A-krant december 2019

buurtkrant van het A-Kwartier jaargang 35 nummer 4 2019

krant

Prof. dr. Doerak

beĂŤdigde universiteitskat

Reitemakersrijge

de toekomst van het KPN-gebouw

Winterwelvaart

veelbelovende 13e editie

Politie: 0900-8844 Meldpunt overlast: 050-5875885 brugt.aanen@groningen.politie.nl Wijkpost Binnenstad voor klachten over uw woonomgeving: 050- 3678910 of www.gemeente.groningen.nl/overlast-en-zorg-melden A-krant: De A-krant is een uitgave van buurtvereniging 'Het A-Kwartier' in Groningen en verschijnt vier keer per jaar in een oplage van 2500 exemplaren.

Bij een teveel aan kopij kan de redactie besluiten de kopij verkort, niet of pas in een volgend nummer te plaatsen. Ingezonden brieven worden niet anoniem geplaatst en de schrijver/ster is verantwoordelijk voor de inhoud.

Banknummer buurtvereniging: NL33 INGB 0005 031 398 t.n.v. Buurtvereniging Het A-Kwartier Buurtpand de Oude Drogisterij: Lage der A 4: Hans Imelman, 050-3125020 Hier is elke laatste zondag van de maand de Buurtborrel van 16.00-18.00 uur Website Buurtvereniging: www.a-kwartier.nl Wilt u op de hoogte blijven van de meest recente ontwikkelingen en activiteiten, meldt u dan aan voor het A-mailbulletin.

Stuur een mail naar hetakwartier@gmail.com o.v.v. 'aanmelding A-mail bulletin'.

Post voor Het A-Kwartier en de A-krant: Westerbinnensingel 49 9718 BS Groningen e-mail: hetakwartier@gmail.com Bestuur buurtvereniging Het A-Kwartier:

Henk Cuperus (secretaris) Fleur Woudstra (voorzitter a.i./activiteiten) Gerrit de Goede (penningmeester) Trinet Holtslag

06-30 60 89 29 06-28 92 24 77

Verspreiding van de A-krant: Hans en Tineke Mulder, Schuitemakersstraat 7a 06-26 76 96 60 / 050-3120413 mail: ormu@home.nl Hier kunt u zich ook aanmelden als u mee wilt helpen de A-krant te bezorgen.

Tjerd van Riemsdijk is behoorlijk te spreken over het nieuwe project van Wijnand van Smeden in het voormalige KPN-gebouw, al houdt hij nog wel een slag om de arm wat betreft de leefbaarheidsfactor voor de buurt met al die vlottende nieuwe bewoners, die zich liever niet willen hechten. Maar hij ergert zich ook, aan autolaksheid.

Afscheid neemt de A-krant van adverteerder van het eerste uur, juwelier Hazekamp.

Wie kan er beter over Winterwelvaart vertellen dan Minke van der Velde die de programmering doet. Wat is voor haar de echte Winterwelvaartbeleving?

Ook in de nazomer is er nog bootje gevaren naar Garnwerd door een select gezelschap waarvan niemand minder dan Bert Visscher de groepsfoto maakte.

Onze voorzitter ter zee moet alle zeilen bijzetten in de Straat van Singapore om niet overvaren te worden door containerschepen. Verder is er een telefoon gevonden, hoera!

Wilt u er tijdens de kerst op uw paasbest uitzien dan laat u zich knippen door kapper Wietse Willems die ooit zijn prille kapperslusten botvierde op de barbiepop van zijn zus.

Aandacht ook voor universiteitskat Doerak. De enige kat in Nederland met een titel.

En er is een boekje verschenen over het Linhoff-hofje in de Oude Kijk in 't Jatstraat: 75 jaar geleden overleed de stichter van het complex. Reden voor een terugblik en een inkijkje.

Tot slot wensen het bestuur van de buurtvereniging en de redactie van de A-krant u een mooie, warme, liefdevolle kerst met daarna Hollandse spruiten in het zuur, lekker en niet duur... Daarbij drinkt u als het aan René Schlötz ligt een 'easy-rider' als de Vina la Rosa.

Dan: boze lezers schreven de redactie. Het artikel over Wadapadja in de vorige A-krant, zou het restaurant tekort doen. Het artikel betrof echter een column over een persoonlijke ervaring van de schrijver. Dat veel stadjers fan zijn van Wadapadja is niet voor niets uiteraard. Maar lieve en boze lezers, blijf vooral reageren op onze artikelen. Dan weten wij wat er leeft in de buurt!

colofon

Omslag: winterwelvaart (foto: Han Santing)

van de redactie

Redactie: Henk Cuperus, Tjerd van Riemsdijk, Hans van de Sande, Wilma Mik, Tjitske Zuiderbaan (eindredactie) Han Santing (vormgeving & foto's) Drukkerij De Marge, Groningen 3

Medewerkers aan dit nummer: Esther Klaver, Fleur Woudstra, René Schlötz, Bart Schuurman, Jolien Vermeulen, Cindy van der Helm Jan Ottens (foto's) Sacha Landkroon (gedicht) Kopij voor A-krant 2020|1 inzenden vóór 15 maart 2020

Het Juridisch Spreekuur gratis juridisch advies

www.hetjuridischspreekuur.nl

"Met pijn in het hart", moet eigenaar Reinder Hazekamp (72) toegeven. Sinds 1901 heeft zijn familie vier generaties lang de juwelierswinkel in de stad gerund. Zelf begon hij in 1965 op een steenworp afstand van vaders winkel bij Het Gouden Luifeltje op A-kerkhof 49. Om het vak te leren. Het familiebedrijf zat en zit sinds 1940 op nr. 41. In 1980 werden de twee winkels 1 en ging het bedrijf door onder de naam Juwelier Hazekamp. Tot nu, want aan dit stukje Groninger familiehistorie en het vakmanschap dat het bedrijf al die jaren kenmerkte komt in december een einde. De sluiting heeft meerdere oorzaken: steeds meer klanten kopen via het internet, goud- en zilverprijzen fluctueren sterk, en wil het bedrijf goed overeind blijven, moet de winkel eigenlijk drastisch verbouwd worden. Zelf omschrijft de familie in een afscheidsbrief aan haar cliĂŤnten het aldus: "Na veel scenario's te hebben geschetst...moeten we ons erbij neerleggen dat de keuze gemaakt dient te worden tussen stoppen met ondernemen zoals we doen, of onze vrijheid verkopen aan een externe partij. In dat geval hou-

Juwelier Hazekamp sluit na 118 jaar den we liever de eer aan onszelf en kiezen we voor het eerste." Vader Hazekamp gaat genieten van een welverdiend pensioen en zoon Siete (40) die sinds zes jaar in de winkel werkt is toe aan iets anders. Het pand aan het A-kerkhof 41, is verkocht aan 'drie jonge jongens' die boven appartementen gaan bouwen. Wat de toekomst van de winkel wordt is nog onduidelijk.

5

tekst & foto: Han Santing

De toekomst van het KPN-gebouw

tekst: Tjerd van Riemsdijk 6

A

7

PTT-gebouw in 1958, foto: P. Boonstra (RHC Groninger Archieven)

an de Reitemakersrijge staat al vanaf de 30er jaren van de vorige eeuw het zgn.

KPN-gebouw. Jaren een plek in de stad waar veel stadjers hebben gewerkt. Een gebouw waarin de telefooncentrale van de voormalige PTT zich bevond. In 2008 heeft ontwikkelaar Beauvast bv het gebouw, inclusief de daarbij behorende parkeergarage gekocht, met de bedoeling dit kantoorgebouw te transformeren naar een wooncomplex.

De KPN heeft 'hun eigen' gebouw nog jaren gehuurd en tevens in die periode alle telefoonverbindingen, die met het gehele land plaatsvonden, verplaatst en gedigitaliseerd weer 'opgebouwd' in een veel kleiner gebouw aan de Schuitemakersstraat. Afgelopen januari is de KPN definitief uit het complex vertrokken. Direct daarna zijn alle kantoorunits verwijderd en is het gebouw volledig gestript.

Op het moment dat u dit artikel leest is de verbouw net gestart. Wijnand van Smeden, eigenaar van Beauvast bv, geeft mij een beschrijving van zijn plannen voor dit gebouw: 'Het gebouw omvat straks 200 relatief kleine huurappartementen annex studio's. De grootte van deze woningen ligt tussen de 18 en 30m2. Eerst was sprake van een groter aantal. Van het voornemen om ook woningen te

maken in het souterrain is afgezien. Hiervoor in de plaats komen er een stalling voor fietsen, een wasruimte, en mogelijk opslagplaatsen, die door de (buurt-)bewoners gehuurd kunnen worden. Op de begane grond worden, naast een aantal appartementen, 250 m2 zgn. commerciĂŤle ruimten gemaakt. Hieronder valt onder andere een cafĂŠ annex eetgelegenheid. De overige appartementen liggen op de verdiepingen. Met een nieuw te bouwen woongedeelte, omsluit het geheel een zeer fraai binnengebied. Een definitieve invulling hiervoor is nog niet gemaakt. Immers in de omgeving van dit fraaie overheidsgebouw zijn wellicht voldoende voorzieningen waar de toekomstige bewoners gebruik van kunnen maken. Dit binnengebied is zowel via de Schuitemakersstraat als de Reitemakersrijge te bereiken.'

Op mijn vraag aan wat voor bewoners hij deze woningen wil verhuren, geeft Wijnand een inzicht in zijn kijk op de woningmarkt en op de ontwikkeling van de hedendaagse steden waaraan bepaalde bevolkingsgroepen behoefte hebben. 'Ik merk steeds meer dat er in steden als Parijs, Londen en Barcelona, maar ook in de steden van Nederland behoefte is aan kleinere en compacte woningen met voorzieningen voor veilig, comfortabel en tijdelijk wonen. Zowel voor jongeren als voor ouderen. Jongeren die nog niet in staat zijn en nog niet willen kopen omdat ze tijdelijk een stage-of studieplek hebben bemachtigd in die stad, en ouderen die vaker op reis zijn en toch graag een pied-a-terre willen in hun vertrouwde omgeving en/of kleiner willen wonen en hun 'dure' woning verkopen om de overwaarde als aanvulling op hun oudedag-pensioen te verzilveren. Ten behoeve van deze toekomstige bewoners wordt er aandacht besteed aan een alternatieve energievoorziening door het plaatsen van zonnepanelen. Vooralsnog worden de appartementen met gas verwarmd.'

Bij mij komt meteen de vraag op of dergelijke 'vlottende' bevolkingsgroepen als inwoners van onze stad wel aantrekkelijk is voor de leefomgeving? En is het niet te veronderstellen dat een dergelijke bewonersgroep de anonimiteit in de buurt vergroot? Schouderophalend antwoord Wijnand: 'De anonimiteit ontstaat zeker niet door deze manier van wonen in dit wooncomplex. Bij de huidige stadsbevolking, zowel studenten als ook flexwerkers, is dat 8

ook al meer en meer het geval. Het binnengebied wordt openbaar ingericht met veel groen aan de gevels en op het plein.

Met de voorzieningen in het gebouw geeft dit een levendigheid onder toezicht en beheer van een conciĂŤrge. Bovendien wordt de parkeergarage niet alleen verhuurd aan de bewoners van dit complex.

Nu al huren buurtbewoners, winkeleigenaren en hun personeel hier parkeerplaatsen. Ook voor deze huurders is de doorgang over het binnenplein een snelle looproute naar het A-kerkhof.'

Wijnand noemt nog een argument, dat de leefbaarheid in dit deel van de stad gaat bevorderen. 'Een mooie bijkomstigheid van de verbouw tot appartementen is toch wel de nieuwe ontsluiting aan de Schuitemakersstraat van het complex met royale toegangen. Hierdoor krijgt met name deze straat meer reuring. De Schuitemakersstraat wordt meer een onderdeel van het stadse Pagina links: nieuwe binnenplein in het vm. KPN-gebouw netwerk en veel minder Inzet: Wijnand van Smeden (foto: Han Santing) Deze pagina: het complex gezien vanuit de Schuitemakerstraat (boven) dan nu een achterkant van en vanuit de Reitemakersrijge. (illustraties: Beauvast bv) winkels en bedrijven, waar nu toch veel te nonchalant mee om wordt gegaan.'

Het lijkt erop dat met deze functieverwisseling van het voormalig KPN-gebouw Beauvast bv haar reputatie van een ontwikkelaar, die de architectonische als de stedenbouwkundige kwaliteit van hun producten hoog in het vaandel draagt, dubbel en dwars waar kan maken.

Het is een prachtig plan! Wij gaan ervaren of de leefbaarheid van Stad hier ook mee is gediend. Het lijkt er wel op. Of zou het met allerlei andere ontwikkelingen die aan de gang zijn of nog komen te vol worden in onze binnenstad?

9

Vindersloon Tjitske Zuiderbaan n de vorige A-krant vertelde ik over het verlies van mijn telefoon en hoe ik me hierdoor een zombie voelde. Dat kwam omdat ik net een zombiefilm had gezien, of iets wat daar voor doorging. Drie maanden, een nieuw abonnement, een geannuleerd nieuw abonnement en een klachtenprocedure bij de KPN later, krijg ik via Messenger een bericht van Soestdijk. Niet het Soestdijk van Juliana, maar de kroeg om de hoek. Mijn telefoon is gevonden! Nu wil het toeval dat vriendlief en ik (we komen nóóit bij Soestdijk) daar op de laatste zomerse zondagavond van september een biertje dronken op het terras. Maar dat was ruim tweeëneenhalve maand nadat ik mijn telefoon was kwijtgeraakt!

Ik ga er andermaal heen en meld dat ik net een berichtje van ene Anton via FB kreeg, dat mijn telefoon terecht zou zijn. 'Ah ja,' lacht de klantvriendelijke bedieningsmedewerkster me toe, 'dat is mijn vriend.' 'Nou, ook de mijne!' antwoord ik onbeschaamd. De Soestdijkmedewerkster trekt met een niet begrijpend gezicht een vierkante glazen bak tevoorschijn, gevuld met sleutelbossen, telefoons, portemonnees en ander zwerfvuil, en pakt meteen mijn telefoon eruit. 'We kijken eens in de paar weken in deze bak of we kunnen achterhalen van wie de achtergebleven spullen zijn.' Eens in de paar weken? Ik ben mijn telefoon toch echt al een paar maand kwijt, maar ik klaag niet. Blij dat hij in goede handen is gevallen.

Ik herken het blauwe hoesje, dat ik vorig jaar van Sinterklaas kreeg. Alles lijkt er nog in te zitten, mijn OV-kaart, die ik heb moeten vervangen, zelfs de VVV-bon van ¤20,- is door de eerlijke vinder ongemoeid gelaten. Maar nee, er ontbreekt toch iets, mijn Images 10-rittenkaart. Een eerlijke vinder met culturele neigingen.

Ik zie het als vindersloon en hoop langs deze weg, dat jij of u nog 4 mooie films hebt kunnen zien met de resterende strippen op mijn kaart. Het is je van harte gegund! En bedankt dat je/u de moeite hebt genomen mijn telefoon af te leveren. Een leven als zombie is niet voor mij weggelegd.

van het bestuur • Goed nieuws voor ons Kade-bewoners: vrolijk worden we van de positieve ontwikkelingen rond de Hoekstraat/Muurstraat die gestaag vorderen.

• Houtkachels moeten in 2020 aan strengere eisen voldoen. Op die manier wil het kabinet de uitstoot van fijnstof en andere schadelijke stoffen zoals PAKS terugbrengen.

Het Longfonds en vele inwoners van onze wijk pleiten al heel lang voor een algeheel stookalarm bij windstil weer en mist.

Hoog tijd om hieromtrent metingen te verrichten langs de kades van onze Diepenring.

• Dan het minder goede nieuws. Over datzelfde Longfonds gesproken: de niet-rokers onder ons zijn weliswaar blij met het verbod op rookruimtes in de horeca, maar vrezen de gevolgen. Rokende bezoekers van de cafe's, coffeeshops en studentenverenigingen staan vanaf april noodgedwongen dag en nacht BUITEN te roken! Met alle lawaai- en rookoverlast voor onze binnenstadsbewoners van dien!

Dat kann toch niet de bedoeling zijn?

Hoe lossen we dit op?

• We hebben aandacht gevraagd voor de versterkte geluidsoverlast afkomstig van rondvarende (borrel)boten.

Via het Havenwezen laat de gemeente onderzoeken of de nieuwe regels van Amsterdam hier ook voor de zomer van 2020 ingevoerd kunnen worden.

Misschien dat het via de verhuurders van deze boten al aan de huurders ontzegd kan worden om geluidsinstallaties aan boord mee te nemen?

11

DESIGN MEUBELEN VERLENGDE VISSCHERSTRAAT 1 9718 JA GRONINGEN TELEFOON 050 - 314 36 22 MOBIEL 06 - 30 899 191 INFO@HOEKJEGRONINGEN.NL

WWW.HOEKJEGRONINGEN.NL

Kunstatelier Noes Met werk van Beeldend Kunstenaar Annuska ‘t Hart

Geopend op afspraak en iedere zaterdag van 13.00-17.00 u

Pottebakkersrijge 13 9718 AG Groningen Telefoon 06-30109303 Website www.annuska-t-hart.nl

•

Wegbezuinigd: het Wij-team Centrum/Schilderswijk, bedoeld voor burgervragen over ondersteuning of zorg, is nu volkomen uit onze nabijheid verdwenen.

Het WIJ-pand in de Oosterstraat is opgedoekt en A-kwartierders worden nu geacht helemaal naar het pand van het WIJ-team Oosterpark te komen!

•

Op het stadhuis gonst het van de geruchten dat binnenkort de hele stad aan de DIFTAR moet om zo de afvalreductie te bewerkstelligen. Prima idee voor de buitengebieden, maar een ware ramp voor de binnenstad waar nu al veel te veel afval illegaal wordt gedumpt naast de afvalcontainers en in onze gracht. Dit roept om ander gediffentieerd maatwerk voor de binnenstad! Bij diftar zouden mensen gestimuleerd worden afval goed te scheiden, omdat het ze in de portemonnee scheelt. Hoe minder ze aanbieden, hoe goedkoper ze uit zijn.

•

De donkere dagen zijn weer aangebroken, die mede dankzij de lichtpuntjes die worden verspreid door de saamhorigheid in ons A-Kwartier beslist gezellig door te komen zijn.

Met dank aan Winter Welvaart, de feestelijkheden rond Kerst en Oud & Nieuw, onze Nieuwjaarsreceptie, de Wilde Maaltijd plus de -ijdele?- hoop op ijspret en de vooruitzichten op een spetterend lustrum in mei 2020.

Fijne feestdagen en tot ziens in het oude en het nieuwe jaar!

Oproep vrijwilligers Winterwelvaart!

Winterwelvaart is een gratis toegankelijk festival en kan mede daardoor niet zonder de hulp van vrijwilligers.

We zoeken mensen voor achter de bar, publieks- & artiestenbegeiders, mensen om de marktstandhouders te voorzien van een praatje en gratis kopje koffie, mensen voor in de infostand. En natuurlijk ook sterke vrouwen en mannen om alles op te bouwen en af te breken.

Mocht je van verven en of timmeren houden dan kunnen we je hulp zeker ook in aanloop al gebruiken.

Aanmelden kan via: vrijwilligers@winterwelvaart.nl 13

Voorzitter op Zee tekst & foto's: Esther Klaver

Onze voorzitter is met haar partner een zeilreis aan het maken van Tonga naar Turkije.

Inmiddels zijn ze voorbij Fiji, de Solomon Eilanden en Papoea Nieuw Guinea. Ze staan nu op het punt om IndonesiĂŤ achter zich te laten. Hier pakken we de draad van hun reisverslag weer op.

Vanaf Sekupang, een havenplaats in het Noordwesten van het Indonesische eiland Batam, gaan we de straat van Singapore oversteken. De laatste twintig mijl die we in Indonesische wateren afleggen, zijn niet de mooiste: we varen door een havengebied waar het een komen en gaan van grote schepen en snelle veerboten is. We banen ons een weg langs boten die voor anker liggen en observeren het scheepsverkeer in de Straat van Singapore, zodat we ons een betere voorstelling kunnen maken van wat ons morgen te wachten staat.

De metafoor die in me opkomt is die van een vierbaansweg waarover vrachtwagens met 140 km per uur denderen en die wij moeten oversteken met een invalidewagentje dat niet harder gaat dan 45 km per uur. Dit vooruitzicht baart me al een paar weken zorgen. Maar goed, anderen kunnen het, dus wij kunnen het ook.

De volgende morgen gaan we vol goede moed bijtijds op pad. We staan op scherp: ik sta achter het roer en hou het scheepverkeer in de gaten, Piet doet de navigatie en bekijkt de snelheid en afstand van de boten op de AIS (een automatisch identificatie systeem dat informatie geeft over onder meer de koers en snelheid van andere boten). Het alarm dat ons waarschuwt voor aanvaringsgevaar hebben we de dag ervoor al uitgeschakeld: er zijn hier zoveel schepen in onze nabijheid dat het alarm om de haverklap afgaat. No guts, no glory! "Piet, grote blauwe containerschip aan bakboord, heeft een behoorlijke snelheid, komt onze richting op!" "OkĂŠ, ga maar 90 graden bakboord uit, we gaan er achterlangs" 14

"Shit, wat doet die visser daar? Ligt die stil of vaart die?" "Doe maar een beetje gas erbij, dan kunnen we voor 'm langs." "Die tanker daar, die ligt niet stil hoor, die vaart, ik zie boegwater." "Klopt, oké, ga maar 15 graden stuurboord uit en hou dat groene containerschip aan bakboord in de gaten, ik denk dat die bakboord uitgaat, omdat hij twee korte geluidssignalen geeft." "Volgens mij gaat 'ie rechtdoor en geeft hij geluidssignalen om de vissers weg te jagen, wat een zootje, wat doen die lui hier?!" En zo zigzaggen we ons een baan door het scheepvaartverkeer. Eerst steken we de vaarweg over waar het scheepvaartverkeer van West naar Oost vaart en vervolgens de vaarweg waar het scheepvaartverkeer van Oost naar West vaart.

Zodra we aan de kant van Singapore zijn, komt er orde in de chaos. Singapore werkt i.t.t.

Indonesië met Kustwachtpolitie en daar wemelt het van: om de kilometer komen we in het vaargebied van een ander kustwachtpolitiebootje dat de boel scherp in de gaten houdt.

Als zeiljacht zijn we een opvallende verschijning tussen al die grote containerschepen en een dankbaar object om de stuipen op het lijf te jagen. Met grote snelheid komt er zo'n geval op ons afgevaren. Via de marifoon worden we opgeroepen om onze vaarbestemming kenbaar te maken. "Als ik het goed begrijp gaat u naar Maleisië en niet naar Singapore? In dat geval moet ik u verzoeken u te voegen in het scheepvaartverkeer." "Prima, doen we, standby kanaal 16." We vinden het wel best en blijven net op de grens van het officiële vaarwater varen. Zo varen we de grote jongens niet in de weg en voelen we ons minder opgejaagd.

Nu we aan de overkant zijn, stellen we ons wachtsysteem in op één uur op/één uur af. Het blijft opletten geblazen: ook al is het aan deze kant van de straat beter georganiseerd, het is er niet minder druk. Oplopend verkeer, scheepvaartverkeer dat uit de havens komt, betonning, de kustvaarpolitie met z'n snelle bootjes, alles heeft z'n aandacht nodig.

In de straat van Johore wordt het smaller en rustiger. Hier eindigt het havengebied van Singapore en zien we letterlijk de woonwijken van Tanjung Kupang oprijzen: betonnen hoogbouw, andersoortige betonnen hoogbouw en soortgelijke betonnen hoogbouw; je zal er maar wonen….

We varen onder een brug door die Singapore met Maleisië verbindt. Het verkeer richting Singapore staat muurvast: grenscontrole. Na de brug varen we tussen de betonning over niemandsland: linkers Maleisië, rechts Singapore. Aan de zijde van Singapore staan hoge hekken met grote waarschuwingsborden: Verboden toegang, militair terrein, schietgevaar.

Vanuit de lucht worden we gade geslagen door twee helikopters die gebroederlijk rondjes vliegen over het terrein. Wat een militaire poppenkast voor zo'n klein landje (nog geen 800 km2).

Na een paar mijl slaan we linksaf Puteri Harbour in en een uur later zitten we aan een halve liter bier in café 'Brussel': welkom in Maleisië!

15

Kapper Wietse Willems tekst & foto: Henk Cuperus De oudere jongeren onder ons herinneren zich ongetwijfeld nog het Beatles-tijdperk: het roemruchte langharige muzikale (niet kaal, wel muziek!) viertal bewoog de mannelijke jeugd ertoe in geen jaren meer naar de kapper te gaan, teneinde er net zo uit te zien als hun idolen. Er vond dan ook een ware kaal(!)slag plaats in de kapperswereld. Nu echter is de kapper weer helemaal terug. Kijk bijvoorbeeld naar voetballers: wat die met hun haar laten doen grenst soms aan het absurde. Veelstaartige vlechten, kunstig weefwerk, knotjes (huh, schaam je, Virgil!), je zou bijna vergeten dat er ook nog gevoetbald moet worden!

Het aantal kapperszaken heeft zich hier keurig bij aangepast en dat is mooi.

In het A-Kwartier alleen al zijn er zeker zo'n vijftien!

Keus genoeg en daaruit heb ik kapper Wietse Willems van kapsalon W&W uit de A-Kerkstraat gekozen voor een interview.

Op het moment van het gesprek was zijn salon gevuld met drie damesklanten en het was een waar pandemonium van gepraat en daverende lachbuien, dankzij Wietse's vrolijkheid en aanstekelijke humor.

Alle aspecten van het leven worden op onnavolgbare wijze belicht, niet gehinderd door conventies of burgerlijke moraal.

'Ik ben in 1952 in Groningen geboren. Toen ik een jaar of acht was hield ik me al met kapsels bezig door de Barbiepop van mijn tweelingzus te knippen. Omdat Barbiehaar niet meer aangroeit was ze hier nogal boos over. In Breda ben ik opgeleid tot kapper. Ik heb gewerkt bij Pandora, de bekende zaak in de Oosterstraat, daarna in Pandora's vestiging in de Grote Kromme Elleboog. Vanaf 1999 ben ik zelfstandig gevestigd in mijn huidige pand in de A-Kerkstraat nr. 5. Pandora bestaat trouwens niet meer.

Mijn klanten zijn van alle leeftijd, opleiding en noem maar op. Sommigen komen al bijna 16

veertig jaar bij me, zelfs wel uit het westen!

Het leuke van het kapper zijn is natuurlijk het kappen zelf, het afleveren van creatief en mooi werk en daardoor de blije klanten, en de afwisseling. Elk kapsel vraagt zijn eigen aanpak, het is steeds weer anders. Ik kan mezelf zijn in dit werk, mijn vakmanschap uitleven en gezellig met mensen omgaan.

Vier keer per jaar ga ik naar kappersevenementen om de nieuwste ontwikkelingen op mijn vakgebied op te doen.

Ik knip dames en heren. Een dameskapper kan ook heren doen, omgekeerd niet, want dameskapsels zijn qua kleuren en modellen ingewikkelder dan heren kapsels..

Ik heb ook nieuwe kapsels bedacht, bijvoorbeeld heel kort met allerlei kleuren, zodat de klant er als een paradijsvogel uitziet. Alles kan dus, maar er moet wel een mooi model inzitten, er moet een bedoeling uit spreken. Overigens scheer ik niet, ik werk geen baarden en snorren bij. En ik knip mezelf niet, dat wordt gedaan door een vriendin/collega.

Ik werk van dinsdag t/m zaterdag en alleen op afspraak, zodat ik elke klant volop tijd en aandacht kan geven. Kortom, ik heb heel veel plezier in mijn werk en zal er nog heel lang mee doorgaan!'

Kunstroute Sterrenbeeld, WinterWelvaart 2019 Van 20 tot en met 22 december bruist het weer in Groningen vanwege de dertiende editie van WinterWelvaart. Naast de activiteiten in en rond de schepen, is er prachtig werk te zien van beeldend kunstenaars die wonen en werken in het A-kwartier. Ook ziet u het werk van een aantal gastexposanten. Dit jaar zijn er 15 nieuwe deelnemers aan het toch al zo afwisselende aanbod toegevoegd.

U kunt ons vinden door de blauwe zuilen te volgen. Van Pottebakkersrijge, Reitdiepskade tot Noorderhaven en natuurlijk aan de Hoge en Lage der A. Een van de vaste deelnemers is kunstenares Anke Slooff (rechts) met zeefdrukken en olieverfschilderijen. Haar expositie schip, M.S. Tarakan, aan de Noorderhaven is een rustig toevluchtsoord om te verblijven na alle drukte op de kade. Nieuwe kunstenaars zijn o.a. Ina Fekken, werken met papier, en Marjanne Sorgdrager, sieraden.

Er is veel te ontdekken tijdens deze bijzondere en winterse kunstroute.

Zie ook: www.winterwelvaart.nl/programma/2019 17

Het is zondag 10 november. In De Oude Drogisterij heeft Registervinoloog Enrico Haima van Gall & Gall de tafeltjes alweer fraai gedekt!

Daarop papieren onderzetters met in grote cijfers een 1 en 2 en daarnaast zijn wijnmenu met 3 of 4 smaakparen, zodat je elk glas en contrast goed uit elkaar houdt. Zeventien bezoekers telt de groep vanmiddag, waaronder veel nieuwe gezichten. Ook nu weet Enrico ons weer met zijn keuzes en hapjes te verleiden -en eerlijk is eerlijk- hij trekt je daarbij financieel niet het vel over de oren.

Na ruim twee uur door een concert van drie contrasterende wijnparen en de bijpassende amuses weet je waarom SMAAK zo waarachtig mooi, en stoppen met roken zo ongelofelijk verstandig is. Eerst een rijkelijk met zuuressence gestoffeerde slasnack. Daarna een fijne quiche als tussendoortje. Deze wordt weer afgewisseld door een voorbijsnellend stoofpotje van paddenstoelen.

Om tenslotte alles af te romen in een slotakkoord van mooi droge pecorino, omringd door noten. En tussen al die minieme smaakknalletjes door wordt de wijn elegant uitgeserveerd, alsof er in de keuken niet zonet nog hard gezwoegd is. Hoe speelt hij het ieder jaar klaar - dit jaar was er zelfs geen enkele hulp.

De middag opent met een knipoog naar de mode, en wel een mousserende rosé uit de Provence met de dwaze naam Mirabeau La Folie.

Voor alle Gooische Meisjes en bubbelfeestjes zullen we maar zeggen.

Flink gekoeld is het een heerlijke instapper, die de geplaagde Franse wijnboer ook nog eens van zijn overtollige voorraad afhelpt.

Bij de Afdeling Wit komen 2 jonge oudgedienden uit respectievelijk de Elzas en uit Zuid-Tirol voorbij: één is van de rieslingdruiven die André Stuber verwerkt, de ander van het ras Müller-Thurgau uit 18

het huis Cantina Lavis. Het zijn beide nog jonge wijnen uit 2018, elk zo'n tientje in aanschaf. De Riesling wint het glansrijk, maar de geur van de NoordItaliaan blijkt toch voller. Door hun hoge zuurgehalte kunnen ze nog jaren bewaard worden en winnen vast nog aan karakter.

Daarna rijden er ronkend twee zogenaamde 'easy-riders' voorbij: een Chileen met de fraaie naam Vina La Rosa en een gecomponeerde Italiaan van wel 4 wijnrassen die Piccini Memoro heet. Beide licht rode wijnen zijn mooi van smaak en zeer betaalbaar. Sommige deelnemers vinden de samengestelde wijn het lekkerst, maar voor smaakpuristen blijkt dat toch vloeken in de kerk. Voor bij het zwaardere vlees is er daarna eerst een heerlijke Bulgaarse wijn, door een Italiaan gebotteld, de Edoardo Miroglio Soli 2015. Niet minder heerlijk is een Siciliaanse wijn van de Nero d'Avoladruif, met iets minder bittertjes en tannine. Beide wijnen konden mij in elk geval bekoren.

foto's: Fleur Woudstra

De middag sluit af met een versterkte aperitiefwijn, een Marsala, eveneens uit SiciliĂŤ, de Cantine Pellegrino. Amberkleurig en rijk van smaak. Nu eens niet als vleesblusser maar in een combinatie met rijke kazen. Ook heerlijk in een Tiramisu met mascarpone en lange vingers. Nou, we hebben onze vingers erbij afgelikt. Met dank aan de organisatie en ons bestuur, dat de wijnproeverij mogelijk maakte.

19

Z

ondag 8 september. De boot naar Garnwerd zou om 10 uur vertrekken. Vroeg, voor ons doen. We waren dan ook maar net op tijd bij de Zernikebrug, de opstapplaats voor het boottochtje. Vreemd. Nergens buurtgenoten te ontdekken. En dat terwijl de opstapplaats toch echt in the middle of nowhere was. Dan zou je verwachten dat je alle andere wachtenden wel zou zien. Of op z'n minst een grote boot. Maar nee.

Hmm, wellicht toch die boot gemist? Maar 'ns even bellen. Gelukkig heeft de buurtvereniging een website waarop een telefoonnummer staat. Niet eens echt slaperig werd er opgenomen. Nee, de meneer aan de lijn ging niet met het boottochtje mee, maar Fleur zou wel aanwezig zijn. En ja, dat telefoonnummer kon hij wel geven.

Om een lang verhaal kort te maken: wij - en dat zijn 'nieuwe' buurtgenoten Eric PiĂŤst (Munnekeholm) en Cindy van der Helm (Hoge der A) - stonden bijna drie kwartier varen verwijderd van de opstapplek die - zo bleek later - van de Zernikebrug zo'n beetje naar mijn voordeur verplaatst was. De meest recente correspondentie over het programma had ons niet bereikt. Helaas, want hierdoor misten we dat mooie tekst: Cindy van der Helm tochtje door de stad. In plaats daarvan werden we om 11 uur opgepikt bij de Zernikebrug. Schipper Gerrit wilde al aanmeren, maar dat vond Eric niet nodig. Voor ik er erg in had werd ik zo de boot op geduwd. Ook goed. Scheelt mooi weer een paar minuten.

Eenmaal aan boord van de Leviathan troffen we ongeveer 25 buurtgenoten. Velen van hen hadden we al eens ontmoet op een van de zondagmiddagbijeenkomsten. Zoals altijd

foto: Bert Visscher

Boot gemist?

20

heerste er een gemoedelijke sfeer. Koffie met cake. Schitterend weer. Wat wil je nog meer?

Vakkundig werden we door schippersechtpaar Gerrit en Marjolein de Goede via diverse bruggen en de sluis naar Garnwerd gevaren. Eenmaal daar aangekomen kregen we zo'n anderhalf uur de tijd om wat te drinken en het plaatsje te verkennen. Een karakteristiek wierdendorp met tal van kunstenaarsstekjes. Toen we om 2 uur vanaf café Hammingh wilden vertrekken troffen we een oude bekende - Bert Visscher - die wel een foto van ons wilde maken. Mooi, want nu staan alle deelnemers samen op de foto.

Op de terugweg kregen we een heerlijke lunch aangeboden, bestaande uit vers gebakken broodjes en een overheerlijke, zelfgemaakte vissalade. Voor ons de eerste keer dat we die vissalade kregen, maar het blijkt een specialiteit te zijn van schipper Gerrit. Precies op de afgesproken tijd, namelijk om 16.30 uur, meerden we weer aan op het Hoge der A. Hoe mooi het varen door de provincie ook is, met zo’n grote boot door de stad varen geeft het uitstapje toch echt een bijzonder cachet. Blij dat wij die boot niet gemist hebben!

Deskundig en persoonlijk Voor al uw wensen op notarieel gebied Onder andere voor advies over: ! ! ! ! !

(levens)testamenten nalatenschappen estate planning vastgoed ondernemingen en rechtspersonen

mevr. mr. Thea van der Veur (notaris) mevr. mr. Melanie Benus (kandidaat-notaris dhr. Bareld Timmer (juridisch medewerker)

Noorderhaven z.z. 34 ⏐050-3185188⏐www.forumnotariaat.nl

21

tekst: Bart Schuurman en Jolien Vermeulen

V

rijdagmiddag 20 december om 16.00 uur is het weer zover: het startsein van WinterWelvaart in Stad! Inmiddels alweer de 13e editie van het sfeervolste, gezelligste en meest gefotografeerde winterevenement van Groningen. De schepen voor de Kunstroute zijn bekend en de twintig historische schepen die straks het podium zijn voor muziek, theater en poĂŤzie zijn ook onlangs bevestigd. De kades van de Hoge, Lage en Kleine der A lichten het weekend voor kerst weer op en herbergen intieme concerten van voornamelijk Groningse artiesten.

Op de kades bezoek je weer de bekende wintermarkt en natuurlijk ook de kunstroute langs ateliers en galeries. Wij spraken met Minke van der Velde (rechts), ze verzorgt de programmering van WinterWelvaart.

foto: Karlijn Donders

Minke (32) is opgegroeid in De Wilp in het Westerkwartier, maar woont ondertussen al jaren in de stad bij het Noorderplantsoen. Ze heeft hier communicatie en kunst, cultuur & media gestudeerd en nadat ze bij een organisatiebureau heeft gewerkt, is ze nu drie jaar zzp'er in het organiseren van culturele festivals. Zo organiseert zij voor de Stichting Oude Groninger Kerken het jaarlijkse meifestival 'Terug naar het Begin'. Voor WinterWelvaart doet ze nu voor het tweede jaar op rij de programmering.

'Het is een leuke uitdaging om een programma in elkaar te zetten dat zo veel mogelijk Groningers aanspreekt. Deze dertiende editie van WinterWelvaart kan met recht een Groningse editie genoemd worden: ik heb me in de programmering voornamelijk gericht op lokaal talent en op bands met Groningse roots. Anderzijds zijn er ook een aantal niet-

Winterwelv 22

Vanaf vrijdagocht end 20 december 6.0 0 uur t/m zondag avond 22 december 24.00 uur een algeheel park eerverbod aan de Ho ge en Lage der A tijdens Winter Welvaart!

Groningse bandjes van de partij. Zo komt het Amsterdamse Duo Mokumer Molleboon naar Groningen, met een op maat gemaakt liedjesprogramma voor WinterWelvaart met de naam: 'Lorelei, schipperswichie het 't weer doan'.'

Ook dit jaar is er veel verschillende muziek: van troubadours met gezellige meezingers tot experimentele waterpunk en alles wat daar tussenin zit. Er is dus voor ieder wat wils.

Naast muziek zijn er uiteraard ook verhalenvertellers, kinderworkshops, theater en dit jaar telt de markt maar liefst 65 kraampjes. Hier kun je terecht voor kunst en antiek, maar ook voor heerlijk eten en drinken en een breed scala aan hebbedingetjes.

De scheepvaart wordt tijdens WinterWelvaart vertegenwoordigd door historische charterschepen. Schippers van de klippers, coasters, schoeners en tjalken vertellen graag over hun reizen en over de geschiedenis van hun schip.

Minke bezoekt WinterWelvaart al jaren met vriendinnen samen en heeft hier warme herinneringen aan overgehouden. 'De schepen, de lichtjes en de sfeer aan de kade; het festival heeft een uniek en speciaal karakter. In de schepen lijkt het alsof je een andere wereld binnenstapt: de drukte van de stad verdwijnt naar de achtergrond en binnen wacht een concert van talentvolle, vaak jonge muzikanten in een intieme setting. Het geeft een soort betoverend effect, de echte WinterWelvaart-ervaring.'

'Die ervaring zit hem ook in het gevarieerde publiek,' voegt Minke toe. 'Door de verscheidenheid aan optredens komen er veel mensen op af, van alle leeftijden en iedere afkomst.

Dit sluit op zijn beurt goed aan bij de scheepvaart, die ook een gevoel van thuiskomen en nieuwe ontdekkingen met zich meebrengt.'

• Vrijdag 20 december 17.00-00.00 uur • Zaterdag 21 december 12.00-00.00 uur • Zondag 22 december 12.00-18.00 uur

23

foto: Han Santing

vaart 2019

Van VCP tot VCP 2.0 mobiliteitstransitie tekst: Tjerd van Riemsdijk . Autoluw en minder parkeerplaatsen Al vanaf 1977 is het gemeentelijk verkeersbeleid gericht op het verminderen van de automobiliteit in de binnenstad door de invoering van het Verkeerscirculatieplan (VCP). In de zojuist aangekondigde toekomstige Mobiliteitstransitie (VCP 2.0) wordt dat breder gericht, namelijk binnen de ring. In de tussentijd hebben een reeks aan beleidsaanpassingen plaatsgevonden door de verschillende colleges van B en W. De genomen maatregelen van het Verkeersbeleid bleken immers steeds maar weer te gering om de forse toename van het autoverkeer te verminderen. Nog altijd zijn de meningen van de burgers verdeeld over betreffende maatregelen die minder automobiliteit en minder parkeermogelijkheden tot gevolg zouden moeten hebben.

Start van het VCP in 1977. foto: Frank Straatemeier (RHC Groninger Archieven)

. Herinrichting binnenstad Een aantal jaren geleden werd het beleid wederom aangescherpt door het openbaar vervoer uit de binnenstad te gaan weren onder het motto 'de binnenstad is ook voor jou'. Dus meer ruimte voor de wandelaar en de fietser.

Daarvoor zijn in de afgelopen 2 jaar in het A-kwartier vele straten heringericht. Met name zijn de Brugstraat, de A-straat, een deel van het Hoendiep en de Munnekeholm volledig op de schop gegaan. Over de gevolgen daarvan schreven we al eerder.

Zo ook is recent de Hoge der A opnieuw ingericht. De onregelmatig liggende stenen in het wegdek zijn afgevlakt en verlegd, zodat ook fietsers wat makkelijker deze zijde van de Diepenring kunnen nemen voor hun route van en naar Stad.

Tussen de Brugstraat en Turftorenstraat zijn de parkeervakken aan de gevelzijde wegge24

haald om ook hier het parkeren van het 'blik' te verminderen. Op het overige gedeelte van de Hoge der A blijft de mogelijkheid tot parkeren bestaan.

De parkeervakken aan de gevelzijde van de straat zijn volgens plan verplaatst naar de overkant, de kadezijde van de straat. Dit gebied zal heringericht worden. Echter dit liet nog op zich wachten.

Wat gebeurde er nu? In de inmiddels opengestelde straat wordt nu niet alleen gebruik gemaakt van de beschikbare parkeervakken aan de gevelzijde, maar ook van het gedeelte dat heringericht zal worden, aan de kadezijde! Hierover is in de buurt behoorlijk commotie ontstaan. . Pappen en nathouden

. Commotie 'Vreemde krachten' leiden er vaak toe dat bepaalde beleidsdoelen niet gerealiseerd (kunnen) worden. Vaak verandert er het een en ander in de uitvoering van het plan door bijv. bezuinigingen of doordat de theoretische wens in de praktijk onmogelijk wordt gemaakt 25

foto: Jan Ottens

Een groot aantal bewoners heeft bij de gemeente geklaagd omdat het parkeerverbod van het deel aan de kadezijde niet gehandhaafd wordt. Parkeerders op die plekken worden niet bekeurd. De gemeente geeft aan dat er voor de gebruikers van de voormalige parkeerplekken jurisprudentie geldt, zodat zij het recht hebben daar te parkeren. Ondanks dat die voormalige parkeerplaatsen aan de gevelzijde gesitueerd waren.

Een aantal buurtbewoners, eigenaren en/of werknemers van kantoorpanden en winkels menen dergelijke rechten te hebben. In de raad zijn inmiddels over met name de vermindering van parkeerplekken in dit plan vragen gesteld aan de wethouder. De klagende bewoners vinden dat de gemeente deze kwestie te lang laat doorsudderen. Men spreekt van pappen en nathouden. De discussies tussen de voor- en tegenstanders over de vermindering van de parkeerplaatsen zijn inmiddels verlegd naar een discussie over de herinrichting van de betreffende kadezijde.

De angst van de voorstanders is dat die vermindering van de parkeerplekken aanzienlijk teruggedraaid kan gaan worden.

In de buurt is een situatie gecreĂŤerd, die voor de samenhang en de gemeenschapszin niet bevorderlijk is. Er is sprake van "verdeel en heers".

Galerie Erika Stulp Oude Kijk in ‘t Jatstraat 62

geopend: donderdag, vrijdag, zaterdag: 14.00 - 17.00 eerste zondag van de maand: 14.00 - 17.00 050 318 4651 / 06 361 67 86 www.erikastulp.nl erikastulp@live.nl

door (vermeende) bestaande regels en normen. In de loop der jaren worden er ook andere beleidsdoelstellingen aan toegevoegd, wat een negatief effect heeft op de eerder gestelde verkeersdoelen. Ook worden vaak in de beleidsfase de juridische consequenties onvoldoende onderzocht. Wellicht vindt de gemeente in dergelijke situaties, vaak langdurige, juridische procedures te risicovol.

Verder komt het voor dat na uitvoering er onvoldoende gecheckt wordt of het beoogde doel bereikt is en ook zo blijft. In dit geval aan de Hoge der A lijkt de gemeente in gebreke te zijn gebleven.

De bewoners en/of gebruikers van deze opnieuw in te richten plek worden vast en zeker ongewild, tegen elkaar uitgespeeld. Dit schaadt het vertrouwen in de Overheid. De commotie hierover is hoog opgelopen!

Hopelijk herstelt de gemeente nog haar foute inschatting en bewaakt ze hier haar parkeerbeleid en in het algemeen haar verkeersbeleid in Stad. . Nog veel te herstellen Ook elders in het A-kwartier spelen dergelijke uitvoerings- en handhavingsproblemen: . Het laden en lossen bij winkels en bedrijven vindt ook plaats na 12.00 uur. Het beleid is erop gericht dat dit vóór 12.00 uur gebeurt. . Auto's rijden en staan geparkeerd door en in de Munnikeholm, het A-kerkhof NZ en de A- en Brugstraat. In deze straten mogen geen auto's komen. . Vrachtauto's rijden nog steeds de bestrating en de straatlantaarns kapot. Zware vrachtauto's met uitzonderlijke lengtes moeten vaak moeilijk manoeuvreren om bij hun l aad-en losplaats te komen, waardoor regelmatig schades ontstaan. . Fietsen staan nog steeds op diverse plekken, zodat wandelend publiek overmatig gehinderd wordt. Stewards staan hoofdzakelijk bij de drukste punten om de chaos te verminderen. Dit blijkt niet afdoende te zijn. . Oversteken is vaak in winkelstraten onmogelijk omdat de wandelstroken over behoor- lijke afstanden zijn afgesloten van de fietsroutes c.q. rijbaan door steeds meer uitdij- ende en toenemende terrassen, fietsen en reclame-uitingen. Binnenkort wellicht ook door de aangekondigde kinderspeelplekken.

En zo kan ik nog wel even tijdje doorgaan.

Het zal mooi zijn als de gemeente hier lering uit trekt. De uitvoering van het Binnenstadsbeleid kan wellicht nog ten goede gekeerd worden wanneer college van B en W de verbinding en communicatie zoekt tussen en met de vele specialistische afdelingen binnen het ambtelijk apparaat. Dit om een goede afstemming te krijgen tussen beleid en de uitvoering ervan.

Doen ze dit niet, dan is ook het volgende nieuwe beleid van de Mobiliteitstransitie in het gebied binnen de Ring tot mislukking gedoemd.

27

In memoriam Herman Siersema Toen er zaterdag 7 september 2019 een prominente rouwadvertentie in het Dagblad verscheen, was Herman Siersema al twee weken daarvoor gecremeerd. Buurtbewoners en bezoekers van Doppio in de Brugstraat kenden hem als een bevlogen bewoner van de buurt, die vurig het debat over een busvrije binnenstad zocht. Minder mensen weten misschien, dat hij zich in de aanloop naar verschillende coalitiekabinetten ook sterk maakte voor ruimere wetgeving op het vlak van de orgaandonatie – van de drie decennia als hartpatiënt leefde hij zelf 28 jaar met een ruilhart.

In de laatste jaren liep zijn vitaliteit terug - de bovenwoning aan de Lage der A 9 was minder geschikt, 's zomers soms heet en er was geen uitzicht op een nieuw donorhart.

Zijn vriendin en maatje was Maria Hermsen. Elke dag kwam ze trouw op haar fiets bij hem aan. Hij noemde haar heel terecht zijn 'luikje-in-mijn-gevangenis'.

Maar in de jaren dat hij nog wèl vitaal was, dreef Herman een kwekerij voor irissen in Smilde. Verder toonde hij een opmerkelijk gevoel voor smaak en kwaliteit. Als oud-Amsterdammer kende hij de fijne adressen voor schoenen, monturen en chique leren jasjes.

En als bouwer van de geluidsbox LIMM – less is more musicality, met drivers van de Zuid-Duitser Wolf von Langa, was hij ook bekend met de complexe muziek van Guillaume Dufay en Josquin des Prez uit de 15e eeuw.

De recente warme zomers werden hem als hartpatiënt fataal. Tot het einde verbleef hij afwisselend in de koelere woning van zijn vriendin òf in het ziekenhuis.

Op vrijdagavond 6 september bij de opening van het politiek seizoen nam de PvdA afscheid van een gedreven lid. Zijn beide zussen, broer, vriendin en hun aanhang deden dat al eerder op 23 augustus in het nieuwe crematorium Ommeland en Stad te Eelderwolde.

Buurtbewoner René Schlötz

28

Het A-Kwartier is een Moluks-Indonesisch bezorg/afhaalrestaurant rijker, waar authentieke gerechten worden gemaakt. Makan betekent 'eten' in het Indonesisch en Maleis en staat voor de passie van de koks van het gelijknamige bedrijf: koken. Vier vrouwen met verschillende Indonesische of Molukse achtergronden.

Jeany, de coĂśrdinator is weliswaar in Nederland geboren, maar heeft Molukse roots. Mila komt van Solo op Java en woont nu 21 jaar in Nederland. Triyama heeft Javaans/Sumatraanse wortels en Arianti komt van Menado. Wat hen bindt is die passie voor koken. Zo heeft Jeany al vroeg voor het gezin moeten koken. Jeany leerde door te kijken naar hoe haar tantes het eten bereidden . De 'uitvoerders' kwamen dan met een mesje en sneden de groentes. De afmakers, de koks, bepaalden wat de uitvoerders moesten doen en maakten de gerechten af. Zelf is zij nu de afmaker bij Makan. Zij wil een stukje cultuurkapitaal overdragen aan volgende generaties. Mila daarentegen heeft pas koken geleerd toen ze in Nederland woonde. Toen ze hier kwam moest ze alles zelf doen. Ze belde met haar zus in IndonesiĂŤ om te vragen: hoe maak ik dit, hoe maak ik dat. 10 jaar geleden begon ze hapjes te maken voor de vriendenkring. Voor Triyama was het

een must om te leren koken. Op Sumatra moest iedere dochter goed kunnen koken. Ze is blij dat de eigenaar van Makan, Otjep, haar vroeg om voor hem te komen werken. Nu kan ze de lessen van oma in de praktijk brengen. De koks vertellen dat Moluks eten veel verschilt van Indonesisch eten. Moluks eten is niet pittig, de sambal voeg je zelf toe. Het is fijner van smaak, er worden andere soorten groenten gebruikt. In Indonesisch eten zit meer peper, kruiden en meer kleur. Bij Makan wordt Moluks gekookt. Toen de moeders in de jaren '50 naar Nederland kwamen waren er nog nauwelijks sjalotjes en als die er al waren, dan waren ze te duur. Ook kwamen er invloeden van buitenaf. Bij Makan zoeken de koks in goed overleg naar wat er qua smaak het beste past bij hun gerechten.

Ze hebben alles van de menukaart gemaakt, met z'n allen geproefd en daarna aangepast.

De koks maken bewuste keuzes om bepaalde gerechten vegetarisch en veganistisch te maken. Normaal gesproken zou er in nasi kip, garnaal of ei zitten. Bij Makan niet. (TZ) Makan is open voor afhalen van dinsdag t/m donderdag van 16.30-20.00 uur en van vrijdag t/m zondag van 16.30-20.30 uur. Pottebakkersrijge 8 06 30948381 050 8200490. Ook kunt u via Thuisbezorgd bestellen. www.makangroningen.nl . www.thuisbezorgd.nl/makangroningen

29

Een uitbarsting van ambtelijke energie tekst: Hans van de Sande

B

ij de beschrijving van een griezelige epidemie, naar ik meen van de builenpest, las ik eens dat de lijders op steeds weer nieuwe plekken nare uitbarstingen kregen tot uiteindelijk de gaten er in vielen en het hele lichaam bedekt was met een gladde korrelige substantie. Deze onsmakelijke passage komt me bij het doorkruisen van onze goede stad steeds maar weer voor de geest.

achtergrond: pestbacterie onder de microscoop

Ik doorkruis die goede stad trouwens te voet, want per fiets, brommer of auto gaat het al haast niet meer vanwege de talloze wegopbrekingen en versperringen die de afgelopen maanden zijn ontstaan. Vandaag kwam ik op een klein rondje stad er zes tegen en dat was nog lang niet alles. Navraag leerde dat deze wonderlijke planning veroorzaakt wordt door de gewoonte die managers hebben om het werk niet door eigen werklieden te laten doen, maar eerst de gemeentewerklui te ontslaan en dan het werk uit te besteden aan grote aannemers. Outsourcen, noemt men dat in het managerees.

Als men zelf een bepaalde hoeveelheid stratemakers, gravers, kabelleggers, opperlieden en wat dies meer zij, in dienst zou hebben, zijn die mannen en vrouwen met eĂŠn project tegelijk bezig, want meer werkers zijn er niet. Dank zij het managen en outsourcen echter, kan men nu honderden werklui en masse inhuren en die op tientallen plaatsen tegelijk inzetten. En dat is wat op dit moment in Groningen gebeurt en wat mij op de associatie met de builenpest bracht. De hele stad is op de schop, wellicht om de opening van een van de grootste builen in onze goede stad extra luister bij te zetten.

Mijn eigen straat, de Visserstraat, wordt ook zwaar getroffen door de epidemie. Van juni tot augustus lag hij meestal open voor werkzaamheden aan de buizenstelsels. Telkens wanneer ik met de werklieden in gesprek kwam bleken ze bij een ander buizenstelsel te horen en de lange duur van de openbrekerij was daarmee deels te verklaren. Als er eenmaal een geul was gegraven waarin de gasbuis en de glasvezel kabel lagen, dan moest die geul openblijven tot beide partijen uitgeknutseld waren en dat knutselen kon natuur31

lijk niet tegelijk gebeuren, dan hadden ze elkaar in de weg gelopen. Dus als de gasjongens een stuk van het karwei geklaard hadden, moest de geul soms twee of drie weken onbezet openblijven voor de kabeljongens in hun schema's een gaatje hadden gevonden om hĂšn karwei te doen.

Dan ging de geul dicht en werd aan de andere kant een nieuwe geul gegraven, ditmaal voor, zeg maar, het water en de stroom van Enexis. Als u dan nog bedenkt dat ze voor de riolering midden in de straat moesten zijn, en dat zo ongeveer elk pand van nieuwe aansluitingen voorzien moest worden, dan kunt u wel nagaan welke ontberingen de arme bewoners drie maanden moesten doorstaan.

Dat alles is nog niet zo erg als de rest van de buurt er goed bij ligt, onderhoud is tenslotte nodig, maar het was ook in die tijd dat de Hoge der A gereconstrueerd werd door de bolle kinderhoofdjes te vervangen door platte kinderhoofdjes en nog zo wat toevallige samenlopen, die een weldenkend mens ver van te voren had kunnen zien aankomen.

Enfin, begin september was alles dan klaar en werd de bestrating, die intussen al stukje bij beetje twee of drie maal was open en dichtgegaan, eindelijk definitief gelegd. Het is nu oktober en de hele Visserstraat is, kennelijk wegens groot succes, opnieuw afgesloten, want nu moet de definitieve bestrating gelegd worden. Een zestal vriendelijke mannen is op daverende wijze met stampende dieselmotoren aan het werk en voert alle gele steentjes die er nu twintig jaar liggen af en leggen er zes miljoen nieuwe gele steentjes voor in de plaats. Niet dat die ouwe niet geel genoeg zijn, maar ze zijn soms te glad. Een aantal jaren geleden trachtte men daar wat aan te doen door het hele gele wegdek van de binnenstad te frezen. Dat gaf veel lawaai en onrust, maar echt stroever werd het niet.

De nieuwe zijn overigens van de Belgische firma Vandersanden (geen familie) en ik heb er alle vertrouwen in. Ik las dat het herleggen van alle steentjes acht miljoen euro moest kosten. Ik ben er daarom van overtuigd dat mijn zuiderbuurlijke naamgenoten erg tevreden zijn met deze doortastende beslissing van het Groninger gemeentebestuur.

Het Groninger stadsbestuur neemt wel meer interessante beslissingen. Zo stellen ze voor het hele project de eis dat de gebruikte zware apparatuur niet op diesel, maar op elektriciteit moet lopen. Dat wordt door de wethouder aangeduid als 'emissievrij'. Wellicht heeft de gemeente geen idee hoe ze in de Eemscentrale elektriciteit opwekken, maar emissievrij is dat in elk geval niet, of ie nou groen is of geel.

In de Visserstraat en op meer plaatsen zucht de bevolking trouwens nog gewoon onder 32

de terreur van geĂŤmitteerde uitlaatgassen, maar elders in de stad wordt kennelijk het zuchten richting Uithuizen verplaats. Het kwam me trouwens via insiders ter ore dat voor een project dat met elektrische in plaats van diesel-apparaten werkt, 800.000 euro meer betaald moet worden. De accu's zijn niet goedkoop en de elektrische draglines evenmin, vandaar. Dit soort informatie werpt een nieuw licht op de miljoenentekorten van de goede stad Groningen.

Nog een ander aardig aspect van de operaties in mijn straat is dat de nieuwe bestrating niet meer zal bestaan uit een rijbaan en trottoirs, maar dat de inrichting eindelijk echt democratisch gaat worden: geen gezeik, iedereen gelijk. Nu is deze ideologie al in de Brug- en A-straat in praktijk gebracht met twijfelachtige gevolgen. Omdat de arme studenten niet meer precies zien waar de fietsenstalling ophoudt en de rijbaan begint worden de swapfietsen wat slordiger dan anders geparkeerd, zodat er een enorme janboel ontstaat. Het lijkt me te verwachten dat dit in de redelijk smalle Visserstraat ook zo zal gaan. Er wonen in mijn mooie straat naar schatting zo'n honderdvijftig studenten en die hebben, lijkt het, allemaal minstens twee fietsen en ook nog eens veel vrienden met fietsen. De kans dat dit goed gaat is volgens mij minimaal en daarom verwacht ik over twee jaar een nieuw project: alle gele steentjes gaan er weer uit om aan weerszijden van de straat een trottoir te maken.

in memoriam

Niek Schunselaar Een gewaardeerd oud-buurman, vriend, lezer, denker, strijder tegen onrecht, coach & councelor, levensgenieter en warm mens is op 6 oktober overleden. Hij werd 67 jaar.

Wij gaan hem missen.

33

Prof. dr. Doerak

Universiteitskat

tekst: Wilma Mik 34

e meest beroemde buurtgenoot van het A-Kwartier is een kat. Wereldberoemd is hij, Doerak de universiteitskat. Met zelfs een eigen collegekaart.

Na een fors aantal intensieve colleges gevolgd te hebben, is hij inmiddels benoemd tot hoogleraar: professor doctor Doerak.

We staan op het balkon van de baasjes Ekko en Sandra Ros. Ze wonen aan de Visserstraat, hun balkon kijkt uit op het Harmoniecomplex. Ekko: "Elke ochtend om een uur of 7 wandelt Doerak naar de ingang en daar wordt hij binnengelaten door de schoonmakers of de conciĂŤrge." Hij voelt zich er volkomen thuis en wordt welkom geheten door iedereen met een zwak voor katten. En dat blijken er velen te zijn. "Studenten die in Groningen studeren, gaan hier ook vaak op kamers. Groningen ligt te ver weg om elke dag op en neer te reizen. En veel studenten hadden thuis ook een kat of een ander huisdier. Doerak geeft ze een gevoel van thuis. En dat geldt natuurlijk helemaal voor de buitenlandse studenten", vertelt Sandra.

Raskat Op de talloze filmpjes op internet zie je Doerak over de tafels in de collegezalen lopen.

Hier levert hij een bijdrage aan een scriptie door over het toetsenbord te lopen, daar incasseert hij zijn zoveelste knuffel. Een enkele docent informeert of er onder de studenten iemand met een kattenallergie is. Zo niet dan introduceert hij Doerak: mijn collega hoogleraar, onze universiteitskat. Bij het eerste lentezonnetje prefereert Doerak de warme stralen boven de collegezalen. Hij drapeert zich dan bij voorkeur op het zadel van een brommer. Ook dan kan hij rekenen op diverse aaitjes. Hij ontvangt ze als vanzelfsprekend.

Aangezien hij een Maine Coon is, een raskat met als kenmerken groot en heel veel haar, valt er ook heel wat te aaien. Dat was niet altijd zo. Acht jaar geleden, toen Ekko en Sandra hem uit het asiel haalden, was de buurt nog volop in bedrijf als hoerenbuurt. Met aanverwante praktijken tot gevolg. HeroĂŻnedealers en ander gespuis dwaalden door de omgeving.

En met zo'n kostbare raskat kon het dan wel eens slecht aflopen, vreesden zijn baasjes.

Dus verzonnen ze een list. Doerak kreeg, naar de heersende mode van dat moment, een punkuiterlijk aangemeten. Voor punkers wellicht een leuke herkenning, voor de objectieve toeschouwer een toegetakelde, afstotelijk lelijke kat. En dat was precies de bedoeling.

Maar dit was ver voor Doeraks faam.

35

Rouw In die tijd was Doerak onafscheidelijk van Mickie. Een oudere, wijze kat die Doerak op sleeptouw nam. Waar de een was, was de ander ook. Ze sliepen samen in een mandje, ze ravotten en trokken erop uit. Je had er geen kind aan, vertellen zijn baasjes. Totdat Mickie in juni 2018 ziek werd. Ekko: "Hij was oud en op. We hebben hem naar de dierenarts gebracht en hem daar laten inslapen." En dat is waarschijnlijk een grote fout geweest, denken ze. Want daarna was Doerak een half jaar ontroostbaar. Hij at amper, wilde niet meer spelen en miauwde een klaagzang die door merg en been ging. Overal zocht hij naar zijn maatje.

Sandra: "Bijzonder hè, dat een kat zo van slag kan zijn. Zelf hebben we er ook wel slapeloze nachten van gehad." En Ekko: "We hadden Mickie naar huis moeten brengen, zodat Doerak afscheid van hem kon nemen." Dat zou kunnen natuurlijk. Hoe werkt dat bij katten en in het bijzonder bij een Maine Coon? Het was in deze rouwperiode dat de liefde opbloeide tussen Doerak en de tweebenige bewoners van het Harmoniecomplex. "Hij zocht in alle hoeken en gaten in de buurt naar Mickie. En zo belandde hij vermoedelijk ook in de Harmonie." Daar werd hij liefdevol geaaid, opgetild en geknuffeld. Dat beviel hem kennelijk wel, dus stond hij al snel elke ochtend te wachten tot hij werd binnengelaten. "Hij rook geregeld naar parfum", vertelt Ekko grinnikend.

Doorbraak En zo nam zijn roem een aanvang. Er verscheen een Instagramaccount met allerlei filmpjes en foto's van Doerak. Even later nog een.

Toen werd het tijd om zelf de regie ter hand te nemen, vonden Sandra en Ekko. Dus sinds een 36

jaar is university.cat in bedrijf. En wat er dan allemaal gebeurt. Ze zijn er beduusd van. Ekko: "Er waren enkele tientallen volgers, maar ineens schoot dat aantal omhoog. Bleek er ergens iets gepubliceerd te zijn over Doerak." En zo gaat het tot de dag van vandaag. Doeraks roem snelt hem vooruit: eerst stedelijk, toen regionaal, hij kwam op het Jeugdjournaal. En afgelopen jaar beleefde hij zijn internationale doorbraak.

Hij heeft nu zo'n 10.000 volgers, vooral uit AziĂŤ. Het blijkt een fenomeen, de universiteitskat. Wereldwijd zijn er zo'n 20. Doerak is toegetreden tot dit illustere gezelschap en Sandra en Ekko maakten er een e-book over: 'Our Campus Their World: 'A collection of 20 beloved Campus Cats from around the world" (Amazon). De universiteit sprong er ook op in met een expositie. Het bezoekersaantal steeg meteen met 400%. Doerak kreeg een eigen merchandiselijn met mokken en sleutelhangers. Van elk verkocht exemplaar gaat 1 euro naar de Dierenambulance. De mokken waren binnen de kortste keren uitverkocht, van de sleutelhangers resten er nog enkele. Sandra en Ekko kijken soms vol ongeloof toe, wat er allemaal gebeurt. Maar het plezier voert de boventoon. "Het is zo leuk om op zo'n manier contact te hebben met andere poezenliefhebbers. En allemaal foto's en lieve berichtjes te ontvangen: 'Ik word zo blij van jullie kat' of 'You made my day, I finally met Doerak'. Dat is toch onbetaalbaar!"

37

De culinaire cadeaushop Grote Kromme Elleboog 8 telefoon 050 31 88 451 www.leuklekker.nl

EETCAFÉ HAVENZICHT Dagschotels v.a. € 7,50 tot € 15,00 Keuken open: 17.00 tot 21.00 uur Lage der A 37 Groningen 050 - 3126621 / 06 23140333 cafehavenzicht@ziggo.nl www.havenzichtgroningen.nl

die geen woord Nederlands spreekt

en Simon daalt in gedachten af naar grijze

maakt Simon zich zenuwachtig.

verledens, toen er hier nog geen

Zal hij haar weten te entertainen

studentenhuisvesting, geen Letterenfaculteit.

met redelijk Engels en matig charisma?

Zijn geestesoog toont een historische foto:

Zij kwam uit Kaunas in Litouwen

negentienzoveel, ergens voorafgaand aan

leerde van Duitsland te houden, studeert

de Maanlanding, een heel stel agenten

thans in Stad, en ze had al zo’n tijd niet veel

dat fietsen verhandelt. Veiling per opbod

aanspraak gehad. Ze praatten online en nu

van rijwielen die zonder slot stonden of

slenteren zij gearmd door het centrum.

misschien verkeerd geparkeerd aangetroffen

Maar Simon is verlegen, soms te veel

totdat de arm der wet ze voor opbrengst

schoolmeester. Hij weet hier komt weer

vorderde. Je kunt over de koppen op de foto

zo’n thema, je houdt het niet tegen:

lopen. Ze hebben de garage al lang laten slopen.

"This lane’s named De Laan,

Op een drafje moet Simon nu achter

which literally translates "The lane".

zijn Baltische vlam aan. Zij zag: de Primark

Alleen gluurt zij hem niet-begrijpend aan.

was nog open en liet hem staan in De Laan.

sacha landkroon

foto: De Laan/hoek Turftorenstraat, 1964) RHC Gron. Archieven

Cultuurverschillen zwellen langzaam

Omdat hij een date heeft met iemand

dichter bij nu

Simon brengt soms het verleden tot leven

39 39

Uit eenzaamheid en rouw door Linhoffs zorg ontheven tekst: Tjitske Zuiderbaan en Anna Fennema

foto: de winkel van Linhoff 1910/1915 RHC Gron. Arch.

75 jaar geleden overleed Joseph Johannes August Linhoff, parapluhandelaar aan de Grote Markt in Groningen. In zijn testament had hij bepaald dat met zijn vermogen een gasthuis voor oudere, minder gefortuneerde mensen, zoals zijn bejaarde huishoudster, opgericht moest worden. Dit werd De Linhoff aan de Oude Kijk in 't Jatstraat. De bestuursleden van de Maria Elisabeth Linhoff Stichting (naar de vrouw van de parapluhandelaar) leek het een leuk idee om een boekje over de stichting uit te brengen ter gelegenheid van deze 75ste sterfdag.

Anna Fennema schreef het boekje. 'Oorspronkelijk kom ik uit Duitsland. Na mijn studies Geschiedenis en Literatuurwetenschappen verhuisde ik in 2010 naar Nederland. Mijn eerste baantje vond ik in het Amersfoortse Archief Eemland: daar onderzocht ik 6 maanden lang de geschiedenis van de Thomas Scheltus Stichting. Deze stichting heeft als doel om hulpbehoevende oudere dames financiĂŤle ondersteuning (en vroeger ook opvang in een gasthuis) te bieden. Over de geschiedenis van deze stichting is destijds ook een boek verschenen.'

Ietse Zetstra, vastgoedmanager van de stichting, nam begin 2019 contact met Anna op en vroeg of ze weer zin had in een soortgelijk project: De Linhoff Stichting. 'Ik zei ja, zonder van tevoren veel van het hofje te weten. In de loop van het jaar ben ik erg betrokken geraakt bij de stichting - door bezoeken in het stadsarchief, maar vooral ook door gesprekken met de bewoners.'

De lezer krijgt iets mee over de oprichter en de geschiedenis van de stichting en het gasthuis aan de Oude Kijk in 't Jatstraat. Maar het grootste deel van het boek is gewijd aan de mensen die bij de stichting betrokken zijn. 'Uiteindelijk is de stichting namelijk best bijzonder: Veel bekende gasthuizen worden inmiddels particulier bewoond en hebben hun functie als opvangadres en liefdadige stichting verloren. De Linhoff Stichting echter is een financieel gezonde, groeiende stichting die meerwaarde heeft voor de binnenstad van Groningen. Het eigenlijke doel van de oprichting: opvangadres voor ouderen met een smalle beurs, wordt nog altijd nageleefd. Bewoners, medewerkers en bestuursleden spelen een 40

cruciale rol in dit succesverhaal - daarom komen ze in het boekje uitgebreid aan het woord.'

De stichting heeft haar bezit onlangs nog uitgebreid met de aankoop van een aan het hofje grenzend studentenhuis in de Muurstraat. Architect Pim Benus, die ook verantwoordelijk was voor de nieuwbouw van de Muurstraat, gaat dit studentenhuis omtoveren tot appartementen voor de particuliere markt.

Oud-bestuurslid Van Koldam had in 1992 al uitgebreid onderzoek gedaan naar de geschiedenis van de stichting. Hieruit kon Anna putten en zijn verhaal aanvullen met een aantal belangrijke feiten en vermakelijke anekdotes uit brieven en notulen die ze in het archief van de stichting vond. Zo las ze dat bij de oprichting van de stichting werd bepaald dat toekomstige bewoners "van zedelijk en godsdienstig gedrag" dienden te zijn. Ook moest een van de drie te benoemen bestuursleden van rooms-katholieke huize zijn. 'Naast het archief speurwerk bezocht ik regelmatig het hofje om met bewoners en de conciërge te praten. Pas daardoor leerde ik het hofje echt kennen en waarderen. En natuurlijk werd ik door de bestuursleden en andere externe medewerkers (architect, bouwkundig adviseur, vastgoedmanager) ondersteund. Op de voorkant van het boek staat dan ook niet dat ik de auteur ben, maar dat ik de eindredactie heb gedaan - het eigenlijke verhaal hebben de mensen van de stichting zelf verteld.'

Bewoners aan het woord Een van de bewoners toetst de kwaliteit van het leven in het hofje aan 6 aspecten: de woningen, de conciërge, de woonomgeving, het bestuur het beheer, onderhoud en schoonmaak plus de onderlinge verhouding tussen bewoners.

Hij komt tot de conclusie dat alles in het gasthuis goed geregeld is en dat hij er aangenaam kan wonen.

Een andere bewoner vond de uitbreiding naar de Muurstraat een mooie tijd. 'We werden door de architect, het bestuur en de conciërge bij het project betrokken en mochten onze eigen ideeën en wensen inbrengen.' Weer een andere bewoonster heeft goede herinneringen aan Hennie, die accordeon speelde en aan verzoeknummers deed.

Er is een telefoonlijst opgesteld van en door de bewoners, voor het geval iemand 's nachts hulp nodig heeft. Het gasthuis voelt daardoor aan als een dorp midden in de stad.

Voor de conciërge niets dan lof. Hij staat altijd voor iedereen klaar. Toen hij een tijdje uit de running was, werd hij dan ook node gemist.

"Uit eenzaamheid en rouw door Linhofs zorg ontheven", werd op het jubileumfeest eind november aan alle mensen uitgedeeld die betrokken zijn bij de Linhoff Stichting.

Verder krijgen zowel het stadsarchief als de buurtvereniging van het A-Kwartier een boek.

Heeft u ook belangstelling? Bel 050 313 11 29 of mail naar: info@linhoff.nl 41

activiteiten buurtvereniging . Zondag 5 januari 2020 16.00-18.00 uur: Nieuwjaarsvisite met ons traditionele A-Kwartier buffet in de Oude Drogisterij aan de Lage der A . Zondag 26 januari 2020 Het 4e Wild(e) Buurt Diner van het A-Kwartier in de Oude Drogisterij.

(Inloop vanaf 17.45 uur, aan tafel om 18.00 uur) Deelnemen aan onze Wild(e) Buurt Maaltijd kan alleen op intekening en bij vooruitbetaling. We serveren een overheerlijk maar bepaald niet vegetarisch 4 gangen diner, incl. koffie maar exclusief wijn, die kun je samen met je tafelgenoten per fles à ¤10 contant ter plekke aanschaffen. De wild-gangen worden door de bekende Groninger Wilde Slager David Rutgers bereid, de andere gangen door enthousiaste buurtkoks en -kokkinnen.

Het aantal plaatsen aan onze feestelijke buurttafel is beperkt.

Geef je dus z.s.m. (voor 13 januari 2020) per email op.

Vermeld daarbij naam, emailadres, telefoonnummer en het aantal wildeters via hetakwartier@gmail.com o. v. v. 'Wild Diner' en maak ¤28 (leden/donateurs) of ¤30 (niet leden) per persoon over naar rekening NL33INGB0005031398 t.n.v. Buurtvereniging Het A-Kwartier o. v. v. 'Wild Diner'.

NB: Restitutie is helaas niet mogelijk – een vervanger sturen wel. . Zondag 23 februari 16.00-18.00 uur: Buurtborrel in Het Beloofde Land in de Hoekstraat . Donderdag 12 maart Algemene Leden Vergadering van Buurtvereniging Het A-Kwartier 19.30-20.30 uur: uitsluitend voor leden in de Oude Drogisterij Om 20.45 uur volgt een boeiende gastpresentatie tot besluit (voor iedereen uit de buurt toegankelijk). . Houd alvast het weekend van 15, 16 en 17 mei vrij voor de festiviteiten rond het 35-jarig bestaan van ons aller Buurtvereniging Het A-Kwartier!

42

Een eenvoudig gerecht voor na de kerst tekst: Hans van de Sande

Na deze hoogtijdagen van het wild, de spruitjes en kalkoen resteren nog de botjes, snel verwerkt tot consommĂŠ, en 't groen.

En ik wil U vertellen wat U met dat overschot kunt doen, Bij wijze van een heilwensch die goed past bij het seizoen.

De spruitjes, niet te gaar graag, kunt U in de ijskast zetten U snippert er wat uitjes bij en en zet het onder vinaigrette (een kwart azijn, wat mosterd, zout en peper, gembersap en vette olie). U heeft dan juist op tijd het tafelzuur voor 't oudejaarsbanketten