БОБИ 1 1Дар Бобил марде сокин буд, ки Юаким ном дошт: 2 Ва ӯ зане гирифт, ки Сусанна номаш духтари Челкиёс буд, зани хеле одилона ва аз Худованд метарсад. 3 Падару модари вай низ одил буданд ва духтарашонро мувофиқи шариати Мусо таълим медоданд. 4 Ва Юаким марди сарватманд буд ва дар хонаи худ боғи зебое дошт, ва яҳудиён назди ӯ меомаданд; зеро вай аз хамаи дигарон обрумандтар буд. 5 Дар ҳамон сол ду нафар аз қадимаи халқ довар таъин карда шуданд, чунон ки Худованд дар борааш гуфт, ки шарорат аз Бобил аз дасти доварони қадим, ки ба назар чунин менамуд, ки мардумро ҳукмронӣ мекарданд. 6 Инҳо дар хонаи Юаким бисёр нигоҳ медоштанд, ва ҳар кӣ даъво дошт, назди онҳо меомад. 7 Вақте ки мардум нисфирӯзӣ рафтанд, Сюзанна барои роҳ рафтан ба боғи шавҳараш рафт. 8 Ва он ду пир медиданд, ки вай ҳар рӯз даромада, роҳ мерафт; ба тавре ки шаҳваташон ба вай аланга зад. 9 Ва онҳо ақли худро гумроҳ карда, чашмони худро рӯй гардонданд, то ки ба осмон нигоҳ накунанд ва ҳукмҳои одилро ба ёд наоваранд. 10 Ва ҳар ду аз муҳаббати вай захмӣ шуда бошанд ҳам, аммо ҷуръат накарданд, ки ба якдигар андӯҳи худро баён кунанд. 11 Зеро ки онҳо шарм доштанд, ки шаҳвати худро баён кунанд, ки мехостанд бо вай муносибат кунанд. 12 Бо вуҷуди ин, онҳо рӯз ба рӯз бо ҷидду ҷаҳд бедор мешуданд, то ки вайро бубинанд. 13 Яке ба дигаре гуфт: «Акнун ба хона равем, зеро вақти хӯроки шом аст». 14 Ва ҳангоме ки онҳо берун рафтанд, якдигарро ҷудо карданд ва боз баргашта, ба ҳамон ҷо омаданд; Пас аз он ки сабабгори якдигарро пурсиданд, ба нафси худ эътироф карданд ва замоне бо ҳам муқаррар карданд, то ӯро танҳо ёбанд. 15 Ва ҳангоме ки онҳо вақти муносиб диданд, вай мисли пештара танҳо бо ду каниз даромад ва мехост дар боғ шустушӯй кунад, зеро ки ҳаво гарм буд. 16 Ва дар он ҷо ҷасаде набуд, ба ҷуз он ду пир, ки пинҳон шуда, вайро посбонӣ мекарданд.
17 Он гоҳ вай ба канизонаш гуфт: «Ба ман равған ва тӯбҳои шустушӯй биёваред ва дарҳои боғро пӯшед, то маро бишӯям». 18 Ва онҳо он чи ба онҳо фармуда буд, ба ҷо оварданд, ва дарҳои боғро бастанд ва худашон ба дари хона баромаданд, то он чи ба онҳо фармуда буд, биёранд, лекин пиронро надиданд, зеро ки онҳо пинҳон буданд. 19 Вақте ки канизон берун рафтанд, он ду пир бархоста, назди вай давида, гуфтанд: 20 Инак, дарҳои боғ бастаанд, ки касе моро набинад, ва мо ба ту ошиқем; Пас ба мо розигӣ деҳ ва бо мо бихобед. 21 «Агар нахоҳӣ, бар зидди ту шаҳодат медиҳем, ки ҷавоне бо ту буд, ва ту канизонатро аз пеши худ фиристодӣ». 22 Он гоҳ Сусанна оҳ кашид ва гуфт: «Ман аз ҳар тараф танг шудаам: зеро агар ин корро кунам, ин барои ман марг аст; ва агар ин корро накунам, аз дасти шумо халос шуда наметавонам. 23 Барои ман беҳтар аст, ки ба дасти ту афтодам ва ин корро накунам, аз он ки дар назари Худованд гуноҳ кунам. 24 Ва Сусанна бо овози баланд фарьёд зад, ва ду пир бар зидди вай фарьёд заданд. 25 Он гоҳ яке давида, дари боғро кушод. 26 Ғуломони хона, чун фарьёдро дар боғ шуниданд, ба дари хона даромаданд, то бубинанд, ки бо вай чӣ шудааст. 27 Аммо, вақте ки пирон сухани худро баён карданд, хизматгорон бағоят хиҷил шуданд, зеро ҳеҷ гоҳ дар бораи Сусанна чунин хабар нарасидааст. 28 Ва рӯзи дигар, вақте ки мардум назди шавҳараш Юаким ҷамъ омаданд, он ду пир низ пур аз хаёлоти бад бар зидди Сусанна омаданд, то ки ӯро ба қатл расонанд; 29 Ва дар пеши мардум гуфт: «Сусанна, духтари Челкиёс, зани Юакимро даъват кунед». Ва ҳамин тавр фиристоданд. 30 Ва вай бо падару модараш, фарзандонаш ва тамоми хешовандонаш омад. 31 Сюзанна зани хеле нозук ва зебо буд. 32 Ва ин бадкорон фармуданд, ки рӯи вайро кушоянд, (зеро вай пӯшида буд), то ки аз зебоии вай пур шаванд. 33 Бинобар ин дӯстонаш ва ҳамаи онҳое ки ӯро медиданд, гиря карданд. 34 Пас он ду пир дар миёни мардум бархоста, даст бар сари вай гузоштанд. 35 Ва гирьякунон ба сӯи осмон нигарист, зеро ки дилаш ба Худованд таваккал мекард.
36 Пирон гуфтанд: «Вақте ки мо дар боғ танҳо мерафтем, ин зан бо ду каниз даромад ва дарҳои боғро баста, канизонро ҷавоб дод». 37 Он гоҳ ҷавоне, ки дар он ҷо пинҳон буд, назди вай омада, бо вай хобид. 38 Он гоҳ мо, ки дар як гӯшаи боғ истода будем, ин бадиро дида, сӯи онҳо давидем. 39 Ва ҳангоме ки онҳоро якҷоя дидем, он мардро нигоҳ дошта натавонистем, зеро ки вай аз мо пурқувваттар буд ва дарро кушода, берун ҷаҳида шуд. 40 Вале мо ин занро гирифта, пурсидем, ки ин ҷавон кист, аммо ӯ ба мо нагуфт: ба ин шаҳодат медиҳем. 41 Он гоҳ ҷамоат ба онҳо чун пирон ва доварони қавм имон оварданд ва вайро ба марг маҳкум карданд. 42 Он гоҳ Сусанна бо овози баланд фарьёд зада, гуфт: «Эй Худои ҷовидонӣ, ки асрорро медонад ва ҳама чизро пеш аз он медонад; 43 Ту медонӣ, ки онҳо бар зидди ман шаҳодати бардурӯғ додаанд, ва инак, ман бояд бимирам; дар ҳоле ки ман ҳеҷ гоҳ чунин корҳоро накардаам, ки ин одамон бар зидди ман бадкорӣ кардаанд. 44 Ва Худованд овози вайро шунид. 45 Бинобар ин, вақте ки ӯро ба қатл бурданд, Худованд рӯҳи муқаддаси ҷавонеро, ки Дониёл ном дошт, эҳьё кард: 46 Ки бо овози баланд фарьёд кард, Ман аз хуни ин зан покам. 47 Он гоҳ тамоми мардум онҳоро ба сӯи Ӯ гардонда, гуфтанд: «Ин суханоне, ки ту гуфтӣ чӣ маъно дорад? 48 Ва Ӯ дар миёни онҳо истода, гуфт: «Эй банӣ-Исроил, оё шумо чунин аблаҳон ҳастед, ки бе тафтиш ва надонистани ростӣ духтари Исроилро маҳкум кардаед? 49 Боз ба ҷои доварӣ баргардед, зеро ки онҳо бар зидди вай шаҳодати бардурӯғ додаанд. 50 «Бинобар ин тамоми мардум шитобон баргаштанд, ва пирон ба ӯ гуфтанд: «Биё, дар миёни мо бинишин ва ба мо бигӯй, зеро ки Худо ба ту эҳтироми пири калон додааст». 51 Он гоҳ Дониёл ба онҳо гуфт: «Ин дуро аз якдигар дур гузоред, ва ман онҳоро тафтиш мекунам». 52 Ва ҳангоме ки онҳоро аз ҳам ҷудо карданд, яке аз онҳоро ҷеғ зада, гуфт: «Эй эй бадӣ пир шудаӣ! 53 Зеро ки ту бардурӯғ доварӣ кардаӣ ва бегуноҳро маҳкум кардаӣ ва гунаҳкоронро
озод кардаӣ; гарчанде ки Худованд мегӯяд: "Бегуноҳ ва одилро накуш". 54 Пас, агар вайро дидаӣ, ба ман бигӯ: "Онҳоро дар зери кадом дарахт дидӣ?" Кӣ ҷавоб дод: «Дар зери дарахти маст». 55 Ва Дониёл гуфт: «Хуб! бар сари худ дурӯғ гуфтӣ; зеро ки алҳол фариштаи Худо ҳукми Худоро гирифтааст, ки туро ду пора кунад. 56 Пас вайро як сӯ гузошта, фармуд, ки дигареро биёрад, ва ба вай гуфт: «Эй насли Канъон, на аз Яҳудо, зебоӣ туро фиреб дода, шаҳват дили туро гумроҳ кардааст». 57 Шумо бо духтарони Исроил ҳамин тавр рафтор кардед, ва онҳо аз тарси шумо бо шумо ҳамроҳ шуданд, вале духтари Яҳудо ба шарорати шумо тоб наовард. 58 «Пас, акнун ба ман бигӯ: онҳоро дар зери кадом дарахт ҷамъ кардаӣ? Кй ҷавоб дод: «Дар зери дарахти Холм». 59 Дониёл ба вай гуфт: «Хуб! ту низ бар сари худ дурӯғ гуфтаӣ, зеро фариштаи Худо бо шамшер мунтазири он аст, ки туро ду пора кунад, то ки туро нобуд созад. 60 Ва тамоми ҷамоат бо овози баланд фарьёд зада, Худоро, ки ба Ӯ таваккалкунандагонро наҷот медиҳад, ҳамду сано хонданд. 61 Ва онҳо бар зидди он ду пир бархостанд, зеро Дониёл онҳоро бо даҳони худашон ба шаҳодати бардурӯғ маҳкум карда буд. 62 Ва мувофиқи шариати Мусо бо онҳо ончунон рафтор карданд, ки қасди қасди ба ёри худ карданро доштанд, ва онҳоро куштанд. Хамин тавр хуни бегунох хамон руз начот ёфт. 63 Бинобар ин, Челкиёс ва занаш Худоро барои духтарашон Сусанна ва шавҳараш Юаким ва тамоми хешовандонаш ҳамду сано хонданд, зеро ки дар вай ҳеҷ беинсофӣ набуд. 64 Аз он рӯз сар карда, Дониёл дар назди мардум обрӯи бузург пайдо кард.