Marcel de Lannoy Deed mee als verteller

Als een verzopen kat sta ik voor zijn deur Verregend en verhageld, tot op het bot. Gelukkig houdt-ie van katten. Marcel is een en al hartelijkheid als-ie opendoet en me bijna naar binnen trekt 'Kom gauw de warmte in, ik heb de thermostaat hoger gezet,' zegt hij, terwijl hij de deur naar de huiskamer openduwt. Miauwww, een elegante poes komt poolshoogte nemen 'Aan de kant, Eveline,' maant Marcel, 'we hebben bezoek.' En, zich weer tot mij wendend: 'Kom mee naar de keuken, daar ligt een handdoek voor je klaar '

Een stuk droger zit ik even later tegenover een bosvruchtencake. Eromheen stukjes meloen en blauwe bessen. Warme thee erbij en een mens waant zich in een paradijs En dat doe ik Dat doet Marcel ook Bijna voortdurend.

'Dit is de hemel,' zegt hij 'Dat denk ik al sinds ik drieënhalf jaar geleden in Middelburg ben komen wonen. Dit is de hemel en –' , hij gebaart om zich heen alsof niet alleen ik op de bank zit, 'jullie zijn de engelen '

Ik vind het een geweldige openingszin en vraag me af hoe mijn hoofdpersoon in deze zalige toestand terecht is gekomen Na een paar happen en slokken steken we van wal. Marcel vertelt dat hij leraar Frans is geweest –vanwege zijn jeugd in de Verenigde Staten en zijn loopbaan is in zijn manier van praten zowel een Franse als een Engelse tongval te bespeuren – en behalve in de VS ook in Engeland heeft gewoond. 'Om de hemel te ervaren moet er ook een hel geweest zijn,' zegt hij op een gegeven moment Wat was die hel?

Marcel gaat terug naar de tijd toen hij in ZeeuwsVlaanderen leraar Frans werd op een middelbare school

Daar begon hij in augustus en het ging meteen mis Hij werd gepest, en niet zo'n beetje '

Op de eerste dag in het eerste uur, riep een jongen:

'Verdomme man, je denkt toch niet dat we Frans gaan leren van jou?!' Een andere keer stond ik op het bord te schrijven, en toen ik me omdraaide, zag ik dat opeens al mijn boeken waren verdwenen Die hadden ze weggehaald Jongens, zei ik dan, ik kan niet verder zonder mijn boeken Niemand zei iets. Later vond ik ze terug in de prullenbak. Ze waren heel grof, heel brutaal.'

Dit deelde Marcel met de leerlingen die op bezoek bij hem kwamen vanuit MDT

Cultuur & Kunst. Het ontroerde hem, hoe ze op zijn verhaal reageerden 'Ze luisterden heel goed, en toonden begrip Niet alleen de meisjes, ook de jongens bleken gevoelig.

Naast dit onderwerp speelt ook Marcels seksuele geaardheid een rol in zijn contact met de leerlingen 'Ik ben homo, daar heb ik met ze over gepraat Dat maakte veel los Ze wilden weten wanneer en hoe ik uit de kast kwam. Een jongen vertelde over zijn neef, die onlangs bekend maakte dat hij homo is, en dat moeilijk vond om te zeggen Dan zal het voor u in die tijd nog wel veel lastiger zijn geweest, zei hij tegen me. Dat raakte me.'

Het verhaal over de pest-hel is nog niet klaar 'Iedere dag was moeilijk,' vertelt Marcel 'Keer op keer ging het mis. Het was zo pijnlijk, dat ik zo nu en dan aan zelfmoord dacht Ik zag het gewoon niet meer zitten

Op een dag had het gesneeuwd. Het was pauze. De leerlingen waren aan het spelen Laat ik met ze meedoen, dacht ik Een grote vergissing Ik werd bekogeld door een groep jongens die me omsingelden, met sneeuwballen waarin stenen zaten. Ik viel. Mijn gezicht zat onder het bloed, mijn bril was gebroken Toen ben ik opgestapt

Nadat ik dit de jongeren vertelde, heeft een aantal hardop hier op de bank gezegd: Wat heb ik het makkelijk, als ik mijn leven met dat van u vergelijk En dat is mooi, dat ze daarover nadenken. En ook dat ze merken hoe gelukkig ik ben, hier en nu '

Die ommezwaai naar het geluk kwam zo ongeveer uit de lucht vallen. 'Op een dag in januari, toen ik net thuis was gekomen, hoorde ik gepiep Het bleef maar doorgaan Ik deed de achterdeur open en daar stond ze: een mager, kletsnat katje. Geneviève noemde ik haar. Ik had geen kattenvoer in huis, gaf haar wat brood en melk Ze kwam op bed liggen toen ik ging slapen De volgende ochtend zette ik haar in de achtertuin.

De hele dag bleef ik aan haar denken. In de supermarkt kocht ik voer en een kattenbak En ja hoor, 's avonds stond ze weer op de stoep '

Achteraf begreep hij dat Geneviève een van de twee poezen van een stel uit de buurt was, dat uit elkaar ging Een van hen had het andere poesje meegenomen, en haar achtergelaten. 'Ik heb haar dus gered, maar in feite redde zij mij.'

Intussen is Eveline op Marcels schoot geklommen Ze sluit haar ogen en laat zich door hem aaien Achter klinkt gestommel. Robert komt thuis, de partner van Marcel. Hij reageert enthousiast als het gesprek over het MDTproject gaat 'Ik heb me ook opgegeven en ik hoop binnenkort iets te horen '

Marcel benadrukt hoe mooi het is dat het mes aan twee kanten snijdt. 'De jongeren kwamen hier om me te interviewen Ze hadden niet verwacht dat ze ook iets voor mij konden betekenen En dat was wel zo. Ze stelden vragen, vroegen door, en probeerden erachter te komen hoe ik over het pesten heen kwam Ik ben daar echt door veranderd Door hun aandacht. Op deze manier heb ik mijn gevoelens en herinneringen weten te verwerken en positieve associaties gekregen bij de jeugd ' Tegen het einde van ons gesprek begrijp ik dat Marcel het over de leerlingen had, toen hij sprak over de engelen in zijn hemel Daarom doet hij graag weer mee met de volgende groep jongeren. ‘En jullie mogen ook altijd op de koffie komen ’