Caput 1 1 Fuit vir in Babylone, qui dicitur Joacim; 2 Et accepit uxorem nomine Susannam, filiam Chelciæ, pulchram nimis, et timentem Dominum. 3 Et parentes ejus erant justi, et docuerunt filiam suam secundum legem Moysi. 4 Erat autem Ioachim dives valde, et erat ei hortus pulcher- urans domui suae; et ad eum confluebant Iudaei; eo quod omnibus aliis honoratior fuit. 5 Et constituti sunt de populo duo senes iudices in eodem anno, de quibus locutus est Dominus: Quia egressa est iniquitas de Babylone a senioribus iudicibus, qui videbantur regere populum. 6 Isti frequentabant domum Ioakim, et veniebant ad eos omnes, qui habebant iudicia. 7 Cum autem populus revertisset per meridiem, venit Susanna in hortum viri sui, ut ambularet. 8 Et videbant eam senes quotidie ingredientem, et deambulantem: et exarserunt in die illa: ut ad eam libidinem accenderetur. 9 Et everterunt sensum suum, et declinaverunt oculos suos, ut non viderent cælum, neque recordarentur judiciorum justorum. 10 Et licet ambo vulnerati fuerint amore, non audebat alter alteri ostendere dolorem suum. 11 Confusi sunt enim indicare eis concupiscentiam suam, quæ cupierunt facere. 12 Observabant autem diligenter de die in diem ut viderent eam. 13 Dixitque alter ad alterum: Eamus domum, quia hora prandii est. 14 Egressis autem illis, diviserunt se ab invicem, et revertentes venerunt in eundem locum. et posteaquam inter se causam petierunt, agnoverunt libidinem suam: tunc ambo simul constituerunt, cum eam solam invenirent. 15 Et factum est, cum tempus opportunum observarent, intravit sicut prius cum duabus puellis, et volebat lavari in horto. 16 Et non erat ibi corpus nisi duo seniores, qui se absconderant, et custodiebant eam.
17 At illa dixit ancillis suis : Afferte mihi oleum et pilas lavandi : et claudite ostia horti, ut me lavet. 18 Feceruntque ut eis imperaverat, et clauserunt ostia paradisi: et egressi sunt ad januas secreti, ut portarent quæ eis præceperat: seniores autem non videbant, quia abscondita erant. 19 et cum exiissent puellarum surgentes duo seniores accurrerunt ad eam dicentes 20 Ecce ostia horti clausa sunt, quia nemo nos videt, et amamus te. propterea consentite nobis, et dormite nobiscum; 21 Si nolueris, testimonium perhibebimus de te, quia puer erat tecum: et idcirco emisisti ancillas tuas ex te. 22 Ingemuit ergo Susanna, et ait: Angustiae sunt mihi undique: si enim hoc egero, mors mihi est: si non potero effugere manus vestras. 23 Melius est mihi incidere in manus tuas, et non facere illud, quam peccare in conspectu Domini. 24 Et exclamavit voce magna Susanna: exclamaverunt autem et senes adversus eam. 25 Currens ergo unum, aperuit ostium paradisi. 26 Cum ergo audissent clamorem famuli domus in paradiso, irruerunt ad ostium ut viderent quidnam fieret. 27 Senes autem cum annuntiassent sermonem, erubescebant servi valde: numquam enim talis erat fama Susanna. 28 Cumque venisset populus ad Ioakim virum eius, venerunt et duo presbyteri pleni iniqua cogitatione adversus Susannam ut interficerent eam. 29 Et dixerunt coram populo: Mittite ad Susannam filiam Chelciæ uxorem Joacim. Itaque miserunt. 30 Et venit cum patre suo, et matre, et filiis et universis cognatis suis. Erat autem Susanna delicata nimis, et pulchra facie. 32 Iusti sunt autem impii ut revelaret faciem eius (erat enim cooperta) ut implerentur pulchritudine eius. 33 Flebant igitur sui, et omnes qui noverant eam.
34 Consurgentes autem duo presbyteri in medio populi, posuerunt manus suas super caput ejus. 35 Quæ flens suspexit ad cælum: erat enim cor ejus fiduciam habens in Domino. 36 Et dixerunt presbyteri: Cum deambularemus in pomario soli, ingressa est hæc cum duabus puellis: et clausit ostia pomarii, et dimisit puellas. 37 Venitque ad eam adolescens, qui erat absconditus, et concubuit cum ea. 38 Tunc nos, qui stabant in angulo paradisi, videntes hanc malitiam, cucurrimus ad eos. 39 Et cum vidissemus eos, non potuimus tenere nos: fortius enim erat quam nos, et aperuimus ostium, et exsiluimus. 40 Hanc autem cum apprehendissemus, interrogavimus quis esset adolescens, et noluit indicare nobis: hæc testamur. 41 Credidit ergo eis multitudo quasi seniores et judices populi: et ipsi condemnaverunt eam ad mortem. 42 Et exclamavit voce magna Susanna, et dixit: Deus sempiterne, qui nosti mysteria, et scis omnia antequam fiant. 43 Scitis quoniam falsum testimonium tulerunt contra me, et ecce ego morior. quas isti malitiose contra me fecerunt numquam. 44 Exaudivit autem Dominus vocem eius. 45 Cum ergo duceretur ad mortem, suscitavit Dominus spiritum sanctum adolescentis, cui nomen Daniel: 46 { Qui clamat voce magna: A sanguine hujus mulieri ego sum. 47 Et conversus omnis populus ad eum, dixit: Quis est hic sermo, quem locutus es? 48 Et stans in medio eorum dixit: Sic stulti estis, filii Israel, ut sine interrogatione et scientia veritatis condemnaveritis filiam Israel? 49 Revertimini ad judicium, quia falsum testimonium locuti sunt contra eam. 50 Et conversus omnis populus ad eum festinavit, et seniores dixerunt ad eum: Veni, et sede in nos, et ostende nobis: quoniam Deus dedit tibi honorem senioris. 51 Et dixit ad eos Daniel: “ Auferte duos istos longe ab invicem, et diiudicabo eos. 52 et ut seclusi ab invicem vocavit unum ex ipsis et ait illi qui inveteratus es in iniquitate
nunc manifesta sunt peccata tua quae ante fecisti 53 Dixisti enim falsum judicium, et damnasti innocentem: et dimisisti nocentes. quamvis Dominus dicat: Innocentem et iustum non occides. 54 Nunc ergo si vidisti eam, dic sub qua arbore videris eos colloquentes sibi. Qui responderunt : Sub schino. 55 Et ait Daniel: Recte. mentitus es in caput tuum; nunc enim angelus Dei accepit sententiam Dei, ut incidat te in duas partes. 56 Et amovit eum, et jussit afferri alterum, dixitque ad eum: Semen Chanaan, et non Juda: species decepit te, et concupiscentia subvertit cor tuum. 57 Sic fecistis filias Israel, et ipsi timebant te: filia autem Iuda non sustinuit iniquitatem vestram. 58 Nunc ergo dic mihi : Sub qua arbore collegisti eos ? Qui responderunt : Sub ilice. 59 Dixit ergo ei Daniel: “ Bene! mentitus es in caput tuum: angelus enim Dei exspectat gladium ut incidat te, ut perdat te. 60 et exclamavit voce magna omnis populus et laudavit Deum qui salvos facit sperantes in se 61 Et surrexerunt contra duos presbyteros: Daniel enim ipsorum ore falsum testimonium redarguit. 62 Et fecerunt illis secundum legem Moysi, sicut proximo suo facere cogitaverunt, et interfecerunt eos. Et sic salvatus est sanguis innocens in die illa. 63 Helcias ergo et uxor eius laudaverunt Deum pro filia sua Susanna cum Ioachim marito eius et cognatis omnibus, quia non esset inventa in ea res turpis. 64 Daniel autem factus est magnus in conspectu populi a die illa.