CAIBIDEIL 1 1 Leabhar briathran Thobit, mhic Thobieil, mhic Ananieil, mhic Adueil, mhic Ghabaeil, de shìol Asael, de threibh Nephtali; 2 Neach ann an àm Enemesar rìgh nan Asirianach a thugadh am braighdeanas à Thisbe, a tha air deas làimh a’ bhaile sin, ris an abrar gu ceart Nephtali ann an Galile os cionn Aseir. 3 Ghluais mise Tobit ri uile laithean mo bheatha ann an slighibh na firinn agus a' cheartais, agus rinn mi iomadh deirce do m' bhraithrean, agus do m' chinneach, a thainig maille rium gu Ninebhe, do thir nan Asirianach. 4 Agus an uair a bha mi a'm' dhùth- aich fèin, ann an tìr Israeil ach òg, thuit treubh Nephtali m'athar uile o thigh Ierusaleim, a thagh- adh à uile threubhan Israeil, a chum as gu'n ìobradh na treubhan uile iad. an sin, far an robh teampull aite-còmhnuidh an Ti a's Airde air a choisrigeadh agus air a thogail do gach linn. 5 A nis dh'ìobair na treubhan uile a rinn ceannairc, agus tigh m'athar Nephtali, do'n agh Baal. 6 Ach chaidh mise a mhàin gu minic do lerusalem aig na fèisdibh, mar a dh'orduicheadh do shluagh Israeil uile le h-ordugh sìorruidh, aig an robh an ceud-thoradh, agus na deicheamhan do chinneas, maille ris an ni sin a chuireadh air tùs ; agus thug mi iad aig an altair do na sagartaibh, clann Aaroin. 7 A' cheud deicheamh cuid do'n chinneas uile thug mi do mhacaibh Aaroin, a bha frithealadh ann an lerusalem : an deicheamh cuid eile reic mi air falbh, agus dh'imich mi, agus chaith mi e gach bliadhna ann an lerusalem. 8 Agus an treas la thug mi dhasan d'an robh e iomchuidh, mar a dh'àithn Debora màthair m'athar dhomh, a chionn gu'n d'fhàgadh mi a'm' dhìlleachdan aig m'athair. 9 Os bàrr, an uair a thàinig mi gu aois duine, phòs mi Anna do mo dhilsibh fèin, agus ghin mi Tobias uaipe. 10 Agus an uair a thugadh air falbh sinn 'nar braighdean gu Ninebhe, dh'ith mo bhràithrean uile, agus iadsan a bha do m' dhilsibh, do aran nan Cinneach. 11 Ach ghleidh mi mi fèin o itheadh ; 12 Do bhrìgh gu'n do chuimhnich mi Dia le m'uile chridh'. 13 Agus thug an Tì a's Airde dhomh deadh-ghean agus deadhghean an làthair Enemesair, ionnus gu'm bithinn a' m' fhearglanaidh aige. 14 Agus chaidh mi do Mhedia, agus dh'fhàg mi ann an earbsa ri Gabael, bràthair Ghabriais, aig Rages, baile de Mhedia, deich tàlannan airgid. 15 A nis an uair a fhuair Enemessar bàs, rìghich Senacherib a mhac 'na àite ; aig an robh an oighreachd air a bhuaireadh, air chor as nach b'urrainn mi dol do Mhedia. 16 Agus ann an àm Enemessair thug mi mòran deirc do m' bhràithribh, agus thug mi m'aran do'n ocrach, 17 Agus m'eudach air an lomnochd : agus ma chunnaic mi neach air bith do m' chinneach marbh, no air mo thilgeadh mu thimchioll ball- aibh Ninebhe, dh'adhlaic mi e. 18 Agus ma mharbh an righ Senacherib neach air bith, an uair a thàinig e, agus gu'n do theich e o Iudea, dh'adhlaic mi iad gu huaigneach ; oir 'na fheirg mharbh e mòran ; ach cha d' fhuaradh na cuirp, an uair a dh'iarradh an righ iad. 19 Agus an uair a chaidh aon do na Nine- bheach, agus a rinn e gearan uime ris an righ, gu'n d'adhlaic mi iad, agus gu'n d'fholaich mi mi fèin ; a' tuigsinn gu'n d'iarradh mi a bhi air mo chur gu bàs, dh'imich mi air falbh le h-eagal. 20 An sin thugadh air falbh mo mhaoin uile, ni mò a dh'fhàgadh ni air bith annam, thuilleadh air mo mhnaoi Anna, agus mo mhac Tobias. 21 Agus cha deachaidh cùig agus leth-cheud là seachad, mun do mharbh dithis d'a mhac e, agus gu'n do theich iad gu slèibhtibh Ararait ; agus rìghich Sarcedonus a mhac 'na àite ; a chuir os cionn cunntas athar, agus os ceann a ghnothaichean uile, Achiacharus, mac Anael mo bhràthar. 22 Agus ghuidh Achiacharus air mo shon, agus phill mi gu Ninebhe. A nis bha Achiacharus 'na bhuidealair, agus 'na fheargleidhidh an t-seula, agus 'na stiùbhard, agus 'na f hear-riaghlaidh
air na cunntasaibh : agus dh'orduich Sarcedonus làimh ris-san : agus b'e mac mo bhràthar e. CAIBIDEIL 2 1A‑nis nuair a thàinig mi dhachaigh a‑rìs, agus a dh’aisigeadh mo bhean Anna dhòmhsa, maille ri mo mhac Tobias, air fèill na Pentecost, is e sin fèill naomh nan seachd seachdainean, dh’ullaich deagh dhìnneir dhomh, anns an do dheasaich mi mo dhinneir. Shuidh mi sìos airson ithe. 2 Agus an uair a chunnaic mi pailteas bìdh, thubhairt mi ri m' mhac, Imich, agus thoir leat ge b'e ni bochd a gheibh thu mach o'r bràithribh, a ta cuimhneach air an Tighearn ; agus, feuch, fanaidh mi air do shon. 3 Ach thàinig esan a rìs, agus thubhairt e, Athair, a ta aon do ar cinneach air a tachdadh, agus air a thilgeadh a mach air a' mhargadh. 4 An sin mu'n do bhlais mi do bhiadh sam bith, thòisich mi suas, agus thug mi suas e do sheomar gu dol fodha na grèine. 5 An sin phill mi, agus nigh mi mi fein, agus dh'ith mi m' bhiadh ann an truime, 6 A' cuimhneachadh fàidheadaireachd Amois, mar a thubhairt e, Tionndaidhear bhur fèisdean gu bròn, agus bhur subhachas uile gu caoidh. 7 Uime sin ghuil mi : agus an dèigh dol fodha na grèine, chaidh mi agus rinn mi uaigh, agus dh'adhlaic mi e. 8 Ach rinn mo choimhearsnaich fanoid orm, agus thubhairt iad, Cha'n 'eil an duine so fathast fo eagal gu cuirear gu bàs e air son an ni so : a theich ; agus gidheadh, feuch, tha e rìs adhlacadh nam marbh. 9 Agus air an oidhche sin fèin phill mi o'n àit-adhlaic, agus chaidil mi làimh ri balla mo thalla, air dhomh bhi air a thruailleadh, agus m'aghaidh air a rùsgadh. 10 Agus cha robh fios agam gu'n robh gealbhan anns a' bhalla, agus mo shùilean fosgailte, an gealbhonn aolach blàth a'm' shùilibh, agus gile a'm' shùilibh : agus chaidh mi dh'ionnsuidh nan leigh- ean, ach cha do chuidich iad mi : mar an ceudna. bheathaich Achiacharus mi, gus an deachaidh mi gu h-Elymais. 11 Agus ghabh mo bhean Anna obair bhan r'a dheanamh. 12 Agus an uair a chuir i dhachaidh iad chum an luchd-seilbh, phàigh iad d'i tuarasdal, agus thug iad dh'i thuilleadh air meann. 13 Agus an uair a bha e a'm' thigh, agus a thòisich e air glaodhaich, thubhairt mi rithe, Cia as a thàinig am meann so ? nach eil e air a ghoid? thoir seachad e don luchd-seilbh; oir cha'n 'eil e ceaduichte ni sam bith a ghoideadh itheadh. 14 Ach fhreagair ise mi, Thugadh mar thiodhlac e ni's mò na an tuarasdal. Gidheadh cha do chreid mi i, ach dh’iarr mi i a thabhairt don luchd-seilbh: agus bha mi air mo mhaslachadh rithe. Ach fhreagair ise mi, C'àit am bheil do dheirc, agus do ghnìomharaibh ceart ? feuch, tha thu fein agus t'oibre uile aithnichte. CAIBIDEIL 3 1 An sin air bhi doilich orm, ghuil mi, agus ann am bhròn rinn mi urnuigh, ag ràdh, 2 A Thighearna, tha thu cothromach, agus tha d'oibre gu lèir, agus do shligh- ean uile, tròcair agus fìrinn, agus bheir thu breth gu fìrinneach agus gu cothromach gu bràth. 3 Cuimhnich orm, agus amhairc orm, na dean peanas orm air son mo pheacaidh, agus m' aineolais, agus peacaidh m'aithriche, a pheacaich a'd' làthair-sa : 4 Oir cha d' thug iad gèill do d'àitheantaibh : uime sin thug thu thairis sinn mar chreich, agus gu braighdeanas, agus gu bàs, agus mar ghnàth- fhocal toibheim do na h-uile chinnich am measg am bheil sinn air ar sgapadh. 5 Agus a nis tha do bhreitheanais lionmhor agus fior : buin rium a reir mo pheacanna agus m' aithriche : oir cha do ghleidh sinn t'aitheantan, agus nach do ghluais sinn ann am firinn a'd' lathair.
6 A nis uime sin buin rium mar a's fearr dhuitse, agus àithn mo spiorad a thoirt uam, chum gu'm bi mi air mo sgaoil- eadh, agus gu'm bi mi air thalamh : oir tha e tarbhach dhomh bàs fhaghail, na bhi beò, do bhrìgh gu'n cuala mi breug. toibheum, agus biodh mòr dhoilgheas oirbh : àithn uime sin gu'm bi mi nis air mo shaoradh o'n àmhghar so, agus gu'n rachainn do'n àite shìorruidh : na tionndaidh do ghnùis uam. 7 Agus tharladh air an là sin fèin, ann an Ecbatane, baile de Mhedia, gu'n tugadh Sara nighean Ragueil mar an ceudna achmhasan do bhanoglaich a h-athar ; 8 A chionn gu'n robh i pòsda ri seachdnar fhear, a mharbh Asmodeus an droch spiorad, mun do laigh iad maille rithe. Nach 'eil fhios agad, ars' iadsan, gu'n do thag thu t' fhear-pòsda ? bha agad cheana seachdnar fhear, ni mò a chaidh ainmeachadh an dèidh a h-aon diubh. 9 C'ar son a bhuaileas tu sinne air an son ? ma gheibh iad bàs, imich 'n an dèigh, na faiceamaid gu bràth aon chuid mac no nighean dhiot. 10 'Nuair a chual i na nithe so, bha i ro-bhrònach, ionnus gu'n do shaoil i gu'n robh i air i fèin a thachd ; agus thubhairt ise, Is mise aon nighean m'athar, agus ma ni mi so, bithidh e 'na mhasladh dha, agus bheir mi a shean aois le bròn do'n uaigh. 11 An sin rinn i urnuigh fa chomhair na h-uinneige, agus thubhairt i, Beannaichte gu robh thusa, a Thighearna mo Dhia, agus tha t’ainm naomh agus glòrmhor beannaichte agus urramach gu sìorraidh: moladh t’ obraichean uile thu gu sìorraidh. 12 Agus a nis, a Thighearn, chuir mi mo shùilean agus mo ghnùis riut, 13 Agus abair, Thoir a mach as an talamh mi, chum as nach cluinn mi ni's mo ri toibheum. 14 Tha fios agad, a Thigh- earn, gu bheil mi glan o gach uile pheacadh an aghaidh an duine. 15 Agus nach do thruaill mi m'ainm riamh, no ainm m'athar, ann an tìr mo bhraighdeanais : Is mise aon nighean m'athar, ni mò tha leanabh sam bith aige gu bhi 'n a oighre air, no fear-dàimhe, no mac sam bith. d'a bheatha, dhasan a chumas mi mi fein mar mhnaoi : tha mo sheachdnar fir cheana marbh ; agus carson a bhithinn beò? ach mur àill leat gu'm bàsaichinn, thoir àithne dhomh bhi air mo ghabhail dhiom, agus truas a ghabhail dhiom, chum nach cluinn mi masladh ni's mò. 16 Mar sin dh'èisd an ùrnuighean le chèile an làthair mòrachd an Dè mhòir. 17 Agus chuireadh Raphael g'an slànuchadh le chèile, 's e sin, a lughdachadh gile sùl Thobit, agus a thoirt Sara nighean Ragueil mar mhnà do Thobias mac Thobit ; agus a cheangal Asmodeus an droch spiorad ; oir bhuineadh i le Tobias le còir oighreachd. Anns a' cheart àm sin fèin thàinig Tobit dhachaidh, agus chaidh e steach d'a thigh, agus thàinig Sara nighean Ragueil a nuas o a seòmar uachdarach. CAIBIDEIL 4 1Anns an là sin chuimhnich Tobit air an airgead a thug e do Ghabael ann an Rages Mhedia, 2 Agus thubhairt e ris fèin, Ghuidh mi bàs ; c'ar son nach 'eil mi a' gairm air mo mhac Tobias, a chum as gu'n cuir mi an cèill da airgiod mu'm faigh mi bàs ? 3 Agus air gairm dha, thubhairt e, A mhic, an uair a gheibh mi bàs, adhlaic mi ; agus na dean tàir air do mhàthair, ach thoir urram dh'i uile laithean do bheatha, agus dean an ni a's toil leatha, agus na cuir doilgheas oirre. 4 Cuimhnich, a mhic, gu'm fac i mòran chunnartan air do shon, 'nuair a bha thu 'n a broinn : agus an uair a gheibh i bàs, adhlaic i làimh riumsa ann an aon uaigh. 5 A mhic, bi mothachail air an Tighearna ar Dia rè do làithean uile, agus na leig le do thoil peacachadh, no a àitheantan a bhriseadh: dèan gu h-ionraic fad do bheatha fad do bheatha, agus na lean slighean na h‑eucoir. 6 Oir ma bhuineas tu gu firinneach, soirbhichidh do dhèanadas dhuit gu soirbheach, agus orra-san uile a tha beò gu cothromach.
7 Thoir deirc o d' mhaoin ; agus an uair a bheir thu deirc, na biodh farmad agad ri do shùil, agus na tionndaidh do ghnùis o bhochd sam bith, agus cha tionndaidli gnùis Dè air falbh uait. 8 Ma tha pailteas agad tabhair deirc d' a reir : ma bhios agad ach beagan, na biodh eagal ort tabhairt a reir a' bhig ud : 9Oir tha thu a’ tasgadh dhut fhèin ionmhas math fa chomhair là an èigin. 10 Do bhrìgh gu bheil an dèirc sin a' saoradh o'n bhàs, agus nach fuiling e teachd do'n dorchadas. 11 Oir tha deirc 'na thiodhlac maith do gach neach a bheir seachad e ann an sealladh an Tì a's Airde. 12 Thoir an aire o'n uile strìopachas, a mhic, agus gu h-àraidh gabh bean do shliochd t'athar, agus na gabh bean choimheach ri mnaoi, nach 'eil de threubh t'athar : oir is sinne clann nam fàidh, No, Abrahaim. , Isaac, agus Iacob : cuimhnich, a mhic, gu'n do phòs ar n-aithriche o thùs, eadhon gu'n do phòs iad uile mnài d'an dìlsibh fèin, agus gu'n robh iad beannaichte 'n an cloinn, agus sealbhaichidh an sliochd am fearann. 13 A nis uime sin, a mhic, gràdhaich do bhràithrean, agus na dean tàir air do bhràithrean, mic agus nigheanan do shluaigh, gun a bhith a' gabhail bean dhiubh: oir is ann an uaill a tha sgrios, agus mòran trioblaid, agus ann an gràinealachd tha lobhadh. agus uireasbhuidh mòr : oir is i aingidheachd màthair na gorta. 14 Na fanadh tuarasdal duine sam bith, a dh'oibrich air do shon, maille riut, ach tabhair as o làimh e : oir ma ni thu seirbhis do Dhia, bheir esan mar an ceudna ìocadh dhuit : bith- idh air mo mhac, anns na h-uile nithibh a ni thu. agus bi glic ann ad uile chomhradh. 15 Dean an ni sin ri neach sam bith a's fuath leat : na h-òl fìon a chum thu air mhisg : agus na rachadh a' mhisg maille riut air do thurus. 16 Tabhair de t'aran do'n ocrach, agus do thrusgan dhoibh-san a tha lomnochd ; agus a reir do phailteis tabhair deirc : agus na biodh farmad agad ri d' shuil, an uair a bheir thu deirc. 17 Doirt a mach t'aran air adhlacadh nam fireanach, ach na tabhair ni air bith do na h-aingidh. 18 Iarr comhairle orrasan uile a tha glic, agus na dèan tàir air comhairle sam bith a tha tarbhach. 19 Beannaich an Tighearna do Dhia a ghnàth, agus iarr air-san gu'm bi do shlighibh air an treòrachadh, agus gu'n soirbhich le d' uile cheumanna agus do chomhairlean : oir cha 'n'eil comhairle aig gach cinneach ; ach tha an Tighearna fèin a' toirt na h-uile nithe maith, agus tha e irioslachadh an ti a's aill leis, mar is toil leis ; A‑nis uime sin, a mhic, cuimhnich m’àitheantan, agus na cuirear as do inntinn iad. 20 Agus a nis tha mi a' ciallachadh so dhoibhsan, gu'n d'earb mi deich tàlanna do Ghabael mac Ghabriais, aig Rages ann am Media. 21 Agus na biodh eagal ort, a mhic, gu'n d'rinneadh bochd sinn : oir a ta mòran saoibhreis agad, ma tha eagal Dè ort, agus gu'm falbh thu o gach uile pheacadh, agus gu'n dean thu an ni a ta taitneach 'na shealladh. CAIBIDEIL 5 1An sin fhreagair Tobias agus thubhairt e, Athair, nì mise na h‑uile nithean a dh’àithn thu dhòmhsa: 2 Ach cionnus a gheibh mi an t-airgiod, do bhrìgh nach aithne dhomh e ? 3 An sin thug e dha an làmh-sgriobhaidh, agus thubhairt e ris, Iarr fear dhuit a theid maille riut, am feadh is beò mi, agus bheir mi dha tuarasdal : agus falbh agus faigh an t-airgiod. 4 Uime sin an uair a chaidh e a shireadh duine, fhuair e Raphael a bha 'na aingeal. 5 Ach cha robh fios aige ; agus thubhairt e ris, Am feud thu dol maille riumsa gu Rages ? agus an aithne dhuit na h-aitibh sin gu maith ? 6 Ris an dubhairt an t-aingeal, Theid mi maille riut, agus is maith is aithne dhomh an t-slighe : oir rinn mi tàmh maille r'ar bràthair Gabael.
7 An sin thubhairt Tobias ris, Fan orm, gus an innis mi do m'athair. 8 An sin thubhairt e ris, Imich agus na fan. Mar sin chaidh e a‑steach, agus thubhairt e ra athair, Feuch, fhuair mi aon a thèid maille rium. An sin thubhairt e, Gairm e am ionnsaigh-sa, a‑chum gum bi fios agam ciod an treubh a th’ ann, agus an e duine earbsach a dhol maille riut. 9 Agus ghairm e air, agus thàinig e steach, agus chuir iad fàilte air a chèile. 10 An sin thubhairt Tobit ris, A bhràthair, feuch ciod an treubh agus an teaghlach as am bheil thu. 11 Ris an dubhairt e, Am bheil thu 'g iarraidh trèibh, no teaghlaich, no duine tuarasdail gu dol maille ri d' mhac ? An sin thubhairt Tobit ris, Biodh fios agam, a bhràthair, do dhìlsean agus d’ainm. 12 An sin thubhairt e, Is mise Asarias, mac Ananiais mhòir, agus do bhràithrean. 13 An sin thubhairt Tobit, Tha fàilte ort, a bhràthair ; na bi a nis feargach rium, a chionn gu'n d'iarr mi eòlas a bhi agad air do thrèibh agus air do theaghlach ; oir is tu mo bhràthair, de mhaoin ionraic agus mhaith: oir is aithne dhomh Ananias agus Ionatas, mic an t‑Samaiais mhòir sin, nuair a chaidh sinn cuideachd gu Ierusalem a dhèanamh aoraidh, agus a thug suas an ciad-ghin, agus na deicheamhan de na measan; agus cha robh iad air an mealladh le mearachd ar bràithribh : a bhràthair, tha thu ann an deagh mhaoin. 14 Ach innis domh, ciod an tuarasdal a bheir mi dhuit ? an dean thu drachm 's an la, agus nithe feumail, a thaobh mo mhac fein ? 15 Seadh, mar an ceudna, ma philleas sibh gu tèaruinte, cuiridh mise ni-èigin ri bhur tuarasdal. 16 Mar sin bha iad toilichte. An sin thubhairt e ri Tobias, Ullaich thu fhèin airson na slighe, agus cuireadh Dia thu air turas math. Agus nuair a dh’ullaich a mhac na h‑uile nithean fa chomhair na slighe, thubhairt a athair, Imich maille ris an duine seo, agus a Dhè a tha a chòmhnaidh air nèamh, soirbhich led thuras, agus dèan aingeal Dhè cuideachd thu. Mar sin chaidh iad a mach le chèile, agus cù an òganaich maille riu. 17 Ach ghuil Anna a mhàthair, agus thubhairt i ri Tobit, C'ar son a chuir thu air falbh ar mac ? nach esan lorg ar laimhe, ann an dol a stigh agus a mach romhainn ? 18 Na bitheadh sanntach airgead a chur ri airgiod : ach bitheadh e mar ana- miann a thaobh ar cloinne. 19 Oir an ni sin a thug an Tighearna dhuinn gu bhi beo maille ris, is leoir e dhuinn. 20 An sin thubhairt Tobit rithe, Na biodh cùram ort, a phiuthar ; tillidh e an tèaruinteachd, agus chi do shùilean e. 21 Oir gleidhidh an t-aingeal maith cuideachd e, agus soirbhichidh a thurus, agus tillidh e gu tèaruinte. 22 An sin sguir i a gul. CAIBIDEIL 6 1 1 Agus ag imeachd dhoibh air an turus, thàinig iad san fheasgar gu ruig an abhainn Tigris, agus ghabh iad tàmh an sin. 2 Agus an uair a chaidh an t-òganach sios g'a nighe fein, leum iasg a mach as an amhainn, agus dh'ith e suas e. 3 An sin thubhairt an t-aingeal ris, Gabh an t-iasg. Agus rug an t‑òganach air an iasg, agus tharraing e gu tìr e. 4 Ris an dubhairt an t-aingeal, Fosgail an t-iasg, agus gabh an cridhe, agus an àin, agus an domblas, agus cuir suas gu tèaruinte iad. 5 Mar sin rinn an t-òganach mar a dh'àithn an t-aingeal dha ; agus nuair a ròist iad an t‑iasg, dh’ith iad e: an sin dh’imich iad le chèile air an slighe, gus an do tharraing iad am fagas do Ecbatane. 6 An sin thubhairt an t-òganach ris an aingeal, A bhràthair Asarias, ciod am feum a ta ann an cridhe, agus an gran, agus an sear- monachadh ? 7 Agus thubhairt e ris, A' beantuinn a' chridhe, agus ris an àin, ma chuireas diabhul no droch spiorad neach air bith dragh air,
feumaidh sinn deatach a dheanamh dheth an làthair an fhir no na mnà, agus cha bhi a' bhuidheann air a chràdh ni's mò. 8 A thaobh a' dhombla, is maith duine ungadh air am bheil gile 'na shùilibh, agus bithidh e air a leigheas. 9 Agus an uair a thàinig iad am fagus do Rages, 10 Thubhairt an t-aingeal ris an òganach, A bhràthair, ni sinn tàmh an diugh maille ri Raguel, a's e do charaid ; tha mar an ceudna aon nighinn aige, d'am b'ainm Sara ; Labhraidh mise air a son, a‑chum gun toirear dhut mar mhnaoi i. 11 Oir is leatsa còir a buin, do bhrìgh gu bheil thusa a mhàin de a càirdean. 12 Agus tha a' bhanoglach maiseach agus glic : a nis uime sin eisdibh rium, agus labhraidh mi r'a h-athair ; agus nuair a thilleas sinn o Rages gleidhidh sinn am pòsadh: oir tha fios agam nach urrainn Raguel a pòsadh ri fear eile a rèir lagh Mhaois, ach bidh e ciontach ann am bàs, oir is fheàrr leat còir na h-oighreachd na ri neach sam bith eile. eile. 13 An sin fhreagair an t-òganach an t-aingeal, Chuala mi, a bhràthair Asaria, gu'n d'thugadh a' bhanoglach so do sheachdnar fhear, a fhuair bàs uile ann an seòmar na bainnse. 14 Agus a nis is mise aon mhac m'athar, agus tha eagal orm, air eagal ma thèid mi steach d'a h-ionnsuidh, gu'm faigh mi bàs, mar an neach eile roimhe : oir tha gràdh aig spiorad aingidh oirre, nach cronaich corp sam bith, ach iadsan a thig d'a ionnsuidh. dhi; uime sin tha eagal orm mar an ceudna gu'm faigh mi bàs, agus gu'n toir mi anam m'athar agus mo mhàthar air mo sgàth-sa do'n uaigh le bròn : oir cha'n 'eil mac sam bith eile aca g'an adhlacadh. 15 An sin thubhairt an t-aingeal ris, Nach 'eil cuimhne agad air na h-àitheantan a thug t'athair dhuit, gu'm pòsadh tu bean do d' dhilsibh fèin ? uime sin eisd rium, O mo bhràthair ; oir bheirear i dhuit mar mhnaoi ; agus na dean cunntas air an droch spioraid ; oir air an oidhche so bheirear i dhuit am pòsadh. 16 Agus an uair a thig thu a steach do'n t-seòmar-phòsaidh, gabhaidh tu an luaithre a' chulaidh, agus cuiridh tu orra cuid de chridhe, agus de àinean an èisg, agus ni thu deatach leatha. 17 Agus fàilear an diabhul dheth, agus teichidh e air falbh, agus cha tig e ni's mò ni's mò : ach an uair a thig sibh d'a h-ionnsuidh, èirich araon sibh, agus deanaibh urnuigh ri Dia a ta tròcaireach, a ni truas dhibh, agus teasairg e. na biodh eagal ort, oir tha i air a hòrduchadh dhuit o thùs ; agus gleidhidh tu i, agus falbhaidh i maille riut. Os bàrr, tha mi creidsinn gun toir i clann dhut. A nis an uair a chual Tobias na nithe so, ghràdhaich e i, agus cheangail a chridhe gu h-eifeachdach rithe. CAIBIDEIL 7 1 1 Agus an uair a thàinig iad gu Ecbatane, thàinig iad gu tigh Ragueil, agus choinnich Sara iad : agus an dèigh fàilte a chur air a chèile, thug i steach iad do'n tigh. 2 An sin thubhairt Raguel ri Edna a mhnaoi, Cionnus a tha an tòganach so ri Tobit mo choimhearsnach ! 3 Agus dh'fhiosraich Raguel dhiubh, Cia as a tha sibhse, a bhràithre? ris an dubhairt iad, Tha sinne de mhacaibh Nephtalim, a tha 'n am braighdeanas ann an Ninebhe. 4 An sin thubhairt e riu, An aithne dhuibh Tobit ar fear-dàimh ? Agus thubhairt iadsan, Is aithne dhuinn e. An sin thubhairt e, Am bheil e ann an deagh shlàinte? 5 Agus thubhairt iadsan, Tha e araon beò, agus ann an deagh shlàinte : agus thubhairt Tobias, Is e m'athair e. 6 An sin leum Raguel suas, agus phòg se e, agus ghuil e, 7 Agus bheannaich se e, agus thubhairt e ris, Is mac an duine ionraic agus maith thu. Ach an uair a chual' e gu'n robh Tobit dall, bha e brònach, agus ghuil e. 8 Agus ghuil mar an ceudna Edna a bhean, agus Sara a nighean. Mar an ceudna ghabh iad aoidheachd dhoibh ; agus an dèigh sin reithe do'n treud a mharbh- adh, chuir iad stòr bìdh air a' bhòrd. An sin thubhairt Tobias ri Raphael, A bhràthair Asaria, labhair air na nithibh sin mu'n do labhair thu air an t-slighe, agus cuirear an gnothuch so air falbh.
9 Mar sin chuir e an cèill a’ chùis ri Raguel: agus thubhairt Raguel ri Tobias, Ith agus òl, agus dèan subhach: 10 Oir is iomchuidh gu'm pòsadh tu mo nighean : gidheadh cuiridh mise 'n cèill duit an fhìrinn. 11 Thug mi mo nigh- ean am pòsadh do sheachdnar fhear, a dh'eug air an oidhche sin fèin thàinig iad a steach d'a h-ionnsuidh : gidheadh, air an làth- air bithibh subhach. Ach thubhairt Tobias, Chan ith mi nì sam bith an seo, gus an aontaich sinn agus gun mionnaich sinn da chèile. 12 Agus thubhairt Raguel, Gabh i uime sin o so a mach a reir a' ghnàtha, oir is tu a ban-charaid, agus is leat i, agus gu'n tugadh Dia tròcaireach maith dhuit anns na h-uile nithibh. 13 An sin ghairm e Sara a nighean, agus thàinig i dh'ionnsuidh a h-athar, agus ghabh e air làimh i, agus thug e i do Thobias 'na mnaoi, ag ràdh, Feuch, gabh i a rèir lagha Mhaois, agus thoir air falbh i do d' ionn- suidh. athair. Agus bheannaich e iad; 14 Agus ghairm e Edna a bhean, agus ghabh e paipear, agus sgriobh e inneal choimhcheangail, agus sheulaich se e. 15 An sin thòisich iad air itheadh. 16 Agus an dèigh do Raguel Edna a ghairm air a mhnaoi, agus thubhairt e rithe, A phiuthar, deasaich seòmar eile, agus thoir a stigh an sin i. 17 Agus an uair a rinn i mar a dh'iarr e oirre, thug i an sin i : agus ghuil i, agus ghabh i deòir a h-ighinn, agus thubhairt i rithe, 18 Biodh deadh mhisneach agad, a nighean ; gu'n deanadh Tighearna nèimh agus na talmhainn aoibhneas air son do bhròin so : bi de mhaitheas, a nighean.
17 Is còir dhuit a bhi air do mholadh a chionn gu'n d'fhuair thu tròcair o dhithis a bha 'n aon-ghin mic an aithriche : deònaich dhoibh, a Thighearn, tròcair, agus crìochnaich am beatha ann an slàinte le h-aoibhneas agus le tròcair. 18 An sin dh'àithn Raguel d'a sheirbhisich an uaigh a lionadh. 19 Agus ghleidh e feill na bainnse ceithir laithean deug. 20 Oir roimh laithean a' phòsaidh a chrioch- nachadh, thubhairt Raguel ris le mionnaibh, nach falbhadh e gus an criochnaicheadh ceithir làithean deug a' phòsaidh ; 21 Agus an sin gabhadh e leth a mhaoin, agus rachadh e ann an tèaruinteachd a dh'ionnsuidh 'athar ; agus bu choir an còrr a bhi agam an uair a bhitheas mi fein agus mo bhean marbh. CAIBIDEIL 9 1 An sin ghairm Tobias air Raphael, agus thubhairt e ris, 2 A bhràthair Asarias, thoir leat seirbhiseach, agus dà chàmhal, agus rach gu Rages Mhedia gu Gabael, agus thoir am' ionnsuidh an t-airgiod, agus thoir chum na bainnse e. 3 Oir mhionnaich Raguel nach falbh mi. 4 Ach tha m'athair ag àireamh nan làithean ; agus ma dh'fhanas mi fada, bithidh e ro-dhuilich. 5 Mar sin chaidh Raphael a mach, agus dh'fhan e maille ri Gabael, agus thug e dha an làmh-sgrìobhaidh : esan a thug a mach màla air an do sheuladh suas, agus a thug dha iad. 6 Agus gu moch sa' mhaduinn chaidh iad le chèile a mach cuideachd, agus thàinig iad chum na bainnse : agus bheannaich Tobias a bhean.
CAIBIDEIL 8 CAIBIDIL 10 1 Agus an uair a rinn iad an suipeir, thug iad a steach Tobias d'a h-ionnsuidh. 2 Agus ag imeachd dha, chuimhnich e briathran Raphaeil, agus ghabh e luaithre an lèigh, agus chuir e air cridhe agus àinean an èisg, agus rinn e deatach leatha. 3 Agus an uair a dh'fhàileadh an droch spioraid, theich e gu iomallaibh na h-Eiphit, agus cheangail an t-aingeal e. 4 Agus an dèigh dhoibh bhi air an druideadh a stigh cuideachd, dh'èirich Tobias as an leabaidh, agus thubhairt e, A phiuthar, èirich, agus guidh- eamaid-ne gu'n deanadh Dia truas dhinn. 5 An sin thòisich Tobias air a ràdh, Beannaichte gu robh thusa, O Dhia ar n-aithriche, agus beannaichte gu robh t'ainm naomh agus glòrmhor gu bràth ; beannaicheadh na nèamhan thu, agus do chreutairean uile. 6 Rinn thu Adhamh, agus thug thu dha a bhean Eubha mar fhearcuideachaidh, agus fanadh: dhiubhsan thàinig mac an duine: thubhairt thu, Chan eil e math gum biodh an duine na aonar; deanamaid còmhnadh cosmhuil ris fèin dha. 7 Agus a nis, a Thigh- earna, cha'n 'eil mi a' gabhail a' phiuthar so mar ana- miann, ach gu h-ionraic : uime sin òrduich gu tròcaireach, chum gu'm fàs sinn aosda le chèile. 8 Agus thubhairt i ris, Amen. 9 Agus choidil iad araon air an oidhche sin. Agus dh'èirich Raguel, agus chaidh e agus rinn e uaigh, 10 Ag ràdh, Air eagal gu'm bi esan marbh mar an ceudna. 11 Ach an uair a thàinig Raguel d'a thigh, 12 Agus thubhairt e r'a mhnaoi Edna. Cuir fios gu h-aon do na banoglaich, agus faiceadh i am bheil e beò : mur bi e, chum as gu'n adhlaic sinn e, agus nach bi fios aig neach sam bith air. 13 Agus dh'fhosgail a' bhanoglach an dorus, agus chaidh i stigh, agus fhuair i iad le chèile 'n an codal, 14 Agus thàinig e mach, agus dh'innis e dhoibh gu'n robh e beò. 15 An sin mhol Raguel Dia, agus thubhairt e, O Dhe, is airidh thusa air do mholadh leis an uile mholadh fior-ghlan agus naomh ; uime sin moladh do naoimh thu le d' uile chreutairean ; agus moladh t' aingil uile agus do thaghta uile thu gu siorruidh. 16 Is ionmhuinn leat, oir rinn thu mi aoibhneach ; agus cha d'thainig sin a'm' ionnsaidh air an robh amharas agam ; ach bhuin thusa ruinn a rèir do mhòr thròcair.
1A‑nis dh’àireamh Tobit a athair gach là: agus nuair a chrìochnaich làithean an turuis, agus nach tàinig iad, 2 An sin thubhairt Tobit, Am bheil iad air an cumail ? no am bheil Gabael marbh, agus nach 'eil neach ann a bheir an t-airgiod dha ? 3 Uime sin bha e ro dhoilich. 4 An sin thubhairt a bhean ris, Tha mo mhac marbh, do bhrìgh gu'm fan e fada ; agus thòisich i air caoidh air a shon, agus thubhairt i, 5 A nis tha suim agam do ni sam bith, a mhic, oir leig mi air falbh thu, solus mo shùl. 6 Ris an dubhairt Tobit, Bi a'd' thosd, na gabh cùram, oir tha e tèaruinte. 7 Ach thubhairt ise, Bi a'd' thosd, agus na meall mi ; tha mo mhac marbh. Agus chaidh i a‑mach gach là air an t‑slighe air an deachaidh iad, agus cha do dh’ith i biadh sam bith anns an là, agus cha do sguir i fad na h‑oidhchean a bhith caoidh a mic Tobias, gus an do chrìochnaicheadh ceithir làithean‐deug na bainnse, a mhionnaich Raguel gun robh e a’ caoidh. caitheamh ann. An sin thubhairt Tobias ri Raguel, Leig air falbh mi, oir chan eil sùil aig m’athair agus mo mhàthair gam fhaicinn nas mò. 8 Ach thubhairt 'athair-cèile ris, Fan maille rium, agus cuiridh mi fios a dh'ionn- suidh t'athar, agus cuiridh iad an cèill da mar a thèid cùisean riut. 9 Ach thubhairt Tobias, Ni h-eadh ; ach leig dhomh dol dh'ionnsuidh m'athar. 10 An sin dh'èirich Raguel, agus thug e dha Sara a bhean, agus leth a mhaoin, a sheirbhisich, agus a sprèidh, agus airgiod : 11 Agus bheannaich e iad, agus chuir e air falbh iad, ag ràdh, Gu'n tugadh Dia nèimh duibh slighe shoirbheachail, a chlann. 12 Agus thubhairt e r'a nighinn, Tabhair onoir do t'athair, agus do d' mhàthair-chèile, a ta nis 'nam pàrantan dhuit, a chum as gu'n cluinn mi deagh iomradh ort. Agus phòg e i. thubhairt Edna mar an ceudna ri Tobias, Gu'n aisig Tighearn nèimh thu, a bhràthair ghràdhaich, agus deònaich gu'm faic mi do chlann Sara nighinn mo nighinn mu'm faigh mi bàs, a chum as gu'n dean mi gàirdeachas an làthair an Tighearna : feuch, tiomnaidh mi mo nighean dhuitse do Dhia. earbsa sònraichte; c'àit am bheil na gabh gu h-olc.
CAIBIDIL 11 1 An dèigh nan nithe sin dh'imich Tobias air a thurus, a' moladh Dhè gu'n d'thug e air a thurus soirbheachail, agus gu'n do bheannaich e Raguel agus Edna a bhean, agus dh'imich e air a thurus gus an d'thàinig iad am fagus do Ninebhe. 2 An sin thubhairt Raphael ri Tobias, Tha fios agad, a bhràthair, cionnus a dh'fhàg thu t'athair : 3 Dean cabhag roimh do mhnaoi, agus deasaicheamaid an tigh. 4 Agus gabh a'd' làimh domblas an eisg. Mar sin dh' fhalbh iad, agus dh' fhalbh an cù 'nan dèigh. 5 A nis shuidh Anna ag amharc air slighe a mic. 6 Agus an uair a chunn- aic i e teachd, thubhairt i r'a athair, Feuch, a ta do mhac a' teachd, agus an duine a chaidh maille ris. 7 An sin thubhairt Raphael, Tha fhios agam, a Thobias, gu'm fosgail t'athair a shùilean. 8 Uime sin ung thusa a shùilean leis a' dhomblas, agus air dha a bhi air a shealg leis, suathaidh e, agus tuitidh an gile air falbh, agus chi e thu. 9 An sin ruith Anna a mach, agus thuit i air muineal a mic, agus thubhairt i ris, Do bhrìgh gu'm fac mi thu, a mhic, o so mach tha mi toileach bàs fhaghail. Agus ghuil iad le chèile. 10 Chaidh Tobit mar an ceudna a mach dh'ionnsuidh an doruis, agus thuislich e : ach ruith a mhac d'a ionnsuidh, 11 Agus rug e air athair : agus bhuail e an domblas air sùilibh 'athar, ag ràdh, Biodh dòchas maith agad, athair. 12 Agus an uair a thòisich a shùilean air dealachadh, shuath e iad ; 13 Agus spìon an gile o oisinnibh a shùl : agus an uair a chunnaic e a mhac, thuit e air a mhuineal. 14 Agus ghuil e, agus thubhairt e, Is beannaichte thusa, a Dhè, agus is beannaichte t'ainm gu bràth ; agus is beannaichte t'aingil naomha uile : 15 Oir sgiurs thu, agus ghabh thu truas rium : oir, feuch, tha mi faicinn mo mhac Tobias. Agus chaidh a mhac a‑steach le gàirdeachas, agus dh’innis e da athair na nithean mòra a rinneadh dha ann am Media. 16 An sin chaidh Tobit a mach 'n a choinneamh a mhnaoi a mhic aig geata Ninebhe, a' deanamh gàirdeachais agus a' moladh Dhè : agus ghabh iadsan a chunnaic e a' falbh iongantas, a chionn gu'n d'fhuair e a radharc. 17 Ach thug Tobias buidheachas 'nan làthair, do bhrìgh gu'n d'rinn Dia tròcair air. Agus nuair a thàinig e am fagas do Shàrah a nighean-chliamhainn, bheannaich e i, ag ràdh, Tha fàilte ort, a nighean: Beannaichte gu robh Dia, a thug dar n‑ionnsaigh-ne thu, agus beannaichte gu robh t’athair agus do mhàthair. Agus bha gàirdeachas am measg a bhràithrean uile a bha ann an Ninebhe. 18 Agus thàinig Achiacharus, agus Nasbas mac a bhràthar : 19 Agus chumadh banais Thobias seachd làithean le h-aoibhneas mòr. CAIBIDIL 12 1An sin ghairm Tobit air Tobias a mhac, agus thubhairt e ris, A mhic, feuch gu bheil a thuarasdal aig an duine a chaidh maille riut, agus gum feum thu tuilleadh a thoirt da. 2 Agus thubhairt Tobias ris, O athair, cha'n 'eil cron sam bith ormsa leth nan nithe sin a thug mi a thoirt da : 3 Oir thug e mi a rìs a t' ionnsuidh gu tèaruinte, agus rinn e slàn mo bhean, agus thug e dhomh an t-airgiod, agus mar an ceudna leighis e thu. 4 An sin thubhairt an seann duine, Tha e dligheach dha. 5 Agus ghairm e air an aingeal, agus thubhairt e ris, Gabh leth nan uile a thug thu leat, agus falbh an tèaruinteachd. 6 An sin thug e air leth iad le chèile, agus thubhairt e riu, Beannaichibh Dia, molaibh e, agus ardaichibh e, agus molaibh e air son nan nithe a rinn e oirbh ann an sùilibh nan uile a ta beò. Is maith Dia a mholadh, agus 'ainm àrdachadh, agus gu h-urramach oibreachadh Dhè a nochdadh ; uime sin na bitheadh mall r'a mholadh.
7 Is maith rùn-dìomhair rìgh a chumail dlùth, ach tha e urramach obraichean Dhè fhoillseachadh. Dean an ni a ta maith, agus cha bhean olc air bith riut. 8 Tha urnuigh maith maille ri trasg, agus deirc, agus ceartas. Is fearr beagan le fìreantachd na mòran le neo-fhìreantachd. Is fheàrr dèirc a thoirt seachad na òr a thasgadh: 9 Oir saoraidh deirc o'n bhàs, agus glanaidh e air falbh gach peacadh. Iadsan a chleachdas deirc agus ceartas, lìonar iad le beatha: 10 Ach tha iadsan a pheacaicheas, 'nan naimhdibh d'am beatha fèin. 11 Gu cinnteach cha chum mi dhìot ni sam bith uait. Oir thubhairt mi, Bu mhath rùn-dìomhair rìgh a chumail dlùth, ach gu robh e urramach obraichean Dhè fhoillseachadh. 12 A nis uime sin, an uair a rinn thu urnuigh, agus Sara do bhanchliamhuinn, thug mi cuimhneachan bhur n-ùrnuigh an làthair an Tì naomh : agus an uair a dh'adhlaic thu na mairbh, bha mise maille riut mar an ceudna. 13 Agus an uair nach do chuir thu moille ann an eirigh suas, agus gu'n d'fhag thu do dhinneir, a dhol a dh' fholach nam marbh, cha robh do dheadh ghniomh am folach uam : ach bha mi maille riut. 14 Agus a nis chuir Dia mise g'ur leigheas, agus Sara do bhanchliamhuinn. 15 Is mise Raphael, aon do na seachd aingil naomha, a thaisbean ùrnuighean nan naomh, agus a thèid a stigh agus a mach fa chomhair glòire an t-Slànuighir. 16 An sin bha iad araon fo thrioblaid, agus thuit iad air an aghaidh : oir bha eagal orra. 17 Ach thubhairt esan riu, Na biodh eagal oirbh, oir thèid gu maith dhuibh ; molaibh Dia uime sin. 18 Oir cha'n ann le deadh-ghean ni's mo, ach le toil ar Dè-ne thàinig mi ; uime sin molaibh e gu siorruidh. 19 Na laithean so uile dh'fhoill- sich mi dhuibh ; ach cha d'ith agus cha d'òl mi, ach chunnaic sibh sealladh. 20 A nis uime sin thugaibh buidheachas do Dhia : oir a ta mi dol suas chum an ti a chuir uaith mi ; ach sgriobh na h-uile nithe a rinneadh ann an leabhar. 21 Agus an uair a dh'èirich iad, cha'n fhac iad e ni's mò. 22 An sin dh'aidich iad oibre mòr agus iongantach Dhè, agus mar a dh'fhoillsich aingeal an Tighearna e fèin dhoibh. CAIBIDIL 13 1 An sin sgrìobh Tobit ùrnuigh a' deanamh gairdeachais, agus thubhairt e, Beannaichte gu robh Dia a ta beò gu bràth, agus beannaichte gu robh a rìoghachd. 2 Oir sgiùrsaidh e, agus ni e tròcair : treòraich- idh e sìos gu hifrinn, agus bheir e nios a rìs : ni mò a's urrainn a làmh a sheachnadh. 3 Aidichibh e am fianuis nan Cinneach, sibhse a chlann Israeil : oir sgaoil e sinne 'nam measg. 4 An sin cuir an cèill a mhòrachd, agus àrdaichibh e an làthair nan uile bheò : oir is esan ar Tighearna, agus is esan an Dia ar n‑Athair gu bràth. 5 Agus sgiùrsaidh e sinn airson ar n-euceartan, agus nì e tròcair a‑rìs, agus cruinnichidh e sinn as na h‑uile chinnich, am measg an do sgaoil e sinn. 6 Ma thionndaidheas sibh d'a ionnsuidh le 'ur n-uile chridhe, agus le'r n-uile inntinn, agus ma bhuineas sibh gu direach 'na làthair, an sin pillidh e ribh, agus cha'n fholaich e 'aghaidh uait. Uime sin faic ciod a nì e riut, agus aidich e led bheul uile, agus molaibh Tighearna na cumhachd, agus àrdaichibh an Rìgh sìorraidh. Ann an tìr mo bhraighdeanais molaidh mi e, agus cuiridh mi an cèill a neart agus a mhòrachd do chinneach peacach. O sibhse a pheacaich, pillibh agus deanaibh ceartas 'na làthair : cò dh' innseas an gabh e ribh, agus an dean e tròcair oirbh ? 7 Molaidh mi mo Dhia, agus molaidh m'anam Righ nèimh, agus ni e gairdeachas 'n a mhòrachd. 8 Labhradh na h-uile dhaoine, agus molaidh iad e air son a cheartas.
9 O lerusalem, am baile naomh, sgiursaidh e thu air son oibre do chloinne, agus ni e tròcair a rìs air cloinn nan ionracan. 10 Molaibh an Tighearna, oir tha e maith : agus molaibh an Righ bith-bhuan, chum gu'm biodh a phàilliun air a thogail a rìs le haoibhneas, agus gu'n deanadh e gairdeachas annadsan a ta 'nam braighdean, agus gu'n gràdhaich e annad gu sìorruidh iadsan. a tha truagh. 11 Thig mòran chinneach o chian an ainm an Tighearna Dè, le tiodhlacan 'nan làimh, eadhon tiodhlacan do Righ nèimh ; molaidh gach linn thu le h-aoibhneas mòr. 12 Is mallaichte iadsan uile aig am bheil fuath dhuit, agus beannaichte bhitheas iad uile aig am bheil gràdh dhuit gu bràth. 13 Deanaibh gairdeachas, agus deanaibh gairdeachas air son chloinn nam firean : oir cruinnichear iad ri chèile, agus beannaichidh iad Tighearn nam firean. 14 Is beannaichte iadsan a ghràdhaicheas thu, oir nì iad gàirdeachas ann ad shìth : is beannaichte iadsan a bha ri bròn air son d' uile sgiùrsadh ; oir nì iad gàirdeachas air do shon, nuair a chì iad do ghlòir uile, agus bidh iad toilichte gu sìorraidh. 15 Beannaich m'anam Dia an Righ mòr. 16 Oir togar suas lerusalem le saphiribh, agus le emerald- aibh, agus le cloich phrìseil : do bhallachan, agus do thùir, agus do bhallachan, le h-òr fìor-ghlan. 17 Agus bithidh sràidean Ierusaleim air an lìonadh le beril, agus le carbuncle, agus le clachaibh Ophir. 18 Agus their a shràidean uile, Aleluia ; agus molaidh iad e, ag ràdh, Beannaichte gu robh Dia, a dh'àrdaich e gu sìorruidh. CAIBIDIL 14 1 Mar sin chuir Tobit crìoch air moladh Dhè. 2 Agus bha e ochd agus leth-cheud bliadhna dh'aois 'nuair a chaill e a radharc, a thugadh a rìs dha an dèigh ochd bliadhna : agus thug e deirc, agus dh'fhàs e suas ann an eagal an Tighearna Dè, agus mhol e e. 3 Agus an uair a bha e ro-aosmhor ghairm e a mhac, agus mic a mhic, agus thubhairt e ris, A mhic, gabh do chlann ; oir, feuch, tha mi aosda, agus ullamh gu dol a mach as a' bheatha so. 4 Imich a steach do Mhedia, a mhic, oir tha mi gu cinnteach a' creidsinn na nithe a labhair Ionas am fàidh mu Ninebhe, gu'n sgriosar e ; agus gur fearr sith re uine ann am Media ; agus gu'm bi ar bràith- rean air an sgapadh air an talamh o'n tìr mhaith sin : agus bithidh lerusalem 'na fàsaich, agus tigh Dhè innte air a losgadh, agus bithidh i 'na fhàsach rè uine ; 5 Agus gu'n dean Dia a rìs tròcair orra, agus gu'n toir e a rìs iad do'n tìr, far an tog iad teampull, ach ni's cosmhuil ris a' cheud fhear, gus an coimh- lionar àm na h-aoise sin ; agus an dèigh sin pillidh iad o uile àit am braighdeanais, agus togaidh iad suas lerusalem gu glòrmhor, agus bithidh tigh Dhè air a thogail innte gu sìorruidh le aitreabh ghlòrmhor, mar a labhair na fàidhean uime. 6 Agus pillidh na h-uile chinnich, agus bithidh eagal an Tighearna Dia orra gu fìrinneach, agus adhlaicidh iad an iodholan. 7 Mar sin molaidh na cinnich uile an Tighearna, agus aidichidh a shluagh Dia, agus àrdaichidh an Tighearna a shluagh; agus nì iadsan uile a ghràdhaicheas an Tighearna Dia ann am fìrinn agus ann an ceartas gàirdeachas, a’ nochdadh tròcair d’ar bràithribh. 8 Agus a nis, a mhic, imich a Ninebhe, oir gu deimhinn tachair na nithe sin a labhair am fàidh Ionas. 9 Ach gleidh thusa an lagh, agus na h-àitheantan, agus nochd thu fèin tròcaireach agus ceart, chum gu'n èirich gu maith dhuit. 10 Agus adhlaic gu h-iomchuidh mi, agus do mhàthair maille rium ; ach na fan ni's mo aig Ninebhe. Cuimhnich, a mhic, mar a làimhsich Aman Achiacharus a thug a nìos e, mar as an t‑solas a thug e gu dorchadas e, agus mar a thug e a‑rìs dha: gidheadh bha Achiacharus air a shàbhaladh, ach bha a dhuais aig an fhear eile: oir chaidh e sìos don dorchadas. Thug Manass deirc seachad, agus chaidh e as o na ribeachan bàis a leag iad air a shon : ach thuit Aman anns an ribe, agus chaidh as.
11 Uime sin a nis, a mhic, thoir an aire ciod a ni deirc, agus cionnus a ta fìreantachd a' saoradh. Nuair a thubhairt e na nithean seo, thug e suas an deò anns an leabaidh, agus e ceud agus ochd agus lethcheud bliadhna a dh’aois; agus dh'adhlaic se e gu hurramach. 12 Agus an uair a fhuair Anna a mhàthair bàs, dh'adhlaic e i maille r'a athair. Ach chaidh Tobias agus a mhnaoi agus a chlann gu Ecbatane gu Raguel athair-cèile, 13 Far an d'fhas e sean le urram, agus gu'n d'adhlaic e athair agus a mhàthair-chèile gu h-urramach, agus shealbhaich e am maoin, agus maoin Tobit 'athar. 14 Agus dh'eug e ann an Ecbatane ann am Media, agus e ceud agus seachd bliadhna fichead a dh'aois. 15 Ach mu'n d'fhuair e bàs chual' e mu sgrios Ninebhe, a ghlacadh le Nabuchodonosor agus le Assuerus : agus roimh a bhàs rinn e gàirdeachas os ceann Ninebhe.