CAIBIDEIL 1 1Bha duine a chòmhnaidh ann am Bàbilon, dom b’ainm Ioacim: 2 Agus ghabh e bean, d'am b'ainm Susanna, nighean Chelciais, bean ro-mhaiseach, agus bean air an robh eagal an Tighearna. 3 Bha a pàrantan mar an ceudna ionraic, agus theagaisg iad an nighean a rèir lagh Mhaois. 4 A nis bha Ioacim 'na dhuine mòr saoibhir, agus gàradh maiseach a' dlùth-cheangal r'a thigh : agus thain- ig na h-Iudhaich air chuairt ; oir bha e na b' urramaiche na na h-uile. 5 Anns a' bhliadhna sin fèin dh'orduicheadh dithis do sheanairibh an t-sluaigh gu bhi 'nam britheamhan, mar a labhair an Tighearna, gu'n d' thàinig aingidheachd o Bhabilon o shean 'nam breitheamhnaibh, a bha air am meas mar uachdaran air an t-sluagh. 6 Agus ghleidh iad so mòran ann an tigh Ioacim : agus thàinig iadsan uile aig an robh culaidhean lagha d'an ionnsuidh. 7 A nis an uair a dh'imich an sluagh air falbh mu mheadhon-là, chaidh Susanna a steach do ghàradh a fir, a dh'imeachd. 8 Agus chunnaic an dà sheanair i a' dol a stigh gach là, agus a' coiseachd ; air chor as gu'n do las an anamianna rithe. 9 Agus chlaon iad an inntinn fèin, agus thionndaidh iad air falbh an sùilean, chum as nach seall iad gu nèamh, agus nach cuimhnicheadh iad dìreach breitheanais. 10 Agus ged bha iad le chèile air an lotadh le a gràdh, gidheadh cha robh dùil aca r'a chèile a dhoilgheas a nochdadh. 11 Oir bha iad fo nàir' an ana-miann a chur an cèill, gu'm bu mhiann leo gnothuch a bhi aca rithe. 12 Gidheadh rinn iad faire o là gu là gu dìchiollach g'a faicinn. 13 Agus thubhairt fear diubh ris an f hear eile, Rachamaid a nis dhachaidh : oir is àm dinneir a th' ann. 14 Uime sin an uair a chaidh iad a mach, dhealaich iad fear o chèile, agus air dhoibh tionndadh air an ais thàinig iad do'n àite cheudna ; agus an deigh dhoibh an t-aobhar iarraidh air a chèile, dh' aidich iad an an-miann : an sin shuidhich iad àm le chèile, anns am faigheadh iad i 'na h-aonar. 15 Agus thàrladh, an uair a bha iad ri faire air an aimsir fhath- aich, gu'n deachaidh i a steach mar roimhe le dà bhanoglach a mhàin, agus bu mhiann leatha i fèin a nigheadh sa' ghàradh : oir bha e teth. 16 Agus cha robh corp sam bith an sin ach an dà sheanair, a dh'fholaich iad fèin, agus a rinn faire oirre.
17 An sin thubhairt i r'a ban-oglaich, Thugaibh a m' ionnsuidh oladh, agus baidnibh-ionnlaid, agus dùinibh dorsan a' ghàraidh, chum as gu'n ionnlaid mi. 18 Agus rinn iad mar a dh'àithn i dhoibh, agus dhùin iad dorsan a' ghàraidh, agus chaidh iad a mach iad fèin air dorsan uaigneach a thoirt nan nithe a dh'àithn i dhoibh : ach cha'n fhac iad na seanairean, a chionn gu'n robh iad am folach. 19 A nis an uair a chaidh na banoglaich a mach, dh'èirich an dà sheanair suas, agus ruith iad d'a hionnsuidh, ag ràdh, 20 Feuch, tha dorsan a' ghàraidh air an dùnadh, air chor as nach faic neach air bith sinne, agus tha sinn ann an gràdh dhuit ; uime sin aontaichibh ruinn, agus luidh maille ruinn. 21 Mur toil leat, bheir sinne fianuis a'd' aghaidh, gu'n robh òganach maille riut : agus uime sin chuir thu air falbh do bhanoglaich uait. 22 An sin rinn Susanna osnaich, agus thubhairt i, Tha mi air mo theannachadh air gach taobh : oir ma ni mi an ni so, is bàs dhomh e : agus mur dean mi e cha'n urrainn mi do làmh-sa teicheadh. 23 Is fearr dhomh tuiteam ann ad làimh, agus gun a dheanamh, na peacachadh a dheanamh am fianuis an Tighearna. 24 Leis a sin ghlaodh Susanna le guth àrd : agus ghlaodh an dà sheanair 'na h-aghaidh. 25 An sin ruith fear dhiubh, agus dh'fhosgail e dorus a' ghàraidh. 26 Agus an uair a chual seirbhisich an tighe an glaodh a bha sa' ghàradh, chaidh iad a steach air an dorus uaigneach, a dh'fhaicinn ciod a rinneadh oirre. 27 Ach an uair a chuir na seanairean an gnothach an cèill, bha na seirbhisich gu mòr air an nàrachadh : oir cha d' rinneadh a leithid so a dh'iomradh air Susanna riamh. 28 Agus air an là 'na dhèigh sin, an uair a chruinnich an sluagh d'a fear Ioacim, thàinig mar an ceudna an dà sheanair làn do mhì-chiall- achd an aghaidh Shis- nia, chum a cur gu bàs ; 29 Agus thubhairt e an làthair an t-sluaigh, Cuir fios gu Susanna, nighean Chelcais, mnà Ioacim. Agus mar sin chuir iad. 30 Mar sin thàinig i maille r'a h-athair agus a màthair, a clann, agus a càirdean uile. 31 A nis bha Susanna 'na mnaoi ro-shalach, agus maiseach r'a faicinn. 32 Agus dh'àithn na daoine aingidh so a h-aghaidh a leigeadh ris, (oir dh'fholaich i,) chum gu'm biodh iad air an lìonadh le a maise. 33 Uime sin ghuil a cairdean, agus iadsan uile a chunnaic i.
34 An sin sheas an dà sheanair suas ann am meadhon an t-sluaigh, agus chuir iad an làmhan air a ceann. 35 Agus dh'amhairc i suas gu nèamh a' gul : oir bha dòchas aig a cridhe anns an Tighearn. 36 Agus thubhairt na seanairean, 'N uair a bha sinn a' coiseachd 's a' ghàradh 'n ar n-aonar, thàinig a' bhean so a steach le dà bhanoglach, agus dhùin i dorsan a' ghàraidh, agus chuir i na banoglaich air falbh. 37 An sin thàinig òganach, a bha an sin an ceill, d'a h-ionnsuidh, agus luidh e leatha. 38 An sin sinne a sheas an oisinn a' ghàraidh, a' faicinn an aingidheachd so, ruith sinn d'an ionnsuidh. 39 Agus an uair a chunnaic sinn iad le chèile, an duine cha b'urrainn sinn a chumail : oir bu treise na sinne, agus dh'fhosgail e an dorus, agus leum e mach. 40 Ach air dhuinn a' bhean so a ghabhail, dh'fheòraich sinn cò e an t-òganach, ach cha d'innseadh i dhuinn : na nithe so tha sinn a' toirt fianuis. 41 An sin chreid an coimhthional iad mar iadsan a bha 'n an seanairibh agus 'n an britheamhan air an tsluagh : mar sin dhìt iad gu bàs i. 42 An sin ghlaodh Susanna le guth àrd, agus thubhairt i, O Dhè shìorraidh, aig am bheil eòlas air na dìomhaireachdan, agus aig a bheil eòlas air na h‑uile nithean mun tig iad: 43 Tha fios agad gu'n d'thug iad fianuis bhrèige a'm' aghaidh, agus, feuch, is èigin domh bàs fhaghail ; do bhrìgh nach d'rinn mi riamh a leithid a nithe a dhealbh na daoine so gu mi-runach a'm' aghaidh. 44 Agus chual an Tighearn a guth. 45 Uime sin an uair a thugadh i gu bhi air a cur gu bàs, thog an Tighearna suas spiorad naomh na hòig', d'am b'ainm Daniel: 46 A dh'èigh le guth àrd, saor mi o fhuil na mnà so. 47 An sin thionndaidh an sluagh uile d'a ionnsuidh, agus thubhairt iad, Ciod is ciall do na briathra so a labhair thu ? 48 Agus air seasamh dha 'nam meadhon, thubhairt e, Am bheil sibhse, a chlann Israeil, a' dìt nighean Israeil, gun cheasnachadh, no gun eòlas air an fhìrinn ? 49 Till a rìs gu àit a' bhreitheanais : oir thug iad fianuis bhrèige 'na h-aghaidh. 50 Uime sin thionndaidh an sluagh uile a rìs le cabhaig, agus thubhairt na seanairean ris, Thig, suidh sìos 'n ar measg, agus nochd dhuinne e, do bhrìgh gu'n d'thug Dia dhuit urram o shean. 51 An sin thubhairt Daniel riu, Cuiribh an dithis so aon taobh o chèile, agus ceasnaichidh mi iad.
52 Uime sin an uair a chuireadh iad o chèile, ghairm e air fear dhiubh, agus thubhairt e ris, O thusa a tha air fàs sean ann an aingidheachd, a nis tha do pheacanna a rinn thu roimh so air teachd am follais. 53 Oir thug thu breth air breitheanas, agus dhìt thu an neo-chiontach, agus leig thu leis an ciontach saor ; gidh- eadh tha an Tighearn ag ràdh, An neochiontach agus ionraic cha mharbh thu. 54 A nis ma ta, ma chunnaic thu i, innis domh, Ciod a' chraobh fo a chunnaic thu iad a' comh-roinn ? Is esan a fhreagair, Fo chraoibh-chraobhan. 55 Agus thubhairt Daniel, Is maith ; rinn thu breug an aghaidh do chinn fèin ; oir eadhon a nis fhuair aingeal Dè breth Dhè chum do ghearradh 'na dhà. 56 Agus chuir e gu aon taobh e, agus dh'àithn e an tè eile a thoirt leis, agus thubhairt e ris, O thusa a shliochd Chanaain, agus cha'n i Iudah, mheall maise thu, agus chlaon ana-miann do chridhe. 57 Mar so bhuin sibh ri nigh- eanaibh Israeil, agus rinn iadsan air eagal ruibh : ach cha buanaich nighean ludah bhur aingidheachd. 58 A nis uime sin innis domh, Ciod a' chraobh leis an do ghabh thu iad 'n an cuideachd ? Is esan a fhreagair, Fo chraoibh-thomhais. 59 An sin thubhairt Daniel ris, Is maith ; rinn thu mar an ceudna breugan an aghaidh do chinn fhèin: oir tha aingeal Dhè a’ feitheamh leis a’ chlaidheamh gus do ghearradh na dhà, a‑chum gun sgrios e thu. 60 Le sin ghlaodh an coimhthional uile le guth àrd, agus mhol iad Dia, a shaoras iadsan a dh'earbas as. 61Agus dh’èirich iad an aghaidh an dà sheanair, oir dhìt Daniel iad lem beul fhèin ann am fianais bhrèige: 62 Agus a reir lagha Mhaois rinn iad riu air an leithidibh sin a ròghnaich iad gu h-aingidh a dheanamh r'an coimhearsnach : agus mharbh iad iad. Mar sin chaidh an fhuil neo-chiontach a shàbhaladh air an aon latha. 63 Uime sin mhol Chelcias agus a bhean Dia air son an nighinn Susanna, maille r'a fear Ioacim, agus an càirdean uile, a chionn nach d'fhuaradh eas-onair innte. 64 O'n là sin a mach bha aig Daniel mòr chliù ann an sùilibh an t-sluaigh.