1-тарау 1 Астиаг патша ата-бабаларының қасына жиналып, Парсы патшасы Кир өз патшалығын алды. 2 Даниял патшамен сөйлесіп, достарының бәрінен жоғары болды. 3 Бабылдықтардың Бел деп аталатын пұтына күн сайын он екі үлкен ұн, қырық қой және алты шарап құйылатын. 4 Патша оған табынып, күн сайын оған табынатын, ал Даниял өз Құдайына табынатын. Патша оған: — Неге сен Белге табынбайсың? 5 Ол былай деп жауап берді: «Мен қолмен жасалған пұттарға емес, көк пен жерді жаратқан және бүкіл адамзаттың билігі бар тірі Құдайға табынамын. 6 Сонда патша оған: — Сен Белді тірі Құдай деп ойламайсың ба? Оның күнде қанша жеп-ішетінін көрмейсің бе? 7 Сонда Даниял күлімсіреп: — Уа, патша, алданба! 8 Сонда патша ашуланып, діни қызметкерлерін шақырып алып, оларға былай деді: «Егер маған осы азық-түліктерді жеп жатқан кім екенін айтпасаңдар, өлесіңдер. 9 Ал егер мені Белдің оларды жеп жатқанын дәлелдей алсаңдар, Даниял өледі, өйткені ол Белге тіл тигізді. Даниял патшаға: — Сөзіңе сай болсын, — деді. 10 Белдік діни қызметкерлер әйелдері мен балаларынан басқа алпыс он адам болды. Патша Даниялмен бірге Бел ғибадатханасына барды. 11 Сонда Белдің діни қызметкерлері: «Міне, біз шығып жатырмыз, ал сен, патша, ет жеп, шарап дайында, есікті жауып, өз мөріңмен мөрлеп қой. 12 Ал ертең кірген кезде, егер Белдің бәрін жеп қойғанын көрмесең, біз өлімге ұшыраймыз, әйтпесе бізге қарсы өтірік сөйлейтін Даниял. 13 Олар мұны онша ойламады, өйткені олар үстелдің астынан құпия есік жасап, сол арқылы үнемі кіріп, сол заттарды жеп отырды. 14 Олар шығып кеткенде, патша Белдің алдына ас берді. Даниял өз қызметшілеріне күлді және күлді әкелуді бұйырды, олар тек патшаның көзінше бүкіл ғибадатханаға шашып тастады; содан кейін олар сыртқа шығып, есікті жауып, патшаның мөрімен мөрмен басып, кетіп қалды. 15 Түнде діни қызметкерлер әйелдері мен балаларымен келіп, әдеттегідей бәрін ішіп-жеп қойды. 16 Таңертең патша мен Даниял онымен бірге тұрды. 17 Патша: — Даниял, мөрлер бүтін бе? Ол: «Иә, патша, олар сау болсын!» — деді. 18 Патша қамырды ашқан бойда дастарханға қарап, қатты дауыспен айқайлады: — Уа, Бел, сен ұлысың, ал сенде ешқандай алдау жоқ. 19 Даниял күліп, патшаны ішке кіргізбеу үшін ұстап алып: “Міне, тротуарды қараңдар, бұл кімнің ізі екенін жақсылап белгілеңдер”,— деді. 20 Патша: “Мен ерлердің, әйелдердің және балалардың іздерін көріп тұрмын”,— деді. Сонда патша ашуланып,
21 Діни қызметкерлерді әйелдері мен балаларымен ертіп алып, олар Исаға үйге кіретін есіктерді көрсетіп, дастархандағы нәрселерді жеді. 22 Сондықтан патша оларды өлтіріп, Белді Даниялдың билігіне берді, ол оны және оның ғибадатханасын қиратты. 23 Сол жерде бабылдықтар табынатын үлкен айдаһар болды. 24 Патша Даниялға: — Сен де мұны жезден деп айтасың ба? міне, ол тірі, жейді және ішеді; Сен оны тірі құдай емес деп айта алмайсың, сондықтан оған табын. 25 Даниял патшаға былай деді: — Мен Құдайым Жаратқан Иеге ғибадат етемін, өйткені ол — тірі Құдай. 26 Уа, патша, маған рұқсат ет, мен бұл айдаһарды қылышсыз да, таяқсыз да өлтіремін. Патша: «Мен саған рұқсат беремін», - деді. 27 Даниял майды, майды және шашты алып, оларды араластырып, түйіршіктер жасады. Мұны ол айдаһардың аузына салды, сонда айдаһар жарылып кетті. ғибадат ету. 28 Мұны естіген Вавилондықтар қатты ашуланып, патшаға қарсы қастандық жасап: «Патша яһуди болды, Белді жойды, айдаһарды өлтірді, діни қызметкерлерді өлтірді. 29 Олар патшаға келіп: “Даниелді бізді құтқар, әйтпесе сені де, үйіңді де құртып аламыз”,— деді. 30 Патша олардың өзін қатты қысып жатқанын көріп, Даниялды оларға тапсырды. 31 Кім оны арыстандар ұңғысына тастады: ол алты күн болды. 32 Шұңқырда жеті арыстан болды, олар оларға күн сайын екі өше мен екі қой беріп отырды. 33 Яһуди елінде Хаббак деген пайғамбар бар еді. Ол нан пісіріп, ыдыста нан сындырып, егіншілерге әкелу үшін егіске кетіп бара жатты. 34 Бірақ Жаратқан Иенің періштесі Хаббакукқа: — Барып, Бабылға ішіп жүрген асыңды арыстандар ұясында жатқан Даниялға апарып бер. 35 Хаббак: «Ием, мен Бабылды ешқашан көрмедім. Орынның қайда екенін де білмеймін. 36 Сонда Жаратқан Иенің періштесі оны тәжінен ұстап алып, басының шашынан көтеріп, рухының қаттылығымен оны Бабылдағы шұңқырдың үстіне отырғызды. 37 Хаббак: «Уа, Даниял, Даниял, Құдай саған жіберген кешкі асын іш!» — деп айқайлады. 38 Даниял былай деді: — Уа, Құдай, сен мені есіңе түсірдің, сені іздеп, сүйетіндерді де тастамадың! 39 Даниял тұрып, тамақтанды. Жаратқан Иенің періштесі Хаббакты дереу орнына қайта қойды. 40 Жетінші күні патша Даниялға жылап барды. Ол орға келгенде, ішке қараса, Даниял отыр екен. 41 Сонда патша қатты дауыспен айқайлап: — Ұлы өнер, Даниялдың Құдайы Ием, сенен басқа ешкім жоқ! 42 Иса оны шығарып алып, оның жойылуына себепкер болғандарды орға лақтырды.