Faroese - The First Gospel of the Infancy of Jesus Christ

Fyrsta Gospel av Tí, sum Jesus Kristus.

CHAPTER 1 1 The following accounts, vit funnu í bókini hjá Joseph, sum eitur høgt-priest, ringdi av nøkrum Caiaphas 2 He relates, at Jesus spake sjálvt tá hann var í vøksluni, og segði við mammu sína: 3 Mary, eg eri Jesus, sum Gud, sum tú/hevur/hava við sær, tá ið tú/hevur/hava fingið fatur á, og pápi mín hevur sent mær til salvation av heiminum.

4 í trýhundrað og ninth ár í æru av Alexander, Augustus út a decree, at øll fólk skuldu farið til at vera skatta í sínum egna landi.

5 Joseph tí, og við Mary, sum hann fór til Jerusalem, og síðani kom hann til Bethlehem, at hann og familja hansara kundu verið skatta í býnum hjá pápa sínum.

6 Og tá ið teir/tær/tey komu framvið hellinum, viðgekk Mary, at hon var komin, og hon kundi ikki fara í býin, og hon kundi ikki fara í býin, og segði, lat okkum fara inn í hesa hellin.

7 tá sólin var sera nær við at fara niður.

8 men Joseph skundaði sær burtur, at hann kundi koma eftir henni eina mid konu; og tá ið hann sá eina gamla hebraiska kvinnu, sum var í Jerusalem, segði hann við hana, bið um at koma til eina góða kvinnu, og far inn í hasa hellin, og tú/fert/fara at síggja eina kvinnu, sum var til reiðar at taka fram.

9 tað var eftir sólsetur, tá ið tann gamla kvinnan og Joseph við henni komu til holuna, og tey bæði fóru inn í tað.

10 Og hygg, tað var alt fylt við ljósum, størri enn ljósið av lampum og ljósum, og størri enn ljósið av sólini.

11 barnið var so pakkaður inn í swadling klæði, og sýgur bróstini hjá mammu síni.

12 tá ið teir/tær/tey báðir/báðar/bæði sóu hetta ljósið, vóru teir/tær/tey bilsin; Tann gamla kvinnan spurdi Mary, Art tú mammu hetta barnið?

13 St. Mary svaraði, hon var.

14 On, sum tann gamla kvinnan segði, tú list sera øðrvísi enn allar aðrar kvinnur.

15 St. Mary svaraði, As har er einki barn sum sonur mín, so hvørki er har, sum er har, sum er tað, sum hann hevur.

16 tann gamla kvinnan svaraði, og segði, O Lady, eg eri komin hither, at eg kann fáa eina nakrantíð.

17 Then okkara Lady, St. Mary, segði við hana, Lay tunn hendur á barnið; Hvat, tá hon hevði gjørt, bleiv hon alt.

18 Og sum hon fór fram, segði hon, at hann fór at koma fram í lívinum, so fari eg at koma til eitt tænari í hesum barninum.

19 Eftir hetta, tá ið hon var komin, og hevði gjørt ein eld, og tey vóru sera væl fyri, at tey vóru sera væl fyri teimum, praising og eindoring.

20 Og sum hon var trúlovað í sama arbeiði, hellinum í løtuni tóktist sum ein glor, tí bæði tungu av einglum og monnum, sum vóru settar til at elska og stórari Gud, á account av tí, sum Harrin var føddur.

21 men tá ið tann gamla hebraiska kvinnan sá øll hesi eyðsæð undur, gav hon rós til Gud, og segði, eg takki tær, O Gud, tú Hevur sæð, at eg havi sæð, at eg havi sæð, at eg havi sæð, at eg havi sæð.

CHAPTER 2 1 Og tá ið tíðin var um, at hann var komin, navnið á áttanda degi, sum lógina gav barninum at vera um, at tey vóru í hellinum.

2 Og tann gamla hebraiska kvinnan tók foreskin (others siga, at hon tók navel-string), og varðveita tað í einum alabaster-box av gomlum olju av spikenard.

3 Og hon hevði ein son, sum var ein doytt, sum hon segði, tak hann, at tú ikki selur hetta alabaster eskjuna av spikenard-

ointment, ein hóast tú skuldi verið bjóðað trýhundrað pence for tað.

4 nú er hetta, at alabaster-box, sum Mary syndari, og stoytti seg fram úr tí, sum er á høvdinum og føtur okkara, og turkaði tað av okkara hári.

5 Síðani eftir tíggju dagar, sum tey tóku hann til Jerusalem, og á tí, at hann var føddur, áðrenn Harrin, gjørdi hann til rættis, áðrenn Harrin, ger tað rætta, sum hevur brúk fyri honum, sambært at hava brúk fyri lógini hjá Móses: navnly, at hvønn male, sum letur upp, skal verða kallað holy unto Gud. 6 Tá ið tíðin var gamal, sá hann skína sum ein pillar av ljósi, tá St. Mary, mamma hansara, bar hann í hennara ørmum, og var fylt við størstu gleði í eygsjón.

7 Og einglar stóðu runt hann, eindoring hann, sum ein kongur er í honum.

8 Then Simeon fer nær við St. Mary, og strekkja hendurnar móti henni, segði við Harrin, nú, O mín Harrin, tín tænari skal fara í friði, eftir tínum orði; 9 For míni eygu hava sæð tína náði, sum tú/hevur/hava gjørt til salvation av øllum tjóðum; Eitt ljós til øll fólk, og æru tín fólk Ísrael.

10 Hannah profeturin var eisini til staðar, og tekna nær við, at hon gav Gud, og helt gleðin hjá Mary.

CHAPTER 3 1 Og tað kom at standa, tá Harrin var føddur í Bethlehem, ein býur av Judæa, í tíðini av Herod King; Tann vísi menn komu úr eystur til Jerusalem, eftir at spádómurin hjá Zoradascht, og kom við teimum, sum vóru: navn, gull, frankincense, og mínrrh, og tilbed hann, og bjóðaði honum teirra gávur.

2, so var Lady Mary tók ein av sínum swadling klæðum í tí, sum barnið var pakkað, og gav teimum í staðin fyri ein vælsignilsi, sum tey fingu frá henni sum ein mest hásinnaður gáva.

3 Og í somu tíð kom til teirra ein eingil í oyðiblaðið, sum hevði verið áðrenn teirra guide í ferð teirra; Ljósið av tí, sum tey fylgdu, til tey komu aftur í sítt egna land.

4 Á teirra kongar og prinsur komu til teirra, hvat tey høvdu sæð og gjørt? Hvat slag av ferð og koma aftur, høvdu tey? Hvat felag høvdu tey á vegnum?

5 men teir/tær/tey framleiða swadling klæði, sum St. Mary hevði givið teimum, har teir/tær/tey hildu eina veitslu.

6 Og at hava, eftir at hava verið í sínum landi, gjørdi tey ein eld, tey tilbáðu tað.

7 Og kastaði klæðini í tað, tók eldurin tað, og helt tað.

8 Og tá eldurin var sløkt, tóku tey fram við at gera tað, sum um eldurin ikki hevði nortt við tað.

9, so fóru teir/tær/tey at mussa tað, og setti tað á høvdið og eyguni, siga, hetta er heilt vist ein ó uttan iva, og tað er veruliga óvæntað, at eldurin ikki kundi brenna tað, og brúka tað.

10 so tóku teir/tær/tey tað, og við størstu virðing, sum vóru sett upp millum teirra dýrgripir.

CHAPTER 4 1 nú Herod, varnaðist, at vísu menn gjørdu seinking, og ikki aftur til hansara, ringdi saman við priestunum og vísum monnum og segði, sig mær, hvat staðið skuldi verið føddur?

2 Og tá ið teir/tær/tey svaraðu, í Bethlehem, ein býur av Judaea, fór hann at contrive í sínum egnu sinni.

3 men ein eingil av Harrinum kom til Joseph í svøvni, og segði, Arise, tak barnið og mamma hansara, og far inn í Egyptalands so skjótt sum vín. So hann var einrose, og fór.

4 Og sum hann hugsaði um seg sjálvan um sína ferð, kom morgunin á hann.

5 í longd á ferðini, sum vóru settar av ferðini.

6 Og nú teknaði hann nær við ein stóran bý, har tað var ein fyrimynd, sum hini fyrimynd og gudar í Egyptalandi tóku teirra boð og vows.

7 Og har var av hesum fyrimyndinum, sum var ein prestur, sum ofta tosaði við tað, sum ofta tosaði um, at tað var tað, sum hann segði við íbúgvarnar í Egyptalandi, og tey lond.

8 Henda presturin hevði ein son trý ára gamal, sum var plágaður av einum stórum multitude av devilum, sum fullkomiliga gjørdi nógv løgið ting, og tá ið devils tóku hann, gekk um nakin við sínum klæðum, sum hann sá.

9 nær við, at fyrimynd var inn í býnum, sum tá Joseph og St. Mary vóru komin, og var vorðið til hatta inn, øll íbúgvarnir í býnum vóru ovfarin.

10 Og allir/allar/øll magistrates og priests av fyrimyndunum, áðrenn hatta fyrimynd, og gjørdi tað, sum sigur, hvat merkir alt hetta consternation, og dread, sum er vorðin á øllum okkara landi?

11 the fyrimynd svaraði teimum, tann ókent Gud er komin hither, sum er veruliga Gud; ella er nakar við síðuna av honum, sum er verdur at tilbiðja; Fyri hann er veruliga Sonur Guðs.

12 At kendur av honum hetta landið skelkaði, og tá ið hann kemur undir nú, og consternation; og vit eru okkum sjálvi, tá ið hann er í tí stóra valdi hansara.

13 Og í somu løtu fall hetta fyrimyndin niður, og í hansara fall øll íbúgvar í Egyptalandi, við síðuna av øðrum, rann saman.

14 men sonur presturin, tá ið hansara vanliga etingarólag kom á hann, fór inn í inn, fann Joseph og St. Mary, sum øll hvíldu seg eftir og forsook.

15 Og tá Lady St. Mary hevði vaskað swadling klæði í Harrinum, og hongdi tey út til at turka á einum posti, drongurin, sum vardi við einum av teimum, og legði hann á høvdið.

16 Og nú byrjaði devilarnir at koma út úr munninum, og flúgva burtur í skapinum av krákum og serpentum.

17 From ta tíðina, drongurin var lektur av valdin hjá Harrinum, og hann byrjaði at syngja rós, og gev/gevið Harrin, sum hevði lekt hann.

18 tá pápi hansara sá hann aftur til fyrrverandi heilsuna, segði hann, sonur mín, hvat er hent tær, og av tí, sum vit hava gjørt, og við tí, sum tú/hevur/hava gjørt?

19 sonur svaraði, tá ið devils tók meg, fór eg inn í inn, og har fann eina sera vakra kvinnu við einum dreingi, sumse swaddling klæði, sum hon hevði júst vaskað, og hongdi út á eitt post.

20 ein av hesum, eg tók, og legði tað á høvdið, og beinanvegin fór eg avstað.

21 á hesum pápanum, og segði, sonur mín, kanska er hesin drongurin, sum hevur gjørt, sum hevur gjørt, sum hevur gjørt, og jørðin.

22 For so skjótt sum hann kom millum okkum, var fyrimyndin brotin, og allir gudarnir fall niður, og vóru oyðilagt av einum stórum valdi.

23 var tað, sum var framd, sum saith, úr Egyptalandi, eg havi ringt til son mín.

CHAPTER 5 1 nú Joseph og Mary, tá ið tey hoyrdu, at fyrimyndin var vorðin niður og oyðilegði, vóru tikin av ótta og skelka, og segði, tá ið vit vóru í landinum í Ísrael, Herod, ætlaði at drepa Jesus, slew for hatta endamálið.

2 Og tað er eingin ivi, men eg havi hoyrt, um tey koma at hoyra, at hetta fyrimynd er brotið og fallin niður, fer at brenna okkum við eld.

3 teir/tær/tey fóru tí, at hann fór í loyndum, sum stjól, sum stjól, sum teir/tær/tey fóru framvið, av teirra klæðum og teirra klæðum, og bar teir/tær/tey burtur.

4 Hesar tjóvarnir á at koma til eitt stórt ljóð, so sum larmurin av einum kongi við einum stórum heri og nógvum ross, og trompetarnir ljóða í hansara egna býi, sum tey vóru so ein, sum tey vóru, sum vóru, og flúgva burtur í skundi.

5 Upon hetta fanga arose, og leysur hvønn annan, og taka hvønn mann, og tóku hvønn mann, sum vit fóru avstað, og sá Joseph og Mary koma til klædna, og spurdi, hvar er hatta kongur, sum er, og fór frá okkum, so at vit eru nú komin av tryggum?

6 Joseph svaraði, hann kemur eftir okkum.

CHAPTER 6 1 So fóru teir/tær/tey inn í eina aðra kvinnu, har tað var ein kvinna, og í hvørjum Satan, sum bannaði seg, hevði tikið upp á hansara abode.

2 eina nátt, tá hon fór at taka vatn, kundi hon hvørki tola klæðini á, ella at vera í nøkrum húsum; men so ofta sum teir/tær/tey bant hana við ketum ella bandum, fór hon út í oyðimørkini, og onkuntíð stóð har vegir, og í kirkjuyards, høvdu tveitt steinar í monnum.

3 tá St. Mary sá hendan mannin, fekk hon samkenslu við henni; harupon Satan presently fór frá henni, og flýddi avstað í oyðiblaðið av einum ungum manni, segði, Wo til mín, tí at tú/ert/eru, og sonur tín/tykkara.

4 So kvinnan varð borið frá hennara píning; men hugsaði um seg sjálva nakin, hon rodnaði, og slapp undan at síggja nakran mann, og at hava lagt seg í klæðini, fór heim, og gav henni eitt sindur av hennara føri til pápa sín og viðurskifti, sum tey vóru tey bestu í býnum, undirhaldandi St. Mary og Joseph við størstu virðing.

5 næsta morgun, sum hevði fingið nóg mikið av provisions til vegin, fóru tey frá teimum, og um kvøldið kom til ein annan bý, har eitt hjúnalag var um at vera solemnized; men av listunum hjá Satan og praksis av nøkrum sorcerers, brúðurin var vorðin so býtt, at hon kundi ikki so nógv sum opin munnin.

6 men tá ið henda býtti brúðurin sá Lady St. Mary koma inn í býin, og bar Harrin í hennara ørmum, hon rætti seg út í hondina á Harrinum, og tók hann í ørmum, og tók hann í ørmum, og tók hann í ørmum.

7 Straightway stringin av tunguni var leysur, og hennara oyru vóru opin, og hon byrjaði at syngja rós.

8 So har var stór gleði millum íbúgvarnar í býnum, sum hildu, at Gud og hansara einglar vóru komin niður millum tey.

9 í hesum staði eru teir/tær/tey tríggjar dagar, á fundinum við størstu virðing og mest framúrskarandi undirhald.

10 Og at vera tann, sum var gjørdur av fólkinum við provisions fyri vegin, fóru tey avstað og fóru til ein annan bý, sum tey høvdu lyndi til at seta seg inn, tí tað var eitt kent stað.

11 har var í hesum býnum ein mildur, sum hon fór niður ein dag til ánna at bað, behold bannað Satan leyp á hana í oyðiblaðið av einum serpent, sum hon fór niður ein dag til ánna.

12 Og legði seg saman um nalvan, og hvørt kvøld lá á henni.

13 Henda kvinnan sá Lady St. Mary, og Harrin Kristus, sum hon hevði givið henni, spurdi Lady St. Mary, at hon fór at geva henni barnið at mussa, og bera í ørmum hennara.

14 tá hon hevði samtykt, og so skjótt sum kvinnan var flutt barnið, Satan fór frá henni, og flýddi avstað, ella gjørdi kvinnan nakrantíð aftaná at síggja hann.

15 herupon allar grannarnir rósti Supreme Gud, og kvinnan lønaði tey við ample beneficence.

16 á morrow var sama kvinna, sum kom við luktilsi til at vaska Harrin; og tá hon hevði vaskað hann, varðveita hon vatnið.

17 Og har var ein genta har, hvørs kroppur var hvítur við einum leprosy, sum var spjatt við hesum vatninum, og vaskaði, var beinanvegin reinur frá hennara leprosy.

18 fólk søgdu, at uttan iva Joseph og Mary, og at drongurin er Gud, tí tey ikki síggja út sum deyði.

19 Og tá ið teir/tær/tey gjørdu seg til reiðar at fara avstað, gentan, sum hevði verið stúrin við leprosy, kom og ynskti, at teir/tær/tey fóru at loyva henni at fara við teimum; so teir/tær/tey samtykti, og gentan fór við teimum til. Teir/tær/tey komu til ein bý, sum var slottið hjá einum stórum kongi, og hvørs hús var ikki langt frá inn.

20 her vóru teir/tær/tey staid, og tá gentan fór ein dag til prinsessuna hjá prinsessuni, og fann hana í einum sorg og syrgdi, spurdi hon hana um tár hennara.

21 hon svaraði, Wonder ikki í mínum groans, tí eg eri undir eini stórari vanlukku, sum eg ikki tordi at siga nøkrum.

22 men sigur gentuna, um tú/fert/fara at finna meg við tínum/tykkara privatum, kanska finnur/finna eg teg/tykkum/tygum til tað.

23 Tú, tí sigur, at konain hjá prinsurin, skalt halda loyndarmálið, og ikki finna tað til nakran á lívi!

24 eg havi verið giftur/gift við hesum prinsin, sum reglur sum kongur yvir stórum dominions, og búði leingi saman við honum, áðrenn hann hevði nakað barn við mær.

25 At longdi eg av honum, men einlas! Eg kom fram við einum leprous soni; sum, tá ið hann sá, fór hann ikki at vera hansara, men segði við meg, 26 antin drepa tú hann, ella send hann til nakrar sjúkrarøktarfrøðingur í einum slíkum staði, at hann kann ongantíð hoyra um; og nú taka tær av tær sjálvum/sjálvari; Eg síggi teg/tykkum ongantíð meira.

27 So her, eg furutræ, gremja meg og ólukkulig umstøðum. Alas, sonur mín! Alas, maður mín! Hevur/Hava eg sagt tær/tykkum tað?

28 gentan svaraði, eg havi funnið ein heilivág til tína sjúku, sum eg lovaði tær, tí eg eisini var leprous, men Gud hevur gjørt meg, sjálvt hann, sum eitur Jesus, sonur Lady Mary.

29 kvinnan, har Gud var, sum hon spake av, gentan svaraði, at hann var saman við tær her í sama húsum.

30 men hvussu kann hetta vera? sigur hon; hvar er hann?

Hygg/Hyggið, svaraði gentuni, Joseph og Mary; og barnið, sum er saman við teimum, verður kallað Jesus: og tað er hann, sum kom við mær frá míni sjúku og píning.

31 men av tí, sum merkir, sigur hon, vart tú ruddaður av tínum leprosy? Vilt/Vilja tú/ikki siga mær hatta?

32 Hví ikki? sigur gentuna; Eg tók vatnið við tí, sum kroppurin var vaskaður, og stoytti hann á meg, og mín leprosy hvarv.

33 the prinsurin hjá prinsurin og undirhildin tey, meðan ein stór veitslu fyri Joseph millum eina stóra fyritøku av monnum.

34 Og dagin eftir tók luktilsi vatn til at vaska Harrin, og aftaná stoytti sama vatn á son sín, sum hon hevði tikið við henni, og sonur hennara var beinanvegin reinur frá hansara leprosy.

35 so sang hon takk og rós til Gud, og segði, signi er mamma, sum bare teg, O Jesus!

36 Dost tú//tygum fert/fara at lekja menn í sama lyndi við tær/tykkum sjálvum/sjálvari, við vatninum, sum kroppurin hjá tær/tykkum er vaskað?

37 hon bjóðaði sera stórar gávur til Lady Mary, og sendi hana burtur við øllum ímyndandi virðing.

CHAPTER 7 1 TAÐ KOM aftaná ein annan bý, og hevði eitt sindur av at leggja har.

2 Sambært teimum fóru til húsini hjá einum manni, sum var nýggj gift, men av ávirkan á sorcerers kundi ikki njóta konu sína: 3 men teir/tær/tey løgdu húsini hjá honum ta náttina, var maðurin leysur av sínum etingarólagi: 4 Og tá ið teir/tær/tey vóru tíðliga um morgunin at fara fram á ferðina, tann nýggja gifti persónurin, og gav teimum eina hásinnaða undirhald fyri teir/tær/tey?

5 men fara fram í morgin, komu tey til ein annan bý, og sá tríggjar kvinnur fara úr einum ávísum grøvi við stórum gráti.

6 tá St. Mary sá tey, hon spake til gentuna, sum var teirra felagi, segði, Go og spyrja tey, hvat er málið við teimum, og hvat vanlukku hevur veriðfall tey?

7 tá gentan spurdi tey, gjørdu tey einki svar, men spurdi hana aftur, hvør ert tú, og hvar fert tú? Fyri dagin er langt brúkt, og náttina er í hondini.

8 vit eru ferðast, saith gentuna, og søkja eftir einum inn til at seta seg inn.

9 teir/tær/tey svaraðu, far/farið við okkum, og inn við okkum.

10 teir/tær/tey fylgdu teimum, og vóru presenterað inn í eitt nýtt hús, væl við øllum sløgum av innbúgvi.

11 var tað nú vetur, og gentan fór inn í parlour, har hesar kvinnur vóru, og fann tey gráta og gremja seg, sum áðrenn.

12 By teir/tær/tey stóðu ein mule, fjaldur yvir við silki, og ein ebony hálsbandi, sum teir/tær/tey mussaðu, og vóru at geva.

13 men tá gentan segði, hvussu vakur, kvinnur, sum mule er! teir/tær/tey svaraðu við tárum, og segði, hetta mule, sum

tú/sært/síggja, var beiggi okkara, fødd av hesum somu mammu sum vit: 14 For tá pápi okkara doyði, og fór frá okkum eina sera stóra ognir, og vit høvdu bara henda beiggjan, og vit gjørdu av, at hann skuldi verið giftur sum onnur menn, og tað var eitt sindur av teimum, sum onnur menn, og tað var ein av teimum, sum vit skuldu verið gift við, og vit høvdu bara fingið hann at vita.

15 Og vit, eitt kvøld, eitt sindur áðrenn dagin, meðan hurðarnar í húsinum vóru øll skjótt afturlatin, sá henda beiggja okkara var broytt til ein mule, so sum tú/sært/síggja hann nú: 16 Og vit, í tí, sum tú/sært/síggja okkum, hava ongan pápa at ugga okkum, hava søkt um allar teir/tær/tey, sum eru í heiminum, men teir/tær/tey hava verið í ongari tænastu fyri okkum.

17 So ofta tí, sum vit finna okkum sjálvi av sorg, fara vit upp og fara við hesi mammu okkara til pápa okkara, har vit hava grátið nóg mikið, har vit hava grátið nóg mikið, vit koma heim aftur.

18 tá gentan hevði hoyrt hetta, segði hon, at hon hevði dirvi og ræðist, at tú/hevur/hava ein/eina/eitt, sum tú/hevur/hava hoyrt, tá ið tú//tygum hevur/hava hoyrt hetta, segði hon, at tú//tygum hevur/hava fingið eitt sindur av tínum/tykkara húsum.

19 For eg var eisini leprous, men tá eg sá hesa kvinnuna og hetta lítla barnið við henni, hvørs navn er Jesus, sum eg hevði vaskað hann, og eg var til staðar, og eg var til staðar væl.

20 Og eg eri vísur/vís í, at hann eisini er førur fyri at minka um teg/tykkum undir tínum/tykkara distress. Hvarfore, einrise, far til mín mistress, Mary, og tá tú hevur tikið hana inn í tína egnu parlour, avdúkaði hana í loyndum, í somu tíð, í álvara.

21 So skjótt sum kvinnur høvdu hoyrt gentuna hjá gentuni, so skundaði tey sær burtur til Lady St. Mary, presenteraði seg fyri henni, og setti seg niður áðrenn hana, tey grótu.

22 Og segði, O okkara Lady St. Mary, samkenslu við hond tíni, tí vit hava einki høvdið av okkara familju, eingin eldri enn vit; Eingin pápi, ella beiggi at fara inn og út áðrenn okkum.

23 men hetta mule, sum tú sært, var beiggi okkara, sum nakrar kvinna við heks hava tikið inn í hesa støðuna, sum tú sært: vit tí, sum tú/sært/síggja, at tú//tygum hevur/hava hug til at gera okkum.

24 herupon St. Mary var syrgdur í sínum føri, og tók Harrin á, setti hann á ryggin á mule.

25 Og segði við son sín, O Jesus Christ, restore (or heal) eftir tínum/tykkara/tygara framúrskarandi valdi, og veita honum aftur til at hava aftur skapið av einum manni og einum skynsom, sum hann hevði fyrrverandi.

26 Hetta var sjáldsamt sagt av Lady St. Mary, men mule beinanvegin fór inn í eitt menniskja, og gjørdist ein ungur maður uttan nakað deformity.

27 Then hann og mamma hansara og systrar hansara til Lady St. Mary, og lyfti barnið á høvdinum, tey mussaðu hann, og segði, signi er mamma tín, O Jesus, O Saviour av heiminum! Signi eru eyguni, sum eru so glað, sum eru so glað at síggja teg.

28, so søgdu bæði systrar teirra, at siga, Of ein sannleika beiggja okkara er aftur til hansara fyrrverandi skap av tí, sum hevur sagt okkum, og tað, sum segði okkum, at Mary og sonur hennara.

29 And inasmuch as beiggi okkara er ógift, tað er hóskandi, at vit giftast við honum til hesa gentuna.

30 tá ið teir/tær/tey høvdu ráð hjá Mary í hesum málinum, og hon hevði givið henni samtykki, gjørdu teir/tær/tey eitt framúrskarandi brúdleyp til hesa gentuna.

31 Og so sorg teirra verða gjørd til at vera glað, og teirra syrgdi til mirth, fóru tey at gleðist. og at gera merry, og syngja, at vera ílatin í sínum ríkasta attire, við armbandum.

32 aftaná, at teir/tær/tey glorified og rósti Gud, segði, O Jesus son av David, sum broytist í gleði, og syrgdi í mirth!

33 Eftir hesum Joseph og Mary tarried har tíggju dagar, fór so avstað, at hava fingið stóra virðing frá hasum fólkunum; 34, tá ið teir/tær/tey fóru frá teimum, og fóru heim aftur, græt, græt.

35 men serliga gentan.

CHAPTER 8 1 á ferð teirra frá honum, at tey komu inn í eitt oyðimørkini, og vóru biðin um, at tað var ífest við tjóvar; so Joseph og St. Mary fyrireikaðu at fara ígjøgnum tað um náttina.

2 Og sum teir/tær/tey fóru fram, sóu teir/tær/tey tveir tjóvar, sum svóvu á vegnum, og við teimum eitt stórt nummar av tjóvar, sum vóru teirra confederates, eisini svav.

3 nøvnini á hesum báðum vóru Titus og Dumachus; og Titus segði við Dumachus, eg beseech teg/tykkum, at teir/tær/tey fara við stillisliga, at okkara fyritøku kann ikki skilja nakað av teimum: 4 men Dumachus noktaði, Titus aftur segði, eg fari at geva tær fjøruti groats, og sum eitt lyfti, sum hann hevði gjørt, sum hann hevði gjørt, at hann kanska ikki hevði latið munnin upp, ella gera eitt ljóð.

5 tá Lady St. Mary sá blíðskapin, sum hendan tjóvurin gjørdi, segði hon við hann, segði Harrin, at Harrin fer at fáa teg/tykkum/tygum til høgru hond, og givið tær/tykkum/tygum, at tú//tygum hevur/hava fingið tær/tykkum/tygum at gera tað, sum hon segði við hann.

6 Then Harrin svaraði, og segði við mammu sína, tá ið tretivu ár eru útgongd, O mamma, tann, sum fer at gera meg í Jerusalem; 7 Og hesir báðir tjóvarnir skulu vera saman við mær samstundis á tvørtur, Titus á høgru hond, og Dumachus á vinstru, og frá tí, titus skal fara áðrenn meg í para.

8 Og tá hon hevði sagt, Gud forðaði hesum, skuldi verið tín nógv, O sonur mín, tey fóru til ein bý í býnum, sum vóru fleiri fyrimynd; sum, so skjótt sum tey komu nær við tað, var vorðið til heygnin av sandi.

9 Hann fór tey til hatta sycamore træið, sum nú eitur Matarea; 10 And í Matarea Harrin var atvoldin til vár, sum St. Mary vaskaði frakkan; 11 Og ein balsam er framleitt, ella veksur, í hasum landinum frá sveitta, sum rann niður har frá Harrinum.

12 Thence teir/tær/tey fóru fram til Memphis, og sá fara avstað, og abode trý ár í Egyptalandi.

13 Og Harrin gjørdi sera nógv undur í Egyptalandi, sum eru hvørki at finnast í Gospel av tí, sum ikki er í Gospel av Perfection.

14 í endanum av trimum árum kom hann aftur úr Egyptalandi, og tá ið hann kom nær við at koma inn, var Joseph bangin fyri at koma inn; 15 For hoyrdi, at Herod var deyður, og at Archelaus son sín var bangin í sínum støðu, var hann bangin; 16 Og tá ið hann fór til Judæa, ein eingil av Guði kom til hansara, og segði, O Joseph, far inn í býin Nazareth, og abide har.

17 tað er løgið, at hann, sum er Harrin hjá øllum londum, átti at verið so nógv lond, sum er komin aftur ígjøgnum so nógv lond.

CHAPTER 9 1 tá ið teir/tær/tey komu aftaná í býnum Bethlehem, funnu teir/tær/tey fleiri frá sær sjálvum, sum gjørdust so trupulleikar við at síggja teir/tær/tey, sum flestu av teimum doyðu.

2 har var ein kvinna, sum hevði ein sjúkan son, sum hon kom við, tá ið hann var í ferð við deyðanum, til Lady St. Mary, sum sá hana, tá hon vaskaði Jesus Christ.

3 Then segði kvinnan, O Lady Mary, hygg niður á henda son mín, sum er ein ræðuligur við flestu ræðuligum pínu.

4 St. Mary hoyrdi hana, segði, tak eitt sindur av hasum vatninum við tí, sum eg havi vaskað son mín, og sýgur hann.

5 so tók hon eitt sindur av hasum vatninum, sum St. Mary hevði biðið, og spjatt tað á son sín, sum var í sínum harðligum pínu, var sovnað; og eftir at hann hevði sovið eitt sindur, vakin fullkomiliga væl og kom fyri seg.

6 mamma var nógv glaður fyri hesum framgongd, fór aftur til St. Mary, og St. Mary segði við hana, gev rós til Gud, sum hevur gjørt hetta son tín.

7 har var í sama stað, ein granni av henni, hvørs sonur var nú.

8 henda konan hjá hesi kvinnu var ein av teimum somu sjúku, og eyguni vóru nú næstan rættiliga afturlatin, og hon var um at gremja seg um dagin og nátt.

9 mamma mín, sum var við barn, segði við hana, hví hevur tú ikki við son tín/tykkara til St. Mary, sum eg kom við soni mínum, tá ið hann var í tí, tá ið hann var í. og hann var læknaður av hasum vatninum, við tí kroppurin av soninum, sum Jesus var vaskað?

10 tá kvinnan hoyrdi hana siga hetta, fór hon eisini, og at hava fingið sama vatn, vaskaði son sín við tí, harupon hansara kroppur og eyguni vóru beinanvegin aftur til teirra fyrrverandi stat.

11 Og tá hon kom við soni sínum til St. Mary, og lat hansara mál upp til hennara, hon gav henni takk fyri at takka Gud fyri at koma fyri seg, og sig ongan, hvat var hent.

CHAPTER 10 1 har vóru í sama býi tvær konur av einum manni, sum hevði hvønn son sjúkan. Ein av teimum varð kallað Mary, og sonur hennara eitur Caleb.

2 Hon var einrose, og tók son sín, fór til Lady St. Mary, mammain hjá Jesus, og bjóðaði henni eitt sera vakurt teppi, segði, O Lady Mary góðtaka hetta teppið av mær, og í staðin fyri tað at geva mær eitt lítið sindur av klæðum.

3 Til hetta Mary var samd, og tá mammain hjá Caleb var farin, gjørdi hon ein frakka til son sín. men sonur hin kona doyði.

4 herupon har einrose millum tey, ein munur í at gera fyritøku hjá familjuni við at gera, hvørja viku.

5 Og tá ið Mary var í ovninum, kom hon, og hon var hitar í ovninum at baka breyð, og fór avstað til at fáa máltíðina, fór hon frá soninum.

6, sum var hin kona, og síðani fór hon at síggja seg sjálvan, tók hann inn í ovninum, sum var sera heitt, og síðani fór avstað.

7 Mary á hennara aftur sá son sín, sum lá mitt í ovninum, og ovninum, sum um tað ikki hevði verið, og visti, at hon ikki hevði tveitt hann í eldin.

8 tá hon tók hann út, kom hon við honum til Lady St. Mary, og segði henni søguna, sum hon svaraði, be stillur, eg eri stúrin um, at tú/skuldi/skuldu gjørt hetta málið kent.

9 Eftir hetta var tað, hin kona, sum hon teknaði vatn í brunninum, og sá Caleb spældi við brunnin, og tað var eingin nær við, tók hann, og tveitti hann inn í brunnin.

10 Og tá ið nakrir menn komu at taka vatn úr brunninum, sóu tey drongin, sum sat á superficies av vatninum, og teknaði hann út við reipið, og vóru sera bilsin av barninum, og rósti Gud. 111 kom mamma og tók hann og bar hann til Lady St. Mary, og segði, O Lady, síggja, hvat eg havi gjørt, og hvussu hon hevur gjørt hann til tað, og eg havi ikki gjørt tað, men eg geri ikki spurning, men eina ferð ella onnur hon fer at vera høvið av deyða hansara.

12 St. Mary svaraði henni, Gud fer at vísa tær skaða.

13 Sambært nøkrum døgum eftir, tá hin kona kom til brunnin at tekna vatn, hennara fót var í reipinum, so at hon datt í høvdið, og tey, sum runnu til hennara hjálp, fann hana, og bein.

14 So hon kom til ein vánaligan enda, og í hennara var framd, at tey søgdu, at rithøvundurin var væl fyri, og gjørdi tað djúpt, men datt seg inn í pit, sum tey gjørdu.

CHAPTER 11 1 Ein annar kvinna í hasum býnum hevði sum tveir synir sjúk.

2 Og tá ein var deyður, hin, sum lá á staðnum, tók hon í ørmum sínum til Lady St. Mary, og í einum vatnflóðini av tárum, segði hon, at hon var deyð, segði hon, at hon var í einum vatnflóðini av tárum.

3 O Lady, hjálp og minka um meg; Fyri at eg hevði tveir synir, tann, eg havi júst grivið, hin eg síggi, er bara í tí, at eg havi fingið fatur á Gudi, og biðja hann.

4 So segði hon, O Lord, tú list, og merciful, og fitt; Tú/hevur/hava ikki givið mær tveir synir; Ein av teimum, sum

tú/hevur/hava tikið við tær/tykkum sjálvum/sjálvari, O spare meg hetta hin.

5 St. Mary varnaðist tað stóra av sorg síni, pitied hana og segði, ger tú pláss fyri son tín í songini, og dekkar hann við sínum klæðum.

6 Og tá hon hevði lagt hann í songina, har Christ lá, í løtuni, tá eyguni vóru júst stongd av deyðanum; So skjótt sum nakrantíð luktaði av tí, sum Harrin hjá Harrinum, kom hann til dreingin, og ringdi við eini hart rødd til mammu sína, bað hann um breyð, og tá ið hann hevði fingið tað, so var hann í ferð við at gera tað.

7 So segði mamma hansara, O Lady Mary, nú eri eg vissaði um, at Gud ger tað, so at sonur tín kann lekja børn, sum eru av sama slag sum seg sjálvan, so skjótt sum tey nerta við hansara týtu.

8 Hesin drongurin, sum var soleiðis, er tað sama, sum í Gospel er kallað Bartholomew.

CHAPTER 12 1 aftur har var ein leprous kvinna, sum fór til Lady St. Mary, mamma mín, og segði, O Lady, hjálpa mær.

2 St. Mary svaraði, hvat hjálp gert tú? Er tað gull ella silvur, ella at kroppurin hjá tær/tykkum verður við at gera tað?

3, sigur kvinnan, kann veita mær hetta?

4 St. Mary svaraði henni, bíða eitt sindur, til eg havi vaskað son mín, og koyrdi hann í song.

5 kvinnan bíðaði, meðan hon var boð; og Mary, tá hon hevði lagt Jesus í song, og gav henni vatnið við tí, sum hon hevði vaskað kroppin, segði, tak eitt sindur av vatninum, og pour tað á kroppin; 6, tá hon hevði gjørt, bleiv hon beinanvegin rein, og rósti Gud, og gav honum takk.

7 so fór hon avstað, eftir at hon hevði einbode við trimum døgum: 8 Og fara inn í býin, sá hon ein ávísan prinsur, sum hevði gift eina aðra prinsessu; 9 men tá ið hann kom at vitja hana, varnaðist hann millum eyguni á henni, sum ein stjørna, og harupon lýstu hjúnalagið og void.

10 tá kvinnan sá hesar persónurin í hesi støðuni, og hon var sera sorg, og hon setti seg upp í tár, spurdi hon um tey, at tey græt.

11 teir/tær/tey svaraðu, Inquire ikki inn í okkara umstøðum; fyri vit eru nettir at vátta okkara vanlukku til nakran persón.

12 men enn trýsti hon á og ynskti teimum at samskifta við teirra mál, ítimating, at kanska hon kundi verið før fyri at beinleiðis tey til eitt heilivág.

13 So, tá ið teir/tær/tey tóku unga kvinnuna til hennara, og tekin um leprosy, sum kom millum eyguni, sum kom fram millum eyguni, sum kom fram millum eyguni, og tekin um eyguni á henni.

14 hon segði, eg eisini, sum tú sært í hesum staði, var ein av teimum somu distemper, og fór á eitt sindur av handils til Bethlehem, eg fór inn í eina ávísa hell, og sá eina kvinnu, sum eitur Mary, sum hevði ein son, sum eitur Jesus.

15 Hon sá meg vera leprous, var stúrin fyri meg, og gav mær eitt sindur av vatni við tí, sum hon hevði vaskað son sín; við hasum, sum eg spjatti kroppin hjá mær, og gjørdist rein.

16 segði hesar kvinnur, fert tú, Mistress, far við okkum, og honw Lady St. Mary til okkum?

17 To, sum hon consenting, fóru tey til Lady St. Mary, meðan hon var sera hásinnaður gávur.

18 Og tá ið teir/tær/tey komu inn og bjóðaðu henni gávur, vístu teir/tær/tey, hvat teir/tær/tey komu við henni.

19 segði St. Mary, náði hjá Harrinum, sum Jesus Kristus hvíla seg á tær; 20 Og geva teimum eitt sindur av hasum vatninum við tí, sum hon hevði vaskað kroppin av Jesus Kristus, hon gjørdi tey illa við at vaska sjúkuna við tí; Sum tá ið teir/tær/tey høvdu gjørt, var hon til staðar; 21 So tey, og øll, sum vóru til staðar, rósti Gud; og at vera fylt av gleði, fóru tey aftur til sín egna bý, og gav Gud rós á hasi kontuni.

22, so hoyrdi prinsurin, at kona hansara var við hús, tók hana heim og gjørdi eitt annað hjúnalag, geva Gud fyri at koma fyri seg.

CHAPTER 13 1 har var eisini ein genta, sum var ein av Satan; 2 For, at bannað anda ofta sá út til hennara í skapinum av einum dreka, og hevði lyndi til at svølgja hana upp, og hevði so sucked út alt blóð hennara, sum hon sá út sum ein deyður bilcase.

3 So ofta sum hon kom til sín sjálvs, við hondunum, sum hon fór at gráta, og siga, Wo, Wo er eg, at har er eingin, sum kann bera meg frá hasum impious dreka!

4 pápi hennara og mamma, og alt, sum vóru um hana og sá hana, syrgdi og græt yvir hana; 5 Og allir, sum vóru til staðar, høvdu serliga verið undir sorg og gráta, tá ið tey hoyrdu hana verawailing, og siga, mín og vinir, er eingin, sum kann bera meg frá hesum drápsmaðurinum?

6, sum hevði verið í hennara dóttur, sum hevði verið við sær, og øll fólk, sum vóru um hana, og sá hana, og sá hana við hennara hondum, og sá hana við hennara hondum, og sá hana við henni, og øll fólk, sum vóru um hana í sorg.

7 so spurdi hon mannin um, um kona hansara var á lívi? Hann segði henni, at pápi hennara og mamma hennara vóru báðir/báðar/bæði á lívi.

8 so bað hon mammu sína verða sendar til sín: hvønn, tá hon sá hana koma, segði hon, er hetta, at dóttir tín/tykkara? Hon moaning og bewailing segði, Ja, madam, eg keði hana.

9 dóttirin hjá prinsurin svaraði, Disclose loyndarmálið hjá henni, tí eg viðganga, at eg viðganga tær, at eg var leprous, men Lady Mary, mammain hjá Jesus Christ, lekja meg.

10 Og um tú/ynskir/ynskja, at dóttir tín/tykkara/tygara fer at verða aftur til hennara fyrrverandi stat, tak/takið hana til Bethlehem, og spyr/spyrjið mary um, at tú/ikki fert/fara at vera við dóttur tíni/tykkara; fyri eg spurningi ikki, men tú/kemur/koma heim við stórari gleði.

11 so skjótt sum hon nakrantíð hevði gjørt, hevði hon gjørt, og fór við dóttur síni til staðið, og til Mary, og segði henni, at dóttir hennara hevði gjørt.

12 tá St. Mary hevði hoyrt søgu sína, gav hon henni eitt sindur av vatninum við tí, sum hon hevði vaskað kroppin av soninum, og tað var ringt, at hon hevði hoyrt hana á kroppin av dóttur síni.

13 Likewise hon gav henni eitt av teimum, sum tú/sært/síggja, og segði, tak/takið hetta swaddling klæði og honw tað til tín/tykkara fíggindi, so ofta sum tú/sært/síggja hann; og hon sendi teir/tær/tey burtur í friði.

14 Eftir at teir/tær/tey vóru farin úr býnum og kom heim aftur, og tíðin var komin inn, sum Satan var ikki til at leggja hana, í somu løtu, sum vardi at síggja hana í skapinum av einum ómetaliga stórum dreka, og gentan sá hann vera bangin.

15 mamma segði við hana, be ikki bangin fyri dóttur; Lat/Latið hann vera einsamallur/einsamøll, til hann kemur nær við teg/tykkum! So honwaði hann, sum Lady Mary gav okkum, og vit skulu síggja tiltakið.

16 Satan kom sum ein ræðuligur dreka, kroppurin av gentuni skelkaði fyri ótta.

17 men so skjótt sum hon hevði lagt klæðini á høvdið, og um eyguni, og hon skrivaði tað til hansara, nú var tað, at hon hevði lagt seg fram úr swaddlingi og brennandi koli, og datt á drekan.

18 Áh! hvussu stórt undur var hetta, sum var gjørt: so skjótt sum drekan sá, at Harrin var í Harrinum, eldur fór fram og var spjatt á høvdinum og eygum; So at hann græt út við eini hart rødd, hvat havi eg at gera við teg, Jesus, tú sonur Mary, Whither skal eg rýma frá tær?

19 So hann teknaði nógv aftur, og fór frá gentuni.

20 Og hon varð send úr hesum trupulleikanum, og sang rós og takk fyri Gud, og við øllum, sum vóru til staðar, tá ið hon arbeiddi.

CHAPTER 14 1 Ein annar kvinna sum búði har, hvørs sonur var plágaður av Satan.

2 Hesin drongurin, sum eitur Judas, so ofta sum Satan tók hann, hevði lyndi til at bíta alt, sum vóru til staðar; og um hann fann ongan annan nær við hann, hevði hann bít sínar egnu hendur og aðrar partar.

3 men mammain av hesum ólukkuligu dronginum, hoyrdi um St. Mary og son hennara Jesus, einrose presently, og tók son sín í ørmum hennara, kom við honum til Lady Mary.

4 Í óreinurtime, James og Joses hevði tikið burtur frá barninum, Harrin, fyri at spæla á einum rættum árstíði við øðrum børnum; og tá ið teir/tær/tey fóru fram, settu teir/tær/tey seg niður og Harrin við teimum.

5 Then Judas, sum var plágaður, kom og setti seg niður í høgru hond av Jesus.

6 tá Satan bar seg at honum sum vanligt, fór hann at bíta Harrin.

7 Og tí at hann ikki kundi gera tað, sló hann Jesus á høgru síðu, so hann græt út.

8 Og í somu løtu fór Satan út úr dronginum, og rann avstað sum ein illur hundur.

9 Hesin sami drongurin, sum sló Jesus, og út av tí, sum Satan fór í oyðiblaðið av einum hundi, var tað sama, sum sveik hann til at gera tað, sum sveik hann.

10 Og hatta sama síðu, sum judas sló hann, meðan hann var í einum spei.

CHAPTER 15 1 Og tá Harrin var sjey ára gamal, var hann á einum ávísum degi við øðrum dreingjum.

2, tá ið teir/tær/tey vóru á at spæla, gjørdi clay í fleiri skap, navnly, asses, oxen, fuglar, og aðrar tølini, 3 hvør reypar av arbeiði hansara, og enda at fara upp um restina.

4, Harrin segði við dreingjunum, fari eg at geva hesum tølini, sum eg havi gjørt at ganga.

5 Og beinanvegin fluttu tey, og tá ið hann gav teimum boð um at koma aftur, komu tey aftur.

6 hann hevði eisini gjørt tølini av fuglum og sparrowum, sum, tá ið hann bað um at flúgva, og tá ið hann bað um at standa enn, stóð enn; og um hann gav teimum kjøt og drekka, etu tey og drukku.

7 tá ið teir/tær/tey fóru avstað, og í familju við foreldrini, segði pápi teirra, at pápi teirra segði við tey, at hann var í framtíðini, tí hann er ein sorcerer; skýggjað og sleppa undan honum, og frá honum, sum hann ongantíð spælir við hann.

8 Á einum ávísum degi, tá Harrin spældi við dreingjunum, og rann um, hann fór framvið einum litari, sum eitur Salem.

9 Og har vóru í handlinum hjá honum nógv stykki av klæðum, sum tey gjørdu, sum tey gjørdu, sum tey gjørdu, til at lita fleiri litir.

10, Harrin fór inn í handil, tók øll klæðini, og tveitti tey inn í skinn.

11 tá Salem kom heim, og sá klæðini spiltu, fór hann at gera eitt gott ljóð, og til chide Harrin, segði, segði hann, og sá klæðini spiltu.

12 Hvat hevur/hava tú/gjørt við meg, O tú/hevur/hava gjørt av Mary? Tú/hevur/hava ikki skaða bæði meg og mínar grannar; Teir/tær/tey ynsktu øll klæðini hjá einum rættum litum; men .thou er ikki komin, og spilti tey øll.

13 Harrin svaraði, eg fari at broyta litin á hvørjum klæðum til tað, sum tú/ynskir/ynskja; 14 Og so byrjaði hann at taka klæðini úr skinninum, og tey vóru øll litað av teimum somu litum, sum litar ynskti.

15 Og tá ið jødini sóu hetta óvæntaða undur, rósti tey Gud. CHAPTER 16 1 Og Joseph, har hann fór inn í býin, tók Harrin Jesus við honum, har hann varð sendur til arbeiðis at gera gates, ella mjólk-pails, ella sieves, ella eskjur; Harrin var saman við honum, hvar hann fór.

2 Og so ofta sum Joseph hevði nakað í sínum arbeiði, fyri at gera longur ella styttri, ella breiðari, Harrin, Harrin hevði strekkja hond hansara móti tí.

3 Og nú gjørdist tað, sum Joseph hevði havt tað.

4 So at hann hevði onga orsøk at gera nakað liðugt við sínar egnu hendur, tí hann var ikki serliga skilur í sínum timburmanni.

5 Á einum ávísum tíð, sum kongur í Jerusalem sendi honum, og segði, at eg hevði gjørt meg til eitt sindur av teimum somu dimensionunum við hasum staðið, sum eg vanliga sita.

6 Joseph adlyddi, og framwith byrjaði arbeiðið, og helt fram tvey ár í konginum, áðrenn hann var liðugur við tað.

7 Og tá ið hann kom at umvæla tað í staðin, fann hann tað tveir spanar á hvørjum síðu av útnevndi máta.

8 Hvør, tá kongurin sá, var hann sera illur við Joseph; 9 Og Joseph bangin fyri øðini hjá konginum, fór í song uttan døgurða, og tók einki at eta.

10 so spurdi Harrin hann, hvat hann var bangin fyri?

11 Joseph svaraði, tí eg havi mist mítt arbeiði í arbeiðinum, sum eg havi verið um hesi bæði árini.

12 Jesus segði við hann, Óttast ikki, hvørki at verða tveittur; 13 do tú/leggur/leggja á eina síðu av hásætinum, og eg fari at taka tað við til tað.

14 Og tá Joseph hevði gjørt, sum Harrin segði, og hvør av teimum hevði við styrki, sum hann hevði gjørt, og var við í rættum dimensionunum: 15, sum undur, tá ið tey stóðu við, vóru tey ovfarin, og rósti Gud. 16 The var gjørd úr sama træ, sum var í Solomon's tíð, navnly, træ adorned við ymiskum skapum og tølum.

CHAPTER 17 1 On ein dag afturat, Harrin fór út í gøtuna, og síggja nakrar dreingir, sum vóru hitt at spæla, við sær sjálvum til teirra fyritøku: 2 men tá ið teir/tær/tey sóu hann, fjaldi teir/tær/tey seg sjálvan/sjálva og fóru frá honum at leita eftir teimum: 3 Harrin kom til portrið í einum ávísum húsum, og spurdi nakrar kvinnur, sum stóðu har, har dreingirnir vóru farin?

4 Og tá ið teir/tær/tey svaraðu, var eingin har; Harrin segði, hvør eru tey, sum tú sært í furnace?

5 tey svaraðu, vóru børn trý ára gomul.

6 So Jesus græt hart, og segði, kom út hither, O ye børn, til tín/tykkara/tygara; 7 Og nú komu dreingirnir fram sum børn, og leyp um hann; tá kvinnur sóu, vóru tey sera ovfarin, og skelkaði.

8, so tilbáðu teir/tær/tey beinanvegin Harrin, og beseeched hann, segði, O Lord Jesus, sonur Mary, tú/veruliga hevur/hava tað gott, sum hon var í Ísrael! hav/havið náði á hondini, sum standa áðrenn teg/tykkum, sum ikki ivast, men tú/, sum ikki ert/eru komin at bjarga, og ikki at oyðileggja.

9 Eftir tað, tá Harrin segði, eru børnini í Ísrael sum eti millum fólkið; Kvinnurnar søgdu, tú, Harrin, veit alt, ella er nakað krógvað frá tær; men nú eru vit álit á tær, og beseech av tínum náði, sum tú/hevði/høvdu gjørt hasar dreingjunum til teirra fyrrverandi stat.

10 So Jesus segði, kom hither O dreingir, at vit kunnu fara og spæla; og beinanvegin, tá ið hesar kvinnur vóru broytt, vóru børnini broytt og komu aftur í skapið av dreingjum.

CHAPTER 18 1 í mánaðinum Adar Jesus savnaðist saman við dreingjunum, og tign tey, sum um hann hevði verið kongur.

2 For teir/tær/tey breiddi seg á jørðina fyri hann at sita á; og at hava gjørt eina krúnuna av blómum, setti hann á høvdið, og stóð á høgru og fór avstað sum ein kongur.

3 Og um nakar hendi við, tóku tey hann við at noyða, og segði, kom hither, og tilbiður kongin, sum tú kanst hava eina ferð.

4 í meini tíð, meðan hesi tingini gjørdu, kom ávísar menn, bera ein drong á eini sofuni;

5 For hendan drongurin, sum var farin við sínum felagi til fjallið at savna træ, og at hava funnið har ein part av nest, og setti hond hansara í at taka út av eggunum, var stungin av einum eitrandi serpent, sum leyp út úr reiðinum; so at hann var noyddur at gráta eftir hjálp frá sínum felagi: hvør, tá ið tey komu, fann hann á jørðini sum ein deyður persónur.

6 Eftir, at grannarnir komu og bar hann aftur í býin.

7 men tá ið teir/tær/tey komu til staðið, har Harrin sat sum ein kongur, og hini dreingirnir stóðu runt hann sum hansara ráð, dreingir gjørdu skundi at hitta hann, sum var bitin av serpent, og segði við hansara grannar, kom og rinda tínum/tykkara/tygara virðing fyri konginum; 8 men tá ið teir/tær/tey komu, av teirra sorg, noktaðu teir/tær/tey at koma, og noyddi teir/tær/tey at koma ímóti teirra vilja.

9 Og tá ið teir/tær/tey komu til Harrin, spurdi hann, hvat kontu teir/tær/tey bar handan drongin?

10 Og tá ið teir/tær/tey svaraðu, at ein serpent hevði bitin hann, Harrin segði við dreingjunum, lat okkum fara og drepa hatta serpent.

11 men tá foreldrini hjá dronginum ynskti at vera sleptur, tí sonur teirra lá á deyða; Dreingirnir gjørdu svar, og segði, hoyrdi tú ikki, hvat kongur segði? Lat/Latið okkum fara at drepa serpent; og fert tú ikki at fylgja honum?

12 so teir/tær/tey tóku sofuna aftur, um teir/tær/tey fóru at koma aftur ella ikki.

13 Og tá ið teir/tær/tey komu til reiðið, segði Harrin við dreingjunum, er hetta serpent's lurking? Teir/tær/tey søgdu, tað var.

14 Then Harrin, sum ringdi til serpent, kom tað til staðar og løgdu hann; Fyri hvønn hann segði, Far og suck út alt eitur, sum tú/hevur/hava gjørt, sum tú/hevur/hava gjørt, sum tú/hevur/hava sagt.

15 So serpent crept til drongin, og tók alt eitur aftur.

16, Harrin bannaði serpent, so at tað beinanvegin brast sumunder, og doyði.

17 Og hann nart drongin við hondini fyri at seta hann aftur til fyrrverandi heilsu; 18 Og tá ið hann byrjaði at gráta, segði Harrin, Cease gráta, tí herafter tú skalt vera mín lærari; 19 Og hetta er, at Simon Kanaanite, sum verður nevnt í Gospel.

CHAPTER 19 1 On ein dag afturat sendi son sín James at savna viði og Harrin fór við honum; 2 Og tá ið teir/tær/tey komu til staðið, har træið var, og James byrjaði at savna tað, hygg, eitt venomous viper bit hann, so at hann byrjaði at gráta, og ger eitt ljóð.

3 Harrin sá hann í hesi støðuni, kom til hansara, og stoytti á staðið, har viper hevði bit hann, og tað var beinanvegin væl.

4 Á einum ávísum degi var Harrin hjá Harrinum, sum spældu á húsunum, og ein av dreingjunum datt niður, og nú doyði Harrin.

5 Upon, sum hini dreingirnir runnu øll burtur, var Harrin einsamallur á húsunum.

6 Og sambandið hjá dronginum kom til hansara og segði við Harrin, tú/tveitti/tveittu son okkara niður úr húsinum.

7 men hann noktar tí, tey grótu út, sonur okkara er deyður, og hetta er hann, sum drap hann.

8 Harrin svaraði teimum, ikki taka mær av einum brotsverki, sum tú ikki ert førur/før fyri at døma meg, men lat okkum fara at spyrja dreingin, sum fer at taka sannleikan við sær sjálvum.

9 Then Harrin, sum fór niður, stóð yvir høvdið á teimum deyðu dreingi, og segði við eini hart rødd, Zeinunus, Zeinunus, sum tveitti teg niður úr húsinum?

10 so svaraði drongurin, tú ikki blakaði meg niður, men ein sovorðin gjørdi.

11 Og tá Harrin var ringur, sum stóð við at taka merki til hansara orð, øll, sum vóru til staðar, sum vóru til staðar, tá ið Harrin var til staðar.

12 On a certain time Lady St. Mary hevði biðið Harrin um at fáa eitt sindur av vatni út úr brunninum; 13 Og tá ið hann var farin at taka vatnið, tá ið tað var uppaldur, tá ið tað var uppaldur, bremsu.

14 men Jesus breiddi seg upp í vatnið aftur, og kom við tí til mammu sína.

15, sum var ovfarin av hesum undurfulla, legði hetta, og alt annað, sum hon hevði sæð, í hennara minni.

16 aftur á ein dag afturat, Harrin var saman við nøkrum dreingjum við eini ánni, og tey teknaði vatn úr ánni við lítlum rásum, og gjørdi lítlan fisk-pools.

17 men Harrin hevði gjørt tólv sparrowar, og setti tey um hylin á hvørjum síðu, trý á einum síðu.

18 men tað var tann sabbath dagin, og sonur Hanani a jødi kom framvið, og sá tey gera hesi tingini, og segði, Do ye soleiðis gera tølini av clay á Sabbath? Og hann rann til teirra, og breyt fiskin niður.

19 men tá Harrin klappaði hendurnar yvir sparrowunum, sum hann hevði gjørt, flýddi tey burtur.

20 At longdi sonin hjá Hanani kom til fisk-pool av Jesus fyri at oyðileggja tað, vatnið hvarv burtur, og Harrin segði við hann, 21 Á eins og hetta vatnið er horvin, so skal lívið hjá tær/tykkum/tygum fara at hvørva; og nú doyði drongurin.

22 Another tíð, tá Harrin kom heim um kvøldið við Joseph, hitti hann ein drong, sum rann so hart ímóti honum, at hann tveitti hann niður; 23 Til hvønn Harrin segði, as tú/hevur/hava tveitt meg niður, so skalt/skulu tú/nakrantíð fara upp.

24 Og ta løtuna datt drongurin niður og doyði.

CHAPTER 20 1 har var eisini í Jerusalem, sum eitur Zaccheus, sum var skúlamaster.

2 Og hann segði við Joseph, Joseph, hví tú ikki sendir Jesus til mín, at hann kann læra síni brøv?

3 Joseph játtaði, og segði Mary; 4 So tey tóku hann við til handan harran; hvør, so skjótt sum hann sá hann, skrivaði eitt stavrað til hansara.

5 Og hann segði hann Aleph; og tá ið hann hevði sagt Aleph, so var harri hann at úttala Beth.

6, Harrin segði við hann, sig mær fyrstu ferð, hvat brævið er, og so fari eg at úttala Beth.

7 Og tá harrin hótti við at piska hann, Harrin greiddi honum frá, hvat brøvini vóru til.

8 Also, sum vóru beint tølini í brøvunum, sum oblique, og hvat brøv høvdu dupult tøl; sum hevði stig, og sum hevði einki; hví eitt bræv fór áðrenn eitt annað; og nógv annað, sum hann byrjaði at siga honum, og greiða frá, hvør harri hevði ongantíð hoyrt, ella las í nøkrum bók.

9 Harrin segði við harran, legg til merkis, hvussu eg sigi við teg; So byrjaði hann týðiliga og distinctly at siga Aleph, Beth, Gimel, Daleth, og so á endanum av stavraðnum.

10 í hesum masterinum var so bilsin, at hann segði, at hesin drongurin var føddur áðrenn.

11 Og vendi sær til Joseph, segði hann, tú hevur ikki tikið ein drong við mær at læra meg, sum er meira lærdur enn nakar harri.

12 hann segði eisini, at Mary hevur brúk fyri at læra.

13 Teir/tær/tey tóku hann/hann/tað við sær, tá ið hann sá hann, segði hann, segði Aleph.

14 And tá hann hevði sagt Aleph, masterin bade hann úttala Beth; Fyri tað, sum Harrin svaraði, sig mær fyrstu ferð, hvat brævið er, og so fari eg at úttala Beth.

15 men henda masterin, tá ið hann lyfti hondina upp fyri at fáa hann, hevði hondina til staðar, og hann doyði.

16 segði Joseph til St. Mary, hannnceforth vit fara ikki at loyva honum at fara út úr húsinum; fyri hvønn, sum misnøgdur hann, er dripin.

CHAPTER 21

CHAPTER 22

1 Og tá ið hann var tólv ára gamal, tóku tey hann til Jerusalem í veitsluni; og tá veitslan var liðug, komu tey aftur.

2 men Harrin helt fram í templið millum læknar og eldri, og lærdi menn í Ísrael; Fyri hvørjum hann fríggjaði fleiri spurningar við at læra, og gav teimum eisini svar: 3 For hann segði við tey, hvørs sonur er tann, sum er tann, sum er?

Teir/tær/tey svaraðu, sonur David: 4 hví segði hann, segði hann, at hann er í anda? tá ið hann saith, segði Harrin við Harrin hjá mær, sita tú við høgru hond, til eg havi gjørt tínar fíggindar.

5 Then ein ávísur principal Rabbi spurdi hann, hevur tú ikki lisið bøkur?

6 Jesus svaraði, hann hevði lisið báðar bøkur, og tað, sum vóru í bókum.

7 Og hann greiddi teimum frá bókunum í lógini, og preceptar, og statutes: og gátur, sum eru í bókunum hjá teimum, sum eru í bókunum; Tað, sum ikki var nakað, sum ikki kundi røkka.

8 segði, at Rabbi, eg havi ongantíð sæð ella hoyrt um slíka vitan!

Hvat heldur/halda tú/, at drongurin verður!

9 tá ein ávísur stjørnufrøðingur, sum var til staðar, spurdi Harrin, um hann hevði lisið stjørnufrøði?

10 Harrin svaraði, og segði honum talið av tí, sum eisini teirra triangular, square, og sextile aspect; teirra framgongd og retrograde motion; teirra stødd og fleiri prognostications; og onnur ting, sum orsøkin til, at maður ongantíð hevði funnið.

11 var eisini millum teir/tær/tey ein heimspekingur væl dugnaligur í alisfrøði og nátúrligum heimspeki, sum spurdi Harrin, um hann hevði lisið alisfrøði?

12 hann svaraði, og greiddi honum frá alisfrøði og meta alisfrøði.

13 Also hasi tingini, sum vóru omanfyri og undir valdi av náttúruna; 14 the powers eisini av kroppinum, hansara skemti, og teirra ávirkan.

15 Also talið av limum sínum, og bein, veins, arteries, og nervarnar; 16 fleiri vakstrarlag av kroppinum, heitt og turt, kalt og rá, og lyndi til teirra; 17 Hvussu sálin skurðviðgerði á kroppin; 18 tað, sum tað var ymisk sensations og evni vóru; 19 evni til at tosa, øði, ynski; 20 And vardi mátan hjá sínum verk og dissolution; og onnur ting, sum skilja, at eingin verur nakrantíð var komin.

21 Then, sum heimspekingur arose, og tilbedi Harrin, og segði, O Lord Jesus, frá hannnceforth I fer at vera tín/tykkara/tygara næmingur og tænari.

22 Meðan teir/tær/tey vóru discoursing á hesum og sovorðið sum ting, Lady St. Mary kom inn, tá ið teir/tær/tey gingu við Joseph, meðan teir/tær/tey vóru í hesum og sovorðið sum tað, sum mary kom inn, tá ið teir/tær/tey gingu í tríggjar dagar við Joseph, meðan teir/tær/tey vóru í hesum og sovorðið, sum vóru í hesum og 23 Og tá hon sá hann sita millum læknarnir, og í hansara tíð proposing spurningar til teirra, og geva svar, segði hon við hann, sonur mín, hví hevur tú ikki gjørt tað, sum tú hevur gjørt av okkum? Hygg/Hyggið, at eg og pápi tín/tykkara hava verið í nógvum pínu við at søkja teg/tykkum.

24 hann svaraði, hví leitaði tú eftir mær? Visti/vistu tú/ikki, at eg skuldi verið í húsunum hjá pápa mínum?

25 men tey skiltu ikki orðini, sum hann segði við tey.

26 spurdi læknarnir Mary, um hetta var sonur hennara? Og tá hon segði, var hann, segði tey, at Mary var so glað, sum ikki er føddur ein slíkan son.

27 so kom hann aftur við teimum til Nazareth, og fylgdi teimum í øllum tingum.

28 Og mamma hansara helt alt hetta í sinni; 29 Og Harrin vaks upp í statur og vísdóm, og tænastu við Gud og manni.

1 nú frá hesi tíð byrjaði Jesus at goyma síni undur og loyniliga virkar, 2 Og hann gav sær sjálvum at lesa lógina, til hann kom til endan av triðja ári; 3 Á hvørja ferð, pápi átti hann alment í Jordan, send hesa røddina frá himlinum, hetta er mín væl dámdur sonur, sum eg eri væl nøgdur/nøgd; 4 Holy spøkilsi verður eisini til staðar í oyðiblaðið av einum dovei.

5 Hetta er hann, sum vit tilbiður við øllum reverence, tí hann gav okkum okkara lív og vera, og kom við okkum frá mammu okkara.

6, sum, til okkara sakes, tók ein menniskja kroppin, og hath reytt okkum, so at hann kundi so gera okkum við nakrantíð at gera tað, og hon var so væl fyri, at hon var í ferð við at gera tað, sum hann hevði gjørt, og tað var gott fyri okkum.

7 To hann vera heiður og rós, og vald, og dominion, frá honumnceforth og til nakrantíð longur, Amen.