fris maken.

Hierdoor leer je wel de natuur lezen en de Westeinder kent hij op zijn duimpje.

Willem is mijn “bijna-buurman” en als er schaatswedstrijden zijn, dan bellen we elkaar om de wedstrijden te analyseren of er goed geschaatst is, er nieuwe talenten zijn en wat we ervan vinden!

Als het gaat vriezen en we kunnen het ijs op, dan is Willem de eerste die ik bel en zijn we één van de eersten die het ijs opgaan om te verkennen, Willem neemt zijn pikhaak mee en als ie door het ijs steekt is het te dun, simpel!

Willem, 15-3-1936, schaatst vanaf zijn 5de (en nog steeds) en op zijn dertiende pakte hij zijn eerste prijs op de ringvaart in Aalsmeer. Toen hij twintig werd kreeg hij zijn eerste noren.

Er werd toen al drie keer per week droog getraind in Aalsmeer, maar kunstijs was er nog niet .

Dus gingen 60-70 schaatsers 4-6 weken naar Hamar om daar te trainen, logeren bij de boer, ‘s morgens helpen op de boerderij, ‘s middags schaatsen.

Dit heeft hij drie jaar gedaan, helaas niet in de echte kernploeg terecht gekomen, maar hij heeft wel eens de 5 kilometer tegen Reinier Paping gereden, niet zijn favoriete afstand, dit was de 500 mtr, helaas liep hij met voetbal een dubbele beenbreuk op en was het einde topsport.

Ook de Elfstedentocht heeft hij 4 keer gereden (3 kruisjes),

26

een goeroe voorspelt Hoe lees je het ijs, waar let je op als het gaat vriezen?

Ik kijk of het hard waait, want dan heb je meer wakken en kijk je waar die ontstaan, bij de wakken zitten ook vaak vogels, ik kijkt of er sneeuw op het ijs ligt, want dan groeit het minder snel aan en of het zwart helder ijs is, want dan is het ijs het sterkst.

Een leuk weetje: Je kan als het vriest bij ijs zonder sneeuw, de temperaturen van 7 nachten optellen en dat door 5 delen, dan heb je ongeveer de ijsdikte.

Hoe gedraagt het ijs zich op de Westeinder?

Het is geen stilstaand water, vanwege de ringvaart, dus bruggen zitten er altijd wel in, wind heeft ook veel invloed, maar het is iedere keer anders. Ook hebben we op bepaalde plekken bellen, die het ijs open houden.

Voel jij ook aan je lichaam als het gaat vriezen?

Nee ik niet, maar mijn vrouw voelt het wel aan een litteken dat er weersverandering op komst is, we zullen er deze winter eens op letten, wel krijg ik ijskoorts, als ik denk dat het gaat vriezen! Haha.....dan kijk ik ‘s nachts ook nog even op de thermometer hoe hard het vriest.

Wanneer zag jij de eerste ijszeiler op de Westeinder?

Dat was zo rond 1956 Hans Dragt van Watersportwinkel Dragt kwam met een grote ijszeiler het ijs op, een mooi gezicht!

waaronder de beruchte 1963 Tocht der Tochten: zemen leren lap op de borst, voeten, knieën, gezicht en edele delen (dit laatste komt er met een korte aarzeling uit) ingesmeerd met vaseline en twee mutsen op onderweg, het schaatsen was gevaarlijk vanwege harde wind in de rug en plukken vastgevroren sneeuw.

Hij werd om 5 uur van het ijs gehaald in Franeker, waar hij wel vrede mee had. Doorgaan was gekkenwerk.

1985 was voor hem de mooiste, de eerste keer het kruisje, uitgereden met een vriend en het feest in Dokkum: het is net of je een arena in rijdt, aldus Willem, ik heb daar een kwartier gezeten, zo’n belevenis was dat!

Zie je het klimaat veranderen?

Niet echt, we hebben nu ook weer 3 goede winters gehad, het gaat blijkbaar in periodes.

Wanneer ga je opletten of het gaat vriezen?

Ik kijk altijd vanaf december naar de weerkaarten, de goede situatie is als er een laag op de Middellandse Zee ligt en een hoog boven Scandinavië, (beter dan boven Rusland) dan kan het gaan “stromen” en zakt het hoog naar beneden.

Houd je je bezig met zonnevlekken?

Nee eigenlijk niet, ik kijk echt naar de weersystemen.

Maar kijk je ook naar de natuur?

Tja, als de ganzen naar het westen vliegen en de mollen niet meer graven is er vorst opkomst, maar dat is erg korte termijn. Ook rond volle maan is een belangrijke periode, vaak draait de wind dan naar het westen, maar bij vast mooi weer (lees vorst in de winter) draait de wind weer snel naar het oosten en blijft de vorst.

Ik heb uit betrouwbare bronnen dat je toch een keer door het ijs bent gezakt, hoe zit dat en hoe heb je dat ervaren?

Tja, de tamtam gaat snel op de Uiterweg, we hadden net een rondje uitgezet, toen we even werden afgeleid door mensen bij de ijsbaan, ik reed daardoor net buiten ons rondje en toen ging ik!, ik deed mijn armen omhoog om niet onder het ijs te schieten en mijn maat trok me er snel uit, maar achteraf had ik er best last van, dan ga je denken. Ik neem nu wel altijd mijn prikkers mee.

Kan je zien aan de natuur wanneer het gaat dooien?

Ja, als er een kring om de maan komt en de mollen weer gaan graven, dan gaat het dooien.

Heb je nog een mooi ijsverhaal?

Ja, dit heb ik van mijn vader: in 1928-29 ging het een keer zo hard vriezen, dat het om 11.00 uur ‘s avonds al 20 graden vroor, om half 1 was de poel nog open en ‘s morgens om 7 uur kon je over 10 cm dik ijs lopen.

Maar wat is nu je lange termijn voorspelling?

Wat ik op het moment zie is dat er veel bessen aan de hulst en struiken zit, dus ik heb goede hoop dat we weer een winter krijgen.

Ha fijn! En wanneer dan?

Nou, dat kan ik niet zien, tussen Sinterklaas en Kerst zou het leukst zijn, maar ik hoop weer januari/februari op de schaatsen kunnen staan.

Margreet Elfring H972

27

DNjournaal2012

het nk van jan heida H534 Machtig gezellig was het des te meer Het is 11 april 2012 als Dideric van Riemsdijk me belt: ‘’Jan, je moet nog ff 1 dingetje voor ons doen omdat je kampioen bent geworden. Ik reken op een verslag van jouw Nederlands kampioenschap voor het komend DN journaal’’.

Nou, dat is net iets waar ik nu precies niet goed in ben.

Nu ben ik de beroerdste niet, maar ik moest wel weer even nadenken hoe het afgelopen seizoen ook alweer was gelopen. (In ieder geval heb ik mijn best gedaan voor jullie, en hoop dat jullie plezier beleven aan mijn korte verslag) Op 27 Januari reisden we met wel 18 man vanuit Nederland naar het WK 28 t/m 3 februari in Orebro, Zweden.

Van zeilen kwam weinig door de ongunstige weersomstandigheden prachtig mooi weer maar geen wind.

Machtig gezellig was het des te meer, ook niet onbelangrijk en zeker voor herhaling vatbaar. Tip van Jan, we verbleven daar in kamers van Eurohotels. Gedurende ons verblijf in Zweden hielden we angstvallig het weer thuis in de gaten via mijn heit Gerrit. Het begon er zowaar op te lijken dat we, eenmaal weer thuis aangekomen, we gewoon konden doorzeilen.

Er was zelfs al voorzichtig sprake van een NK, dat zou helemaal super zijn. Op 3 februari weer terug in Nederland, en ja hoor, we konden zeilen, onze gebeden verhoord.

De vader van Dennis de Ruiter had een mooie zwarte plaat ijs gevonden voor de dijk bij Lelystad.

Stuuras en helmstok naar de kloten Donderdag 10 februari: Piet Ploum en ik reizen vol verwachting af naar Lelystad. Daar treffen we Dennis en Gertjan Poortman. De bootjes stonden zelfs al opgetuigd.

Een prachtig mooie plaat ijs, het lag erbij als een spiegeltje.

Helaas wel met een lang kistwerk erin...

Na een paar uurtjes zeilen gebeurde dan ook het onvermijdelijke: ik dook er middenin! Windkrachtje 3, klein beetje bewolkt, dus onder goede omstandigheden.

Schade natuurlijk, stuuras en helmstok naar de kloten.

Einde oefening voor me. Tegelijk besloten we dan ook dat de ijs condities daar te slecht waren om een veilig NK te kunnen houden. Zo kwamen we uiteindelijk toch op het Tjeukemeer terecht voor het NK 2012. Ik had ondertussen nog wel even wat te doen en moest nog flink sleutelen.

Op vrijdagochtend had ik mijn bootje weer klaar en kon ’s middags gelijk naar het Tjeukemeer om daar nog ff een rondje te zeilen en de zaak te testen.

Foto: Job van Riemsdijk

De start van het NK op zaterdag 12 februari kwam snel dichterbij, met veelbelovende weersvooruitzichten ook nog voor zaterdag windkracht 1 tot 2 en zondag zelfs iets meer oosten wind, zonnetje erbij, helemaal niet verkeerd, en ik was er tevreden mee.

DNjournaal2012

28

het nk van jan heida H534 We hebben volgens mij het hele meer gezien Helaas begon de zaterdag met uitstel vanwege gebrek aan wind. Gelukkig, na een uurtje wachten kwam er iets meer wind opzetten. Wedstrijdleider Hennie van de Brink besloot om snel het ijs op te gaan. Iedereen, mezelf incluis als een kudde schapen erachter aan. Nou, ik kan je zeggen, we hebben volgens mij het hele meer gezien want de wind ging alle kanten op, behalve de goede. Uiteindelijk toch wat stabiliteit en Hennie kon een baan uitzetten. Veel was het allemaal niet, maar we konden zeilen, resulterend in twee wedstrijdjes. De 1e manche was voor Sven Coster en ik volgde met een 4e plaats. Ik was er al bijna zeker van dat de 2e manche voor Johan Tolsma was want die lag er wel zo’n eind uit, zeker wel 500 meter voor, dat ik hem nooit meer dacht te kunnen pakken. Tot de laatste ronde‌Ik pakte Johan nog net bij de boven ton en gaf voor de wind de 1ste plek niet meer weg. Machtig was dat, dat gaf een goed gevoel!

met voor mij een tweede en derde plaats.

Opeens weer een heel ander klassement, en het werd erg spannend. De 3e wedstrijd werd gewonnen door Dennis die er ook meteen een flink eind uit lag. Daar wilde ik toch meer van weten en ging maar gelijk eens spioneren hoe dat nu toch kon. Ik zette er een andere set slot runners eronder en was klaar voor de 4e start. Nu, dat was gelijk goed want hierna was ik heer en meester en niet te kloppen!! Jan Heida sloot het NK 2012 af als kampioen, HaHaHa, echt machtig mooi!

Ik kon het gewoon niet geloven: in 2009 in Blauwe Stad begonnen en 3 jaar later Nederlands kampioen, echt super.

Hiermee eindigt mijn verslag, maar niet zonder Piet te bedanken voor alle hulp die hij me heeft geboden.

Zonder hem had ik dit nooit bereikt.

Jan Heida H534

Jan Heida sloot het NK 2012 af als kampioen

29

Foto: Eize Hoekstra

Foto: Ronald Koellink

Op zondag, de 2e dag, stond er gelijk aan het begin al wind, kracht 3. Ik wist direct dat het een hele andere dag zou gaan worden met andere uitslagen. Hennie had haast om het ijs op gaan om zodoende zoveel mogelijk wedstrijden te kunnen varen. Ondertussen had ik de baan een keer in de rondte gezeild om te voelen waar de beste wind zat en hoe de trim van mijn bootje was. Met de veranderde omstandigheden moest ik wat aanpassingen doen. Gelukkig hielp Piet Ploum me daar ook veel mee. Die dag werden er 5 manches gevaren met twee eerste plaatsen voor Dideric van Riemsdijk, gelijk al,

DNjournaal2012

NK 2012

DNjournaal2012

30

Etiketten - Drukwerk - Kantoorartikelen

ijzingwe

supplie r o o t n a k in l e n k ke n d s

s

Aalsmeer 0297 344 285 www.multisupplies.nl

31

DNjournaal2012

Piet Ploum H472 in actie tijdens het wk 2012, Ă–rebro, Zweden DNjournaal2012

32

33

DNjournaal2012

Foto: Sophie Marc-Martin

ijzige verhalen, polen Met Jan Heida en Piet Ploum naar Polen.

Het was eind februari en Jan Heida komt bij me langs in Grou om de boot te trimmen. We zetten alles op papier en we drinken een bak koffie. Het toeval wil dat Jan volgende week met Piet naar Polen gaat en vraagt mij waarom ik ook niet mee ga. Ik aarzel geen moment en zeg ja, kunnen we lekker samen in de auto, want Piet gaat met de camper.

Donderdag om 1 uur ‘s middags vertrokken we, onderweg nog gebeld naar een hotel voor kamers.

We hebben geluk, nog 2 kamers vrij. De sleutel lag in de vensterbank! en dus konden we met gerust hart door rijden. ‘s Morgens om half 4 vonden we het hotel annex villa.

Toen we binnen kwamen was het ijs- en nog eens ijs koud, de verwarming was stuk! Na een kort en zeer koud nachtje de volgende morgen ontbeten en bij Piet in de camper koffie gedronken.

De DN 485 liep al veel beter dan de dag ervoor De volgende dag was er te veel wind om te oefenen.

Jammer, we hadden daar toch ook nog eens de hele nacht voor doorgereden tenslotte.Toen maar een andere kamer gezocht en gelukkig gevonden. Daarna konden we de stad Gizycko bekijken. Wij logeerden overigens in een klein dorpje onderaan het meer van Rydzewo. ‘s Avonds gegeten en gedronken met Lex van Helden en Piet en ons opgegeven voor het Pools kampioenschap.We hoorden dat Daan Schutte en Ernest Spaans overigens ook in de buurt waren, deze zeilden in de XV monotype. Wel op een ander meer, vlak in de buurt, met de mooie naam Mazurka lakes.

De volgende dag, het was inmiddels zaterdag, de eerste wedstrijd. Eerst nog wat trimmen en toen het meer op. Wat een meer zeg, met een ijsvloer van wel 50 cm.

Jan en Piet in de A, en Lex en ik in de B, tussen een totaal van ongeveer 70 deelnemers.Jan zeilde best wel goed, steeds tussen de 18 en 24 maar Piet wat minder. Heerlijk weer trouwens, genoeg wind en een prachtige dag!

Op zondag vroeg opgestaan en opgetuigd. Naar de start om wat in te zeilen en de DN 485 liep al veel beter dan de dag ervoor. Toen ik zou starten zag ik tot mijn grote schrik dat de boot gescheurd was.

DNjournaal2012

Wat was dat een pech. Dit was me nooit eerder overkomen in de 30 jaar dat ik zeil. Maar ja, met die nieuwe mast en de zijstagen strak aan, dat kon het arme bootje niet meer houden. Ik ben toen maar rustig naar Rydzewo gezeild en de boel afgetuigd, effe op Jan gewacht, en toen alles op de auto gebonden.

De volgende keer blijven we toch echt langer Rond een uur of 3 zijn we terug naar huis gereden met goed weer en goed zicht. Alleen geen goede navigatie, waardoor we in de grote steden veel moesten zoeken.

In Polen tref je 2/3 van de reis twee baans wegen.

Wat een end! Bij Poznam konden we gelukkig eindelijk de autobahn op.Daar konden we maximaal 140 km p/uur rijden dus dat ging prima en we schoten lekker op. ‘s Morgens om 6 uur arriveerden we thuis.

Jan moest gelijk weer aan het werk, je hebt werkpaarden en luxepaarden tenslotte, en ik kon nog lekker uitslapen.

Al met al deden we een heel mooie ervaring op. Wel lang onderweg, de volgende keer blijven we toch echt langer. Een prachtige locatie om een weekje te oefenen, en ik denk dat we volgend jaar met een aantal Grousters afreizen.

Er zijn daar genoeg grote meren voor ons, bijvoorbeeld het Mazurka.

Pieter Dijkstra H485

34

hiswa 2012 Hiswaaaaaaaaartjes,

Passend Meneer vraagt waar de tekeningen te verkrijgen zijn.

Tekeningen alleen maar van het bootje want hij heeft nog een oude catamaran liggen en daar zit voldoende spul op om over te zetten. Voor hem geen enkel probleem, snel te maken en alles in twee weekjes klaar. Super goedkoop want de cat zeilen zijn ook nog prima bruikbaar.

Ohhhhhhhhhhhhhhhhh, top, top.

Wel heel futuristisch We staan vol bewondering te kijken naar zoonlief welke voor de foto in de DN was neergevlijd.

Papa houdt het want in zijn handen en krijgt kennelijk een angst visioen en vraagt waar nu toch de trapeze lijn zit?.

Uhhhhhhhhhhhhhhhhh, sprakeloos.

Communicatie trigger Een groep van vijf figuren, in gedrag laverend tussen penoze en patsers staren wat lacherig naar de DN. Was voor mij wat moeilijk om communicatie Anschluss te krijgen.

Je kon aan hun ogen zien dat ze de hoogte met een bar aan het vergelijken waren.

Maar weer eens: “al eens geprobeerd?????? ” Njente capito reactie.

Maak een kleine omtrekkende beweging rond de penoze en spreek behoudend de achterste aan.

Zeg ik op gepaste toon: “ is die platbodem van jullie al klaar om te varen????? ” Alsof ik aan de volume knop draaide: Meneer: “wij varen ORC”.

Sorrrrrrrrrry, sprakeloos.

Klassiek hout Staan een vader en zoon gebiologeerd Hennies DN te observeren.

Komt de 10-11 jarige zoon naast mij staan waarop ik zeg: “blits ding heeeeeeeee”.

Grootse stilte.

Dan ineens wordt de stilte spontaan doorbroken en komt dat knulletje met: “ ik krijg er zo’n oud gevoel bij………”.

Bongjjjjjjjjjj, sprakeloos

Het was leuk en we hebben een paar fijne uurtjes op de Hiswa mogen beleven.

Maar het belangrijkste was dat er veel belangstelling is getoond wat mede aan de uitstekende plek te danken is geweest.

Bootje van Hennie erg handig om te laten zien, bedankt Hennie.

Hooguit twee Lange gozer, je kent ze wel met zo’n steenrode broek, stap op mij af en zegt op een indringende toon en vinger wijzend: “dat het een weinig populaire klasse is”.

Vervolgt met: “dat er toch veel populairdere klassen zijn”.

En dan weer wijzend: “dat het in dat ding zo beroerd wedstrijdzeilen is”.

Omdat ik even naar woorden zoek, vraag ik aan hem wat hij dan zelf vaart.

Ohhh: “ik vaar 5-O-5”, dan gaat bij mij het woordenboek open en zeg hem: ”daar varen er volgens mij maar twee van in Nederland”.

Hij beaamt en vertrekt al zoekende naar iets populaiiiiiiiiirs.

Gerard H726

PS: Tip, volgende keer setjes tekeningen op voorraad meenemen.

35

DNjournaal2012

H467 en het nas 2012

We bestellen Ribs “the full slab”

boten van de Europese zeilers worden hier opgeslagen.

Leon LeBeau heeft inmiddels zijn eigen boot al klaar gezet om uit te lijnen, uiteraard helpen we hem om alle runners perfect paralel te krijgen.

Het uitlijnen gebeurd door middel van Ron Sherry zijn eigen ontwikkelde methode je verbaast je erover hoe eenvoudig en accuraat deze methode is.

Eind van de middag is het mijn beurt om mijn runners uit te lijnen, ik doe het rustig aan en met hulp van Ron staan aan het einde van de dag de meeste runners super strak uitgelijnd.

Dit keer overnacht ik samen met Joerg bij Leon en Maria LeBeau, Jost Kolb sliep bij Ron. We rijden dus naar Leon’s huis, hij woont prachtig aan Lake St Clair, daar maken we ons klaar om ‘s avonds te gaan eten bij Ik heb mijn ticket geboekt en vertrek op woensdag 22 februari Bay View Yacht club. Met zo’n 14 man genoten we van een perfect diner met goede wijn. richting Detroit, met de ervaring van vorig jaar boek ik een “changable ticket” om eerder naar huis te kunnen indien We vertrekken zaterdagochtend richting Green Bay nodig. Op Schiphol ontmoet ik Joerg Bohn G737 en we reizen De volgende dag bijtijds weer uit ons mandje om verder te met dezelfde vlucht richting Detroit. gaan met uitlijnen en materiaal controleren. Ron hangt er een Daar worden we (zoals gewoonlijk) opgehaald door Ron beetje omheen want zijn materiaal heeft hij voordat wij Sherry, onze ontmoeting is wederom warm en het voelt als kwamen al perfect in orde gemaakt. “thuis komen”.

Joerg en Jost zijn druk aan het uitlijnen terwijl ik mijn boot We rijden vanaf de Airport richting Down Town Detroit en controleer. Nog wat reparaties aan mijn loperplank en de voordat we naar Ron’s werkplaats gaan stoppen we zoals laatste hand aan het controleren van mijn runners. Het wordt gewoonlijk eerst bij Z’s villa om Spare Ribs te eten. tijd om de trailer te laden, Ron en ik zorgen dat alle materiaal Gek dat je je in een korte periode dat je naar de US reist toch op de juiste plek in de trailer komt, Ron heeft daar zijn heel aan tradities gaat hechten. We bestellen Ribs “the full slab” eigen systeem in, ook daarin is hij perfectionist. Ondertussen wat ongeveer betekend spare ribs eten zoveel je kunt! bereikt ons het bericht waar het NAs plaats gaat vinden.

Na de lunch steken we de straat over naar Ron’s werkplaats, Malletts Bay, Colchester, echter er is een sneeuwfront op hier heeft hij een gedeelte van het pand van Leon LeBeau komst welke recht over Mallets Bay trekt.

(US 2000), Ron maakt hier voornamelijk zijn masten en alle Wat is dat toch daar aan de overkant? Zijn het de mensen, is het het land of wil ik gewoon ijszeilen, ik weet het niet, misschien is het van alles wat. Ook dit jaar besluit ik weer naar de US te gaan om dit keer het North American Championship te zeilen. Ik ben de enige Nederlander die mee doet met het NAs, wel jammer.

Europa is verder alleen vertegenwoordigd door Joerg Bohn G737 en Jost Kolb G936. Ik heb mijn reis een paar dagen eerder gepland dan dat het kampioenschap zou gaan beginnen. De reden, al mijn materiaal controleren, al mijn runners controleren en alle runners opnieuw uitlijnen.

Een tip van Ron Sherry, doe dit op je gemak, maak je niet druk en neem er absoluut de tijd voor.

DNjournaal2012

36

Foto’s: Cathy Firmbach

H467 en het nas 2012

De uiteindelijke beslissing wordt met een dag uitgesteld, ik krijg een soort van deja vu, vorig jaar WK/NA waren de omstandigheden ook niet om over naar huis te schrijven en hebben we uiteindelijk maar 1,5 dag kunnen zeilen.

Toch niet weer hè!

Wat voorspeld was gebeurde, Mallets Bay krijgt 5-10 cm sneeuw en is dus uit beeld.

Al snel wordt een nieuwe site gevonden en wel in Wisconsin, dit keer is het Green Bay. De omstandigheden zijn goed, een mooi plaat ijs en de weersverwachting is zonder neerslag, alleen de wind wordt in de loop van de week steeds minder.

We vertrekken zaterdagochtend richting Green Bay, met in de auto: Ron, Jost en ikzelf. Joerg rijdt samen met Leon, zij zijn al een paar uur eerder vertrokken.

Ron start met rijden en loodst ons prima uit Detroit, na een paar uur rijden met trailer is de eerste tank leeg en wordt het tijd om te tanken en van chauffeur te wisselen. Dit keer ben ik aan de beurt met Jost als co-piloot. Ron kruipt achterin en valt bijna meteen in slaap.

Ik rijd soepel rond Chicago richting Milwaukee, we hebben mooi weer onderweg en we rijden dan ook zonder problemen naar onze bestemming. Alweer een tank leeg, Ron neemt het stuur weer over en rond 18.00 uur bereiken we Green Bay. We checken in en dineren op uitnodiging van het NIYA, zij hebben de afgelopen dagen wedstrijden gehouden in Green Bay met Sternsteers, Skeeters, Arrow’s, Renagade’s en dn’s.

Dit was voor mij een weerzien van veel zeilers welke ik de laatste paar jaar in de US heb ontmoet.

Ondertussen is ook bekend dat de eerste race dag voor het NAs op maandag plaats gaat vinden, met de openingsceremonie op zondagmiddag.

Zondagochtend rijden we naar de takelplaats daar stikt het

van de ijszeilboten, werkelijk een prachtig mooi gezicht, van DN’s, Skeeters tot mega grote Sternsteer’s.

Deze dag was de laatste dag van “The Northwest Ice Yachting Association Regatta (NIYA)” Maar helaas is deze ijszeildag door te veel wind afgeblazen en iedereen is dan ook al druk bezig zijn boot af te tuigen en reis klaar te maken.

Gelukkig is het morgen de beurt aan de de Dn’s voor het NAs. ‘s Middags de openings ceremony, echter door de weersomstandigheden wordt deze binnen, in het hotel, gehouden en aangezien ik de enige Nederlander ben heb ik de eer om de Nederlandse vlag te “hijsen”.

Voor we gaan slapen kijken we nog even naar de voorspellingen deze zien er qua wind niet best uit, wind van 25-30 knopen! voor de maandag ochtend, later op de dag afnemend naar 15-20 knopen. Maar goed maandag weer een nieuwe dag.

Mijn plek in de A-vloot is zeker De volgende morgen vroeg eruit, ontbijt en richting Green Bay, op het eerste gezicht valt de wind mee, maar aangekomen op het ijs waait het echt een stevige 25-30 knopen. Voorlopig is de eerste wedstrijd 2 uur uitgesteld.

Het waait zelfs zo hard dat het totaal geen zin heeft om de boten op te tuigen, het wachten is begonnen. Om 11.00 uur wordt wederom besloten tot 2 uur uitstel, intussen bedenk ik wel hoe ik mijn boot wil gaan trimmen en welk zeil ik wil gaan gebruiken. Als dan ook rond 13.00 uur de wind gaat afnemen gaat het erg snel, iedereen tuigt zijn boot op en zeilt de eerste trainingsrondjes.

Ik besluit mijn vlakste zeil op te zetten, het ijs is niet super glad maar de wind is dusdanig dat ik de gok waag.

37

DNjournaal2012

H467 en het nas 2012 Ik gebruik mijn 90 graden slotrunners met mijn mast vrij rechtop en mijn zeil laag op de mast.

Ik start in de B-Vloot, met de start kom ik vrij langzaam op gang en bij de bovenboei lig ik halverwege het wedstrijdveld, ik zie het somber in. Maar mijn MS-1 laat mij niet in de steek en ik voel de boot meer en meer snelheid opbouwen, en bij de 2e ronde lig ik rond een 10e plek.

Nu is het zaak om geen risico’s te lopen en de race gecontroleerd uit te zeilen. In de laatste ronde pak ik toch nog een bootje of 7 en weet als 3e te finishen, mijn plek in de A-vloot is zeker!

Ik besluit toch mijn zeil te wisselen maar laat de rest van mijn setup hetzelfde. Met de start ben ik goed weg en lig rond een 10e plek bij de eerste bovenboei, helaas laat ik het in het verloop van de wedstrijd liggen en eindig de eerste Gold Fleet race als 15e, maar ik ben des al niet te min dik tevreden.

Door een fout bij de scoring sta ik niet op de startlijst voor de 2e wedstrijd en moet helaas aan de buitenzijde starten.

Door een goede start en een constant gezeilde wedstrijd eindig ik toch nog als 19e. Het wordt later in de middag en de wind neemt steeds verder af, met start positie 19 heb ik ook dit keer weer een goede start en zeil samen met Leon Lebeau ver op het veld vooruit, op tweederde van het eerste rack komt Ron Sherry ons voorbij zeilen en hij gaat dan ook als eerste overstag richting de bovenboei.

Uiteindelijk komen er nog een aantal zeilers over stuurboord en ik rond op een 10e plek de eerste bovenboei, helaas verlies ik in de loop van de wedstrijd nog een aantal plaatsen en eindig de 3e en laatste wedstrijd van deze dag als 15e.

Ik ben blij dat ik mij in dit veld nog redelijk staande weet te houden en sta tot nu toe 16e.

We tuigen af en leggen ons materiaal weer in de trailer, de boten blijven op het ijs zo ook de trailer. In het hotel drinken we een goed glas wijn op een tot dusver goed verlopen kampioenschap, Ron staat 1, John Dennis 2 en Matt Struble 3. Voor morgen ziet het er qua wind niet best uit, afnemende wind tot 2-3 knopen!!

Maar vanavond eerst een goed diner in een echt Amerikaans stakehouse met Joerg, Jost, Leszek en ikzelf.

DNjournaal2012

Ik zeil vrij ruim naar de bovenboei De volgende morgen staan we alweer vroeg op het ijs en de wind schijnt mee te vallen, echter wel uit een totaal andere hoek, ook blijkt er een stuk ijs weg gedreven te zijn waardoor het wedstrijd veld iets kleiner is geworden.

De pits is ook aan de zijde waar de ijsplaat is afgebroken.

Door de wind draaiingen heeft de wedstrijdleiding ook moeite om een goede baan uit te zetten, uiteindelijk ligt de wedstrijdbaan er goed in en volgt de eerste start.

Gezien de voorspellingen besluit ik toch mijn setup te veranderen, ik tuig mijn F0-1 op en besluit mijn 100 graden slotrunners te gebruiken, ook hijs ik mijn zeil iets hoger dan gisteren.

Op het moment dat we aan de startlijn staan valt de wind zo goed als weg, maar men besluit toch te starten.

Wonder boven wonder ben ik erg goed weg en weet ondanks de wind toch nog snelheid op te bouwen. Ik zeil vrij ruim naar de bovenboei en weet nog bovenin een vlaagje wind te pakken waarmee ik overstag ga en richting de bovenboei zeil.

Ik rond de bovenboei als 7e. De hele wedstrijd laat de wind het afweten en het is zoeken naar windvlaagjes, meer en meer zeilers vallen stil maar ik weet mijn boot op gang te houden en rond voor de 2e maal de bovenboei op een 5e positie. Naar de beneden boei weet ik wederom precies de goede windvlaagjes te pakken en kan ik ook mijn boot moeiteloos opgang houden. Het laatste rack gaat zeer voorspoedig al moet ik bij de bovenboei 2 maal uit mijn boot om hem op gang te duwen.

Vanaf de bovenboei naar de finish ben ik in gevecht met John Dennis hij weet als 4e te finishen en ik word 5e.

Maarrrrr helaas nummer 1 weet de rondetijd niet te halen en de race wordt afgevlagd. Dit is echt balen: een 5e plek!

1 ding is zeker ik had mijn setup precies goed voor deze weersomstandigheden, ik zie deze laatste race dan ook als een mooi leermoment.

38

H467 en het nas 2012 We wachten nog af of de wind weer wat gaat toenemen, echter na een paar uur blijkt dat er her en der scheuren in het ijs komen en Daniel Connell besluit dan ook de wedstrijd voor beëindigd. Dit is erg jammer maar zeker de juiste beslissing. ‘s middags hebben we de prijsuitreiking en de uitslag is uiteraard niet veranderd sinds maandag. ‘s Avonds hebben we een gezamenlijk diner met onze gastheren uit Detroit en de volgende dag rijden we op ons gemak weer richting Detroit met prachtig weer onderweg en we kunnen ons nauwelijks voorstellen dat we net het NAS gezeild hebben. ‘s avonds hebben we een afscheidsdiner bij Leon en Maria, Maria weet altijd weer een voortreffelijke maaltijd te bereiden, na een korte nacht weer vroeg op om ons materiaal zomer klaar te maken want ‘s middags vertrekken Jost en ik weer richting Amsterdam.

Ondanks de weinige wedstrijden die we hebben kunnen zeilen, kan ik terug kijken op een prachtige wedstrijd en had dit voor geen goud willen missen.

Foto: Cathy Firmbach

Dideric van Riemsdijk H467

39

DNjournaal2012

ijzige verhalen, de westeinder Het kon vriezen, het kon dooien.

Al met al gingen we dus niet naar het NK

Deze zomer heb ik me voorbereid op het komende ijszeil seizoen door wat DN’s te bouwen, oa. voor Robbert Lammers.

Ook het gat in de romp in mijn eigen bootje, wat ik opliep tijdens het EK in Estland heb ik maar eens gedicht.

Ruud van Wees had zijn nieuwe bak SNEL-paars laten spuiten door Robbert, dus er werd veel geknutseld in Aalsmeer en omgeving.

Ook voor ons was de Braassem- en onze eigen jaarvergadering het eerste contact met het komende ijszeilseizoen.

De vergadering werd overigens druk bezocht.

De nieuwe penningmeester was er niet (andere winteractiviteiten) en webmaster Dideric was ijszeilen (dit is WEL een geldig excuus). Dirk van de Wal, de oud-penningmeester werd benoemd tot erelid vanwege zijn inzet voor de club. Hij was 25 jaar penningmeester en ook nog eens èèn van de oprichters van ijszeilvereniging Westeinder.

Ook bij ons heeft weerman Jan Visser een praatje gehouden en we konden het mooi vergelijken met wat hij op de DN Nederland vergadering vertelde, maar ook nu hield hij het vaag: het kon vriezen, het kon dooien.

Wel werd de datum van 17 februari genoemd als statistisch gezien de meest winterse periode.

En plots ging het dan toch vriezen! Gelukkig wat later in het jaar, want in november kreeg ik een nieuwe heup en die was net weer “ijszeilbaar”. Goed getimed!

De buiten thermometer werd weer in het keukenraam gehangen, zodat we alles in de gaten konden houden.

Zaterdag 4 februari konden we op het ijs lopen, maar helaas viel ook hier sneeuw op het ijs.

Inmiddels was het ijs helaas niet zo goed meer, veel vast gevroren sneeuw, we hadden alleen een paar soort van startbanen, maar dat zijn we wel gewend in Aalsmeer-Schiphol, waar op gevaren kon worden.

Helaas brak ik mijn mast, maar gelukkig had ik snel een andere. Hiermee echter moest ik weer gaan uittrimmen t.o.v. mijn loperplank, aangezien deze mast stijver is.

Dit wordt echter een najaars werkje.

De meeste zeilers in de club wilden in het weekend speedtrials houden op de startbanen, dus kocht Ruud kaas en leverworst in, helaas was er te weinig wind om dit door te laten gaan en moesten wij dinsdag de rest van de kaas en leverworst op eten met z’n vieren. Wel een beetje veel……

Al met al gingen we dus niet naar het NK dat in hetzelfde weekend werd gehouden en waar we niet konden meemaken hoe Dideric knap 2de werd. Jammer dat we er niet bij waren!

We hebben het echter goed gemaakt met een taartje met ijszeilfoto erop om het te vieren!

Dinsdag 14 februari was de allerlaatste dag dat er gezeild kon worden. Eerst Margreet opgehaald om 8.30 uur van Schiphol en om 10 uur stond ze dan eindelijk op het ijs.

Gelukkig toch nog een dag schaatsen en zeilen! ‘s Middags ging het zo hard dooien dat Remy zijn bokken (emmers!) er al doorgezakt waren. Het definitieve einde van het seizoen 2011-2012.

Peter van Klink H461

Hij praatte en droomde over de tocht der tochten De nacht van zaterdag op zondag werd de koudste nacht sinds 1956, in Winterswijk was het dieptepunt,of hoogtepunt, 27,4 graden onder nul.

Zondag konden we zeilen op de kleine poel, met Remy Kok voor het eerst in een DN, die dat best spannend vond. Maar met wat hulp was hij snel gewend en natuurlijk konden we lekker eten en drinken in de Zotte Wilg. Gelukkig hebben we rond de Westeinder verschillende eet- en drinkgelegenheden.

Het zeilen door de sneeuw ging nog goed, want het was nog niet aangevroren. Maandag verkasten we naar de grote poel waar de “Henk-Dirk-Karel-groep” al bezig was.

Ook de jeugd (o.a. de Blauwkuip-juniors) was lekker aan het zeilen deze week.

Er is dit jaar dus flink geïnvesteerd door de Westeinder-zeilers.

Robbert Lammers heeft een super moderne nieuwe ijszeiler, Henk een andere boot en Ruud een prachtig gespoten nieuwe bak.

Ruud was echter zo in de ban van een dreigende Elfstedentocht, hij was namelijk ingeloot, dat hij alleen nog maar ging schaatsen en hij praatte en droomde over de tocht der tochten.

Alleen het laatste weekend heeft hij nog gezeild.

Ondertussen kreeg ik van Margreet nerveuze sms-jes of er nog ijs lag als ze terug kwam, ze zat namelijk in Thailand bij +35 graden.

Tja, moet je maar niet weg gaan in de winter!

DNjournaal2012

40

boot!

Middenweg 105-107 Amsterdam T 020 694 60 42 www.watersportoost.com

41

Foto: Margreet Foto: Elfring Margreet Elfring

lles

a Bijna

w voor u

DNjournaal2012

de ijs proef met … tim klijn H1029 Is er iets in het leven waar je bang voor bent?blessures Je grootste blunder, en je mooiste prestatie?

Teveel om op te noemen. Windsurfend van Engeland naar Nederland.(Lowestoft-Zandvoort) Sta ermee in het Guinnes Book of Records.

Hoe heet je, wat is je leeftijd, of mogen we daar niet naar vragen?

Tim Klijn 53 jaar Waar woon je?

Zandvoortselaan 54 Zandvoort Verliefd, verloofd, getrouwd, met wie, en kinderen misschien?

Getrouwd met Monica en dochter Britt van 15 Favoriete lectuur, en wat eet je graag? Drink je er ook iets bij?

Ochtendkrant en verder magazines van boten en auto’s

Wat wil je nooit meer overdoen?

Windsurfend Eng-Ned. Je sterkste kant, en wat is je achilleshiel?

Doorbijten(the job has to be done) is ook gelijk mijn valkuil.

Wat zou je met je leven willen verdedigen?

Mijn gezin.

En waar zou je alles voor willen geven?

Gezin.

Heb je een schuur of andere ruimte waar je in kan hobby-en, wat staat erin?

BMW motorfiets uit 1953, Toyota Landcruiser BJ40 uit 1978 Is er een gadget of gebruiksvoorwerp, waar je niet zonder kan, en wat je iedereen dringend aanbeveelt? iPhone.

Waar vaar je het liefst en wat is je leukste/mooiste ijservaring?

Gouwzee en Westeinder.

Wie is je grootste (ijszeil) held?

Matthijs Lindeman.

Wat zou je nog willen doen of waar wil je eens heen met betrekking tot het ijszeilen?

Gezellig op de Westeinder.

Wat zou je nog willen aanschaffen m.b.t. het ijszeilen? Waarom mag dat niet van thuis?

Tijd, Tijd is geld.

Wat zijn je interesses, en hoe ben je in aanraking gekomen met ijszeilen?

Kitesurfen en watersport in het algemeen, skien, via Matthijs Lindeman

Heb je wel eens in een wak gelegen of iets anders stress vols mee gemaakt? Hoe heb je dat ervaren en wat heb je er van geleerd.

Nog niet.

Wat doe je als je niet aan het ijszeilen bent?

Kitesurfen en skien als hobby, en voor de kost bouw ik aluminium boten onder de naam Davy&Ørsted (www.Davy-Orsted.nl)

Wat zou je eens in het DN Journaal of op de site willen zien, of lezen? n.v.t.

Wat spreekt je aan in deze sport, en tref je niet aan ergens anders?

Snelheid

Wat zijn je voorspellingen voor komende winter, al zonnevlekken gezien?

-8 en N-O 15kn

Keuzevragen: Wedstrijd- of toerzeiler? toerzeilen.

-10 of +10 -10.

Downwind of upwind? Downwind.

IJs eten of er op zeilen? Er op zeilen.

IJszeilen of een dagje winkelen met je schoonmoeder?

IJszeilen Blond of exotisch? Blond Gespierd of intelligent? Intelligent

Tim Klijn H1029

DNjournaal2012

42

Maandag t/mt/m vrijdag 9.009.00 - 18.00 uur, Zaterdag 9.00 - 17.00 uur, Maandag vrijdag - 18.00 uur.

donderdag koopavond

Zaterdag 9.00 - 17.00 uur.

Donderdag koopavond

DE GROOTSE VAN DE RANDSTAD Harken Ronstan

Alle lijnen AlleHigh-Tech high-tec lijnen op voorraad voorraad en op en op op maat maat te te splitsen! splitsen!

Winkel en Zeilmakerij op één adres!

Wij walsen uw verstaging terwijl u wacht.

Tijssen Watersport is met ruim 600m2 de grootste watersportwinkel van de randstad. Wij bieden u een breed assortiment op het gebied van de laatste mode (casual en technisch), onderhouds- en reparatieproducten, boeken, touw en vele andere nautische producten.

Al 40 jaar het vertrouwde adres voor alles op en rondom uw schip.

Zijlbaan 10, 2352 BN Leiderdorp, 071 - 5410185

w w w. t ij s s e nwa t e r s p o r t . n l

We are the European depot for: North Sails Detroit

Compos te Concepts, Inc.

Racing DN Ice Boats & Components

www.think-ice.com

43

DNjournaal2012

het ijs van de meester IJs blijft fascineren Hoe komt het dat je soms op het water kan schaatsen en zeilen en waarom kan het zo snel?

Wij hebben zelfs een Nederlandse Nobel prijswinnaar (1913) in de Natuurkunde: Heike Kamerlingh Onnes.

Hij deed onderzoek naar de eigenschappen van materie bij zeer lage temperaturen. In 1904 heeft hij een speciaal koude lab in Leiden opgericht, dat nog geruime tijd als “het koudste plekje ter wereld “gold, het lukte hem om een temperatuur van minder dan 1 graad boven het absolute nulpunt (-273,15 C) te verkrijgen.

Hierbij eerst de opsomming over ijs van Wikipedia: Structuur: De meest voorkomende kristalvorm van ijs is hexagonaal met ribben a = 452,12 pm en c = 736,66 pm.

De ruimtegroep is P63/mmc. Er bestaan echter tenminste vijftien verschillende vaste fasen voor water, die in de wetenschap als ijs tot ijs-XV bekend staan. Elk van deze soorten ijs is stabiel onder een andere combinatie van druk en temperatuur. De kristalstructuur van de verschillende soorten ijs is niet eenvoudig te bepalen, niet het minst omdat het erg moeilijk is om een enkel geïsoleerd kristal te analyseren.

Fysische eigenschappen Een unieke eigenschap van ijs is dat het bij de smelttemperatuur een ca. 10% lagere dichtheid heeft dan vloeibaar water. Door de beperkingen die de waterstofbruggen aan de watermoleculen opleggen in combinatie met het kristalrooster is het niet mogelijk een dichtere vaste stapeling te verkrijgen.

In de thermodynamica heeft de lage dichtheid van ijs tot gevolg dat het onder hogere druk een lagere smelttemperatuur heeft; een vrij unieke eigenschap.

Die eigenschap heeft gevolgen bij het schaatsen.

De druk van ijsschaatsen doet het ijs smelten zelfs bij temperaturen onder de 0 °C, waardoor een waterlaagje ontstaat tussen de schaatsen en het ijs, wat de gladheid bevordert. Deze verklaring is echter onvolledig. De druk die wordt gecreëerd bij ijsschaatsen is niet groot genoeg om het schaatsen bij bijvoorbeeld -7 °C te verklaren.

Een andere mogelijke verklaring is het feit dat de dunne luchtlaag (enkele moleculen dik) tussen schaats en ijs als een soort vloeistof beschouwd kan worden.

De lagere dichtheid van ijs heeft als gevolg dat ijs op water blijft drijven, en daardoor een isolerende laag vormt die ondiep water in de winter voor totale bevriezing behoedt.

Dit heeft waarschijnlijk een grote rol gespeeld bij het ontstaan van het leven op aarde.

Het beste ijs maken is natuurlijk erg leuk Voor het maken van kunstijs ging ik eind juni naar het Mekka van de schaatswereld, Thialf in Heerenveen. Ik was er eind maart tijdens het WK afstanden bij 25 graden (boven nul!) en het viel me op dat men de deuren van het schaats stadion wel heel lang dicht hield, dit om zo lang mogelijk de binnen temperatuur laag te houden. Thialf behoort tot de 3 snelste banen van de wereld en is de snelste laaglandbaan.

Reden genoeg om eens om in de keuken van het snelle ijs te kijken.

IJsmeester Beert Boomsma heeft een opleiding in koude techniek en klimaatbeheersing afgerond.

Na de pensionering van de vorige ijsmeester werd hij getipt door een vriend. Door gewoon te solliciteren in 2000 werd hij ijsmeester van Thialf. Hij dacht een iets rustigere baan te

DNjournaal2012

krijgen, echter het tegendeel was waar.

Het beste ijs maken is natuurlijk erg leuk en een uitdaging en ook bij nieuwe buitenlandse ijsbanen, zoals de baan in Kazachstan, Astana, is hij betrokken.

Op de dag van het interview was het warempel weer een warme dag en er lag al een maand ijs in het Thialf stadion voor de kernploeg, maar ook recreanten kunnen er terecht, het derde weekend in juni bij 13 graden en storm schaatsten er 700 mensen!

Om het ijs te breken, Ik laat hem mijn zelfgemaakte Thialf ringtone horen: het dweilorkest tijdens het afgelopen WK. Dat vond hij erg leuk! Ook hebben we het even over surfen, hij blijkt een klasgenoot van Rintje Ritsma te zijn, die behalve schaatsen ook goed kan surfen.

Zelf heeft hij ook een oude deur gehad, die hij over de dijk moest tillen.

Daar aan gekomen was je er eigenlijk al bekaf van.

Het werd dus een leuk gesprek, met veel raakvlakken: ijs, te veel willen doen, watersport en surfen.

Heb je wel eens in een ijszeiler gezeten?

Nee, maar het lijkt me mooi die snelheid. Wel zie ik ze regelmatig op het Tjeukemeer, prachtig gezicht.

Bestaat er een opleiding voor ijsmeester? Niet echt voor kunstijs, de KNSB heeft nu wel een opleiding voor buitenijs, maar dat heeft niets met ijs maken van doen.

Thialf is hierin dan ook een kenniscentrum.

Hoe wordt ijs gemaakt? We gebruiken grondwater, dat we filteren tot het nulpunt, dat wil zeggen dat er geen toevoegingen meer in zitten, daarna doen we er natuurlijke mineralen in. Chemische toevoegingen hebben we in het verleden wel gebruikt maar het ijs bleek dan niet stabiel genoeg. Toch is elk gefilterd water verschillend, elk water heeft zijn eigen eigenschappen en zal anders aangevuld dienen te worden met mineralen.

Het ijs op de baan is ongeveer 3 cm dik en wordt gekoeld door een buizenstelsel gevuld met freezium( een multifunctionele koudedrager op basis van kalium formiaat.

Welke mineralen gebruik je dan?

Helaas, dat is het geheim van de smid.

Wordt er wel kennis en ervaring gedeeld in de schaatswereld?

Ja natuurlijk, Thialf is wat dat aangaat al een kennis instituut en we hebben alles in eigen beheer. Het beginsel van het ijs maken is in Astana ook gedeeld, maar aangezien elk water anders is, is ervaring met de betreffende baan belangrijk.

De laatste procentjes zijn fingerspitzen gefuhl.

Heb je gehoord van Japanner Masaru Emoto?

Hij maakt foto’s van ijskristallen, waarvan het water naast heavy metal en klassieke muziek heeft gelegen. Of van water dat wel of niet vervuild is, om daarna tot -20 gr. te worden ingevroren.

Dat geeft interessante verschillen: klassiek en schoon water geeft een gelijkmatige mooie kristal en heavy metal en vervuild water lijkt niet meer op een kristal.

Ja, ik heb er van gehoord en gezien, erg interessant al die verschillende kristallen, maar wij kijken vooral of het ijs snel is en wij doen er dus weinig mee.

44

het ijs van de meester Wat is dan de grootste vooruitgang t.o.v. vroeger met het maken van snel ijs?

Vroeger gebruikte men leidingwater en werd er alleen kalk uitgehaald. Het grondwater is beter en de mineralen maken het ijs sneller.

ijzer. De warme geeft dus minder weerstand.

Bij het schaatsen heeft men al eens de buizen met thermische olie gevuld( inmiddels verboden) Als je de olie warm maakte, bleef het ijzer lekker lang warm. Verder isoleren carbon tussenlagen tussen de schoen en het ijzer. Zo blijft het ijzer langer warm als je het opwarmt. Bij schaatsen mag je echter geen energiebron mee nemen. Maar je zou dus met een warmte spiraal je schaats warm kunnen houden.

Wat maakt het ijs nog meer sneller?

En wat heeft nog meer invloed op sneller schaatsen? In principe is hoe kouder het ijs hoe sneller, maar er komt een breekpunt, waar een schaatser gaat uitbreken, bij ons is beste ongeveer -7 gr. Maar in Astana is dit bijvoorbeeld -4 gr. Deze baan ligt weer hoger. Hoe hoger, des te minder luchtdruk(=sneller). De gewone luchtdruk verschilt ook nog per dag onder invloed van een hoge of een lage drukgebied.

Hoe kouder de lucht(dikker) is hoe meer weerstand.

Ook het maken van gelijkmatig ijs= gladdere oppervlakte, is belangrijk. Bij de vorige renovatie zijn de buizen dichter bij elkaar gelegd. Gaan daar nog grote stappen in genomen worden?

Nee, het zal nog wel wat sneller gaan. We hebben net proeven gedaan om ijs bij hogere temperaturen te kunnen bewaren, het maakt de lucht boven het ijs warmer en dus dunner =sneller.

Ben je nog zenuwachtig voor een wedstrijd?

Nee, hoor ik heb nu een goede technische staf en inmiddels zoveel ervaring, dat het goed gaat. Wel heb ik moeten leren beter mijn rust te pakken, ik leg de lat voor mezelf nogal hoog en heb te veel doorgedraafd de laatste jaren.

Ik heb dan ook net een boot gekocht om lekker te relaxen….

Natuurijs of kunstijs?

Natuurijs, ik vind het heerlijk om tochten te schaatsen, lekker met je kop in de wind!

Softijs of schepijs?

Haha, schepijs. Ik heb zelfs een vakantiebaan gehad bij een ijswinkel die schepijs maakte. Het begon dus al vroeg, dat ijs maken.

Hoe weet je of het ijs goed is? Wordt er iets gemeten?

Nee, we overleggen veel met de schaatsers en trainers op het ijs. Maar tijdens de wedstrijden mogen we het ijs niet beter maken om iedereen dezelfde omstandigheden te geven. Het meeste zit toch in reguleren en de controle van de luchtvochtigheid. Alles moet in elkaar grijpen, luchtdruk, luchtvochtigheid, kwaliteit van het ijs, een goede dag van een schaatser, dat is ook het mooie ervan.

Wat is het grootste verschil met buitenijs? Dat is vooral gek genoeg de luchtvochtigheid boven het ijs. Doordat je dat op een overdekte baan beter kan reguleren, voorkom je dat de baan aanslaat(vocht trekt altijd naar de koudste plek toe).

Maar ook de manier van het kunstmatig vriezen is precies andersom als buiten vriezen: doordat je van onderen af vriest, gaan de toegevoegde mineralen drijven in de dan snelle toplaag.

Hoe werkt de dweilmachine? Er wordt een laagje ijs geschaafd, vervolgens wordt er warm water op gespoten en gedweild, omdat het warm is smelt de bovenlaag iets en vormt hierdoor met het water weer een homogene toplaag. Er wordt per dweilbeurt 3 kubieke meter ijs geschaafd en 1000 ltr. water gespoten.

Hoe wordt een scheur snel gemaakt, bij bijvoorbeeld een valpartij?

We spuiten stikstof in het gat, ook wel droogijs genoemd, de koelcapaciteit hiervan is 3x hoger dan waterijs. Daardoor bevriest het tot -60 gr. vervolgens wordt scherf ijs (letterlijk scherven) van -7 gr met water in het gat gestopt om op te vullen en daarna wordt het weer geschaafd.

Val je in een gat (wak) als er geen ijs ligt of heb je net als wij een cold turkey als het ijs weg is?

Nee hoor, we hebben tegenwoordig 9 maanden ijs en met de andere werkzaamheden er naast zoals nieuwe ijsbanen, renovatieplannen en de proeven met ander ijs ben ik dus blij als ik eens met vakantie kan.

Wat denk je, komt er nog een ijstijd?

Ik denk dat alles in cycli gaat, maar hoe lang die cycli zijn is moeilijk te zeggen. Voorlopig hebben we weer een paar goede winters achter de rug. Ik vond het zo erg dat de Elfstedentocht niet door ging.

Wat zijn nieuwe plannen voor de ijsbaan? De baan wordt gerenoveerd en de focus ligt vooral op het terugbrengen van het energie gebruik. We streven naar wel 50%. Dat doen we met behulp van oa. zonnecellen en het boren naar heet gas op 3 kilometer diepte. En de innovatie van het bewaren van ijs bij hogere temperaturen komt tevens het energiegebruik ten goede. Ook kijken we naar de doorlaatbaarheid van het ijs, voor het verlagen van het energie verbruik.

En privé?

Meer genieten van de boot samen met mijn vrouw, dit helpt me echt om te ontspannen. Verder wil ik met mijn broer de Alpe d’Huzes fietsen.

Oh? Pff lijkt me zwaar, fiets je veel?

Nee, ik heb niet eens een fiets, maar ik spin wel veel. Ach toch leuk, weer eens iets nieuws?

Hoe zit het met de ijzers die bij het schaatsen gebruikt worden, kunnen wij daar nog iets van leren, waar valt nog winst te behalen qua weerstand?

Er wordt nu geschaatst met PM-staal (poedermetallurgisch) dit heeft een hardheid van 66 Hrc. en geeft duidelijk minder weerstand. Maar de grootse winst is nog te behalen met verwarmen van het ijzer. Bij het schaatsen ontstaat warmte door wrijving en pas als je stil staat, vries het ijs weer aan het

Margreet Elfring H972

45

DNjournaal2012

ijzige verhalen, de braassem Gerrit Bakker werd erelid van onze vereniging

Even bijtanken in de jachthaven

We beginnen het seizoen altijd met de jaarvergadering, de opkomst was weer groot en we hadden stichting ijschuiten Gouwzee uitgenodigd voor een lezing.

Zij beheren de meeste oude ijschuiten, waaronder een oude DN en ze hebben elk jaar een opendag waar deze te bewonderen zijn.

Uiteraard was het erg leuk om de verhalen te horen, aangezien er veel van deze oude schuiten in en rond de Braassem zijn gebouwd, ook hadden ze mooie verhalen over barre tochten naar Hoorn en Stavoren en Gerrit Bakker werd erelid van onze vereniging.

En dan nu het echte ijs!: Donderdag 2-2-2012 loopt er een hoek met grondijs van 300 meter breed.

Vrijdag 3-2-2012 ligt de Braassem dicht met prachtig black ice.

In de namiddag komt er echter een sneeuwbui, waarbij 7 cm sneeuw op het ijs komt te liggen. ‘s Avonds vaart er nog een schip door de vaargeul.

Normaal vind je dit “facebook “niet leuk”, maar het bleek in de loop van de week het best bevaarbare stuk ijs van de plas!

De reis met de monotypes zeg ik af. Eric en Sandy en Bouw en Hans reizen wel af naar Zweden. ‘s Zaterdags vriest het 18 graden! Helaas door de sneeuwlaag zet het ijs niet erg aan. IJsdikte tussen de 5 en 7 cm. De DN`s komen op het ijs. Prachtig weer, maar er is helaas geen wind.

Zondag, het heeft knap gevroren en gaan we met de DN`s voorzichtig zeilen. Hier en daar slechte plekken.

Bij Oude Wetering zakten ze door het ijs. Er werden op verschillende plekken langs de Braassem boten opgetuigd.

Oud Hollandse schuiten, XV`s en een vioolmodel van Jack Frost voor het eerst op het ijs. Van alle vlieringen en schuren kwamen de ijszeilers te voorschijn.

Maandag ontdekten we aan de andere kant van de vaargeul een grote strook, waar een boot had gevaren, met black ice.

FB: “Vind ik leuk” Daar heeft het flink aan kunnen vriezen en kon er zelfs met grote boten gezeild worden.

Zo`n 40 boten zeilen dagenlang, bij een heerlijk zonnetje en een lekker windje.

Op vrijdag 10-2-2012 zeilen er twee dames van het Algemeen dagblad mee.

Zij plaatsen de dag erna een mooi artikel in de krant over het ijszeilen als passie.

In het weekend zijn er veel schaatsers, die ook op het black ice van de vaargeul willen zijn. Het is een gezellige drukte, wat wel oplettendheid vergt.

Er waren veel passagiers die een tochtje in een ijszeiler mee wilde maken. Af en toe even bijtanken in de jachthaven of er kwam wat lekkers op het ijs.

Op zondag ging het weer sneeuwen. Maar er kon nog wel gezeild worden.

Maandag 13-2-2012 zet de dooi in en s`middags gaat het regenen. Geen schaatsers dus we nemen het er nog even van.

Ruim een week heerlijk kunnen zeilen, echt genoten!!

Het had van mij alleen nog wel langer mogen duren, helaas….

Ruud Hogenboom en Thea van der Weijden.

DNjournaal2012

46

hét after ijszeilen recept 2012-2013 Turkse kofte

Pytt y Panna uit Zweden.

Helemaal geïnspireerd geraakt door het Turkse ijszeilavontuur van Jorg Bohn.

Ik kon dan ook niet anders dan mijn versie van Turkse gehaktballetjes meegeven voor jullie ijszeil reizen deze winter.

Recept uit mijn favoriete ijszeil land. De Zweden kennen meer variaties op dit gerecht als er daar meren zijn.

Zelfs Jamie Oliver(en Dideric van Riemsdijk) raakte er blij van.

De Zweden bakken alles vanaf het begin rauw, telkens een beetje erbij, maar dat kost tijd, en dat hebben we niet tijdens het zeilseizoen. Hier is mijn variant, de snelle versie.

Laat je partner het volgende inkopen (en voor het gemak ook maken)

Voor ongeveer 4 personen 1 kg gehakt half om 1 zakje Kofte mix(gewoon in het specerijenrek van de supermarkt, of bij de Turkse groentenman) 1 fijn gesnipperde ui 3 tenen gehakte knoflook 1 eetlepel gehakte peterselie 1 ei 2 sneden witbrood zonder korst, in stukjes gesneden en geweekt in 1 dl melk.

Zout en peper uit de molen Geraspte schil van een halve citroen.

2 blikjes tomaatblokjes.

Theelepel suiker olijfolie Zweet de helft van de gesnipperde ui en de helft van de knoflook glazig in wat olijfolie. Voeg de inhoud van het blikje tomaat toe en laat onder deksel(liefst een pan met flinke bodemdoorsnee) een 20 minuutjes heel zacht pruttelen onder toevoeging van de suiker en vers gemalen peper en wat zout.

Meng ondertussen het gehakt goed dooreen met de specerijenmix, ei, losgeroerd geweekt witbrood, de helft van de ui, de helft van de knoflook, de citroenschil en vers gemalen peper. Wanneer je gezond bent, proef een klein beetje van het rauwe gehakt. Wanneer je al wat ouder bent, maak een heel klein balletje en bak dat even als proef gaar.

Voeg naar gelang je smaak nog wat extra peper toe, en zout(het specerijenmengsel is al zout van zichzelf).

Maak nu kleine gehaktballetjes, ter grootte van een golfbal en bak goudbruin aan in wat olijfolie.

Doe ze over in de tomatensaus en laat ze daarin heel zachtjes pruttelend gaar worden, zo’n 30 minuutjes.

Laat afkoelen, en neem de balletjes diepgevroren mee.

Laat ze ter plekke rustig ontdooien.

Overigens, in Turkije maken ze de balletjes ook vaak van lamsgehakt, en serveren ze ze gaar gebakken, zonder te stoven in de saus.

Wat eet je erbij: wil je makkelijk neem dan stokbrood, of Turkse pide. Wil je er iets meer werk van maken, zorg dan dat je een pakje couscous mee op reis neemt, en volg de bereidingswijze op de verpakking. Het is erg makkelijk te maken, en geeft lang energie.

Ik maak er thuis (maar ook heel makkelijk op reis te maken) nog een salade bij van uitgelekte grote witte (of gewone witte) bonen uit pot of blik, aangemaakt met olijfolie,citroen, peterselie,geraspte knoflook en veel vers gemalen peper.

Op camper temperatuur serveren in dit geval.

1 verse chorizo worst, in plakjes 1 goede rookworst, in plakken 1 gerookte kipfilet, in blokjes van rond de 1 centimeter 1 dikke plak ham van ongeveer 200 gram, in blokjes gesneden.

2 kleine uien, in stukjes gesneden 500 gram gemengde en gekookte groenten uit de diepvries, bijvoorbeeld Bonne femme 500 gram kant-en-klaar gekookte krielaardappeltjes Een paar takjes verse rozemarijn en tijm, alleen de blaadjes, gehakt zeezout en zwarte peper uit de molen 2 gekookte eieren, als het je lukt, met lopende dooier.

Tafelzuur, bijvoorbeeld augurken, Amsterdamse uien of Piccalilly!

Voor de dressing 1 theelepel grove mosterd 1 eetlepel wijnazijn 3 eetlepels olijfolie een klein handje vers gehakte peterselie, bieslook en dille(als het te vinden is op locatie).

Neem een heel grote koekenpan met anti aanbaklaag.

Verhit olijfolie, of zo je wilt, een klont boter.

Bak nu rustig alle stukjes worst en vlees uit, en goudbruin.

Voeg de uien toe, en de fijngehakte kruiden.Bak de uien mee tot glazig en gaar. Voeg nu de aardappeltjes toe, tot ze hier en daar lekker kleuren. Voeg vervolgens de diepvriesgroenten toe, en bak ze lekker mee, deze mogen ook best een beetje kleuren. Als het geheel te droog wordt, doe er dan gerust wat boter of olijfolie bij.Wanneer je onder deksel bakt, gaat het nog sneller, of neem aluminiumfolie als deksel.

Maak vervolgens naar je smaak af met zout en peper uit de molen.

De Zweden, rare jongens, roeren er nu rauw ei door, wat vervolgens door de hitte gaart. Ik stel voor dat je er de zacht gekookte gehalveerde eieren tussen schikt.

Tot slot, niet verplicht, wel lekker, maak een dressing van bovenstaande ingrediënten, en zet het samen met tafelzuur met pan en al op tafel.

Tip van de chef: zet je pan op de houtskool bbq, en gebruik dit buiten in de sneeuw als warmte bron.

Extra smaak door de rook van je vuurtje!

47

DNjournaal2012

joerg bohn G737 Wie kent hem niet, Joerg Bohn, ijszeiler, levensgenieter en European Commodore.

Letterlijk en figuurlijk een zwaargewicht in het ijszeilcircuit.

Wij hebben hem aan de de tand gevoeld lees hier alle ins en outs over Joerg Bohn G737

Photo courtesy of www.gretchdorian.smugmug.com

Wat wil je vertellen over jezelf.

Ik ben op 6 mei 1962 geboren in Oldenburg.

Tegenwoordig woon ik in Bad Zwischenahn, nog steeds in Duitsland. Ik werk als general manager en ik ben getrouwd.

Dümmer.

De zijkanten waren in die tijd uit 1 stuk hout gebouwd en met de eerste spin-off brak deze in tweeën.

In 1996 reisde ik naar het Wereldkampioenschap en kocht daar een gebruikte boot van een Est van 75kg, niemand vertelde mij echter dat e.e.a niet ging met mijn gewicht van 120kg. De week daarna zeilde ik op het Tjeukemeer, eerst brak mijn plank, daarna mijn mast, voor mijn gevoel had ik nog nooit zo snel gezeild.

Daarna kocht ik een complete set bij Ake Luks, niet wetende dat dit mijn complete ijszeil carrière in één keer zou veranderen.

In januari 1997 zeilde ik mijn eerste internationale wedstrijd en eindigde in de middenmoot. Later die dag ontmoete ik Kuba Sneider P 679, hij was van plan om mee te doen met het WK in Detroit, het duurde dan ook niet lang om mij te overtuigen om mee te gaan.

Mijn eerste wedstrijd tijdens dat WK eindigde ik als 11de in de C-vloot met slechte rondingen rond de beneden boei, Piotr Burczinski zag dit en vertelde mij op welke manier ik een beneden boei moest ronden.

Ik eindige als 5e in de B-vloot kwalificatie, door mijn enthousiasme raakte ik mijn concentratie kwijt en eindige als 37ste in de A-vloot. De volgende dag ging het een stuk beter, ik werd 7de en 4de, ik eindigde zelfs voor Piotr, degene die mij de vorige dag uitlegde hoe ik een benedenboei moest ronden.

De volgende race lag ik zelfs eerste toen op een gegeven moment de beneden boei weg waaide met als gevolg een aanvaring.

Uiteindelijk werd ik 16de overall, ik ging op mijn knieën en dankte Ake voor de geweldige boot.

Ik eindige voor alle Zweden die meezeilde, inclusief Ake, Ik hoorde ze zeggen waarom krijgt die Duitser alle goede spullen! Het was niet alleen het goede materiaal maar ook de aanwijzingen van Kuba hoe ik mijn DN moest trimmen.

In de jaren die volgde leerde ik hoe ik gebruik kon maken van mijn gewicht, met het hard ijs en de juiste wind, vaar ik met de start heel laag om veel snelheid op te bouwen, waarna ik naar de boven boei hoger en naar de beneden boei veel lager zeil dan een ander.

Wat was de aanleiding voor je om te gaan ijszeilen, hoe verliep die eerste kennismaking en hoe heb je je verder ontwikkeld.

Het was 1981, ik kreeg de gelegenheid om op mijn thuis meer in een klassieke DN te zeilen met alu mast, ik was meteen verkocht, de snelheid die ik met licht weer bereikte was overweldigend, niet wetende hoe snel het uiteindelijk kan gaan.

Voordat het volgende seizoen begon had ik mijn eigen DN gebouwd en die heb ik jaren gebruikt om recreatief mee te zeilen.

In 1992 kocht ik mijn mijn eerste complete set met glas mast van Joe Norton en zeilde daarmee mijn eerste wedstrijd op

DNjournaal2012

48

joerg bohn G737 Zeil je ook in andere disciplines, en wat doe je bijvoorbeeld in de ijszeilloze periodes.

Onmogelijk! Omdat ik van begin november tot midden april ijszeil ligt mijn focus in de zomermaanden bij mijn werk, dat moet ook wel. Tussendoor spring ik wel eens in een strandzeiler op het strand van het eiland Juist, waar ik werk.

Zijn er zaken die je zelf hebt kunnen bijdragen.

Ja, door er te zijn.

Heb je een windvoorkeur wat dat betreft.

Vanaf medium plus breeze voel ik me goed.

Even tussendoor: Wat is er toch met dat wilde verhaal over ijszeilen in Turkije, en kunnen we al boeken misschien.

Er zijn in Turkije perfecte meren om te ijszeilen.

Bijvoorbeeld Egridir Gölü, een meer op een uur rijden noordelijk van Antalya. Het vriest er elk jaar en staat bekend om zijn goede schaats mogelijkheden.

Iedereen weet dat we de afgelopen winter moeite hadden het kampioenschap te verzeilen. Geen ijs in Polen, te koud in Estland, geen wind maar wel sneeuw in Zweden.

Op D-day waren de omstandigheden in Turkije perfect.

Ik onderzocht de mogelijkheden om 2 Antonov 124 cargo aircrafts in te zetten van Berlijn via Helsinki naar Antalya.

Ze zouden al ons material eenvoudig hebben kunnen bergen. Met wat we zouden moeten uitgeven in Zweden had het niet heel veel meer

Het is geen geheim dat je een moeizame starter bent, maar je eindsnelheid is hoger dan van alle anderen.

Tipje van de sluier?

Zwaargewichten moeten bij de start lager zeilen dan lichtgewichten. Een zwaargewicht kan onder de zelfde aan de windse hoek nooit dezelfde snelheid halen als een lichtgewicht. Als je dat probeert kan je alleen maar verliezen.

Soms ben ik als laatste weg bij de start maar kom ik als eerste bij de boven boei, het geheim is om je boot constant te laten accelereren, hou je tuig altijd onder druk.

Ik hou ervan om op het randje te zeilen het is net als autoracen, zover gaan dat je auto net niet gaat driften.

Alles wat je nodig hebt is het gevoel.

Waar begint je trim als je boot niet wil lopen,wat is volgens jou het meest bepalend in de goede trim van een DN. Allereerst controleer ik de hoek waaronder de mast staat, en de mastvoet positie.

Dit zou tussen 71 en 73 graden moeten staan, e.e.a. afhankelijk van de ijscondities.

Vervolgens kijk ik naar de zijstag spanning en zeilhoogte.

De positie van de plank is ook belangrijk.

Bijvoorbeeld maximaal vooraan met sterkere wind en zwaar ijs. In het algemeen dien je een compromis te vinden tussen optimaal aan de wind en ruime wind. Op goed ijs is het allemaal makkelijk. Maak het tuig losser bij langzamere condities.

Pas dit continu aan bij de veranderende omstandigheden.

Je bent net 50 geworden. Is het überhaupt nog wel verantwoord om te ijszeilen als je de 50 passeert.

Een ijszeiler zal het nooit aan zijn leeftijd voelen, hij voelt het alleen aan zijn knieën.

Welke zeilers zijn belangrijk geweest voor de sport de afgelopen jaren.

Iedereen is belangrijk voor me geweest, van het Baikal meer to Lake Christiana en Minnesota. DN zeilen gaat altijd eerst over vriendschap en dan pas competitie.

Achter het IJzeren gordijn groeiden vriendschappen die tot op

hoeven kosten op deze manier.

Alleen een beetje ‘’out of the box’’ denken om met stress te dealen tijdens kritische momenten. Het blijft een van mijn ijszeil dromen om in Turkije te zeilen.

Welke zeilers houden we de komende jaren in de gaten.

Er zijn er een aantal, Valentin Uvarkin uit Rusland, Karl Tagu uit Estand en Griffin Sherry uit de US, hou deze zeilers in de gaten.

De Zakrzewski broers zullen komende seizoen domineren let op mijn woorden.

Welke landen gaan domineren, hoe zit het met de Poolse overheersing en hoe is dat toch zo ontstaan.

Polen en Estland, stel je voor je hebt elke winter ijs in je achtertuin dan is het wel heel makkelijk om met ijszeilen te beginnen. In Polen hebben ze jeugd opleidingen, vaak worden de eerste Ice Opti’s op school gebouwd. Iedereen in Polen weet wat ijszeilen is. De Top zeilers zijn echte helden.

Uiteraard is het ook de passie, de training en het materiaal.

49

Foto: Cathy Firmbach

Is er voor de zwaardere zeiler ook nog lol te beleven bij licht weer, of zijn deze alleen kansrijk met harde wind.

Hoe sla je je als zware zeiler door de licht weer dagen.

Het ijs oppervlak is belangrijker dan de wind, als het ijs goed is dan zeil ik zelfs hard met 1-2 bft. Maar het liefst zeil ik met een windkracht van 5-6 bft !!!

de dag van vandaag nog bestaan.

Natuurlijk zijn Jablonski P-36 en Sherry US- 44 op dit moment dominant op de ranglijsten.

Maar op de achtergrond zijn er veel meer.

Stan Macur, Chris Williams en anderen hebben bijvoorbeeld veel aan jeugdprogramma’s gedaan.

Een ander geweldig idée kwam van Niklas Mueller-Hartburg.

Hij bedacht het ‘’professionel race committee”, allemaal om de sport levend en interessant te houden.

Dankzij hem en anderen, die meer van de klasse houden dan van zichzelf groeit het DN zeilen jaar na jaar.

DNjournaal2012

joerg bohn G737 boot over te laten vliegen.

Ik heb een boot in de US en in Rusland, in Amerika is het een complete US boot zodat ik makkelijk aan reserve onderdelen kan komen.

De boot ligt op geslagen in Detroit.

Mijn andere boot ligt in Moskou, men zorgt daar dat de boot komt waar ik maar wil samen met mijn Russische vrienden, Lake Baikal, St. Petersburg etc.

Op deze manier kan ik eenvoudig naar elk gewenste ijszeil site reizen, een ticket naar Detroit of Lake Baikal is goedkoper dan een ritje naar Zweden.

Signaleer je opvallende veranderingen in de sport de laatste 5-10 jaar, bijvoorbeeld in materiaal, omgang met elkaar, wedstrijd niveau. Verwacht je nog grote veranderingen voor de toekomst.

Er is de laatste jaren niet veel veranderd, je ziet wel meer vriendschappen ontstaan.

Je ziet ook dat meer zeilers op top snelheid zeilen, je ziet ook heel vaak dat bv. de eerste 10 boten binnen 5 seconden de finish passeren.

Je ziet ook dat steeds meer oost Europeanen naar de US reizen, in 2013 doen er zo ie zo al 4 russen mee aan het WK in de US.

Je persoonlijke top drie van mooiste ijszeilervaringen?

De ontdekking dat er begrip en vriendschap is tussen ijszeilers van Minnesota tot aan Siberie, wat een geweldige gemeenschap.

Zeilen op het Baikal Meer, en tenslotte zeilen op Lake Peppin, Minnesota.

Op welke onderdelen vind je nu echt dat een aanpassing aan de DN op zijn plaats is.

Het toestaan van Kevlar in de kuip, om meer veiligheid voor de zeiler te garanderen.

Wat zouden we nog aan veiligheid in de sport kunnen doen.

IJszeilen heeft al een vrij hoog veiligheid niveau, dit wordt ook, waar nodig, constant bijgesteld.

Hoe zie je de toekomst voor het ijszeilen, hoe zorgen we voor aanwas, jeugd.

Ik zie de toekomst positief, we hebben een groeiend aantal leden in heel veel landen. In landen met weinig ijs in de winter kan de jeugd zich het niet veroorloven om te reizen, omdat dit meestal buiten de schoolvakanties valt.

In het algemeen moeten we beter uitleggen waar ijszeilen overgaat, het is een extreme sport voor 8-88.

Bestaan er Ăźberhaupt passies groter dan ijszeilen voor je.

Valt er met dat soort gepassioneerde mensen nog wel te leven.

IJszeilen is zeker niet mijn enige passie.Uiteindelijk doe ik dat maar 5-6 maanden per jaar‌ Jaarrond is Ulrike mijn grote passie.

Om je tweede vraag te beantwoorden: We zijn zojuist getrouwd.

Wie is je muze in het leven.

Mijn grootste inspiratiebron is de nieuwsgierigheid van het ontdekken van nieuwe aspecten van het leven, mensen, verbeteren van bestaande systemen, bruggen bouwen tussen mensen, landen en complete continenten.

Wat zou je nog willen bewerkstelligen als Commodore.

Ik zou graag de sociale kant van het ijszeilen willen verbeteren, dit is nl. 50% van het plezier.

Hoe is de samenwerking en omgang met het Amerikaans continent.

Brilliant! Er is een hechte band tussen Amerika en Europa, Alle besluiten worden samen genomen, ik zou willen dat er meer Amerikanen naar Europa kwamen en omgekeerd.

Ben je liever Commodore dan zeiler of is het eerder omgekeerd.

Ik hou van het zeilen, maar als Commodore verschuift wel de prioriteit, maar ook dat vind ik erg leuk.

Al hoewel ik wel uitkijk naar degene die het in de toekomst wil overnemen, hij moet dan wel de juiste connecties, ervaring, tijd en passie hebben voor de job.

Wie bouwt naar jouw mening de mooiste en beste DN, wie bouwde de jouwe.

Er zijn veel goede boten bouwers, Ron Sherry, Darek Kardas, Ake Luks en Thomas Berger. Mijn masten zijn van Ron Sherry en Ake Luks. Mijn planken zijn van Luks en Hool.

De meeste van mijn zeilen zijn van North US. Mijn schaatsen zijn respectievelijk van Sherry, Luks en Kuba.

Je lijkt ons iemand die op elk werelddeel een boot heeft liggen, kun je dit bevestigen, en hoe zorg je ervoor dat al je materiaal op oorlogs sterkte blijft.

Dat klopt, als je veel wilt zeilen is het duur om constant je

DNjournaal2012

50

joerg bohn G737 Wat betekent toch dat Jubi–Juist in je email adres.

Jubi Juist is een al 56-jaar bestaande non-profit organisatie die ik de laatste 6 jaar heb geleid. Het is gevestigd op het eiland Juist,in de Noordzee.

Vanuit mijn huiskamer kijk ik zo naar de Eemshaven. Als het zicht het toelaat natuurlijk, het is 34 km.

Jonge mensen uit alle lagen van de bevolking kunnen hier meer ontdekken over hun eigen potentie, talenten, rol in een team. Maar ook kunnen ze hun angsten overwinnen en eventuele toekomstplannen dubbel checken.

Waar moeten we absoluut ooit nog een keer gezeild hebben.

On Lake Baikal!

Met welk levensmotto zou ieder mens door het leven moeten gaan.

1) Als je iets doet, doe het met passie.

2) Doe elke 7 jaar iets anders.

We hebben het idee dat je uithuizig bent: Hoe regelt een ( getrouwd) man dat hij in de winter veel weg kan om te zeilen, en welke excuses kan hij daarbij gebruiken. Hoe doe jij dat bijvoorbeeld.

Neem gewoon je vrouw mee. Als het te koud is is het niet jouw fout dat ze thuis blijft.

Toevallig houdt mijn vrouw van kou, daarom reizen we veel samen.

Waarvan, welk voorval, heb je veel geleerd in je leven/ ijszeilerij. Een blunder, een top prestatie?

Ik leer het meest als ik spontaan iets nieuws of compleet anders begin.Het is belangrijk voor me om mezelf zo nu en dan af te vragen op welk spoor ik zit. Denk eens aan alle ervaringen die je mist als je maar in je tredmolentje zit. Ik adviseer iedereen ten zeerste om dan maar het risico te nemen en te veranderen wanneer je voelt dat dit nodig is.Dat kan je werk zijn, maar ook je prive leven. In de ijszeilerij is het vaak niet anders. IJs, oppervlak, temperatuur, wind, uitrusting, trim, je mentaliteit op dat moment, geluk en de race situatie zijn altijd anders. Dit betekent altijd leren, met elk uur dat je in de boot ligt. Voor de kampioenen is dat niet anders, en geeft heel veel bevrediging.

Wat is er niet aan bod gekomen in dit interview wat je absoluut aan de wereld kenbaar wil maken. (en dat hoeft niet per se ijszeilen te zijn) Alle mensen die nooit in een ijszeiler gezeild hebben moet ik een serieuze waarschuwing geven! Probeer het nooit, want het kan tot een ernstige verslaving leiden.

Realiseer je dat ijszeilen een ernstige aanslag doet op je aanwezigheid thuis gedurende de winter, op je brandstof, vaar- en vliegreisbudget. Deze kunnen uit de hand lopen.

Vergeet ook niet de goedmakertjes voor je vrouw zoals de kosten voor een Wellness behandeling in een duur resort, terwijl jij op de Worlds in de USA bent.

Vergeet ook je buren niet. Als ze horen dat je in twee en een halve dag naar de binnenlanden van Zweden reist en weer terug. Om daar in de middle of nowhere bij -10 en + 6 bft met snelheden van over de honderd kilometer per uur over het ijs te zeilen….ze verklaren je voor gek.

Ik durf je echter wel te garanderen: wat je ervoor terug krijgt is meer dan voldoende om alle genoemde nadelen te compenseren.

Ik zie jullie op het ijs!

Joerg Bohn G737

De Nederlands kampioen 2013 een diner voor twee in de Kas!

Foto: Diderric van Riemsdijk

Open Monday to Friday | Saturday for dinner only Lunch: 12 am – 2 pm | Dinner: 6.30 pm – 10 pm

www.restaurantdekas.nl Kamerlingh Onneslaan 3 1097 DE Amsterdam

51

020 462 45 62 info@restaurantdekas.nl

DNjournaal2012

hoe warm wil je het hebben? om zich te beschermen en heeft mede hierdoor de barre avonturen overleefd.

Kleding is voor de mens erg belangrijk, zeker nu de beharing volgens het modebeeld steeds minder is geworden en wij de kachel in onze moderne holen met de telefoon voor thuiskomst hoger kunnen zetten.

Laarzen Zelf ben ik altijd al een absolute schaatsgek en natuurijs fan

Isolerende kleren doen hun werk ook onder water geweest, maar èèn van de redenen dat ik zo laat met ijszeilen Onderkoeling vormt een serieuze bedreiging voor ijszeilers: Onderkoeling ontstaat als de warmteafgifte van het lichaam naar de omgeving groter is dan de warmteproductie.

Dit proces wordt sterk beïnvloed door een aantal factoren.

Stroming, straling, geleiding en verdamping zijn de belangrijkste.

Vooral vocht en de combinatie van de verkillende werking van de wind, de zgn. (windchill factor) en in een wak terecht komen.

begonnen ben, is dat ik het altijd te koud vond.

Echter, de kleding werd steeds beter en toen wij vorig jaar naar USA gingen om de Western Challenge te zeilen, begon ik op internet te speuren naar laarzen, want ik heb altijd koude voeten, vraag maar aan mijn man Peter H461.

Met skiën had ik al zitten pielen met elektrisch verwarmde zooltjes, maar de batterijen doen het slecht bij kou en was dus maar een gedeeltelijk succes.

Ik wilde dus minstens -30 C laarzen!

Nu, daar is genoeg in te vinden en het werden een paar Sorels laarzen, met vilt gevoerd compleet met ijsbeerlogo en eronder losse loopspikes van de ANWB. Later toen we op weg waren naar het EK in Estland en we een viswinkel in Riga tegen kwamen, vond ik nog een paar min -50C laarzen! een soort plateau schoenen, want die vissers staan de hele tijd stil.

Die moesten natuurlijk gekocht worden (ik ben tenslotte een vrouw en vrouwen moeten immers veel laarzen en schoenen hebben) en mijn standaard vraag is nu dan ook aan ijszeilers die ik tegenkom: ‘’ En?... tot hoeveel min zijn jouw laarzen?’’

Maar je kunt uiteraard ook, zoals Peter, een paar leren legerkisten met losse spikes eronder maken.

Voor de snelle starters onder ons zijn er de atletiek spikes. Hiervoor kan je dan weer speciale over-laarzen aanschaffen om geen bevroren tenen te krijgen tijdens het wachten.

Onderkoeling kan in koude omgevingen mede voorkomen worden door het hoofd af te dekken (met een muts/pet) omdat (bij geklede personen) relatief veel warmte via het hoofd verloren gaat. Het spreekt voor zich dat je je kleding moet aanpassen aan de omstandigheden.

Vochtopnemende kleding zoals katoen is een risicofactor, omdat hier zweet intrekt, wat daarna afkoelt op de huid, of koud water opneemt in het geval het slachtoffer te water raakt. Het is echter wel beter gekleed in koud water te liggen dan naakt. Isolerende kleren doen hun werk ook onder water enigszins, al maken ze zwemmen lastiger. Vochtafstotende of sneldrogende kleding is op het land het beste. Meer lagen dunne kleding zijn beter dan één dikke trui. De lucht tussen de lagen isoleert meer. Bedenk dat afkoeling in water 30 keer zo snel gaat als in lucht.

En toen nog de rest van de kleding……

Ik naar Demennie sport in Amsterdam. Een buitensport speciaal winkel, bekend geworden vanwege zijn donzen slaapzakken en jassen. En ooit in het grijze verleden hebben ze voor een Monnickendammer ijszeiler een speciaal pak gemaakt, omdat er toen weinig verkrijgbaar was.

Altijd heerlijk zo’n winkel! Daar kan ik uren rond lopen.

Ze hebben vaak ook van die handige dingen die je ook voor het zeezeilen/kanoën/ijszeilen kan gebruiken.

Met het ondergoed en sokken ging ik voor Merino wol. Het voordeel van Merino wollen ondergoed is dat het zijn isolerende werk ook doet als het nat is.

Het Merino schaap leeft o.a. in het koude Nieuw Zeelandse zuidelijke alpengebied en Noorwegen waar een gewoon schaap niet zou overleven Het isoleert (EN KOELT als nodig) fantastisch, ventileert van zich zelf, kriebelt niet en ook de geurtjes zijn minder, hoewel de mannen hun eigen Pelshuiden om zich te beschermen Er zijn natuurlijk ook prachtige verhalen over heldentochten op lichaamsgeuren juist vaak wel weer lekker vinden!

Bekende Merino merken die Demmenie voert zijn Icebreaker, het ijs, zoals de beruchte race tussen Scott en Amundsen om Devold en Ibex (dit merk is wat elastischer, wat de pasvorm als eerste op de Zuidpool aan te komen. weer ten goede komt) en uiteraard is het belangrijk dit in Amundsen had op eerdere tochten de kleding goed laagjes op te bouwen. bestudeerd bij de Inuit en gebruikte zelf ook deze pelshuiden

DNjournaal2012

52

hoe warm wil je het hebben?

Eerste laag strak op het lichaam en daarna wat losser.

Eventueel met een synthetische fleece. De meeste fleece wordt normaal gemaakt van PET, dit kan het vocht niet tijdelijk opnemen en doorgeven. Maar er is tegenwoordig ook fleece die dit door een mix met andere materialen wel kan.

Door het wat dikkere materiaal isoleert dit ook goed en is lekker zacht.

ook in andere merknamen.

Helemaal nieuw is het materiaal Event.

De producent beweert dat dit materiaal nog beter ademt en het kan gewoon gewassen worden.

Tenslotte het soft-shell jack en broek: een winddicht en zeer goed ventilerend en rekkend kledingstuk dat niet 100% waterdicht is. Een softshell is daarom beter geschikt tijdens matig tot goed weer en is wat minder sterk.

Isolatie Verder wilde ik nog een donzen jack voor onder mijn zeilpak, omdat dit het warmste is, want tussen de veertjes blijft weer lucht zitten en ganzen zijn niet gek, die willen ook warm blijven.

De jas moet niet te dik zijn natuurlijk, want je moet je nog wel kunnen bewegen.

Waar ik op uit kwam was een RAB donzen jack, het grote voordeel van dit jack is dat het relatief dun en licht is en met vervoer is het maar een klein pakketje.

Vanwege het zeilpak hoeft het niet waterdicht te zijn en het zeilpak beschermt het donsjack ook goed, want het is natuurlijk wel kwetsbaar.

Let wel op bij een donzen jack dat het minimaal 90% ganzendons heeft en een vulkracht(cuin) heeft van tenminste 700.

Belangrijk: de diervriendelijkheid, het dons dient van slachtganzen afkomstig te zijn. Helaas kan het, net als 100% slaafvrije chocolade, nog niet echt gegarandeerd worden, maar men doet zijn best. Nadeel van dons is dat het niet nat mag worden.

RAB heeft ook nog een speciaal donzen overall, welke ook klein en licht is en die men met ijsexpedities mee neemt als reserve en gebruik als men te water is geraakt.

Het natte spul gaat uit en meteen in de overall in, misschien ook een idee om mee te nemen in je ijszeiler.

Uiteraard dan waterdicht verpakt.

Zelf heb ik ook al een wak-ervaring gehad en sindsdien heb ik naast mijn zwemvest en prikkers altijd neopreen handschoenen, muts en sokken mee. Ook met schaatsen.

Handschoenen Veel gebruikt worden Jokasafe waterdichte handschoenen of wanten met supergrip. Deze worden verkocht door DN Nederland. Zelf heb ik leren wanten met fleece-Merino wol handschoenen.

Uiteraard ook nog ijsprikkers, reddingsvest, bivakmuts, helm en (ski)-bril.

Margreet Elfring H972

De buitenste laag Ik had al een speciale ladies-jollenbroek. Deze heeft ritsen aan de zijkant en de banden alleen aan de voorkant. Bij een sanitaire stop, en dat gebeurt nogal vaak, hoef je dan niet alles uit te trekken. Ook fijn bij -20 C. Jassen en broeken worden tegenwoordig gemaakt van een goede waterdichte ademende laag. De bekendste is Gore-tex waardoor men regenwater buiten kan houden zonder dat kleding gaat broeien. Daarom is dit materiaal ideaal voor de productie van warme, waterdichte en ademende kleding.

Gore-tex bestaat uit 5 verschillende lagen waarvan het middelste een membraam, welke het zweet doorlaat en het water buiten houdt. Dit dien je wel met speciaal wasmiddel te wassen. Uiteraard vind je dit soort materiaal tegenwoordig

53

DNjournaal2012

ijszeilen met ruud H460 & margreet H860 Dit jaar begin ik met de complimenten aan de redactie van het DN Journaal. Een nieuwe redactie, een nieuwe lay-out. Zo gaat dat meestal en… het is geslaagd.

Het spookhotel Het begin van dit seizoen zat ons niet mee. Dagenlang hoorden we namelijk Piet (Ploum) praten over heerlijk zeilen, mooi ijs en harde wind in Arsunda Zweden, maar wij konden nog niet weg, nog steeds de gemeente als spelbreker, al jaren dus.

Op vrijdag was het eindelijk zo ver. Gewapend met koffie, koek en brood op pad.

De eerste nacht van de 1700 km lange reis belandden we ’s avonds bij Helsingbor in een goed Scandic hotel. Wel een beetje duur dachten wij tot wij enkele dagen later in ons spookhotel waren neergestreken voor een belachelijke hoge prijs. Hoorden later, weer van Piet, dat ijszeilers korting kregen, wij dus niet, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ze bij ons het spook mee rekenden???

Lichten vallen uit, gekraak op de trap etc.

Maar goed laat ik bij het begin beginnen. Moe van de reis komen we ’s avonds aan bij het hotel waar gelukkig nog net 1 kamer vrij was. Het was een gezellige boel met al die ijszeilers en het eten was uitstekend dus met een voldaan gevoel naar onze kamer. Een wel erg kleine kamer met een toiletruimte waar net een heel klein wasbakje, een piepkleine douche en een daar tegenaan geplakte toilet in gepropt waren. Het oude bed, waar ik, om er in te komen iedere keer mijn scheenbeen aan open haalde, besloeg de rest van het vertrek. Maar dat alles was bijzaak want we hadden een kamer en konden tenminste slapen.

Dat was alleen van korte duur want opeens midden in de nacht ging de deur langzaam open.

Wij, net in onze eerste slaap, zaten meteen rechtop in bed en keken elkaar verbaasd aan. Wat was dat?

Er was niets te zien. Vervolgens gaat de deur weer uiterst langzaam dicht.Vreemd, we hadden het ons echt niet verbeeld. De volgende morgen bij het ontbijt zeggen we dit aan de cheffin, deze trekt wit weg, mompelt iets over een spook en begint dan te vertellen: Het Hotel is eigenlijk een oude school waar het in het oude gedeelte, vooral in onze kamer, spookt.

Deuren gaan open en dicht, temperatuur daalt onder nul, spullen worden verplaatst, lichten vallen uit, gekraak op de trap etc. Alle verschijnselen die bij spoken horen waren hier aanwezig en werden regelmatig door het personeel, welke de bovenverdieping ’s nachts meed, waargenomen.

Heel vroeger was er iets vreemds en lugubers gebeurd op de school, volgens de verhalen precies op de plek van onze kamer.

De dader of het slachtoffertje, daar lopen de meningen uiteen, heeft nooit de rust gevonden en dwaalt nu als spook al eeuwen door het gebouw. De mensen in het stadje wilden het oude gebouw weg hebben uit de binnenstad en hebben de hele school opgepakt en inclusief spook naar deze plaats verhuisd.

Onze kamer wordt daarom eigenlijk nooit meer verhuurd. De cheffin vraagt ons of we naar de nieuwbouw willen, maar wij nuchtere Hollanders zijn “natuurlijk” niet bang voor spoken en besluiten te blijven.

De volgende nacht was bizar, we waren helemaal alleen in het totaal verlaten hotel, een kleine lamp verlichte de vestibule maar het licht naar boven, de trap, op was uit en wilde ook niet aan. Het was een vreemde gewaarwording om de enige gast te zijn, in deze oude school waar het internet om de paar minuten uitviel. De jaloezieën opeens niet meer omhoog wilden en de kachel ijskoud was. Waarschijnlijk net zo koud als bij Lex die bijna in diepvriestoestand uit zijn slaapzak en bus kroop, want ook daar deed de kachel het niet. De volgende morgen vertelden we onze nachtelijke belevenissen aan de serveerster, welke ons vriendelijk doch dringend verzocht een kamer in de nieuwe aanbouw te nemen.

Al was het alleen al voor hun eigen gemoedsrust. Zo gezegd zo gedaan. Ook die nacht waren we weer helemaal alleen in het gebouw maar nu in de nieuwe kamer en er gebeurde niets, helemaal niets, geen internet dat uitviel of lampen die knipperden, het licht bleef gewoon branden, de temperatuur was ook goed en de jaloezieën bleven omhoog... Blijkbaar hield het spook niet van de nieuwbouw.

Bij het afrekenen kregen we geen ijszeilers rabat maar spoken toeslag.

Bijna zou ik het vergeten maar het doel van deze reis was “trainen” voor het WK liefst met een mooie windkracht 3 en niet een windstilte zoals we ontdekten toen wij bij het meer kwamen.

We zijn toch een paar dagen gebleven, hebben gewandeld en tochten gemaakt, stenen tussen de remschijven van de auto vandaag gevist. Elanden ontweken die vonden dat ze pal voor ons de weg moesten oversteken en …..naar het meer gestaard.

Nee, dit werd niets, maar aangestoken door de verhalen over zeilen bij Stockholm besloten we te vertrekken om nog even daar langs te gaan, waar vlgs het internet wel gezeild werd.

Je moet in Zweden goed uitkijken en niet te snel rijden, daar weet Dideric alles van want boven de honderd ben je de klos en ga je de bak in. Dus “rustig” rijdend naar Stockholm en het meer, wat geheel verlaten voor ons lag, geen ijszeiler te bekennen, maar waar we wel bij navraag bij een Golfresort de wind van voren kregen, hoe we ze überhaupt durfden te storen en “ijszeilers”…nooit gezien.

DNjournaal2012

54

ijszeilen met ruud H460 & margreet H860 De koers werd gewijzigd richting ferry.

Ook dat was een belevenis op zich, na uren wachten mochten we eindelijk de pont op. Uitgehongerd spoedden we ons naar het restaurant. Gesloten wegens staking. Dan maar het cafetaria: gesloten, de winkel ook dicht, behalve een grote koffiepot met een bordje gratis koffie, al deze service en vertraging hadden we te danken aan een staking van het personeel, kosten voor deze trip 300 euro, de prijzen van de ferry zijn nl. gigantisch gestegen alsof de veerboten op goud lopen.

Uiteindelijk belandden we zonder te hebben gezeild weer op onze jachthaven waar de deuren niet vanzelf open gaan.

Het WK een bizarre gebeurtenis Ook dit zal ik kort houden, we waren er van overtuigd dat het in Zweden of Estland zou zijn en zaten dus al op de boot toen we hoorden dat het misschien Polen werd. Daar zit je dan richting Zweden, eraf kun je niet en zo moet je lijdzaam toezien hoe de afstand veerboot / Polen al groter wordt, dus tijd om wat anders te verzinnen. Dankzij de laptop, het thuisfront en internet stuitten we op een ferry vanuit IJstad naar Rostock, dat was aardig in de richting en er was nog precies 1 plaats vrij, vertrek 14.00 uur. De beslissing zou om 12 uur genomen worden. Inschepen om 12.30 uur. Dat moest dus lukken. Geduldig wachtend werden we aangestaard door twee vrolijke clowntjes met grote letters Ola ijs maar dan in het Zweeds. Om12.00 geen beslissing, uitgesteld tot 14.00.

We beginnen danig zenuwachtig te worden, want stel dat het Polen wordt wat dan? Terwijl wij de ferry langzaam uit het oog zien verdwijnen gaat de telefoon. Hoera het wordt Zweden, gelukkig maar. Uitgezwaaid door de nu nog breder lachende ijsclowntjes vertrekken we richting Orebrö, juiste plaats horen we nog. Definitief Orebrö nu nog de takel Platz.

Waren wat vroeg bij het meer en besloten een rondje te gaan rijden, slecht idee, want toen bekend werd waar de takel Platz was waren wij op een punt waar onze Tomtom, laptop en GPS geen ontvangst hadden. Ik als computergek kan daar slecht tegen moet ik bekennen.

Daar alleen de coördinaten opgegeven waren wisten we dus niets. Iedereen belde om raad maar ik kon het ook niet zien, geen ontvangst! Toen de anderen het uiteindelijk wel wisten belde er niemand naar ons, gek is dat. In het duister hebben we tenslotte de ijszeilers afgeladen en zijn naar het hotel gegaan waar we de enige Nederlanders waren. In de eerst volgende dagen geen telefoontje of we ook mee gaan naar dit of dat, helemaal niets en dat is toch vreemd. Je gaat er heen voor de gezelligheid en het zeilen, in die volgorde, want wees eerlijk als je wat ouder bent zoals wij weet je dat je niet meer voor de prijzen zeilt en is meedoen en alles erom heen het leuke van zo’n reis. Misschien worden we te oud voor de groep, wie weet. Er heerste een aparte stemming die ik vroeger in mijn jeugd ook heb meegemaakt en waar ik het niet verder over hebben wil.

Het was een prachtig meer. Het ijs was een wasbord en de wind was dramatisch weinig, dus prachtig fotoweer. Op de kleine eilandjes groeiden de mooiste mossen, voetsporen van elanden en kleine roofdieren versierden de witte sneeuwmassa. Op het ijs wisten de A zeilers toch noch drie wedstrijden er uit te persen zodat de wereldkampioen gehuldigd kon worden. Het hele circus werd voor het EK verplaatst richting Gotenborg, maar ook deze onderneming strandde in een hevige sneeuwstorm. Met de posters nog in de hoezen zijn we teruggekeerd naar de Kadoelenwerf. Dit was het bizarste, WK wat ik heb meegemaakt en mijn indruk na afloop was dat ze toch nog gelijk zouden krijgen, wat ze 10 jaar terug al zeiden, “Die zien we nooit meer terug”.

Het Nederlands kampioenschap Zal dit ook kort houden. Belandden in een prachtig hotel waar Ruud al eens eerder was geweest. In een mooie maar ijskoude kamer. Het bed, de douche, de entourage waren uitstekend. De gastvrouw, een kennis van Ruud, was gastvrij en vrolijk, ook de gastheer en tevens kok was goed in zijn vak, want het eten was prima. De wedstrijden waren mooi, veel fotografen van vooraanstaande sportbladen, het meer wijds en uitgestrekt en de wind… was ons goed gezind. Op de kant stond Gert Jan Hageman met zijn koek en zopie (eigenaar van de Kas, een bijzondere locatie waar de ooievaars om je hoofd vliegen en je echt eens moet gaan eten) met heerlijke soep en broodjes.

Het waren geslaagde kampioenschappen en hopelijk volgend jaar weer.

Margreet Bosker H820

55

DNjournaal2012

ijzige verhalen, de gouwzee Noord Oost 5 bft, mijn God, wat erg!!!

Monnickendammer en ijszeiler in hart en nieren Joop de Boer geeft een kort verslag van de gebeurtenissen op de Gouwzee en in Zweden.

6 December 2011 Zoals tijdens de jaarvergadering toegezegd zijn de sleutels op passing gecontroleerd bij de paaltjes op het Hemmeland.

Er werd contact opgenomen met de gemeente Waterland over de toegankelijkheid van het strandje bij het Mirrorpaviljoen en de te volgen route er naar toe. Bepaald is dat voor het z.g. calamiteitenpad te allen tijden het pad vrijgehouden dient te worden en dat dit zal worden aangegeven met markeringstape.

Tevens geeft de gemeente toestemming voor het plaatsen van de door ons gemaakt borden voor een te volgen route gedurende de vorstperiode, deze borden liggen klaar in onze container.

7 januari 2012 Jelle meldt de 1e vorst en het Gläpen (een klein hoog gelegen meertje) ligt dicht. Ze zeilen met een groep van 6 man.

Hij laat verder weten af te zien van de voor de Morpho (de nieuw gemaakte ijszeiler met classic look) bedoelde hand gemaakte zeiltjes en Ton Wesselman wordt gevraagd een gaffeltuigje te ontwerpen. Het maken van de garderobe is in handen van Michiel Pals, zeilmaker te Monnickendam.

Dhr. Gerben Matroos óók een M’dammer en eigenaar van Thor shipping, een vrachtlijndienst op Zweden en de rest van de wereld) zorgt er met zijn broer Arjan voor dat de zeilen voordelig naar Zweden vervoerd worden en in Västeräs afgehaald kunnen worden. Op het Ledig Erf inmiddels heerst een drukte van belang. Loperhouders worden uitgelijnd met een precisie van honderste millimeters.

25/31 januari 2012 Gert Jan en Joop 258 in Zweden bij Jelle, en treffen het buitengewoon. Er is wind, nauwelijks sneeuw, goed ijs en een zonnetje erbij! Direct wordt de nieuwe Morpho opgetuigd en daar wordt alle dagen wel even mee gezeild!

29 januari 2012 De groepen van René Rijnierse en Tom de Jong komen aan, die gaan naar Mälarbaden in een soort jeugdherbergachtig gebouw en komen bij Jelle voor deur zeilen.

Helaas viel de wind bijna weg (ook voor het in Zweden gehouden W.K. dus..), en dat bleef jammer genoeg zo.

27 en 28 januari 2012 Kwamen Peter Schoorl en Maarten Miedema er bij, ook een aantal Zweden en het Engelse echtpaar(zeer senior, en al jaren te vinden op het ijs in Zweden) en natuurlijk Nederlandse Zweed Ben van Lunssen. Dat werd door Gert Jan zeer op prijs gesteld. Met als gevolg verse erwten soep, roggebrood en spek op de steiger, erg leuk.

Maar daarom heb ik dan óók een sterren kok mee, dank Gert Jan. 31 januari 2012 Het zat er weer op, tevreden dat de Morpho werkelijk uitstekend zeilt en op tijd terug en wel om op 1 februari de Gouwzee dicht te zien lopen.

DNjournaal2012

2 februari 2012 Nog erger, N.O.6 bft. bij – 8 C, dodelijk bijna. Een hond type Husky zakt even voorbij de ballenlijn door het grondijs, maar toch lopen 2 ijsmeesters uit Marken, met een aks, maar géén touw noch ijsprikkers bij zich het ijs op.

Leren ze het ooit nog?

3 februari 2012 IJs controle met Dick 48, we gaan rondom de Gouwzee, dikte zo’n 8 cm, maar overal wakken en langs de dijk naar Marken nog open zo ver het oog reikt.

4 februari 2012 Zonnig en windstil, - 18C en Lelystad - 22.9 C

5 februari 2012 De oude schuitjes gaan zeilen. Na +/- 300 meter de 1e erdoor.

Dan een klassieker: nummer 2 gaat poolshoogte nemen, zeilt tot aan het wak en jawel, het wak was groot genoeg voor twee! Weer 3 uur later gaat ook de Wintervreugd te wak (jammer genoeg met veel schade) Team Tom de Jong is dan alweer onderweg naar Nederland vanuit Zweden.

De eerste 3 man van onze D.N. club zeilen netjes onder de wal.

6 februari 2012 Tom, Ed en Joop bouwen hun twoseaters op.

7 februari 2012 -14 C, wij zeilen tot in de hoek van de Nes(bij de 2 molens)

8 februari 2012 De kustwacht vliegt over, draait en maakt foto’s, die ‘s avonds in m’n laptop zitten. Team René, onrustig geworden, besluit ook huiswaarts te keren vanuit Zweden.

9 februari 2012 -6 C en windje 2 Bft. De gezagvoerder van het kustwacht toestel komt zeilen en vermaakt zich kostelijk.Vriend Frans 116 ondergaat z’n operatie in de V.U en mijn gedachten zijn bij hem.

10 februari 2012 De container wordt gebracht, de Rojem er uit gehaald en staat in amper een uur zeilklaar voor de eerste tocht op het Gouwzee ijs 11 februari 2012 Het is-12C deze dag, en de 12e februari -6C. 2 bft. aan wind,er wordt door van alles nog veel meer heerlijk gezeild. de Rojem staat nauwelijks stil, schipper René is in één dag een B.N. haalt de krant. Een oa.door Richard Chardet gebouwde Monotype met nummer 34 staat voor het eerst op het Gouwzee ijs, ziet er prachtig uit, en lijkt het ook prima te doen.

13 februari 2012.

De temperatuur gaat in de plus, het begin van de dooi.

56

ijzige verhalen, de gouwzee 15 februari 2012 De Stichting ruimt op, d.w.z alles wordt op de zandplaat gezet.

Dat wil evenwel niets zeggen want met 6 Beaufort en 100 km per uur vliegt de Monotype langs de vele wakken op ‘t Hol en langs de kop van het Hemmeland.

Verstandig of stoer?

17 februari 2012 Aan de dikte wordt nu getwijfeld, je bent dus gewaarschuwd Henk Bos. Met z’n Anne-Marie gingen ze te wak.

Gelukkig waren Pascal en René bij ze in de in de buurt en konden beschikken over de 2 wakbootjes, goede afloop!

16 maart 2012 Met Ton Meijer van de Stichting hebben Dick 48 en Joop 258 een nuttige bespreking hoe wij het zeilen onderling wat kunnen verbeteren voor de komende jaren.

Met weemoed nemen we afscheid van een fijne winter.

Joop de Boer H258

Een vraag aan…

De redactie van DN Nederland is altijd heel erg benieuwd naar wat er leeft onder haar lezers en leden.

Jouw vragen: misschien over onderwerpen die we wellicht helemaal over het hoofd zien, die heel interessant zijn en gesteld aan zeilers die je misschien zelf niet makkelijk kunt benaderen. Gewoon een vraag die je altijd al had willen stellen.

Daarom in het volgende DN Journaal een nieuwe rubriek: ‘’Een vraag aan….’’

De spelregels zijn simpel: stuur je vraag, en door wie je hem beantwoord wil zien, aan de redactie.

Elke nationale- of internationale DN zeiler, waar ook ter wereld, mag.

De redactie maakt er een sport van het antwoord voor je te vinden.

Jouw antwoord zie je dan in de volgende uitgave.

Iets om naar uit te kijken!!

Voor de volledigheid hier nog even het redactie adres: redactie@ijszeilen.nl We zetten een goede fles wijn op elke vraag die we niet beantwoord krijgen!

De redactie

Composite Solutions Inc. Put disappointing memories like these behind you ……...

As well as your competition!

Less than five failures in 15 years!!

Current World and European champions!

Europe:

Bernd Zeiger

berndzeiger@ymail.com

Latvia:

Matiss Alvikis

matiss.alvikis@inbox.lv

USA:

Jeff Kent

effkent@csi-composites.com 57

DNjournaal2012

ijzige verhalen, nieuwkoop Mannen te paard!!!

Het vriest al een hele poos in Zweden en de kampioenschappen aldaar gaan door, dus….. nieuwe aanhanger volladen en wegwezen! ‘s Morgens vroeg weg want wij moesten de boot in Kiel halen om over te varen naar Goteborg. Superreis naar Kiel, de boot lag al op ons te wachten.

Oh ja ons zijn: Yves Krimpenfort, Ries den Oudsten en ik.

Na de auto in de buik van het schip te hebben gezet, gaan we opzoek naar onze hutten. Laten we even voorop stellen dat dit al weer een belevenis op zich is. Goed, hut gevonden en even een klein borreltje aan de bar in de vorm van een Riva speedboot.

Ach we zijn uit we nemen er nog maar eens een …!

We zitten gezellig met twee vrachtwagenchauffeurs, de een kwam uit Zuid- Italië zetten en de ander had alle wegen vanuit Zuid-Spanje gezien.

We hadden met zijn vijven het goede tempo te pakken zeg maar en al gauw waarschuwde de ene chauffeur ons voor het blazen dat wij zeker de volgende dag bij aankomst moesten doen…?

“Ja hoor“ je zit de boel op te grijpen zeiden wij, nou mensen als u gaat houdt er maar rekening mee dat je echt moet blazen en je komt geen meter van het terrein af als het niet goed is!!

Dus Ries was zo wijs om het tempo te verlagen, zodat wij geen last hadden. Voor de rest gold dat we ”Fjellebekjes” moesten drinken, lekker spul en je zou er geen last van hebben de volgende dag.

Nouououou, dat was ook weer niet helemaal waar, wees gewaarschuwd!

Tuurlijk is daar wel wind Maar goed wat gingen wij ook al weer doen ? Oh ja: ijszeilen.

Ries rijdt de boot af met twee Fjellebek slachtoffers op weg naar Backberg. Super wegen, wel kregen we van onze transportvrienden mee dat we tegen de schemering op moesten passen voor groot wild wat wel eens over wil steken (herten enzo).

Om in Backberg te komen moesten we de gehele breedte van Zweden oversteken want het ligt boven Stockholm.

“Zeg Yves?

Ja, Gijs?

Heb jij de afgelopen kilometers nog wel eens een vlag zien wapperen?

Nee! Yves?

Ja Gijs ?

Is dat al niet een paar dagen zo hier in dit land?

Ja! “Gijs je gaat nu toch niet zitten zeiken he, we moeten nog 600 kilometer rijden en jij gaat nu al zitten ouwehoeren dat er geen wind zou zijn ….!!

“Tuurlijk is daar wel wind, het zijn daar meren jongen, die heb jij nog nooit van je leven gezien zo groot en daar waait het altijd L…!”

Oké, daar kon ik het meedoen en vervolgde de reis net mijn neus tegen de ruit en genieten van de onbevroren meren die geen rimpeltje vertoonden en vlaggen slap aan de stok.

Na Stockholm werd het kouder en nog verder

DNjournaal2012

kwamen we bevroren meren tegen EN een kerel (in tegengestelde richting) met een lange aanhanger met Think Ice erop.

Is dat niet? Moet hij niet? En waarom?

Het zou toch tot zondag duren die kampioenschappen?

Stil in de auto, net zo stil als de vlaggen en de onbevroren meren. Al snel komen wij bij een tankstation en zien daar twee Poolse zeilers in een busje, ik loop er naar toe en vraag waarom zij hier zijn en niet aan het zeilen?

GEEN WIND !

Oke, lekker dan, maarrrrrr wij hebben Yves en Yves zegt dat die meren zo groot zijn enz. enz.

Zeg mannen nog geen wind he?

Dus door naar Backberg, opzoek naar ons pension.

Rond 18:00 gevonden, simpel maar het voldoet.

Alleen ontbijt is er en verder geen lunch of diner.

Onderweg naar het dorp gaan wij natuurlijk eerst bij het ijs kijken, ijs zat maarrrr geen W… “Joh nou moet je kappen, het gaat echt wel waaien hoor, trouwens we hebben niet echt veel wind nodig!”

Nu moet ik u ff vertellen dat ik (als ik alleen voor mezelf praat) een aardig hoge BMI heb, en ik wil wel kwijt dat mijn vriendjes zich niet achter een boom kunnen verstoppen (die zit!). We waren op weg naar het dorp, even aan de BMI werken, geen hond op straat, niemand te bekennen.

Snel eten en naar bed en morgen vroeg op en zeilen maar.

Volgende dag, fris als drie hoentjes wij naar buiten, fotootje van Yves bij het bord als bewijs.

Nu komt Ries uit de hoek: “zeg mannen nog geen wind he?

Als het zo blijft rotten we hier gewoon weer even op en gaan we terug naar huis.

Naar huis??!! We zijn hier net!

Ja, nou en? Er is geen wind en er komt ook geen wind!

Je verlies nemen en naar huis !

Zo gezegd zo gedaan we hebben nog even op het ijs gelopen, gereden en gejammerd en we zijn via een nachtje Stockolm naar huis gereden.

Oh ja, we hebben nog wat gegeten in Saab city, lachen joh, met een grote aanhanger met ”Holland” erop door de stad rijden.

Verder een super reis gehad, het was ook weer echt gezellig maar echt geen W…..

Oh ja wel een paar kleintjes van de Fjellebek……….!

Gijs de Rooij H152

58

zwarteweg 96 | 1431 vm aalsmeer | 0297-384980 | INFO@westeINder.Nl | www.westeINder.Nl

I-Frame Serie

Laat u v e r ra s s e n do o r de s f e e r van vu u r i n u w w o n i ng .

K i j k o p w w w. h e l ex . n l v o o r u w d ic ht s t b i j z i j nde de a l e r e n he t u i t ge b re ide a s s o r t i me nt .

59

DNjournaal2012

ijszeilen & kleiduiven Vervolgens een sessie kleiduiven afknallen

wat onze trekken wat verzachtte.

Net als voorgaande jaren organiseerde het bestuur van DN Nederland weer een zomeractiviteit.

Het doel ervan is ook in de ijszeil arme periode de contacten, en daarmee, de vereniging weer langzaam uit de winter-of eigenlijk dus de zomerslaap te halen.

Van de honderden leden die de vereniging telt voelden 16 van hen zich geroepen de uitnodiging te honoreren.

Dit waren dan ook wel gelijk de leuksten, moet je maar denken‌.

Margreets eigen Dirty Harry van de lage landen.

Iedereen wilde dus uiteindelijk wat graag eerste worden, zoveel was duidelijk. Eerste kon er echter maar ĂŠĂŠn zijn.

Verrassend genoeg waren dat niet de jagende ijszeilers onder ons. Het was Peter van de Klink, die de eer overtuigend opeiste. Hij haalde ons uit de concentratie door vooral voor te wenden het eigenlijk allemaal niet leuk te vinden.

Maar strak uit de heupen knalde hij alles aan repen.

Geen genade. Margreets eigen Dirty Harry van de lage landen.

Er werd nog wel geprotesteerd tegen de uitslag omdat Peter zo stabiel werd geacht door zijn kunstheupen.

Het bestuur had gekozen voor een agressief programma: Met een heuse gun schieten op bewegende doelen!

Gelukkig niet op elkaar, dat zou het winter startveld te veel uitdunnen. Nee, kleiduiven waren het slachtoffer, en op zondag 16 september traden we dan ook enigszins bedremmeld in het strijdperk.

Plaats van handeling was Dorhout Mees in Biddinghuizen.

Goed dat er tot aan de Randstad niemand woont- het is echt de rand van de wereld- want horen en zien verging je.

Om je gehoor enigszins te beschermen kreeg je dan ook originele watten uitgereikt, waar Sinterklaas zijn baard van maakt, maar die bij ons in de oren moesten.

Deze mocht je aan het eind van de sessie mee naar huis nemen of aan iemand anders geven.

Een mooie bril kreeg je ook op, maar die moest terug.

Na een fijn lunch buffet, waar niemand zich onbetuigd liet werden we aan een instructeur overhandigd, in twee groepen verdeeld.

Het programma bestond uit een aantal onderdelen: klein kaliber schieten op een vast doel op wel 25 meter afstand, handboogschieten, en vervolgens een sessie kleiduiven afknallen met hagel patronen.

De kleiduiven vlogen laag, hoog, en hard rollend over het gras en probeerden zo aan onze moordlust te ontkomen.

De sfeer was, net als op het ijs, onderkoeld en quasi onverschillig.

De blikken van de deelnemers correspondeerden echter in het geheel niet met het voorgewende laissez-faire.

Wij konden zo een gewelddadige hoofdrol bij Tarantino spelen, zonder problemen.

Gelukkig scheen de zon in een mooi herfstlicht,

DNjournaal2012

Oscar Pistorius met een geweer. Maar dat was toch wel heel onsportief en haalde de stemming niet.

Tweede werd Egbert de Sauvage, die in de andere groep opereerde en waarvan ik dus niet weet hoe eerlijk dit ging.

Derde werd ondergetekende, door op indrukwekkende manier het moeilijkste onderdeel, het handboog schieten te winnen.

Daardoor kon ik het me permitteren alle 25 kleiduiven op twee na te missen. De rest van het veld was niet meer dan vulling van het programma, het moet gezegd.

Kanonnenvoer zeg maar.

Al met al was het een leuk en dynamisch evenement.

We besloten met een borrel en een snack.

Daar werden toch de eerste voorzichtige plannen voor de winter alweer gesmeed.

Na het tellen bleken we nog steeds met 16 te zijn, en bedankten we het organiserende bestuur voor de ontzettend leuke middag.

Benieuwd wat het volgend jaar gaat worden!?

Gert Jan Hageman, H864

60

de ijs proef met ‌ janny oosten H1030 Hoe heet je?

Janny Oosten.

Wat wil je nooit meer overdoen?

Lagere school.

Wat is je leeftijd, of mogen we daar niet naar vragen?

Ik ben 42 jaartjes jong.

Je sterkste kant, en wat is je achilleshiel?

Doorzetten, als iets niet lukt kan ik behoorlijk flippen.

Waar woon je?

Ik woon in Hoogezand.

wat zou je met je leven willen verdedigen?

Alles wat mij lief is.

Verliefd, verloofd, getrouwd, met wie, en kinderen misschien?

Ik hok met mijn vriend Gert Heerlien.

En waar zou je alles voor willen geven?

Zorgeloos leven.

Hoe zou je je karakter omschrijven?

Doorzetter, als ik iets wil ga ik er voor.

Heb je een schuur of andere ruimte waar je in kan hobby-en, wat staat erin?

Ja, 3 paarden.

Favoriete lectuur, en wat eet je graag?

Drink je er ook iets bij?

Paardentijdschriften, eigenlijk lust ik alles wel.

Thee, wijn of bier.

Is er een gadget of gebruiksvoorwerp, waar je niet zonder kan, en wat je iedereen dringend aanbeveelt?

Een zweep.

Wat zijn je interesses, en hoe ben je in aanraking gekomen met ijszeilen?

Ben sportief, doe veel aan sport als paardrijden, hardlopen en zeilen en ben ook bij de vrijwillige brandweer. Ben gaan ijszeilen door mijn zwager Melle.

Waar vaar je het liefst en wat is je leukste/ mooiste ijservaring? Zuidlaardermeer. Snel oversteken en dan een gluwein drinken.

Wie is je grootste (ijszeil) held?

Mijn vriendje.

Wat doe je als je niet aan het ijszeilen bent?

Paard rijden of zeilen.

Wat spreekt je aan in deze sport, en tref je niet aan ergens anders?

Het bouwen van het bootje en verven ervan.

Het moet er gelikt uit zien.

Keuzevragen: Wedstrijd- of toerzeiler? Toer.

-10 of +10 ? -10 plus 10 is helemaal niks dan maar +25 Downwind of upwind? Beide.

IJs eten of er op zeilen? Er op zeilen maar een ijsje eten bij +25 is ook lekker.

IJszeilen of een dagje winkelen met je schoonmoeder?

Ijszeilen.

Blond of exotisch? Blond.

Gespierd of intelligent Allebei.

Is er iets in het leven waar je bang voor bent?

SPINNEN. Je grootste blunder, en je mooiste prestatie?

Dag na de wedstrijd in vol ornaat verschijnen.

Z2 gehaald met paardrijden.

Wat zou je nog willen doen of waar wil je eens heen met betrekking tot het ijszeilen?

Geen idee, begin pas.

Wat zou je nog willen aanschaffen m.b.t. het ijszeilen?

Waarom mag dat niet van thuis?

Schaatsen, maar die lenen we van Melle.

Heb je wel eens in een wak gelegen of iets anders stress vols mee gemaakt? Hoe heb je dat ervaren en wat heb je er van geleerd.

Nee. Wat zou je eens in het DN Journaal of op de site willen zien, of lezen?

Weet ik niet.

Wat zijn je voorspellingen voor komende winter, al zonnevlekken gezien?

Ach, het komt zoals het komt. Ik hoop natuurlijk op een strenge winter.

Janny Oosten H1030

61

DNjournaal2012

Foto: Eize Hoekstra

uitslagen

DNjournaal2012

62

Lammers Autoschade B.V. Herenweg 51 1433 GV Kudelstaart Tel.: 0297-325507 Fax: 0297-326568 Mob.: 06-13191691 E-mail: lammers@glasshouse.nl Web: lammersautoschade.nl

• Taxatie • Schade • Spuiten

63

DNjournaal2012

uitslagen

DNjournaal2012

64

65

Foto: Eize Hoekstra

uitslagen

DNjournaal2012

wedstrijden, evenementen seizoen 2012/2013 Evenement

Datum Western Challenge 1/2-12-2012 WK/NA 26-01/02-02-2013 EK 10-03/15-03-2013 Zomeractiviteit DN Nederland sept. 2013

Plaats n.n.b. n.n.b. n.n.b. n.n.b.

Jaap van der Weijden Onderhoud en verkoop

Wedstrijden en evenementen die afhankelijk zijn van ijssituaties.

Open Nederlands Kampioenschap Open Frieskampioenschap Van Wettum Cup Stroopwafel Bokaal wintereditie Clinic wedstrijdzeilen/trim Diverse landskampioenschappen.

Houdt de diverse websites in de gaten voor de wedstijdkalender.

Ere leden:

Leden van Verdienste:

Cees Kortenoever Wim van Acker Tjeerd v.d. Meulen

Peter van Rooij Frans van der Vlught

www.woodensailclassics.com

KLASSIEKE ZEILBOTEN

Donateurs: Ben van Lunssen, Tomtebogatan 18b 63348 Eskilstuna, Zweden

Altijd diverse gerestaureerde klassiekers in voorraad zoals: .

Kustkruisers, Spitsgatters en Daysailers

DN IJszeilclub “Reeuwijk”, Koninginnenweg 3 2411 XK Bodegraven

Jaap van der Weijden. Herenweg 45 a, 1433-GV Kudelstaart Tel +31 297328557 Mob +31 655511606 Email: jaapvdweijden@gmail.com

IJszeilvereniging “Brasemermeer”, Zuideinde 146 2371 BZ Roeofarendsveen IJszeilvereniging “‘t Wakkie”, Rupsklaver 28 3069 DC Rotterdam

DN IJszeilvereniging “Gouwzee”, Corn Dirkszoonlaan 264 1141 ZJ Monnickendam

IJszeilvereniging “De Westeinder”, Herenweg 45a 1433 GV Kudelstaart

Met dank aan: Iedereen die heeft bijgedragen aan het tot stand komen van deze editie van het DN Journaal!

Zonder jullie, geen DN Journaal!

Voor het DN Journaal 2013 hebben we natuurlijk weer foto’s en verhalen nodig, dus, beleef je mooie momenten in de komende ijszeil periode, leg ze vast op camera en schrijf een boeiend verhaal.

Hulp nodig? download op de site het EHBV! Bedankt namens de redactie.

Think Ice!

DNjournaal2012

66

67

Foto: Cathy Firmbach

DNjournaal2012

DNjournaal2012

Foto: Eize Hoekstra

68