Иссокор, писари панҷуми Яъқуб
ва
Леё. Кӯдаки бегуноҳ барои мандракҳо. Вай ба соддагӣ муроҷиат мекунад
1 Нусхаи суханони Исокор.
2 Зеро ки писарони худро ҷеғ зада, ба онҳо гуфт: «Эй фарзандони ман, ба падари худ Иссокор гӯш диҳед; Ба суханони касе ки маҳбуби Худованд
аст, гӯш кунед.
3Ман барои Яъқуб писари панҷум таваллуд шудаам, ки барои мандракон музд гирифта буд.
4Зеро ки бародарам Реубен аз саҳро мандраҳо овард, ва Роҳел ӯро пешвоз гирифта, гирифт.
5 Ва Реубен гирист, ва бо овози ӯ модарам Лея баромад.
6Ва ин мандраҳо себҳои хушбӯй буданд,кидарзаминиҲорондарзери дараи об ҳосил мешуданд.
7Ва Роҳел гуфт: «Онҳоро ба ту намедиҳам, балки онҳо барои ман ба ҷои фарзандон хоҳанд буд».
8 Зеро ки Худованд аз ман нафрат кард, ва ман ба Яъқуб фарзанд наовардаам.
9Даронҷодусеббуд;ваЛеёбаРоҳел гуфт: «Туро бас аст, ки шавҳари маро гирифтаӣ; оё онҳоро низ мегирӣ?»
10Ва Роҳел ба вай гуфт: «Имрӯз Яъқубро барои мандраҳои писарат
хоҳӣ дод,
11Ва Леё ба вай гуфт: «Яъқуб аз они ман аст, зеро ки ман зани ҷавонии ӯ ҳастам».
12 Аммо Роҳел гуфт: «Мағрур нашав
ва худатро фахр накун; зеро ки вай ба ман пеш аз ту издивоҷ кард ва ба хотири ман чордаҳ сол ба падари мо хизмат кард.
13 Ва агар ҳунар дар рӯи замин афзоиш намеёфт ва шарорати одамон ривоҷ намеёфт, акнун чеҳраи Яъқубро намедидӣ.
14 Зеро ки ту зани ӯ нестӣ, балки ба ҷои ман аз рӯи ҳунар гирифта шудаӣ.
15 Ва падарам маро фиреб дода, дар он шаб аз ман дур кард, ва ба Яъқуб нагузошт, ки маро бубинад; зеро агар ман дар он ҷо будам, бо ӯ ин ҳодиса рӯй намедод.
16 Бо вуҷуди ин, ман Яъқубро барои мандракон барои як шаб ба назди ту киро мекунам.
17Ва Яъқуб Леёро шинохт, ва ӯ ҳомила шуда, маро зоид, ва ба сабаби музд маро Иссокор хонданд.
18 Он гоҳ ба Яъқуб фариштаи
Худованд зоҳир шуда, гуфт: «Роҳел ду фарзанд хоҳад зоид, ба шарте ки вай бо шавҳараш муошират карданро рад кард ва иқтидорро баргузид.
19 Ва агар модари ман Леё ба хотири
шарики худ ду себ намедод, ҳашт писарзоид;азин сабабвай шашзоид, ваРоҳелдузоид,зерокиХудовандба хотири мандрашкаҳо ба вай ташриф овард.
20 Зеро Ӯ медонист, ки вай ба хотири фарзандон бо Яъқуб ҳамроҳ шудан мехоҳад, на барои ҳаваси ҳавас.
21 Зеро ки фардо вай боз Яъқубро таслим кард.
22 Бинобар ин, Худованд Роҳелро
гӯш кард.
23 Зеро, гарчанде ки мехост, онҳоро
нагирифт, балки дар хонаи Худованд
қурбонӣ карда, ба коҳини Ҳаққи
Таоло, ки дар он вақт буд, тақдим намуд.
24Пас,вақтекиман,эйфарзандонам, калон шудам, аз рӯи покдил рафтор
кардам, ва барои падар ва бародарони
худ токпарвар шудам, ва аз саҳро мувофиқи мавсими онҳо мева овардам.
25 Ва падарам маро баракат дод, зеро дид, ки ман пешопеши ӯ дуруст рафтор мекунам.
26Ваманбакорҳоихудбанднабудам ва нисбат ба ёри худ ҳасад ва бадбин набудам.
27 Ман ҳеҷ гоҳ касеро тӯҳмат
накардаам ва ҳаёти касеро мазаммат накардаам, чунон ки дар як чашм рафтор кардам.
28 Бинобар ин, ҳангоме ки сию панҷсола шудам, барои худ зан гирифтам, зеро меҳнати ман қувваи маро кам кард, ва ҳеҷ гоҳ дар бораи лаззат бурдан бо занон фикр намекардам;вале башарофатизахмат хоб маро бурд. 29 Ва падари ман ҳамеша аз ростқавлии ман шодӣ мекард, зеро ки ман ба воситаи коҳин ба Худованд
ҳама меваҳои нахуст тақдим мекардам; баъд ба падарам низ.
30ВаХудованднеъматҳоиХудродар дасти ман даҳ ҳазор маротиба афзун намуд; ва падарам Яъқуб низ медонист, ки Худо муҷаррад буданамро дастгирӣ мекунад.
31 Зеро ки ман дар якдилии дили худ чизҳои неки заминро ба ҳамаи камбағалон ва мазлум бахшидам.
32 Ва алҳол, эй фарзандонам, ба ман гӯш диҳед ва дар якдилии худ рафтор кунед, зеро ки ман дар он ҳама он чиро, ки ба Худованд писанд аст, дидаам. '
33 Шахси якдил ба тилло тамаъ намекунад, ба ёри худ тамаъ намекунад, ба лаззатҳои гуногун орзу намекунад, либоси гуногунро дӯст намедорад.
34 Ӯ умри дароз намехоҳад, балки фақат мунтазири иродаи Худост.
35 Ва рӯҳҳои маккор бар зидди ӯ
қудрат надоранд, зеро ӯ ба зебоии занон нигоҳ намекунад, то ки ақли худро бо фасод олуда накунад.
36 Дар андешаҳои ӯ ҳасад нест, ҳеҷ каси бадкирдор ҷони худро ба ғурбат намеандозад, ва дар зеҳни худ ғамхорӣ намекунад.
37 Зеро ки вай дар якдилагии ҷон рафтор мекунад ва ҳама чизро бо ростқавлӣ мебинад, ва аз чашмони
бадӣ ба воситаи гумроҳии ҷаҳон
парҳез мекунад, то ки вайронии ягон аҳкоми Худовандро набинад.
38 Пас, эй фарзандони ман, шариати
Худоро риоя кунед, ва муҷаррад
шавед ва беақл рафтор кунед ва бо кори ёри худ банд нашавед, балки
Худованд ва ёри худро дӯст доред, ба
мискинон ва нотавонгон раҳм кунед. 39 Ба киштукор тахтапушт хам кунед
ва дар ҳама гуна зироатҳо заҳмат кашед ва бо шукргузорӣ ба Худованд ҳадяҳо тақдим кунед.
40 Зеро ки Худованд туро бо аввалин меваҳои замин баракат хоҳад дод, чунон ки Ӯ тамоми муқаддасонро аз Ҳобил то ҳоло баракат додааст.
41 «Зеро ки ба шумо ҷуз аз фарбеҳии замин, ки меваҳояш бо заҳмат мерӯёнанд, ба шумо чизе дода нашудааст.
42 Зеро ки падари мо Яъқуб маро бо баракатҳои замин ва нахуст баракат дод.
43Ва Левӣ ва Яҳудо аз ҷониби Худованд дар байни писарони Яъқуб ҷалол ёфтанд; зеро ки Худованд ба онҳо мерос дод, ва ба Левӣ коҳиният ва ба Яҳудо салтанатро дод.
44 «Пас, шумо ба онҳо итоат мекунед
ва дар муҷаррадонаи падари худ рафтор мекунед? зеро ба Ҷод дода
шудааст, ки лашкарҳоеро, ки бар Исроил меоянд, нест кунад.
12 Ва ман нони худро бо мискинон
тақсим кардам.
13 Ман парҳезгорӣ мекардам, тамоми
айёми худ ростиро нигоҳ доштам.
14 Ман Худовандро дӯст медоштам;
инчунин ҳар кас бо тамоми дили ман.
15 Эй фарзандони ман, шумо низ
БОБИ 2
1 Пас, шумо, эй фарзандони ман, бидонед, ки дар охирзамон писарони
шумо муҷаррадиро тарк карда, ба ҳавасҳои беандоза гирифтор хоҳанд шуд.
2 Ва беайбро тарк карда, ба кина наздик мешавад; ва аҳкоми Худовандротарккарда,баимондорон мепайванданд.
3 Ва чорводориро тарк карда, аз паи макри бади худ хоҳанд шуд, ва дар миёни халқҳо пароканда шуда, ба душманони худ хизмат хоҳанд кард.
4 Пас, оё шумо ин амрҳоро ба фарзандони худ медиҳед, то ки агар гуноҳ кунанд, зудтар назди Худованд баргарданд; Зеро ки Ӯ меҳрубон аст ва онҳоро наҷот медиҳад, то ки ба заминашон баргардонад.
5 Пас, инак, чунон ки шумо мебинед, ман саду бисту шашсолаам ва намедонам, ки гуноҳе кунам.
6 Ба ҷуз занам ҳеҷ зане нашинохтам. Ман ҳеҷ гоҳ бо баланд шудани чашмонам зино накардаам.
7 Май нӯшидам, то ки бо он гумроҳ шавам;
8 Ба ҳеҷ чизи дилхоҳе, ки аз они ҳамсояам буд, тамаъ намекардам.
9 Дар дили ман макр пайдо нашуд;
10 Дурӯғ аз лабони ман нагузашт.
11Агар касе дар ранҷ мебуд, ман
оҳҳои худро бо ӯ ҳамроҳ мекардам,
ҳамин тавр кунед, ва ҳар рӯҳи имондор аз шумо хоҳад гурезад, ва ҳеҷ амали шарир бар шумо ҳукмронӣ
нахоҳад кард;
16 Ва ҳар ҳайвони ваҳширо мутеъ
хоҳед кард, зеро ки Худои осмон ва замин бо шумост ва бо одамон дар якдил рафтор кунед.
17 Ва инро гуфта, ба писаронаш фармуд, ки ӯро ба Ҳебрӯн бурда, дар он ҷо бо падарони худ дар ғор дафн кунанд.
18Ваӯпойҳоихудродарозкарда,дар пирии хуб мурд; бо хар як узв ва кувваи бепоён хоби абадй хобид.