暴君 จอมเผด็จการ ผู้แต่ ง เฟิ งน่ ง
บทนา ติด๊ ดด..ติด๊ ดด.. เสียงเรี ยกเข้ ามือถือดังไม่หยุดสร้ างความรบกวนแก่ต้ ยู วินเซวียนที่กาลังใช้ สมาธิกับการทางาน เขาปรายตา มองที่หน้ าจอ เพื่อให้ มนั่ ใจว่าไม่ใช่เบอร์ ของคนที่คอยสร้ างความปวดหัวให้ เสมอถึงได้ เอื ้อมมือไปกดรับอย่างไม่ค่อย เต็มใจนัก “สวัสดีครับ ผมตู้ยวินเซวียนครับ” เขาทักทายด้ วยถ้ อยคาสุภาพแต่น ้าเสียงเหินห่าง “วันนี ้ฉันจะถึงสนามบินตอน 11 โมง มารับด้ วย” เสียงผู้ชายลอดออกมาจากหูโทรศัพท์ แม้ จะเป็ นเพียงคาพูด สันๆ ้ หากน ้าเสียงบ่งบอกถึงการบังคับ หรื อจะบอกว่าเป็ นการออกคาสัง่ แบบเผด็จการเสียจะดีกว่า ตู้ยวินเซวียนอึ ้งไปสักพัก ยกมือถือขึ ้นมาตรงหน้ าเพื่อเช็กดูให้ มนั่ ใจอีกครัง้ ว่าไม่ใช่เบอร์ ที่เขาตังใจจะไม่ ้ รับ แน่นอน ชายที่อยูใ่ นสายใช้ แผนสกปรกอีกแล้ วสินะ เราน่าจะกดลบเบอร์ ที่ไม่ร้ ูจกั ทิ ้งไปซะให้ หมด ระหว่าที่ต้ ยู วินเซวียนกาลังหงุดหงิดใจอยู่นนั ้ เสียงปลายสายก็ดงั ขึ ้นมาอีกครัง้ ด้ วยน ้าเสียงราวกับสัง่ ลูกน้ อง “เที่ยงตรง ห้ ามสาย” “วันนี ้ฉันยุง่ มาก มีงานดีไซน์ต้องส่ง” “ฉันจะให้ นายเป็ นคนเลือก” อีกฝ่ ายหยุดคาอธิบายของเขากลางคัน แล้ วจึงกระซิบถามกลับมาเบาๆ “ นายจะ มาหาฉัน หรื อจะให้ ฉนั ไปหานาย ตัดสินใจเอง” ตู๊ดดด ตู๊ดดดด ... ถูกวางสายไปเสียแล้ ว แค่ต้ ยู วินเซวียนได้ ยินเสียงสัญญาที่ถกู ตัดทิ ้งดังลอดออกมา ความรู้สกึ ปวดจี๊ดก็แล่นเข้ ามาที่ขมับ
เขาพยายามควบคุมอารมณ์ตวั เองเอาไว้ บอกตัวเองให้ ดื่มน ้าเย็นๆ สักหนึ่งแก้ วใหญ่ก่อน แล้ วขาเรี ยวยาวก็ ค่อยๆ ย่างเข้ าไปในห้ องน ้าอย่างไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไป จัดการอุดท่อระบายในอ่างอาบน ้าแล้ วเริ่มเปิ ดน ้า สายน ้าไหลออกมาจากก๊ อกเป็ นสาย ไม่กี่อดึ ใจก็เกิดแอ่งน ้าตื ้นๆ ภายในอ่างอาบน ้า ตู้ยวินเซวียนไม่แสดงสีหน้ าอาการใดๆ นิ่งเงียบไร้ เสียงพูด เขาโยนมือถือลงน ้าแล้ วมองดูมนั ค่อยๆ จมลงก้ น อ่างและหน้ าจอค่อยๆ ดับลงด้ วยสายตาเย็นชา จากนัน้ จึงหันหลังเดินออกจากห้ องนา้ ทันที ด้วยไม่อยากมองเห็น เครื่ องมือสื่อสารที่ตวั เองเพิ่งทาลายไป หลังจากนันเพี ้ ยงไม่กี่วินาทีเขาก็กลับพุ่งตัวกลับเข้ ามาอีกครัง้ ราวกับหน้ ากากแห่งความสุขมุ เยือกเย็นได้ ถูก ฉีกกระชากออกเผยให้ เห็นความโกรธเกรี ย้ วดุจภูเขาไฟระเบิด ใบหน้ างดงามราวรูปสลักแดงก่าดัง่ ลาวาร้ อนจากการ ระเบิด “ไปตายซะ!” เขาก้ มตัวคว้ ามือถือออกมาแล้ วขว้ างมันลงกระแทกพื ้นเต็มแรง มือถือแตกออกเป็ นเสี่ยงๆ ตู้ยวินเซวียนหายใจหอบแรง ยกเท้ าที่สวมถุงเท้ าสีขาวสะอาดขึ ้นสูงแล้ วบดขยี ้ลงไปที่เศษซากมือถือบนพื ้น ด้ วยความโกรธแค้ นราวกับจะเหยียบเจ้ าปี ศาจร้ ายตัวปั ญหาเสียเอง! “ตายซะ! กู่เช่อ นายจงไปตายซะ!”
บทที่ 1 เที่ยวบินเวลา 12:00 ลงจอดตรงตามเวลา แอร์ โ ฮสเตสผู้ใ ห้ บ ริ ก ารชัน้ เฟิ ร์ ส คลาสส่ง ยิ ม้ หวานให้ กู่เ ช่อ “ขอบคุณ ค่ะ คุณ กู่ หวัง ว่า ครั ง้ หน้ า เราจะได้ ให้ บริการคุณอีกนะคะ” กู่เช่อพยักหน้ าตอบไปตามมารยาทพลางเดินผ่านทางเดินชันเฟิ ้ ร์สคลาสออกมา แม้ ไม่ได้ หนั กลับไปเขาก็ร้ ูสกึ ได้ ถึงสายตาปลาบปลื ้มและอาลัยอาวรณ์ของเหล่าแอร์ โฮสเตสสาว ระหว่างการ เดินทาง พนักงานต้ อนรับสาวสวยเหล่านี ้ต่างเข้ ามาถามไถ่เสนอความช่วยเหลือ ให้ เขาไม่ขาดสาย กู่เช่อรู้ดีว่าหากเขา ยินดี พวกเธอเองก็ไม่ถือสาหากต้ องให้ บริการอื่นนอกเหนือหน้ าที่ เขาเคยเจอะเจอสถานการณ์คล้ ายคลึงกันนี ม้ านับครัง้ ไม่ถ้วน แค่รอยยิ ้มสวยหวานของเหล่าหญิงสาว อีกทัง้ สายตาเร่าร้ อนเชิญชวนแล้ ว กู่เช่อก็สามารถเห็นทะลุไปถึงความปรารถนาในใจของพวกเธอเหล่านันได้ ้ สาวงามต่างเต็มใจมอบกายมอบใจให้ แก่เขา เหตุการณ์ที่เกิดขึ ้นเพราะเสน่ห์ที่ร้อนแรงนี ้ หากนานๆ เจอสัก ครัง้ ก็ยงั พอรับได้ แต่ถ้าต้ องเผชิญกับมันบ่อยๆ แล้ ว ก็ทาให้ ร้ ูสกึ เอือมระอาเหลือเกิน มีช่วงระยะหนึ่งที่ก่เู ช่อมุ่งมัน่ ทุ่มเทให้ กับเรื่ องงานจนแทบไม่ให้ ความสาคัญกับเรื่ องบนเตียงเลย แต่ผ้ หู ญิงที่ เข้ ามาติดพันเขาดูจะไม่เคยน้ อยลงตาม มีอยูส่ องคนที่เป็ นประเภทตื๊อไม่เลิก ทาให้ ก่เู ช่อยุง่ ยากใจเหลือเกิน จนสุดท้ าย ต้ องจัดการวางแผนให้ ผ้ ปู กครองที่มีตาแหน่งใหญ่โตของเธอเหล่านันออกมาควบคุ ้ มพฤติกรรมบ้ าผู้ชายของลูกสาว ตัวเอง กู่เช่อรับไม่ได้ กบั พฤติกรรมไร้ ยางอายของพวกเธอ คนหนึง่ คอยตามติดราวกับยุงดูดเลือด อีกคนก็ชา่ งมุมานะในการตามจีบ ทังอ้ ้ อนวอน ทังใช้ ้ มารยา ทังตามตื ้ ๊อ เพียงเพื่อให้ ได้ อยูก่ บั เขา เรี ยกว่าหาเรื่ องใส่ตวั เองกันแท้ ๆ เสียทังเกี ้ ยรติทงชื ั ้ ่อเสียง ลูกผู้ชายจะทาอะไรก็ได้ ยกเว้ นเรื่ องต่าทราม เพื่อนร่วมเตียงมีมากมาย อยากได้ ใครทาไมจะไม่ได้ ถ้ าถูกใจใครแล้ ว แค่ตกลงกันได้ ก็จดั กันสักยกสองยก แต่ หากไม่ตกลงก็ไสหัวไปให้ พ้ นตา อย่ามาเล่นบทสาวถื อ พรหมจรรย์ ไร้ สาระ ไม่ต้องมาสร้ างภาพต่อหน้ าฉัน นี่เป็ น
ทัศนคติเรื่ องคูน่ อนของกู่เช่อ ไม่สิ นี่เป็ นทัศนคติเรื่ องคูน่ อนของเขาก่อนที่จะพบตู้ยวินเซวียน “พี่เช่อ” “พี่เช่อ ออกมาแล้ ว” เมื่อกู่เช่อปรากฏตัวที่บริ เวณสุดทางเดิน ชายสวมสูทเนี ้ยบหลายคนก็เดินเข้ ามาหาเขาอย่างนอบน้ อม กู่เช่อ ย ้านักย ้าหนาว่าอย่าทาตัวเด่นนัก วันนี ้จึงไม่มีใครกล้ าพาผู้ตดิ ตามมาด้ วยสักคนเดียว สุภาพบุรุษเหล่านี ้เคยเป็ นลูกน้ องของเขา คอยติดตามรับใช้ ก่เู ช่อมาตังแต่ ้ เด็ก ได้ รับการฝึ กฝนสัง่ สอนกันมา อย่างเข้ มงวด จนทุกวันนี ้แต่ละคนต่างเป็ นหัวหน้ าแก๊ งที่แค่สง่ เสียงกระแอม ทุกคนก็กลัวจนหัวหด ทว่าพออยูต่ อ่ หน้ ากู่ เช่อ ทุกคนก็กลับมามีทา่ ทีเหมือนพนักงานใหม่ที่เพิ่งเริ่มเข้ าทางานทุกครัง้ “ยกโขยงกันมาหมดทาไม ไม่มีงานทากันรึ ไง” กู่เช่อกวาดตามองปราดเดียวแล้ วส่งกระเป๋ าเอกสารให้ หลิน หย่งที่โค้ งคานับและยื่นมือออกมาเตรี ยมพร้ อมรับของอยูแ่ ล้ ว “พี่เช่อกลับมาทังที ้ ถ้ าไม่ได้ มารับด้ วยตัวเอง พวกเราคงรู้ สึกไม่สบายใจครับ” จางเหิงหัวเราะแหะๆ ด้ วยท่าที ประจบประแจง กู่เช่อไม่ร้ ูสกึ อันใดกับคาพูดของจางเหิง สิ่งเดียวที่เขาแคร์ คือทาไมคนที่สมควรมาตัวถึงไม่มา ทังที ้ ่ก็โทรมาเตือนก่อนขึ ้นเครื่ องแล้ ว กู่เช่อยกนาฬิกาทองที่ข้อมือขึ ้นมาดู สีหน้ านิ่งแต่แววตาแฝงประกายความหงุดหงิดเล็กน้ อย เขารู้ดีวา่ ตู้ยวินเซ วียนไม่มาตรงเวลาแน่นอน ดังนันตอนเดิ ้ นออกจากเครื่ องจึงไม่ได้ รีบร้ อนอะไร เรี ยกว่าตังใจเดิ ้ นออกมาอย่างเชื่องช้ า เลยก็วา่ ได้ ในใจรู้สกึ มีความหวังอย่างน่าประหลาด หวังว่าอาจจะได้ เห็นใบหน้ าที่ค้ นุ เคยเมื่อก้ าวพ้ นประตูออกมา หากต้ องมาเจอหน้ าเขา ตู้ยวินเซวียนมักจะอิดออดคอยหาข้ อแก้ ตวั ตลอดเวลา เมื่อปี ที่แล้ ว กู่เช่อก็เคยสัง่ สอน เขาด้ วยข้ อหานี ้มาแล้ วครัง้ หนึง่ หลังจากนันครึ ้ ่งปี ตู้ยวินเซวียนก็ไม่กล้ าพยศอะไรมากนัก ดูทา่ ทางการต้ องไปเจรจาธุรกิจที่มิสซิสซิปปี น้ านสองเดือนครัง้ นี ้ เจ้ าหมอนัน่ จะกลับไปทานิสยั เดิมเสียแล้ ว สอนไม่จาเลยจริงๆ
“พี่เช่อครับ รถจอดรออยูด่ ้ านนอกครับ” “พวกแกกลับไปก่อน ฉันเรี ยกคนมารับแล้ ว” ชายในชุดสูทเหล่านันมองหน้ ้ ากัน ทุกคนต่างเข้ าใจทันทีวา่ หมายถึงใคร แต่จนป่ านนี ้คนคนนันก็ ้ ยงั ไม่โผล่มา ซึง่ ข้ อนี ้ทุกคนต่างรู้กนั ดี แม้ ก่เู ช่อจะพยายามรักษาสีหน้ าให้ เรี ยบเฉย แต่พวกหลินหย่งต่างก็เดาได้ วา่ ในใจนายใหญ่นนคงไม่ ั้ พอใจมาก แน่ๆ เมื่อพี่เช่อไม่พอใจ ทุกคนก็ต้องระวังตัวมากขึ ้นเป็ นเท่าตัว “พี่เช่อ ระหว่างที่เราเดินทางมามีอบุ ตั เิ หตุรถบรรทุกชนรถแท็กซี่ ตอนนี ้รถคงกาลังติดอย่างหนัก” “ใช่แล้ ว รถติด” “พี่เช่อครับ พี่อยากซื ้อที่ดินตรงท่าเรื อเทียนฝูไม่ใช่หรื อครับ ผมนาข้ อมูลเกี่ยวกับการประมูลมาแล้ ว พี่ดกู ่อน ไหมครับ” ว่าแล้ วหลินหย่งก็หยิบเอกสารออกมาปึ กหนึง่ กู่เช่อปรายตามองเอกสารที่หลินหย่งส่งมาให้ แล้ วเหลือบตาขึ ้นมองไปที่ประตูทางเข้ าสนามบินอย่างเสียไม่ได้ และแล้ วก็ร้ ูสกึ เหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นเปรี๊ ยะขึ ้นมา เงาของคนที่เขาเฝ้ารอปรากฏขึ ้นกลางฝูงชน แม้ ผ้ คู นที่ทางเข้ าจะเยอะมาก แต่จะแยกแยะตู้ยวินเซวียนออกจากฝูงชนนันก็ ้ ช่างง่ายดายยิ่งนัก เขามีรูปร่าง สูงโปร่ง แม้ เทียบกับรูปร่างสูงใหญ่ของกู่เช่อแล้ วจะเตี ้ยกว่าเล็กน้ อย แต่ร่างสูงชะลูดนันก็ ้ ยงั คงโดดเด่นท่ามกลางฝูงชน อยู่ดี โดยเฉพาะจังหวะการเดินที่ไม่เร่งและไม่ช้าจนเกินไป บรรยากาศเย็นเยียบและแข็งกระด้ างรอบตัวเขา จะให้ เขา ไม่เป็ นจุดสนใจของใคร ก็ดจู ะยากยิ่งนัก ทัง้ ช่วงขาเรี ยวยาว ข้ อมือที่เรี ยวเล็ก คิ ้วเรี ยวบางโค้ งรับกรอบหน้ า ราวกับเทวดาบนสวรรค์ไ ด้ บรรจงวาด ออกมาอย่างปราณีต เผยให้ เห็นความอ่อนแอเล็กน้ อย ความอ่อนแอและความเย็นชานี ้ บวกกับบุคคลิกแข็งกระด้ าง แล้ ว รวมกันแล้ วทาให้ ชายหนุม่ อดรู้สกึ หวัน่ ไหวไม่ได้ กู่เช่อยืนอยูต่ รงที่เดิม ท่ามกลางผู้คนที่เบียดเสียดแออัด รอให้ ต้ ยู วินเซวียนเดินเข้ ามา
ตู้ยวินเซวียน รู้สึกว่าถูกกู่เช่อจดจ้ องอยู่แต่ไกลแล้ ว แม้ จะไม่อยากเข้ าใกล้ มากแค่ไหน เขาเองก็ร้ ูดีว่าไม่มีทาง หลบพ้ น ได้ แต่กลันใจเดิ ้ นเข้ าไปทีละก้ าว ทีละก้ าว เหมือนกับกวางน้ อยบอบบางค่อยๆ เดินเข้ าใกล้ นายพรานที่กาลังเล็งปื นใส่ โดยไม่เต็มใจนัก ยิ่งใกล้ ก็ยิ่งรับรู้ ได้ ถึงรัศมีแรงกดดันจากการจับจ้ องของกู่เช่อ สายตานันดู ้ ไม่เจาะจงเลยแม้ แต่น้อย แต่มุม ปากเหมือนจะยกขึ ้นเล็กน้ อยจนแทบสังเกตไม่เห็น ราวกับมีรอยยิ ้มเคลือบอยูเ่ พียงบางๆ แต่แฝงด้ วยความปรารถนา ทว่าแววตาเฉยเมยเช่นนี ้แหละ ที่ทาให้ ต้ ยู วินเซวียนรู้สกึ ว่าอันตรายร้ ายแรงกาลังคืบคลานเข้ ามา ครั ง้ นัน้ ตอนที่ มี ผ้ ูช ายที่ ชื่ อ กู่เ ช่อ เข้ ามาในชี วิตครั ง้ แรก ยัง ไม่เข้ าใจว่ารอยยิม้ ที่ แฝงความปรารถนานี ม้ ี ความหมายอย่างไร แต่หลังจากนันเขาก็ ้ เข้ าใจอย่างถ่องแท้ ด้วยวิธีการที่เจ็บปวด เขาหยุดยืนอยู่ตรงหน้ ากู่เช่อ ตู้ยวินเซวียนถูกสายตาที่จบั จ้ องและรอยยิ ้มมุมปากนันบี ้ บคันจนต้ ้ องเอ่ยขอโทษ ออกมา “ขอโทษ ที่ฉนั มาสาย” “สายนิดสายหน่อยจะเป็ นไรไป ไม่ต้องทาหน้ าจริ งจังขนาดนันหรอก” ้ กู่เช่อหัวเราะอย่างเข้ าใจ “นายมาก็ดี แล้ ว เราไปกันเถอะ” เหล่าหัวหน้ ามาเฟี ยต่างก็มีรถยนต์เป็ นของตัวเอง เมื่อกล่าวทักทายแล้ วก็แยกย้ ายกันกลับ หลินหย่งถูกกู่เช่ อเรี ยกตัวให้ อยูต่ อ่ “ฉันขอคุยกับนายเรื่ องประมูลที่ดนิ ” หลินหย่งหอบเอกสารตังใหญ่ ้ ขึ ้นรถตู้ยวินเซวียน ตู้ยวินเซวียนรู้สึกโชคดีมาก เพราะหากต้ องไปส่งกู่เช่อตาม ลาพัง ไม่ร้ ูว่าหลังออกรถแล้ วจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ ้นบ้ าง เพียงแค่คิดว่ากู่เช่อมานัง่ ที่นงั่ ข้ างคนขับ คอยรบกวนการ ขับรถของเขาตลอดทางแล้ ว ตู้ยวินเซวียนก็เหงื่อตกทันที ครัง้ นี ้เพราะต้ องคุยเรื่ องงาน กู่เช่อ ถึงกับยอมไปนัง่ เบาะหลังอย่างน่าประหลาดใจ “รายงานการสารวจทางภูมิศาสตร์ ละ่ ?” “อยู่นี่ครับ นี่เป็ นสาเนารายงานฉบับสมบูรณ์จากศูนย์วิจยั ทางภูมิศาสตร์ ที่ได้ รับการรับรองจากรัฐบาลครับ” ภายในรถมีเสียงพลิกกระดาษลอยมาเบาๆ กู่เช่อ อ่านผลรายงานอย่างตังใจ ้ พลางยืดขาออก แต่แล้ วก็ร้ ู สึกว่าถูกขัด นี่ไม่ใช่ Land Rover ที่เขาขับอยู่
ประจา แต่เป็ น Buick Regal ที่ต้ ยู วินเซวียนขับมารับ พื ้นที่เบาะหลังจึงไม่เพียงพอสาหรับขายาวๆ ของเขา ยากที่ทา ให้ ร้ ูสกึ สะดวกสบายได้ พูดถึงเรื่ องรถแล้ ว กู่เช่อก็ร้ ูสกึ ราคาญใจที่สดุ เขาบอกตู้ยวินเซวียนให้ เปลี่ยนรถนับครัง้ ไม่ถ้วนแล้ ว กระทัง่ ซื ้อรถสปอร์ ตแล้ วส่งไปจอดให้ ถึงหน้ าบ้ าน แต่ต้ ู ย วินเซวียนก็ชกั สีหน้ าใส่วา่ “ฉันต้ องการใช้ รถตัวเอง” ความจริงแล้ ว เขาต้ องการขีดเส้ นแบ่งให้ ชดั เจน ไม่ใช้ เงินของกู่เช่อ ไม่ใช้ ของที่ก่เู ช่อซื ้อให้ เด็ดขาด แรกเริ่ ม กู่เช่อ ก็พยายามอดกลัน้ พอคิดถึงแผนกลอุบายต่างๆ ที่เขาใช้ ล่อลวงจนกินตู้ยวินเซวียนได้ สาเร็ จ ด้ วยนิสยั รักศักดิศ์ รี ของเขาคนนี ้แล้ ว คงไม่ยอมจานนง่ายๆ แน่ คงต้ องให้ เวลาเขาปรับตัวซักหน่อย ด้ วยเหตุนี ้ เจ้ าพ่ออารมณ์ ร้อนอย่างกู่เช่อเลยจ าต้ องควบคุมโทสะของตัวเอง ใช้ นา้ ตาลเคลือบลูกปื นแรง ระเบิดไว้ แล้ วใช้ ความอ่อนโยนคอยปลอบประโลมแมวน้ อยที่กลัวจนขนพองตัวนี ้ แต่ถ้าจะเทียบกับแมวแล้ ว ตู้ยวินเซวียนก็คงไม่ใช่แมวธรรมดา แม้ จะผ่านมาหลายครัง้ แต่ต้ ยู วินเซวียนก็ยงั ทา ขนพองใส่ทกุ ครัง้ แถมยังแหลมและแข็ง จนทาให้ ก่เู ช่อต้ องเจ็บตัวได้ เลือดไปเสียทุกครัง้ ที่กล้ าทาร้ ายกู่เช่อ ก็เพราะในสายตาตู้ยวินเซวียน กู่เช่อเป็ นคนชัว่ ไร้ ความปรานีและขี ้โกงที่สดุ ความจริ ง ตู้ยวินเซวียน คิดผิดเสียแล้ ว กู่เช่อไม่ใช่แค่คนชัว่ แต่เป็ นจอมมารที่ผ้ รู ้ ายทุกคนเห็นแล้ วยังต้ องกลัว จนตัวสัน่ หลังจากต้ องบังคับฉุดกระชากอยู่หลายครัง้ กู่เช่อก็หมดความอดทน ตู้ ยวินเซวียนได้ รับบทลงโทษแสนสาหัส จนลงจากเตียงไม่ได้ หนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ หลังจากนัน้ พอลุกไหวแล้ ว ก็มีรอยฟกช ้ารอบข้ อมือจากการถูกล็อคกุญแจมือ รอบคอก็มีแต่ร่องรอยการขบกัดที่ยงั ไม่จางหายไป ดังนันแม้ ้ อากาศจะร้ อนขนาดไหน เขาก็จาต้ องใส่เสื ้อเชิ ้ตแขนยาว เต็มยศกลับบริษัท จนถูกเจ้ านายทักว่าเมื่อคืนตากแอร์ จนเป็ นหวัดหรื อเปล่า สุดท้ าย ตู้ยวินเซวียนที่โดนทรมานมานานก็ต้องจาใจใช้ เงินที่ก่เู ช่อให้ มาซื ้อรถคันใหม่ ทว่าตู้ยวินเซวียนก็ยงั คง เอาแต่ใจตัวเอง ไม่ยอมซื ้อรถสปอร์ ตสุดหรูที่ก่เู ช่อเล็งไว้ ให้ แต่ซื ้อแต่ Buick Regal ธรรมดาที่ใช้ งานสะดวกมาแทน พอเห็นเจ้ า Buick Regal คันนัน้ กู่เช่อก็ร้ ูทนั ทีวา่ ตู้ยวินเซวียนตังใจขั ้ ดคาสัง่ เขา แต่ตอนนันเขาก็ ้ ไม่พดู อะไร หลังจากลงโทษตู้ยวินเซวียนจนลุกจากเตียงไม่ได้ หนึ่งสัปดาห์เต็ม ๆ พอเห็นใบหน้ าซีดเผือดของร่างที่นอนขด
ตัวอยูใ่ นผ้ าห่มนันแล้ ้ ว กู่เช่อก็ร้ ูสกึ ผิดขึ ้นมา อีกทังยั ้ งเริ่มรู้สึกสงสารด้ วย เจ้ า Buick Regal คันนันเลยไม่ ้ ถกู เอาไปทิ ้งที่ กองขยะ “พี่เช่อ คนทางศูนย์วิจยั บอกผมว่า จากผลวิจยั ชันดิ ้ นอ่อนกับการผุกร่ อนของชันหิ ้ นใต้ ดิน ถ้ าสร้ างอาคารสูง บนที่ดนิ ผืนนี ้แล้ ว มีความเป็ นไปได้ วา่ ...” “บ้ านนายหรื อบ้ านฉัน?” หลินหย่งอึ ้งไปครู่หนึ่ง แล้ วก็ตงสติ ั ้ กลับมาได้ ทนั ทีว่าเจ้ านายไม่ได้ พดู กับเขา จึงปิ ดปากเงียบอย่างรู้หน้ าที่ แต่ ตู้ยวินเซวียนที่เบาะหน้ ากาลังตังใจขั ้ บรถจนไม่ได้ ยินคาถามของกู่เช่อ สองมือจับพวงมาลัยไว้ มนั่ ความจริ ง กู่เช่อก็เป็ นคนหน้ าตาหล่อทีเดียว แม้ จะไม่มีใบหน้ างดงามปราณีตราวภาพวาดเช่นตู้ยวินเซวียน แต่ก็คมคายดัง่ รูปสลัก โดยเฉพาะดวงตาเป็ นประกายคูน่ นั ้ นัยน์ตาดาขลับ มีความอันตรายซ่อนอยูล่ กึ ๆ แต่ก็มีเสน่ห์เหลือเกิน เมื่อก่อน คุณหนูที่ตามจีบกู่เช่ออย่างบ้ าคลัง่ ก็เคยชื่นชมดวงตาคู่นี ้ไม่หยุดว่าเป็ นดวงตาที่น่าหลงใหลที่สุด เวลาใช้ มนั จับจ้ องใคร ก็ราวกับจะดูดวิญญาณของเขาไปด้ วย เพียงแต่... ตู้ยวินเซวียนไม่ชอบการถูกจองจาเลยสักนิด ทุกครัง้ ที่ถกู จ้ อง ก็ร้ ูสกึ เหมือนตัวเองถูกมัดแน่นจนหายใจไม่ออก เหมือนสองสามครัง้ ก่อน ที่ถกู จับถอดเสื ้อผ้ า ออกหมด แขนขาถูกแส้ หนังมัดขึงไว้ ที่เตียง รองรับบทลงโทษอันหนักหน่วงจากกู่เช่อ จนแทบเอาชีวิตไม่รอด ณ เวลานี ้ เขารู้สกึ ถูกจับจ้ องอีกแล้ ว แม้ ต้ ยู วินเซวียนไม่หนั กลับไปมอง ก็มนั่ ใจได้ ว่ากาลังถูกกู่เช่อจ้ องอยู่ เนื่องจากขนที่หลังคอค่อยๆ ลุกชันขึ ้นที ละเส้ นจนรู้สกึ เย็นวาบไปหมด “บ้ านนายหรื อบ้ านฉัน?” กู่เช่อถามขึ ้นมาลอยๆ อีกครัง้ สายตาของกู่เช่อไม่เพียงแต่มีเสน่ห์เย้ ายวน แต่ยงั เฉียบคมมากเสียด้ วย เขาสังเกตเห็นแล้ วว่าลาคอของตู้ ยวิน เซวียนตังตรงเกร็ ้ ง ผิวขาวเนียนที่ซอกคอเผยให้ เห็นขนที่ลกุ อย่างชัดเจน “นายเพิ่งลงเครื่ องมา พักผ่อนสักหน่อยก่อนดีกว่า” ตู้ยวินเซวียนตอบมาหนึ่งประโยค เอียงหน้ าเล็กน้ อย แต่ก็ ไม่หนั กลับมามอง
“จอดรถ” กู่เช่อออกคาสัง่ ตู้ยวินเซวียน จอดรถเข้ าข้ างทาง กู่เช่อ พยักหน้ าใส่ หลินหย่ง หนึง่ ที “นายลงไป” หลินหย่ง นัง่ อยูอ่ ย่างลาบากใจอยูแ่ ล้ ว ไม่อยากเป็ นก้ างขวางคออีกต่อไป จึงเปิ ดประตูและรี บลงจากรถไปแต่ โดยดี มองไปทางซ้ ายและขวาของถนน ถึงได้ ร้ ู ว่าตัวเองตกอยู่ในภาวะลาบากเสียแล้ ว นี่มนั บนทางด่วน คงต้ องโทร เรี ยกให้ ลกู น้ องมารับเท่านัน้ ถ้ าลูกน้ องมาเห็นสภาพลูกพี่ตวั เองถูกปล่อยทิ ้งไว้ กลางทางด่วนแบบนี ้ ก็น่าขายหน้ าไม่ น้ อยเลย เสียแรงเมื่อก่อนพี่เช่อชอบอวดอ้ างเรื่ องหลักการหาคูน่ อน พอตบมือตกลงกันได้ ก็ขึ ้นเตียงบ้ างล่ะ ไม่เต็มใจก็ ไสหัวไปบ้ างล่ะ ไม่มีการบังคับฝื นใจใคร แต่พอมาเจอนักออกแบบคนนี ้แล้ ว ก็ดลู ะความจาเสื่อม ลืมไปเสียหมดว่าตัวเองเคยพูดอะไรไว้ เริ่ มจากการ ซื ้อดอกไม้ และช็อกโกแลตมาปรนเปรอ พอรู้ ตวั ว่าขนมหวานใช้ ไม่ได้ ผล ก็เปลี่ยนเป็ นโซ่ แส้ กุญแจมือ บังคับพ่อหนุ่มที่ ไม่เต็มใจนี่มดั จนเกือบตาย บังคับกันมาตังนาน ้ เขาก็ยงั ไม่ยอมจานน แค่ให้ มารับที่สนามบินก็ทาหน้ าราวกับจะถูกประหาร ไม่เห็นพี่เช่อ จะตัดใจ ไล่เขาไปให้ พ้นหน้ าเสียที หลินหย่งมองรถ Buick Regal ที่ยงั คงจอดอยู่ริมถนน พลางส่ายหัวอย่างไม่เข้ าใจ ไม่ร้ ูวา่ คนในรถถกเถียงอะไรกันอยู่ เห็นเพียงแต่รถโยกติดกันสามสี่ครัง้ เล่นขย่มรถกันกลางวันแสกๆ พี่เช่อ ไม่เล่นแรงไปหน่อยเหรอ ขณะที่ หลินหย่ง เฝ้ามองรถด้ วยความนับถื ออยู่นนั ้ ทันใดนัน้ ประตูที่นั่ง ด้ านหลัง ก็เปิ ดออก กู่เช่อก้ าวขา ออกมา ทาเอาหลินหย่งตกใจมาก ไม่ร้ ูวา่ ควรสารภาพออกมาก่อนดีไหม “พี่เช่อ ผมไม่ได้ เจตนาจ้ องตอนพี่เล่นขย่มรถ” ทว่ากู่เช่อไม่ได้ สนใจมองเขาเลยแม้ แต่น้อย ค่อยๆ เดินไปเปิ ดประตูฝั่งคนขับอย่างสุขมุ “นายจะทาอะไร” เสียงตู้ยวินเซวียนร้ องแหกปากดังลอดออกมา ประตูนนอยู ั ้ ค่ นละฝั่ งกับที่เขายืน อีกทังหลิ ้ นหย่งก็ไม่กล้ าเดินเข้ าไปใกล้ มองเห็นเหตุการณ์ทงหมดได้ ั้ ไม่ชดั นัก แต่เดาจากเงาที่เห็นลางๆ แล้ ว การต่อสู้ภายในรถดูจะดุเดือดไม่น้อยเลย ตัวรถเริ่มเขย่าแรงอย่างเห็นได้ ชดั ผสมกับเสียงร้ องครางของตู้ยวินเซวียนที่ดงั จากด้ านใน
ไม่นานกู่เช่อก็แกะสายรัดนิรภัยออกจนได้ ลากตัวตู้ยวินเซวียนที่จบั พวงมาลัยแน่นออกมาจากที่นงั่ คนขับ เปิ ด ประตูเบาะหลัง แล้ วบังคับจับเขายัดตัวเข้ าไป กู่เช่อยืนอยูน่ อกประตู กลอกตาขึ ้นอย่างเบื่อหน่าย หลินหย่ง เดินถอยหลังไป 7 – 8 ก้ าวอย่างรู้งาน เพื่อแสดงความบริ สทุ ธิ์ใจของตัวเองว่าไม่ได้ สนใจเรื่ องที่กาลัง เกิดขึ ้นในรถคันนันเลย ้ จูๆ่ ประตูรถที่อยู่ใกล้ หลินหย่งก็เปิ ดออกโดยไม่ทนั ตังตั ้ ว ตู้ยวินเซวียนคิดจะใช้ จงั หวะนี ้ หลบหนีไปอีกทาง แม้ หลินหย่งจะรู้สกึ เห็นใจเขาขึ ้นมาเล็กน้ อย พี่เช่อเล่นเกมจับโจรกลางทางเด่วนเนี่ยนะ? ... ... นักออกแบบนี่ชา่ งเป็ นสิ่งมีชีวิตใส่ซื่อเหลือเกิน ผลกลายเป็ นว่า กู่เช่อยืนกอดอกมองตู้ยวินเซวียนวิ่งหนีไประยะหนึง่ ถึงได้ ก้าวเท้ าออกวิ่งตาม ไม่นานนัก แมว ผู้ปราดเปรี ยวก็ไล่จบั ตัวหนูตวั น้ อยได้ อย่างง่ายดาย “ปล่อยฉัน” ถนนบนทางด่วนเปิ ดโล่ง เมื่อเสียงตะโกนด้ วยความโมโหและตกใจกลัวของตู้ ยวินเซวียนดังขึ ้น ก็ทาให้ รถคัน หนึ่งถึงกับจอดดู คนขับเป็ นชายวัยกลางคน เลื่อนกระจกลงหวังเข้ าช่วยเหลือ แต่พอถูกสายตาดุดนั ร้ ายกาจของกู่เช่ อมองปราดเข้ าไป ก็ร้ ูสกึ เสียวสันหลังวาบ รี บเหยียบคันเร่องออกไปทันที “ไอ้ บ้า อย่ามาแตะฉันนะ” ให้ ตายยังไง ตู้ยวินเซวียนก็จะไม่ยอมถูกลากกลับขึ ้นรถแน่ “ไหนลองพูดอีกครัง้ ซิ” กู่เช่อยื่นปากเข้ าใกล้ จนแทบจะแนบชิดใบหู กระซิบถามเบาๆ ด้ วยน ้าเสียงทุ้มต่า “พูด สิ ฉันจะคอยดูวา่ นายกล้ าขนาดไหน” ตู้ยวินเซวียน ฟั งแล้ วถึงกับตัวแข็ง ไม่กล้ าส่งเสียงใดๆ อีก แต่ก็ยงั ออกแรงเคลื่อนที่ไปยังทิศทางตรงข้ ามกับรถ กู่เช่อได้ แต่จบั เขาขึ ้นบ่า พาเดินกลับไป พอถึงรถก็เปิ ดประตูและพยายามจับตัวตู้ยวินเซวียนยัดตัวเข้ าไปที่ เบาะหลังอีกครัง้ แต่ผ้ ูถูกกระทาก็ใช้ สองมือดันประตูรถไว้ ไม่ยอมเข้ าไป กู่เช่อถึงกับขมวดคิ ้ว “นายเลิกขัดขืน สักที เถอะ” ตู้ยวินเซวียน ไม่ตอบอะไร ในเวลานี ้พูดอะไรไปก็เปล่าประโยชน์ ได้ แต่จบั ประตูรถแน่นราวกับเป็ นฟางเส้ น สุดท้ ายที่อาจจะช่วยเขาได้
ช่วงเวลาการต่อต้ านผ่านไปอย่างรวดเร็ ว หากจะเทียบเรี่ ยวแรงและทักษะการต่อสู้ของทัง้ สองคนแล้ ว ก็ เปรี ยบเหมือนแมวน้ อยกับเสือโตเต็มวัย ตู้ยวินเซวียนเป็ นเพียงผู้ชายธรรมดา แต่ก่เู ช่อเป็ นปี ศาจร้ ายที่ทงวงการธุ ั้ รกิจ บนดินและใต้ ดนิ ต่างเกรงกลัว ในที่สดุ ตู้ยวินเซวียนก็ถกู ดันตัวขึ ้นรถได้ สาเร็ จ กู่เ ช่อเองก็ตามเข้ ามาแทบทันที บัดนี ้ประตูรถทังสี ้ ่ถกู ล็อ กเสีย แล้ ว ลูกน้ องที่ได้ รับโทรศัพท์กาลังเดินทางมารับเจ้ านาย หลินหย่งยังคงยืนอยู่ริมทางด่วน มองดูรถคันงามที่ห่างไป ระยะหนึง่ อย่างเบื่อหน่าย พลางส่ายหน้ าเป็ นระยะ พี่เช่อเป็ นผู้ชายร่างกายเข็งแรงกายาปานนัน้ จะมีอะไรกับผู้ชายทาไมต้ องให้ เปลืองแรงขนาดนัน้ ด้ วยความสามารถของพี่เช่อ แต่ตอ่ ยท้ องเจ้ านักออกแบบนัน่ ตอนพยายามจับตัวบนเบาะหน้ า ทีเดียว ก็ทาให้ หมดฤทธิ์ได้ แล้ ว ชกเต็มแรงที่ท้องครัง้ เดียว ก็ทาให้ ยืนไม่ขึ ้นแล้ ว จะเอาแรงที่ไหนวิ่งหนี? ทาไมต้ องจับกด จับตัว จับโยน...... ปล่อยแล้ วไล่ตาม จับได้ แล้ วขึ ้นแบก แบกไปแล้ วดันขึ ้นรถ... เหอะเหอะ ช่างมีความอดทนสูงจริงๆ รถที่จอดอยูข่ ้ างถนนเริ่มโยกขึ ้นอีกครัง้ ครัง้ นี ้คาดว่าคงเล่นขย่มรถกันจริ ง ๆ แล้ ว รถขยับขึ ้นลงเป็ นจังหวะไม่หยุด ดูท่าพี่เช่อจะใช้ กาลัง ไปไม่น้อย แม้ กระจกรถจะปิ ดมิดชิดหมด แต่ก็ยงั ได้ ยินเสียงครวญครางเล็ดลอดออกมาให้ ได้ ยิน เสียงแผ่วบางนัน่ ดูท่าน่าจะเป็ น เสียงของตู้ยวินเซวียน หลินหย่ง ถอยหลังกรูดอีกครัง้ สาหรับพี่เช่อแล้ ว ไม่ว่าเรื่ องอะไร ถ้ ามีต้ ูยวินเซวียนเข้ ามาเกี่ยวข้ อง ก็กลายเป็ นเรื่ อ งใหญ่ เขาไม่กล้ าแอบฟั ง เสียงครางของตู้ยวินเซวียนเด็ดขาด
◇
◆
◇
เวลาบ่ายสี่ โมงกว่า รถBuick Regal ที่ เบาะหลัง คละคลุ้ง ไปด้ วยกลิ่น กายชายหนุ่ม จึง ได้ ขับไปจอดหน้ า บ้ านพักตากอากาศแห่งหนึง่ บ้ านพักหลังนี ้ กู่เช่อเป็ นผู้ซื ้อไว้ เมื่อปลายปี ที่แล้ ว พื ้นที่กว่าหนึ่ งหมื่นสามพันตารางเมตร ด้ านหลังติดภูเขา ด้ านหน้ าติดทะเล ในพื ้นที่มีคา่ ยิ่งกว่าทองคาแห่งนี ้ กู่เช่อต้ องใช้ ความพยายามเล็กน้ อยถึงจะซื ้อต่อจากเจ้ าของเดิมมา ได้ ทาการตกแต่งเสียใหม่ก่อนจะให้ ต้ ยู วินเซวียนเป็ นของขวัญ พอได้ รับของขวัญชิ น้ ใหญ่ขนาดนี ้ นอกจากตู้ ยวิน เซวี ยนจะไม่ไ ด้ ตอบแทนด้ วยรอยยิม้ แล้ ว กลับทาหน้ า เจ็บปวดราวกับถูกตบบ้ องหูฉาดใหญ่ เพราะเขารู้ดีกว่า บ้ านพักตากอากาศหลังงามนี ้กู่เช่อวางแผนจะใช้ มนั เป็ นกรง ทองกักขังตัวเขาไว้ นนั่ เอง นอกจากจะถูกบังคับ ตู้ยวินเซวียนจะไม่ยอมนอนค้ างที่นี่เป็ นอันขาด เทียบกับกรงทองของกู่เช่อแล้ ว เขาชอบอพาร์ ตเม้ นต์ในเมือง ที่ซื ้อมาด้ วยน ้าพักน ้าแรงตัวเองมากกว่า อาชิพนักออกแบบเครื่ องประดับหนุ่ม รายได้ ของเขาก็ไม่ได้ ด้อยไปกว่าใคร ทางานเพียงไม่กี่วนั ก็สามารถซื ้อ บ้ านเดี่ยวให้ พอ่ แม่อาศัยอยู่ยามเกษียณได้ แล้ ว สามารถส่งน้ องชายไปเรี ยนต่ออเมริ กาด้ วยตัวเอง ทังยั ้ งซื ้อพาร์ ตเม้ นต์ ชันบนสุ ้ ดที่อยูใ่ กล้ บริษัทให้ ตวั เองได้ อีก กระทัง่ รถคันแรกก็ซื ้อด้ วยเงินตัวเอง หากไม่มาเจอกู่เช่อ ตู้ยวินเซวียนคงมีชีวิตที่สขุ สบายกว่านี ้ แต่ชะตาก็ทาให้ เขาต้ องมาเจอกู่เช่อ ผู้ครอบครองทังธุ ้ รกิจบนดินและใต้ ดนิ ไม่มีกฏเกณฑ์ในสายตา ถือตัวเป็ นใหญ่ ชอบอาละวาด ... ขอแค่ถกู ตาต้ องใจแล้ วก็จะทาทุกวิถีทางเพื่อให้ ได้ ครอบครอง ... ... ไอ้ จอมเผด็จการ! คนที่ขบั รถกลับมาคือ กู่เช่อ เอง เพราะหลังจากศึกรักร้ อนแรงในรถแล้ ว ตู้ยวินเซวียนก็ไม่สามารถขับรถเองได้ แล้ ว ระหว่างที่กู่เช่อขับรถ เขาก็ได้ แต่นอนขดตัวอยู่ที่เบาะหลัง ไม่ส่งเสียงออกมาสักนิด ท่าทางตอนกู่เช่อจับเขากด แล้ วบรรเลงเพลงรักใส่นนั ้ เหมือนสัตว์ป่าชัดๆ ไม่สิ ต่อให้ เป็ นสัตว์ป่า ยังไม่มีเรี่ ยวแรงเท่านี ้เลย ตู้ยวินเซวียนเองก็จาไม่ได้ ว่าตัวเองหมดสติไปตอนไหน พอ รู้สึกตัวขึ ้นมา ก็มีอีกร่างที่หนักอย่างกับภูเขาทับอยู่บนตัวแล้ ว ความร้ อนรุ่มที่ไม่ได้ มาจากร่างกายตัวเองชนกระแทก
เข้ าด้ านหลังซ ้าแล้ วซ ้าเล่า อวัยวะภายในถูกเสียดสีราวกับจะถูกบดขยี ้ให้ รวมกันเป็ นเนื ้อเดียว ช่วงล่างของเขาทังเจ็ ้ บทังชา ้ รู้สกึ เฉอะแฉะและเหนียวเหนอะ ตู้ยวินเซวียนรู้สึกได้ วา่ รถยนต์กาลังเคลื่อนที่ไปข้ างหน้ า ทังอั ้ ปยศเมื่อรู้สึกถึงน ้าเชื ้อที่ถกู ชายร่างกายายัดเยียด เข้ ามาให้ ค่อยๆ ไหลหยดมาตามต้ นขาลงสูเ่ บาะรถ “ถึงแล้ ว” กู่เช่อหยุดรถ ลงรถแล้ วเปิ ดประตูหลัง ยื่นตัวเข้ าไป ตู้ยวินเซวียน หดขาหนี อย่างเร็ ว แต่ก่เู ช่อทาเป็ นไม่เห็น จับเขาอุ้มออกมาในท่าอุ้มเจ้ าสาว พาเข้ าห้ องนอน ใหญ่ที่อยูช่ นสอง ั้ “เจ็บไหม ?” ตู้ยวินเซวียนได้ ยินคาถามแล้ วกัดฟั นเบือนหน้ าหนี ทุกครัง้ ที่ก่เู ช่อกระทาการอย่างรุนแรง ก็จะชอบถามคาถามชวนกระอักกระอ่วนใจแบบนี ้ พอทาการหักหาญ น ้าใจแล้ ว ยังจะฉี กกระชากศักดิ์ศรี คนอื่นออกเป็ นเสี่ ยงๆ แล้ วเหยียบขยี ้ให้ จมดินอีก ไอ้ ปีศาจ ชอบบังคับเอาแต่ได้ จนกว่าจะสมต้ องการตัวเอง เมื่อครู่เขาใช้ น ้าเสียงที่แทบจะร้ องไห้ คร่ าครวญว่าเจ็บปวดแค่ไหน หวังจะให้ เขาหยุด แต่สิ่งที่ได้ กลับเป็ นการ เร่งจังหวะหนักหน่วงขึ ้นกว่าเดิม เมื่อคิดถึงสภาพตัวเองถุกผู้ชายบังคับขืนใจอย่างเจ็บปวดทรมานจนต้ องอ้ อนวอนให้ หยุดแล้ ว ก็ร้ ูสกึ อับอายยิ่งนัก “ฉันอาบเองได้ ” แม้ จะไม่อยากพูดกับกู่เช่อแค่ไหน แต่หลังจากที่ร้ ูตวั ว่ากาลังถูกอุ้มไปยังห้ องน ้า ตู้ยวินเซวียน รี บชิงบอกก่อน กู่เช่อก้ มมองหน้ าเขา ส่งยิ ้มอย่างอ่อนโยน “นายอาบเองไหวเหรอ ?” “ฉันอาบไหว” “ฉันไม่ได้ แตะต้ องนายตังสองเดื ้ อน” แววตาของกู่เช่อลุกโชน ราวกับจ้ าวป่ าที่กาลังจ้ องเหยื่ออันโอชะอย่าง กระหาย พูดต่อด้ วยจังหวะเชื่องช้ า “ถ้ านายยังมีเรี่ ยงแรงพอจะทานัน่ ทานี่ได้ งัน้ ฉันขอให้ นายเก็บแรงไว้ ใช้ กับฉันจะ ดีกว่า” เขากระชับกอดสองแขนของตู้ยวินเซวียน เอ่ยกระซิบด้ วยน ้าเสียงทุ้มต่า “ตอนนี ้เสียงของนายแหบกาลังพอดี แค่พดู ออกมาพยางค์เดียวก็ทาฉันตื่นเต้ นได้ เลย”
ตู้ยวินเซวียนได้ ยินดังนัน้ จึงเงียบปากอย่างหวาดกลัว หลังจากนี ้เขาก็ไม่กล้ าปริ ปากส่งเสียงใดๆ อีก แม้ ว่า ระหว่างที่ก่เู ช่อช่วยทาความสะอาดร่ างกายให้ จะสัมผัสถูกจุดซ่อนเร้ นที่กาลังเจ็บปวดอยู่ก็ตาม ร่างระหงเกร็ งจนสัน่ แต่ก็ไม่มีเสียงใดๆ เล็ดรอดออกมา กู่เช่ออาบน ้าให้ จนสะอาดแล้ ว แต่ก็ไม่ได้ รีบร้ อนพาเขาออกไป กลับจับเขาดันตัวเข้ า กับผนังห้ องน ้า ลมหายใจ ร้ อนผ่าวรดเข้ าที่ข้างใบหน้ างดงามนัน้ แล้ วพูดพร้ อมรอยยิ ้มเจ้ าเล่ห์ “ท่าทางนายตอนอดทนอดกลันนี ้ ่ ช่างน่าเร้ าใจ เหลือเกิน” พูดก็ทาให้ ตื่นเต้ น ไม่พดู ก็ทาให้ เร้ าใจ นี่เป็ นกลอุบายของจอมเผด็จการนี่ชดั ๆ เหมือนนักล่าอาณานิคม ที่ไม่ ว่าเรื่ องอะไรก็ใช้ เป็ นเหตุผลในการบุกโจมตีได้ เสมอ ร่ างกายส่วนที่ ถูกรุ กล า้ อย่างรุ นแรงยัง รู้ สึกเจ็ บ แปลบ ไหล่ที่ถูกกดตรึ ง กับที่ ก็ยัง ปวด แผ่นหลัง ที่ แนบกับ กระเบื ้องเย็นเฉียบก็ร้ ูสกึ เจ็บ ไฟโทสะที่ลกุ โชนในใจ ทาให้ ต้ ยู วินเซวียนอยากจะใช้ สายตาฆ่ากู่เช่อให้ ตายเสียเดี๋ยวนี ้ ทัน ใดนัน้ ก็ ฉุก คิด ได้ ว่า กู่เ ช่อ เคยบอกว่ า สายตาอาฆาตของเขาท าให้ ร้ ู สึ ก ตื่ น เต้ น เร้ าใจได้ ยิ่ ง กว่า นัน้ บทลงโทษชุดใหญ่กาลังจะเกิดขึ ้นในไม่ช้า การจ้ องตากับจอมวายร้ ายคนนี ้ คงไม่สง่ ผลดีกบั ตัวเองเป็ นแน่ ตู้ยวินเซวียนได้ แต่จาใจหลบ กดสายตาลงต่า กลับต้ องพุ่ งความสนใจไปที่กางเกงบริ เวณกลางลาตัว เนื ้อผ้ า ได้ ถกู อวัยวะที่ตื่นตัวเต็มที่ดนั จนเห็นรูปร่างชัดเจนเต็มตา กู่เช่อรู้แล้ วว่าตู้ยวินเซวียน มองเห็นอะไร พลางส่งรอยยิ ้มชัว่ ร้ ายมาให้ ตู้ยวินเซวียน ไม่อยากมองรอยยิ ้มของกู่เช่อเลยสักนิด รอยยิ ้มของปี ศาจร้ ายตนนี ้ไม่เคยส่งผลดีอะไรกับเขา เลย เขายังจาครัง้ แรกที่ถูกย่ายีราวกับจะตายทังเป็ ้ นได้ ภายใต้ ใบหน้ าที่ทาให้ ใครต่อใครหลงใหลนี ้ แท้ จริ งแล้ วซ่อน ความคิดอันน่ากลัวไว้ พร้ อมกับรอยยิ ้มเจ้ าเล่ห์ราวกับแมวกาลังหยอกหนู จากสัญญาณเตือนล่วงหน้ ามากมายนี ้ ช่วงที่ก่เู ช่อกาลังจะอุ้มเขาออกจากห้ องน ้า ตู้ยวินเซวียนก็เอามือจับ กับฝั กบัวติดผนังไว้ แน่น เหมือนกับที่ทาตอนอยูใ่ นรถเมื่อบ่าย “ยังเล่นไม่พออีกเหรอ?” กู่เช่อขมวดคิ ้วไม่พอใจ “ปล่อยมือ” ตู้ยวินเซวียนปิ ดปากเงียบ ทาใจแข็งไม่ยอมปล่อยมือ การกระทาที่แสดงออกชัดเจน ชัดเจนจนกู่เช่อเริ่ มโมโห ตอนที่ร้ ูว่าต้ องไปเจรจาร่วมมือทางธุรกิจที่ มิสซิสซิปปี ้ เขาต้ องข่มใจอดกลันแค่ ้ ไหน ถึงจะล้ มเลิกความคิดที่จะพาตู้ยวินเซวียนไปด้ วยได้ เนื่องจากมิสซิสซิปปี ไ้ ม่ใช่ถิ่นของเขา
หากการเจรจาไม่สาเร็จ การพาตู้ยวินเซวียนไปด้ วยอาจทาให้ เขาเสี่ยงอันตรายได้ แล้ วพอถึงมิสซิสซิปปี ้ ก็เป็ นถิ่นของคนอื่น เกรงว่าหากติดต่อใครไปจะถูกตามสืบ กู่เช่อไม่อยากเผยจุดอ่อน ของตัวเองให้ คนนอกรู้ ก็จาต้ องกัดฟั นอดทนไม่ติดต่อหาตู้ ยวินเซวียน ไม่ได้ เจอหน้ ากันเป็ นเวลาสองเดือนเต็ม ปล่ อย ให้ เขามีชีวิตอิสระตามใจปรารถนา ถึงจะไม่ร้ ูสกึ ขอบคุณ อย่างน้ อยก็นา่ จะทาหน้ ายินดีกว่านี ้ซักหน่อยมัง๊ ? เวลาสองเดือน นับเป็ นขีดจากัดในการอยูห่ ่างกันแล้ ว กระทัง่ โทรศัพท์สายเดียวที่โทรหา ยังต้ องรอจนออกจาก เกาะนัน่ ก่อนถึงจะโทรได้ ทว่าคิดไม่ถึงว่า โทรศัพท์สายนี ้กลับต้ องกดโทรครัง้ แล้ วครัง้ เล่าก็ไม่มีคนรับสาย สุดท้ ายเขาก็ ไม่ใช้ มือถือของตัวเอง หาซื ้อมือถือเติมเงินของที่นนั่ แล้ วโทรออกนาทีสดุ ท้ ายก่อนขึ ้นเครื่ องถึงยอมรับสาย ตู้ยวินเซวียนไม่ยอมรับโทรศัพท์ เป็ นเรื่ องที่ก่เู ช่อรู้อยูแ่ ก่ใจดี เขาอดกลันไว้ ้ มารับที่สนามบินสาย เรื่ องนี ้กู่เช่อก็เข้ าใจ เขาก็อดทนไว้ ตอนอยู่ในรถจงใจขัดขืน จนถูกจับกดบรรเลงเพลงรัก แต่ก่เู ช่อก็บงั คับใจตัวเอง สาเร็ จไปเพียงยกเดียว นับว่า เขาได้ อดทนแล้ ว ความโหยหาปรารถนาตลอดสองเดือนเต็ม ประกอบกลับพละกาลังเกินคนทัว่ ไปของกู่เช่อ แค่ครัง้ เดียวไม่มีวนั เพียงพอแน่ เห็นสภาพสะบักสะบอมของตู้ยวินเซวียนแล้ ว เดิมทีก็ตงใจว่ ั ้ าจะอดใจไว้ อีกวัน ให้ เขานอนพักซักคืน พรุ่งนี ้ ค่อยชดเชยทีเดียว แต่พอเห็นตู้ยวินเซวียนแสดงสีหน้ าราวกับจะบอกว่า “ไปตายซะให้ พ้นหน้ า” แบบนี ้ กู่เช่อก็ก็โกรธจนขาดสติ ทันที เป็ นอย่างนีเ้ สียทุกครัง้ สิน่า ทัง้ ที่ไม่อยากแกล้ ง เขาก็คอยยัว่ อารมณ์ เขาครัง้ แล้ วครัง้ เล่า กวนโมโหไม่หยุด หย่อน ทุกการกระทา ทุกคาพูด แสดงถึงการต่อต้ านตลอดเวลา แม้ จะไม่มีคาพูด ก็ดเู ป็ นการขัดขืน ต้ องดื ้อดึงจนกู่เช่อหมดความอดทน จาต้ องแสดงเขี ้ยวเล็บอันรุนแรงร้ ายกาจออกมาทุกครัง้ ไป “จะปล่อยไม่ปล่อย?” หนุม่ ร่างใหญ่ถามเป็ นครัง้ สุดท้ าย ตู้ยวินเซวียนได้ ยินน ้าเสียงที่เปลี่ยนไปแล้ ว รู้ทนั ทีว่าอันตรายกาลังคืบคลานเข้ ามา ยิ่งจับฝั กบัวแน่นขึ ้นอีก กู่ เช่อไม่ถามอีก สองมือจับเอวตู้ยวินเซวียนพยายามดึงเขาลงมา แต่ร่างบางก็ ยิ่งกระชับมือแน่นขึ ้นอีก ในพริ บตานัน้ กู่ เช่อสับมือไปที่ทอ่ นแขนของตู้ยวินเซวียนทันที
ไม่วา่ จะมวยจีน เทควันโด้ คาราเต้ กู่เช่อก็เคยเรี ยนมาหมดแล้ ว น้ อยคนนักที่จะรับมือการโจมตีจากเขาได้ เขา หงุดหงิดเหลือทน ไม่คิดแม้ จะเกลี ้ยกล่อม ทาร้ ายเข้ าที่กระดูกท่อนแขนด้ านในข้ างขวาของเขาทันที ดีที่ยงั พอมีสติคมุ แรงเอาไว้ ไม่ได้ ถึงกับทาให้ แขนหัก แต่ต้ ยู วินเซวียนก็เจ็บปวดจนหมดเรี่ ยวแรง จาใจต้ องปล่อยมือ กู่เช่อลากตู้ยวินเซวียนออกจากห้ องน ้า โยนเขาลงบนเตียงคิงไซส์ ตู้ยวินเซวียนยังร้ องครวญครางด้ วยความ เจ็บปวด กู่เช่อก็ทิ ้งตัวทับร่างเขา สอดใส่ทนั ที ดันตัวเข้ าไปยังส่วนที่ลกึ ที่สดุ ในคราเดียว “โอ๊ ยยย !” ตู้ยวินเซวียน ร้ องสุดเสียงด้ วยความเจ็บปวด พยายามดิ ้นรนสุดชีวิต กู่เช่อ คว้ าเรี ยวขาที่ดีดดิ ้นอยู่กลางอากาศกดลงจนหัวเข่าติดกับหน้ าอก ด้ วยท่าทางนี ้ทาให้ ส่วนบัน้ ท้ ายถูกยก สูงขึ ้นด้ วย ยิ่งทาให้ แทรกร่างเข้ าไปได้ ลกึ ยิ่งขึ ้นอีก กู่เช่อ มีพลังงานล้ นเหลือ เรี่ ยวแรงมากผิดมนุษย์ ทังมี ้ ความต้ องการครอบครองและต้ องการควบคุมมากเป็ น พิเศษ ใครไม่เคยขึ ้นเตียงกับเขา คงจินตนาการไม่ออกเลยว่าเขาจะรุนแรงได้ ถึงขันไหน ้ แม้ กระทัง่ สาวๆ ที่ชอบแอบส่ง สายตาแสดงความรักให้ แผ่นหลังแสนเท่ห์ พอเจอลีลาบนเตียงอันดุดนั ป่ าเถื่อนของเขาแล้ ว น่ากลัวก็ต้องคิดดูอีกทีว่า ร่างกายตัวเองจะรองรับระดับความต้ องการของเขาได้ หรื อไม่ สาหรับ ตู้ยวินเซวียน ที่ไม่เคยคิดฝั นมาก่อนว่าต้ องมาถูกผู้ชายกระทาชาเราแล้ ว นี่ยิ่งมากเกินขีดจากัดที่เขา จะรับไหว ตอนอยูบ่ นเตียง หากเป็ นสถานการณ์ปกติ กู่เช่อจะเหมือนสัตว์ป่าบ้ าคลัง่ แต่ หากมีความโกรธสะสมด้ วยแล้ ว เขาจะไม่หยุดแค่ความบ้ าคลัง่ แต่ยงั เพิ่มความโหดร้ ายเข้ ามาด้ วย ดันเข้ าไป ถอนออกมา ความรุ นแรงไม่ ปรานี ในแต่ละท่วงท่า ทาให้ ต้ ูยวินเซวียนทรมานจนถึงกับต้ องร้ อง ออกมาจนสุดเสียง ความเจ็บปวดรวดร้ าวจนต่อมน ้าตากลัน่ น ้าใสใสออกมาจนคลอเบ้ า ตู้ยวินเซวียนร้ องขัดขืน ส่ง เสียงครวญครางอย่างเจ็บปวดไม่หยุด จนกระทัง่ รู้สกึ ตัวว่าเสียงที่เปล่งออกมาเริ่มมีเสียงสะอื ้นปนแล้ ว จึงพยายามกัด ริมฝี ปากอดกลันไว้ ้ กู่เช่อที่ทบั อยู่บนร่ างเพรี ยวบางนัน้ เห็นทุกอากัปกริ ยาอย่างชัดเจน ทังยั ้ งเห็นทะลุไปถึงความรู้ สึกที่ไม่ยอม แสดงความอ่อนแอให้ เห็นนันด้ ้ วย ปกติก่เู ช่อ จะยอมปล่อยเขาไปแล้ ว แต่ด้วยวันนี ้ถูกยัว่ โมโหจนถึงขีดสุด ยิ่งเห็นอาการฝื นทาเป็ นเข้ มแข็งแล้ ว เขาก็ยิ่งโมโห จะพยายามบังคับให้ ยอมจานนให้ จงได้
เขากดตัวตู้ยวินเซวียน ขยับเอวรุกล ้าหนักหน่วงขึ ้น แล้ วค่อยๆ มือก็เอื ้อมเข้ าไประหว่างขาทังสอง ้ ผู้ถกู กระทา รู้สึกได้ ถึงความเลวร้ ายที่กาลังคืบคลานเข้ ามา จึงยื่นมือออกไปหวังจะหยุดการกระทานัน้ แต่กลับต้ องถู กสันมือฟาด เข้ าอย่างจังอีกครัง้ คราวนี ้โดนเข้ าที่ง่ามนิ ้วชี ้และนิ ้วโป้ง ตู้ยวินเซวียนรู้สกึ เจ็บจนตัวชา กล้ ามเนื ้อเกร็งไปทัว่ ร่าง กู่เช่อเองก็ถกู บีบรัดจนต้ องครางออกมา แล้ วค่อยตังสติ ้ รุกล ้าเข้ าไปลึกขึ ้นอีก ตู้ยวินเซวียน รู้สึกใกล้ สิ ้นใจเต็มที ไม่มีวี่แววว่าจะเอาตัวรอดไปได้ เลย อวัยวะส่วนที่ก่เู ช่อประคองไว้ ในฝ่ ามือ อ่อนปวกเปี ยก ยอมให้ หยอกเล่นได้ ตามใจ เหมือนตอนตู้ ยวินเซวียนนอนหลับ ดูอ่อนแอบอบบาง แต่ก็น่ารักเกินจะ ห้ ามใจไหว กู่เช่อเริ่มเคล้ าคลึงมันอย่างชานาญ แม้ การกระทาจะดูรุนแรงแต่ก็เห็นผลทันตา ส่วนที่ออ่ นปวกเปี ยกนันเริ ้ ่ มมี เลือดเข้ าไปหล่อเลี ้ยงทันที ค่อยๆ ลุกชูชนั ขึ ้น ตู้ยวินเซวียนรู้สกึ อับอายและสิ ้นหวัง รี บเบือนหน้ าหนี กดใบหน้ าข้ างหนึ่ง ติดแทรกลงไปกับฟูก ราวกับจะแทรกตัวหนี เขากัดริมฝี ปากล่าง พยายามสะกดตัวเองไม่ให้ สง่ เสียงเต็มกาลัง แต่แม้ จะ บังคับเสียงได้ ลมหายใจหอบถี่ของเขาก็ไม่อาจจะควบคุมได้ เลย ปี กจมูกบางขยับตามจังหวะหายใจเล็กน้ อย เห็นหยดน ้าใสๆ เกาะอยูบ่ นผิวเนียน จากความรู้สึกเจ็บปวดและ อับอายสุดทน ตอนนี ้เกิดความรู้ สึกเสียวซ่านและสับสนปะปนกันไปหมด ตู้ ยวินเซวียนรู้ สึกตัวเองใกล้ จะเสี ยสติ เขา รังเกียจเสียงหายใจหอบแรงด้ วยความปรารถนาของตัวเอง พยายามลองกลันหายใจ ้ แต่พอทาแล้ ว กลับรู้สึกร้ อนรุ่ ม จนแทบจะระเบิด ราวกับกาลังจะถูกร่างกายกายาบนตัวแทงจนทะลุ สุดท้ ายก็ทนไม่ได้ จาต้ องกลับมาหายใจอีกครัง้ อากาศบริ สทุ ธิ์เร่ งไหลเข้ าปอด เสียงหายใจยิ่งดังขึน้ หอบถี่ยิ่งกว่าเดิม เหงื่อยิ่งซึมออกมาเกาะพราวทัว่ ใบหน้ า ดูแล้ ว ช่างเหมือนสีหน้ าของสาวน้ อยยามสะอื ้นไห้ ตู้ยวินเซวียน ถูกเหยียบย่าศักดิ์ศรี จนหมดสิ ้น พยายามคิดหาทุกวิธีให้ หลุดพ้ นจากที่นี่ แต่เขาหมดสิ ้นเรี่ ยวแรง จะขัดขืนใดๆ กู่เช่อจับหัวเข่าทังสองข้ ้ างของเขาไว้ แน่น ขยับตัวขึ ้นลงไปพลาง จ้ องมองเขาจากมุมสูงไปพลาง ทุกอาอัปกริยาของตู้ยวินเซวียน ทังขั ้ ดขืน กัดริมฝี ปาก กลันหายใจ ้ กู่เช่อเห็นแล้ วรู้สกึ เหมือนได้ ยาชูกาลังชันดี ้ หรื อพูดให้ ถกู ในสายตาของกู่เช่อที่กาลังมีความต้ องการเต็มเปี่ ยมนี ้ ไม่ว่าตู้ ยวินเซวียนจะทาอะไร ก็ล้วนกระตุ้นเรี ยก วิญญาณสัตว์ป่าในร่างกู่เช่อให้ ออกมาอาละวาดได้ ทงนั ั ้ น้ เขาชอบความเยือกเย็นและแข็งกระด้ างที่ต้ ยู วินเซวียนสร้ างไว้ เป็ นเกราะภายนอก เขาชอบความเย็นชา ความ หยิ่งทะนงที่ไม่คดิ จะมองใครในสายตาของเขา แต่ที่ชอบยิ่งกว่าคือ การได้ ลงมือกะเทาะเกราะหนานัน่ ออกแล้ ว พาตัวเองมาอยู่เบื ้องหน้ าดวงตาที่ไม่คิดจะ
เหลียวแลใครของตู้ยวินเซวียน “เป็ นยังไง?” เขาส่งรอยยิ ้มเฉียบคมบาดหัวใจ แล้ วถามด้ วยน ้าเสียงอ่อนโยนอีกครัง้ “หืม? เป็ นยังไงบ้ าง?” เขาก้ มลงมองใบหน้ างดงามของตู้ยวินเซวียน ตอนนี ้หน้ ากากที่เยือกเย็นได้ ถกู ฉีกออกจนหมดสิ ้น เจ็บปวด สุข สม อับอาย... ... ทุกความรู้สกึ ถูกแสดงให้ เห็นในทุกอณูองค์ประกอบบนใบหน้ า กู่เช่อเฝ้าถามคาถามที่ร้ ู ว่าตู้ยวินเซวียนไม่มีวนั ยอมตอบ “เป็ นยังไงบ้ าง” แล้ วดันตัวเข้ าไปในตัวเขาลึกที่สดุ เขาเคล้ าคลึงตู้ยวินเซวียนน้ อยให้ ตื่นตัวได้ ก็หยุดมือทันที หากทาให้ ถึงจุดสุดยอดเร็ วเกินไปก็ผิดแผนพอดี แต่วา่ เขาก็ ไม่ยอมให้ ต้ ยู วินเซวียนรู้สกึ สงบลง ขยับเอวหนักหน่วงขึ ้น ให้ เบียดสีไปถูกผิวลาไส้ สว่ นที่ตดิ กับต่อมลูกหมาก ตู้ยวินเซวียนรู้สกึ เหมือนปลาที่ถกู ปล่อยลงน ้ามันเดือดจัด ทังอั ้ บอาย ทังโมโห ้ แต่เวลาเดียวกันก็ร้ ูสึกเสียวซ่าน อย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ กู่เช่อก็เหมือนพ่อครัวเอกที่ควบคุมอุณหภูมิไฟได้ อย่างดี ค่อยๆ ทอดราดน ้ามันจนความร้ อน แผ่ซา่ นไปทัว่ ตัว ถูกผู้ชายขืนใจจนรู้สึกมีอารมณ์ร่วมก็ว่าหนักแล้ ว แต่ก็ยงั ไม่สขุ สมถึงขันสุ ้ ดยอดนี่ ยิ่งอึดอัดทรมานใจกว่าสิบ เท่า ตู้ยวินเซวียนเม้ มปากแน่น แต่เสียงที่เล็ดรอดออกมาให้ ได้ ยินนันแสดงความต้ ้ องการได้ อย่างชัดเจน “ถ้ านายต้ องการก็ได้ นะ” กู่เช่อได้ ยินเสียงนันแล้ ้ วทาให้ เลือดลมสูบฉีดขึ ้นอีก พูดเอาใจด้ วยเสียงทุ้มต่า “ใช้ มือ จับตรงนันของตั ้ วเอง แล้ วมีความสุขได้ เต็มที่เลย” ตู้ยวินเซวียนถลึงตาจ้ องเขม็งด้ วยความโกรธ แต่แล้ วก็ต้องรี บหลับ ตาปี๋ ไปอีกครา เขาทาไม่ได้ เขาทนไม่ได้ กับ การกระทาต่าช้ าเช่นนี ้ ด้ านหนึงต้ องทนถูกผู้ชายอีกคนเสียดแทง อีกด้ านหนี่งต้ องยื่นมือลงไปช่วยตัวเอง เขาควบคุม ตัวเองให้ อดทนไม่ยื่นมือลงไประหว่างขา ปล่อยให้ ส่วนที่ลกุ ชันด้ วยความปรารถนาที่ยงั ไม่สมบูรณ์ น ้าใสๆ ที่พร้ อมจะ ปะทุออกมา ซึมหยดออกมากลางอากาศ ตู้ยวินเซวียนจิกนิ ้วทุกนิ ้วกับผ้ าปูเตียงแน่น ออกแรงมากเสียจนปลายนิ ้วซีด เผือดไปหมด เมื่อเห็นว่าตู้ยวินเซวียนไม่ยอมเชื่อฟั ง กู่เช่อก็กลับมาใช้ ความรุ นแรงอีกครัง้ ร่ างกายทัง้ สองกระทบกันดัง เพี๊ยะๆ ร่างกายบอบบางที่ถกู ร่างใหญ่กายากระแทกจนตัวแทบลอย แต่ก็ถกู จับกดเอาไว้ “ออกไป!” ตู้ยวินเซวียนอยากจะอดทนต่อไป แต่หวั ที่ถกู แรงกระแทกทาให้ โยกไปทางซ้ ายทีขวาที ทาให้ ทนต่อไปไม่ไหว ปล่อยมือจากเตียง แล้ วออกแรงดันร่างยักษ์ของกู่เช่อออกจากตัวสุดกาลัง
สิ่งแปลกปลอมในร่ างกาย เมื่อขยับเข้ าไปนิ ้วหนึ่ง ก็เหมือนจะดันผนังลาไส้ ให้ เข้ าไป พอถอนออก ก็เหมือน ลาไส้ ตวั เองจะถูกดึงออกมาด้ วยกัน การรุกเร้ าอย่างหนักหน่วงของกู่เช่อนี ้ ทาให้ ต้ ยู วินเซวียนกลัวเหลือเกินว่าจะถูกเขา แทงจนภายในฉีกขาดหรื อทะลุเข้ าสักวัน ทว่าด้ วยการกระทาแบบเดียวกันนี ้ ทาให้ ทกุ ครัง้ ที่โดนรุกล ้า ก็อดไม่ได้ ที่จะรู้สึก เสียวซ่านไปด้ วยทุกครัง้ ทังที ้ ่ ถูกกระทาจนเจ็บปวดแทบตาย แต่ขณะเดียวกันก็ถูกปลุกเร้ าจน อวัยวะตรงกลางลาตั วลุกตังขึ ้ ้นด้ วยแรงปรารถนา เดียวกับสิ่งแปลกปลอมในร่างกายนัน้ ตู้ยวินเซวียนไม่ยอมช่วยตัวเองต่อหน้ ากู่เช่อ แต่การเสียดสีจากภายในกาลังทาให้ ความร้ อนรุ่มสะสมจนใกล้ ถึงขีดสุด ใกล้ ระเบิดเต็มที กู่เช่อยังไม่ลดความเร็วลง เขาเอื ้อมมือเข้ าไปหา ส่วนที่เหมือนภูเขาไฟที่ใกล้ ถึงจุดปะทุ จากนันก็ ้ ใช้ ความชานาญอัน รวดเร็ ว แม่นยา และเจ็บปวดแสนสาหัส กาหราบมังกรผงาดให้ ร้ ูสกึ เจ็บแสบจน ต้ องสยบหดกลับไป ตู้ยวินเซวียนรู้สกึ ทรมานจนแทบบ้ า “เป็ นยังไง? หืม? เป็ นยังไง?” กู่เช่อถามครัง้ แล้ วครัง้ เล่าอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า แฝงความเยาะเย้ ย ถากถาง พร้ อมกับรอยยิ ้มของปี ศาจจอมวายร้ าย ปกติผ้ ชู ายจะชอบจับผู้ชายอีกคนกดกับพื ้น แล้ วใช้ ชว่ งล่างของตัวเองทิ่มแทงจนอีกฝ่ ายใกล้ ถึงจุดสุดยอด เป็ น การแสดงถึงการเอาชนะอีกฝ่ ายได้ ปกติก่เู ช่อก็จะทาแบบนี ้ แต่ยกเว้ นคืนนี ้ เขาจะทาแบบปกติก็ได้ แต่คืนนี ้เขาจะไม่ยอม ต้ องทาให้ ต้ ูยวินเซวียนยอมจานน ลงมือช่วยตัวเองระหว่างที่ กาลังร่วมรักกับเขาให้ ได้ ครัง้ แล้ วครัง้ เล่าที่ต้ ูยวินเซวียนถูกกระชากตัวกลับมาขณะที่กาลังจะไต่ถึงจุดสุดยอด เขาถูกกลัน่ แกล้ งเสียจน มึนงงสติแทบไม่อยู่กับตัวแล้ ว นา้ ตาอาบคลอเบ้ าจนมองอะไรไม่ เห็น แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ยังไม่ยอมทาตามที่ กู่เช่อ ต้ องการ ทาให้ ก่เู ช่อหัวเสียอย่างมาก ตอนกู่เช่อเสร็ จสมจนหลัง่ ในตัวเขาแล้ ว ตู้ยวินเซวียนกระตุกเกร็ งเล็กน้ อย ก็ไม่มีปฏิกิริยาอื่นอีก นอนนิ่งเงียบ อาจเพราะทนรับความรุนแรงและทารุณมากมายขนาดนี ้ไม่ไหว แล้ วเขาก็สลบไป หากระหว่างนี ้ยอมพูดจาดีๆ ด้ วย หรื อระเบิดร้ องไห้ ออกมาดังๆ กู่เช่ออาจจะยอมใจอ่อน สะกดความต้ องการ
ตัวเองลงบ้ าง แต่พอถูกหมางเมินและเงียบใส่แบบนี ้ กู่เช่อก็ไม่ใจอ่อนเด็ดขาด เริ่มต้ นยกที่สอง... ยกที่สาม... ตู้ยวินเซวียนสลบไปครัง้ แล้ วครัง้ เล่า ก็ถกู สารพัดลีลาของกู่เช่อปลุกให้ ตื่นอีก จนสุดท้ าย แม้ จะตื่นแล้ ว ก็ยงั สะลึมสะลือ แม้ ถึงขันนี ้ ้ ไม่ว่ากู่เช่อจะข่มขู่ หรื อเกลี ้ยกล่อม เขาก็ไม่ยอมทาตามที่ก่เู ช่อต้ องการอยู่ดี ถ้ าถูกทาให้ เจ็บ เกินไป ก็ยื่นมือดันตัวเขา ออกแรงข่วนใส่กล้ ามอกแข็งแรงของเขา ทว่าร่างกายที่ถกู กระทาจนสิ ้นเรี่ ยวแรงแล้ ว อย่าว่าแต่ทาร้ ายเลย แค่ทาให้ ก่เู ช่อรู้สกึ เจ็บก็ยากแล้ ว เหมือนแค่ จัก๊ จี ้เขาเท่านัน้ “เป็ นยังไงบ้ าง?” กู่เช่อยังคงรุ กเร้ าซ ้าแล้ วซ ้าเล่า ความแข็งแรงและความลึกยังคงเหมือนยกแรกอย่างไม่น่า เชื่อ เขากระซิบถาม “ยอมหรื อยัง?” ตู้ยวินเซวียนนอนแผ่ราบ สองแขนวางกางออกไปนอกตัว หลังศีรษะแนบติดกับเตียง สองตามองเหม่อขึน้ ด้ านบนอย่างไร้ จดุ หมาย จนปะทะเข้ ากับใบหน้ าของกู่เช่อที่อยูบ่ นตัว กู่เช่อขยับดันตัวอย่างแรงเข้ าไปจนถึงจุดที่ลกึ ที่สดุ อีกครัง้ ตู้ยวินเซวียนส่งเสียงครางออกมาเหมือนลูกแมวร้ อง แล้ วก็เริ่มไออย่างแทบไม่มีเสียง จนกระทัง่ เห็นรอยเลือดกระเด็นออกมา ถูกแผงอกกายาของกู่เช่อ กู่เช่อเห็นเลือดสีแดงสดบนตัวแล้ ว อึ ้งไปครู่หนึ่ง อารมณ์โกรธเกรี ย้ วที่แผดเผาในใจ ดับวูบลงทันที เหมือนถูก ถังน ้าแข็งเย็นเฉียบราดลงที่กลางหัว
◇
◆
◇