Us húshâlding

Skriuwer: Klasina van der Werf Fotograaf: Hippe Kiek Fotografi e

Us húshâlding Alles voor die ene Olympische droom

Het gezin Veltman uit Leeuwarden, bestaande uit Davy (40), Rachel (37), Indy (11), Kai (8) en Raff (4), lijkt op het eerste gezicht heel gewoon. Hij werkt bij de politie, zij is juf en de kinderen gaan met plezier naar de IKC Teresaschool bij hen in de buurt. Er is één verschil met doorsneegezinnen. Indy is topsporter in hart en nieren. Hoe ga je daar als gezin mee om?

‘Moet Indy ook trainen?’, vraagt Kai. ‘Nee vandaag niet. Ze heeft een interview voor heit&mem’, antwoordt zijn moeder. Het is meteen duidelijk dat het leven van het gezin Veltman uit Leeuwarden in het teken staat van één toptalent: de 11-jarige Indy Veltman. Zij heeft van jongs af aan een droom: meedoen aan de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles met ritmische gymnastiek. ‘Haar broertjes weten niet beter’, zegt Davy.

Als peuter oefende Indy al met de hoepel van haar tante Esra, die bij de ritmische gymnastiekvereniging OBQ in Leeuwarden zat. Ook moeder Rachel was ooit lid van deze vereniging. Indy kon niet wachten tot ze vijf jaar was, dan mocht zij ook. ‘Ze moest van ons eerst haar zwemdiploma halen’, vertelt Rachel, niet wetende dat dat zo snel zou gaan. Vlak voor haar vijfde had ze haar A- én B-diploma gehaald. Vanaf dat moment begon haar ritmische avontuur.

Drie jaar lang trainde Indy met plezier bij de vereniging in Leeuwarden. Totdat ze een keer mee mocht doen met een trainingskamp in Alkmaar. ‘Daar was een hele aardige trainster waar ik veel van kon leren’, zegt Indy. Ze mocht een testtraining doen en van het een kwam het ander. Indy kreeg de kans om bij deze club te trainen op het hoogste niveau, namelijk eredivisie. Daarvoor moest ze vier keer per week in totaal achttien uur trainen in Alkmaar.

‘Dat was wel even een dingetje’, lacht Rachel. Vooral omdat zij en haar man Davy het daarover niet met elkaar eens waren. Zij wilde wel, hij niet. Davy: ‘Ik ben vrij nuchter en dacht: het kost handenvol geld en veel tijd, en de kans is groot dat ze het niet haalt.’ Rachel zag daarentegen hoeveel talent Indy heeft en hoe gemotiveerd ze is. ‘Ik wil niet dat ze ons later verwijt dat we haar de kans niet hebben gegeven’, stelt Rachel. Ze besloten om het eerst een jaar aan te zien en daarna verder te kijken. Inmiddels zijn we drie jaar verder en traint Indy nog steeds achttien uur per week in Alkmaar. Ze hebben een modus gevonden om ermee om te gaan. Zo kochten ze een chalet in Noord-Holland waar ze in het weekend vaak als gezin bij elkaar zijn. ‘Dan kan Indy lekker trainen en hebben wij alle tijd voor de jongens’, legt Rachel uit. Wat voor Davy de doorslag heeft gegeven om door te gaan? ‘Haar ambitie en gedrevenheid. Ik herken dat wel van mezelf, maar zij heeft het nóg erger’, zegt Davy, die vijf jaar in het eerste elftal van SC Cambuur heeft gevoetbald.

Dat het nog nooit eerder een Nederlands meisje is gelukt om Olympisch Kampioen te worden met ritmische gymnastiek houdt Indy niet tegen. ‘Sanne Wevers was toch ook de eerste met turnen? Waarom zou het mij dan niet lukken.’ Het zegt volgens Davy en Rachel iets over het karakter van hun dochter. Rachel: ‘We vragen haar geregeld of ze het echt nog leuk vindt. Ze heeft Russische trainsters en als ik zie hoe zwaar die trainingen zijn, denk ik: hoe houdt ze het vol?’ Davy voegt eraan toe dat ze er veel van leert. ‘Ze staat dankzij die trainingen veel steviger in haar schoenen.’

Davy en Rachel hebben veel voor hun dochter over, maar vinden het belangrijk om niet alles opzij te zetten voor de sport. ‘Als ze naar een kinderfeestje wil, houden wij haar niet tegen. En we zijn net zo trots op Kai die op de judomat staat en Raff die in het zwembad ligt. Ook al is dat geen topsport’, zegt Rachel. Toch zien ze duidelijk verschil bij hun oudste kind. Bij de zin ‘wat wil je later worden’ in de vriendenboekjes moest haar moeder steevast schrijven: wereldkampioen. De eerste 65 medailles en vier bekers zijn al binnen. Tijdens haar eerste Nederlandse Kampioenschappen in 2019 won ze brons op het hoogste niveau.

Vorig jaar gingen de wedstrijden helaas niet door. Indy zette door en trainde tijdens de lockdown elke dag drie uur lang op haar zolderkamer om in vorm te blijven. Ze blijft volhouden om haar Olympische droom te verwezenlijken. Hoelang? Daar zijn Rachel en Davy niet zo mee bezig. ‘Zolang zij het leuk vindt.’ Eén ding is zeker, áls het haar lukt, zit er in 2028 in Los Angeles een trots Fries gezin op de tribune te genieten van het moment waar hún Indy zo hard voor heeft gewerkt.