HAADSTIK 1
Jozef, de alfde soan fan Jakob en Rachel, de moaie en leafste. Syn striid tsjin de Egyptyske temptress.
1 It eksimplaar fan it Testamint fan Jozef.
2Do’terstjerresoe,rôpersynsoannenensynbroerren byinoar, en sei tsjin hjar:
3 Myn broerren en myn soannen, harkje nei Jozef, de leafste fen Israël; hear, myn soannen, nei jimme heit.
4 Ik haw yn myn libben oergeunst en dea sjoen, mar ik dwaalde net ôf, mar hâldde yn 'e wierheid des Heare.
5 Dizze myn bruorren haten my, mar de Heare hat my ljeaf;
6 Hja woenen my deadzje, mar de God fen myn âffears hat my biwarre;
7 Hja lieten my del yn in kûle, en de Allerheechste brocht my wer op.
8 Ik waerd ferkocht yn slavernij, en de Heare fan alles makke my frij:
9 Ik waerd yn ballingskip nommen, en syn sterke hân hat my holpen.
10 Ik waerd oerhongere, en de Heare sels hat my ûnderfûn.
11 Ik wier allinne, en God treaste my:
12 Ik wier siik, en de Heare bisocht my.
13 Ik siet yn de finzenis, en myn God die my genede;
14 Yn bannen, en Hy liet my los;
15 En Hy pleage myn saak;
16 Bitter tsjinsprutsen troch de Egyptners, en Hy forloste my;
17 Benijd troch myn tsjinstfeinten, en Hy forheve my.
18 En dizze oerste fen Farao joech my syn hûs ta.
19Enikstride tsjininskamteleaze frou,enriedmyoan om mei har oertrêdzje te litten; mar de God fen Israël, myn heit, hat my rêden út 'e brânende lôge.
20 Ik waerd yn de finzenis smiten, ik waerd slein, ik waerd bespot; mar de Heare joech my om barmhertigens te finen, yn 'e eagen fan 'e hoeder fan 'e finzenis.
21 Hwent de Heare forlitet net dyjingen dy't Him freezje, noch yn it tsjuster, noch yn bannen, noch yn ferdrukkingen, noch yn need.
22 Hwent God wurdt net skande makke as in minske, en likeminas inminskesoan is erbang, nochas iendy’t ierdberne is, is Er swak of kjel.
23 Mar yn al dy dingen jout Er beskerming, en op ferskate manieren treast Er, al giet Er foar in bytsje romte fuort om de oanstriid fan 'e siel te besykjen.
24 Yn tsjienbesikingenliet Er mygoedkard sjen, enyn hjarren allegearre haw ik forhâlden; hwent úthâldingsfermogen is in machtige sjarme, en geduld jout in protte goede dingen.
25 Hoe faek hat de Egyptyske frou my mei de dea bedrige!
26 Hoe faek hat hja my oerjûn ta de straf, en my den weromroppen en my bedrige, en do't ik net mei hjar omgean woe, sei hja tsjin my:
27 Dû scilsthear oermy wêze enoer alles hwet ynmyn hûs is, astû mysels jaen woest, en dû scilst wêze as ús hear.
28 Mar ik tocht oan de wirden fen myn heit, en gyng yn myn keamer, skriemde en bea ta de Heare.
29 En ik fêste yn dy saun jier, en ik kaem oan ’e Egyptners as ien dy’t deftich libbe, hwent dy’t om Gods wille fasten, krije de moaiens fen it gesicht.
30 En as myn hear fen hûs wei wier, den dronk ik gjin wyn; en trije dagen lang naem ik myn iten net, mar ik joech it oan de earmen en siken.
31 En ik socht de Heare betiid, en ik skriemde om de Egyptyske frou fen Memphis, hwent hja hat my tige ûnophâldend yn ’e knipe brocht, hwent ek nachts kaem hja ta my ûnder it foarwendsel dat hja my bisocht.
32 En om't hja gjin soan hie, die hja my foar as in soan.
33 En hja omfette my in skoft as in soan, en ik wist it net; mar letter, hja socht om te lûken my yn hoererij.
34 En do’t ik it fernaam, fertriet ik oant de dea ta; en do't hja útgien wier, kaem ik ta mysels, en jammerde in protte dagen oer hjar, hwent ik erkende hjar bedrog en hjar bedrog.
35Enikforkundigehjardewirdenfen’eAllerheechste, as hja hjar bikeare woe fen hjar kweade begearte.
36Dêromfleihjamyfaekmeiwurdenasinhillichman, en priizge hja mei skuldich yn hjar praat myn keinens foar hjar man, wylst hja woe om my te fernieljen as wy allinne wiene.
37 Hwent hja priizge my iepenlik as rein, en yn it geheim sei hja tsjin my: Eangje net foar myn man; hwent hy is oertsjûge fan jins keinens;
38 Troch al dy dingen lei ik op ’e ierde, en smeekte God dat de Heare my forlosse soe út hjar bedrog.
39 En do't hja dêrmei neat oerwûn hie, kaem hja wer ta my ûnder it smeekjen fen lieding, dat hja it wird Gods leare mocht.
40 En hja sei tsjin my: Astû wolst dat ik myn ôfgoaden forlitte scil, liz by my, en ik scil myn man oertsjûgje om fan syn ôfgoaden ôf to gean, en wy scille yn ’e wet troch jins Heare kuierje.
41 En ik sei tsjin hjar: De Heare wol net. dat dejingen dy't Him earbiedje, yn ûnreinens wêze, en Hy hat gjin nocht oan dyjingen dy't oerhoer dogge, mar yn dyjingen dy't Him benaderje mei in suver hert en ûnbesmette lippen.
42 Mar hja achtet hjar frede, hja langstme hjar kweade begearte út te fieren.
43 En ik joech my noch mear oan it fêstjen en it gebed, dat de Heare my fan hjar rêde mocht.
44Enopinoare kearseihja tsjinmy: Astûgjinoerhoer pleegst, scil ik myn man mei gif deadzje; en nim dy ta myn man.
45 Do't ik dit hearde, skearde ik myn klean en sei tsjin hjar:
46Frou,earbiedje God,endochdizze kweade diednet, datstûnet fordylgje wirde;hwentwit wierdat ikdit jins doel oan alle minsken ferkundigje scil.
47 En hja eange, smeekte hja, dat ik dit tastel net oankundigje soe.
48 En hja gyng my to swijjen mei geskinken,en stjûrde my alle wille fen ’e minskesoanen.
49 En dêrnei stjûrde hja my iten mongen mei betoveringen.
50 En do’t de eunuch, dy’t it brocht, kaem, seach ik op en seach in skriklike mandy’t my mei it skûtel in swird joech, en ik fernaam dat har plan my soe ferrifelje.
51 En do't er útgien wier, skriemde ik, en dat of in oar fen hjar iten smakke ik net.
52 Do kaem hja nei in dei ta my, en seach it spijs, en sei tsjin my: Hwerom hast it net ietst?
53 En ik sei tsjin hjar: It is om'tstû it folbrocht hast mei deadlike tsjoenders; en hoe seisto: Ik kom net ticht by de ôfgoaden, mar by de Heare allinne.
54 Wit den nou, dat de God fen myn heit my troch syn ingel dyn kwea iepenbierre hat, en ik haw it bewarre om dy te oertsjûgjen, astû miskien sjen en bekeare meist.
55 Mar datstû leare meist, dat de goddeleaze fen ’e goddeleazen gjin macht hat oer hjar dy’t God mei keinens oanbidde, sjuch, ik scil derfan nimme en ite foar dyn oantlit.
56 En do't ik dat sein hie, bid ik sa: De God fen myn âffears en de ingel fen Abraham, wês mei my; en ieten.
57. En do hja dat seach, foel hja skriemend oan myn foetten op hjar oantlit; en ik makke har oerein en formanende har.
58 En hja beloofde dizze ûngerjuchtichheit net mear to dwaen.
59 Mar hjar hert wier noch op it kwea, en hja seach om my hinne, hoe hja my yn 'e slach helle, en djip suchtsjend waerd hja delsetten, al wier hja net siik.
60 En do't hjar man hjar seach, sei er tsjin hjar: Hwerom is dyn oantlit fallen?
61 En hja sei tsjin him: Ik haw in pine yn myn hert, en it kreunen fen myn geast ûnderdrukke my; en sa treaste er hjar dy't net siik wie.
62 Doe't hja in kâns grypte, raasde hja nei my, wylst hjar man noch bûten wie, en sei tsjin my: Ik scil mysels hingje, of my oer in klif smite, astû net by my lizze wolst.
63 En do't ik seach, dat de geast fen Beliar hjar yn 'e knipe wie, bad ik ta de Heare, en sei tsjin hjar: 64 Hwerom, earme frou, bisto ûnrêstich en fersteurd, troch de sûnden blyn?
65 Unthâld dat astû dysels deamakkest, Asteho, de bywiif fen dyn man, dyn rivaal, dyn bern slaan scil, en dû scilstû dyn oantinken fan ’e ierde ôf fordylgje.
66 En hja sei tsjinmy: Sjuch, den hâldstû my; lit dit my genôch wêze: stribje allinne nei myn libben en myn bern, en ik ferwachtsje dat ik ek genietsje sil fan myn begearte.
67 Mar hja wist net, dat ik om myn hear sa spriek, en net om har.
68 Hwent as in man fallen is foar de hertstocht fan in kwea-aardige begearte en dêrtroch slaven wurden is,
lyk as sy, hwet goed er ek hearre mei oangeande dy hertstocht, hy ûntfangt it mei it each op syn kweade begearte.
69 Dêrom forklearje ik jimme, myn bern, dat it om de sechsde ûre wie doe't hja fan my gyng; en ik knibbele foar de Heare de hiele dei en de hiele nacht; en tsjin 'e moarn riis ik oerein, skriemend en bidde foar in frijlitting fan har.
70 Op 't lêst pakte se myn klean, en sleepte my mei geweld om mei har te ferbinen.
71 Do't ik dêrom seach, dat hja yn har dwylsinnigens oanmynkleedfêsthold,liet ikit efterenflechte neaken.
72 En hja fêsthâlde oan it kleed, biskuldige hja my falsk, en do't hjar man kaem, smiet er my yn syn hûs yn'efinzenis;endeoare moarnsgiseleermyenstjûrde my yn Farao's finzenis.
73 En do’t ik yn bannen wier, waerd de Egyptyske frou ûnderdrukt mei fertriet, en hja kaem en hearde hoe’t ik de Heare tanke en yn ’e wenplak fen ’e tsjusternis lof songen, en mei blide stim blide, myn God ferhearlikje dat ik forlost wie. út 'e begearte fan 'e Egyptyske frou.
74 En faek hat hja ta my stjoerd sizzende: Tastimming om myn winsk te folbringen, en ik scil dy losmeitsje fan dyn bannen, en ik scil dy frijmeitsje út it tsjuster.
75 En sels net yn gedachten neig ik ta hjar ta.
76 Hwent God hat him leaf dy't yn in hoale fen 'e goddeleaze fêsten kombinearret mei keinens, earder as de man dy't yn 'e keamers fan 'e keningen lúkse mei lisinsje kombinearret.
77 En as immen yn keinens libbet, en ek wol hearlikheit begeart, en de Allerheechste wit dat it him goed is, dan jowt er my dat ek.
78 Hoe faek kaam se, al wie se siik, op ûnferwachte tiden by my del, en harke nei myn stim wylst ik bea!
79 En do't ik hjar kreunen hearde, bleau ik stil.
80 Hwent do’t ik yn hjar hûs wier, wie se wend om har earms en boarsten en skonken bleat te lizzen, dat ik by har lizze soe; want hja wie tige moai, prachtich fersierd om my te ferrifeljen.
81 En de Heare biwarre my fen hjar gerdinen.
HAADSTIK 2
Jozef is it slachtoffer fan in protte plots troch de goddeleaze fernimstichheid fan 'e Memphian frou. Foar in nijsgjirrige profetyske gelikenis, sjoch fersen 73-74.
1 Jimme sjogge dêrom, myn bern, hoe greate dingen geduld wurket, en it gebed mei it fêstjen.
2 Sa jimme ek, as jimme nei keinens en suverens folgje mei geduld en gebed, mei fêstjen yn dimmenens fan hert, de Heare scil ûnder jimme wenje, om't Er keinens hâldt.
3 En hwer't de Allerheechste ek wennet, ek al komt oergeunst,ofslavernijoflasterinminske,deHearedy't
yn him wennet, forlost him om 'e wille fan syn keinens net allinne fan 'e kweade, mar ferheft him ek lykas my.
4Hwent ynalle wizenisde manforheven,itsij yndied, as yn wurd, of yn gedachten.
5 Myn bruorren wisten hoe’t myn heit my leaf hie, en dochs hie ik mysels net yn ’e geast ferheven: hoewol ik inbernwie,hieikdefrezefoarGodynmynhert;hwent ik wist dat alles foarby soe.
6 En ik haw my net opstien tsjin hjar mei kweade bedoelingen, mar ik haw myn broerren eare; en út earbied foar hjarren, ek doe't ik ferkocht waerd, wegere ikde Ismaelitente fertellen dat ikinsoanfanJakobwie, in grut man en in machtich.
7 Hawwe jimme ek, myn bern, de freze foar God yn al jimme wirken foar jimme eagen, en earje jimme bruorren.
8 Hwent elk dy’t de wet des Heare docht, scil troch Him leaf wirde.
9 En do’t ik by de Indocolpitae kaem mei de Ismaëliten, fregen hja my, sizzende:
10 Binne jo in slaaf? En ik sei dat ik in thúsberne slaaf wie, dat ik myn bruorren net skande meitsje mocht.
11 En de âldste fen hjarren sei tsjin my: Dû bist gjin slaaf, hwent ek jins uterlik docht it bliken.
12 Mar ik sei dat ik hjar slaaf wier.
13 Do’t wy nou yn Egypte kamen, striden hja oer my, wa fen hjarren my keapje en my nimme scoe.
14 Dêrom like it allegearre goed dat ik yn Egypte bliuwe scoe by de keapman fen hjar hannel, oant hja werom scoene, mei guod bringe.
15 En de Heare joech my genede yn ’e eagen fen ’e keapman, en hy joech my syn hûs ta.
16 En God seinge him mei myn middels, en fergrutte him yn goud en silver en yn hústsjinners.
17 En ik wier by him trije moanne en fiif dagen.
18 En om dy tiid kaem de Memfianske frou, de frou fen Pentefris, del yn in wein, mei greate pracht, hwent hja hie fen hjar eunuchen fen my heard.
19 En hja fertelde hjar man, dat de keapman ryk wurden wie troch in jonge Hebrieus, en hja sizze dat er wiswier stellen wier út it lân Kanaän.
20 Doch him nou rjucht, en nim de jongerein mei nei jins hûs; sa scil de God fen 'e Hebreeërs dy seingje, hwent genede út 'e himel is oer him.
21 En Pentefris waerd oertsjûge troch hjar wirden, en gebea dat de keapman brocht wirde, en sei tsjin him:
22 Hwet is dit dat ik oer dyhear, datstû minsken stellen hast út it lân Kanaän, en se forkeapst ta slaven?
23 Mar de keapman foel foar syn foetten, en smeekte him, sizzende: Ik smeek jo, myn hear, ik wit net hwet jo sizze.
24 En Pentefris sei tsjin him: Hwer is dan de Hebrieuske slaaf wei?
25 En hy sei: De Ismaeliten hawwe him oanmy talitten, oant hja werom scoene.
26 Mar hy leaude him net, mar gebea him útkleed en slein wirde.
27 En do't er yn dizze útspraak oanhâlde, sei Pentefris: Lit de jongerein brocht wirde.
28 En do’t ik binnenbrocht waerd, die ik my oan Pentefris, hwent hy wier de tredde yn de rang fen Farao’s ofsieren.
29 En hy naem my fan him ôf en sei tsjin my: Binne jo in slaaf of frij?
30 En ik sei: In slaaf.
31 En hy sei: Hwa syn?
32 En ik sei: De Ismaëliten.
33 En hy sei: Ho bistû hjar slaaf wurden?
34 En ik sei: Hja hawwe my kocht út it lân Kanaän.
35 En hy sei tsjin my: Wiswier, dû liegt; en daliks gebea er my útkleed en slein te wurden.
36No,de Memphiaanske frouseachtrochinfinsternei my, wylst ik slein waerd, hwent har hûs wie tichtby, en hja stjûrde ta him sizzende:
37 Dyn oardiel is ûnrjocht; hwent dû straffe in frij man dy't stellen is, as in oertreder.
38 En do’t ik gjin wiziging oan myn útspraak makke, al waerd ik slein, gebea er my finzenis te setten, oant, sei er, de eigeners fen ’e jonge komme soene.
39 En de frou sei tsjin hjar man: Hwerom hâldstû de finzene en goed berne jonge yn boeien, dy’t leaver yn frijlitting brocht wurde en opwachte wurde moatte?
40 Hwent hja woe my sjen út in begearte fan sûnde, mar ik wie ûnwittend oer al dizze dingen.
41 En hy sei tsjin hjar: It is de Egyptners net de gewoante om hwat oaren is, to nimmen, ear't it bewiis jûn wurdt.
42 Dat sei er dêrom oer de keapman; mar wat de jonge oangiet, hy moat finzen wurde.
43 En nei fjouwer en tweintich dagen kamen de Ismaëliten; hwent hja hiene heard dat myn heit Jakob in protte oer my rouwe.
44 En hja kamen en seine tsjin my: Hwet is it datstû sein hast datst in slaaf bist? en sjuch, wy hawwe leard datstû de soan bist fan in machtich man yn it lân Kanaän, en dyn heit rouwt noch oer dy yn sek en jiske.
45 Do’t ik dat hearde, waerdenmyn yngewanten oplost en myn hert smolten, en ik woe tige skrieme, mar ik bihâlde my, dat ik myn broerren net bisamme soe.
46 En ik sei tsjin hjar: Ik wit it net, ik bin in slaaf.
47 En hja rieden my to forkeapjen, dat ik net yn hjar hannen foun wirde scoe.
48Hwenthja freesdenmynheit,daternet komme scoe en in swiere wraak op hjar dwaan.
49 Hwent hja hiene heard,dat er machtich wier by God en mei de minsken.
50Doseide keapmantsjinhjar:Befrij myfenitoardiel fen Pentifri.
51 En hja kamen en fregen my, sizzende: Sis datstû troch ús mei jild kocht bist, en hy scil ús frijmeitsje.
52 No sei de Memfianske frou tsjin hjar man: Keapje de jongerein; hwent ik hear, sei hja, dat hja him forkeapje.
53 En hja stjûrde daliks in eunuch nei de Ismaëliten, en frege hjarren my to forkeapjen.
54 Mar om't de eunuch net ynstimme woe om my te keapjen foar har priis, kaem er werom, nei't er hjar bisocht hie, en hy makke syn mêtresse bekend dat hja in hege priis fregen foar hjar slaaf.
55 En hja stjûrde in oare eunuch, sizzende: Al easkje hja twa minen, jou hjar, sparje it goud net; keapje allinne de jonge, en bring him ta my.
56 En de eunuch gyng hinne en joech hjarren tachtich gouden stikken, en hy ûntfong my; mar tsjin de Egyptyske frou sei er dat Ik hûndert jown haw.
57 En al wist ik dat, ik bleau stil, dat de eunuch net skande wirde.
58Jimmesjuchdêrom,mynbern,hokkergreatedingen ik haw ferneatige, dat ik myn bruorren net skande meitsje scoe.
59 Hâld jimme dêrom ek inoar leaf, en ferbergje jimme inoars misdieden mei lankmoedigens.
60 Hwent God hat nocht oan de ienheid fen bruorren, en yn it foarnimmen fen in hert dat nocht hat yn de leafde.
61 En do’t myn broerren yn Egypte kamen, fornamen hja dat Ik hjar jild weromjown hie, en hjar net biprate en hjar treaste.
62 En nei de dea fen Jakob, myn heit, haw ik hjar oerfloedich leafhawwe, en alles hwet er gebean hie, haw ik hjarren oerfloedich dien.
63 En ik liet hjar net yn 't lytste leed; en alles hwet yn myn hân wie, joech ik hjarren.
64 En hjar bern wierne myn bern, en myn bern as hjar tsjinstfeinten; en har libben wie myn libben, en al har lijen wie myn lijen, en al har sykte wie myn swakke.
65 Myn lân wier hjar lân, en hjar rie myn rie.
66 En ik haw mysels net ûnder hjarren ferheven yn arrogânsje fanwegen myn wrâldske gloarje, mar ik wie ûnder hjarren as ien fan de minste.
67 As jimme dêrom ek rinne yn 'e geboaden des Heare, myn bern, Hy scil jimme dêr forhege en jimme seingje mei goede dingen foar altyd en ivich.
68 En as immen siket jimme kwea te dwaen, doch him goed en bid foar him, en jimme scille de Heare forlost wirde fen alle kwea.
69 Hwent sjuch, jimme sjogge, dat ik út myn dimmenens en langstmoed de dochter fen 'e preester fen Heliopolis ta frou naam.
70 En hûndert talinten goud waerden my by hjar jown, en de Heare liet hjar my tsjinje.
71 En Hy joech my ek skientme as in blom boppe de moaijen fen Israël; en Hy bewarre my oant de âldens ta ynsterkteenynskientme,om'tikynalleswieasJakob.
72 En harkje jimme, myn bern, ek it gesicht dat ik seach.
73 Der wiene tolve herten oan it weidzjen, en de njoggen waerden earst ferspraat oer de hiele ierde, en ek de trije.
74 En ik seach dat út Juda in faam berne waerd dy’t in linnen kleed droech, en út har in laem berne waerd, sûnder flek; en oan syn lofterhân wie as in liuw; en al
it bist kaem tsjin him oan, en it laem oerwûn se, en fordylge se en treau se ûnder de foetten.
75 En fanwegen him jubelen de ingels en de minsken en it hiele lân.
76 En dizze dingen scille barre op hjar tiid, yn 'e lêste dagen.
77 Hâld jimme den, myn bern, de geboaden des Heare, en earje Levi en Juda; hwent fen hjarren scil jimme it Lam fen God opkomme, dat de sûnde fen 'e wrâld weinimt, ien dy't alle heidenen en Israël rêdt.
78 Hwent syn keninkryk is in ivich keninkryk, dat net foarbygean sil; mar myn keninkryk ûnder jimme scil in ein komme as in wachter syn hangmat, dy't nei de simmer ferdwynt.
79 Hwent ik wit, dat nei myn dea de Egyptners dy forneare scille, mar God scil dy wreke en dy bringe yn hwet Er dyn âffears tasein hat.
80 Mar jimme scille myn bonken mei jimme ophelje; hwent asmynbonkendêropnomdwurde,scil de Heare mei jimme wêze yn it ljocht, en Beliar scil yn it tsjuster wêze mei de Egyptners.
81 En brocht jimme mem Asenath op nei it Hippodroom,en by Rachel begroeven jimme mem hjar.
82 En do't er dit sein hie, strekte er de fuotten út en stoar yn in goede âldens.
83 En hiele Israël rouwe oer him, en hiele Egypte, mei in greate rouwe.
84 En do’t Israëls bern út Egypte teagen, namen hja de biente fen Jozef mei, en hja bigroeven him to Hebron by syn âffears, en de jierren fen syn libben wierne hûndert en tsjien jier.