CHAPTER 1
Joseph, ellivu sonur Jacob og Rachel, tann vakra og væl dámdur. Hansara stríð ímóti egyptiskum temptressinum.
1 avrit av Testament of Joseph.
2 tá ið hann var um at doyggja, ringdi hann til synir sínar og hansara saman, og segði við tey:
3 mín og børn míni, hoyraken til Joseph tann væl dámda Ísrael; Gev/Gevið oyrað, synir mínar, til pápa tín/tykkara.
4 eg havi sæð í mínum lívi og deyða, men eg fór ikki sumstray, men persevered í sannleikanum-of Harrin.
5 Hesar/hesar/hesi hataðu meg, men Harrin elskaði meg:
6 tey ynsktu at slay meg, men Gud hjá pápa mínum verja meg:
7 teir/tær/tey gjørdu meg niður í ein pit, og tann mest High kom við mær aftur.
8 eg varð selt í trælahaldi, og Harrin av øllum gjørdi meg ókeypis:
9 eg varð tikin í fangi, og hansara sterka hond succoured meg.
10 eg varset av hungri, og Harrin hann ikki var til mín.
11 eg var einsamallur/einsamøll, og Gud uggaði meg:
12 eg var sjúkur/sjúk, og Harrin vitjaði meg.
13 eg var í fongsli, og Gud vísti mær tænastu;
14 In bond, og hann slepti mær;
15 Slandered, og hann bønaði mína orsøk;
16 Bitterly tosaði ímóti egnum, og hann kom við mær;
17 Envied av mínum stavnur, og hann upplaði meg.
18 Og hetta leiðarin hjá mær vardi til mín hús.
19 Og eg stríddist ímóti eini skomm, uttan so at eg var í ferð við henni; men Gud í Ísrael kom pápi mín við mær úr brennandi eldinum.
20 eg var tveittur í fongsul, var eg bukaður/svaðin, eg var spott; men Harrin gav mær náði, tá ið hann sá út í fongslinum.
21 For Harrin doth ikki forsake tey, sum óttast hann, hvørki í myrkri, ella í bond, ella í tribulations, ella í neyðugum.
22 For Guder ikki setturtil skomm sum einmaður,ella sum sonur maðurin er bangin, ella sum ein, sum er á jørðini, er hann veikur ella ein maður.
23 men í øllum hasum tingini, sum hann gevur verju, og í diversum mátar, hóast hann ugga, hóast hann er eitt sindur av plássi, sum hann fer avstað til at royna at gera tað, sum hann hevur hug at gera.
24 í tíggju freistingini vísti hann mær góðkend, og í øllum teimum, sum eg endurtók; fyri endurance er ein kanska sjarmu, og tol gevur nógv gott ting.
25 Hvussu ofta hótti eg meg við deyðanum!
26 Hvussu ofta gav hon mær yvir til revsing, og so ringdi eg aftur og hótta meg, og tá eg var ikki til reiðar at gera tað, segði hon við meg:
27 tú skalt vera lord av mær, og alt tað er í mínum húsum, um tú vilt geva tær sjálvum/sjálvari, og tú/skalt/skulu vera sum okkara harri.
28 men eg mintist orðini hjá pápa mínum, og fór inn í mína kamar, eg græt og bað um Harrin.
29 Og eg fastaði í teimum sjey árini, og eg kom til eg, sum ein livandi, tí tey liva skjótt fyri Gud.
30 Og um mín harra var burtur frá húsum, drakk eg einki vín; ella í tríggjar dagar tók eg matin, men eg gav tað til tey fátæku og sjúk.
31 Og eg leitaði eftir Harrinum tíðliga, og eg græt fyri egypti kvinnu í Memphis, tí hon var sera óbrúk, tí hon hevði trupulleikar við mær, tí hon kom eisini til mín.
32 And tí hon hevði einki barn, sum hon lætst at meta um meg sum ein son.
33 And for eina tíð, hon fevndi meg sum ein son, og eg visti tað ikki; men seinni leitaði hon eftir at tekna meg til at tekna meg.
34 Og tá eg varnaðist tað, at eg var sorg, tá ið eg var deyður/deyð; og tá hon var farin út, kom eg til mín sjálvs, og gramdi meg um fleiri dagar, tí eg kendi hana aftur.
35 Og eg segði, at hon hevði sagt henni orðini í mesta lagi, um hon hevði gjørt av sínum óndu.
36 ofta, tí hon smikraði meg við orðum sum ein holy maður, og guilefult í hennara tosa rós, áðrenn maður hennara, meðan maður hennara, meðan hon var einsamallur/einsamøll, tá ið vit vóru einsamøll.
37 For hon lauded meg opin sum jagstraði, og í loyndum segði hon, at hon ikki var bangin fyri mær: Óttast ikki mann mín; Fyri hann er yvirtalaður um tín/tykkara/tygara/tygara/tygara: sjálvt skuldi/skuldu tú//tygum sagt honum, at hann ikki hevði trúð okkum.
38Owingtil alt hetta,sumeglá ájørðini,ogvardiGud, at Harrin fór at bera meg frá hennara deceit.
39 Og tá hon hevði vunnið einki harby, kom hon aftur til mín undir instruction, at hon kundi læra orðið hjá Gudi.
40 Og hon segði við meg: Um tú/fert/fara at ganga, at eg skuldi farið frá mínum fyrimynd, og eg fari at yvirtala mann mín at fara frá hansara fyrimynd, og vit fara at ganga í lógini hjá tær/tykkum.
41 Og eg segði, at Harrin ikki fer at gera tað, sum ikki skuldi verið í teimum, sum ikki skuldu verið í teimum, ella gera tað, sum hann hevði gjørt, men í teimum, sum nærkast honum við einum reinum hjarta og undefiled varrar.
42 men hon gjørdi frið hennara, leingi at náa sínum óndu ynski.
43 Og eg gav mær enn meira at skjóta og bøn, at Harrin kundi borið meg frá henni.
44Ogaftur,tá iðhonsegði,athonikkihevursagtmær: Um tú ikki fert at fremja vaksin, fari eg at drepa mann mín við eitri; og tak/takið teg/tykkum til at vera maður mín.
45 eg tí, tá eg hoyrdi hetta, leiga mínar veis, og segði unto hana:
46 kvinna, reverence Gud, og ger ikki hetta ónda, so at tú/verður/verðaoyðilagt;fyriatvitasanniliga,ategfari at vátta hetta, sum tú/fert/fara at siga øllum monnum.
47 hon var bangin fyri at vera bangin, at eg ikki fór at lýsa hetta skipanina.
48 Og hon fór avstað við gávur, og sendi mær hvørja gleði av synirunum hjá monnum.
49 Og aftaná, at hon sendi mær mat saman við enchantments.
50 Og tá eunuch, sum kom við tí, eg hugdi upp og beheld ein ræðuliganmann, sum gavmæreitt svørð,og eg varnaðist, at hennara ætlan var at beguile meg.
51 Og tá ið hann var farin út, græt eg, ella smakkaði eg hatta ella nakað annað av hennara mati.
52 so tá eftir ein dag kom hon til mín og hugdi at mati, ogsegðiuntomeg:Hvíertað,attú/ikkihevur/havaetið av mati?
53 Og eg segði við hana: Tað er tí, at tú/hevur/hava fylt tað við deyði enchantments; og hvussu segði tú: Eg komi ikki nær við at fyrimynd, men til Harrin einsamallur.
54 nú veit, at Gud hjá pápa mínum hevur avdúka meg, og eg havi hildið tað, og eg havi hildið tað at døma teg, og eg havi hildið tað at døma teg, um tú/kanst/kunnu síggja og iðra.
55 men tað, sum tú/kanst/kunnu læra, at tann óreina av tí, sum ikki hevur vald yvir teimum, sum tilbiður Gud við at gera tað, sum eg fari at eta, áðrenn tú/fert/fara at eta.
56 Og at hava sagt so, eg bað um: Gud hjá pápa mínum og eingil av Abraham, vera saman við mær; og át.
57, og tá hon sá hetta, hon datt á andlitið á mínum fótum, gráti; og eg lyfti hana upp og ávaraði hana.
58 Og hon lovaði at gera hetta íquity ikki meira.
59 men hjarta hennara var enn sett á ónd, og hon hugdi runt, hvussu hon skuldi ensnare meg, og tað gjørdist hon ikki sjúk, hóast hon ikki var sjúk.
60 Og tá maður hennara sá hana, segði hann unto hana: Hví er tín countenance?
61 Og hon segði viðhann:Eg havi pínuí hjarta mínum, og groanings av mínum anda; og so hann uggaði hana, sum ikki var sjúk.
62 Then, eftir at hava ein møguleika, skundaði hon sær til mín, meðan maður hennara var enn uttan, og segði, ategfariatheingja megsjálvan/sjálva,ellakastaðimeg sjálvan/sjálva, um tú/ikki leyg/lúgva saman við mær.
63 Og tá eg sá anda í Beliar var at órógva hana, bað eg um Harrin, og segði unto hana:
64 Hví, vánaliga kvinna, list tú stúrin og órógvaður, blind gjøgnum syndir?
65 minnist, at um tú/tekur/taka lívið av tær/tykkum sjálvum/sjálvari, Asteho, concubine av manni tínum/tykkara, fer/fara tú//tygum at oyðileggja teg/tykkum/tygum av jørðini.
66 Og hon segði unto me: Lo, so elskar tú meg; Lat/Latið hetta suffice meg: bara stremba eftir lívinum og børnum mínum, og eg vænti, at eg skal njóta mítt ynski eisini.
67 men hon visti ikki, at orsakað av mínum týtum, og ikki orsakað av henni.
68 For um ein maður er komin, áðrenn ein óndur ynski og gerast ein órein av tí, sjálvt sum hon, hvat gott hann hoyrir við at meta um, at hann kann fáa tað við einum útsýni til hansara ónd.
69 eg vátta, tí at tú/vart/vóru, børn míni, at tað var umleið seks tíma, tá hon fór frá mær; og eg setti meg á knæ áðrenn Harrin allan dagin, og alla náttina; og um lýsingina reistist eg, meðan eg bað um at sleppa undan henni.
70 At enda, so legði hon í mínar týtu, tí hon hevði lagt meg til at hava connexion við henni.
71 tá, tí sá eg, at í hennara ørleika helt hon skjótt eftir, at eg fór frá tí, og flýddi avstað nakin.
72 Og helt fast í, at hon var skeivt ákærdur fyri mær, og tá maður hennara kom inn í fongsul í sínum húsum; og í morgin fekk hann meg at gera meg í fongsul og sendi mær inn í fongsul.
73 Og tá eg var í bond, var eg í ferð við sorg, og hon kom og hoyrdi, hvussu eg gav takk fyri, at Harrin og sang rós í myrkrinum, og við glaðum rødd, sum eg var í, at eg var komin frá tí, sum eg hevði hug at gera.
74 Og ofta hevur hon sent mær at siga: Consent fyri at fremja mítt ynski, og eg fari at sleppa undan tínum/tykkara/tygara bond, og eg fari at lata teg/tykkum úr myrkrinum.
75 Og ikki so mikið sum helt, at eg hevði lyndi til hennara.
76 For Gud elskar hann, sum í einum deni av óndum saman við at elta, heldur enn maðurin, sum í kongar.
77 And um ein maður býr í jagstraði, og ynski eisini, og tað er tað mest, sum tað er, at hann er bestur fyri hann, hann er eisini á mær.
78 Hvussu ofta, hóast hon var sjúk, kom hon niður til mín, og lurtaði eftir míni rødd, sum eg bað!
79 Og tá eg hoyrdi hana groanings, eg helt frið.
80 For tá eg var í hennara húsum, sum hon ikki var í hennara ørmum, og bróst, og bein, sum eg kundi lúgva saman við henni; Fyri hon var sera vøkur, framúrskarandi eindorned fyri at beguile meg.
81 Og Harrin verja meg frá hennara tól.
CHAPTER 2
Joseph er offurið av nógvum plotum av tí óndu kvinnu. Fyri ein áhugaverdan profetur, síggja Verses 73-74.
1 Ye síggja, tí, børn míni, hvussu stór ting toli arbeiði, og bøn við skjótt.
2 So ye ov, um tú//tygum fert/fara at fylgja eftir at hava verið saman við tol og bønum, við skjótt at gera tað, sum harrin fer at halda teg/tykkum/tygum, tí hann elskar/elska teg/tykkum/tygum.
3 And harsoever tann mest Higha, hóast envy, ella trælahaldi, ella at verafalleth a man, Harrin, sum er í honum, tí hann ikki bara ber hann frá óndum, men eisini exalteth hann sjálvt sum eg.
4 For á hvønn hátt er maðurin lyfti, um hann er í ferð við at gera tað, ella í orð, ella í hugsaði.
5 mín visti, hvussu pápi mín elskaði meg, og kortini gjørdi eg ikki exalt meg sjálvan/sjálva í mínum sinni: ein hóast eg var barn, eg var bangin fyri Gud í mínum hjarta; fyri eg visti, at alt fór at farið avstað.
6 Og eg lyfti meg ikki ímóti teimum við óndum intent, men eg gjørdi tað, sum eg hevði gjørt. og av virðing fyri teimum, sjálvt tá eg varð selt, helt eg meg frá at siga frá, at eg var ein sonur, sum eg var ein stórur maður og ein stórur maður.
7 Do ye eisini, børn míni, hava ótta fyri Gud í øllum tínum arbeiði áðrenn eyguni, og tað er títt/tykkara/tygara.
8 Fyri hvønn, sum ger lógina hjá Harrinum, skal vera elskaður av honum.
9Andtá egkomtil IndocolpitaeviðIshmaelites,spurdi tey meg, segði:
10 Art tú ein trælur? Og eg segði, at eg var ein heima trælur, sum eg kanska ikki setti mína skomm.
11 Og eldsti av teimum segði unto me: Tú list ikki ein trælur, tí sjálvt tín útsjónd ger tað manifest.
12 men eg segði, at eg var teirra trælur.
13 nú, tá ið vit komu til Egyptalands, sum tey skuldu keypa mær, og taka meg.
14 tí tóktist tað gott fyri alt, at eg skuldi verið verandi í Egyptalandi við handilshandlinum, til tey skuldu koma aftur við vørur.
15 Og Harrin gav mær tænastu í eyguni á handilshandlinum, og hann álit á mær.
16 Og Gud signi hann við mínum merkir, og økti hann í gull og silvur og í húsligam tænastufólkum.
17 Og eg var saman við honum tríggjar mánaðir og fimm dagar.
18 Og um ta tíðina, sum memphian kvinna, konain hjá Pentephris kom niður í einum hjóli, við stórum pomp, tí hon hevði hoyrt frá hennara eunuchs um meg.
19 Og hon segði manni sínum, at handilsmaðurin var vorðin ríkur av einum ungum hebraiskt, og tey siga, at hann hevði verið stolin úr landinum.
20 nú, tí, render rættvísi til hansara, og tak ungdómin burtur til tín/tykkara; So skal Gud um hebraiska signi teg, tí at hann er á honum.
21 And Pentephris var yvirtalaði av hennara orðum, og bað um handils handils at vera við, og segði unto hann:
22 Hvat er hetta, sum eg hoyri um teg, at tú stjala fólk úr landinum, og selja tey til trælur?
23 men handilsmaðurin datt á føtur hansara, og býflugur eftir honum, segði: Eg eri í ferð við at siga: Eg veit ikki, hvat tú sigur.
24 And Pentephris segði unto hann: nærce, so er hebraiskt trælur?
25 Og hann segði: Ishmaelites entrusted hann unto me, til tey skuldu koma aftur.
26 men hann trúði honum ikki, men bað hann verða tikin av og bukaður.
27 Og tá ið hann helt fast í hesi fráboðan, Pentephris segði: Lat ungdómin verða við.
28 Og tá eg var komin inn, gjørdi eg obeisance til Pentephris for hann var triðja í tign.
29 Og hann tók meg sundur frá sær, og segði unto me: Art tú ein trælur ella ókeypis?
30 Og eg segði: A trælur.
31 Og hann segði: Hvørse?
32 Og eg segði: Ishmaelites'.
33 Og hann segði: Hvussu gjørdist tú teirra trælur?
34 Og eg segði: Tey keyptu mær út úr landinum.
35 Og hann segði unto me: Truly tú liest; og beint nú gav hann mær boð um at verða tikin av og bukaður.
36 nú, Memphian kvinnan hugdi ígjøgnum eitt vindeyga við meg, meðan eg var bukaður/svað, tí hon var tætt við, og hon sendi honum:
37 Thy dóm er órættvíst; fyri teg/tykkum/tygum, sum revsa ein ókeypis mann, sum er stolin, sum um hann var ein transgressor.
38 Og tá eg gjørdi onga broyting í míni fráboðan, hóast eg var bukaður/svaðin, bað hann meg um at vera fongslaður, fyrr enn hann segði, at hann skuldi koma.
39 Og konan segði, at maður hennara: Hvarfore dost tú detain og vælborn lad í bond, sum átti heldur at verið sett í frælsi, og bíðaði eftir?
40 Fyri hon ynskti at síggja meg úr einum ynski, men eg var óvitandi um alt hetta.
41 Og hann segði við hana: Tað erikki siður hjá egnum at taka hatta, sum hoyrirtil onnur áðrenn prógver givið. 42hetta,tí segði hannumhandilshandlin;mensumfyri lad, má hann vera fongslaður.
43 nú eftir fýra og tjúgu dagar komu Ishmaelites; tí at teir/tær/tey høvdu hoyrt, at Jacob pápi mín syrgdi nógv um meg.
44 Og tey komu og søgdu mær: Hvussu er tað, sum tú segði, at tú vart ein trælur? og lo, vit hava lært, at tú/hevur/hava lært, at tú/hevur/hava lært teg/tykkum/tygum, og pápi tín/tykkara/tygara enn syrgdi/syrgda fyri teg/tykkum/tygum.
45 tá eg hoyrdi hetta, sum eg ikki skuldi lagt, og hjarta mítt var, og eg ynskti mær sera væl at gráta, men eg helt meg sjálvan/sjálva, at eg ikki skuldi lagt meg til skomm.
46 Og eg segði, at eg veit ikki, eg eri trælur.
47, tí tóku teir/tær/tey counsel at selja mær, at eg ikki skuldi verið funnin í hondunum.
48 Fyri tey óttast pápa mín, so hann skuldi komið og fram á tey.
49 For tey høvdu hoyrt, at hann kanska var saman við Guði og við monnum.
50 segði, at handilsmaðurin segði teimum: Release meg úr dóminum av Pentiphri.
51 Og tey komu og bað meg siga: Sig: Sig, at tú/ikki keypti/keyptu okkum við pengum, og hann fer at seta okkum ókeypis.
52 nú segði Memphian kvinnan segði við mann sín: keypa ungdómin; fyri at eghoyri,segðihon,at teyselja hann.
53 And beint nú sendi hon ein eunuch til Ishmaelites, og bað tey selja meg.
54 men síðani eunuch hevði ikki verið samdur við at keypa mær prís, sum hann kom aftur, og hann gjørdi tað, og hann gjørdi, at hann var kendur fyri, at tey bóðu um ein stóran prís fyri teirra trælur.
55 Og hon sendi eina aðra eunuch, segði: Hóast tey krevja tveir minas, gev teimum, ikki eyka gull; Keyp/keypið bara dreingin, og kom við honum til mín.
56 The eunuch tí fór og gav teimum áttati stykkir av gulli, og hann fekk meg; men til egypti kvinnan segði, at eg havi givið hundrað.
57 Og hóast eg visti, at hetta helt frið, so at eg skuldi verið settur/setið til skomm.
58 Ye síggja, tí, børn míni, hvat stórt eg endurd, at eg ikki skuldi lagt mítt/tykkara/tygara skomm.
59 Do ye eisini, tí, kærleiki ein annan, og við longum krógva ye ein annan.
60 For Gud gleðieth í samdunum, og í endamáli við einum hjarta, sum tekur gleði í kærleika.
61 Og tá ið mín kom inn í Egyptalandi, sum tey lærdu, at eg hevði fingið pengarnar aftur til teirra, og uppbraid tey ikki, og ugga tey.
62 Og eftir deyða Jacob pápa mín, sum eg elskaði tey meira nógv, og alt tað, sum hann gav, at eg gjørdi sera nógv fyri tey.
63 Og eg leið tey ikki at vera ein í minsta lagi. og alt, sum var í hondini, eg gav teimum.
64 Og børn teirra vóru børn míni, og børn míni sum teirra tænastufólk; og teirra lív var mítt lív, og alt teirra líðing var mín líðing, og alt teirra sjúku var mítt ífirmity.
65 mítt land var teirra land, og teirra counsel mín counsel.
66 Og eg upplaði ikki meg sjálvan/sjálva millum teir/tær/tey í hástórur, men eg var millum teir/tær/tey sum ein av teimum minst.
67 Um tú eisini, tí at tú/fert/fara at ganga í Harrinum hjá Harrinum, so fer hann at gera teg/tykkum/tygum har, og fer/fara tú//tygum nakrantíð at signa teg/tykkum/tygum við góðum tingum og nakrantíð.
68 Og um nakar leitar eftir at gera ónd, ger teg væl til hansara, og biðja fyri hann, og tú skalt vera reytt av Harrinum frá øllum óndum.
69 For, hygg, tú sært hatta úr mínum eyðmýktum og leingi,sum egtókkonuna avpriestinum hjá Heliopolis.
70 Og hundrað evni av gulli fingu meg við henni, og Harrin gjørdi tey til at tæna mær.
71 Og hann gav mær eisini vakurleika sum ein blómu yvir tey vakrastu í Ísrael; og hann varðveitt meg til gomul aldur í styrki og í vakurleika, tí eg var sum í øllum tingum.
72 Og hoyri ye, børn míni, eisini sjónina, sum eg sá.
73 har vóru tólv hartr at geva: og níggju vóru fyrstu ferð, sum vóru á jørðini, og eins og tað vóru eisini trý.
74 Og eg sá, at frá Judah var føddur ein virgin í einum lin, og frá henni, var føddur eitt lamb, uttan spot; og á vinstru hond var tað, sum tað var ein leyva; og allir/allar/øll skundaði sær ímóti honum, og lambið
kom yvir teir/tær/tey, og oyðilegði teir/tær/tey undir fótin.
75 And orsakað av honum einglar og menn gleðiðust, og alt jørðina.
76 Og hesi tingini skulu koma framvið teirra árstíð, seinastu dagarnar.
77 Do ye tí, børn míni, eygleiða boð um Harrin, og tað, sum er, og tað, sum er, at eg eri, og tað, sum er, at børn míni, halda, at Harrin hjá Harrinum, og tað, sum eru, fyri teir/tær/tey skulu vera einrise fyri teg/tykkum/tygum, sum tekur/taka tær/tykkum/tygum burtur úr heiminum, ein, sum bjarga øllum Gentiles og Ísrael.
78 For hansara kongsríki er eitt nakrantíðt kongsríki, sum ikki skal fara avstað; men mítt kongsríki millum teg/tykkum skalt/skulu koma til eitt enda sum eitt ur, sum eftir summarið hvørva.
79 For eg veit, at eftir deyða mín fer at fáa teg/tykkum/tygum, men Gud fer at hevna teg/tykkum inn í hatta, sum hann lovaði pápa tínum/tykkara.
80 men ye skal bera beinini hjá tær; Fyri tá ið beinini hjá mærverða tikinupp,skalHarrinvera samanviðtær í ljós, og Beliar skal vera í myrkri við egnum.
81 Og bera teg upp Asenath mammu tína til Hippodrome, og nær Rachel mammu tína jarða hana.
82 Og tá hann hevði sagt hesi tingini, sum hann strekti seg út, og doyði á einum góðum aldri.
83 Og allir Ísrael syrgdi fyri honum, og øll Egyptaland, við einum stórum syrgdi.
84 Og tá børnini í Ísrael fóru út úr Egyptalandi, tóku tey við teimum, og tey jarðaðu hann í Hebron við pápa sínum, og í fleiri ár vóru hundrað og tíggju ár.