BAB 1 1 Ing Babil manggon ana wong lanang jenenge Yoacim. 2 Panjenengané banjur mundhut garwa, jenengé Susana, anaké Kèlkias, wong wadon kang ayu banget lan ngabekti marang Pangéran. 3 Wong tuwané uga wong mursid, lan mulang anak wadon manut angger-anggeré Musa. 4 Yoacim kuwi wong sugih sing sugih lan nduwé kebon sing apik ing omahé. amarga dheweke luwih mulya tinimbang wong liya. 5 Ing taun iku uga ana wong tuwa loro kang katetepake dadi hakim, kaya kang wus kapangandikakake dening Pangeran Yehuwah, manawa piala iku asale saka ing Babil saka para hakim ing jaman kuna, kang katon ngereh bangsa. 6 Wong-wong mau padha nginep ing omahé Yoacim, lan sakehing wong mantu padha teka. 7 Bareng wong-wong padha budhal ing wayah awan, Susana tindak menyang kebone bojone arep mlaku-mlaku. 8 Lan pinituwa loro mau weruh dheweke mlebu lan mlaku-mlaku; satemah hawa nepsu padha murub marang dheweke. 9 Wong-wong mau padha nyimpang pikirané dhéwé, lan nyingkur mripaté, supaya aja nganti tumenga ing swarga lan ora ngéling-éling marang paukuman sing adil. 10 Sanadyan wong loro mau padha nandhang sangsara marga saka katresnane, nanging ora ana siji-sijia kang wani nandhang kasusahan. 11 Wong-wong mau padha isin mratelakake pepénginané, yèn padha kepéngin srawung karo wong wadon mau. 12 Nanging saben dina wong-wong mau padha nonton kanthi temen-temen kanggo ndeleng dheweke. 13 Sing siji kandha marang sing liyané: Ayo padha mulih, awit wis wayahé nedha bengi. 14 Bareng wis padha metu, wong-wong mau padha misah, banjur padha bali menyang panggonan sing padha. Lan sawise padha takontinakon apa sababe, padha ngakoni hawa nepsu: banjur padha netepake wektu kanggo loro bebarengan, yen bisa ketemu dheweke piyambak. 15 Lan nalika padha ndeleng wektu sing pas, dheweke mlebu kaya mbiyen karo bocah wadon loro, lan dheweke kepengin adus ana ing kebon, amarga panas. 16 Ing kono ora ana badan kejaba para pinituwa loro sing ndhelik lan ngawasi.
17 Wong wadon mau banjur kandha marang para abdiné: “Aku gawanen lenga lan umbah-umbah; 18 Wong-wong mau banjur nindakaké apa sing dipréntahaké, lan nutup lawang-lawang keboné, lan metu saka lawang-lawang sing dipréntahaké kanggo njupuk barang-barang sing dipréntahaké, nanging ora weruh para pinituwa, amarga padha ndhelik. 19 Bareng prawan mau padha metu, pinituwa loro mau banjur padha lumayu marani wong wadon mau lan matur: 20 Lah, lawang-lawang patamanan ditutup, nganti ora ana wong sing weruh aku, lan aku padha tresna marang kowé; mulane idin marang aku, lan ngapusi karo aku. 21 Nèk kowé ora gelem, awaké déwé bakal nyeksèni kowé nèk ana wong anom sing nunggil karo kowé, mulané kowé mèlu wong-wong wédok-wédokmu. 22 Susana banjur nggresah lan kandha, "Kawula kepéngin ing saben sisih; 23 Luwih becik aku kecemplung ing tanganmu, nanging ora nglakoni, tinimbang nglakoni dosa ana ing ngarsane Sang Yehuwah. 24 Nalika iku Susana nguwuh-uwuh sora, lan para pinituwa loro padha bengok-bengok marang dheweke. 25 Sing siji banjur mlayu mbukak lawang kebon. 26 Bareng para abdi dalem padha krungu sambatsambat ana ing patamanan, banjur padha lumebu ing gapurane, arep ndeleng apa kang katindakake marang dheweke. 27 Nanging bareng para pinituwa padha mratelakake prakara mau, para abdi mau padha isin banget, amarga durung tau ana kabar kang kaya mangkono bab Susana. 28 Esuke, nalika wong-wong padha nglumpuk karo Yoacim, garwane, para pinituwa loro mau padha teka karo pikiran ala marang Susana arep mateni dheweke. 29 Lan ngandika marang wong-wong mau, "Undhanga Susana, anaké Kèlkias, garwané Yoacim." Banjur padha ngirim. 30 Banjur teka karo bapakne lan ibune, anakanake lan kabeh kulawargane. 31 Saiki Susana iku wong wadon sing alus banget, lan ayu banget kanggo dideleng. 32 Wong-wong duraka mau banjur padha dhawuh nyumurupi raine, (amarga dheweke ditutupi) supaya padha kebak kaendahane. 33 Mulané kanca-kancané lan kabèh wong sing weruh dhèwèké padha nangis.
34 Para pinituwa loro mau banjur ngadeg ana ing satengahé wong akèh lan numpangi tangan ing sirahé wong wadon mau. 35 Wong wadon mau banjur nangis tumenga ing langit, amarga atiné kumandel marang Pangéran. 36 Para pinituwa nuli padha kandha, "Nalika kita mlaku-mlaku ana ing patamanan piyambakan, wong wadon iki mlebu karo wong wadon loro, lan lawang-lawang kebon ditutup lan dikongkon lunga." 37 Banjur ana wong anom sing umpetan, marani lan turu karo dheweke. 38 Awaké déwé sing padha ngadeg ana ing pojok patamanan, bareng weruh piala iki, banjur mlayu marani wong-wong mau. 39 Bareng aku weruh wong-wong mau padha bebarengan, wong iku ora bisa dakcekel, amarga luwih kuwat tinimbang aku, banjur mbukak lawang lan mlumpat metu. 40 Nanging bareng karo wong wadon iki aku padha takon sapa wong enom iku, nanging ora kandha marang aku. 41 Wong-wong mau terus pretyaya marang wong-wong kuwi kaya para pinituwa lan hakimé rakyat, mulané wong-wong kuwi ngukum pati. 42 Susana banjur nguwuh kanthi swara sora, "Dhuh, Gusti Allah ingkang langgeng, ingkang nguningani wewadi-wewadi saha sampun nguningani samukawisipun sadèrèngipun wonten. 43 Kowé ngerti nèk wong-wong kuwi nyeksèni aku, mula aku kudu mati. Dene aku ora tau nindakake apa-apa kaya sing digagas wong-wong iki marang aku. 44 Gusti Yésus terus krungu swarané. 45 Mulané, nalika dhèwèké dituntun supaya dipatèni, Yéhuwah nguripké roh suciné wong nom-noman sing jenengé Dhanièl. 46 Wong sing nguwuh klawan swara banter: Aku wis resik saka getihé wong wadon iki. 47 Wong-wong kabèh banjur padha marani dhèwèké lan matur: “Apa tegesé tembungtembung sing mbok omong kuwi? 48 Panjenengané banjur jumeneng ana ing tengahé wong-wong mau kandha, "Apa kowé padha bodho, he para wong Israèl? 49 Wangsulana malih dhateng ing papan pangadilan, awit tiyang-tiyang wau sampun sami nglairaken paseksi goroh. 50 Mulané wong-wong kabèh padha enggalenggal bali, lan para pinituwa padha matur marang panjenengané, "Ayo, lungguha ana ing tengah-tengah kita lan tuduhna, merga Gusti Allah wis maringi kamulyan minangka pinituwa."
51 Dhanièl banjur ngandika marang wong-wong mau, "Wong loro iku sisihaké siji lan sijiné, aku bakal mriksa wong-wong mau." 52 Bareng padha dipisahake, Gusti Yesus banjur nimbali salah siji saka wong-wong mau lan ngandika marang Panjenengane, "Heh, kowe kang wus tuwa ing piala, saiki dosa-dosamu kang wis koklakoni biyen wis katon. 53 Awitdene sira ngucapake paukuman kang goroh lan ngukum wong kang luput sarta ngluwari wong kang luput; ewadene Pangeran Yehuwah ngandika: Wong kang lugu lan mursid aja sira pateni. 54 Saiki, yen sampeyan ndeleng dheweke, kandhanana aku: Ing ngisor wit apa sampeyan ndeleng wong-wong mau padha kumpul? Sing mangsuli, Ing ngisor wit mastick. 55 Dhanièl banjur ngandika: kowe wis ngapusi sirahmu dhewe; awit saiki mulékaté Gusti Allah wis nampa paukumané Gusti Allah arep ngethok kowé dadi loro. 56 Wong mau banjur didhawuhi nggawa sing liyané, pangandikané, "He, turuné Kanaan, dudu Yéhuda! 57 Kaya mangkono anggonmu tumindak mangkono marang para putri Israel, marga saka wedine wong-wong iku padha mèlu karo kowé, nanging putriné Yéhuda ora gelem nglakoni pialamu. 58 Mulané kandhaa marang aku: Ing ngisor wit apa kowé kok mèlu wong-wong mau bebarengan? Sing mangsuli, Ing ngisor wit holm. 59 Dhanièl banjur kandha, "Inggih! Kowé uga ngapusi sirahmu dhéwé, awit Malaékaté Allah ngentèni nganggo pedhang kanggo ngethok kowé dadi loro, supaya bisa numpes kowé. 60 Wong-wong mau kabèh padha nguwuh-uwuh kanthi swara sora lan ngluhuraké Gusti Allah, sing nylametaké wong-wong sing padha precaya marang Panjenengané. 61 Wong loro mau banjur padha nglawan pinituwa loro mau, merga Dhanièl wis ngukum wong-wong mau marga saka paseksen palsu. 62 Lan manut angger-anggeré Nabi Musa, wongwong mau padha tumindak ala marang pepadhané, lan padha dipatèni. Mangkono getih sing ora salah disimpen ing dina sing padha. 63 Mulané Kèlkias lan garwané padha ngluhuraké Gusti Allah kanggo Susana anaké wadon, karo Joakim bojoné, lan sanak-seduluré kabèh, amarga ora ana wong sing ora jujur. 64 Wiwit dina iku Dhanièl misuwur banget ana ing ngarepé wong akèh.