HILTON athens magazine Ιssue 33 - Autumn 2016

H AUTE JOAILLER IE

CHOPARD BOUTIQUES Athens · Mykonos · Santorini Tel: +(30) 2103250555 Also available at

Όταν ταξιδεύω για τη δουλειά μου, παίρνω μαζί μου μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Ως φωτογράφος, δεν ξέρω ποτέ πού θα με οδηγήσει η αναζήτησή μου για το τέλειο στιγμιότυπο. Η Χρυσή Κάρτα American Express® μου δίνει την ευελιξία που χρειάζομαι για τη δουλειά μου, αλλά και την άνεση να απολαύσω τα επαγγελματικά μου ταξίδια. Τα πάντα γίνονται εύκολα και νιώθω ήρεμη, αφού ξέρω ότι οποιαδήποτε στιγμή χρειαστώ κάτι, θα υπάρχει κάποιος να με εξυπηρετήσει. Η ζωή μου είναι μια σειρά μοναδικών στιγμών. Η Kάρτα μου είναι ο μόνιμος σύντροφός μου. Αποκτήστε και εσείς τη Χρυσή Κάρτα American Express® στο 210 326 0000 ή στο www.alpha.gr/cards

Εκδότης των Καρτών Αmerican Express®

Rolling Luggage

Louis Vuitton and legendary industrial designer Marc Newson work together on a new collaboration resulting in an innovative new range of rolling trunks for the 21st century traveller. The trunk has at its core, a new type of self-reinforced polypropylene composite, essentially representing the structure of the trunk, moulded in a mesh matrix of several layers. Its exceptionally thin, lightweight and elastic characteristics can absorb shocks. Louis Vuitton’s emblematic Monogram canvas has been expressly developed for the luggage in a new ultra-light weight without compromising the original characteristics.

Just like one of Vuitton’s historic trunks, the trunk’s corners are covered in natural cowhide leather as are the handles, studied to offer maximum comfort when in use and minimum volume when out of use.

Βουκουρεστίου 19 ΑθήνΑ 106 71 τήλ. 210 3613938

Ionian Hotel Enterprises SA Hilton Athens 46, Vas. Sofias Ave., 115 28 Athens, tel.: 210 728 1000, fax: 210 728 1111 Consulting Editor - Communications Manager Tina Toribaba tina.toribaba@hilton.com

Publisher - DIRECTOR Vangelis Chaniotakis vangelis@vagmamd.com Creative director Antonis Meimaroglou www.antmeimaroglou.gr

editor-in-chief Mia Kollia mia@vagmamd.com

CONTRIBUTORS Dimitris Ananiadis, Elena Kaklamanou, Katerina Lymperopoulou, Alexandros Oikonomou, Demetrios Papadopoulos, Katerina Papapostolou, Eleni Perpinia, Giorgos Rizopoulos, Kelly Stavropoulou, Antonis Theodorou, Michaela Theofilou, Irene Zournatzi

ADVERtISing department Margarita Pinioti 210 282 7823 6937 101342 margarita@vagmamd.com Irene Tsigonakis 6977 682152 irene@vagmamd.com

Copy editor Niki Stathia translation Ellie Spanos PHOTOGRAPHERS Alexandros Antoniades, Apostolos Delalis, Yiorgos Kaplanidis, Dimitris Karteris, Kosmas Koumianos, Olympia Krasagaki, Vangelis Kyris, Penelope Masouri, Athina Papageorgiou, Takis Spyropoulos, FASHION Editors Dimitris Grammatikoyannis, Eleni Nomidi, Lazaros Tzovaras PRINTING PressiousArvanitidis

VAGMA Media Development 2, Pirakanthon Str., 136 77 Varimbombi, Athens tel.: 210 282 7823, fax: 210 816 9871, www.vagmamd.com

This magazine is distributed free of charge.

Nothing appearing in the Hilton Athens Magazine may be reprinted, reproduced or transmitted, either in whole or in part by any electronic or mechanical means, without prior written permission from the publisher.

Ionian Hotel Enterprises SA and VAGMA Media Development does not necessarily share the opinions expressed in the Hilton Athens Magazine.

10 hilton athens

contents

Δελτίο Τύπου τoυ Hilton Αθηνών για την επίσκεψη του ορειβάτη Σερ Έντμουντ Χίλαρι και της συζύγου του Λουίζα Μαίρη Ρόουζ τον Οκτώβριο του 1968. / Hilton Athens Hotel Press Release for mountaineer Sir Edmund Hillary and his wife Luisa Mary Rose while visiting Athens, October 1968.

Gateway to History....................................................................... 18

Aesthetics & Sensitivity...............................................................28

Sergei Polunin..................................................................................24

Tina Arena.........................................................................................62

Street Art...........................................................................................30

Jorge Calandrelli: The Melody Master.................................66

EMST: Α New Era in Art...........................................................32

Athens Online: Α New Era.......................................................72

Byzantine Memories.....................................................................38

De-Tales of Athens.......................................................................74

Whatever Glitters is Gold.........................................................48

Fashion................................................................................................76

12 hilton athens

ATHENS Voukourestiou Street 6 Tel.: (+30) 210 32 11 103 KIFISIA Kolokotroni Street 6 Tel.: (+30) 210 80 16 458

www.eresparis.com

contents

H δημοσιoγράφος Νίνα Βλάχου απολαμβάνοντας το γεύμα της στην ταβέρνα "TA NISSIA", του Hilton Αθηνών, 1982. / Journalist Nina Vlachou enjoying her dinner at "TA NISSIA" tavern at the Hilton Athens Hotel, 1982.

Still life.................................................................................................86 It's a Woman's World................................................................92 Food & Drink...................................................................................98 Karpenisi........................................................................................... 102 In Progress Athens...................................................................... 108 Events & Celebrities.....................................................................112 14 hilton athens

ON THE COVER: Photographer: Vangelis Kyris, Fashion Editor: Lazaros Tzovaras (D-Tales), Make-up: Vivian Katsari (D-Tales), Hair: Dimitris Sarantou (D-Tales), Model: Naomi (Agencia), Assistant Photographer: Anatoli Georgiev, Assistant Stylists: Christina Lygdopoulou, Xenia Vanikioti, Evangelia Delenda Πουκάμισο και φόρεμα Louis Vuitton, σκουλαρίκια Aurelia από χρυσό 18Κ με μπριγιάν (Ilias Lalaounis). / Louis Vuitton shirt and dress, 18K gold Aurelia earrings with diamonds (Ilias Lalaounis).

editorial

Η

πολυπλοκότητα μίας ιδιοφυΐας απασχολεί, εδώ και αιώνες, την ανθρωπότητα. Στην τέχνη και την επιστήμη, άνθρωποι που άνοιξαν νέους δρόμους ή κατέρριψαν θεωρίες, αναγνωρίστηκαν ενίοτε πολύ αργότερα από την εποχή τους. Αρκετοί μάλιστα λοιδορήθηκαν, άλλοι ξεπέρασαν τα ανθρώπινα όρια καταπονώντας τον ίδιο τους τον εαυτό, ενώ κάποιοι απομονώθηκαν, αφήνοντας μόνο το έργο τους να μιλά γι' αυτούς. Μία προσωπικότητα που μεσουρανεί παγκοσμίως φιλοξενείται στην έκδοσή μας. Ο Ουκρανός Σεργκέι Πολούνιν, ο μεγαλύτερος χορευτής σήμερα, μιλάει για την ιστορία της ζωής του, με πάθος και ειλικρίνεια. Εξομολογείται όλα όσα τον διαμόρφωσαν, εκείνα που οδήγησαν πολλούς να τον αποκαλούν «κακό παιδί», εκείνα που μάλλον έπλασαν μία ιδιοφυΐα του χορού. Για να επιβεβαιώσει, με τη σειρά του, ότι όποιος τρίζει τα θεμέλια με τον δικό του τρόπο, δεν μπορεί να είναι ένας κοινός, συνηθισμένος άνθρωπος. Έργα επίσης ιδιοφυϊών προσωπικοτήτων ήρθαν στην Αθήνα και στο Βυζαντινό Μουσείο από το περίφημο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης, ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα μουσεία στον κόσμο. Μία από τις πιο αξιομνημόνευτες εκθέσεις της πόλης μάς ταξιδεύει στους αιώνες μέσα από ζωγραφικά έργα, γλυπτά, αντικείμενα και κοσμήματα αμύθητης αξίας. Σε αντίστοιχο πνεύμα, ιστορικής, αρχιτεκτονικής και καλλιτεχνικής αναζήτησης, ο μεγάλος «περίπατος» του τεύχους περιδιαβαίνει τις εξαίσιες βυζαντινές εκκλησίες της πρωτεύουσας: κτίσματα αιώνων, που κοσμούν την πόλη σαν μικρά μουσεία και όχι μόνο ως τόποι λατρείας. Ένα ακόμη ιστορικό κτήριο, αυτό του ΦΙΞ, αλλάζει μορφή και με σύγχρονο πνεύμα υπόσχεται στην πόλη ημέρες καλλιτεχνικής ανάτασης: το ΕΜΣΤ, ύστερα από πολλά χρόνια, άνοιξε –όχι εξ ολοκλήρου, ωστόσο– τα φτερά του και επισήμως, με μία σπουδαία περιοδική έκθεση. Η διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Κατερίνα Κοσκινά, ξετυλίγει το κουβάρι μίας τιτάνιας προσπάθειας που ευοδώθηκε μερικώς και αναμένει την ολοκλήρωσή της μέσα στην επόμενη χρονιά. Σε μία ιδιαιτέρως καλλιτεχνικής φύσεως έκδοση, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι κορυφαίοι δημιουργοί κοσμήματος της χώρας. Εκείνοι που αναδεικνύουν τη θαυμαστή και πολύτιμη αυτή τέχνη στα πέρατα της Γης, εκείνοι που, με ελληνικό πνεύμα, και σίγουρα επηρεασμένοι από την τεράστια παράδοση που κληρονόμησαν από την αρχαιότητα, καταφέρνουν να πλάθουν μικρούς θησαυρούς, με εξαιρετική τεχνική και περίσσια φαντασία.

The complexity of genius has occupied mankind for centuries. In art and science, the people who opened new doors or dismantled theories were often not recognised for their accomplishments until much later. Several were even jeered at, some exceeded human limitations, while others isolated themselves, leaving only their work to speak on their behalf.

In these pages, we host a personality that is literally echoing throughout the world. Ukrainian Sergei Polounin, the greatest dancer of the present day, speaks about his life with passion and sincerity. He confesses everything that made him what he is today, the events that led many to label him as a “bad boy”, and all the factors that contributed to creating a genius in dance. And to offer confirmation, in turn, that those who dare to push the boundaries in their own way cannot be a common, ordinary man.

The works of genius artists have come to Athens, on loan from the renowned State Hermitage Museum of St. Petersburg, one of the largest and most important museums in the world, to the Byzantine and Christian Museum. One of the most memorable on-going exhibitions in the city takes us on a journey through the centuries with paintings, sculptures, beautiful objects and priceless jewellery.

In a comparable spirit of historical, architectural and artistic discovery, the long “walk” in this issue wanders through the exquisite Byzantine churches of the capital: centuries-old buildings adorn the city like small museums and not merely as places of worship.

Yet another historic building, the now defunct FIX factory, changes form and with a modern spirit promises to offer days of artistic uplift to our city: after many years, the National Museum of Contemporary Art (EMST) has finally –albeit partially– spread its wings officially, with an incredible temporary exhibition. Katerina Koskina, the Director of the EMST, unravels the tangled threads of the titanic effort that has born some fruit and is expected to be completed next year.

In an issue with a particularly aesthetic character, it would be impossible to omit the top jewellery creators in the country. Those who spread the elaborate and valuable aspect of the art to the ends of the earth, those who with a Greek spirit and who were most certainly influenced by the great traditions they inherited from antiquity, manage to mould small treasures with meticulous techniques and a profusion of imagination.

by Bart van de Winkel

General Manager of the Hilton Athens

16 hilton athens

Gateway to History Ερμιτάζ: Πύλη στην Ιστορία

Η είσοδος του μουσείου στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, στο τμήμα μεταξύ του Hilton Αθηνών και της Βουλής των Ελλήνων, δεν είναι μία απλή πύλη αλλά μία «μηχανή του χρόνου». ΑΠΟ τον Γιώργο Ριζόπουλο The entrance to the museum on Vasilissis Sofias Avenue between the Hilton Athens Hotel and the Greek Parliament is not a mere gateway, but a “time machine”. BY Giorgos Rizopoulos

A

φήνοντας πίσω μας τους θορύβους της πόλης και εισερχόμενοι στην παραδείσια διαμορφωμένη εσωτερική αυλή του μουσείου, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη Βίλα Ιλίσια –το Μέγαρο της Δούκισσας της Πλακεντίας, ένα εξαιρετικής αρχιτεκτονικής κτήριο– και τη μόνιμη συλλογή του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, που αν αφεθούμε στη γοητεία της ιστορίας των εκθεμάτων, δεν θα αργήσουμε να αντιληφθούμε ότι βρισκόμαστε σε μία ιδιόμορφη ιστορική κάψουλα, που θα μας ταξιδέψει σε συναρπαστικές εποχές. Παράλληλα με την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μόνιμη συλλογή, αυτή την εποχή οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία, μέσω μία θαυμάσιας περιοδικής έκθεσης, να κάνουν ένα νοητικό άλμα και να βρεθούν στις αναρίθμητες αίθουσες του Μουσείου Ερμιτάζ. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος φιλότεχνος για να ονειρεύεται ένα ταξίδι στο Ερμιτάζ, το μοναδικό αυτό σύμπλεγμα κτηρίων σπουδαίων αρχιτεκτόνων, με σπάνιας ομορφιάς γλυπτούς διακόσμους στις όψεις τους, αλλά και στις μοναδικής αισθητικής αίθουσές τους. Με επίκεντρο το χειμερινό ανάκτορο της Μεγάλης Αικατερίνης, το μουσείο καταλαμβάνει 66.842 τετραγωνικά μέτρα, στα οποία εκτίθενται περισσότερα από 3.000.000 εκθέματα. Με τη μαθηματική σχιζοφρένεια που με διακρίνει, υπολόγισα ότι αν αφιέρωνε κάποιος 10 δευτερόλεπτα σε κάθε έκθεμα, θα χρειαζόταν 347 ημέρες, χωρίς ύπνο και φαγητό, για να τα δει όλα! Πώς να χάσει λοιπόν κάποιος το προνόμιο να επισκεφτεί τη θαυμαστή επιλογή της συλλογής που εκτίθεται στο Βυζαντινό Μουσείο; Είχα την τύχη να με βοηθήσει, δίνοντάς μου κάποιες γενικές κατευθυντήριες πληροφορίες, η αρχαιολόγος Μαρία Μπορμπουδάκη, ώστε να ερμηνεύσω ουσιαστικότερα στην περιήγησή μου τις –σε κάθε περίπτωση επαρκείς– πληροφορίες που συνοδεύουν τα εκθέματα. Μπαίνοντας στη Βίλα Ιλίσια, ήρθα –υπό τους ήχους του Tchaikovsky, του Stravinsky, του Prokofiev, του Rachmaninoff– αντιμέτωπος με το πρώτο τμήμα της έκθεσης, που αποτελείται από χρυσά κο-

18 hilton athens

Leaving behind the noise of the city and entering the utopian inner courtyard of the museum, we come face-to-face with the Villa Ilissia, the mansion of the Duchess of Plaisance, an exceptional example of architecture and the home of the permanent collection of the Byzantine and Christian Museum. If we are willing to indulge in the charming history of the exhibitions, we will soon come to the realisation that we are in a unique historical capsule that will transport us back to exciting periods in time. In addition to the fascinating permanent collection, visitors have the opportunity to view a magnificent temporary exhibition that will “teleport” them to the halls of the State Hermitage Museum.

One need not be an art lover to dream of a trip to the Hermitage, an extraordinary complex of buildings designed by important architects, adorned with rare and beautiful sculptures both outside and inside the uniquely aesthetic exhibition rooms. With a focus on the Winter Palace of Catherine the Great, the museum occupies 66,842 square metres in which over 3 million exhibits are housed. With the mathematical schizophrenia for which I am known, I calculated that if one were to devote 10 seconds at each exhibit, it would take 347 days without sleeping or eating to see them all! How can we resist the privilege to visit the incredible collection on loan to the Byzantine Museum?

Fortunately, archaeologist Maria Borboudaki was on hand to assist and offered me some general guidance to better interpret the information accompanying the exhibits, which actually proved quite comprehensive. Entering the Villa Ilisia to the strains of Tchaikovsky, Stravinsky, Prokofiev and Rachmaninoff, I encountered the first section of the exhibition, which comprised gold jewellery made by skilled craftsmen including rings, earrings, bracelets and cuffs, as well as cups, vases and belt buckles with violent animal scenes influenced by ancient Greek history and jewellery craftsmanship. These jewellery pieces and tomb

Έρως και Ψυχή, 1808, Antonio Canova. / Cupid and Psyche 1808 sculpture by Antonio Canova.

athens hilton 19

Luca Giordano (1632-1705), Θρίαμβος της Γαλάτειας, 1675-1677. / Luca Giordano, Triumph of Galatea, 1675-1677.

Pieter Paul Rubens (1577-1640), Αφροδίτη και Άδωνις. / Pieter Paul Rubens,Venera and Adonis.

20 hilton athens

Η Αιώνια Άνοιξη του Auguste Rodin. / Eternal Spring by Auguste Rodin.

σμήματα φιλοτεχνημένα από σπουδαίους τεχνίτες, όπως δαχτυλίδια, σκουλαρίκια, βραχιόλια, περικάρπια αλλά και κύπελλα, αγγεία και πόρπες ζωνών με βίαιες σκηνές ζώων, επηρεασμένα από την αρχαία ελληνική ιστορία και κοσμηματοποιία. Πρόκειται για κοσμήματα και ταφικά ευρήματα εποχών προγενέστερων της εποχής του οίκου των Ρομανόφ. Τον οίκο των Ρομανόφ αποτελούσαν οι αυτοκράτορες της Ρωσίας από τον 17ο αιώνα έως και τη δολοφονία του τελευταίου τσάρου από τους Μπολσεβίκους, το 1918, ενώ η συλλογή του μουσείου, στην πραγματικότητα, ξεκίνησε από την τεράστια προσωπική συλλογή της Μεγάλης Αικατερίνης τον 18ο αιώνα. Το δεύτερο τμήμα της έκθεσης αποτελείται από αντικείμενα απαράμιλλης τεχνικής και εξωπραγματικής πολυτέλειας της εποχής, πλέον, των Ρομανόφ. Δώρα προς την Αικατερίνη αλλά και ειδικές παραγγελίες των εκάστοτε αυτοκρατόρων. Χρυσές περόνες φτιαγμένες με την τεχνική του filigran, δώρο από τον αυτοκράτορα της Κίνας για τον κότσο της κώμης της αυτοκράτειρας, ενισχυμένες με μαργαριτάρια που εξασφάλιζαν, σύμφωνα με την κινεζική παράδοση, τη διατήρηση της νεότητας, ένα ασημένιο κιβώτιο πρεσβευτικό δώρο του εραστή της Potemkin, μία χρυσή καπνοθήκη ανεκτίμητης αξίας με λαμπερά διαμάντια, ένα πρωτότυπο εκκλησιαστικό ημερολόγιο με δώδεκα αποσπώμενες μηνιαίες εικόνες, μία για κάθε μήνα, ένα μυροδοχείο με 1.091 ρουμπίνια, 322 σμαράγδια, 209 μαργαριτάρια, δώρο του Σάχη του Ιράν… Το τρίτο και τελευταίο τμήμα της έκθεσης περιλαμβάνει μοναδικά δείγματα δυτικοευρωπαϊκής ζωγραφικής αλλά και γλυπτικής τέχνης. Διάφορες περίοδοι, όπως η Αναγέννηση, το μπαρόκ, ο ρομαντισμός, ο εξπρεσιονισμός, εκπροσωπούνται από σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο El Greco με το «Οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος», ο Eugène Delacroix με το «Μαροκινός που σελώνει το άλογό του», ο Auguste Rodin με το «Έρως και Ψυχή». Ένας δεύτερος «Έρως και Ψυχή», του Antonio Canova αυτή τη φορά, έκλεψε, χωρίς δυσκολία, τη δική μου προσοχή. Σύμφωνα με τον μύθο, η περιπετειώδης ιστορία των δύο ερωτευ-

findings predate the House of Romanov, which included emperors of Russia from the 17th century to the last Tsar, who was executed by the Bolsheviks in 1918. The museum’s collections, however, began with the huge personal collection of Catherine the Great from the 18th century.

The second section of the exhibition comprises objects of unparalleled technique and the phenomenal luxury of the Romanov era, including gifts to Catherine as well as special orders from individual emperors. Intricate gold filigran pins (according to Chinese tradition, the pearls in the pins preserved youthfulness) were presented by the Chinese emperor to adorn the hair of the empress, a silver box that was an ambassadorial gift for Potemkin’s lover, a priceless gold tobacco box with shiny diamonds, a prototype ecclesiastical calendar with twelve removable images, one for each month, a perfume bottle covered with 1,091 rubies, 322 emeralds and 209 pearls from the Shah of Iran, and the list goes on…

The third and final section of the exhibition features unparalleled examples of Western European paintings and sculpture. Various periods, such as the Renaissance, baroque, romanticism and expressionism are represented by important artists like El Greco (Apostles Peter and Paul), Eugène Delacroix (A Moroccan Saddling a Horse), Auguste Rodin (Cupid and Psyche). A second “Cupid and Psyche” by Antonio Canova, captured my attention. According to legend, the adventurous story of the two lovers, the god Cupid and mortal Psyche who were victims of Aphrodite’s jealousy had a happy ending after many hardships and much suffering, betrayal and intrigue. The lovers’ tender reunion is depicted with a butterfly symbolising beauty and sensitivity, and it is impressive that the butterfly’s flight, a metaphor for freedom, is therein prevented as in this work it is trapped. I am convinced that I will long be haunted by the enigma: will Psyche keep the creature joining their hands together or give it to Cupid? Amazing…

athens hilton 21

Ζεύγος ενωτίων με κρεμαστά περιστέρια, 2ος αι. π.Χ. / Pair of earrings with doves, II BC.

μένων, του θεού Έρωτα και της θνητής Ψυχής, θύματα της ζηλοφθονίας της θεάς Αφροδίτης, οδηγήθηκε σε αίσιο τέλος μετά κόπων, βασάνων, προδοσίας και ίντριγκας. Η στιγμή της τρυφερής επανένωσης εδώ αποδίδεται με μία πεταλούδα-σύμβολο ομορφιάς, πλην όμως ευαίσθητης, ενώ εντύπωση προκαλεί ότι το άναρχο χαρακτηριστικό πέταγμα, ενδεικτικό της ελευθερίας της, εδώ εμποδίζεται καθώς είναι παγιδευμένη. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα ζω πλέον στοιχειωμένος από το αίνιγμα, αν η Ψυχή παίρνει ή αφήνει στον Έρωτα το πλάσμα που ενώνει τα χέρια τους! Εκπληκτικό… Βγαίνοντας από την έκθεση είχα την ευκαιρία να συναντήσω τη διευθύντρια του Μουσείου, Αικατερίνη Δελλαπόρτα, το κύρος της οποίας εύκολα διαπιστώνεις με τις λίγες αλλά καίριες κουβέντες που προλάβαμε να ανταλλάξουμε. Ο διαθέσιμος χρόνος της ελάχιστος, η ικανοποίησή μου αντιστρόφως ανάλογη, καθώς ήταν προφανές ότι ανήκει στους λίγους αυτής της χώρας που έχουν λόγο να τους ανατεθεί μία τόσο σοβαρή διεύθυνση. Εκστασιασμένος από το ταξίδι στους διαδρόμους των εκθεμάτων, στην τέχνη, στην ιστορία και στο μεγαλοπρεπές Ερμιτάζ, συνέχισα τη μαγική περιδιάβαση ξεφυλλίζοντας τον εξαιρετικής αισθητικής κατάλογο της έκθεσης και μελετώντας τα αναλυτικά κείμενά του, απολαμβάνοντας τον καφέ μου στο café-bistro που λειτουργεί στον περιβάλλοντα χώρο του μουσείου, με θέα το Λύκειο του Αριστοτέλη! Αναμφίβολα ελάχιστες δραστηριότητες στο κέντρο της πόλης μπορούν να προσφέρουν έναν αρμονικό συνδυασμό πνευματικής έντασης αλλά και σωματικής χαλάρωσης. Βγαίνοντας από την πύλη και επιστρέφοντας στους θορύβους, αισθάνεσαι ότι έχεις βιώσει μία μοναδική εμπειρία που δεν μπορείς να μοιραστείς με κανέναν… Είσοδος 4€. Διάρκεια έκθεσης έως 26 Φεβρουαρίου 2017. Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Λεωφ. Βασ. Σοφίας 22, τηλ. 213 213 9517, www.byzantinemuseum.gr

22 hilton athens

Πιάτο. / Plate.

As I was leaving the exhibition, I had the opportunity to meet the Director of the Museum, Aikaterini Dellaporta, whose expertise and knowledge shone through the few words we had time to exchange. She had very little time to offer me, but the satisfaction was inversely proportional, as she is one of the few people in this country worthy of being entrusted with such an important task.

Feeling ecstatic after my journey through the corridors of the exhibition, the art, the history and the magnificent Hermitage, I extended my magical journey, browsing through the beautiful exhibition catalogue while sipping a coffee in the café-bistro at the Museum, which overlooks the Lyceum of Aristotle! There are, undoubtedly, few activities in the city centre that offer such a harmonious combination of mental exertion and physical relaxation. Walking through the gate and returning to the bustling and noisy city, you will feel as though you have had an extraordinary experience that you won’t be able to share with anyone else…

Admission: 4 Euro. The Exhibition is open through 27 February 2017.

Byzantine and Christian Museum, 22 Vasilissis Sofias Avenue, Tel.: 213 213 9517, www.byzantinemuseum.gr

Lorenzo Lotto (1480-1556), Η Αγία Οικογένεια και η Αγία Ιουστίνη αναπαύονται στο ταξίδι προς την Αίγυπτο, 1529-1530. / Lorenzo Lotto, Rest on the Flight into Egypt with St Justine,1529-1530.

Luigi Premazzi (1814-1891), Άποψη του Νέου Ερμιτάζ. / Luigi Premazzi,View of the New Hermitage.

athens hilton 23

24 hilton athens

Sergei Polunin

O Noυρέγιεφ του 21ου αιώνα

Ο Sergei Polunin και ο Rudolf Nureyev έχουν ένα κοινό, εκτός από το καλλιτεχνικό τους ανάστημα: έκαναν ένα άλμα στην καριέρα τους, που άλλαξε τα πάντα και έγιναν οι σύγχρονοι ήρωες του χορού. ΑΠΟ τον Θανάση Διαμαντόπουλο / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙEΣ: βαγγελησ κυρησ Sergei Polunin and Rudolf Nureyev have more in common than their artistic stature: they both took a leap in their career that changed everything and went on to become heroes of modern dance. BY Thanasis Diamantopoulos / PhotoS: Vangelis Kyris

athens hilton 25

26 hilton athens

M

ε περίμενε στον υπαίθριο χώρο του εστιατορίου Βυζαντινό στο Hilton Αθηνών, καθισμένος σε ένα ψηλό σκαμπό. Φοράει τζιν και ένα μαύρο κοντομάνικο Τ-shirt, που αφήνει να φανεί το τατουάζ στον καρπό του χεριού του. Είναι ανοιχτός, προσιτός, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μετρά τα λόγια του, με τον τρόπο που το κάνει κάποιος που γνωρίζει ότι θα κερδίσει την αθανασία. Γιατί ο μόλις 26χρονος Sergei Polunin ζει τα νεανικά χρόνια ενός θρύλου του οποίου η φήμη δραπέτευσε από τα σύνορα του κόσμου του μπαλέτου και μπήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες, μέσα από ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στη ζωή του, το “Dancer”, για να τον καταστήσει πρεσβευτή του χορού και επισήμως. Τα πρώτα βήματα Ανακάλυψε την κλίση του νωρίς, στα πρώτα παιδικά του χρόνια στο σοβιετικό Kherson –εγώ προτιμώ την ονομασία «Χέρσων», αφού άλλωστε η ονομασία της ουκρανικής πόλης προέρχεται από την ελληνική λέξη «χερσόνησος». Έτσι ξεκίνησε και η συνέντευξη: «Αποστολή μου ήταν να γίνω χορευτής. Γι' αυτό ευθύνεται η μητέρα μου –πάντα πίστευε ότι θα ακολουθήσω αυτή την τέχνη και ήταν πεπεισμένη ότι θα πετύχω. Είχε αυτή την “τρελή” ιδέα από τότε που ήμουν τριών ετών». Ο γυμναστής του σχολείου του μικρού Sergei είχε τότε θέσει δύο επιλογές στη μητέρα του Galina Polunina, «να ακολουθήσει τη γυμναστική ή τον χορό». Εκείνη διάλεξε τον χορό –αυτό της έλεγε το ένστικτό της. Και κατάφερε να κάνει την καριέρα του γιου της, οικογενειακή αποστολή. Έτσι, όταν ο Sergei έφτασε στην ηλικία των εννέα, η οικογένεια Polunin χωρίστηκε «στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα», προκειμένου να χρηματοδοτήσει το ταλέντο του μικρού καλλιτέχνη. Ο πατέρας του πήγε να δουλέψει στην Πορτογαλία, η γιαγιά του στην Ελλάδα, ενώ η μητέρα του με τον Sergei πήγαν στο Κίεβο. Όνειρο της τελευταίας, όπως το ομολογεί και στο ντοκιμαντέρ, «να ζήσει το παιδί μας μια καλύτερη ζωή από τη δική μας». Ο πατέρας θα συμπληρώσει, «αυτό το μικρό αγόρι ήταν η ελπίδα μας». Αυτό φάνηκε και τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν η μητέρα του έκανε αίτηση να εγγραφεί ο γιος της στο κορυφαίο Royal Ballet του Λονδίνου, πράγμα που κατάφερε, παίρνοντας μάλιστα την υποτροφία Rudolf Nureyev. Η μεγάλη αλλαγή στην Αγγλία «Ήταν πραγματικά σημαντική αλλαγή. Ένιωσα όπως την πρώτη φορά που αντίκρισε ο Χάρι Πότερ τη σχολή του! Ήταν και αυτός σε αγγλική σχολή, όπως κι εγώ… Ήταν περίεργο, τόσο διαφορετικό από τις εικόνες μου μέχρι τότε και τις συνθήκες ζωής στη Χερσώνα και στο Κίεβο. Ζούσα σε ένα δωμάτιο έξω από το οποίο υπήρχαν παιδιά, ελάφια, παπαγάλοι. Επρόκειτο για ένα ιδιωτικό πάρκο, με

He was waiting for me in the outdoor area of the Byzantino Restaurant at the Hilton Athens Hotel, seated on a tall stool and dressed in jeans and a short-sleeved T-shirt revealing the tattoo on his wrist. He is open and accessible, but he carefully weighs each word like one who is well aware that he has conquered mortality. At the age of 26, Sergei Polunin is living his youth as a legend whose reputation has eclipsed the boundaries of the ballet world and entered the cinematic one through “Dancer”, a documentary based on his life, formally cementing his position as the ambassador of dance.

First Steps He discovered his talent early, as a young child living in Soviet Kherson. Personally, I prefer the name “Herson”, as the name of the Ukrainian city was derived from “hersonisos”, the Greek word for peninsula. And so the interview began: “It was my mission to become a dancer. My mother was responsible – she always believed that I would embrace the art and was convinced that I’d be successful. She came up with this “crazy” idea when I was just three years old.” The sports teacher at young Sergei’s school had put two options forward to his mother Galina Polunina: “gymnastics or dance.” Following her instincts, she chose dance and managed to make Sergei’s career a mission for the entire family. Thus, when Sergei was nine, the Polunin family scattered to the “five corners of the world” in order to finance the talent of the young artist. His father went to work in Portugal and his grandmother in Greece, while Sergei and his mother moved to Kiev. His mother’s dream, as she confesses in the documentary was “for our child to have a better life than us.” His father adds, “this young boy was our hope”. This was proved evident four years later, when Sergei’s mother succeeded in registering her son at the Royal Ballet School in London, where he was awarded the Rudolf Nureyev scholarship.

The big change in England “It really was a great change. I felt like Harry Potter when he first set eyes on Hogwarts! He went to an English school, just like me… It was strange, so different from the images and living conditions of my life in Kherson and Kiev. I lived in a room outside of which there were children, deer, parrots. It was a private park with a building owned by the royal family!” This dream world was shattered by the premature break with the person who eventually pushed him away: his mother. On the one hand, she was denied a residency visa for the United Kingdom and on the other she didn’t want to risk staying in the country illegally to be near her son. The talented young artist was left alone and danced endlessly.

athens hilton 27

ένα κτήριο που ανήκε στη βασιλική οικογένεια!». H παραφωνία σε αυτή την ονειρική συμφωνία ήταν η πρόωρη διάσπαση του δεσμού με τον άνθρωπο που τελικά τον ώθησε μακριά του: τη μητέρα του. Η τελευταία δεν μπορούσε να βγάλει βίζα παραμονής στο Ηνωμένο Βασίλειο και, από την άλλη, δεν ήθελε να ρισκάρει μένοντας παράνομα κοντά στον γιο της. Έτσι ο θαυμαστός καλλιτέχνης έμεινε μόνος του και χόρευε ασταμάτητα. «Ήξερα ότι αυτή είναι η ευκαιρία μου να ξαναενώσω την οικογένεια», λέει ο ίδιος. Η μητέρα του χρειάστηκε έναν χρόνο για να ξεπεράσει τον αποχωρισμό του γιου της, ενώ ο πατέρας του, από τότε που ο μικρός Polunin πήγε στην Αγγλία, έκανε να τον δει έξι χρόνια. Με την ελπίδα να φέρει τους δικούς του στο Λονδίνο, ο Sergei μεγαλουργούσε. Έγινε ο πρώτος σολίστας των Βασιλικών Μπαλέτων το 2009 και τον αμέσως επόμενο χρόνο, ο νεότερος χορευτής στην ιστορία τους. Ήταν ένα «χαριτωμένο τέρας», θα πει ο τότε συνάδελφός του Valentino Zucchetti. Ο Sergei θυμάται: «Ένιωθα πολύ απογοητευμένος εκείνη την περίοδο και από τη ζωή στον κόσμο του μπαλέτου. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν καθόλου υποστηρικτικό το περιβάλλον, δεν σε στήριζαν αληθινά. Ένιωσα σαν να με απωθούσαν, σαν να με έσπρωχναν προς τα πίσω, σε τέτοιο βαθμό, που έφθασα να μη μιλώ σε άνθρωπο. Ζούσα σαν ένα μοναχικό ζώο. Είχα μόνο έναν φίλο, τον Jade –μισό Έλληνα, με Αφροαμερικανίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα (σ.σ. τον λένε Jade Hale-Christofi). Ήταν η μόνη διέξοδος κοινωνικότητας σε ένα πιεστικό περιβάλλον».

The “bad” boy Παρ’ όλα αυτά, ο σταρ του μπαλέτου δεν απέφυγε τις εξόδους και τις καταχρήσεις της νυχτερινής ζωής στην αγγλική μητρόπολη. Την ώρα που ο αγγλικός Τύπος τον περιέγραφε ως “boy wonder” («παιδί-θαύμα»), εκείνος ξενυχτούσε στα clubs και έγραφε στο twitter πως ξυπνούσε στις 16:30 το απόγευμα. «Άκουγα περισσότερο ραπ σε clubs, στο στυλ του Jay-Z. Συνήθως δεν με αναγνώριζαν, εκτός από έναν φίλο του Jade, που δούλευε στην πόρτα. Αυτό επίσης με στενοχωρούσε. Ήμασταν γνωστοί μόνο στον κόσμο του θεάτρου και πάντα αναρωτιόμασταν γιατί δεν μας έβγαζαν στην τηλεόραση ή σε talk-shows, για να βοηθήσουμε την τέχνη μας». Όμως ο χορευτής φερόταν ως σταρ. Είχε αρχίσει να γεμίζει το σώμα του με τατουάζ –«το πρώτο μου ήταν ο Αχιλλέας και μάλιστα ζήτησα να το γράψουν στα ελληνικά. Μου αρέσουν οι Έλληνες πολεμιστές για τη γενναιότητα και την αυταπάρνηση που τους διακρίνει, και μία αγριότητα που μετά τη μάχη θα τους σημάδευε για πάντα με κάποια ουλή». Η κίνηση όμως που θα προκαλέσει τα media να του αποδώσουν τον χαρακτηρισμό του «κακού παιδιού» του μπαλέτου, ήταν η αποχώρησή του από τo Royal Ballet, στις 24 Ιανουαρίου του 2012. Ο ίδιος ανακοίνωσε ότι βρήκε το πρόγραμμά του πολύ περιοριστικό. Στη συνέντευξη μας είπε: «Δεν υπήρχε κάποιος άλλος πίσω από την απόφασή μου –μόνο εγώ και οι σκέψεις μου. Έκανα ό,τι μου ερχόταν στο κεφάλι, χωρίς κατεύθυνση από πρακτορεία ή managers. Ήμουν μεν συνδεδεμένος με το θέατρο, αλλά έπρεπε να το αφήσω, για να συνειδητοποιήσω τον λόγο. Και τότε με κυρίευσε η ιδέα ότι έπρεπε να γυρίσω στη Ρωσία. Και πάλι όμως και εκεί έπρεπε να προσαρμοστώ εκ νέου. Όλα ήταν διαφορετικά, το μυαλό μου είχε πλαστεί στον δυτικό κόσμο –παρ’ όλα αυτά, σύντομα κατάλαβα πως οι άνθρωποι είμαστε “ένα”, ίδιοι παντού. Όλα αυτά τα συνειδητοποίησα αφότου παραιτήθηκα από τo Royal Ballet, σαν να τα γκρέμισα και να τα ξαναέκτισα όλα με τον σωστό τρόπο, έχοντας ως οδηγό μόνο τη διαίσθησή μου». Και η ιστορία συνεχίζεται… Έτσι, ο Polunin επέστρεψε στη Ρωσία, στη Stanislavsky Company της Μόσχας και στο Novosibirsk Opera and Ballet Theatre (το «Κολοσσαίο» της Σιβηρίας). «Βρέθηκα μόνος και φοβόμουν, αλλά η επιστροφή μου στη Ρωσία με έκανε να μάθω τα πάντα από την αρχή και άνοιξε νέους δρόμους ευκαιριών, που μου άλλαξαν τη ζωή και πάλι», συμπληρώνει. Λες και ήθελε να αντιστρέψει το άλμα του Νουρέγιεφ στον 20ο αιώνα, από τη Σοβιετική Ένωση στο Παρίσι. Και να το κάνει από τη Δύση στην Ανατολή...

28 hilton athens

“I knew it was my only chance to reunite my family,” he said. It took his mother a year to overcome the separation from her son, and after young Sergei went to London he didn’t see his father for six years. In the hope of bringing his family to London, Sergei thrived. He became the number one soloist of the Royal Ballet in 2009, and the youngest principle dancer in its history the following year.

He was a “sweet monster”, his then colleague Valentino Zucchetti would say.

Sergei remembers: “I felt very disappointed with that period as well as with life in the ballet world. The reality is that it wasn’t a supportive environment, there was no real support. I felt as though they were suppressing me, as if they were pushing me back to such a degree that I could no longer speak “human”. I lived like a lone wolf. I had only one friend, Jade –who was half Greek, with an African-American mother and Greek father (his full name is Jade Hale-Christofi).

He was my only social release in a high pressure environment.”

The “bad” boy The ballet star did not emerge unscathed from the pitfalls and abuse of nightlife in the English metropolis. The British Press called him a “boy wonder”, but Sergei was staying out all night at clubs and tweeting that he didn’t get up until 4.30 in the afternoon. “I would mostly listen to Jay-Z style rap music in clubs. I wasn’t usually recognised expect by one of Jade’s friends, who worked at the door. That also got me down. We were only famous in the theatre world and often wondered why we were never presented on television or talk-shows, where we could promote our art.” Nonetheless, the dancer acted like a star.

He had begun to cover his body in tattoos. “The first one was of Achilles, and I asked that the name be written in Greek. I admire Greek warriors for the bravery and selflessness that distinguish them, as well as the ferocity that scars them after battle.”

He was dubbed the “bad boy” of ballet by the media when he quit the Royal Ballet on 24 January 2012. Sergei was quoted to say that he found the program too restrictive. In our interview he said, “No other person was behind my decision –just me and my thoughts. I did whatever I wanted, without direction from agents or managers. I was connected with the theatre, but I had to leave to understand the reason for the connection. At the time, I was convinced that I needed to return to Russia. But when I got there, I had to adapt yet again. Everything was different, my mind had been moulded by the Western world –but I soon realised that we are “one” people, the same everywhere. I understood all this when I quit the Royal Ballet. I destroyed everything and built it all anew, this time the right way, with only my intuition as a guide.”

And the story continues…

Polunin returned to Russia, to the Stanislavski Company in Moscow and to the Novosibirsk Opera and Ballet Theatre (the “Colossus” of Siberia). “I was alone and afraid, but my return to Russia forced me to learn everything from the beginning and “opened” new opportunities that changed my life once again,” he adds. It is as if he wants to reverse Nureyev’s 20th century defection from the Soviet Union to Paris, this time from the West to the East...

Street Art Παύλος Τσάκωνας: «Praying for us», Πειραιώς 20. Σε μία ιδιαίτερη, από αισθητικής άποψης, πρωτεύουσα όπως είναι η Αθήνα, οι απρόβλεπτες συναντήσεις τέχνης αποτελούν ανακούφιση και απόδειξη της άναρχης ομορφιάς της. ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΡΙΖΟΠΟΥΛΟ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: αποστολοσ Δελαλησ

Pavlos Tsakonas: “Praying for Us”, 20 Pireos Street. In a capital with a unique aesthetic, like Athens, unpredictable art installations offer a reprieve and affirm the unbridled beauty of the city. BY GIORGOS RIZOPOULOS / Photo: Apostolos Delalis

Λ

ίγα μέτρα από την πλατεία Ομονοίας, επί της οδού Πειραιώς, οι περαστικοί συναντούν ένα graffiti που αναπαριστά δύο νευρώδη χέρια σε θέση προσευχής και σε μία ήπιας έντασης ισορροπία, με φορά όχι τη συνήθη, από τη γη προς τον ουρανό, αλλά την αντίθετη. Το έργο είναι αντίγραφο του διάσημου “Praying Hands”, το οποίο ανήκει στον Albrecht Dürer και σχεδιάστηκε το 1508. Σύμφωνα με ιστορικούς, ο ζωγράφος και ένας από τα 17 αδέρφια του είχαν ενδιαφέρον για τις τέχνες, όμως τα οικονομικά δεν επέτρεπαν τέτοιες σπουδές. Μία απόφαση των δύο αδερφών και ένας… κλήρος έστειλε τον Albrecht για σπουδές ενώ τα έξοδα καλύπτονταν από τον αδερφό του, που δούλευε σε ανθρακωρυχεία. Τελειώνοντας μετά από τέσσερα χρόνια, όταν ήρθε η ώρα να καλύψει και αυτός με τη σειρά του τα έξοδα του αδερφού του, τα σχέδια εγκαταλείφθηκαν, καθώς τα χέρια του ήταν πλέον ακατάλληλα για ζωγραφική. Ο εμπνευστής του graffiti, Παύλος Τσάκωνας, πρότεινε να αντιστραφεί το πρωτότυπο έργο με νέο τίτλο “Praying for us”, προκαλώντας σειρά ερμηνειών, όπερ αποδεικνύεται και η αξία του. Είτε βλέπεις σε αυτό μία ανώτερη δύναμη να προσεύχεται στον άνθρωπο, είτε να τον παρακαλεί να αφυπνίσει τη Θεία Χάρη και να κάνει τον κόσμο καλύτερο, είτε βλέπεις στο έργο αυτό το τέλος των θρησκειών και της υπέρτατης δύναμης, σε κάθε περίπτωση, στέκεσαι ενεός και το θαυμάζεις, θεωρώντας ότι είναι το καταλληλότερο σημείο της πόλης για να εξαγνιστεί κάποιος από τα λάθη του, ζητώντας συγγνώμη.

30 hilton athens

A few metres from Omonia Square, on Pireos Street, passers-by encounter graffiti depicting two sinuous hands brought together in prayer, facing downwards and in contrast to the usual “earth to sky” posture. The piece is a copy of the well-known “Praying Hands” by Albrecht Dürer, a pen and ink drawing executed in 1508. According to historians, the painter and one of his 17 siblings were interested in art, but were too poor to engage in such studies.

A decision made by the two brothers and the… luck of the draw, sent Albrecht abroad to study while his expenses were covered by his brother, who worked in the coal mines. When he eventually completed his studies after four years, and it was Albrecht’s turn to cover the costs of his brother, the plans were abandoned as the latter’s hands were no longer suitable for painting.

Graffiti artist Pavlos Tsakonas proposed reversing the original work and giving it a new name, “Praying for Us”, which resulted in a series of interpretations that also demonstrate its significance. Whether you perceive in it a superior power praying to man, or begging him to awaken the Divine Grace within to make the world a better place, or whether you see the piece as the end of religion or supreme power, you will nonetheless find yourself standing in awe and admiration, recognising that this is the best place in the city to atone and be purged of sins.

athens hilton 31

32 hilton athens

EMST: A New Era in Art

ΕΜΣΤ: Νέα εποχή στην τέχνη Η διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Κατερίνα Κοσκινά, μας καλωσορίζει στον χώρο που χρειάστηκε 16 χρόνια για να (μισο)ανοίξει τις πόρτες του. ΑΠΟ την Κατερίνα Λυμπεροπούλου / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: τακησ σπυροπουλοσ

Katerina Koskina, Director of the National Museum of Contemporary Art (EMST), welcomes us to the space that took 16 years to (half) open its doors.

BY Katerina Lymperopoulou / PHOTOGRAPHS: TAKIS SPYROPOULOS

athens hilton 33

34 hilton athens

M

πορεί να μην έκανε επίσημο αγιασμό, αλλά ανοίγοντας για το κοινό ένα τμήμα του ολοκληρωμένου κτηρίου στον χώρο παρουσίασης περιοδικών εκθέσεων, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης εγκαινιάζει μία νέα εποχή –μία εποχή εξωστρέφειας. Στους λουσμένους από αττικό φως, πάλλευκους χώρους του τεράστιου κτηρίου, που αρχίζει σιγάσιγά να παίρνει ζωή, μας ξεναγεί η Κατερίνα Κοσκινά. Η διευθύντρια του Μουσείου, που ανέλαβε μετά την πολυσυζητημένη απομάκρυνση της Αννας Καφέτση, η οποία έθεσε τα θεμέλια για το άνοιγμά του, φαίνεται να έχει πεισμώσει να κόψει αυτή την κορδέλα παρά τις αμέτρητες αντιξοότητες. Έχοντας στην ουσία «συμφωνία», όπως μας λέει, να βρίσκεται στο τιμόνι μέχρι το τέλος του 2017, η κυρία Κοσκινά γνωρίζει ότι αν δεν λειτουργήσει κανονικά το Μουσείο έως τότε, η χώρα θα πρέπει να επιστρέψει κοινοτικά κονδύλια πολλών εκατομμυρίων που έχουν δοθεί γι’ αυτό. Το επίσημο άνοιγμά του είναι μονόδρομος, χωρίς επιστροφή. «Δεν μου περνά από το μυαλό ότι, το 2017, δεν θα λειτουργεί κανονικά. Είμαι σίγουρη ότι θα λειτουργήσει. Κι αν δεν λειτουργήσει, θα το κάνουμε να συμβεί».

It may not had an official opening, but by presenting a section of the completed building to the public, specifically the area dedicated to temporary exhibitions, the National Museum of Modern Art welcomes a new era –the era of extroversion. Bathed in the bright light of Attica, Katerina Koskina takes us on a tour of the pure-white exhibition rooms in the huge building that is slowly coming to life. The current Director of the Museum took the reins after the much discussed removal of Anna Kafetsi, who laid the foundations for its opening, and is doggedly determined to cut the ribbon despite countless setbacks. With an “agreement” in place to stand at the helm of the museum until the end of 2017, Ms Koskina is well aware that if the Museum is not fully operational by that time, the country will have to return the EU funds (amounting to many millions of Euro) given for the project. The official opening is a point of no return. “It simply hasn’t crossed my mind that the Museum will not be operating normally by 2017. I am sure it will be. And if it isn’t, we will make sure it is!”

Τώρα που καταλάγιασε ο θόρυβος, τι αίσθημα σας αφήνει το άνοιγμα αυτού του πολύπαθου Μουσείου με την έκθεση «ΕΜΣΤ-ΜΗΚΑ: Κρίσιμοι διάλογοι, Αθήνα-Αμβέρσα»; Κατ' αρχάς θετικό. Παρότι στην πραγματικότητα τώρα αρχίζουν τα δύσκολα –υπάρχουν πάρα πολλά θέματα σε εκκρεμότητα, όπως αυτά της στελέχωσης, λειτουργίας και οικονομικά, που αυτή τη στιγμή τα βάζω σε δεύτερη μοίρα–, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει αθρόα προσέλευση επισκεπτών. Τα Σάββατα και τις Κυριακές υποδεχόμαστε 800 άτομα ημερησίως. Πιστεύω ότι ένας μεγάλος αριθμός έρχεται διότι ξανάνοιξε το ιστορικό κτήριο FIX, μετά από τόσα χρόνια συζήτησης κι αναμονής. Το στοίχημα, ωστόσο, για εμάς είναι να ανοίξει το Μουσείο όπως πρέπει, σε πλήρη λειτουργία δηλαδή.

Now that we find ourselves in the proverbial calm after the storm, how do you feel about the long-overdue museum opening with the “Urgent Conversations: Antwerp-Athens” exhibition? I have positive feelings, despite the fact that the hard part lies ahead. There are many issues still pending, such as staffing, operation and finances, which I nonetheless have put on the backburner. The National Museum of Contemporary Art welcomes large numbers of visitors. On Saturdays and Sundays we host 800 visitors per day. I believe that a large percentage comes because the historic FIX building has finally been reopened after years of debate and waiting. The bet we have taken, however, is for the Museum to open as it should, i.e. to become fully operational.

Γιατί, κατά τη γνώμη σας, ο κόσμος περιμένει με τόση λαχτάρα να ανοίξει αυτό το νέο Μουσείο; Έχει εξοικειωθεί ο μέσος Έλληνας πολίτης με αυτό που σήμερα ονομάζουμε σύγχρονη τέχνη; Δεν νομίζω ότι ένα κοινό που δεν είναι εξοικειωμένο με τη σύγχρονη τέχνη, μυείται αυτομάτως πηγαίνοντας σε κάποια έκθεση. Και δεν μας αφορούν τόσο πολύ οι γνώστες ή οι πραγματικοί επαγγελματίες, παρότι μας ενδιαφέρει η κριτική τους, όσο οι «άλλοι», το μη μυημένο κοινό, τα παιδιά… Εκεί πρέπει να πέσει το βάρος. Και γι’ αυτό έγινε η επιλογή να ανοίξει το Μουσείο με τους χώρους των περιοδικών εκθέσεων, με εκπαιδευτικά προγράμματα και με κάποιες άλλες παράλληλες εκδηλώσεις, μέχρι να φτάσει η στιγμή της πλήρους λειτουργίας του. Πιστεύω ότι η πραγματική τέχνη «μιλάει» απευθείας και αυτό το ονομάζω «Βάπτισμα του πυρός». Άλλωστε, σε ό,τι αφορά στα εκπαιδευτικά, το Μουσείο έχει προϊστορία –κάτι που χρωστά στην κυρία Καφέτση, αφού αυτά τα προγράμματα έχουν ιστορία 10 χρόνων και θα τα συνεχίσουμε, όμως σε άλλο χώρο και με άλλο τρόπο. Η μόνιμη συλλογή έχει να κάνει κυρίως με την ενημέρωση και τη γνώση. Αλλά κι αυτή θα αλλάξει –δεν θα μείνει ίδια επί 40 χρόνια. Αυτό που θέλουμε να εδραιώσουμε είναι το άνοιγμα, το καλωσόρισμα, τη γνωριμία, να καλλιεργήσουμε στο κοινό την αίσθηση ότι εδώ είναι ένας χώρος όπου πρέπει να αισθάνεται άνετα.

Why do you believe the people have been looking forward to the opening of this new museum? Is the average Greek citizen familiar with what is currently referred to as contemporary art? I don’t believe that an audience unfamiliar with contemporary art is automatically initiated by attending an exhibition. And we aren’t as much concerned with the knowledgeable audience and professionals, although we are interested in their reviews, as we are with the “others”, the non-initiated public, the children... They are the ones we should focus on. And that is why it was decided that the Museum should open with the rooms dedicated to temporary exhibitions, with educational programmes and other related events, until such time that the Museum is fully operational.

I believe that true art “speaks” to us directly and I like to call it a “baptism by fire”. Moreover, thanks to Ms Kafetsi, the Museum has a history with regards to education, as these programmes are 10 years old and we intend to continue them, just in a new place and a different way. The permanent collection mainly involves information and knowledge. But this too will evolve –it won’t stay the same for 40 years. We want to establish the opening, the welcome, the acquaintance and to cultivate in the public the feeling that this is a space in which they should feel comfortable.

Έχετε πει ότι στο χωριό σας λένε… «σώνει πια» κι εσείς ετοιμάζετε το έδαφος για την αντικατάστασή σας. Νιώθετε ότι ολοκληρώσατε το έργο σας;

You have said that people in your village often say, “enough is enough”, and

athens hilton 35

Όχι, δεν αισθάνομαι ότι έχω ολοκληρώσει το έργο μου. Πώς μπορεί να ολοκληρώσει κάποιος που δεν έχει καν ακόμη μία θητεία πίσω του; Η κυρία Καφέτση είχε μπροστά της 14 χρόνια για να κάνει κάτι ανάλογο, εγώ δεν ζητάω κάτι τέτοιο. Το δίκαιο, όμως, είναι να έχω τα 4 χρόνια μίας θητείας που ο νόμος ορίζει. Θεωρώ ότι δούλεψα πολύ και θα δουλέψω ακόμη έναν χρόνο, για να μπει το Μουσείο στις σωστές ράγες και να προχωρήσει. Είναι αυτονόητο για μένα ότι ένας διευθυντής ενός δημόσιου Μουσείου θα πρέπει να αποσυρθεί μετά από μία-δύο θητείες. Και θεωρώ τίμιο και δίκαιο να υπάρξει μία αλλαγή, είτε με διαγωνισμό, είτε με διορισμό, είτε με πρόσκληση ενδιαφέροντος. Γι’ αυτό λέω ότι δουλεύω για τον επόμενο. Αν γίνει διαγωνισμός, πάντως, θα θέσω υποψηφιότητα, αν δεν νιώθω πολύ κουρασμένη. Κι όμως, το Μουσείο δεν έχει ανοίξει επισήμως, δεν κόπηκε η κορδέλα αλλά το «κορδελάκι», όπως έγραψαν οι εφημερίδες. Πόσο θα περιμένουμε για την επίσκεψη στον 2ο και τον 3ο όροφο, όπου φιλοξενούνται οι μόνιμες συλλογές; Απαιτούνται πολλά ακόμα για να ανοίξει. Και κατανοώ το ενδιαφέρον της πολιτείας να κόψει μία κορδέλα, επειδή αυτό το Μουσείο είναι θεσμός. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει αν θα κοπεί κορδέλα, ποιος θα την κόψει κι αν θα γίνει αγιασμός, αλλά πότε θα τεθεί το Μουσείο σε πλήρη λειτουργία. Δεν πρέπει, πάντως, να απευθύνεται αυτή η ερώτηση σε μένα. Είμαι το λάθος πρόσωπο. Σε ό,τι αφορά στο Μουσείο, και τώρα που μιλάμε, έχουν ολοκληρωθεί εκείνα που θα επέτρεπαν να κοπεί η κορδέλα. Λόγω παλαιών καθυστερήσεων σε διοικητικά ζητήματα, όσα επέτρεπαν τη στελέχωση του Μουσείου, άρχισαν να κυλούν από τον 14ο χρόνο και μετά, μετά την κατάθεση του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας. Τώρα, το γιατί ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας κατατέθηκε το 2015, δεν μπορώ να σας το απαντήσω. Κυρία Κοσκινά, τι ήταν αυτό που, μετά από 16 ολόκληρα χρόνια, άνοιξε –έστω και μερικώς– το Μουσείο; Νομίζω, η πίεση να είσαι «εντάξει», έστω εν μέρει, απέναντι στους ανθρώπους που περιμένουν. Κι αν θέλετε, οφείλεται και σε μία, τρόπον τινά, πατριωτική συνείδηση –εκφράζω νομίζω και τους εργαζόμενους και το Δ.Σ., καθότι πρόκειται για αποφάσεις που ελήφθησαν συλλογικά. Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, να διαβάζεις ή να ακούς στον Τύπο για το «Γιοφύρι της Άρτας», το «καταραμένο Μουσείο», να βρίσκεσαι μέσα σ’ αυτό και να μη θέλεις να «σπάσεις» αυτή την εικόνα.

you are already preparing the groundwork for your replacement. Do you feel you have completed your work? No, I don’t feel I have completed my work. How can someone be finished before their term is behind them? Ms Kafetsi had 14 years for a similar project, and I’m not asking for that long. It is fair, however, for me to have the full four-year term foreseen by the relevant legislation. I have worked very hard and will continue to do so for another year, so as to ensure the Museum is in a position to carry on, full steam ahead. It is obvious to me that the Director of a public museum should retire after one or two terms. And I consider it honest and equitable that such a change comes about by tender, appointment or open call for expression of interest. That is why I say that I am working for the next person to stand in my shoes. If there is a tender, I will put forward my candidacy, provided I don’t feel too tired.

Nonetheless, the Museum isn’t officially open, the ribbon wasn’t cut. It was more of a case of a “mini” ribbon, according to the press. How long will we have to wait before we will be able to visit the 2nd and 3rd floors, where the permanent exhibitions are hosted? Much still needs to be done before they open. I understand the interest of the State to cut a ribbon, because this Museum is an institution. Personally, I have no interest in cutting a ribbon, who will cut it and if the Μuseum will be blessed by the church. I’m focused on the Museum being up and running when the public enters. However, this question shouldn’t be asked of me. I’m not the right person. In regards to the museum, as we speak, all tasks related to the ribbon cutting have been completed. Due to old delays related to administrative matters, the staffing of the Museum was only possible from the 14th year onwards, after the submission of its rules of procedure. Now, as for why the rules were not filed until 2015....

I cannot answer you.

Ms Koskina, it has been 16 long years since the journey began. What was it that finally allowed the museum to open, albeit partially? I think, the pressure to be “copacetic”, at least in part, with the people waiting for you. And it is, if you like, due to a patriotic consciousness, so to speak. I believe I speak for both the staff and the Board of Directors as they were decisions taken collectively. It is therefore impossible to read or hear in the Press about the “Bridge of Arta” or the “cursed Museum”, and find yourself inside without wanting to “smash” this image.

Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, σε μία χώρα που θα κλείσει 10 χρόνια βαθιάς οικονομικής ύφεσης, «αυτό που της έλειπε είναι ένα Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης;» Στη ζωή, είναι απαραίτητο το οξυγόνο και πιστεύω ότι η τέχνη είναι χώρος οξυγόνου, ανάτασης, ανάσας και ελευθερίας. Αν ένα Μουσείο είναι ζωντανός οργανισμός, θα έλεγα ότι είναι τόσο απαραίτητος όσο ένα σχολείο ή νοσοκομείο. Είναι αναγκαίο να ανοίξει αυτό το Μουσείο: δεν μπορούμε να μιλάμε για προϊστορία, για κλασικά, ελληνιστικά, βυζαντινά, μεταβυζαντινά και νεότερα χρόνια και να λείπει το σήμερα. Τα χρήματα, πάντως, έχουν δοθεί για έναν συγκεκριμένο σκοπό –διαφορετικά θα πρέπει να επιστραφούν. Πόσο εύκολο, πιστεύετε, ότι είναι για την πολιτεία να επιστρέψει, αυτή τη στιγμή, 35 εκατομμύρια ευρώ;

One might wonder if a Museum of Contemporary Art is really necessary in a country that will soon have suffered 10 years of deep recession. Oxygen is necessary to sustain life and I believe that art is oxygen: uplifting, respiratory and it represents freedom. If a Museum were a living organism, I would say that it was as necessary as a school or hospital. We must open this Museum –we cannot speak of the prehistoric, the classical, the Hellenistic, the Byzantine, post-Byzantine and recent history without including the present day. The money has been given for a specific purpose, or it must be returned. How easy do you believe it would be for the state to return 35 million Euros at this time?

Τι θέλετε να γραφτεί στην ιστορία σε σχέση με τα χρόνια της δικής σας διεύθυνσης στο ΕΜΣΤ; Δεν το έχω σκεφτεί. Αν αποκτήσουμε κάποια έργα που λείπουν, θα είμαι πολύ χαρούμενη να λένε ότι αυτά αποκτήθηκαν στο διάστημα που ήμουν εγώ εδώ. Αν, πάλι, κάνουμε μία σημαντική έκθεση, θα είμαι χαρούμενη να λένε ότι έγινε όσο ήμουν εγώ διευθύντρια. Δεν είμαι ο πιο αλτρουιστής άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο. Γίνεται, ξέρετε, μία συλλογική προσπάθεια. Αν αποδειχτεί, κάποτε, ότι με αυτή την κοινή προσπάθεια, οι εργαζόμενοι και τα μέλη του Δ.Σ. –αν θέλετε, με δική μου ευθύνη– κάναμε ένα αποφασιστικό βήμα για το άνοιγμα του Μουσείου, αυτό θα με καλύψει απολύτως.

What do you hope will go down in history with relation to the years you were Director of the EMST? I haven’t given it any thought. If we acquire some missing pieces, I would be very happy if it were said that they were acquired while I was here. And if we present an important exhibition, I would be happy if it were said that it took place while I was Director. I’m not the most altruistic person in the world. It is, as you know, a collective effort. If it were proven that as a result of this joint effort between the staff and Board of Directors –if you like while I was responsible– that we took a decisive step towards opening the Museum, that would satisfy me completely.

36 hilton athens

BYZANTINE MEMORIES ΟΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας, βυζαντινές μνήμες ξεπηδούν απρόσμενα στα πιο πολυσύχναστα σημεία της πόλης, μαρτυρώντας τη διαχρονική πολιτιστική αξία της Αθήνας. Από τον Σπύρο Λινάρδο / Φωτογραφίες: Απόστολος Δελάλης Byzantine memories materialise unexpectedly in the busiest parts of Athens, revealing the deep historical culture of the city. By Spyros Linardos / Photographs: Apostolis Delalis

Άγιοι Απόστολοι του Σολάκη. / Apostoli of Solakis.

38 hilton athens

athens hilton 39

H

Αθήνα, η γενέτειρα του δημοκρατικού πολιτεύματος και του κλασικού πολιτισμού, με πιο λαμπρό κόσμημά της τον Παρθενώνα να υποσκιάζει υποσυνείδητα κάθε μετέπειτα ακμή της στο επίκεντρο του ιστορικού ενδιαφέροντος, έχει να παρουσιάσει μία διαχρονική ιστορία ανά τους αιώνες, με ηχηρά σημάδια, μνημεία τα οποία μαρτυρούν και αποδεικνύουν την πολιτιστική της ύπαρξη σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Έτσι και κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, παρόλο που το επίκεντρο ήταν η Ανατολή και η πόλη των Αθηνών αποτελούσε επαρχία μετά το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών, εξακολουθεί να παίζει κυρίαρχο ρόλο και να «αποτελεί το λαμπρό παράδειγμα της συνέχισης της λατρείας και της μετάβασης από τον αρχαιοελληνικό κόσμο στο χριστιανικό πνεύμα», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος. Ο λογοτέχνης και αγιογράφος Φώτης Κόντογλου έλεγε ότι τα βυζαντινά ξωκλήσια της Αθήνας ήταν για κείνον τα ταπεινά, ξεχασμένα στην ερημιά καταφύγια σώματος και ψυχής, που τον περιμένουν κάθε τόσο να πάει να τα προσκυνήσει. Με τα λόγια αυτά έδωσε, χωρίς να το θέλει, έναν ορισμό για την ενδόμυχη σημασία που έχει η βυζαντινή εκκλησιαστική παράδοση στη ζωή των σύγχρονων Αθηναίων. Εξήγησε γιατί τις ώρες που ο ουρανός ροδίζει, θα δεις ανθρώπους μοναχικούς να προσεύχονται μέσα και έξω από ξωκλήσια που χτίστηκαν τον 10ο, τον 11ο και τον 12ο αιώνα. Στα μέσα του 12ου αιώνα, η Αθήνα αριθμούσε 140 εκκλησίες, από τις οποίες ελάχιστες σώζονται μέχρι σήμερα στην αρχική τους μορφή, με κάποιες επισκευές ή προσθήκες. Καπνικαρέα Η πιο… διάσημη εκκλησία βρίσκεται στην «καρδιά» της οδού Ερμού και είναι της Παναγίας Καπνικαρέας. Πήρε το όνομά της από τον καπνικό φόρο (φορολόγηση των οικοδόμων στα βυζαντινά χρόνια) και παλιότερα ήταν γνωστή και ως «Καμουχαρέα» από τη λέξη «καμούχα», που σημαίνει χρυσοΰφαντα υφάσματα (στην περιοχή υπήρχαν πολλά εργαστήρια υφασμάτων). Λίγοι γνωρίζουν ότι στο εσωτερικό της κρύβονται θησαυροί όπως οι αγιογραφίες του Φώτη Κόντογλου, με ορόσημο την εκθαμβωτική εικόνα της Πλατυτέρας στο ιερό του ναού. Ακόμα λιγότεροι έχουν διαβάσει ότι το 1834, αυτό το κόσμημα της πόλης κινδύνεψε να καταστραφεί. Ήταν τότε που κατασκευαζόταν η Ερμού και εξετάστηκε σοβαρά η μεταφορά της εκκλησίας σε άλλο σημείο, ή ακόμα και η κατεδάφισή της, επειδή βρισκόταν στη μέση του δρόμου και αποτελούσε εμπόδιο. Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑΣ Ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Παντάνασσας είναι ο αρχαιότερος ναός των Αθηνών (κοντά στον 8ο αιώνα). Βρίσκεται στην πλατεία Μοναστηρακίου (στην οποία έδωσε το όνομά του, όπως εξάλλου και σε ολόκληρη την περιοχή), στη συμβολή των οδών Μητροπόλεως και Αθηνάς, απέναντι από τον Σταθμό του Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου. Λόγω γεωλογικών μεταβολών και μεταγενέστερης

40 hilton athens

Athens, the birthplace of democracy and classical civilisation, with the Parthenon, the brightest jewel in its crown, standing tall and casting a long shadow over every corner of the historical centre, presents an enduring tale through the centuries, with resonant symbolic monuments that testify to and demonstrate its cultural existence through all historical periods. Thus, although the focus was on the East during the years of the Byzantine Empire and the city of Athens was relegated to the provinces after the closure of the philosophical schools, it nonetheless continued to play a dominant role as “a luminous example of the continuation of worship and the transition from the Ancient Greek world to the spirit of Christianity,” according to Hieronymus, Archbishop of Athens and Greece.

Writer and hagiographer Fotis Kontoglou said that in his view the Byzantine churches of Athens were the humble and forgotten refuges for the body and soul that lay in wait for him to worship in them every once in a while. With these words he inadvertently defined the intimate significance of the Byzantine church tradition in the life of modern-day Athenians. They explain why, the in the hours that the sky turns orange, lonely people can be seen praying both inside and out of churches built in the 10th, 11th and 12th centuries. In the mid12th century, there were 140 churches in Athens, a few of which are still preserved in their original form, with a few repairs or additions.

Kapnikarea Panagia Kapnikarea, the most… famous of Byzantine churches can be found in the “heart” of Ermou Street. It took its name from the tobacco tax (taxation for builders during the Byzantine period) and was formerly known as “Kamoucharea” from the word “kamoucha”, which means fabrics interwoven with gold (there were many textile workshops in the region). Few people are aware that many treasures are hidden inside the church, including icons by Fotis Kontoglou such as the dazzling icon of Platytera in the temple of the church. Even fewer have read that this city gem was under threat of destruction in 1834, when Ermou Street was under construction. Serious consideration was given to moving the church to another location or even demolishing it, because it stood in as an obstacle in the middle of the road.

The Holy Church of Panagia Pantanassa Panagia Pantanassa is the oldest church in Athens (circa 8th century), and is located in Monastiraki Square (both the square and the entire area took their name from the church) at the corner of Mitropoleos and Athinas streets, opposite the metro station. Due to geological changes and the subsequent reformation of the square and adjacent streets, approximately 1/3 of the church is below ground level. It is one of the oldest yet least known churches in Athens. In a 1678 post-Byzantine sigillum, the church is referred to as Megalo Mo-

Καπνικαρέα / Kapnikarea Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης / Agios Dimitrios Loumbardiaris

athens hilton 41

Ναός του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά. / The Church of Agios Nikolaos Ragavas. Μονή Πετράκη. / Moni Petraki.

42 hilton athens

διαρρύθμισης του εδάφους της πλατείας και των παρακείμενων οδών, σήμερα η εκκλησία, κατά το 1/3 περίπου, βρίσκεται κάτω από την επιφάνειά του. Πρόκειται για έναν από τους παλαιότερους αλλά και πιο άγνωστους ναούς της Αθήνας. Σε μεταβυζαντινό σιγίλιο του 1678, ο ναός αναφέρεται ως Μεγάλο Μοναστήρι, και με την ονομασία αυτή είναι γνωστός κατά τους χρόνους εκείνους. Επίσης, στο συγκεκριμένο έγγραφο αναφέρεται ότι την περίοδο της φραγκοκρατίας είχε προσαρτηθεί στη Μονή της Καισαριανής ως μοναστήρι ανδρών. Κατά την περίοδο στην οποία αναφέρεται το σιγίλιο, το μοναστήρι λειτουργούσε ως «γυναικείον καταγώγιον», δηλαδή ως γυναικεία μονή. Από την Επανάσταση και μετά, η ονομασία Μεγάλο Μοναστήρι εξέπεσε σε Μικρομονάστηρο ή Μοναστηράκι. Τα κελιά της Μονής βρίσκονταν στη θέση της σημερινής πλατείας, ενώ όλη η περιοχή ήταν γεμάτη από μικρομάγαζα, από τα οποία πολλά βρίσκονται ακόμα στη γειτονική οδό Πανδρόσου. Ναός του Αγίου Δημητρίου Λουμπαρδιάρη (στον λόφο του Φιλοπάππου) Χρονολογείται στον 12ο αι. και ανήκει στον τύπο της καμαρωτής μονόκλιτης βασιλικής. Είναι κτισμένος στη θέση του βόρειου πύργου της πύλης του Διατειχίσματος (Δίπυλο υπέρ των Πυλών), με την τελευταία φάση του οποίου πιθανόν να συνδέεται. Οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό του ανήκουν στον 18ο αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση, την ονομασία Λουμπαρδιάρης (Κανονιέρης) την πήρε όταν στα μέσα του 17ου αιώνα, παραμονή του Αγίου Δημητρίου, ένα θαύμα έσωσε τον ναό από τον κανονιοβολισμό του φρουράρχου της Ακρόπολης, Γιουσούφ. Η σημερινή μορφή του ναού οφείλεται στην ανακατασκευή της μεταβυζαντινής φάσης του από τον Δημήτρη Πικιώνη. Ναός του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά (Πρυτανείου 1, Πλάκα) Βρίσκεται στα Αναφιώτικα, κοντά στο μνημείο του Λυσικράτη. Πιθανότατα η ονομασία του προέρχεται από σημαντική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης και της Αθήνας, με γνωστότερο μέλος της τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Μιχαήλ Α’ Ραγκαβέ (811-813). Ο πρώτος ναός χτίστηκε τον 9ο αιώνα, με υποδομή αρχαίου ναού. Σήμερα, από τον πρώτο ναό, που καταστράφηκε από άγνωστη αιτία, σώζονται δύο κιονόκρανα, ένα ιωνικού ρυθμού στη βορειοανατολική πλευρά του ναού κι ένα κορινθιακού ρυθμού που στηρίζει την Αγία Τράπεζα. Ο δεύτερος ναός, που χτίστηκε τον 11ο αι., απέκτησε τη σημερινή μορφή του μετά από εργασίες συντήρησης το 1979-1980. Μονή Πετράκη Από τις παλαιότερες εκκλησίες και με ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στα βυζαντινά μνημεία των Αθηνών είναι το Καθολικό της Μονής Πετράκη (Ταξιάρχες). Μνεία του ναού έχουμε μόλις από τον 17ο αιώνα, οπότε η Μονή ανακαινίστηκε από τον ιερομόναχο Παρθένιο Πετράκη. Από τότε και μέχρι το 1840, οι ηγούμενοι προέρχονταν από την οικογένεια αυτή και συνέχισαν τις επισκευές και προσθήκες στον ναό, όπως αναφέρουν σχετικές πληροφορίες. Ο ναός, κτισμένος με απλή αργολιθοδομή, είναι σύνθετος τετρακιόνιος σταυροειδής εγγεγραμμένος, χρονολογούμενος στα τέλη του 10ου αιώνα, ενώ ο τρούλος θεωρείται μεταγενέστερος όπως και ο εξωνάρθηκας. Μορφολογικά στοιχεία τον σχετίζουν με την αρχιτεκτονική παράδοση της Κωνσταντινούπολης. Σωτήρα Λυκοδήμου ( Ή Ρωσική Εκκλησία) Βρίσκεται στην οδό Φιλελλήνων και χρονολογήθηκε με σχετική ακρίβεια από χαράγματα στον βόρειο τοίχο. Το αρχαιότερο χάραγμα αναφέρει το έτος 1031, ενώ άλλο πληροφορεί ότι ο «πρωτοκτήτωρ» του ναού, Στέφανος, πέθανε το 1044. Ο ναός λοιπόν πρέπει να κτίστηκε λίγο πριν το 1031. Ήταν το καθολικό μοναστηριού που καταστράφηκε από σεισμό το 1701. Το 1780 κατεδαφίστηκαν τα προκτίσματά του από τον Αλή Χασεκή, για να κτιστεί ο περίβολος της πόλεως. Μισοερειπωμένη το 1847 την αγόρασαν οι Ρώσοι, που την επισκεύασαν το 1855 και τοποθέτησαν νέο καμπαναριό. Σήμερα χρησιμοποιείται ακόμα

nastiri, the name by which it was known during that period. Moreover, the document states that the church was annexed to the Monastery of Kaisariani as a monastery for monks during the Frankish occupation. In the period covered by the sigillum, the monastery functioned as a nunnery, “gynaikeion katagogion” in Greek. From the Revolution onwards, Megalo Monastiri was referred to as Mikromonastiro or Monastiraki. The Monastery cells were located in what is today the square, and the region was teeming with small shops, many of which are still found in neighbouring Pandrosou Street.

The Church of Agios Dimitrios Loumbardiaris (on Filopappou Hill) Dating from the 12th century, the church is vaulted single-aisle basilica. It was built in the place of the north tower of Diateichisma wall (Dipylon of the Gates), and is likely connected to its final phase. The frescoes on the interior of the church date from the 18th century. According to legend, it was named after Gunner Loumbardiaris in the mid-17th century on the eve of Saint Dimitrios day, when a miracle saved the church from the cannon fire rained upon the garrison headquarters at the Acropolis by Turkish commander Yusuf. The present-day form of the church is a reconstruction of its post-Byzantine phase

by Dimitris Pikionis.

The Church of Agios Nikolaos Ragavas (1 Prytaneiou Str., Plaka) Located in Anafiotika, near the monument of Lysicrates, the church most likely took its name from an important family from Constantinople and Athens, whose most famous member was Byzantine Emperor Michail I Ragave (811-813). The first church was built in the 9th century in the form of an ancient temple. Today, only two capitals survived the first temple, which was destroyed for unknown reasons, an Ionic capital on the northeast side of the church and a Corinthian supporting the altar. The second church, built in the 11th century, acquired its present form after maintenance work in 1979-1980.

Moni Petraki “Katholiko”, the central church within the monastery (Taxiarhes) is one of the oldest in Athens and has a special place among the Byzantine monuments of the city. The first historical reference was made in the 17th century, when the Monastery was renovated by monk Parthenios Petrakis. From then to 1840, the abbots were from the Petrakis family and carried on with the repairs and additions to the church, according to information drawn from the relevant documentation. The church was built in simple Argo-masonry, and is a four-sided cruciform dating from the late 10th century, while the dome and outer narthex were added at a later date. Morphological elements associate the monastery with the architectural tradition of Constantinople.

Sotira Lykodimou (or Russian Church) The church is located in Filellinon Street and is dated with relative accuracy from the engravings in the north wall. The oldest engraving mentions the year 1031, while another informs that the “head builder” of the church, Stefanos, died in 1044. Therefore, the church must have been built just prior to 1031. It was the main church of a monastery destroyed by an earthquake in 1701. In 1780, the surrounding buildings were demolished by Ali Haseki in order to build the city wall. The half-destroyed church was purchased by the Russians in 1847, who restored it in 1855 and attached a new bell tower. Today, the church is still part of the parish of the Russian community in the city. In the basement of the Russian church, one can see the remains of the columns of the Roman bathhouse and ancient columns. It is said that its crypt communicated with the palace of Otto, and functioned as an escape route for the King in case of siege.

athens hilton 43

Σωτήρα Λυκοδήμου. / Sotira Lykodimou.

ως ενοριακή της εδώ ρωσικής παροικίας. Στο υπόγειο της ρωσικής εκκλησίας μπορεί να δει κανείς υπολείμματα από τις κολώνες του ρωμαϊκού βαλανείου και αρχαίες κολώνες. Λέγεται ότι η κρύπτη που βρίσκεται εδώ επικοινωνούσε με τα ανάκτορα του Όθωνα και λειτουργούσε ως οδός διαφυγής για τον βασιλιά, σε περίπτωση πολιορκίας.

Άγιοι Απόστολοι του Σολάκη Βρίσκεται στη ΝΑ γωνιά της Αρχαίας Αγοράς. Κατά την Τουρκοκρατία, ήταν ενοριακή εκκλησία ονομαζόμενη «του Σολάκη», πιθανόν από την οικογένεια στην οποία ανήκε. Ο ναός, κτισμένος πάνω στα θεμέλια Νυμφαίου του 2ου αιώνα μ.Χ., είχε επιμηκυνθεί τον 19ο αιώνα. Με αναστηλωτικές εργασίες, όμως, της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών, το 1956 ξαναβρήκε την αρχική του μορφή. Άγιοι Ασώματοι, Θησείο Ο ναός είχε παραμορφωθεί από επεκτάσεις προς ανατολή και δύση και προσθήκες βόρεια και νότια, στα τέλη του 19ου και 20ού αιώνα. Με αναστηλωτικές εργασίες της τότε διευθύνσεως Aναστηλώσεως των αρχαίων και ιστορικών μνημείων του υπουργείου Παιδείας, ο ναός αποκαταστάθηκε το 1960, στον αρχικό τύπο του απλού τετρακιόνιου σταυροειδούς με νάρθηκα. Στον κατεδαφισμένο δυτικό τοίχο υπήρχε πιθανώς ζωφόρος από πήλινα πλακίδια με ανάγλυφη κουφική διακόσμηση. Δύο τέτοιες πλάκες, που βρέθηκαν στις εργασίες, εντοιχίστηκαν στον αποκατεστημένο δυτικό τοίχο. Με βάση τα πλακίδια, που μοιάζουν με αυτά των Αγίων Θεοδώρων, ο ναός χρονολογείται στο β' μισό του 11ου αιώνα.

Παναγία Γοργοεπήκοος Ή Άγιος Ελευθέριος Βρίσκεται στην οδό Μητροπόλεως, δίπλα στον σημερινό μητροπολιτικό ναό. Χτίστηκε πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού της Ειλειθυίας, που ήταν θεά της γέννησης και των πόνων του τοκετού. Αρχικά, ο ναός ήταν αφιερωμένος στην

44 hilton athens

Agii Apostoli of Solakis Located in the southeast corner of the Ancient Agora, the parish church was named “Solakis”, likely taking the name of the family to which it belonged. The church was built on the foundations of the 2nd century AD Nymphaeum and was extended in the 19th century. With restoration work undertaken by the American School of Classical Studies, it regained its original form in 1956.

Agii Asomati,THISSIO The church was marred by extensions to the east and west, as well as additions to the north and south in the late 19th and early 20th century. With restoration work by the then Directorate of Restoration of Ancient and Historical Monuments of the Ministry of Education, the church was restored to its original form in 1960: a simple four-sided cruciform with a narthex. The demolished west wall possibly featured a terracotta tile frieze in relief with Kufic decorative elements. Two such tiles were found during restoration and are incorporated in the reconstructed west wall. Based on these tiles, which resemble the tiles of Agion Theodoron, the church is believed to date from the second half of the 11th century.

Panagia Gorgoepikoos or Agios Eleftherios Located in Mitropoleos Street, next to the cathedral of Athens, Panagia Gorgoepikoos was built on the ruins of the ancient temple of Eileithyia, the goddess of birth and labour pains. Initially, the church was dedicated to “Panagia Gorgoepikoos”. After the removal of Otto, it was renamed Agios Eleftherios.

The use of marble reliefs from ancient temples attests that an educated elite from the Macedonian and Komninon era appreciated the aesthetic values of the ancient world. For many, antiquities inspired fear rather than admiration and they believed exorcism was necessary to expel evil spirits. A member of

Άγιοι Απόστολοι του Σολάκη. / Apostoli of Solakis.

Άγιοι Ασώματοι, Θησείο. / Agii Asomati, Thissio.

athens hilton 45

Άγιοι Θεόδωροι. / Agii Theodori.

Παναγία Γοργοεπήκοο. Μετά την έξωση του Όθωνα, ονομάστηκε Άγιος Ελευθέριος. Η χρήση μαρμάρινων αναγλύφων από αρχαίους ναούς μαρτυρεί ότι μία μορφωμένη ελίτ της εποχής των Μακεδόνων και των Κομνηνών εκτιμούσε τις αισθητικές αξίες του αρχαίου κόσμου. Για τους πολλούς, οι αρχαιότητες ενέπνεαν φόβο και όχι θαυμασμό. Όφειλαν να καθαγιασθούν, για να απαλλαγούν από τα κακά πνεύματα. Κάποιος που ανήκε στην ελίτ των ελαχίστων, και ίσως όχι Αθηναίων, συγκέντρωσε τα γλυπτά, τα ανέδειξε σε ένα είδος υπαίθριου μουσείου και τα συμπλήρωσε με νέα έργα, που είχαν μυθολογικά θέματα. Ίσως ο Μιχαήλ Χωνιάτης, τελευταίος Μητροπολίτης Αθηνών (τ. 12ου αι.), που διέθετε κλασική παιδεία και αισθανόταν την ιστορική φόρτιση της πόλης, να ήθελε να θυμίσει στους συγχρόνους του τη δόξα της αρχαίας πόλης με αυτόν τον τρόπο. Πρόκειται για ένα κτήριο που συνδέει τη μεσοβυζαντινή εκκλησία με τους αρχαίους ναούς και βέβαια τη βυζαντινή Αθήνα με το κλασικό παρελθόν της. Είναι ένα εξαιρετικά γραφικό μνημείο, με έντονη ιστορική φόρτιση και κλασικιστική διάθεση. Τέλος, είναι το αρτιότερο σωζόμενο παράδειγμα του αθηναϊκού τύπου και η πιο αθηναϊκή από όλες τις εκκλησίες της πόλης. Άγιοι Θεόδωροι Παρόλο που είναι σχεδόν σύγχρονη με την Καπνικαρέα, αρχαΐζει. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εντοιχισμένες, πάνω από τη δυτική είσοδο, επιγραφές. Η μεγάλη γράφει ότι τον παλαιό σαθρό ναό ξανάκτισε ο Νικόλαος Καλόμαλος, σπαθαροκανδιδάτος (βυζαντινός αξιωματούχος), ενώ σε άλλη μικρότερη αναφέρεται χρονολογία. Υπάρχει διαφωνία των μελετητών για τη σχέση των δύο επιγραφών μεταξύ τους, αλλά και για την ανάγνωση της χρονολογίας στη δεύτερη επιγραφή. Τα μορφολογικά πάντως στοιχεία του ναού συνηγορούν στη χρονολόγησή του περί το 1065.

46 hilton athens

the elite, and perhaps not an Athenian, gathered the sculptures and presented them in a kind of open-air museum, adding new pieces with a mythological theme. It was likely that Mihail Choniatis, the last Bishop of Athens (late 12th century), who had a classical education and appreciated the historic charge of Athens, wanted to remind his fellow citizens of the glory of the ancient city in such a manner. It is a building that connects the mid-Byzantine era church with the ancient temples and Byzantine Athens with its classical past. It is an extremely picturesque monument with strong historical elements and classical disposition. Moreover, it is the finest surviving example of the Athenian type and the most Athenian form of all the churches in the city.

Agii Theodori Although it is essentially a contemporary of Kapnikarea, Agii Theodori is in fact archaic. The engravings over the western entrance are of particular interest. The large engraving declares that the old church was rebuilt by Nikolaos Kalomalos, a mid-ranking Byzantine court dignity (spatharocandidatus), while the smaller of the two is marked with a date. Scholars disagree about the relationship between the two engravings, as well as the chronology of the second inscription. However, morphological elements of the church indicate it was built circa 1065.

Whatever glitters‌ is gold 48 hilton athens

Ό,τι λάμπει… είναι χρυσός Τέσσερις από τους σημαντικότερους οίκους κοσμημάτων στην Ελλάδα αποδεικνύουν πως με τις μοναδικές δημιουργίες τους γίνονται, δικαιωματικά, θεματοφύλακες τέχνης και πολιτισμού.

Από την Κατερίνα Παπαποστόλου / Φωτογραφίες: PUBLIC EYE ΦΩΤΗΣ ΤΡΑΓΑΝΟΥΔΑΚΗΣ

Four of the most important jewellery houses in Greece prove that their unique creations allow them to rightfully become guardians of art and culture.

By Katerina Papapostolou / Photographs: PUBLIC EYE FOTIS TRAGANOUDAKIS

athens hilton 49

ilias LALAoUNIS, Αικατερίνη Λαλαούνη «Η τέχνη της κοσμηματοποιίας δεν αφορά μόνο την παραγωγή ενός αντικειμένου ομορφιάς, αλλά επιδιώκει τη μεταφορά της πνευματικής και συμβολικής σύνδεσης ενός κοσμήματος με το ιστορικό παρελθόν του», υποστήριζε ο Ηλίας Λαλαούνης, τα λόγια του οποίου ανακαλεί η κόρη του Αικατερίνη Λαλαούνη, υπεύθυνη των καταστημάτων του οίκου στην Ελλάδα. Η επιτυχία του οίκου βασίζεται, εκτός από τις εξαίσιες δημιουργίες, στην αγάπη που αφιερώνει όλη η οικογένεια Λαλαούνη, καθώς και οι τεχνίτες, στο κόσμημα. «Η ενέργεια που διαθέτουμε για τη δημιουργία ενός κοσμήματος, από το σχέδιο και την επιλογή των λίθων, μέχρι την παραγωγή και το τελικό του φινίρισμα, περνάει σε αυτό και γίνεται αντιληπτή από εκείνον που το επιλέγει», επισημαίνει η Αικατερίνη Λαλαούνη και συμπληρώνει: «Είναι πολύ σημαντικό που και οι 4 αδερφές συνεχίζουμε την οικογενειακή επιχείρηση, διότι όντας εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες μεταξύ μας, εμφυσούμε στα κοσμήματα διαφορετική πνοή και έτσι δημιουργούνται συλλογές για όλα τα γούστα». Ο οίκος ilias LALAoUNIS, που κατάφερε να προάγει τον ελληνικό πολιτισμό σε κάθε γωνιά του πλανήτη, με συλλογές που αναπαριστούν σύμβολα από την αρχαϊκή, μινωική και ελληνιστική περίοδο, συνεχίζει το πολιτισμικό του έργο και μέσα από το Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη. Οικοδομημένο σε ένα υπέροχο νεοκλασικό, κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, αποτελεί διεθνές κέντρο προώθησης της τέχνης του κοσμήματος και των παραδοσιακών διακοσμητικών τεχνών. «Ο πατέρας μας πίστευε πως εμείς οι Έλληνες έχουμε το κόσμημα στο DNA μας και γι’ αυτό η οικογένεια Λαλαούνη θα συνεχίσει να προωθεί την ελληνική παραγωγή και να προβάλλει τον ελληνικό πολιτισμό, με κάθε τρόπο», επισημαίνει η Αικατερίνη Λαλαούνη. ilias LALAoUNIS, Βουκουρεστίου και Πανεπιστημίου 6, Αθήνα, τηλ. +30 210 361 1371, www.iliaslalaounis.eu Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη, Καρυατίδων & Καλλισπέρη 12, Αθήνα, τηλ. +30 210 922 1044, www.lalaounis-jewelrymuseum.gr

ilias LALAoUNIS, Aikaterini Lalaouni “The art of jewellery isn’t merely to produce a beauty item, but to seek the transfer of the intellectual and symbolic connection of a piece of jewellery with its historic past,” argues Ilias Lalaounis, whose words are often quoted by his daughter Aikaterini Lalaounis, who is responsible for the shops in Greece. The house’s success is not only based on its exquisite creations, but also on the love dedicated to jewellery by the entire Lalaounis family and its artisans alike. “The energy we devote to creating a piece, from the design and choice of stones, to production and the final finishing phase passes to the jewellery and is perceived by the person who chooses it,” says Aikaterini Lalaounis and adds, “It is worthy of note that all four sisters are continuing the family business, because each of us has a completely different character and we infuse our jewellery with different breaths and create collections to satisfy every taste.” The ilias LALAoUNIS house has succeeded in promoting Greek culture in every corner of the world with collections that represent symbols from the archaic, Minoan and Hellenistic periods, and continues its cultural work through the Ilias Lalaounis Jewelry Museum. Housed in a beautiful neoclassical building under the sacred rock of the Acropolis, the Museum is an international centre promoting the art of jewellery and traditional decorative arts. “Our father believed that we Greeks have jewels in our DNA and that is why the Lalaounis family will continue to promote Greek production and advocate for Greek culture in every way,” stresses Aikaterini Lalaouni. ilias LALAoUNIS, 6 Panepistimiou St. and Voukourestiou Str., Athens, Tel.: +30 210 361 1371, www.iliaslalaounis.eu Ilias Lalaounis Jewelry Museum, 12 Kallisperi Str. and Karyatidon Str., Athens, Tel.: +30 210 922 1044, www.lalaounis-jewelrymuseum.gr

50 hilton athens

athens hilton 51

52 hilton athens

ZOLOTAS, Γιώργος Παπαλέξης Στην Αθήνα του 1895, κοντά στις παρυφές της Ακρόπολης, στην οδό Αιόλου, ένας λαμπρός και φιλόδοξος νέος, ο Ευθύμιος Ζολώτας, βάζει τα θεμέλια για έναν από τους ιστορικότερους οίκους κοσμημάτων στην Ελλάδα και αναβιώνει τις αρχαιότερες τεχνικές χρυσοχοΐας. Σήμερα, 120 χρόνια μετά, ο CEO και γιος της προέδρου του οίκου, Marianne Le Clère-Papalexis, Γιώργος Παπαλέξης, προχωράει στη νέα εποχή. «Όταν κληρονομείς έναν οίκο με τέτοια βαρύτητα, όπως ο οίκος Zolotas, η ευθύνη είναι τεράστια και οι κινήσεις σου οφείλουν να είναι εξαιρετικά προσεκτικές. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να καταφέρεις να δεις σε ποιο κοινό απευθύνεσαι, να αφουγκραστείς τις ανάγκες της εποχής και να προσφέρεις δημιουργίες που συνταιριάζουν τις αρχαίες ελληνικές τεχνικές με τους σύγχρονους όγκους», δηλώνει ο Γιώργος Παπαλέξης, που όραμά του είναι η ανάπτυξη του οίκου στο εξωτερικό, με αυτοτελή σημεία πώλησης όπως η καινούργια μπουτίκ που ετοιμάζεται αυτή την περίοδο στο Παρίσι. Η συρματερή, η σφυρηλάτηση και η κοκκίδωση είναι μόνο μερικές από τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται στα εργαστήρια Zolotas και αναδεικνύουν τον πολύτιμο χρυσό με τον πιο εκλεπτυσμένο τρόπο. «Ο μαίανδρος, η σπείρα, τα σύμβολα του μυκηναϊκού πολιτισμού και οι αντικριστές κεφαλές λιονταριών, μέσα από λαμπρές δημιουργίες χρυσού 22 καρατίων, ξαναβρίσκουν τη θέση τους στη σύγχρονη Ελλάδα, προσαρμόζονται στις νέες τάσεις και αναδεικνύουν τον ελληνικό πολιτισμό, με έναν πραγματικά ντελικάτο τρόπο», τονίζει ο Γιώργος Παπαλέξης, που υπόσχεται να κάνει το ελληνικό κόσμημα, σύμβολο ομορφιάς και κομψότητας.

ZOLOTAS, Πανεπιστημίου 10, Αθήνα, τηλ. +30 210 360 1272, www.zolotas.gr

ZOLOTAS, George Papalexis In the Athens of 1895, near the foot of the Acropolis on Aiolou Street, Efthimios Zolotas, a bright and ambitious young man, laid the foundations for one of the most historic jewellery houses in Greece and revived ancient goldsmith techniques. Today, 120 years later, George Papalexis, the CEO and son of the President of the house, Marianne Le Clère-Papalexis, moves into a new era.

“When you inherit a house as important as Zolotas, the responsibility is enormous and you must be extremely cautious in your movements. The biggest challenge is determining your target audience, coming to grips with the needs of the times and offering creations that unite ancient Greek techniques and modern styles,” says George Papalexis, whose vision is to expand abroad through independent retail outlets like the new boutique currently being prepared in Paris. Filigree, hammering and granulation are just a few of the techniques employed in Zolotas workshops and reveal a more sophisticated aspect of gold.

“The Greek meander, spiral, the symbols of Mycenaean civilisation and the faceto-face lion heads are depicted in 22 carat gold and regain their rightful position in modern Greece, adapting to new trends and representing Greek culture in a truly delicate way,” adds George Papalexis, a way that promises to make Greek jewellery a symbol of beauty and elegance.

ZOLOTAS, 10 Panepistimiou Str., Athens, Tel.: +30 210 360 1272, www.zolotas.gr

athens hilton 53

ΜΑΡΑΘΙΑΝΑΚΗΣ, Αλέξης Μαραθιανάκης Στη στοά Καλλιγά, στη μικρή Βουκουρεστίου όπως συνηθίζει να την αποκαλεί ο Αλέξης Μαραθιανάκης, βρίσκεται σήμερα το κατάστημα ενός από τους πιο γνωστούς οίκους χρυσοχοΐας, που διακρίθηκε για την εξαίρετη τεχνική του. Ο δεύτερης γενιάς σχεδιαστής και δημιουργός κληρονόμησε το ιδιαίτερο ταλέντο του πατέρα του Κωνσταντίνου Μαραθιανάκη και εξέλιξε την τέχνη της χρυσοχοΐας, πάντα με σεβασμό στις αρχέγονες τεχνικές. «Θυμάμαι όταν ήμουν μαθητής Δημοτικού, επισκεπτόμουν, κάθε μέρα μετά το σχολείο, το εργαστήριο του πάτερα μου και από τις 6 το απόγευμα έως τις 11 το βράδυ, καθόμουν πλάι στους τεχνίτες του οίκου και μάθαινα με προσήλωση την τεχνική της κοσμηματοποιίας. Έμαθα όλα τα στάδια της δουλειάς ενός χρυσοχόου και έτσι σήμερα μπορώ να έχω τον πλήρη έλεγχο της παραγωγής κοσμημάτων, που βασίζονται πάνω στις αρχαιότερες τεχνικές», δηλώνει ο Αλέξης Μαραθιανάκης, ο «αρχιτέκτων» των κοσμημάτων του οίκου, αφού ο ίδιος σχεδιάζει, δημιουργεί τον σκελετό και όταν το κόσμημα είναι έτοιμο πια, από λούστρους, καρφωτές και χαράκτες, καταλήγει στα χέρια του για το τελικό φινίρισμα. Οι συλλογές του οίκου ξεχώρισαν την εποχή της βασιλείας του Κωνσταντίνου Β’, αφού η αυλή του παλατιού και οι μεγαλοαστοί Αθηναίοι ήθελαν να φορούν κοσμήματα που δεν ακολουθούσαν τα ευρωπαϊκά πρότυπα, παρά εξυμνούσαν τον ελληνικό πολιτισμό. Σήμερα, ο άξιος συνεχιστής του οίκου, Αλέξης Μαραθιανάκης, αντλεί έμπνευση από καθετί ελληνικό και δημιουργεί μικρά έργα τέχνης. «Η μέλισσα, σύμβολο γονιμότητας της μινωικής μητριαρχικής Κρήτης, τα πρώιμα βυζαντινά κοσμήματα, ή ακόμα και ο πλεκτός σκαλιστός σταυρός στην πρόσοψη της Μητρόπολης Αθηνών, γίνονται έμπνευση και σύμμαχος στη διατήρηση της παράδοσης των χειροποίητων ελληνικών κοσμημάτων», τονίζει ο Αλέξης Μαραθιανάκης. ΜΑΡΑΘΙΑΝΑΚΗΣ, Καραγιώργη Σερβίας 4 ( Στοά Καλλιγά), Αθήνα, τηλ. +30 210 362 7118, www.marathianakis.gr

MARATHIANAKIS, Alexis Marathianakis Stoa Kallligas on little Voukourestiou Street as Alexis Marathianakis is wont to call it, is the current location of the shop of one of the most renowned goldsmiths in Athens, a house distinguished by its exceptional technique. The second generation designer and creator inherited the extraordinary talent of his father Konstantinos Marathianakis and developed the art, while respecting archaic techniques. “I remember visiting my father’s workshop every day between 6 in the evening and 11 at night, when I was a pupil in primary school. I would sit next to the craftsmen of the house and keenly learn about jewellery techniques. I learned all the stages of a goldsmith so, today, I am able to exercise complete control over the production of jewellery based on ancient techniques,” says Alexis Marathianakis, the “architect” of the house’s jewellery, as he himself designs, creates the skeleton and when the piece is ready, lacquered, riveted and engraved, it returns to his hands for the final finish. The collections of the house emerged during the reign of Constantine II, as his palace courtiers and wealthy Athenians wanted to wear jewellery that did not follow European standards but rather extolled Greek culture. Today, Alexis Marathianakis, the worthy heir of the house, draws inspiration from everything Greek and creates small works of art. “The bee, a symbol of fertility in matriarchal Minoan Crete, early Byzantine jewellery or even the intricate cross carved on the façade of the Mitropolis Church of Athens are sources of inspiration and allies in maintaining the tradition of handmade Greek jewellery,” adds Alexis Marathianakis.

MARATHIANAKIS, 4 Karageorgi Servias Str. (Stoa Kalligas), Athens, Tel.: +30 210 362 7118, www.marathianakis.gr

54 hilton athens

athens hilton 55

Φώτης και Δημήτρης Πονηρός. / Fotis and Dimitris Poniros.

56 hilton athens

PONIROS, Δημήτρης, Γιώργος και Φώτης Πονηρός Σε ένα νεοκλασικό στην καρδιά της Αθήνας, η ιστορία ενός από τους σημαντικότερους οίκους κοσμημάτων με ελληνικό «χρώμα» περνάει στα χέρια δύο νέων δημιουργών, με αγάπη και σεβασμό για τη χώρα μας. Ο Γιώργος και ο Φώτης Πονηρός, τρίτη γενιά χρυσοχόων, γεμολόγων και δημιουργών πολύτιμων κοσμημάτων, διατηρούν την οικογενειακή τους παράδοση στη χρυσοχοΐα, προσδίδοντας, όμως, στο κόσμημα έναν σύγχρονο ελληνικό χαρακτήρα. Διατηρώντας πολυτελείς μπουτίκ στη Σαντορίνη και τη Μύκονο, οι δύο σχεδιαστές αντλούν έμπνευση από τα μαγευτικά αιγαιοπελαγίτικα χρώματα, την κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική και τη φυσική ομορφιά της Ελλάδας, και δημιουργούν κοσμήματα-σύγχρονους εκφραστές της ελληνικής κουλτούρας. «Η Σαντορίνη αποτελεί, για μένα, μία ατελείωτη πηγή έμπνευσης. Όλα ξεκινούν από μία εικόνα –την ηφαιστειογενή περιοχή του νησιού, το μυστηριώδες μαύρο χρώμα των πετρωμάτων, το βαθύ μπλε του Αιγαίου πελάγους ή το πορφυρό του ηλιοβασιλέματος– και γίνονται συλλογές αφιερωμένες στην ελληνική ομορφιά», δηλώνει ο Γιώργος Πονηρός, που με τη συλλογή του “Volcanic Flower” ανέβασε τα κοσμήματα Poniros στην κορυφή των προτιμήσεων επιφανών επισκεπτών της χώρας μας. «Η κοσμοπολίτικη αύρα της Μυκόνου, η δυναμική των ανέμων που χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο νησί και τα γοητευτικά χρώματα των δειλινών, κρύβονται πίσω από κάθε συλλογή μου», τονίζει, από την άλλη, ο Φώτης Πονηρός, η συλλογή του οποίου “Windmills” κατάφερε να κάνει τους χαρακτηριστικούς μυκονιάτικους ανεμόμυλους, σύμβολο αέναης κίνησης και ελληνικής δημιουργικότητας. Λαμπερά διαμάντια, σπάνιοι πολύτιμοι λίθοι και μοναδικές πέτρες «μπλέκονται», δημιουργώντας κοσμήματα που επαναπροσδιορίζουν με καινοτόμο τρόπο και φρέσκια ματιά, την αιώνια έννοια της ομορφιάς.

PONIROS, Ερμού 36, Αθήνα, τηλ. +30 210 323 3066, www.poniros.com

PONIROS, Dimitris, George and Fotis Poniros In a neoclassical building in the heart of Athens, the history of one of the most important jewellery houses with a Greek “colour” passes into the hands of two young artists who share a great love and respect for our country. Yiorgos and Fotis Poniros are third generation goldsmiths, gemmologists and creators of valuable jewellery, carrying on their family’s tradition in the art while lending their pieces a modern Greek character. Maintaining luxury boutiques on Santorini and Mykonos, the two designers draw inspiration from the enchanting colours of the Aegean, Cycladic architecture and the natural beauty of Greece, creating jewellery –modern exponents of Greek culture. “Santorini is, for me, an endless source of inspiration. It all starts from an image –the volcanic area of the island, the mysterious black colour of the rocks, the deep blue of the Aegean or the purple tones of the sunset– and evolves into collections devoted to Greek beauty,” says Yiorgos Poniros, whose “Volcanic Flower” collection is in great demand by eminent visitors to our country. “The cosmopolitan aura of Mykonos, the dynamic of the winds that characterise this island and the delightful colours of the sunset are hidden in each of my collections,” adds Fotis Poniros, whose “Windmills” collection succeeded in making the distinctive windmills of Mykonos a symbol of perpetual motion and Greek creativity. Bright diamonds, rare gems and unique stones “interweave”, creating jewellery that innovatively redefines and offers a fresh outlook on the eternal sense of beauty.

PONIROS, 36 Ermou Str., Athens, Tel.: +30 210 323 3066, www.poniros.com

Γιώργος Πονηρός. / George Poniros.

athens hilton 57

Aesthetics & sensitivity

58 hilton athens

Αισθητική και ευαισθησία Η Νταϊάννα Καρβούνη και η Βίβιαν Φιλίππα δημιουργούν την εταιρεία Two is Company, έναν κόσμο αισθητικών αξιών, με την αρχιτεκτονική, το design και την τέχνη να συνυπάρχουν σε αρμονία. Από τον Βαγγέλη Χανιωτάκη / Φωτογραφίες: Βαγγέλης Κύρης Diana Karvouni and Vivian Philippa founded Two is Company, a world where aesthetic values, architecture, design and art co-exist in harmony.

By Vangelis Chaniotakis / Photographs: Vangelis Kyris

athens hilton 59

T

ι ήταν αυτό που σας δημιούργησε την ανάγκη να ιδρύσετε την Two is Company; Η δημιουργία της Two is Company ήταν η φυσική εξέλιξη της γνωριμίας μας. Όπως μαρτυρά και το όνομα της εταιρείας μας, πιστεύουμε στην έννοια του mastermind: οι καλύτερες αποφάσεις παίρνονται όταν σκέπτονται, συγχρονισμένα, τουλάχιστον δύο άνθρωποι. Η Two is Company είναι μία συλλογική δουλειά, που όμως δεν καταλύει την ατομικότητα. Είμαστε δύο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι, με κάποια βαθιά πρωτογενή κοινά στοιχεία –η καθεμία εμπνέει την άλλη και την οδηγεί σε δρόμους και χώρους που δεν είχε φανταστεί. Από το 2009 που δημιουργούμε μαζί, μας ενώνουν η συμπληρωματική αισθητική, οι κοινοί στόχοι, η δημιουργική σαφήνεια και η εξωστρέφεια. Τι είναι για εσάς η έμπνευση; Μία κινητήριος δύναμη δημιουργίας, κάτι ενστικτώδες και ορμητικό. Η έμπνευση είναι ένα έντονο όραμα που βλέπεις μόνο εσύ και σε τραβάει, σε μαγνητίζει, ενώ όλα τα υπόλοιπα εξαφανίζονται. Είναι ένας μονόδρομος, που δεν τελειώνει παρά μόνο όταν φτάσεις στον προορισμό. Πιστεύετε ότι η αισθητική ξεκινάει από τη στιγμή που οι βασικές ανάγκες της ζωής έχουν λυθεί; Μήπως τελικά η τέχνη απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν τον χρόνο να ασχοληθούν μαζί της; Η αισθητική δεν είναι θέμα πολυτέλειας. Είναι θέμα προτεραιοτήτων, καλλιέργειας και όχι άνεσης χρόνου ή πόρων. Είναι συστατικό της ζωής, ένας συνεκτικός ιστός που συνδέει τους θεμέλιους λίθους της και τους κάνει να στέκονται με δύναμη, με θάρρος και αισιοδοξία. Αισθητική είναι ο τρόπος που μιλάς, που σκέφτεσαι, υπάρχει στις προθέσεις σου, στη στάση ζωής, υπάρχει παντού, στον άυλο κόσμο σαν αύρα και στον υλικό: στις στάνες που σκίτσαρε ο Άρης Κωνσταντινίδης, στα λιτά σπίτια στις Κυκλάδες, στα αφρικανικά ξυλόγλυπτα, στα χαϊκού... Υπάρχει απόσταση ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και την τέχνη; Ποια είναι η διαφορά; Όσον αφορά στην αρχιτεκτονική και στο design, πιστεύουμε ότι επικρατεί ένα είδος παρεξήγησης: αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι ζουν είτε μέσα σε αυτό (αρχιτεκτονική), είτε δίπλα σε αυτό (design), με την έννοια την κυριολεκτική, της χρήσης και χρησιμότητας. Επειδή ζούμε μέσα σε ένα σπίτι και μας προφυλάσσει π.χ. από τη βροχή δεν το θεωρούμε τέχνη, προτάσσουμε την αναγκαιότητα και την πρακτικότητά του. Αντιστρόφως, επειδή ένας πίνακας δεν έχει μία εμφανή χρησιμότητα, πέρα από το να χορταίνει τα μάτια μας, θεωρείται περισσότερο τέχνη από ό,τι το σπίτι… Η χρηστικότητα της αρχιτεκτονικής και του design δεν τα φέρνει πιο κοντά, ούτε τα απομακρύνει από την τέχνη. Για εμάς ένας πίνακας, ένα γλυπτό, ένα μουσικό θέμα είναι εξίσου απαραίτητα και ζωτικά, και δεν είναι περισσότερο τέχνη από μία κατοικία του Adolf Loos για παράδειγμα. Πιστεύετε ότι τα αντικείμενα είναι η μνήμη κάθε πολιτισμού; Ναι, μπορεί τα αντικείμενα όπως και τα κείμενα να αποτελούν μέρος της μνήμης ενός πολιτισμού, σαν κειμήλια, υλικά που μένουν. Εμείς προτιμούμε να συνδέουμε περισσότερο

60 hilton athens

What drove you to form Two is Company? Two is Company was the natural evolution of our friendship. As testified by the name of our company, we believe in the mastermind concept: the best decisions are made when at least two people deliberate together. Two is Company is a true partnership that does not catalyse individuality. We are two very different people who nonetheless share deep, primal characteristics –each of us inspires and guides the other to paths and spaces we couldn't imagine on our own. We have been creating together since 2009, united by an additional aesthetic, common goals, creative clarity and openness.

How would you define “inspiration”? A driving power to create, one that is instinctive and impetuous. Inspiration is a bold vision that only you can see, and it draws you, it magnetises you while everything else disappears. It is a one-way street that doesn’t end until you reach the destination.

Do you believe that aesthetics begin the moment that our basic needs are covered? Could it be that art is aimed at people who have the time to deal with it? Aesthetics aren’t a matter of luxury, but a mater of priorities, a culture rather than free time and money. Aesthetics are a component of life, a connective tissue that links building blocks and allows them to stand strong, with courage and optimism. Aesthetics encompass the way you talk and think, are evident in your intentions, attitude and are everywhere in the immaterial world like an aura, even in material: in the pens Aris Konstantinidis used to sketch, in the simple houses on the Cyclades, in African woodwork, in haiku poetry…

Is there a distance between architecture and art? What is the difference? In terms of architecture and design, we believe that there is a kind of misunderstanding: this is because people either live in it (architecture) or next to it (design) in the literal sense, its use and utility. Because we live in a house and it offers us shelter, from the rain for example, we don’t consider it art but see it is a necessity and practicality. Conversely, because a painting doesn’t have an obvious use other than being a feast for the eyes, it is perceived as being more of an art form than a house… The usefulness of architecture and design doesn’t bring them either closer to or more distant from art. For us, a painting, a sculpture, a musical theme are all equally necessary and vital and aren’t any more of an art form than a house designed

by Adolf Loos, for example.

Do you believe that objects are a memory of every culture? Yes, objects such as texts are part of a memory of a culture, like relics, materials that remain. We prefer to connect a cultural memory with something more intangible, with collective experiences, with the attitude and consciousness of people

Κηροπήγιο KION. / KION Candle Holders.

την πολιτιστική μνήμη με κάτι πιο άυλο, με συλλογικές εμπειρίες, με τη στάση και τη συνειδητότητα ενός λαού, που μεταφέρεται σαν κύμα μέσα στον χρόνο. Ένα στοιχείο που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για εμάς είναι οι σχέσεις που δημιουργούμε, μέσα από τη δουλειά μας, με άλλους πολιτισμούς. Η αρχαϊκή λιτότητα, που τόσο αγαπάμε και μας εμπνέει, είναι ένα σύνολο αρχετυπικών συμβόλων και δόμων που συναντάται στις απαρχές πολλών πολιτισμών. Είναι πολύ σημαντικό και απελευθερωτικό για έναν δημιουργό να μη νιώθει δέσμιος της εθνικότητάς του, αλλά να μπορεί να αποδεσμεύεται δημιουργικά –κρατώντας φυσικά τις καταβολές του, αυτό είναι άλλωστε αναπόφευκτο– και να βρίσκεται σε αρμονία με κάτι πιο μεγάλο, που ξεπερνάει τα όρια της χώρας του. Κάθε φορά που βρίσκεστε μπροστά σε ένα καινούργιο σχέδιο, τι σας απασχολεί πρωτίστως; Να γίνει, να γεννηθεί. Έχουμε ένα πλούσιο αρχείο από ιδέες στο μυαλό μας, που ανυπομονούν να «περάσουν» στην υλική τους υπόσταση. Με τις δουλειές μας συνδιαλεγόμαστε με την ύλη, αισθανόμαστε σαν εξερευνητές, σαν διαμεσολαβητές ανάμεσα στον υλικό κόσμο και τον ιδεατό. Είναι συναρπαστικό να βλέπεις την πραγματοποίηση της κεντρικής ιδέας μίας μελέτης, όταν οι χώροι και τα έπιπλα που σχεδιάζουμε, παίρνουν ζωή, «κατοικούνται» ή χρησιμοποιούνται. Είμαστε περήφανες όταν ανακαλύπτουμε μία νέα εφαρμογή της έμπνευσής μας σε διαφορετικές κλίμακες και επίπεδα παραγωγής. Ο κάθε καλλιτέχνης ή ακόμη και ο κάθε άνθρωπος προσπαθεί μέσω της δουλειάς του να περάσει κάποιο μήνυμα. Ποιο θα λέγατε ότι είναι το μήνυμα των Two is Company; Η σχεδιαστική μας παραγωγή στο σύνολό της, σε όλες τις κλίμακες, κινείται ανάμεσα στην αρχαϊκή γεωμετρία και τον μοντερνισμό, στην εντοπιότητα και το διεθνές στυλ. Συνδυάζει στοιχεία αυστηρότητας και αρμονίας, με μία λιτή αλλά αισθησιακή πολυτέλεια.

that is carried like a wave through time. An element that is of particular importance to us is the friendships we create with other cultures through our work.

The archaic simplicity that we so love and are inspired by is a set of archetypal symbols and structures found in the source of many cultures. It is very significant and liberating for creators not to feel bound by their nationality, but to be released creatively –while retaining their origins, of course, as this is indeed unavoidable– and to be in harmony with a larger entity that eclipses the boundaries of their country.

What are your primary concerns when faced with a new design? For it to exist, to be born. We have a rich archive of ideas in our minds that are eager to “move” into material existence. Our jobs involve interacting with matter, and we feel like explorers, like intermediaries between the physical and virtual worlds. It is exciting to observe the realisation of the central idea of a project, when the spaces and furniture we design take on a life of their own, are “inhabited” or used. We are proud when we discover a new application for our inspiration in different scales and levels of production.

Every artist or even every person tries to pass on a message through their work.What is the message of Two is Company? Our production design on a whole, on every level, moves between archaic geometry and modernism, local and international style. It combines stringent elements with harmonious ones with a simple yet sensual luxury. www.twoiscompany.eu

www.twoiscompany.eu

athens hilton 61

62 hilton athens

TINA ARENA

DOLCE VOCE AT... HILTON ATHENS

Όταν η ομορφιά, το ταλέντο και η σοβαρότητα παντρεύονται, τότε η μουσική και το τραγούδι σε ταξιδεύουν σε κόσμους μαγικούς.

Aπό τον Πέτρο Λαγοδήμο / Φωτογραφία: Βαγγέλης Κύρης

When beauty, talent and solemnity converge, then music and lyrics take us on a journey to magical worlds. Βy Petros Lagodimos / Photograph: Vangelis Kyris

Π

ότε συνειδητοποιήσατε για πρώτη φορά ότι σας ενδιαφέρει η μουσική; Πρέπει να ήμουν αρκετά μικρή, 3-4 χρόνων. Μεγάλωσα σε ιταλικό περιβάλλον, οπότε υπήρχε πάντα γύρω μου πολλή μουσική και πολλές οικογενειακές συγκεντρώσεις. Πώς καταφέρατε τη μετάβαση από παιδί-αστέρι, σε ενήλικη τραγουδίστρια που ήθελε να την παίρνουν στα σοβαρά; Με ανυπομονησία… όπως όλοι οι έφηβοι, που θέλουν να είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία απ' ό,τι είναι! Ήξερα πως εκείνη τη στιγμή, ο δρόμος μπροστά μου επρόκειτο να είναι μακρύς. Η μόνη μου επιλογή ήταν να περιμένω και να αποκτήσω όσο περισσότερες εμπειρίες μπορούσα –που είναι και αυτό που έκανα. Κάποιοι θεωρούν μειονέκτημα το να μπεις στη show business και να είσαι στα φώτα της δημοσιότητας σε τόσο νεαρή ηλικία. Οι εμπειρίες όμως που αποκομίσατε, επιδιώκοντας μία καριέρα στην ψυχαγωγία, θα πρέπει να είναι εξαιρετικές. Αυτό είναι αλήθεια. Ωστόσο, παραμένω κομμάτι μίας γενιάς που δεν είχε μπροστά της τα εμπόδια τα οποία αντιμετωπίζει ο χώρος σήμερα. Η γενιά μου δεν είχε «μολυνθεί» από τα social media και τους όρους του μάρκετινγκ, τα οποία είναι, ας το παραδεχτούμε, κινητήρια δύναμη σήμερα. Η τελειοποίηση της τέχνης μας ήταν το βασικό κίνητρο που μας βοηθούσε να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι στην καλλιτεχνική μας έκφραση. Λαμβάνοντας υπόψη τον χρόνο που έχετε περάσει στο εξωτερικό, παρατηρήσατε σημαντική διαφορά στην προσέγγιση της μουσικής; Φυσικά, αυτό είναι που το έκανε πιο ενδιαφέρον και πλούσιο σε ερεθίσματα για εμένα –οι διαφορετικές προσεγγίσεις. Ήρθα σε επαφή με τα καλύτερα από τους δύο κόσμους, τις αγγλοσαξονικές και τις μεσογειακές επιρροές... Θα λέγατε πως κλίνετε προς τη δημιουργία της μουσικής, ή προτιμάτε να εί-

When did you first realise that you were interested in music? I was probably as young as 3-4 years old. I grew up in an Italian household, so there was always lots of music and family gatherings.

How did you manage the transition from child star to an adult singer that wanted to be taken seriously? Impatiently... like all teenagers who want to be older than what they are! I knew that the road ahead of me at that time was going to be long. My only option was to bide my time and get as much experience as I could –which is what I did.

Some people may see entering show business and being in the spotlight at such a young age as a disadvantage, but the experiences related to pursuing a career in entertainment must have been extraordinary. This is true. However, I remain part of a generation that didn't have the obstacles that the business is confronted with today. My generation was not “polluted” by social media or marketing jargon, that are, let's face it, very much a driving factor today.

Perfecting our craft was the main motivation that enabled us to remain focused on our artistic expression.

Taking into consideration the time you’ve spent overseas, did you notice a drastic difference in approach to music throughout your career? Of course, it’s the different approaches that what made it interesting and stimulating for me.

I had the best of both worlds: the Anglo Saxon and Mediterranean influences.

Would you say that you lean towards the creation of music? Or do you prefer being on the road and performing? I've been fortunate for many years now to have a creative outlet, whether it's writing, co-writing, producing records, or performing. Both are different, but both play an integral part of who I am. Performing still tops it, although travelling and being on the road isn't always easy.

athens hilton 63

στε σε περιοδεία και να δίνετε συναυλίες; Για πολλά χρόνια τώρα, είχα την τύχη να έχω μία δημιουργική διέξοδο, είτε αυτή ήταν να γράφω, μόνη ή σε συνεργασία με κάποιον, να κάνω την παραγωγή άλμπουμ, είτε να δίνω συναυλίες. Και τα δύο είναι διαφορετικά, αλλά και τα δύο αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητάς μου. Πάντως η συναυλία είναι το καλύτερο από όλα, αν και το να ταξιδεύεις και να κάνεις περιοδεία δεν είναι πάντα εύκολο.

“Eleven” is a very personal album. How did you arrive at the release? It was pretty easy actually. After an 11-year hiatus from English recordings, it was wonderful to finally reconnect with my mother tongue and homeland.

Το « Έντεκα» είναι ένα πολύ προσωπικό άλμπουμ. Πώς φτάσατε σε αυτή την κυκλοφορία; Ήταν μάλλον εύκολο. Μετά από ένα κενό έντεκα χρόνων από τις αγγλικές ηχογραφήσεις, ήταν υπέροχο να μπορέσω να επανασυνδεθώ με τη μητρική μου γλώσσα και πατρίδα.

What do you enjoy about performing live? The connection I have with an audience is something that I consider unique. Each person and place are different. Regardless of where you come from, human connection through music is a powerful thing.

Ποια ήταν, μέχρι τώρα, η μεγαλύτερη πρόκληση στη ζωή σας; Η ισορροπία ανάμεσα στους ρόλους μου ως μαμά, σύντροφος, μουσικός, άνθρωπος. Όλα χρειάζονται ισορροπία!

And your favourite live performance? I don't think I could just name one, there have been so many. The Odeon of Herodes Atticus on September 27 of this year was very special indeed.

Τι απολαμβάνετε περισσότερο σε μία συναυλία; Η επικοινωνία που έχω με το κοινό είναι κάτι που θεωρώ μοναδικό. Κάθε άνθρωπος και κάθε τόπος είναι διαφορετικοί. Ανεξάρτητα από την καταγωγή σου, η ανθρώπινη επικοινωνία μέσω της μουσικής είναι δυνατό συναίσθημα.

Who would you love to do a duet with? I've just done a duet with George Perris and Mario Frangoulis, and loved every minute of it too.

Ποια είναι η αγαπημένη σας συναυλία μέχρι τώρα; Δεν πιστεύω πως θα μπορούσα να αναφέρω μόνο μία, έχουν υπάρξει τόσο πολλές. Η συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, φέτος στις 27 Σεπτεμβρίου, ήταν πραγματικά πολύ ιδιαίτερη. Με ποιον θα επιθυμούσατε πολύ να κάνετε ένα ντουέτο; Μόλις έκανα ντουέτο με τον Γιώργο Περρή και τον Μάριο Φραγκούλη –και απόλαυσα κάθε στιγμή. Από πού πηγάζει η έμπνευση για τη μουσική σας αυτές τις μέρες; Από τη ζωή, τα βιώματα και φυσικά... την παρατήρηση. Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας και της διάρκειας στη μουσική βιομηχανία; Δεν υπάρχει μυστικό. Πιστεύω πως έχει να κάνει με το να είσαι αληθινός με τον εαυτό σου, με αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο, το να ξέρεις τι θες να πεις και το πώς θέλεις να μεταφέρεις το μήνυμά σου. Απλά πρέπει να είσαι αφοσιωμένος με όλη σου την καρδιά. Πώς νιώθετε που βρίσκεστε στην Αθήνα; Παρόλο που έχω ταξιδέψει πολύ, στην Ελλάδα πάντοτε περνώ υπέροχα. Ο ιστορικός πλούτος αυτού του τόπου έχει υπηρετήσει την υφήλιο σε τόσα διαφορετικά επίπεδα.

64 hilton athens

What has been your greatest challenge to date? Balancing being a mum, a partner, a musician, a human being. It all requires balance!

Where does the inspiration for your music come from nowadays? Life and living, and of course... observation.

What do you think is the secret to success and longevity in the music industry? There's no secret. I think it's about being true to yourself, what makes you happy, knowing what you want to say and how you want to convey your message. You just need to be fully committed.

How does it feel to be in Athens? Although I’ve been to many places, I always have a wonderful time in Greece. The historical wealth of this land has served the planet on so many different levels.

The melody master

Jorge Calandrelli - Ο δάσκαλος της μελωδίας Ο συνθέτης, ενορχηστρωτής και παραγωγός που έχει θέσει υποψηφιότητα για Grammy 27 φορές και έχει βραβευθεί έξι, ενώ έχει υπάρξει υποψήφιος και για Όσκαρ, έφερε τη μελωδική του αύρα στο Hilton Αθηνών.

Aπό τον Πέτρο Λαγοδήμο / Φωτογραφία: Βαγγέλης Κύρης

Six-time Grammy-winner (with 27 Grammy Nominations) and Oscar-nominated composer, arranger and producer brought his melodic aura to the Hilton Athens Hotel. By Petros Lagodimos / Photograph: Vangelis Kyris

66 hilton athens

athens hilton 67

H

μουσική σύνθεση είναι το πάθος του. Είναι υπερήφανος για ό,τι έχει καταφέρει, με ατελείωτες ώρες σκληρής δουλειάς, αγάπης και αφοσίωσης. Ο προσωπικός του στόχος ήταν, και παραμένει, να ολοκληρώνει το επόμενο σχέδιό του με μεγαλύτερη επιτυχία από το προηγούμενο και να θέτει στόχους στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Όταν ήταν 14 ετών, συνέθεσε τη βάση για αυτό που θα γινόταν αργότερα ένα από τα περίφημα κομμάτια του για πιάνο με το όνομα “El Gato”. Συνθέτει από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Οι πρώτες του αγάπες ήταν η τζαζ μουσική (Miles Davis, Gil Evans, Oscar Peterson, Clare Fischer, The Hi-Lo’s και Gerry Mulligan), η κλασσική (Bach, Chopin, Debussy, Ravel, Stravinsky και Bartók) και το τανγκό (Astor Piazzolla και Horacio Salgán). Ξεκίνησε να παίζει πιάνο στην ηλικία των τεσσάρων και αυτό έχει παραμείνει το κύριό του όργανο! Η σχέση ανάμεσα στη μουσική και τις άλλες μορφές τέχνης –όπως η ζωγραφική, η τέχνη του βίντεο και ο κινηματογράφος– γίνεται όλο και πιο σημαντική. Πώς βλέπετε εσείς αυτή τη σχέση και σε τι βαθμό απευθύνεται η μουσική και σε άλλες αισθήσεις εκτός από την ακοή; Λατρεύω τον κινηματογράφο! Είναι σίγουρα η πιο περιεκτική μορφή τέχνης του 20ού αιώνα καθώς περιλαμβάνει το θέατρο, τη δράση, τη φωτογραφία, τη λογοτεχνία, τη μουσική και τόσα άλλα. Από την άλλη πλευρά, η τέχνη έχει παίξει μεγάλο ρόλο στη δημιουργική μου ζωή. Το να επισκέπτομαι τα σπουδαία μουσεία της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών είναι κάτι που απολαμβάνω απίστευτα. Οι καλλιτέχνες που με έχουν εμπνεύσει είναι οι Hieronymus Bosch, Leonardo Da Vinci, Rembrandt, Michelangelo, Gauguin, Dali και πολλοί ακόμη. Η μουσική είναι φυσικά η μεγάλη μου αγάπη. Είναι μία τέχνη που μπορεί να σταθεί μόνη της, αλλά μπορεί να συνδυαστεί εύκολα και με οποιαδήποτε μορφή τέχνης, υποστηρίζοντας συναισθηματικά το σύνολο. Ποιες ήταν οι πιο σημαντικές στιγμές της ζωής σας ως συνθέτη; Είχα πολλές μέχρι τώρα, αλλά υπάρχουν κάποιες που ξεχωρίζουν και καθώς απαντώ σε αυτή

68 hilton athens

Writing music is his passion. He is proud of what he has achieved, as it was accomplished through endless hours of hard work, love and dedication. His personal goal has been for his next project to be even better than the one before it, always aiming to achieve the highest level of his capacity. When he was 14 years old, he composed what was the germ of an idea that later became one of his piano pieces called “El Gato”. He has been composing for as long as he can remember. His early passions were Jazz (Miles Davis, Gil Evans, Oscar Peterson, Clare Fischer, The Hi-Lo’s & Gerry Mulligan), Classical (Bach, Chopin, Debussy, Ravel, Stravinsky & Bartók) and Tango (Astor Piazzolla & Horacio Salgán). He began playing the piano at the age of four and piano has remained his main instrument!

The relationship between music and other forms of art –such as painting, video art and cinema– has become increasingly important. How do you see this relationship and how far, in your opinion, does music relate to other senses apart from hearing? I love cinema! It is definitely the most inclusive art form of the 20th century as it embraces theatre, action, photography, literature, music and so much more. On the other hand, art has played a vital role in my creative life. I enjoy visiting the great museums of Europe and the United States. Artists that have inspired me include Hieronymus Bosch, Leonardo Da Vinci, Rembrandt, Michelangelo, Gauguin and Dali to name but a few. Of course, music is my great love. It is an art that can stand on its own and by itself, or it can relate easily to any art form and serve the purpose of emotional support.

Which were the most significant moments in your composing life? I have had several but there are a few that stand out and as I answer this question I realize that each example I will give is in the area of composing –although in complete different styles. When Quincy Jones asked me to compose and orchestrate for the movie “The Color Purple”, which then led to my first Os-

ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ∆ΙΑΘΕΣΗ: CHRISTOS IMANOGLOU Καραγεώργη Σερβίας 7 , Αθήνα , T: +30 210 32 21 916 ΑΝΝΑ ΜARIA MOYTAFIS Μπουµπουλίνας Μπουµπουλίνας 28 , Πειραιάς Πειραιάς , T: +30 210 42 96 985 ΜΠΙΣΤΑΣ Φιλαρέτου 86 & Θησέως , Καλλιθέα , T: +30 210 95 64 960

την ερώτηση συνειδητοποιώ πως κάθε παράδειγμα που θα αναφέρω, θα αφορά στον τομέα της σύνθεσης –αν και σε εντελώς διαφορετικά είδη. Η στιγμή που ο Quincy Jones μού ζήτησε να συνθέσω και να ενορχηστρώσω για την ταινία «Το Πορφυρό Χρώμα», που τότε μου απέφερε την πρώτη μου υποψηφιότητα για Όσκαρ, υπήρξε πραγματικά μία διπλά συναρπαστική στιγμή! Όταν ηχογράφησα το «Κονσέρτο για Τζαζ Κλαρινέτο και Ορχήστρα», με τον Eddie Daniels και τη Philarmonia Orchestra στα Olympic Studios στο Λονδίνο, ήταν συναρπαστικό και σημαντικό –το λιγότερο που μπορώ να πω. Όταν έκανα ενορχήστρωση και διεύθυνση του “The Art of Excellence”, με τον Tony Bennett στο Λονδίνο και ο Tony ηχογράφησε το τραγούδι μου “When Love Was All We Had”, ήταν καταπληκτικά. Ήταν επίσης η αρχή μίας μακράς και υπέροχης διαδρομής με τον Tony και σίγουρα μία από τις θεμελιώδεις λίθους της καριέρας μου. Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος και Βαγγέλης Παπαθανασίου... όλοι διάσημοι Έλληνες συνθέτες. Είναι όλοι καταπληκτικοί μουσικοί, με εντυπωσιακές ιστορίες επιτυχίας. Μου αρέσει πολύ ο Βαγγέλης και το άλμπουμ «1492: Η Κατάκτηση του Παραδείσου» και χωρίς αμφιβολία θαυμάζω τον Μίκη Θεοδωράκη για τη σύνθεσή του «Ζορμπάς ο Έλληνας» –μία σίγουρα μνημειώδης διεθνή επιτυχία! Πάνω σε τι δουλεύετε τώρα; Πολλά διαφορετικά και σημαίνοντα διεθνή σχέδια καθώς και τη δική μου κλασσική μουσική. Ποιο είναι το τελευταίο σπουδαίο πράγμα που ολοκληρώσατε; Από τα πιο πρόσφατα πράγματα που έχω ολοκληρώσει και που χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς είναι το CD του Μάριου Φραγκούλη «Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες», στο οποίο έκανα για τον Μάριο την παραγωγή, ενορχήστρωση και διεύθυνση πέρυσι. Ηχογραφήσαμε μέρος του σχεδίου στο Λος Άντζελες, στα Capitol Studios, και μετά τελειώσαμε με τη Philarmonia Orchestra στα Abbey Road Studios, στο Λονδίνο. Χωρίς να θέλω να φανώ υπερβολικός, ήταν αληθινά όμορφο –μία από τις φορές όπου συμβαίνει κάτι μαγικό. Μπορεί να έχεις ένα σπουδαίο άλμπουμ, αλλά δεν μπορείς να εκβιάσεις τη μαγεία, συμβαίνει ή δεν συμβαίνει –και εδώ συμβαίνει! Ο Μάριος τραγούδησε παραπάνω από πανέμορφα, ίσως έδωσε μία από τις καλύτερες ερμηνείες της ζωής του, ενώ είχαμε μία σπουδαία λίστα φιλοξενούμενων καλλιτεχνών, η οποία περιλάμβανε τους Γιώργο Περρή, Sarah Brightman, τον υποφαινόμενο στο πιάνο, την Julie Zorilla και τη φημισμένη Marilyn Horne – σπουδαίες στιγμές, σπουδαία μουσική. Το αποτέλεσμα είναι ένα μεγαλοπρεπές χριστουγεννιάτικο άλμπουμ για όλο τον χρόνο! Πώς νιώθετε που είστε στην Αθήνα; Πώς νιώθω; Τα λόγια δεν μπορούν να το περιγράψουν αλλά θα προσπαθήσω... Αυτή η εμπειρία είναι μέχρι τώρα θαυμάσια. Η Αθήνα είναι μία πανέμορφη και εκθαμβωτική πόλη, γεμάτη ιστορία και θαυμάσιους ανθρώπους. Το Ηρώδειο του Αττικού, ως χώρος διεξαγωγής καλλιτεχνικών θεαμάτων, είναι ο ανώτερος όλων των εποχών, αν αναλογιστεί κάποιος την ομορφιά του και το δέος που εμπνέει –κάτι που μπορείς να καταλάβεις μόνο αν έχεις βρεθεί εκεί. Ο Μάριος Φραγκούλης και ο Γιώργος Περρής έκαναν τη διαμονή μου στην Αθήνα μία απολαυστική, αξέχαστη εμπειρία, γεμάτη από την ουσία της λέξης «φιλοξενία»! Είχα την τύχη να διαμένω στο καταπληκτικό Hilton Αθηνών, σε μία σουίτα στον όροφο Executive. Όλα αυτά, στο σύνολό τους, αξέχαστα... Σε ευχαριστώ, Αθήνα! Σε αγαπώ!

70 hilton athens

car nomination, was definitely a double whammy significant moment! When I recorded “Concerto for Jazz Clarinet and Orchestra”, with Eddie Daniels and the Philharmonia Orchestra at Olympic Studios in London, it was thrilling and significant to say the least. Arranging and conducting “The Art of Excellence” with Tony Bennett in London and having Tony record my song “When Love Was All We Had” were amazing experiences. It was the start of a long and wonderful journey with Tony, which is for certain one of the cornerstones of my career.

Manos Hadjidakis, Mikis Theodorakis, Stavros Xarchakos and Vangelis Papathanasiou… all famous Greek composers. All amazing musicians with very impressive success stories. I very much like Vangelis and the album “1492: Conquest of Paradise” and without a doubt admire Mikis Theodorakis for having composed the song for the movie “Zorba The Greek”, which was a monumental international success!

What are you working on now? Several important international projects, as well as my own classical music.

What’s the last big thing you finished? Of the my latest projects and worthy of a very special mention is the Mario Frangoulis CD “Tales of Christmas” which I produced, arranged and conducted for Mario last year. We recorded part of the project in Los Angeles at Capitol Studios and then finished with the Philharmonia Orchestra in London at Abbey Road Studios. If I may say so, it was truly beautiful –one of those times where the magic happened. You can have a great album but you can't force the magic, it happens or it doesn't – and it happened here! Mario sang beyond wonderfully, possibly gave one of the best performances of his life –and then to top it off we had a great list of guest artists including Sarah Brightman, George Perris, yours truly on piano, Julie Zorrilla and the renowned Marilyn Horne –great times, great music and the result is a magnificent year round Christmas album!

How does it feel to be in Athens?How do I feel? No words to describe it but I will try… This has been an absolutely wonderful experience. Athens is a gorgeous and stunning city, full of history and wonderful people. The Odeon of Herodes Atticus is the most beautiful and awe-inspiring venue of all time –one you can only relate to if you have been there. Mario Frangoulis and George Perris made my stay in Athens a most hospitable, enjoyable and unforgettable experience. I was fortunate to stay at the amazing Hilton Athens Hotel in a suite on the Executive floor. All of it will never be forgotten…

Thank you Athens! I love you!

A NEW ERA ATHENS ONLINE - ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Το νέο Hiltonathens.gr είναι φρέσκο, γρήγορο, γεμάτο «ζωντανές» εικόνες και μας μαθαίνει όλα τα μυστικά του απόλυτου προορισμού της Αθήνας: του Hilton Αθηνών. Από την Κατερίνα Παπαποστόλου The new www.hiltonathens.gr website is fresh, fast, brimming with “lively” images and lets us in on all the secrets of a preferred and beloved destination in the city: the Hilton Athens. By Katerina Papapostolou

T

ο Hilton Αθηνών, το ωραιότερο Hilton του κόσμου, όπως χαρακτηριστικά το αποκάλεσαν με την ολοκλήρωσή του, το 1963, το πρώτο ξενοδοχείο παγκόσμιας αλυσίδας που άλλαξε τον αστικό ιστό της Αθήνας και καθόρισε με την αρχιτεκτονική του τη δεκαετία του 1960, έρχεται μέσα από το νέο του website να ξεδιπλώσει τη γοητευτική του ιστορία. Από το φημισμένο Galaxy Bar & Restaurant στην κορυφή του ξενοδοχείου, μέχρι τη μεγαλύτερη εξωτερική πισίνα ξενοδοχείου στην καρδιά της Αθήνας και τα εστιατόρια που το ανέδειξαν σε γαστρονομικό προορισμό, όλα συναντιούνται στο ανανεωμένο www.hiltonathens.gr.

The Hilton Athens Hotel, the most beautiful Hilton Hotel in the world as it was characteristically referred to upon its completion in 1963, was the first international hotel to alter the urban fabric of Athens and to exemplify the 1960s through its architecture. Now, the Hilton Athens Hotel reveals its charming history through its new website. From the famous Galaxy Bar & Restaurant on the roof of the hotel, to the largest outdoor hotel swimming pool in the centre of Athens, and the restaurants that have made it a preferred destination… all these elements and more are awaiting discovery at the new www.hiltonathens.gr.

Στον νέο ιστότοπο, ο επισκέπτης θα περιηγηθεί στις γεύσεις του Hilton Αθηνών μέσα από το all time classic Βυζαντινό, το εξαιρετικό pool bar, Oasis Bar + Grill, το φημισμένο Milos Restaurant και το κοσμοπολίτικο Galaxy Bar & Restaurant. Θα ενημερωθεί για όλες τις θεραπείες προσώπου και σώματος του Hiltonia Spa, για τα ομαδικά μαθήματα του γυμναστηρίου, τις συνδρομές, τα προνόμια και τα Gift Vouchers που μπορεί να κάνει δώρο στους αγαπημένους του. Στο www. hiltonathens.gr, μπορεί κάποιος να διαβάσει τις παροχές όλων των δωματίων και να κλείσει απευθείας δωμάτιο, ή να επιλέξει ανάμεσα από τις 23 αίθουσες εκδηλώσεων για να οργανώσει το συνέδριο ή τον γάμο των ονείρων του.

On the new site, visitors can tour the flavours on offer at the Hilton Athens: the classic Byzantino, the exceptional Oasis Bar + Grill pool bar, the renowned Milos Restaurant, and the cosmopolitan Galaxy Bar & Restaurant. Moreover, visitors will find information on the many face and body treatments offered at the Hiltonia Spa, as well as group classes at the gym, subscriptions, privileges and Gift Vouchers that are the perfect gifts for loved one. The amenities available in every room category are clearly explained on www.hiltonathens.gr. Book a room directly on the site, or select one of the 23 conference rooms for an upcoming conference or dream wedding.

Ο νέος ιστότοπος του Hilton Αθηνών έχει όλα όσα αντιπροσωπεύουν το ίδιο το ξενοδοχείο: είναι δυναμικός, μοντέρνος και ξεχωριστός. Ενημερώνεται με νέα που αφορούν το ξενοδοχείο στο σύνολό του, αλλά και τμηματικά, δίνει πρόσβαση στην ηλεκτρονική μορφή του Hilton Athens magazine και γεμίζει εικόνες και στιγμές μέσω της σύνδεσής του με τα social media. Πατήστε το κλικ και περιηγηθείτε στον μαγικό κόσμο του Hilton Αθηνών!

The new Athens Hilton Hotel website encompasses the essence of the hotel itself: it is dynamic, modern and distinctive. Furthermore, the site is updated regularly with news about the hotel as a whole, as well as its individual components. It offers access to the electronic issue of the Hilton Athens magazine and is packed with images and events from its social media connections. All it takes is a “click” of the mouse to explore the magical world of the Hilton Athens Hotel!

72 hilton athens

athens hilton 73

74 hilton athens

De¯tales of

ATHENS

Iride De Portu: Η γοητεία του χειροποίητου Ελληνικά δέρματα, ιταλικά υφάσματα και περίτεχνα υλικά γίνονται στα χέρια της Ελληνοϊταλίδας σχεδιάστριας, παπούτσια και τσάντες με μεσογειακό… ταμπεραμέντο. Από την Κατερίνα Παπαποστόλου / Φωτογραφία: πηνελοπη μασουρη Greek leather, Italian fabrics and intricate materials are putty in the hands of αthe Greek-Italian designer, who moulds them into shoes and bags with a Mediterranean... temperament. By KATERINA PAPAPOSTOLOU / PHOTOGRAPH: PENELOPE MASSOURI

H

Iride De Portu είναι μία σχεδιάστρια που δεν δημιουργεί απλώς μία ακόμη σειρά χειροποίητων παπουτσιών. Περνάει από όλα τα στάδια της υποδηματοποιίας στο εργαστήριό της, πειραματίζεται και δεν εφησυχάζει. Παίζει με τα χρώματα και τις υφές και δημιουργεί limited edition συλλογές: 7 σχέδια –5 γυναικεία και 2 ανδρικά– που διατίθενται σε 10 μόνο αντίτυπα το καθένα. Μπερδεύει ασύνδετες, φαινομενικά, αποχρώσεις και ετερόκλητα υλικά, δημιουργώντας μοναδικά κομμάτια και ανάγοντας την υποδηματοποιία σε τέχνη. Ένα παπούτσι της μπορεί να συνδυάζει οχτώ χρώματα και να παντρεύει τέσσερις διαφορετικές υφές. Να καταφέρνει να είναι πληθωρικό, χωρίς να είναι κραυγαλέο. Γιατί η Iride De Portu έχει έναν τρόπο να δίνει ζωή στην πρώτη ύλη και να δημιουργεί avant garde αξεσουάρ. «Επέλεξα να ασχοληθώ με το design και τη δημιουργία του παπουτσιού επειδή το παπούτσι με συνδέει και με κρατάει σταθερά στη γη. Ωστόσο, δεν ανήκω σε εκείνους που διαχωρίζουν την αγάπη τους για την τσάντα. Πιστεύω στη δυναμική και των δύο αξεσουάρ. Δεν με αφορά να σχεδιάζω παπούτσια και τσάντες που να συνδυάζονται μεταξύ τους –κι όμως, εντέλει, ως διά μαγείας, οι δημιουργίες μου “δένουν” η μία με την άλλη, ολοκληρώνοντας ιδανικά το outfit». Στο ατελιέ της στου Ψυρρή θα νιώσεις πως βρίσκεσαι στην πηγή. Θα μάθεις την ιστορία της γειτονιάς των τσαγκάρηδων, θα αισθανθείς τη μυρωδιά του δέρματος και θα νιώσεις τον παλμό της πόλης να χτυπά δυνατά. «Ήθελα να έρθω εδώ από όπου ξεκίνησαν όλα. Η συνοικία του Ψυρρή αποτελεί την απαρχή της ελληνικής υποδηματοποιίας και πλέον το σταυροδρόμι των λαών, στο κέντρο της πόλης. Μου δίνει τη δυνατότητα να έρχομαι σε επαφή, καθημερινά, με την πρώτη ύλη και με πολλές διαφορετικές κουλτούρες, να εμπνέομαι και να δημιουργώ χωρίς περιορισμούς».

Iride De Portu isn’t merely a designer who has created yet another line of handcrafted shoes. She curates all the production stages of her footwear, always experimenting and never succumbing to complacency. She plays with colours and textures and conceives limited production collections: 7 designs – five for women and two for men– available in just 10 pairs each.

She combines disjointed, seemingly disparate colours and materials, devising unique pieces that elevate footwear to an art form. A single shoe can combine four different textures and succeeds in exuding vitality without affectation. This is because Iride De Potru has a way of breathing life into raw materials, transforming them into avant-garde accessories. “I chose to work in the design and creation of footwear because shoes connect me to and keep me firmly planted on the ground.

However, I am not one of those people who divide their love between shoes and bags. I believe in the dynamic of both accessories. I don’t focus on designing matching shoes and bags –yet in the end, as if by magic, my creations meld with each other and perfectly complement the outfit.”

In the designer’s studio, which is located in Psyrri, one feels as though they have arrived at a point of origin. Visitors learn about the history of the neighbourhood shoemaker, experience the smell of leather and feel the pounding pulse of the city. “I wanted to come here, where it all began. The Psyrri district is where Greek footwear was born and has now become a crossroads for all nations in the city centre. It gives me the opportunity to come in daily contact with raw materials and many different cultures, and to be inspired to create without limitations.”

Showroom: 24-26 Pallas Str., Psyrri, Tel.: 210 325 5119, www.iridedeportu.com.

Showroom: Παλλάδος 24-26, Ψυρρή, τηλ. 210 325 5119, www.iridedeportu.com.

athens hilton 75

Photographer: Vangelis Kyris, Fashion Editor: Lazaros Tzovaras (D-Tales), Make-up: Vivian Katsari (D-Tales), Hair: Dimitris Sarantou (D-Tales), Model: Naomi (Agencia), Assistant Photographer: Anatoli Georgiev, Assistant Stylists: Christina Lygdopoulou, Xenia Vanikioti, Evangelia Delenda 76 hilton athens

Κοστούμι Givenchy (Luisa), πουκάμισο Epifanios. / Givenchy suit (Luisa), shirt (Epifanios).

athens hilton 77

Γούνα Mate (Attica), παπούτσια Saint Laurent (Luisa), σκουλαρίκια από κίτρινο χρυσό 22ΚΤ με διαμάντια (Zolotas). / Mate fur (Attica), Saint Laurent shoes (Louisa), 22K yellow gold earrings with diamonds (Zolotas).

78 hilton athens

Κοστούμι Zadig & Voltaire, σκουλαρίκια, pendant και κολιέ Impériale από ροζ χρυσό, αμέθυστους και διαμάντια Chopard. / Zadig & Voltaire suit, Chopard Impériale pink gold necklace with amethysts and diamonds.

athens hilton 79

Φόρεμα Blumarine, φούστα και παπούτσια Tom Ford (όλα Linea Piu). / Bluemarine dress, Tom Ford skirt and shoes (all Linea Piu).

80 hilton athens

Εσώρουχα Eres, παλτό Dior. Περιδέραιο, σκουλαρίκια, δαχτυλίδι από κίτρινο χρυσό με διαμάντια (όλα Zolotas). / Eres lingerie, Dior coat, yellow gold necklace, earrings and ring with diamonds (Zolotas).

athens hilton 81

Koστούμι και μπλούζα Viva (Hondos Center), καπέλο Marella (Attica), παπούτσια Yves Saint Laurent vintage (Mint Vintage Aesthetics), χρυσές αλυσίδες και σκουλαρίκια (Kessaris). / Viva suit and blouse (Hondos Center), Marella hat (Attica),Yves Saint Laurent vintage shoes (Mint Vintage Aesthetics), gold chain necklaces and earrings (Kessaris).

82 hilton athens

Φόρεμα Blumarine (Mint Vintage Aesthetics), μενταγιόν Possession από λευκόχρυσο 18ΚΤ με διαμάντια Piaget (Kassis). / Blumarine dress (Mint Vintage Aesthetics), Piaget 18K white gold medallion with diamonds (Kassis).

athens hilton 83

Φόρεμα mMcQ by Alexander McQueen (Attica), τσάντα Callista, καπέλο Dior (Lazaros Tzovaras). / McQ dress by Alexander McQueen (Attica), Callista bag, Dior hat (Lazaros Tzovaras).

84 hilton athens

Φόρεμα Saint Laurent (Luisa). Σκουλαρίκια και κολιέ 18KT από λευκόχρυσο, με φυσικά διαμάντια σε κοπή brilliant, βραχιόλι 18ΚΤ από λευκόχρυσο, με διαμάντια brilliant (όλα Ioannis Patilis). / Saint Laurent dress (Louisa). 18K white gold earrings and necklace with natural brilliant-cut diamonds (all Ioannis Patilis).

athens hilton 85

Scent of a

Styling: Margarita Pinioti Photographs: Dimitris Karteris 86 hilton athens

Μποτίνι Carvela Kurt Geiger, άρωμα Flowerbomb του οίκου Viktor & Rolf Limited edition και τσαντάκι από γούνα Diane von Furstenberg (όλα Attica). / Ankle boot Carvela Kurt Geiger, parfum Flowerbomb by Viktor & Rolf Limited edition and fur purse Diane von Furstenberg (all Attica).

Τσάντα Valentino και γόβες Saint Laurent (όλα Luisa World) Κραγιόν Rouge Rebelle από τη σειρά Allure Chanel. / Valentino bag and Saint Laurent pumps (all Luisa World) Lipstick Rouge Allure series Rebelle by Chanel.

athens hilton 87

Γόβες (Louis Vuitton). Τσαντάκι από φίδι (Callista). Μονόπετρο δαχτυλίδι και κρεμαστό για το λαιμό από λευκόχρυσο με λευκά μπριγιάν (Patilis). / Ηigh-heeled pumbs (Louis Vuitton). Snakeskin purse (Callista). Ring with white brilliants and white gold necklace (Patilis).

88 hilton athens

Δερμάτινη τσάντα (Louis Vuitton). Γόβα Carvela Kurt Geiger (Attica). / Leather bag (Louis Vuitton). Carvela Kurt Geiger high-heeled shoe (Attica).

athens hilton 89

Τσαντάκι vintage Miu Miu και καστόρινο πέδιλο Αquazzura Firenze (Mint). Νέο άρωμα από τη Chanel No 5 L’eau. / Vintage Miu Miu bag and Aquazzura Firenze sude sandals (Mint). Perfume Chanel No 5 L'eau.

90 hilton athens

Παπούτσια Fendi από λουστρίνι (Luisa world). Καρφίτσα με μπριγιάν (Patilis). / Red patent leather shoes Fendi (Luisa world). Brooch with diamonds (Patilis).

athens hilton 91

It’s a woman’s world! ΑΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Δύο κυρίες λαμπερές αλλά και καταξιωμένες επαγγελματίες, H ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΚΑΓΚΑΚΗ kai H ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΓΡΑΜΜΕΛΗ, σε mia συνάντηση με γυναικείο άρωμα και έντονα εξομολογητική διάθεση, ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ. Από τη Μία Κόλλια / Φωτογραφίες: Ολυμπία Κρασαγάκη

Katerina Gagaki and Afrodite Grammeli, Two glamorous women and distinguished professionals, meet at the open kitchen OF the BYZANTINO RESTAURANT, with a female flair and a heightened desire to share their thoughts.

By Mia Kollia / Photographs: Olympia Krasagaki

92 hilton athens

athens hilton 93

H

Κατερίνα Γκαγκάκη είναι μία από τις πιο δυνατές γυναίκες στον χώρο της επικοινωνίας και των δημοσίων σχέσεων στην Ελλάδα. Η Αφροδίτη Γραμμέλη, αναγνωρισμένη δημοσιογράφος, με εμπειρία ετών στον χώρο του πολιτισμού και της τηλεοπτικής κριτικής. Ανοίγουν τα χαρτιά τους, σε μία περίοδο μεταβατική και για τις δύο, ανοίγουν την ψυχή τους και μας ανοίγουν τα μάτια για όσα συμβαίνουν στα μίντια, εγχώρια και μη. Συναντιόμαστε στο εστιατόριο Βυζαντινό του Hilton Αθηνών, όχι τυχαία –το λατρεύουν αμφότερες. Η μεν Κατερίνα είχε για χρόνια jour fixe εδώ με την καλύτερή της φίλη –κάθε Πέμπτη, ό,τι και να γινόταν, εκείνες θα έτρωγαν στο Βυζαντινό. Η δε Αφροδίτη το θεωρεί το μοναδικό, ήσυχο, αξιοπρεπές καταφύγιο, για να κάνεις μία συνέντευξη, με διακριτικότητα, σε ένα ευχάριστο περιβάλλον. Σε ποιο σημείο βρίσκεστε επαγγελματικά; Αφροδίτη Γραμμέλη: Στη φάση, νομίζω, που είναι ο περισσότερος κόσμος. Δουλεύω, αντιμετωπίζω προβλήματα πληρωμών, κατήφεια και απαισιοδοξία, ενώ πρέπει ταυτόχρονα να «πατάω» παντού, ώστε να μπορώ να εξασφαλίζω ένα εισόδημα όσο αναμένω τα καθυστερημένα… Γενικότερα, είναι ταραχώδης η εποχή. Κατερίνα Γκαγκάκη: Εγώ είμαι σε μία περίοδο, κατά την οποία προσπαθώ να αποφασίσω ποιο θα είναι το επόμενο βήμα μου, έχοντας όμως ως κακό σύμβουλο τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Κλείνοντας, βεβαίως, ένα μεγάλο κεφάλαιο, αυτό του ΑΝΤ1, ασχολήθηκα για έναν χρόνο με πράγματα χωρίς εντάσεις και «γωνίες», περιμένοντας να κατασταλάξει κάπως και το τοπίο των media. Πιστεύω ότι πλέον είμαι κοντά στο να ανακοινώσω αυτό που θα κάνω, στον τομέα της επικοινωνίας πάντα. Συναντιόμαστε τη μεγάλη ημέρα εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ. Πώς το σχολιάζετε; A.Γ.: Για μένα δεν αποτέλεσε έκπληξη –απλώς, πιστεύω πως οι δημοσιογράφοι έχουμε χάσει την επαφή με τον κόσμο. Εμείς αποφασίσαμε πως θα βγει η Χίλαρι –τα μέσα, η τηλεόραση, οι δημοσκόποι–, όμως ο λαός άλλα λέει και σκέπτεται. Άλλωστε, είδαμε μία συντριπτική νίκη. Επίσης, δεν συμμερίζομαι τον τρόμο που εκφράζεται, κυρίως μέσω των κοινωνικών δικτύων. Ας περιμένουμε λίγο… Οι αλλαγές είναι τεράστιες και καλούμαστε να αφουγκραστούμε με σύνεση το τι συμβαίνει. Κ.Γ.: Eγώ νομίζω πως θα είναι περισσότερο προβλέψιμος από όσο νομίζουμε. Ούτως ή άλλως, τα προεκλογικά παιχνίδια εμπεριέχουν στοιχεία που μετά εξαφανίζονται. Ελπίζω ότι όταν έρθει η ώρα της ευθύνης, δεν θα ζήσουμε μεγάλες εκπλήξεις. Το θέμα είναι τι ακριβώς φοβόμαστε και πώς αντιδρούμε σε αυτό. Όποτε έρχεται το χειρότερο, πάντως, το βάζουμε στη ζωή μας, προσαρμοζόμαστε σε αυτό,

94 hilton athens

Katerina Gagaki is one of the most powerful women in the field of communication and Public Relations in Greece. Afroditi Grammeli is a recognised journalist with years of experience in matters of culture as well as television reviews. They reveal their hand in a period of transition for both, bare their souls and open our eyes to the media world, both domestic and not. We met at the Byzantino in the Hilton Athens Hotel, and not by chance –as they both adore the restaurant. On the one hand, Katerina has a standing date with her best friend here every Thursday. Come rain or come shine, they eat at the Byzantino.

And on the other, Afrodite considers it a unique, quiet, respectable place for a discreet interview in a pleasant environment.

Where are you in your professional lives?

Afrodite Grammeli: In a phase that I imagine most people share. I’m working, dealing with payment issues, melancholy and pessimism. And I need to “be” everywhere to try and scrape a living while waiting for delayed payments… In general, it’s a very hectic time.

Katerina Gagaki: I’m at a stage where I’m trying to decide what my next step should be, with no help at all from the current situation. Turning the page of an important chapter of my pofessional life on ANT1 TV, I spent a year dealing with issues without stress and “ankles”, waiting for the media landscape to settle somewhat. I think I will shortly be able to announce my plans in the field of communication.

Donald Trump was elected President of the USA today.What are your thoughts on this?

A.G.: I wasn’t surprised –but I believe that we journalists have managed to lose contact with the people. We –the media, television and pollsters – decided that Hilary Clinton would be elected, but the people have different beliefs and they have spoken. However, it was a narrow victory. Moreover, I don’t share the horror currently being expressed in social media. Let’s give it some time… Huge changes are coming and we should carefully take notice of everything that happens.

K.G.: I believe that he will be more predictable than we think. In any case, preelection games often contain elements that later disappear. I hope that when the time comes to take responsibility, it won’t come with big surprises. It comes down to what we are afraid of and how we react to it. Even when something bad happens, we bring it into our lives and adapt to it, complaining a little and preparing ourselves for the worst. And I mean in general: it’s as though we are waiting for something to “finish” so we can go on with our lives normally. It’s only when we

γκρινιάζοντας λίγο και αναμένοντας το ακόμη χειρότερο. Και το εννοώ γενικότερα: μοιάζει σαν να περιμένουμε να «τελειώσει» κάτι, για να συνεχίσουμε τις ζωές μας κανονικά. Μόνο αν καταλάβουμε ότι αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν θα «τελειώσει», θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε. Η δική μας γενιά, που έχει μάθει και αλλιώς, πιστεύει ότι θα ξυπνήσει μία μέρα και όλα, μαγικά, θα επανέλθουν. Ε, όχι, αυτό δεν θα γίνει και οι νέοι δεν έχουν τέτοιες προσδοκίες, είναι πιο ρεαλιστές, γιατί δεν έχουν γνωρίσει κάτι άλλο για να συγκρίνουν, παρά μόνο το ασύδοτο και ακραίο. Α. Γ.: Το θέμα είναι ότι σαφώς μπαίνουμε σε μία νέα εποχή, αλλά δεν έχουμε «μηδενίσει» ακόμη το κοντέρ για να αλλάξουμε και να ζήσουμε με νέους όρους. Ριζικές λύσεις χρειάζονται, όπως σε ένα διαζύγιο: αν δεν χωρίσεις απολύτως και στα χαρτιά, δεν μπορείς να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου. Οι αποστάσεις, τα ημίμετρα και οι μεσοβέζικες λύσεις δεν αποτελούν «νέο βήμα» για κανέναν. Έχω μπροστά μου πάντως δύο γυναίκες από το ένα άκρο στο άλλο: η μία με γάμο, παιδί, διαζύγιο, η έτερη, ούτε καν έναν γάμο. Γιατί; Κ.Γ.: Μου φαίνεται πολύ τρομακτικό όλο αυτό και μάλλον φανταζόμουν ότι θα γινόταν μέσα στα χρόνια, χωρίς να το καταλάβω. Δεν έφθασα ούτε καν κοντά στον γάμο. Μάλιστα, νόμιζα πως δεν κάνω κάτι συνειδητά, ενώ προφανώς επέλεγα ανθρώπους που δεν θα μπορούσαν να δεσμευτούν. Τώρα σκέφτομαι πως θα ήταν ωραία να είχα κάποιον να μοιραστώ τα δύσκολα, αλλά ξέρω πως αυτή είναι μία λάθος προσέγγιση και πως απλώς το σκέφτομαι επειδή, μεγαλώνοντας, φοβάμαι πιο πολύ τη μοναξιά. Α.Γ.: Εγώ, πάλι, θεωρώ τον γάμο ριζοσπαστικό! Άσε που ο χωρισμός, με την έννοια της συνειδητής απελευθέρωσης –όχι τόσο από τον άνθρωπο, αλλά από τον θεσμό–, μου έδωσε ακόμη μεγαλύτερη χαρά από τον γάμο. Πρόκειται, τελικά, για μία δύσκολη υπόθεση –απαιτούνται πολλές υποχωρήσεις για να συμβιώσεις με έναν άνθρωπο, πόσο μάλλον όταν έρχεται κι ένας τρίτος. Μάλιστα, το παιδί αποτελεί παγίδα για τις γυναίκες, που όταν γεννούν, γίνονται μόνο μαμάδες και ξεχνούν τον άλλο τους ρόλο. Ο άνδρας σ' το λέει αλλά εσύ δεν το ακούς –εγώ δεν το άκουσα αμέσως. Ποιος είναι ο χρυσός κανόνας της επικοινωνίας, Κατερίνα; Κ.Γ.: Η αλήθεια. Μετά από τόσα χρόνια, μπορώ με βεβαιότητα να πω πως δεν υπάρχει περίπτωση να πεις ψέματα και να περάσει αυτό. «Αλήθεια» δεν σημαίνει βεβαίως πάντα και «αποκάλυψη πραγμάτων», αλλά μη χρήση ψεύτικων στοιχείων. Ποτέ, μα ποτέ, δεν μου έχει τύχει να χρησιμοποιήσει κάποιος ψεύτικο στοιχείο και να μην εκτεθεί. Και γι' αυτό, σε αυτή τη δουλειά, της επικοινωνίας, πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός, γιατί θα σε οδηγήσουν πολλές φορές στο να πεις ψέματα. Και δυσκολεύεσαι να πείσεις: η έννοια της επικοινωνίας, για πολύ κόσμο, είναι η ωραιοποίηση των πραγμάτων και η προβολή ενός ανύπαρκτου πράγματος. Όσο λοιπόν για εμάς, τους δημοσιογράφους, Αφροδίτη, τι θεωρείς το πλέον θεμελιώδες; Και όσον αφορά την κριτική… Α.Γ.: Καθαρή ματιά και επαφή με τον κόσμο, για τη δημοσιογραφία. Έχουμε γίνει ένα κλειστό κύκλωμα, που ανακυκλώνει στα σπλάχνα του τα ίδια και τα όμοια, έχοντας χάσει την εικόνα και την ουσία της κοινωνίας. Μεγεθύνει ή υποτιμά καταστάσεις, κρίνοντας με λάθος μέτρα και μετά εκπλήσσεται με αποτελέσματα εκλογών, δημοψηφισμάτων κ.λπ. Λείπει και η έρευνα, αφού οι περισσότεροι περιμένουν το Διαδίκτυο να τους κάνει τη δουλειά. Τώρα όσον αφορά την κριτική, εκεί χρειάζεται καθαρή ματιά, ένστικτο και μία τρέλα. Αντικειμενική κριτική δεν υπάρχει –σε όποιο χώρο και αν υφίσταται, η κριτική είναι υποκειμενική. Όμως, χρειάζεται γνώση και να μπορείς να απομονώσεις το συναίσθημα από αυτό που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Όπως επίσης δεν ενδιαφέρει ο χαρακτήρας του καλλιτέχνη σε σχέση με το έργο του και την αξία του. Και, κακά τα ψέματα, οι ευφυείς καλλιτέχνες έχουν μία διαστροφή μέσα τους. Καταλήγω στο ότι είμαι πολύ συνηθισμένη για να γίνω κάτι πολύ σπουδαίο!

96 hilton athens

come to the realisation that this is reality and it won’t “finish” that we’ll be able to carry on. Our generation, which has had different experiences, believes that we’ll wake up one day and magically everything will be as it was before. Well, this isn’t going to happen and young people don’t share these expectations. They are more realistic as they have no basis for comparison other than the disorderly and extreme.

A.G.: The point is that we’re clearly entering a new era, but haven’t yet pushed “reset” so as to change and live with the new conditions. Radical solutions are required. It’s like a divorce: if you don’t make a clean and full break you cannot rebuild your life. Separations, half-measures and half-hearted solutions aren’t a “new step” for anyone.

I have before me two entirely different women: one with a marriage, children, divorce and the other single.Why is that?

K.G.: I’m very intimidated by all that and probably imagined that it would happen over the years without me realising it. I never even came close to marriage. In fact, I thought I wasn’t doing anything consciously, while I was obviously choosing people who were unable to make a commitment. Now I think it would be nice to have someone to share my burdens, but I know this is a flawed approach and that I’m thinking it because as I get older I’m frightened by loneliness.

A.G.: I think marriage is radical! And divorce, in the sense of conscious liberation –not so much from the man but from the institution– gave me greater happiness than the marriage. It’s a very difficult thing. Living with someone requires many compromises, and even more when a child comes. In fact, children are a trap for women. When we give birth we become only mothers and forget all our other roles. Men tell us but we don’t hear them –I didn't hear it immediately.

What is the golden rule of communication, Katerina?

K.G.: The truth. After so many years, I can say with certainty that it’s impossible to tell a lie and have it pass muster. “Truth” isn’t defined as “revealing things”, but as the non-use of false information. Never, and I mean never, have I seen a false item avoid exposure. And that’s why you must be very careful in the communication business, because you’re often driven to tell lies. And it is very difficult to be convincing. For many people, communication is the beautification and promotion of non-existent things.

And as for us, Afrodite, the journalists –what do you consider the most important? And tell us about reviews too…

A.G.: Journalism requires fresh eyes and contact with people. We have become a closed circuit, which continually recycles the same things over and over again, and have lost the image and essence of society. It exaggerates or underestimates situations, judges with the wrong criteria and then is surprised by election results, referendums, etc. Research is also lacking, as many journalists rely on the Internet to do their job. Reviews also require fresh eyes, instinct and a dash of folly. There is no such thing as objective criticism –it’s always subjective. However, knowledge is required as well as the ability to remove feelings from what is happening at that given moment. In addition, the character of the artist is separate from his work and its value. And, truth be told, genius artists are aberrant. I’ve come to the conclusion that I’m too ordinary to become something great!

Chanel goes Cuba

CHANEL

Απίστευτα θηλυκή και «ρευστή», η Cruise Collection του οίκου Chanel φλερτάρει με τα εξωτικά στοιχεία της Αβάνα και αναβιώνει, στιλιστικά, statement κομμάτια της κουβανέζικης ενδυμασίας. Το κλασικό guayabera πουκάμισο της Κούβας, στην πιο αισθησιακή του εκδοχή, γίνεται διάφανο και συνδυάζεται με μία ογκώδη φούστα που τονίζει τη μέση και φλατ σανδάλια. Το χακί παρκά πανωφόρι αποκτά κίνηση με κρόσσια από τουίντ, ολοκληρώνοντας το καλοκαιρινό κοστούμι με σορτς, όσο τα ανδρικά σακάκια με τα φαρδιά πέτα πέφτουν πάνω από chino παντελόνια με γυρισμένα ρεβέρ. Και η «επανάσταση» της Chanel τελειώνει με ένα Panama καπέλο ή ένα μαύρο Che Guevara μπερέ, διακοσμημένο με αστραφτερές παγέτες.

Fabulously feminine and “fluid”, the Chanel Cruise Collection flirts with the exotic elements of Havana and rejuvenates the stylised, statement pieces of Cuban attire. The classic Cuban guayabera shirt in its most sensual version becomes transparent and is paired with a voluminous skirt that emphasises the waist and flat sandals.

The khaki overcoat acquires movement with tweed fringes, and the summer suit is completed with a pair of shorts, while men’s jackets with wide lapels fall over chino pants with rolled cuffs. And the Chanel “revolution” ends with a black Che Guevara beret, adorned with glittering sequins.

LINEA PIU BOUTIQUE ATHENS

LINEA PIU BOUTIQUE MYKONOS

6 Sekeri st., 10674, Tel.: +30 210 3606125.

24, N. Kalogera, Chora, Tel.: +30 22890 78922

www.lineapiu.gr info@lineapiu.gr

Food&DRINK At hilton athens

THE ART OF FLAVOURS ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ

Ιδιαίτερα συστατικά, υψηλής ποιότητας υλικά και ευφάνταστοι γευστικοί συνδυασμοί αποδεικνύουν πως το Galaxy Bar & Restaurant γνωρίζει καλά την τέχνη του «γεύεσθαι». Από την Κατερίνα Παπαποστόλου / Φωτογραφίες: Δημήτρης Καρτέρης Unique ingredients, high quality materials and imaginative taste combinations prove that the Galaxy Bar & Restaurant is well versed in the art of “flavours”.

By Katerina Papapostolou / Photographs: Dimitris Karteris

The taste > ΜΟΣΧΑΡΙΣΙΟ ΦΙΛΕΤΟ BLACK ANGUS Το κρέας των Black Angus θεωρείται από πολλούς ίσως το καλύτερο στον κόσμο αφού, εκτός της εξαίσιας γεύσης του, αποτελεί μία υγιεινή επιλογή λόγω των πλούσιων θρεπτικών συστατικών του. Αν και έγινε ευρέως γνωστό τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, η ράτσα των συγκεκριμένων βοοειδών εξελίχθηκε τον 18ο αιώνα, όταν ο κτηνοτρόφος Hugh Huston κατέληξε σε μία φυλετική επιλογή που έδωσε καταπληκτικά αποτελέσματα. Φυσικά, ένα τέτοιο είδος κρέατος δεν θα μπορούσε να λείπει από το μενού του Galaxy Bar & Restaurant, που προτείνει μοσχαρίσιο φιλέτο Black Angus με πατάτα, κρέμα κάστανου, τρούφα, κρεμμύδι κονφί και σος βατόμουρο. Ένας συνδυασμός που αναδεικνύει σε κάθε πιρουνιά τη μεστή γεύση αυτού του πραγματικά μοναδικού κρέατος που, εξαιτίας της σωστής κατανομής λίπους, καταφέρνει να ψήνεται ιδανικά.

98 hilton athens

BLACK ANGUS BEEF FILLET Many consider Black Angus to be, perhaps, the best meat in the world as it is both delicious and a healthy choice rich in nutrients. Although it has only become widely known in recent years, Black Angus cattle was first bred in the 18th century, when rancher Hugh Huston settled on a breed that produced amazing results. This meat is, naturally, included on the menu of the Galaxy Bar & Restaurant, where you will find Black Angus Beef Fillet served with potato, chestnut cream, truffles, onion confit and raspberry sauce. It is a combination where every bite is dominated by the full flavour of this unparalleled meat, which is perfectly grilled thanks to the ideal distribution of fat.

athens hilton 99

THE DRINK > SPICE OF AEGEAN Το Galaxy Bar & Restaurant του Hilton Αθηνών αποτίνει φόρο τιμής στα εξαιρετικά Gin και προτείνει μία exclusive σειρά G&Ts, ειδικά σχεδιασμένη για τους λάτρεις του διασημότερου λευκού ποτού. Συγκεκριμένα, ο bartender του Galaxy επιλέγει το ιδιαίτερα αρωματικό Gin Hendrick’s και το Aegean τόνικ, των premium ελληνικών αναψυκτικών 3 Cents, και δημιουργεί το «αιγαιοπελαγίτικο» Spice of the Aegean. Η μοναδικότητα αυτού του ποτού έγκειται στα δύο βασικά του συστατικά: το Hendrick’s, που ξεχωρίζει λόγω των δύο κυρίαρχων στοιχείων του –των αιθέριων ελαίων από αγγούρι ειδικής ολλανδικής ποικιλίας και από πέταλα τριανταφυλλιάς που φύεται μόνο σε μία μυστική τοποθεσία στη Βουλγαρία– και το αναζωογονητικό Aegean τόνικ, που αναδίδει πιπεράτα αρώματα από μπαχαρικά, βότανα και εσπεριδοειδή της περιοχής της Μεσογείου. Γαρνίρεται με φρέσκο πιπέρι και φλούδες αγγουριού.

Galaxy Bar & Restaurant: Ώρες λειτουργίας: Κυρ.-Πεμ. 5:00 μ.μ.-3:00 π.μ., Παρ. & Σάβ. 5:00 μ.μ.-4:00 π.μ., τηλ. 210 728 1402.

The Galaxy Bar & Restaurant at the Hilton Athens Hotel pays tribute to the best Gin and introduces an exclusive series of G&Ts designed especially for the most famous of the clear spirits. Specifically, the bartender at the Galaxy has selected highly aromatic Hendrick’s Gin and Aegean Tonic, one of the premium Greek soft drinks 3 Cents, and created the “pelagic” Spice of the Aegean cocktail.

The singularity of this drink is due to its two basic ingredients: Hendrick’s, which stands out because of its two dominant elements – essential oils from a special variety of Dutch cucumber and rose petals from a secret location in Bulgaria– and refreshing Aegean Tonic, which exudes aromas of herbs, spices and citrus from the Mediterranean region. The cocktail is garnished with fresh pepper and thinly sliced cucumber.

Galaxy Bar & Restaurant: Hours of Operation: Sun.-Thurs. 5:00 pm-3:00 am, Fri. & Sat. 5:00 pm-4:00 am, Tel.: 210 728 1402.

100 hilton athens

CELLIER

Enjoy the moments of life

Στα Cellier το κρασί είναι η ειδικότητα μας, όχι μόνο επειδή έχουμε την τιμή να εκπροσωπούμε αποκλειστικά στην Ελλάδα μερικούς από τους καλύτερους παραγωγούς στον κόσμο, αλλά επειδή το κρασί αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της εταιρικής μας κουλτούρας από τη γέννηση μας, 78 χρόνια πριν, μέχρι και σήμερα. Οι υπηρεσίες μας, Cellier Γευσιγνωσίες, Cellier Wine Club, Cellier Yachting, Cellier Wine Gifts and Special Events Catering, ολοκληρώνουν την εμπειρία Cellier και εγγυώνται την κορυφαία ποιότητα που μόνο τα Cellier μπορούν να προσφέρουν. Επισκεφθείτε ένα από τα καταστήματα μας σε Σύνταγμα, Κηφισιά, Λεωφόρο Συγγρού και Μύκονο ή επισκεφθείτε το ηλεκτρονικό μας κατάστημα στο www.cellier.gr In Cellier wine is our specialty, not only because we have the honor to represent in Greece exclusively some of the best wine producers in the world, but because wine is an integral part of our culture as we started 78 years ago, until today. Our services, Cellier Wine Tastings, Cellier Wine Club, Cellier Yachting, Cellier Wine Gifts and Special Events Catering, well known as "Cellier Experience", guarantee the top quality of services that only Cellier can offer. Visit one of our stores in Syntagma Sqr., Kifisia, Sygrou Ave. and Mykonos or visit our online store: www.cellier.gr

CELLIER: 1, Kriezotou Str., Syntagma Sqr. T: +30 210 36 10 040 F: +30 210 36 29 541 369 Kifisia Ave., Kifisia T +30 210 80 18 756 F: +30 210 80 10 177 320 320 Syngrou Ave., Kalithea Τ: +30 210 45 33 551 F: +30 210 4533422 Agiou Ioannou, Fabrika, Mykonos Τ: +30 22890 22449 F: +30 22890 27249

www.cellier.gr

Karpenisi: NESTLED IN THE HIGH MOUNTAINS

Η τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών. / Lake Kremaston.

102 hilton athens

ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ: ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ Επιβλητικά βουνά, ορμητικά ποτάμια, μικροί καταρράκτες, ξύλινα γεφυράκια και πέτρινες βρυσούλες συνθέτουν την εικόνα του Καρπενησίου, που προσφέρεται επίσης για δραστηριότητες όπως πεζοπορία, ορειβασία, ιππασία, rafting και kayak. Από τον Αντώνη Θεοδώρου / Φωτογραφίες: Γιώργος Αναστασίου , βαγγελησ κορροσ

Majestic mountains, flowing rivers, little waterfalls, wooden bridges and stone taps complete the image that is Karpenisi, which boasts many different activities such as walking, hiking, horseback riding, rafting and kayaking.

By Antonis Theodorou / Photographs: Yiorgos Anastasiou, Vangelis Korros

athens hilton 103

To μοναστήρι της Παναγιάς της Προυσιώτισσας. / Monastery of Panagia Prousiotissa.

To φαράγγι ῾Πάντα βρέχει". / “Panta Vrehei” gorge (“always raining” in Greek).

104 hilton athens

Γ

νώρισα το Καρπενήσι για πρώτη φορά μέσα από το βιβλίο του Ζαχαρία Παπαντωνίου «Τα Ψηλά Βουνά». Χανόμουν στις σελίδες του και γινόμουν ένας από την παρέα των 26 παιδιών, που έκανε διακοπές στα βουνά της Ευρυτανίας. Με τη δύναμη της φαντασίας, βρισκόμουν στις ομορφιές της φύσης, μάθαινα τις ιστορίες των ανθρώπων που συναντούσαμε και γνώριζα μέσα από το πεζογράφημα-ορόσημο του Παπαντωνίου, το ομαδικό πνεύμα, την αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό. Κυρίως, όμως, ο Παπαντωνίου μού έμαθε πώς να ξεπερνώ τις δυσκολίες της ζωής μέσα από τη συνεργασία και την εκτίμηση απέναντι στον άλλο, μέσα σε ένα τοπίο άγριας ομορφιάς και με ένα ελατοδάσος στα πόδια μου. Τοξωτά γεφύρια, παλιά αρχοντικά και σχολεία, καλοδιατηρημένα κτήρια και βυζαντινές εκκλησίες αποτελούν εξαιρετικά δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και ταξιδεύουν κάθε επισκέπτη σε άλλες εποχές. Το Καρπενήσι είναι γνωστό για το χιονοδρομικό κέντρο Βελουχίου ενώ σημείο αναφοράς της πόλης είναι, φυσικά, η κεντρική πλατεία με τον πλάτανο. Αξίζει μία βόλτα γύρω από την πλατεία, για να δείτε τα μνημεία, τους ανδριάντες του Αντώνη Κατσαντώνη και του Μάρκου Μπότσαρη, ηρώων της Επανάστασης του 1821, την παλιά εκκλησία της Αγίας Τριάδας, τα πλατάνια με τη βρύση και να περπατήσετε στους πλακόστρωτους δρόμους. Γύρω από την πλατεία λειτουργούν καφέ, μπαράκια, ταβέρνες, καταστήματα εξοπλισμού σκι και παντοπωλεία, όπου θα αγοράσετε τοπικά προϊόντα. Στο οροπέδιο του Βελουχίου βρίσκεται ένα από τα πιο μεγάλα και εντυπωσιακά χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδας, που λειτουργεί από το 1974. Εκτείνεται σε 5.500 στρέμματα, σε υψόμετρο από 1.850 μ. μέχρι 2.200 μ. και διαθέτει 11 πίστες. Η θέα στη γύρω περιοχή απλά είναι μεγαλειώδης!

Το «Γεφύρι του Μανώλη» Βγαίνοντας από το Καρπενήσι, θαρρείς πως μία χούφτα χωριά κρέμονται από τις πλαγιές των δύο βουνών που στριμώχνουν τον Καρπενησιώτη ποταμό. Οι Κορυσχάδες, το Παλιό Μικρό Χωριό και το Μεγάλο Χωριό αξίζουν ιδιαίτερης αναφοράς. Από το όρος Τυμφρηστός ή Βελούχι πηγάζει ο ποταμός Καρπενησιώτης, ο οποίος σμίγει στα Διπόταμα του Προυσού με τον Κρικελλιώτη και καταλήγουν μαζί στην τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών (57 χλμ. από το Καρπενήσι), τη μεγαλύτερη λίμνη στην Ελλάδα, που εντάσσεται αρμονικά σε ένα πανέμορφο τοπίο. Εκεί, βρίσκεται και το «Γεφύρι του Μανώλη», με ύψος 22 μέτρα, ένα πολύ ιδιαίτερο αξιοθέατο που ποτέ δεν παρουσιάζει την ίδια εικόνα στον επισκέπτη. Πρόκειται για ένα μοναδικό έργο του 17ου αιώνα, ένα πέτρινο μονοτοξωτό γεφύρι διαμέτρου περίπου 30 μέτρων, ένα πραγματικό αριστούργημα της λαϊκής αρχιτεκτονικής. Το «Γεφύρι του Μανώλη» ήταν για περίπου 300 χρόνια το μοναδικό πέρασμα που ένωνε τις δύο όχθες του ποταμού Αγραφιώτη. Το 1964, όμως, με την κατασκευή του φράγματος των Κρεμαστών, που δημιούργησε και την ομώνυμη τεχνητή λίμνη, πλήθος αξιόλογων χτισμάτων χάθηκαν κάτω από τα νερά της. Ωστόσο, το «Γεφύρι του Μανώλη» δεν είχε ακριβώς την ίδια τύχη: ανάλογα με τη στάθμη των νερών τις λίμνης, αυτό πότε εξαφανίζεται και πότε εμφανίζεται. Ο επισκέπτης μπορεί να το θαυμάσει από τον Ιούλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο, ή και τον Οκτώβριο, ανάλογα με τις βροχοπτώσεις και τις χιονοπτώσεις στα βουνά κατά τη διάρκεια του έτους. Αποτελεί ένα μικρό θαύμα που στέκεται όρθιο παρά τις φυσικές αντιξοότητες, λόγω της λίμνης.

I first heard of Karpenisi in “The High Mountains” by Zacharias Papantoniou. I lost myself in the pages of the book and became one of a group of 26 children to vacation in the mountains of Evritania. Through the power of the imagination, I became one with the beauties of nature, heard stories about the people they met and, through the eloquent prose of Papantoniou, learned about team spirit, solidarity and mutual respect. Above all, however, Papantoniou taught me to overcome the challenges of life through cooperation and respect for others, in a wild and beautiful locale surrounded by a pine forest.

Arched bridges, old houses and schools, well-preserved buildings and Byzantine churches are excellent examples of traditional architecture and take visitors on a journey to another time. Karpenisi is known for Velouxi Ski Resort. Its main square is, naturally, the landmark of the town and is characterised by its enormous plane tree. A stroll around the square is well worth the time, and visitors will enjoy the monuments, the statues of Antonis Kastaniotis and Markos Botsaris, local heroes of the Revolution of 1821, the old church of Agia Triada, the plane tree and running tap, as well as the surrounding cobblestone streets. The square is filled with cafés, bars, taverns, ski rental shops and grocery stores offering local products. Mount Velouxi resort, which first opened in 1974, boasts one of the largest and most spectacular ski centres in Greece. It spans 550 hectares at an altitude of 1,850 to 2,200 metres, with 11 ski runs. The view of the surrounding area is, quite simply, magnificent!

“Manolis’ Bridge” Leaving Karpenisi behind, one comes upon a handful of villages that seem to hang from the slopes of the two mountains surrounding Karpenisiotis River. Koryschades, Palio Mikro Ηorio (Old Small Village) and Megalo Ηorio (Big Village) are of special note. The source of Karpenisiotis River can be found on Mount Tymfristos or Velouxi, and the river merges with Krikellioti River at Dipotama of Prousos. Both rivers feed into Lake Kremaston (57 km from Karpenisi), the largest artificial lake in Greece, which harmoniously finds its place in the beautiful landscape. It is here that we find the extraordinary “Manolis’ Bridge” (22 m tall), a very special attraction that never presents the same image to visitors.

The unique structure dates from the 17th century: an arched stone bridge with a diameter of approximately 30 metres, a true folk art masterpiece. For about 300 years, “Manolis’ Bridge” was the sole passage between the two banks of River Agrafiotis. In 1964, however, the construction of the dam created the artificial Lake Kremaston and many noteworthy buildings were lost in its depths.

Nonetheless, “Manolis’ Bridge” did not suffer this exact fate: depending on the water level, it gradually disappears and appears once again. Visitors can admire the bridge from July through September or October, depending on rain and snow fall in the mountains throughout the year. It is a small miracle that remains standing under the waters of the lake despite the natural adversity it faces.

Peace and devotion The road leads to the Sacred Monastery of Prousou. Traversing the mountainous route, we encounter Kleidi gorge and pass under a most impressive “rocky shelter”, which leads to the historic monastery and important pilgrimage in Greece, where thousands of devout believers journey to pay their respects

athens hilton 105

To Μεγάλο Χωριό. / Megalo Horio (Big Village).

Ηρεμία και κατάνυξη Διασχίζοντας μία υπέροχη διαδρομή, συναντάς το φαράγγι Κλειδί, όπου περνάς κάτω από ένα «στέγαστρο» από βράχια, απίστευτα εντυπωσιακό, που σε οδηγεί στο ιστορικό μοναστήρι, όπου χιλιάδες πιστοί έρχονται για χάρη της θαυματουργής εικόνας της Παναγιάς της Προυσιώτισσας. Στη διαδρομή, μάλιστα, θα δείτε και το σημείο με τα αφιερώματα, απ’ όπου φέρεται ότι πέρασε η Παναγία αφήνοντας τις «πατημασιές της» στον βράχο. Η μονή είναι χτισμένη σε μία δυσπρόσιτη περιοχή, σε έναν απότομο βράχο στις απολήξεις των μεγάλων βουνών Καλιακούδας και Χελιδώνας, και ιδρύθηκε περίπου τον 12ο αι. Το τοπίο είναι μοναδικό, δημιουργώντας κλίμα ηρεμίας και κατάνυξης στους πιστούς που επισκέπτονται το μοναστήρι. Τα «παιχνίδια» της φύσης Έξω από το χωριό Προυσός, στη γέφυρα της Καστανιάς, βρίσκεται ένα ακόμη φαράγγι, αυτό της Μαύρης Σπηλιάς. Στην αρχή του μονοπατιού υπάρχει μία όμορφη πέτρινη βρύση και στη διαδρομή, τρεις μικροί καταρράκτες, ένα ξύλινο γεφυράκι και, αμέσως μετά, ένας καταρράκτης περίπου 10 μ., που σχηματίζει μία φυσική πισίνα. Τα ποτάμια, τα βουνά και τα φαράγγια της περιοχής προσφέρονται για πεζοπορία, ορειβατικές διαδρομές και άλλου είδους δραστηριότητες, όπως rafting, kayak, mountain bike, ιππασία, 4x4, μέσα σε ειδυλλιακές τοποθεσίες. Φεύγοντας από το μοναστήρι, περίπου κανένα μισάωρο αργότερα, ξεκινά το συγκλονιστικό φαράγγι «Πάντα βρέχει». Το νερό δημιουργεί λίμνες που για να τις προσπελάσει κάποιος χρειάζεται να βραχεί ως τη μέση, μέσα σε ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς.Σε κοντινή απόσταση από το Καρπενήσι, βρίσκονται παραδοσιακά χωριά, βυθισμένα σε πυκνά δάση. Τα πιο σημαντικά είναι οι Κορυσχάδες, το Βουτύρο, το Μικρό Χωριό, το Μεγάλο Χωριό, ο Γαύρος, τα Φιδάκια, η Αγία Βλάχερνα κ.ά. H διαδρομή που ξεκινάει από το Kαρπενήσι και φτάνει ως τον Προυσό είναι η πλέον γνωστή και καλύπτει το σύνολο του τουριστικού άξονα της Ευρυτανίας.

«Ευτυχισμένοι σε τούτο το θέαμα οι μικροί ταξιδιώτες, κοίταξαν προς τις κορφές. Ένας τους φώναξε: “Γεια σας, ψηλά βουνά!”»

106 hilton athens

to the miraculous icon of Panagia Prousiotissa. Along the way, we encounter a tribute point, where it is believed that she passed leaving her “footprints” in the stone. Founded circa the 12th century, the Monastery is built in an inaccessible area on a steep cliff on the slopes of the great mountains of Kaliakoudas and Helidonas. The landscape is unparalleled, creating a peaceful and pious environment for the faithful who pilgrimage there.

The “games” nature plays Outside Prousos village, at the bridge of Kastanias, we find a gorge named Mavri Spilia (“black cave” in Greek). There is a lovely stone tap at the beginning of the path, followed by three small waterfalls, a wooden bridge and another waterfall (approx. 10 m) that forms a natural pool. The rivers, mountains and gorges in the region are ideal for walking and hiking, as well as other activities such as rafting, kayaking, mountain biking, horseback riding and 4x4 off-roading in idyllic locations. Leaving the Monastery behind, approximately another 30 minutes down the road, we encounter the sensational “Panta Vrehei” gorge (“always raining” in Greek). The water forms small lakes with waist-high water in a rare and beautiful landscape. We will find traditional villages submerged in dense forests near Karpenisi. The most important of them are Koryschades, Voutyro, Mikro Horio, Megalo Horio, Gavros, Fidakia, Agia Vlacherna and others. The route that begins at Karpenisi and ends at Prousos is well known and covers the entire tourist “axis” of Evrytania.

“Happy at the sight, the young travellers looked to the peaks. ‘Hello, high mountains!’ one of them shouted.”

INprogressathens

BY Giorgos Rizopoulos

Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν - Χένρι Φάρελ (έως 29 Ιανουαρίου 2017) Το διάσημο θρίλερ του αμερικανικού κινηματογράφου, υποψήφιο για πέντε Όσκαρ, σε μία θεατρική εκδοχή που παρουσιάζεται ταυτόχρονα σε Λονδίνο και Αμερική, με τις εξαιρετικές Ρούλα Πατεράκη στον ρόλο της Μπέιμπι Τζέιν και Ρένη Πιττακή στον ρόλο της Μπλανς, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Απόλλωνα Παπαθεοχάρη. Ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ, αλλά ταυτόχρονα και μία ξεκαρδιστική μαύρη κωμωδία, που περιέχει εκπλήξεις, βιτριολικό χιούμορ και ανατριχιαστικές ανατροπές. Θέατρο Σφενδόνη, Μακρή 4, Αθήνα, τηλ. 215 515 8968

What Happened to Baby Jane by Henry Farrell (through 29 January 2017) The well-known American thriller, nominated for five Oscars, in a theatrical version presented concurrently in London and America with Roula Pateraki in the role of Baby Jane and Rena Pittaki as Blanche, under the direction of Apollonas Papatheocharis. A gripping psychological thriller and hilarious black comedy filled with surprises, vitriolic humour and shocking twists. Sfendoni Theatre, 4

Πυγμαλίων (Ωραία μου Κυρία) - Μπέρναρντ Σο (έως 26 Φεβρουαρίου 2017) Χιούμορ και συναίσθημα, που εστιάζει στην προσπάθεια ενός διανοούμενου καθηγητή Γλωσσολογίας να μεταμορφώσει μία άξεστη ανθοπώλισσα σε μία κυρία της υψηλής κοινωνίας... Θα καταφέρει αυτό το «χαμίνι» του Κόβεντ Γκάρντεν να πείσει για νεαρή αριστοκράτισσα εκ Παρισίων, όπως την παρουσιάζουν; Και πώς περιπλέκονται ακόμα περισσότερο τα πράγματα, όταν ο αλαζονικός και σνομπ καθηγητής Χίγκινς αρχίζει να ερωτεύεται το δημιούργημά του; Το «Ωραία μου Κυρία» είναι μία τρυφερή κομεντί εποχής, που ξεχειλίζει από χιούμορ, συναίσθημα, τρυφερότητα, αλλά και καυστικά σχόλια του συγγραφέα για την αστική τάξη της εποχής του. Πάνθεον, Πειραιώς 166, Ταύρος, www.pantheontheater.gr

Pygmalion (My Fair Lady) by Bernard Shaw (through 26 February 2017) Humour and emotion focusing on the efforts of an intellectual Linguistics professor to transform a common florist into a high society lady… Will this Covent Garden “imp” manage to pass herself off as a young aristocrat from Paris?

And how does the plot thicken when arrogant and snobbish Professor Higgins begins to fall in love with his creation? “My Fair Lady” is a tender period comedy that unfolds with humour, emotion and affection coupled with the playwright’s caustic portrayal of the middle class of his time. Pantheon Theater, 166 Pi-

My Fair Lady

Makri Str., Athens, Tel: 215 515 8968

reos Str., Tavros, www.pantheontheater.gr

WHAT HAPPENED TO BABY JANE

Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς - Στίβεν Τίμπερλεϊ ( έως 19 Μαρτίου 2017) Δύο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, που ο καθένας κουβαλά το δικό του στίγμα, συναντιούνται και ενώνονται μέσα στη μουσική, βρίσκοντας καταφύγιο μακριά από τον φόβο και την αποδοκιμασία. Μία ακροβατική «κολορατούρα» πάνω στην τέχνη, την αρρώστια, τον θάνατο και τη μνήμη. Το ζήτημα της πίστης και της έλλειψής της, η φθορά που προκαλούν, η αρρώστια και η αποτυχία, και η τέχνη ως αντίδοτο κατά του θανάτου και της ερωτικής απουσίας. Θέατρο Θησείον,

Florence Foster Jenkins

Florence Foster Jenkins by Stephen Temperley (through 19 March 2017) Two completely different people, each bearing their own stigma, meet and join forces through music in order to seek refuge from fear and condemnation. An acrobatic “coloratura” on art, disease, death and memory. The question of faith and lack thereof, the deterioration caused by disease and failure, and art as an antidote against death and erotic absence. Thission Theatre, 7 Tournavitou Str., Psyrri, Tel: 210 325 5444, www.ticketservices.gr

Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, τηλ. 210 325 5444, www.ticketservices.gr

Κυκλαδική Κοινωνία 5000 χρόνια πριν - Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (έως 31 Μαρτίου 2017) Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι η σύγχρονη τέχνη χρειάστηκε να περάσει από την αναγέννηση, το μπαρόκ, το ροκοκό, τον ρομαντισμό, τον ιμπρεσιονισμό, τον σουρεαλισμό, τον κυβισμό, για να καταλήξει στην Κυκλαδική Τέχνη; Ποιος μπορεί να αρνηθεί τις ομοιότητες των περιγραμμάτων πλείστων μοντέρνων καλλιτεχνών του 20ού αιώνα όπως ο Modigliani, ο Brancusi, ο Matisse, ο Picasso κ.ά.; Η έκθεση μελετά μία κοινωνία γεμάτη εκπλήξεις, τόσο ξεπερασμένη και όμως τόσο σύγχρονη. Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Βασιλίσσης Σοφίας και Ηροδότου 1, www.cycladic.gr

108 hilton athens

Cycladic Society 5,000 years ago - Museum of Cycladic Art (through 31 March 2017) Who can deny that modern art needed to pass through the periods of the Renaissance, baroque, rococo, romanticism, surrealism and cubism in order to produce Cycladic Art? Who can deny the similarities between the contours of most modern artists of the 20th century, such as Modigliani, Brancusi, Matisse, Picasso, etc.? The exhibition examines a society full of surprises, one that is both extremely out-dated yet very modern. Museum of Cycladic Art, Vasilissis Sofias Ave. & 1 Irodotou Str., www.cycladic.gr

INprogressathens Έγκλημα και Τιμωρία - Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι (έως 9 Απριλίου 2017) Η διασκευή από τον Λεβάν Τσουλάτζε, καλλιτεχνικό διευθυντή του Kote Marjanishvili Theatre, ενός παγκόσμια αναγνωρισμένου λογοτεχνικού έργου εμπνευσμένου από την επικαιρότητα της εποχής του (1860), όταν ένας φοιτητής κατηγορήθηκε για τη δολοφονία ενός γέροντα με κίνητρα αντίστοιχα του Ρασκόλνικοφ, πρωταγωνιστή του έργου, οδηγεί σε ερωτήματα πάνω στην έννοια της ηθικής, που μοιάζει να καταρρέει καθώς η διάκριση μεταξύ καλού και κακού αμβλύνεται στη σκέψη και τη δράση του ήρωα, παγιδεύοντάς τον μεταξύ ενοχής και παράνοιας. Θέατρο Άνεσις, Λ. Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι, http://theatroanesis.gr Opus Cactus - Momix (21 έως 26 Δεκεμβρίου 2016) Oι Momix, οι μάγοι χορευτές και «αλχημιστές των ψευδαισθήσεών μας», παρουσιάζουν τους ιδιαίτερους εκφραστικούς τους κώδικες, αψηφώντας τις δυνατότητες των σωμάτων τους, περιφρονώντας με αυθάδεια τους φυσικούς νόμους της βαρύτητας και δίνοντας αποστομωτική απάντηση στον μύθο του ακατόρθωτου. Το Opus Cactus είναι μία δημιουργία του χορογράφου Μόουζες Πέντλετον και αποτελεί έναν αέναο σκηνικό σουρεαλισμό, ένα τολμηρό παιχνίδι μεταμορφώσεων που υπνωτίζει τον θεατή και φλερτάρει με την οφθαλμαπάτη, χορταίνοντας τις αισθήσεις μας και αναδεικνύοντας τις απεριόριστες δυνατότητες της σπουδαίας αυτής ομάδας. Θέατρο Παλλάς, Βουκουρεστίου 5, Αθήνα, www.viva.gr

Cycladic Society

Crime and Punishment

Crime and Punishment by Fyodor Mikhailovich Dostoevsky (through 9 April 2017) Crime and Punishment, a world renowned literary work inspired by the reality of the author’s time (1860) focuses on a student, Raskolnikov, who is accused of the premeditated murder of an old man. The adaptation by Levan Tsuladze, Artistic Director of Kote Marjanishvili Theatre, raises questions about the definition of a morality that seems to fall to pieces as the protagonist struggles with the distinction between good and evil while trapped between feelings of guilt and paranoia. Anesis Theatre, 14 Kifissias Ave., Ampelokipi, http://theatroanesis.gr Opus Cactus - Momix (21 to 26 December 2016) Momix, the magical dancers and “alchemists of our illusions” present their unique codes of expression, defying the capabilities of their bodies, disregarding the presumptive physical laws of gravity while tackling the myth of the impossible in a manner that leaves all spectators speechless in awe. Opus Cactus is a piece by choreographer Moses Pendleton that takes place in a scene of perpetual surrealism, a daring game of transformations that hypnotises the viewer and flirts with mirage, fulfilling our senses while demonstrating the limitless potential of this amazing troupe of dancers. Pallas Theatre, 5 Voukourestiou Str., Athens, www.viva.gr

Opus Cactus - Momix

Άρωμα Βιέννης ΙΙ - Καμεράτα (3 Ιανουαρίου 2017) H Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής –διεθνώς γνωστή με την επωνυμία Αrmonia Atenea– φέρνει την πρωτοχρονιάτικη Βιέννη στην Αθήνα και υπόσχεται να χαρίσει στο κοινό τις πιο αισιόδοξες νότες για το νέο έτος, δίνοντας μία εορταστική συναυλία σε πλήρη συμφωνική σύνθεση, με ένα πρόγραμμα που τιτλοφορείται «Άρωμα Βιέννης ΙΙ» και αποτελείται από τις ωραιότερες μουσικές σελίδες της βιεννέζικης παράδοσης. Λαμπερές μελωδίες του J. Strauss II και πολλές εκπλήξεις για μία μοναδική μουσική υποδοχή του νέου χρόνου, υπό τη μουσική διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου. Μέγαρο Μουσικής, Βασ. Σοφίας & Κόκ-

Scent of Vienna II - Armonia Atenea (3 January 2017) Camerata, the Friends of Music Orchestra known internationally as Armonia Atenea, brings Vienna to Athens, promising the public the most optimistic notes for the new year, with a festive concert featuring symphonic compositions in a program entitled “Scent of Vienna II” that comprises the most beautiful Viennese musical scores. Shimmering melodies by J. Strauss II and many surprises in a unique concert to usher in the New Year under the musical direction of Giorgos Petros. Athens Concert Hall, Vasilissis Sofias Ave. & 1 Kokkali Str., www.megaron.gr

καλη 1, www.megaron.gr

Stones in His Pockets by Marie Jones (19 January - 28 May 2017) A “tragicomedy” unfolding in Kerry, Ireland, where a Hollywood blockbuster is being filmed. Charlie and Jake are two local supporting actors, that is extras… that is to say two people without a hope in the world… who are taking part in the movie. As is Sean, who commits suicide by filling his pockets with stones and jumping into the water. The fake Hollywood world in conflict with the harsh reality of a small rural town through the eyes of two people and the lives of fifteen characters, through desperation and recognition. Neos Kosmos Theatre, 7 An-

Πέτρες στις τσέπες του - Μαρί Τζόουνς (από 19 Ιανουαρίου έως 28 Μαΐου 2017) Μία «κωμικοτραγωδία» που εκτυλίσσεται στο Κέρι της Ιρλανδίας, όπου κινηματογραφείται μία χολιγουντιανή υπερπαραγωγή. Ο Τσάρλι κι ο Τζέικ είναι δύο ντόπιοι βοηθητικοί ηθοποιοί, δηλαδή extras… δηλαδή κομπάρσοι… δηλαδή οι άνθρωποι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα… και συμμετέχουν στην ταινία. Το ίδιο και ο Σον. Που αυτοκτόνησε. Έβαλε πέτρες στις τσέπες του κι έπεσε στο νερό. Ο ψεύτικος κόσμος του Χόλιγουντ σε σύγκρουση με τη σκληρή πραγματικότητα

110 hilton athens

tisthenous Str., Tel.: 210 921 2900, www.nkt.gr

μίας επαρχιακής πόλης, μέσα από τα μάτια δύο ανθρώπων, μέσα από τις ζωές 15 χαρακτήρων, μέσα από την απαξίωση και την καταξίωση. Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7, τηλ. 210 921 2900, www.nkt.gr

Οι 3 ευτυχισμένοι - Εζέν Λαμπίς (από 21 Ιανουαρίου 2017) «Η τέχνη του να κάνεις τον πατέρα της κοπέλας, που αρχικά έλεγε όχι, να πει ναι»: αυτή είναι η «συνταγή» που ο Λαμπίς δίνει για το θεατρικό είδος Vaudeville. Στο σπίτι του Μαρζαβέλ περιφέρεται ένα πλήθος ανθρώπων που τους συνδέουν μοιχείες, οι οποίες κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να αποκαλυφθούν εξαιτίας ενός οδηγού ταξί και διαφόρων αντικειμένων-φετίχ, τα οποία σύρουν τυραννικά τους ήρωες από την ελπίδα στην απελπισία και αντιστρόφως! Εμείς, το κοινό, συμπάσχουμε μαζί τους μέσα από ανελέητο, σχεδόν σαδιστικό γέλιο, καθώς ανακαλύπτουμε τον παραλογισμό και τα αδιέξοδα στις δικές μας σχέσεις. Είναι, τελικά, εφικτή η ευτυχία; Θέατρο Πορεία, Τρικόρφων 3, Αθήνα, τηλ. 210 821 0991, www.poreiatheatre.com

Η δύναμη του σκότους - Λέων Τολστόι (από 26 Ιανουαρίου 2017) Το 1880, ένας μουζίκος ομολόγησε δημόσια, στον γάμο της πρόγονής του, πως είχε κάνει παιδί μαζί της, το σκότωσε αμέσως μετά και ύστερα προσπάθησε να σκοτώσει και το δικό του εξάχρονο κοριτσάκι. Λίγα χρόνια μετά, με αφορμή αυ-

Le Plus Heureux des Trois

Le Plus Heureux des Trois by Eugène Labiche (from 21 January 2017) “The art of convincing the girl’s father, who initially said no, to say yes”. This is the “recipe” that Labiche offered to Vaudeville theatre. The setting is the home of Marjavel, where we meet a number of people linked by adultery that is at risk of being disclosed at any moment thanks to a taxi driver and a variety of fetish objects that tyrannically draw the heroes from hope to despair, and vice versa! We, the audience, empathise with through merciless and almost sadistic laughter, as we discover the absurdity and impasse in our relationships. It is possible to be truly happy? Poreia Theatre, 3 Trikorfon Str., Athens, Tel.: 210 821 0091, www.poreiatheatre.com

The Power of Darkness by Leo Tolstoy (from 26 January 2017) In 1880, at his stepdaughter’s wedding, a peasant confesses publically that he had impregnated her and killed the infant immediately after it was born, and also attempted to kill his own six-year old daughter afterwards. A few years later, in response to this appalling crime, “The Power of Darkness” was written.

Tolstoy examines the dark, bleak, unbearable side of human nature, without ruling out the possibility, after the fall, of genuine repentance and redemption, the complete “to the bone” change, however impossible it may seem. Epi Kolono, 94 Lenorman Ave., Kolonos, Tel.: 210 513 8067. www.epikolono.gr

The Barber of Seville

τό το ανατριχιαστικό έγκλημα, γράφεται η δύναμη του σκότους. Ο Τολστόι προσεγγίζει τη σκοτεινή, ζοφερή, δυσβάστακτη πλευρά της ανθρώπινη φύσης, χωρίς να αποκλείει, ύστερα από την πτώση, την τελική εξύψωση, τη μετάνοια, την πραγματική, ολοκληρωτική, «εκ των ένδον» αλλαγή, όσο δύσκολη και αν φαίνεται. Επί Κολωνώ, Λένορμαν 94, Κολωνός, τηλ. 210 513 8067, www.epikolono.gr

Ο κουρέας της Σεβίλλης - Τζοακίνο Ροσίνι (18 Φεβρουαρίου έως 5 Μαρτίου 2017) Η Εθνική Λυρική Σκηνή, σε μία συμπαραγωγή με το Δημοτικό Θέατρο Μπολόνιας, παρουσιάζει τη διασημότερη ιταλική κωμική όπερα. Η πνευματώδης, σβέλτη και ιδιαίτερα μελωδική μουσική ντύνει μία σειρά από κωμικές καταστάσεις, καθώς ο κουρέας Φίγκαρο βοηθά τον κόμη Αλμαβίβα να παντρευτεί την όμορφη Ροζίνα, η οποία κατοικεί με τον ηλικιωμένο προστάτη της Δόκτορα Μπάρτολο, που την προορίζει για τον εαυτό του. Η μεταφορά της υπόθεσης στη δεκαετία του 1960 αναδεικνύει τη διαχρονικότητα των καταστάσεων και την επικαιρότητα των βασικών θεμάτων του έργου. Απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους και ενδείκνυται για τη γνωριμία ενός νέου θεατή με την τέχνη της όπερας. Λυρική Σκηνή,

The Barber of Seville by Gioachino Rossini (18 February to 5 March 2017) The National Opera and Bologna Municipal Theatre present the most famous of Italian comic operas. The witty, svelte and highly melodic music envelopes a series of comic situations as the barber Figaro helps Count Almaviva marry the beautiful Rosina, who lives with her elderly guardian Doctor Bartolo, who in turn intends to marry the young girl herself. The action is moved to the 1960s and highlights the timelessness of both the situation and the key themes of the opera. The production is aimed at children and adults alike, and introduces a new audience to the art of opera. National Opera, 59 Acadimias Ave., www.nationalopera.gr

Ακαδημίας 59, www.nationalopera.gr

athens hilton 111

EVENTS&CELEBRITIES At hilton athens

cocktail party

Με μεγάλη επιτυχία διεξήχθη στο Hilton Αθηνών το cocktail party της επιχείρησης “Despina Miraraki SA”, για την καθιερωμένη έκθεση χειροποίητων χαλιών αλλά και την παρουσίαση της νέας collection Roberto Cavalli Home. Πλήθος προσωπικοτήτων από τον επιχειρηματικό, δημοσιογραφικό, πολιτικό και καλλιτεχνικό κόσμο, τίμησαν με την παρουσία τους τη Δέσποινα Μοιραράκη και θαύμασαν τα χειροποίητα χαλιά σε μοντέρνες και κλασικές γραμμές. / The cocktail party hosted by Despina Miraraki SA for the established handmade carpet exhibition as well as the presentation of the new Roberto Cavalli Home collection was successfully held at the Hilton Athens. Many personages from the business, journalism, political and artistic worlds honoured Despina Miraraki with their presence and admired the handmade carpets in both modern and classic lines.

01

03

06

02

04

05

07

01. Άδωνις Γεωργιάδης, Δέσποινα Μοιραράκη, Ευγενία Μανωλίδου, Γιάννης Κοντούλης 02. Γιάννης Κοντούλης, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Δήμος Βερύκιος 03. Νίκος Βουρλιώτης, Δέσποινα Μοιραράκη 04. Σίσσυ Φειδά, Ελίνα Μπακατσέλου 05. Γιώργος Μοιραράκης, Μαρία Κορινθίου 06. Γιώργος Τσαλίκης, Νίκος Βουρλιώτης 07. Τάσος Μοιραράκης, Ιωάννης Μελισσανίδης, Γιώργος Μοιραράκης / 01. Adonis Georgiadis, Despina Miraraki, Eugenia Manolidou, Yiannis Kontoulis 02. Yiannis Kontoulis, Miltiadis Varvitsiotis, Dimos Verykios 03. Nikos Vourliotis, Despina Miraraki 04. Sissy Feida, Elina Bakatselou 05. Yiorgos Mirarakis, Maria Korinthiou. 06.

Yiorgos Tsalikis, Nikos Vourliotis 07. Tasos Mirarakis, Ioannis Melissanidis, Yiorgos Mirarakis

112 hilton athens

Sergei Polunin at hilton athens Η PR Coordinator του Hilton Αθηνών Ναταλία Καρλή με τον χορευτή Sergei Polunin κατά τη διάρκεια της διαμονής του στο ξενοχείο, τις ημέρες της παρουσίασης της ταινίας του "Dancer". / Natalia Karli, PR Coordinator of the HIlton Athens with dancer Sergei Polunin during his stay at the hotel, on the occasion of the premiere of his film “Dancer”.

Galaxy Bar & Restaurant

Μία μοναδική βραδιά για την προώθηση του νέου cocktail μενού του Galaxy Bar & Restaurant πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου, με φόντο τη φωτισμένη Ακρόπολη και καλεσμένους διάσημους bloggers από τον κόσμο της μόδας και της γεύσης. / Thursday, November 3rd: An extraordinary evening to promote the Galaxy Bar & Restaurant’s new cocktail menu. The event was attended by acclaimed food and fashion bloggers, who sipped delicious cocktails with the illuminated Acropolis as a backdrop.

O Γιώργος Πράσινος, η Νεφέλη Γεωργαλά, η Λαβίνια Σταθάκη, η Λένα Χαριζόπουλος και η Μαρίνα Αγγελάκη. / Yiorgos Prasinos, Nefeli Georgala, Lavinia Stathaki, Lena Charizopoulos and Marina Aggelaki.

athens hilton 113

INFO

adDresses

Airports

Museums

Antique Gallery Greece

Airport “Eleftherios Venizelos” Athens International Airport, (0030) 210 353 0000-1

NEW Acropolis Museum

132 Kifisias Ave. Maroussi, T:+30 210 61 22 408- 9

15 Dionysiou Areopagitou,

Attica

(0030) 210 900 0901

Port Authorities

9 Panepistimiou Str., T: +30 211 180 2600

National Archaeological

Bahar

Museum

31 & 33, Evripidou Str., Athens, T: +30 210 32 17 225

44 Patission Str., Athens, (0030) 210 821 7724

CALLISTA

Benaki Museum

11 Voukourestiou Str.,

Archaeological sites

1 Koumbari Str. & Vas. Sofias Ave.,

Cellier

The Acropolis Dionysiou Areopagitou, Plaka, (0030) 210 321 0219 The “Sacred Rock” was built in the 3rd Millennium B.C. on a hill 70 metres above the town of Athens and was the most important site of the city. In the same area lies the Parthenon temple, the temple of Apteros Niki (Wingless Victory) and the Erectheion.

Kolonaki, (0030) 210 367 1000

1, Kriezotou Str., Syntagma Sqr., T: +30 210 36 10 040

The Odeon of Herodes Atticus - Herodeon Dionysiou Areopagitou, Plaka, (0030) 210 323 2771 The theatre was built by Herodes Atticus in 101 A.D. with a capacity of 6, 000 people.

Ilias Lalaounis Jewellery Museum

Piraeus, (0030) 210 451 1311-9, Rafina, (0030) 229 402 2481, Lavrio, (0030) 229 202 5249

Ancient Agora of Athens Adrianou Plaka, (0030) 210 321 0185 The Ancient Agora (Market) was the centre of ancient Athenians' everyday life.

The Kallimarmaro Stadium Vas. Konstantinou Ave. Built in 329 BC and rebuilt in 140 AD by Herodes Atticus. In 1895, it was reconstructed in marble, in order to host the revival of the Olympic Games in 1896.

Sanctuary of Poseidon Cape Sounion, (0030) 229 203 9363 65 km. southeast of Athens, it was built to worship god Poseidon. Built in the 5th century BC, the temple offers a magnificent sunset view and a breathtaking view to the Aegean Sea. Roman Agora Pelopida Str. & Aiolou Str., (0030) 210 321 0185 It was erected by Julius Caesar and completed

by Emperor Hadrian between 10th and 11th centuries B.C. Temple of Olympian Zeus Vas. Olgas & Amalias Ave., (0030) 210 922 6330 It took 700 years from 530 BC to build the Temple of Olympian Zeus, the largest temple in Greece.

114 hilton athens

City of Athens Museum

369 Kifisia Ave., Kifisia, T: +30 210 80 18 756

7, Paparigopoulou Str., Klafthmonos Sq.,

320 Syngrou Ave., Kalithea, Τ: +30 210 45 33 551

(0030) 210 324 6164

Chanel - Linea Piu Boutique Athens

Goulandris Museum of Cycladic Art Neof. Douka Str. & Irodotou Str., Kolonaki, (0030) 210 722 8321 12, Karyatidon Str. & Kallisperi Str., Makrygianni, (0030) 210 922 1044 Museum of Greek Folk Art 17, Kidathinaion Str., Plaka,

8 Sekeri Str., Athens, T:+30 210 36 08 125 Chopard - Kassis Boutiques 2 Stadiou Str., Athens, T:+30 210 32 50 555 Eres Athens 6 Voukourestiou str., T: +30 210 32 11 103 Eres Kifisia 6 Kolokotroni str., Kifisia, Tel: +30 210 80 16 458 Forget Me Not 100 Adrianou Str., Athens, Tel: +30 210 32 53 740 Hondos Center

(0030) 210 322 9031

4, Omonia Sq., Athens, T: +30 210 25 28 280 6,

National Gallery

Merlin Str., Athens, T: +30 210 33 86 000

50, Vas. Konstantinou Ave., (0030) 210 723 5857 National Historical Museum 13, Stadiou Str., (0030) 210 323 7617

2, Ag. Konstantinou Str., Glyfada, T: +30 210 89 10 900 39, Ermou Str., Athens, T: +30 210 90 24 435 Ιlias Lalaounis: 6 Panepistimiou Ave. & Voukourestiou Str., Athens, T: +30 210 36 24 354

National War Museum

ΙOANNIS PATILIS: 12 Voukourestiou Str., Athens,

2, Rizari & Vass. Sofias Ave.,

T: +30 210 36 28 966

(0030) 210 725 2974

Kessaris Athens

Numismatic Museum 12, Panepistimiou Str., (0030) 210 364 3774

7 Panepistimiou Str., Athens, T: +30 210 27 11 020 KK JEWELRY LAB 8 Adanon Str. & 218 Formionos Str., Athens,

Exhibition & Concert Halls

T: +30 210 76 61 595

Onassis Cultural Centre

Louis Vuitton Boutique:

107 - 109, Syngrou Ave., (0030) 210 900 5800

19 Voukourestiou Str., Athens, T: +30 210 36 13 938

B. & M. Theocharakis

Luisa

Foundation for the Arts & Music 9, Vas. Sofias Ave. & Merlin Str., (0030) 210 361 1206

15 Skoufa Str., Kolonaki, T: +30 210 36 35 600 MINT VINTAGE AESTHETICS 1 Kolokotroni Str., Kifisia, T: +30 210 62 31 384

MEGARON, Athens Concert Hall

17 Irodotou Str., Kolonaki, T: +30 210 72 26 160

Vas. Sofias Ave. & Kokkali,

Ora Kessaris

(0030) 210 728 2333 Hellenic Cosmos 254, Pireos Str., Tavros, (0030) 212 254 0000

8 Voukourestiou Str., Athens, T: +30 210 27 11 020 Zolotas 10 Panepistimiou Str., Athens, T: +30 210 36 01 272

IOANNIS PATILIS: 12 Voukourestiou Str., Athens, P.O. 106 71 Τ: +30 210 36 28 966 F: +30 210 36 24 160, info@ioannispatilis.com www.ioannispatilis.com