Dagboek HAN’ds On Eco Tuk Final Battle in India
Eindelijk, Na een jaar lang voorbereiding en het succesvol vervullen van 5 tussenliggende milestones is dan zo ver, het HAN’ds On Eco Tuk Team is zo ver om, letterlijk en figuurlijk, in het heetst van de strijd de finale battle van de Hybrid tuk tuk battle in te gaan. De omgebouwde LDI LPG team-tuk, is vanaf het Nederlands finale evenement op 18 mei in Rotterdam op een boot getransporteerd, om daarna in Chennai (zuid oost India) aan te komen op de SRM universiteit waar de finale battle beslecht word en tevens de thuisbasis van een van de drie participerende Indiase teams is. 7/8ste Juli (de reis en aankomst) De grote dag was aangebroken. De reis begon met de vraag wie wat nog kon meenemen. Op de HTS Autotechniek alle spulletjes bijeen geraapt, koffers gewogen, verdeeld, en na wat passen en meten zat alles (nou ja, bijna alles dan) in de koffers en konden we de auto in. De vetrekkende vlucht ging vanaf Dusseldorf airport, dus na een ruim uur rijden waren we op de vluchthaven. Het inchecken ging voorspoedig, echter was het team nog wel angstig voor de handbagage controle, waarbij diverse elektronische apparaten aan het licht kwamen. Uiteindelijk bleken de medereizigers angstiger voor onze apparatuur dan de douane, dus hierbij geen elektronica in beslag genomen… De reis verliep voorspoedig en met een klein half uur vertraging arriveerde het team op de vluchthaven Chennai. Al snel werd duidelijk dat we nu in een wel heel ander soort land waren aanbeland, waar je niets te gek is. Controle met metaal detectors stelde niets voor, evenals de ‘Swinefluw’ controle waar je enkel een stempel hoefde te halen. Frappant was dan wel weer dat Ruben er blijkbaar verdacht uitzag en hij dus bij het verlaten van het vliegveld alsnog apart werd gehouden en zijn gehele koffer doorgescand werd en hij verantwoording moest afleggen voor die rare slangen in zijn koffer. Gelukkig had Gholam een paklijst voor iedereen gemaakt, waardoor hij met handen en voeten kon uitleggen dat die LPG slangen toch echt nodig waren in India. Na een ‘spectaculaire’ taxi rit met meerdere bijna dood ervaringen kwamen we dan na 21.5 uur reizen op de campus van de SRM universiteit aan. Onder de grootte van de campus verbleekt het campus terrein van de HAN in Arnhem. Na het inchecken op de voor Indiase maatstaven goede kamer en een kleine opfrisbeurt, zijn we gaan kijken naar onze tuk op de engineering campus. Het ‘high tech’ lab waar onze staat bleek niet meer dan een hobby schuur, waar het zelf ingewikkeld was om lucht in onze nieuwe band te krijgen…
9e Juli Deze dag stond in het teken van het weer oplappen van de tuk, wat inhield het weer aan de praat krijgen van de motor, de lekke band reparen en het vinden van een zelf geknutseld luchtfiltertje. Zowel de TCers als de CBers hebben als een team binnen een dag de tuk weer ‘up and running’ gekregen. Alle werkzaamheden worden hier naast het tekort aan goed gereedschap, ook zwaar vertraagd door allerhande Indiërs die willen weten wat wij hier aan het doen zijn.. Opvallend is de interesse voor het MAS traject van de HAN waaraan veel studenten deel willen nemen! Als enige struikelblok word hier opgemerkt de hoge kostprijs…. Tevens gooien we hoge ogen door het veelvuldig op en neer rijden met onze tuk tuk en het ‘ afstellen’ wat Jeroen, Bernard en de laptop midden op straat doen!
10th July Zoals al verwacht werd, waren er diverse onderdelen benodigd om te tuk weer in originele staat te krijgen.. Gewapend met een onderdelenlijst en met behulp van drie vrijwilligers (SRM studenten) is het TC team naar het centrum van de metropool Chennai afgereisd, wat 35 km is en ongeveer 1.5uur in beslag neemt. Pas dan besef je compleet in wat voor ander land je terecht gekomen bent.. Alles duurt lang en de chaos is compleet! Gelukkig wisten de vrijwilligers goed de weg, spraken zijn de regionale taal “Tamil” en wisten zij de juiste winkeltjes te vinden. Dit resulteerde aan het eind van de dag in vermoeide benen, veel zweet, viezigheid, nieuwe impressies en oh ja, ook al benodigde onderdelen.
Het CB team heeft deze dag geploeterd met het proberen te installeren van een spanningsregelaar die uiteindelijk de strijd verloren heeft en stuk ging.. Tegenslag! Hoort erbij… Alleen als dan vervolgens tijdens het testen de koppeling ook kuren begint te vertonen wordt het serieus spannend. Jeroen geeft aan dat het blok door de vele ‘back fires’ tijdens het test proces ook zijn beste tijd gehad heeft. Nadenken over een oplossing dus.. Maar eerst ontspanning na een drukke eerste stint!
11/12th July Gezien het feit dat het “high tech” lab van de SRM praktisch het gehele weekend gesloten is, leek het iedereen (alle battle teams) een goed idee een uitstapje te maken naar Pondicherri (leuk badplaatsje in het zuid/oosten van India). Na 120 km in een record tijd van 4 uur te hebben afgelegd arriveerde het gezelschap op het strand al daar. Na hevig speurwerk stonden wij oog in oog met de boom/blokhut die door moest gaan als slaapplaats. In vogelvlucht had iedereen zijn ‘ Speedo’ aangetrokken en kon de waterpret beginnen. Na een paar bijna zelfdodingen van Indiers door verdrinking, zwemmen is toch iets dat je moet leren!, hebben wij een hapje gegeten in het centrum. De avond hebben wij afgesloten met een gezellig kampvuur en wat biertjes op het strand. Na een korte nacht zijn wij onder begeleiding van onze Indische vrienden naar “paradise beach” (mooiste strand van de regio) gegaan, om vervolgens terug naar de SRM University te keren en Gholam een warm welkom te heten die inmiddels (na enige tijd zoek te zijn geweest) reeds gearriveerd was op de campus van zijn reis uit Nederland.
13 July Het weekend je weg had de technische problemen aan de tuktuk helaas niet weg genomen en moest er een plan komen om de battle niet in gevaar te brengen. Na kort overleg is besloten dat de TCers + Gholam opnieuw Chennai in te sturen om met de Mission Impossible: een nieuwe motor te scoren. Dit is lastig, omdat deze niet zonder geldig registratie bewijs van de tuktuk geleverd mogen worden en dat ze enkel bij Bajaj besteld kunnen worden tegen 3 weken levertijd. Maar door excellent denkwerk en hulp van de door ons ingehuurde tuktuk-rijders, kwamen wij op het idee een complete motor nieuw te laten assembleren in de “tuktuk beunstraat” , iedereen wist wie wij waren, wat we kwamen doen en waarom. Kortom heel Chennai op zijn kop! De overige CBers hebben hun dag gevuld met het werken aan de tuktuk en het plaatsen van booster 2 die ons tuk nog beter regelbaar gaat maken!