Faroese - Judith

CHAPTER 1 1 In tólvta árið í Nabuchodonosor, sum vardi í Nineve, tann stóri býurin; í tíðini av Arphaxad, sum sýgur yvir Medes í Ecbatane, 2 And bygdi í Ecbatane veggir um steinar hewn trý cubits broad og seks cubits long, og gjørdi høgan av vegginum sjeytí cubits, og breyðiðth harof hálvtrýss cubits: 3 Og setti tornið harof á portrið á portrið, og breyðið, sum er har, og breyðið, sum er har, sum er í trýscore cubits: 4 Og hann gjørdi portrið harof, sjálvt gates, sum vóru vaks upp til høgan av sjeytí cubits, og breyðið av teimum var fjøruti cubits, tí hann fór fram í hansara kanska armies, og fyri at seta seg í array av fótinum: 5 Even í teimum døgum, sum kongur Nabuchodonosor gjørdi kríggj við kongi Arphaxad í tí stóra fløt, sum er fløt í markunum av Ragau.

6 Og har kom til hansara øll, sum vóru í heygnum, og alt, sum dwelt av Euphrates, og Tigris og Hydaspes, og tann fløti av Arioch kongur í Elymeans, og sera nógvar tjóðir av synirunum av Chelod, setti seg til bardaganum.

7 Then Nabuchodonosor kongur í Assyrians sendi unto all, sum dwelt in Persia, og til alt, sum dwelt westward, og til tey, sum dwelt í Cilicia, og Damascus, og Libanus, og Antilibanus, og til alt, sum dwelt á sjónum, 8 Og til tey millum tjóðir, sum vóru av Carmel, og Galaad, og hægri Galilee, og tann stóri fløtin av Esdrelom, 9 And to all, sum vóru í Samaria og býir harof, og handan Jordan unto Jerusalem, og Betane, og Chelus, og Kades, og áin í Egyptalandi, og Taphnes, og Ramesse, og alt landið av Gesem, 10 Until tú/kemur/koma yvir Tanis og Memphis, og til øll íbúgvarnir í Egyptalandi, til tú/kemur/koma til markið í Ethiopia.

11 men allir íbúgvarnir í landinum gjørdu ljós av tí, sum nabuchodonosor kongur í Assyrians, hvørki fóru tey við honum til bardaganum; Fyri at teir/tær/tey vóru ikki bangin fyri honum: Yeah, hann var áðrenn teir/tær/tey sum ein maður, og teir/tær/tey sendu burtur frá teimum uttan effect, og við skomm.

12 Tí Nabuchodonosor var sera illur við øllum hesum landinum, og sware av sínum týtum, at hann fór heilt vist at vera hevnd á øllum teimum strondini í Cilicia, og Damascus, og Syria, og at hann fór at slay við svørði øll íbúgvarunum í landinum av Moab, og børnini í Ammon, og øll Judea, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt, sum vóru í Egyptalandi, til tú/kemur/koma til markið á teimum báðum sjónum.

13 Then hann gekk í bardaganum við sínum valdi ímóti kongi Arphaxad í seytjan ár, og hann vann í sínum bardaga: for hann yvirtaði alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt hansara rossmenn, og alt hansara hjól, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði

gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og alt tað, sum hann hevði gjørt, og 14 Og gjørdist harrin av býunum, og kom til Ecbatane, og tók tornið, og spilti gøtunum harof, og vendi vakurleika harof til skomm.

15 hann tók eisini Arphaxad í fjøllunum í Ragau, og smote hann gjøgnum við sínum pílum, og oyðilegði hann fullkomiliga tann dagin.

16 So hann kom aftur eftirward til Nineve, bæði hann og øll hansara fyritøku av sundry tjóðir, sum vóru ein sera stórur av monnum í kríggi, og har tók hann lættliga, og tað var hann og hansara her, eitt hundrað og tjúgu dagar.

CHAPTER 2 1 And í átjan ár, tvey og tjúgu dag í fyrsta mánaðinum, har var í húsinum hjá Nabuchodonosor kongur í Assyrians, sum hann skuldi, sum hann segði, hevna seg sjálvan á øllum jørðini.

2 So hann ringdi til hansara øll sínar her, og allir hansara hásinnaðar, og samskifta við tey, sum hann hevði gjørt, og endaði við, at hann var í øllum jørðini.

3, so vóru teir/tær/tey decreed at oyðileggja allar týttar, sum ikki gjørdu av munninum.

4 And tá ið hann var liðugur við sín counsel, Nabuchodonosor kongur í Assyrians kallaði Holofernes the chief captain of herin, sum var næst unto hann, og segði unto hann.

5 Thus saith tann stóri kongur, tann, sum er í øllum jørðini, Behold, tú skalt fara fram frá mínum nærveru, og tak við tær, sum hava álit á sínum egnu styrki, av fótmen hundrað og tjúgu túsund; og talið av rossum við sínum ríða tólv túsund.

6 Og tú skalt fara ímóti øllum vestur landinum, tí tey óhøvdu mína boð.

7 Og tú skalt vátta, at tey fyrireika meg til jørðina og vatn: til eg fari fram í mína wrath ímóti teimum og fer at dekka alt andlitið á jørðini við fótum mínum, og eg fari at geva teimum til eitt oyðileggja.

8 So, at teirra slain skal fylla teirra dalin og brooks og ánna skal vera fylt við teirra deyðu, til tað er 7: 9 Og eg fari at føra teir/tær/tey í øllum jørðini.

10 tú/skalt/skulu fara fram. og tak áðrenn eg havi fingið øll strondina: og um tey fara at geva sær sjálvum/sjálvari, skalt/skulu tú/bíleggja teir/tær/tey til dagin.

11 men um teir/tær/tey, sum gera uppreistur, lat/latið teir/tær/tey ikki gera tað, sum ikki er neyðugt hjá teimum; men setti teir/tær/tey til slátrað, og oyðileggja teir/tær/tey, har tú/fert/fara.

12 For sum eg búgvi, og av valdi mínum kongsríki, sum eg havi tosað, so fari eg at gera við mína hond.

13 Og tak/takið teg/tykkum/tygum, at tú//tygum hevur/hava/hava fingið at gera teir/tær/tey, men eg havi ikki gjørt teir/tær/tey.

14 Then Holofernes fór fram frá nærveru hansara, og ringdi til allar týs og skiparin, og hermaðurin í herinum av Assur; 15 Og hann máered teir valdu menn til bardaganum, sum hansara sæntur hevði biðið hann, unto hundrað og tjúgu túsund, og tólv túsund archers á rossback; 16 Og hann ringdi til teirra, sum ein stórur herurin er boð um kríggið.

17 Og hann tók kamelar og assur fyri teirra hjúnalag, eitt sera gott nummar; og seyð og oxen og geit uttan nummar til teirra provision: 18 And nóg mikið av victual til hvønn mann í herinum, og sera nógv gull og silvur úr konginum hjá konginum.

19, so fór hann fram og alt sítt vald at fara áðrenn kongur Nabuchodonosor í ferðini, og fyri at dekka alt andlitið á jørðini.

20 A stórt nummar kom eisini við teimum sum locusts, og sum sandin av jørðini: til multitude var uttan nummar.

21 Og teir/tær/tey fóru fram í Nineve tríggjar dagar móti fløtunum av Bectileth, og setti frá Bectileth nær við fjallið, sum er í vinstru hond av upper Cilicia.

22 so tók hann allan herin, fótin og rossmenn og hjól, og fór úr haðani í heygnum; 23 Og oyðilegði Phud og Lud, og spilti øll børnini í Rasses, og børnini í Ísrael, sum vóru ímóti teimum, sum vóru í suður sunnan fyri jørðina í Chellians.

24 so fór hann yvir Euphrates, og fór ígjøgnum Mesopotamia, og oyðilegði allar høgu býir, sum vóru á ánni Arbonai, in til ye kom til sjógvin.

25 Og hann tók markið av Cilicia, og drap alt, sum stóð ímóti honum, og kom til markið av Japheth, sum vóru ímóti suður, yvir ímóti Arabia.

26 hann kom eisini á øll børnini í Madian, og brendi upp teirra tabernacles, og spilti teirra seyð.

27 So fór hann niður í fløta Damascus í tíðini av hveiti, og brendi allar teirramark, og oyðilegði teirra fylgt og hennara býum, eisini hann spilti teirra býir, og fullkomiliga spilti teirra lond, og smote øll teirra unga menn við edgeinum av svørðinum.

28 Tí, sum var bangin fyri honum, og dread av honum datt á øllum íbúgvunum á sjónum, sum vóru í Sidon og Tyrus, og tey, sum vóru í Sur og Ocina, og alt, sum dwelt í Jemnaan; og teir/tær/tey, sum vóru í Azotus og Ascalon óttast hann sera nógv.

CHAPTER 3 1 So teir/tær/tey sendi sendi sendiharrar til hansara at fara við friði, segði, at teir/tær/tey søgdu, at teir/tær/tey fóru at fara við friði, segði hann.

2 Behold, vit tænastufólkini í Nabuchodonosor tann stóra kongur, áðrenn tú/hevur/hava 100; Brúka okkum, sum skal vera gott í tínum eygnabrá.

3 Behold, okkara hús, og øll okkara støð, og øll okkaramark av hveiti, og fylgt, og hennara tjald, og alt tað, sum er, og alt tað, sum tú/hevur/hava, áðrenn tú/ert/eru í okkara tjaldi; Nýt/Nýtið teir/tær/tey, sum tað er gott.

4 Behold, sjálvt okkara býir og íbúgvarnir eru tínar tænastufólk; kom/komið og fáast við teir/tær/tey, sum tykjast at vera gott fyri teg/tykkum.

5 So menn komu til Holofernes, og lýstu hann eftir henda hátt.

6, so kom hann niður móti sjónum, bæði hann og herurin, og setti garrisons í høgum býum, og tóku út av teimum valdi menn til aid.

7 So teir/tær/tey og øll landið rundu um at fáa teir/tær/tey við garlands, við dansum, og við timbrels.

8 men hann gjørdi tað, sum hann hevði gjørt, og skar seg niður á teirra groves: tí hann hevði decreed at oyðileggja allar gudar av landinum, sum øll tjóðir skuldu tilbiðja Nabuchodonosor bara, og at allir tungu og ættarlið skuldu ringt á hann sum god.

9 Also hann kom yvir ímóti Esdraelon nær við unto Judea, over ímóti tí stóra strait of Judea.

10 Og hann setti seg millum Geba og Scythopolis, og har hann tarried ein heilan mánað, at hann kundi savna saman allar sænsin í herin.

CHAPTER 4 1 nú vóru børnini í Ísrael, sum dwelt í Judea, hoyrdi alt, sum Holofernes the chief captain of Nabuchodonosor kongur í Assyrians hevði gjørt til tjóðir, og eftir tað, sum hann hevði spilt allar teirra templið, og kom við teimum til nought.

2 tí, at teir/tær/tey vóru sera bangin fyri honum, og vóru stúrin um Jerusalem, og til templið hjá Harrinum: 3 For tey vóru nýggj aftur úr fanginum, og øll fólkið í seinastuni vóru savnaðir saman: og veselsels, og altar, og altar, og húsini, vóru sanctified eftir profanation.

4 tí, teir/tær/tey sendu inn í allar strondina í Samaria, og bygdini og til Bethoron, og Belmen, og Jericho, og til Choba, og Esora, og til dalin í Salem: 5 Og plágaði seg sjálvan áðrennhand av øllum ovastu fjøllunum, og fortified bygdina, sum vóru í teimum, og legði upp victuals fyri provision av kríggi: til teirramark vóru ov sein heystar.

6 Also Joacim tann høga priest, sum var í teimum døgum í Jerusalem, skrivaði til teirra, sum dwelt í Bethulia, og Betomestham, sum er av ímóti Esdraelon móti open country, nær við Dothaim, 7 Charging teir/tær/tey at halda brotið á heygnum: til teirra, at tað var ein inngongd, og tað var lætt at steðga teimum, at tað fór at koma upp, tí at teir/tær/tey vóru beint fyri tveir menn í mesta lagi.

8 Og børnini í Ísrael gjørdu sum Joacim tann høga presturin hevði biðið tey, við fornari av øllum fólkinum í Ísrael, sum dwelt í Jerusalem.

9 Then hvønn mann í Ísrael græt til Guð við stórum fervency, og við stórum vehemency gjørdu tey, sum tey gjørdu, at tey gjørdu, at tey gjørdu, at tey gjørdu, og við stórum vehemency gjørdu tey, sum vóru teirra sálir: 10 Bæði teir/tær/tey, og konur teirra og børn teirra, og teirra neyt, og hvørt fremmandafólk og seta í starv, og teirra tænastufólk keypti við pengum, setti seg upp á teirra loins.

11 Thus hvønn mann og kvinnur, og tey lítlu børnini, og íbúgvarnir í Jerusalem, datt áðrenn templið, og kastaði seg upp á høvdið, og breiddi seg út, áðrenn tey eisini settu seg upp á andlitið á Harrinum: eisini tey settu seg upp í altar, og tað, sum tey settu seg út, og breiddi seg út, áðrenn tey settu seg upp á andlitið á Harrinum: eisini tey settu seg upp í altar, og tað, sum tey settu seg út, og breiddi seg út, áðrenn tey settu seg upp á andlitið á Harrinum: eisini tey settu seg upp á altar, og tað, sum tey settu seg út, og breiddi seg út, áðrenn tey settu seg upp á andlitið á Harrinum: 12 Og græt til Gud í Ísrael øll við einum consenti, at hann ikki vildi geva børnum sínum til eitt týtt, og teirra konur fyri at oyðileggja, og teir/tær/tey, sum vóru settar, og teir/tær/tey, sum vóru settar, og fyri at gera tað, sum teir/tær/tey skuldu gera.

13 So Gud hoyrdi teirra bønir, og hugdi at teirra afflictions: til fólkið fastaði fleiri dagar í øllum týtum og Jerusalem áðrenn Harrin.

14 And Joacim tann høga presturin, og allir priestarnir, sum stóðu áðrenn Harrin, og tey, sum vóru til staðar, høvdu teirra loins girt við sekkincloth, og bjóðaði teimum dagliga brendi, við vows og ókeypis gávur av fólkinum, sum vóru saman við teimum, sum vóru settar, og bjóðaði teimum, sum vóru settar, við teimum, sum vóru settar, og bjóðaði teimum, sum vóru settar, og bjóðaðu teimum, sum vóru settar, og 15 Og hevði 15 og græt á teirra mitres, og græt til Harrin við øllum sínum valdi, at hann fór at hyggja at øllum húsunum í Ísrael.

CHAPTER 5 1 Then var tað lýst til Holofernes, meðan hann var í herin av Assur, at børnini í Ísrael høvdu fyrireikað seg til kríggj, og hevði latið seg upp í brekkuna, og hevði latið vera við at gera alt tað, sum var sett í høgum og hevði lagt impediments í champaign londum: 2 Hvarwith hann var sera illur, og ringdi til allar prinsessurnar hjá Moab, og skiparin av Ammon, og allir/allar/øll vóru á sjónum, og allir/allar/øll vóru í sjónum, og allir/allar/øll vóru sera ill, og allir/allar/ 3 Og hann segði, at tey, sig mær nú, ye synir av Chanaan, sum hetta fólkið er, sum er í heygnum, og tað, sum eru býir, og tað, sum tey búgva, og tað, sum er, og tað, sum kongur er, og tað, sum kongur er, ella skipari av teirra her; 4 Og hví hava teir/tær/tey gjørt av ikki at koma og hitta meg, meira enn allir íbúgvarnir í vestur.

5 Then segði Achior, skiparin hjá øllum synirunum hjá Ammon, lat/latið teg/tykkum/tygum um, at tú//tygum fert/fara at siga, at hetta fólkið, sum er tætt við teg/tykkum/tygum, og har skal eingin lygn koma út úr munninum á tínum/tykkara tænari.

6 Hetta fólkið er ætt av Chaldeans: 7 Og teir/tær/tey vóru hertofore í Mesopotamia, tí teir/tær/tey høvdu ikki fylgt gudarunum hjá pápa sínum, sum vóru í landinum.

8 Fyri teir/tær/tey fóru avstað á veg til forfedrar teirra, og til Gud í himni, Gud, sum tey vistu: so teir/tær/tey løgdu teir/tær/tey út úr andlitinum, og teir/tær/tey flýddi inn í Mesopotamia, og teir/tær/tey flýddi inn í Mesopotamia, og teir/tær/tey flýddi inn í Mesopotamia, og teir/tær/tey flýddi inn í Mesopotamia, og teir/tær/tey flýddi inn í Mesopotamia, og teir/tær/tey flýddi út í Mesopotamia, og teir/tær/tey flýddi út í Mesopotamia, og teir/tær/tey flýddi út í Mesopotamia, og teir/tær/tey flýddi út í Mesopotami 9, sum Gud gav teimum boð um at fara avstað frá staðnum, har tey vóru noydd at fara inn í landið av Chanaan: har tey vóru øktir, og vóru økt við gulli og silvur, og við sera nógvum neyt.

10 men tá ein famine fjaldi alt landið í Chanaan, fóru tey niður í Egyptalandi, og tað var tað, meðan tey vóru har, og gjørdist har ein stórur multitude, so at ein ikki kundi nummar teirra tjóð.

11 tí kongurin í Egyptalandi reistist upp ímóti teimum, og tók við teimum, og tóku tey lágt við at gera tað, og gjørdi tey trælur.

12, so tey grótu til Gud, og hann smote alt landið í Egyptalandi við ícurable pestum: so eg var førur/før fyri at síggja teir/tær/tey út úr eygsjón.

13 Og Gud turkaði Reyða havið áðrenn tey, 14 Og kom við teimum til at fara upp á Sina, og Cades-Barne, og kastaði alt, sum dwelt í ørviti.

15 So teir/tær/tey vóru í landinum í Amorites, og teir/tær/tey oyðiløgdu av teirra styrki, og teir/tær/tey vóru í øllum sínum landi.

16 Og teir/tær/tey løgdu seg fram áðrenn teir/tær/tey, sum vóru í hasum landinum, og teir/tær/tey vóru í hasum landinum, og teir/tær/tey vóru í hasum landinum, og teir/tær/tey vóru í hasum landinum, og teir/tær/tey vóru í hasum landinum, og teir/tær/tey vóru í hasum landinum, og teir/tær/tey vóru í hasum landinum, og teir/tær/tey vóru í hasum landinum, og teir/tær/tey vóru í hasum landinum, og teir/tær/tey vóru í hasum landinum, og teir/tær/tey vóru í hasum landinum, og teir/tær/tey vóru í hasum landinum, og teir/tær/tey vóru í hasum landinum, og teir/tær

17 Og meðan teir/tær/tey sinnaðu ikki áðrenn Gud, tí Gud, sum hata, var við teimum.

18 men tá ið teir/tær/tey fóru avstað frá vegnum, sum hann útnevndur teir/tær/tey, vóru teir/tær/tey ikki til eitt land, sum ikki var teirra, og tað, sum teir/tær/tey vóru, og teirra býir vóru tikin av fíggindarum.

19 men nú eru teir/tær/tey aftur til Gud, og eru komin upp úr støðum, har teir/tær/tey vóru spjaddar, og hava verið í 19, har teir/tær/tey eru, og sita í heygnum; fyri tað var desolate.

20 nú, mín og sæntur, um tað er nakað villu ímóti hesum fólkunum, og tey sin ímóti Gudi, lat okkum hugsa um, at hetta skal vera teirra oyðileggja, og lat okkum fara upp, og vit skulu basa tey.

21 men um tað ikki er nakað, sum er í teirra tjóð, lat/latið teg/tykkum fara framvið, so at Harrin verjir tey, og teirra Gud er fyri tey, og vit gerast ein reproach áðrenn allan heimin.

22 And tá Achior var liðugur við hesar siga, øll fólk, sum standa rundan um tjaldið, og tað, sum vóru settar av Holofernes, og alt, sum dwelt av sjónum, og í Moab, spake, at hann skuldi drepa hann.

23 For, siga tey, fara vit ikki at vera bangin fyri andlitinum á børnunum í Ísrael: til, lo, tað er eitt fólk, sum ikki hava styrki ella vald til ein sterkan bardaga.

24 nú, tí, at holofernes, fara vit upp, og tey skulu vera ein av teimum, sum eru settar av øllum tunnum heri.

CHAPTER 6 1 And tá tumult av monnum, sum vóru um ráðgevin, var tað, holofernes, sum vardi í herinum av Assur segði unto Achior og allir Moabites áðrenn allar fyritøku í fyritøkuni hjá øðrum tjóðum, 2 Og hvør list tú, Achior, og í starv, sum tú/hevur/hava sagt, at tú/ikki hevur/hava sagt, at vit ikki skulu gera kríggj við fólki í Ísrael, tí teirra Gud fer at verja tey? og hvør er Gud, men Nabuchodonosor?

3 hann fer at senda sítt vald, og fer at oyðileggja tey úr andlitinum á jørðini, og Gud skal ikki bera tey: men vit hansara tænastufólk fara at oyðileggja tey sum ein maður; fyri at teir/tær/tey ikki eru før fyri at halda fram við okkara ross.

4 For við teimum, vit fara at ganga tey undir fótin, og teirra fjøll skulu vera fullur við blóði, og teirramark skulu vera fylt við teirra deyðu, og teirra fótaspor skulu ikki vera før fyri at standa áðrenn okkum, tí tey skulu fullkomiliga fara, saith kongur Nabuchodonosor, til øll jørðina: fyri hann segði, at hann segði, at tey skulu ikki vera før fyri at standa áðrenn okkum, tí tey skulu fullkomiliga fara at standa, saith kongur Nabuchodonosor, til øll jørðina: fyri hann segði, at tey skulu ikki vera før fyri at standa áðrenn okkum, tí tey skulu fullkomiliga fara at standa, saith kongur Nabuchodonosor, til øll jørðina: fyri hann segði, Einki av mínum orðum skal vera til fánýtis.

5 Og tú, Achior, eitt seta í starv av Ammon, sum hevur tosað hesi orðini í dag, til tú/ikki hevur/hava sæð meira frá hesum degi, fyrr enn eg taki hevnd av hesum tjóðinum, sum kom út úr Egyptalandi.

6 Og so skal svørðið hjá mær, og multitude av teimum, sum tæna mær, fara ígjøgnum tínar síðum, og tú skalt detta millum teirra slain, tá ið eg komi aftur.

7 nú, tí mín tænastufólk skal taka teg aftur í heygnum, og skal seta teg í einum av býunum í einum av býunum: 8 Og tú skalt ikki um, fyrr enn tú verður oyðilagt við teimum.

9 Og um tú/yvirtalar/yvirtala teg/tykkum sjálvan/sjálva í tínum/tykkara sinni, at teir/tær/tey skulu verða tikin, lat/latið teg/tykkum/tygum ikki tosa um tað, og eingin av mínum orðum skal vera til fánýtis.

10 Then Holofernes bað hansara tænastufólk, sum bíðaði í tjaldinum, fyri at taka Achior, og kom við honum til Bethulia, og bera hann inn í hendurnar á børnunum hjá Ísrael.

11 so hansara tænastufólk tóku hann, og kom við honum út úr campinum í fløt, og tey fóru úr tí, sum vóru í heygnum, og kom til ta kelduna, sum vóru undir Bethulia.

12 Og tá menn í býnum sóu tey, tóku tey vápn, og fóru út úr býnum til ovastu brekkuna: og hvønn mann, sum brúkti ein sling, helt tey frá at koma upp við at koma upp ímóti teimum.

13 ongantíð var vorðin privily undir heygnum, tey bundin Achior, og kastaði hann niður, og fór frá honum á fótin.

14 men Ísraelarnir komu úr býnum, og kom til hansara, og leysur hann, og kom við honum til Bethulia, og gav honum til býin: 15, sum vóru í teimum døgum Ozias sonin í Micha, av ættunum av Simeon, og Chabris son son of Gothoniel, og Charmis son son of Melchiel.

16 Og tey ringdu saman øll fornu í býnum, og allir teirra ungdómar runnu saman, og teirra kvinnur, til at seta seg upp í alt teirra fólk. Síðani Ozias spurdi hann um hatta, sum var gjørt.

17 Og hann svaraði og lýstu tey orðini í Holofernes, og øll orðini, sum hann hevði tosað í, og tað, sum hann hevði tosað, og tað, sum hann hevði tosað, og tað, sum hann hevði tosað, hevði tosað errin av Ísrael.

18 so datt fólkið niður og tilbiðja Gud, og græt til Gud. at siga, 19 O Lord Gud í himni, hygg teirra stoltleika, og samkenslu av okkara tjóði, og hyggja at andlitinum á teimum, sum eru heilagar í hesum degi.

20 so uggaðu teir/tær/tey Achior, og rósti honum nógv.

21 Og Ozias tók hann út úr assembly unto húsini, og gjørdi eina veitslu til tey gomlu; og teir/tær/tey rópti á Gud í Ísrael alla náttina fyri hjálp.

CHAPTER 7 1 dagin eftir Holofernes bað um allan herin, og øll hansara fólk, sum vóru komin at taka sín part, sum tey skuldu taka sær av løttum ímóti Bethulia, fyri at taka einforehand, sum vardi í heygnum, og fyri at gera kríggj ímóti børnunum hjá Ísrael.

2, sum vóru sterkir menn, sum vóru tikin í dag, og herurin av monnunum í kríggi var hundrað og sjeytí túsund fótmen, og tólv túsund rossmenn, við síðuna av viðførinum, og aðrar menn, sum vóru einfoot millum tey, ein sera stórur multitude.

3 Og teir/tær/tey tjalda í dalinum nær við at gera tað, sum er liðugt, og teir/tær/tey breiða seg sjálvi í breyð, og teir/tær/tey eru í longd frá Bethulia unto Cynamon, sum er av ímóti Esdraelon.

4 nú fara børnini í Ísrael, tá ið tey sóu multitude av teimum, vóru sera stúrin, og segði hvønn/ hvønn/hesa/hesi, nú fara hesir menn at sleikja andlitið á jørðini; fyri hvørki høg fjøllini, ella dalin, ella heygnin, eru før fyri at bera teirra vekt.

5 So tóku hvønn mann upp í kríggj, og tá ið tey høvdu eitt sindur av eld á tornið, vóru tey verandi og hugdu at øllum ta náttina.

6 men í aðru dag Holofernes kom fram við øllum sínum rossmen í eygsjón av børnunum í Ísrael, sum vóru í Bethulia, 7 Og útsýni yvir brotið upp til býin, og kom til kelduna av vatninum, og tóku tey, og setti garrisons av monnum í kríggi yvir teimum, og hann tók seg burtur ímóti sínum fólkum.

8 Then kom til hansara øll, sum vóru í esau, og øll, sum vóru í Teimum, og øll, sum vóru á sjónum, og segði, og segði, at hann var í sjónum, og segði, at hann var í sjónum, og segði, at øll børnini hjá fólki, og segði, at øll børnini vóru í sjónum, og segði, at øll børnini vóru í sjónum, og segði, at øll børnini vóru í sjónum, og segði, at øll børnini hjá fólki, og segði, at

tey, sum vóru á sjónum, og segði, at tey, sum vóru á sjónum, og segði, at 9 lat okkara harra nú hoyra eitt orð, at har ikki er eitt orð í tunnum heri.

10 Fyri hetta fólkið í Ísrael hava ikki álit á sínum spear, men í høgum av fjøllunum, har tey eru, tí tað er ikki lætt at koma upp á fjøllini.

11 nú, tí, mín, berjast ikki ímóti teimum í bardaganum, og har skal ikki so nógv sum ein maður av tínum fólkum.

12 Ver verandi í tínum/tykkara legu, og halda øll menn í tínum/tykkara her, og lat/latið teg/tykkum/tygum koma inn í hendurnar á vatni, sum er í tínum/tykkara/tygara fjalli: 13 For øll íbúgvarnir í Bethulia hava vatnið; So skal tystur drepa teir/tær/tey, og teir/tær/tey skulu geva upp býin, og vit og okkara fólk skulu fara upp á ovastu fjøllini, sum eru nær við, og fara at hyggja at teimum, fyri at hyggja at teimum, sum eingin fer út úr býnum.

14 So teir/tær/tey og konur teirra skulu verða nýtt við eld, og áðrenn svørðið kemur ímóti teimum, skulu teir/tær/tey vera í gøtunum, har teir/tær/tey eru í gøtunum.

15 Soleiðis skalt tú gera teimum eina ónda løn; tí at teir/tær/tey gjørdu uppreistur, og møttust ikki tín/tykkara/tygara frið.

16 Og hesi orðini vóru fegin um Holofernes og øll hansara tænastufólk, og hann útnevndur at gera, sum tey høvdu tosað.

17 So campin av børnunum í Ammon fór, og við teimum fimm túsund av Assyrianunum, og tey settu seg í dalin, og tóku vatnið, og tað, sum vóru í vatninum, og tað, sum vóru í Ísrael.

18 Then børnini í Esau fór upp við børnunum hjá Ammon, og camped í heygnum yvir ímóti Dothaim: og tey sendi nøkur av teimum móti suður, og móti eystur yvir ímóti Ekrebel, sum er nær við unto Chusi, sum er á brook Mochmur; og restin av herinum í Asyrians campi í fløtinum, og fjaldi andlitið á øllum landinum; og teirra tjaldið og hjúnalag vóru sett til eitt sera stórt fólk.

19, so vóru børnini í Ísrael, tí Harrin hjá Teimum, tí at teirra hjarta miseydnaðist, tí øll teirra fíggindar høvdu gjørt tey rundan um, og har var eingin máti at flýggja millum tey.

20 Thus all fyritøkan í Assur varð verandi um tey, bæði teirra fótmen, og rossmenn, fýra og tretivu dagar, so at øll teirra vesels av vatni miseydnaðist øll íhibitants av Bethulia.

21 Og cisterns vóru tømdir, og tey høvdu ikki vatn at drekka teirra fylla í ein dag; tí at teir/tær/tey góvu teimum at drekka við máta.

22 tí, at ung børn teirra vóru úti úr hjarta, og teirra kvinnur og ungir menn svímaði fyri tyst, og datt niður í gøtunum í býnum, og av tí, at tey vóru ikki longur, og har var ikki longur nakað styrki í teimum.

23 Then øll fólkið settu seg saman til Ozias, og til at seta býin, bæði ungir menn, og kvinnur, og børn, og græt við eini hart rødd, og segði áðrenn øll tey gomlu, og segði áðrenn øll tey eldru, og segði, at øll tey eldru, og søgdu, at øll tey eldu, og søgdu, at 24 Gud verður døma millum okkum og tú: tí tú hevur gjørt okkum stóran skaða, í tí at tú/ikki hevur/hava kravt frið av børnunum.

25 For nú hava vit onga hjálp: men Gud hevur selt okkum í hendurnar, at vit áttu at verið tveittur niður áðrenn tey við tystum og stórum.

26 nú, tí at tey kalla tey til tín, og bera allan býin til ein oyðileggja fyri fólkið í Holofernes, og til øll hansara her.

27 For tað er betri fyri okkum at vera ein oyðileggja, enn at doyggja fyri tyst: til vit fara at vera hansara tænastufólk, sum okkara sál kann liva, og ikki síggja deyðan hjá okkara eygum, ella okkara konur ella okkara børn at doyggja.

28 Vit taka vitni til tín/tykkara/tygara himna og jørðina, og Gud og Harrin hjá pápa okkara, sum revsa okkum eftir okkara syndir og syndir okkara, sum hann ikki hevur sagt, sum vit hava sagt henda dagin.

29 then var stórt gráti við einum consenti í einum consenti; og teir/tær/tey grótu til Harrin við eini hart rødd.

30 Then segði Ozias til teirra, Brethren, be of gott dirvi, lat okkum enn tola fimm dagar, í tí, sum Harrin hjá okkara Gud kann venda okkum, at hann kann gera tað, sum hann kann gera. Fyri hann fer ikki at lata okkum fullkomiliga.

31 Og um hesar dagarnar fara, og har koma eingin hjálp til okkara, fari eg at gera eftir tínum orði.

32 Og hann dispersed fólkið, hvørt til teirra egnu charge; og teir/tær/tey fóru til veggirnar og tornið í býnum, og sendi kvinnur og børn inn í húsini: og teir/tær/tey vóru sera lág í býnum.

CHAPTER 8 1 nú á tíðini, sum var har, sum var dóttirin hjá Merari, son of Ox, son son of Joseph, son son of Ozel, son son of Elicia, son son of Ananias, son son of Gedeon, son son of Raphaim, son son of Acitho, son son of Eliu, son son of Eliu, son son of Eliab, son son of Nathanael, Sonur Sonur Samael, sonur Salasadal, sonur Ísrael.

2 And Manasses var maður hennara, av hennara ætt og eitt sindur, sum doyði í barley heysta.

3 For sum hann stóð yvirsee tey, sum bundin honaves á vøllinum, hitin kom á høvdið, og hann datt á songini, og doyði í býnum av Bethulia: og tey jarðaðu hann við pápa sínum í vøllinum millum Dothaim og Balamo.

4 Soyah var ein einkja í hennara húsum trý ár og fýra mánaðir.

5 Og hon gjørdi sítt tjaldið á ovastu húsini, og setti seg í sekkin á hennara loins og kríggje hennara einkja.

6 Og hon fastaði allar dagarnar í einkjuni, spara eves av tí, og tað, sum hon hevði gjørt, og tað nýggja mánar, og tann nýggja mánar og tann nýggja mánar og veitsluna í Ísrael.

7 Hon var eisini ein góður countenance, og sera vøkur at behold: og maður hennara Manasses hevði lagt gull, og silvur, og mennservants og maidservants, og neyt, og lands; og hon varð verandi á teimum.

8 Og har var eingin, sum gav henni eitt sjúkt orð; sum hon var bangin fyri Gudi.

9 nú, tá hon hoyrdi óndu orðini hjá fólkinum ímóti sænunum, sum tey svímaði fyri manglandi vatn; fyri at hava hoyrt øll orðini, sum Ozias hevði tosað við tey, og at hann hevði tikið eið til at bera býin til býin.

10 so sendi hon henni at bíða, at stjórnin hevði stjórnina av øllum, sum hon hevði, fyri at ringja til Ozias og Chabris og Charmis, tann fornar í býnum.

11 Og tey komu til hennara, og hon segði, at hann ikki hevur gjørt tað, sum tú/hevur/hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at

bera býin til okkara fíggindar, og hava lovað at bera býin til okkara fíggindar, og hava Um tú/ikki hevur/hava við at hjálpa tær/tykkum/tygum.

12 Og nú, sum eru tú, sum hava freistað Gud í dag, og standa í staðin fyri Gud millum børnini hjá monnum?

13 Og nú royna Harrin, men tú skalt ongantíð vita nakað.

14 For ye kann ikki finna tað, sum hann hevur gjørt, hvørki kanst tú skilja tað, sum hann heldur: hvussu tú kanst leita eftir Gudi, sum hevur gjørt alt hetta, og vita, at hann hevur gjørt alt hetta, ella skilja hansara endamál? Nay, mín breyð, ger ikki Harrin hjá harrinum at øði.

15 For um hann ikki fer at hjálpa okkum við hesum fimm dagar, hevur hann vald til at verja okkum, tá ið hann fer at oyðileggja okkum, sjálvt hvønn dag, ella at oyðileggja okkum áðrenn okkara fíggindar.

16 Do ikki binda counsels av Harrinum hjá Harrinum: til Gud er ikki sum maður, at hann kann vera hóttur; Hvørki er hann sum sonur maðurin, at hann átti at verið við at gera.

17 tí lat okkum bíða eftir salvation av honum, og ring til hansara at hjálpa okkum, og hann hoyrir okkara rødd, um tað er gott.

18 For har er eingin í okkara aldri, hvørki er har nú í hesum døgum, ella familju, ella fólk, ella fólk, ella býur millum okkum, sum tilbiður gudar við hondum, sum hevur verið ein, sum hevur verið í okkara aldri.

19 For, sum elva til, at pápi okkara fekk svørðið, og til eitt oyðileggja, og hevði eitt gott fall áðrenn okkara fíggindar.

20 men vit kenna ongan annan gud, tí vit líta á, at hann ikki fer at vanvirða okkum, ella nakað av okkara tjóð.

21 For um vit verða tikin so, øll Juda skal lúgva, og okkara sæn skal vera spilt; og hann fer at hava brúk fyri profanation harof í munninum.

22 Og 22 og 22 av okkara landi, og tað, sum vit skulu gera, og tað, sum vit skulu gera, fer hann at gera okkara høvd millum Gentiles, har vit skulu vera í bondage; og vit skulu vera ein av teimum, og ein reproach fyri øllum teimum, sum hava okkum.

23 For okkara servitude skal ikki vera beinleiðis fyri at gera tað: men Harrin hjá okkara Gud skal venda tí til at gera tað.

24 nú, O brethren, lat okkum skriva eitt dømi um okkara týtu, tí teirra hjarta er treytað av okkum, og tað er tað, og altar, hvíla okkum.

25 meiraover lat okkum takka Harrinum, sum trieth okkum, sjálvt sum hann gjørdi pápa okkara.

26 minnist, hvat tað, sum hann gjørdi við Abraham, og hvussu hann royndi at gera, og hvat hendi við Jacob í Mesopotamia av Syria, tá hann helt seyðin av Laban mammu síni.

27 For hann hevur ikki roynt okkum í eldinum, sum hann gjørdi tey, til próvtøkuna hjá teimum, hvørki hann hevur tikið hevnd á okkum: men Harrin doth scourge tey, sum koma nær við hann, fyri at gera tey.

28 segði Ozias til hennara, alt, sum tú/hevur/hava tosað við eitt gott hjarta, og har er eingin, sum kann vinna á tínum/tykkara orðum.

29 For hetta er ikki fyrsti dagurin, har tú/ert/eru manifest; men frá byrjanini av tínum døgum hava øll fólk kent, tí at tú/hevur/hava kent, tí at tú/hevur/hava gott hjarta.

30 men fólkið vóru sera tyst, og noyddi okkum at gera tað, sum vit hava tosað, og at hava eitt eið á okkum sjálvum, sum vit ikki fara at bróta.

31 Tí nú biðja teg um okkum, tí tú/fert/fara at senda okkum eina guda kvinnu, og Harrin fer at senda okkum regn til at fylla okkara cisterns, og vit skulu svíma ikki meira.

32 segði, at tað var ikki neyðugt hjá teimum, hannar meg, og eg fari at gera nakað, sum skal fara ígjøgnum alt ættarliðið til børnini hjá okkara tjóð.

33 Ye skal standa hetta kvøldið í portrið, og eg fari fram við mínum bíði: og viðin dagar, sum tú/hevur/hava lovað at bera býin til okkara fíggindar.

34 men enquire ikki ye of my act: tí eg fari ikki at vátta tað, fyrr enn tað er liðugt, at eg geri.

35 segði Ozias og prinsurin unto hana, Far í friði, og Harrin gud er áðrenn teg, fyri at taka hevnd á okkara fíggindum.

36 so teir/tær/tey komu aftur úr tjaldinum, og fóru í klædnarnar.

12 eg biði teg, eg biði teg, Gud hjá pápa mínum, og Gud av Ísrael, Harrin av Ísrael, Harrin og jørðina, Creator av vatninum, kongur í øllum førum, hoyri teg/tykkum/tygum: 13 Og ger mína talu og snilda at vera teirra sár og strílur, sum hava við vilja, sum hava við sær, og tín/tykkara/tygara hús, og ímóti tí, sum hevur/hava tú//tygum fingið húsini hjá tær/tykkum/tygum.

14 Og gera hvønn tjóð og ætt til at játta, at tú/hevur/hava fingið alt annað, og tað er eingin annar, sum verja fólkið í Ísrael, men tú/hevur/hava.

CHAPTER 9 CHAPTER 10 1yahith datt á andlitið á henni, og setti seg í høvdið, og uncovered sekkin, har hon var ílatin; og um tað mundið, sum var bjóðað í kvøld, var bjóðað í Jerusalem í húsinum hjá Harrinum, sum græt við eini hart rødd, og segði, at tað var ein hart rødd, og segði, at tað var bjóðað í Jerusalem í húsinum hjá Harrinum.

2 O Lord Gud hjá pápa mínum Simeon, til hvønn tú gavst eitt svørð fyri at taka hevnd av fremmandum, sum leysaði girdle av einum arbeiðsgarði til defile hana, og fann út av hennara skomm, og dálkaði hana virginity til hennara reproach; fyri teg segði/søgdu tú/, at tað skal ikki vera so; og kortini gjørdu tey tað: 3 Hvarfore tú gav teirra stýrar til at vera slain, so at tey litaði songina í blóði, og smotest tænastufólkini við sínum týtum, og tað, sum tey høvdu gjørt, og tað, sum tey høvdu gjørt, og tað, sum tey høvdu gjørt, og 4 Og hevur ikki givið konu síni til eitt bráð, og døtur teirra at vera fangi, og øll teirra oyðileggur at vera býtt millum tínar/tykkara kæra børn; sum vóru flutt við tínum eldhuga, og tað, sum vóru settar av blóði, og rópti á teg til hjálpar: O Gud, O Gud, hoyrdi meg eisini eina einkju.

5 For tú/hevur/hava ikki bara gjørt tað, men eisini tað, sum datt út áðrenn, og sum ensued eftir; Tú/hevur/hava ikki hugsað um tað, sum eru nú, og sum eru at koma.

6 ja, hvat tað, sum tú/gjørdi/gjørdu, vóru til reiðar í hondini, og segði, Lo, vit eru her: til allar tínar/tykkara mátar eru fyrireikað, og tín/tykkara/tygara avgerð eru í tínum/tykkara/tygara foreknowledge.

7 For, hygg, Assyrians eru multiplied í teirra vald; teir/tær/tey eru upptikin av hesti og manni; teir/tær/tey heiður í styrki teirra. teir/tær/tey líta á skjald, og spear, og sloy, og sling; og vita ikki, at tú/hevur/hava hug til, at Harrin brýtur bardaganum: Harrin er títt navn.

8 Blaka teirra styrki í tínum valdi, og taka teirra noyða í tínum/tykkara/tygara tíð: til teir/tær/tey hava við vilja, og til at dálka tabernacle, har tú//tygum hevur/hava fingið eitt gott navn, har tú//tygum hevur/hava fingið eitt gott navn, har tú//tygum hevur/hava fingið eitt gott navn, har tú//tygum hevur/hava fingið eitt gott navn, har tú//tygum hevur/hava fingið eitt gott navn, har tú//tygum hevur/hava fingið eitt gott navn, har tú//tygum hevur/hava fingið eitt gott navn, har tú//tygum hevur/hava fingið eitt gott navn, har tú//tygum hevur/hava fingið eitt gott navn, har 9 Behold teirra stoltleika, og send/sendið teg/tykkum/tygum í høvdið: gev/gevið tær/tykkum/tygum eina einkju, sum eg havi gjørt.

10 Smite av deceit av mínum varrum, sum er við prinsin, og prinsurin við tænari: bróta niður teirra stateliness við hondini á eini kvinnu.

11 For tín vald standeth ikki í multitude ella tín kanska í sterkum monnum: til tín list, ein Gud av teimum, sum eru ein av teimum, sum eru ein av teimum veiku, ein verjaer av teimum, sum eru uttan vón.

1 nú eftir, at hon var farin at gráta til Gud í Ísrael, og hevði gjørt eitt enda av øllum hesum orðum.

2 hon reistist, har hon var komin niður, og ringdi til hennara arbeiðsgarðin, og fór niður í húsini, sum hon var í tí, sum hon var í hennara veitslu, og í hennara veitslu, 3 Og tók seg úr sekkin, sum hon hevði lagt á, og setti seg av við at gera tað, og vaskaði kroppin av øllum vatni, og tað var tað, sum hon hevði gjørt, og tað var tað, sum hon hevði gjørt, og setti seg í eitt dekk á hana, og setti seg á hana.

4 Og hon tók sandals á føtur sínar, og setti seg um hennara armband, og hennara ketur, og hennara ring, og hennara oyraring, og alt hennara smyrslur, og dekkinum seg sjálva, til øll at síggja eyguni á øllum monnum, sum skuldu síggja hana.

5 Then hon gav henni eina fløsku av víni, og ein cruse av olju, og fylti eina tasku við parched korn, og knýtir av figs, og við góðum breyði; so hon legði alt hetta saman, og legði tey á hana.

6 Soleiðis fóru teir/tær/tey fram til portrið í býnum, og fann har Ozias og fornar í býnum, Chabris og Charmis.

7 Og tá ið teir/tær/tey sóu hana, at hennara telja var altered, og hennara apparel var broytt, teir/tær/tey undraðust á hennara vakurleika, og segði, at hon var sera væl fyri.

8 Gud, Gud hjá pápa okkara gevur tær/tykkum/tygum tænastu, og náa tær/tykkum/tygum inn í tað, sum eru børn í Ísrael, og til tess at gera tað, sum er í Jerusalem. So tilbáðu teir/tær/tey Tilbiðja Gud. 9 Og hon segði, at tey ikki høvdu tosað við meg, Command portrið í býnum fyri at lata meg upp, at eg kann fara fram at náa tað, har hon hevur tosað við meg. So teir/tær/tey gav ungum monnum at lata seg upp, sum hon hevði tosað.

10 Og tá ið teir/tær/tey høvdu gjørt so, fór hon út, og hennara arbeiðsgarðin við henni; og menn í býnum ansa eftir henni, til hon var farin oman eftir fjallinum, og til hon var farin í dalin, og sá hana ikki meira.

11 Thus fóru teir/tær/tey beint fram í dalin: og fyrsta urið av Assyrians met hana, 12 Og tók hana, og spurdi hana, hvat fólk list tú? og nær kemur tú? og whither faraest tú? Og hon segði, eg eri ein kvinna í hebraiskt, og eg eri flýddur frá teimum: tí tey skulu fáa teg/tykkum at vera nýttur: 13 Og eg komi áðrenn Holofernes the chief skiparin hjá tær, fyri at vátta orð um sannleikan; og eg fari at siga honum ein máta, har hann skal fara, og vinna øll heygnið, uttan at missa kroppin ella lívið av nøkrum av sínum monnum.

14 nú, tá menn hoyrdu hennara orð, og beheld hana telja, at tey undraðust sera væl í hennara vakurleika, og segði unto hana, 15 tú/hevur/hava ikki bjargað lívinum, í tí at tú/hevur/hava fingið fatur á okkara tjaldi: nú er tað, at tú/skalt/skulu gera tað, til tey hava borið teg/tykkum/tygum til hansara hendur.

16 Og tá tú/stendur/standa áðrenn hann, ikki bangin í tínum/tykkara hjarta, men honw til hansara eftir títt/tykkara orð; og hann fer at entreat teg væl.

17 Then valdu teir/tær/tey út úr teimum hundrað monnum at fylgja henni og hennara arbeiðsgarðin; og teir/tær/tey tóku hana til tjaldið í Holofernes.

18 var har ein concourse gjøgnum allar camp: tí hon kom, var óljóð millum tjaldið, og tey komu um hana, sum hon stóð uttan tjaldið í Holofernes, til tey søgdu honum frá henni.

19 Og tey undraðust á hennara vakurleika, og hámetti børnini í Ísrael orsakað av henni, og hvør segði við hansara granna, sum hevði vanvirða hetta fólkið, sum hava millum tey so kvinnur? Tað er heilt vist ikki gott, at ein maður av teimum er farin, sum verður leyslatin at lumpa alla jørðina.

20 Og teir/tær/tey lá nær við Holofernes fór út, og allir hansara tænastufólk, og teir/tær/tey tóku hana inn í tjaldið.

21 nú Holofernes hvíldi seg á songini undir einum kannopy, sum var woven við korkalittum, og gull, og emeralds, og dýr steinar.

22 so tey tóku hann av henni; og hann kom út áðrenn tjaldið við silvur lampum, áðrenn hann fór.

23 And tá ið hann var komin áðrenn hann og hansara tænastufólk, sum tey øll undraðust á vakurleikanum hjá henni. og hon datt niður á andlitið, og gjørdi tað, at hann fór at gera tað, og hansara tænastufólk tóku hana upp.

CHAPTER 11 1 Then segði Holofernes unto her, kvinna, vera av góðum ugga, óttast ikki í tunnum hjarta: tí eg ongantíð hevði sært nakað, sum var fúsur at tæna Nabuchodonosor, kongur í øllum jørðini.

2 nú, um fólkið hjá tær/tykkum, sum ikki høvdu gjørt, um tú/ikki hevði/høvdu gjørt tað, sum eg ikki hevði gjørt, men tey høvdu gjørt hetta, men tey hava gjørt hetta fyri seg sjálvan/sjálva.

3 men nú sig mær, hvar tú/ert/eru farin frá teimum, og list koma til okkum: til tín/tykkum/tygum, sum er komin til trygt; Ver/verið góður/góð ugga, tú/skalt/skulu liva í kvøld, og herafter: 4 For eingin skal særa teg, men entreat teg væl, sum tey gera tænastufólkini hjá kongi Nabuchodonosor my.

5 Thenyah segði unto hann, Receive orðini hjá tær, og líða av tínum/tykkara nærveru, og eg fari at lýsa, at eg ikki fari at lúgva fyri mær í kvøld.

6 Og um tú/vilt/vilja fylgja orðini við tínum/tykkara hond, fer Gud at taka tað fullkomiliga við tær/tykkum;. og mín harri skal ikki dumpa við sínum endamáli.

7 As Nabuchodonosor kongur í øllum jørðini, og sum hansara vald, sum hevur sent tær, sum hevur sent tær/tykkum/tygum, sum ikki er til, at tú//tygum skalt/skulu gera tað, men eisini tað, sum er, og tað, sum er, at tú//tygum hevur/hava fingið at gera.

8 For vit hava hoyrt um tína vísdóm og tín politikk, og tað verður meldaður í øllum jørðini, sum tú bara hevur gjørt í øllum kongsríkinum, og kanska er tað í vitan, og undurfullur í kríggi.

9 nú sum um málið, sum Achior tosaði í tínum/tykkara/tygara orðum, hava vit hoyrt hansara orð; fyri menn í Bethulia bjargaði honum, og hann segði, at hann hevði tosað við tey øll, sum hann hevði tosað.

10 tí, O lord og sæn, virðing ikki hansara orð; men lá tað upp í tunnum hjarta, tí tað er satt: fyri okkara tjóð skal ikki verða revsað, hvørki kann svørð sigra ímóti teimum, uttan at tey synd ímóti Guði.

11 Og nú, at mín harrin ikki er sigrað og ørkymlaður av sínum endamáli, sjálvt deyðan er nú vorðin á teimum, og teirra synd er, har tey fara at gera tað, har tey ikki skulu gera, tá ið tey skulu gera hatta, sum ikki er hóskandi at gera:

12 For teirra victuals miseydnast teimum, og alt vatn teirra er scant, og tey hava avgjørdur at leggja hendur á neyt, og við vilja brúka alt tað, sum Gud hevur bannað teimum at eta við hansara lógir: 13 Og eru resolved at brúka fyrstafruits av tíggjunda av víni og olju, sum tey høvdu gjørt, og bílegði fyri priestunum, sum tæna í Jerusalem áðrenn andlitið á okkara Gud; Tað, sum tað ikki er lógligt fyri nakað av fólkinum, so nógv sum at nerta við hendurnar.

14 For tey hava sent eitt sindur til Jerusalem, tí tey eisini hava gjørt tað, sum tey hava gjørt, fyri at hava gjørt tey eitt licence frá senate.

15 nú, tá ið teir/tær/tey skulu taka teir/tær/tey orð, fara teir/tær/tey at gera tað, og teir/tær/tey skulu verða oyðilagt sama dag.

16 Hvarfore eg tymdi hond, vita alt hetta, eri flýddi frá teirra nærveru; og Gud hevur sent mær til arbeiðis við tær, har øll jørðin skal vera ovfarin, og hvør skal hoyra tað.

17 For tín tænari er gudrøkin, og serveth Gud í himni dag og nátt: nú er tað, at eg verði verandi saman við tær, og tín/tykkara/tygara tænari fer út um náttina, og eg fari at biðja um Gud, og hann fer at siga mær, tá ið tey hava framt teirra syndir: 18 Og eg fari at koma, og hon skal fara fram við øllum tínum/tykkara heri, og har skal eingin av teimum, sum skal standa ímóti tær/tykkum.

19 Og eg fari at føra teg/tykkum gjøgnum 19, til tú/kemur/koma áðrenn Jerusalem; og eg fari at seta tín/tykkara/tygara troni har á leið; og tú skalt koyra teir/tær/tey sum seyð, sum ikki hava sagt tær/tykkum/tygum, og ein hundur skal ikki so nógv upp á munnin: til hesi tingini vóru biðin um, at teir/tær/tey vóru lýstar/lýstar/lýst, og eg eri sendur/sendar/sendar/send at siga tær/tykkum/tygum, og eg eri sendur/sendar/sendar/send at siga tær/tykkum/tygum, og eg eri sendur/sendar/sendar/send at siga tær/tykkum/tygum, og eg eri sendur/sendar/sendar/send at siga tær/tykkum/tygum, og eg eri sendur/sendar/send at siga tær/tykkum/tygum, og eg eri sendur/sendar/sendar/send 20 Then hennara orð fegin Um Holofernes og allar hansara tænastufólk; og teir/tær/tey undraðust á hennara vísdómi, og segði, 21 er ikki ein sovorðin kvinna frá einum enda á jørðini til hin, bæði fyri vakurleika, og vísdómur av orðum.

22 Likewise Holofernes segði unto her. Gud hevur gjørt tað gott at senda tær/tykkum/tygum, áðrenn fólkið, sum styrki kann vera í okkara hondum og niður á teir/tær/tey, sum lættliga meta um mína/tykkara/tygara.

23 Og nú ert tú list bæði vøkur í tínum/tykkara/tygara týdum, og stuttligur/stuttlig í tínum/tykkara orðum: heilt vist, um tú/hevur/hava tosað, sum tú//tygum hevur/hava tosað um, at tú//tygum skalt/skulu vera í húsinum hjá tær/tykkum/tygum, og tú//tygum skalt/skulu/skulu tú//tygum tosa um, at tú//tygum hevur/hava tosað um, at tú//tygum hevur/hava tosað um, at tú//tygum hevur/hava tosað um, at tú//tygum hevur/hava tosað um, at tú//tygum hevur/hava tosað um, at tú//tygum hevur/hava tosað um, at tú/ og skalt tú vera kendur gjøgnum alla jørðina.

CHAPTER 12 1 so bað hann um at taka hana inn, har tallerkurin var sett; og ringt, at tey skuldu fyrireika seg til hennara egnu kjøt, og at hon skuldi drukkið av sínum egnu víni.

2 Andyah segði, eg fari ikki at eta harof, so at tað er ein av teimum, sum eg havi gjørt, men provision skal vera gjørd til mín av tí, sum eg havi tikið við.

3 Then Holofernes segði unto her, um tín provision skuldi miseydnast, hvussu skuldu vit geva tær/tykkum/tygum tað? fyri at vera eingin hjá okkum í tínum tjóði.

4 Segði, at hann ikki hevur gjørt tað, sum tú/hevur/hava gjørt, áðrenn Harrin hjá mær, áðrenn Harrin hevur gjørt, áðrenn Harrin hevur gjørt.

5 Then tænastufólkini í Holofernes kom við henni inn í tjaldið, og hon svav til midnátt, og hon svav til midnátt, og hon var einrose, tá ið tað var ímóti morgun, og hon svav í morgun.

6 Og sendi til Holofernes, sparir, lat/latið teg/tykkum fara fram við, at tú/kanst/kunnu fara fram við at bøna.

7 Then Holofernes bað hansara guard, at tey ikki skuldu verða verandi hennara: so hon var í camp tríggjar dagar, og fór út um náttina í dalin av Bethulia, og vaskaði seg sjálva í einum kelduna av vatni við camp.

8 Og tá hon kom út, leitaði hon eftir Harrinum hjá Ísrael fyri at beinleiðis út til at útvega børnunum hjá børnum sínum.

9So hon kom í rein, og varð verandi í tjaldinum, til hon át kjøtið um kvøldið.

10 Og í fjórða degi Holofernes gjørdi eina veitslu til sínar egnu tænastufólk, og ringdi eingin av herloyðunum.

11 Segði hann, at hann fór at bagoas eunuch, sum hevði ábyrgdina av øllum, sum hann hevði, far nú, og yvirtala hesa hebraiska kvinnuna, sum er við tær, at hon kom til okkum, og eta og drekka saman við okkum.

12 For, lo, tað verður skomm fyri okkara persón, um vit skulu lata eina so kvinnu fara, ikki at hava havt hennara fyritøku; Fyri um vit tekna hana ikki til okkara, fer hon at flenna okkum at scorn.

13 Then fór Bagoas frá nærveru í Holofernes, og kom til hennara, og hann segði, lat ikki hetta rættvíst damsel ótta fyri at koma til mín, og at vera heiðurligur í hansara nærveru, og drekka vín, og vera merry við okkum og vera gjørdur henda dagin sum ein av døturunum hjá Assyrians, sum serve í húsinum hjá Nabuchodonosor.

14 segði, at hann ikki var til staðar, hvør eri eg nú, at eg skuldi fingið mær at gera tað? Tað er heilt vist, at eg fari at gera tað, og tað skal vera mín gleði, og tað skal vera mín gleði.

15 So hon var einrose, og dekkinum seg við sínum apparel og alla sína kvinnu, sum hon kundi sita og etið á teimum.

16 nú, tá ið hann kom inn og setti seg niður, Holofernes hansara hjarta var ov nógv við henni, og hansara sinni var fluttur, og hann ynskti henni nógv. eftir at hann bíðaði eftir at lumpa hana, frá degnum, sum hann hevði sæð hana.

17 Then segði Holofernes unto her, drekka nú, og vera merry við okkum.

18 Soyah segði, eg fari at drekka nú, tí mítt lív er í mær í hesum degi meira enn allir dagar síðani eg var føddur/fødd.

19 so tók hon og át og drakk áðrenn hann, hvat hennara arbeiðsgarðin hevði fyrireikað.

20 And Holofernes tók stóra gleði í henni, og drakk meira vín enn hann hevði drukkið hvørja ferð í ein dag síðani hann var føddur.

CHAPTER 13 1 nú, tá kvøldið var komin, hansara tænastufólk gjørdi skundi at fara avstað, og Bagoas lat tjaldið aftur uttan, og sendi tænari frá tí, sum hann var til staðar; og teir/tær/tey fóru í song: tí teir/tær/tey vóru øll í, tí veitslan hevði verið leingi.

2 Andyah var eftir einsamallur í tjaldinum, og Holofernes lá einsamallur á songini: tí hann var fylt við víni.

3 nú var tað, at hon hevði biðið hana um at standa uttan songina, og at bíða eftir henni. Tá ið hon kom fram, sum hon gjørdi dagliga: tí hon segði, at hon fór at fara fram til hennara bønir, og hon spake til Bagoas eftir sama endamáli.

4 So øll fóru fram, og eingin var eftir í songini, hvørki lítið ella frálíkt. Síðani, sum stendur við songini, segði í hjarta hennara, O Lord Gud av øllum valdi, hygg at hesi gávuni á arbeiði mínum.

5 For nú er tíðin at hjálpa tær/tykkum/tygum, og at fremja tær/tykkum/tygum, sum eru settar ímóti okkum.

6 So kom hon til pillarin í songini, sum var í Holofernes', og tók niður hansara fauchion frá haðani, 7 Og nærkaðist honum í song, og tók í hárið á honum, og segði, Strengthen me, O Lord Gud í Ísrael, henda dagin.

8 Og hon smote tvær ferðir á hálsin við øllum sínum, og hon tók høvdið burtur frá honum.

9 Og sýgur kroppin niður úr songini, og hálaði seg niður úr pillarunum; og einon eftir, at hon fór fram, og gav Holofernes hansara høvdið til hennara arbeiðsgarðin; 10 Og hon legði tað í taskuna av kjøti: so tey twain fóru saman eftir teirra custom unto bøn: og tá ið teir/tær/tey fóru upp í dalin, og fóru upp í fjallið av Bethulia, og kom til portrið.

111 segði, at tað er ein, sum hann hevur gjørt, til at hyggja at tí, sum hann hevur gjørt, er nú, at Gud, sjálvt okkara Gud, er saman við okkum, til at honw hansara vald enn í Jerusalem, og hansara her ímóti fíggindanum, sum hann hevur gjørt henda dagin.

12 nú, tá menn í býnum hoyrdu hennara rødd, gjørdu tey skund at fara niður til portrið í býnum, og tey ringdu til tey eldru í býnum.

13 Og so runnu teir/tær/tey øll saman, bæði lítil og frálíkt, tí tað var løgið, at hon var komin: so teir/tær/tey lótu portrið upp, og fekk teir/tær/tey, og stóðu um teir/tær/tey.

14 so segði hon við teimum við eini hart rødd, Praise, rós Gud, rós Gud, eg sigi, tí hann ikki hevur tikið burtur úr húsunum hjá Ísrael, men hevur oyðilagt okkara fíggindar við mínum hondum í kvøld.

15 So hon tók høvdið úr taskuni, og honwed tað, og segði unto tey, hygg at høvdinum av Holofernes, tann sænsi, og tað, sum hann hevði gjørt, har hann lá í sínum fullur; og Harrin hevur forelskað hann við hondini á eini kvinnu.

16 As Harrin býr, sum helt meg á mín hátt, sum eg fór, so fór eg at telja hann, og kortini hevur hann ikki framt sin við mær, og kortini hevur hann ikki framt sin við mær, til defile og skomm meg.

17 Then øll fólkini vóru undurfull ovfarin, og bukkaði seg sjálvi og til Gud, og segði við einum accordi, signi tú, O okkara Gud, sum hevur gjørt henda dagin við sær, sum ikki hevur gjørt, sum hevur gjørt, sum hevur gjørt, og segði við einum accordi.

18 Then segði Ozias unto her, O dóttir, signi list, tú av teimum mest høgum Gud yvir allar kvinnur á jørðini; og signi er Harrin, sum hevur gjørt himnarnar og jørðina, sum hevur gjørt beinleiðis fyri at skera seg burtur úr høvdinum á okkara fíggindum.

19 Fyri hetta títt álit skal ikki fara frá hjartanum hjá monnum, sum minnast valdin hjá Gudi.

20 Og Gud vendi hesum tingini til tín/tykkara/tygara fyri at vitja teg/tykkum/tygum, tí tú/hevur/hava ikki fingið eitt gott lív, men hevur/hava tú//tygum ikki fingið okkara tjóð, men hevur/hava tú//tygum ikki fingið eitt gott hugskot, áðrenn okkara Gud. Og øll fólk søgdu; So er tað, so er tað.

CHAPTER 14 1 Then segði, at hann var í ferð við at gera tað, hann var nú, og tak hetta høvdið, og hanga tað á hægsta stað í tínum veggir.

2 Og so skjótt sum morgunin skal koma, og sólin skal koma fram á jørðina, tak ye hvønn annan vápn, og far fram hvønn

valiant man út úr býnum, og setti ye a captain over tey, sum um tú/fórt/fóru niður í bøin móti ur. men far ikki niður.

3, so skulu teir/tær/tey taka armin, og skulu fara inn í teirra legu, og upp á skiparin hjá tær/tykkum/ tygum, og skal/skulu tú/ikki finna hann: og teir/tær/tey skulu ikki finna hann: og teir/tær/tey skulu rýma, áðrenn tú//tygum skalt/skulu finna hann/hana/tað, og teir/tær/tey skulu ikki finna út av tí, og teir/tær/tey skulu ikki finna út av tí, og teir/tær/tey skulu ikki finna út av tí, og teir/tær/tey skulu ikki finna út av tí, og teir/tær/tey skulu ikki finna út av tí, og teir/tær/tey skulu ikki finna út av tí, og teir/tær/tey skulu ikki finna út av tí, og teir/tær/tey skulu ikki finna út av tí, og teir/tær/tey skulu 4 So ye, og alt, sum búgva á strondini í Ísrael, skal halda teimum, og tað, sum tey fara.

5 men áðrenn tú/gert/gera hesi tingini, ring til mín Achior Ammonite, at hann kann síggja og vita, at hann var í Ísrael, og tað sendi honum, sum tað var, at hann var deyður.

6, so ringdu teir/tær/tey út úr húsinum hjá Ozias; og tá ið hann var komin, og sá høvdið á Holofernes í einum manni, sum hann datt niður á andlitið, og hansara anda miseydnaðist.

7 men tá ið teir/tær/tey vóru komin fyri seg, datt hann á føtur, og reverenced hana, og segði, signi list, tú/hevur/hava fingið fatur á øllum tjóðum, og í øllum tjóðum, sum hoyrdi títt/tykkara navn, sum hoyrir/hoyra, at tú//tygum hevur/hava verið ovfarin av.

8 nú sigur mær alt tað, sum tú/hevur/hava gjørt í hesum døgum. Síðani, sum hon segði, at hann var í ferð við at gera alt, sum hon hevði gjørt, frá degnum, at hon fór fram, til hon fór fram til tann tíman, hon spake til teirra.

9 Og tá hon hevði lagt seg at tosa, rópti fólkið við eini hart rødd, og gjørdi eitt gleði ljóð í býnum.

10 Og tá Achior hevði sæð alt, sum Gud í Ísrael hevði gjørt, trúði hann á Gud sera nógv, og um tað, sum hann hevði sæð, og var við í húsinum hjá Ísrael.

11 Og so skjótt sum morgunin var einrose, hongdu tey høvdið av Holofernes á vegginum, og hvønn mann tók vápn hansara, og tey fóru fram við bólki.

12 men tá ið Assyrians sá tey, sendi tey til teirra leiðarar, sum komu til teirra skipar og tribunes, og til hvønn av teirra reglunum.

13 So teir/tær/tey komu til Holofernes' tjaldið, og segði við hann, at teir/tær/tey høvdu verið fyri at koma niður ímóti okkum, at teir/tær/tey kunnu vera fullkomiliga oyðilagt.

14 Then fór í Bagoas, og bankaði á hurðina í tjaldinum; Fyri hann helt, at hann hevði sovið saman við judith.

15 men tí at eingin svaraði, læt hann tað upp, og fór inn í songina, og fann hann á gólvinum, og hann var tikin úr honum.

16 tí, hann græt við eini hart rødd, við at gráta, og ein kanska græt, og leigaði hansara týtu.

17 Eftir at hann fór inn í tjaldið, har hann var í tjaldinum: og tá hann fann hana ikki, leyp hann út til fólkið, og græt, tá ið hann leyp út til fólkið, og græt, og græt, tá ið hann leyp út til fólkið, og græt, og græt, tá ið hann leyp út til fólkið, og græt, og græt, tá ið hann leyp út til fólkið, og græt, og græt, tá ið hann leyp út 18 Hesar trælur hava við sær at gera treacherously; Ein kvinna av hebraiska hevur tikið skomm á húsini hjá kongi Nabuchodonosor: for, behold, Holofernes lieth á jørðini uttan eitt høvd.

19 tá skiparin í Assyrians' herin hoyrdi hesi orðini, tey leiga frakkan og teirra sinni vóru undurfull, og har var eitt sera gott ljóð, og har var eitt sera gott ljóð gjøgnum camp.

CHAPTER 15 1 Og tá ið teir/tær/tey vóru í tjaldinum, vóru teir/tær/tey ovfarin av tí, sum var gjørt.

2 Og óttast og skelka fall á teir/tær/tey, so at har var eingin maður, sum durst helt á, at hann sá út av øllum, men skunda sær út í hvønn hátt, og av heygnum.

3 teir/tær/tey høvdu eisini tjaldað í fjøllunum um Bethulia flýddi burtur. Síðani børnini í Ísrael, hvør, sum var ein stríðsmaður millum tey, skundaði sær út á tey.

4 Then sendi Ozias to Betomasthem, og til Bebai, og Chobai, og Cola og til allar strondina í Ísrael, so sum skuldi sagt tað, sum vóru gjørt, og tað skuldi skunda sær at gera tað, sum vóru gjørt, og at øll skuldu skunda sær at oyðileggja tey.

5 nú, tá børnini í Ísrael hoyrdu tað, vóru tey øll á teimum við einum consent, og slew tey unto Chobai: eins og tey, sum komu úr Jerusalem, og frá øllum heygnum, (for menn høvdu sagt teimum, hvat tað var gjørt í campunum hjá teimum) og tey, sum vóru í Galaad, og frá øllum heygnum, (for menn høvdu sagt teimum, hvat tað var gjørt í campunum hjá teimum) og tey, sum vóru í Galaad, og frá øllum heygnum, (for menn høvdu sagt teimum, hvat tað var gjørt í teimum, og tey vóru í Galaad, og tey vóru í Galaad, og frá øllum teimum, sum vóru (for menn, sum vóru gjørd í teimum, og tey, sum vóru í Galaad, og tey, sum vóru í Galaad, og frá øllum teimum, sum vóru (for menn, sum vóru gjørd í teimum, og tey, sum vóru í Galaad, og tey, sum vóru í Galaad, og frá øllum og í Galileu, jagstraði teir/tær/tey við einum stórum slátra, til teir/tær/tey vóru farin framvið Damascus og markið harof.

6 Og residue, sum búði í Bethulia, datt á camp av Assur, og spilti tey, og vóru sera væl enrich.

7 Og børnini í Ísrael, sum komu aftur úr ísrael, sum vóru verandi; og bygdini og býir, sum vóru í fjøllunum og í fløtunum, gat nógvar oyðileggur: til multitude var sera stórt.

8 Then Joacim tann høga presturin, og fornar av børnunum í Ísrael, sum dwelt í Jerusalem, kom til at hyggja at tí góða, sum Gud hevði gjørt, og fyri at síggja, og fyri at salute hana.

9 Og tá ið teir/tær/tey komu til hennara, signi teir/tær/tey hana við einum accordi, og segði/søgdu, at tú//tygum hevur/hava fingið tað stóra, sum tú//tygum hevur/hava fingið tað stóra, sum tú//tygum hevur/hava fingið í okkara tjóð: 10 Tú/hevur/hava gjørt alt hetta við tær/tykkum/tygum, og Gud hevur/hava gjørt nógv gott fyri Ísrael, og Gud er nøgdur/nøgd við, at tú/nakrantíð hevur/hava gjørt alt hetta, sum tú/nakrantíð hevur/hava gjørt. Og øll fólk søgdu, so er tað.

11 Og fólkið spilti campin í 30 dagar: og tey góvu untoyah Holofernes hansara tjaldið, og alt hansara plate, og songini, og veselsels, og alt hansara ting: og hon tók tað og legði tað á hennara mule; og gjørdi bilin til reiðar, og legði tey har.

12 Then allar kvinnur í Ísrael runnu saman at síggja hana, og signi hana, og gjørdi ein dans millum tey til hennara: og hon tók greinar í hondini, og gav eisini kvinnum, sum vóru saman við henni.

13 Og teir/tær/tey løgdu ein garland av olive á hana og hennara arbeiðsgarðin, sum var saman við henni, og hon fór áðrenn øll fólkið í dansinum, meðan allir kvinnur: og allir menn í Ísrael fylgdu í armour við garlands, og við sangum í munninum.

CHAPTER 16 1 Thenyah byrjaði at syngja hetta takk í øllum Ísrael, og øll fólk sungu eftir hennara sangi.

2 Andyah segði, Begin unto Gud við timbrels, syngja unto Lord við cymbals: tune unto hann a new psalm: exalt hann, og ring á hansara navn.

3 For Gud bróta bardaganum: til millum campar í miðjuni á fólkinum, sum hann hevði borið meg út úr hondum teirra, sum persecuted meg.

4 Assur kom út úr fjøllunum úr norður, kom hann við tíggju túsund túsund av herinum, har hann var í ferð við at gera tað, og teirra rossmenn hava fjalt á heygnum.

5 hann reypaði um, at hann fór at brenna mínar mark, og drepa mínar ungar menn við svørði, og dash sucking børn ímóti jørðini, og ger mítt barn sum ein av, og mín virgins sum ein oyðileggja.

6 men tann Almáttugi Harrin hevur vónbrotin av hondini á eini kvinnu.

7 For kanska var tað ikki ein, sum ikki datt av ungum monnum, hvørki synirnir hjá titan smite hann, ella høgt risastóran setti hann: men tað, sum vardi hann, men tað, sum ikki var, at hann var í ferð við vakurleikanum hjá henni.

8 For hon legði seg úr einkjuni hjá sær, og tóku av teimum, sum vóru í Ísrael, og einointed hennara andlit við at gera, og bundin hennara hár í einum dekki, og tók eitt linen.

9 hennara sandals ravished eyguni, hennara vakurleika tók hansara sinni, og fauchion fór ígjøgnum hálsin á honum.

10 Pers quaked at hennara djarvur, og Medes vóru daunt í hennara hørðum.

11, so rópti eg av gleði, og mín veiku græt hart; men teir/tær/tey vóru ovfarin: hesar lyftir røddirnar, men teir/tær/tey vóru ovfarin.

12 synirnir í damselunum hava sett tey ígjøgnum, og særd tey sum fugatives' børn: tey fóru til bardaganum av Harrinum.

13 eg fari at syngja til Harrin ein nýggjan sang: O Lord, tú list og glor, undurfull í styrki, og ósigur.

14 Lat/Latið øll verur tæna tær/tykkum: til tú//tygum hevur/hava gjørt tað, og teir/tær/tey vóru gjørd/gjørdar/gjørd, og tað er eingin, sum kann standa ímóti tínari/tykkara rødd.

15 For fjøllini skulu flytast frá teirra grundum við vatninum, steinar skulu smelta sum wax í tínum nærveru: enn tú/ert/eru bangin fyri teimum, sum óttast teg/tykkum.

16 For all ofra er ov lítið til eitt fitt savour unto teg, og alt tjúkku er ikki nóg mikið til tín/tykkara/tygara brendi: men hann er bangin fyri, at Harrin er ov stórur.

17 Woe til tjóðir, sum hækkar upp ímóti mínum slagi!

Harrin fer at taka hevnd av teimum um dagin, tá ið tey seta eld og ormar í teirra týtu; og teir/tær/tey skulu kenna teir/tær/tey, og gráta fyri nakrantíð.

18 nú, so skjótt sum tey komu inn í Jerusalem, tilbáðu tey Harrin; og so skjótt sum fólkið vóru purified, bjóðaðu tey teirra brendi, og teirra ókeypis bjóðar, og teirra gávur.

19 júdith eisini halgaði alt tað, sum fólk høvdu givið henni, og gav henni, og gav henni, sum hon hevði tikið út úr songini, sum hon hevði tikið út úr songini.

20 So fólk hildu fram at veitslu í Jerusalem áðrenn rúmdina í tríggjar mánaðir og týtu við teimum.

21 Eftir hesa tíðina, sum kom aftur til sín egna arbeiði, og tað fór til Bethulia, og varð verandi í hennara egnu tíð, og var í hennara tíð.

22 Og nógv ynskti hana, men eingin kendi hana allar dagarnar í lívinum, eftir at Manasses maður hennara var deyður, og var savnaður til hansara fólk.

23 men hon økti meira og meira í heiðurligum, og waxed old í manni sínum, sum var hundrað og fimm ára gomul, og gjørdi hana til arbeiðsgarðin; so hon doyði í Bethulia: og tey jarðaðu hana í hellinum hjá manni sínum.

24 Og húsini í Ísrael gramdi seg um sjey dagar: og áðrenn hon doyði, gjørdi hon tað gott, at hon var nærmasta av teimum, sum vóru nærmasta av teimum, sum vóru nærmasta av hennara slagi.

25 Og har var eingin, sum gjørdi børnini í Ísrael meira bangin í tíðini, ella ein langan tíð eftir, at hon doyði.