जेजू क्रिस्ताच्या बाळं तपणाचें पयलें सुवातेचें पुस्तक अध्याय 1 १ क ांय क यफ म्हणट ले तो मुखेल य जक जोसेफ च्य पुस्तक ांत आमक ां फुडले वििरण मेळ्ळे २ जेजून प ळण् ांत आसतन लेगीत उलयलो आनी आपल्य आियक म्हळें अशें तो स ांगत . ३ मररयम्म , ह ांि जेजू दे ि चो पूत, जें उतर तुिें गॅविएल दे िदू त न तुक स ांवगल्लें आनी म्हज्य ब प यन म्ह क सांिस र च्य मोक्ष क ध डल . ४ अलेक् ांडर च्य æर च्य तीनशें णिव्य िस ा ऑगस्टस न सगळ्य व्यक्ीांनी आपल्य च दे श ांत कर घ लप क िचचो असो फरम न उजि ड यलो. ५ जोसेफ उठलो आनी त ची जोडीद र मररयम्म ि ांगड जेरुसलेम ांत गेलो आनी उपर ांत बेथलेहेम क आयलो, त क आनी त च्य कुटुां ब क त च्य ब प यच्य श र ांत कर भरप क. ६ ते लेण् ांतल्य न प ितकच, मररयम्म न जोसेफ क आपली ब ळां तपण ची िेळ आयल्य आनी वतक श र ांत िचूांक मेळ्ळें न अशें कबूल केलें आनी म्हळें : “आमी ह्य गुहेंत िचूांय .” ७ त्य िेळ र सूया अस्त ज िप क स मको ल गीां आवशल्लो. ८ पूण जोसेफ न वतक सु ईणी ह डू न बेगीन भ यर सरलो; जेरुसलेमची एक ज ण्टी वहिू ब यल पळोिन त णें वतक म्हणलें : “प्र थान कर, बरी ब यल, ह ांग ये, आनी त्य गुहेंत िच, आनी थांय तुक एक ब यल वदसतली, जी फकत जल्म क ह डप क तय र आस . ९ सुय ास्त ज तकच ज ण्टी ब यल आनी वतचे ि ांगड जोसेफ गुहेंत प िले आनी दोग ांय त तूांत वभतर सरलीां. १० आनी पळे , तें सगळें वदिे आनी मेणि तीच्य उजि ड परस व्हड आनी सुय ाच्य उजि ड परस व्हड उजि ड ांनी भररल्लें . ११ उपर ांत अभाक क कपडे घ लून गुठल यले, आनी त चे आिय सेंट मेरीचीां स्तन ां चुसोिन दिरत ले. १२ हें उजि ड पळोिन दोग ांकय अज प ज लें; ज ण्टे ब यलेन स ांत मररयम्म क विच रलें, तूां ह्य भुरग्य ची आिय? १३ स ांत मॅरीन ज प वदली, ती आवशल्ली. १४ त चेर ज ण्टे ब यलेन म्हणलें, तूां हेर सगळ्य ब यल ां परस स मको िेगळो. १५ स ांत मररयम्म न ज प वदली, “जशें म्हज्य पुत स रकें भुरगें न , तशें त च्य आिय स रकें ब यल न . १६ ज ण्टे ब यलेन ज प वदली, “हे म झ्य ब य, ह ांि ह ांग आयल ां, म्ह क स सण चें इन म मेळचें. १७ म गीर आमची ब यल स ांत मररयम्म वतक म्हळें , भुरग्य चेर ह त घ ल; जें, केल्य उपर ांत ती पुर य ज ली. १८ फुडें ितन वतणें म्हळें : “आत ां स िन म्हज्य वजवित च्य सगळ्य वदस ां नी ह ांि ह्य भुरग्य ची सेि करतलोां आनी त चो नोकर ज तलोां.” १९ उपर ांत गोठ णी येिन उजो ल यलो आनी ते चड खोशी ज ले तेन् ां सग ांतल्य सैन्य न त ांक ां प्रगट केलें आनी सिोच्च दे ि ची स्तुती केली आनी त ची आर धन केली. २० आनी गोठ णी त्य च क म ांत गुांतले ले तशें, त्य िेळ र लेणी एक िैभिश ली दे िूळ वदसत ली, क रण दे िदू त आनी मनश ांच्यो दोनूय वजबे एकिटीत ज िन दे ि ची आर धन आनी व्हडिीक ज ली, प्रभू विस्त च्य जल्म क ल गून. २१ पूण ज ण्टे वहिू ब यलेन हे सगळे स्पश्ट चमत्क र पळे ले उपर ांत वतणें दे ि ची स्तुती केली आनी म्हणलें: “हे दे ि , इज्र यल चो दे ि, ह ांि तुक उपक र म नत ां, वकत्य क म्हज्य दोळ्य ांनी सांिस र च्य सोडिणद र चो जल्म पळयल . अध्याय 2 १ त च्य सुांत चो क ळ, म्हणल्य र क यद्य न भुरग्य ची सुांत करप ची आज्ञ वदल्ल्य आठव्य वदस , त ांणी त ची सुांत गुहेंत केली. २ आनी ज ण्टे वहिू ब यलेन अग्रक त घेतली (हेर लोक म्हणट त, वतणें न वभची तांतू घेतली), आनी ती क ांट्य च्य पोरन्य तेल च्य अल ब स्टर च्य पेटीांत स ांब ळ्ळी.
३ वतचो एक पूत आवशल्लो, तो िखद ां विकपी आवशल्लो आनी त क वतणें म्हळें : “तुक खबरद री घेिची ही क ांटेरी मलम ची पेटी विकची न्हय, जरी तुक त चे ख तीर तीनशें पेन्स वदिांक ज य. ४ आत ां हीच ती अल ब स्टर ची पेटी, जी प पी मररयम्म न तय र केली आनी त तूांतल्य न मलम आमच्य प्रभू जेजू विस्त च्य तकलेर आनी प ांय ांचेर ओतलें आनी वतच्य तकलेच्य I केंस ांनी पुसली. ५ म गीर ध वदस ांनी त क जेरुसलेम ांत ह डलो आनी त च्य जल्म उपर ांतच्य च ळीसव्य वदस त क दे िळ ांत दे ि मुख र दिरलो आनी मोयजेस च्य क यद्य प्रम णें त चे ख तीर योग्य अपाण केलें पोट उगडपी द दलो दे ि क पवित्र म्हणटलो. ६ त्य िेळ र ज ण्टो वसमीयोन न त क उजि ड चो ख ांबो ज िन चकचकीत ज ल्लो पळे लें, तेन् त ची आिय स ां मररयम्म व्हवजान त क आपल्य आां ग त व्हरत ली आनी तें पळोिन सगळ्य ांत चड खोस ज ली. ७ र ज चे र खणद र त चे भोांितणीां उबे र ित त तशें दे िदू त त चे भोांितणीां उबे र िले. ८ तेन् ां वशमोन न स ांत मररयम्म ल गीां िचून वतचे िटे न ह त ि डयलो आनी प्रभू विस्त क म्हणलें: आत ां, म्हज्य प्रभू , तुज्य उतर प्रम णें तुजो सेिक श ांतपण न िचतलो. ९ वकत्य क तुज्य दय क तुिें सगळ्य र ष्ट् ांच्य सोडिणे ख तीर तय र केल्ली म्हज्य दोळ्य ांनी पळयल्य ; सगळ्य लोक ांक उजि ड आनी तुज्य लोक इज्र यल चो मवहम . १० ह न् सांदेष्ट्ट्य य ह जीर आवशल्ली आनी ल गीां प ितकच वतणें दे ि ची स्तुती केली आनी मररयम्म च्य सुख ची परब मनयली. अध्याय 3 १ हेरोदे स र ज च्य क ळ र जुदेय च्य बेथलेहेम श र ांत प्रभू जेजूचो जल्म ज लो. ज्ञ नी मनीस उदें ते िटे नच्य न जेरुसलेम ांत आयले, जोर ड शट च्य भ कीत प्रम णें आनी आपल्य ि ांगड भ ांगर, लोब न आनी गांधक अशे अपाण ह डले आनी त ची पुज केली आनी त क आपलीां द न वदली. २ म गीर लेडी मेरीन त चो एक कपडो घेिन, त तूांत अभाक गुठल यल्लें, आनी त ांक ां आशीि ाद च्य बदल क वदलो, जो त ांक ां वतचे कडल्य न एक अत्यांत उद त्त भेट म्हणून मेळ्ळो. ३ आनी त्य च िेळ र त ांक ां त्य नखे त्र च्य रुप ांतलो एक दे िदू त वदसलो, जो त ांक ां पयलीां त ांच्य प्रि स ांत म गादशाक आवशल्लो; ज्य उजि ड चो ते आपल्य च दे श ांत परत येमेरेन फ टोफ ट गेले. ४ परत येतकच त ांचे र ज आनी र जकुांिर त ांक ां आयले आनी विच रप क आयले: त ांणी वकतें पळयलें आनी वकतें केलें? त ांक ां कसलो प्रि स आनी परतून येिप चो आवशल्लो? रस्त्य र त ांची खांयची कांपनी आवशल्ली? ५ पूण त णीां स ां मरीय न वदल्लें कपडे तय र केलें, त क ल गून त ांणी मेजि नी केली. ६ आनी आपल्य दे श ांतल्य ररती प्रम ण उजो ल यून त ची पुज केली. ७ आनी त तूांत क पड घ लून उज्य न तें धरून दिरलें. ८ उजो वनिळ्ळो म्हणटकच, उजो त क स्पशा करू ां क न वशल्ल्य भशेन त ांणी न्हेसण चो कपडो क डलो. ९ म गीर ते त क चुांबन घेिांक ल गले आनी तकलेर आनी दोळ्य ांचेर घ लून म्हणप क ल गले, हें वनिः सांशय सत्य, आनी उज्य क तें जळोिांक मेळ्ळें न आनी तें भस्म करुांक मेळ्ळें न हें खरें च अज प वदसत . १० म गीर त ांणी ती घेतली आनी व्हड आदर न ती आपल्य खवजन्य ां मदीां स ांठोिन दिरली. अध्याय 4 १ हेरोद क ज्ञ नी मनीस कळ ि ज िन त चे कडे न परत येिांक न हें ज णून त णें य जक आनी ज्ञ नी मनश ांक एकठ ांय आपयले आनी म्हणलें: “विस्त खांयच्य ज ग्य र जल्म क येिांक ज य तें स ांग?” २ त ांणी ज प वदली तेन् ां, जुदेय च्य बेथलेहेम श र ांत, तो आपल्य च मन ांत प्रभू जेजू विस्त च्य मरण ची कल्पन करुांक ल गलो. ३ पूण सिेस्पर चो एक दे िदू त जोसेफ क न्हन्हदें त वदसलो आनी म्हळें : “उठ, भुरगो आनी त ची आिय घेिन कोांबडो ि जत म्हणसर इवजप् ांत िच.” म्हणून तो उठलो आनी गेलो. ४ तो आपल्य प्रि स चेर विच र करत न सक ळ ज ली. ५ प्रि स च्य ल ांब येन क ठीचे पट्टे मोडले .
६ आत ां तो एक व्हडल्य श र क ल गीां प िलो, त तूांत एक मूता आवशल्ली, ज चे कडे न इवजप् ांतले हेर मूती आनी दे ि आपले अपाण आनी व्रत ह डट ले. ७ आनी ह्य मूती कडे न एक य जक त ची सेि करत लो आनी सैत न त्य मूतींतल्य न उलयत न , त णें स ांवगल्लीां गज ली इवजप् ांतल्य लोक ांक आनी त्य दे श ांतल्य लोक ांक स ांगत लो. ८ ह्य य जक क तीन िस ांचो एक पूत आवशल्लो, तो व्हड सैत न ांचो चोमो आवशल्लो, तो ज यतीां विवचत्र गज ली उलयत लो आनी सैत न ांनी त क धरलो तेन् तो कपडे फ डू न नग्न भोांित लो आनी पळे ल्ल्य ांचेर फ तर उडयत लो. ९ त्य मूती ल गीां श र ची सर य आवशल्ली, त तूांत जोसेफ आनी स ांत मररयम्म आयले आनी त्य सर य ांत घुांिले तेन् श र ांतले सगळे लोक अज पीत ज ले. १० मूतीचे सगळे दां ड वधक री आनी य जक त्य मूती मुख र जमले आनी थांय विच रले, “आमच्य सगळ्य दे श चेर पडल्लो हो सगळो भांय आनी भांय वकतें? ११ मुतीन त ांक ां ज प वदली: “अज्ञ त दे ि ह ांग आयल , तो खरो दे ि; तशेंच त चे भ यर कोणूच न , जो दै िी उप सनेक प त्र आस ; वकत्य क तो खरोच दे ि चो पूत. १२ त ची कीता आयकून हो दे श थरथरलो आनी त च्य येतन तो सध्य च्य बोि ळ आनी भांय ांत आस ; आनी त च्य बळग्य च्य व्हडपण क ल गून आमी स्वत वभयेत त. १३ त्य च न्हखण क ही मूता पडली आनी त च्य पडटन इवजप् ांतले सगळे लोक, हेर ां भ यर, एकठ ांय ध ांिले. १४ पूण य जक च्य पुत क त ची सदची अव्यिस्थ आयली तेन् सर य ांत वभतर सरतन त क थांय जोसेफ आनी स ां मररयम्म मेळ्ळे , त ांक ां उररल्ले सगळे सोडू न सोडू न गेले. १५ आनी लेडी सेंट मेरीन प्रभू विस्त चे धुांिड िप चे कपडे धुिन एक ख ांब्य चेर सुकप क ल यले उपर ांत सैत न चो त्र स आवशल्ल्य भुरग्य न त तूांतलो एक कपडो सकयल दें ियलो आनी त चे तकलेर घ लो. १६ आनी रोखडें च त च्य तोांड तल्य न भुत ांखेत ां भ यर सरून क िळ्य ांच्य आनी न ग ांच्य आक र न उडू न िचप क ल गले . १७ त्य क ळ थ िन तो भुरगो प्रभू विस्त च्य बळग्य न बरो ज लो आनी तो स्तुती ग िांक ल गलो आनी त क बरे केल्ल्य प्रभूक उपक र म नूांक ल गलो. १८ त च्य ब प यन त क आदले न्हस्थतीांत परतून आवयल्लो पळे िन त णें म्हणलें, “पुत , तुक वकतें ज ल ां आनी तूां खांयच्य म ग ान बरो ज लो?” १९ पुत न ज प वदली, जेन् ां सैत न ांनी म्ह क धरलो तेन् ां ह ांि सर य ांत वभतर सरलो आनी थांय एक बरी सोबीत ब यल मेळ्ळी आनी वतचे ि ांगड एक चलो, वतचे कपडे धुिन क डले आनी ख ांब्य र र िली. २० ह्य ांतलो एक ह ांिें घेतलो आनी तो म्हज्य तकलेर घ लो आनी रोखडें च भुत ांखेत ांनी म्ह क सोडू न पळू न गेले. २१ हें आयकून ब पूय खूब खोशी ज लो आनी म्हणप क ल गलो, “पुत , हो भुरगो सगा आनी धतारी तय र केल्ल्य वजव्य दे ि चो पूत आसूां येत .” २२ वकत्य क तो आमच्य मधें आयलो म्हणटकूच ती मूता मोडली आनी सगळे दे ि पडले आनी त चे परस व्हड बळग्य न त ांचो न श केलो. २३ तेन् ां, “ह ांिें म्हज्य पुत क इवजप् ां तल्य न आपयल ां ” अशी भ कीत पुर य ज ली. अध्याय 5 १ जोसेफ आनी मररयम्म , मूता पडू न नश्ट ज ल्य म्हण आयकून, वभयेिन आनी थरथरून म्हळें : आमी इज्र यल दे श ांत आसतन हेरोद न जेजूक म रप चो हेतू दिरून सगळ्य ांक म रले बेथलेहेम ांत अभाक ांक, आनी त्य शेज र क. २ आनी ही मूता मोडू न पडल्य हें आयकून इवजप् ांतले लोक आमक ां उज्य न ल सतले ह तूांत दु ब ि न . ३ दे खून ते लुटम र ांच्य गुपीत सुि तीांनी गेले आनी ि टे र ितन भोांिडे क र ांक त ांचीां ग डयो आनी कपडे लुटून त ांक ां ब ांदून व्हरून व्हरत ले. ४ ह्य चोर ांनी येतन व्हडलो आि ज आयकलो, जसो व्हड सैन्य आनी ज यत्य घोड्य ि ांगड र ज चो आि ज आनी त च्य च श र थ िन त च्य ओव्हचार चेर तुरही ि जोिपी आि ज आयकलो, त क ल गून ते इतले वभयेले की आपली सगळी लुट सोडू न गेले त ांच्य फ टल्य न, आनी उत िळपण न उडू न िचप. ५ त चेर बांदखणीांतले लोक उठले आनी एक मेक ांचीां बांधन ां सोडली आनी दरे कल्य क आपलीां पोतीां घेिन गे ले आनी जोसेफ आनी मररयम्म त ांक ां स ांब ळप क येत त तें पळयलें आनी विच रलें: तो र ज खांय आस , ज च्य
ल गीां येिप चो आि ज लुटम र ांनी आयकलो , आनी आमक ां सोडू न गेले, म्हणजे आमी आत ां सुरक्षीत दें िल्य त? ६ जोसेफ न ज प वदली: “आमच्य फ टल्य न येतलो.” अध्याय 6 १ म गीर ते दु सऱय ांत गेले, थांय एक ब यल सैत न आवशल्ली आनी वतचे वभतर सैत न न, श प वदिपी बांडखोर आपलो र वबतो घेवतल्लो. २ एके र ती ती उदक ह डप क गे ली तेन् वतक कपडे घ लून सोांसप क मेळ्ळें न आनी खांयच्य च घर ांत र िप क मेळ्ळें न ; पूण वजतले फ िटीां ते वतक स खळी ि दोरयो ब ांदत ले वततले फ िटीां ती तीां मोडू न ि ळिांटी सुि तीांनी भ यर सरत ली आनी केन् केन् रस्ते हांपत त थांय आनी इगजे च्य आां गण ांनी उबी र िून मनश ांचेर फ तर उडयत ली. ३ स ांत मररयम्म क हो मनीस पळे लो तेन् वतची दय आयली; तेन् सै त न वतक सोडू न गेलो आनी तरण ट्य च्य रुप न पळू न गेलो आनी म्हणलें: “तुक , मररयम्म आनी तुज्य पुत क ल गून म्ह क ह य.” ४ त्य ब यलेक वतच्य त्र स ांतल्य न सुटक मेळ्ळी; पूण स्वत क नग्न समजून ती ल ांब ज ली आनी खांयच्य च द दल्य क पळे िन ट ळली आनी कपडे घ लून घर गेली आनी आपल्य ब प यक आनी न त्य ांतल्य ांक आपल्य प्रकरण ची au वहशोब वदली, जे श र ांतले सगळ्य ांत बरे आवशल्ल्य न सेंट .. मररयम्म आनी जोसेफ क सगळ्य ांत चड आदर वदिन. ५ दु सऱय वदस सक ळीां रस्त्य ख तीर फ िो ती ख िड मेळून ते त ांचे कडल्य न गेले आनी सुम र वदस स ांजिेळ र दु सऱय श र ांत प िले, थांय तेन् लग्न ज िप चें आवशल्लें; पूण सैत न च्य कल ांक ल गून आनी क ांय ज दू ग र ांच्य आचरण ांक ल गून न्हिरो इतली मुकी ज ली की वतक तोांड उगडप क लेगीत मेळ्ळें न . ६ पूण ह्य मुके न्हिऱय न लेडी सेंट मेरीक श र ांत वभतर सरत न , आनी प्रभू विस्त क आपल्य आां ग त व्हरून पळयलें तेन् वतणें प्रभु विस्त क ह त ि डयलो आनी त क आपल्य आां ग त घेतलो आनी त क ल गीांच्य न वमठी म रली, खूब फ िटीां त क सतत ह लयत आनी वतच्य आां ग क द मून त क चुांबन घेतलें. ७ रोखडीच वतचे वजबेची त र सोडली आनी वतचे क न उगडले आनी वतणें वतक परतून मेळयल्ल्य दे ि ची स्तुती ग िप क सुरि त केली. ८ त्य र ती त्य श र ांतल्य लोक ांनी दे ि आनी त चे दे िदू त आपल्य मधें दें िल्य त अशें समजून व्हड खोस ज ली. ९ ह्य ज ग्य र ते तीन दीस र िले आनी सगळ्य ांत चड आदर आनी सगळ्य ांत भव्य मनररजिण मेळ्ळे . १० आनी म गीर लोक ांनी रस्त्य ख तीर जेिण ची िेिस्थ करून, ते भ यर सरले आनी दु सरे श र ांत गेले, थांय त ांक ां र िप ची प्रिृत्ती आवशल्ली, क रण ती एक न मनेची सुि त आवशल्ली. ११ ह्य श र ांत एक सौम्य ब यल आवशल्ली, ती एक दीस न्हांयचेर न्ह िांक दें ितन पळे ली, श वपत सैत न न वतचेर न ग च्य रुप न उडी म रली. १२ आनी वतच्य पोट क गुठल यल्लो आनी दर र ती वतचेर न्हन्हवदल्लो. १३ हे ब यलेन लेडी सेंट मेरी आनी वतच्य पोट ांतलो अभाक लॉडा विस्त पळोिन लेडी सेंट मेरीक म गलें, ती वतक भुरगें चुांबन घेिांक वदिची आनी वतच्य आां ग त व्हरतली. १४ वतणें सांमती वदली आनी ब यलेन भुरग्य क ह लयले बरोबर सैत न वतक सोडू न पळू न गेलो आनी उपर ांत ती ब यल त क केन् च पळोिांक न . १५ ते उपर ांत सगळ्य शेज ऱय ांनी परमदे ि ची स्तुती केली आनी ब यलेन त ांक ां भरपूर उपक र ची इन म वदली. १६ दु सऱय वदस तीच ब यल प्रभू जेजूक धुिप क सुगांधी उदक ह डली; आनी त क धुिन घेतकच वतणें उदक स ांब ळ्ळें . १७ थांय एक चली आवशल्ली, वतची कूड कुश्ठरोग न धिी ज ल्ली, ती ह्य उदक न वशांपडू न धुिन ती रोखडीच कुश्ठरोग थ िन वनिळ ज ली. १८ त क ल गून लोक ांनी जोसेफ आनी मररयम्म आनी तो भुरगो दे ि, वकत्य क ते मत्या मनश ां स रके वदसन त, दु ब ि न सतन म्हणलें. १९ ते िचप ची तय री करत न , कुश्ठरोग न त्र स ज ल्ली ती चली येिन वतक आपल्य ि ांगड िचप क परि नगी वदिची अशी म गणी केली; दे खून त ांणी सांमती वदली आनी ती चली त ांचे ि ांगड जो मेरेन गेली. ते एक श र ांत प िले, त तूांत एक व्हडल्य र ज चो र जि डो आवशल्लो आनी त चें घर सर य प सून पयस न वशल्लें. २० ह ांग ते र िले आनी एक दीस ती चली र जकुांिर चे ब यले कडे न गेली आनी वतक दु ख्खी आनी दु ख्खी अिस्थेंत मेळ्ळी तेन् वतणें वतक वतच्य दु क ांचें क रण विच रलें.
२१ वतणें ज प वदली, “म्हज्य कुकुाट ां कडे न अज प ज िांक न क , वकत्य क ह ांि एक व्हड दु भ ाग्य ख ल आस ां , ज चें ह ांि कोण कूच स ांगप चें ध डस करीन . २२ पूण, ती चली म्हणट , तुिें तुजी ख जगी क ग ळ म्ह क सोांपयतली ज ल्य र, घडये तुक त चेर उप य मेळूां येत . २३ तूां, त क ल गून, र जकुांिर ची ब यल म्हणट , गुपीत दिर, आनी कोण कूच वजिें सोदू न क डू ां क न ! २४ व्हडल्य र ज्य ांचेर र ज म्हूण र ज्य करपी ह्य र जकुांिर कडे न म्हजें लग्न ज ल ां आनी त क म्हजे कडल्य न भुरगें ज िचे पयलीां त चे ि ांगड चड क ळ वजयेलो. २५ वनम णें त चे कडल्य न ह ांिें गभाध रण ज ली, पूण अफसोस! ह ांिें कुश्ठरोगी पूत जल्म क ह डलो; जें पळे िन त क आपलें ज िांक न सलें, पूण म्ह क म्हणलें , २६ एक तर त क म रून उडोिांक ि अश ज ग्य र त क ध डू न वदिचें, त क केन् च आयकूांक मेळचें न ; आनी आत ां स्वत ची जतन य घे; तुक ह चे परस चड केन् च पळोिचो न . २७ म्हणून ह ांग सर ह ांि म्हज्य दु ख्खी आनी दु ख्खी पररन्हस्थतीचो विल प करत ां. अफसोस, म झ्य पूत! अफसोस, म्हज्य घोि क! ह ां िें तुमक ां तें उक्ें केल ां? २८ चलयेन ज प वदली: “तुज्य दु येंस चेर उप य मेळ्ळ , तो ह ांि तुक िचन वदत ां, वकत्य क ह ांिूय कुश्ठरोगी आवशल्लो, पूण दे ि न म्ह क वनिळ केल , त क जेजू म्हणट त, तो लेडी मॅरीचो पूत. २९ ती ब यल, ज चे विशीां उलयत तो दे ि खांय आस अशें विच रत न , चलयेन ज प वदली, तो तुज्य कडे न ह ांग त्य च घर ांत र ित . ३० पूण हें कशें ज िांक शकत ? म्हणट ती; तो खांय आस ? पळे , जोसे फ आनी मररयम्म ह्य चलयेन ज प वदली; आनी त ांचे ि ांगड आवशल्ल्य भुरग्य क जेजू म्हणट त आनी त णेंच म्ह क म्हज्य दु येंस ांतल्य न आनी त्र स ांतल्य न सोडयलो. ३१ पूण तुज्य कुश्ठरोग थ िन तुक खांयच्य म ग ान शुध्द ज लें? तें स ांगचें न ? ३२ वकत्य क न ? म्हणट ती चली; त ची कूड जें उदक धुिन घ ल्लें तें उदक घेिन म्हजेर ओतलें आनी म्हजो कुश्ठरोग न ज लो. ३३ तेन् र जकुांिर ची ब यल उठून त ांक ां मनररजिण केली आनी व्हडल्य मनश ां मदें जोसेफ क व्हड मेजि नी वदली. ३४ दु सऱय वदस प्रभू जेजूक धुिप क सुगांधी उदक घेतलें आनी उपर ांत तीच उदक वतणें आपल्य ि ांगड ह डल्ल्य आपल्य पुत क ओतलें आनी वतचो पूत रोखडोच कुश्ठरोग थ िन वनिळ ज लो. ३५ तेदन ां वतणें दे ि चो उपक र म नून आनी स्तुती करून म्हणलें: “हे जेजू, तुक जल्म वदिपी आिय धन्य! ३६ तुजी कूड धुांिल्ल्य उदक न तुज्य च स्वभ ि च्य मनश ांक अशें तुजें बरे करत ? ३७ उपर ांत वतणें लेडी मेरीक खूब व्हडली भेटिस्तू वदली आनी कल्पन करप स रक्य सगळ्य आदर न वतक ध डली. अध्याय 7 ते उपर ांत दु सऱय श र ांत आयले, आनी थांय र िप चें मन आवशल्लें. २ ते प्रम ण ते एक मनश च्य घर गेले, तो निें लग्न ज ल्लो, पूण ज दू ग र ांच्य प्रभ ि न त चे ब यलेचो आस्व द घेिांक शकलो न . ३ पूण त्य र ती त च्य घर ांत र िून तो मनीस आपल्य विक र ांतल्य न मुक् ज लो. ४ आनी ते सक ळीां पयलीांच आपल्य प्रि स क मुख र िचप क तय र ज त ले तेन् नव्य न लग्न ज ल्ल्य मनश न त ांक ां आडखळ ह डली आनी त ांक ां एक उद त्त मनररजिण वदली? ५ पूण दु सऱय वदस फुडें िचून दु सरे श र ांत प िले आनी एक थडग्य ांतल्य न तीन ब यलो व्हड रडू न ितन वदसल्यो. ६ स ां मरीय न त ांक ां पळे िन, त ां च्य स ांग ती चलयेक उलोिन म्हणलें: िचून त ांक ां विच रून, त ांक ां वकतें ज ल ां आनी त ांक ां वकतें दु भ ाग्य ज ल ां? ७ चलयेन त ांक ां विच रलें तेन् त ांणी वतक ज प वदली न , पूण परत वतक विच रलें: “तुमी कोण आनी खांय ित त?” वकत्य क दीस पयस गेल आनी र त ल गीां प िल्य . ८ आमी भोांिडे क र, म्हणट ती चली आनी र िप क सर य सोदत त. ९ त ांणी ज प वदली, आमचे ि ांगड िचून आमचे कडे न र ि. १० ते उपर ांत त ांच्य फ टल्य न गेले आनी सगळ्य तर ांच्य फवनाचर ांनी बरी सज्ज आवशल्ल्य नव्य घर ांत त ांक ां िळख करून वदली.
११ आत ां वगम चो िेळ ज ल्लो आनी ती चली ह्य ब यलो आवशल्ल्य प लार ांत गेली आनी त ांक ां पयलीां भशेन रडट आनी विल प करत न वदसली. १२ त ांचे ल गीां रे शमीन व्य वपल्लो एक खच्चर आनी त च्य गळ्य ांतल्य न सकयल दें िपी आबनूस चो कॉलर उबो आवशल्लो, त क त ांणी चुांबन घेतलें आनी पोसत ले. १३ पूण चलयेन म्हणलें, ब यलो, तो खच्चर वकतलो सुांदर आस ! त ांणी दु क ां व्ह ांिून ज प वदली आनी म्हणलें, हो खच्चर, जो तुमक ां वदसत , तो आमचो भ ि, आमच्य च आिय कडल्य न जल्मल्लो. १४ वकत्य क आमचो ब पूय मेलो आनी आमक ां एक बरीच व्हडली िस हत सोडली आनी आमक ां फकत हो भ ि आवशल्लो आनी आमी त क योग्य जोडी मेळोिप चो यत्न केलो आनी त क हेर द दल्य ां स रको लग्न ज िां क ज य अशें समजलें तेन् ां, क ांय घुांिळी िखद ां आनी मत्सर करपी ब यलेन त क भ यर ज दू केलो आमचें वगन्य न. १५ आनी आमी एक र ती दीस च्य थोड्य च िेळ न घर चीां द र ां सगळीां बांद ज ल्लीां, आमचो भ ि आत ां तुमक ां वदसत तसो खच्चर ांत बदवलल्लो पळे लो. १६ आनी आमी, तुमी आमक ां पळयत त त्य विष दपूणा अिस्थेंत, आमक ां स ांत्वन वदिप क ब पूय न वशल्ल्य न, सांिस र ांतल्य सगळ्य ज्ञ नी मनश ांक, ज दू ग र ांक आनी भविष्यदत्त् ांक अजा केल , पूण त ांणी आमची कसलीच सेि करू ां क न . १७ जेतले फ िटीां आमी दु ख्ख न त्र स ांत पडट त, वततले फ िटीां आमी उठून ह्य आिय ि ांगड आमच्य ब प यच्य थडग्य ांत ित त, थांय आमी फ िो त्य प्रम ण ांत रडल्य उपर ांत आमी घर परतत त. १८ हें आयकून त्य चलयेन म्हणलें, “धैया कर आनी तुज्य भांय ांक थ ांबय त, वकत्य क तुज्य सांकश्ट ांचो उप य तुमच्य मधें आनी तुमच्य घर मदीां ल गीां आस . १९ वकत्य क ह ांिूय कुश्ठरोगी आवशल्लो; पूण ही ब यल आनी वतचे ि ांगड हें ल्ह न अभाक, ज चें न ांि जेजू, पळे िन, त च्य आियन त क धुिन क वडल्ल्य उदक न म्हज्य आां ग क वशांपडलें आनी ह ांि सध्य बरो ज लो. २० आनी तुज्य सांकश्ट ांतल्य न तो तुक सुटक वदिांकय सक्षम आस ह ची म्ह क ख त्री आस . दे खून उठ, म्हज्य म लवकन मेरी कडे न िच आनी तुिें वतक तुज्य च प लार ांत ह डली म्हणटकच वतक गुपीत उक्ें कर, त्य च िेळ र तुज्य केशीक दय करप ची वतक खर विनिणी करची. २१ ब यल ांक त्य चलयेचें प्रिचन आयकून बेगीन लेडी सेंट मेरी कडे न िचून वतची िळख करून वदली आनी वतचे मुख र बसून रडली. २२ आनी म्हण लो, “हे आमची लेडी सेंट मेरी, तुज्य द सीांची दय कर, वकत्य क आमच्य घर ण् चो मुखेली न , आमचे परस व्हडलो कोणूच न ; आमचे आदीां वभतर सरप क आनी भ यर सरप क ब पूय, ि भ ि न . २३ पूण हो खच्चर, जो तुक वदसत , तो आमचो भ ि आवशल्लो, ज क कोणे तरी ब यलेन ज दू टोणेन तुक पळयत अशी न्हस्थती ह डल्य . २४ तेन् ां स ां मररयम्म त ांच्य प्रकरण ांत दु ख्खी ज ली आनी प्रभू जेजूक घेिन त क खच्चर च्य फ टीर बसयलो. २५ आनी वतच्य पुत क म्हणलें: हे जेजू विस्त, तुज्य अस म न्य शक्ी प्रम णें ह्य खच्चर क परतून ह ड (ि बरे कर) आनी त क आदल्य भशेन मनश चो आनी तकाशुध्द प्र ण् चो आक र परत मेळोिांक वदिचो. २६ हें लेडी सेंट मेरीन क्ववचतच स ांवगल्लें , पूण खच्चर रोखडोच मनश च्य रुप ांत गेलो आनी कसलीच विकृतत य न वशल्लो तरण टो ज लो. २७ म गीर त णें आनी त ची आिय आनी भयणीांनी लेडी सेंट मॅरीची पुज केली आनी भुरग्य क तकलेर उब रून त क चुांबन घेतलें आनी म्हणलें, तुजी आिय धन्य, हे जेजू, हे सांिस र सोडिणद र! धन्य ते दोळे तुक पळोिन इतले खोशी ज त त. २८ तेदन ां दोग ांय भयणीांनी आपल्य आियक स ांगलें, खरें च आमचो भ ि आदलो आक र ांत आयल , प्रभू जेजू विस्त च्य आद र न आनी त्य चलयेच्य दय ळपण न, जी आमक ां मररयम्म आनी वतच्य पुत विशीां स ांगली. २९ आमचो भ ि अविि हीत आवशल्ल्य न त क त ांचो नोकर हे चलये कडे न लग्न ज िप योग्य थ रत . ३० ह्य प्रकरण ांत त ांणी मररयम्म क सल्लो घेतलो आनी वतणें वतची सांमती वदली आनी ह्य चलये ख तीर एक भव्य लग्न केलें. ३१ आनी अशें त ांचें दु ख्ख खोशीांत आनी शोक खोशीांत रुप ांतरीत ज िन ते खोशी ज िांक ल गले. आनी आपल्य वगरे स्त भेस ांत, ब ांगडे घ लून, मज करप क, आनी ग िप क. ३२ उपर ांत त ांणी दे ि ची मवहम आनी स्तुती केली आनी म्हणलें: “हे द िीद चो पूत जेजू जो दु ख्ख क खोशीांत आनी शोक ांत खोशीांत बदलत ! ३३ उपर ांत जोसेफ आनी मररयम्म ध दीस थांय र िले आनी त्य लोक ां कडल्य न व्हड म न मेळोिन गेले.
३४ ते त ांक ां विद करून घर परतले तेन् ते रडले . ३५ पूण ख स करून चलयेक. अध्याय 8 १ ह ांग च्य न प्रि स ांत ते एक ि ळिां टी दे श ांत प िले आनी थांय लुटम र ांचो आां कडो आस अशें स ांगलें; दे खून जोसेफ आनी सेंट मेरी र तच्य िेळ र त तूांतल्य न िचप ची तय री केली. २ ते ितन पळे ले, रस्त्य र दोन लुटम र न्हन्हवदल्ले आनी त ांचे ि ांगड व्हड प्रम ण ांत लुटम र न्हन्हवदल्ले वदसले. ३ ह्य दोग ांचीां न ांि ां तीतुस आनी दु म कस; वतत स न ड्यूम कस क म्हणलें, “आमच्य लोक ांक त ांक ां क ांयच कळचें न्हय म्हूण ह ांि तुक विनिणी करत ां. ४ पूण दु म कस न न्हयक रून वतत स न परतून म्हणलें, ह ांि तुक च ळीस ग्रोट वदतलोां आनी त णें उलयतन वदल्लो म्हजो पट्टी घेिचो, त क तोांड उगडचें न ि आि ज करुांक न . ५ ह्य लुटम र न त ांक ां केल्ली दय ळपण पळोिन लेडी सेंट मेरीन त क म्हणलें, सिेस्पर दे ि तुक आपल्य उजव्य ह त ांत घेिन तुज्य प तक ांची म फी वदतलो. ६ तेदन ां प्रभू जेजून आपल्य आियक म्हळें : तीस िस ां सोांपत न , हे आिय, ज्यू लोक म्ह क जेरुसलेम ांत खुस ार म रतले; ७ आनी हे दोग चोर एक च िेळ र खुस ार म्हजे ि ांगड आसतले, म्हज्य उजव्य ह त ांत वततुस आनी म्हज्य उजव्य ह त ांत दु म कस आनी त्य क ळ थ िन वततुस म्हजे मुख र पर दीस ांत िचतलो. ८ वतणें म्हणलें , “हे म्हज्य पुत , तुजें भ ग्य हें दे ि न न क , ते एक श र ांत गेले, ज्य श र ांत ज यत्यो मूती आवशल्ल्यो; जीां ल गीां प ितकच रें ि च्य दोांगुल्ल्य ां नी रुप ांतरीत ज लीां. ९ ते ख तीर ते त्य स यक मोर ् ड कडे न गेले, जें आत ां म तरे आ म्हणट त. १० आनी म तररय ांत प्रभू जेजून एक ब ांय उडली आनी त तूांत स ां मररयम्म आपलो कोट धुलो; ११ आनी त्य दे श ांत प्रभू जेजूच्य न थांयच्य न सकयल दें िपी घ म ांतल्य न एक ब ल्सम तय र ज त ि ि डट . १२ थांयच्य न ते मेन्हम्हफस क गेले आनी फ रोक पळे लो आनी तीन िस ां इवजप् ांत र िले. १३ आनी प्रभू जेजून इवजप् ांत ज यते चमत्क र केले, जे ब ळां तपण च्य सुि तेंत ि पररपूणातेच्य सुि तेंत मेळन त. १४ तीन िस ां उपर ांत तो इवजप् ांतल्य न परतलो आनी जुद स ल गीां प िलो तेन् जोसेफ वभतर सरप क वभयेलो; १५ हेरोदे स मेलो आनी त चे सुि तेर त चो पूत आकेल ि र ज्य करत हें आयकून तो वभयेलो; १६ जुदेय क ितन दे ि चो एक दे िदू त त क वदसलो आनी म्हळें : “हे जोसे फ, न ् रे त श र ांत िचून थांय र ि.” १७ सगळ्य दे श ांचो स्व मी आवशल्ल्य त क इतल्य दे श ांतल्य न अशें फ टीां फुडें व्हरप हें खरें च विवचत्र. अध्याय ९ १ उपर ांत ते बेथलेहेम श र ांत आयले तेन् त ांक ां थांय ज यते खूब वनर श वडस्टे म्पर मेळ्ळे , जे पळोिन भुरग्य ांक इतले त्र स ज ले की चडशे मेले. २ थांय एक ब यल आवशल्ली, वतक एक दु येंत पूत आवशल्लो, त क वतणें मरण च्य िेळ र ह डलो, जेजू विस्त क धुांित न वतक पळयल्ली लेडी सेंट मेरी कडे न. ३ तेन् ब यलेन म्हणलें, हे म्हज्य लेडी मॅरी, ह्य म्हज्य पुत क सकयल पळय, जो चड भय नक िेदन ां भोगत . ४ स ांत मररयम्म न वतचें आयकून म्हणलें, ह ांिें म्हज्य पुत क धुिन क वडल्ल्य उदक ांतलें थोडें घेिन त चेर वशांपड ि. ५ म गीर वतणें त्य उदक ांतलें थोडें उदक घेतलें , जशें स ां मरीयेन स ांवगल्लें आनी त च्य वहांसक िेदनेन थकून गेल्ल्य आपल्य पुत क वशांपडलें; आनी थोडी न्हन्हदे उपर ांत एकदम बरो ज गो ज लो आनी बरो ज लो. ६ आिय ह्य यश ची भरपूर खोशी ज िन परत स ां मरीये कडे न गेली आनी स ांत मररयम्म न वतक म्हणलें, तुज्य ह्य पुत क बरे केल्ल्य दे ि ची स्तुती कर. ७ त्य च ज ग्य र वतची शेज री आनीक एक ब यल आवशल्ली, वतचो पूत आत ां बरो ज ल्लो. ८ हे ब यलेच्य पुत कय तोच दु येंस आवशल्लो आनी त चे दोळे आत ां जिळजिळ बांद ज ल्ले आनी ती र त दीस त चे ख तीर विल प करत ली.
९ बरे ज ल्ल्य भुरग्य ची आिय वतक म्हणली, तुज्य पुत क मरण च्य त्र स ांत आसतन ह ांि वतचे कडे न ह डलो तशें तुज्य पुत क वकत्य क ह डन ; वतच्य पुत जेजूची कूड धुिन गेल्ल्य उदक न तो बरो ज लो? १० ब यलेन हें स ांवगल्लें आयकून वतणेंय िचून तेंच उदक मेळयलें आनी त णें आपल्य पुत क धुिन क डलो आनी त ची कूड आनी दोळे रोखडें च आदले न्हस्थतीांत आयले. ११ आनी जेन् ां वतणें आपल्य पुत क स ां मररयम्म क ह डलो आनी त ची केस वतक उगडली तेन् वतणें आपल्य पुत ची भल यकी बरी ज ल्ल्य न दे ि कडे न उपक र म नप ची आज्ञ केली आनी घवडल्लें कोण कूच स ांगचें न्हय. अध्याय १० १ एक च श र ांत एक मनश च्यो दोन ब यलो आवशल्ल्यो आनी त ां क ां दरे कल्य क एक पूत दु येंत आवशल्लो. त तूांतल्य एक मनश चें न ांि मररयम्म आनी वतच्य पुत चें न ांि क लेब. २ ती उठली आनी आपल्य पुत क घेिन जेजूची आिय लेडी सेंट मेरी वहचे कडे न गेली आनी वतक एक भोि सोबीत ग वलचे वदलो आनी म्हणलें, हे म्हज्य लेडी मेरी म्हजें हें ग वलचे स्वीक र कर आनी त चे बदल म्ह क एक ल्ह नशें द कपडे धुिप. ३ मररयम्म क म न्य ज ली आनी क ले ब ची आिय गेली उपर ांत वतणें आपल्य पुत क चोळो तय र करून त चेर घ लो आनी त चो रोग बरो ज लो. पूण दु सऱय ब यलेचो पूत मेलो. ४ ते उपर ांत त ांचेमदीां कुटम चो िेिस य िळोिप क, दरे क वतच्य सप्क ांत फरक पडलो. ५ जेन् ां क लेब ची आिय मररयम्म भ करी भ जोिांक ओव्हन त पयत ली आनी जेिण ह डप क गेली तेन् वतणें आपलो पूत क लेब क ओव्हन कुशीक सोडलो. ६ दु सरी ब यल, वतचो प्रवतस्पधी, एकटोच आवशल्लो पळोिन त क व्हरून खूब गरम आवशल्ल्य ओड्य ांत उडयलो आनी म गीर गेलो. ७ मररयम्म परत येतन आपलो पूत क लेब ओव्हन च्य मदीां पडू न ह ांसत आनी ओव्हन पयलीां गरम ज िांक न वशल्ल्य भशेन थांड पळे लो आनी वतक कळ्ळें की वतच्य प्रवतस्पधी दु सऱय ब यलेन त क उज्य ांत उडयल . ८ जेन् ां वतणें त क भ यर क डलो तेन् वतणें त क लेडी सेंट मेरी कडे न ह डलो आनी वतक ही क णी स ांगली आनी वतक ज प वदली, श ांत र ि, तुिें ही गज ल कळोिांक न क म्हणून म्ह क हस्को आस . ९ ह्य उपर ांत वतची प्रवतस्पधी, दु सरी ब यल, ब ांयच्य कुशीक उदक क डट ली आनी क लेब क ब ांयच्य कुशीक खेळट आनी कोणूच ल गीां न तें पळोिन त क व्हरून ब ांयत उडयलो. १० आनी क ांय ज ण ब ांयतल्य न उदक ह डप क आयले तेन् त ांणी तो भुरगो उदक च्य म थ्य र बसल तें पळोिन त क दोरय ांनी भ यर क डलो आनी त्य भुरग्य क खूब अज पीत ज िन दे ि ची स्तुती केली. ११ म गीर आिय आयली आनी त क व्हरून लेडी सेंट मॅरी कडे न व्हरून विल प करून म्हणली: हे म्हज्य लेडी, पळय म्हज्य प्रवतस्पध्य ान म्हज्य पुत क वकतें केल ां आनी कसो वतणें त क ब ांयत उडयल , आनी ह ांि कररन प्रस्न पूण एक फ िट ि दु सऱय िेळ र ती त च्य मरण चो प्रसांग ज तली. १२ स ांत मररयम्म न वतक ज प वदली, दे ि तुज्य जखमी क म क वनतीम न करतलो. १३ ते प्रम ण क ांय वदस ांनी दु सरी ब यल उदक क डप क ब ांयत आयली तेन् वतचो प ांय दोरयेंत गुांवथल्लो आनी ती तकली ब ांयत पडली आनी वतच्य आद र क ध ांिपी लोक ांक वतची किटी मोडू न पडली आनी ह ड ां फोडू न गेल्लीां. १४ तेदन ां वतचो शेिट ि यट ज लो आनी लेखक ची ती म्हण वतच्य ांत पुर य ज ली: त ांणी एक ब ांय खणून ती खोल केली, पूण त ांणी तय र केल्ल्य खड्ड् ांत पडले . अध्याय 11 १ त्य श र ांतल्य दु सऱय ब यलेक तशेंच दोन पूत दु येंत आवशल्ले. २ आनी एकलो मेलो, दु सरी मरण च्य िेळ र पडली, वतणें लेडी सेंट मेरीक आां ग त घेतली आनी दु क ांच्य हांि र न वतचे कडे न उलयली. ३ हे म झ्य ब यके, म्ह क आद र कर आनी सुटक कर; क रण म्ह क दोन पूत आवशल्ले, एक आत ांच पुरल , दु सरो म्ह क वदसत तो मरण च्य िे ळ र आस , पळय ह ांि कसो खरपण न दे ि कडल्य न कृप सोदत ां आनी त ची म गणें करत ां.
४ तेन् वतणें म्हळें : हे प्रभू, तूां कृप ळू , दय ळ आनी दय ळ; तुिें म्ह क दोन पूत वदल्य त; त तूांतलो एक तूां स्वत क घेतल , हे म्ह क हो दु सरो ि च. ५ म गीर स ांत मररयम्म क वतच्य दु ख्ख ची व्हडली ज णविक य ज ली आनी वतणें वतची दय येिन म्हणलें, तुज्य पुत क म्हज्य पुत च्य ख टीर दिरून त च्य कपड्य ांनी व्य पून दिर. ६ आनी मरण न त चे दोळे फकत बांद ज ल्ल्य न्हखण क, विस्त पडू न आवशल्ल्य ख टीर वतणें त क दिरलो; प्रभू जेजू विस्त च्य कपड्य चो ि स त्य भुरग्य कडे न प ितकच त चे दोळे उगडले आनी व्हडल्य आि ज न आिय कडे न उलो म रून त णें भ करी म गली आनी मेळ्ळी म्हणटकच त णें ती भ करी चुसली. ७ म गीर त चे आियन म्हणलें, हे लेडी मेरी, आत ां म्ह क ख त्री ज ल्य की दे ि चीां शक्ीां तुज्य ांत र ित त, ज क ल गून तुज्य पुत क त च्य कपड्य क ह त ल यले बरोबर आपल्य स रकेच प्रक रच्य भुरग्य ांक बरे करप क मेळटले. ८ अशें बरे ज ल्लो हो भुरगो, तोच ज क सुि तेंत ब तोलोमी म्हण्ट त. अध्याय 12 १ परत एक कुश्ठरोगी ब यल जेजूची आिय लेडी सेंट मररयम्म कडे न गेली आनी म्हणप क ल गली, हे म झ्य लेडी, म्ह क मजत कर. २ स ांत मररयम्म न ज प वदली, तुक खांयचो आद र ज य? भ ांगर क य रुपें, ि तुज्य कुडीक कुश्ठरोग बरे ज िप क? ३ म्ह क हें कोण वदिांक शकत ? ४ स ांत मररयम्म न वतक ज प वदली, म्हजो पूत जेजूक धुिन त क न्हन्हदोिांक थोडो िेळ थ ांब. ५ ती ब यल आपल्य क स ांवगल्ले प्रम णें ि ट पळयत र िली; आनी मररयम्म न जेजूक ख टीर दिरून त ची कूड धुिन घेवतल्लें उदक वदिन म्हणलें, “उदक ांतलें थोडें उदक घेिन तुज्य आां ग चेर ओत; ६ तें केल्य उपर ांत ती रोखडीच वनिळ ज ली आनी दे ि ची स्तुती केली आनी त चे उपक र म नली. ७ तेदन ां ती आपल्य ि ांगड तीन दीस र िल्य उपर ांत गेली. ८ श र ांत ितन वतक एक र जकुांिर वदसलो, त णें दु सऱय र जकुांिर चे चलये कडे न लग्न ज ल्लो. ९ पूण वतक पळोिांक आयलो तेन् त क वतच्य दोळ्य ां मदीां नखेत्र भशेन कुश्ठरोग चीां लक्षण ां वदसलीां आनी तेन् ां त णें लग्न विसजीत आनी वनरथाक ज हीर केलें . १० जेन् त्य ब यलेन ह्य मनश ांक अशे अिस्थेंत, चड दु ख्खी आनी भरपूर दु क ां व्ह ांिपी पळोिन, वतणें त ांक ां रडप चें क रण विच रलें. ११ त ांणी ज प वदली: आमची पररन्हस्थती विच रू ां क न क ; क रण आमी खांयच्य य मनश क आमचें दु भ ाग्य ज हीर करप क नेट सक्षम आस त. १२ पूण तरी लेगीत वतणें त ांक ां आपली केस वतक स ांगची अशें द बलें आनी इत्स केली, घडये वतक त ांक ां उप य करप क मेळटलें अशें सुचयलें. १३ त्य तरण ट्य ब यलेक आनी वतच्य दोळ्य ां मदीां वदसपी कुश्ठरोग चीां वचन् ां द खयलीां. १४ वतणें म्हळें , “तुमी ह्य ज ग्य र पळे त त तो ह ांिूय ह्य च त्र स न त्र स ांत पडलो आनी बेथलेहेम क क ांय िेिस य करप क ितन एक गुहेंत गेलो आनी मररयम्म न ांि ची ब यल पळयली, वतक जेजू न ांि चो पूत आवशल्लो. १५ ती म्ह क कुश्ठरोगी पळे िन म्हजी क ळजी घेतली आनी वतणें आपल्य पुत ची कूड धुिन घेवतल्लें उदक म्ह क वदलें ; तें स ांगून ह ांिें म्हजें आां ग वशांपडलें आनी वनिळ ज लें. १६ तेदन ां ह्य ब यल ांन म्हणलें: “म लक, तूां आमचे ि ांगड िचून स ांत मररयम्म क आमक ां द खोिांक शकतली? १७ वतक म न्य करून ते उठून लेडी सेंट मेरी कडे न गेले आनी आपल्य ि ांगड खूब उद त्त भेटिस्तू घेिन गेले. १८ ते वभतर येिन वतक आपले भेटिस्तू वदले उपर ांत, कुश्ठरोगी तरण ट्य क आपूण आपल्य ि ांगड ह डू न वदल्लें तें द खोिन वदलें. १९ तेदन ां स ांत मररयम्म न म्हणलें, प्रभू जेजू विस्त ची दय तुमचेर आस ; २० जेजू विस्त ची कूड धुिन क वडल्ल्य उदक ांतल्य न थोडें उदक वदिन, दु येंत मनश क त तूांतल्य न धुांिप क स ांगलें. जें त ांणी केल्य उपर ांत ती सध्य बरी ज ली; २१ तेदन ां आनी ह जीर आवशल्ल्य सगळ्य ांनी दे ि ची स्तुती केली; आनी खोशेन भरून ते आपल्य च श र ांत गेले आनी ते ख तीर दे ि ची स्तुती केली.
२२ म गीर र जकुांिर आपली ब यल बरी ज ल्य हें आयकून वतक घर व्हरून दु सरें लग्न केलें आनी आपल्य ब यलेची भल यकी बरी ज ल्ल्य न दे ि चो उपक र म नलो. अध्याय 13 १ एक चलीय सैत न न त्र स ांत पडली; २ वकत्य क तो श वपत आत्मो वतक ज यते फ िटीां अजगर च्य आक र न वदसत लो आनी वतक वगळप क प्रिृ त्त ज त लो आनी वतचें सगळें रगत इतलें सोांसून क डलें की ती मेल्ल्य मड्य स रकी वदसत ली. ३ जशीां ती मन ांत येत ली, तकलेक ह त घुांिड िन ती रडट ली आनी म्हणट ली: वधक्क र, ह ांि, त्य अधमी अजगर ांतल्य न म्ह क सोडिपी कोणूच मेळन ! ४ वतचो ब पूय आनी आिय आनी वतचे भोांितणीां आवशल्ले सगळे आनी वतक पळे िन वतचे ख तीर शोक करत ले आनी रडले; ५ आनी ह जीर आवशल्ले सगळे वतची रडप आयकून, “म्हज्य भ ि ांक आनी इश्ट ांनो, ह्य खून करप्य कडल्य न म्ह क सोडिपी कोणूच न ? ६ तेदन ां त्य चलयेची क ग ळ आयकून कुश्ठरोग बरी ज ल्ली र जकुांिर ची धूि आपल्य ि ड्य च्य म थ्य र गेली आनी वतक तकलेक ह त घुांिड िन दु क ांचो हांि र ओतत लो आनी सगळे दु ख्ख ांत वतचे विशीां आवशल्ले लोक. ७ म गीर वतणें त्य मनश च्य घोि क विच रलें , त चे ब यलेची आिय वजिी आस क य? त णें वतक स ांगलें, वतचो ब पूय आनी आिय दोग ांय वजिीां आस त. ८ म गीर वतणें आपल्य आियक वतचे कडे न ध डप चो आदे श वदलो आनी वतक येत न पळोिन वतणें कोण क स ांगलें , “ही भूतक ळ ांतली चली तुजी धूि?” वतणें कुकुाट िन आनी विल प करून म्हणलें, हय मॅडम, ह ांिें वतक बोर केली. ९ र जकुांिर च्य चलयेन ज प वदली: “वतच्य प्रकरण चें गुपीत म्ह क स ांग त, वकत्य क ह ांि तुक कबूल करत ां की ह ांि कुश्ठरोगी आवशल्लो, पूण जेजू विस्त ची आिय लेडी मॅरीन म्ह क बरे केलो. १० आनी तुज्य चलयेक आदल्य अिस्थेंत परत मेळोिांक ज य ज ल्य र, वतक बेथलेहेम क व्हरून जेजूची आिय मररयम्म ची चिकशी कर आनी तुजी धूि बरी ज तली पूण दु ब ि घे िचो न्हय; क रण ह ांि प्रस्न कररन पूण तुज्य चलयेक बरे ज ल्ल्य न तूां व्हड खोशीन घर येतलो. ११ ती उलयत न च उठली आनी आपल्य चलये ि ांगड थ र वयल्ल्य ज ग्य र आनी मररयम्म कडे न गेली आनी वतक आपल्य चलयेची गज ल स ांगली. १२ स ांत मररयम्म न वतची क णी आयकली तेन् वतणें आपल्य पुत जेजूची कूड धुिन क वडल्ल्य उदक ांतल्य न थोडें उदक वदिन आपल्य चलयेच्य कुडीचेर ओतप क स ांगलें. १३ तशेंच वतणें वतक प्रभू जेजूचो एक क पड वदलो आनी म्हळें , “हें चोळणी कपडे घेिन तुज्य दु स्म न क पळे त ां ते प्रम णें द खोि; आनी वतणें त ां क ां श ांतीपण न ध डले. १४ ते श र सोडू न घर परतले उपर ांत आनी सैत न क वतक धरप ची सां िय ज ल्लो िेळ आयले उपर ांत त्य च न्हखण क हो श वपत आत्मो वतक व्हडल्य अजगर च्य आक र न वदसलो आनी त क पळोिन ती चली वभयेली . १५ आियन वतक म्हणलें, धूि वभयेिांक न क ; तो तुज्य ल गीां येयसर त क सोडू न वदिचो! म गीर त क लेडी मेरीन वदल्लें चोळप चें कपडे द खोिचें आनी आमी ही घडणूक पळयतले. १६ सैत न भांयकर अजगर च्य स रको येिन, चलयेची कूड वभयेिन क ांपली. १७ पूण वतणें तो कपडो तकलेर आनी दोळ्य ां भोांितणीां घ लून त क द खोिन वदलो म्हणटकूच, कपड्य ांतल्य न ज्व ल आनी जळपी कोळसो भ यर सरलो आनी अजगर चेर पडलो. १८ आरे ! हें वकतलें व्हडलें चमत्क र ज लें : अजगर क प्रभू जेजूचें चोळप चें कपडे पळे िन उजो भ यर सरलो आनी त च्य तकलेचेर आनी दोळ्य ांचेर वशांपडलो; त क ल गून त णें मोठ्य आि ज न रडलो, तुजे कडे न म्ह क वकतें सांबांद आस , जेजू, मररयम्म चो पूत, ह ांि तुजे कडल्य न खांय पळू न िचतलोां? १९ त क ल गून तो खूब वभयेिन फ टीां सरलो आनी चलयेक सोडू न गेलो. २० आनी ती ह्य सांकश्ट थ िन सुटली आनी ती दे ि ची स्तुती आनी उपक र म नली आनी वतचे ि ांगड चमत्क र करप क ह जीर आवशल्ल्य सगळ्य ां क उपक र म नली.
अध्याय 14 १ तशीच दु सरी ब यल थांय र ित ली, वतचो पूत सैत न न घेवतल्लो. २ जुद स न ांि चो हो भुरगो सैत न न त क धरलो तसोच ह जीर आवशल्ल्य सगळ्य ांक च बप क प्रिृत्त ज त लो; आनी त च्य ल गीां आनीक कोणूच मेळन ज ल्य र तो स्वत चे ह त आनी हेर भ ग च बत लो. ३ पूण ह्य दु ख्खी भुरग्य ची आिय स ांत मररयम्म आनी वतचो पूत जे जू ह ां ची खबर आयकून रोखडीच उठली आनी आपल्य पुत क आपल्य आां ग त घे िन त क लेडी मररयम्म कडे न ह डलो. ४ मधें जेकोस आनी जोसेफ न हेर भुरग्य ां ि ांगड योग्य हांग म ांत खेळप क भुरग्य क, प्रभू जेजूक व्हरून व्हेल्लो; ते भ यर सरतन ते बसले आनी प्रभु जेजू त ांचे ि ांगड . ५ तेदन ां भुत ांखेत ांचो जुद स आयलो आनी जेजूच्य उजव्य ह त ांत बसलो. ६ सैत न त चेर सदचे भशेन ि गत लो तेन् तो प्रभू जेजूक च बप क ल गलो. ७ त क तें करुांक मेळन वशल्ल्य न त णें जेजूक उजिे िटे न म रलो आनी तो रडलो. ८ त्य च न्हखण क सैत न त्य भुरग्य ां तल्य न भ यर सरलो आनी वपशें सुण् भशेन पळू न गेलो. ९ जेजूक म रून उडयल्लो आनी सै त न सुण् च्य रुप न भ यर सरलो तोच भुरगो जुद स इस्कररयोत आसलो आनी त णें त क ज्यू लोक ां कडे न विश्व सघ त केलो. १० जुद स न त क म रलो त्य च िटे न ज्यू लोक ांनी भ लेन चोळलो. अध्याय १५ १ प्रभू जेजू स त िस ांचो ज तकच एक वदस तो त्य च वपर येच्य हेर भुरग्य ां ि ांगड आसलो. २ खेळ ांत आसतन म तयेक ग ढि ां, बैल, सुकणीां आनी हेर आकृतीांचीां ज यतीां आक र ां तय र केलीां. ३ दरे कलो आपल्य ि िर ची अवभम न ब ळगत आनी उररल्ल्य ां परस चड यत्न करत . ४ तेदन ां प्रभु जेजून त्य भुरग्य ांक म्हळें : “ह ांिें ह्य आकृत्य ांक ह ांि चलप क आज्ञ वदतलोां.” ५ रोखडें च ते ह लले आनी त णें त ांक ां परत येिप ची आज्ञ वदली तेन् ते परतून आयले. ६ त णें सुकणीां आनी वचमणीांचीां आकृतीय तय र केल्लीां, तीां उडप ची आज्ञ वदतन उडट लीां आनी उबें र िप ची आज्ञ वदतन स्थीर उबीां र ित लीां; आनी त णें त ांक ां जेिण आनी पेय वदलो ज ल्य र ते जेिप आनी वपयेले. ७ जेन् ां पोर ांनी िचून आपल्य आिय-ब प यक हीां गज ली स ांगलीां तेन् ां त ां च्य ब प यन त ांक ां म्हळें : “भुरग्य ांनो, त च्य स ांग तीच्य फुड र विशीां जतन य घेय त, वकत्य क तो ज दू ग र; त चे प सून पयस र िचें आनी ट ळचें आनी आत ां स िन त चे कडे न केन् च खेळचें न . ८ एक वदस , जेन् ां प्रभु जेजू पोर ां कडे न खेळट लो आनी ध ांित लो तेन् तो सलेम न ांि च्य रां गोिप च्य दु क न कडे न गेलो. ९ त च्य दु क न ांत त्य श र ांतल्य लोक ांचे ज यते कपड्य चे कुडके आवशल्ले, जे त ांणी ज यत्य रां ग ांनी रां गोिांक तय र केल्ले. १० तेदन ां प्रभू जेजून रां गोिप च्य दु क न ांत िचून सगळे कपडे घेिन भट्टें त उडयले. ११ सलेम न घर येिन, कपडे लुटून गेल्ले पळे िन, त णें व्हड बोि ळ करुांक ल गलो आनी प्रभू जेजूक वधट य वदिांक ल गलो. १२ हे मररयम्म चो पूत, तुिें म्ह क वकतें केलें ? तुिें म्ह क आनी म्हज्य शेज ऱय ांक दोग ांकय जखमी केल्य त; त ांक ां सगळ्य ांक त ांच्य कपड्य ांक योग्य रां ग ची इत्स आवशल्ली; पूण .तुमी येिन सगळ्य ांक लुटले. १३ प्रभु जेजून ज प वदली: “तुक ज य त्य रां ग क ह ांि दर एक कपड्य चो रां ग बदलतलोां; १४ आनी म गीर त णें रोखडें च भट्टें तल्य न कपडे क डप क सुरि त केली आनी तीां सगळीां रां गोिप्य क ज य आवशल्ल्य च रां ग ांनी रां गयल्लीां. १५ ज्यू लोक ांनी हो अज पीत करपी चमत्क र पळोिन दे ि ची स्तुती केली. अध्याय 16 १ जोसेफ श र ांत खांय गेलो, तो प्रभु जेजूक आपल्य ि ांगड व्हरत लो आनी थांय त क द र ि दु द चे ब टले ि च ळणी ि पेटी तय र करप क ध डलो; तो खांय गेलो थांय प्रभु जेजू त चे ि ांगड आवशल्लो.
२ जोसेफ च्य ि िर ांत जेन् ां वकतेंय आसत लें , तें ल ांब ि ल्ह न, ि रू ां द ि अरुांद करप क, प्रभु जेजू त चे िटे न ह त ि डयत लो. ३ आनी त्य िेळ र जोसेफ क ज य तशें ज लें . ४ त क ल गून त क आपल्य ह त न क ांयच सोांपप ची गरज न वशल्ली, क रण तो आपल्य सुत र च्य िेिस य ांत चड कुशळ न वशल्लो. ५ एक क ळ र जेरुसलेम च्य र ज न त क आपोिन म्हळें : “ह ांि स द रण बसत ां त्य ज ग्य प्रम ण तुक म्ह क एक वसांह सन करुांक ज य.” ६ जोसेफ न आज्ञ प ळ्ळें आनी रोखडें च क म सुरू केलें आनी तें क म सोांपचे आदीां दोन िस ां र ज च्य र जि ड्य ांत र िलो. ७ तें ज ग्य र सुद रप क आयलो तेन् त क थ र वयल्ल्य म प च्य दरे क िटे न दोन स्पॅन उणे ज ल्ले वदसले. ८ तें पळोिन र ज न जोसेफ चेर खूब र ग आयलो; ९ र ज च्य र ग क वभयेिन जोसेफ जे िण बगर न्हन्हदें त गेलो. १० तेदन ां प्रभू जेजून त क विच रलें: तो वकतें वभयेलो? ११ जोसेफ न ज प वदली: “ह ांि ह्य दोन िस ांच्य ि िर ांत ह ांि म्हजो श्रम सोडू न गेल्लो. १२ जेजून त क म्हळें : वभयेिांक न क आनी सकयल पडू ां क न क ; १३ तूां वसांह सन चे एके िटे न धरून र ि आनी दु सरे िटे न ह ांि धरत ां आनी आमी त क त च्य न्य य्य पररम ण ांत ह डटले . १४ जेन् ां जोसेफ न प्रभू जेजून स ांवगल्लें तशें केलें आनी दरे कल्य न बळग्य न आपली ब जू ओडली, तेन् ां वसांह सन चें आज्ञ प ळ्ळें आनी त क त्य ज ग्य र फ िो त्य प्रम ण ांत ह डलो. १५ उबे र िपी लोक ांनी पळे िन ते अज पीत ज िन दे ि ची स्तुती केली. १६ सोलोमन च्य क ळ ांत आवयल्ल्य च ल ांकड चो वसांह सन तय र केल्लो, तो म्हणल्य र िेगिेगळ्य आक र ांनी आनी आकृतीांनी सजयल्लें ल ांकूड. अध्याय 17 १ दु सर् य वदस प्रभू जेजू रस्त्य र भ यर सरून खेळप क मेवळल्ले क ांय भुरगें पळोिन त ांक ां मेळून गेलो. २ पूण त क पळोिन वलपून र िले आनी त क सोदप क सोडू न गेले. ३ प्रभू जेजू एक घर च्य द र ांत येिन थांय उबीां आवशल्ल्य क ांय ब यल ांक विच रलें : पोर खांय गेले? ४ त ांणी ज प वदली: थांय कोणूच न ; प्रभू जेजून म्हळें : तुमी भट्ट् ांत पळे त त ते कोण? ५ त ांणी ज प वदली: “तीां तीन िस ां वपर येचीां भुरगीां.” ६ तेदन ां जेजून मोट्य न रडलो आनी म्हळें : “हे भुरगीां, तुमच्य गोठ णी कडे न ह ांग भ यर सर त; ७ तेन् च भुरगीां भुरगीां भशेन भ यर सरलीां आनी त चे भोांितणीां उडी म रली; जें पळोिन ब यलो खूब आश्चयाचवकत ज लीां आनी थरथरलीां. ८ तेदन ां त ांणी रोखडीच प्रभू जेजूची भगती केली आनी त क विनिणी केली: “हे आमचो प्रभू जेजू, मररयम्म चो पूत, तूां खरें च इज्र यल चो तो बरो गोठ णी! तुज्य द सीांचेर दय कर, जे तुज्य मुख र उबीां र ित त, जे दु ब ि कररन त, पूण तूां, हे प्रभू, त रण वदिांक आयल , आनी न श करुांक आयल . ९ ते उपर ांत प्रभू जेजून म्हणलें, इज्र यल लोक लोक ां मदें इवथओवपयन लोक ां स रके; ब यल ांन म्हणलें, तूां, प्रभू, सगळ्यो गज ली ज ण त आनी तुजे कडल्य न क ांयच वलपल ां; पूण आत ां आमी तुक विनिणी करत त आनी तुज्य दय ळपण क विनिणी करत त की तूां त्य भुरग्य ांक आदल्य अिस्थेंत परतून ह डचो. १० तेदन ां जेजून म्हळें : “आमीां िचून खेळुांक ह ांग सर येय त; आनी रोखडें च ह्य ब यल ांच्य ह वजरें त भुरगीां बदलून परतून चल्य ांच्य आक र ांत आयलीां. अध्याय 18 १ आदर म्हयन्य ांत जेजून त्य भुरग्य ां क एकठ ांय करून त ांक ां र ज ज ल्लो भशेन िम ांक वदलो. २ त क बसप क त ांणी आपलीां िस्त् ां जमनीर प तळ यत त; फुल ांचो मु कूट करून तो तकलेर घ लून र ज चे र खणद र म्हणून उजिे-द िे िटे न उबो र िलो. ३ आनी कोणूय थांयच्य न िचून गेलो ज ल्य र त ांक ां जबरदस्तीन धरून म्हळें : ह ांग येिन र ज ची उप सन कर, तुक एक समृध्द प्रि स मेळचो. ४ ह्य मधें, हीां क म ां करत न , एक भुरगो सोफ चेर व्हरून क ांय मनीस आयले;
५ क रण हो भुरगो आपल्य ि ांगड्य ां सयत दोांगर र ल ांकूड एकठ ांय करप क गेल्लो आनी थांय तीतर चें घोांस मेळ्ळें आनी त ांतय ां क डप क ह त घ लो, त क घोांटेर ांतल्य न उडी म रून भ यर सरपी विख री सोप ान च बलो; त क ल गून त क आपल्य स ांग तीांच्य आद र क रडप क ल यलो: त ांक ां येतकच त क मेल्ल्य मनश भशेन धतारेचेर पडू न आवशल्लो मेळ्ळो. ६ ते उपर ांत त च्य शेज ऱय ांनी येिन त क परत श र ांत व्हरून व्हेलो. ७ पूण जेजू र ज स रको बसल आनी हेर भुरगीां त च्य सेिक ां भशेन त चे भोांितणीां उबे र िले तेन् ां, भुरग्य ांनी त क सोप ान च बल्ल्य त क मेळप क बेगीन सुरि त केली आनी त च्य शेज ऱय ांक स ांगलें . येिन र ज क श्रद् ांजली वदिची; ८ पूण जेन् ां त ांच्य दु ख्ख क ल गून त ांक ां येिप क न्हयक र वदलो तेन् भुरग्य ांनी त ांक ां ओडू न घेतले आनी त ांच्य इत्सेआड त ांक ां येिप क ल यले. ९ ते प्रभू जेजू कडे न प ितकच त णें विच रलें: त्य भुरग्य क वकत्य क व्हरलो? १० सोप ान त क च बल म्हण त ांणी ज प वदली तेन् प्रभू जेजून त्य भुरग्य ांक म्हळें : “आमी त्य सोप ाक म रून उडोिय .” ११ पूण जेन् ां त्य भुरग्य च्य आिय-ब प यक म फी म गली, क रण त ांचो पूत मरण च्य िेळ र पडलो; पोर ांनी ज प वदली आनी म्हणलें, र ज न स ांवगल्लें तुमी आयकलें न ? आमी िचून न ग क म रू ां य ; आनी तुमी त चें आज्ञ प ळचे न त? १२ तेदन ां त ांणी ज य ि न , तो सोफ परत ह डलो. १३ ते घोांटेर ांत प ितकच, प्रभू जेजून त्य भुरग्य ांक म्हळें : “हो सोरप ची सु ि त? त ांणी म्हणलें , तें आवशल्लें. १४ तेदन ां प्रभु जेजून सोप ाक आपयलो आनी तो रोखडोच भ यर सरलो आनी त च्य अधीन ज लो; त क त णें म्हणलें, “तुिें त्य भुरग्य क घ ल्लें सगळें विख सोांसून क ड; १५ तेदन ां सोरोप त्य भुरग्य कडे न सरपटू न गेलो आनी त चें सगळें विख परतून क डलें . १६ तेदन ां प्रभु जेजून सोप ाक श प वदलो आनी तो रोखडोच फुटलो आनी मेलो. १७ त्य भुरग्य क आदली भल यकी मेळोिांक त णें ह त न ह त ल यलो; १८ तो रडप क ल गलो तेन् ां प्रभू जेजून म्हणलें: रडप बांद कर, वकत्य क फुडें तूां म्हजो वशश्य ज तलो; १९ आनी सुि तेंत उल्लेख केल्लो तो कन नी स यमन. अध्याय १९ १ दु सऱय वदस जोसेफ न आपलो पूत ज कोब ल ांकूड एकठ ांय करप क ध डलो आनी प्रभु जेजू त चे ि ांगड गेलो; २ जेन् ां ते ल ांकूड आवशल्ल्य ज ग्य र प िले आनी ज कोब तें एकठ ांय करप क ल गलो तेन् त क एक विख री सोरोप च बलो आनी तो रडप क ल गलो आनी बोि ळ करप क ल गलो. ३ प्रभु जेजू त क अशी न्हस्थती पळोिन त चे कडे न आयलो आनी सोप ान त क च बल्ल्य ज ग्य र उडयलो आनी तो रोखडोच बरो ज लो. ४ एक वदस प्रभू जेजू घर च्य म थ्य र खेळपी क ांय भुरग्य ां ि ांगड आवशल्लो आनी त तूांतलो एक भुरगो पडलो आनी रोखडोच मेलो. ५ त चेर हेर चले सगळे पळू न गेले, प्रभु जेजू घर च्य म थ्य र एकटोच उरलो. ६ त्य भुरग्य चे न तेद र त चे कडे न येिन प्रभू जेजूक म्हळें : “तुिें आमच्य पुत क घर च्य म थ्य रल्य न सकयल उडयलो.” ७ पूण त णें तें न्हयक रून, “आमचो पूत मेलो आनी त क म रलो तोच.” ८ प्रभू जेजून त ांक ां ज प वदली: “तुमी म्ह क दोशी थ र िांक शकन त असो गुन्य ांि म्ह क द खोिांक न क , पूण आमी त्य भुरग्य क विच रू ां क िचूांय , जो सत उजि ड क ह डटलो.” ९ तेदन ां प्रभू जेजू सकयल दें िून मेल्ल्य भुरग्य चे तकलेचेर उबो र िलो आनी मोठ्य आि ज न म्हणलें: “जेनूनस, ्ेइनून, तुक घर च्य म थ्य रल्य न कोणे सकयल उडयलो? १० तेदन ां मेल्ल्य भुरग्य न ज प वदली: “तुिें म्ह क सकयल उडयलो न , पूण अश मनश न उडयलो.” ११ जेन् ां प्रभू जेजून उबे आवशल्ल्य ांक त च्य उतर ांची दखल घेिांक स ांगलें, त्य चमत्क र क ल गून ह जीर आवशल्ल्य सगळ्य ांनी दे ि ची स्तुती केली. १२ एक क ळ र लेडी सेंट मॅरीन प्रभू जेजूक वतक ब ांयतल्य न उदक ह डप ची आज्ञ केल्ली; १३ तो उदक ह डप क गेलो तेन् ां उदक भरून आयले उपर ांत तो घडो मोडलो.
१४ पूण जेजून आपलो चोळो पसरून उदक परतून एकठ ांय करून तें उदक आपल्य आिय कडे न ह डलें. १५ वतणें ह्य अद् भुत गज लीचेर विन्हस्मत ज िन हें आनी वतणें पळयल्लीां सगळीां िस्तू वतच्य य दीक दिरलीां. १६ परत दु सऱय वदस प्रभू जेजू क ांय भुरग्य ां ि ांगड न्हांयचे दे गेर आवशल्लो आनी त ांणी ल्ह न ल्ह न व्ह ळ ांनी न्हांय ांतल्य न उदक क डलें आनी ल्ह न ल्ह न नुस्त्य चे कुांड तय र केले. १७ पूण प्रभू जेजून ब र वचमणी तय र केल्ल्यो आनी त ांक ां आपल्य कुांड च्य भोांितणीां, एके िटे न तीन वचमणी दिरली. १८ पूण सब्ब थ चो दीस आवशल्लो आनी ज्यू ह ननीचो पूत थांयच्य न येिन त ांक ां हीां िस्तू तय र करतन पळे लो आनी म्हणप क ल गलो: “तुमी सब्ब थ वदस म तयेचीां आकृतीबांध ां अशीां तय र करत त क य? त णें ध ांिून त ांचे कडे न िचून त ांचे नुस्त्य चे कुांड मोडले. १९ पूण जेन् ां प्रभु जेजून त णें तय र केल्ल्य वचमणीांचेर त ळयो म रल्यो आनी ते वकरा वकरा करून पळू न गेले. २० शेिट क हन नीचो पूत जेजूच्य नुस्त्य च्य कुांड ांत त चो न श करुांक येिन उदक न ज लें आनी प्रभू जेजून त क म्हणलें. २१ जशें हें उदक न ज ल ां, तशें तुजो जीि न ज तलो; आनी सध्य तो भुरगो मेलो. २२ दु सरे खेपे स ांजिेळ र प्रभु जेजू जोसेफ ि ांगड घर येत न , त क एक भुरगो मेळ्ळो आनी त णें त चे आड इतलो ध ांिून त क सकयल उडयलो; २३ त क प्रभू जेजून म्हळें : “तुिें म्ह क सकयल उडयलो तसो तूां पडचो न आनी केन् च उठचो न .” २४ त्य च न्हखण क तो भुरगो पडलो आनी मेलो. अध्याय २० १ जेरुसलेम ांत जॅक्यू न ांि चो एकलोय आवशल्लो, तो श ळे चो म स्टर आवशल्लो. २ त णें जोसेफ क म्हळें : “जोसेफ, जेजूक त चीां पत्र ां वशकप क वकत्य क ध डन ? ३ जोसेफ न म न्य केलें आनी सेंट मररयम्म क स ांगलें; ४ म्हणून त ांणी त क त्य धनय कडे न ह डलो; त णें त क पळयतकच त क एक िणाम ल बरोिन क डलो. ५ त णें त क आलेफ म्हणप क स ांगलें ; आनी त णें आलेफ म्हणटकच, म लक न त क बेथ उच्च र करप क स ांगलें . ६ तेदन ां प्रभू जेजून त क म्हळें : “पयलीां आलेफ अक्षर चो अथा स ांग आनी म गीर ह ांि बेथ उच्च र करतलोां.” ७ जेन् ां म लक न त क च बक न म रप ची धमकी वदली तेन् ां प्रभू जेजून त क आलेफ आनी बेथ ह्य अक्षर ांचो अथा समज यलो; ८ तशेंच अक्षर ांचीां सरळ आकृती खांयचीां, वतरपी आनी खांयच्य अक्षर ांनी दु प्पट आकृती आवशल्लीां; ज्य क वबांदू आवशल्ले , आनी त तूांत वबांदू न वशल्ले; एक अक्षर दु सऱय अक्षर पयलीां वकत्य क गेलें; आनी हेर ज यत्यो गज ली तो त क स ांगप क ल गलो, आनी समज िांक ल गलो, जीां म लक न स्वत केन् च आयकूां न वशल्लीां, आनी खांयच्य च पुस्तक ांत ि चूांक न वशल्लीां. ९ प्रभू जेजून पयस स्व मीक म्हळें : ह ांि तुक कशें स ांगत ां तें लक्ष ांत दिर; म गीर त णें िणाम ळे च्य शेिट क आलेफ, बेथ, वगमेल, ड लेथ आनी अशे तरे न स्पश्ट आनी स्पश्टपण न म्हणप क सुरि त केली. १० हें आयकून स्व मी इतलो अज पीत ज लो की त णें म्हणलें: “हो भुरगो नोह च्य आदीां जल्मल्लो अशें म्ह क वदसत ; ११ जोसेफ कडे न िळू न त णें म्हळें : “तुिें वशकिांक म्हजे कडे न ह डलो, तो खांयच्य य गुरू परस चड विद्व न आस .” १२ त णें स ां मररयम्म कय म्हणलें: ह्य तुज्य पुत क कसल्य च वशकप ची गरज न . १३ त ांणी त क एक चड विद्व न गुरू कडे न ह डलो आनी त णें त क पळोिन आलेफ म्हणलें. १४ आलेफ म्हणल्य उपर ांत, म लक न त क बेथ उच्च र करुांक स ांगलें; त क प्रभू जेजून ज प वदली, पयलीां आलेफ अक्षर चो अथा स ांग आनी म गीर ह ांि बेथ उच्च र करतलोां. १५ पूण ह्य स्व मीन त क च बक चो ह त ियर क डलो तेन् त चो ह त सुकलो आनी तो मेलो. १६ तेदन ां जोसेफ न स ांत मररयम्म क म्हणलें, आत ां स िन आमी त क घर ांतल्य न भ यर सरू ां क वदिचे न त; वकत्य क त क न क म्हणपी दरे कल्य क म रत त.
अध्याय 21 १ ब र िस ांचो ज तकच त ांणी त क जेरुसलेम ांत मेजि नीक व्हेलो; मेजि नी सोांपतकच ते परत आयले. २ पूण सिेस्पर जेजू दे िळ ांत दोतोर आनी ज ण्टे आनी इज्र यल ांतल्य विद्व न मनश ां मदीां र िलो; त ांक ां त णें वशकप चे ज यते प्रस्न म ांडले, आनी त ां क ां ज पोय वदल्ल्यो: ३ त णें त ांक ां म्हळें : मेवसय स कोण चो पूत? द िीद चो पूत त ांणी ज प वदली. ४ तर, त णें म्हणलें, तो आत्म्य न त क प्रभु वकत्य क म्हणट ? जेन् ां तो म्हणट , “प्रभुन म्हज्य प्रभूक म्हणलें, तुज्य दु स्म न क तुज्य प ांय ांक आद र वदिांक ज य मेरेन तूां म्हज्य उजव्य ह त ांत बस.” ५ तेदन ां एक मुखेल रब्बीन त क विच रलें: “तुिें पुस्तक ां ि चल्य ांत क य?” ६ जेजून ज प वदली: “त णें दोनूय पुस्तक ां आनी पु स्तक ांत आवशल्लीां िस्तू ि चल्य ांत.” ७ त णें त ांक ां क यद्य चीां पुस्तक ां, आज्ञ आनी नेम आनी सांदेष्ट्ट्य ांच्य पुस्तक ांत आवशल्लीां गूढ गज लीां समज यलीां. खांयच्य च प्र ण् च्य मन क प िांक मेळन वशल्लीां िस्तू. ८ तेदन ां म्हणलें की रब्बी, ह ांिें अजून केन् च अशें वगन्य न पळोिांक न आनी आयकूां न ! तो चलो वकतें आसतलो अशें तुक वदसत ! ९ जेन् ां ह जीर आवशल्ल्य एक खगोलश स्त्ज्ञ न प्रभु जेजूक विच रलें, त णें खगोलश स्त् चो अभ्य स केल क य? १० प्रभू जेजून त क ज प वदली आनी गोल आनी सगींच्य वपांड ांची सां ख्य , तशेंच त ांचो वत्रकोणी, चौकोनी आनी वलांगरूप आां ग स ांगलो; त ांची प्रगतीशील आनी प्रवतग मी गती; त ांचे आक र आनी ज यते अदम स; आनी हेर गज ली मनश च्य क रण न केन् च सोदू न क डू ां क न वशल्लीां. ११ त तूांत भौवतक आनी सैमीक तत्ववगन्य न ांत बरोच कुशळ आवशल्लो तत्वज्ञय आवशल्लो, त णें प्रभु जेजूक विच रलें, भौवतकश स्त् चो अभ्य स केल क य? १२ त णें ज प वदली, आनी त क भौवतकी आनी तत्ववगन्य न ची म्ह यती वदली. १३ सैम च्य बळग्य ियल्य न आनी सकयल आवशल्लीां िस्तूय; १४ कुडीचीां शक्ीां, त चे विनोद आनी त ांचो पररण मूय. १५ तशेंच त च्य ि ांगड्य ांची सांख्य आनी ह ड ां, वशरो, धमनी आनी तांवत्रक ; १६ गरम आनी सुकी, थांड आनी ओलस णीचीां कुडीचीां ज यतीां सांविध न ां आनी त ांचीां प्रिृत्ती; १७ जीि कुडीचेर कसो ि िुरत लो; १८ त चीां िेगिेगळीां सांिेदन आनी क्षमत कशीां आवशल्लीां; १९ उलोिप ची त ांक, र ग, इत्स ; २० आनी वनम णें त ची रचणूक आनी विरगळप ची पद्दत; आनी हेर गज ली, जीां खांयच्य च प्र ण् ची समजूत केन् च प िूांक न वशल्ली. २१ तेदन ां तो तत्ववगन्य नी उठलो आनी प्रभू जेजूची भजलो आनी म्हणप क ल गलो: हे प्रभू जेजू, आत ां स िन ह ांि तुजो वशश्य आनी सेिक ज तलोां. २२ ह्य आनी अश च गज लीांचेर ते भ शण करत न , जोसेफ ि ांगड तीन दीस भोांिून त क सोदप क लेडी सेंट मेरी वभतर आयली. २३ त क दोतोर ां मधें बसून त णें परतून त ांक ां प्रस्न विच रत आनी ज प वदत तें पळोिन वतणें त क म्हणलें: “म्हज्य पुत , तुिें आमचे कडल्य न अशें वकत्य क केल ां?” पळय ह ांि आनी तुज्य ब प यक तुक सोदप क खूब त्र स जल. २४ त णें ज प वदली: तुमी म्ह क वकत्य क सोदले ? म्हज्य ब प यच्य घर ांत म्ह क नोकरी मेळूांक ज य हें तुमक ां कळ्ळें न ? २५ पूण त णें स ांवगल्लीां उतर ां त ांक ां समजली न . २६ तेदन ां दोतोर ांनी मररयम्म क विच रलें: हो वतचो पूत क य? जेन् वतणें म्हणलें, तो आवशल्लो, तेन् त ांणी म्हणलें, हे सुखी मररयम्म , ज क असो पूत जल. २७ तेदन ां तो त ांचे ि ांगड न सरे थ ांत परतलो आनी सगळ्य गज लीांनी त ांचें आज्ञ प ळ्ळें . २८ त चे आियन हीां सगळीां गज लीां मन ांत दिरलीां; २९ प्रभू जेजूचो उां च य आनी बुद्ी ि डलो आनी दे ि कडे न आनी मनश ां कडे न कृप ज ली. अध्याय 22 १ ह्य क ळ थ िन जेजून आपले चमत्क र आनी गुपीत कतुाब वलपोिांक ल गले. २ तीसव्य िस ाच्य शेिट क प िलो मेरेन तो क यद्य च्य अभ्य स क धरलो;
३ त्य िेळ र ब प यन जॉडा न ांत त ची भौशीक म लकी घेतली आनी सग ा थ िन हो आि ज ध डलो: हो म्हजो मोग ळ पूत, ज चेर ह ांि बरोच खोशी ज त ां; ४ पवित्र आत्मो प रव्य च्य रुप नय ह जीर ज िन. ५ त क आमी सगळ्य आदर न उप सन करत त, क रण त णें आमक ां आमचो जीि आनी अन्हस्तत्व वदलो आनी आमच्य आियच्य पोट ांतल्य न ह डलो. ६ त णें आमच्य ख तीर मनश ची कूड घेतली आनी आमक ां सोडयल , ज क ल गून तो आमक ां स सण च्य दय ळपण न आवलांगन वदिांक शकत आनी आमक ां आपली मुक्, व्हड, उद र कृप आनी बरें पण द खोिांक शकत . ७ त क मवहम आनी स्तुती, बळ आनी शेक, आत ां स िन सद ांक ळ, आमेन.