1 “คุณธีคะ ไปพักก่อนดีกว่ามัย้ คะ เดี๋ยวตรงนี้ แอนดูต่อให้เอง” ผมหันไปตามเสียงพูดของลูกน้อง ได้ยินไม่ค่อยชัดหรอกครับ เพราะเสียงเพลงจากล�ำโพงใกล้ตวั มันดังกลบหมด แต่กพ็ อจะจับใจความ ได้อย่างนี้ มองกวาดไปทั่วบริเวณ ห้องขนาดใหญ่ถูกปิดไฟมืด แสงไฟ แวบวับสาดส่องให้บรรยากาศดูคกึ คัก เหมาะส�ำหรับคูร่ กั ทีต่ อ้ งการใช้เวลา สนุกสนานในคืนก่อนวันวาเลนไทน์ ก้มหน้าลงเหลือบมองเข็มพรายน�้ำจากนาฬิกาข้อมือ...ดึก ขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย...มิน่าล่ะ ถึงรู้สึกว่าล้าๆ ชอบกล “อืม...พักหน่อยก็ดเี หมือนกัน...พีอ่ ยูบ่ นดาดฟ้านะ มีปญ ั หาอะไร ก็ขึ้นไปตามได้” ผมตะโกนบอกแอนก่อนจะเดินแทรกฝูงชนคับคั่งออกไป
-4-
-5กว่าจะออกได้ก็ล�ำบากพอตัวละครับ เพราะต้องรับแก้วเหล้าจากแขกมา ดื่มตลอดทาง ถึงประตูทางออกท้องก็อิ่มพอดี ออกมานอกห้องได้ค่อยรู้สึกสบายตัวขึ้นมาหน่อย ผมสูดกลิ่น ลมทะเลเข้าเต็มปอด ยกแขนขึ้นบิดไล่ความเมื่อยขบ แล้วก็เดินขึ้นบันได ไปตามทาง คืนนี้ข้างบนดาดฟ้าเงียบสงัดเลยครับ มีแค่เสียงคลื่นตีกระทบ ท้องเรือเท่านั้นเอง ธุรกิจเรือส�ำราญนี่มันก็ได้เงินดีอยู่ เสียแต่พอมีเทศกาลทีนี่ เหนื่อยชะมัด ยิ่งพนักงานเก่าที่คอยจัดการด้านนี้ให้ลาออกไปกะทันหัน อย่างนี้ ผมที่เป็นถึงกรรมการบริษัทก็เลยต้องลงมาคุมงานด้วยตัวเอง แรกๆ ก็ไม่คอ่ ยชินงานบริการเท่าไร...ก็เรียนจบไปหลายปีแล้ว นัง่ ท�ำงาน อยู่แต่บนโต๊ะ มาออกภาคสนามอีกทีเลยรู้สึกว่าร่างกายมันฝืดๆ ชอบกล แต่ผมก็ยินดีท�ำละครับ เพราะบริษัทที่ผมเป็นเจ้าของอยู่นี้น่ะตกทอดมา จากพ่อแม่ ผมรู้ว่าพวกท่านรักมันมาก และผมก็รักมันมากเหมือนกัน ...รักยิ่งกว่าฉันอีกเหรอคะ?... ค�ำถามของแฟนที่คบกันมาได้ปีกว่าๆ ผุดขึ้นในใจ เธอเพิ่ง ถามผมเมื่อคืนนี้เอง สาเหตุก็เพราะว่าผมไม่สามารถอยู่กับเธอในคืน วาเลนไทน์ได้...ผมเลือกออกมาท�ำงานมากกว่าเลือกที่จะอยู่กับเธอ... ...อืม... แน่นอนละครับ ผู้ชายร้อยทั้งร้อย เจอค�ำถามลองใจแบบนี้มัน ก็ของขึ้นเป็นธรรมดา แต่ที่ผมตอบกลับไปไม่ใช่เพราะอารมณ์หรอกนะ ผมรู้ว่าผมไม่ได้รักเธอมาตั้งนานแล้ว ความสัมพันธ์มันเริ่มจืดจางลง เรื่อยๆ มาพักใหญ่แล้ว พอถามออกมาอย่างนี้มันก็เข้าทางผมน่ะสิครับ พอตอบกลับไปปุ๊บ เสียงกระซิกๆ ก็ดังมาตามสายปั๊บ ...งั้นเราเลิกกัน...
By ลูกหมู
บิงโก! จะหาว่าผมเลวก็ได้นะ แต่ผมดีใจว่ะ ผมรีบตอบตกลง ทันที แล้วก็ตัดสายฉับอย่างไร้เยื่อใย สุดท้ายวาเลนไทน์ปีนี้ ก็เลยโดดเดี่ยวตามระเบียบ บอกตามตรง ในฐานะหนุ่มสังคมที่คนรู้จักดีอย่างผม ไม่มีคน ควงในวันอย่างนี้ มันก็ค่อนข้างเสียหน้าอยู่เหมือนกัน ไอ้ครั้นจะไปหา เอาจากแขกที่มาเที่ยวก็คงจะยาก เพราะมากันเป็นคู่ทั้งนั้น ก็วาเลนไทน์ นี่นา “เออ ช่างแม่งเหอะวะ” ผมพึมพ�ำกับตัวเองเบาๆ คลายปม เนคไทเล็กน้อยดึงลงให้หลวมกว่าเดิม แกะกระดุมสองเม็ดบนไล่ความ อึดอัดออกไป ยืนมองคลืน่ เพลินๆ คาบบุหรีท่ เี่ พิง่ จุดไฟไว้ สูดควันเข้าให้หาย อยาก ก่อนจะค่อยๆ ระบายออกมา ควันจางๆ ถูกลมทะเลพัดออกไป อย่างเร็ว กลืนหายไปกับความมืด สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร ...ก็แค่นั้น... ก็เหมือนความรักทีผ่ า่ นๆ มา ได้มาง่าย ปล่อยไปก็งา่ ย สุดท้าย ก็ว่างเปล่า แต่ก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร...เพราะมันได้มาง่ายไง “หึๆ” ผมหัวเราะเบาๆ ในล�ำคอ หัวเราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน “เฮ้ยๆ” อยู่ดีๆ เสียงที่ไม่คุ้นเคยก็ดังขึ้นด้านหลังผม เดาเอาจากเสียง ว่าน่าจะเป็นเด็กรุ่นๆ อารมณ์เปลี่ยวที่ยืนบิลต์อยู่ตั้งนานแตกกระจาย หมด...แม่ง! เรียกคนไม่รู้จักเขาเรียกกันอย่างนี้หรือไง เด็กสมัยนี้... “นี่ๆ” ไอ้คนข้างหลังมันเรียกใหม่อีกครั้ง คงคิดว่าผมไม่ได้ยิน ผิด... ผมได้ยินเต็มสองรูหูแหละ แต่เรื่องอะไรจะหันไปล่ะ “เฮ้ย”
-6-
-7เอาอีก...มันยังไม่หยุด ชักร�ำคาญแล้วนะเว้ย “ลุงๆ” “ใครลุงมึงวะ!?” ด้วยเส้นความอดทนของผมมันทั้งสั้นทั้งบาง (อย่างอื่นไม่สั้นไม่บางนะครับ) มันก็เลยขาดง่าย ผมหันหน้ากลับไป ตะคอกมันเสียงดัง เห็นเด็กข้างหลังมันสะดุ้งโหยงแล้วสะใจครับ ตอนแรกก็เห็นหน้ามันไม่คอ่ ยชัดเท่าไรหรอกนะ รูแ้ ค่ตวั มันเตีย้ กว่าผมซักสิบห้าเซ็นต์ละมั้ง บ่าก็เล็กนิดเดียว มันเดินถอยหลังไปสอง สามก้าว คงจะตกใจมากอยู่ ผมได้ที ขออบรมมันซักหน่อยเหอะ... “นี่! เป็นเด็กเป็นเล็กน่ะ หัดมีมารยาทซะบ้าง จะเรียกผู้หลักผู้ใหญ่ก็เรียกให้มันดีๆ ที่ส�ำคั...” ...เอ่อ...เสียงหาย... ตอนนีผ้ มก�ำลังอ้าปากค้างอยูค่ รับ บอกไว้เลยว่าคิดไม่ถงึ จริงๆ ตอนแรกมันมืดๆ มองไม่ค่อยถนัด แต่พอมันเดินถอยหลังหนีผมไป เรื่อยๆ แสงจันทร์บนฟ้าก็ส่องลงมาอาบหน้ามันพอดี ขาวครับ...ขาวนวลอย่างทีไ่ ม่เคยเห็นมาก่อน ตามันโตมาก ไม่รู้ โตอยู่แล้วหรือโตเพราะตกใจ ปากแดงๆ มันเผยอออกน้อยๆ ที่แก้มมี ผมคลอเคลียอยู่หน่อย ๆเพราะถูกลมพัดใส่...ขอชี้แจงหน่อยนะครับ ผม ชายแท้รอ้ ยเปอร์เซ็นครับ ไม่เคยแลผูช้ ายด้วยกัน แต่ครัง้ นีข้ อหน่อยเหอะ... ขอชมมันหน่อย... ...น่ารักว่ะ... ผมคงจ้องมันนานเกินไป ไอ้ปากแดงๆ นัน่ มันเลยหุบลงเปลีย่ น เป็นยื่นยาวแทน ตาที่โตอยู่แล้วถลึงมองอย่างกับจะกระโดดกัดหัวใคร มันจ้องผมกลับพักหนึ่ง แล้วก็ถามออกมา “มองไรวะ??” เอ่อ...ถึงจะน่ารักขนาดไหน นิสัยอย่างนี้ก็ไม่ไหวหรอกนะ! ด้วยความหมั่นใส้ ผมตบกบาลมันดังป้าบไปทีหนึ่ง มันหน้าหันเลยครับ
By ลูกหมู
แล้วก็หันกลับมาแยกเขี้ยวขู่ฟ่อใส่ผมต่อ เออเฮอะ ยังกับไอ้ร็อกกี้ที่บ้าน เลยว่ะ “สัด! ตบหาพ่อมึงหรอ!” เฮ้ย...ตบหัวมันเกี่ยวอะไรกับพ่อกูวะ? ด้วยความรักบิดา ผมเลยกะแถมให้มันอีกหนึ่งฝ่ามือ คราวนี้ มันรู้ทันครับ มันยกแขนขึ้นกัน เข่ามันก็ไม่ปล่อยว่าง ถลุงเข้ามาเต็มท้อง น้อยผมเลย...ดีนะมันไม่ถลุงต�่ำกว่านั้น ไม่งั้นผมคงได้ไปหาพ่อก่อนเวลา อันควร หลังจากนี้ไปเป็นการต่อสู้ของลูกผู้ชายครับ ผมคว้าคอเสื้อ ด้านหลังมัน ออกแรงดึงลากเต็มที่ มันก็ไม่ยอมแพ้ เอาหัวโขกเข้าคางผม พอดีเล่นเอาหน้าหงาย ผมเลยเตะกวาดเท้ามันอย่างแรง มันร้องเสียงดัง ก่อนจะเสียหลักล้มลง ไม่วายลากผมลงไปขลุกกับมันที่พื้นด้วย เราสับ กันคร่อม สับกันต่อย ก็ไม่ได้โดนจังๆ หรอกครับ ส่วนมากจะเฉียดๆ ไป แต่ก็ได้แผลกันพอสมควร ตอนนี้เสื้อผ้าเราหลุดลุ่ยเละเทะหมดแล้ว สุดท้ายผมเป็นฝ่ายได้เปรียบ ผมลากมันขึ้นมายืนอีกครั้ง แขน ข้างหนึ่งล็อกคอมันเอาไว้ มันก็ดิ้นพราดๆ ไม่หยุด “ฮ่าๆ ไงล่ะวะ ตัวเปี๊ยกเดียวท�ำซ่า!” “ใครเปี๊ยกวะ!” ...ก็มึงไง ถามได้ ก�ำลังย่ามใจครับ มันเริม่ ดิน้ เบาลงแล้ว สงสัยจะหมดแรงข้าวต้ม แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว อยู่ๆ มันก็งับเข้ามาที่แขนผมอย่างแรง “โอ๊ยยยย!!!” ผมร้องออกมา ออกแรงล็อกคอมันมากกว่าเดิม มันก็ไม่ยอมแพ้ครับ ตะกายขาปัดมั่วซั่วไปหมด ไม่รู้เรายื้อกันอีท่าไหนแล้ว เท่าที่รู้คือตอนนี้ผมยังล็อกคอมัน อยู่ และหลังผมก็ดันอยู่กับราวดาดฟ้าเรือ ไอ้เปี๊ยกมันก็บ้าสุดขีด ดันผม เดินถอยหลังไม่ดูที่ดูทาง ก�ำลังจะบอกมันให้หยุดดันซะที อยู่ดีๆ ก็รู้สึก
-8-
-9วูบๆ โลกหมุนกลับ เห็นแต่ท้องฟ้ากับพระจันทร์ดวงโต ผมกอดคอมัน แน่นเมื่อรู้ตัวว่าก�ำลังดิ่งลงพื้นน�้ำ มันก็คงตกใจละครับ สองมือกางเล็บ จิกแขนผมซะจนเจ็บ “ว้ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!” เท่าที่จ�ำได้ สุดท้ายของท้ายที่สุด ผมได้ยินเสียงประสานสอง เสียงร้องออกมาพร้อมๆ กัน เสียงหนึ่งคือเสียงผมเอง อีกเสียงคือเสียง ของมัน...
“เอาอะไรเพิ่มรึเปล่าคะ?” ตอนนี้ผมอยู่ในชุดคลุมอาบน�้ำ ยืนหย่อนขาข้างหนึ่ง แขนหนึ่ง กางออกพิงประตูอย่างเท่ รับกล่องยามาจากแอน “ไม่ละ ฝากดูที่เหลือด้วยก็แล้วกัน” เธอรับค�ำสั้นๆ ก่อนจะเดินกลับไปตามทางเดินเก่า แต่ไปได้ ไม่ไกล ผมก็นึกอีกเรื่องขึ้นได้ เลยตะโกนเรียกให้กลับมาก่อน “คะ?” “หาคนที่มากับไอ้หนูนี่ด้วย จะได้ให้มารับกลับไปดูแล” ผม เบี่ยงตัวเล็กน้อย ก�ำมือนิ้วโป้งชี้ข้ามไหล่ไปด้านหลัง...บนเตียงคิงไซส์ของ ผมเอง แต่ตอนนี้มีไอ้เปี๊ยกแสบนอนใส่ชุดคลุมอาบน�้ำกางแขนกางขายึด พื้นที่อย่างไม่เกรงใจอยู่ ระหว่างที่แอนก�ำลังชะโงกตัวดู มันก็พลิกตัวอีกรอบ กลับไป นอนตะแคงกอดหมอน...ก็หมอนผมนั่นแหละ...เวร...คืนนี้จะนอนหนุน อะไรล่ะวะตู เอ่อ...มันพลิกตัวนอนตะแคงขาข้างหนึ่งก่ายหมอนไว้ หัน ก้นมาทางประตู ชุดคลุมอาบน�ำ้ ทีใ่ ส่อยูก่ เ็ ลยเลิกขึน้ เห็นเป็นท่อนขาขาวๆ โผล่แพลมๆ ส่วนก้นที่อยู่ใต้เสื้อคลุมอาบน�้ำมันก็...อ่า...ก้นเป็นก้น ร่อง เป็นร่องเลยอะครับ
By ลูกหมู
ไม่งามครับ ผมรีบเอาตัวบังแอนไว้ทันที แต่สงสัยจะไม่ทัน เพราะตอนนี้หน้าเธอแดงแจ๋เชียว เราเงียบอึ้งกระอักกระอ่วนกันไปนานพอดู แอนถึงค่อยไอแก้ เขินแล้วพูดออกมา “คือ...เด็กคนนี้มาคนเดียวอะค่ะ” ผมขมวดคิ้ว “คนเดียว? แต่แขกของเราจองตั๋วคู่ทั้งหมดไม่ใช่ เหรอ?” “ก็...ค่ะ...คือ...น้องเค้าก็จองตั๋วคู่ล่ะค่ะ ใช้ชื่อน้องเค้าทั้งสองใบ แต่ตอนตีตั๋ว อีกคนไม่ได้มาด้วย” ผมถอนหายใจหนักๆ ทีหนึ่ง “อืม ไม่เป็นไร งั้นก็...ขอบคุณ มาก” สั่งเสีย เอ๊ย สั่งงานกันอีกนิดหน่อย แล้วแอนก็เดินจากไป ผมเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้รับแขกข้างเตียง นั่งมองหน้ามัน ย้อนกลับไปหน่อย...หลังจากแหกปากกันเต็มที่เราสองคนก็ดิ่ง ลงทะเล เคราะห์ดีที่การ์ดวิ่งมาเห็นพอดี ก็เลยหาทางช่วยขึ้นมาได้ ไม่งั้น คงแย่ ก็ไอ้เปี๊ยกนี่มันว่ายน�้ำไม่เป็น เกาะคอผมซะแน่นจะแทบหายใจไม่ ออก เล่นซะเกือบจะจมคู่เป็น ผีหล่อเฝ้าทะเลไปแล้ว ลูกน้องผมก็แก้ สถานการณ์ได้ดีมากครับ มันเหวี่ยงแหลงทะเล...แหจับปลาครับ ไม่รู้มา อยู่บนเรือส�ำราญได้ยังไง ต่อๆ มันเหวี่ยงแหช้อนผมกับไอ้เปี๊ยกลากขึ้นมาบนเรือ...ที่ ตอนนี้คู่รักมากมายดันออกมาชมวิวได้จังหวะเหมาะมาก ผมไอแรงๆ เช็ดหูเช็ดตาสักพักถึงค่อยมีสติ มองไปรอบๆ ก็ เหงือ่ ตกอย่างแรง โห...ไทยมุง...ผมเพิง่ ได้เห็นไทยมุงของแท้ใกล้ๆ วันนีเ้ อง ตอนนี้ผมนั่งตัวเปียกซกอยู่กลางวง แหจับปลายังพันแขนข้าง หนึ่งอยู่เลย มีไอ้เปี๊ยกนั่งอยู่หว่างขา หลับตาปี๋กอดคอผมซะแน่น แถม
-10-
-11ยังร้องไห้โฮๆ อีกต่างหาก จากที่เราฟัดกันเมื่อกี้ เสื้อผ้ามันก็เลยหลุดลุ่ย กระดุมหลุดหมดทั้งแถบ คอเสื้อก็ร่นลงไปอยู่ตรงต้นแขน...เอ่อ... “เกย์เหรอเธอ” น่าน...มาแล้วครับ มันมาแล้ว...บทบาทและหน้าที่ของไทยมุง... ยายผู้หญิงด้านหน้าดึงๆ แขนแฟนตัวเองแล้วกระซิบถาม...เสียงเบามาก ครับ...แค่ได้ยินชัดทั้งวงเท่านั้นเอง “อือ...สงสัยฆ่าตัวตายคู่” แฟนมันเป็นเชอร์ล็อคโฮล์มส์เหรอวะ เท่านั้นละครับ เสียงวิจารณ์กับสายตาสงสารของคู่รักก็ส่งมา ให้ผมอย่างล้นหลาม “น่าสงสารนะ ทางบ้านคงไม่ยอมให้คบกัน” “น้องเค้าน่ารักดีนะ แต่น่าสงสารจัง ร้องไม่หยุดเลย” “สงสัยฝ่ายชาย(?)จะบังคับโดด...ดูดิ น้องเค้าตกใจซะขนาดนี้” “นั่นสิ...ดูดีๆ น้องเค้าแผลเต็มตัวเลย สงสัยจะสู้สุดตัว” เฮ้ย!...แผลผมก็มี ดูดีๆ ก่อนพูดสิวะ กระแสชักเปลีย่ นครับ รูส้ กึ ว่าสายตาคาดโทษจะมากขึน้ เรือ่ ยๆ สุดท้ายผมเลยจ�ำต้องปลอบมัน ผมลูบหลังมันเบาๆ ไปมา...มันคงตกใจ มากจริงๆ ครับ ตัวสั่นไม่หยุดเลย... “ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร” ผมกระซิบข้างหูมันซ�้ำๆ มันก็พยัก หน้าหงึกๆ ดูสติมันเริ่มกลับมาแล้วครับ ผมเลยลุกขึ้นยืน ฉุดแขนมันให้ ลุกตาม ขามันอ่อนลุกไม่ไหวครับ น�้ำตาก็ยังไหลพรากอยู่อย่างนั้น “...ใจร้ายจังเนาะเธอ ยังไปฉุดน้องเค้าอีก” อ่า...เสียงคนใจดีดัง เข้าหูผม สุดท้ายไม่รู้จะท�ำยังไง ก็เลยต้องช้อนตัวมันอุ้มขึ้นมาแล้วก็พา กลับห้องตัวเอง หลังจากพากลับห้องได้ มันสงบเสงี่ยมขึ้นเยอะ ยอมให้ถอด เสื้ออาบน�้ำนิ่งๆ ผมยอมรับว่าใจเต้นอยู่เหมือนกันนะที่ได้ลูบได้จับตัว
By ลูกหมู
ขาวๆ กับเนื้อนิ่มๆ ของมัน แต่เห็นจมูกแดงๆ กับที่มันยังสะอื้นเบาๆ ทั้งๆ ที่ปิดปากแน่นแล้วมันคิดในแง่นั้นไม่ลงแฮะ พออาบน�้ำเสร็จมันคงจะเพลียมาก ล้มตัวลงบนเตียงแล้วก็ หลับครอกไม่รู้เรื่องไปเลย ผมนั่งโน้มตัวมาข้างหน้า เอาศอกยันเข่า มือเท้าคาง มองหน้า ไอ้ตัวแสบที่หลับไม่รู้เรื่องอยู่นาน มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มันสูดน�้ำลายยืดๆ เข้าปากดังซ้วบ กัดฟันงึมง�ำๆ แล้วหลับต่อนี่ละ ผมสะบัดหัวแรงๆ เอา มือก่ายหน้าผาก แล้วถอนหายใจอีกรอบ “เฮ้อ...ท่าจะบ้าว่ะ” ด่าตัวเองครับ ไม่ได้ด่าคนอ่าน...ผมว่าผมท่าจะบ้าจริงๆ นะ ที่มานั่งมองเด็กผู้ชายอยู่ได้ตั้งนานสองนาน แถมยังคิดว่ามันน่ารัก น่า... จูบ...ซะอีก เสียงผมคงจะปลุกมันให้รำ� คาญ มันขมวดคิว้ จนแทบจะผูกเป็น โบว์ แล้วก็กระพริบตาถี่ๆ นิดหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น ตอนนี้ตามันปรือมากครับ แถมออกบวมหน่อยๆ ด้วย มันยัน ตัวเองขึ้นนั่งบนเตียง มือเสยผมหน้ายุ่งๆ ขึ้น แต่พอปล่อยมือ ผมมันก็ ตกลงมาบังตาเคลียแก้มเหมือนเดิม มันหันหน้าไปมาซ้ายขวาแบบงงๆ สองสามที แล้วก็ก้มหน้ามองท้องตัวเอง หลังจากนั้นก็เงยหน้ามองมา ทางผม “หิว” ...น่าน...มีท้องร้องจ๊อกยืนยันอีกครับ...
ตอนนี้เรา...คือผมกับไอ้เปี๊ยก...ก�ำลังนั่งสวาปามข้าวผัดปูจาน ใหญ่ลงท้องอยู่ มันคงหิวจริง เพราะผมเลิกกินไปแล้วมันก็ยังไม่หยุดกิน “อิ่มยังน่ะเรา”
-12-
-13จนข้าวเกลี้ยงจานมันถึงยอมวางช้อนลง นั่นน่ะ...ข้าวส�ำหรับ สี่คนกินเชียวนะ มันนั่งลูบพุงตัวเอง...กินไปเก็บไว้ไหนวะ ท�ำไมท้องยัง แบนราบอยู่เลย “ยัง” ผมคีบบุหรี่ที่เพิ่งจุด อ้าปากค้างตะลึง จนมันคว้าแก้วน�้ำซด อึกๆ จนหมด ถึงหัวเราะออกมา “ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นน่ะลุง” แม่ง! ไอ้เด็กเวร... “เลิกเรียกลุงสักทีน่า ยังไม่ถึง 30 เลย” พูดจบก็อัดบุหรี่ดับฉุน เสียหน่อย มันไม่ตอบแฮะ นั่งมองผมตาแป๋ว “มีอะไร” ผมถามมัน มั น ท� ำ ท่ า ลั ง เลที่ จ ะถามนิ ด หนึ่ ง แต่ สุ ด ท้ า ยก็ ถ ามออกมา “ท�ำไมชอบสูบบุหรี่” ถามไรวะ ไม่ใช่ประเด็นเลย ผมไม่ตอบ มันเลยขยายความให้อีกหน่อย “สูบบุหรี่แล้วมัน สบายใจขึ้นมั้ย สูบแล้วมีความสุขมั้ย” ผมเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง “ท�ำไม อยากสูบหรือไง” มันพยักหน้าหงึกๆ อย่างกับตุก๊ ตาเสียกบาล ปากก็พดู งุบงิบๆ “ก็เมือ่ กีจ้ ะขอยืมไฟหน่อย ดันมีเรือ่ งจนตกทะเล ไอ้บหุ รีท่ ซี่ อื้ มาเลยเปียก หมด...เพราะลุงนั่นแหละ รับผิดชอบมาเลย” อ้าว ความผิดกูซะงั้น ด้วยความหมั่นไส้ ผมเอานิ้วชี้ดันหน้าผากมันแรงๆ “เป็นเด็ก เป็นเล็ก ริอ่านจะแดกเหล้าเมายาเหรอวะ” มันท�ำหน้าบู้ เอามือกุมหน้าผากตัวเอง...น่ารักว่ะ
By ลูกหมู
“ไม่เด็กแล้วโว้ย! จบมหา’ลัยแล้ว” คราวนี้เป็นผมที่อึ้งครับ ไอ้หน้าม.ปลายเนี่ยนะ? อายุห่างจาก ผมแค่แปดปี “จริงดิ?” “จะหลอกท�ำพ่อเหรอ” กวนตีนกรูอีก ไอ้นี่ ฉุนหน่อยๆ ครับ แต่ก็ไม่ได้ด่ามันกลับหรอก...ยอมครับยอม... เป็นผู้ใหญ่ต้องอดทน “แล้วจะอยากสูบไปท�ำไมล่ะ?” “ก็เหล้ามันขม กินแล้วไม่เห็นรู้สึกดี เลยอยากลองบุหรี่ดู” มัน ตอบหน้าตาเฉย ผมเลยยื่นบุหรี่ของตัวเองให้มัน มันก็ค่อยๆ จับอย่างกล้าๆ กลัวๆ มองพิจารณาอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็เหลือบมาขึ้นมองผม “ดูดเข้าไปลึกๆ” ผมพยักหน้าบอกมัน มันก็ท�ำตาม ปากแดงๆ เผยอออกน้อยๆ รับมวนบุหรี่สีขาวเข้าไป “แค่กๆๆๆๆ!!!” มันก้มหน้าไอน�้ำหูน�้ำตาไหลเลยครับ ตลกดี ผมริบแท่งบุหรี่จากมือมันมาคีบไว้ ลูบหลังให้มันไอออกมาให้ หมด อีกมือก็ส่งบุหรี่เข้าปากตัวเอง...ท�ำไมบุหรี่มันหวานขึ้นวะ ท่าจะ หลอนตัวเองว่ะเรา พอมันไอจนพอใจแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาถลึงตาแดงๆ มองผม “ไม่เห็นรู้สึกดีเลย ไอ้บ้า” ไรวะ อะไรๆ ก็ความผิดกู ผมแพ่นกบาลมันไปที “สมน�้ำหน้า แดกเหล้ายังไม่เป็น เสือก จะดูดบุหรี่ ถามจริงเหอะวะ ชีวติ มันทุกข์ขนาดต้องหาอะไรมาคลายเครียด เลยหรือไง” ตอนแรกมันท�ำท่าจะเถียงผมกลับครับ แต่พอมันได้ยนิ ประโยค หลัง มันก็ก้มหน้าเงียบไปเลย...ผมถามอะไรผิดไปรึเปล่าเนี่ย
-14-
-15มันนิง่ ไปพักหนึง่ บ่ามันสัน่ ๆ มือขาวๆ มันคว้าเสือ้ คลุมตัวเอง ก�ำซะแน่น ร้องไห้เปล่าวะ? ผมไม่ค่อยแคร์หรอกนะว่าใครมันจะร้องไห้ งอแงอะไร...แต่คราวนีผ้ มกระวนกระวายครับ...กลัวมันร้องไม่หยุด ไม่รจู้ ะ ปลอบยังไง...ก็ไม่เคยเลี้ยงเด็กนี่นา แต่ผมคาดผิดไปครับ มันไม่ได้ร้องไห้หรอก มันคงโกรธหรือ อะไรสักอย่างจนตัวสั่น เพราะมันเงยหน้าขึ้นด่าผม “เสือก” ซะงั้น...ปาก ดีอย่างนี้มันน่าตบจริงๆ ครับ...ตบด้วยปากนะ เฮ้ย! เอาอีกละตู ที่จริงก็พอเดาได้นะครับว่ามันคงมีเรื่องหนักใจอะไรอยู่ แต่คง ไม่อยากเล่าให้ผมฟัง คงไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น มันเลย ต้องแกล้งท�ำตัวกวนตรีนอย่างนี้ แต่ด้วยความโมโห ผมเลยเผลอหลุด ปากไป “ปากดี! โดนแฟนทิ้งมาล่ะสิ ถึงได้ต้องมาเที่ยวคนเดียวอย่างนี้ สมว่ะ นิสัยอย่างนี้ก็สมควรแล้ว สมน�้ำหน้า ซื้อบัตรตั้งสองใบ เสียตังค์ เปล่า” พูดจนจบถึงค่อยรูต้ วั ครับว่าพูดกับมันแรงเกินไป แต่กเ็ อาค�ำพูด กลับมาไม่ได้แล้ว ตอนนี้ไอ้เปี๊ยกจ้องหน้าผมเขม็ง หน้าแดงแจ๋ กัดฟันกรอดๆ ผมก็ยอมรับนะว่าผิด ก็รอให้มันด่าอยู่ครับ จะได้จบๆ กันไป... ที่ไหนได้ น�้ำตามันร่วงผล็อยๆ ซะงั้น “เฮ้ย!” ผมร้องออกมาเสียงดัง ท�ำตัวไม่ถูกเลยครับคราวนี้ มือ ไม้เกะกะไปหมด ไม่รู้จะเอาไปวางไว้ไหน ได้แต่นั่งมองมันยกหลังมือ ปาดน�้ำตาอยู่อย่างนั้น “ฮึก...เออดิวะ...นิสัยเชี่ยๆ อย่างนี้ใครจะเอา...แม่ง! ยังไม่ทัน เป็นแฟนด้วยซ�้ำ...ฮือ...แอบรักมาตั้ง 3 ปี อุตส่าห์จะชวนมาเที่ยวด้วยกัน
By ลูกหมู
จะ...ฮึก...จะบอกรัก...อุตส่าห์ยอม...เสี่ยง กลัวเสียเพื่อนก็กลัว...แต่...ฮือ...กู รักมันนีห่ ว่า ฮือ...ต้ารักธีนะ...ได้ยนิ มัย้ วะ...มึงได้ยนิ มัย้ ...ฮือ...ได้ยนิ ใจกูมยั้ ...” คราวนีม้ นั พูดไปร้องไปไม่หยุดเลยครับ จับใจความได้ประมาณ ว่ามันแอบรักเพื่อนสนิทตัวเอง แถมเพื่อนมันเป็นผู้ชายอีกต่างหาก มันก็ ใจแข็งนะครับ เก็บไว้คนเดียวจนเรียนจบได้ ท�ำงานเก็บเงินซื้อตั๋วเที่ยว มาได้สองใบ คงตั้งใจจะบอกรักเพื่อนมันให้ได้ แต่...อยู่ๆเพื่อนมันดันไป บอกรักผู้หญิง แล้วก็ตกลงเป็นแฟนกันซะอย่างนั้น มันไม่เคยรู้มาก่อน ได้ยินโครมเดียวเมื่อวานนี้เอง มันเลยเสียศูนย์ครับ คงอยากร้องไห้มา นานแล้ว แต่หาใครระบายด้วยไม่ได้ พอมันระเบิดออกมาน�้ำตามันเลย ไหลเป็นก๊อกแตกอย่างนี้ ผมสงสารมันมากนะ ตอนนี้มันเหมือนเด็กตัวเล็กๆ ไร้ที่พึ่ง ผมคว้าตัวมันมากอด ลูบหัวลูบหลังอยู่นาน ใจเจ้ากรรมดันเต้นแรงขึ้น ทุกทีๆ ก็มันร้องซ�้ำไปซ�้ำมาอยู่แต่...ต้ารักธี...ต้ารักธี...เพื่อนมันคงชื่อธี แหละครับ ...แต่ธีมันก็ชื่อผมเหมือนกันนี่นา... ผมเอาเสื้อคลุมตัวเองเช็ดน�้ำตาให้มัน เช็ดจนเปียกชุ่มไปแถบ หนึ่งมันถึงยอมหยุดร้องไห้ แต่ก็ยังสะอื้นอยู่หน่อยๆ ผมโอบแก้มมันไว้ในอุ้งมือทั้งสองข้าง เงยหน้าแดงๆ เปื้อน น�้ำตามันขึ้นมา แล้วจูบลงไปเบาๆ ที่หน้าผาก ว่ากันว่าคนอกหักมักจะโหยหาคนมาปลอบใจ มันคงจริงละ ครับ ไอ้เปี๊ยก...ที่ผมเพิ่งรู้ว่ามันชื่อต้า...ปรือตามอง ปล่อยให้ผมเล็มแก้ม สองข้างมันตามสบาย จนสุดท้ายผมก็หักห้ามใจตัวเองไม่ไหว ผมก้มหน้าลงไป จมูก เราชนกันนิดหนึ่ง ก่อนที่จะได้ลิ้มรสสัมผัสนุ่มหยุ่นของริมฝีปากมัน ผมใช้ลิ้นเลียปากล่างมัน มันก็สะดุ้งนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ถอย หนี รสปากมันหวานมากครับ แทบจะท�ำให้เสียสติได้ทีเดียว ผมค่อยๆ
-16-
-17ชิม ค่อยๆ ไล่ลิ้นจนทั่วด้านนอก เอานิ้วโป้งสอดเข้าไปเพื่อให้ริมฝีปาก มันแยกออกจากกัน แล้วก็สอดลิ้นเข้าไปตักตวงรุกรานมันให้เต็มที่ ได้ยินเสียงมันร้องอู้อี้ ดิ้นขลุกขลัก ผมก็ไม่ได้สนใจหรอกครับ ยังบังคับจูบมันต่อไป จนสุดท้ายมันเอามือมันบีบข้อมือผมซะแน่น ตัวมัน ก็สั่นๆ มากกว่าเดิม ผมถึงยอมแยกปากออกจากมัน “ฮ่า” ทันทีที่แยกกันได้มันก็รีบอ้าปากฮุบอากาศทันที แล้วยัง หอบต่อไปอีก หน้ามันแดงแจ๋เลย สงสัยผมจะท�ำมันขาดอากาศแฮะ ผม เอานิ้วโป้งปาดน�้ำลายที่ไหลเลอะลงมาถึงคางให้มัน พอมันตัง้ สติได้มนั ก็ถลึงตามองผมอีกแล้ว สักวันตามันจะหลุด ออกมาจากเบ้ามั้ยเนี่ย ขยันถลึงจัง...แต่ผม...ชอบอะ “ท�ำไรวะ?” โห...ถามท�ำไมครับน้อง ไม่รู้จักจูบหรือไง ผมไม่ได้ยั่วโมโหมันแบบที่คิดในใจหรอกนะ ถึงจะไม่เคยจีบ ผู้ชาย แต่ก็พอจะรู้แหละว่าควรจะท�ำยังไง “รู้สึกดีมั้ยล่ะ?” ผมถามมัน มันอึ้งเงียบไปเลยครับ ผมเลยพูด ต่อเอง “ถ้ารักมันเป็นไปไม่ได้อย่างนั้น จะไปทนกับมันท�ำไม หาใหม่ซะก็ สิ้นเรื่อง” มันก้มหน้าบ่นอุบอิบ “ดีตรงไหนวะ?” อ้าว...ไอ้นี่ ผมอุตส่าห์ท�ำซึ้ง พูดให้มันคิด มันเสือกไปคิดแต่ว่า ดีหรือไม่ดีซะอย่างนั้น “หืม...พี่ว่าพี่มั่นใจฝีมือตัวเองนะ? หรือฝีมือตกหว่า อย่างนี้ ต้องลองใหม่ล่ะมั้ง” ผมพูดพลางยิ้มกรุ้มกริ่มให้มัน คราวนี้มันตาโตเลยครับ ถอยหนีไปซะเร็วเชียว “อ...อย่านะ เว้ย ไอ้แก่บ้ากาม” โห...ด่าไม่ไว้หน้าเลยแฮะ
By ลูกหมู
มันกระโดดเหยงหนีผมไปถึงหน้าประตูห้อง...ท�ำอย่างกับหนี ฆาตรกรโรคจิตเชียว กูน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอวะ พอถึงหน้าประตู คว้าลูกบิดได้ก็รีบเปิดประตูวิ่งหนีปรู๊ดออกไปไม่เห็นฝุ่นเลย “หึๆๆๆๆ” ผมหัวเราะกับตัวเอง...เอ...เสียงมันก็เข้าเค้าตาแก่ บ้ากามอยู่นะ หรือในสายตาเด็ก ผมจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ตอนนี้ในห้องที่เคยมีไอ้ตัวเปี๊ยกอยู่กลับเงียบสนิทเมื่อมันหนี ออกไปแล้ว ผมปิดประตูกลับเข้ามาเบาๆ ยืนพิงไว้อย่างนั้น ข�ำครับข�ำ...มันคงกลัวผมมากจริงๆ เพราะวิ่งหนีออกไปจาก ห้องทั้งๆที่ยังใส่ชุดคลุมอาบน�้ำอยู่เลย...ดีนะที่เป็นเวลาดึกใกล้เช้าแล้ว คงไม่มีใครเปิดมาเห็นให้ผมหวง หา? ท�ำไมผมไม่ตามไปจับมันกลับมาอะจึก๊ อะจึย๋ กระดึย๋ กึย๋ (?) น่ะเหรอ? จะตามท�ำไมให้เสียแรงล่ะครับ...เดี๋ยวมันก็กลับมาอยู่ดี... ...ก็กุญแจห้องนอนมัน..อยู่ในมือผมนี่ไงล่ะ...หึๆๆๆ
-18-