KAPITEL 1
Issachar, pěty syn Jakuba a Leasa. Bźezpśinosowe góle myta za awruny. Wón pleděrujo za jadnorosć.
1 wótpis słowow Issaschara.
2 Pśeto wón jo zawołał swójich synow a źašo jim: Słuchajśo, móje źiśi, na Izašu, wašogo nana! Słuchajśo na słowa togo, kenž jo wót Kněza lubowany.
3 jo se Jakub ako pěty syn naroźił, ako mytowy źěłaśeŕ za awlejow.
4 Denny Ruben, mój bratš, jo pśinjasł Alraunen z póla, a Rahel jo jomu zmakał a wzeł ju.
5 rubow pak jo płakało, a pśi jogo głosu jo pśišła Lea, mója maś, wen.
6 tych awlranow pak su byli wónjajuce jabłuka, kótarež su se w kraju Haran pód wódnym drěmom wunjasli.
7 a Rahel jo gronił: Ja śi njebudu je daś, ale daś mě město źiśi budu.
8 pśeto KNĚZ jo mě zanicuł, a ja njejsom Jakuba žedne źiśi naroźił.
9 pak stej byłej dwě kněžaniša; A Lea jo groniła k Raheloju: Dosega śi, až sy mójogo cłowjeka wzeł. Coš teke toś te wześ?
10 a rahel jo jej gronił: Ty dejš Jakub tu noc za alrany swójogo syna měś.
11 a Lea jo k njej powědała: Jakub jo mój, pśeto ja som žeńska swójeje młoźiny.
12 Rahel pak jo powědał: Rühme se a njewósromoś se; Pśeto wón jo mě pśed tobu zlubił, a wó mójogo nana styrnasćo lět słužył.
13 a njeby rucnikaŕstwo na zemi pśiběrało a špatnosć luźi dobyło, tak njeby něnto woblico Jakuba wiźeł.
14 pśeto ty njejsy jogo žeńska, ale ty sy se jomu na mójom městnje k njomu wzeł.
15 a mój nan jo mě zawjadł a mě do wóneje nocy zajśpnuł a njejo pśiwdał, až Jakub jo mě wiźeł; Pśeto ja by tam był, njeby se jomu to stało.
16 ale za alrany pśenajmujom śi Jakuba za jadnu noc.
17 a Jakub jo Lea spóznał, a wóna bu samodruga a mě, a wó myto som se dla ja Issašara pomjeniła.
18DajoseJakubjanźelKNĚZAzjawił a źašo: Rahel ma dwě góleśi póroźiś, dokulaž jo wobchadanje ze swójim cłowjekom wótpokazała a enthaltsamnosć dojśpiła.
19 a njeby mója maś Lea jabłuka wó jogo towarišnosć zapłaśiła, tak by wósym synow naroźiła; Togodla jo šesć, a Rahel jo dwójcy dobył; pśeto wokoło alranow dla jo ju Kněz domapytał.
20 pśeto wón jo kusnuł, až jo kśěła wó źiśi dla z Jakubom jězdźiś a nic z lušta na rozwjaselenje.
21 pśeto teke na drugi źeń jo wóna Jakub zasej spušćiła.
22 wokoło awrawnow jo wusłyšał KNĚZ na Rahel.
23 pśetož jo ju póžedała, njejo ju pśiwzeła, ale jo ju woprowała w domje Kněza a pśinjasła ju mjeršnikoju
nejwušego, kenž jo był w tom casu.
24 ako som něnto wótrosćony, móje źiśi,somzměniłw spšawnosćiwutšoby a som se mójomu nanoju a mójim
bratšam winowe zagrodkarje a pśinjasł płody z póla pó swójom casu.
25 a mój nan jo mě žognował, dokulaž jo wiźeł, až som se z pšawom na njogo pśeměnił.
26 a ja njejsom był wobchod w swójom cynjenju, hyšći zawisny a złosny pśeśiwo mójomu blišemu.
27 njejsom nigdy nikogo pśepórał a niko žywjenje sedlił, z tym až som se pśeměnił ako do dłymi.
28 wó to, ako som pěśatśiźasća lět stary, som wzeł žeńsku, pśeto mójo źěło jo na mójichmócachlažało,anjejsomžednje na to myslił, se ze žeńskimi rozwjaseliś; Ale pśez móju procu jo mě spanje pśišło.
29 a mój nan jo se wjaselił kuždy cas nad mójeju pšawosću, dokulaž som pśez mjeršnika Knězoju wšyknych prědnosćow rozkładł; Pótom teke k mójomu nanoju.
30 a Kněz jo rozmnožył swóje dobrośi w mójima rukoma wó tysac raz; A teke Jakub,mój nan,jo kusnuł,ažBogjo mě pomagał, byś jano.
31 pśeto wšyknym chudym a pódtłocowanym som dobreje zemje darił w ropejce mójeje wutšoby.
32 a něnto, słuchajśo na mnjo, móje źiśi, a změnja w žytnej droze, pśeto som w tom wšykno wiźeł, což jo Knězoju pśichylone. '
33 jadnoswětlobow žedno złoto njepomina, wón njejo swójogo blišego, wón póžeda za muskeceju chłošćonku, wón njama spódobanje na muskich drastwach.
34wónnjocodłujkožywybyś,alecaka jano na Bóžu wólu.
35 a duchy wobšudy njamaju žednu móc, wšako njeglěda na rědnosć žeńskich, až njeby swój zmysł ze zapleśenim zanjerěšył.
36 njejo zawisć w swójich myslach, žeden złosny cłowjek njelicy swóju dušu zamóliś, hyšći starosć z njedotykniwym póžedanim w swójom zmysle.
37 pśeto wón pśeměnijo pónižnje w dušy a wiźi wšykno w spšawnosći wutšoby a se wobija wócy, kenž su se pśez mólenje swěta złamali, až njeby wiźeł, až njeby někake kazni kněza wobchadało.
38 źaržćo něnto, móje źiśi, kazń Boga, a buźo jano a pśeměnijo se w njetšašnosći, z tym až se wó nastupnosći wašogo blišego njestara, ale lubujo kněza a swójogo blišego, stej sobulutosć z rukoma a słabymi.
39 beuge swój kśebjat k roli a procuj se we wšych družynach rolnika a pśinjaso KNĚZoju Daram z źěkom.
40 pśeto z prědnicoma zemje buźo was KNĚZ žognowaś, rownož jo wšych swětych žognował wót Abela až doněnta.
41 pśeto wam njejo žeden drugi źěl dany ako wót tucnego zemje, kótarychž płody se pśez procu naroźiju.
42 pśeto naš nan Jakub jo mě žognował ze znami zemje a z prědnickami.
43 a Levi a Juda tśeśi teke wót KNĚZA zagranjachu, teke mjazy synoma Jakuba; Pśeto KNĚZ dajo jim derbstwo, a Levi jo dał mjeršnikojstwo a Judu kralojstwo.
44 a tak słuchaśo jim a pśeměnijośo do njogo jich nana; Pśeto Gad jo dane,
wójnske wójnske jamy znicyś, kótarež pśez Israel pśidu.
14 ja som kněza lubował; Tejerownosći kuždy cłowjek z cełeje wutšoby.
KAPITEL 2
1Takněntowě,mójeźiśi,ažwašesyny w slědnych casach rozfałduju a se na njenaseśone póžedanje spiju.
2 a bźeznaźejnosć spušćijo, buźo se złosći bliske; A gaž kazni Kněza spušćiju, se wóni na Beliar wuspinkuju.
3 a gaž rolowu twaŕ spušćiju, budu swójske złe plany nachwataś, a wóni budu mjazy gólami rozdrosćone a jich njepśijaśelam słuže.
4 a tak wy něnto wašym źiśam toś te kazni, aby, gaž mógu se grěšyś, śim malsnjej k knězoju wrośiś; Zawěsće, wón jo zmilny a buźo se zatšašyś, aby ju do swójogo kraja slědk spórał.
5 glej, něnto, ako wiźiśo, som stodwaźastyadwaźasća lět stary a njejsom mě žeden grěch pókusny.
6 Mimo mójeje žeńskeje njejsomžednu žeńsku znał. Njejsom žednje wugbał, z tym až som swójej wócy zwignuł.
7 njejsom žedno wino pił, aby se pśez to zamólił;
8Janjejsomnicpóžedajucegopominał, ako jo było mójogo blišego.
9 wobšudow njejo se w mójej wutšobje zwignuł;
10 łdža njejo mě pśez gubu pśišła.
11 gaby něchten do wuskosćow był, tak som měšał móju mrětwu ze swójimi,
12 a ja som swój klěb z rukoma źělił.
13 som Bogaběrnosć statkował, wšykne móje dny som wěrnosć wobchował.
15 tak teke wy, móje źiśi, a kuždy duch Beliars buźo z was wuběgnuś, a žeden zły statk njebuźo nad wami kněžaś;
16 a kužde źiwe zwěrje maśo pódchyśiś, dokulaž maśo Boga njebja a zemju pla was a z luźimi zmuśoneje wutšoby.
17 a ako jo to gronił, jo swójogo syna, jogo do Hebrona górjej njasć a jogo tam w jamje pla swójich nanow zakopaś.
18 a wón jo swójej noze wupśestrěł a jo wumrěł we wusokem starstwje; Z kuždym zukom cłonkow a z njerozymneju mócu jo wusnuł nimjerne spanje.