KAPITEL 1
KAPITEL 2
1 W dwanastem lěśe kněžaŕstwa Nabuchodonosors, kótaryž jo se w Ninive, wjelikem měsće, kněžył; W dnjach Arfaxads, kótaryž jo kněžył nad mederom w Ekbatane, 2 a jo twarił kołowokoło murjow z kamjenjow, kótarež su byli tśi łopjeńka šyroke a šesć łochśow dłujke, a su wucynili wusokosć murje sedymźaset łochśow a jich šyrokosć połsta łochśow. 3 a sajź tormy na swóje wrota, sta łochśow górjej, a jogo šyrokosć w fundamentje tśista łochśow. 4 a wón jo wrota z togo cynił, jo, wrota, kótarež su byli až do wusokosći sedymźaset łochśow pówušone, a šyrokosć tych samskich jo wucyniła styrźasća łochśow, aby jogo mócne wójaki wuśěgnuli a jogo pěšy w Reih a Gjarnyšku stajiś mógali. 5 južo we wónych dnjach jo wjadł kral Nabuchodonosor wójna z kralom Arphaxad we wjelikej rowninje, kótaraž jo rownina na granicach Ragau. 6 A k njomu su wšykne pśišli, kenž su bydlili w górskem kraju a wšykne, kenž su bydlili pśi Euphratu, a Tigris, Hydaspes, a rownina Ariocha, krala Elymerow, a wjelgin wjele ludow synow Chelods, su se zgromaźili k bitwje. 7 a Nabuchodonosor, kral Assyrer, jo pěskował k wšyknym, kótarež su bydlili w Persiskej, a k wšyknym, kenž su bydlili na pódwjacorje, a k tym, kótarež su bydlili w Kilikiskej a Damaskusu a Libanusu a Antilibanusu, a k wšyknym, kótarež su bydlili pśi mórskem brjogu. 8 a tych, kenž su byli z karmella a galaada a wušeje galileja a wjelikeje rowniny Esdrelo, 9 a wšyknym, kenž su byli w Samaria a jogo městach, a zwenka Jordana do Jeruzalema a Betane a Chelusa a Kadesa a Stroma Egyptow a Turphnes a Ramesse a cełeje kraja Gesem, 10 do njeje pśez tanis a memphis wujźo a k wšyknym wobydlarjam Egyptowskeje, daniž njepśiźośo na granicy Etiopiskeje. 11 pak wšykne wobydlarje kraja su se źaržali na Kazń Nabuchodonosors, krala Assyrera, a njejsu śěgnuli z nim do bitwy. Pśeto wóni njejsu se pśed nim bójali, jo, wón jo pśed nimi stojał ako muski, a wóni su pósłali jogo pósłanki bźez statkownosći a ze sromotu wót nich. 12 wó to jo był Nabuchodonosor wjelgin rozgórjony na toś ten ceły kraj a pśisega pśi swójom tronje a mócnaŕstwje, až buźo se wón wuleśeł na wšych brjogach Kilikiensa, Damaskusa a Syriskeje, a tam wšyknych wobydlarjow kraja Moaba a źiśi Ammonsa a ceło Judäa z mjacom wusmjerśił. A wšykne, kenž su byli w Egyptowskej, daniž njepśiźośo na granicy wobeju mórjowu. 13 a wón jo śěgnuł w sedymnastem lěśe ze swójeju mócu w bitwje pśeśiwo kraloju Arfaxadoju, a wón jo ju w swójej bitwje walił, pśeto wón jo walił wšu móc a wše jogo rejtarje a wšykne jogo wóze. 14 a wón bu kněz swójich městow a jo pśišeł do Ekbatany a jo wzeł tormy a jo jich drogi pśewrośił a jo jich rědnosć do sromoty pśeměnił. 15 jo wzeł teke arfaxad w górach Ragau a jo jogo ze swójimi šypami a jo jogo hyšći ten samski źeń znicył. 16 a wón jo se wrośił pótom do Ninive, a wón a jogo ceła kopica wšakich ludow jo była wjelgin wjelika kopica wójnskich luźi, a tam jo se wón spódobnje cynił a swěśił stoadwaźasća dnjow.
1 a we dwanastem lěśe, dwaadwaźasty źeń prědnego mjaseca, jo se powědał w domje Nabuchodonora, krala Assyra, až wón, ako jo gronił, serchowaś na cełej zemi. 2 A wón jo zawołał wšyknych swójich zastojnikow a wšyknych swójich drogotnych luźi k sebje, jo jim swóju pótajmnu radu k wěsći dał a jo pósromośenje cełeje zemje ze swójskeje wust. 3 a wóni su wobzamknuli, wšo měso znicyś, kótarež njejo kazń jogo guby słuchało. 4 a ako jo swóju radu zakóńcył, jo se nabuchodonosor, kral Assyrer, Holofernes k hejtmanoju swójogo wójska, kenž jo jomu nejblišy stojał, a jo k njomu powědał: 5 tak powěda wjeliki kral, kněz cełeje zemje: Lej, ty dejš wó mójej pśibytnosći wuchadaś a stodwaźa tysac luźi z tobu wześ, kenž na swójsku móc dowěrje; dowěriju na swójsku móc; A licba kónjow ze swójimi rejtarjami dwanasćo tysac. 6 A ty dejš śěgnuś pśeśiwo cełemu pódwjacornemu krajoju, dokulaž su móju kazń njeźiwali. 7 a ty dejš wózjawiś, až mě zemju a wódu pśigótujotej; pśeto budu w swójom gniwje pśeśiwo nim wuśěgnuś a cełu woblico zemju z nogoma mójogo wójska pókšyś, a ja budu jim za góńtwu daś. 8 a jich zabitowanje budu jich doły a rěcki połniś a milina buźo ze swójimi njabogimi napołnjona, daniž pśez brjog stupijo. 9 a ja jich ako popajźonych do togo samego rožka cełeje zemje wjedu. 10 wó to musyš hyś. A wzej mě do togo wšykne jeje brjogi, a gaž kśě se śi wudaś, musyš je za mnjo chowaś až do dnja jeje štrofy. 11, což pak rebely nastupa, tak daś twójo wócko južo njedej; Ale spóraj ju k rěznikaŕce a skams ju, źož teke źoš. 12 pśeto tak dłujko ako som žywy a pśez móc mójogo mócnaŕstwa, cu wšykno, což som powědał, z mójeju ruku cyniś. 13 a źiwaj na to, až njekupijoš žednu z kaznjow twójogo kněza, ale wóna dopołnje wuzbytkujoš, ako som śi to póbitowała, a wóna nic cyniś. 14 Dašonow jo wustupił Holozes z pśibytnosći swójogo kněza a jo zawołał wšyknych wobydlarjow a głownych luźi a oficěrow wójska Assura. 15 a wón jo zgromaźował wustudne wustajenki k bitwje, ako jo jomu jogo kněz pśikazał, na sto a dwanasćo tysac prokow na kónjach. 16 a wón jo ju zarědował, kak jo wjelike wójnstwo za wójnu pśikazane. 17 a wón jo wzeł kamele a wósliki k jeje wózam, wjelgin wjeliku licbu. A wójce, woła a kóze bźez licby: 18 a dosć zastaranja za kuždego muskego wójska a wjele złota a slobra z domu krala. 19 a wón jo wuśěgnuł ze wšeju swójeju mócu, aby kraloju Nabuchodonosoroju na drogowanju slědował a ceły woblico zemje na pódwjacor ze swójimi wózami a rejtarjami a jich wuwólnili. 20 a teke wjele krajow jo pśišło z nimi ako skop a ako pěsk zemje, pśeto mań jo była njepłaśiwa. 21 a wóni su śěgnuli wót Źewjeśvědy z tśich dnjow do rowniny Bectileth a su naraźili wót Bectileth blisko góry, kótarež lažy k Lěwicy górnego Kilikiena.
22 a wón jo wzeł swójo cełe wójnstwo, swójich nogow, rejtarjow a wózow a jo wóttam do górow śěgnuł. 23 a wóni su znicyli foud a Lud a póžywaju wšykne źiśi rasy a źiśi Israela, kótarež su byli w pusćinje na pódpołdnju kraja Chelliera. 24 a wón jo śěgnuł pśez Euphrat a jo śěgnuł pśez Mesopatamisku a jo skóńcował wšykne wusoke města, kótarež su lažali pśi rěce Arbona, daniž jej k mórju njepśiźo. 25 a wón jo pśiwzeł granice Kilikiensa a jo wusmjerśił wšyknych, kenž su se jomu wopěrali, a jo pśišeł na granicy Japhetsa, kótarež su lažali na pódpołdnju, napśeśiwo Arabskej. 26 Erga jo wobdawała teke wšykne źiśi madians, jo swóje chaty spaliła a jo swóje wójce spaliła. 27 a wón jo śěgnuł dołoj do rowniny Damaskusa za cas pšenicnych žnjow a jo wšykne swóje póla znicył a jo swóje stadła, zapleśił jich města a jo swóje města zabił a jo swóje kraje zabił a jo wšych swójich młodych muskich z wótštapku mjaca zabił. 28 wó to jo padnuł tšach a tšach pśed nim nad wšyknymi wobydlarjami mórskich pśibrjogow, kótarež su byli w Sidonje a Tyrusu, a wó tych, kenž su bydlili w Sur a Ocinanje, a nad wšymi, kenž su w Jemnanje bydlili. A te, kenž su bydlili w azotusu a askalonje, su se jogo wjelgin bójali. KAPITEL 3 1 a wóni su pósłali pósłane k njomu, aby wó měru jadnali, a powědali: 2 lej, my, tenery wjelikego krala Nabuchodonora, laže pśed tobu. Wužywaj nam, kak jo w twójima wócyma derje. 3 lej, naše domy a wšykne naše městna a wšykne naše pšenicne póla a stadła a stadła a wšykne chaty našych stanow laže pśed twójim woblicom. Wužywaj ju, ako se śi spódoba. 4 glej, teke naše města a jich wobydlarje su twóje słužabniki; Pójź a wobchadaj z nimi, kak se śi derje zda. 5 a muske su pśišli k Holozowskej a jomu na tu wašnju wujasnili. 6 a wón jo śěgnuł ze swójim wójsom na brjog mórja dołoj, jo nastajił garnony we wusokich městach a jo z nich wuwónoźeł muskich na pomoc. 7 a jich a ceły kraj kołowokoło su pśiwzeli z girlandami, rejami a bubonami. 8 a weto jo swóje granice wótrył a jich hajki wótrył, pśeto wón jo wobzamknuł, wšyknych bogow kraja znicyś, aby wšykne ludy jano nabuchodonoznu a wšykne rěcy a rody jogo ako Boga zazwónili. 9 a wón jo pśišeł pśeśiwo Esdraelonoju blisko Judy, pśez wjeliku mórsku kopicu Judä. 10 a wón jo derił mjazy Gebam a Skythopolisom a jo tam ceły mjasec pśebywał, aby wšykne wóze swójogo wójska zezběrał. KAPITEL 4 1 Syny Israela, kenž su w Judiji bydlili, su wšykno słyšali, což jo Holofernes, stolic Nabuchodonosor, kral Assyrer, kótaregož ludy jo nacynił, a na kótaru wašnju jo wšykne swóje temple skamsył a znicył.
2 Togodla su se wjelgin pśed nim bójali a su byli wobstarane wó Jeruzalem a wó templ Kněza, jeje Boga. 3 pśeto wóni su se pśed krotkem z popajźeństwa wrośili, a ceły lud Judy jo był pśed krotkim zgromaźony, a sudobja a hołtaŕ a dom su se pó pakinje góńtwili. 4 a wóni su pěskili na wšykne brjogi Samarias a do jsow a do Bethorona, Belmena, Jericha, Choba, Esory a do doła Salema: 5 a wóni su wobsejźeli do togo wšykne wjeraški wusokich górow a su pśikšyli jsy, kótarež su w nich byli, a su se žywidła za wójnu póstajili, pśeto jich póla su se akle pózdźe žněli. 6 A Joacim, wusoki promšt, kótaryž jo był we wónych dnjach w Jeruzalemje, jo pisał na tych, kótarež su bydlili w Bethulia, a na Betomestham, kótaryž lažy prěki pśeśiwo Esdraelonoju, pśeśiwo wótwórjonemu krajoju, blisko Dothaima: 7 wón jo jim pśikazał, chódby górskego kraja źaržaś, pśeto pla nich jo był zachod do Judy, a jo było lažko, tych zaźaržaś, kenž su pśijěli, dokulaž pśechod jo był rowno, za nejwušego muskego. 8 a syny Israela su cynili, ako jo Joacim, wusoki propriester, jim pśikazał, ze starymi cełego luda Israela, kenž jo w Jeruzalemje bydlił. 9 a wšykne Israelity su wołali z wjelikeju inbrunu k Bogu, a z wjelikeju wótmachu su jich dušy pokornili: 10 Was a jich žeńske a jich źiśi a jich skót a kuždy cuzy a najmaŕ a jeje słužabniki, kótarež su z pjenjezymi nakupili, su kładli měchowe rubiško pśez swóje lity. 11 a wše muske a žeńske a źiśeca a wobydlarje Jeruzalema su pśed templom padnuli a su popjeł na jeje głowu a su wupśestrěli swójo měchowe rubiško pśed glědajucym kněza. 12 a wóni su wołali wšykne pokornje k Bogu Israeloju, až njoco swóje źiśi k góńtwje a jich žeńskim k wužytkoju daś a města swójogo derbstwa njezaběraś a swěśenje pakisa a swěśenja narodow. 13 a Bog jo wusłyšał swóje módlitwy a jo wiźeł na swóje wobgroźenja; pśeto lud jo pśisamem wjele dnjow w cełej Judźe a Jeruzalemje pśed swěśenim Kněza, wšogomócnego wuglědał. 14 a Joacim, wusoki mjeršnik, a wšykne mjeršniki, kenž su pśed Knězom stojali, a te, kótarež su słužyli Knězoju, su swóje lišty ze měchowym rubiškom wobwili a pśinjasli wšedne wopory wognja z gelami a lichymi darami luda. 15 a wóni su měli popjeł na jich soburěś a su wołali ze wšeju mócu k Knězoju, daś gnadny na ceły dom Israel glěda. KAPITEL 5 1 Da su Holofernes, stolicoju wójska Assura, wózjawili, až su syny Israela se na wójny pśigótowali a chódby górskego kraja zawrěli, wšykne wjeraški wusokich górow skšuśili a w Champańskich krajach zajźowy kładli. 2 To jo był wjelgin rozgórjony a jo zawołał wšykne wjerchy Wót Moaba a głownych luźi wót Ammona a wše město mórjow: 3 a wón źašo k nim: Grońśo mě něnto, jeje syn Chananans, chtož jo ten lud, kenž w górach bydli, a co su města, kótarež wobydlaju, a co jo mań jeje wójska, a w com jo jich móc a móc, a kótary kral jo nad nimi sajźił abo hejtman jich wójak;
4 a cogodla su wobzamknuli, nic ku mnjo pśiś, wěcej ako wšykne wobydlarje pódwjacora? 5 Dańska jo powědała Achior, stotnik wšyknych synow Ammona: Laš něnto mójo kněz słowo z guby twójogo słužabnika słyšaś, a ja cu śi wěrnosć wózjawiś wó toś tom luźe, kenž w twójej bliskosći bydli a góry wobydli, a njebuźo žedna łdža z guby twójogo słužabnika pśiś. 6 toś togo luda póchada wót Chaldow: 7 a wóni su se doněnta w Mesopotaminje pśebywali, dokulaž su byli bogow swójich nanow, kótarež su byli w kraju Chaldźe, slědowaś. 8 pśeto su spušćili drogu swójich prědownikow a su se módlili Bogu njebja, kótaregož Bog, kótaregož su znali. A wóni su je z woblica swójich bogow wuběgali, su wuběgali do Mesopotamiiskeje a su tam wóstali wjele dnjow. 9 a jich Bog jo jim pśikazał, wót jsy wótejś, źož su pśebywali, a do kraja Chananana śěgnuś, źož su bydlili a ze złotom a slobrom a z wjele zbóžom rozmnožyli. 10 ako pak głodne suk pśez ceły kraj Chananana nutś byli, su śěgnuli do Egyptowskeje dołoj a su tam wóstali, mjaztym až su se wóni pśeswětlili, a su tam k wjelikej kopicy, tak až njejsu mógali swój lud wěcej licyś. 11 wó to jo se zwignuł kral Egyptowskeje pśeśiwo njej a jo ju wobjadnał z drobnostkami a jo ju ze źěłom w cyglach a jo je k njewólnikam cynił. 12 a wóni su wołali k swójomu Bogu, a wón jo derił ceły kraj Egyptowanaŕ z zagubjenymi plackami, a Egyptowarje su chyśili ze swójich wócowu. 13 a Bog sušy Cerwjene mórjo pśed nimi, 14 a wóni su je wjadli na góru Sina a na Kades-Barne a su chytali wšykne wen, kótarež su w pusćinje bydlili. 15 a wóni su bydlili w kraju Amoritarjow, a wóni su znicyli ze swójeju mócu wšykne esebony, a ako su śěgnuli pśez Jordan, su wzeli cełu góru do wobsejźeństwa. 16 a wóni su chytali chananitera, ferecitarja, jebusiter a syrika a wšykne gergeze a wšykne gergesity pśed sobu, a wóni su wóstali wjele dnjow w tom kraju. 17 a lěcrownož njejsu pśed swójim Bogom grěli, jo se jim derje šło, dokulaž Bog, kenž njespšawnosć haštujo, z nimi jo był. 18 ako pak jo se wót drogi wótchylił, kótaruž jo jim póstajił, su we wjele śěžkich bitwach znicyli a ako popajźone do kraja wjadli, kenž jim njejo słušał, a templ jich Boga su se k zemi chyśili, a jich města su se wót njepśijaśelow wzeli. 19 něnto pak su se k swójomu Bogu wrośili a sem póstupili ze jsow, źož su rozdrosćone, a su Jeruzalem do wobsejźeństwa wzeli, źož jo jich swěśenica, a sejźe w górach. Wšako jo było bźeztroštne. 20 wó to, mój kněz a město źaržaś, gaž dajo mólenje pśeśiwo toś tomu ludoju a dajo pśeśiwo swójomu Bogu grěšne, tak nas wobmysliś, až buźo to jogo skamsone, a nas górjej źo. 21 gaž pak w jeje luźe žedna njepšawda njejo, ga dej mój kněz něnt mimo hyś, aby jich kněz je zašćitował a jeje Bog za nju njejo, a my buźomy se sromota pśed wšych swětom staś. 22 a ako jo achior toś te słowa zakóńcył, su wšykne luźe zamuśili, kenž su wokoło stana stojali, a głowniki hololoznego a wšykne, kenž su na brjogu mórja a w Moabje bydlili, jo powědał.
23 pśeto, wóni gronje, njebuźomy se bójaś pśed glědajucy na źiśi Israela, pśeto lej, jo lud, kótaryž njama daniž móc daniž mócy za mócne wójowanje wó mócne wójowanje. 24 wó to, kněz Holofern, comy górjej hyś, a wóni budu dobytk, kenž se wót twójogo cełego wójska póžrěju. KAPITEL 6 1 A ako jo tumult luźi, kenž su wó raźe byli, jo holoferna, stolica wójska Assura, k Achioroju a wšyknym moabiteram pśed wšyknymi drugimi ludami: 2 A chto ty sy, Achior, a najmaŕ Efraims da sy pśeśiwo nam wupokazał wó źinsajšnem dnju a gronił, až njedejali z ludom Israelom wójnu wjasć, dokulaž njedejali jej Bog zašćitowaś? A chto jo Bog drugi ako nabuchodonosor? 3 Wón buźo swóju móc pósłaś a wóni znicyju glědajucy na zemju, a jich Bog njebuźo ju wumóžyś, ale my, jogo słužabniki, budu wóni znicyś ako cłowjek; Pśeto wóni njejsu zamóžne, móc našych kónjow wuźaržowaś. 4 pśeto z nimi buźomy je z nogoma teptaś, a jich góry budu se wót jich kšwě zatopiś, a jich póla budu se z jich śěłami napołniś, a jich stopy njebudu pśed nami stojaś móc, pśeto wóni budu dopołnje zakładowaś, powěda kral Nabuchodonosor, kněz cełeje zemje. Žedne z mójich słowow njama pódermo byś. 5 a ty, Achior, najmaŕ Ammons, kótaryž sy toś te słowa powědał na dnju twójeje njepšawdy, njedejał mójo woblico wót źinsa wěcej wiźeś, daniž njejsom pomsćenje wzeł na toś tom ludu, kenž jo z Egyptowskeje wuśěgnuł. 6 a pón buźo mjac mójogo wójska a kopicu tych, kenž mě słuže, pśez twóje boki du, a ty padnjoš pód jeje zabitom, gaž ja zasej pśiźom. 7 wó to budu śi móje wóśce do górskego kraja slědk spóraś a se do jadnogo z městow pasažow sednuś. 8 a ty njesmějoš zaginuś, daniž se z nimi znicyjoš. 9 a gaž se zapowědaš, ga wzeju, ga njebudu twójo woblico spadowaś; ja som to powědał, a žedno z mójich słowow njebuźo pódermo. 10 a Holofernes jo pśikazał swójim słužabnikam, kótarež su cakali w jogo stanje, Achior wześ a jogo do Bethulije dowjasć a jogo do rukowu Israela daś. 11 a jogo słužabniki su jogo wzeli a su jogo z lěgwa do rowniny wjadli, a wóni su śěgnuli ze srjejź rowniny do górskego kraja a su pśišli k žrědłam, kótarež su byli pód Bethuliju. 12 a ako su muske města wiźeli, su pśimali k swójim bronjam a su šli z města na wjerašk góry, a kuždy, kenž jo puchot wužywał, jo wót togo wótźaržował, z tym až jo kamjenje do njeje chyśił. 13 ako pak su pód górku dojšli, su zaklincyli Achior, su jogo zatajali a su jogo pód nogu góry wrośili a su se wrośili k swójomu knězoju. 14 Israelitow pak su wót swójogo města dołoj stupali a su k njomu pśišli, su jogo pušćili a su jogo dowjadli do Bethulije a su jen pśedstajili město togo. 15 a to jo było we wónych dnjach Ozias, syn Micha, z roda Simeon, Chabris, syn Gothoniels, a Charmis, syn Melchiels. 16 a wóni su zwołali wšykne stare města gromaźe, a jeje ceła młoźina a jeje žeńske su chójźili gromaźe na zgromaźinu, a wóni su sajźili achior srjejź swójogo cełego luda. To jo se jogo Ozias pšašał za tym, co jo se stało. 17 a wón jo wótegronił a jim wózjawił słowa koncila Holoferna a wšykne słowa, kótarež jo wón srjejź wjerchow
Assura powědał, a wšykno, což jo Holofern gjarźe pśeśiwo domoju Israela powědał. 18 a lud jo padnuł a se Bogu módlił a jo se k Bogu zadrěł. Pśisłowo 19 O kněz, Bog njebja, glědaj swóju gjardosć a zmilij niski staw našogo luda a glědaj na woblico, kótarež su śi źinsa gjarde. 20 a wóni su troštowali Achior a su jogo wjelgin chwalili. 21 a Ozias jo jogo wjadł ze zgromaźiny do swójogo domu a jo dał nejstaršemu swěźeń. A wóni su wołali Boga Israela cełu noc wó pomoc. KAPITEL 7 1 Na drugich dnjach jo Holozes pśikazał swójomu cełemu wójnstwu a swójomu cełemu ludoju, kenž jo pśišeł, aby se swójomu pśizamknuł, až su musali swójo lěgwo pśeśiwo Bethulia śěgnuś, aby erklime bergarjow pśišeł a wójnu pśeśiwo źiśam Israela wjasć dejał. 2 A jich mócne muske su śěgnuli na wónem dnju swóje składy, a wójnstwo wójnskich luźi jo wobstojało ze sto tysac tysac luźi a dwanasćo tysac rejtarjow, pódla bagage a drugich muskich, kótarež su byli mjazy nimi ducy, wjelgin wjelika kopica. 3 a wóni su składowali w dole pla Bethulije, pśi studni, a wóni su se wupśestrěli z do Dothaima až do Belmaima a we dłujkosći Bethulije až do Cynamona, kótaraž lažy prěki pśeśiwo esdraelonoju. 4 ako pak su syny Israela swóju kopicu wiźeli, su wjelgin znjeměrnili a su k swójomu blišemu powědali: Něnto budu te muske woblico zemje wótklapowaś; Pśeto daniž wusoke góry, daniž doły, daniž górki njejsu zamóžne, swóju wagu njasć. 5 a kuždy jo wzeł swóje wójnske broni, a gaž su wogeń na swójich tormach zapalili, su cełu noc wóstali a su wócuśili. 6 Na drugem dnju pak jo Holozow wšyknych swójich rejtarjow pśed wócyma źiśi Israela wuzwignuł, kenž su byli w Bethulia. 7 a wón jo wiźeł chódby na město górjej a jo pśišeł k žrědłam swójeje wódy, jo ju wzeł a jo garnony wót wójnskich luźi pó nich śěgnuł, a wón sam jo śěgnuł k swójomu ludoju. 8 a k njomu su pśišli wšykne głowniki synow Esaus a wšykne gólcy luda Moaba a głowne luźe pśibrjoga a su powědali: 9 naš Kněz něnt słowo słucha, až njeby se twójo wójnstwo walił. 10 pśeto lud synow Israela njejo dowěrił na swóje spety, ale na wusokosć góry, na kótarychž bydli, dokulaž njejo lažko, na wjerašk jogo górow pśiś. 11 wó to njewósromośi pśeśiwo njej w bitwi, mój kněz, a njebuźo daniž jadnučki muž twójogo luda zaginuś. 12 wóstanjo w twójom lěgwje a wobchowaj wšyknych muskich swójogo wójska, a lašuj swójich słužabnikow žrědło wódy do swójich rukowu, kenž jo pód góru wótpowědował. 13 pśeto wšykne wobydlarje Bethulije maju wóttam swóju wódu; Tak buźo łacnosć jich wusmjerśiś, a wóni budu swójo město spušćiś, a my a naš lud buźomy na wjeraški górow stupaś, kótarež su blisko, a budu na nich pśiś, aby wiźeli, až nichten z města njejźo.
14 a wóni a jich žeńske a jich źiśi se wót wognja jěźe, a nježli až mjac pśez nje pśiźo, budu w drogach, w kótarychž bydle, se chyśe. 15 tak dejš jim złe myto daś; Pśeto wóni njejsu se znjeměrnjone a njejsu twójej wósobje měrnje zmakali. 16 a toś te słowa su se spódobali Holofernej a wšyknym swójim tym stwóriśelam, a wón jo pokładował, cyniś, což su powědali. 17 a lěgwo synow Ammona jo śěgnuło dalej a z nimi pěś tysac asyrow, a wóni su derili swójo lěgwo w dole a su wzeli wódu a wódne žrědła źiśi Israela. 18 a syny Esaus su ze synami Ammona górjej śěgnuli a su se składowali w górskem kraju napśeśiwo Dothaimoju, a wóni su někotare z nich na pódpołdnjo a na pódzajtšo pśeśiwo ekrebeloju, kótarež jo blisko Chusi, to jo pśi rěce Mochmur. A zbytne wójnstwo Asyrow jo składował w rowninje a jo ceły kraj zakšył. A jich stany a wóze su se pśed wjelgin wjelikeju tšochu wócyli. 19 a źiśi Israela su wołali k Knězoju, swójomu Bogu, dokulaž jo jim wutšoba njedocyniła, pśeto wšykne jich njepśijaśele su kołowokoło měli, a njejo było žedneje wudrogi z jich srjejźi. 20 a ceła kopica Asura jo wóstała styri a tśiźasća dnjow wokoło njeje, rowno tak swóje lakaije, wóze a rejtarje, tak až wšykne swóje wódne wobrědy wšykne wobmyslenja bethulije felowało. 21 a smužki su byli prozne, a njejsu měli žeden źeń dłujko wódu, aby se napiwnuli. Wšako su jim k piśeju pó měrje dali. 22 togodla su byli jeje małe źiśi mimo sebje, a jich žeńske a młode su zadušyli a padnuli w drogach města a na wrotach, a njejo wěcej žedna móc w nich była. 23 a ceły lud jo se zgromaźił k oziasoju a k zastojarje města, gólcow, žeńskich a źiśi, a jo se z głosnym głosom a jo powědał pśed wšyknymi nejstaršymi: 24 Bog jo sudnik mjazy nami a wy, pśeto sćo nam wjeliku njepšawdu nadali, z tym až njejsćo wót źiśi asury žeden měr pominali. 25 pśeto něnto njamamy žednogo pomocnika, ale Bog jo nas do jich rukowu pśedał, aby my z łacnosću a wjelikim skazbom pśed nimi wótchyśili. 26 wó to woła k tebje a jo pócniło ludoju Holo a jogo cełego wójska cełe město k góńtwje. 27 pśeto jo lěpjej za nas, gaž jim dobytk gótujomy, ako do łacnosći wumrějomy; pśeto comy jogo tych tych, aby naše dušy žywe byli a nic smjerś našych źiśi pśed našyma wócyma wiźeła a nic smjerś našych žeńskich a našych źiśi wumrěła. 28 Was znanje pśeśiwo wam njebjo a zemju a našogo Boga a kněza našych nanow, kenž nam wótštrofujo pó našych grěchach a grěchach našych nanow, až pó tom njecyni, což smy źinsa gronili. 29 a jo dało wjelike płakanje srjejź zgromaźiny. A wóni su wołali k Bogu, Knězoju, z głosnym głosom. 30 a ozias jo k nim powědał: Bratšy, buźćo dobreje skobodnosći, lašujśo nas hyšći pěś dnjow wurušowaś, w kótarychž Kněz, naš Bog, swóju zmilnosć pśeśiwo nam wobrośijo; Pśeto wón nas ceło njespušćijo. 31 a gaž se toś te dny minu a nam žedna pomoc pśiźěli, ga cu cyniś za twójim słowom. 32 a wón jo lud rozdrosćony, jaden pó swójom kłobyku. A wóni su šli k murjam a tormam swójogo města a su pósłali
žeńske a źiśi do swójich domow, a wóni su se wjelgin nisko do města pśinjasli. KAPITEL 8 1 W tom casu pak jo Judit słyšała wó tom: źowka Merari, syna woła, syna Josepha, syna Ozela, syna Elcia, syna Anania, syna Eliaba, syna Eliaba, syna Nathanaelsa. Syn Samaels, syn Salasadals, syn Israela. 2 a manss jo był jeje muski ze swójogo rodu a jeje pśiswójźbnosći, kenž jo pśi jacmjeńowych žnjach wumrěł. 3 pśeto ako jo tak stojał a garby na pólu pśiwězał, jo pśišła górcota pśez swóju głowu, a wón jo padnuł na swójo lěgwo a jo wumrěł w měsće Bethulia, a wóni su jogo ze swójimi nanami na pólu mjazy Dothaimom a Balamo. 4 Judith jo była pótakem tśi lěta a styri mjasece wudowa w jeje domje. 5 a wóna jo jej gótowała stan na kšywje jeje domu a jo wuśěgnuła swójo měchowe rubiško pśez lěganje a drastwu swójeje wudowy. 6 a wóna jo pśisamem wšykne dny swójeje wudowy, z wuwześim pśedstoja sabbate a sabbate a pśed wjacory Nowych mjaseckow a młodych mjaseckow a swěźenjow a swětosnych dnjow Doma Israela. 7 Was jo teke rědny woblico měł a jo był wjelgin rědnje woglědaś, a jeje muski mans jo swójo złoto a slobro a słužabniki a młoźecu a zbóžo a kraje zawóstajił. A wóna jo na nich wóstała. 8 a njejo dało žednogo, kenž jo jej złe słowo dało. Pśeto wóna jo se Bogu wjelgin bójała. 9 ako jo něnto słyšała złe słowa luda pśeśiwo měsće, su padnuli do zecynka, dokulaž jo felowało na wóźe. Pśeto Judit jo wšykne słowa słyšała, kótarež jo Ocias k nim powědała, a wón jo pśisegał, město pó pěś dnjach asyrny pśepódaś; pśepódaś; pśepódał. 10 a wóna jo sanděrowała swóju komornu žeńsku, kótaraž jo měła kněstwo nad wšym, což jo měła, aby Ozias a Chabris a Charmis pomjenjowała, starych města. 11 a wóni su pśišli k njej, a wóna źašo jim: Słuchajśo něnto, wy město togo, až sćo wót Bethulije! Pśeto waše słowa, kótarež sćo źinsa pśed ludom powědali, njejsu pšawje, dokulaž sćo toś ten pśisegu pśisuźili, kótaregož sćo mjazy Bogom a wy wugbali a powědali, a to su zlubili, město našym njepśijaśelam pśepódaś, njejsu naše njepśijaśele k pśepódaśu, njejsu pšawje, dokulaž sćo toś ten pśisegu pśisuźili, kótaregož sćo mjazy Bogom a wy wugbali a powědali, a ten sćo zlubił, město našym njepśijaśelam pśepódaś, město našym njepśijaśelam pśepódajośo, njejstej se toś tym pśisegało, a jima stej zlubiłej, město našym njepśijaśelam pśepódałej, město našogo winika pśepódałej, město našym njepśijaśelam pśepódajotej, njejstej pšawje pśepódałej, až stej to město našogo winika pśepódałej, až stej to swójogo winika pśepódałej, město našym njepśijaśelam pśepódałej, stej naju pšawje pśepódałej, a to stej zlubiłej, město našym njepśijaśelam pśepódajotej, njejstej se nam pšawje pśepódałej, až stej Snaźkuli w tych dnjach se Kněz na was wobrośijo, aby wam pomagał. 12 a chto sćo něnto, kenž sćo źinsa Bog wopytali a stoj na Bóžem městnje mjazy cłowjeskimi źiśimi? 13 a něnto pśespytujo Kněza, wšogomóžnego, ale njebuźośo nic wěźeś. 14 pśeto njamóžośo dłymokosć wutšoby cłowjeka namakaś, hyšći móžośo spóznaś, co wón se mysli; kak móžośo pón
Bog wuslěźiś, kenž jo wšo to cynił, a jogo zmysł spóznaś abo swój wótglěd zapśimjeś? Ně, móje bratšy, wabi Kněza, našogo Boga, nic k gniwoju. 15 pśeto gaž njoco nam w běgu toś tych pěś dnjow pomagaś, tak ma móc, nas zašćitowaś, gažkuli co, jo kuždy źeń, abo nas pśed našymi njepśijaśelami znicyś. 16 nještyceŕ rozsudy Kněza, našogo Boga, pśeto Bog njejo ako cłowjek, aby wón wobgrozony był; Wón teke njejo ako jaden cłowjeka syn, by dejał se hympaś. 17 wó to nas na jogo wumóženje caka a jogo wó pomoc pšose, a wón buźo naš głos słyšaś, gaž se jomu spódoba. 18 pśeto njejo w našom casu nichten stanuł, a njejo teke něnto w tych dnjach žednogo, daniž štoma, daniž familija, daniž lud, daniž město mjazy nami, kenž su bogi napadnuli, kenž su z rukoma gótowali, ako jo było w něgajšnych casach. 19 wó to su naše nany mjacoju a k wužytkoju dali a su měli wjeliki pad pśed našymi njepśijaśelami. 20 ale njeznajomy žednogo drugego Boga, togodla dowěrimy na to, až se daniž něchten z našogo luda njezajěźe. 21 pśeto gaž se tak bjerjomy, se ceła Judy zajśpi, a naša swěśenica se skamsy. A wón buźo se pominaś pśed samskim pśez našu gubu. 22 a twarjenje našych bratšow a popajźenje kraja a zapušćenje našogo derbstwa buźo wón mjazy gólami na našu głowu stajiś, źožkuli buźo w bonaŕstwje; A buźomy górjenje a sromota za wšyknych, kenž nas wobsejźe. 23 pśeto našych wótrošowarjow njebuźo na gnadu wusměrjone, ale Kněz, naš Bog, buźo jich k sromośe wobrośiś. 24 wó to, o bratśi, wótlipśo nam našym bratšam pśikład, pśeto jich wutšoba wótwisujo wót nas, a swěśenica a dom a hołtaŕ wótpócywatej na nas. 25 źěkujomy se teke Knězoju, našomu Bogu, kenž nas pśespytujo, kak jo našych wóścow pśespytował. 26 mysli na to, co jo z Abraham cynił a kak wón Isaak na probu stajijo, a což jo se z Jakubom w Mesopotami w Syriskej stało, ako jo se wójce Labansa, bratša swójeje maśerje, pasł. 27 pśeto wón njejo nas we wognju pśespytował, kak jo to cynił, aby jeje wutšoby pśespytował, a wón njejo teke pomsćenje na nas wzeł, ale kněz šwika, kenž se jomu pśibližyju, aby jich wupominał. 28 a Ozias jo k njej powědał: Wšykno, což sy powědał, sy z dobreju wutšobu powědał, a njedajo žednogo, kenž by mógał twóje słowa zapleśiś. 29 pśeto to njejo prědny źeń, na kótaremž se twója mudrosć pokazujo; Ale wót zachopjeńka twójich dnjow jo ceły lud swój rozym znał, dokulaž jo zmyslenje twójeje hutšoby dobra. 30 lud pak jo był wjelgin łacny a jo nama nuzkał, jim cyniś, což smy powědali, a pśisegu na nas połožyś, kótaregož njebuźomy se łamaś. 31 wó to jo něnto za nas módliło, pśeto ty sy boga žeńska, a Kněz buźo nam dešć pósłaś, aby my naše cisterny połnili, a njebuźomy wěcej znižujuce. 32 a Judith jo k nim powědała: Wusłyš mě, a ja cu něco cyniś, což se stawa pśez wšykne rody pśez źiśam našogo luda. 33 buźośo toś tu noc pśed wrotami stojaś, a ja cu ze swójeju komorneju žeńskeju śěgnuś, a w dnjach, w
kótarychž sćo zajšli, město našym njepśijaśelam pśepódaś, buźo kněz Israel pśez móju ruku doma pytaś. 34 pšaša pak se pó mójom statku, pśeto njok wam to wózjawiś, daniž njejsom wěcy wugbane, kótarež cynim. 35 a Ozias a wjerchy su k njej powědali: Źiśo w měrje, a Bog Kněz buź pśed wami, aby pomsćenje wzeł na našych njepśijaśelach. 36 a wóni su se wrośili ze stana a su se wudali do jeje wust. KAPITEL 9 1 Judith jo padnuła na swójo woblico, jo popjeł na jeje głownu sypał a jo wuleśeł měchowe rubiško, z kótarymž jo woblacona. A wó casu, gaž jo se Wohrauch wóny wjacor w Jeruzalemje w domje Kněza woprował, jo Judit zawołała z głosnym głosom a źašo: 2 O kněz, Bog mójogo nana Simeon, kótaremuž sy mjac dał, aby pomsćenje wzeł na cuzychlingach, kótarež su pas magidy rozwězali, aby ju zanjerěšyli, a k jich sromośe darje namakali a swóju młodosć k swójej sromośe wurěšyli; Pśeto ty groniš: To tak njebuźo; A weto su to cynili: 3 togodla sy swójich kněžarjow wusmjerśiś dał, tak až su swóju póstolu ze kšwju barwili, dokulaž su wobšuźili, a słužabniki ze swójimi knězami a kněze na jich tronach wusměšowali. 4 a ty sy swóje žeńske do góńtwy dał a jeje źowki k popajźonym, a wšykne jich góńtwu daś se mjazy twójimi lubymi źiśimi rozdźěliju. Wót twójogo zagórjetosći gnute su byli a zanjerěšenje swójeje kšwě zajśpite a tebje wó pomoc buźe: O Bog, o mój Bog, słuchaj teke mě ako wudowa. 5 pśeto njejsy jano to statkował, ale teke to, což jo do togo wen padnuło a co jo pó tom pśišło; Sy wó wěcach rozmyslował, kenž su něnto a kenž pśidu. 6 Jo, což sy póstajił, to jo było zwólniwe, a źašo: Lej, smy how, pśeto wšykne twóje drogi su pśigótowane, a twóje jěze su w swójom zdaśu. 7 pśeto glej, asyry se rozměwaju w swójej mócy; Wóni su nadobne z rožu a cłowjekom; Wóni se chwali móc jeje lakaije; Wóni dowěrje na toflicku a spinaki a pšužyny a płachty a płachty; A njewěj, až sy ten Kněz, kenž bitwy łamjo: Kněz jo twójo mě. 8 žytow swóju móc w twójej mócy a pśinjaso swóju móc w twójom gniwje; pśeto su se pśedewzeli, twóju swěśenju zaklincyś a chatu, w kótarejž twójo kšasne mě wótpócywa, zanjeroźowaś a rog twójogo hołtarja z mjacom wótchyliś. 9 glědaj swóju gjardosć a pósćel swój gniw na jeje głowu; daj mójej ruce, kótaruž som wudowa, móc, kótaruž som pśiwzeł. 10 šlagra z princom a wjerchom z wótroškom pśez wobšudu mójeju wust a łamjo jeje město pśez ruku žeńskeje. 11 pśeto twója móc wótpócywa w kopicy a twója móc w mócnych; pśeto ty sy bog gnojow, pomocnik pódtłocowanych, zachowanje słabych, šćitaŕ zgubjonych, retter tych, kenž su bźez naźeje. 12 pśepšosyjom śi, pšosym śi, o Bog mójogo nana a Boga Boga Israela, kněz njebja a zemje, stwóriśel wódy, kral wšych stwórjenjow, wusłyšaj móju módlitwu! 13 a cyń mójo nagrono a móju wobšudu k swójej ranje a jeje městnje, kótarež su surowy pśeśiwo twójomu zwězkoju a twóju duilěrowanu wjažu a pśeśiwo wjeraškoju
Siona a pśeśiwo domoju wobsejźeństwa twójich źiśi planowali. 14 a laj kuždy lud a kuždy rod pśipóznaś, až sy Bog wšu móc a móc a njejsy a tam drugego njedajo, kenž lud Israel šćita ako ty. KAPITEL 10 1 Pó tom jo pśestała k Bogu Israela wołaś, a jo wšym tym słowam kóńc wucyniła. 2 Wóna jo se zwignuła, źo jo padnuła, jo zawołała swóju magdu a jo šeł dołoj do domu, w kótaremž jo bydliła na sabatowych dnjach a na swójich swěźeńskich dnjach. 3 a wóna jo wuśěgnuła měchowe rubiško, kótarež jo wóna woblacona, a jo drastwu swójeje wudowy woblakła a wumyła swójo śěło a jo se pśez wódu a jo se z drogotneju žałbu a jo swóje włose na głowje śěgnuła a jo śěgnuła wobrycku na to a jo śěgnuła swójo wjasele, z kótarymiž jo była woblacona za cas swójogo cłowjeka. 4 a wóna jo wzeła sandale na swójej noze a jo połožyła swóje ruki a jeje rjeśaze a jich rědy a jich wuchytki a wše swóje pyšnotki wokoło sebje a jo se zmužnje wupyšniła, aby wócy wšych muskich wabiła, kótarež su musali wiźeś. 5 a wóna jo dała swójej magi flašu wina a kružk wóleja a jo napołniła měch z pósromośonym setom a figami a z drobnym klěbom. To jo wše te wěcy gromadu złožowała a jo je na se połožyła. 6 a wóni su šli wen k wrotam města Bethulia a su tam namakali Ozias a Stare města, Chabris a Charmis, stojecy. 7 a ako su wiźeli, až jo se jeje woblico a jeje woblacenje změniło, su se wjelgin źiwali wó swójej rědnosći a stej k njej powědałej: 8 Bog, Bog našych wóścow, daj śi gnadu a wugbajo swóje pśedewześa k cesći źiśi Israela a k pówušenju Jeruzalema. Pótom su se módlili Bogu. 9 a wóna jo k nim powědała: Pśikaz, až se mě wrota města wótwóriju, aby se to docynili, aby to zwónoźeli, wó comž sćo ze mnu powědali. To su pśikazali gólcam, se jej wótwóriś, ako jo powědała. 10 a ako su to cynili, jo Judit wen šła, wóna a jeje magd z njeju. A muske města su za njeju wiźeli, daniž njejo góru dołoj zalězła, a daniž njejo se doł stał a njejo mógała wěcej wiźeś. 11 a wónej stej śěgnułej rownu smugu do doła, a prědna straža Assyrow jo jej zmakała. 12 a jo ju wzeł a se ju pšašał: Ku kótaremu ludoju słušaš? A zwótkul pśiźoš? A źo pójźoš? A wóna źašo: Ja som žeńska hebrejow a som pśed nimi wuběgnuła, pśeto budu se wam daś, aby se zjědli. 13 a ja pśidu pśed Holozami, stolic twójogo wójska, aby słowa wěrnosći wózjawili. A cu jomu drogu pokazaś, pó kótarejž wón tam pójźo a cełu góru dobywa, bźez togo až by śěło abo žywjenje jadnogo z jogo muskich zgubił. 14 Als něnto muske swóje słowa słyšali a swój woblico wiźeli, su se wjelgin źiwali wó swójej rědnosći a k njej su se rozgranjali: 15 ty sy swójo žywjenje wuchował, z tym až sy chwatał, do pśibytnosći našogo kněza dołoj stupaś. Togodla pśiźo něnto do swójogo stana, a někotare z nas śi wjedu, daniž njejsu śi do jogo rukowu dali. 16 a gaž pśed nim stojš, njebój se w twójej wutšobje, ale pokaž za twójim słowom; A wón śi derje pšosy.
17 a wóni su z nich wuzwólili sto muskich, kótarež su dejali jich a swóju magdu pśewóźowaś. A wóni su je do stana hololgi dowjadli. 18 a jo se kněžył tłocenje w cełem lěgwje, pśeto jeje pśichad jo se mjazy stanami głosnje, a wóni su ju wobkružyli, ako su pśed stanom holoferna stojali, daniž njejsu jomu wó njej wulicowali. 19 a wóni su se źiwali wó swóju rědnosć a su wobźiwowali swójich dla źiśi Israela, a kuždy jo powědał k swójomu blišemu: Chto by ten lud zajśpił, kenž take žeńske pód sobu ma? Njepisane njejo derje, až jaden z nich wušej wóstanjo, kenž, gaž se pušćijo, cełu zemju wobšuźiś mógał. 20 a te, kótarež su lažali pla Holofernec, su šli wen, a wšykne jogo słužabniki su ju do stana wjadli. 21 holozow pak jo wótpócywał na swójom lěgwje pód skóro jadneju skórochinu, kenž jo był z purpurom a złotom a smaragdami a drogotnymi kamjenjami wite. 22 a wóni su jomu wót njeje pokazali; A wón jo stupił pśed swójim stanom ze slobranymi lampami pśed sobu. 23 a ako jo Judit pśed njogo a jogo tych tych, su se wšykne wó rědnosći swójogo woblicowego źiwaś dali. A wóna jo padnuła na swójo woblico a jo jomu zlubjenje wopokazała, a jogo su nadute jich wótpórali. KAPITEL 11 1 Dańska jo Holozes k njej powědała: Žeńska, daś jo, njebój se w twójej wutšobje; pśeto njejsom nikomu nic klěknuł, kenž jo zwólniwy był, nabuchodonosor, kraloju cełeje zemje, słužyś. 2 Gaby něnt twój lud, kótaryž w górach bydli, pla mnjo zapalił, njeby mój speer pśeśiwo njej zwignuł, ale su sebje to sami cynili. 3 něnt pak mě groń, cogodla sy pśed nimi wuběgnuł a k nam pśišeł; pśeto ty sy pśišeł, aby tebje šćitał; Buź napšawdu, ty dejš toś tu noc žywy byś a zwenka njeje: 4 pśeto nichten njetrjeba śi něco pśitłocyś, ale śi derje pšosyś, ako to dieny krala Nabuchodonora cynje, mój kněz. 5 Dańko jo Judit k njomu powědała: Njepśiwzej słowa twójogo słužabnego a laj swóju pśisegu w twójej pśibytnosći powědaś, a ja njok swójogo kněza w toś tej nocy napokuśiś. 6 a gaž słowam twójogo słužabneje pótakem, buźo se Bog wěc dopołnje na tebje staś daś. A Mylord njebuźo swóje wótglědy zatajiś. 7 Kak nabuchodonosor, kral cełeje zemje, jo žywy a kak jo jogo móc žywa, kenž jo śi pósłał, aby wšo žywe byli; pśeto nic jano luźe budu jomu pśi tebje słužyś, ale teke zwěrjeta póla a zbóžo a ptaški njebja se pśez twóju móc pód nabuchodonozom a jogo cełym domom žywe su. 8 pśeto smy wó twójej mudrosći a twójej politice słyšali, a se na cełej zemi rozpšawja, až sy jano docasnje pótrjefjony pó cełem mócnaŕstwje a mócny w dopóznaśu a wjelicnje w ryśaŕskich statkach wójny. 9, což něnto wěc nastupa, kótaraž jo Achior w twójej raźe powědała, tak smy jogo słowa słyšali; słyšali; smy jogo słowa słyšali; Pśeto muske Bethulije su jogo wuchowali, a wón jo jim wšym wózjawił, až jo k tebje powědał. 10 wó to, o kněz a město źaržaś, njeźiwaj na jogo słowo; Ale połož jen do swójeje wutšoby, pśeto jo wěrno, pśeto naš lud se wótštrofujo, a mjac njamóžo je dobyś, snaźkuli pśeśiwo jeje Bogu grěju.
11 a něnt, až njeby mój kněz pśewinuł a swój wótglěd wugbał, jo něnto samo smjerś wó nich pśišeł, a jich grěch ma wóna wuwólniś, z cymž budu swójogo Boga k gniwoju wabiś, gažkuli budu něco cyniś, což njejo cyniś. 12 pśeto jich žywidła jim póbrachuju, a wšykne wy wódu jo snadne, a wóni su wobzamknuli, ruku na swójom zbóžu połožyś, a wóni su se pśedewzeli, wšo to jěsć, což bog jo jim pśez swóje kazni zakazał. 13 a wóni su rozsuźone, prědne płody źasetego wina a wóleja wudawaś, kótarež su wóni duli a mjeršnikam wobmyslenja měli, kótarež w Jeruzalemje pśed glědajucy na naš Bog słuže. Až njejo žednomu ludoju dowólone, se z rukoma dotyknuś. 14 dokulaž su někotare do Jeruzalema pósłali, dokulaž teke te, kenž tam bydle, to samske cynili, aby jim licencu wót senata pśinjasli. 15 gaž pak jim słowo pśinjasu, budu to ned cyniś, a wóni budu śi daś, aby se hyšći na tom samskem dnju znicyli. 16 wó to som, twója póžednosć, kótaruž to wšykno wěm, pśed jeje pśibytnosću wuběgnuł. A Bog jo mě pósłał, aby z tobu źěłał, wó comž ceła zemja buźo se źiwaś, a chto to słyšymy. 17 pśeto twój słužabnik jo póbóžny a słužy Bogu njebja a noc. Togodla, mój kněz, cu pla tebje wóstaś, a twój słužabnik pójźo w nocy do doła, a ja cu se Bogu módliś, a wón buźo mě groniś, gaž su swóje grěchy wugbali. 18 a ja pśiźomej a ja śi pokažomej, pón buźoš z twójim cełym wójsenim wuśěgnuś, a to nichten z nich njebuźo, kenž se śi pśeśiwijo. 19 a ja wjedu śi pśez srjejź Judy, daniž njepśiźoš pśed Jeruzalemom. A ja budu twój tron dosrjejź sednuś. A ty dejš je góniś ako wójce, kenž njamaju pastyrja, a pjas śi razka jogo blabu njewucuju; pśeto toś te wěcy su mě pó mójej pśedwědobni gronili, a wóni su mě wózjawili, a ja som pósłany, to som śi gronił. 20 a jich słowa su se spódobali Holoferny a wšyknym swójim tym tymleram. A wóni su se źiwali wó swójej mudrosći a powědali: 21 njedajo žedneje takeje žeńskeje wót jadnogo kóńca zemje až k drugemu, rowno tak rědnosći woblica dla ako teke mudrosći słowow dla. 22 rowno tak jo Holofernes k njej powědał: Bog jo derje na to cynił, tebje pśed ludom pósłaś, aby była móc w našych rukach a skazby nad tymi, kenž sebje mójogo kněza snadnje waže. 23 a něnt sy rědna w twójom antlicach a duchnje w twójich słowach: Gaž cyniš, což sy gronił, buźo twój Bog mój Bog, a buźoš bydliś w domje krala Nabuchodona a buźoš na cełej zemi znaty. KAPITEL 12 1 a wón jo pśikazał, ju nutś pśinjasć, źož jo był jogo talaŕ zakšyty. A pśikazujo jej, swójo swójske měso k dispoziciji stajiś, a wóna dejała wót swójogo wina piś. 2 a Judit źašo: Njok wó tom jěsć, až njeby k kśiwźenju dojšło, ale daś se wó mnjo póstaraju wó to, což som sobu pśinjasł. 3 To jo Holofernes k njej powědał: Gaž twója profylaksa njejo se raźiła, kak mamy śi pón to samske daś? Wšako njejo nichten z twójogo luda pla nas.
4 a Judit jo k njomu źašo: Tak dłujko twója duša jo žywa, mój kněz, ga njebuźo twója słužabna wudaś, což mam, nježli až kněz pśez móju ruku to cyni, což jo póstajił. 5 a słužabniki holony su do stana pśinjasli, a wóna jo spała až do połnocy, a wóna jo stanuła, ako jo była pśeśiwo zajtšnym stražam. 6 a jo k Holozoju pěskował, aby wuchował: Mój kněz něnt pśikaza, až twója słužabna k módlitwje wuśěgnjo. 7 a Holofernes jo pśikazał swójej stražy, wóna njewóstawa, a tak jo wóstała tśi dny w lěgwje a jo šła w nocy wen do doła Bethulia a jo se w jadnom žrědłoju wódy pódla lěgwa. 8 a ako jo wóna pśišła, jo pšosyła Kněza, kótaregož Bog Israel, jej drogu k buźenju źiśi swójogo luda pokazaś. 9unda jo nutś pśišła a jo wóstała w stanje, daniž njejo wjacor swójo měso jědła. 10 a stwórty źeń jo dał Holozow jano swójskima złoźejoma swěźeńsku gósćinu a njejo žednogo z oficěrow na gósćinu wołał. 11 a wón jo powědał k Bagoasoju, eunuchoju, kenž jo wšo měł, což jo wobsejźeł: Źi něnt tam a napowědaj tu hebrejku, kótaraž jo pla tebje, až k nam pśiźo a z nami jě a pijo. 12 pśeto lej, by sromota za nas była, gaby taku žeńsku hyś dali, bźez togo až by swóju towarišnosć měł; Pśeto gaž je k sebje njeśěgnjomy, buźo wóna nas k směchoju wusměšowaś. 13 a Bagoas jo stupił z pśibytnosći Holoferna k njej a źašo: »Toś ta rědna kněžna se njebój, k mójomu knězoju pśiś a w jogo pśibytnosći pócesćony byś, a pij wino a buź wjasoły z nami a buźo źinsa k jadnej ze źowkow Assyra, kótarež słuže w domje Nabuchodonosors. 14 Dalšej jo Judit k njomu powědał: Chto som něnt, až swójogo kněza nucham? Kózł, což se jomu spódoba, to cu malsnje cyniś, a daś jo mójo wjasele až do dnja mójeje smjerśi. 15 a wóna jo se zwignuła a jo se ze swójimi drastwami a wšyknymi drastwami swójeje žeńskeje zwignuła a jeje źowka jo šła a jo jeje měku ruku na zemju połožyła, pśeśiwo Holofernskej, kótaruž jo wót Bagoje k wšednemu wužywanju dostała, aby se na to sednuła a dojła. 16 Ako jo něnto Judit zastupiła a se zasajźała, Holoferna, jo była jogo wutšoba rozpacna wót njeje, a jogo duša jo była gnuta, a wón jo se wjelgin žycył, z njeju gromaźe byś. Pśeto wón jo cakał wěsty cas, aby ju wobtužył, wót togo dnja, dokulaž jo ju wiźeł. 17 dawny jo k njej powědał: Pij něnto a buź wjasoły z nami. 18 Da jo Judit powědał: »Ja cu něnt piś, mój kněz, pśeto mójo žywjenje jo źinsa we mnjo wětše ako wšykne dny wót mójogo naroda. 19 a wóna jo wzeła a jědła a jo pśed nim piła, což jo jeje póžednosć napórała. 20 a Holoferna jo měła wjelike wjasele na njej a jo wupił wěcej wina, ako jo gdy na jadnom dnju pił, wót togo casa, ako jo se naroźił. KAPITEL 13 1 Ako jo něnto wjacor pśišeł, su se jogo tenery chwatali, a Bagoas jo swój stan wence a jo kelnarjow z pśibytnosći swójogo kněza pušćił. A stej se lagnułej do póstole, dokulaž stej byłej wšykne mucnej, dokulaž jo swěźeń był. 2 a Judit jo wóstała sama w stanje slědk, a Holoferna jo lažała sama na swójej póstoli, dokulaž jo był z winom napołnjony.
3 Judith pak jo swójej magiśe pśikazała, pśed swójeju spańskeju nocu stojaś a na nju cakaś. Pśeto wóna jo groniła, až co k swójim módlenjam hyś, a wóna jo powědała k Bagoasoju pó tom samskem wótmyslenju. 4 a wšykne su šli wen, a nichten njejo wóstał w spańskej śpě, daniž małe daniž wjelike. To jo stojał Judith pśi swójom lěgwje a jo powědała w swójej wutšobje: O kněz, Bog wšyknych mócy, glědaj na ten dar na twóŕby mójeju rukowu k pówušenju Jeruzalema. Wšako jo něnto na casu, twójomu derbstwoju pomagaś a twóje pśedewześa wuwjasć k znicenju njepśijaśelow, kótarež su se pśeśiwo nam zwignuli. 6 a wóna jo stupiła k słupoju póstole, kótaraž jo stojała na kóńcu głowy Holoferna, a jo wóttam swójo wuchyśenje dołoj wzeła. 7 A wón jo stupił k swójej póstoli, jo swóju głowu włose zgubił a źašo: Móc mě, o Kněžo, Bog Israela, źinsa! 8 a wóna jo jomu dwójcy ze wšeju mócu na šyju biła a jo jomu głowu wzeła. 9 a wón jo swójo śěło z póstole dołoj walił a jo skóroachin ze słupow dołoj stergnuł. A pótom jo šła pšec a jo dała Holozes swóju radu swóju magdu; 10 a wóna jo to cyniła w swójich měchach z měsom, a stej šłej gromaźe pó swójej zwuconosći k módlitwje, a ako stej pśišłej mimo lěgwa, skulojśiłej doł a stej pśišłej na góru Bethulia a stej pśišłej do wrotow samskego. 11 a Judith jo w dalinje k stražnikam pśi wrotach powědał: Wócyń, wótcyń něnt wrota! Bog, naš Bog, jo z nami, aby swóju móc hyšći w Jeruzalemje pokazał a swóje wobronjone mócy pśeśiwo njepśijaśeloju, kak jo to źinsa cynił. 12 ako pak su muske swójogo města swój głos słyšali, su chwatali, k wrotam swójogo města dołoj stupaś, a su wołali nejstarše města. 13 a pótom su wšykne gromadu běžali, te małe a wjelike, dokulaž jo jim cuze było, až su pśišli. To su wótwórili wrota a su pśiwzeli wogeń a su pśigótowali wogeń k zapalenju a su se wokoło nich stajili. 14 a wóna jo powědała z głosnym głosom k nim: Chwal Bog, chwal Bog, gronim, pśeto wón njejo swóju zmilnosć z domu Israela wzeł, ale našych njepśijaśelow znicyny pśez mójej ruce w toś tej nocy. 15 a wóna jo wzeła głowu z měcha, pokazujo jogo a źašo jim: Glědajśo głownu holoferna, stolica wójska Asura, a póglěda skórochin, w kótaremž jo lažał w swójej pijance; w swójej pijance; lažał; A Kněz jo jogo z ruku žeńsky. 16 tak wěrny kněz jo žywy, kenž jo mě na mójej droze źaržał, na kótaremž som šeł, tak jo jogo woblico zajśpiło až do jogo skazby, a weto njejo ze mnu grěšne, aby mě grěšył a sromośeł. 17 da jo był ceły lud ceło zaźiwany a jo se pókłonił, módlił se Bog a źašo dobrośiwy: Wałdany sy, o naš Bog, kenž sy źinsa njepśijaśelow swójogo luda znicył. 18 Da jo powědała Ozias k njej: »Źowka, wugrěšna sy, wót togo nejwušego Boga, wó wšyknych žeńskich na zemi; A wugóniś daś jo Bog, kótaryž jo stwórił Kněz, kótaryž jo njebjo a zemju stwórił, kótaryž jo tebje pokazał, głownje našych njepśijaśelow głownu wótbiś. 19 togo njebuźo twója dowěra z wutšoby luźi měkaś, kótarež mócy Boga do nimjernosći spominaju. 20 a Bog wobroś sebje to k njepśestawajucej chwalbje, aby se w dobrych wěcach woglědał, dokulaž njejsy swójo žywjenje sromośił za wobgroźenje našogo luda, ale naš
skazbuš, z tym až sy rowno pśed našym Bogom pśeměnił. A wšykne luźe su gronili: Sei's drum, tak jo to. KAPITEL 14 1 a Judith jo k nim powědała: Słuchajśo něnto, móje bratšy, a wzejśo toś tu głowu a powjesćo jen na nejwuše městno wašych murjow. 2 A gaž zajtšo se łamjo a słyńco na zemju pśiźo, wzejo kuždego swójich bronjow a źo kuždego skobodnego muskego z města wen a sajźćo stotnika nad nim, ako by kśěli dołoj do póla k stražy Assyrer; Ale njejźij. 3 pótom budu swóje broni wześ a do swójogo lěgwa hyś a głowne luźe wójska Assura pokazaś a k stanoju hologela gnaś, jogo pak njenamakaju. 4 a wy a wy, kótarež brjog Israela wobydlaju, buźotej slědowałej a jich padaś, gaž źotej. 5 manźelstwa pak to cyni, groni mě Achior ammoniter, aby wiźeł a spóznajo, kótaryž jo dom Israela zanicował a jogo ned do smjerśi k nam pěskował. 6 A wóni su wołali Achior z domu Ociasa. A ako jo pśišeł a na zgromaźinje luda głownu holoferna w ruce muskego wiźeł, jo wón padnuł na swójo woblico, a jogo duch njedocynił. 7 Ako pak su jogo zasej pominali, jo wón Judit k nogoma padnuł, jo wóna cesćiła a powědała: Žognowane sy we wšych tabernaklach Judaš a we wšych narodach, kótarež budu zaźiwane, gaž swójo mě słyše. 8 wó to mě wšykno wulicujo, což sy w tych dnjach cynił. To jo jomu Judit wulicowała srjejź luda wšykno, což jo cyniła, wót togo dnja, dokulaž jo wuśěgnuła, až do góźiny, dokulaž jo k nim powědała. 9 a ako jo pśestała powědaś, jo lud z głosnym głosom zawołał a jo cynił zogol w swójom měsće. 10 a ako jo Achior wšykno wiźeł, což jo Bog Israel cynił, jo wón wjelgin wěrił do Boga, jo měso swójeje pśedkóže a jo se z domom Israela zwězało až na źinsajšny źeń. 11 a gaž jo zajtšo se zarył, su powjesali głownu holofernu na murju, a kuždy jo wzeł swóje broni a jo śěgnuł w rědach až k mórskej kopicy góry. 12 ako pak su asyry wiźeli, su wóni sandaměrowali k swójim wjednikam, kótarež su pśišli k swójim głownym twaŕcam a tribunam a ku kuždemu jich kněžarjam. 13 a wóni su zastupili do stana holoferna a su k tomu powědali, kenž jo był wó wšyknych swójich wěcach starosćiwy: Buźćo něnto našogo kněza, pśeto njewólniki su byli zmužne, pśeśiwo nam do bitwy śěgnuś, aby se dopołnje znicyli. 14 a wón jo šeł nutś a jo do źuri stana zaklapał. Pśeto wón jo wěrił, až jo z Judith spał. 15 dokulaž pak nichten njewótegronijo, jo ju wótcynił a jo šeł do spańskeje śpy a jo jogo njabogu na zemju chyśił, a su jomu głowu wótewzeli. 16 wó to jo kśikał z głosnym głosom, z płakami a zdychami a z mócnym wukśikom a rozdrobi swójo suknje. 17 a ako wón ju njenamakajo, jo k luźam skócył a zawołał: 18 toś tych njewólnikow jo pśeradne jadnało; Žeńska hebrejow jo sromotu pśez dom krala Nabuchodonosora pśinjasła, pśeto lej, Holofernes lažy bźez głowy na zemi. 19 ako su głowne luźe wójska Asyrow toś te słowa słyšali, jo wóna roztergała swój płašć, a jeje duša jo se ceło njeměrnje, a jo dało kśikanje a wjeliki zogol w cełem lěgwje.
KAPITEL 15 1 a gaž te, kenž su byli w stanach, su słyšali, su byli zaźiwane pśez to, což jo se cyniło. 2 A tšach a tśěskotanje su nadpadnuli, tak až njejo nichten wěcej how był, kenž jo se pśed swójim pśiducym pśebywał, ale su se wšykne gromaźe wen walili a wuběgali do wšych směrow rowniny a górskego kraja. 3 a teke te, kenž su w górach wokoło Bethulije składowali, wuběgali. A syny Israela, kenž su byli wšykne mjazy nimi wójnske wójnarje, su se na nju walali. 4 a Ozias jo pěskował Ozias pó Betomasthemje a pó Bebaiju a Chobaiju a Cola a na wšykne brjogi Israela, aby wózjawili, co jo se stało, a až wšykne na jich njepśijaśele wótběžaś dejali, aby je znicyli. 5 ako pak su syny Israela to słyšali, su wšykne nutśnje nad nimi padnuli a su zabili do Chobai, rowno tak te, kenž su z Jeruzalema a z cełeje górskeje zemje pśišli (pśeto luźe su jim gronili, co su se w lěgwje swójich njepśijaśelow stawali), a te, kótarež su w Galaadźe byli. A w Galiläaśe jo gónił jich z wjelikeju rěznikaŕnju, daniž njejsu Damaskus a jogo granice za sobu wóstajili. 6 a zawóstanki, kótarež su bydlili w Bethulia, su padnuli pśez lěgwo Assura sem, zadanili a su se rozbogaśili. 7 a źiśi Israela, kótarež su se wót rězanja wrośili, su to měli, což jo wóstało wušej. A jsy a města, kótarež su lažali w górach a w rowninje, su dali wjele góńtwy, pśeto mań jo była wjelgin wjelika. 8 a Joacim, wusoki tejaŕ, a stare źiśi Israela, kótarež su w Jeruzalemje bydlili, su pśišli, aby dobre wěcy wiźeli, kótarež jo Bog Israel pokazał, aby Judit wiźeł a jich strowił. 9 a ako su k njej pśišli, su jich pokornili a k njej powědali: Ty sy pówušenje Jeruzalema, ty sy wjelika kšasnosć Israela, ty sy wjelika radosć našogo luda. 10 to wšo sy z twójeju ruku cynił, ty sy Israeloju wjele dobrego cynił, a Bog jo padnuł na tom: Strowažy su wót wšogomóžnego kněza do nimjernosći. A wšykne luźe su gronili: Tak daś jo. 11 a lud jo lěgwo tśiźasća dnjow dłujko zakusował, a su dali Judith Holofernes swój stan a wše jogo talarje a póstole a wobrědy a wše jogo cajki, a wóna jo jen wzeła a połožyła jen na jich kšety. A jo swóju karu pśigótował a jo ju na nju scynił. 12 a wšykne žeńske Israela su gromadu šli, aby je wiźeli, su žognuli a rejowali za nich a su jich teke žeńske, kótarež su pśi njej byli. 13 a wóni su jej połožyli a jeje rady, kótaraž jo była pla njeje, wólejowy wěnc, a wóna jo šła pśed cełym ludom k rejam a jo wjadła wšykne žeńske. A wšykne muske Israela su slědowali w swójom bronidle z girlandami a zogolami w gubje. KAPITEL 16 1 a Judith jo zachopiła, toś ten źěk spiwaś pó cełej Israelu, a ceły lud jo jej toś ten chwalobny spiw spiwał. 2 a Judith źašo: Zachop mójomu Bogu z bubonami, spiwaj mójomu knězoju z cymbalom, głosuj jomu nowy psalm, jo jogo a zawołaj jogo mě. 3 Pśeto Bog łamjo wójowanja, pśeto pód lěgwami, srjejź luda, jo mě wulichował z rukowu tych, kenž su mě pśeslědowali.
4 Assur jo pśišeł z górow ze pódpołnocy, wón jo pśišeł ze źaseśtysacami swójogo wójska, kótarychž mań jo tšugi górjej źaržała, a jich rejtarje su górki pókšyli. 5 jo se zarył, wón buźo móje granice spaliś a swóje młode z mjacom wusmjerśiś a saugěrujuce źiśi na zemju chyśiś a móje góletka k góńtwje cyniś a móje młode žeńske za góńtwu cyniś. 6 ale wšogomóžny KNĚZ jo ju wobtužył pśez ruku žeńskeje. 7 Pśeto mócny njejo padnuł pśez gólcow, hyšći su jogo syny Titanow, hyšći su padnuli wusoke wjelikany nad nim, ale Judit, źowka Merarisa, jo jogo słabiła pśez rědnosć jeje woblico. 8 pśeto wóna jo połožyła sćěnu swójeje wudowy k pówušenju tych, kótarež su byli w Israelu pódtłocowane, a jo swójo woblico z žałbu, jo jeje włose do wobrycki zwězało a jo wzeł powrjoz, aby jen zawjadł. 9 Wašych sandalow jo jogo wócy wuchwalował, jeje rědnosć jo jogo duch wułojł, a wutopjenje jo šło pśez jogo šyju. 10 perserow jo se tśěskotało pśed swójeju skobodnosću, a młoźeńce su byli wuźěsone wó swójej licenosći. 11 a mója tužnosć stej juchlic z radosću, a móje słaby su głosnje kśikali. Ale wóni su byli zaźiwane: su zwignuli swój głos, ale wóni su padnuli. 12 synow kněžnow jo ju pśetłocyło a zraniło ako źiśi wuběgańcow. 13 cu knězoju nowy spiw spiwaś: Kněžo, sy wjeliki a kšasny, wjelicnje mócny a njepśewinjobny. 14 wšykne stwórjenja maju śi słužyś, pśeto sy powědał, a wóni su se cynili, ty sy swójogo ducha wupósłał, a wón jo je stwórił, a njedajo žednogo, kenž móžo se swójomu głosoju stajaś. 15 pśeto góry budu z wódami wót swójich fundamentow wótryś, skały budu ako wósk taś pśi twójej pśibytnosći. 16 pśeto wšykno wopor jo pśemało, aby śi słodki słod dał, a wšykno tucne njedosega za twój wopor wognja; chtož pak kněza se bój, ten jo we wšych casach wjeliki. 17 bědow narodam, kótarež se pśeśiwo mójim pśiswójźbnym zwigaju! Kněz, ten wšogomóžny, se na dnju sudnistwa na nima se myjo, z tym až kłaźo wogeń a wužeńce do jich měsa. A wóni budu wóni cuś a płakaju do nimjernosći. 19 Judith jo teke ceły cajk Holoferna, kótaryž jo jej lud dał, a jo dał skóroachin, kótaryž jo ze swójeje spańskeje śpy wzeł, Knězoju k daroju. 20 a lud jo swěśił tśi mjasece dłujko w Jeruzalemje pśed swěśenim swěźeńska gósćina, a Judith jo wóstała pla nich. 21 Pó tom casu jo se kuždy wrośił k swójskemu derbstwoju, a Judith jo šła do Bethulije a jo wóstała w swójom wobsejźenju a jo była za swój cas pó cełem kraju cesćiła. 22 a wjele su ju pominali, ale nichten njejo ju znał wšykne dny swójogo žywjenja, pó tom jo był mans, jeje muski, njabogi a bu k swójomu ludoju zgromaźony. 23 pak jo wóna rosła pśecej wěcej w cesći a jo se stara w domje swójogo cłowjeka, ako jo była sto arožka lět stara, a jo swóju magnu lichotu cyniła. Tak jo wumrěła w Bethuliawje, a su ju w jamje swójogo cłowjeka mandara wobraźali.
24 a dom Israel jo skjaržył sedym dnjow pśez nju, a nježli až jo wumrěła, jo rozdźěliła swóje wóry na wšyknych, kótarež su byli swójomu manźelskemu manificoju nejbliše, a na kótarež su jej nejbliše stojali. 25 a njejo było žednogo, kenž jo źiśi Israela w dnjach Judith a teke dłujki cas pó smjerśi hyšći wěcej pśeźěsyś dał.