KAPITULLI 10
4 Atëherë Mardokeu tha: "Perëndia i bëri këto gjëra".
5 Sepse më kujtohet një ëndërr që pashë lidhur me këto çështje dhe asgjë nuk dështoi.
6 Një burim i vogël u bë lumë, dhe pati dritë, diell dhe shumë ujë; ky lumë është Estera, me të cilën mbreti u martua dhe e bëri mbretëreshë.
7 Dhe dy dragonjtë jemi unë dhe Aman.
8 Dhe kombet ishin ata që u mblodhën për të shkatërruar emrin e Judenjve:
9 Dhe kombi im është ky Izrael, i cili i thirri Perëndisë dhe u shpëtua, sepse Zoti ka shpëtuar popullin e tij dhe Zoti na ka çliruar nga të gjitha ato të këqija dhe Perëndia ka bërë shenja dhe mrekulli të mëdha që nuk janë bërë midis johebrenjve.
10 Prandaj ai vuri dy short, një për popullin e Perëndisë dhe një tjetër për të gjithë johebrenjtë.
11 Dhe këto dy shorte ranë në orën, në kohën dhe ditën e gjyqit përpara Perëndisë midis të gjitha kombeve.
12 Kështu Perëndisë iu kujtua populli i tij dhe shfajësoi trashëgiminë e tij.
13 Prandaj ato ditë do të jenë për ta në muajin e Adarit, ditën e katërmbëdhjetë e pesëmbëdhjetë të po atij muaji, me mbledhje, gëzim dhe hare përpara Perëndisë, sipas brezave të përjetshëm midis popullit të tij.
KAPITULLI 11
1 Në vitin e katërt të mbretërimit të Ptolemeut dhe të Kleopatrës, Dositeu, i cili thoshte se ishte prift dhe Levit, dhe Ptolemeu, i biri, sollën këtë letër të Purimit, për të cilën thoshin se ishte e njëjtë dhe se Lisimaku, i biri i Ptolemeut, që ishte në Jeruzalem, e kishte interpretuar.
2 Në vitin e dytë të mbretërimit të Artekserksit të madh, ditën e parë të muajit Nisan, Mardokeu, bir i Jairit, bir i Semeit, bir i Cisait, nga fisi i Beniaminit, pa një ëndërr;
3 I cili ishte Jude dhe banonte në qytetin e Suzës, një burrë i madh dhe shërbëtor në oborrin e mbretit.
4 Ai ishte gjithashtu një nga robërit që Nabukodonosori, mbreti i Babilonisë, kishte marrë nga Jeruzalemi me Jekonia, mbretin e Judesë; dhe kjo ishte ëndrra e tij:
5 Shiko një zhurmë trazirash, me bubullima, tërmete dhe zhurmë në vend;
6 Dhe ja, dy dragonj të mëdhenj dolën gati për të luftuar dhe britma e tyre ishte e madhe.
7 Dhe në britmën e tyre të gjitha kombet u përgatitën për të luftuar, që të mund të luftonin kundër njerëzve të drejtë.
8 Dhe ja një ditë errësirë dhe errësirë, mundimi dhe ankthi, mundimi dhe zhurme e madhe mbi tokë.
9 Dhe gjithë kombi i drejtë u shqetësua, duke pasur frikë nga të këqijat e veta dhe ishte gati të vdiste.
10 Atëherë ata i thirrën Perëndisë dhe me britmën e tyre, si nga një burim i vogël, u bë një përmbytje e madhe, madje shumë ujë.
11 Drita dhe dielli lindën, të përulurit u lartësuan dhe gllabëruan lavdinë.
12 Mardokeu, i cili e kishte parë këtë ëndërr dhe atë që kishte vendosur të bënte, u zgjua, e mbajti në mendje këtë ëndërr dhe deri natën donte ta dinte me çdo kusht.
KAPITULLI 12
1 Mardokeu pushoi në oborr bashkë me Gabathan dhe Tharrën, dy eunukët e mbretit dhe rojtarët e pallatit.
2 Dhe ai i dëgjoi planet e tyre, shqyrtoi qëllimet e tyre dhe mësoi se ata do të vendosnin duart kundër mbretit Artekserks; dhe kështu ai vërtetoi mbretin e tyre.
3 Atëherë mbreti ekzaminoi dy eunukët dhe, pasi e rrëfyen këtë, i mbytën.
4 Mbreti bëri një anal për këto gjëra dhe Mardokeu gjithashtu shkroi për të.
5 Kështu mbreti urdhëroi që Mardokeu të shërbente në oborr dhe për këtë e shpërbleu.
6 Por Amani, bir i Amadathusit, Agagitit, që ishte në nder të madh te mbreti, kërkoi të ngacmonte Mardokeun dhe popullin e tij për shkak të dy eunukëve të mbretit.
KAPITULLI 13
1 Kopja e letrave ishte kjo: Mbreti i madh Artekserks ua shkruan këto gjëra princave dhe guvernatorëve që janë nën drejtimin e tij nga India në Etiopi në njëqind e shtatë e njëzet provinca.
2 Pasi u bëra zot i shumë kombeve dhe pata sundim mbi gjithë botën, jo i ngritur me supozimin e autoritetit tim, por duke u mbajtur gjithmonë me drejtësi dhe butësi, vendosa t'i vendos nënshtetasit e mi vazhdimisht në një jetë të qetë dhe mbretëri paqësore dhe e hapur për kalim në brigjet më të fundit, për të ripërtërirë paqen, që dëshirohet nga të gjithë njerëzit.
3 Tani kur pyeta këshilltarët e mi se si mund të ndodhte kjo, Aman, që shkëlqeu në urtësi midis nesh dhe u miratua për vullnetin e tij të mirë dhe besnikërinë e tij të patundur dhe që kishte nderin e vendit të dytë në mbretëri,
4 Na deklaroi se në të gjitha kombet anembanë botës ishte shpërndarë një popull keqdashës, që kishte ligje në kundërshtim me të gjitha kombet dhe vazhdimisht përçmonte urdhërimet e mbretërve, kështu që bashkimi i mbretërive tona, i synuar me nder nga ne, nuk mund të shkojë. përpara.
5 Duke parë atëherë, ne kuptojmë se vetëm ky popull është vazhdimisht në kundërshtim me të gjithë njerëzit, që ndryshojnë në mënyrën e çuditshme të ligjeve të tyre dhe të këqijat që prekin shtetin tonë, duke bërë të gjitha të këqijat që munden që mbretëria jonë të mos vendoset fort:
6 Prandaj, ne kemi urdhëruar që të gjithë ata që janë shënuar me shkrim për ju nga Aman, i cili është i caktuar mbi çështjet dhe është pranë nesh, të gjithë, me gratë dhe fëmijët e tyre, do të shkatërrohen plotësisht nga shpata e armiqve të tyre , pa asnjë mëshirë dhe keqardhje, dita e katërmbëdhjetë e muajit të dymbëdhjetë Adar të këtij viti:
7 Që ata që nga kohët e lashta dhe tani janë keqdashës, brenda një dite të mund të hyjnë në varr me dhunë dhe kështu që në të ardhmen të bëjnë që punët tona të zgjidhen mirë dhe pa probleme.
8 Atëherë Mardokeu mendoi për të gjitha veprat e Zotit dhe iu lut atij,
9 duke thënë: "O Zot, o Zot, Mbreti i Plotfuqishëm, sepse e gjithë bota është në pushtetin tënd dhe në qoftë se ti ke caktuar të shpëtosh Izraelin, nuk ka njeri që mund të të kundërshtojë:
10 Sepse ti ke bërë qiejt dhe tokën dhe të gjitha mrekullitë nën qiell.
11 Ti je Zoti i të gjitha gjërave dhe nuk ka njeri që mund të të kundërshtojë ty, që je Zoti.
12 Ti i di të gjitha gjërat dhe e di, o Zot, që nuk u përkula para Amanit krenar, as për përbuzje, as krenari, as për ndonjë dëshirë lavdie.
13 Sepse unë mund të isha kënaqur me vullnetin e mirë që shpëtimi i Izraelit t'i puthja thembra të këmbëve të tij.
14 Por unë e bëra këtë që të mos e parapëlqej lavdinë e njeriut mbi lavdinë e Perëndisë; nuk do të adhuroj askënd përveç teje, o Perëndi, dhe nuk do ta bëj me krenari.
15 Dhe tani, o Zot, Perëndi dhe Mbret, kurseje popullin tënd, sepse sytë e tyre janë mbi ne për të na asgjësuar; po, ata dëshirojnë të shkatërrojnë trashëgiminë, që ka qenë e jotja që në fillim.
16 Mos e përçmo pjesën që ke dorëzuar nga Egjipti për veten tënde.
17 Dëgjo lutjen time dhe ki mëshirë për trashëgiminë tënde; ktheje dhembjen tonë në gëzim, që të rrojmë, o Zot, dhe të lëvdojmë emrin tënd; dhe mos shkatërro gojën e atyre që të lëvdojnë, o Zot.
18 Tërë Izraeli i thirri në të njëjtën mënyrë Zotit, sepse vdekja e tyre ishte para syve.
KAPITULLI 14
1 Edhe mbretëresha Ester, nga frika e vdekjes, iu drejtua Zotit:
2 Dhe hodhi rrobat e saj të lavdishme dhe veshi rrobat e ankthit dhe zisë; dhe në vend të vajrave të çmuara, mbuloi kokën me hi dhe pleh, e përuli trupin e saj shumë dhe mbushi me të gjitha vendet e gëzimit të saj. flokët e saj të grisura.
3 Dhe ajo iu lut Zotit, Perëndisë të Izraelit, duke thënë: "O Zoti im, ti je vetëm Mbreti ynë; më ndihmo, o grua e shkretë, që nuk kam ndihmëtar përveç teje.
4 Sepse rreziku im është në dorën time.
5 Që në fëmijërinë time kam dëgjuar në fisin e familjes sime që ti, o Zot, ke marrë Izraelin nga mesi i të gjithë popujve dhe etërit tanë nga të gjithë paraardhësit e tyre, si një trashëgimi të përjetshme, dhe ke kryer gjithçka që u ke premtuar.
6 Dhe tani ne kemi mëkatuar para teje; prandaj na ke dhënë në duart e armiqve tanë,
7 Sepse ne adhuruam perënditë e tyre, o Zot, ti je i drejtë.
8 Megjithatë nuk u kënaq që ne jemi në robëri të hidhur, por ata kanë goditur duart me idhujt e tyre,
9 me qëllim që ata të shfuqizojnë atë që ti ke caktuar me gojën tënde, të shkatërrojnë trashëgiminë tënde, të ndalojnë gojën e atyre që të lëvdojnë dhe të shuajnë lavdinë e shtëpisë sate dhe të altarit tënd,
10 Dhe hapni gojën e kombeve për të shpallur lavdinë e idhujve dhe për të madhëruar një mbret prej mishi përjetë.
11 O Zot, mos ua jep skeptrin tënd atyre që nuk janë asgjë dhe le të mos qeshin me rënien tonë; por kthejini planin e tyre kundër tyre dhe bëni atë shembull, që e ka nisur këtë kundër nesh.
12 Kujto, o Zot, bëhu i njohur në kohën e mundimit tonë dhe më jep guxim, o Mbret i kombeve dhe Zot i çdo fuqie.
13 Më jep një fjalë elokuente në gojën time përpara luanit; ktheje zemrën e tij të urrejë atë që lufton kundër nesh, që të ketë një fund për të dhe për të gjithë ata që e pëlqejnë.
14 Por na çliro me dorën tënde dhe më ndihmo mua që jam i shkretë dhe që nuk kam ndihmë tjetër veç teje.
15 Ti i di të gjitha, o Zot; ti e di që unë e urrej lavdinë e të padrejtëve dhe urrej shtratin e të parrethprerëve dhe të gjithë kombeve.
16 Ti e di domosdoshmërinë time, sepse unë e urrej shenjën e pasurisë sime të lartë, që është mbi kokën time në ditët kur shfaqem, dhe që e urrej atë si një leckë menstruale dhe që nuk e vesh kur jam private. veten time.
17 Dhe shërbëtorja jote nuk ka ngrënë në tryezën e Amanit dhe që unë nuk e kam çmuar shumë festën e mbretit dhe nuk kam pirë verën e libacioneve.
18 As shërbëtorja jote nuk pati gëzim që nga dita që më sollën deri këtu, por te ti, o Zot, Perëndi i Abrahamit.
19 O ti Perëndi i fuqishëm mbi të gjitha, dëgjo zërin e të dëshpëruarit dhe na çliro nga duart e keqbërësve dhe më çliro nga frika ime.
KAPITULLI 15
1 Ditën e tretë, kur mbaroi lutjet e saj, hodhi rrobat e saj të zisë dhe veshi rrobat e saj të lavdishme.
2 Dhe, e stolisur me lavdi, pasi iu lut Perëndisë, që është shikuesi dhe shpëtimtari i të gjitha gjërave, ajo mori me vete dy shërbëtore:
3 Dhe tek ai u mbështet, duke u mbajtur me shije të hollë;
4 Dhe tjetra e ndiqte, duke mbajtur trenin e saj.
5 Ajo ishte e kuqërremtë nga përsosmëria e bukurisë së saj dhe fytyra e saj ishte e gëzuar dhe shumë e dashur, por zemra e saj ishte në ankth nga frika.
6 Pastaj, mbasi kaloi nëpër të gjitha dyert, ajo u ndal përpara mbretit, i cili u ul në fronin e tij mbretëror dhe ishte veshur me të gjitha rrobat e tij madhështore, të gjitha të shkëlqyeshme me ar dhe gurë të çmuar; dhe ai ishte shumë i frikshëm.
7 Pastaj ngriti fytyrën e tij që shkëlqente nga madhështia, e shikoi me ashpërsi të madhe; dhe mbretëresha u rrëzua, u zbeh dhe i ra të fikët, dhe u përkul mbi kokën e shërbëtores që i shkonte përpara.
8Pastaj Perëndia e ndryshoi frymën e mbretit në butësi, i cili me frikë u hodh nga froni dhe e mori në krahë, derisa ajo u kthye përsëri në vete, e ngushëlloi me fjalë dashurie dhe i tha:
9 Ester, çfarë është çështja? Unë jam vëllai yt, ji i gëzuar:
10 Ti nuk do të vdesësh, megjithëse urdhërimi ynë është i përgjithshëm: afrohu.
11 Dhe kështu ai ngriti skeptrin e tij prej ari dhe ia vuri në qafë,
12 Dhe e përqafoi dhe i tha: "Më fol".
13 Atëherë ajo i tha: "Unë të pashë, zotëria im, si një engjëll të Perëndisë dhe zemra ime u trondit nga frika e madhërisë sate".
14 Sepse i mrekullueshëm je, o Zot, dhe fytyra jote është plot hir.
15 Dhe ndërsa ajo fliste, ajo ra përtokë nga të fikët.
16 Atëherë mbreti u trondit dhe të gjithë shërbëtorët e tij e ngushëlluan.
KAPITULLI 16
1 Mbreti i madh Artekserks, përshëndetje princave dhe qeveritarëve të njëqind e shtatë e njëzet provincave nga India deri në Etiopi, dhe të gjithë nënshtetasve tanë besnikë.
2 Shumë, sa më shpesh të nderohen me bujarinë e madhe të princave të tyre të hirshëm, aq më krenarë bëhen,
3 Dhe përpiquni të lëndoni jo vetëm nënshtetasit tanë, por duke mos qenë në gjendje të duroni bollëk, merrni në dorë të praktikoni edhe kundër atyre që u bëjnë mirë:
4 Dhe hiqni jo vetëm mirënjohjen midis njerëzve, por edhe të ngritur me fjalët e lavdishme të njerëzve të shthurur, që nuk ishin kurrë të mira, ata mendojnë t'i shpëtojnë drejtësisë së Perëndisë, që sheh të gjitha gjërat dhe urren të keqen.
5 Shpeshherë edhe fjalimi i drejtë i atyre, të cilëve u është besuar për të menaxhuar punët e miqve të tyre, ka bërë që shumë që kanë autoritet të jenë pjesëmarrës të gjakut të pafajshëm dhe i ka mbështjellë me fatkeqësi të pashërueshme:
6 Duke mashtruar me gënjeshtrën dhe mashtrimin e sjelljes së tyre të shthurur, pafajësinë dhe mirësinë e princave.
7 Tani ju mund ta shihni këtë, siç e kemi deklaruar, jo aq shumë nga historitë e lashta, sa mundeni, nëse kërkoni atë që është bërë ligësisht kohët e fundit nëpërmjet sjelljes së keqe të atyre që janë vënë në pushtet në mënyrë të padenjë.
8Dhe ne duhet të kujdesemi për kohën që vjen, që mbretëria jonë të jetë e qetë dhe paqësore për të gjithë njerëzit,
9 Edhe duke ndryshuar qëllimet tona, edhe duke i gjykuar gjithmonë gjërat që janë të dukshme me procedim më të barabartë.
10 Sepse Aman, një maqedonas, i biri i Amadathës, me të vërtetë i huaj nga gjaku pers dhe shumë larg mirësisë sonë dhe na priti si një i huaj,
11 Kishim fituar deri tani favorin që tregojmë ndaj çdo kombi, pasi ai quhej ati ynë dhe nderohej vazhdimisht nga të gjithë personat e ardhshëm te mbreti.
12 Por ai, duke mos mbajtur dinjitetin e tij të madh, doli të na privonte nga mbretëria dhe nga jeta jonë:
13 Me mashtrime të shumta dhe dinake kërkuan nga ne shkatërrimin, si dhe të Mardokeut, i cili na shpëtoi jetën dhe fitoi vazhdimisht të mirat tona, si edhe Esterës së paqortueshme, pjesëmarrëse në mbretërinë tonë, me gjithë kombin e tyre.
14 Sepse në këtë mënyrë ai mendoi, duke na gjetur të varfër nga miqtë që t'ua kishim
përkthyer maqedonasve mbretërinë e Persianëve.
15 Por ne zbulojmë se judenjtë, të cilët ky i mjerë i lig i ka dorëzuar në shkatërrim të plotë, nuk janë keqbërës, por jetojnë sipas ligjeve më të drejta:
16 Dhe që ata të jenë bij të Perëndisë së gjallë më të Lartit dhe më të Fuqishmit, që ka urdhëruar mbretërinë si për ne ashtu edhe për paraardhësit tanë në mënyrën më të shkëlqyer.
17 Prandaj do të bëni mirë të mos i vini në ekzekutim letrat që ju dërguan nga Aman, biri i Amadatha-s.
18 Sepse ai që ka bërë këto gjëra është varur në portat e Suzës me gjithë familjen e tij; Perëndia që sundon çdo gjë, duke i dhënë shpejt hakmarrjen ndaj tij sipas shkretëtirave të tij.
19 Prandaj ju do ta publikoni kopjen e kësaj letre në të gjitha vendet, që Judenjtë të mund të jetojnë lirisht sipas ligjeve të tyre.
20 Dhe ju do t'i ndihmoni, që po atë ditë, duke qenë dita e trembëdhjetë e muajit të dymbëdhjetë të Adarit, ata të mund të hakmerren kundër tyre, të cilët në kohën e pikëllimit të tyre do t'i vënë mbi ta.
21 Sepse Perëndia i Plotfuqishëm i ka kthyer në gëzim ditën kur populli i zgjedhur do të kishte vdekur.
22 Pra, në festat tuaja solemne do ta kremtoni atë një ditë të lartë me çdo festë.
23 Që tani dhe në të ardhmen të ketë siguri për ne dhe persët e prekur mirë; por për ata që komplotojnë kundër nesh një përkujtim shkatërrimi.
24 Prandaj, çdo qytet dhe vend, që nuk do të veprojë sipas këtyre gjërave, do të shkatërrohet pa mëshirë me zjarr e shpatë dhe do të bëhet jo vetëm i pakalueshëm për njerëzit, por edhe më i urryer për kafshët dhe shpendët e egra përgjithmonë.