KAPITEL 1
Issachar, pjaty syn Jakuba a Leasa. Bjezhrěšne dźěćo mzdy za alruny. Wón pleděruje za jednorosć
1 Wotpis słowow Issaschars.
2 Přetož wón zawoła swojich synow a dźeše jim: Poskajće, moje dźěći, na Jězrow, wašeho Wótca! Słuchajće na słowateho,kižjewotKnjezalubowany.
3 Ja narodźi so Jakob jako pjaty syn, jako mzdowy dźěłaćer za Alraunen.
4 Přetož Rubby, mój bratře, přinjese alraunen z pola, a Rahel zetka jeho a wza je.
5 Ruben pak płakaše, a při jeho hłosu přińdźe Lea, moja mać, won.
6 tutych alraunow pak běchu derje wonjace jabłuka, kotrež běchu w kraju Korana pod wudrjeńcu wody zrodźili.
7 A Rahel rjekny: Ja ći njedam, ale woni maja mi město dźěći.
8 Přetož KNJEZ je mje zacpěł, a ja njejsym Jakuba žane dźěći porodźił.
9 Běštej pak dwě jabłuce; A Lea rjekny Rahelej: Dosaha ći, zo sy mojeho muža wzał. Chceš tež tute wzać?
10 A Rahel rjeknyjej: Ty dyrbiš Jakoba tutu nóc za alrauny swojeho syna měć.
11 A Lea rjekny jej: Jakub je mój, přetož ja sym žónska jeho młodosće.
12 Rahel pak dźeše: Njechwal so a njechwal so; Přetož wón je mje před tobu slubił, a mojedla je našemu nanej štyrnaće lět słužił.
13 A njeby-li rjemjesło na zemi přiběrało a so hubjeńšo čłowjekow stało, tak njeby nětko wobličo Jakuba widźał.
14 Přetož ty njejsy jeho žona, ale ty sy jemu na mojim městnje k njemu wzaty.
15 A mój nan mje zawjedźe a wotsali mje we wonej nocy a njedopušći, zo Jakub mje wuhlada; Přetož bych tam był, tak so jemu to stało njeby.
16 Ale za alrauny přenajam ći Jakoba na jednu nóc.
17 A Jakub spózna Lea, a wona bu samodruha a porodźi mje, a mzdy dla buch Issanowa črjóda mjenowana.
18 Da zjewi so Jakub jandźel KNJEZA arjekny:Rahel ma dwědźěsćiporodźić, dokelž je wobchad ze swojim mužom wotpokazał a sej zdźeržliwosć wuzwolił.
19 A njeby moja mać Lea jabłuka swojeje towaršnosće dla zapłaćiła, tak by wosom synow narodźiła; Tehodla porodźi wona šesćich, a Rahel porodźi dweju; přetož alraunow dla je jich domapytał.
20 Přetož wón wujědźe, zo chcyše ju dźěći dla z Jakubom jězdźić a nic z lóšta na zabawu.
21 Přetož tež na druhi dźeń wona Jakuba zaso popušći.
22 alraunow dla wusłyšeše knjez rahel.
23 Přetož byrnjež ju požadała, njepřiwza ju, ale woprowaše ju w domje Knjeza a donjese ju měšnikej Najwyšeho, kiž bě w tutym času.
24 Jako běch ja nětko dorostł, swoje dźěći, chodźach do sprawnosće wutroby a buch mojemu nanej a mojimajbratromajwinowyzahrodnika přinjesech płody z pola po jich času.
25 A mój nan mje požohnowa, přetož wón widźeše, zo w prawdosći před nim chodźowach.
26 A ja njeběch hidy w swojim činjenju, hišće zawistny a złóstny přećiwo swojemu blišemu.
27 Njejsym ženje nikoho wozrodźił a nikomu žiwjenje porokował, z tym zo sym změnjeny kaž w sfałdnosći wóčka.
28 Tohodla, jako běch pjećatřiceći lět stary, wzach sej žonu, přetož swoje dźěłozłožowachsonaswojichmocach, a ja ženje na to njemyslach, so ze žonami zabawjeć; Ale přez moju prócu mje spar přečumpa.
29 A mój Wótc wjeseleše so stajnje nad mojej prawdosću, dokelž přez měšnika Knjeza wšitkich prěničkow rozpowědach; Potom tež k mojemu nanej.
30 A Knjez přisporješe swoje dobroty w mojimaj rukomaj wokoło tysacorych; a tež Jakub, mój Wótče, wužrawaše, zo Bóh mi pomhaše, być.
31 Přetož wšitkim chudym a potłóčowanym sym dobrym zemi darił w sfałdowanju swojeje wutroby.
32 A nětk, poskajće na mnje, moje dźěći, a chodźće w swojoh swojeje wutroby, přetož ja sym w njej widźał, štož je Knjezej spodobne. '
33 Hłupik njerodźi žane złoto, wón njepřetrjechi swojeho blišeho, jemu nježedźi za wšelakorymi chłóšćenkami, wón nima spodobanje na wšelakorych šatach.
34 Wón nochce dołho žiwy być, ale čaka jenož na Božu wolu.
35 A duchi łónca nimaja žanu móc přećiwo njemu, přetož wón njehlada na rjanosć žonow, zo njeby swój zmysł z přetłamom zanjerodźił.
36 njeje zawisć w swojich myslach, žadyn złowólny čłowjek njewozjewja
swoju dušu, hišće starosć z njenasytnym žadanjom w jeho zmysle.
37 Přetož wón pozběhnje so do mysli w duši a widźi wšitko w sprawnosći wutroby a pase woči, kotrež su so přez mylenje swěta złe sčinili, zo by widźał, zo by někajki přikaznja Knjeza wopak był.
38 dźeržće nětk, moje dźěći, Boži zakoń, a wostańće je, a chodźće do njedowěrliwosće, z tym zo so wo naležnosće swojeho blišeho njestaraće, ale lubujće Knjeza a swojeho blišeho, budźće sobuželnosć z rukomaj a słabymi.
39 Poklak swój chribjet k rólnistwu a prócuj so we wšěch družinach rólnistwa a přinjes KNJEZEJ Dary z dźakowanjom.
40 Přetož z prěničkami zemje budźe was knjez žohnować, runja wšěm swjatym požohnował je wot Abela hač donětka.
41 Přetož wam njeje žadyn druhi dźěl daty hač wot tučnosće zemje, kotrychž płody so přez prócu wunjesu.
42 Přetož naš nan Jakub je mje žohnował z požohnowanjemi zemje a prěničk.
43 A Levi a Juda buštaj wot KNJEZA překrasnaj, tež mjez synomaj Jakuba; Přetož KNJEZ da jim herbstwu, a Levi da wón měšnstwo a Juda kralestwo.
44Atužposłuchajćenanichachodźiće w fałdce swojeho Wótca; Přetož Gad je daty, wójska zničić, kiž přez Israel přińdu.
1 Tak nětko wě, moje dźěći, zo waši synojo w poslednich časach fanćerpja a so na njenasytne žadanje spinkuja.
2 a njedowěrliwosć wopušćo, budźe so złósći bližić; A hdyž kaznje Knjeza spušćić budu, budu so na Beliara dźeržeć.
3 A hdyž rólnistwo wopušća, budu za swójskimi złymi planami honić, a woni budu pod pohanow rozpjeršeni a swojim njepřećelam słužić.
4 A tak dajće wy nětk swojim dźěćom tute kaznje, zo bychu so woni, hdyž hrěšili, ćim spěšnišo so ke Knjezej wróćić móhli; Zawěrnje, wón je smilny a ju wumóže, zo by ju wróćo donjesł do swojeho kraja.
5 Hlej, nětk, kaž widźiće, ja sym stoćadwaceći lět stary a njejsym mi hrěch wobužny.
6 Nimo swojeje žony njejsym žanu žonu znał. Njejsym ženje skućił, z tym zo sym swojej woči pozběhnył.
7 Njejsym wino pił, zo bych so přez to zamylił;
8Njepožadachničopožadanjahódneho, kiž bě mojeho blišeho.
9 Truga njezběhny so w mojej wutrobje;
10 łža njepřińdźe mi přez hubje.
11 Hdy by něchtó w tyšnosći był, tak změšach swoje zdychnjenčka z jeje,
12 A ja dźělich swój chlěb z rukomaj.
13 Ja sym Bójskosć skutkował, wšitke swoje dny sym wěrnosć wobchował.
14 Lubowach Knjeza; Tohorunja kóždy čłowjek z cyłeje wutroby.
15 Tak tež wy činiće, moje dźěći, a kóždy duch Beliars budźe wot was
ćěkać, a žadyn zły skutk njebudźe nad wami knježić;
16 A kóžde dźiwje zwěrjo dyrbiće podćisnyć, dokelž maće Boha njebja a zemje při sebi a z čłowjekami jednomyslneje wutroby chodźiće.
17 A hdyž běše to prajił, přikaza swojim synam, jeho do Hebrona horje njesć a jeho tam w prózdnjeńcy pola swojich nanow pohrjebać.
18 A wón wupřestrě swojej noze a zemrě we wysokej starobje; Z kóždym zwukom stawow a z njepomjeńšenej mocu sej wón wěčny spar wusny.