Dn journaal2013deflowres

HET NK 2013 VAN

PIET HOPMA ZIJLEMA STARTEN MET

BERND ZEIGER G 107 HET GEHEIM VAN

BAIKAL

2013

5 0 j aar

DN Ne JOURNAAL

2013

derlan

d

1

NOG LIGPLAATSEN BESCHIKBAAR OP TWEE A-1 LOKATIES AAN DE WESTEINDERPLASSEN Complete service op twee jachthavens met meer dan 750 ligplaatsen • Ook winterstalling, waterloods, wal met staande mast of overdekt • Vuilwater afzuigstation en Brandstofstation met pin aan de pomp • Werkplaats voor reparatie, inbouw en schilderwerk • Motorenreparatie en -inbouw, ook boegschroeven • Volvo Penta en Mercruiser rayondealer • Full Service jachthaven met goed geoutilleerde werf voor alle soorten werkzaamheden.

• Verkoop en montage van alle jachttoebehoren • Watersportwinkel, 300m2 • Scheepshelling en botenlift tot 40 ton, ook met staande mast.

• Dé Jachtmakelaar van de Randstad. Voor aan -en verkoop van schepen.

• Virtuele 360º tour van alle verkoopschepen.

• Prima steigers, ook luxe en privé • Ruim parkeerterrein, gratis parkeren • Goed toezicht, mede door uitgebreid camerasysteem • Gezellig restaurant met terras aan het water

Bezoek onze site voor het volledige 2e hands aanbod

Virtuele 360º tour

Jachthaven en Makelaardij Kempers BV Kudelstaartseweg 226, Kudelstaart, tel 0297-385 385 kudelstaart@kemperswatersport.nl

2

Kempers Princessepaviljoen BV Herenweg 100, Aalsmeer (bij Leimuiden), tel 0172-50 30 00 aalsmeer@kemperswatersport.nl

www.kemperswatersport.nl JOURNAAL

2013

inhoud 10

51.738 km

20 4 5 6 9 10 14 16 20 24 26 28 30 36

66

Het geheim van baikal

De schuur van… Dré H20

38 46 49 50 53 54 57 62 66 69 71 74 78

DN Journaal 2013 H580 over DN Nederland BB & JV 2012 De ijs proef met…

51.738 km Friesland Gert Jan deel 1 DE schuur van… Dré H20 Starten met… Bernd G107 Gert Jan deel 2 Best of 2012-2013 En de winnaar is…

Een wit EK in Polen

JOURNAAL

2013

Oude ijszeilfoto's De Westeinder goes Sweden De ijs proef met…

Hylke OFK van DN naar FS Van Blue streak tot DN anno nu BOB vs DN Het geheim van Baikal Gert Jan deel 3 In gesprek met Floor Lagerweij Uitslagen Wedstrijdkalender

3

DN JOURNAA L

2013 chronologische volgorde, alle oud- kampioenen weer voor het voet licht te krijgen, en te kijken of we een boek kunnen maken met al het historisch materiaal wat boven water is gekomen.

WEDDE N?

Dat ijszeilers echte liefhebbers zijn en door willen zeilen tot het bittere einde bleek ook weer uit de toenemende stroom eigenbouw projecten. Wanneer een DN te oncomfortabel wordt voor het slijtende lichaam, wordt er gewoon iets anders omheen gebouwd. Ook daar is aandacht aan besteed.

Topzeilers uit het buitenland aan het woord, prachtige reisverhalen, alweer een NK(!) en uitslagen.

Op meer inbreng, ideeën en reacties van de leden zit de redactie nog wel te wachten. Het is tenslotte het blad van en voor ons allemaal. Die inbreng moet beter, al is het verheugend dat meer en meer leden bereid zijn een verslagje van hun belevenissen van het afgelopen jaar te maken. Kom op mensen, zo moeilijk is het niet.

Een verslag is sneller gemaakt dan een DN is opgezet.

Wedden? Adverteerders zijn ook meer dan welkom, misschien ken je wel iemand die belangstelling heeft in een spotgoedkope plek in ons lijfblad. Laat je horen en zien, het wordt er voor ons allemaal zoveel leuker van.

D

it jaar moest de redactie in een spagaat.

Het 50-jarig jubileum van DN Nederland en

alles wat je er mee zou willen en kunnen doen,

de inmiddels vaste rubrieken, verslagen, en dat met een beperkt aantal pagina’s tot onze beschikking.

Het jubileumjaar mocht niet ongemerkt voorbij, dus gingen we op zoek naar de geschiedenis van DN Nederland.

Dat hadden we niet moeten doen! Er kwam een overstelpende hoeveelheid prachtig historisch beeldmateriaal en bijbehorende verhalen tevoorschijn, voldoende voor nu en de komende jaren.

Gelukkig hielp het toeval een handje, het moest blijkbaar zo zijn in dit bijzondere jubileumjaar.

De schuur van Dré Veelenturf bleek uiteindelijk te leiden naar verhalen en beelden van dat eerste uur, oud kampioen Floor Lagerweij moest opgespoord vanwege een leuk zelfbouw project, en onze nieuwe -ijszeilende- drukker wilde wel een heel concurrerend voorstel doen met zelfs meer pagina’s.

Tegelijk hebben we ideeën genoeg gekregen voor de komende jaren. Zo zullen we proberen, niet per se in

4

JOURNAAL

De oplettende lezer heeft het al gezien: DN Nederland heeft een nieuw logo! Dat wordt dus krabben aan die ouwe sticker op de auto… Of we er weer 50 jaar mee vooruit kunnen, de tijd zal het leren, voorlopig staan we er weer superfris en eigentijds op.

Via de nieuwsbrieven tenslotte, in de komende winter, zullen we jullie weer op de hoogte houden van alles wat met onze prachtsport te maken heeft.

De redactie heeft met plezier gewerkt aan deze uitgave, we hopen dan ook dat jullie er straks met evenveel plezier in zullen lezen.

Tenzij je blasé bent geraakt van vier achtereenvolgende ijswinters wenst de redactie jullie een lange en strenge winter toe, met alleen maar black ice, een lopend windje en een zonnetje. We verdienen het, in ons jubileumjaar.

De redactie.

2013

H580

OVER DN NEDERLAND

STOERE IJSZEILERS

DN Nederland viert dit jaar zijn 50 jarig jubileum. Op 23 november om precies te zijn werd in Harderwijk onze club opgericht. Discussies over hoe wij meer echt ijszeilende leden en vooral ook jongere leden krijgen voeren we al jaren.

Maar DN Nederland heeft wel bijna 500 leden en als je dat afzet tegen het aantal zeilbare ijsdagen dan zijn wij met een

JOURNAAL

ruime voorsprong Wereldkampioen! Hoe komt dat?

Wat doen wij goed bij DN Nederland?

De Botenbeurs en het DN Journaal zijn onze succesnummers en altijd al geweest. Een lage contributie en wat je ervoor krijgt helpt ook mee. De informatie verstrekking via website en Facebook maken dat we mee gaan met onze tijd.

En toch zijn onze winters kort en zacht.

Misschien is dit wel het meest haalbare wat erin zit voor DN Nederland. Niet dat wij als Bestuur gaan achterover leunen, zeker niet. Wij barsten van de energie en zitten nog vol met ideeën. Maar we moeten de pijlers, ik zou haast zeggen onze schaatsen blijven verbeteren en polijsten.

Als vereniging moeten wij mee evolueren, langzaam maar zeker. Net zoals de boten geëvolueerd zijn van rompen met hoge rechtopstaande leuningen en katoen tuigjes op dunne houten mastjes in lichte rompen waar je onderin moet liggen voor de aerodynamica op soepel verende glasplanken en flexibele carbonmasten.

Ongetwijfeld zullen in het lustrumjaar oude foto’s voorbij komen van de beginjaren van onze vereniging.

Stoere ijszeilers in zelfgebreide truien, reizend in oude auto’s over slechte wegen naar haast onvindbare ijszeiloorden en soms ook naar Gizycko. Dat waren de echte ijszeilnomaden.

Nu zoeven wij over autosnelwegen met open grenzen en kaarten zijn vervangen door Tomtoms.

IJszeilen heeft een magische aantrekkingskracht en dat blijft.

Daarom zal DN Nederland ook een stabiele vereniging blijven en dat wordt al 50 jaar bewezen.

Nee, ik maak me geen zorgen over de toekomst van onze vereniging en verheug me op de aanstaande jaarvergadering en jubileumfeest.

En ik verheug me op de aanstaande winter met ijs, veel ijs.

Johan Tolsma Voorzitter DN Nederland

2013

FOTO: ROB LEUFERINK

E

indelijk heb ik het eens echt zelf gezien. Ik had er

vaak over gehoord, maar zelf

zien is pas geloven.

Het Nederlandse team was voor deelname aan de EK 2013 neer gestreken in Gizycko, de ijszeilhoofdstad van Polen.

Ik zeil al bijna 25 jaar DN en ik ben op heel veel plaatsen geweest, maar nog nooit in Gizycko.

Vrijdagmiddag kwamen we aan, bootjes op het ijs gezet en handjes geven. Zaterdag natuurlijk trainen. Het woei flink, ruw ijs met hier en daar sneeuwduintjes.

Ik zeil weg en rammel haast uit mijn boot.

Na een paar rondjes en proefstartjes met wat andere zeilers stop ik ermee en ga terug.

Misschien is het beter om de spullen heel te houden….

Toen ik weg zeilde waren er al ten minste 20 Ice optimisten en zeker 15 DN junioren aan het zeilen op een ander gedeelte van het meer dichter bij de stad en met nog slechter ijs.

En ze waren nog steeds aan het zeilen toen ik terug kwam en… 2 uur later zeilden ze nog steeds.

Niet 5 schijterige rondjes, maar tientallen rondjes. Ja, af en toe brak een mast en werden ze weggesleept door een quad, maar ik vermoed dat er dan gewoon een andere mast op werd gezet en dat ze dan weer door zeilden.

Zondag zeilden ze ook, maar alleen ’s ochtends.

Kinderen in Polen hebben ook mobiele telefoons en computerspelletjes, maar toch is daar wel een ijszeilcultuur.

Gewoon omdat daar elke winter ijs is en niet zomaar een verloren weekend. Daarom kun je in Polen in clubverband iets afspreken en 8 of 10 weekenden zeilen.

Zo krijg je goede zeilers en komen de gepassioneerde talenten bovendrijven. Geen wonder dat Polen zoveel goede ijszeilers heeft.

5

B

e jaarvergadering werd gehouden op zaterdag 17

november 2012 bij de Roei- en Zeilvereniging 'Gouda'

te Reeuwijk. Aan de vergadering ging de boten/

materialenbeurs vooraf, die op dezelfde locatie plaatsvond. Er werden veel materialen verhandeld. Tijdens de beurs werd men getrakteerd op schepijs. Daarbij hopend dat het de komende winter niet bij schepijs blijft. Na de beurs bood het bestuur de leden een lunch aan. De vergadering werd bijgewoond door 37 leden.

atie van de vereniging. De vergadering heeft hier geen vragen over. De post 'uitstaande schulden' (openstaande contributie) blijft zorgelijk. Rob geeft aan dat hij veel tijd en energie in dit onderwerp steekt, maar dat het lastig blijft om deze post snel te reduceren. Rob verwacht dat van de 'uitstaande schulden' nog een kwart binnen komt. De aanwezigen opperen allerlei ideeën die ervoor kunnen zorgen dat mensen wel betalen.

Zo stelt Sil Sleeuwits voor de wanbetalers bekend te maken op de website. Rob geeft aan dat de prioriteit blijft de lijst op

1. OPENING

te schonen en te kijken of er gewerkt kan gaan worden met een automatische incasso.

Sandré Caron vraagt Rob te onderzoeken of het geld van de vereniging niet met een hoger rentepercentage weggezet kan worden. Het moet mogelijk zijn meer dan één procent rente te vangen. Rob gaat dit onderzoeken.

BB & JV 2012 De voorzitter, Johan Tolsma, opent de vergadering om 14:03 uur en heet iedereen van harte welkom. Met ongeveer 140 bezoekers is de beurs zeer goed bezocht. Johan bedankt Roei- en Zeilvereniging 'Gouda' voor hun gastvrijheid en het belangeloos aanbieden van deze locatie. Hij vraagt Egbert de Sauvage Nolting de dankzegging over te brengen aan de voorzitter van de Roei- en Zeilvereniging. Ook bedankt Johan Egbert voor de organisatie op deze locatie.

Meegedeeld wordt dat bericht van verhindering is ontvangen van: Josje Dominicus, Truke Jellema, Loretta Staring, Dick Bakker, Richard Chardet, Jan Jellema, Leo Hartman, Dick Meijer, Piet Ploum en Martin van Wettum Johan staat stil bij het overlijden van Hans den Ouden (H316) en Bart Reedijk (H 148). Johan schets van beide personen wat ze in de ijszeilsport hebben bereikt. Hans is onder andere Nederlands kampioen geworden in 1980 op de Westeinderplassen.

Bart werd in 1982 Nederlands kampioen bij het Muiderzand.

Daarnaast was Bart voorzitter van onze vereniging en enige tijd Europees Commodore van IDNIYRA Europe.

Na dit 'in memoriam' wordt een ogenblik stilte in acht genomen.

5. VERSLAG KASCOMMISSIE EN BENOEMING NIEUW LID De kascommissie, bestaande uit Chris de Groot en Leo Hartman, hebben de boeken gecontroleerd. Leo Hartman was op het laatste moment verhinderd om bij de vergadering aanwezig te zijn en heeft, namens de kascommissie, per mail laten weten dat de financiën in orde zijn bevonden.

Hij stelt de vergadering voor het bestuur décharge te verlenen. Er volgt een instemmend applaus.

Leo Hartman verlaat de kascommissie. Sandré Caron neemt zijn plaats in.

Als reservelid wordt Peter Greveling benoemd.

6. VASTSTELLING CONTRIBUTIE De vergadering gaat akkoord met handhaving van de contributie op €15,00 voor het jaar 2013.

2. NOTULEN JAARVERGADERING 2011

7. VERKIEZING BESTUURSLEDEN

Deze worden ongewijzigd door de vergadering geaccordeerd.

3. JAARVERSLAG DN NEDERLAND Wordt voor kennisgeving aangenomen, zie DN Journaal 2012.

Johan heeft gekozen om het jaarverslag in een ander stijl te schrijven, Hij staat stil bij z'n persoonlijke beleving van het ijszeilen in het afgelopen jaar, het fantastische Nederlands kampioenschap met onder andere een koek-en-zopietent, verzorgd door Gert Jan Hageman en de ontwikkelingen binnen het Nederlandse ijszeilen.

Johan geeft aan dat het bestuur nadenkt over de te volgen koers voor de komende jaren en hoe de leden nog beter gefaciliteerd kunnen worden. Daarbij is het bestuur zich bewust van het feit dat er veel toerzeilers zijn en minder wedstrijdzeilers. Er wordt naar de leden geluisterd en daartoe wordt ook een online enquête gebruikt.

4. FINANCIEEL OVERZICHT PENNINGMEESTER 2011/2012 EN BEGROTING 2012/2013 De penningmeester, Rob Leuverink, schetst de financiële situ-

6

JOURNAAL

Johan Tolsma en Dideric van Riemsdijk zijn volgens rooster aftredend en herkiesbaar. Er hebben zich voor beide functies geen tegenkandidaten gemeld.

De vergadering wenst geen schriftelijke stemming en ondersteunt de herverkiezing met een applaus.

8. INGEKOMEN STUKKEN Het bestuur heeft een uitnodiging voor de jaarvergadering van DN IJszeilvereniging 'Gouwzee' ontvangen. Het valt Johan op dat Joop de Boer zich beschikbaar heeft besteld voor de functie 'bestuurlid algemene zaken'. Johan spreekt zijn waardering naar Joop uit over de wijze waarop hij de vereniging aan de Gouwzee ondersteunt.

9. MEDEDELINGEN BESTUUR A. Johan geeft aan dat het bestuur in het najaar door Gert Jan Hageman werd uitgenodigd, om in het toprestaurant 'de Kas' in Amsterdam te komen vergaderen onder het genot van een heerlijke maaltijd.

De geweldige ambiance in dit restaurant zal het bestuur niet snel vergeten. Een toplocatie om te vergaderen.

2013

Johan bedankt Gert Jan nogmaals voor de gastvrijheid.

B. De secretaris, Eric van Komen, houdt een presentatie over het ledenaantal en de gehouden enquête.

Op dit moment heeft DN Nederland 486 leden.

Zeilnummer 1056 is uitgegeven. In zes jaar tijd is er afscheid genomen van 73 leden.

Het grootste deel daarvan zijn leden die hun contributie niet betalen. Het afgelopen jaar zijn 18 leden geroyeerd. Eén van de redenen voor het niet betalen, is dat leden geen adreswijziging doorgeven.

Terwijl dit via het formulier op onze site een kleine moeite is.

Nieuwe leden moeten vanaf heden eerst betalen voordat ze hun zeilnummer krijgen. Wie 2 jaar niet heeft betaald, wordt geroyeerd. Men betaalt per verenigingsjaar.

Het onderwerp wanbetalers maakt opnieuw veel los in de vergadering. Wederom komen diverse leden met ideeën hoe dit probleem opgelost kan worden: dubbel betalen wanneer je nieuw lid bent, sneller overgaan tot royeren, kiezen voor één methode om op te zeggen (alleen digitaal), automatische incasso of lid worden door te doneren.

Het bestuur neemt alle ideeën mee en onderzoekt wat de beste opties zijn.

Eric maakt de uitslag van de mini-enquête bekend.

Met deze enquête wil het bestuur meer inzicht krijgen in wat leeft onder de leden. Het blijkt dat de vereniging als een actieve vereniging wordt gezien waarbij er meer aandacht aan toerzeilen mag worden gegeven.

De website en het DN Journaal worden zeer gewaardeerd en er worden voldoende evenementen georganiseerd.

Een grote groep ijszeilers wil meer begeleiding hebben bij 'ijszeilen in het buitenland'.

Er wordt aan de aanwezigen gevraagd actief deel te nemen aan enquêtes die nog gaan volgen.

Naar aanleiding van de presentatie komen er allerlei ideeën uit de vergadering met betrekking tot het organiseren van evenementen op het ijs.

De focus ligt daarbij op het met behulp van GPS snelheden en afgelegde trajecten in beeld te krijgen. Aart-Jan van Zadelhof geeft voorbeelden hoe dit in z'n werk kan gaan.

Margreet Elfring stelt voor een dag te organiseren waarbij uitleg wordt gegeven over de digitale mogelijkheden bij het ijszeilen. Johan doet de suggestie dat Aart-Jan een artikel schrijft voor het DN Journaal waarin één en ander wordt uitgelegd.

JOURNAAL

C. De internationaal secretaris, Hennie van den Brink, blikt terug op het Nederlands kampioenschap.

Tijdens dit kampioenschap kende de B-vloot een onderverdeling per mastsoort. Aluminium-, hout- en glasmasten.

Voor elke soort mast was een aparte competitie met bijbehorende prijzen. Deze indeling was een groot succes en er was veel onderlinge strijd. Tijdens het komende Nederlands kampioenschap wordt weer voor deze indeling gekozen en daarmee hoopt het bestuur dat meer leden, ook al hebben zij geen top-materialen, mee gaan doen aan het kampioenschap.

- Het wedstrijdcomité is nog steeds op zoek naar vrijwilligers.

Leden kunnen zich daarvoor aanmelden bij Hennie.

- Voor de vrijwilligers zijn vaste bedragen voor onkostenvergoedingen bepaald. Dit creëert duidelijkheid.

- Het bestuur gaat zich buigen over de vraag of een kampioenschap per jaar verzeild moet worden of per seizoen. Per jaar heeft als nadeel dat je een kampioenschap voor het komende jaar niet in een decembermaand kunt verzeilen.

- Mededelingen naar aanleiding van de landensecretarissenvergadering (LSV) van IDNIYRA Europe op 21-23 September 2012 te Balatonfüred in Hongarije: Er zijn vaste prijzen afgesproken voor de onderdelen van de ijszeilboot. Bij het varen van schade gelden deze prijzen als maximum voor de verzekering.

De bedragen worden in één van de nieuwsbrieven van onze vereniging gecommuniceerd.

Polen heeft vragen gesteld over de verhouding hout en polyester van een romp. Hier gaat de technische commissie van IDNIYRA Europe zich over buigen.

Polen heeft tevens vragen gesteld over het gebruik van Teflon aan de zijkant van de schaatsen.

Ook dit wordt onderzocht. Het is daarom verstandig te wachten met het aanbrengen van Teflon.

Tijdens het Europees kampioenschap in Finland mogen tien schaatsen worden gebruikt.

Het Yearbook wordt online gezet op de IDNIYRA website.

Hennie legt de procedures met betrekking tot het inschrijven voor het Europees kampioenschap in Finland uit.

Wanneer iemand het niet eens is met de uitslag van een protest, kan hij in hoger beroep.

De commissie (ijszeilraad) die dit beroep behandelt,

2013

7

bestaat uit Daan Schutte, Stan Macur en Dietmar Gottke.

Sandré Caron geeft aan dat buitenissige materialen niet gebruikt mogen worden.

Hennie geeft aan dat er van standaardmaterialen gebruikt gemaakt moet worden. Hennie geeft als voorbeeld dat een T-loper van een T-profiel gemaakt moet worden en niet uit een materiaal mag worden gefreesd.

Daarnaast geldt de regel, 'alles dat niet omschreven staat, mag niet'. De LSV wordt dit seizoen in Nederland gehouden.

Het bestuur overweegt om zich kandidaat te stellen als mede-organisator van het Europees kampioenschap 2015.

Dit past mooi in de lijn van de vorige kampioenschappen in 1995 en 2005.

D. Piet Hopma Zijlema geeft aan dat het bestuur op zoek is naar een kuipbrancard. Hij vraagt de aanwezigen mee te denken en op te letten of zo'n brancard ergens tweedehands te koop is. Piet geeft aan dat de wedstrijdmaterialen in goede staat zijn.

- Egbert de Sauvage Nolting stelt voor een oproep voor een kuipbrancard, op de website te zetten.

- Gert Jan Hageman vraagt of het verstandig is een Automatische Externe Defibrillator (AED), tijdens het organiseren van wedstrijden, paraat te hebben.

Peter van Rooij geeft aan dat er ook mensen moeten zijn die het apparaat kunnen en mogen bedienen. Johan stelt dat een AED alleen noodzakelijk is als er sprake is van grote aantallen mensen.

Een Nederlands kampioenschap wordt door een kleine groep mensen verzeild. Toch is er tijdens een kampioenschap een AED aanwezig, omdat Johan deze ter beschikking stelt.

Er zijn voldoende mensen beschikbaar die het apparaat kunnen en mogen bedienen.

E. Het bestuur is bezig een draaiboek voor het Nederlands kampioenschap te maken. Dit is een eis van gemeentes.

F. Dideric van Riemsdijk bedankt de leden die input hebben geleverd voor het DN Journaal voor hun bijdrage.

Daarnaast bedankt hij de sponsors voor hun financiële bijdrage. Zonder hen kunnen wij niet over zo'n mooi clubblad beschikken.

- Dit jaar heeft de redactie geprobeerd de toerzeiler nog meer te betrekken bij het blad. Er staan meer verslagen van toerzeilers in het DN Journaal. Om leden te helpen bij het schrijven van een artikel heeft de redactie een artikel op de website geplaatst, waarin tips worden gegeven hoe je een artikel kunt schrijven.

Het artikel heet 'Eerste Hulp bij Verslagen'.

- Johan bedankt de redactie, bestaande uit Margreet Elfring, Gert Jan Hageman en Dideric van Riemsdijk, voor hun inspanningen. Het DN Journaal ziet er ook dit jaar weer prachtig uit.

- Dideric geeft aan dat de oude DN Journaals ook online te lezen zijn. Het aantal hits op de website is 90.000 in één jaar.

Tijdens het Nederlands kampioenschap in februari waren er 19.000 hits. Dat is erg veel voor een sport als ijszeilen en een Nederlandstalige website.

- Vorig jaar kon gemeld worden dat DN Nederland op Facebook 60 vrienden had. Inmiddels is dat opgelopen tot 380 vrienden. Het vermoeden dat Facebook een succes zou worden, blijkt uit te komen. Via Facebook kan alles, wat wereldwijd met ijszeilen te maken heeft, worden gevolgd.

8

JOURNAAL

- Dideric geeft aan dat hij prioriteiten stelt aan Facebook, de nieuwsbrief en de website/forum. Twitter past daar op dit moment niet in. Margreet Elfring geeft aan dat je Facebook ook aan Twitter kunt koppelen. Dideric gaat dit onderzoeken.

G. Johan meldt dat de vereniging volgend jaar 50 jaar bestaat.

De festiviteiten rond dit jubileum worden door het bestuur georganiseerd. Dat vindt niet plaats tijdens de volgende vergadering, maar in het voorjaar van 2014.

Het lijkt het bestuur leuker hier een aparte activiteit voor te organiseren.

H. Johan geeft aan wanneer de diverse vergaderingen van de lokale ijszeilverenigingen zijn.

10. PRIJSUITREIKINGEN De Sneeuwloper, een prijs voor een uitstekende prestatie van een wedstrijdzeiler (gewogen naar de persoon) in het afgelopen seizoen, gaat dit jaar naar Joost van Raay (H 720).

Hij zeilde in zijn eerste internationale wedstrijd van de D-vloot naar de B-vloot. Een vergelijkbare prestatie bleek Dideric van Riemsdijk (H 467) in 2011 ook te hebben geleverd.

Daarom kreeg hij met terugwerkende kracht alsnog de Sneeuwloper 2011.

11. RONDVRAAG Gert Jan Hageman Moet de redactie nog versterkt worden, kijkende naar de werkdruk van Dideric? Dideric geeft aan dat dit niet nodig is.

Het is belangrijk dat leden hun bijdrage leveren door artikelen te schrijven en foto's aan te leveren.

De redactie zal aangeven wanneer versterking nodig is.

12. SLUITING Johan geeft aan dat de volgende vergadering gepland staat op 16 november 2013. Het is nog niet bekend waar deze vergadering plaats zal vinden.

Nadat Egbert de Sauvage Nolting het bestuur heeft bedankt voor de werkzaamheden van het afgelopen jaar, bedankt Johan iedereen voor zijn of haar aanwezigheid en wenst een ieder een goede thuisreis.

Namens het bestuur, Eric van Komen H59 Secretaris

2013

DE IJS PROEF MET … PIETER ZWART Hoe heet je, wat is je leeftijd, of mogen we daar niet naar vragen?

Pieter Zwart geboortejaar 1956

Ja je zegt natuurlijk gezondheid. Maar zolang ik de dingen kan doen waarvan ik nu dagelijks geniet zou ik daar heel veel voor over hebben.

Heb je een schuur of andere ruimte waar je in kan hobby-en, wat staat erin?

Voor de zomer: de skiff /kano startklaar.

Voor de winter: de zeilen van de draak en de DN startklaar Daarvoor gebruik ik de garage die natuurlijk voorzien is van een flinke werkbank. Verder hebben we het geluk om aan het water te wonen en kunnen de garage verlaten aan de straatkant of aan de waterkant.

Waar woon je?

Zeewolde Verliefd, verloofd, getrouwd, met wie, en kinderen misschien?

Getrouwd met Wilma. Geen kinderen. Maar toch een geadopteerde opa van twee kleinkinderen van een nichtje en haar man (waar een opa ontbreekt).

Hoe zou je je karakter omschrijven?

Overwegend redelijk introvert en meegaand. Hoewel tot op zekere hoogte en dan kan dat behoorlijk veranderen. Verder kies ik veelal voor rust en heb een sterk de behoefte aan vernieuwing en verandering.

Waar vaar je het liefst en wat is je leukste/mooiste ijservaring?

Wie is je grootste (ijszeil)held?

Bouw van Wijk. in de tijd dat ik catamaran zeilde lag mijn boot bij hem op de werf in Woubrugge. Later heb ik jarenlang rondgevaren in een prachtige sloep Van Wijk 621. Ik heb hem altijd gezien als iemand die begreep wat de echte watersporter samenbrengt: namelijk genieten op het water.

En in welke vorm dan ook: (ijs)zeilen, motorboot/sloepvaren?

Daarbij veel oog voor mooie en bijzondere bootvormen (zeiljachten, sloepen, regenboog, catamaran, DN, platbodems, etc etc

Favoriete lectuur, en wat eet je graag? Drink je er ook iets bij?

Non fictie. Boeken die er toe doen en waarbij de auteur mij uitlegt wat hem of haar bezighoudt en hoe hij zijn uitlegt wat ik er als lezer mee kan. Laatst gelezen boek van ….. Een biochemicus die uitlegt dat wetenschap en het geloof in een hogere macht (God) goed samengaan en verklaarbaar zijn… De auteur is Francis S. Collins.

In de zomer: zelf gevangen mossels eten tijdens het droogvallen op het wad. In de winter de hollandse stampotten.

Wat zou je nog willen doen of waar wil je eens heen met betrekking tot het ijszeilen?

Nu ik langzamerhand over meer tijd beschik, zou ik graag in de winter wat plaatsen willen bezoeken waar het ijszeilen langer kan.

Bijvoorbeeld op de meren in Zweden. Dat lijkt me echt een prachtige ervaring.

Wat zijn je interesses, en hoe ben je in aanraking gekomen met ijszeilen?

Mijn interesses liggen eigenlijk bij alles wat met de zeil en de watersport samenvalt en in vier jaargetijden mogelijk is: Voor- en najaar: motorbootvakanties in het vaargebied IJsselmeer, Waddeneilanden en Nederlandse binnenwateren.

Zomer: zeilen met de draak en roeien met de skiff of kanovaren.

Winter: blokarten en Ijszeilen (bootnaam: Pierre)

Wat zou je nog willen aanschaffen m.b.t. het ijszeilen? Waarom mag dat niet van thuis?

Tja. Het zeil is toch wel weer aan vervanging toe.

Wat doe je als je niet aan het ijszeilen bent?

Samen met iemand anders ben ik eigenaar van een uitgeverij van managementboeken.

Wat spreekt je aan in deze sport, en tref je niet aan ergens anders?

Wat mij aanspreek in deze sport is het dat het altijd in een prachtige omgeving plaatsvindt. En in op een moment dat het meestal heerlijk is om buiten te zijn (hoewel het soms flink koud kan zijn) Wat betreft het zeilen is toch de geweldige kick van het accelereren.

Vooral bij aan-de-windse rakken.

Is er iets in het leven waar je bang voor bent?

Dat ik op enig moment zou moeten stoppen van het genieten van het (ijs)zeilen.

Je grootste blunder, en je mooiste prestatie?

Wat betreft ijszeilen: het niet controleren van de onderspanner van de DN. Waardoor deze boot opeens heel erg raar begon te doen en de neus van de boot een andere richting op stond.

Wat zou je met je leven willen verdedigen?

Het leven in een land als Nederland. Vrijheid, goede gezondheid en behoorlijke veiligheid is hier (nog) vanzelfsprekend.

Dat is iets wat mij betreft moet blijven.

En waar zou je alles voor willen geven?

JOURNAAL

Heb je wel eens in een wak gelegen of iets anders stress vols mee gemaakt? Hoe heb je dat ervaren en wat heb je er van geleerd.

Ik heb met de zeilende blokart in een ijswak gelegen op een behoorlijk diep stukje water. Ik zag het niet eens aankomen.

Met meer geluk dan wijsheid ben ik op de rand van het wak kunnen komen en heb ook nog kans gezien zelf de blokart eruit te trekken.

Dat heeft me geleerd niet meer alleen te gaan zeilen en dat altijd samen met anderen te doen.

Wat zou je eens in het DN Journaal of op de site willen zien, of lezen?

Een soort AIS systeem voor ijszeilers. In de Nederlandse winters hoor je altijd achteraf waar gezeild wordt en soms heb je maar enkele dagen om te zeilen.

Wat zijn je voorspellingen voor komende winter, al zonnevlekken gezien?

Voorlopig heb ik van de afgelopen zomer alleen nog vlekken voor mijn ogen van de zon.

Ach ik zie wel hoe de winter uitpakt. Ik overigens wel deze zomer de Elfstedentocht voor een groot deel gevaren en het lag er goed bij ……

2013

9

51.738 km!

D

at je als Nederlandse

ijszeiler ook van

reizen moet houden

is algemeen bekend, maar dat het er voor mij, het afgelopen seizoen 51.738 km zouden worden, dat was wel even schrikken.

Daarom dit keer het gereisde aantal km als rode draad door mijn verslag.

Uiteraard zijn niet alle km per auto afgelegd ook een aantal vliegreizen maken deel uit van de gereisde km.

De teller begon te lopen in december 2012, voor mij de openingswedstrijd van het seizoen, The Great Western Challenge, ĂŠĂŠn van mijn favoriete wedstrijden. Een weekend weer lekker alles uitproberen.

Wie heeft zich het beste voorbereid de afgelopen zomer?

Niet veel later was er het weekend van het Zweeds kampioenschap.

Peter, Ben en ik rijden samen naar Kungsbacka, we waren hier een dag eerder om wat te kunnen trainen, de hele Europese top was aanwezig om te kunnen trainen voor het EK begin maart.

In Zweden waren de omstandigheden ideaal, Black Ice met soms iets te harde wind. Met zo'n 8 landgenoten waren we hier ruim vertegenwoordigd.

Het EK, ook dit keer reis ik met maatje Peter. We begonnen in Ztisku waar we na 1 dag al ingesneeuwd raakten, dus verkassen naar de grens met Wit Rusland, ook daar sneeuw, maar los, zodat we daar nog 1 dag hebben kunnen zeilen.

Op de terugweg mijn boot naar Kiel gebracht om deze per container te kunnen verschepen naar Baikal.

BAIKA L

10

FOTO: CHRIS CLARK

Begin April reizen we via Moskou naar Irkutsk om vervolgens na een 6 uur durende busreis aan te komen bij het Baikal meer, 680km x 80km ijs!

We zeilen er de Asian cup als trainingsevent en de Baikal cup als hoofdevent.

Zeilers vanuit de hele wereld strijden hier op het Baikal meer.

Met wat wisselde omstandigheden en vooral begin van de week veel sneeuwduinen hebben we een prachtig De teller staat op 15.034 km als evenement kunnen zeilen. we half januari vertrekken naar We keren huiswaarts met weken erna nog de gedachten aan Zweden voor de 2e ranking Baikal. wedstrijd, Glan is dit keer, "the De teller stopt uiteindelijk op 54.860km. place to be" Veel Zweden zijn dat weekend Op de volgende pagina's vind je korte verslagen van de van de partij maar ook Denen wedstrijden zoals ik deze heb beleefd. en 5 landgenoten zeilen mee.

In totaal 33 boten aan de Ik verlang naar het nieuwe seizoen! startlijn.

Kort na Zweden stap ik samen met Hennie in het vliegtuig richting Detroit om mee te doen met het WK/NA. Hennie als coach en als goed reis gezelschap.

Een evenement met hoogte en diepte punten. We zeilen het complete event op Lake Pepin, MN. De keus was al gemaakt voor het WK/NA, dus ging het OFK en NK 2013 aan mij voorbij.

JOURNAAL

2013

0 - 15.422 km

Begin december vlieg ik naar Detroit om vervolgens door te reizen naar Pelican Lake, MN. De plek waar dit jaar GWC wordt gehouden. Voor mij de seizoensopening en vaak gegarandeerd goed ijs. 3 dagen zeilen waarvan vrijdag de trainingsdag en zaterdag en zondag wedstrijd.

Helaas moeten we dit keer de vrijdag missen omdat 1 van de assen van de aanhanger onderweg afbrak en we deze eerst moesten laten repareren.

Zaterdagochtend vroeg optuigen en nog even wat trainingsrondjes zeilen voordat de wedstrijd begint.

Ik zeil met mijn ABSS en 90 graden slots, er is black ice met rond de 10 knopen wind. De eerste wedstrijd weet ik als 4e binnen te komen, de 2e en 3e wedstrijd word ik respectievelijk 10 en 24ste. Daarop besluit ik mijn trim te veranderen en word vervolgens 9de.

Die nacht word ik geveld door een zware voedsel vergiftiging, en de volgende ochtend voel mij dan ook als een natte uitgewrongen dweil.

Toch besluit ik mee te zeilen, 2 van de 3 wedstrijden hou ik het vol en gooi dan het bijltje erbij neer.

Uiteindelijk word ik overall 12e.

Tijdens de terug reis probeer ik wat te slapen om ook nog een shift richting Detroit te kunnen rijden.

Maandag ochtend ruim ik mijn spullen weer op en vlieg die middag nog naar huis.

Het was een heftig weekendje, maar ik zou dit voor geen goud willen missen.

zweden

Het is inmiddels januari en we krijgen een melding dat de 2e Zweedse ranking doorgang vindt.

Peter en ik besluiten samen op donderdagmiddag richting Zweden te gaan om het weekend van 11-12 januari de ranking mee te zeilen. Ook Ben, Dennis en Piet zijn dat weekend van de partij. Voor mij gaat de training op vrijdag niet al te best, Ik besluit dan ook de volgende dag mijn trim aan te passen en dat resulteert na het eerste wedstrijdje meteen in een 3e plek, mijn trim keuze was goed, ABSS en 90 graden slots en de verstaging iets strakker dan de dag ervoor.

De 2e wedstrijd zeil ik weer goed voorin en weet als 4e te finishen, het 3e potje weet ik goed gebruik te maken van de windshifts en eindig op een 2e plek.

Op het moment dat we in de pits staan neemt de wind af en ik besluit dan ook snel van zeil en schaatsen te wisselen, FO-1 en slipper runners.

Bij de start echter neemt de wind weer toe en blijkt de slipper runner een slechte keuze met als gevolg een 6e plek, dit betekent snel terug wisselen naar mijn slots, ik verander niet van zeil.

Vanuit een 6e start positie ben ik goed weg en zeil als 3de om de bovenboei, in het laatste kruisrak naar de bovenboei weet ik Tomas en Hans te passeren doordat ik een stuk hoger aan de wind zeil, ik passeer de bovenboei als eerste en ga op volle snelheid op de finish af. Het laatste wedstrijdje van die dag weet ik dan ook als eerste te finishen.

De volgende dag wordt na een aantal uur uitstel van wege te weinig wind, de wedstrijd afgebroken en is de einduitslag bekend, Tomas 1, Hans 2, Ikzelf 3, Peter 11, Ben 12, Piet 27, Dennis 32 We rijden richting huis om maandagochtend weer aan het werk te gaan.

JOURNAAL

2013

FOTO: ALEXANDRA VAN EGMOND

15.422 - 18.034 km

gwc201 3

11

Voor de 2e keer zeil ik op Lake Pepin. We arriveren er zonder problemen op vrijdagavond en kunnen dus zaterdag volop trainen, dat loopt lekker en ik hou de grote mannen goed bij.

De nacht van zaterdag op zondag begint het een beetje te sneeuwen met als gevolg zo'n 4cm sneeuw de volgende dag zonder wind met temperaturen boven nul. De wedstrijden worden uitgesteld, we experimenteren wat met glij eigenschappen van de diverse runners onder deze omstandigheden.

De volgende dag genoeg wind en starten de wedstrijden Ik kies voor de slipper runner welke het beste gleden, dit bleek een slechte keuze en wordt 45ste, ik wissel naar 90 graden slots en pak het volgende wedstrijdje een 36ste plek.

Dit is nog niet voldoende en pas mijn zeil trim aan, dan zeil ik een 8ste plek, daarna een keer 24 en een keer 12.

Dan neemt de wind af een weet mijn boot niet op gang te krijgen met als gevolg een 44ste plek.

Niet voldoende voor een goede klassering. De volgende dag gaat het vriezen, heel hard vriezen, alle sporen die in het zachte ijs van de vorige dag waren ontstaan zorgen voor gevaarlijke situaties en ook de wind laat het afweten. Besloten wordt dat het WK klaar is, dit betekent voor mij uiteindelijk een 28ste plaats. De volgende dag wordt gezocht naar een beter plek op Lake Pepin om het NA te kunnen zeilen. Met -18째 en 30 knopen wind wordt het NA uitgesteld naar de volgende dag. Het kan raar lopen want de volgende dag is er geen wind.

Maar de wedstrijdbaan wordt uitgezet en we worden verzocht naar de start te komen, dat wordt een tocht van zeker 2 km lopen. Zo'n 10 zeilers geloven er niet in en blijven aan de kant, zo ook ondergetekende. Dat was stom! want na een uurtje of 2 begint het te waaien en we zien de A-vloot zijn eerste start maken. Dus als een speer naar het wedstrijdveld om nog de volgende wedstrijd nog mee te kunnen zeilen. Door een slechte voorbereiding wordt ik het 2de wedstrijdje 23ste. Dan krijgen we weer te maken met windstilte, tot het moment dat de wind draait en het wedstrijdveld 180 graden wordt om gelegd en we ook meteen gaan starten, ik weet goed gebruik te maken van de windschifts en wordt 7de. Dit betekent na 3 wedstrijden een nieuwe NA kampioen, John Dennis.

Ik kom helaas niet verder dan een 24ste plaats, maar al met al een mooie tijd gehad samen met Hennie, goed dat Hennie erbij was en niet alleen om in je eigen taal over ijszeilen te kunnen praten.

12

zweden Op 15 februari stond het Zweeds kampioenschap op het programma.

Met z'n 3en op donderdag middag richting Kungsbacka, om de vrijdag voor het kampioenschap nog wat te kunnen trainen.

Helaas liet de wind het afweten en was het alleen maar halve wind heen en weer tuffen.

Zaterdag starten we met kwalificatie wedstrijden, de eerste 15 gaan naar de A, ik zeil in de eerste vloot met alle Poolse toppers en weet mij met een 10de plek direct te kwalificeren voor de A-vloot. Daarna gaat het minder goed en weet de boot niet op de juiste snelheid te krijgen en zeil gemiddeld rond een 20e plek, wat uiteindelijk resulteerde in een 21ste plek overall.

Dit weekend miste ik duidelijk eindsnelheid en had daar eerder op moeten anticiperen, dit heb ik niet gedaan met als gevolg een slecht resultaat. Maar we hebben weer veel lol gehad en daar doe je het natuurlijk ook voor.

De resultaten van alle Nederlanders op een rijtje, Dennis de R. 17, Jan 20, Dideric 21, Ben 32, Piet H 33, Peter van R 35. B-vloot Peter G 2, Piet P 4, Pieter 19.

FOTO: GARETH ROWLAND

32.836 - 35.008 km

18.034 - 32.836 km

worlds/nas

JOURNAAL

2013

Het EK 2013 dient zich aan.

Vrij laat in het seizoen (begin maart) zeilen we het EK in Polen, met organisator Finland. Tijdens de training waren de omstandigheden goed te noemen, wind rond de 10 knopen en geen sneeuw op het, toch wel bobbelige ijs.

We zeilen met de dutch fleet diverse trainingsrondjes en het loopt lekker.

Echter de avond voordat de wedstrijden beginnen begint het te sneeuwen met als gevolg de volgende dag een behoorlijk pak sneeuw. Maar de wedstrijden gaan van start en ik voel mij niet prettig onder deze omstandigheden. De resultaten zijn dan ook niet om over naar huis te schrijven.

Met als beste resultaat een 16e plek ben ik niet blij met de resultaten van dit kampioenschap. Ook nadat we moesten verkassen naar .... kon ik maar niet op gang komen en de resultaten bleven achter. Ook als webmaster kon ik niet aan mijn verplichtingen voldoen omdat de wifi verbinding het niet toestond data voor de website te uploaden.

Volgend jaar het WK/EK waarschijnlijk wederom in Polen.

Terug naar huis rijden we over Kiel om mijn boot weg te brengen voor transport naar Baikal, mijn laatste evenement van dit seizoen.

Foto: Gareth Rowland

35.008 - 38.448 km 38.448 - 51.738 km

ek

baikal

Dit keer reis ik niet alleen, mijn vrouw is mee, zolang ik actief wedstrijd zeil wil zij wel eens een evenement van dicht bij meemaken, Baikal lijkt ons de uitgelezen plek.

We vertrekken vanuit Dusseldorf via Moskou naar Irkutsk, daar overnachten we om vervolgens nog 6 uur per bus naar Baikal te reizen.

De laatste 20 km zelfs stapvoets.

Aangekomen besluiten we samen met de Zwitsers het ijs te checken, daar waren we snel mee klaar het ijs in Baikal is rond de 150cm dik!!!!

Het wachten is nu op de container met materiaal, die had er al moeten zijn maar door diverse oponthoud nog steeds geen container.

Het is zaterdagochtend en nog steeds geen container, we besluiten te gaan schaatsen. Het ijs is blauw en in diverse lagen gecraquleerd en zonder ook maar 1 scheur tegen te komen zoeven we over de immense ijs massa, zo ver je maar kon kijken!

Nu al overvalt je de rust en de desolaatheid van Baikal.

We staan stil een paar km uit de kust en we proberen wat geluiden op te vangen, tevergeefs we horen nl. werkelijk helemaal niets!

Die middag komt de container en kunnen we gaan zeilen. De eerste start van de Asian Cup stond gepland om 14.00 uur, er werd dan ook om 14.00 uur gestart ondanks dat het grootste gedeelte van de zeilers zijn boot nog aan het optuigen was. Maar iedereen laat het gelaten over zich heen komen, Baikal heeft ons in zijn greep.

Beetje bij beetje verschijnt iedereen aan de start en zeilen we onder vrij zware omstandigheden de wedstrijden. Veel sneeuwduinen, windshifts en veel wisselende windsterkte. Ik heb moeite met deze omstandigheden, ook al zijn er grote vlakken met blue ice. De Asian Cup wordt in 2 dagen verzeild. Ik eindig als 12e.

De komende dagen strijden we om de Baikal Cup. De dagen dat we op het ijs staan genieten we van de rust en de weidsheid van Baikal.

Niet alleen het weer veranderd snel op Baikal zo ook de kleuren van landschap en ijs. O ja, we kwamen om te zeilen.

Het zeilen gaat steeds beter, ik weet steeds beter om te gaan met de sneeuwduinen, de ene hard de ander boter zacht. Dit resulteert ook in steeds beter uitslagen, of komt het door Baikal die zich over je ontfermd?

Het 4e potje loopt zelfs zo goed dat ik als eerste bij de bovenboei arriveer, voor Martin Schneider en Ron Sherry. Uiteindelijk word ik 5de.

Op woensdag is er dermate weinig wind dat we niet zeilen, we genieten van het weer en van de rust en ruimte, het maakt eigenlijk helemaal niet uit dat we niet zeilen. Uiteindelijk zeilen we alleen nog donderdag, ik zeil zelfs de laatste wedstrijd een 3e plek. Op vrijdag zeilen we niet vanwege te veel wind, middenop het meer stond zo'n 35 knopen.

We maken ons materiaal klaar voor transport en nemen na de prijsuitreiking afscheid van Baikal.

We gaan terug met een rugzak vol ervaring.

Het is onmogelijk om in een kort stuk in het DN Journaal het Baikal gevoel weer te geven, maar Baikal is meer dan een wedstrijdje zeilen, Baikal is een avontuur, Baikal is Baikal.

JOURNAAL

2013

13

FRIES LAND

Ruud Hoogenboom dat ze vrijdag wel konden komen maar wel ‘s morgen vroeg, rond 8 uur. Erg vroeg, maar als je later komt zijn er geen parkeerplekken meer, het is er erg beperkt.

We schrijven 18 januari en we stonden voor het eerst in het nieuwe jaar op het Nannewiid.

Prachtig mooi zwart ijs en ideale wind tussen drie en vier Beaufort. We hadden een leuke ploeg op het ijs: H329 Gerrit Bakker, H62 Ruud Hoogenboom, H473 Nico Bakker, H473 van Don Bakker, de zoon van Nico, en H274.

Om een lang verhaal kort te maken, we hebben een pracht dag gehad, ik kon mijn nieuwe materiaal uit testen, en dat heel pakte heel goed uit.’s Middags aten we erwtensoep in het paviljoen aan de Badweg.

Daar konden we zeilend naar toe. Het duurde wel lang voor de soep kwam, tenslotte wilden we weer snel zeilen.

Maar het was de moeite waard en een mooie traditie:

Jan Hoekstra is inmiddels een trouwe correspondent vanuit Friesland. Lees alles over de belevenissen van Jan Hoekstra op het Friese ijs van 2013

E

rgens achteraf op het Nannewiid waren ze al aan

het schaatsen, op 16 januari van dit jaar.

Ik had met het aan Jan Heida gevraagd om vanuit zijn

werk bij het Tjeukemeer te gaan kijken, want dat lag net een nacht dicht, en tegelijk ook maar even langs het Nannewiid te gaan. Op donderdag wist Jan te melden dat er inderdaad werd geschaatst maar dat op het midden een wak lag. Vanuit Roelofarendsveen werd ook al vol verwachting gebeld of het Nannewiid dicht lag. Ik had afgesproken met

14

JOURNAAL

we doen dit al dertig jaar met dezelfde groep…

En altijd weer die vraag aan mij: ‘’ waar zijn nu al die Friezen?

Ik zou het niet weten, in ieder geval werd het later wat drukker met schaatsers, maar daar hadden we geen last van.

Om vier uur ’s middags brak iedereen op en konden we zeer tevreden en gelukkig heelhuids naar huis.

Zaterdag 19 januari had ik met Piet, Jan, Cor en mijzelf natuurlijk, afgesproken om het Tjeukemeer te verkennen.

We spraken om negen uur af en eenmaal aangekomen bleek

2013

het wel heel hard te waaien, wel tussen de zes en zeven Beaufort. Het ijs was dik genoeg om te op zeilen, maar waaien deed het veel te hard. We zijn maar koffie gaan drinken in de warme camper van Piet en uiteindelijk zijn we onverrichterzake huiswaarts gekeerd.

Zondag 20 januari gingen we in de herkansing. Het waaide nog steeds wel hard toen we aan kwamen. Samen met Jan hadden we onze ijszeilers al opgetuigd. Er waren ook al twee andere ijszeilers, en ik was nieuwsgierig wat ze gingen doen aangezien we zelf nog niet zo ver het meer op waren geweest. We wilden het liever eerst nog verder inspecteren. De zeilers bleken uit Woubrugge te komen, Gert Hoogeveen en Leo Struyk, en ze waren van plan wat onder de oever te blijven zeilen. Dennis, Piet en Cor waren inmiddels ook aangekomen. Jan en ik waren al een heel eind het meer op, natuurlijk bewapend met prikkers, touw en pikhaak.

Tot de ondiepte boei waren we gekomen, en tot daar was het goed 8 cm dik. Eenmaal terug maakten we ons klaar om te zeilen, maar de wind baarde ons zorgen, het was nog steeds tussen de vijf en zes Beaufort. Voor de wind hadden we bijna geen druk op de stuurschaats, aan de wind ging het beter. We zeilden tot twee uur, daarna hielden we het voor gezien, het was tenslotte geen ideaal zeilweer en best link.

Om drie uur hadden we opgeruimd toen Leo kwam vragen of we Gert hadden gezien.

Wat bleek: Gert was achter de boei in een wak gezeild en lag 25 meter verder op met een gebroken been op het ijs! Leo ging als eerste naar hem toe, en wij volgden. Gezamenlijk wisten we Gert van het ijs te krijgen en voorzichtig naar de wal te brengen, waarvandaan hij per ambulance naar Heerenveen werd vervoerd, naar het ziekenhuis.

Op 22 januari mocht Gert weer naar huis, en inmiddels hoor ik dat het hem gelukkig goed gaat.

Op maandag de 21ste januari is er niet gezeild door sneeuwval.

De dag erna spraken we af om te trainen voor het F.K. wat voor de 23ste gepland stond. Peter van Rooij, Dennis, Cor, Piet, Jan en ik, en later nog een paar konden die dag lekker trainen bij een wind tussen drie en vier Beaufort.

Op woensdag 23 januari werd dan eindelijk het OFK verzeild en ook nog eens onder ideale omstandigheden. (De uitslagen lees je verderop in het DN Journaal) Nog nagenietend van de dag ervoor stonden we op de donderdag weer bij het ijs om te zeilen, helaas geen wind.

Rond de middag, om een uur of een stak er een heel lichte wind op en konden Dennis en Piet nog wat zeilen. Trainen voor het naderende NK zat er jammer genoeg niet in.

Op de dag van het NK, vrijdag 26 januari was het mistig, met weinig wind, later op de dag echter werd het helder en trok de wind aan tot ongeveer drie Beaufort.

Snel de boeien uitgezet en zowel A- als B vloot konden een race verzeilen.

De dag was te snel voorbij. Op zaterdag 27 januari was er om tien uur de schippersmeeting. De eerste race van die dag werd met een stevige wind van vijf Beaufort gezeild, later op de dag trok het aan tot zes Beaufort. In totaal konden we 5 races zeilen, genoeg voor een kampioenschap.

Toen uiteindelijk de dooi inviel, en bleek dat van zeilen niets meer zou komen telde ik 7 ijszeildagen meer dan het jaar ervoor.

Ik was er tevreden mee. Volgend jaar nog beter?

Jan Hoekstra H274

Een betrouwbare partner in veiligheid!

Advies - Ontwerp - Aanleg Beveiligingsinstallaties Video-observatiesystemen Toegangs-controlesystemen

Emmastraat 1 Aalsmeer T 0297 360 295 www.huiskens.nl

JOURNAAL

2013

15

n a met J t r Ge de winter door,

deel 1

Ik verkeer in een kleurrijk gezelschap, zoals elk jaar eigenlijk wel. Vogels van divers pluimage, die het met elkaar kunnen vinden, ook door de fascinatie voor de sport.

Een aantal moest helaas afhaken, door drukte op het werk en/of een teveel aan verantwoordelijkheidsgevoel.

Uiteindelijk reizen we met drie, een vierde volgt een dag later, die wilde per se zijn verjaardag thuis vieren.

Wie gaan er mee: Bert van Stalborch, gepensioneerd huisarts te Monnickendam, altijd fijn, veilige gedachte en gezellig om mee te hebben. Ware het niet dat hij niet aarzelt om op regelmatige basis zelf wat te breken. Nooit te beroerd iemand te helpen. De eed van Hippocrates nog steeds in praktijk brengend.

Theo Kuiper van der Duin, getuige bij mijn huwelijk, en sinds jaar en dag dierbare vriend. Sterker, ik ken hem vele male langer dan mijn vrouw. Theo kan alles te goed, is overal de beste in, wat irritant kan zijn. Zeer begenadigt zeiler, extreme sporter, noem het en Theo staat vooraan.

IJszeilen hoort daar nu ook bij.

Waar we allemaal wel kleine ongemakken hebben als oudere jongeren, van kunstheupen, titanium hartkleppen, pluggen in het hart, tot ICD’s, en in ieder geval brildragend bij het lezen, is Joop de Boer uit Monnickendam de nestor, maar ook de gezondste van allemaal. Vanaf eind november, vooruit, begin december, ligt Joop niet naast zijn Emmy, maar met een gepakte tas en in slaapzak voor zijn voordeur, klaar voor groen licht in Zweden. Gepakt en gezakt zeg maar.

RUST, RUIMTE EN VRIESKOU

I

nmiddels tekent zich een vast stramien af in de opmaat

naar het ijs seizoen. Wisselende stemmingen, onderkoel

de antwoorden op de vraag of ik nog ga zeilen, toene

mende bloed druk, de eerste berichten uit Zweden, wisselende weerberichten, kortom, alles wat het leven spannend, en het zeilen onzeker maakt.

Ik heb het eerder genoemd.

Maar dan, rond 10 januari, iets vroeger dan vorig jaar lijkt het tij te keren en worden er vanuit het niets goede omstandigheden voorspeld. Maar de winter is nog vroeg, en de dagen kort in Zweden. Wachten tot de dagen lengen, februari, maart misschien? Na enig beraad kiezen we dan toch maar eieren voor ons geld, en onder het motto dat je het maar beter gehad kunt hebben hakken we de knoop door.

We gaan!

16

JOURNAAL

Even eerder dan wij vertrokken Dideric van Riemsdijk en consorten naar de Zweedse ranking wedstrijden, wij vertrokken kort daarop, op zaterdag morgen 12 januari 2013 met een vliegtuig van de nationale trots KLM, vlucht KL1009, om precies te zijn. Niet goedkoop deze keer, vliegtuig zat erg vol. Of er is geen crisis, of er werd een Pipercup ingezet op de vlucht naar Stockholm.

Ik was er erg klaar voor. Een heel intensief jaar, een indringende en verdrietige afronding van 2012 door het triest afscheid van een vriend. Het was mooi geweest.

De muizenissen uit het hoofd.

Rust, ruimte en vrieskou, dat was voor mij al reden af te reizen. Zeilen zou een extraatje zijn.

Keurig op tijd aangekomen op Arlanda stond er bij de Avis weer een comfortabele auto klaar. Toch wel handig wanneer je gewoonte dier bent, ze kennen me daar inmiddels en deze keer zelfs zonder vragen weer een fijne upgrade, van een Yaris naar een dikke Peugeot.

Hoewel we de eenvoudige, anderhalf uur durende autoreis al vele malen hadden afgelegd was een kreet van

2013

Joop voldoende om de TomTom te negeren en verkeerd rijden.

Zweden lijkt erg op elkaar zeg maar, maar op zeker moment begon ik toch nattigheid te voelen, temeer daar ik de reistijd op het schermpje zag oplopen, in plaats van slinken!

Nooit eerder gezien, en de gedrukte kaart toch maar eens bekeken. En ja hoor, wij waren vol overtuiging op weg, maar niet naar de goede plek. Altijd al eens naar Oslo gewild, maar niet nu. Via een weliswaar mooie route binnendoor van de E4 weer terug naar de E20. Nogal wat sneeuw op weg, we reden echt door een poster van de Zweedse VVV, maar wat mij betreft met de billen bij elkaar, want onwennig in de eerste sneeuw. Met enige vertraging komen we aan in Torshalla. Bijna donker, 16.00 uur, de dag zat er helaas op.

Warm welkom door de familie Herrema, ik merk dat ik ouder wordt en het belangrijk ga vinden mijn dierbare relaties nu en dan eens te zien. Het klimmen der jaren brengt sentiment, niet per se slecht merk ik ook.

We kunnen het niet laten snel het ijs te verkennen.

Het geluk is met ons: Jelle zeilde tot dan niet achter het huis, maar op de Blacken, op groot water waar meer ijszeilers elkaar treffen. Hij was verbaasd zijn ‘’eigen’’ ijsvloer zo goed hersteld aan te treffen, na een periode van overvloedige sneeuw, en vervolgens dooi en weer vorst.

Achter het huis dus, dichtbij ons opgeslagen materiaal, en ook niet onbelangrijk, boterhammen en koffie gedurende dag. Leuke sport dat ijszeilen, maar aan comfort raak je ook gehecht. Diezelfde avond de spullen geïnspecteerd, die er onberispelijk bij lagen. Ik had ze vorig jaar erg goed verzorgd achtergelaten, en plukte daar nu de vruchten van.

Met enige moeite kon ik Theo er van weerhouden de zaken maar vast naar het ijs te slepen voor de volgende dag, in het stekedonker! Ik kreeg nog contact met de Nederlandse wedstrijdzeilers. Middels een slechte verbinding, hoewel we toch dichtbij waren, begreep ik dat er 5 wedstrijden waren verzeild op zaterdag, en waar de Nederlanders een goede indruk achterlieten. Ik hoorde zelfs van een eerste plaats voor Dideric van Riemsdijk. Het leek me heel lang geleden dat Oranje internationaal zo vooraan zeilde, toch ook wel een beetje in het hol van de leeuw.

Kick ass, verstond ik ook nog, waarmee ik begreep dat er nog wat resten adrenaline verwerkt moesten worden!

Begrijpelijk, en wat een mooie uitslagen.

De weerberichten waren veelbelovend, na een gezellige avond gingen we enigszins vol verwachting slapen.

hachelijk zeilavontuur van Jelle, waarbij hij uiteindelijk werd gered door een plaatselijke visser met zo’n apparaat.

In ieder geval is het een pracht excuus om het hobby areaal weer wat uit te breiden. Na de zoektocht en aanschaf (van een Zweed die er in de winter mee naar de vaste wal ging vanaf zijn huis bij Stockholm) werd er vervolgens onbegrensd gesleuteld inclusief bijna nieuwe Rotax vliegtuigmotor. Inmiddels kan van de opgelopen kosten een volledig nieuwe hydrocopter worden gekocht, maar daar gaat het niet om. Ik heb die dag samen met Jelle een soort

maidentrip, en met ruim negentig in het uur razen we over het ijs. De Rotax loopt prachtig. Koud. Allemachtig koud.

Pracht dag, we zien de zon onder gaan achter de bomen.

Op zondag was het rond 07.45 uur licht aan het worden, ontbijtten we snel en zetten onze bootjes op op het Vasbyvicken, Euforisch is nog het moment dat ik hard onder Theo door zeil, normaal is hij in alles mijn meerdere. inmiddels wel een beetje onze thuishaven overzee.

Een klein beetje sneeuw op het ijs, maar met wat wind moest Een beetje in spagaat moet ik wel. Theo zeilt in de Ake, dat te doen zijn. Die wind, die liet het helaas afweten ondanks en ik in de gastenboot. Geen idee wat ik daar van moet vinden. Vergeet ik voor het gemak de keren dat Theo de weerberichten. Naar later bleek waren de Nederlandse ruimschoots van mij weg zeilt. Vervelende man en geen wedstrijdzeilers al afgereisd. Maar gelukkig, rond 13.00 uur stak de wind op uit het Zuidoosten, en zeilden we tot het echt eerbied voor de gastheer. te donker werd. Onnodig te zeggen dat we opgetogen waren, Zondagavond eten we gezamenlijk in de ChopChop, een fastfood Aziaat, precies naast een andere favoriet van ons, voldaan voor een eerste dag, en vol verwachting voor wat nog komen ging. De berichten nog steeds goed. Zondag vroeg de Jula. Daar koop je fijne gereedschappen, werkkleding, spulletjes voor de auto en aanverwante zaken. in de morgen rijdt Par, Jelle’s buurman en hobby maat, De droomwinkel voor de echte man. Vaste prik tijdens een de hydrocopter nog naar het ijs. bezoek aan Zweden en het verveelt nooit.

De wens om een hydrocopter te bezitten komt voort uit een

VERVELENDE MAN

JOURNAAL

2013

17

De maandag beloofd een goede dag te worden. Er is sneeuw bijgekomen, maar niet teveel. Het weer op de diverse sites spreekt van wind, voldoende om te kunnen zeilen. Helaas, Zweden is grilliger dan een filmdiva, daar zijn we inmiddels achter. Geen wind, en in arren moede ruim ik met Theo de gastenboot op. Jelle en Eveline verwennen ons met met mijn favoriete gerecht: Zweedse gehaktballetjes met pittipanna en bessenjam, de diepvriesvariant. Ik ga geenszins gebukt onder mijn verleden als chef met Michelinster en reputatie als verskok en geniet er dan ook schaamteloos van.

Primeur is dat ik voor het eerst sinds we elkaar kennen fitter oog dan Theo. Tijdens het aanduwen belast hij de koude achillespezen te veel en strompelt gedurende de dag geamputeerd rond. Geen beter vermaak dan leedvermaak.

Ik geef het toe.

Op dinsdag vertrekt Theo naar huis in Zwitserland, zijn tijd zit er op. Ik ben blij dat we samen het beste moment van deze week hebben beleefd. Zelf sta ik van 10 uur in de morgen opgetuigd op het ijs, wachtend op de beloofde wind en in 10 centimeter sneeuw, de rest dwarrelt in dichte vlokken om me heen. Duwen, proberen, duwen, proberen.

Mijn bovenbenen staan inmiddels op knappen, en mijn liezen voelen als na een bevalling, voordeel is dat het niet koud wordt. De rest zit binnen, zonder hoop op zeilkansen.

Soms word ik gebeld, of alles nog veilig is.

Dan, het is alweer rond twee uur, steekt de wind op, en ploeg ik met enig geweld en een krakende boot door de aangroeiende sneeuw. Moeilijk zeilen, flinke vlagen, veel weerstand, en veel lift. Lastig te trimmen, ondanks de online adviezen van Dideric maar ik ben allang blij dat ik nog een uurtje of wat kan zeilen. Joop zeilt nog wat in de Morpho, die verassend weinig wind nodig heeft voor toch wel een stevig bootje. Voor Bert blijft het bij duwen.

Aan het eind van de dag doen we boodschappen, ik wil graag koken. Bert wil wijn drinken, en dat vinden we in de Staatsbolaget. In Zweden koop je zwak alcoholisch tot 2,5 % in de supermarkt, voor alles daarboven moet je naar de door de staat gerunde Gall&Gall. Mooi assortiment trouwens,

18

JOURNAAL

met prijzen die alleszins meevallen en maar iets boven Nederlands supermarkt niveau liggen. Koken doe ik liefst alleen, dus ik neem de aangeboden hulp van Bert maar niet aan. Bert is een enthousiast hobbykok. Niet aardig, een opmerking wat later was dan ook wel te verwachten: ‘’Het is geen Jamie Olivers 15 minutes, maar een Hageman uur!’’

Ik slik een bijdehante opmerking in, en denk: in ieder geval ben ik de snelste op het ijs… Onder het genot van een goed glas wijn komen we de avond prima door.

Woensdagmorgen word ik weer op tijd wakker en moet concluderen dat het weerbericht inmiddels spatzuiver is: de sneeuw valt nog steeds, zelfs meer dan beloofd, en Torshalla lijkt op een Oostenrijks skidorp.

Idyllische plaatjes, met ijszeilen heeft het niets meer van doen. Na het ontbijt pak ik de sneeuwschuiver en maak mijn meters. De boten schuif ik ook, en maak een werkvloer om te gaan aftuigen. Alle hoop is vervlogen, zelfs met een puist wind valt niet meer te zeilen, tegen beter weten in kijk je soms naar de vanen. Zou het toch nog even lukken?Tegen het advies van Jelle draag ik mijn boot alleen naar de kelder, wat verder is dan het in eerste instantie lijkt. Eigenwijs hè, maar waarom ook niet, de Ake is minimum gewicht tenslotte.

Beetje scheve druk op de wervels voel ik wel.

(Pas thuis, vrijdagmorgen, notabene bij het uitruimen van de vaatwasmachine-ik zeg het eerlijk-schiet het me gruwelijk in de rug, en sleep gedurende dagen mijn benen achter me aan.

Volgende keer luister ik naar Jelle). Ben van Lunsen komt nog langs, met Zweeds gebak en cadeautjes. Het gebak is heerlijk, met voldoende calorieën om naar Monnickendam terug te zwemmen. Ben is geboortig in Wijk bij Duurstede en woont al sinds zijn adolescentie met zijn Thea in Eskilstuna en is nu gepensioneerd.

Ben is ook nog eens donateur van DN Nederland!

Die dag gaan we nog wat naar de winkel, naar een fraai gesorteerde kwaliteits ijzerwaren zaak, en de Jula fisk, een al even rijk uitgeruste hengel-annex jachtsportwinkel.

Hier koop ik mijn jaarlijkse voorraadje warmtepads voor in schoenen en handschoenen, koukleum als ik ben.

2013

Foto: Anton Raves

GEEN BE TER VERMAAK DAN…

thaven rland

Als lunch eten we de inmiddels gerijpte heerlijke erwtensoep van Evelien, om ‘s avonds voor een alleszins redelijk bedrag, net als de Zweden doen, te eten in een grote shoppingmall, met keus uit hussmanskost, wok, of Italiaans.Met zicht op de uitstalling van Intersport heb ik beroerder gezeten en gegeten.

HE T LEVEN LACHT ONS TOE

Op de dag van vertrek, donderdag, verzorg ik de inmiddels droog geworden materialen. Likje vet, beetje WD 40, wetsteen over de lopers, boot in de was, zeilen opgerold, laatste controle en alles klaar voor een volgende keer.

Wat ik mee moet nemen voor die volgende keer noteer ik angstvallig, ik ken de staat van mijn geheugen en ben bang om een volgend keer mis te grijpen. Op deze manier gaat het al weer een tijdje goed. Ik ruim mijn kamer op, ga even los op de stofzuiger, courtesy voor een volgende gast.

Joop is onrustig en te vroeg vertrekken wij naar Arlanda.

Foutloos en ontspannen rijden we naar het vliegveld, en leveren de auto gelukkig deukvrij in. Ruim op tijd voor de terugvlucht. We belandden in een vertrekhal waar we in al die jaren nooit eerder waren geweest, hal 5.

Daar gebeurde het, er viel te winkelen, en vooral ook te eten.

Joop stond er op zijn traditionele broodje garnaal te scoren, Bert en ik kozen voor de Terriyaki salmon. Maar eerst wilden wij wel een goed glas wijn, althans, die wens leefde sterk bij mij. Gelukkig dachten Bert en Joop daar minstens zo over.

En een wonder geschiedde: tegelijk met de opkomende gedachte struikelen we bijna over een boetiek van Jacobs Creek, een commerciële maar smakelijke wijnen producerende Australier, als ik het goed heb.

Bert,altijd openstaand voor een goed glas bood ons vol enthousiasme een rondje aan. Uit fatsoensoverweging konden we niet weigeren, en nippend aan een Chardonnay en een Riesling doodden we de tijd tot vertrek. En tot het bonnetje kwam, want de printer was stuk. Nou, dat had best zo mogen blijven want toen de kassa het eindelijk weer deed moest Bert 54 euro afrekenen, voor drie glazen. Hilarisch, en ik kan er een hele doos voor leveren zei ik nog tegen hem.

Maar het moet gezegd, ze smaakten als Gods woord in een ouderling. Helaas, de conclusie van deze trip is dat wat betreft het aantal afgelegde zeilkilometers het resultaat bij de vuilnisbak kan.

Ik tel een uurtje of vier voor 6 dagen van huis.

Voor de rest was het quality time: met dierbare vrienden, in een mooi land, kilometers ijs voor je zelf, frisse en zuivere lucht, weinig telefoontjes en problemen.

Gelukkig, ook in dit geval, is dat ik meestal mijn eigen beste vriend ben: Ook zonder zeilen kom ik de dagen moeiteloos door, met staan op een verlaten ijs vlakte, wachtend op wind, voor je uit mijmerend, sneeuwschuivend, beetje rommelen, boodschapje doen.

Nog in het vliegtuig, strak na de landing, ontvang ik de eerste berichten van Margreet Elfring: geschaatst bij Makkum, morgen zeilen!

In Zweden kwamen er al berichten dat de Gouwzee dicht loopt, en er kansen komen op Veluwe- en Tjeukemeer.

Het leven lacht ons toe, als altijd.

Heel laat thuis komend merk ik aan de warme ontvangst dat ik lang ben weg geweest.

Natuurlijk hoop ik dat dat komt door de grote liefde die mijn gezin voor mij als persoon voelt.

De eerlijkheid gebied me te denken dat het eerder een mix van verschillende zaken zal zijn: mijn warme aanwezigheid samen met de praktische arbeid die ik voor het gezin verricht, op ontijdige uren van de dag.

Een vraag wat dat betreft werd beantwoord met aarzeling, en vervolgens stilte.

Daar gingen mijn illusies. Toch was het fijn weer thuis te zijn.

ME T 4 CM IJS

De volgende dag was er weinig tijd om te acclimatiseren.

Om zes uur in de ochtend weer aan de bak, normale routine, de verwarming in de Kas valt uit, stroomstoringen er boven op, en dat op ongeveer de koudste dag van het jaar, en een vol restaurant.

Toen dat eenmaal was opgelost spoedde ik me nog snel naar de Gouwzee waar een aantal enthousiastelingen op voorhand, en met 4 cm ijs onder de bootjes aan het optuigen waren.

Het was er ook nog eens hels koud, en mijn hart gaat dan ook nauwelijks sneller kloppen. Wel ga ik snel naar de schuur, om het materiaal voor de zekerheid maar alvast met de punt naar het oosten te leggen.

Ik wist weer dat ik thuis was, en Zweden was al weer bijna vergeten. Op het moment dat ik dit schrijf droom ik voorzichtig van nog een keer Zweden dit jaar, ergens in maart, lange dagen, mooi ijs, lopende wind.

Of het gelukt is weet ik in het voorjaar…

Gert jan Hageman H864

neem het roer in eigen hand met onze X of Dehler

zelf zeilen da’s nog leuker!

Waterland Yacht Charter Monnickendam T 0299 - 65 20 00 www.waterlandyacht.nl

JOURNAAL

2013

19

komt goed uit, want wij ook. Het kost geen enkele moeite om Dré aan de praat te krijgen. ‘’ Mijn vader was aannemer, een bijzondere, want hij bouwde tuinhuisjes voor TBC patiënten. De huisjes stonden op een spil in de tuin, en konden met de zon meedraaien.

Het meubilair daarvoor maakte hij ook. Heel soms zie je ze nog wel eens staan. Vanwege zijn werk is hij nog geridderd door Juliana’’ Dre loopt naar een kast, en laat ons met veel plezier de medaille van zijn vader zien, in een mooi doosje, nog steeds in zijn bezit.

EIKENHOUTEN PLANKIES

Zelf volgde ik de Kunstnijverheidsschool, en de UTS scheepsbouw in Rotterdam. Uiteindelijk moest ik kiezen, tekenen en schilderen voor de reclame, of iets in de scheepsbouw, en ik koos toch voor dat laatste.

Op de jachtwerf Hollandia in Woubrugge leerde ik het vak, en in 1959 begon ik, met gekregen eikenhouten plankies van mijn vader, op de zolder van zijn werkplaats een boot te timmeren, een 8 voets jolletje. Een bootje, logisch, want ik et zat al veel te lang in de pen, en we keken er dan was altijd al gek op varen. Ik knapte een oude BM op,

ook erg naar uit: een bezoek aan de schuur van Dré werd nog enthousiaster, en bouwde daarna mijn eerste 16 m2. De 2788 met de naam Gouden Wiek, waar ik vele jaren

Veelenturf. Voor de ijszeilers van het eerste uur in zeilde met een goede vriend. Er werden zeker 90 stuks

behoeft Dré geen enkele introductie.

16m2 gebouwd, veel van mijn hand. Er varen er nog steeds Voor de jongeren onder ons, en voor hen die nog maar kort een aantal, en soms word ik gebeld over de technische details zeilen, volgt hier een stuk ijszeil historie van de bovenste van de boot, of voor meetgegevens. Ze varen nog steeds ook plank. En dat juist nu, rond ons 50-jarig jubileum.

H

de schuur van… dré H20 Soms moet het zo zijn. Het wordt een bijzondere ontmoeting, met prachtige verhalen, veel namen en feiten.

Dré put zonder aarzeling uit zijn geheugen.

Hoewel hij telkens zegt een lang verhaal kort te maken kan hij moeiteloos een DN journaal in zijn eentje vullen.

De redactie heeft een geweldige middag.

Op een mooie, frisse voorjaarsmiddag reizen we af naar de absolute kern van het Groene Hart van Nederland, het weide- en plassengebied rond Bodegraven. Dré heeft nooit ergens anders meer gewoond sinds zijn geboorte, in oktober 1932. Direct nadat op de bel wordt gedrukt gaat de deur open. Een rijzige, gezond en jeugdig blozende man verschijnt in de deuropening. Het blijkt Dré te zijn, en wij verdenken hem er sterk van dat hij vanaf de vroege ochtend klaar staat bij de deurknop. ‘’Glaasje fris, koud pilsje misschien?’’ We merken direct, we zijn hier bij een ijszeiler te gast. Toch eerst maar koffie, gelukkig geen Senseo, maar uit een ouderwets en inmiddels weer hip doorloop apparaat. Op de achtergrond Radio 4 klassiek.

De stroopwafels liggen klaar boven de waakvlam van de kachel. ‘’Want zo zijn ze lekkerder, en het is een kleine moeite’’, zegt Dré. Het is een detail, en misschien wel kenmerkend voor het vakmanschap wat hij later zal laten zien bij zijn gebouwde boten.

Dré heeft huiswerk gedaan, de fotoboeken zijn afgestoft, en liggen op ons te wachten. Hij heeft er duidelijk zin in, en dat

20

JOURNAAL

r o o v s re d a er l i t e z He s je ij

t 06 44920654 www.scheepstimmerman.nl

2013

omdat ik altijd goed hout had, dat ik uit Antwerpen haalde.

Vlak voor die Belgen de Kongo verlieten, zaagden ze nog snel het tropisch bos om, er lagen dan ook gigantische voorraden prachtige dikke bomen. O- en Finn jollen bouwde ik ook.

Mijn boten liepen gelukkig erg goed en er werden overwinningen mee behaald, zelfs Europese kampioenschappen. Later kwam de polyester productie op gang, rotzooi, waar je lelijk ziek van kon worden.

Gelukkig is dat later verbeterd en gaf ik me er uiteindelijk aan over. Mijn zoon deed de kunststof kant, ik het aftimmerwerk.

Nog later begon ik aan de bouw van motorvletten, en nu nog verzorg ik stalling en onderhoud.

Dat houdt me lekker bezig en fit’’.

De redactie heeft het reuze gezellig en hangt aan Dré’s lippen.

We kijken ondertussen op aanwijzing van Dré naar de fotoboeken. Maar zijn nog wel erg benieuwd wanneer Dré nu aan het ijszeilen begon. We hebben namelijk begrepen dat Dré aan de bakermat van het Nederlandse ijszeilen heeft gestaan. Een nieuwe stortvloed aan verhalen en namen volgt.

KATOENEN ZEILEN

‘’Vlak voor de strenge winter van ’63 ontmoette ik op de Koninklijke zeilvereniging Loosdrecht Kees Kortenoever.

Hij had een artikel in de Waterkampioen gelezen over de DN. Hij was druk bezig de tekening uit Amerika te halen, en de maten om te zetten naar millimeters. Ik heb die tekening nog in de originele Amerikaanse maten. Kees vroeg of we er niet eens samen naar konden kijken, en zo spraken we af in Bodegraven, aan dezelfde tafel en in dezelfde keuken als waar we nu zitten, 50 jaar geleden! Je moet weten dat er toen niets vergelijkbaars zeilde, behalve wat logge eigenbouw

JOURNAAL

met katoenen zeilen waar de mot in zat, en wat Monotypes.

Mijn eerste ijszeil avonturen in een DN onstonden op de Breukelveense plassen. Later kwam ik in contact met wat broers uit Reeuwijk, de gebroeders Vlasvelden en Slappendal..

Uiteindelijk bouwde Kees de eerste DN, H1.

Ik deelde mijn kennis ook graag met belangstellende zelfbouwers uit de regio, daar had ik geen moeite mee.

Met goed en zorgvuldig bouwen haalde ik het minimum gewicht altijd wel. Er volgden nog vele boten, door krantenartikelen, en een stand op de Hiswa werd de ijszeilerij, en daarmee de DN, onder een groter publiek bekend. En dat nog wel in een periode van slechte winters.

Ik kwam in contact met Gerda en Frits Meeuwissen, we lieten ook zeiltjes produceren, en er volgde de oprichtingsvergadering van wat nu DN Nederland is.

Ik zat in het bestuur met Rob Schutte, en was materiaalman. Een wedstrijdzeiler was ik niet, met mijn zeilnummer 20, de eerste zeilnummers werden trouwens uitgegeven via loting, maar ik was wel geïntrigeerd hoe je het maximale uit je materiaal kon halen, en omzetten in snelheid.

Wat later sloegen ook Wim van Acker, die met Oud- Hollandse schuiten op de Gouwzee zeilde, Frits Meeuwissen en Jan Eindhoven aan het bouwen.

Begin ’70 kwam ook Bart Reedijk erbij. Eind ’70 werd het avontuurlijk en gingen we over de landsgrenzen, zelfs achter wat toen nog het IJzeren Gordijn was. De eerste reizen waren richting Duitsland, met Spaas, van Leeuwen en van der Zee, naar de Tegernsee. Je moet bedenken dat er nog nauwelijks communicatie mogelijk was. Bellen kon je zo ongeveer niemand, en we vertrokken op niet meer dan een gerucht, elkaar gekmakend.

In het donker aankomen, op zoek naar een slaapplaats,

2013

21

en maar hopend dat je op de goede plek zat. Er volgende steeds meer Hollanders, Floor Lagerweij bijvoorbeeld, die later nog eens Nederlands kampioen werd.

Mijn verste en mooiste reis was Leningrad, nog ver voor de Perestrojka. Wim van Acker had contacten met de Russische zeilbond, en op uitnodiging van Moskou, en na veel bezoeken aan de Russische ambassade konden we vertrekken.

Wim was een geweldige promotor en kon geweldig ruil handelen met de Russen, en hij verwende ze met van alles en nog wat. Op de Finse golf werd het eerste WK verzeild. Zoet water, dat weet ik nog, want de ijsvissers daar vingen prachtige baarzen. Met de boot door het ijs brekend, we sliepen in het vooronder, en ik herinner me nog de enorme herrie van het ijs tegen de romp. Wim had ook een reiskorting voor ons allemaal bedongen, hij kon enorm sjacheren. In Helsinki gingen we van de boot af, met veel andere zeilers.

Wij waren met een groep van zestien, allemaal reuze benieuwd hoe het achter dat IJzeren Gordijn zou zijn.

KOZAKKEN

Op de plek aangekomen werden we in een plaatselijk rusthuis ondergebracht.

Speciaal voor de gelegenheid waren de oudjes opgeruimd, en had het van binnen een fris likje verf, lichtblauw, gekregen. De verf was nog nat, en we stierven van de hoofdpijn, door de drogende verf. Geen water oplosbaar, dat was duidelijk. Bij de presentatie was ook een sponsor aanwezig, een Russische tractorfabrikant.

Aan weerszijden van het podium, waar Wim van Acker op zijn klompen stond met de bobo’s, waren tractoren opgesteld, die stonden te gassen en vreselijk te roken, horen en zien verging je! Voor we het ijs op mochten, werden wij en de boten beklopt door de militairen, en vervolgens mochten we dan gaan.

22

Schitterende meiden in klederdracht deelden symbolisch broden uit, en verzorgen ons gedurende ons verblijf…

Ook het ontbijt herinner ik me levendig: rendiertong, we rilden ervan. O ja, er was ook nog een Engelse deelnemer. Voor hem was er ook een vlag, alleen hadden ze deze verkeerd genaaid en ondersteboven in elkaar gezet. Hilarisch. ’s Avonds feestprogramma’s met dansende Kozakken, een geweldig mooi avontuur. Ook toen waren de Polen overigens al erg sterk, met prachtig materiaal, en technieken, waar we nog niet van hadden gehoord.

Ik maakte er film opnamen van, die ik later thuis gebruikte om onszelf te verbeteren’’. Ook ging ik me verdiepen in de stand van de mast, en het lateraal punt in het zeil.

Ook Ed Meijer en zeilmaker Vreeken, van de eerste katoenen zeiltjes, waren daar in geïnteresseerd.

Zorgeloos genieten begint bij Tijssen Watersport!

ON-LINE

TIJSSEN WATERSPORT

IS HET HELE JAAR VOORDELIG!

ersportwinkel De grootste watregio in de 2 g fun 600m shoppin

JOURNAAL

2013

BEZOEKOOK ONZEWEBSHOP Zijlbaan 10, 2352 BN Leiderdorp, 071 - 5410185

w w w. t ij s s e nwa t e r s p o r t . n l

Dré biedt ons ondertussen wat te drinken aan: "Lekker koud pilsje jongens?

Nee, kleintje dan? Nee? Potverdorie."

Maar nu moeten we die schuur natuurlijk nog aan een onderzoek onderwerpen. Met plezier gaat Dré ons voor naar zijn werkplaats, direct achter het huis. Nou, een schuur is het niet helemaal, eigenlijk helemaal niet, het is een mooie hoge ruimte, waar eerst de vader van Dré, en later Dré zelf zijn vletten, sloepen, boten en DN’s bouwde. Zelf noemt Dré het met recht de loods, wij vinden het een tempel, maar dit item heet nu eenmaal de schuur van..Er ligt een prachtig strakke, volledig op minimum gewicht, en bijna afgebouwde DN, in Red cedar. Vers gebouwd door en voor de meester, zelf, zolang het fysiek nog kan. Ondertussen legt Dré uit hoe hij een DN bouwt, via de mallen die er liggen. En passant vertelt hij dat hij ook de schaatsen zelf maakt. En dat hij ook graag modelvliegtuigen bouwde en vloog. En er mee stopte, want daar ging wel erg veel geld in zitten. Ze vielen nog wel eens uit de lucht, vooral ook door de toen veel aanwezige 27 MC

JOURNAAL

bakkies, die met zijn signaal interfereerden.

Er liggen ook nog twee mooie, en glimmende motorsloepen, waarvan Dré er een voor zichzelf heeft gehouden. Aan gereedschap geen gebrek, lijmtangen, beitels, een grote lintzaag, door Dré zelf opgeknapt, een cirkelzaag en een verdikte bank. Gereedschap waar Dré het liefst mee werkt. We lopen naar de achterdeur, en komen op een zonnig terrasje. De Oude Rijn stroomt er vredig langs. Dré zit hier graag met zijn vrienden, elke woensdagavond wordt er gevist in de zomer. Daar zou ik graag bij zijn. We zitten heerlijk in de zon, en zouden hier de rest van de dag wel met Dré willen blijven. Historische plek trouwens, want hier werden ook bestuursvergaderingen gehouden. Maar eerst werd er dan even een hengeltje uit gegooid.

Terug in huis drinken we nog een cola, en als klap op de vuurpijl tovert Dré een doos met Super 8 banden tevoorschijn.

Daar zijn we razend nieuwsgierig naar. De banden mogen mee, om ze over te laten zetten, als dat nog kan, op DVD. De tijd vliegt voorbij, er is een hele middag om. De verhalen zijn geweldig, Dréd is een goede en enthousiaste verteller, een warm en aimabel mens, en al die herinneringen maken bij de redactie een soort prettige weemoed los.

Tevreden, maar met tegenzin stappen we in de auto en keren huiswaarts, met veel te veel kopij, en een schat aan historisch materiaal rijker.

2013

23

starten BERND met‌ G107 Het is inmiddels bijna een traditie: internationale topzeilers schrijven voor ons huisblad.

De redactie wist Bernd Zeiger G-107 te strikken, topper uit buurland Duitsland.

Bernd wilde ons graag zijn geheim voor een goede start verklappen.

Niet alleen belangrijk voor de racers onder ons: ook de recreatie zeilers hebben baat bij het goed op snelheid brengen van hun boot. Voor wie er nog meer over wil weten: Daan Schutte heeft ooit voorgerekend wat een goede start kan uitmaken in een wedstrijd of geslaagde zeildag.

Bernd Zeiger verteld: In de volgende paar stappen wil ik proberen uit te leggen hoe je een perfecte start kunt maken met je DN. Het kostte me drie jaar om dit uit te vogelen, en ik deel het graag met jullie.

VOORBEREIDING Om jezelf goed op gang te duwen heb je ook goede schoenen nodig. Ze hebben minstens drie rijen spikes. Probleem is dat de merken nogal wijzigen en sommige merken hebben een harde achterkant. Dit kun je oplossen met bijvoorbeeld Sika(‌red.) maar pas altijd op dat je niet onderuit glijdt. Mijn spikes zijn 10 mm lang in de eerste rij, en 12 mm voor de tweede.

Ze worden zelfs 16 mm in de achterste rij. Dit geeft veel grip. Kortere spikes van voren geeft meer zekerheid in geval van slechte ijs omstandigheden. Deze schoenen zijn zonder meer koud, maar je kunt ze tussen de races wisselen of er neopreen overschoenen omheen trekken tussen de races. Daarnaast heb je natuurlijk geschikte kleding nodig.

Ik maak gebruik van een 3-laags systeem, wat mij goed bevalt en me tot -12 redelijk warm houdt.

Maak ook je boot geschikt voor de perfecte start. Pads op de loperplank, niet te groot, en vooral niet te dicht bij de romp. Veel plezier heb ik van de balletjes die ik om mijn zijstagen heb gemaakt en op hoogte heb gemaakt. Hiermee kan ik de stagen goed vasthouden en de boot naar beneden drukken bij windstoten of shifts.

De lengte van de helmstok is cruciaal voor de perfecte start. De helmstok moet niet verder reiken dan ongeveer tot de helft van de loperplank. Wanneer je nu voorover buigt en duwt moet je maximale grip op je schoenen kunnen ontwikkelen.

Na de race: gebruik je schoenen nooit om af te remmen!

Ze kunnen onder de loperplank schieten en dat doet zeer.

OP DE STARTLIJN Eenmaal op de startlijn check je de boten om je heen. Staan ze in de juiste richting en hoek ten opzichte van de wind? Proberen ze hoger of lager te zeilen dan de wind richting toestaat?

24

JOURNAAL

2013

Wijs ze erop en vraag ze hun hoek ten opzichte van de wind aan te passen.

Wat je nu logischerwijze wilt is zo snel als mogelijk voorwaarts.

Als je te hoog loopt verlies je op je tegenstanders voor je……… Maar je wilt ook wat ruimte aan de lijzijde van je boot om zo snel mogelijk te kunnen gaan.

Duidelijk is dat je ruimte dus beperkt is en het daarom belangrijk is alles van te voren goed te organiseren.

Meest vervelend is wel als anderen snellere starters zijn dan jij.

Natuurlijk, overstag gaan is altijd mogelijk, maar dat wil je nu precies niet doen direct na de start en voordat je vol op snelheid bent.

Op black ice heb je maar 6 passen nodig om snel te kunnen zeilen.

Op sneeuwijs echter, en onder echt plakkerige omstandigheden moet je misschien wel 20 passen maken. Probeer voor de race een pre-set up te maken. Als bij de start iemand je plan verpest kun je razendsnel de situatie doornemen en overgaan op plan B. In 90% van de gevallen win je als je een plan hebt. Soms werkt het echt niet, bijvoorbeeld als de wind shift. Toch, goede ideeën voordat de vlag valt maken je mentaal sterker. Nog iets belangrijks is om je te concentreren op je loperplank en de pads. Het is tenslotte de volgende stap die je maakt na het aanduwen.

Stap altijd met je buitenste been als eerste op de plank.

Wanneer je dat gedaan hebt glijd je vervolgens in je boot. Sommigen moeten daarbij de helmstok loslaten, iets wat ik niet hoef te doen.

Mijn helmstok kan ik fixeren en weer losklikken………

Heb je voetsteunen in je boot, zorg dan dat je daar op kan afzetten, zodat je je schoot goed kan aantrekken.

Wanneer je zover bent gekomen, zou je moeten zeilen, en ook nog snel….

In het kort nog de lijst die je voor deze winter moet afstrepen: Ga op zoek naar de beste en meest comfortabele schoenen naar jouw wensen.

Zoek een strakzittend speedsuite.

Maak je pads op de loperplank Zorg voor steunen in je boot Maak je helmstok op lengte of schuifbaar.

Tenslotte: Think ice, veel plezier en zorg dat je auto is afgetankt.

Zeil veilig!

JOURNAAL

2013

FOTO: SOPHIE MARC-MARTIN

Bernd Zeiger G107

25

n a met J t r Ge de winter door, IT GIET OAN.

Al vroeg in de week komen er nerveuze berichten.

Komend weekend NK op het Tjeukemeer!

En of het dan misschien mogelijk is dat ik weer…

Een koortsachtige blik in de agenda leert me dat ik met wat wringen wel kan afreizen naar Friesland. Tussen de afspraken door snel inkopen doen, dat moet niet te ingewikkeld zijn.

Dideric regelt vlak voor zijn vertrek naar het WK in de States , waar hij samen met Hennie van de Brink naar toe zal gaan, wat potten en een gasstel.

Tot zover niet teveel problemen. Het Fries kampioenschap op de woensdag ervoor en een telefoontje naar Erik van Koomen leert me dat de situatie stabiel is en dat ik me kan gaan concentreren op de catering voor ongeveer 40 deelnemers en een beetje aanhang.

Opeens toch een kink in de kabel: het NK wordt een dag naar voren gehaald, vanwege de dreiging van oplopende temperaturen en meer slecht weer. Uiteindelijk een beslissing die goud waard blijkt. Vrijdag 25 en zaterdag 26 januari gaat het gebeuren.

Probleem, ik kan onmogelijk op vrijdag. Dat wordt een dagje hongeren voor de zeilers, of uit het eigen trommeltje.

Later, in het weekend, blijkt dat er een commerciële exploitant bij het wedstrijdveld staat die een vette bek kan serveren. Probleem opgelost.

Wel een beetje sneu voor de man de volgende dag.

Kom ik aan met een auto eten, voel me een beetje lullig en maak een praatje. Hij weet mij te verzekeren dat de leiding hem heeft verzekerd mij tijdig af te bellen en dat hij dus ook op zaterdag de handel zal hebben.

DILEMMA

In eerste instantie geloof ik de man. Maar doordenkend herinner ik mij dat ijszeilers op de penning zijn en met een gratis maaltijd en drank in het vooruitzicht zeker niet gaan afbellen. Daarnaast, met de Defender tot de nok geladen met soep, worst, drank en pannen, inclusief de vertrouwde partytent, zal ik me zeker niet laten ophouden.

Op vrijdag koop ik zo scherp als mogelijk in met het geld van de vereniging, en haal de gehuurde catering spullen.

Op donderdag is er nog even stress. Dideric verzoekt me de prijzen op te halen in Amsterdam, en bij hem op de zaak de gegraveerde plaatjes. Aangekomen in Amsterdam blijken de prijzen met de koerier te zijn meegegeven naar Aalsmeer.

Maar daar zijn ze nog niet, en ik moet toch echt weer aan de bak. Uiteindelijk spreken we af dat de prijzen weer naar Amsterdam gaan en ik ze daar de volgende dag zal halen.

In ieder geval heb ik vast de plaatjes, die zelfklevend zijn, en desnoods op een rookworst geplakt kunnen worden, mocht het mis gaan. Gelukkig, het gaat niet mis en ik krijg een doos prijzen mee. Maar nu moet ik het probleem oplossen welk plaatje te plakken op welke prijs.

Dilemma, er zijn 15 plaatjes voor wel meer dan 20 prijzen, waar verder niets op staat.

Logisch nadenken is niet mijn fort, en na veel herschikken en puzzelen kom ik tot het inzicht dat er echt teveel prijzen zijn

26

JOURNAAL

deel 2

en ik maar eens moet gaan plakken.

Op 1 na gaat dat goed, met een inderhaast gefabriceerd malletje zitten ze er redelijk recht op.

Want, ik heb gemerkt, eenmaal vast, nooit meer los!

Er is dus een prijswinnaar met een scheef plaatje, en hierbij mijn welgemeende excuses. Wel bezit hij een uniek exemplaar. Inmiddels is het nacht, en in de wetenschap dat ik er de volgende dag om 05.00 uur uit moet woel ik me naar het onzalige tijdstip. Koffie zetten voor 50 man, thermoskannen voor verwarmen, overpakken in thermobox, want ik moet en zal goede en hete koffie serveren.

Een gelukje heb ik wel, Marcel Neuteboom, ambitieuze recreatie zeiler op de Gouwzee, is nieuwsgierig en wil wel mee om te helpen en te kijken.

Stiekem verdenk ik hem ervan dat hij belangstelling heeft in het meezeilen van de wedstrijden en de aap uit de boom gaat kijken. Marcel is heel prettig gezelschap, we delen een aantal van dezelfde afwijkingen zoals daar zijn Defenders en Ducati’s en om half zeven stipt staat hij voor de deur.

We drinken een espresso met croissant, en richten de steven naar Delfstrahuizen. Onderweg vriezen we uit de Defender, die al een tijdje helemaal niet warm meer wil worden en er zelfs voor bij de importeur was. Geen verbetering dus, en Marcel en ik pijnigen onderweg de hersens over de oorzaak van het probleem. We maken nog een stop bij een verlaten benzine station, waar we een praatje maken met een paar jagers, en waar Marcel, gealarmeerd door mijn mededeling dat op de Marwei geen sanitaire mogelijkheden zijn behalve de vrije natuur, nog snel gebruik maakt van de shop in shop wc ‘’2theloo’’. Briljant concept trouwens.

De La Place onder de toilet exploitanten!

Kort daarna zijn we op de plaats van bestemming, waar we sneller dan Toni Boltini onze tent opzetten en de koffie serveren, ruim voor de schippersmeeting.

Het is ruig weer en de wind giert om mijn tentje. Ik ben blij dat ik cater en niet hoef te zeilen. Ik ontsteek mijn huur fornuis om het tot de avond niet meer uit te doen.

Marcel is de pineut en kan niet weigeren wanneer hem wordt gevraagd de bovenboei te bewaken.

Hij heeft geluk, de krachtige wind komt rechtstreeks uit de besneeuwde Friese landerijen en blaast hem daar in de rug. Heel erg in de verte zie ik hem staan in fluoriserend overlevingspak, volledig op zichzelf terug geworpen.

Voor extra comfort neemt hij nog een stuk karton mee waar hij op gaat staan. Ondanks al deze meevallers komt hij aan het einde van de dag blauwgrijs verkleurt terug.

Tussendoor komen de reparatie gevallen vlak voor me weer aan wal.

Het veld ligt ver uit de kant, te ver om even naar toe te lopen. In de verte zie ik wel dat het heel hard gaat, nummers zijn niet te onderscheiden.

Voor sommigen is de rodeo snel

2013

voorbij, van gebroken loperplanken en masten, tot volledig door midden gebroken lopers. Spectaculair.

Enigszins eenzaam in mijn kampement staat er op een gegeven moment een charmante vrouw voor de opening te bibberen. Ik ben niet eenkennig en nodig haar galant uit toch vooral bij me uit de wind te komen staan. Dat is niet tegen dovemans oren gezegd en, de wonderen zijn de wereld niet uit, het moest zo zijn, in no time heb ik er een briljante assistente bij. Uiteindelijk blijkt het de partner te zijn van een enthousiast nieuw lid van DN Nederland, helemaal uit de regio 010-, en moederziel alleen achter gelaten aan de wal.

Zeker weten doe ik het niet meer maar ik meen van H 1041, Carlo Vroon, die later met een mooie 8e plek het kampioenschap afsluit. Haar naam, ook die ben ik kwijt, maar het is een stuk aangenamer zo, en nogmaals dank voor de hulp. Ik bedenk me dat ik me niet eens heb voorgesteld, een onvergetelijke lompheid. 1000x excuses. Ga gerust weer mee volgend jaar zou ik zeggen. Tussendoor is er nog stress, want naar ik begrijp ontvang ik pas na veel omwegen telefoon van de NOS, Omrop Fryslan, en mijn favoriete programma, Hart van Nederland.

MOOIER DAN DOUTZEN KROES

Of, en tot wanneer er nog gezeild wordt. Ik gok, bluf en weet ze te strikken. De eerste twee zijn op tijd, Hart van Nederland mist op een haar na de boot. Zij moesten eerst nog de geruchten van het eerste kievitsei ontzenuwen, en opa Klinkhamer uit Dronrijp kreeg een melktand, of zoiets..

Als ze arriveren is de vloot vanwege de overtrekkende sneeuw al thuis. Omrop Fryslan rukt uit met een regisseur en een camera man. Deze laatste komt overduidelijk uit een verschrikkelijk warm en ver land, mijn inschatting is het Afrikaans continent. Hoewel hij wel een sigaartje rookt, en een heel klein beetje Nederlands spreekt, heeft hij zoveel ijs niet verwacht. Met de start lijn een kilometer uit de wal zie ik hem daar voor de avond niet arriveren. Een locale pensionado blijkt uitkomst te bieden. Middels een zelf geconstrueerde slee, een soort po stoel op glij ijzers, nodigt hij de exotische en erg vriendelijke camera man uit plaats te nemen. De camera man verblikt of verbloosd niet en gaat gemakkelijk zitten.

Vervolgens wordt hij majesteitelijk naar het wedstrijdveld geschaatst. Geweldig. De regisseur gaat lopen, glijdt op de terugweg uit, en scheurt een hamstring. Even later komt de NOS. Ook deze camera man had bedacht dat het iets warmer en niet zo ver was. Maar ook hier gloort hoop wanneer er weer een pech gevalletje met de verenigings quad naar de kant word gebracht en hij, met de camera op het wildrooster gebonden, comfortabel naar de arena word gereden. Ik hoor dat het spectaculaire beelden oplevert.

Ervarings deskundig als ik inmiddels ben, warm ik stressvrij de soep op, deze keer laat ik het in blik in het hete water warm worden. Tip van de chef: Geen aangebrande pan meer. Hoewel ik niet gezeild heb ben ik een beetje trots op mezelf, zelfs na jaren uit de keuken, nog steeds niet uit geleerd...

De rookworsten laat ik er achter aan wellen, slow cooking optima forma.

Gluhwein in de thermoskannen, en alles terug in de thermoboxen.

Ik sta ruimschoots strak voor de

JOURNAAL

terugkeer van de gladiatoren. Het gaat sneeuwen, ze ruimen op, en rond 13.30 kan ik ze ontvangen met een al bijna traditioneel aanbod zoals daar zijn erwtensoep, broodjes Unox met exquise kant en klaar sauzen,gluhwein, koffie, fris, en Jagermeister. Niet perse in de juiste volgorde.

Ik ga nog wat rond met de Jagermeister, de spanning zie ik op een aantal gezichten afgetekend.

Tenslotte is er in de A-vloot nog niet beslist wie nu de uiteindelijke nummer 1 is geworden.

Het is overigens goed dat ik wat ruimer heb ingekocht, er is ook voor de aanhang nog wat te snacken, en het is positief voor het aandeel Unilever, moet je maar denken.

Net op het moment dat ik los raak- ik kocht voor ongeveer 2,5 x het aantal te verwachten personen in- worden de prijzen uitgestald en verdeeld: de winnaars zijn bekend.

Primeur: In der haast is ook nog een echte Friese kiss miss gevonden en verdomd, mooier dan Doutzen Kroes, het is de vriendin van Jan Heida. Ze laat zich niet kennen en kust 15 prijswinnaars drie maal op de wang. Ik reken snel uit dat dit 45 keer contact met minimaal korrel 60 is.

Dat wordt een doos Atrix ’s op de wangetjes avonds.

Na een fantastische dag die razendsnel voorbij vliegt ruimen we op. We verbazen ons over het feit dat we alles hebben opgemaakt, en dat we het toch niet kwijt kunnen in de auto, en op de heenweg wel. We worden in de auto, op de valreep, nog gebeld, Marcel kan meegenieten op de speaker: Omrop Fryslan, of we de uitslag al kennen. Nu, die kennen we, en naam voor naam spellend, en rondvragend waar de winnaars allemaal vandaan komen geven we de stand door. Of ze nog een fotootje willen van de winnaars. Nou, dat zou mooi zijn, en of we die willen emailen. Dat is nog een hele worsteling, het is een Fries adres en ik zal barsten als het niet waar is, het is echt een buitenlandse taal. Marcel en ik kijken elkaar aan, we genieten echt van de heerlijke uitspraak, en het warme gevoel dat het bij ons oproept: vroeger, onschuldig, sympathiek, geen haast. Uiteindelijk komen we er uit: redaksje@omropfryslan.nl alles zonder dakjes en leestekens graag. De fotootjes van zowel Marcel als ondergetekende lijken aangekomen, want snel volgt een, althans, dat denken we, bevestiging in het Fries.

We starten de auto, bevriezen nog verder op weg naar huis, en zien rond 18.00 uur de vertrouwde toren van Monnickendam. Waar ik op hoop gebeurt: na het uitruimen van de Defender biedt Marcel helemaal zelf aan nog even naar de verwarming van de auto te kijken. Hij is blijkbaar ontelbare malen diep in het binnenste van zo’n barrel geweest want binnen 5 minuten, en een bus WD40 later branden de haren weer ouderwets van mijn schenen wanneer ik ze onder de uitblaas opening steek. Ik kan hem wel kussen, wat een super besluit van de dag. Van de weeromstuit stel ik voor een glas van mijn beste rode wijn te offeren en te drinken op een pracht belevenis. We besluiten met de gedachte te willen reïncarneren in de buurt van Delfstrahuizen, als echte Friese zonen. Al was het maar voor verkering met de vriendin van Jan Heida.

2013

27

BEST OF 28

JOURNAAL

2013

2012-2013 JOURNAAL

2013

29

en…

de winnaar is!

De traditie wil dat de nieuwe Nederlands kampioen DN achteraf met ons al zijn ervaringen en emoties deelt zoals hij die beleefde op het laatst verzeilde NK. Piet Hopma Zijlema, Nederlands kampioen 2013, was niet te beroerd ons een kijkje achter de schermen te gunnen, en zijn route naar de hoofdprijs voor ons bloot te leggen.

Het seizoen 12/13 kwam er aan en ik vond dan ook dat tijd werd om het stof van de ijszeiler af te blazen.

Ook al denk je natuurlijk: dat had ik van de zomer moeten doen. Ik heb al enkele jaren mee mogen zeilen met wisselende resultaten en vond dan ook dat het tijd werd voor een andere trim, namelijk die van Ron Sherry.

Vorig jaar de stagen laten maken op lengte zonder verstelmogelijkheid, om zo de trim te vereenvoudigen.

Het vertrouwen van deze trim vorig jaar EK/WK heeft niet lang mogen duren. Na een half uurtje zeilen kwam ik erachter dat de aansluiting met de anderen ver te zoeken was.

Dit jaar heb ik na het beluisteren van Ron's interview uit 2005 de boot vertrimd, bijvoorbeeld hoe hoog je giek getuigd moet zijn. Hij zegt: ‘’mijn helmstok moet ik vrij onder de giek door kunnen bewegen’’.De houders aan de plank heb ik ook opnieuw gemeten en ik kwam op een afstand van 0,85 mm op 1 meter lengte, dat vond ik acceptabel. Het verschil vorig jaar was nog 0,25 mm. Het speedzeil vertoonde een scheurtje in de ruit waarop Daan z'n advies was de ruit niet te vervangen maar er gewoon een plakkertje reparatie doek op te plakken. Dat bleek naderhand niet genoeg, maar daarover later meer... Na al die jaren in een ski overall te hebben gezeild heb ik dit jaar voor het eerst ook een strak pak aangehad. Je bewegingsvrijheid is daarmee toegenomen.

Het pak, wat Hennie niet meer paste, mag ik vanaf nu gebruiken.

De boot was klaar voor het ijszeilen en daarna moest ik me bezig houden met het wedstrijdmateriaal. Het controleren van de startlijn is altijd nodig omdat sommigen van ons het telkens weer presteren tussen de twee rode vlaggen door te zeilen. Alle materialen waaronder de nieuw aangekochte kuipbrancard waren in goede conditie dus: het ijs kon komen.

De kou was in aantocht en we hoopten maar weer op een

30

JOURNAAL

mooie ijs periode waarin we vele evenementen konden laten plaats vinden. De aftrap werd gegeven op 23 januari op het Tjeukemeer met het Open Fries Kampioenschap. Dit evenement was goed bezocht door 29 inschrijvingen. Na 5 races wist ik op een vijfde plek te eindigen met een zelfde aantal punten als Peter v Rooij. Ik voelde wel dat de trim goed was en was dan ook aardig tevreden met dit resultaat. Het was een mooi evenement als voorbereiding voor het NK 2013 dat enkele dagen hierna gehouden zou kunnen worden. Het ijs was verkend en dus konden we als bestuur in actie komen om een NK uit te schrijven. Het bestuur bestond uit 2 deelnemers minder, Dideric en Hennie waren in de USA voor de wereldkampioenschappen. Gelukkig hadden de heren enig voorwerk gedaan en werd het daardoor voor ons iets makkelijker. Het NK is een open inschrijving en we waren dus voorbereid op meerdere deelnemers uit Europa.

Die bleven echter uit omdat er elders ook zeilevenementen waren.

TWEEDE RONDE DOWN WIND

De dagen voor dit evenement waren we volop bezig met de voorbereiding. Dat liep door tot de dag dat we zouden starten.

De ijsmeester, die van de IJswegen centrale, had goedkeuring gegeven en we konden dan ook groen licht geven. Bij de opstap locatie konden we koffie en broodjes krijgen die verzorgd werden door ondernemers uit het dorp. Na een paar bakkies koffie en een broodje kwam er toch een windje. Net voldoende om het ijs op te gaan. De wedstrijdorganisatie had de lijn al uitgelegd zodat we na het trekken van een lootje direct van start konden gaan.

Helaas kwam er voor mij te vroeg een einde aan deze race: ik wist mijn boot precies te parkeren op een te dun stuk ijs.

We kwamen in de tweede ronde down wind naar beneden stuiven en mijn gevoel zei iets langer door te zetten. Helaas had ik op die manier het enige stuk onbetrouwbaar ijs gevonden op het meer en parkeerde dus mijn ijszeiler in een wak.

Mijn positie was op dat moment een tweede plek maar daar kwam gauw een einde aan. De mannen die dit zagen gebeuren, Johan Tolsma en Jan Heida, bedachten zich geen moment en kwamen mij direct sportief te hulp, en hierbij nogmaals mijn hartelijke dank. Het was een dun stuk ijs van 4 cm waar ik net na het gijpen met de lijschaats in terecht kwam. Ik mag dan ook nog wel van geluk spreken dat het niet dikker was anders had de boot zeker een andere vorm gekregen.

Ik werd door de snelheid, en eenmaal in het wak op het zeil geschoven en kruipend wist ik de andere kant bereiken.

Het ijs was samen met het zeil net dik genoeg om me

2013

MEEZEILEN IN DE KOPGROEP

De volgende dag vertelde de vlag ons dat er een ekker windje stond en wisten we dat we direct konden beginnen met races. Ik ging het ijs op, maar moest nu een keus maken wat op te zetten, een bol of een vlak zeil. Ik keek nog eens naar de wind en besloot voor het speedzeil.

De schaats keuze was niet moeilijk met al die sneeuwduinen.

Plaatlopers eronder en dat moest het maar zijn. Ik zeilde naar de startlijn met betrekkelijk weinig materiaal behalve een tasje met gereedschap. Ik had alle vertrouwen in het materiaal en wilde een mooie race zeilen. Er was wind genoeg om de Schutte mast in een bocht te krijgen en ik had daarom geen last gehad van liften. Uiteraard was de rest van de trim ook belangrijk. De serie open Fries kampioenschap en de NK 2013 heb ik gezeild zonder de trim te veranderen omdat ik vertrouwen had in het materiaal en trim van dat moment.

Dat ik bezig was een mooie race te zeilen bleek wel uit het feit dat ik met de eerste wedstrijden die dag redelijk goed met de kop groep mee kon komen, niet wetende dat er mogelijk een eerste prijs in zou zitten.

Intussen was de pers gearriveerd en deze zochten de deelnemers op die regionaal bekend stonden of in voorgaande jaren hun kwaliteiten hadden laten zien.

Dit gaf mij uiteraard de gelegenheid ongestoord mijn wedstrijden te zeilen en waar ik achteraf erg blij om was.

Doordat ik geen idee had waar ik in de serie zou eindigen kon ik vrij ontspannen meezeilen in de kopgroep.

Anderen, ondertussen, gingen zich langzaam voorbereiden op mogelijk spannende laatste uitslagen.

De uitslag per race en daarmee de nieuwe startpositie werd direct na het starten veilig opgeborgen door het comité, daardoor was het onmogelijk de scores bij te houden van de

JOURNAAL

anderen. Voor dat de laatste race werd gehouden werd er heel voorzichtig gefeliciteerd door de potentiële kampioen waarbij hij nog zei: "ik weet het zonet nog niet want Piet zit erg dicht bij". Dat ik kandidaat zou zijn kwam als een verrassing maar het idee stond me aan… De laatste race diende zich aan met Martin van Wettum onder mij.

Hij kon iets harder hoog lopen waarop ik besloot af te vallen en voor Tolsma langs te zeilen. De snelheid werd daarmee zoveel hoger dat ik weer een goede positie had gekregen.

Dat gaf uiteraard een goed gevoel. Na de eerste 300 meter kreeg ik trouwens ook nog te maken met een gat in het zeil, mijn ruit was er totaal uitgescheurd en zo zou ik te weinig druk kunnen overhouden. Ik had geen twijfel gehad over het voortzetten van de wedstrijd, deze race wilde ik uitzeilen, zelfs met enige averij. Het zeil was eerder door mij gerepareerd met een stukje duct tape want er zat een klein scheurtje in. De druk die ik moest missen had ik blijkbaar niet nodig want in deze wedstrijd kwam ik als eerste over de finish. Na de finish gingen we vroeg in de middag terug naar de kant zodat na het inpakken en de prijsuitreiking ieder op tijd weer thuis kon zijn. Eenmaal aangekomen bij de kant werden we verwend door Gert Jan met z'n heerlijke koek en zopie. Dat werd door ieder ontzettend gewaardeerd.

Ondertussen werd ik regelmatig aangesproken of ik gespannen was waarop ik zei daar geen tijd voor te hebben, tenslotte moest ik alle wedstrijd materialen nog opruimen.

Het comité werd aan het werk gezet en kwam na een uur terug uit de warme keuken van een zeer gastvrije boer tegenover de opstapplaats. Ze hadden de uiteindelijke uitslag.

Na het eten van de nodige broodjes worst en alcohol werd de uitslag bekend gemaakt. Na de bekendmaking van de B waren wij aan de beurt. Toen had ik wel zoiets van: zou ik mogelijk een kanshebber zijn? De prijzen werden uitgedeeld en de spanning steeg. Toen de tweede plek naar Dennis de Ruiter ging met 1 punt verschil kon ik mijn geluk niet op: ik was de nieuwe Nederlands kampioen 2013!

Pas later besef je wat het werkelijk betekent.

Na deze plezierige afsluiting heb ik het thuis front op de hoogte gebracht en die waren uiteraard aangenaam verrast.

Samen met Rob Leuverink gingen we terug naar huis en werden daar blij onthaald door de familie, de slingers en de zelf gemaakte prijzenbekers gaven me direct een trots gevoel. Het echte trotse gevoel kwam later. Opeens werd ik overspoeld met leuke reacties. Mensen die ik zakelijk tegen kom en dan opeens een heel ander gesprek met je aangaan, leuk hoor.

Het wedstrijd comité heeft weer een mooi kampioenschap georganiseerd, bedankt!

Piet Hopma Zijlema H667

2013

FOTO: EIZE HOEKSTRA

te dragen en zo de andere, veilige kant van het wak te bereiken.

De wedstrijd werd afgevlagd. Na een aantal gesprekken, zelfs ook ook met wedstrijdleider Hennie van de Brink die op dat moment dus in Amerika zat, was de conclusie dat ieder z'n positie zou behouden en als startplaats in een volgende race zou gelden. Het bleef bij deze ene wedstrijd voor de A en die dag heeft de B ook nog een mooie wedstrijd kunnen varen.

Deze eerste dag sloten we af met een heerlijk diner in de plaatselijke kroeg bij de brug, Inge en Peter van Rooij hebben mij de volgende dag weer van droge kleren voorzien (even in de droger) en de helmstok werkte ook weer na een nachtje op de verwarming.

31

NK FOTO: EIZE HOEKSTRA

201 3

32

JOURNAAL

2013

Etiketten - Drukwerk - Kantoorartikelen

ijzingwe

supplie r o o t n a k in l e n k ke n d s

s

Aalsmeer 0297 344 285 www.multisupplies.nl

JOURNAAL

2013

33

34

BAIKAL IC E YAC JOURNAAL

2013

FOTO: ALEXANDRA VAN EGMOND

HT RAC ING 2013 JOURNAAL

2013

35

B een wit ek in polen

en Kloos doet verslag van zijn EK 2013 in Polen, en gunt ons daarmee een leerzame blik achter de schermen van de Nederlandse afvaardiging tijdens dit EK, waarbij er gebikkeld, geborreld en gereisd werd‌

repareren en prepareren van de boot.

Jammer genoeg was er niet genoeg tijd voor een nieuwe plank, dus moet ik mijn oude houten loperplanken aanpassen en weer opnieuw uitlijnen om alles weer wedstrijdklaar te maken.

Het is rond augustus als ik begin met de voorbereidingen voor het nieuwe ijszeilseizoen.

Ik had gezien dat als ik met de snelle jongens mee wilde doen, ik mijn spullen nog beter in orde moest hebben en dat ik een aantal dingen moest veranderen.

Dus de telefoon gepakt en iedereen gebeld uit het ijszeilcircuit om maar zoveel mogelijk te weten te komen over masten, planken, zeilen en schaatsen.

Al snel kwam ik bij Martin van Wettum over de vloer die mij veel vertelde en ook Hennie van den Brink gaf mij veel informatie en uitleg.

Er werd een mooie loperplank (glasfiber) op mijn gewicht gemaakt, de houders werden er met de uiterste precisie onder gezet, de loperplank haaks onder de boot, de speling uit de stuurinstallatie, nieuwe blokken, een verjongde schoot en een carbon helmstok.

Toen bij Piet Ploum een mooie Kent glasmast en een set 1D zeilen en ook weer een hoop advies en we konden wachten op het ijs.

Zenuwachtig wachtend, kwam het eerste bericht dat er ijs lag in Polen, dus alles op alles om daar naar toe te gaan, en het eerste weekend (het weekend voor Kerst) was een feit.

Zo volgden er nog veel buitenlandse tripjes met een aantal Nederlanders, waaronder Dennis de Ruiter, Jan Heida, Peter Greveling, Piet Ploum, Dennis van Vliet en Dideric van Riemsdijk, waarbij het zeilen, maar vooral ook de gezelligheid een grote rol speelde.

BOTERHAMMEN

Het EK kwam dichterbij en met de setting die ik op dit moment had kon ik meedoen met de snelle jongens, in ieder geval de Nederlandse top, want mijn snelheid lag erg hoog en ook mijn starts werden elke wedstrijd beter. Maar op de laatste wedstrijd in Zweden met veel wind, zwart ijs en hoge snelheden, sloeg het noodlot toe en moest ik met schade de wedstrijd verlaten. Plank kapot, houders krom, stuurinstallatie afgebroken, slotrunners beschadigt en mijn ego gekrenkt.

Gelukkig had ik zelf niks, dus inpakken en alles in de trailer van Dideric en naar huis om daar weer te beginnen aan het

36

JOURNAAL

Omdat samen rijden gezelliger en voordeliger is vertrek ik ‘s morgens naar Lelystad om alle spullen bij Dennis de Ruiter in de auto te gooien en na een kop koffie en een paar boterhammen vertrekken we naar het EK.

Onder het rijden wordt nauw contact gehouden met de andere Nederlanders die ook onderweg zijn. De wedstrijdleiding heeft nog steeds geen definitieve bestemming heeft gegeven, dit omdat de sneeuw het nogal moeilijk maakt om een goede locatie te vinden.

Er wordt gesproken over Zweden maar daar wordt te weinig wind voorspeld en in Polen zijn een hoop meren al ondergesneeuwd. Maar als we in Polen zijn en we moeten dan toch naar Zweden dan worden dat een hoop kilometers meer of een lange trip met de ferry, dus best spannend.

Dan krijgen we een telefoontje van Dideric en het wordt toch Polen, dus gas op de lolly en over een zeer goede snelweg naar Warschau, waar we rond 22.00 aankomen bij het hotel.

Na een overnachting en een goed ontbijt de volgende morgen vervolgen we onze weg naar Gizycko waar we, als we langs het meer rijden al een aantal ijszeilers de eerste rondjes zien varen. Uitpakken dus en na iedereen gedag te hebben gezegd en oude bekenden van voorgaande evenementen de hand te hebben geschud, de boten optuigen, pak aan, helm op en naar het trainingsgebied.

Er staat een flinke wind en we moeten halve wind naar het gebied waar de andere ijszeilers een baantje uitgezet hebben.

Om zo in je bootje te stappen en dan gelijk de schoot dicht te

2013

KAAS, WORST EN BIER

FOTO: MARGREET ELFRING

trekken geeft wel even een speciaal gevoel en je laat deze dan ook gelijk weer vieren om van de schrik te bekomen.

Als we beneden aankomen, zien we ook de andere Nederlanders die daar al hun rondjes draaien, Dideric is in vorm en heeft de snelheid goed te pakken en laat ons allemaal achter zich. Ik constateer dat op dit ijs, met deze mast, mijn houten loperplank te slap is en dat daardoor mijn mast niet op het juiste moment wil buigen en vaar dus een beetje teleurgesteld terug.

Na de boot afgetuigd te hebben besluit ik dat ik mijn andere reserve loperplank ga gebruiken die ik gelukkig heb meegenomen, alleen is er een probleem. Deze plank past niet onder de boot en al mijn schaatsen staan niet parallel met deze houders en zullen dus allemaal opnieuw uitgelijnd moeten woorden. Uitlijnen doe ik altijd binnen in een loods bij MvW en daar hebben we ook hele mooie spullen van Hennie v d B om dit te doen. Nu moest het op het ijs, dus een uitdaging. Gelukkig hebben wij als Dutch fleet een goede band met elkaar en al snel kwam Dideric met een uitlijnset waarmee je op het ijs kan uitlijnen en kon ik beginnen. Na 3 uur schuren en passen was ik tevreden met het resultaat en gingen we in karavaan naar het hotel om de koffers naar de kamers te brengen. The Dutch Fleet heeft allemaal een kamer op de zelfde gang. Kaas, worst en bier onder de arm en de kamer van Dideric en Peter word in no time omgebouwd tot een gezellige kroeg. Na een paar drankjes en het avondeten naar bed om de volgende dag op tijd aan de start te verschijnen.

Helaas, de sneeuw had ook dit meer gevonden en de

omstandigheden waren drastisch veranderd. Grote en hoge sneeuwduinen en veel wind en slecht zicht, maar ja daar heeft iedereen last van. Dus snel de boot afstellen en op naar de start. Omdat ik vorig jaar 7e werd in de D vloot moet ik me proberen te plaatsen maar al snel na de start blijkt dat de afstelling van mijn boot te stijf is en ik constant met mijn schoot moet werken om in de sneeuwduinen de druk van de mast af te halen. Ik had mijn mast afstelling dus slapper moeten zetten en voor de wedstrijd meer tijd moeten nemen om de boot af te stellen. Op dit niveau wordt dat gelijk afgestraft en ik zit 2 plekken naast de kwalificatie voor de B. Ook Piet H472, Rob H675, Lex H877, Margreet H972 en Peter H461 halen het niet en wij varen in de C. Peter H845, Johan H580 en Dennis H852 plaatsen zich voor de B, al hadden wij en Dennis zelf wel verwacht dat hij de A zou halen maar Dennis moest zijn best gaan doen in de B. Martin H404 plaats zich wel voor de A en Dideric H467 mocht sowieso starten in de A omdat hij op de wereld ranglijst de A status heeft.

Het blijkt dat de Dutch Fleet moeite heeft met de omstandigheden want geen van allen halen we die dag de verwachte resultaten. We gaan na een dag zeilen in de sneeuw weer terug naar het hotel waar we de dag weer met elkaar doornemen onder wederom het genot van kaas, worst en bier en voor Peter Greveling een wijntje.

De volgende dag bij het ontbijt blijkt al snel dat ook dit meer in de nacht van een dikke laag sneeuw is voorzien en dat wedstrijden niet meer mogelijk zijn. Er wordt besloten om op zoek te gaan naar een nieuwe locatie, waarbij Joerg Bohn alle lof krijgt. Hij vindt een groot meer aan de grens met Polen en Wit Rusland en ook weer een mooi en groot hotel. Dus allemaal de spullen weer op en in de auto en na 4 uur rijden is de bestemming bereikt en begint het allemaal weer van voor af aan. Helaas vindt ook hier de sneeuw de locatie en de wind laat het ook een beetje afweten, maar de wedstrijden gaan wel door. Ik moet zeggen dat het wel leerzaam is om met zulke omstandigheden te moeten varen omdat je toch ziet dat na wat aanpassingen aan de trim ook wij de boten weer op gang krijgen. De resultaten kun je terugvinden op de site.

Ik heb genoten van zowel het zeilen als van het gezelschap en de vriendschappen die zijn ontstaan op het ijs en ik hoop dat er dit jaar een nog groter aantal Nederlanders zal deelnemen aan het WK, wat georganiseerd zal worden door Polen. Het is en blijft een mooie sport en een super ervaring.

See you on the ice

JOURNAAL

2013

37

38

JOURNAAL

2013

JOURNAAL

2013

39

40

JOURNAAL

2013

JOURNAAL

2013

41

42

JOURNAAL

2013

JOURNAAL

2013

43

44

JOURNAAL

2013

JOURNAAL

2013

45

WESTEINDER

goes

Helaas gaat de grote ijszeiler IJsfreule in een wak, eigenlijk waar we de hele dag ook gezeild hebben. Alles loopt goed af en met z'n allen wordt de ijszeiler eruit gehaald. Zaterdag waait het weer hard, er zijn nu veel meer ijszeilers ook van buiten Aalsmeer, aangezien er nergens in de buurt zo'n mooie plaat ijs is. De schaatsers weten het helaas ook al, dus het is behoorlijk druk. ‘s middags gaat het weer sneeuwen, dat remt de snelheid gelukkig een beetje, echter door de wind springen er opeens meerdere scheuren in het ijs, het wordt weer oppassen geblazen. Er wordt helaas wel wat schade gevaren, maar al rijdag 11 januari is de jaarvergadering. Een aantal met al toch nog een fijne zeildag.

leden heeft tweezitters gebouwd en deze worden We blijven zo lang mogelijk zeilen, want de vooruitzichten zijn

natuurlijk bewonderd. slecht en dat klopt ook, want zondagochtend regent het warm

Onze Jan Jongkind wordt bevorderd tot erelid water.

Bovendien krijgen wij ook een lezing van Aart-Jan van Er zijn nog wel een paar ijszeilers gezien en wij hebben nog Zadelhoff over hoe GPS -snelheden te registeren zijn op gpseven met de mini-ijszeiler op het ijs gestaan. icesailing.com, erg leuk en leerzaam en… er is ijs in zicht!

Dinsdag is het ‘s nachts 12 graden boven nul!

Donderdag 17 januari: er is ijs gemeld in Friesland, ik ga kijken En de dag erna is het ijs er dan ook uit. of er geschaatst kan worden en als we aan het eind van de afsluitdijk zijn dan, wat zie ik daar…? IJszeilers!

Natuurlijk de foto even ‘’facebooken’’, het blijken zeilers uit den Helder en Zaandam te zijn.

Op 28 februari krijgen we een enthousiaste mail van Ruud van Wees H-469: er ligt mooi ijs in Hoor, Zweden en dat is goed te doen, 850 km, en of we mee gaan.

Wij hebben ons al ingeschreven voor het EK DN, dat 1 week later wordt gehouden, dus dat is een beetje teveel van het De volgende dag ga ik met Peter weer richting Makkum goede, echter vrijdag ochtend horen we dat Ruud, Jaap van de om te zeilen, want op de Westeinder is het nog niets. Peter Weijden H-393 en Robert Lammers H-462 van de Westeinder is eigenlijk nog ziek, maar hij heeft een week op de bank toch gaan en dan begint het toch te kriebelen. Dilemma: als gelegen en is het zat. je niet gaat, wat mis je dan? Tja, je leeft maar 1 keer dus om Er staat een lekker windje en het ijs is prachtig, er zitten 2 13.00 uur besluiten we de auto in te pakken. wakken in, waarvan Peter er één zeilend vindt, gelukkig gaat In 2 uur zijn we gepakt en gezakt en na de file vertrekken we. hij er (net) niet door.

Ook willen we de nieuwe gps uitproberen.Peters Zaterdag ochtend krijgen we goede berichten van Jaap, Ruud topsnelheid is 86,20 km/uur en de tijd die op de site wordt en Robert die vooruit zijn: ijs, wind en zon! Wij arriveren ‘s gepubliceerd is 80,71 km /uur. Dit is een gemiddelde van middags en kunnen nog lekker zeilen, de wind trekt echter 5x 10s. Mijn toptijd is 81km /uur en de tijd op de site 76,35. steeds meer aan en aan het eind van de dag stormt het.

Dat kan niet volgens Peter, omdat mijn tijd dan maar 5km langzamer is dan de zijne. Pfff, zou je hem niet.

Zondag weer ijs, wind en zon, heerlijk, we kunnen lekker scheuren en zetten een baantje uit met 1 pion en een Zaterdag waait het hard en wordt het ijs bij Langeraar verkend, hier blijkt het te kunnen en zo zeilen we zondag met gevonden geel explosieven-kistje en we hebben ijsstrijd, we zo'n 10 boten op Langeraar. Het waait hard en ‘s middags gaat zijn aardig aan elkaar gewaagd, al hoewel Peter toch steeds weet te winnen. ‘s Avond arriveert ook Karel Geel H-179. het sneeuwen, maar we hebben toch een lekkere zeildag.

De Braassem komt erbij.

Helaas valt er echt een flink pak sneeuw en alleen maandag Ruud Hoogenboom met zijn oud- Hollandse, Erik Wesselman staat er genoeg wind om door de sneeuw te glijden. De poel en Cen Loos met de Monotype en Nicolette Nadorp met een wil maar niet dicht, waarschijnlijk omdat het zo warm is klassieke DN zijn er nu ook en aan de andere kant van het geweest met Kerst. meer zijn een aantal Duitsers neer gestreken, maar door de harde wind zaterdag, is daar het ijs gaan kruien en zijn er Donderdagmiddag gaan de mannen dan eindelijk het ijs grote scheuren ontstaan. van de Westeinder op, er is namelijk een stuk na de sneeuw Maandag komen zij dan ook onze kant op, samen met een dichtgevroren, maar is het al dik genoeg?

Nederlander, Johan, die met zijn vrachtwagen en strand- combi ijszeiler elke winter door winterland toert op Het blijkt 4 cm, van donderdag op vrijdag vriest het streng, zoek naar ijs. De tuin van het hotel werd aardig omgeploegd, dus vrijdag kunnen we het ijs op en dit blijkt een topdag!

Zon en weinig wind, maar met het gladde ijs gaan we als een maar daar doen ze hier niet zo moeilijk over, het gras groeit vanzelf weer. speer, we zijn met aardig wat boten en ons ijshonk” Peter de Het hotel ligt dus aan het ijs, wat natuurlijk ideaal is en het is Wit” is weer open voor ons natje en droogje en een warme ook nog een echt Zweeds Pippi Langkous huis. Erg gastvrij en kachel, heerlijk dus. lekker eten, we hebben het slecht.

SWEDEN

V

IJSSTRIJD

EEN LEKKERE ZEILDAG

46

JOURNAAL

2013

FAMOUS IN ZWEDEN!

Het wordt bijna gewoon, maar de hele dag weer ijs, wind en zon, 's middags echter dooit het wel en gaan we schuiven. Toch besluiten we een toertochtje te maken en het meer rond te zeilen, we ontsnappen aan een crash, als we bijna allemaal over een ingeklapte brug vliegen, ehh..toch maar even wat langzamer zeilen en we komen inderdaad nog meer kluunplekken tegen.

Aan het eind van de middag is het ijs echt slush geworden en komen we nog maar net terug.

Tijdens het avondeten blijkt dat Ruud Hoogenboom zijn bahco weer eens kwijt is, we gaan googlen op het Zweedse merk bahco en er blijkt een heuse bahco-community te zijn, dus Ruud kan, als hij dat wil, zijn bahco-probleem delen met lotgenoten, wel krijgt hij zijn thermoskan terug van het hotel, deze had hij hier 2 jaar geleden achtergelaten!

De volgende dag dus vroeg op om op het harde ijs te kunnen zeilen en ja hoor het lukt weer, terwijl je normaal met ijszeilen blij mag zijn met een 50% score, (geen wind, sneeuw, teveel wind, dooi, kruiend ijs) hebben we nu een 100% score. Ook komt de plaatselijke krant nog een reportage maken, dus staan we in de krant en is er een internet-filmpje gemaakt, Famous in Zweden!

De wind is echter op en de voorspellingen zijn de eerst komende dagen: dooi en geen wind en dus gaat iedereen naar huis behalve ondergetekende. Ik heb nog echt geen zin en wil nog een dagje schaatsen en wacht ook af waar het EK wordt gehouden, dat blijkt Polen te zijn.

Als ik zaterdag op de pont, midden op zee, naar Polen zit, word ik om 13.00 uur gebeld door Peter, hij heeft onverwachts toch tijd en wil vliegen naar Polen. Of ik effe zijn ticket kan regelen. Nou, zeg ik, dan mag je nu wel je tas pakken en meteen in de auto stappen.

Maar, lang leve het internet. Het lukt! Om half 5, en voor 70 euro vliegt hij vanaf Eindhoven naar Gdansk.

Ik kom om 7 uur ‘s avonds aan in de haven en om half 8 haal ik hem op van het vliegveld. Wat een timing.

In Polen zeilen we maar 1 dag, overigens wel spectaculair met hoge sneeuwduinen, de sneeuw zit letterlijk overal. Maar als blijkt dat we moeten verkassen, vinden we het mooi geweest en gaan naar huis.

JOURNAAL

2013

FOTO: MARGREET ELFRING Foto: Margreet Elfring

Margreet Elfring H972

47

We are the European depot for: North Sails Detroit

Compos te Concepts, Inc.

Racing DN Ice Boats & Components

www.think-ice.com

48

JOURNAAL

2013

DE IJS PROEF MET … LOUIS DE WIT Hoe heet je, wat is je leeftijd, of mogen we daar niet naar vragen?

Ik heet Louis de Wit, geboren op 10 december 1946 te Heerhugowaard.

Achter mijn huis staat een schuurtje van 3,5 bij 7 meter. Onverwarmd dus van de koude winters moet ik het daar niet hebben.

In die schuur hangt mijn ijszeiler, anders kan ik hem niet kwijt, staat mijn aanhangwagen en staan de fietsen. Ook is daar de werkbank met mijn gereedschappen.

Waar woon je?

Ik ben na mijn huwelijk gaan wonen in de Spoorstraat te Oudkarspel Verliefd, verloofd, getrouwd, met wie, en kinderen misschien?

Ik ben dus getrouwd, in 1971, met Frouwke van Heusden en heb (nog) drie zonen waarvan de jongste van de laatste dag van 1981 is.

Hoe zou je je karakter omschrijven?

Als ik iets wil bereiken ga ik ervoor, daarnaast ben ik een rustige man.

Favoriete lectuur, en wat eet je graag? Drink je er ook iets bij?

Ik lees, hoewel niet heel veel, vooral actie, hoewel het laatste boek de biografie van Steve Jobs is geweest en daar ben ik in korte tijd doorheen gegaan. Ruim 600 bladzijden.

Wat zijn je interesses, en hoe ben je in aanraking gekomen met ijszeilen?

Voordat ik met ijszeilen ben begonnen deed ik aan ijssurfen hoewel ik, nadat ik mijn ijssurfer had gemaakt en er die winter mee had gesurft, 12 jaar moest wachten tot de volgende ijssurf actie.

Het ijssurfen is ontstaan door het windsurfen.

Waar vaar je het liefst en wat is je leukste/mooiste ijservaring?

Ik vaar steeds op de Gouwzee en de leukste, met mijn korte ijszeil ervaring, is wel de laatste dat twee jaar terug. Toen was het er al erg rustig en heb ik me de hele dag erg goed vermaakt.

De dag daarna reed ik langs het Noord-Hollandskanaal bij Alkmaar en daar was eigenlijk al geen ijs meer te zien.

Het was dat jaar dus echt de laatste dag

Wat doe je als je niet aan het ijszeilen bent?

Mijn interesses zijn vooral sporten. Ik doe actief aan windsurfen (ga jaarlijks 14 dagen windsurfen op Fuerteventura, naast windsurfen op het Amstelmeer of bij Schellinkhout), ik tennis wekelijks en golf wat. Als ik niet aan het ijszeilen ben dat ben ik aan het knutselen(ik werk niet meer), ben met mijn campertje weg of tennis of surf.

Wie is je grootste (ijszeil) held?

Tsja, die heb ik niet. Het gaat mij niet om “helden”, maar om de eigen ervaring.

Wat spreekt je aan in deze sport, en tref je niet aan ergens anders?

Het lekker bezig zijn en daarmee de snelheid die, overigens net als met windsurfen, kan worden bereikt spreken mij aan. Ik heb daarom ook altijd gps apparatuur mee die registreert waar en hoe snel ik heb gevaren. Dat heb je niet als je actief voetbal kijkt op de bank met een biertje en een chippie.

Is er iets in het leven waar je bang voor bent?

Ja, door het ijs zakken met flinke snelheid lijkt me geen pretje.

Je grootste blunder, en je mooiste prestatie?

Mijn grootste blunder was toch wel hardlopend door een heg.

Ik zag niet het puntdraad wat er in stond en mijn bovenbeen lag goed open.

Wat wil je nooit meer overdoen?

Ik ben een paar keer met windsurfen met de vin op de zandbanken bij Schellinghout vastgelopen waardoor ik op de giek viel en mijn ribben kneusde.

Je sterkste kant, en wat is je achilleshiel?

Dat vind ik moeilijk te zeggen. Opscheppen zal ik zeker niet doen, dus laat een ander dat maar vertellen.

Wat zou je met je leven willen verdedigen?

Gevoelsmatig wil ik elk onrecht wel verdedigen, maar of ik dat met mijn leven zal doen, dat zal zichtbaar worden als ik voor de keus sta.

En waar zou je alles voor willen geven? Voor gezondheid van mijn familie en gezin wil ik heel ver gaan.

Heb je een schuur of andere ruimte waar je in kan hobby-en, wat staat erin?

JOURNAAL

Is er een gadget of gebruiksvoorwerp, waar je niet zonder kan, en wat je iedereen dringend aanbeveelt?

Tsja, om alles gereed te houden of klaar te maken voor het gebruik is een passende gereedschapskist met de nodige tools toch wel een vereiste. Of ik het aan ieder zou moeten aanbevelen weet ik niet, maar de schroefboormachine is wel heel belangrijk voor mij, naast de afkortzaag, de bovenfrees, de decoupeerzaag, de workmate, de lijmklemmen en de gereedschapskisten. Tsja, eigenlijk kan ik geen van allen missen.

Wat zou je nog willen doen of waar wil je eens heen met betrekking tot het ijszeilen?

Nou, een trip naar het noorden van de Oostzee lijkt mij niet verkeerd.

Wat zou je nog willen aanschaffen m.b.t. het ijszeilen? Waarom mag dat niet van thuis?

Een paar nieuwe ijspikkers zou ik nog wel willen aanschaffen wat ijszeilen betreft. Van thuis heb ik daarbij geen probleem.

Heb je wel eens in een wak gelegen of iets anders stress vols mee gemaakt? Hoe heb je dat ervaren en wat heb je er van geleerd.

In een wak heb ik, laten we het afkloppen, nog nooit gelegen.

Met ijszeilen heb ik daarnaast ook nog nooit stressvolle ervaringen opgelopen. Met windsurfen heb ik weleens, met flink koud weer en flink koud water onder het zeil gelegen zonder adem en met het idee dat ik er niet meer onderuit zou komen en eerlijk gezegd kon het me al snel eigenlijk ook niet zoveel meer schelen. Ik ben er onder uit gekomen ander had ik dit niet kunnen schrijven.

Wat zou je eens in het DN Journaal of op de site willen zien, of lezen?

Een leuk verhaal over ervaringen in andere gebieden dan Nederland vind ik altijd erg leuk. Ook ervaringen anders dan ijszeilen, maar dan wel op het ijs en door wind aangedreven. Waar dat gebeurde, de gevaren, uitdagingen, snelheid, gebruikte kleding en zo.

Wat zijn je voorspellingen voor komende winter, al zonnevlekken gezien?

Komende winter kan, net als alle winters, voor mij alles zijn.

Ik houd met niet aan voorspellingen als het om het weer gaat.

Zonnevlekken heb ik nog niet gezien.

2013

49

hylke!

I

k moet een jaar of 8 geweest zijn. Een dagje schaatsen met mijn vader en mijn pake op het Nannewiid bij Heerenveen.

Wij over het geveegde baantje langs de kant om het clubje DN’s heen dat midden op het meertje hun rondjes zeilden. Wat gingen die dingen hard zeg. Toen begon een soort ijszeilvirus al te knagen.

Bijna 30 jaar later hakte ik de knoop door en kocht – onder het motto ‘je leeft maar 1 keer’ – in het voorjaar van 2010 op Kralingen de H441 van meneer Prins. Prins had al een jaar of 10 niet meer kunnen zeilen en had besloten zijn bootje weg te doen.

OPGEKROPTE LUST

De eerste keer dat ik ging zeilen zal ik nooit meer vergeten.

Met een maat van me gingen we zeilen op de Gouwzee.

Het leek allemaal prima. Voor het eerst zelf optuigen, het klopte en alles stond er strak op. Om me heen zag ik een paar DN’s met een stormzeiltje. Die had ik eerlijk gezegd nog nooit gezien, en ik had ook niet het idee dat er veel wind stond. De wens om voor het eerst te zeilen (lees 30 jaar opgekropte lust) won het van het verstand.

Om de hoek waaide het toch echt, en richting Marken ging het meteen

heel erg hard. Even uitrusten en terug richting Hemmeland.

Op water kan ik best aardig zeilen al zeg ik het zelf, maar nu vergiste ik mij totaal. Met de stuurschaats dwars heb ik een mooi recht baantje geveegd voor de schaatsers want mijn DN ging gewoon rechtdoor. Uiteindelijk met hulp tot stilstand gekomen. Het hart zat in mijn keel en in mijn gedachte zocht ik een stift om ‘te koop’ in mijn zeil te schrijven. In de winter denk ik nog wel eens terug aan die dag. Onbewust onbekwaam, een vreselijke combinatie…

Twee dagen later waaide het minder en heb ik met een aangenamer windje op het Bovenwater bij Lelystad gezeild.

Familie woont daar aan het water, en mijn bootje bleef daar op het ijs staan. Na het eerste rondje was ook mijn oom verkocht en kocht die dag nog een DN van Marktplaats.

Ongeveer de laatste die er te vinden was want er lag ijs, en dan gaat het hard. Die winter een paar dagen heerlijk gezeild en heel veel geleerd.

In 2010 kon er ook in december gezeild worden op het Bovenwater. Na een paar dagen lekker zeilen op het Bovenwater las ik in januari 2011 de uitnodiging voor het Open Fries Kampioenschap. Als diepfries leek me dit wel wat en nadat ik ’s avonds een nieuw Vector zeil in Nieuwkoop had gehaald reed ik de volgende morgen naar het Tjeukemeer.

Inschrijven in de camper, bootje op het ijs, optuigen en naar de uitleg van Daan. Daarna racen, wat een geweldige dag.

Het lukte me soms om mijn alumast tussen de glasmasten de bovenboei om te komen. Daarna was het snel over en stoof iedereen langs. Uiteindelijk een superleuke dag gehad, veel geleerd maar me ook vergaapt aan de andere bootjes.

Wat een mooie spullen….

In het voorjaar van 2012 verkocht ik mijn bootje en kocht ik bij Ernest een bootje met glasmast en glasplank uit de collectie van wijlen Bart Reedijk. Samen met mijn oom en Dennis (H852) lekker gezeild, en van laatstgenoemde heel veel nuttige tips gekregen.

HARD RENNEN

50

JOURNAAL

2013

FOTO: SANDER VAN DER BORCH

Toen het NK 2012 in de lucht hing werd het spannend.

Op vrijdag 10 februari ging ik voor mijn werk naar Boot Holland. Op het dak lag m’n DN en in de auto de rest.

Die dag zou duidelijk worden waar het NK gevaren zou worden.

De hele as uit het bootje gehaald en naar ‘Werkvreugde roestvrijstaalindustrie’ in Echten gereden.

Die wilden me wel helpen en hebben de oude bout er uitgeboord en een nieuwe geleverd. Ze hoefden er niks voor te hebben. Maar als je dus op het Tjeukemeer zeilt en je hebt pech, ‘Werkvreugde’ is the placet to be!

De eerste wedstrijd van het OFK heb ik gemist en de rest was ook niet om over naar huis te schrijven. Weinig wind, veel sneeuw en lastig varen. Heerlijke dag gehad en op de rit door de polder naar huis voor mezelf besloten dat dit het is.

Muiderzand was afgevallen. Bleven het Tjeukemeer en Zuidlaardermeer over als mogelijke locatie.

Tijdens de officiële opening van de beurs kwam het verlossende woord, het werd het Tjeukemeer.

Na de beurs naar mijn geboortedorp Balk gereden en daar eerst een kort rondje geschaatst. Vanuit het dorp over de Luts het Slotermeer op blijft mooi. ’s Middags nog wat spullen uitgezocht en na een goede nacht slapen naar het Tjeukemeer gereden.

Inschrijven, bootje op het ijs, optuigen en naar de uitleg van Hennie. En toen wachten op wind… Uiteindelijk kwam er een briesje, hard rennen, stil liggen en turen naar de tell-tales.

Upwind ging prima maar downwind was het lastig zeilen met weinig druk. Ik voer met een oud Doyle zeil een 14 en een 11, waar ik overigens erg tevreden over was. Prima bootje!

Uiteindelijk ben ik na twee wedstrijden naar Utrecht gereden voor het afzwemmen van mijn dochter. Ook niet onbelangrijk!

Gelukkig (voor mij) werd de derde wedstrijd niet verzeild.

Zondag waaide het harder en kwamen er soms enkele ‘Gouwzee horror memories’ langs. Uiteindelijk met de rem er op achterin netjes mijn rondjes gezeild en alles leuk en heel gehouden. Uiteindelijk diep achter in de A geëindigd. Vooraf dacht ik eerlijk gezegd dat alle glasmasten in de A moesten zeilen. Misschien was het naderhand leuker voor me geweest om in de B te zeilen, maar ik heb me prima vermaakt.

De sfeer, de gezelligheid, de behulpzaamheid van de ervaren kanonnen, de catering, super allemaal!

Ik ben best fanatiek en had ergens in mijn achterhoofd de wens om nog naar het EK 2013 in Finland te gaan.

Maar om daar überhaupt een beetje mee te kunnen komen moeten er minimaal een extra zeil en nog wat schaatsen worden aangeschaft. Het blijft wikken en wegen tussen hobby, gezin en nog heel veel meer andere leuke dingen.

Als er dus wedstrijden zijn in Nederland en ik kan, ben ik er zeker bij maar ik ga de laatste sprong niet maken.

Dit is overigens een prima beslissing geweest, rust in ’t hoofd.

Al moet ik zeggen dat de foto’s en verhalen van de trip naar Baikal wel een enorme indruk op me gemaakt hebben ;-) Groeten en Think Ice, Hylke H979

lles

a Bijna

w voor u

boot!

Na dat NK niet meer kunnen zeilen en me voorgenomen om in de zomer het bootje onder handen te nemen en om in ieder geval niet te laat te zijn. Uiteindelijk in december 2012 in een te koude loods het kuipje geverfd, grrrrr.

De verf wilde slecht drogen en het moest zelfs nog een keer over in de huiskamer.

WIKKEN EN WEGEN

Toen het OFK 2013 werd aangekondigd meteen alles klaar gemaakt. Bij het Tjeukemeer alles op het ijs getild, bootje opgetuigd en de schaatsen er onder. En daar ging het mis…

Ik had eerder die week het bootje al eens opgetuigd, maar was vergeten de schaatsen te checken. De bout van de stuurschaats zat muur en muurvast. Zelfs met diverse tangen en kruipolie was er geen beweging in te krijgen.

JOURNAAL

Middenweg 105-107 Amsterdam T 020 694 60 42 www.watersportoost.com

2013

51

Lammers Autoschade B.V. Herenweg 51 1433 GV Kudelstaart Tel.: 0297-325507 Fax: 0297-326568 Mob.: 06-13191691 E-mail: lammers@glasshouse.nl Web: lammersautoschade.nl

• Taxatie • Schade • Spuiten

Samen met ons bent u nooit stuurloos... ...in projectmanagement, marketing & print.

Maze•Line B.V. | Volume 105, 1446 WH Purmerend | telefoon: +31 (0)299 460332 | e-mail: info@mazeline.nl | www.mazeline.nl

52

JOURNAAL

2013

projectmanagement marketing & print

OFK D

e korte maar heftige winter van 2013 door Ruud

Hogenboom, verslag van mijn OFK en NK

Ruud kwam, zag, en overwon… bijna.

Zeilen kun je, of niet. En het blijkt met een ‘’ oud zooitje’’ ook nog goed te lukken.

18 januari 2013: De winter is eindelijk ingevallen, er valt veel sneeuw. In Friesland, bij Jan Hoekstra, ligt al ijs en niet zo veel sneeuw, dus zeilen we op het Nannewiid.

21 januari: Naar Monnickendam, er staat veel wind.

Helaas ook veel sneeuwhopen maar dat maakt het ijszeilen zeer spectaculair.

23 januari: Op de Braassem kan nog niet gezeild worden en Ernest haalt me over om mee te doen met de Open Friese kampioenschappen bij Delfstrahuizen op het Tjeukemeer. Er stond niet veel wind, dat kwam goed uit, want ik heb alleen een licht weer zeil. En vanwege de sneeuw gebruikte ik mijn kortere plaatlopers. Peter van Rooij won de eerste race, gevolgd door Martin van Wettum die nummer twee werd, en Dennis de Ruiter 3e. Dit was ook het slechtste resultaat van Dennis, hij finishte in de tweede tot en met vijfde race steeds als eerste! Martin werd overall 2e en Jan Heida 3e.

Ik had mooi aansluiting met een 4de, een 6de en twee 2de plaatsen, totaal 4de en heel tevreden dus.

Lekker kunnen zeilen, helaas niet zo veel wedstrijden, maar een goed resultaat. Het viel me op dat het vooral voor de wind goed ging, doordat ik net wat lager kon varen kon ik de sneeuwhopen beter ontwijken.

De mannen snapten er niets van, kom ik daar aan met een “oud zooitje” en win de eerste manche! Zenuwachtig gaan mijn medezeilers aan de boten trimmen en van alles wisselen… Jan Heida zet er langere lopers onder, maar dat werkt niet met die sneeuw, gelukkig heb ik geen “kiespijn”, want ik heb maar 1 zeil en alleen mijn plaatlopers bij me. Ook hier kon ik de sneeuwduinen beter ontwijken, door dit keer aan de wind net wat hoger te kunnen varen dan de rest .

26 januari: Een mooi windje maar slecht weer op komst.

Daardoor moesten we vroeg van start. Dat ging goed totdat het harder ging waaien. Ik heb dus geen extra zeil en kon het voor de wind niet meer bijhouden. Uiteindelijk ben ik op de 3e plaats geëindigd. Een goede prestatie, ondanks dat ik niet veel wedstrijden meer zeil in mijn DN. Samen met Piet een mooi resultaat behaald met onze beperkte uitrusting.

Misschien ga ik dit nog eens doen!

FOTO: EIZE HOEKSTRA

OPEN FRIES KAMPIOENSCHAP

Ruud Hogenboom H62

MANOEUVREREN

Is het NK misschien ook wel wat voor mij? Daan haalt me over om het NK ook te varen. Maar dan wil ik nog wel wat sleutelen aan het bootje, dus hup….. de schuur weer in, het uitlijnen van de schaatsen, vind ik belangrijk.

Ik doe dit op een andere manier dan normaal: ik zet een krik met weegschaal tussen mijn boot en een balk, voor het juiste gewicht en meet de achterkant van de DN t.o.v. de grond, het blijkt dat een cm verschil al veel invloed heeft op het parallel staan van de schaatsen. Ik weet nu dat zolang mijn verstaging aan staat, ook mijn lopers goed parallel staan.

24 januari: We zijn op de Braassem met een heel koppeltje, we kunnen zeilen voor mijn deur, geweldig!

Maar helaas geen interesse om met mij mee te gaan naar het NK voor DN`s.

25 januari: Ik rij in mijn eentje dan toch maar naar het Tjeukemeer. Een licht windje en manoeuvreren tussen de vele sneeuwhopen. Dat ging mij goed af en de eerste boei rondde ik als eerste en zo eindigde ik de wedstrijd ook! Helaas kwam Piet in een wak maar het liep goed af.

De wedstrijdleiding wilde deze wedstrijd er eigenlijk uit gooien, maar gelukkig besloot men het anders op te lossen.

JOURNAAL

2013

53

VAN DN NAAR FS

van 1 persoons naar 2 persoons

DN zeilers blijven lang jong, maar zelfs voor de meest fanatieke onder hen lonkt uiteindelijk de wens naar wat extra comfort. Een verschijnsel wat meer en meer opduikt met de laatste goede winters achter ons en leuke, goede en bijzondere bouwsels oplevert en een gevarieerd gezicht op het ijs.

werd in het ontwerp meegenomen.

Loperplank, en springboard, waaraan de stuurschaats is bevestigd, werden van Richards boot overgenomen. Zeil, mast, giek en lopers werden van de DN’s geleend. In februari 2008 brak het langverwachte moment van uitproberen in Zweden aan.

Waar deze titel op slaat hoop ik in de komende zinnen uit de doeken te doen.

EEN KORTERE GIEK

Met tevredenheid zagen we dat onze boten beter liepen en sneller waren dan een andere nieuwe verschijning, de De Westzaner polder, met zijn vele tochten, vaarten en DM, ontwerp van onze Monnickendamse vrienden. Stilletjes slootjes nodigen vele mensen uit om hier te vissen(stropen…), vonden wij dat leuk, mag wel toch? vogels te spotten of om te varen. ’s Winters is het hier een Bij harde wind maakten we gebruik van stormtuigjes, die in prachtig schaatsgebied met aansluiting op de vele toertochten snelheid niet onderdeden voor DN tuigen. Deze ervaringen die in de kop van Noord-Holland georganiseerd worden. Het deden ons besluiten een tuig te laten maken met korter was dan ook hier dat ooit mijn eerste ijszeilpogingen werden onderlijk, gelijk aan de achterkant van de boot, met wat meer ondernomen.Ik vergeet nooit dat het met een soort doodskist doek boven in, opengehouden door een uithouder of gaffel. begon, op een kruis gezet, en met schaatsen van 10mm Dit nieuwe zeiltje werd ongeveer 1 m2 kleiner dan een DN zeil plaatstaal. Een geleend tuig van een VT zeilboot erop en klaar. maar snelheid leverden we nauwelijks in.

In beweging komen wilde het gevaarte wel, maar dan alleen Een volgende stap was een kortere giek, we bleven er lekker vanaf minimaal 4 bft. Veel proeven zijn later nog ondernomen mee bezig. Nadelen waren er ook: bij weinig wind vielen we om het ontwerp te verbeteren, en in die tijd maakte ik eerder stil. Om die meter minder te compenseren bouwde ik kennis met een buurman, Tom de Jong, H 661. Deze kon mijn in de zomer van 2011 een vleugelmast, met een zijdelings experimenten wel waarderen. oppervlak van 1 m2. We zagen uit naar de test in Zweden, maar de weergoden werkten niet mee en we kwamen, nog steeds nieuwsgierig naar het resultaat, terug.

Maar we hadden geluk: we konden meteen door naar de Samen begonnen we een DN te bouwen, vanaf de toen nog als blauwdruk bestaande DN tekeningen.Onze eerste echte DN Gouwzee, waar al druk werd gezeild.

Maar helaas, ook hier lukte het niet de mast te testen. Dat was een feit. Het zag er gelikt uit, en ze oogden snel.Helaas, leverde me wel de Jan van der Kaaij prijs op.

18 mm multiplex als zijkant is niet sterk met als resultaat dat Deze prijs wil je liever niet, hij wordt jaarlijks door DN de bootjes door de mastdruk bij de kuip doormidden braken.

Gouwzee uitgereikt aan de ijszeiler met de meest knullige Wisten wij veel, en weer wat geleerd. Hierna bouwden we actie, of onhandigheid op het ijs, of anderszins ongelukkigs. nog vele bootjes welke steeds beter Hier streef je als clublid niet naar…Dat ons concept voldeed (lees: lichter) werden. bleek wel uit het feit dat we voor 2012-2013 6 nieuwe bootjes Kwam er een winter geen ijs, dan zochten we het wel op, op het ijs zullen zetten en nog vier een jaar later! een weekje Zweden of Tsjechië. Het was februari 2007 Maar waar komt nu die FS vandaan? dat we in Sundbyholm (Zweden, waar DN Gouwzee elk Tot slot zal ik dat nog verklaren. Ondanks dat ik zelf geen jaar bivakkeerde red.) in aanraking kwamen met een two alcohol drink zie ik al jaren dat in Zweden enthousiast bier uit seater ijszeiler van Richard Chardet. De vaareigenschappen verbaasden ons positief, echter het model, een soort kist voor blik wordt gedronken van Falcon. Ik vond het zodoende wel een goede naam: (F)alcon (S)pecial. Maar voor iedereen die een grote contrabas, bekoorde ons niet. zich hier aan stoort: Fun Sport vinden we ook best, want lol In Zweden heb ik dan ook de eerste streken op papier gezet hebben we ermee. voor wat we een 1 persoons two seater noemden. Zithoek, lengte van de kuip, instap, breedte en zelfs onze schoenmaat Ed Vogelezang H859

EEN GROTE CONTRABAS

54

JOURNAAL

2013

HÉT AFTER IJSZEILEN RECEPT 2013-2014

KAA S fondue Niets makkelijker, voedzaam en warm als een goede, eerlijke

Rasp de kaas en de knoflook, verwarm de wijn en voeg de

kaasfondue.

citroensap toe voordat je de kaas gaat smelten, smelt beetje

Vers is het na een dag zeilen zo gemaakt, en het is zelfs

bij beetje de geraspte kaas in de warme wijn, al roerend

kant-en-klaar te vinden in de supermarkt.

samen met de knoflook.

De droom van iedere man. De ingrediënten zijn goed

Laat heel zachtjes een paar minuten doorkoken, en maak de

te bewaren op reis, en de eventueel overgebleven

fondue af met de resterende ingrediënten, naar smaak. Als de

kirschwasser(minstens 30% alc) hoeft niet per se allemaal

fondue te dun is naar je zin, meng de Kirsch met de maïzena

in de fondue maar is ook uit een klein glaasje lekker als

en breng daarmee de fondue op de gewenste dikte.

digestief.

Eet er stokbrood bij, en traditioneel, gekookte, stevige

Dat kan je gebruiken na dit soort maaltijden. Geen zin in

aardappels. Als het heel gezond moet kunnen er ook stukjes

Zwitserse kaas: vervang het door belegen Nederlandse

rauwkost gedoopt worden.

boerenkaas, en bijvoorbeeld een beetje Parmezaan.

Nog belangrijker is dat we er lekker bij drinken.

Met Riesling of Pinot Blanc uit de Elzas of Moezel ben je goed bezig, maar ook Duitse Weiss Burgunders of Zwitsers wit, en

VOOR 4 PER SONE N.

zelfs met fruitig rood uit Duitsland of Oostenrijk maak je indruk

Ingrediënten:

bij je ijszeil kornuiten. De witte wijn om de fondue te maken

300 gr Gruyère

is dezelfde als die je drinkt, samen met een nipje kirsch.

200 gr Emmentaler

Eet smakelijk, geniet ervan.

200 gr Appenzeller 2 tenen knoflook wat geraspte nootmuskaat vers gemalen zwarte peper citroensap 4 dl witte wijn 3 eetlepels kirsch Beetje maïzena

JOURNAAL

2013

55

Jaap van der Weijden Onderhoud en verkoop

- Dahon PRO Dealer voor vouwfietsen - Importeur Pedersen fietsen

www.woodensailclassics.com

KLASSIEKE ZEILBOTEN Altijd diverse gerestaureerde klassiekers in voorraad zoals: .

Kustkruisers, Spitsgatters en Daysailers

T 030 638 0119 M 06 5184 1301 www.bigbikessmallbikes.nl

Jaap van der Weijden. Herenweg 45 a, 1433-GV Kudelstaart Tel +31 297328557 Mob +31 655511606 Email: jaapvdweijden@gmail.com

MIDDEN IN HET FORTWIERICKERSCHANS

■ ■ ■ ■

FORT WIERICKERSCHANS

56

Bezoekadres:

Zuidzijde 132, Bodegraven

E-mail:

info@fortwierickerschans.nl

Web:

www.fortwierickerschans.nl

Bedrijfsfeesten Varen op de Wiericke Groene Hart gerechten Rondleidingen door het Groene Hart

■ ■ ■ ■

Bedrijfspresentaties Recreatieve tochten Exposities Bruiloften

Voor groepen van 10 tot 1.000 personen zoals scholen, bedrijven en particulieren.

Meer info op www.fortwierickerschans.nl of bel 0172 611366.

JOURNAAL

2013

VAN

BLUE-STREAK 60 TOT DN ANNO NU

H

et ontstaan van de DN is welbekend, een

Amerikaanse krant, The Detroit News schrijft rond

1937een prijsvraag uit: wie kan een handzame

ijszeiler ontwerpen die vervoerbaar is op het dak van een auto. Hieruit ontstond de DN. Maar wie was de nestor van het DN ijszeilen in Nederland en haalde deze naar Europa?

Dat was Cees Kortenoever, met natuurlijk zeilnummer H1.

Helaas is Cees een aantal jaren geleden op 83-jarige leeftijd overleden. Gelukkig kan ik zijn zoon Arthur ontmoeten op de plek waar ook de eerste DN gebouwd is.

Arthur woont nog steeds op hetzelfde adres waar ook ooit zijn ouders woonden, namelijk op landgoed Land en Boschzigt, in de prachtige natuur van ’s Graveland.

Zijn moeder had daar eén van de eerste biologisch dynamische boerderijen van Nederland, haar vader was directeur van een kunstmestfabriek. Leuke combi!

Volgens zoon Arthur was het motto van Cees altijd dat een klasse betaalbaar en voor iedereen toegankelijk moest zijn.

Daar leende een DN zich bij uitstek voor.

Cees was in het dagelijks leven architect, en niet alleen de nestor van het DN zeilen maar ook van andere zeilklassen waar dit zelfde motto voor geldt: strandzeilen met de DN op wielen, de Piper, de catamarans Dart en Tornado en de Europe.

Met de strandzeiler heeft hij twee keer een zeiltocht van 3000 km dwars door de Sahara gemaakt. Hiervan is in 1967 een verslag verschenen in de National Geographic.

Een barre tocht van hitte, duwen, honger en lekke banden.

Google de naam van Cees maar eens, en je komt nog van alles tegen op internet.

Overigens is Cees van Cornelis, en kom je zijn naam ook wel

JOURNAAL

als Kees tegen, voor alle duidelijkheid.

Een van de eerste ijszeilers die Cees vlak na de oorlog maakte was een ijszeiler met een vleugelprofiel zeil.

Het was gemaakt van een vleugel van een gecrasht zweefvliegtuig. Ook hiermee was hij dus de eerste.

Hij werd voor gek verklaard toen hij met deze ijszeiler op de Loosdrechtse plassen ging varen. Hij trok het zeil aan en knalde de 1ste, 2de, en 3de plas over om op de vierde plas een geweldige kurkentrekker te maken. De oorzaak van de zwieper lag in de stuurinrichting, het stuur zat net als bij de monotype achter waardoor de druk verdeling niet geheel klopte. Maar men was onder de indruk van de snelheid.

Je kunt dus wel stellen dat Cees een soort Leonardo da Vinci van de Lage landen was. Maar dan uiteraard wel op geheel eigen wijze.

Hij wilde ook zoveel mogelijk recyclen en uitvinden.

De gebroken mast van een Dart werd weer gebruikt voor een strandzeiler. Zijn eerst grote zeilboot was gemaakt van Duitse treinbielzen die ‘per ongeluk’ langs kwamen drijven in de oorlog.

Een kennis van Cees was in de USA geweest en tipte Cees over de DN, Cees vroeg de tekeningen op en schreef er over in de Waterkampioen.

De eerste DN van Cees heette CHINAKEE, helaas is deze waarschijnlijk verloren gegaan, de tweede was de AKKA. Wim van Acker H31 en Tjeerd van de Meulen H2 kwamen in beeld en er werd besloten om tien DN’s te bouwen. Vreeken in Loosdrecht maakte de eerste zeilen en de helmstokken werden gemaakt uit een boom op het terrein van de familie Kortenoever, een Es. Kort daarna vertrok men naar Polen en daar was de DN erg populair. Het werd er zelfs een bouwproject op scholen en zo ontstonden er al snel honderden DN’s.

Uiteraard werd er aan gesleuteld: de val van het grootzeil bijvoorbeeld liep buiten om en klapperde vreselijk op de

2013

57

om de houten en later de aluminium masten meer te laten buigen. In die tijd verspeelde ik wel drie masten per seizoen.

Ander gevolg was dat dan het achterlijk van het zeil ook verticaler kwam te staan, wat weer sneller werd geacht.

Op het laatst werden de achterdek blokken zelfs in gleuven in het dek gezet om de mast nog meer achterover te kunnen zetten.

Door de glasvezel masten die er nu zijn kunnen ze weer meer recht op gevaren worden omdat deze toch wel buigen.

In de tijd dat carbon nog niet was toegestaan zijn Wim van Acker en ik wel eens met een mast van de Est Kuulman om 2.00 uur ’s nachts naar het ziekenhuis in Utrecht gegaan om een röntgen foto te laten maken. We vertrouwden het niet, maar we kregen geen gelijk… De mast was goed, hoe zo zeilen met het mes op tafel?

Die röntgen foto heb ik nog. Maar een werkelijk goede mast voor jezelf kopen of maken blijft gewoon uitproberen.

Het heeft ook met zoveel factoren te maken, de keuze van het zeil, eigen gewicht, loperplank en nog veel meer.

Ook de manier van varen is hierdoor erg veranderd.

Eerst moest je buiten de bak hangen om de boot op het ijs te houden, nu lig je geheel in de romp, voor zo weinig mogelijk weerstand. De achterdek blokken worden nu bij de grote jongens (ook letterlijk groot) op een verhoging gezet omdat ze anders niet tussen de boot en de giek passen.’’

mast, dus werd er voor boven in een palletje bedacht waar het loodje vervolgens achter klemde.

In het begin was het geheime wapen van Cees dat hij holle spanten maakte met 2mm hechthout erin, zodat de boot lichter en stijver was dan de rest. Hij werd de eerste Europese kampioen op de Neusiedlersee in Oostenrijk en was jarenlang commodore van DN Europe.

Natuurlijk gaan we aan het eind van het gesprek nog even in de schuur kijken, een echte schuur, uit ongeveer 1880.

De schuur ruikt zoals een schuur zou moeten ruiken: naar oud hout.

Er staat een prachtige verweerde en gehavende werktafel, hier is duidelijk veel aan gewerkt!

Veel ijszeil spullen zijn er niet meer, maar nog wel tientallen lijmtangen. Met een beetje fantasie kun je je wel voorstellen hoe hier de eerste DN tot stand kwam.

RÖNTGEN FOTO

Maar hoe heeft de DN zich nu ontwikkelt in de jaren? Ik ga hiervoor maar eens langs bij Hennie van den Brink.

Samen met Wim van Acker en Jan Eindhoven heeft hij de ontwikkeling zo’n beetje vanaf het begin heeft mee gemaakt.

Bovendien heeft Hennie in de loop van de jaren veel genoteerd en zelf gefabriceerd.

En laten we niet vergeten dat Hennie maar liefst vier keer Nederlands kampioen werd, in ’85, ’86, ’96 en ’97.

Evenveel keer als de legendarische Wim van Acker en daarmee samen met deze laatste de recordhouder!

Hennie steekt van wal en haalt zijn zelfgemaakte ijszeil Bijbel te voorschijn, werkelijk alles heeft hij hierin beschreven.

Voor elke schaats een pagina, hele grafieken van mast- en loperplank buigingen.

De mannen hadden ook een trimformulier ontwikkeld, waar de ijs- en windcondities, materiaal gebruik(ook van de concurrenten), eigen gewicht, resultaten van zichzelf en concurrenten en andere bijzonderheden werden verwerkt.

Hennie verklaart:’’Onder het mom van Kennis is Macht werd vroeger veel geheim gehouden. Het is leuk dat daar nu wat meer openheid over is’’. ‘’De eerste romp vorm leek op een kano met zowel voor als achter dezelfde vorm. Later werd het achter breder, zodat je ook beter in de bak kon liggen. Belangrijk was ook de ontwikkeling van het gewicht: de boten waren in het begin wel zo’n 35 tot 40 kg, je moest de boot met z’n tweeën tillen.

Toen ik op een gegeven moment met Wim van Acker in Polen een man zag met de DN onder een arm, zei ik: Zo….die is sterk! Maar de boot bleek met balsahout gebouwd te zijn en woog maar 18 kg! Nu is het minimum gewicht op 21 kg gesteld vanwege de veiligheid.

Dus vanaf dat moment werd er geëxperimenteerd, oa. met schuim. Nu is de trend een hogere boot die de stijfheid geeft.

Maar er zijn vele vormen geweest tot aan golvend aan toe.’’

Hennie gaat door: ‘’De mast stond van origine recht op, zo recht op dat er geen ruitje in het zeil zat. Je kon onder de giek door kijken. De verstaging stond helemaal los, de mast kon je gewoon heen en weer zwiepen.

Die mast echter werd steeds verder achter over gezet, dit

58

JOURNAAL

‘’Loperplanken, in die eerste jaren gemaakt van vurenhout, braken steeds, dat herinner ik me nog goed. Toen ben ik begonnen met berekeningen maken, ongeveer in 1972 of 1973. Ik gebruikte daarvoor de formules uit het Houtvademecum: J=traagheidsmoment(stijfheid) en W= weerstandsmoment (sterkte), en dat van Essen, Ramin en Parana. De formule vinden en rekenen maar.

Van Essen bleek na een paar jaar de rek eruit te gaan.

Dat waren dan dus de praktijk ervaringen. Later, toen het glasvezel werd toegestaan, werkten we met goedkoop hout zoals Abachi en holle planken.

Het glasvezel zorgde er echter wel voor dat de planken niet meer krom trokken.

Nu maken we in een mal twee helften, die we op elkaar lijmen. Ook met de vorm werd veel geëxperimenteerd, eerst parallel en overal even dik, verjongd, high crown(kattenrug), geheel recht en recht met een knikje aan het eind.

Ook zijn er nog varianten geweest met het kantelen naar voren en naar achteren van de loperplank.’’

28 SETS…

Over de runners alleen al kan je een boek schrijven. De eerste ijzeren plaatstaal runners, waren kort, max.76cm, en met een lange kromming voor.

Er werden om gewicht te besparen gaten in gezaagd, wat later weer werd verboden. Om de boot met de aluminium masten op het ijs te houden ging men ze juist weer zwaarder maken, en nu mogen ze maximaal 7,7 kg zijn.

Het bleek dat lengte toch voor snelheid zorgt, dus de voorkant van de runners werd steiler, wat het loopvlak langer maakte.

Er moet echter wel enige sprong in blijven zitten.

Er kwamen op een gegeven moment twee soorten bij: De hoekloper, die goed is met licht weer en de T-loper van rvs,

2013

een zachter en dunner materiaal, goed bij ruw ijs en sneeuw.

Deze laatste schaatsen mogen ook langer zijn, 91cm.

Wim van Acker had een metaal bedrijf, dus er werd veel aandacht besteed aan de schaatsen. We maakten hele overzichten met gegevens over de samenstelling van het staal en wat de eigenschappen waren.

Chroom bijvoorbeeld voorkomt roesten. Met koolstof kan je de schaats harder maken. Brons, wat niet meer mag en rvs (316) zijn zachter en zijn weer goed met dooiweer, 42MNV7 glijdt goed maar roest weer.

Uiteindelijk gebruiken we nu 1.4112, ook bekend als ARH9, de Amerikaanse variant is 440C. Maar bij het maken van de eerste schaatsen, hebben we aardig wat frezen en ander gereedschap verspeeld.

De hoek van de runners blijft eindeloos te variëren, van 82-tot 110 graden, de stuurschaats heb ik nu nog altijd op 90 graden en bij hard ijs zelfs op 82 graden.

Hoeklopers kunnen nu ook een knikje hebben, hij begint met 90 graden(minder weerstand) en eindigt in 100 graden.

Een bijzonder staal was wel dat van Bohler: K190 PM, de prijs hiervan bedroeg in 1989 al Fl.65, - per kilo. Dit staal is zo hard, dat ik na het zagen een soort tennishand overhield.

Wim van Acker kon opeens ook allerlei ideeën hebben, zo had hij gehoord dat de schaatsbout-gaten verder naar achter moesten. Stonden we in het weekend alle schaatsen van nieuwe gaten te voorzien, en dat waren er echt veel!

Ik alleen al had zelf op het laatst 28 sets….

Nu zet ik ze altijd 2 tot 4 cm achter het hart van het loopvlak, al naar gelang de lengte van de runner. Maar net als bij gewoon schaatsenrijden moet de druk om goed te kunnen functioneren wel iets achterop zitten.

De slotrunner is er later nog bij gekomen omdat deze zo goedkoop zou zijn. Maar volgens mij is dat vanwege het carbon en het harden van het staal nu juist de duurste geworden.

Het harden is een must bij deze runners, ze zijn relatief dun en laag, omdat ze anders krom worden.

Margreet: hebben jullie ook geëxperimenteerd met warmte op de runners?’’ ‘’Nee, dat is teveel gedoe op het ijs, maar je zou hiervoor de weerstand van het ijzer kunnen gebruiken, wel gebruikt men teflon en wax om de weerstand te verbeteren, lees, te verminderen’’. ‘’Wat uitlijnen betreft heeft Frits Meeuwissen eens een verstelbare loperhouder gemaakt en Wim een verstelbaar rvs uiteinde over de loperplank. Het werkte allemaal niet, er komt ook zoveel kracht op, het ging gewoon kapot dus gebruiken we nu weer opvulplaatjes.

Wel hebben we eens alle loperhouders gemeten en het bleek dat daar zoveel verschil in zat, dat we ze zelf maar gingen maken.

Ook hebben we eens een overzicht gemaakt als je de loperplank belast met een bepaald gewicht en wat dat bij de runner voor verschil maakt’’. ‘’Wendel Voerman was voor ons de favoriete technische goeroe, zijn loperhouders stonden altijd goed. We ruilden vaak metaal voor kennis: Kent masten, Jan Gougeon van West systems, Ron Sherry, Harold Sturz, Andreas Bock, Ake Luks, Bernd Zeiger, Skip Boston, om er maar een paar te noemen.

JOURNAAL

Jablonski zocht het altijd in de zeilen en natuurlijk onze eigen Jan Jongkind, er is een periode geweest dat iedereen met een Jan Jongkind zeil voer’’.

KROMME RUNNERS

Hennie heeft tot slot nog een mooie anekdote over een belangrijke, niet te onderschatten factor, psychologische oorlogvoering. ‘’Tijdens een Zweeds kampioenschap keek ik naar de runners van Lars Meijer die goed had gevaren. Ik constateerde dat zijn runners ‘krom’ waren. Lars was nogal een Pietje Precies en was zo van zijn à propos dat hij op kromme runners had gezeild, dat het de volgende dag niet meer ging. Haha.

Ook gingen we eens met een ijs temperatuurmeter aan de gang. Iedereen kijken, wat zijn ze nu weer aan het doen?

In de tijd van het IJzeren gordijn moest er bij de grens ook wel eens wat geschoven worden en hadden we ‘officieel’ DN briefpapier om Rusland binnen te komen. We verkochten ook staal om de reizen te betalen. Wel een leuke tijd dus….’’. ‘’Ach’’, zegt Hennie, ‘’de slotsom is eigenlijk dat het dus uitproberen blijft en iedereen, lees mannen, er toch eigen theorieën op nahouden. Maar.…. De winnaar heeft altijd gelijk’’!

Margreet Elfring H972 Noot van de redactie: Ook aan Daan Schutte, Nederlands kampioen in 1995 en bekend van de leerzame technische artikelen die hij in eerdere DN journaals publiceerde, is gevraagd om de ontwikkelingen rond de romp en zeilen verder te belichten. Daan heeft daar zeer welwillend op gereageerd. Helaas moeten we door plaatsgebrek in dit overvolle nummer zijn artikel bewaren voor de volgende uitgave.

De Nederlands kampioen 2013 een diner voor twee in de Kas!

Open Monday to Friday | Saturday for dinner only Lunch: 12 am – 2 pm | Dinner: 6.30 pm – 10 pm

www.restaurantdekas.nl Kamerlingh Onneslaan 3 1097 DE Amsterdam

2013

020 462 45 62 info@restaurantdekas.nl

59

SVENSKA MÄSTERSKAPEN

O

ok ons aller Peter Greveling H845 voelde de

onweerstaanbare drang een reisverslag

op te tekenen. In geheel eigen stijl vloeiden

zijn wederwaardigheden naar, en tijdens het Zweeds kampioenschap 2013 uit zijn pen.

Beste lotgenoten, we moeten weer op pad! Dit keer naar het mooie Kungsbacka in Zweden. Voor wie het niet weet: Kungsbacka ligt in de buurt van Goteborg, ongeveer 1500 kilometers sturen vanuit huis.

NOG EEN JAGERMEISTER

We groeten Piet en we gaan snel naar het hotel wat ons was aanbevolen door de Zweden. Het hotel is een kleine 15 min rijden. We komen in het hartje centrum van Kungsbacka en we zien ook de Nederlanders daar. We gaan naar binnen en reserveren onze kamer. In de eetzaal lopen we Piet Hopma Zijlema en Peter van Rooij tegen het lijf. Vervolgens komen Dennis de Ruiter en Jan Heida binnen die klaar zijn om naar het ijs te gaan. Ach, de jonge honden waren er weer op tijd bij: uren maken om beter te worden is de remedie.

Wij gaan eerst wat eten, dan omkleden en op naar het ijs.

FOTO: PETER VAN ROOIJ

Woensdag avond 20 februari 2013. ‘’Ring, ring’’, klere ding, mopper ik nog, alweer telefoon. ‘’Ha, met Dideric, Gerrit, ga je mee naar Zweden? Alle tijd om te pakken, morgenavond weg, en het ziet er goed uit.

Ben Kloos gaat ook mee, kan dat?’’ ‘’Nou’’, zeg ik, ‘’ ik denk het wel maar misschien eerst even overleggen met het thuisfront’’.

Ik krijg gelukkig akkoord van mijn vrouw en ga snel pakken.

Donderdagavond om 19.00 uur stap ik in de auto richting Aalsmeer, best druk overal op de weg, maar om 20.15 kom ik dan toch bij Dideric aan. Ben is er nog niet en snel verhuis ik mijn spullen uit de auto naar de trailer van Dideric.

Ben arriveert nu ook, we stouwen zijn materiaal in de trailer en zijn klaar voor vertrek. Niets vergeten? Hopelijk niet, karren met die zooi!

1500 km hangen in de auto voor de boeg. Maar uiteindelijk gingen de ponten vlot, de wegen mooi droog, dus appeltje eitje.

We wisselen elkaar af achter het stuur en rijden de hele nacht door. De volgende ochtend al zijn we bij de takelplaats, rond 07.45 uur.

En wie komt ons daar tegemoet…? Boefje en zijn baas Piet Ploum. Piet was die donderdag al aangekomen en heeft lekker in de camper geslapen aan het meer.

Het begint al licht te worden en de ijsplaat word zichtbaar.

Het is niet waar: ijs zonder sneeuw en niet een klein plaatje maar eeeh, een joekel van een meer, ongelooflijk. Gaan we dan echt zeilen op black ice? Het is te mooi om waar te zijn maar het is dus echt zo.

60

JOURNAAL

2013

FOTO: DIDERIC VAN RIEMSDIJK

Rond 10 uur zijn we alle drie klaar om ook naar het ijs te vertrekken. De trailer staat mooi op het ijs, Dennis, Jan en Piet zijn al aan het optuigen. Uitladen dan maar, ik heb eerlijk gezegd nog niet zoveel haast want er staat nog weinig wind en ik moet ook nog uitlijnen via de Ron Sherry set-up: super snel en handzaam.

Dideric en Ben zijn haast al klaar als ik mijn nieuwe boot eens begin op te tuigen.

De anderen komen even kijken hoe het gaat met uitlijnen.

20 min later is het al weer klaar, uitlijn spullen in de trailer en wachten op de wind. Het ziet er niet best uit maar naarmate de dag verder verstrijkt komen er steeds meer ijszeilers uit alle windstreken aan rijden. Ze maken hun bootjes gereed om zodra het kan toch nog een stukje te zeilen maar meer dan een beetje halve wind zit er niet in.

Het is nu rond 16.00 uur, af tuigen en tijd om naar het hotel te vertrekken. Nog een Jagermeister op het ijs en dan weg wezen. Zo gezegd zo gedaan en in het hotel is het al een gezellige drukte door alle verzamelde ijszeilers.

Het weer voor de zaterdag ziet er goed uit met redelijke wind. Met dat gladde ijs zal er wel een tandje bij moeten wat betreft scherpte en concentratie. Die zorg is voor morgen…

Met zijn allen gaan we eten in het hotel en ‘s avonds is het een gezellig samenzijn met alle deelnemers.

TIEREND EN SCHELDEND

De volgende dag, zaterdag, om 07.00 uur opstaan en ontbijten, er is al wind. Na het ontbijt naar de takelplaats. Het is druk en alle grote namen zijn er: P55, P36, C6, P155, G107, S8 en de Duitsers Holger, Bernd, Anja en de Denen. Er staat een pittig briesje en naar de start toe varen is al een leuke uitdaging op dat gladde ijs maar het lukt.

De kwalificatie races worden gevaren, iedereen is nog voorzichtig.

Jan, Dennis, Piet, Peter, Dideric en Ben halen de A-vloot. Ik blijf samen met Ploum en Dijkstra steken in de B. Het gaat allemaal nog niet zo makkelijk en met deze wind het is oppassen geblazen want de snelheden lopen op tot ongeveer 110 km per uur.Gelukkig zeilen we allemaal de dag uit zonder brokken, in de A- vloot komen we niet. Het beste resultaat wordt behaald door Ben met een 12de plek in race 3.In de B gaat Piet met de eer strijken op deze eerste dag. Allemaal uitgeblust en tevreden naar het hotel. Nou ja, tevreden… er moet nog wel wat beter worden gepresteerd door de Hollanders. ’s Avonds eten we lekker met elkaar en drinken we wat en om 23.30 uur gaat voor iedereen het licht wel uit.

JOURNAAL

Zondagmorgen en we hebben er zin in. Het waait nog harder dan gisteren en nu maar zien hoe het gaat. Ik start op plek 5, Piet op 4 en Henning G499 op pole. Het gaat als een raketje maar een stuurfout en je ligt er uit! Ik kom in de 2de ronde Piet achterop en ga hem voorbij maar maak een 360 om daarna zelfs nog voor Piet uit te blijven. Kun je na gaan hoe hoog de snelheden down wind waren. Al met al een zeer spectaculaire dag met ook nog een uitstapje van Jan Heida in de A; Jan liggend op plek 7 dendert op weg naar de beneden ton, wil om de ton heen, maar heeft het veel te druk met van alles. Jan stuitert als een duivel uit een doos uit zijn bak, schiet als een raket over het ijs, overal tussendoor. Zijn DN staat met de neus in de wind buiten de aanvaar route.

Jan vliegt over het ijs, ik ren richting Jan om te voorkomen dat hij doorglijdt en tot stilstand komt tegen de borgring van de startlijn maar gelukkig gebeurd dit niet, 5 meter voor de ring is hij stilgevallen. Tierend en scheldend staat hij weer op en met een grote deuk in zijn ego rent hij naar zijn DN, springt er weer in en gaat weer verder. (zie de filmpjes op de diverse ijszeilsites welke?? In ieder geval een mooi spektakel Jan! Verder blijft de win loeien, enkele ijszeilers starten niet omdat het hun net te hard gaat.

In de 2de race van de dag zeilt Ben Kloos ineens zijn hele bak aan puin. Zere rib en ook een deuk in het ego.

Evenement over voor Ben maar jammer dat het nu net gebeurd met dat mooie ijs. De laatste pot wordt verzeild.

Ik word 2 en de Zweed Sjolberg wordt weer 1.

Al met al redelijk gevaren.

De A vloot start nog, het zit in de top dicht bij elkaar. Voorema is al eerste maar de rest heeft nog kansen. In laatste ronde gaat het echter mis. De Pool P31 komt bij de boventon down wind en een Nederlander merkt hem te laat op.

Ze knallen tegen elkaar, de beide DN’s zijn kompleet total loss.

De Pool breekt zijn arm en kan dus over 2 weken niet mee doen aan het EK. De uitslagen van deze wedstrijden tenslotte, kun je terug vinden achterin het DN Journaal.

Al met al een schitterend weekend!

Peter Greveling, de H84

2013

61

BOB vs

Z

elf heeft ondergetekende dit jaar in La Plagne in een

4 mans bob gezeten op de echte Olympische baan,

ehh, dat ging hard‌Vooral de G-kracht was

indrukwekkend.

Daar wilde ik meer van weten.

Aangezien er wel wat overeenkomsten zijn met de ijszeilers, was de persoon voor dit interview gauw gevonden.

DN

Edwin van Calker is begonnen als atleet: meerkamper en sprinter, hij liep 10,60 maar dit is nog niet genoeg op de top te halen, dus toen in 1999 de NL-bobbers sprinters voor het aanduwen zochten was de overstap snel gemaakt. Sinds 2000 zit hij in de bobslee.

Dat smaakte al snel naar meer en Edwin ging met een oude bob en dito vrachtwagen op naar Oostenrijk, naar de bobslee school, om het sturen te leren.

Hier kreeg je les van een oude meester over de ideale lijn en wat je in welke bocht moet doen.

Hoe ging dat met jou die eerste keer sturen?

Nou, de eerste keer in de baan, dan denk je echt niet meer aan die aanwijzingen, ben je alleen maar aan het werken. Het is het de kunst om juist zo min mogelijk te sturen, de bob zoveel mogelijk te laten glijden.

Er wordt ook gestuurd met stuurtouwtjes aan de as, omdat een stuurwiel te grof stuurt.

Fingerspitzen gevoel is dan ook een belangrijke aanleg, die heb je nodig.

Ik laat hem het DN-journaal zien, Edwin: Zo, allemaal over ijszeilers? Dat zijn er meer dan de bobsleeĂŤrs in Nederland.

Heb je al eens op ijs gezeild?

Nee, maar dat ziet er goed uit.

Zit er veel verschil in de bobslee banen?

Er zijn 15 banen wereldwijd en elke baan is anders.

Van elke baan heb ik dan ook een banenplan, een boekwerk over hoe en waar je de bochten dient aan te lopen.

De baan wordt in secties verdeeld en per sectie wordt er geanalyseerd met de baan coaches waar er seconden verloren worden en hoe dit te verbeteren.

En uiteraard wordt dit dan weer opgetekend.

Inmiddels zitten de banen aardig in mijn systeem.

Hoe wordt het ijs in de banen gelegd?

Dit is zoals op de banen met kunstmatig ijs, behalve Sankt Moritz, hier worden er brokken ijs uit het meer gehaald en in de baan gelegd.

Is er nog verschil tussen kunst- en natuurijs?

Qua snelheid maakt het niet veel uit, maar wat iedereen opvalt, is dat als je met de bob over de natuurijsbaan gaat, het zo stil is, er is minder lawaai.

En onderling op de kunstijsbanen is er ook nog verschil.

Noord- Amerika is bijvoorbeeld hard en brokkelig.

62

JOURNAAL

2013

Hoe ga je om met G-krachten, in bochten met 5 x je lichaamsgewicht?

Maar dan nog is het duur, wij hebben nu voor 10 sets 50.000,60.000,- euro moeten investeren.

Alleen in begin van het seizoen ben ik de eerste twee keer licht in het hoofd, daarna heb ik er geen last meer van.

Zo duur? Waar zit dat in?

De kosten zitten hem in fabricage en de special cut.

Dit is de radius van het ijzer en de sprong. Dus de dikte en het contact van het ijzer met het ijs over de volledige lengte.

Er zijn aardig wat overeenkomsten met ijszeilen, bijvoorbeeld de start is belangrijk.

Wat is het verschil tussen gewoon sprinten en een bob aanduwen, heb je tips?

En hoe gaat het met slijpen?

Om zo weinig mogelijk weerstand tijdens het glijden te hebben worden de ijzers voor elke wedstrijd speciaal geslepen en gepolijst.

Met sprinten probeer je juist zo hoog mogelijk te lopen en zo min mogelijk contact met de grond te heben.

Bij het aanduwen, moet dit contact met de grond juist lang zijn en je moet je pas langer maken.

Je zit veel lager bij de grond om een stuwende kracht te krijgen,

Maar omdat men op de banen steeds harder gaat, verzint men allerlei dingen om de snelheid eruit te halen. De jury haalt tegenwoordig bij de keuring een grof schuurpapiertje over de ijzers.

Wij schuren de ijzers tijdens de trainingen en de wedstrijden.

Blijft altijd een mooie klus. Not!

dat is wel een groot verschil.

Men zegt wel eens 1/10de verschil bij de start scheelt 3/10de beneden.

Hoe bereid je jezelf voor?

En dan voor ons het hete hangijzer: Wat voor staal gebruiken jullie voor de schaatsen?

Men heeft in 2006 besloten om nog maar een soort staal te gebruiken. Het liep qua kosten echt uit de klauwen.

Niet alleen de soorten materiaal waren variabel, maar elke baan had zijn eigen sets schaatsen en dan kan de dikte van het ijzer dus nog variĂŤren. De maten liggen behoorlijk aan banden en de ijzers mogen niet gehard zijn. Het komt uit een fabriek in Zwitserland, met de naam Kohler.

JOURNAAL

Dat is voor iedereen anders. Ik probeer de wedstrijd spanning voor me uit te schuiven. Dat betekent dus gewoon mijn ding doen en nog niet teveel met de wedstrijd bezig te zijn.

Zodra we bij de bob zijn, komt de spanning vanzelf en dat heb je ook nodig.

Doe je wat met ademhalingtechnieken?

Na het explosieve instappen een fase rustig ademen om zo de optimale focus en rust te krijgen. Ik moet snel mijn hartslag rustig zien te krijgen.

2013

63

Waar zit nog de innovatie, voor Vancouver werd er veel onderzoek gedaan naar de bobslee zelf door Eurotec. Wat heeft dat opgeleverd?

Nu, het bleek bijvoorbeeld dat het hardste en stijfste materiaal, Kevlar, niet de beste resultaten gaf. Op de een of andere manier gaf dat weerstand, dus is er een menging van materialen uit gekomen. Nu zoeken we het vooral in de hoek van de besturingsas en rubbers van de ijzers

En uitlijnen?

Ja, dat is ook bij ons belangrijk, bij de start is een spoor van 50 meter waar dit op afgestemd is en het parallel staan van de schaatsen is belangrijk.

Hoe trainen jullie in de zomer?

Wij hebben een stukje baan met helling en een bob op wieltjes in Harderwijk waar we mee trainen.

Oké, ik heb wel al gehoord dat er ijszeilers zijn die volle vuilnis containers heen en weer duwen, maar daar kan je niet inspringen.

En dan voor jou een heet hangijzer: Vancouver, hoe kijk je daar nu op terug en wat zijn de leermomenten.

Tja, ik sta nog steeds achter mijn beslissing, de baan was gewoon te gevaarlijk. Bij het testen van de baan, zijn een aantal testteams er al mee gestopt. Maar men heeft niets gedaan om de baan te verbeteren. Een jaar voor de Spelen zijn we in die baan gecrasht, waarbij 2 man naar het ziekenhuis konden en een half jaar niet konden bobben.

Dat neem je wel mee natuurlijk.

Tijdens de opening verongelukte er toen ook nog een sleeër.

Ik ben wel gestart in de twee mans bob, maar ik had geen controle en dan zakt je zelfvertrouwen. Je ziet dan ook dat je gaat werken met sturen, wat je juist niet moet doen.

Ook met de baancoaches konden we het probleem niet oplossen. Het ging niet zozeer om het crashen, want dat gebeurt elk jaar wel, maar als je zou crashen, werd je gelanceerd en ik kon die zorg voor mijn teamleden niet op mij nemen. Ik ben daar toch verantwoordelijk voor.

Maar niet alleen wij zijn niet gestart, ook twee Zwitserse teams hebben zich terug getrokken.

Ik neem aan dat dit moment ook je grootste frustratie was?

Jazeker, erger kon niet, dat je de controle niet terug kan vinden.

Wat zijn de leermomenten?

Dat het toch de juiste beslissing was en dat je goed naar je gevoel moet luisteren en dicht bij jezelf moet blijven. Heel Nederland viel erover, maar het kleine kringetje om mij heen snapte de beslissing. Iedereen van toen zit er nu ook nog bij.

Erger dan dit kon bijna niet. Dat heb ik gewoon overleefd en daardoor ben je nu niet meer zo snel uit het veld te slaan.

Bovendien heeft het me ook goede dingen gebracht.

64

JOURNAAL

Zoals?

Na een paar maanden balen en wat goede gesprekken bleek ik er nog niet klaar mee te zijn en mijn teamleden ook niet.

Voor mijn gevoel zat er nog meer in, maar de bond wilde niet meer met ons verder. Gelukkig hebben we een hele goede sponsor gevonden: de Nathan group.

Deze onafhankelijkheid van de bond heeft eigenlijk veel rust gegeven.

Het Vancouver incident heeft me hoe dan ook naamsbekendheid opgeleverd, wat voor de sponsor belangrijk is.

Bovendien bleek dat grote bedrijven mij na de Spelen als gastspreker vroegen om uit te leggen hoe sterk je in schoenen moet staan om onder zulke druk en commerciële belangen toch nee te zeggen omdat de veiligheid voor alles gaat.

De veiligheid komt namelijk ook onder druk te staan in bedrijfsprocessen. Door drang naar prestatie enzovoort, en hoe je dan toch een goede beslissing dient te nemen.

Een interessant neveneffect dus.

Hoe is de baan van Sotsji?

Ja, dat is een goede baan, dus dat gaat goed komen.

Voor wie heb jij respect?

Ik heb veel respect voor Andre Lange. Een grootheid in onze sport met vier Olympische titels. Die stond er altijd als het moest.

Wat is je mooiste ervaring?

De eerste podiumplek in 2009, Salzburg, en vierde plek op het WK 2011 voor de Russen. We kregen een blanco cheque om de slee te verkopen, hebben we toch maar niet gedaan.

Maar eigenlijk was het mooiste moment net een paar dagen er voor. Bij de eerste test run crashten we, maar we konden dit als team goed opvangen en de knop omzetten.

Dat was een belangrijk moment naar die vierde plek toe.

De prestatie zelf is maar 1 minuut, maar de weg er naar toe is super lang en vraagt veel tijd, geld en inzet.

We hebben nu een team van zeven atleten en zeven begeleiders, we willen alles zo optimaal mogelijk voorbereiden. En de details zijn belangrijk.

Wat zijn je plannen na de Spelen?

Daar ben ik nog niet mee bezig, ik heb nu een doel en dat is goed presteren op de Spelen deze winter in Sotsji.

Daarna zien we wel, waarschijnlijk niet acht uur op kantoor zitten…

Veel succes komende winter in Sotsji en tot ziens op het ijs!

Margreet Elfring H972

2013

zwarteweg 96 | 1431 vm aalsmeer | 0297-384980 | INFO@westeINder.Nl | www.westeINder.Nl

Laat u verrassen door de sfeer van vuur in uw woning.

Kijk op www.helex.nl voor uw dichtstbijzijnde dealer en het uitgebreide assortiment.

JOURNAAL

2013

65

het geheim van baikal

66

JOURNAAL

2013

D

it afgelopen jaar, helemaal aan het einde van het seizoen, bracht een Nederlandse reislustige delegatie een bezoek aan Lake Baikal. Hier werd de Asian- en Baikal cup begin april verzeild. Een uniek evenement, in een al even unieke omgeving.

En wij hebben een verslag uit de eerste hand, over de belevenissen daar van Margreet Bosker en Ruud Smit.

2 april 2013 Het was geen Tupolev, maar twee Airbussen, welke ons naar het wonderbaarlijkste meer brachten waar we ooit hebben gezeild. Lake Baikal, gelegen in Siberië, tegen de grenzen van Mongolië en China, het grootste, 31.722 km2, en vooral diepste, 1642 meter metende zoetwater meer van de aarde. Eerste landing was in Moskou waar de groep al groter werd: Duitsers, een Engelsman, Amerikanen en Zwitsers sloten zich bij ons aan. Vandaar weer met de Airbus naar Irkutsk, een stad aan de Trans-Siberian Expresse.

De container met daarin 17 ijszeilboten en materiaal was ondertussen op weg van Kiel naar Baikal, wel met de nodige problemen. Opgehouden bij de grens, daardoor de trein gemist, andere trein gevonden maar kwam nu twee dagen te laat, goed vergrendeld, toch aan in Irkutsk.

4 april 2013 Irkutsk is een echt Russische stad, waar ze de prachtige oude houten huizen afbreken en vervangen door nieuwe in de oude stijl, alleen veel kitscheriger. De straten zijn zo vaak verhoogd dat de ramen van die oude huizen gelijk zijn met het wegdek. Irkutsk, waar ze in kleine winkeltjes uitsluitend wodka verkopen, waar de dames op gigantisch hoge hakken wiebelend over straat lopen, waar de pleinen met de hand sneeuwvrij worden gemaakt en grote brokken sneeuw naar een verderop staande oude truck gedragen worden. Ook de stad waar wij dames in de tempel een hoofddoek moesten dragen en de heren plus een enkele dame zich van ’s avonds tot vroeg in de morgen tegoed deden aan het nachtleven.

Tot slot de banken welke absoluut geen Engelse ponden voor roebels willen wisselen.

Dit tot grote frustratie van onze enige Engelsman Gareth. Great Britain is toch een wereldmacht, maar gelukkig na bijna alle banken in de stad te hebben afgelopen, is het dan toch gelukt. Je moet je namelijk bedenken dat daar aan het Baikalmeer helemaal niets is, geen winkel, geen bank, soms telefoon en geen normaal internet. Dat wordt afkicken dus.

5 april 2013 10.00 uur. Een rammelende Turkse bus versierd met blauw paarse gordijntjes en roesjes, tot aan de nok gevuld met bagage en ijszeilers met aanhang, begint al kreunend zijn slechts 250 km maar 6 uur durende reis door niemandsland.

We hebben een sprookjestocht gehad, langs grote verlaten vlaktes, toendra’s met kuddes koeien en paarden, sommigen hebben de winter niet overleefd, vooral jonge beesten liggen dood in het gras. Geen water en tot ijs bevroren sneeuw, amper dorpen en alles van hout gebouwd. De enige weg is de snelweg, ook dat is betrekkelijk. Na de grasvlakten volgt een aan Oostenrijk herinnerend landschap. Weer geen enkel huis, heel soms een piepklein dorpje, alles omheint, voor de beren en andere dieren.

Daarna een gebergte zo enorm kaal alsof ze bij het ontwerpen van de aarde vergeten hebben dat hier ook iets moet groeien.

Ook hier weer kuddes koeien die gewoon op de weg lopen, langs stoepa’s, kleine gebedshuisjes versierd met linten en geld, offers voor het geluk. De weg houdt op een gegeven moment op en we rijden met 5km per uur de laatste 30 km over zand en stenen. Passeren een brug waarvan de planken volledig los en verrot zijn. Opeens verrijst er een gigantisch meer tussen die kale bergen, het ijs is kraak helder, blauwdoorschijnend en meer dan een meter dik… het Baikalmeer Onze verblijfplaats is een cabin, we hebben het mooiste uitzicht op het meer. Alles is verder back to basic.

Geen internet behalve via de telefoon en die soms ook niet. Heerlijk rustig.

Het eten bestaat uit rijstepap, gortepap, noedels, echt stevige kost. Vissoep met kop en heerlijke vis, Omul, die is gevangen door de vissers in hun tenten op het ijs. De uitbater spreekt alleen Russisch maar gelukkig hebben we een Pool in de groep die het vloeiend spreekt.

6 april 2013 Een grote truck gevolgd door een enorme kraan, komen samen het pad af (en zijn dus niet door het bruggetje gezakt) en brengen de lang verwachte container. Pas na veel goede raad, slaan en gebonk is het slot van de douane er eindelijk af. Het spektakel kan beginnen. De boten, masten etc. kunnen eruit. Alles is goed gegaan behalve mijn gehuurde ijszeiler.

Is nooit besteld zegt de man. Ook al moest hij per mail mijn gewicht weten voor de loperplank en andere dingen…. Daar sta ik dan aan de kant te balen. Veel foto’s genomen, het licht wisselt steeds. Dezelfde namiddag gaan de wedstrijden van start.

De heren worden soms stevig gelanceerd over het met hard bevroren sneeuwduinen bedekte ijs.

De eerste wedstrijd was nogal komisch, geen startlijn, alle boten stonden schots en scheef op de lijn. Een was er zelfs een hele bootlengte voor. De telling ging moeizaam maar het geeft allemaal niets.

7 april 2013 Over de wedstrijden zeg ik niet veel, soms steekt er opeens een storm op, dan moet je gewoon op je boot gaan zitten of hem op zijn zij leggen, wat de Russen doen, een 5 minuten later is het weer over.

We zijn met een auto ’s avonds, naar een eiland gereden, een tempel van een godsdienst die lijkt op het boeddhisme maar dan nog ouder, versierd de top. Het was volgens de klimmers een steile tocht naar boven, overal op het eiland torentjes van op elkaar gestapelde stenen, een ieder die er een steen op legt krijgt hopelijk geluk. Ze zoeken net als het boeddhisme, de aarde en de lucht. Tijdens de terugtocht van het eiland stranden we in een enorme sneeuwhoop waar de Landrover tot aan zijn deuren in weg zakt. Wat een mazzel want we stonden precies voor de mooiste ijspilaren die ik ooit gezien heb.

Ontstaan door het zakkende water en de wind die het water van het Baikalmeer weer meters hoog tegen de rotsen stuwt. Terug

JOURNAAL

2013

67

naar de gestrande auto: hulp van het vasteland werd opgeroepen en een nog zwaardere Landrover trok ons uit de sneeuw .

Uiteraard ook een 4 Wheel, moet ook wel want verharde wegen zijn er niet. Het was een onvergetelijke tocht.

Het eten is echt Siberisch, vet en zoet, maar heerlijk bereid, veel vis, brood, ‘s morgen grutten of rijstepap met siroop of boter, aangevuld met meerdere plaatselijke gerechten. Iedereen is even aardig en behulpzaam. De eerste nacht schrokken we wakker van een vreselijk lawaai en gerommel. Alsof de hele cabin werd afgebroken. Bij daglicht bleek het Misscha te zijn, een zwangere prachtige lieve poes, die door een spleet boven de waranda, op de zolder sliep, recht boven de kachel.

Uiteraard duurde het niet lang of poeslief lag ’s avonds heerlijk op de bank of in bed, als ze de kans kreeg at ze de hele kaas op.

Het is een zeer internationaal gezelschap, Zwitsers, Duitsers, Polen, Russen, Amerikanen, Zweden, een Engelsman en wij.

En zeg tegen een Siberiër niet dat het een Rus is, dat vindt hij niet leuk.

8 april 2013 Een echte ijszeildag zoals die er ook bij hoort: Geen wind, dus wachten en wachten. Opeens zou er toch gezeild worden. Toen allen naar de startlijn waren geworsteld zakte de wind helemaal weg. Daar stonden ze dus, eerst duwen en trekken om er te komen, behalve Ruud die een lift kreeg, om vervolgens weer te duwen en te trekken om terug te komen.

Zo gaat het nu eenmaal met ijszeilen.

9 april 2013 De volgende dag hele harde wind. De heren, want nu ik niet mee zeil zijn er alleen maar heren, volgens inside information wilde hij geen ijszeiler aan een vrouw verhuren, dat hoort niet, maar goed, hele harde wind dus, de heren werden letterlijk gelanceerd. Masten braken, loperplanken verlieten spontaan de ijszeiler. Dideric van Riemsdijk werd twee keer uit zijn boot geslingerd. Christian Seegers maakte de mooiste koprol ooit gezien met ijszeiler en al. Het was werkelijk overleven. ‘s Avonds met een hovercraft naar het grote Baikal gegaan. We zeilen namelijk op het kleine Baikal, wat ook nog heel erg groot is… Wat een bijzondere belevenis, als een brullend paard dendert de hovercraft over de sneeuwduinen, ijsruggetjes en vlaktes om door een smalle doorgang tussen het eiland en het vasteland op een immens meer te belanden.

Geen oever te zien wel een enorme ijsbrug van ruim 1,5 mtr. hoog die ons de weg versperde. Uiteraard foto’s.

Een grot helemaal bedekt met zuiver licht uitstralend blauw ijs, nog nooit zo iets gezien maakte de tocht tot een onvergetelijk festijn. Ook hier zijn overal de zijkanten van de rotsen van de eilanden bedekt met dikke lagen ijs die er ook hier als pilaren tegenaan zijn geplakt. Wat een wonderschone wereld.

10 april 2013 Het is voor het eerst dat ik denk: wat jammer dat ik geen boot heb, het was nl. een prachtige zeildag. Mooie wind, heerlijk warm, stralende zon, daardoor waren de lanceer sneeuwbulten minder hard. ‘s Avonds is het verzamelen in het hotel, restaurant, kroeg, hoe je het ook wil noemen. Het is een soort clubhuis achtig gebouw, met vreselijk aardige mensen. Op het ijs staat iedere dag een kraam van een stam, de Boeljaten, oorspronkelijk uit Mongolië, met saté en andere etenswaren.

Maar ja iedere keer, als de wind draait verplaatst het veld zich en iedere keer verplaatsen ze mee. Boren dan een gat in het ijs dat 1 tot 1.5 mtr. dik is voor water voor de thee.

11 april 2013 Vanmorgen was het best spectaculair, er was een auto door het ijs gezakt, dat gebeurt dicht bij de rotsen, die worden door de zon warm en het ijs begint daar te smelten. Vervolgens komt er een vrachtwagen met 2 palen en planken hout, een kabel en een man of vijf. Er wordt van de palen een tredmolen gemaakt met daaraan de kabel. Van de rest van het hout een slee die onder de auto en onder het ijs wordt geschoven. De kabel wordt aan de auto gekoppeld en zo draaien ze de auto heel langzaam uit het water. Niks machines, alles handkracht. 200 tot 300 auto’s verdwijnen per jaar in het Baikal meer.

Vissers die dronken zijn en daardoor in het donker de scheuren en gaten niet meer zien is een van de oorzaken. Baikal, wat een belevenis. Doordat ik niet mee zeil kwam ik in contact met vele interessante Russen, waaronder een fotograaf van het National Park, welke mij meenam naar bijzondere plekken aan en op het meer, en mij alles heeft verteld over de historie en de natuur.

Ook over hoe de mensen en dieren de barre winter doorkomen, bij min 54 graden. De eerste regen van het jaar stort naar beneden, de laatste dag wordt er niet meer gezeild, alles wordt ingepakt, prijzen uitgereikt, daarna volgt een fantastisch feest met heerlijk eten. Een sjamaan probeert samen met ons in contact te komen met de geesten. En niet te vergeten Marina, de vrouw van een Russische ijszeiler welke op zigeunermuziek de sterren van de hemel danst, aangemoedigd door de Baikalrob, het symbool van het meer.

12 april 2013 De bus weer volgestouwd en gewapend met honderden foto’s, ontzettend veel emailadressen en kaartjes, uitgezwaaid en geknuffeld door de vele vrienden die we daar gemaakt hebben gaan we op weg naar huis. Het is maar een tocht geweest van 10 dagen maar wel een tocht die een gigantische indruk op mij heeft achter gelaten, een tocht naar de basis.

Tot slot nog even een tip. Daar de Russen (Siberiërs) ontzettend veel wodka drinken tot diep in de nacht, is het eerste wat ze ’s morgens als medicijn tegen de kater nemen: een half glaasje wodka aangevuld met heel veel zout. Het schijnt werkelijk te helpen, althans bij de Russen.

De kater is meteen verdwenen, probeer het maar eens!

Margreet Bosker H 860

68

JOURNAAL

2013

n a met J t r Ge de winter door, ijzige verhalen,

N

en net als in een huwelijk, met pieken en dalen. In de winter tref ik mijn diepste dalen, het kadaver is niet warm te stoken, samen met vastvriezende ruitenwissers en meer ongerief.

De importeur in Beesd is zo vriendelijk er eens naar te kijken, misschien zijn er mogelijkheden het interieur boven het vriespunt te houden tijdens de ritten.

og geen week terug uit Zweden, we zien in de

agenda dat het woensdag 23 januari is.

Telefonisch zwaaide ik al Dideric van Riemsdijk

en Hennie van de Brink uit, vanmorgen vroeg, die afreizen naar het WK in de States. Ik wens ze goede resultaten toe en bovenal een behouden reis.

Enigszins verweesd doe ik sinds dit weekend trouw mijn dagelijkse taken in de Kas,terwijl er inmiddels wordt gezeild op de Gouwzee.

De zaterdag ervoor aanschouw ik al een fragiele, maar glanzende ijsplaat, in de wetenschap dat er bijzonder veel en spannend werk ligt te wachten voor me.

Daar kan ik me niet van afmaken.

Schrale troost is dat het bitterkoud is en de wind om de oren loeit. Niet mijn weer.

MIJN OUWE TROUWE DEFENDER

LABRADOEDEL

Voor zondag een herhaling van zetten, helaas sneeuwt de Gouwzee vanaf de middag dicht.

Toch, tussen de werkzaamheden door, snel kijken op het ijs, tenslotte woon ik in Monnickendam.

Stoere mannen in dikke pakken. Schaatsers komen vragen of het wat is met het ijs. Bijdehande antwoorden, zoiets van: ‘’ga nu maar, anders heb je straks spijt, en van de zomer wordt het ook al niks..’’Gezellig, veel slap geouwehoer. Een prachtig rank klassiek ogend mini schuitje ziet voor het eerst ijs, wat mij betreft de best geslaagde creatie van Joop de Boer. Tot nu. Niets heb ik met neo klassieke bouwsels, maar deze mag in de verzameling.

Er staat van alles, wonderbaarlijk wat zeilen op ijs doet met de creativiteit van mensen.

De berichten vanaf het ijs zijn maar matig, hoge sneeuwduinen na de verwoestende zondag, maar door het zeilen worden ze meer en meer geknipt en geschoren, naast een beetje verdamping door het redelijke weer.

Nu wordt ik toch enigszins onrustig. Ik heb een haat-liefde verhouding met mijn ’’eigen’’ ijsvlakte, maar ben bang later spijt te krijgen als ik niet even ga.

Hoewel mijn eigen beste vriend, haat ik de momenten dat mijn sterrenbeeld opspeelt tijdens deze momenten van besluiteloosheid. Zal ik wel , zal ik niet.

Op woensdagmorgen heb ik een afspraak die ik niet kan laten schieten. Rond 12.00 uur kan ik echter weg, en dat doe ik dan ook, via de artiesteningang, en als een dief in de nacht.

Juist nu beschik ik niet over mijn ouwe trouwe Defender, waar mijn DN achterin kan worden gesmeten, samen met de rest van de benodigde onderdelen voor een geslaagde dag zeilen.

Met deze auto heb ik al 10 jaar een stevige verhouding,

JOURNAAL

deel 3

Als pleister op de wond mag ik hun duurste Range Rover mee.

Misschien in de hoop dat ik overstap. Helaas, de wegenbelasting kan ik me niet eens permitteren, en als je een kennis tegenkomt kijk je snel de andere kant op.

Maar wat tokkel ik heerlijk in de rondte, op mijn verwarmde leren kuipstoeltje. En wat kan je er gruwelijk mee los in de sneeuw. Alle top techniek en comfort ten spijt, die DN, alleen met verwijderen van de voorruit past hij er in.

Gelukkig is Rene Reijnierse uit Monnickendam me van dienst, en rijdt hij met zijn klassieke Unimog een deel van de spullen aan het ijs. De rest prop ik in de Range Rover.

Vlug een fotootje naar de importeur, ik geef je op een briefje dat er nooit eerder een Range Rover is gefotografeerd met een DN op de achtergrond. Warm aangekleed heb ik me thuis,en uitgezwaaid door Jolinde, mijn liefhebbende vrouw, met de uitdrukkelijke opmerking vooral voorzichtig te zijn.

Snel, want redelijk geoefend in Zweden, zet ik de DN op.

Een Joop de Boer, gemaakt met de maten van de Ake Luks, mijn Scandinavische boot, en beslag onderdelen van Luks, een Ake de Boer zeg maar, de Labradoedel onder de DN bootjes. De trim lijkt direct goed voor de losse sneeuw, met taaiduinen, en een enkel glad stuk.

Mij is uitgelegd dat ergens temidden van de Gouwzee er een strip is waar gezeild kan worden. Een man of twintig zeilt halve wind op en neer. We blijven verschoond van wakken, want de ouwe schuitjes staan nog lekker warm in de loods.

Geen idee waarom het zo liefkozend ouwe schuitjes wordt genoemd, wanneer deze het ijs kiezen kun je kort erna het NK wak vissen op de Gouwzee houden.

Zonder te hoeven boren welteverstaan.

Twintig man lijkt overigens niet veel. Wel echter als je met zijn allen op een strip moet zeilen zo groot als een jaren ’70 stropdas.

Vervolgens komen er ook nog Blokarts, ijs surfers en een bonte verzameling cruisende pieremechoggels bij, en dan heb ik de schaatsers nog niet genoemd.

Die zijn er ook, en niet te weinig, want waar ijszeilers rond razen, daar moet je wel goed kunnen schaatsen. Toch?

Nu ik er toch ben trek ik de schoot maar eens fors aan.

Levensgevaarlijk, maar verdorie, even proberen hoor.

2013

69

tegenligger jij door mag, en de ander moet wijken.

Simpel, kan niet mis, eh, zeg ik het nu goed? In ieder geval, voor vandaag ben ik bang dat zwaailicht inclusief drie-tonige hoorn nog geen lucht zal geven. Inzamelen voor een paar grote en niet te missen boeien voor volgend jaar.

Zo’n situatie waarbij je ’s avonds thuis denkt: had ik dat nu moeten doen?

MINI-SPEEDSTRIP

Bootje loopt briljant, het is mijn weer.

Ik ben een absolute Ace, de Ron Sherry van de lage landen.

Dat wil zeggen, als de omstandigheden maar goed zijn.

Voor mij is dat wind tussen de twee en twee en een halve beaufort, niet er onder want dan weet ik het niet meer, en zeker niet er boven, want dan word ik bang, en graag alleen maar rechtdoor. Niet te glad ijs, dan gaat het snel te hard. Maar als het ideaal is, nou, dan, dan, dan durf ik het met iedereen te proberen.

Helaas tref ik het zelden zo goed…. En druip ik meestal gedesillusioneerd af, teleurgesteld in mezelf, maar vooral in de weersomstandigheden. Maar niet nu, en ondanks de idioterie van de mini-speedstrip omgeven door slopende sneeuw wallen, weet ik ongeschonden de avond te halen.

Dat viel nog heel niet mee. Waar het in eerste instantie redelijk geregiseerd lijkt te gaan, bespeur ik al snel hier en daar een zeiler die opeens bedenkt toch maar eens andersom te moeten gaan zeilen, de meute in verwarring achterlatend.

Samen met overstekende wildschaatsers en eerder beschreven zeilconstructies is het een uitdaging.

Russisch roulette, in vergelijk met het vredige Zweedse ijs van een week eerder. De vereniging Gouwzee heeft nog een goede veiligheids actie van rode en groene zelfklevende vlakken om op de –juiste- kant van je boot te plakken.

De idee is dat wanneer je groen ziet op de boot van je

Midden op het ijs, bij een groep zeilers die tevens fungeren als boei, tref ik nog Frans Vlugt. Frans is Edammer en Gouwzee veteraan bij uitstek, en ik heb een kort maar aangenaam gesprek over de schoonheid van het ijszeilen, meer ook de bijzondere momenten die je op het ijs kan hebben, zelfs zonder te zeilen, genieten van stilte, wijdsheid.

Frans vind het goede woord: gelukzalig.

Ideaal woord om de dag mee af te sluiten, op te ruimen en aan een goed glas wijn te gaan denken.

Veilig terug van het front.

Gert Jan Hageman H864

Composite Solutions Inc. Put disappointing memories like these behind you ……...

As well as your competition!

Less than five failures in 15 years!!

Current World and European champions!

70

Europe:

Bernd Zeiger

berndzeiger@ymail.com

Latvia:

Matiss Alvikis

matiss.alvikis@inbox.lv

USA:

Jeff Kent

effkent@csi-composites.com

JOURNAAL

2013

A

l een paar jaar kom ik met veel plezier op

Terschellinger strand. In de veel te lange periode

zonder ijs zeil ik er graag. Daar kom je dan

onvermijdelijk ook Floor tegen, eilander, en vriendelijk en enthousiast strandzeiler.

Maar pas kort geleden hoorde ik dat Floor voluit Floris Lagerweij heet, en Nederlands kampioen DN werd in 1987!

Toen Floor ook nog wist te melden dat het ijs weer aan hem trok, en er daarom een bijzonder bouwprojekt was gestart, kon ik mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen.

De aftrap voor een nieuwe serie artikelen in het DN journaal, niet perse in chronologische volgorde, over onze kampioenen van weleer.

spoorslags naar toe gereden.

Helaas waren de wedstrijden net afgelopen en iedereen was aan het aftuigen. Kees Kortenoever, die ik ook kende vanuit het catamaranzeilen, had een aanvaring gehad, en wilde van zijn DN af. En niet gehinderd door enige kennis en ervaring kocht ik zijn bootje.

Die winter van 1979 was er een om in te lijsten. Heel veel dagen dat er gezeild kon worden. De DN stond in Loosdrecht op het ijs bij jachtwerf Charlois van Jan den Ouden.

De DN die ik van Kees kocht had zeilnummer H1.

Het kon natuurlijk niet dat ik zeilnummer H1 had en in die tijd is besloten dat zeilnummers niet overdraagbaar zouden zijn.

in gesprek met

Floor Lagerweij H130 Floor verteld vanaf het allereerste begin: Ik ben op 30 oktober 1953 geboren in Weesp.

Toen ik 10 jaar oud was verhuisden wij naar Utrecht.

Na de militaire dienstplicht kwam ik er achter dat ik lesgeven wel leuk vond. Inmiddels was ik al ruim besmet met het zeilvirus, wedstrijden zeilen in een Schakel en wat later met eigen boot, een Hobie Cat 14.

Na de Pedagogische Academie ben ik gaan werken op dezelfde middelbare school waar ik als leerling heb gezeten.

Kees had nog een zeilnummer dat was de H130, die kreeg ik toegekend. Er werden rond die tijd zeilnummers in de 300 uitgegeven. Natuurlijk ging er iets stuk tijdens het zeilen, een houten giek en mast, dat was wachten op breuk.

De giek was als eerste aan de beurt. Goede raad was duur, maar in de buurt woonde Frits Meeuwissen, hij zou spullen hebben. In Tienhoven, midden in de polder, woonden Frits en Gerda. Een grote schuur helemaal ingericht om ijszeilers te maken. Frits wist je als geen ander te besmetten met het

Daarna doorgestudeerd en een graad behaald in het vak waarin ik les gaf. In die tijd zeilde ik ook nog erg actief op zee met catamarans en ben in die tijd Europees kampioen in de Nacra 18² klasse geworden. In de weekenden werkte ik als instructeur op de brandingzeilschool van Tony van Oeveren in Wassenaar.

ijszeilvirus. Hij maakte alles zelf en wilde dat graag overbrengen op anderen. Nou daar was ik wel voor in en vele avonden, zomer en winter, was ik te vinden in de schuur van Frits. Na het klussen ’s avonds een wijntje met een blokje kaas en verhalen vertellen. Een geweldige tijd met geweldige mensen! Op het ijs in Loosdrecht leerde ik Hennie van den Brink kennen, we woonden toevallig ook nog in dezelfde wijk.

Hennie was misschien nog wel erger besmet dan ik met het ijszeilvirus. Hennie was in mijn ogen een natuurtalent op het gebied van zeilen. Het klikte en we gingen plannen maken om samen sneller te worden.

In winter van 1978 was ik aan het schaatsen op de Loosdrechtse plassen. Ik zag daar een DN zeilen, maakte een praatje met de eigenaar die mij vertelde dat op dat moment op de Westeinder plassen het NK verzeild werd. Ik ben er

JOURNAAL

2013

71

In de garage van Hennie hebben we vele uren doorgebracht, loperplanken maken en uitlijnen. We maakten daarvoor speciaal gereedschap en werden daarbij geholpen door een buurman van Hennie, Louis Hessing, een vreselijk aardige vent met gouden handen.

In de zoektocht naar meer snelheid kwamen we al snel terecht bij Wim van Acker uit Landsmeer. Hier was de heilige graal van het ijszeilen te vinden. Nee bestond daar niet. Ieder idee dat we hadden werd besproken met Wim en zijn ijszeilmaat Jan Eindhoven. Vaak was het antwoord: ‘dat hebben wij al in 1967 geprobeerd’, of een ander jaartal dat ver voor ons lag. Maar het hielp ons wel om de juiste weg te vinden. Veel zaterdagen werden in de werkplaats van Wim in Landsmeer doorgebracht met schaatsen en bootjes maken.

Hennie pakte het allemaal wat sneller op en al vroeg werd hij voor de eerste keer Nederlands kampioen. Bij mij begon het gebrek aan uren op het ijs maken zich te wreken met de baan die ik had, immers in het onderwijs word je verondersteld van maandag t/m vrijdag voor de klas te staan.

Een week verlof, voor een EK of WK, buiten de schoolvakanties om moest voor de helsdeuren vandaan gesleept worden.

ALS DE DAG VAN GISTEREN…

We hebben nog eens een reis naar Zwitserland gemaakt om daar te ijszeilen. Op een vrijdagmiddag gingen Hennie en ik naar Landsmeer om te bespreken waar we het weekend naar toe zouden reizen. Na veel bellen werd het Zwitserland. Daar zou goed ijs liggen. Na een barre tocht met heel veel sneeuw kwamen we ’s nachts aan op de plaats van bestemming. De volgende ochtend geen meer te zien, dat lag onder anderhalve meter sneeuw, maar wel een ijshockey baantje met daar in een DN. Maar na die lange tocht we moesten ook wat eten. Vlakbij stond een restaurant met de naam La Trout. We kregen een visje op een heel groot bord en dat was het. Toen we moesten afrekenen was Wim in alle staten, hij voelde zich bestolen want we hadden nog steeds honger. Hij ging, in zijn ketelpak en op klompen, verhaal halen bij de eigenaar van het restaurant met als resultaat dat we dezelfde maaltijd nog eens voorgeschoteld kregen zonder bij te betalen. Het bleek een sterrentent te zijn van een of ander autobandenmerk.

Achteraf hebben we er wel om moeten lachen.

Geen stress, door het strandzeilen een enorm goede basis gelegd voor het zeilen op zwaar ijs, en ik had al besloten om te gaan stoppen met ijszeilen en mij volledig op het strandzeilen te gaan richten.

Toch heeft het kampioenschap heel veel voor mij betekend. Het gevoel dat als je je ergens voor inzet en dat dit dan resulteert in het behalen van de nationale titel gaf veel voldoening. Ik heb daar ook in de strandzeilerij veel profijt van gehad en trouwens nu nog steeds.

Met Hennie heb ik de meeste reizen gemaakt, later ook samen met Wim en Jan, alleen de reizen al waren avonturen op zich en niet alleen door de sterke verhalen die de reistijd aanmerkelijk korter deden lijken.

Met Frits en Gerda Meeuwissen ben ik ook op pad geweest, dit waren meestal kortere reizen. We hebben wel altijd ongelofelijk veel lol gehad.

We waren ‘volwassen kwajongens’ die een weekendje van huis waren.

Dat is in de strandzeilwereld niet anders, veel lol en vaak een weerzien met oude vrienden. Maar in tegenstelling tot het ijszeilen waar je aan het begin van een seizoen niet weet waar je terecht zult komen is dit bij het strandzeilen niet zo moeilijk.

Plaatsen als De Panne, St. Peter Ording en Berck sur Mer zijn begrippen in strandzeilland.

BADKAMER…

Op een mooie zomeravond zaten we met een paar ijszeilers op het terras van Peter Ossendorp, H 363. Peter woonde aan de 2e Loosdrechtse plas. Recht tegenover de Koninklijke Zeil- en Roeivereniging Loosdrecht.

Deze vereniging beschikt over een zeer goed restaurant en na Mijn kampioenschap herinner ik me als de dag van gisteren… de nodige drank op te hebben besloten wij te gaan eten bij de ‘Koninklijke’. Even bellen of er plaats was en gelukkig was dat In de winter van ‘86 begon het goed te lopen. In Zweden het geval. Met 5 ijszeilers in de speedboot van Peter naar de een paar aansprekende resultaten geboekt en op Loosdrecht overkant gevaren en aangeschoven. de wedstrijden om de Zilveren DN gewonnen. In februari ’87 Het bleek dat de 12 voets jollen en de Pampusclub daar hun werd het NK uitgeschreven op de Westeinder. Op zaterdag traditioneel jaar diner hadden. Wij kwamen in de zaal van de te weinig wind en zwaar ijs. Op zondag meer wind maar dezelfde omstandigheden. Wim, Jan, Hennie en ik zeilden voor 12 voets jollen te zitten. Of we ons een beetje rustig wilden gedragen. Dat ging goed tot en met het voorgerecht. iedere wedstrijd altijd een paar proefrondjes om de trim te evalueren. Zo ook nu. Ik zeilde als 4e in het groepje en merkte Daarna ging het mis. De kinderen van de 12 voets eigenaren, die overigens aan een aparte tafel zaten, hadden een lied dat de boot erg goed liep, had er de dikste T schaatsen onder gemaakt op de melodie van Andre van Duins “Willempie zie je die te maken waren met een slijphoek van 100°. Heb toen overal” dat werd “De 12 voets jollen zie je overal”. maar het rondje met een knik in de schoot afgemaakt…

Wij maakten daar heel creatief “De 12 voets snollen zie je Van de wedstrijd zelf weet ik niet zoveel meer behalve dan overal” van en zongen dat luidkeels mee ook nadat de dat het erg goed bleef lopen. Hennie had pech met zijn mast en de strijd ging verder tussen Bart Reedijk (2e ) en Hans den kinderen waren uitgezongen. Nou dit pikte een van de Ouden (3e ). Waarom het zo hard ging? Ik denk dat het kwam bestuursleden natuurlijk niet en wij werden door de leiding omdat ik er op de een of andere manier het gevoel had dat er van het restaurant vriendelijk doch dringend verzocht het pand te verlaten. niets meer op het spel stond.

72

JOURNAAL

2013

De biefstukken lagen al in de pan te spetteren. In datzelfde najaar, ik zat in de redactie van het DN journaal, en op de redactie vergadering kwam er werkelijk een schitterende actie foto van een DN voorbij.

Gemaakt door Theo Kampa, een top fotograaf. Deze moest op de voorpagina. Toen we opzochten wie de eigenaar van die DN was bleek dit tot onze stomme verbazing het bestuurslid te zijn die ons uit de “Koninklijke” had laten knikkeren.

Je begrijpt die foto is nooit geplaatst…

onder mijn hoede. Ook in het buitenland werden mijn kwaliteiten als wedstrijdleider erkend met als gevolg dat ik ook in België, Frankrijk en Duitsland strandzeilevenementen ging leiden. Nu ben ik een van weinige internationale wedstrijdleiders die gekwalificeerd zijn om EK´s en WK´s te leiden. Ik ben daardoor nog al eens op pad.

Op Terschelling ben ik letterlijk verzeild geraakt. Het begon met een telefoontje van Terschelling in 1986 om eens te komen strandzeilen. Wat ik zag was een onwaarschijnlijk goed strand om op te zeilen. Hier zou een EK georganiseerd kunnen worden, op IJmuiden was dit onmogelijk. In 1990 was dat zover. Een week lang gingen 150 strandzeilers uit heel Europa compleet uit hun dak. Ons sociale leven begon zich in die tijd meer en meer op Terschelling af te spelen en na het EK van 1995 wilden we wel op Terschelling gaan wonen.

In 1986 trouwde ik en kocht een Dat was in 1998. Mijn vrouw kon aan de slag als coördinator huis. Tijd voor het ijszeilen schoot er zorg in het verzorgingshuis en ik kon aan de slag als commandant van het Gemeentelijke Internaat van de Hogere bij in en ik besloot met pijn in het Zeevaartschool. Van mijn voornemen om ieder weekend te hart om te stoppen met ijszeilen.

De DN werd verkocht en het geld, gaan strandzeilen kwam echter weinig terecht. hoe banaal, werd geïnvesteerd Je raakt verwent he, alleen maar zeilen als het mooi weer is… in een badkamer… Door Jan den Naast het voorzitterschap van de Strandzeilvereniging Ouden al vrij vroeg, het moet zo Terschelling ben ik actief in een aantal stichtingen.

Een daarvan houdt zich bezig met het restaureren van oude rond 1980 zijn geweest, in contact gekomen met het strandzeilen. reddingboten die een link hebben met Terschelling. Ik ben ook Jan was een van de weinige een tijdlang lid geweest van de plaatselijke ijszeilers die ook op het commissie van de KNRM. Wonen en werken op Terschelling is strand zeilde. Jan zeilde eigenlijk een voorrecht ik zie het nog steeds als een spannend alleen in het buitenland omdat daar jongensboek waar van je benieuwd bent wat er op de de belangrijke wedstrijden waren. Vroeger zeilden meer DN volgende bladzijde zal staan. De natuur is er overweldigend. ijszeilers op het strand; zij bouwden hun DN om en waren Ik vind er de tradities zoals we die hier hebben erg belangrijk succesvol. Gerda Meeuwissen was zelfs de eerste Europees en waardevol. Terug naar de stad, ik zou er niet meer kunnen Kampioen in de klasse 3. Maar ook o.a. Wim van Acker, Jan wennen.

Eindhoven en Dirk van Komen hebben in de DN op het strand De ijszeilkriebels zijn nooit weg geweest, iedere winter als het gezeild. De reden van hun stoppen lag in het feit dat met een beetje ging vriezen baalde ik ervan dat ik niet kon name in Frankrijk behoorlijk gesleuteld werd aan de DN om ijszeilen. Op Terschelling zijn geen meertjes waarop je kunt hem sneller te krijgen. zeilen. Je kunt in de duinen tussen West Terschelling en Al snel kon je met een DN die op het strand zeilde niet meer Midsland wel fantastisch schaatsten op de vele duinmeertje uit de voeten op het ijs. Jan den Ouden was een van de laatste die er al vrij snel dicht liggen. Enig kluunen is wel ijszeilers die is blijven strandzeilen. In Nederland lag het inter- noodzakelijk. In de tijd dat ik Standart zeilde heb ik er wel nationale strandzeilen inmiddels aardig op z’n gat. aan gedacht om deze om te bouwen maar de problemen met In Noordwijk was echter een zeer enthousiaste groep parallel stellen bleken onoverkomelijk. Zelfs op het strand was strandzeilers opgestaan die in Sandpipers zeilden. dit al een probleem. Ook de constructie van het Dit ontwerp van Jan Coenraads Nederveen was eenvoudig stuurmechanisme leverde veel problemen op. Het project zelf te bouwen. Jan den Ouden vroeg toen aan mij of ik niet werd dan ook niet doorgezet. Toen de Strandzeilvereniging mee wilde helpen om wedstrijden op het strand van IJmuiden Terschelling voor haar leden 4 Exelor zeilwagens gesponsord te organiseren om het strandzeilen in Nederland weer op de kreeg was mijn belangstelling om deze zeilwagen om te kaart te zetten. Het grote voordeel voor mij was dat ik dit in bouwen weer gewekt.Zelf ook een Exelor aangeschaft, maar de weekenden kon doen. door drukke werkzaamheden kwam het er niet van. Totdat de Texelaar Sjef Brugemann ook een Exelor aanschafte waarmee hij ook graag op het ijs wilde zeilen. Zijn zoon woont in Oosterzee aan het Tjeukemeer dus er stond druk op de ketel.

In de begintijd was het echt pionieren. Maar het resultaat bleef niet uit. De groep dunde uit, maar de overblijvers gingen Hij kende een goede metaal bewerker op Texel, in de persoon van Matt Schrama, die de ideeën van mij (het moest zoveel investeren en buitenlandse wedstrijden bezoeken. mogelijk met standaard DN spullen om de kosten laag Daardoor kwamen de buitenlandse zeilers ook naar ons. te houden) kon realiseren. Het is nu wachten op ijs en dan Terschelling werd herontdekt als strandzeillocatie.

De eerste generatie DN ijs-strandzeilers hadden al in de 60-er kunnen we de Exelor uitproberen. Dus wie weet zien jullie mij jaren op Terschelling gezeild. Zo langzamerhand kwam de or- na ruim 25 jaar weer terug op het ijs, niet in een DN maar in een Exelor. ganisatie van wedstrijden op IJmuiden en Terschelling geheel

IJSZEILKRIEBELS

JOURNAAL

2013

73

UI T S L AG E N Nederlands Kampioenschap, 25-26 januari 2013, Tjeukemeer, Friesland Pos. A-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

74

Naam

H 667 H 852 H 62 H 962 H 404 H 818 H 534 H 199 H 920 H 580 H 472 H 460 H 820 H 720 H 635 H 274 H 845 H 877 H 498 H 919

Hopma Zijlema, Piet de Ruiter, Dennis Hoogeboom, Ruud Kloos, Ben van Wettum, Martin Heerlien, Melle Heida, Jan van Rooij, Peter Coster, Sven Tolsma, Johan Ploum, Piet Smit, Ruud Coster, Kalle van Raay, Joost Hartman, Leo Hoekstra, Jan Greveling, Peter van Helden, Lex van Holst, Cor Spaas, Rolf

Zeil#

Naam

H 899 H 785 H 1017 H 970 H 1019 H 1013 H 882 H 1041 H 935 H 1053 H 792 H 779 H 1052 H 1062 H 894 H 1040 H 900 H 669 H 860

van der Kevie, Martin van Vliet, Dennis Kanon, Dirk Harrewijn, Nico Mink, Joop Born, Jan Peter de Groot, Chris Vroon, Carlo Nieuwenhuis, Ronald van Vliet, Arie Kortmann, Evan Wilson, Willem Rook, Marius Klabbers, Richard Holstege, Bertus Veenstra, Sjaak van der Kevie, Andre Versteeg, Daan Bosker, Margreet

1

2

3

4

5

6

Tot.

2 3 [6] 4 1 1 11,00 [5] 1 4 1 2 4 12,00 1 2 1 [11] 8 5 17,00 [16] 6 2 3 7 3 21,00 6 11 [13] 2 3 2 24,00 [18] 4 5 7 5 8 29,00 3 5 [14] 6 6 9 29,00 [14] 8 8 5 4 6 31,00 9 10 3 8 [14] 7 37,00 4 9 10 9 [21/DNF] 10 42,00 10 7 7 10 10 [12] 44,00 8 [13] 12 12 11 11 54,00 7 18 9 15 9 [21/DNF] 58,00 [15] 15 11 14 13 13 66,00 [21/DNS] 12 16 13 12 14 67,00 13 [16] 15 16 15 15 74,00 11 14 [21/DNF]21/DNS 16 21/DNS 83,00 12 17 [21/DNF]21/DNS 21/DNS 21/DNS 92,00 17 [21/DNS] 21/DNS 21/DNS 21/DNS 21/DNS 101,00 [21/DNS]21/DNF 21/DNS 21/DNS 21/DNS 21/DNS 105,00

1

2

3

4

5

[3] 1 1 1 1 [20/DNS] 2 2 3 4 4 [5] 3 2 5 [11] 3 6 5 2 5 4 4 [20/DNF] 6 1 7 5 6 [8] 2 [20/DNF] 13 7 3 [12] 8 9 4 10 10 [11] 10 8 7 6 6 7 [20/DNS]20/DNS 9 10 11 9 [20/DNF] [14] 12 8 10 11 13 9 14 11 [20/DNS] [20/DNF]20/DNS 12 20/DNS 9 7 [20/DNS] 20/DNS 20/DNS 20/DNS [20/DNF] 13 15 20/DNS 20/DNS 8 [20/DNS] 20/DNS 20/DNS 20/DNS [20/DNF]20/DNS 20/DNS 12 20/DNS [20/DNS]20/DNS 20/DNS 20/DNS 20/DNS

FOTO: EVGENY RYAZHEV

Pos. B-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19

Zeil#

Tot. 4,00 11,00 14,00 16,00 19,00 19,00 25,00 31,00 35,00 39,00 39,00 41,00 47,00 61,00 67,00 68,00 68,00 72,00 80,00

Wereld Kampioenschap, 29 janua

Pos. Zeil# Naam Gold Fleet 1 P 55 ZAKRZEWSKI, TOMASZ 2 P 31 GRACZYK, ROBERT 3 US 4691 DENNIS, JOHN (S) Europees Kampioenschap, 14 (S) maart 4 US 44 SHERRY, RON THIELER, JAMES Pos.5 Zeil#US 5224 Naam 6 G 107 ZEIGER, BERND A-vloot SCHNEIDER, 1 7 P36P 679 Jablonski, Karol JAKOB ORLEBEKE,Tomasz STEVE 2 8 P55US 4926 Zakrzewski, HARPER, JOHN (S) 3 9 M53US 60 Hamrak, Peter US 4824 CHRISTENSEN, 4 10 P114 Burczynski, MichalMARK 5 C31 Tagu, Karl-Hannes VAN RIEMSDIJK, 6 28 C6 H 467Vooremaa, Vaiko DIDE 7 P155 Zakrzewski, Lukasz 8 P74 Jerzy Artur, Taber Noord Amerikaans Kampioenscha 9 P235 Baranowski, Adam Zeil# Ebler, Naam 10 Pos. D112 Thomas Gold Fleet US 4691 DENNIS, (S) 40 1 H404 Martin, van JOHN Wettum US 44 vanSHERRY, RONDideric (S) 41 2 H467 Riemsdijk, 3 US 5224 THIELER, JAMES 4 US 4926 ORLEBEKE, STEVE 5 US 4 Sherry, Griffin (JR) B-vloot US 4487 ATKINS, 1 6 P107 Marek Artur,CHAD Stefaniuk G 679Dennis, SCHNEIDER, MARTIN2 7 H852 de Ruiter FRANCIS, JR 3 8 S8 US 807Fredrik, Lรถnegren POTCOVA, 4 9 C47US 216Martin, AljasteRICHARD ANDERSON, 5 10 O31US 5193 Madars, Alvikis ERIC 6 Z78 Ueli, Marti H 467Richard, VAN RIEMSDIJK, 7 24 S713 Gustring DIDE 8 CZ112 Vladislav, Ptasnik 9 Asian H580 Johan, Tolsma Cup, 5-6 april 2013, Lake B 10 L103 Timo, lehmuskallio 32

H845

Peter, Greveling

C-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

OE777 R22 L731 Z87 Z47 C4 H962 R79 H472 Z61

Philipp, Hribar Yuri, Astashev Timo, Sivula Matthieu, Conus Jean-Pierre, Comtesse Toivo, Aardemaa Ben, Kloos Valentina, Kozlova Piet, Ploum Marc-Martin, Philippe

Baikal Cup, 7-12 april 2013, Lake

29 H675 Rob, Leuverink Pos. Zeil# Naam 33 H877 Lex, van Helden 1 US44 Ron Sherry 36 H972 Margreet, Elfring 2 G679 Martin Schneider 42 H461 Peter, Klink, van 3 P679 Jakob Schneider 4 R204 Uvarkin Valentin 5 G55 Andreas Seegers 6 H467 Dideric van Riemsdij 7 R22 Astashev Yuri 8 G737 Joerg Bohn 9 US1277 Hal Bowman 10 R166 Dichenko Valeriy 22

JOURNAAL

2013

H460

Ruud Smit

Open Fries Kampioenschap, 23 januari 2013, Tjeukemeer, Friesland

ari, Lake Pepin, MN

1

2

3

Tot.

1 4 2 3 6 8 -BJORN 24 5 13 7

1 3 2 6 9 19 7 13 15 10

1 3 11 6 17 5 2 16 9 23

3.00 10.00 15.00 15.00 32.00 32.00 33.00 34.00 37.00 40.00

Pos. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29

ERIC

23

7

73.00

Zweeds Kampioenschap, 24 februari 2013, Kungsbacka Fjorden, Zweden

1

Z

2

( 9) (12) (13) 5 3 10 2 6 1 (S) (DNF)

3

4

5

6

Tot.

1 1 2 2 1 7.00 4 3 1 1 4 13.00 2 4 6 4 2 18.00 5 2 5 3 (6) 20.00 3 5 4 8 (21) 23.00 (16) 6 3 6 11 36.00 13 (15) 11 7 5 38.00 9 9 (13) 9 8 41.00 7 13 10 10 (14) 41.00 17 10 9 5 3 44.00

ERIC (45) 36

8

25

12

44 125.00

ap, 02 februari, Lake Pepin, MN

DNS

Baikal, Siberië

e Baikal, Siberië

jk

1 1 2 3 7 4 11 6 15 13 8

2 3 4 5 6 1 2 1 1 1 2 1 [3] 2 3 3 3 [4] 3 2 9 8 [26] 7 4 6 6 5 10 [11] [14] 5 9 6 10 5 9 6 8 8 13[DNF] 8 5 6 7 7 [DSQ] 4 7 12 [17] 10 11 13

7 8 1 [DNF] 2 1 3 2 4 4 8 9 6 3 14 [18] 5 6 12 8 7 5

18 [27] 12 12 27 19 19 19

Tot. 8 13 19 43 48 50 56 58 58 66

Zeil# H 852 H 404 H 534 H 62 H 667 H 199 H 962 H 845 H 580 H 820 H 472 H 460 H 818 H 919 H 899 H 498 H 274 H 1013 H 1019 H 785 H 1068 G 631 H 1017 H 970 H 877 H 979 H 836 H 882 H 1041

Naam de Ruiter, Dennis van Wettum, Martin Heida, Jan Hogenboom, Ruud Hopma Zijlema, Piet van Rooij, Peter Kloos, Ben Greveling, Peter Tolsma, Johan Koster, Kalle Ploum, Piet Smit, Ruud Heerlien, Melle Spaas, Rolph van der Kevie, Martin van Holst, Cor Hoekstra, Jan Born, Jan Peter Mik, Joop van Vliet, Dennis Groth, Karsten Schorling, Ernst-August Kanon, Dirk van Harrewijn, Nico van Helden, Lex Steensma, Hylke Mastenbroek, Paul de Groot, Chris Vroon, Carlo

1 2 3 4 5 Tot. [3] 1 1 1 1 4,00 2 [3] 2 3 3 10,00 4 2 4 4 [6] 14,00 [30/DNF] 4 6 2 2 14,00 5 [8] 5 5 4 19,00 1 5 [7] 6 7 19,00 7 [9] 3 8 8 26,00 6 6 11 [14] 9 32,00 8 7 9 [11] 11 35,00 [19] 13 8 10 5 36,00 10 [14] 10 7 12 39,00 11 10 [12] 9 10 40,00 12 12 13 12 [14] 49,00 9 11 14 [15] 15 49,00 [30/DNF] 16 16 13 13 58,00 15 15 17 18 [19] 65,00 17 18 19 [22 17 71,00 16 17 [24] 20 20 73,00 14 [30/DSQ] 15 25 21 75,00 18 19 [23] 17 22 76,00 20 20 18 21 [23] 79,00 [30/DNF]30/DNF 22 16 16 84,00 [30/DNF] 22 20 24 18 84,00 [30/DNF] 21 21 23 24 89,00 13 23 [30/DNF]30/DNF 26 92,00 [30/DNF] 24 25 26 27 102,00 21 26 27 28 [30/DNF] 102,00 [30/DNF] 25 26 27 25 103,00 [30/DNF]30/DNF 30/DNF 19 28 107,00

Pos. A-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Zeil#

Naam

1

C6 P 55 P 36 P 31 S 81 S8 P 155 G 890 P 13 G 107

Voijko Voremaa Tomasz Zakrzevski Karol Jablonski Robert Granczyk Tomas Lindgren Fredrik Lönegren Zakrzewski Holger Petzke Darek Kardas Bernd Zeiger

[2] 1 1 1 1 1 [5] 4 2 2 3 2 1 2 3 3 [6] 3 3 5 [10] 5 4 7 4 [DNF] 4 4 5 4 6 3 [15] 11 2 11 10 7 6 6 8 9 7 14 9 [DNF] 7 5 11 [15] 7 8 12 6 16 13 8 10 21[DNF]

6,00 16,00 16,00 26,00 27,00 43,00 46,00 49,00 55,00 73,00

17 20 21 32 33 35

H 852 H 534 H 467 H 962 H 667 H 199

Dennis de Ruiter [24] 24 22 14 9 9 22 Jan Heida [41] 21 30 16 7 29 18 Dideric van Riemsdijk 20 26 [28] 19 19 16 23 Ben Kloos 27 37 12 18[DNF]DNFDNF Piet Hopma Zijema [40] 39 24 33 26 27 29 Peter von Rooij 33 32 [36] 34 29 28 28

100,00 121,00 123,00 178,00 178,00 184,00

B-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

S 609 H 845 G 749 H 472 G4 G 896 G 631 G 499 S 810 G 119

Bengt Sjöberg 1 2 3 2 1 [41] 1 1 Peter Greeveling [6] 4 5 3 5 5 4 2 Wulf Kroglovski 9 1 7 4 [DNF] 1 2 4 Piet Ploum 4 6 4 [9] 3 6 8 6 Godie 3 3 9 5 7 [DNF] 6 5 Knut Peters [12] 12 6 11 4 3 3 3 Ernst-August Schorling 8 10 10 7 9 9 [DNF] 8 H Schillert 5 5 1 1 [DNF]DNFDNF 7 Nisse Olsson 7 15 16 10[DSQ] 7 5 9 Jurgen Keiller 13 18 11 [DNS]10 8 7 10

11,00 28,00 28,00 37,00 38,00 42,00 61,00 65,00 69,00 77,00

19

H 485

P Dijkstra

1 3 4 2 6 10 [13] 7 11 5

2

3

4

5

6

7

8

Tot.

126 JOURNAAL

2013

21 19 21 20 8 10[DNF]DNF 122,00

75

UITSLAGEN The Great Western Challenge 2012, Pelican Lake, MN Pos. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Zeil# US 4824 US 4691 US 60 US 5014 US 4257 US 807 US 4926 US 216 US 5219 G 679

Naam 1 2 3 4 5 6 7 Tot. CHRISTENSEN, MARK (S) 1 1 2 1 (5) 2 4 11.00 DENNIS, JOHN (S) 3 (12) 10 6 1 1 2 23.00 HARPER, JOHN (S) 2 3 4 2 (7) 6 7 24.00 ISABELL, MARK 6 2 1 (10) 8 7 10 34.00 GLUEK, JIM 5 4 8 3 9 8 (15) 37.00 FRANCIS, JR 13 5 (13) 8 6 5 3 40.00 ORLEBEKE, STEVE 9 6 5 (11) 10 10 5 45.00 POTCOVA, RICHARD 8 (DNS) 9 5 11 4 8 45.00 BAKER, KENT 10 8 3 12 4 (13) 13 50.00 SCHNEIDER, MARTIN-BJORN(DNF) 7 DNF 4 3 9 6 63.00

12

H 467

VAN RIEMSDIJK, DIDERIC

4

10

24

9

17

4 2 1 [6] 4 3 5 [10] 7 9 8

5 2 3 1 5 [11] 4 8 7 9 12

12 (DNS)76.00

Oxelösundsregattan 2013, Glan, Zweden Pos. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Zeil# S 81 D 92 H 467 S8 S 10 D 156 D 126 S 609 S 812 S 794

Naam 1 Tomas Lindgren 2 Hans Ebler [4] Dideric van Riemsdijk 3 Fredrik Lönegren 1 Lenart Persson 5 Paul Jörgensen [6] Lars Möller 8 Bengt Sjöberg 14 Ediie Qlemets 9 Oscar Wersäll [21]

2 2 3 4 1 5 6 9 [19] [11] 10

3 [3] 1 2 [5] 6 4 9 8 10 11

11 12 27 32

H 845 H 962 H 472 H 785

Peter Greveling Ben Kloos Piet Ploum Dennis van Vliet

12 14 21 [31]

12 [16] 6 45.00 [17] 13 14 48.00 27 [DNF] DNF 99.00 31 27 27 115.00

15 7 17 30

Tot. 8.00 8.00 10.00 11.00 19.00 19.00 34.00 36.00 37.00 41.00

Jysk Mesterskab 2013, Denemarken

76

Pos. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Zeil# G390 D319 P107 G890 D92 G107 D112 D126 D366 H962

Naam Anja Fiedler Mads Ebler Marek Holger Pedzke Hans Ebler Bernd Zeiger Thomas Ebler Lars Møller Lars Ørum Ben Kloos

13 14 15

H818 H877 H472

Melle Herlien 14 Lex van Helden 15 Piet Ploum 10

JOURNAAL

2013

1 1 2 4 5 6 3 7 8 9 11

2 1 2 4 3 7 5 6 8 9 10

3 3 1 4 2 6 5 7 8 11 9

4 1 2 5 4 3 8 6 7 10 9

5 6 2 7 5 2 1 1 4 6 3 4 DNF 5 6 3 7 8 9 9 8 10

Tot. 8 9 14 18 22 26 28 38 46 46

14 DNF 11 10 14 16 DNF DNF 13 15 DNF DNF 12 DNF DNF

63 80 85

Europees Kampioenschap, 14 maart 2013, Gizycko, Polen Zeil#

Naam

1

2

3

4

5

6

Tot.

P36 P55 M53 P114 C31 C6 P155 P74 P235 D112

Jablonski, Karol Zakrzewski, Tomasz Hamrak, Peter Burczynski, Michal Tagu, Karl-Hannes Vooremaa, Vaiko Zakrzewski, Lukasz Jerzy Artur, Taber Baranowski, Adam Ebler, Thomas

1 2 3 5 [12] 4 6 10 [19] 7

1 4 [12] [10] 2 6 5 7 8 3

1 4 3 2 7 5 9 11 6 13

2 1 3 4 7 10 6 [12] 8 [35]

[10] 2 6 7 3 [27] [23] 5 12 14

1 [5] 2 3 4 10 12 6 9 15

6,00 13,00 17,00 21,00 23,00 35,00 38,00 39,00 43,00 52,00

40 41

H404 H467

Martin, van Wettum van Riemsdijk, Dideric

30 44

34 36

35 16

[41] 42

40 35

B-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

P107 H852 S8 C47 O31 Z78 S713 CZ112 H580 L103

Marek Artur, Stefaniuk Dennis, de Ruiter Fredrik, Lรถnegren Martin, Aljaste Madars, Alvikis Ueli, Marti Richard, Gustring Vladislav, Ptasnik Johan, Tolsma Timo, lehmuskallio

3 2 11 [23] 6 14 [25] 4 1 12

2 3 1 4 [18] 2 3 1 6 [19] 17 [30] 14 17 8 15 9 [22] 10 9

2 5 4 14 6 1 3 9 22 13

32

H845

Peter, Greveling

31

28

C-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

OE777 R22 L731 Z87 Z47 C4 H962 R79 H472 Z61

Philipp, Hribar Yuri, Astashev Timo, Sivula Matthieu, Conus Jean-Pierre, Comtesse Toivo, Aardemaa Ben, Kloos Valentina, Kozlova Piet, Ploum Marc-Martin, Philippe

29 33 36 42

H675 H877 H972 H461

Rob, Leuverink Lex, van Helden Margreet, Elfring Peter, Klink, van

23 33 27 26

[46/DNF] 8 8 [9] 12 1 7 10 6 11 1 5 4 6 9 [17] 11 2 [14] 12

12 [46/DNF]

5 1 2 [34] 4 11 [31] 7 7 8 2 [14] 9 6 4 13 [37] 8 2 8 [28] [45/DNF] 11 16 [35] 5 3 [45/DNF] 9 9

4 1 5 12 7 8 16 6 19 10

33

[8] 4 5 3 [12] 1 6 2 9 10

27 24 [30] 29 [38] 38 25 24 36 32 [45/DNF] 45/DNF 34 [45/DSQ]45/DNF 45/DNF

JOURNAAL

34 173,00 [47/DNF] 173,00

2013

36

18,00 20,00 30,00 35,00 35,00 38,00 44,00 45,00 45,00 56,00 140,00

12,00 20,00 24,00 25,00 26,00 30,00 32,00 35,00 36,00 38,00 103,00 120,00 140,00 150,00

FOTO: ALEXANDRA VAN EGMOND

Pos. A-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

77

WEDSTRIJDEN, EVENEMENTEN SEIZOEN 2013/2014 Evenement

Datum

Plaats

Western Challenge NA Zweeds kampioenschap EK Baikal Cup

6/8-12-2013 19-01/25-01-2014 15-02/16-02-2014 01-03/08-03-2014 05-04/15-04-2014

n.n.b. n.n.b. n.n.b. n.n.b.

Lake Baikal

Wedstrijden en evenementen die afhankelijk zijn van ijssituaties.

Open Nederlands Kampioenschap Open Frieskampioenschap Van Wettum Cup Stroopwafel Bokaal wintereditie Diverse ijsactiviteiten Diverse landskampioenschappen.

Houdt de diverse websites in de gaten voor de wedstijdkalender.

Ere leden:

Leden van Verdienste:

Cees Kortenoever Wim van Acker Tjeerd v.d. Meulen

Peter van Rooij Frans Vlught

Donateurs: Ben van Lunssen, Tomtebogatan 18b 63348 Eskilstuna, Zweden

DN IJszeilclub “Reeuwijk”, Koninginnenweg 3 2411 XK Bodegraven

IJszeilvereniging “Brasemermeer”, Zuideinde 146 2371 BZ Roeofarendsveen

IJszeilvereniging “‘t Wakkie”, Rupsklaver 28 3069 DC Rotterdam

DN IJszeilvereniging “Gouwzee”, Corn Dirkszoonlaan 264 IJszeilvereniging “De Westeinder”, Herenweg 45a 1141 ZJ Monnickendam 1433 GV Kudelstaart

Met dank aan: Iedereen die heeft bijgedragen aan het tot stand komen van deze editie van het DN Journaal!

Zonder jullie, geen DN Journaal!

Voor het DN Journaal 2014 hebben we natuurlijk weer foto’s en verhalen nodig, dus, beleef je mooie momenten in de komende ijszeil periode, leg ze vast op camera en schrijf een boeiend verhaal.

Hulp nodig? download op de site het EHBV! Bedankt namens de redactie.

Think Ice!

78

JOURNAAL

2013

JOURNAAL

2013

79

80

JOURNAAL

FOTO: EIZE HOEKSTRA

2013