Писари ҳафтуми Яъқуб ва Билҳо.
Ҳасадкор. Вай бар зидди хашм маслиҳат медиҳад, ки "он бинишҳои хос медиҳад". Ин як рисолаи назаррас дарбораихашмаст.
1Нусхаи суханони Дон, ки вай дар айёми охирини худ, дар саду бисту панҷуми умри худ ба писарони худ гуфта буд.
2 Зеро ки вай хонадони худро ҷамъ карда, гуфт: «Эй банӣ-Дон, ба суханони Ма гӯш диҳед; ва ба суханонипадаратгӯшандоз.
3 Дар дили худ ва дар тамоми умри худ инҳақиқатроисбот кардам
Муомилаи одилона нек ва писанди Худост, ва дурӯғгӯй ва хашм бад аст, зеро ки онҳо ба одамизод ҳар бадиро таълиммедиҳанд.
4 Пас, имрӯз ба шумо, эй фарзандонам, иқрор мекунам, ки дар дили худ дар бораи марги бародари худ Юсуф, мардиҳақиқӣва некқарордодам..
5 Ва ман аз фурӯхта шудани ӯ шод шудам, зеро падараш ӯро аз мо бештар дӯст медошт.
6 Зеро ки рӯҳи ҳасад ва ғурур ба ман гуфт:"Ту ҳамписариӯ ҳастӣ".
7 Ва яке аз рӯҳҳои Валиар маро ба шӯр андохта, гуфт: «Ин шамшерро бигир ваЮсуфробо онбикуш;
8 Ин аст рӯҳи хашм, ки маро водор кард, ки Юсуфро пахш кунам, чунон ки палангкӯдакропахшмекунад.
9Вале Худои падарони ман нагузошт, ки вай ба дасти ман афтад, то ки ӯро танҳо ёфта, бикушам ва сибти дуюмро дар Исроилнестунобуд кунам.
10 Ва алҳол, эй фарзандони ман, инак, ман мемирам ва ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки агар худро аз рӯҳи дурӯғгӯӣ ва хашм нигоҳ надоред, ва
ростӣ ва пурсабриро дӯст надоред, ҳалокхоҳед шуд.
11 Зеро ки ғазаб кӯрӣ аст ва касе
намегузорад, ки чеҳраи ҳеҷ касро бо ростӣбубинад.
12 Зеро, агар ин падар ё модар бошад, бо онҳо ҳамчун душман рафтор
мекунад; агарчи бародар бошад, вайро намешиносад; гарчанде ки он пайғамбари Худованд бошад, ба вай итоат намекунад; агар одами одил бошад, ба вай эътибор намедиҳад; агарчи дӯст бошад ҳам, ӯро эътироф намекунад.
13 Зеро ки рӯҳи хашм ӯро бо тӯри макр иҳота карда, чашмонашро кӯр мекунад, ва ба воситаи дурӯғ ақли ӯро тира месозад ва ба ӯ диди хоси худро медиҳад.
14 Ва чӣ гуна чашмони Ӯ онро иҳота кардааст? Бо нафрати дил, то ба бародарашҳасад кунад.
15 Зеро ки ғазаб кори бад аст, эй фарзандонам, зеро он ҳатто худи ҷонро ба ташвишмеорад.
16 Ва ҷисми одами хашмгинро худ месозад, ва бар ҷони вай ҳукмронӣ мекунад, ва ба бадан қувват мебахшад, ки ҳаргуна шароратро ба амаловарад.
17 Ва ҳангоме ки ҷисм ҳамаи ин корҳоро мекунад, ҷон кори кардашударо сафед мекунад, зеро ки онро дуруст намебинад.
18 Бинобар ин, ҳар кӣ хашмгин аст, агар ӯ тавоно бошад, дар хашми худ қудрати сегона дорад: яке бо ёрии
ғуломони худ; Ва дуюм ба моли худ, ки ба он ҳидоят кунад ва ба ситам
ғолиб ояд. ва сеюм, бо қудрати табиии
худ, вай ба воситаи бадӣ амал мекунад. 19 Ва гарчанде ки одами хашмгин
нотавон бошад ҳам, вай қудрати дучандон аз он чи табиатан дорад;
зеро ки ғазаб ҳамеша ба инҳо дар
шарорат мадад мекунад.
20 Ин рӯҳ ҳамеша бо дурӯғгӯй ба
ямини шайтон меравад, то ки аъмоли вайбо бераҳмӣва дурӯғбаамалояд.
21 Пас, шумо, эй қудрати ғазабро дарк кунед,ки онбеҳуда аст.
22 «Зеро ки он пеш аз ҳама бо сухан
фитнаангез мекунад; он гоҳ бо аъмоли он касро, ки хашмгин аст, қувват мебахшад ва бо талафоти шадид зеҳни
ӯро парешон мекунад ва нафси ӯро ба хашммеорад.
23 Бинобар ин, вақте ки касе. бар зидди шумо сухан гӯяд, ба хашм наафтед, ва агар касе шуморо ҳамчун муқаддасон ҳамду сано гӯяд, рӯҳафтода нашавед: на ба шодӣ ва на нафрат.
24 Зеро, аввал шунаворо меписандад ва ҳамин тавр ақлро водор мекунад, ки сабабҳои фитнаангезиро дарк кунад; ва он гоҳ хашмгин шуда, гумон мекунад,ки ба ҳақхашмгирифтааст.
25 Эй фарзандони ман, агар ба зиён ё харобӣ дучор шавед, андӯҳгин нашавед; зеро маҳз ҳамин рӯҳ одамро орзуи фаношавандаро водор мекунад, то киӯ азмусибатхашмгиншавад.
26 Ва агар ихтиёран ё ихтиёран зиён дидед, ғамгин нашавед; зеро ки аз ғазаб хашмбо дурӯғгӯйбармеояд.
27 Илова бар ин, фасоди дутарафа ғазаби дурӯғгӯй аст; ва якдигарро ёрӣ медиҳанд, то дилро ноором кунанд. ва ҳангоме ки нафс ҳамеша дар изтироб аст, Худованд аз он дур мешавад ва имондор бар онҳукмфармост.
БОБИ 2 Пешгӯии гуноҳҳо, асирӣ, балоҳо ва баргардонидани ниҳоии миллат. Онҳо
(Ба ояти 18 нигаред). Ояти 23 дар партавипешгӯиҳоҷолибаст.
1 Пас, эй фарзандони ман, аҳкоми Худовандро риоя кунед ва шариати Ӯро риоя кунед; аз ғазаб дур шавед ва аз дурӯғ нафрат кунед, то ки Худованд дар миёни шумо сокин бошад, ва дурӯғгӯйазшумобигрезад.
2 Ҳар кас ба ёри худ рост бигӯ. Пас, ба ғазаб ва ошуфта нашавед; лекин шумо дар осоиштагӣ хоҳед буд, ки Худои осоиштагӣ доред, бинобар ин ҳеҷ ҷанг бар шумо ғолиб нахоҳад шуд.
3 Худовандро дар тамоми умри худ дӯст доред ва якдигарро бо дили соф дӯст доред.
4 Ман медонам, ки дар айёми охир шумо аз Худованд дур хоҳед шуд, ва Левиро ба хашм оваред ва бо Яҳудо ҷанг хоҳед кард; лекин шумо бар онҳо ғолиб нахоҳед шуд, зеро фариштаи Худованд ҳардуро роҳнамоӣ хоҳад кард; зеро ки Исроил ба василаи онҳо
хоҳад истод.
5 Ва ҳангоме ки аз Худованд дур шавед, дар ҳар бадӣ рафтор хоҳед кард ва корҳои зишти ғайрияҳудиёнро ба амал оваред ва аз паи занони шарир фоҳиша шавед, дар сурате ки рӯҳҳои шарир дар шумо бо тамоми шарорат амалмекунанд.
6Зеро ки ман дар китоби Ҳанӯх, ки одил аст, хондам, ки мири шумо шайтон аст, ва тамоми арвоҳи шарир ва ғурур қасд хоҳанд кард, то ҳамеша ба банӣ-Левӣ машғул шаванд ва онҳоро ба ҳузури Худованд гуноҳ кунанд. 7 Ва писарони ман ба Левӣ наздик шуда, дар ҳама чиз бо онҳо гуноҳ
хоҳанд кард; ва банӣ-Яҳудо тамаъкор хоҳанд буд, мисли шерон моли дигаронро ғорат хоҳанд кард.
8 Бинобар ин шуморо бо онҳо ба
асирӣ бурданд, ва дар он ҷо тамоми балоҳои Миср ва тамоми шароратҳои
халқҳорохоҳед гирифт.
9 Ва ҳангоме ки назди Худованд бармегардед,марҳамат хоҳедёфт,ваӮ шуморо ба қудсҳои Худ хоҳад овард, ва ба шумо осоиштагӣхоҳад дод.
10Ва барои шумо аз сибти Яҳудо ва Левӣ наҷоти Худованд ба майдон хоҳад омад; ва ӯ бар зидди Белиар ҷангхоҳад кард.
11 Ва аз душманони мо интиқоми абадӣ бигир; ва асирӣ ҷонҳои муқаддасонро аз Валиар хоҳад гирифт, ва дилҳои нофармонро ба Худованд бармегардонад, ва ба онҳое ки Ӯро мехонанд,осоиштагииабадӣато хоҳад кард.
12 Ва муқаддасон дар Адан ором хоҳанд гирифт, ва дар Ерусалими Нав одилон шод хоҳанд шуд, ва он то абад бароиҷалолиХудо хоҳадбуд.
13 Ва Ерусалим дигар ба харобазор тоб наоварад, ва Исроил ба асирӣ бурда нахоҳад шуд; зеро ки Худованд дар миёни он [дар миёни одамон зиндагӣ хоҳад кард], ва Қуддуси Исроил бар он дар фурӯтанӣ ва бенавоӣ подшоҳӣ хоҳад кард; ва ҳар
кӣ ба Ӯ имон оварад, дар миёни мардумбаростӣподшоҳӣхоҳад кард.
14 Ва акнун, эй фарзандони ман, аз Худованд битарсед ва аз шайтон ва рӯҳҳоиӯ ҳазар кунед.
15 Ба Худо ва ба фариштае, ки барои шумо шафоат мекунад, наздик шавед, зеро ки ӯ миёнарав байни Худо ва одам аст, ва барои осоиштагии Исроил вай бар зидди салтанати душман истодагарӣхоҳадкард.
16 Бинобар ин, душман мехоҳад, ки ҳамаи онҳоеро, ки Худовандро мехонанд,нобуд созад.
17 Зеро ӯ медонад, ки дар рӯзе ки Исроил тавба кунад, салтанати душманба поёнхоҳадрасид.
18Зеро ки худи фариштаи сулҳ Исроилро қувват хоҳад дод, то ки вай ба қаъришароратнаафтад.
19Ва дар замони шароратҳои Исроил
хоҳад буд, ки Худованд аз онҳо дур нахоҳад шуд, балки онҳоро ба халқе табдил хоҳад дод, ки иродаи Ӯро иҷро
мекунад, зеро ки ҳеҷ яке аз фариштагон ба Ӯ баробар нахоҳад шуд.
20 Ва исми Ӯ дар ҳама ҷо дар Исроил
ва дар миёнихалқҳо хоҳад буд.
21 Пас, эй фарзандони ман, худро аз
ҳар кори бад нигоҳ доред, ва ғазаб ва ҳар гуна дурӯғро дур кунед, ва ростӣ ва пурсабриро дӯст доред.
22 «Ва он чи аз падари худ шунидаед, ба фарзандони худ низ нақл кунед, то Наҷотдиҳандаи халқҳо шуморо қабул кунад; зеро ки вайростқавл ва пурсабр, ҳалим ва фурӯтанаст ва бо аъмолихуд шариатиХудоро таълиммедиҳад.
23 Пас, аз ҳар ноинсофӣ дур шавед ва ба адолати Худо пайваст шавед, ва наслишумото абад наҷот хоҳадёфт.
24 Ва маро дар назди падаронам дафн кунед.
25 Ва чун ин суханонро гуфт, онҳоро бӯсид вадар пириихубе хобид.
26Ва писаронаш ӯро дафн карданд, ва баъд аз он устухонҳои ӯро бардошта, назди Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб гузоштанд.
27 Бо вуҷуди ин, Дон ба онҳо нубувват кард, ки онҳо Худои худро фаромӯш кунанд ва аз замини мероси худ, аз насли Исроил ва аз насли худ бегона шаванд.