1Ва инҳоянд суханони китобе, ки Борух ибни Нириёс ибни Маасёс, ибни Сидиё, ибни Асадиё, ибни Калкиёс, дар Бобил навиштааст:
2 Дар соли панҷум ва дар рӯзи ҳафтуми моҳ, вақте ки калдониён Ерусалимро гирифта, дар оташ сӯзонданд.
3Ва Борух суханони ин китобро ба гӯши Еконьёс ибни Юаким, подшоҳи Яҳудо ва ба гӯши тамоми
қавме ки барои шунидани китоб омада буданд, хонд,
4Ва ба гӯши аъён, ва писарони подшоҳ, ва шунидани пирон, ва тамоми қавм, аз пасттарин то баландтарин, ҳатто дар бораи ҳамаи сокинони Бобил, дар соҳили дарёи Суд.
5 Он гоҳ онҳо гиря карданд, рӯза гирифтанд ва ба ҳузури Худованд дуо карданд.
6 Онҳо инчунин ба мувофиқи қудрати ҳар кас пул ҷамъ карданд:
7Ва онро ба Ерусалим ба Юохими саркоҳин, ибни Калкия ибни Салом, ва ба коҳинон, ва ба тамоми қавме ки бо ӯ дар Ерусалим буданд, фиристоданд, 8Дар айни замон, вақте ки ӯ зарфҳои хонаи Худовандро, ки аз маъбад бароварда шуда буд, гирифт, то ки онҳоро ба замини Яҳудо баргардонад, дар рӯзи даҳуми моҳи Сивон, яъне зарфҳои нуқраеро, ки Сидқиёи писари Йӯшиёъ подшоҳи Ядо карда буд, 9Баъд аз он Набукадоносор подшоҳи Бобил Еконьёс ва мирон, ва асирон, ва мардони ҷанговар ва мардуми ин заминро аз Ерусалим бурда, ба Бобил овард.
10 Ва онҳо гуфтанд: «Инак, мо ба шумо пул фиристодаем, ки барои шумо қурбониҳои сӯхтанӣ ва қурбонии гуноҳ ва бухур бихаред, ва манна тайёр кунед, ва бар қурбонгоҳи Худованд Худои мо қурбонӣ кунед;
11Ва барои ҷони Набукодоносор подшоҳи Бобил ва барои ҳаёти писараш Балтасар дуо гӯед, то ки рӯзҳои онҳо дар рӯи замин мисли рӯзҳои осмон бошад.
12Ва Худованд ба мо қувват ато хоҳад кард, ва чашмони моро равшан хоҳад кард, ва мо дар зери сояи Набукодоносор подшоҳи Бобил ва дар зери сояи писараш Балтасар зиндагӣ хоҳем кард, ва мо рӯзҳои зиёде ба онҳо хизмат хоҳем кард ва дар назари онҳо илтифот хоҳем ёфт. .
13 Дар ҳаққи мо низ ба Худованд Худои худ дуо гӯед, зеро ки мо пеши Худованд Худои худ гуноҳ кардаем; ва то имрӯз хашми Худованд ва ғазаби Ӯ аз мо дур нашудааст.
14Ва ин китобро, ки мо ба шумо фиристодаем, хонед, то дар хонаи Худованд эътироф кунед, дар идҳо ва рӯзҳои тантанавӣ.
15 Ва шумо бигӯед: «Адолат аз они Худованд Худои мост, вале ошуфтагии чеҳраҳо аз они мост,
чунон ки имрӯз воқеъ шуд, барои аҳли Яҳудо ва сокинони Ерусалим, 16 Ва ба подшоҳони мо, ва ба мирон, ва ба коҳинон, ва ба анбиёи мо ва падарони мо: 17 Зеро ки мо пеши Худованд гуноҳ кардаем, 18Ва ба вай итоат накарданд, ва ба овози Худованд Худои мо гӯш надоданд, то бар тибқи аҳкоме ки Ӯ ба мо ошкоро додааст, рафтор кунем; 19Аз рӯзе ки Худованд падарони моро аз замини Миср берун овард, то имрӯз мо ба Худованд Худои худ итоат накардаем, ва ба овози Ӯ гӯш надодаем.
20Бинобар ин бадиҳо ва лаънатеро, ки Худованд аз ҷониби бандаи худ Мусо таъин карда буд, ки падарони моро аз замини Миср берун овард, ба мо замине диҳад, ки аз шир ва асал ҷорист, мисли он дидани ин руз аст.
21 Бо вуҷуди ин, мо ба овози Худованд Худои худ, мувофиқи тамоми суханони анбиё, ки Ӯ ба мо фиристодааст, гӯш надодаем:
22 Аммо ҳар кас аз рӯи хаёли дили шарири худ рафт, то ки худоёни бегонаро ибодат кунад ва дар назари Худованд Худои мо бадӣ кунад.
БОБИ 2
1Бинобар ин Худованд каломи Худро, ки бар зидди мо ва бар зидди доварони мо, ки Исроилро доварӣ мекарданд, ва бар зидди подшоҳони мо, ва бар зидди мирони мо, ва бар зидди мардони Исроил ва Яҳудо эълон карда буд, некӣ кард, 2 То ба сари мо балоҳои азиме, ки ҳеҷ гоҳ дар зери тамоми осмон рӯй надодааст, бар тибқи он чи дар шариати Мусо навишта шудааст, дар Ерусалим рӯй дод;
3 То ки одам гӯшти писари худ ва гӯшти духтари худро бихӯрад.
4 Ва онҳоро таслим кардааст, то ки ба тамоми салтанатҳои гирду атрофи мо итоат кунанд, то ки дар миёни тамоми қавми гирду атроф, ки Худованд онҳоро пароканда кардааст, ҳамчун мазаммат ва харобӣ гардад.
5 Ҳамин тавр мо сарнагун шудем, ва сарафроз нашудем, зеро ки пеши Худованд Худои худ гуноҳ кардаем ва ба овози Ӯ итоат накардаем.
6 Ба Худованд Худои мо адолат тааллуқ дорад, вале барои мо ва падарони мо хиҷил ошкор аст, чунон ки имрӯз зоҳир шудааст.
7 Зеро ки ҳамаи ин балоҳо, ки Худованд бар мо эълон кардааст, ба сари мо омадаанд
8 Аммо мо ба ҳузури Худованд дуо накардаем, то ки ҳар касро аз хаёлоти дили шарири Ӯ баргардонем.
9 Бинобар ин Худованд моро аз бадӣ нигоҳ дошт, ва Худованд онро бар мо овард, зеро ки Худованд дар ҳама аъмоли Худ, ки ба мо амр фармудааст, одил аст.
10 Вале мо ба овози Ӯ гӯш надодаем, то мувофиқи аҳкоми Худованд рафтор кунем, ки Ӯ дар пеши мо гузоштааст.
11Ва алҳол, эй Худованд Худои Исроил, ки қавми Туро бо дасти пурзӯр, ва бозуи баланд, ва бо аломот, ва бо мӯъҷизот, ва бо қудрати азим аз замини Миср берун оварда, ва худро ном
гирифтаӣ, чунон ки имрӯз маълум мешавад:
12 Эй Худованд Худои мо!
13 Бигзор ғазаби Ту аз мо дур шавад, зеро ки мо дар миёни халқҳо андаке мондаем, ки дар он ҷое ки моро пароканда кардаӣ.
14 Дуоҳои моро, эй Худованд, ва хоҳишҳои моро бишнав, ва моро ба хотири Худ раҳоӣ деҳ ва дар назари онҳое ки моро раҳо кардаанд, ба мо
илтифот деҳ.
15То тамоми замин бидонад, ки Ту Худованд Худои мо ҳастӣ, зеро ки Исроил ва насли ӯ ба исми Ту хонда шудаанд.
16 Эй Худованд, аз хонаи муқаддаси Худ ба поён нигар ва ба мо назар кун: гӯши Худро хам кун, эй Худованд, то моро бишнавад.
17 Чашмони худро кушо ва инак; зеро мурдагоне ки дар қабрҳо ҳастанд, ва ҷонҳояшон аз баданашон гирифта шудааст, ба Худованд на
ситоиш хоҳанд кард ва на адолат.
18 Аммо ҷони сахт ғамгин, эй Худованд, ҳамду заиф мешавад, ва чашмони нотавон ва ҷони гурусна, Туро ҳамду сано ва адолат хоҳад гуфт. 19 Бинобар ин, мо дар пеши Ту, эй Худованд Худои мо, барои адолати падарони мо ва подшоҳони мо илтиҷо намекунем. 20Зеро ки ғазаб ва хашми Худро бар мо фиристодӣ, чунон ки ба воситаи бандагони Худ анбиё гуфтаӣ:
21Худованд чунин мегӯяд: «Барои хизмат кардани подшоҳи Бобил китфҳои худро хам кунед: ҳамин тавр шумо дар замине ки Ман ба падарони шумо додаам, бимонед».
22Вале агар овози Худовандро нашунавед, то ба подшоҳи Бобил хизмат кунед, 23Ман аз шаҳрҳои Яҳудо ва берун аз Ерусалим овози шодмонӣ ва овози шодӣ, овози домод ва арӯсро қатъ хоҳам кард; ва тамоми замин хароб хоҳад шуд. сокинон.
24 Вале мо ба овози ту гӯш надода, ба подшоҳи Бобил хизмат кунем; бинобар ин суханонеро, ки ба воситаи бандагони худ, яъне анбиё гуфта будӣ, дуруст кардаӣ, яъне устухонҳои подшоҳони мо ва устухонҳои падарони мо, аз чои худ гирифта шаванд.
25 Ва инак, онҳо ба гармии рӯз ва ба шабнам партофта шудаанд, ва дар мусибатҳои азим аз гуруснагӣ, аз шамшер ва вабо мурданд.
26Ва хонае ки ба исми Ту хонда шудааст, аз сабаби шарорати хонадони Исроил ва хонадони Яҳудо, чунон ки имрӯз дида мешавад, хароб кардаӣ.
27 Эй Худованд Худои мо, Ту ба мо дар баробари тамоми некиҳои худ ва бар тибқи тамоми марҳамати бузурги Худ ба мо рафтор намудӣ, 28Чунон ки ба воситаи бандаи худ Мусо дар рӯзе гуфта будӣ, ки ба ӯ амр додӣ, ки дар пеши банӣИсроил шариат бинависад, ва гуфта будӣ: 29 «Агар овози Маро нашунавед, ин анбӯҳи хеле бузург дар миёни халқҳо ба шумораи андаке мубаддал хоҳад шуд, ва дар он ҷо онҳоро пароканда хоҳам кард. 30 «Зеро медонистам, ки онҳо маро намешунаванд, зеро ин қавми гарданбанд; лекин дар замини асорати худ худро ба ёд хоҳанд овард.
31Ва хоҳанд донист, ки Ман Худованд Худои онҳо ҳастам, зеро ки ба онҳо дил ва гӯше хоҳам дод, ки бишнаванд;
32Ва Маро дар замини асорати худ ҳамду сано хоҳанд кард, ва дар бораи исми Ман фикр хоҳанд кард, 33 Ва аз гардани гардани онҳо ва аз корҳои бади худ баргардед, зеро онҳо роҳи падарони худро, ки дар ҳузури Худованд гуноҳ карда буданд, ба ёд хоҳанд овард.
34Ва онҳоро боз ба замине, ки ба падаронашон Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб ваъда додаам, боз хоҳам овард, ва онҳо оғоёни он хоҳанд буд, ва онҳоро афзун хоҳам кард, ва онҳо кам нахоҳанд шуд. 35 Ва Ман бо онҳо аҳди абадӣ хоҳам баст, ки Худои онҳо бошанд, ва онҳо қавми Ман хоҳанд буд, ва Ман қавми Исроили Худро дигар аз замине ки ба онҳо додаам, бадар нахоҳам кард.
БОБИ 3
1 Эй Худованди Қодири Мутлақ, Худои Исроил, рӯҳи дар изтироб афтода, сӯи Ту нидо мекунад.
2 Гӯш кун, эй Худованд, ва марҳамат кун; зеро ки Ту раҳим ҳастӣ, ба мо раҳм кун, зеро ки мо пеши Ту гуноҳ кардаем.
3 Ту то абад сабр дорӣ, ва мо тамоман нобуд мешавем.
4 Эй Худованди Қодири Мутлақ, Ту Худои Исроил, алҳол дуои банӣ-Исроилии мурда ва фарзандони онҳоро бишнав, ки дар пеши Ту гуноҳ карда, ба овози Ту Худои худ гӯш надоданд, зеро ки ин балоҳо ба мо мечаспад. .
5 Гуноҳҳои падарони моро ба ёд наовар, балки дар айни замон дар бораи қудрат ва исми Худ фикр кун.
6 Зеро ки Ту Худованд Худои мо ҳастӣ, ва Туро, эй Худованд, ҳамду сано хоҳем гуфт.
7 Ва аз ин сабаб ту тарси Худро дар дилҳои мо ҷой додӣ, то ки исми Туро бихонем ва Туро дар асирии худ ҳамду сано хонем, зеро ки мо тамоми гуноҳҳои падарони худро, ки пеши Ту гуноҳ карда буданд, ба хотир овардаем.
8 Инак, мо имрӯз дар асорати худ ҳастем, ки дар он ҷое ки моро пароканда кардаӣ, барои маломат
ва лаънат ва мутеъи муздҳо бошем, мувофиқи тамоми гуноҳҳои падарони мо, ки аз ҷониби Худованд Худои мо дур шуда буданд.
9 Эй Исроил, аҳкоми ҳаётро бишнав: барои фаҳмидани ҳикмат гӯш деҳ.
10Чӣ гуна шуд, эй Исроил, ки дар замини душманони худ ҳастӣ, ва дар кишвари бегона пир шудаӣ, ва бо мурдагон палид шудаӣ,
11 «Оё туро бо онҳое ки ба қабр мефароянд, шумориданд?
12 Чашмаи хирадро тарк кардаӣ.
13 Зеро, агар ту дар роҳи Худо мерафтӣ, то абад дар осоиштагӣ мебудӣ.
14 Бифаҳмед, ки хирад куҷост, қувват куҷост, фаҳм куҷост; то бидонӣ, ки дарозии рӯзҳо ва ҳаёт куҷост, нури чашмон ва осоиштагӣ куҷост.
15 Кӣ ҷои ӯро пайдо кардааст? ё ки ба ганҷҳои вай дохил шудааст?
16 Куҷо шуданд мирони халқҳо, ва ончуноне ки бар ҳайвоноти ваҳшӣ ҳукмронӣ карданд?
17 Онҳое ки бо мурғони ҳаво вақтхушӣ мекарданд, ва онҳое, ки нуқра ва тилло ҷамъ кардаанд, ки одамон ба онҳо эътимод доранд ва ба даст овардани онҳо ба охир нарасидаанд?
18 Зеро онҳое ки бо нуқра кор мекарданд, ва хеле эҳтиёткор буданд, ва аъмоли онҳо дастрас нест, 19 Онҳо нопадид шуда, ба қабр фуромаданд, ва ба
ҷои онҳо дигарон меоянд.
20 Ҷавонон нур дида, бар замин сокин шуданд, вале роҳи донишро надонистаанд,
21 Роҳҳои онро нафаҳмиданд ва ба он даст нагирифтанд; фарзандони онҳо аз он роҳ дур буданд.
22 На дар Канъон шунида шудааст ва на дар Темон дида шудааст.
23 Агариниҳо, ки дар рӯи замин ҳикмат меҷӯянд, тоҷирони Мерон ва Темон, муаллифони афсонаҳо ва ҷустуҷӯгарон аз ақл; ҳеҷ яке аз инҳо роҳи ҳикматро надонистаанд ва ё роҳҳояшро ба ёд наовардаанд.
24 Эй Исроил, хонаи Худо чӣ қадар бузург аст! ва ҷои мулки ӯ чӣ қадар бузург аст!
25 Бузург аст ва интиҳо надорад; баланд ва беандоза аст.
26 Дар он ҷо бузургҷуссаҳое буданд, ки аз ибтидо машҳур буданд, ки қадашон баланд ва дар ҷанг чунон коршинос буданд.
27 Онҳоро Худованд интихоб накардааст, ва ба онҳо роҳи донишро надодааст.
28 Аммо онҳо ҳалок шуданд, зеро ки ҳикмат надоштанд, ва аз ҷаҳолати худ нобуд шуданд.
29 Кист, ки ба осмон баромада, вайро гирифта, аз абрҳо фуровард?
30 «Кист, ки аз баҳр гузашта, вайро ёфта, ба ивази тиллои холис биёрад?
31 Ҳеҷ кас роҳи вайро намедонад ва дар бораи роҳи вай фикр намекунад.
32 Аммо касе ки ҳама чизро медонад, вайро мешиносад ва бо фаҳмиши худ вайро ошкор кардааст; 33 Ҳар кӣ нур мефиристад, ва он меравад, онро боз мехонад, ва бо тарс ба вай итоат мекунад. 34 Ситорахо дар соатҳои худ дурахшиданд ва шодӣ мекарданд: Вақте ки Ӯ онҳоро даъват мекунад, мегӯянд: "Инак, мо ҳастем"; ва ҳамин тавр онҳо бо шодмонӣ ба Офаридгори онҳо нур нишон доданд.
35 Ин аст Худои мо, ва ҳеҷ каси дигаре дар муқоиса бо Ӯ ҳисоб карда намешавад
36 Ӯ тамоми роҳи донишро фаҳмид, ва онро ба бандаи худ Яъқуб ва ба маҳбуби худ Исроил дод.
37 Пас аз он ӯ худро дар рӯи замин нишон дода, бо одамон сӯҳбат кард.
БОБИ 4
1 Ин аст китоби аҳкоми Худо ва шариат, ки то абад пойдор аст: ҳамаи онҳое ки онро риоя мекунанд, зинда хоҳанд шуд; лекин ҳар кӣ тарк кунад, мемирад.
2 Бигард, эй Яъқуб, ва бигир, ки ба ҳузури нураш рав, то равшан шавӣ.
3 Шаъну шарафи худро ба дигарон надиҳ, ва он чиро, ки ба ту судманд аст, ба халқи бегона надиҳ.
4 Эй Исроил, мо хушбахтем, зеро он чи ба Худо писанд аст, ба мо маълум шудааст.
5 Шод бош, эй қавми ман, ёдгории Исроил.
6 Шумо ба халқҳо фурӯхта шудаед, на барои ҳалокати худ; балки азбаски Худоро ба хашм овардед, ба дасти душманон таслим шудаед.
7 Зеро ки шумо Онеро, ки шуморо офаридааст, ба васваса андохтаед, ки ба девҳо қурбонӣ кардаед, на ба Худо.
8Шумо Худои ҷовидонаро, ки шуморо тарбия кардааст, фаромӯш кардаед; ва шумо Ерусалимро, ки шуморо шир медод, ғамгин кардаед.
9 Зеро, чун дид, ки ғазаби Худо бар шумо меояд, гуфт: «Гӯш кунед, эй сокинони Сион! Худо бар ман мотами азим овард;
10Зеро ки асорати писарон ва духтарони худро дидам, ки ҷовидонӣ онҳоро бар онҳо овард.
11 Бо шодӣ онҳоро ғизо додам; балки бо гирья ва мотам гусел карданд.
12 Бигзор ҳеҷ кас барои ман, эй бевазане ва аз бисьёр касон партофташуда, ки аз гуноҳҳои фарзандони ман бекас мондаам, шод нашавад; зеро ки онҳо аз шариати Худо дур шуданд.
13 Онҳо фароизи Ӯро намедонистанд, ва бо роҳҳои аҳкоми Ӯ рафтор накарданд, ва дар роҳҳои насл дар адолати Ӯ қадам нагузоштанд.
14 Сокинони Сион биёянд ва асирии писарон ва духтарони Маро, ки Подшоҳ ба онҳо овардааст, ба ёд оред.
15 Зеро ки Ӯ аз дур ба сари онҳо халқе овард, халқи беномус ва забони бегонае, ки на аз пирамард эҳтиром дошт ва на ба кӯдак раҳм.
16 Инҳо фарзандони маҳбуби бевазанро бурданд, ва вайро, ки танҳо буд, бе духтарони бевазан монданд.
17 Аммо ман ба шумо чӣ кӯмак карда метавонам?
18 Зеро Он ки ин балоҳоро ба сари шумо овард, шуморо аз дасти душманонатон раҳо хоҳад кард.
19 Биравед, эй фарзандони ман, бо роҳи худ биравед, зеро ки ман танҳо мондаам.
20 Ман либоси сулҳро пӯшидаам, ва палоси дуои худро бар ман пӯшидаам: дар айёми худ ба сӯи
ҷовидонӣ нидо хоҳам кард.
21 Саломат бошед, эй фарзандони ман, сӯи
Худованд фарёд занед, ва Ӯ шуморо аз қудрат ва дасти душманон раҳоӣ медиҳад.
22 Зеро умеди ман дар ҷовидона аст, ки Ӯ шуморо наҷот медиҳад; ва шодӣ ба ман аз ҷониби Қуддус омад, ба сабаби марҳамате ки ба зудӣ аз ҷониби Наҷотдиҳандаи мо ҷовидонӣ ба шумо хоҳад омад. 23 Зеро ки ман шуморо бо мотам ва гирья фиристодам, лекин Худо шуморо боз ба ман бо шодӣ ва шодӣ то абад хоҳад дод.
24 Чӣ тавре ки ҳоло ҳамсояҳои Сион асирии шуморо диданд, ба зудӣ наҷоти шуморо аз ҷониби Худои мо хоҳанд дид, ки бо ҷалоли азим ва дурахши ҷовидонӣ бар шумо хоҳад омад.
25 Эй фарзандони ман, ба ғазабе ки аз ҷониби Худо бар шумо омадааст, сабр кунед, зеро ки душманат шуморо таъқиб кардааст; вале ба зудӣ ҳалокати ӯро хоҳӣ дид, ва гарданашро поймол хоҳӣ кард.
26 Нозукони ман бо роҳи ноҳамвор рафтаанд, ва ҳамчун рамаи душманон бурда шуданд.
27 Эй фарзандони ман, тасаллӣ диҳед ва ба Худо муроҷиат кунед, зеро ки шумо дар бораи Он ки ин чизҳоро ба сари шумо овардааст, ба ёд хоҳед овард.
28 Зеро, чунон ки нияти гумроҳ шудан аз Худо буд, пас, вақте ки баргардонида шуда буд, даҳ маротиба бештар Ӯро биҷӯед.
29 Зеро касе ки ин балоҳоро ба сари шумо овардааст, бо наҷоти шумо ба шумо шодии абадӣ хоҳад овард.
30 Дили пок дошта бош, эй Ерусалим, зеро ки касе ки ба ту ин ном додааст, туро тасаллӣ хоҳад дод.
31 Бадбахтанд онҳое, ки туро ранҷу азоб доданд, ва аз афтодани ту шодӣ карданд.
32Бадбахтанд шаҳрҳое, ки фарзандони ту хизмат мекарданд: бадбахт аст он зан, ки писарони туро қабул кардааст.
33 Зеро, чунон ки вай аз харобии ту шодӣ карда, аз афтодани ту шодӣ мекард, барои харобии худ низ ғамгин хоҳад шуд.
34 Зеро ки шодии анбӯҳи бузурги вайро дур хоҳам
35 Зеро ки оташ аз ҷовидонӣ бар вай хоҳад омад, ки тоқатфарсо бошад; ва то замоне бузург аз шайтонҳо маскан хоҳанд гирифт.
36 Эй Ерусалим, ба тарафи шарқ нигоҳ кун, ва ин
шодиро бубин, ки аз ҷониби Худо ба ту меояд. 37 Инак, писарони ту, ки Ту онҳоро фиристодаӣ, меоянд, аз шарқ ба ғарб бо каломи Худои муқаддас ҷамъ омада, аз ҷалоли Худо шодӣ мекунанд.
БОБИ 5
1 Эй Ерусалим, ҷомаи мотам ва андӯҳро бипӯш, ва зебоии ҷалолро, ки аз ҷониби Худо то абад меояд, дар бар кун.
2 Либоси дугонаи адолатро, ки аз ҷониби Худост, бар худ бипарто; ва бар сари худ аз ҷалоли ҷовидонӣ гулча бигузор.
3 Зеро ки Худо дурахши туро ба ҳар кишвари зери осмон нишон хоҳад дод.
4 Зеро ки исми Ту то абад аз ҷониби Худо хонда хоҳад шуд осоиштагии адолат ва ҷалоли ибодати Худо.
5 Бархез, эй Ерусалим, ва бар баланд истод, ва ба тарафи шарқ нигоҳ кун, ва инак, фарзандони ту аз ғарб ба шарқ бо каломи Подшоҳ ҷамъ омада, аз ёди Худо шодӣ мекунанд.
6 Зеро ки онҳо аз пеши ту пиёда рафтанд ва аз душманони худ ронда шуданд, вале Худо онҳоро ҳамчун фарзандони Малакут бо ҷалоли баланд назди ту овард.
7Зеро ки Худо муқаррар кардааст, ки ҳар теппаи баланд ва соҳилҳои тӯлонӣ ба замин андохта шавад, ва водиҳо пур карда шаванд, то ки заминро созанд, то ки Исроил дар ҷалоли Худо бехатар биравад, 8Ва ҳатто ҷангалҳо ва ҳар дарахти хушбӯй бар Исроил бар тибқи амри Худо соя хоҳанд гузошт. 9 Зеро ки Худо Исроилро бо шодӣ дар нури ҷалоли Худ бо марҳамат ва адолате ки аз Ӯ меояд, роҳнамоӣ хоҳад кард.