It earste evangeelje fan 'e bernetiid fan Jezus Kristus HAADSTIK 1 1 De folgjende ferhalen fûnen wy yn it boek fan Jozef, de hegepryster, neamd troch guon Kajafas 2 Hy fertelt, dat Jezus spriek sels doe't er yn 'e widze wie, en sei tsjin syn mem: 3 Maria, ik bin Jezus, de Soan fan God, dat wird datstû brocht hast neffens de forklearring fen de ingel Gabriël ta dy, en myn heit hat my stjûrd ta it heil fen ’e wrâld. 4 Yn it trijehûndert en njoggende jier fan 'e eare fan Alexander publisearre Augustus in dekreet dat alle persoanen gean moasten om yn har eigen lân belesting te wurden. 5 Do gyng Jozef oerein, en mei syn frou Maria teach er nei Jeruzalem, en kaem do to Bethlehem, dat hy en syn húshâlding yn ’e stêd fen syn âffears belêste wirde mochten. 6 En do’t hja by de grot kamen, bikende Maria Jozef, dat hjar tiid fen it bernejen kommen wier, en hja koe net nei de stêd gean, en sei: Lit ús yn dizze grot gean. 7 Yn dy tiid wie de sinne tige ticht by it ûndergean. 8 Mar Jozef gyng fuort, dat er hjar in kreamfrou helje mocht; en do't er in âlde Hebrieuske frou seach dy't út Jeruzalem wier, sei er tsjin hjar: Bid, kom hjir, goede frou, en gean yn dy grot, en dû scille dêr in frou sjen, dy't krekt klear is om fuort to bringen. 9 It wie nei sinne ûndergong, do’t de âld frou en Joazef mei har de grot oankamen, en hja gyngen der beide yn. 10 En sjuch, it wier allegearre fol mei ljochten, greater as it ljocht fen lampen en kearsen, en greater as it ljocht fen ’e sinne sels. 11 It berntsje waerd doe yn swollen wikkele en de boarsten fan syn mem Sint Marije sûge. 12 Do’t hja beide dit ljocht seagen, waerden hja fernuvere; de âld frou frege de hillige Marije: Binne jo de mem fan dit bern? 13 Sint Marije antwurde: Se wie. 14 dêr’t de âld frou oer sei: Do bist hiel oars as alle oare froulju. 15 Sint Marije antwirde: Lykas der gjin bern is lyk as myn soan, sa is der ek gjin frou lyk as syn mem. 16 De âld frou antwirde en sei: O myn frouwe, ik bin hjir kommen, dat ik in ivich lean krije mei. 17 Do sei ús Leaffrou, de hillige Maria, tsjin hjar: Lêch dyn hannen op it berntsje; hwet hja dien hie, waerd hja heel. 18 En wylst hja fuortgyng, sei hja: Fan nou ôf, al de dagen fen myn libben, scil ik dit berntsje in tsjinstfeint wêze. 19 Hjirnei, do’t de hoeders kamen en in fjûr makke hiene, en hja wierne tige bliid, kaem hjar it himelske leger oan, priizgjend en oanbiddend de alderheechste God. 20 En doe't de hoeders mei deselde wurksumheden dwaande wiene, like de grot op dat stuit as in hearlike timpel, om't sawol de tongen fan 'e ingels as fan 'e minsken har ferienige om God te oanbidden en grut te meitsjen, fanwegen de berte fan 'e Hear Kristus. 21 Mar do’t de âlde Hebrieuske frou al dy dúdlike wûnders seach, priizge hja God en sei: Ik tankje Jo, o God, God fen Israël, dat myn eagen de berte sjoen hawwe fen ’e Rêder fen ’e wrâld. HAADSTIK 2 1 En do’t de tiid fen syn bisnijenis kommen wier, nammentlik de achtste deis, dêr’t de wet it soan gebea hie dat it bern bisnien wirde, den bisnien hja him yn ’e grot. 2 En de âlde Hebrieuske frou naem de foarhûd (oaren sizze dat se de navelstring naem), en bewarre it yn in albasten doaze fan âlde nardusoalje.
3 En hja hie in soan, dy’t in drogist wie, en tsjin hwa’t hja sei: Pas op, dû forkeapet dizze albasten doaze fen nardussalve net, al scoe dy der trijehûndert pinten foar offere wurde. 4 Dit is nou de albasten doaze, dy't Maria, de sûnders, helle en der de salve út op 'e holle en 'e fuotten fan ús Hear Jezus Kristus gyng, en fage dy ôf mei de hierren fan 'e holle. 5 Do brochten hja him nei tsien dagen nei Jeruzalem, en de fjirtichste deis fen syn berte brochten hja him yn ’e timpel foar it oantlit des Heare, en brochten him de passende offers, neffens de eask fen ’e wet fen Mozes: nammentlik dat alle de man dy't de liifmoer iepenet, scil God hillich neamd wurde. 6 Destiids seach de âlde Simeon him skine as in ljochtpylder, doe't de Hillige Maria de Faam, syn mem, him yn 'e earmen droech en fol wie fan 'e grutste wille by it oansjen. 7 En de ingels stiene om him hinne, en oanbidden him, lyk as de hoeders fan in kening om him hinne steane. 8 Do kaem Simeon tichter by de hillige Maria, en strekte syn hannen nei hjar út, en sei tsjin de Heare Kristus: No, myn Hear, scil jins tsjinstfeint yn frede gean, neffens jins wird; 9 Hwent myn eagen hawwe jins genede sjoen, dy’tstû taret hast ta it heil fen alle folken; in ljocht foar alle folken, en de gloarje fan jins folk Israel. 10 En Hanna, de profetes, wie der by, en hja kaam tichterby, en priizge God en fierde it lok fen Maria. HAADSTIK 3 1 En it barde do’t de Heare Jezus berne waerd to Bethlehem, in stêd fen Judéa, yn ’e tiid fen Herodes de kening; de wizen kamen út it Easten nei Jeruzalem, neffens de profesije fan Zoradascht, en brochten offers mei har, nammentlik goud, wierook en mirre, en oanbidden him en offeren him har jeften. 2 Do naem de frouwe Maria ien fen syn doekjes, dêr't it bern yn wikkele wie, en joech it hjarren yn plak fan in seining, dy't hja fen hjar as in alderealste presintsje krigen. 3 En tagelyk kaem hjarren in ingel yn 'e foarm fen dy stjer, dy't hjar leidsman west hie op hjar reis; it ljocht wêrfan se folgen oant se weromkamen yn har eigen lân. 4 Do’t hja weromkamen, kamen hjar keningen en foarsten ta hjar, freegjend: Hwet hja sjoen en dien hiene? Wat foar reis en werom hienen se? Hokker bedriuw hiene se op 'e dyk? 5 Mar hja makken it doekje, dat Sint Marije hjarren jown hie, om hwer't hja in feest fierden. 6 En nei't hja, neffens de gewoanten fen hjar lân, in fjûr makken, oanbeaen hja it. 7 En it doekje dêryn goaid, naem it fjûr it en bewarre it. 8 En do’t it fjûr útstutsen wier, namen hja it doek ûnferwûne út, likefolle as hie it fjûr it net oanrekke. 9 Do bigounen hja it to tútsjen, en setten it op hjar hollen en hjar eagen, sizzende: Dit is wis in ûnbiwiisde wierheid, en it is wierlik nuver dat it fjûr it net forbaerne koe en it fortarre. 10 Do namen hja it, en leine it mei de greatste oansjen ûnder hjar skatten. HAADSTIK 4 1 En Herodes, dy’t fernaam dat de wizen útsteld hiene en net ta him weromkamen, rôp de preesters en de wizen byinoar en sei: Sis my op hokker plak de Kristus berne wurde scoe? 2 En do't hja antwirden, bigoun er to Bethlehem, in stêd fen Judéa, de dea fen 'e Heare Jezus Christus yn syn eigen forstân to bitocht. 3 Mar in ingel des Heare kaem Jozef yn syn sliep, en sei: Kom oerein, nim it bern en syn mem, en gean nei Egypte, sadree't de hoanne kraait. Sa gyng er oerein en gyng. 4 En do’t er mei himsels oer syn reis neitocht, kaem de moarn oer him. 5 Yn 'e lingte fan 'e reis brutsen de riemen fan it seal. 6 En nou kaem er tichter by in greate stêd, dêr’t in ôfgodsbyld yn wier, dêr’t de oare ôfgoaden en goaden fen Egypte hjar offers en biloften nei brochten.
7 En der wie by dit ôfgodsbyld in preester, dy’t it tsjinne, dy’t, sa faek as de satan út dat ôfgodsbyld spriek, de dingen fertelde dy’t er sei tsjin de biwenners fen Egypte en dy lannen. 8 Dizze preester hie in soan fan trije jier âld, dy’t beset wie fan in grutte mannichte fan duvels, dy’t in protte frjemde dingen útsprutsen, en do’t de duvels him grepen, rûnen neaken mei syn skuorde klean om, en smiet stiennen nei dyjingen dy’t er seach. 9 By dat ôfgodsbyld wie de herberch fen ’e stêd, dêr’t Joazef en de hillige Maria yn kamen en yn dy herberch foroare wierne, al de biwenners fen ’e stêd forbjustere. 10 En al de rjochters en de preesters fen ’e ôfgoaden kamen byinoar foar dat ôfgodsbyld, en bisochten dêr, sizzende: Hwet bitsjut al dizze forheard en eangst, dy’t oer ús hiele lân fallen is? 11 De ôfgod antwirde hjar: De ûnbekende God is hjir kommen, dy wier God is; d'r is ek gjinien bûten him, dy't de godlike oanbidding wurdich is; hwent hy is wier de Soan fan God. 12 Troch it rom fen him beweech dit lân, en by syn komst is it ûnder de tsjintwurdige opskuor en ferheardens; en wy sels binne benaud troch de grutheid fan syn macht. 13 En op datselde stuit foel dit ôfgodsbyld del, en by syn fal rounen al de biwenners fen Egypte, njonken oaren, byinoar. 14 Mar de soan fen ’e preester, do’t syn gewoane ûnrêst op him kaem, en yn ’e herberch gyng, foun dêr Jozef en de hillige Maria, dy’t al de oare efterlitten en forlitten hiene. 15 En do't de frouwe St. Marije de swollen fen 'e Heare Christus wosken hie en hjar op in post to droegjen hong, naem de jonge fen 'e duvel ien fen hjar del en sette dy op 'e holle. 16 En op it stuit begûnen de duvels út syn mûle te kommen en fleane fuort yn 'e foarm fan kraaien en slangen. 17 Fan dy tiid ôf waerd de jonge genêzen troch de krêft fan de Heare Christus, en hy bigoun de lof to sjongen en de Heare te tankjen, dy't him genêzen hie. 18 Do’t syn heit him wer yn syn eardere steat seach, sei er: Myn soan, hwet is dy oerkommen, en mei hwet bistû genêzen? 19 En de soan antwirde: Do’t de duvels my oangrepen, gyng ik yn ’e herberch, en dêr foun in tige kreas frou mei in jonge, hwaens swaddleren hja krekt foar wosken hie, en op in post hong. 20 Ien fen dy naem ik en sette dy op myn holle, en daliks ferlieten de duvels my en flechten fuort. 21 Dêroer wie de heit tige bliid, en sei: Myn soan, miskien is dizze jonge de soan fen ’e libbene God, dy’t de himel en de ierde makke hat. 22 Hwent sadree't er ûnder ús kaem, waerd it ôfgodsbyld brutsen, en al de goaden foelen del, en waerden fordylge troch in gruttere macht. 23 Do waerd de profesije folmakke dy’t seit: Ut Egypte haw Ik myn soan roppen. HAADSTIK 5 1 Do waerden Jozef en Maria, do’t hja hearden dat it ôfgoad del fallen en fordylge wierne, grypt mei eangst en biven, en seine: Do’t wy yn it lân fen Israël wierne, slacht Herodes, dy’t Jezus to deadzjen hie, dêrfoar alle berntsjes yn Bethlehem, en dy buert. 2 En der is gjin twifel, mar de Egyptners, as hja komme om te hearren, dat dit ôfgodsbyld is brutsen en delfallen, scil ús forbaerne mei fjûr. 3 En hja gyngen dêrwei nei de skûlplakken fen ’e rôvers, dy’t reizgers by ’t foarbygeane, hjar weinen en hjar klean, en hjar bûnen fuortfierden. 4 Dy dieven hearden by hjar kommen in great geraas, lyk as it geraas fen in kening mei in great leger en in protte hynders, en de trompetten dy’t klonk by syn Ouverture út syn eigen stêd, dêr’t hja sa benaud foar waerden dat hja al hjar bút litte litte. efter harren, en fleane fuort yn hasten. 5 Dêrop kaemen de finzenen op, en makken inoars bannen los, en namen elk syn koffers, en hja gyngen fuort, en seagen Jozef en Maria kommen by hjarren, en fregen: Hwer is dy kening, waans geraas de rôvers hearden. , en ferliet ús, sadat wy no binne komme út feilich?
6 Jozef antwirde: Hy scil ús efternei komme. HAADSTIK 6 1 Do gyngen hja yn in oar, dêr't in frou wier, bisetten fen in duvel, en dêr't de satan, dy ferflokte opstannige, syn wenning ynnommen hie. 2 Do't hja op in nacht wetter to heljen gyng, koe hja hjar klean net oan, noch yn hwet wêze; mar sa faek as se har mei keatlingen of koarden bûnen, brek se se en gyng út yn woastenije plakken, en soms stien se dêr't diken krústen en op tsjerkhôven, smiet se mei stiennen nei manlju. 3 Do't de heilige Marije dizze man seach, krige hja meilijen; dêrop liet de satan har daliks ferlitte en flechte yn 'e foarm fan in jonge man, sizzende: Wé my, om dy, Maria en dyn soan. 4 En de frou waerd forlost fen hjar pine; mar se seach harsels neaken, se blierde, en foarkommen gjin man te sjen, en har klean oandien, gyng se nei hûs en joech rekkening fan har saak oan har heit en relaasjes, dy't, om't se de bêste fan 'e stêd wiene, St. Maria en Jozef mei it grutste respekt. 5 De oare moarns, nei't hja in foldwaande foarrieden foar de dyk krigen hienen, gongen hja fan hjar ôf, en kamen de jouns fen 'e dei oan by in oare stêd, dêr't doe in houlik to fieren wier; mar troch de keunsten fan 'e satan en de praktyken fan guon tsjoenders wie de breid sa stom wurden, dat se har mûle net iepenje koe. 6 Mar do't dizze stomme breid de frouwe Sint Marije de stêd ynkommen seach en de Heare Kristus yn har earmen draacht, stiek hja de hannen út nei de Heare Kristus, en naem him yn 'e earmen en knuffelde him tige faak. tute him, hieltyd beweecht him en drukte him oan har lichem. 7 Daliks waerd it snaar fen hjar tonge losmakke, en hjar earen waerden iepene, en hja bigoun God to lofsangen, dy't hjar werombrocht hie. 8 Sa waerd der dy nachts greate blydskip ûnder de biwenners fen ’e stêd, dy tochten dat God en syn ingels ûnder hjarren delkommen wierne. 9 Op dit plak wennen hja trije dagen, en kamen mei it grutste respekt en de moaiste fermaak. 10 En doe’t hja do troch it folk foarsjoen hiene fan guod foar de dyk, teagen hja ôf en gongen nei in oare stêd, dêr’t hja oanstriid wiene om te ferbliuwen, om’t it in ferneamd plak wie. 11 D'r wie yn dizze stêd in eale frou, dy't, doe't se op in dei delgong nei de rivier om te baden, sjuch, de ferflokte satan sprong op har yn 'e foarm fan in slange, 12 En hy sloech him om hjar búk, en lei elke nacht op hjar. 13 Dy frou, dy't de frouwe St. Marije seach, en de Heare Kristus, it berntsje yn har boezem, frege de frouwe St. Mary, dat se har it bern jaan soe om te tútsjen en yn har earmen te dragen. 14 Do’t hja it tastimd hie, en do’t de frou it bern beweecht hie, forliet de satan har en flechte fuort, en de frou seach him ek net. 15 Dêrop priizgen al de buorlju de Allerheechste God, en de frou beleane hjarren mei in protte woldiedigens. 16 De oare moarns brocht dyselde frou reukwetter om de Heare Jezus to waskjen; en do't hja him wosken hie, biwarre hja it wetter. 17 En dêr wier in famke, hwaens lichem wyt wie fan melaetskheit, dy’t mei dit wetter besprinkele en wosken waerd, daliks reinige waerd fan har melaatsheid. 18 Do sei it folk Joazef en Maria sûnder twivel, en dy jonge binne goaden, hwent hja lykje net op stjerlike minsken. 19 En do’t hja klear makken om fuort to gean, kaem it famke, dat troch de melaetskheit benaud wie, en woe dat hja har talitte soene mei hjar to gean; sa stimden hja yn, en it famke gyng mei hjar oant. hja kamen yn in stêd, dêr't it paleis fan in greate kening wie, en hwaens hûs net fier fan 'e herberch wie. 20 Hjir bleauwen hja, en do't it famke op in dei nei de frou fan 'e prins gyng, en hja foun yn in leedige en treurige tastân, frege hja har nei de reden fen hjar triennen.
21 Hja antwirde: Ferwûnderje my net oer myn kreunen, hwent ik bin ûnder in greate ûngelok, dêr’t ik gjinien fan doar te fertellen. 22 Mar, seit it famke, astû my dyn eigen grif tafertroust, den kin ik der miskien in middel foar fine. 23 Dêrom, seit de frou fan de prins, scilst it geheim hâlde, en it net ûntdekke oan immen yn libben! 24 Ik bin troud mei dizze prins, dy’t as kening oer greate hearskippijen hearsket, en lang by him libbe, ear’t er in bern by my krige. 25 Lang om let waerd ik by him swier, mar och! Ik haw in melaetske soan berne; dy't, doe't er seach, hy woe net besitte syn wêzen, mar sei tsjin my: 26 Dû scilst him òf deadzje, òf stjûre him nei ien of oare ferpleechster op sa'n plak, dat der nea fan him heard wirde mei; en pas no op dysels; Ik sil dy noait mear sjen. 27 Sa pine ik hjir, jammerjend oer myn ellinde en ellinde omstannichheden. Och, myn soan! och, myn man! Ha ik it oan dy bekendmakke? 28 It famke antwirde: Ik haw in remedie foun tsjin jins sykte, dy’t ik dy tasein, hwent ik wie ek melaats, mar God hat my suvere, sels dy’t Jezus neamd wurdt, de soan fen de frouwe Maria. 29 En de frou frege hwer't dy God wier, dêr't hja oer spriek, en hja antwirde, dat er hjir by dy yn itselde hûs logearret. 30 Mar hoe kin dit wêze? seit hja; wêr is hy? Sjuch, antwurde it famke, Jozef en Maria; en it berntsje dat by har is wurdt Jezus neamd; 31 Mar mei hwet, seit hja, bistû suvere fen dyn melaetskheit? Sille jo my dat net fertelle? 32 Wêrom net? seit it famke; Ik naem it wetter dêr't syn lichem mei wosken wie, en goot it op my út, en myn melaetskheit ferdwûn. 33 Do gyng de prins syn frou oerein, en ûnderfûn hjarren, en joech Jozef in grut feest ûnder in greate skat minsken. 34 En de oare deis naem reukwetter om de Heare Jezus to waskjen, en goot dêrnei itselde wetter op hjar soan, dy't hja mei hjar brocht hie, en hjar soan waerd daliks suvere fen syn melaetskheit. 35 Do song hja God tank en lof, en sei: Sillich is de mem dy’t dy berne hat, o Jezus! 36 Genêze jo sa minsken fan deselde aard mei josels, mei it wetter dêr't jo lichem mei wosken is? 37 Do joech hja de frouwe Maria tige greate jeften, en stjûrde hjar mei alle tinkenlike respekt fuort. HAADSTIK 7 Hja kamen dernei yn in oare stêd, en hiene der sin oan om dêr te wenjen. 2 Dêrom gongen se nei it hûs fan in man, dy't pas troud wie, mar troch de ynfloed fan tsjoenders syn frou net genietsje koe: 3 Mar dy’t dy nachts yn syn hûs ûnderbrochten, waerd de man befrijd fan syn ûnrêst: 4 En do't hja de moarns betiid klear makken om op hjar reis fierder to gean, hindere de nijtroude hjarren, en joech hjar in edel fermaak? 5 Mar hja kamen de oare moarns foarút, en kamen yn in oare stêd, en seagen trije froulju mei great skriemen út in grêf weigean. 6 Do't de heilige Marije hjar seach, spriek hja ta it famke, dat hjar selskip wie, sizzende: Gean hinne en freegje hjarren, hwet is der mei hjar oan, en hwet ûngelok is hjar oerfallen? 7 Do’t it famke it hjar frege, antwirden hja har net, mar fregen har wer: Hwa bisto en wêr geane jimme hinne? Want de dei is fier trochbrocht, en de nacht is foarby. 8 Wy binne reizgers, seit it famke, en sykje in herberch om yn te ferbliuwen. 9 Hja antwirden: Gean mei ús en bliuw by ús. 10 En hja folgen hjarren, en waerden ynbrocht yn in nij hûs, goed foarsjoen fan allerhanne meubels.
11 It wier nou wintertiid, en it famke gyng yn 'e salon, dêr't dy froulju wierne, en foun hjar skriemend en klaagjend, lyk as foarhinne. 12 By hjarren stie in mul, bedutsen mei siden, en in ebbenhouten kraach dy’t him oan ’e nekke hong, dy’t hja tútenen en fiede. 13 Mar do't it famke sei: Ho kreas, frouljue, dat mul is! hja antwirden mei triennen en seine: Dizze mul, dy't jo sjogge, wie ús broer, berne út deselde mem as wy. 14 Hwent do’t ús heit stoar en ús in tige greate lângoed neilitten hie, en wy allinne dizze broer hienen, en wy bisochten him in gaadlik lykspul to krijen, en tochten dat er troud wirde soe as oare manlju, fortrolle him ien of oare oergeunstich en oergeunstich frou him sûnder ús kennis. 15 En wy seagen op in nacht, in bytsje foar de dei, wylst de doarren fan it hûs allegearre fluch ticht wiene, dat ús broer feroare wie yn in mul, lyk as jimme him no sjogge: 16 En wy, yn 'e weemoedige steat dêr't jo ús yn sjogge, gjin heit hawwende om ús te treasten, hawwe ús tapast op alle wizen, tsjoenders en waarsizzers yn 'e wrâld, mar se hawwe ús gjin tsjinst west. 17 Sa faak as wy ússels ûnderdrukt fine troch fertriet, geane wy oerein en geane wy mei dizze ús mem nei it grêf fan ús heit, dêr't wy, as wy genôch roppen hawwe, nei hûs weromkomme. 18 Do’t it famke dat heard hie, sei hja: Wês moed en hâld op mei jins eangsten, hwent dû hast in remedie foar jins ellinde tichtby, ûnder jimme en midden yn jins hûs; 19 Hwent ik wier ek melaats; mar doe't ik dizze frou seach, en dit lytse berntsje mei har, waans namme Jezus is, sprinzge ik myn lichem mei it wetter dêr't syn mem him mei wosken hie, en ik waard op it stuit goed makke. 20 En ik bin der wis fan, dat hy ek by steat is om jo te ferlossen ûnder jo need. Dêrom, oerein, gean nei myn mêtresse, Maria, en as jo har yn jo eigen salon brocht hawwe, ûntduts har it geheim, tagelyk, en smeekje har earnstich om jo saak meilijen te jaan. 21 Sadree't de froulju it praat fan it famke heard hiene, haasten se fuort nei de frouwe St. Marije, stelden har oan har foar, en foar har sitten, skriemden se. 22 En hy sei: O ús Leaffrou Sint-Maria, meilijen mei jins tsjinstfammen, hwent wy hawwe gjin haad fen ús famylje, nimmen âlder as ús; gjin heit, of broer om foar ús yn en út te gean. 23 Mar dizze mul, dy’t jimme sjogge, wie ús broer, dy’t ien of oare frou troch tsjoenderij yn dizze tastân brocht hat dy’t jimme sjogge; 24 Hjirop waerd de Sint Marije fertrietlik oer har saak, en naam de Heare Jezus en sette him op 'e rêch fan 'e mul. 25 En sei tsjin hjar soan: O Jezus Kristus, herstel (of genêze) dizze mul, neffens jins bûtengewoane krêft, en jou him wer de foarm fan in man en in rasjoneel skepsel te hawwen, lykas er earder hie. 26 Dit waerd mar min sein troch de frouwe St. Marije, mar de mul gyng daliks oer yn in minsklike foarm en waerd in jongfeint sûnder misfoarming. 27 Do oanbidden hy en syn mem en de susters de frouwe SintMaria, en hja tilden it bern op ’e holle, tuten him en seine: Sillich is dyn mem, o Jezus, o Ferlosser fan ’e wrâld! Sillich binne de eagen dy't sa bliid binne dy te sjen. 28 Do fortelden de beide susters hjar mem, sizzende: Wierlik is ús broer yn syn eardere foarm werombrocht troch de help fen ’e Heare Jezus Kristus, en de goedertichheid fen dat famke, dat ús forhelle hat fen Maria en hjar soan. 29 En foar safier’t ús broer net troud is, is it gaadlik dat wy him trouwe mei dit famke, hjar tsjinstfeint. 30 Do't hja Maria hjiroer rieplachte hiene, en hja hjar tastimming jûn hie, makken hja in prachtich houlik foar dit famke. 31 En sa waerd hjar leed feroare yn blydskip, en hjar rouwe yn wille, bigounen hja to forbliidzjen. en om fleurich te meitsjen en te sjongen, klaaid yn har rykste klean, mei earmbannen. 32 Dêrnei forhearliken en priizgen hja God, sizzende: O Jezus, soan fen David, dy’t fertriet foroaret yn blydskip en rouwe yn wille!
33 Dêrnei bleauwen Jozef en Maria dêr tsien dagen, en gongen doe fuort, en wûnen fan dat folk in protte oansjen; 34 Hwa't hjar ôfskie namen en nei hûs kamen, rôp: 35 Mar benammen it famke. HAADSTIK 8 1 Op hjar reis dêrwei kamen hja yn in woastenije lân, en der waerd sein dat it mei rôvers besmet wier; sa makken Joazef en de hillige Marije har klear om der yn 'e nacht troch te gean. 2 En wylst hja lâns gongen, sjuch, hja seagen twa rôvers op ’e dyk te sliepen, en mei hjarren in great tal rôvers, dy’t hjar bûnsgenoaten wierne, ek sliepten. 3 De nammen fen dy beide wierne Titus en Dumachus; en Titus sei tsjin Dumachus: Ik smeek dy, lit dy minsken rêstich meigean, dat ús selskip neat fan har fernimme mei. 4 Mar Dumachus wegere, en Titus sei wer: Ik scil dy fjirtich griten jaen, en nim as pân myn gurd, dy’t er him jûn hie, dat er spritsen dien hie, dat er syn mûle net iependie en gjin lûd meitsje mocht. 5 Do't de frouwe Sint Marije de goedertichheid seach, dy't dizze rôver hjarren die, sei hja tsjin him: De Heare God scil dy oan syn rjuchterhân oannimme en dy forjouwe fen dyn sûnden. 6 Do antwirde de Heare Jezus en sei tsjin syn mem: As tritich jier forlyn binne, mem, scille de Joaden my krusige to Jeruzalem; 7 En dizze twa dieven scille tagelyk by my wêze oan it krús, Titus oan myn rjochterhân, en Dumachus oan myn lofterhân, en fan dy tiid ôf scil Titus foar my gean yn it paradys; 8 En do’t hja sein hie: God forhâlde dat dit dyn lot wêze soe, o myn soan, gongen hja troch nei in stêd dêr’t forskate ôfgoaden yn wierne; dy't, sadree't se der tichteby kamen, feroare yn heuvels fan sân. 9 Dêrom gyngen hja nei dy platanbeam, dy’t no Matarea hjit; 10 En yn Matarea liet de Heare Jezus in boarne útspringe, dêr't de hillige Maria syn jas yn woske; 11 En in balsem wurdt makke of groeit yn dat lân út it swit dat dêr delrint fan de Heare Jezus. 12 Dêrwei teagen hja nei Memphis, en seagen Farao, en bleauwen trije jier yn Egypte. 13 En de Heare Jezus hat in protte wûnders dien yn Egypte, dy't net te finen binne yn it Evangeelje fan 'e bernetiid, noch yn it Evangeelje fan' e folsleinens. 14 En oan ’e ein fen trije jier kaem er werom út Egypte, en do’t er by Judas kaem, eange Jozef om yn to kommen; 15 Hwent hy hearde dat Herodes dea wier en dat syn soan Archelaüs yn syn plak regearre, waerd er bang; 16 En do’t er nei Judéa gyng, kaem in ingel Gods oan him, en sei: Jozef, gean nei de stêd Nazareth, en bliuw dêr. 17 It is wier nuver dat hy, dy’t de Hear is fan alle lannen, sa hinne en wer troch safolle lannen brocht wirde. HAADSTIK 9 1 Do’t hja dernei yn ’e stêd Bethlehem kamen, founen hja dêr forskate tige wanhopige wanhope, dy’t de bern sa lestich waerden troch hjar to sjen, dat de measten fen hjar stoaren. 2 Der wie in frou, dy't in sike soan hie, dy't hja, doe't er op it punt fan 'e dea wie, brocht nei de frouwe St. Marije, dy't har seach doe't se Jezus Kristus wask. 3 Do sei de frou: O myn frouwe Maria, sjoch del op dizze myn soan, dy’t mei de alderearste pine bedrige is. 4 Do't de hillige Maria hjar hearde, sei hja: Nim in bytsje fen dat wetter dêr't ik myn soan mei wosken haw, en sprinzgje it op him. 5 Do naem hja in bytsje fen dat wetter, lyk as de hillige Marije hjitten hie, en sprinzge it op hjar soan, dy't wurch wie fan syn heftige pine, en yn 'e sliep fallen wie; en nei't er in bytsje sliept hie, perfekt wekker en herstelde. 6 Doe't de mem tige bliid wie oer dit súkses, gyng hja wer nei de hillige Maria, en de hillige Maria sei tsjin hjar: Loovje God, dy't dizze jins soan genêzen hat.
7 Der wier op datselde plak in oare frou, in buorfrou fen hjar, hwaens soan nou genêzen wier. 8 De soan fan dizze frou wier oan deselde sykte lijen, en syn eagen wierne no hast alhiel ticht, en hja klaagde oer him dei en nacht. 9 En de mem fen it bern, dat genêzen wier, sei tsjin hjar: Hwerom bringst dyn soan net ta de hillige Maria, lyk as ik myn soan ta hjar brocht haw, do't er yn 'e eangst fen 'e dea siet; en hy waerd genêzen troch dat wetter, dêr't it lichem fan har soan Jezus mei wosken waerd? 10 Do’t de frou har dit sizzen hearde, gyng hja ek, en hja helle datselde wetter, en wosk hjar soan dermei, wêrby’t syn lichem en syn eagen daliks wer yn ’e eardere steat wierne. 11 En do't hja hjar soan nei de hillige Maria brocht en hjar syn saak opsloech, gebea hja hjar, God te tankjen foar it herstel fen hjar soan syn sûnens, en nimmen to sizzen hwet der bard wier. HAADSTIK 10 1 Yn deselde stêd wierne twa froulju fan ien man, dy’t elk in soan siik hiene. Ien fan harren hiet Maria en de namme fan har soan wie Kaleb. 2 Hja gyng oerein, en naem hjar soan, gyng nei de frouwe St. Marije, de mem fen Jezus, en bea hjar in tige kreas tapyt oan, sizzende: O, myn frouwe Maria, nim dit tapyt fan my oan, en jou my yn plak fan it in lyts tapyt. swaddling doek. 3 Dêr stimde Maria mei yn, en do't de mem fen Kaleb fuort wier, makke hja hjar soan in jas fen it swaddel, en die him dy oan, en syn sykte waerd genêzen; mar de soan fan 'e oare frou stoar. 4 Hjirop ûntstie der tusken har in ferskil yn it dwaan fan de saken fan 'e famylje om beurten, elk har wike. 5 En do’t Maria, de mem fen Kaleb, de beurt kaem, en hja de oven oan it ferwaarmjen wie om brea te bakken, en gyng hinne om it miel to heljen, liet hja har soan Kaleb by de oven; 6 Hwa't de oare frou, har rivale, dy't hjar sels seach, naem en smiet him yn 'e oven, dy't tige hyt wier, en gyng doe fuort. 7 Marije seach by hjar weromkomst har soan Kaleb midden yn 'e oven lizzen te laitsjen, en de oven sa kâld as wie er net earder ferwaarme, en wist dat har rivale de oare frou him yn it fjoer smiten hie. 8 Do't hja him úthelle, brocht hja him by de frouwe St. Marije, en forhelle hjar it forhael, hwa't hja antwirde: Wês stil, ik bin besoarge, datstû dizze saak bekend meitsje scoe. 9 Hjirnei naem hjar rivale, de oare frou, wylst hja wetter by de boarne helle, en Kaleb by de boarne boartsjen seach, en dat nimmen tichtby wie, naem him en smiet him yn ’e put. 10 En do't guon mannen kamen om wetter út 'e put to heljen, seagen hja de jonge sitten op 'e oerflakken fen it wetter, en lutsen him út mei touwen, en waerden tige ferrast oer it bern, en priizgen God. 11 Do kaem de mem en naem him en brocht him nei de frouwe Sint-Maria, klaagjend en sizzende: O myn frouwe, sjuch hwet myn rivale myn soan dien hat, en hoe't hja him yn 'e put smiten hat, en ik wit net. fraach mar ien of oare kear sil se de gelegenheid wêze fan syn dea. 12 Sint Marije antwirde hjar: God scil jins ferwûne saak goedmeitsje. 13 Dêrom, in pear dagen letter, doe't de oare frou by de put kaam om wetter te lûken, siet har foet yn it tou ferwûne, dat se foel kop yn 'e put, en dejingen dy't har te helpen, fûnen har skedel brutsen, en bonken ferwûne. 14 En hja kaem oan in min ein, en oan har waerd dat wird fen ’e skriuwer folbrocht: Hja groeven in put en makken dy djip, mar foelen harsels yn ’e kûle dy’t hja makken. HAADSTIK 11 1 In oare frou yn dy stêd hie likegoed twa soannen siik.
2 En do't de iene dea wier, de oare, dy't op it punt fan 'e dea lei, naem hja de frouwe St. Marije yn 'e earmen, en yn in floed fen triennen rjochte hja hjar ta hjar, sizzende: 3 O myn frouwe, help en ferlos my; want ik hie twa soannen, de iene haw ik no krekt begroeven, de oare dy't ik sjoch is krekt op it punt fan 'e dea, sjuch, hoe't ik earnstich gunst fan God siikje en ta him bid. 4 Do sei hja: O Heare, jo binne genedich en barmhertich en goedaardig; dû hast my twa soannen jown; ien fen hjarren hast foar dysels nommen, o sparje my dizze oare. 5 Do fernaam de hillige Marije de greatens fen hjar fortriet, hja krige meilijen mei hjar en sei: Set dyn soan yn myn soan syn bêd, en bedekke him mei syn klean. 6 En do't hja him op it bêd pleatst hie, dêr't Kristus yn lei, op it stuit, dat syn eagen krekt sletten wierne troch de dea; sa gau as ea de rook fan 'e klean fan 'e Hear Jezus Kristus de jonge berikte, waerden syn eagen iepene, en mei in lûde stimme nei syn mem rôp er om brea, en doe't er it ûntfongen hie, sûg er it. 7 Doe sei syn mem: O frouwe Maria, no bin ik wis dat de krêften fan God yn jo wenje, dat jins soan bern genêze kin dy’t fan itselde soarte binne as hysels, sadree't se syn klean oanreitsje. 8 Dizze jonge dy't sa genêzen waerd, is deselde dy't yn it Evangeelje Bartolomeüs hjit. HAADSTIK 12 1 Der wie wer in melaetske frou, dy gyng nei de frouwe St. Marije, de mem fen Jezus, en sei: O myn frouwe, help my! 2 Sint Marije antwirde: Hokker help winskje jo? Is it goud of sulver, of dat dyn liif genêzen wirdt fan syn melaetskheit? 3 Hwa, seit de frou, kin my dit jaen? 4 De hillige Maria antwirde hjar: Wachtsje in bytsje oant ik myn soan Jezus wosken haw, en lei him op bêd. 5 De frou wachte, lyk as hjar hjitten wier; en Maria, doe't se Jezus op bêd lei, joech har it wetter dêr't se syn lichem mei wosken hie, en sei: Nim wat fan it wetter en giet it op dyn lichem; 6 Hwet hja dien hie, waerd hja dalik rein, en priizge God en loek him. 7 Do gyng hja fuort, nei’t hja trije dagen by hjar bleaun hie; 8 En hja gyng de stêd yn, en seach in prins, dy’t in oare prinssdochter troud hie; 9 Mar do’t er hjar kaem, seach er tusken hjar eagen de tekens fan melaetskheit as in stjer, en ferklearre dêrop it houlik ûntbûn en ûnjildich. 10 Do’t de frou dizze persoanen seach yn dizze steat, tige fertrietlik en oerfloed fan triennen, frege hja hjarren de reden fen hjar skriemen. 11 Hja antwirden: Freegje net nei ús omstannichheden; want wy binne net yn steat om ús ûngelokken oan elke persoan te ferklearjen. 12 Mar dochs dreau se oan en winske dat se har har saak meibringe, yntinsivearjend, dat se har miskien ta in remedie rjochtsje koe. 13 En do’t hja hjar de jonkfrou lieten sjen, en de tekens fen ’e melaetskheit, dy’t twisken hjar eagen forskynden, 14 Hja sei: Ek, ik, dy’t jimme op dit plak sjugge, waerd fen dyselde eangst troffen, en gyng nei Bethlehem, en gyng yn in bepaalde grot, en seach in frou mei de namme Maria, dy’t in soan hie dy’t Jezus hie. 15 Do’t hja seach dat ik melaats wier, gyng hja om my, en joech my wetter dêr’t hja hjar soan mei wosken hie; dêrmei sprinkele ik myn lichem en waerd rein. 16 Do seine dizze froulju: Sille jo, juffrouw, mei ús gean en ús de frouwe St. Marije sjen litte? 17 Dêr't hja mei ynstimd, makken hja har oerein en gongen nei de frouwe St. Marije, en namen tige foarname jeften mei. 18 En do’t hja binnenkamen en hjar hjar jeften offeren, lieten hja de melaatske jonge frou sjen hwet hja mei hjar brochten. 19 Do sei de hillige Maria: De genede fen ’e Heare Jezus Kristus rêst op jimme;
20 En hja joech hjarren in bytsje fen dat wetter dêr’t hja it lichem fen Jezus Kristus mei wosken hie, en hja joech hjarren de sike dêrmei to waskjen; dy't se dien hiene, wie se op it stuit genêzen; 21 Do priizgen hja God en allegearre dy’t der by wierne; en fol blydskip gyngen hja werom nei hjar eigen stêd, en priizgen God om dy reden. 22 Do’t de prins hearde dat syn frou genêzen wie, naem hjar nei hûs en troude in twadde houlik, God te tankjen foar it herstel fan de sûnens fan syn frou. HAADSTIK 13 1 D'r wie ek in famke, dy't troch de satan troffen wie; 2 Hwent dy forflokte geast kaem hjar faek yn de foarm fen in draak, en hie oanstriid hjar op to slokken, en hie al hjar bloed sa útsûge, dat hja like op in dead kadas. 3 Sa faek as hja by harsels kaem, mei de hannen om 'e holle wringe, rôp hja en sei: Wé, wee is my, dat der gjinien to finen is, dy't my forlosse kin fen dy goddeleaze draak! 4 Hjar heit en mem, en allegearre dy’t om hjar hinne wierne en hjar seagen, rouwe en skriemden oer hjar; 5 En allegearre dy’t bywêzich wierne, scoene benammen ûnder fertriet en triennen wêze, doe’t hja har gûlen en sizzen hearden: Myn bruorren en freonen, is der gjinien dy’t my fan dizze moardner rêde kin? 6 Do gyng de prinssdochter, dy’t genêzen wier fen hjar melaetskheit, de klacht fen dat famke hearde, boppe op hjar kastiel, en seach hjar mei de hannen om 'e holle draaid, in floed fen triennen útstjitten, en al de minsken dy't oer har wiene yn fertriet. 7 Do frege hja de man fen ’e besetten: Oft de mem fan syn frou libbe? Hy sei tsjin har, Dat hjar heit en mem beide libbe. 8 Do gebea hja, dat hja har mem ta hjar stjûre scoe; Hja kreunde en gûlde sei: Ja, frouwe, ik ferfear har. 9 De dochter fan de prins antwirde: Lit my it geheim fen hjar saak iepenbierje, hwent ik biken jimme, dat ik melaats wier, mar de frouwe Maria, de mem fen Jezus Kristus, hat my genêzen. 10 En astû wolst dat dyn dochter yn har eardere steat werombrocht wirdt, nim har dan nei Bethlehem, en freegje Maria, de mem fen Jezus, en twifelje net, dat dyn dochter genêzen wirde sil; hwent ik twifelje net, mar dû scilst mei greate blydskip thúskomme by it herstel fan dyn dochter. 11 Do’t hja klear wie mei it sprekken, gyng hja oerein en gyng mei hjar dochter nei it fêststelde plak, en nei Maria, en fertelde hjar it gefal fen hjar dochter. 12 Do't de hillige Marije hjar forhael heard hie, joech hja hjar in bytsje fen it wetter, dêr't hja it lyk fen hjar soan Jezus mei wosken hie, en bea hjar it oer it lichem fen hjar dochter út te skinen. 13 Allyksa joech hja hjar ien fen ’e doeken fen ’e Heare Jezus, en sei: Nim dit doekje en lit it dyn fijân sjen sa faek astû him sjocht; en hja stjûrde hjar yn frede fuort. 14 Nei't hja dy stêd ferlitten hiene en nei hûs werom kamen, en de tiid kommen wie dat de satan har wend wie om har te gripen, ferskynde op datselde momint dizze ferflokte geast har yn 'e foarm fan in grutte draak, en it famke dat him seach wie bang. . 15 En de mem sei tsjin hjar: Wês net bang, dochter; lit him stean oant er tichter by dy komt! lit him dan it swolde doek sjen, dat de frouwe Maria ús joech, en wy sille it barren sjen. 16 Doe kaam de satan as in freeslike draak, it lichem fan it famke trille fan eangst. 17 Mar do’t hja it doekje op ’e holle en om ’e eagen setten hie en him it toand hie, gongen der flammen en baarnende koalen út ’e draak, en foelen op ’e draak. 18 oi! hoe grut in wûnder wie dit, dat barde: sa gau as de draak seach it swaddling doek fan de Heare Jezus, fjoer gie út en waard ferspraat oer syn holle en eagen; dat er mei in lûde stim rôp: Hwet haw ik mei dy to meitsjen, Jezus, soan fen Maria, Wêr scil ik fen dy flechtsje? 19 Do gyng er tige kjel werom, en liet it famke wei.
20 En hja waerd forlost fen dizze benaudens, en song lof en tank ta God, en mei hjar allegearre dy’t by it wurk fen it wûnder wierne.
15 En do’t de Joaden dit wûnderlike wûnder seagen, priizgen hja God. HAADSTIK 16
HAADSTIK 14 1 Dêr wenne ek in oare frou, hwaens soan troch de satan beset wie. 2 Dizze jonge, dy’t Judas hiet, sa faek as de satan him grypte, wie oanstriid om allegearre dy’t oanwêzigen wiene, to biten; en as er nimmen oars by him foun, den biet er syn eigen hannen en oare parten. 3 Mar de mem fan dizze ellinde jonge, dy't hearde fan de hillige Marije en har soan Jezus, gyng har oerein, en naam har soan yn 'e earmen en brocht him nei de frouwe Maria. 4 Yn 'e tuskentiid hienen Jakobus en Joses it berntsje, de Heare Jezus, meinommen om op in goed tiidrek mei oare bern te boartsjen; en do't hja útgongen, sieten hja en de Heare Jezus mei hjar. 5 Do kaem Judas, dy’t beset wie, en siet oan ’e rjuchterhân fen Jezus. 6 Do't de satan him as gewoanlik oandie, gyng er de Heare Jezus to biten. 7 En om't er it net koe, sloech er Jezus op 'e rjochterkant, dat er rôp. 8 En op datselde stuit gyng de satan út 'e jonge, en rûn fuort as in dwylsinnige hûn. 9 Dyselde jonge dy’t Jezus sloech, en dêr’t de satan út gyng yn de foarm fan in hûn, wie Judas Iskariot, dy’t him oan ’e Joaden ferried. 10 En dyselde kant, dêr’t Judas him op sloech, stieken de Joaden mei in spear. HAADSTIK 15 1 En do’t de Heare Jezus sân jier âld wie, wie er op in bepaalde dei mei oare jonges syn maten fan deselde leeftyd. 2 Dy’t, doe’t se oan it boartsjen wiene, klaai makken yn ferskate foarmen, nammentlik ezels, oksen, fûgels en oare figueren, 3 Elk dy’t grutsk is op syn wirk, en bisykje om de oare to oertsjûgjen. 4 Do sei de Heare Jezus tsjin de jonges: Ik scil dizze figueren, dy’t Ik makke haw, gebea om to rinnen. 5 En daliks gongen hja op, en do’t er hjar gebea werom to kommen, kamen hja werom. 6 Hy hie ek de figueren makke fen fûgels en spjirren, dy’t, doe’t er it fleanen gebea, fleane, en doe’t er gebea om stil te stean, steane stil; en as er hjarren iten en drinken joech, den ieten en dronken hja. 7 Do’t de jonges lang om let gynen en hjar âlden dit forhelle, seine hjar âffears tsjin hjar: Soarchje, bern, foar de takomst fan syn selskip, hwent hy is in tsjoender; mije en mije him, en tenei nea boartsje mei him. 8 Ek op in dei, do’t de Heare Jezus mei de jonges boarte en omrinne, gyng er foarby in ferverwinkel, hwaens namme Salem wier. 9 En d'r wiene yn syn winkel in protte stikken linnen, dy't ta de minsken fan dy stêd hearden, dy't se makken om ferskate kleuren te ferven. 10 Do gyng de Heare Jezus de ferverier yn, naem alle klean en smiet se yn 'e oven. 11 Do't Salem thúskaem, en seach de klean bedoarn, bigoun er in great lûd to meitsjen en de Heare Jezus to bisprekken, sizzende: 12 Hwet hast my dien, o Mariasoan? Do hast my en myn buorlju ferwûne rekke; hja begeare allegearre har klean fan in goede kleur; mar .do bist kommen en se allegearre bedjerre. 13 De Heare Jezus antwirde: Ik scil de kleur fen elk kleed foroarje nei hwetstû winskjest; 14 En doe bigoun er de doeken út 'e oven to heljen, en hja waerden allegearre ferve mei deselde kleuren dy't de ferver woe.
1 En Jozef, hwer't er ek yn 'e stêd gyng, naem de Heare Jezus mei him, dêr't er stjoerd waerd om to wurkjen om poarten, of molkeemmers, of sieves, of kisten te meitsjen; de Heare Jezus wie mei him oeral dêr't er gyng. 2 En sa faak as Joazef wat yn syn wurk hie, om langer of koarter, of breder of smeller te meitsjen, soe de Heare Jezus der de hân nei útstrekke. 3 En no waerd it lyk as Jozef it hawwe woe. 4 Dat hy hoegde neat mei syn eigen hannen ôf to meitsjen, hwent hy wie net botte feardich yn syn timmermansfak. 5 Op in bepaalde tiid stjûrde de kening fen Jeruzalem nei him en sei: Ik wol dat jo my in troan meitsje fan deselde grutte as dat plak dêr’t ik gewoanlik yn sit. 6 En Jozef hearde, en bigoun daliks mei it wirk, en bleau twa jier yn it paleis des kenings, ear't er it ôfmakke. 7 En do’t er kaem om it op syn plak to fêstigjen, foun er dat it twa spanten woene oan wjerskanten fen ’e bepaalde mjitte. 8 En do’t de kening seach, waerd er tige lilk op Jozef; 9 En Jozef, bang foar de grime fen ’e kening, gyng op bêd sûnder syn miel, en nim neat to iten. 10 Do frege de Heare Jezus him: Hwer wie er bang foar? 11 En Jozef antwirde: Om’t ik myn arbeid forlern bin yn it wirk dat ik dizze twa jier west haw. 12 Jezus sei tsjin him: Eangje net, en wês net delslein; 13 Hâldstû oan de iene kant fen ’e troan, en ik scil de oare, en wy scille it bringe ta syn rjochtfeardige ôfmjittings. 14 En do’t Jozef dien hie lyk as de Heare Jezus sein hie, en elk fen hjarren mei krêft syn kant lutsen hie, hearde de troan en waerd ta de goede ôfmjittings fan it plak brocht. 15 Hwet wûnder dot hja, dy’t by stiene, seagen, hja waerden forbjustere en priizgen God. 16 De troan waerd makke fan itselde hout, dat yn Salomo syn tiid bestie, nammentlik hout fersierd mei ferskate foarmen en figueren. HAADSTIK 17 1 Op in oare deis gyng de Heare Jezus de strjitte op, en seach guon jonges dy't kamen om te boartsjen, joech him by har selskip: 2 Mar do’t hja him seagen, ferburgen hja hjar, en lieten him om hjar to siikjen. 3 De Heare Jezus kaem by de poarte fen in hûs, en frege guon froulju dy’t dêr stiene: Wêr wierne de jonges wei? 4 En do’t hja antwirden: Dat der gjinien wier; sei de Heare Jezus: Hwa binne it, dy't jimme yn 'e oven sjogge? 5 Hja antwirden: It wierne bern fen trije jier âld. 6 Do rôp Jezus lûdop en sei: Kom hjir út, bern, ta jimme hoeder; 7 Do kamen de jonges út as bern, en sprongen om him hinne; dy't de froulju seagen, waerden tige forheard en trillen. 8 Do oanbeaen hja de Heare Jezus dalik, en smeeken Him, sizzende: O ús Hear Jezus, soan fen Maria, do bist wierlik de goede herder fen Israël! wês genedich oer jins tsjinstfammen, dy’t foar Jo steane, dy’t net twivelje, mar dat Jo, Heare, kommen binne om te rêden en net te ferneatigjen. 9 Dêrnei, do’t de Heare Jezus sei: Israëls bern binne as Etiopiërs ûnder it folk; de froulju seine: Jo, Heare, wit alles, en neat is foar jo ferburgen; mar nou smeekje wy dy en smeekje fan jins barmhertichheid, datstû dy jonges yn har eardere steat werombringe woest. 10 Do sei Jezus: Kom hjir, jonges, dat wy geane en boartsje; en fuortendaliks, yn it bywêzen fan dizze froulju, waarden de bern feroare en werom yn 'e foarm fan jonges.
HAADSTIK 18 1 Yn 'e moanne Adar sammele Jezus de jonges byinoar, en rangearre se as wie er in kening. 2 Hwent hja sprieken hjar klean oer de ierde, dêr’t er op sitten koe; en hy makke in kroan fan blommen, sette dy op syn holle, en stie oan syn rjochts en lofts as de wachters fan in kening. 3 En as immen tafallich foarby gyng, namen hja him mei geweld, en seine: Kom hjir en oanbidde de kening, dat jimme in foarspoedige reis hawwe meie. 4 Yn 'e tuskentiid, wylst dizze dingen diene, kamen der guon mannen, dy't in jonge op 'e bank droegen; 5 Hwent dizze jonge, dy’t mei syn maten nei de berch gyng om hout to sammeljen, en dêr in patrysnêst foun en de hân deryn stiek om de aaien út to heljen, waerd stutsen troch in giftige slange, dy’t út it nêst sprong; sadat hy waard twongen om te roppen om help fan syn maten: dy't, doe't se kamen, fûnen him lizzend op 'e ierde as in deade. 6 Dêrnei kamen syn buorren en droegen him werom yn 'e stêd. 7 Mar do hja kamen op it plak dêr't de Heare Jezus siet as in kening, en de oare jonges stiene om him hinne lyk as syn tsjinstfeinten, den makken de jonges hastich him yn 'e miette, dy't troch de slang biten waerd, en seine tsjin syn buorlju: Kom en jou de kening eare; 8 Mar do’t hja fen hjar fortriet wegeren to kommen, lutsen de jonges hjar, en twongen hjar tsjin hjar wol to kommen. 9 En do’t hja ta de Heare Jezus kamen, frege er: Om hwet droegen hja dy jonge? 10 En do hja antwirden, dat in slange him biten hie, sei de Heare Jezus tsjin de jonges: Lit ús gean en dy slange deadzje. 11 Mar do’t de âlden fen ’e jonge woenen dat hja ûntskuldigje woene, om’t hjar soan op it punt fan dea lei; de jonges antwirden en seinen: Hawwe jimme net heard hwat de kening sei? Lit ús gean en de slang deadzje; en sille jimme him net hearre? 12 En hja brochten de bank wer werom, oft hja woene of net. 13 En do’t hja by it nêst kamen, sei de Heare Jezus tsjin de jonges: Is dit it skûlplak fan ’e slange? Se seine: It wie. 14 Doe rôp de Heare Jezus de slange, dy kaem fuort en joech him oan; tsjin wa't er sei: Gean hinne en sûgje al it gif út datstû yn dy jonge opstutsen hast; 15 Do krûpte de slange nei de jonge, en naem al syn gif wer fuort. 16 Do ferflokte de Heare Jezus de slange, dat dy daliks útbarste en stoar. 17 En hy rekke de jonge mei syn hân oan, om him ta syn eardere sûnens wer to krijen; 18 En do’t er bigoun to skriemen, sei de Heare Jezus: Hâld op mei skriemen, hwent hjirnei scilstû myn learling wêze; 19 En dit is dy Simon de Kanaänyt, dy’t yn it Evangeelje neamd wurdt. HAADSTIK 19 1 On another day Joseph sent his son James to gather wood and de Heare Jezus gyng mei him; 2 En do’t hja op it plak kamen dêr’t it bosk wier, en Jakobus bigoun it to sammeljen, sjuch, in giftige adder biet him, dat er bigoun to skriemen en lûd te meitsjen. 3 Doe't de Heare Jezus him yn dizze steat seach, kaem nei him en blies op it plak dêr't de adder him biten hie, en it wie daliks goed. 4 Op in beskate dei wie de Heare Jezus mei guon jonges, dy't op it dak boarten, en ien fan 'e jonges foel del en stoar. 5 dêr't de oare jonges allegearre op rinnen, de Heare Jezus bleau allinne op 'e top fan 'e hûs. 6 En de sibben fan de jonge kamen ta him, en seine tsjin de Heare Jezus: Jo hawwe ús soan fan it dak ôfsmiten. 7 Mar hy ûntkende it, en rôpen: Us soan is dea, en dit is dejinge dy’t him deade hat. 8 En de Heare Jezus antwirde hjarren: Jou my net oan in misdied, dêr’t jimme my net fan foroardielje kinne, mar lit ús de jonge sels gean freegje, dy’t de wierheid foar it ljocht bringe sil.
9 Do stie de Heare Jezus delgeande oer de holle fen ’e deade jonge, en sei mei in lûde stim: Zeinunus, Zeinunus, hwa hat dy fan it dak ôfslingere? 10 Do antwirde de deade jonge: Do hast my net delsmiten, mar sa'n ien die. 11 En do’t de Heare Jezus dejingen dy’t der by stiene bea om nei syn wirden to nimmen, priizgen allegearre dy’t der by wierne God om dat wûnder. 12 Op in beskate tiid hie de frouwe Sint Maria de Heare Jezus gebean har wat wetter út 'e put te heljen; 13 En do’t er hinnegien wier om it wetter to heljen, briek de krús, do’t er fol opbrocht waerd, ôf. 14 Mar Jezus, dy’t syn mantel útspraat, sammele it wetter wer op, en brocht it dêryn nei syn mem. 15 Hwa't, dy't forbjustere wie oer dit wûnderlike ding, dit en al it oare dat hja sjoen hie, yn har oantinken oplein hat. 16 Wer op in oare dei wie de Heare Jezus mei guon jonges by in rivier, en hja lutsen wetter út 'e rivier troch lytse kanalen, en makken lytse fiskpoelen. 17 Mar de Heare Jezus hie toalve spjirren makke, en sette se oan elke kant om syn poel, trije oan ien kant. 18 Mar it wier de sabbat, en de soan fen Hanani, in Joad, kaem foarby, en seach hjar dizze dingen meitsje, en sei: Makke jimme sa op ’e sabbat figueren fen klaai? En hy roun nei hjar ta, en bruts hjar fiskpoelen ôf. 19 Mar do’t de Heare Jezus yn ’e hannen klapte oer de spjirren dy’t er makke hie, flechten se tjirpend fuort. 20 Lang om let kaam de soan fen Hanani by de fiskpoel fen Jezus om dy to fordjerren, it wetter ferdwûn, en de Heare Jezus sei tsjin him: 21 Lykas dit wetter ferdwûn is, sa scil dyn libben ferdwine; en no stoar de jonge. 22 In oare kear, do’t de Heare Jezus jouns mei Joazef thúskaem, trof er in jonge, dy’t sa hurd tsjin him oandraeide, dat er him delsmyt; 23 Tsjin hwa't de Heare Jezus sei: Lykas jo my delstutsen hawwe, sa scilstû falle en net opstean. 24 En op dat stuit foel de jonge del en stoar. HAADSTIK 20 1 D'r wie ek te Jeruzalem ien dy't Sacheus hiet, dy't in skoalmaster wie. 2 En hy sei tsjin Jozef: Jozef, wêrom stjoerstû Jezus net nei my ta, dat er syn brieven leare mei? 3 En Jozef stimde yn en sei tsjin Sint Maria; 4 En hja brochten him ta dy hear; dy't, sa gau as er him seach, in alfabet foar him skreau. 5 En hy bea him Alef te sizzen; en doe't er Alef sein hie, sei de master him om Beth út te sprekken. 6 Do sei de Heare Jezus tsjin him: Sis my earst de bitsjutting fen 'e letter Alef, en den scil ik Beth útsprekke. 7 En do’t de hear drige him te slaan, lei de Heare Jezus him de betsjutting fan de letters Alef en Beth út; 8 Ek hwa wierne de rjochte sifers fen 'e letters, hwa't de skuorre, en hokker letters hie dûbele sifers; dy't punten hie, en dy't gjinien hiene; wêrom gie de iene brief foar de oare; en in protte oare dingen bigoun er him to forteljen en út te lizzen, dêr't de master sels noch noait fan heard hie, noch yn gjin boek lêzen. 9 Fierder sei de Heare Jezus tsjin de hear: Sjoch, hoe't Ik dy sis; doe begûn er dúdlik en dúdlik te sizzen Alef, Beth, Gimel, Daleth, ensafuorthinne oant it ein fan it alfabet. 10 Dêr waerd de hear sa forwûndere oer, dat er sei: Ik leau, dat dizze jonge foar Noach berne is; 11 En hy kearde him ta Jozef, en sei: Jo hawwe my in jonge brocht om to learen, dy’t learder is as in oare hear. 12 Hy sei ek tsjin de hillige Marije: Dy hat jins soan gjin lear nedich. 13 Do brochten hja him ta in learder master, dy’t, do’t er him seach, sei: sis Alef.
14 En do’t er Alef sein hie, sei de hear him om Beth út te sprekken; dêr't de Heare Jezus antwurde: Fertel my earst de betsjutting fan 'e letter Alef, en dan sil ik Beth útsprekke. 15 Mar dizze hear, do’t er de hân opheve om him to sweepjen, hie syn hân op ’t stuit forwelke, en hy stoar. 16 Do sei Jozef tsjin de hillige Maria: Wy litte him nou net út it hûs gean; hwent elk dy't him mishat, wurdt deade. HAADSTIK 21 1 En do’t er tolve jier wier, brochten hja him nei Jeruzalem ta it feest; en do't it feest foarby wie, kamen hja werom. 2 Mar de Heare Jezus bleau efter yn ’e timpel ûnder de dokters en âldsten, en learde Israëls mannen; oan wa't hy ferskate learfragen foarstelde en ek antwurden joech: 3 Hwent hy sei tsjin hjar: Hwa syn soan is de Messias? Hja antwirden, de soan fen David: 4 Hwerom, sei er, neamt er him yn 'e geast Hear? as er seit: De Heare sei tsjin myn Heare: Sit oan myn rjuchterhân, oant Ik dyn fijannen makke haw foar dyn fuotbank. 5 Do frege in sekere foarste rabbi him: Hawwe jo boeken lêzen? 6 Jezus antwirde: Hy hie beide boeken lêzen en de dingen dy't yn boeken stiene. 7 En hy lei hjarren de wetboeken en de geboaden en de ynsettingen út, en de mystearjes dy’t yn ’e boeken fen ’e profeten steane; dingen dy't de geast fan gjin skepsel berikke koe. 8 Do sei Rabbi: Ik haw noch noait sjoen of heard fan sokke kennis! Wat tinksto dy jonge sil wêze! 9 Do’t in bepaalde astronoom, dy’t der by wie, de Heare Jezus frege: Oft er stjerrekunde studearre hie? 10 De Heare Jezus antwirde en fortelde him it tal fen ’e sfearen en himelske lichems, en ek hjar trijehoekich, fjouwerkant en sekstile aspekt; harren progressive en retrograde beweging; harren grutte en ferskate prognostications; en oare dingen dy't de reden fan 'e minske nea ûntdutsen hie. 11 D'r wie ek in filosoof yn natuerkunde en natuerfilosofy, dy't de Heare Jezus frege: Oft er natuerkunde studearre hie? 12 Hy antwirde en lei him de natuerkunde en metafysika út. 13 Ek dy dingen, dy't boppe en ûnder de krêft fan 'e natuer wiene; 14 Ek de krêften fen it lichem, syn humor en hjar gefolgen. 15 ek it tal fen syn leden, en biente, ieren, slachieren en senuwen; 16 De ferskate struktueren fan it lichem, waarm en droech, kâld en fochtich, en de oanstriid derfan; 17 Hoe't de siel it lichem operearre; 18 Wat de ferskate sensaasjes en fermogens wiene; 19 It fermogen ta sprekken, grime, begearte; 20 En as lêste de wize fan syn gearstalling en ûntbining; en oare dingen, dêr't it begryp fan gjin skepsel ea berikt hie. 21 Do kaem dy filosoof op, en oanbea de Heare Jezus, en sei: Heare Jezus, fan nou ôf scil ik jins learling en tsjinstfeint wêze. 22 Wylst hja oer dit en soksoarte dingen praetten, kaem de frouwe St. Marije binnen, dy trije dagen mei Joazef rûn west hie, om him to siikjen. 23 En do’t hja him ûnder de dokters sitten seach, en hjarren op syn beurt fragen stelde en antwirde, sei hja tsjin him: Myn soan, hwerom hastû sa troch ús dien? Sjuch, ik en dyn heit hawwe in protte muoite west om dy te sykjen. 24 En hy antwirde: Hwerom hawwe jimme My socht? Wisten jimme net dat ik yn myn heite hûs wurke wurde moast? 25 Mar hja bigrepen de wirden net, dy't er tsjin hjar sei. 26 Do fregen de dokters oan Maria: Oft dit har soan wie? En do't hja sei: Hy wier, seine hja: O blide Maria, dy't sa'n soan berne hat. 27 Do kaem er mei hjarren werom nei Nazareth, en hearde hjarren yn alle dingen. 28 En syn mem hie al dy dingen yn har gedachten; 29 En de Heare Jezus groeide yn stal en wiisheid, en genede by God en minsken.
HAADSTIK 22 1 No fan dizze tiid ôf begon Jezus syn wûnders en geheime wurken te ferbergjen, 2 En hy joech him ta de stúdzje fen ’e wet, oant er oan ’e ein fen syn tritichste jier kaam; 3 Yn dy tiid hie de Heit him yn it iepenbier by de Jordaan, en stjoerde dizze stimme út ’e himel: Dit is myn leafste soan, yn hwa’t ik wolkom haw; 4 De Hillige Geast is ek oanwêzich yn 'e foarm fan in duif. 5 Dit is Hy, dy’t wy mei alle earbied oanbidde, om’t Hy ús ús libben en ús wêzen jown hat, en ús brocht hat út ’e memme skerte. 6 Dy't om ús wille in minsklik lichem naem, en ús forlost hat, dat er ús sa omearmje mei mei ivige barmhertichheid, en ús syn frije, grutte, oerfloedlike genede en goedens sjen litte soe. 7 Him komme eare en lof, en macht en hearskippij, fan nou ôf en oant yn ivichheit, Amen.