Caput 1 1 Et rex Astyages appositus est ad patres suos, et suscepit Cyrus Persarum regnum eius. 2 Locutusque est Daniel cum rege, et honoratus est super omnes amicos suos. 3 Erat quoque idolum apud Babylonios nomine Bel: et impendebantur in eo per dies singulos similæ artabæ duodecim, et oves quadraginta, vinique amphoræ sex. 4 Et adoravit rex, et ibat per singulos dies ad adorandum illud: Daniel autem adoravit Deum suum. Dixitque ei rex: Quare non adoras Bel? 5 Qui respondens ait: Quia non colo idola manufacta, sed viventem Deum, qui creavit caelum et terram, et habet potestatem omnis carnis. 6 Et dixit rex ad eum : Non videtur tibi esse Bel vivens Deus ? Videsne quanta quotidie comedat et bibat? 7 Et ait Daniel arridens: Ne erres rex: iste enim intrinsecus luteus est, et forinsecus aereus, neque comedit neque bibit. 8 Iratusque rex, vocavit sacerdotes suos, et ait eis: Si non dixeritis mihi quis iste est qui comedat impensas has, moriemini. 9 Si autem ostenderitis quoniam Bel comedat eos, morietur Daniel, quia blasphemavit in Bel. Et dixit Daniel regi: Fiat iuxta verbum tuum. 10 Erant autem sacerdotes Bel septuaginta, exceptis uxoribus et filiis eorum. Et venit rex cum Daniele in templum Bel. 11 Dixerunt ergo sacerdotes Bel: Ecce egredimur: sed tu, rex, pone cibum, et pone vinum, et claude ostium, et signate anulo tuo. 12 Et cras, cum ingressus fueris, non invenis quod comederit Bel omnia, morte moriamur: alioquin Daniel mentitur contra nos. 13 Et contumeliis affecerunt: nam sub mensa intraverunt secreti introitus, per quem intraverunt continue, et consumpsit ea. 14 Quibus egressis, constituit rex escas coram Bel. Praecepit autem Daniel servis suis ut afferrent cinerem, et prostrati per totum templum in conspectu regis unius: tunc egressi sunt, et clauserunt ostium, et signaverunt anulo regis: et profecti sunt. 15 Noctu autem venerunt sacerdotes cum uxoribus et liberis, sicut facere consuerant, et comederunt et biberunt. 16 Surrexit autem rex primo diluculo, et Daniel cum eo. 17 Et ait rex: Num signa sunt, et Daniel? At ille respondit : Etiam, rex, sunt. 18 Cumque aperuisset ostium, intuitus rex mensam, exclamavit voce magna: Magnus es Bel, et non est apud te dolus quisquam. 19 Et risit Daniel: et tenuit regem ne ingrederetur intro:et dixit: Ecce pavimentum, animadverte cuius vestigia sint haec.
20 Et ait rex: Video vestigia virorum et mulierum, et infantium. Et iratus est rex. 21 Et acceperunt sacerdotes cum uxoribus suis et filiis suis, et ostenderunt ei ostia secreta, in quibus intrabant, et consumpsit ea quae erant super mensam. 22 Occidit ergo illos rex, et tradidit Bel in potestatem Danielis: qui subvertit eum, et templum ejus. 23 Et erat in eodem loco draco magnus, quem colebant Babylonii. 24 Dixit autem rex Danieli: “Numquid et tu dices hoc, quod aereum est? Vivit, comedit et bibit; non potes dicere quia non est deus vivens: ergo adorate eum. 25 Dixitque Daniel regi: Dominum Deum meum adorabo: ipse est enim Deus vivens. 26 Tu autem rex da mihi potestatem, et interficiam draconem sine gladio et baculo. Et ait rex: Do tibi. 27 Tulit ergo Daniel picem, et adipem, et pilos, et vidit eos: et fecit massas earum, et dedit in os draconis, et diruptus est draco: et Daniel dixit: Ecce dii estis. adoremus. 28 Quod cum audissent Babylonii, indignati sunt vehementer: et congregati sunt contra regem, dicentes: Iudaeus factus est rex: Bel destruxit, draconem interfecit, et sacerdotes occidit. 29 Et dixerunt cum venissent ad regem: Trade nobis Danielem, alioquin interficiemus te et domum tuam. 30 Vidit ergo rex quod irruerent in eum vehementer:et necessitate compulsus tradidit eis Danielem. 31 Qui misit eum in lacum leonum, et erat ibi sex dies. 32 Erant autem in lacu leonum septem, et dabant eis per singulos dies duo corpora, et duas oves: quæ tunc non datae sunt eis, ut devorarent Danielem. 33 Erat autem in Iudaea propheta, nomine Habacuc, qui fecerat pultem, et fregisset panem in alveolo, et ibat in campum ut deferret messoribus. 34 Dixitque angelus Domini ad Habacuc: Fer prandium, quod habes in Babylonem Danieli, qui est in lacu leonum. 35 Et dixit Habacuc : Domine, Babylonem non vidi. neque scio ubi sit lacum. 36 Et apprehendit eum angelus Domini in vertice eius, et portavit eum capillo capitis sui: posuitque eum in Babylone supra lacum in impetu spiritus sui. 37 Et clamavit Habacuc, dicens: Daniel, Daniel, accipe prandium quod misit te Deus. 38 Et ait Daniel: Recordatus es mei, Deus, et non dereliquisti quaerentes te, et diliges te. 39 Surgensque Daniel comedit. Porro angelus Domini restituit Habacuc confestim in loco suo. 40 Venit ergo rex die septimo ut plangeret Danielem: et venit ad lacum, et introspexit, et ecce Daniel sedebat. 41 Et clamavit rex voce magna, dicens: Magnus, Domine Deus Danielis, et non est alius præter te. 42 Et eduxit eum in lacum, et ibat, et devoravit os eius in fovea: et conteretur.