มาโปรด : Special part ‘โอ้ นวลละออ น้ องจะเหนียมอาย ไปทาไม หันมาใกล้ ๆ ซิ จะอายไปไหนกัน’ ‘อุ้ย ไม่ เอา อุ้ย ไม่ เอา เค้ ารู้ ทัน น้ องอายพระจันทร์ ดูซิท่านกาลังมอง’
ไม่มีพระจันทร์ กำลังมองหรอกครับ ฟ้ ำมืดครึ้ ม ดำวสักดวงยังไม่กล้ำส่ องแสง เมฆทะมึนตั้งเค้ำอยู่ เบื้องบน มำพร้ อมฝนที่อีกไม่นำนคงตกลงมำ แต่คนในงำนไม่มีใครสนใจกันเลยครับ แม้ว่ำจะเป็ นงำน แบบโอเพ่นแอร์ ไร้สิ่งใดมำกำงกั้นระหว่ำงท้องฟ้ ำกับผืนดิน เพรำะทุกสำยตำตอนนี้กำลังถูกสะกดให้มอง ไปที่เวทีกลำงบนพื้นสนำมหญ้ำ ซึ่ งบัดนี้ มีนกั ร้องจำเป็ นสองคนกำลังโซโล่เพลงหวำนสมัยคุณแม่ยงั สำว กันอยู่ หนึ่ งในนั้นก็คือแฟนผมเอง นำยแพทย์จบใหม่ป้ำยแดงนำม มำโปรด และอีกคน ผอ. คนเก่งของ โรงพยำบำลประจำจังหวัด หรื อที่พี่โปรดมักเรี ยกว่ำ ป้ ำแอน อะไรก็ไม่น่ำอำยเท่ำหมอโปรดกำลังเมำเหล้ำขำวพื้นบ้ำน หนึ่งในสิ นค้ำโอท็อปที่ลุงแย้ม รปภ. หน้ำ ดุแต่ใจดีเอำมำให้ลอง ผมก็บอกพี่เขำแล้วว่ำอย่ำกินๆ เหล้ำมันแรงก็ไม่เชื่ อ เล่นซดอย่ำงกับน้ ำเปล่ำ เป็ นไง ล่ะ ขึ้นไปร้องเพลงเสี ยงหลงคียก์ บั ผอ. อยูบ่ นเวทีนนั่ ไง แล้วผมมำทำอะไรที่นี่น่ะเหรอครับ...อืม... ก็แค่มำเยี่ยมแฟนหลังจำกที่ไม่ได้เจอหน้ำกันเกื อบห้ำ เดือนล่ะมั้ง ทั้งๆ ที่หลังวันรับปริ ญญำหำกจัดกำรเคลียร์ ชีวิตตัวเองเรี ยบร้อยแล้ว ผมต้องย้ำยมำอยูก่ บั เขำ แต่เอำเข้ำจริ ง มันไม่ใช่ เรื่ องง่ ำยๆ นะครับที่จะออกจำกงำนที่ กำลังทำอยู่เพื่อมำนอนเล่ นอยู่ที่บำ้ นเฉยๆ เจ้ำนำยผมก็ไม่เห็นด้วยที่จะทำอย่ำงนั้น ถึงควำมจริ งพี่เท็นแค่หำคนมำทำตำแหน่งเจเนรัลเบ้อย่ำงผมไม่ได้ แล้วต่ำงหำก