Yiddish - Tobit

Page 1


‫קאפיטל ‪1‬‬ ‫‪ 1‬דער ספר פון די ווערטער פון טובית דעם זון פון טוביאל דעם זון פון ענניאל דעם זון פון עדואל דעם זון פון גבאאל ‪ ,‬פון דעם זָאמען פון עשהאל ‪ ,‬פון דעם שבט פון נפתלי ;‬ ‫‪ 2‬וועמען אין דער צייט פון ֶענְ ַמסָר דעם מלך פּון אשור איז געפירט געווָארן אין געפַאנגענשַאפט פּון ֵּת יסֶב‪ ,‬ווָאס איז אין דער רעכטער הַאנט פּון דער שטָאט‪ ,‬ווָאס ווערט גערוֿפן נפתלי אין‬ ‫גליל איבער עׂשר‪.‬‬ ‫‪ 3‬איך טֹובִי האָּב הלך ַאלע טעג פּון מיין לעבן אין די דרכים פּון אמת אּון צדק‪ ,‬אּון איך האָּב עׂשה ַרב צדקה צו מיי ַנע אחים‪ ,‬אּון פּון מיי ַן ּגֹוי‪ ,‬ווָאס איז בוא מיט מיר קיין נינוה‪ ,‬אין א ֶ​ֶרץ‬ ‫אשור‪.‬‬ ‫‪ 4‬און ַאז איך בין געװען אין מַײן לַאנד‪ ,‬אין לַאנד ֿפון יׂשראל נָאך יונג‪ ,‬זַײנען דער גַאנצער שבט ֿפון מַײן ֿפָאטער נֿפתלי געֿפַאלן ֿפון דעם הױז ֿפון ירושלים‪ ,‬װָאס איז אױסגעקליבן געװָארן‬ ‫ֿפון ַאלע שֿבטים ֿפון יׂשראל‪ּ ,‬כדי ַאלע שֿבטים זָאלן קרבן‪ .‬דארט ‪ ,‬װא ם אי ז געװע ן געהייליק ט או ן געבוי ט דע ר בית־המקדש ‪ ,‬פו ן דע ר הויכע ר פו ן דע ר אויבערשטא ‪.‬‬ ‫‪ 5‬און ּכל השבטים‪ ,‬ווָאס הָאבן זיך מרד‪ ,‬און דָאס ּבית פּון מיין פָאטער נפתלי‪ ,‬האָּבן זבח צו דעם פרך ַבעַל‪.‬‬ ‫ש ַלי ִם אויף די סעודות‪ַ ,‬אזוי ווי עס איז געווען בַאשטימט צו דעם גַאנצן פָאלק פון ישראל דורך ַאן אײביקן גזירה‪ ,‬מיט די בכורות און צענטל‬ ‫‪ 6‬אָּבער איך ַאליין בין ָאפט געגַאנגען קיין ירו ָ‬ ‫פון ּתֿפילה‪ ,‬מיט דעם‪ ,‬װָאס איז ערשט געשניטן געװָארן; און איך הָאב געגעבן בַײם מזבח צו די ֹּכהנים די קינדער ֿפון ַאהרן‪.‬‬ ‫ש ַלי ִם‪ַ :‬אן ַאנדער צענט טייל האָּב איך פַארקּופט‪ ,‬און האָּב איך געגַאנגען‪ ,‬און האָּב‬ ‫‪ 7‬דעם ערשטן צענטל פּון דער גַאנצער ּתבואה האָּב איך געגעּבן צו די ּבני ַאהרן‪ ,‬ווָאס האָּבן געדינט אין ירו ָ‬ ‫עס פַארברַאכט יעדן יָאר אין ירושלים‪.‬‬ ‫‪ 8‬אּון דעם דריטן האָּב איך געגעּבן צּו די וועמען עס איז געֶגעֶן‪ַ ,‬אזוי ווי דבורה מיין פָאטערס מוטער הָאט מיר בַאפוילן‪ ,‬ווייל איך האָּב געלָאזט ַאן יתום פּון מיין פָאטער‪.‬‬ ‫‪ 9‬דערצו‪ ,‬ווען איך בין געווארן צו דער עלטער פון ַא מענטש‪ ,‬איך הָאב חתונה געהאט אננא פון מיין אייגן משּפחה‪ ,‬און פון איר איך געבָארן טָאביַאס‪.‬‬ ‫‪ 10‬און ווען מיר זענען אוועקגעפירט געווארן אין געפאנגענע קיין נינוה‪ ,‬האבן אלע מיינע ברידער און די וואס זענען געווען פון מיין קרובים געגעסן פון דעם ברויט פון די גויים‪.‬‬ ‫‪11‬אבער איך האב מיך אפגעהיט פון עסן;‬ ‫‪ 12‬מחמת איך האָּב זכר אלוקים מיט מיין גַאנצן לֵב‪.‬‬ ‫‪ 13‬אּון דער אייבערשטער הָאט מיר געגעּבן חן אּון ֶחסֶד פַאר ֶע ְס ֶעסָר‪ַ ,‬אזוי ַאז איך בין געווען זיין ְמס ִָריר‪.‬‬ ‫‪ 14‬און איך בין געגַאנגען קיין מדי‪ ,‬און הָאב איבערגעלָאזט אין בטחון מיט גֿבאֵלן‪ ,‬דעם ברודער ֿפון גֿבריען‪ ,‬אין רַאגעס‪ַ ,‬א שטָאט ֿפון מדי‪ ,‬צען צענטנער זילבער‪.‬‬ ‫‪ 15‬אּון ַאז ֶענְיָסָר איז מות‪ ,‬איז זיין זון סנחריב געווָארן מלך אויף זיין ָארט; וועמענס נחלה איז געווען דערשראקן‪ַ ,‬אז איך קען נישט גיין אין מדי‪.‬‬ ‫‪ 16‬און אין דער צייט פון שונא איך האב געגעבען א סך צדקה צו מיינע ברידער‪ ,‬און מיין ברויט געגעבן צו די הונגעריקע‪.‬‬ ‫‪ 17‬און מיי ַנע בגדים צו די נַאקעט; און אויב איך הָאב געזען עמיצן פון מיין פָאלק טויט‪ָ ,‬אדער ווַארפן ַארום די ווַאנט פון נינוה‪ ,‬איך הָאב אים בַאגרָאבן‪.‬‬ ‫‪ 18‬און אויב דער מלך סנחריב הָאט געהרגעט איינעם‪ ,‬ווען ער איז געקומען‪ ,‬און איז ַאנטלָאפן פון יהודה‪ ,‬הָאב איך זיי בַאגרָאבן אין בית המדרש; װָארום אין זַײן גרימצָארן הָאט ער‬ ‫דערהרגעט ַא סך; אבער די קערפער זענען נישט געפונען געווארן‪ ,‬ווען מען האט זיי געזוכט פון דעם מלך‪.‬‬ ‫‪ 19‬און ווען איינער פון די נינוווי איז געגַאנגען און הָאט זיך בַאקלָאגט אויף מיר צום מלך‪ ,‬הָאב איך זיי בַאגרָאבן‪ ,‬און מיך בַאהַאלטן; פארשטענדענד ‪ ,‬א ז מע ן הא ט אי ם געזוכ ט צו ם‬ ‫טויטן ‪ ,‬הא ב אי ך זי ך צוריקגעקער ט פו ן שרעק ‪.‬‬ ‫‪ 20‬דעמאלט איז אלע מַײנע פארמעגן אוועקגענומען געווארן מיט א כוח‪ ,‬און קיין זאך איז מיר נישט געבליבן אחוץ מיין ווייב אנה און מיין זון טוביאס‪.‬‬ ‫ַארת; און זַײן זון סרחדָאנוס הָאט געקיניגט אױף‬ ‫‪ 21‬און ניט ֿפינף און ֿפוֿפציק טעג זַײנען דורכגעגאנגען‪ ,‬איידער ‪ 2‬פּון זיי ַנע זין האָּבן אים געהרגעט‪ ,‬און זיי זענען ַאנטלָאפן אין די בערג פּון ַ‬ ‫זַײן ָארט; װָאס הָאט בַאשטימט איבער זַײן ֿפָאטערס חשבונות‪ ,‬און איבער ַאלע זַײנע ענינים‪ַ ,‬אחיכרוס דעם זון ֿפון מַײן ברודער ענאֵלן‪.‬‬ ‫‪ 22‬און ַאחיכָרֹוש הָאט זיך מתחנן פַאר מיר‪ ,‬הָאב איך זיך שוב קיין נינוה‪ .‬און ַאחיכרוס איז געװען ַא שענקער‪ ,‬און ַא היטער ֿפון דער זיגל‪ ,‬און ַא ֿפַארווַאלטער‪ ,‬און אױֿפזעער ֿפון די‬ ‫חשבונות; און סרחדָאנוס הָאט אים געשטעלט לעבן אים‪ ,‬און ער איז געװען מַײן ברודערס זון‪.‬‬ ‫קאפיטל ‪2‬‬ ‫‪ 1‬און ווען איך בין ווידער געקומען אהיים‪ ,‬און מיין ווייב אננא איז מיר צוריקגעווארפן געווארן מיט מיין זון טוביאס אויף דעם יום‪-‬טוב פון שבועות‪ ,‬וואס איז דער הייליגער יום‪-‬טוב פון די‬ ‫זיבן וואכן‪ ,‬איז מיר צוגעגרײט געווארן א גוטער סעודה‪ ,‬אין וועלכער כ׳האב זיך אװעקגעזעצט עסן‪.‬‬ ‫‪ 2‬און ַאז איך האָּב ראה שפע בשר‪ ,‬האָּב איך אמר צו ּבן ּבן‪ :‬הלך ּברעף ווָאס דּו וועסט מצא פּון אונדזערע אחים ווָאס דּונט צו ה'; און זע‪ ,‬איך זעץ ֿפַאר דיר‪.‬‬ ‫‪ 3‬אָּבער ער איז געקּומען‪ ,‬אּון הָאט געזָאגט‪ :‬פָאטער‪ ,‬איינער פּון אונדזער פָאלק איז דערשטיקט געווָארן‪ ,‬אּון ווערט ַארויסגעווָארפן אויפן מַארק‪.‬‬ ‫‪ 4‬דעמאלט איידער איך האב פארזוכט קיין פלייש‪ ,‬איך אנגעהויבן ַארויף‪ ,‬און איך גענומען אים אין ַא צימער ביז די ונטערגַאנג פון דער זון‪.‬‬ ‫‪ 5‬דעמאלט האב איך זיך אומגעקערט‪ ,‬און איך האב מיך געוואשן‪ ,‬און איך האב געגעסן מיין פלייש אין כבדות;‬ ‫‪ 6‬דערמָאנט איר יענע נבואה פּון עמוס‪ַ ,‬אזוי ווי ער הָאט געזָאגט‪ :‬אַײערע סעודות וועלן פַארווַאנדלט ווערן אין אבלות‪ ,‬און אייער גַאנצער ׂשמחה אין קינה‪.‬‬ ‫שמֶש בין איך געגַאנגען‪ ,‬און האָּב געמַאכט ַא קֿבר‪ ,‬און הָאב אים בַאגרָאבן‪.‬‬ ‫‪ 7‬דעריּבער האָּב איך געוויין‪ ,‬און נָאכן אונטערגַאנג פּון דער ֶ‬ ‫‪ 8‬אָּבער מיי ַנע שכנים האָּבן מיר לעג‪ ,‬אּון האָּבן אמר‪ :‬דער דָאזיקער הָאט נָאך נישט מֹורא צּו טייטן פַאר דער דָאזיקער זַאך; און דָאך‪ ,‬זע‪ ,‬ער בַאגרָאבן ווידער די מת‪.‬‬ ‫‪ 9‬אויך אין דער זעלביקער נַאכט הָאב איך זיך אומגעקערט פון דער קבורה‪ ,‬און איך בין געלעגן ביי דער ווַאנט פון מיין הױף‪ֿ ,‬פַאראומרײניקט‪ ,‬און מַײן ּפנים איז ַאנטּפלעקט געװָארן‪.‬‬ ‫‪ 10‬און איך האָּב נישט געווּוסט‪ַ ,‬אז עס זענען געווען פייגעלעך אין דער ווַאנט‪ ,‬און מַײנע אויגן זיי ַנען ָאפן‪ ,‬די פייגעלעך הָאבן פַארשטומט ווַארעם מיסט אין מיינע אויגן‪ ,‬און ַא ווייטקייט איז‬ ‫געקומען אין מיינע אויגן; און איך בין געגַאנגען צו די רופאים‪ָ ,‬אבער זיי הָאבן מיר ניט געהָאלפן; ֲאחִיכָרֹוש הָאט מיך געזָארגט‪ ,‬ביז איך בין ַארַײן אין אלימַאיס‪.‬‬ ‫‪ 11‬און מיין ווייב אנה הָאט גענומען ווערק פון נשים צו טָאן‪.‬‬ ‫‪12‬און אז זי האט זיי געשיקט אהיים צו די בעלים‪ ,‬האבן זיי באצאלט איר לוין‪ ,‬און זיי האבן איר אויך געגעבן אחוץ א גיד‪.‬‬ ‫‪ 13‬און ווען עס איז געווען אין מיין הויז‪ ,‬און אנגעהויבן צו וויינען‪ ,‬איך געזאגט צו איר‪ :‬פון וואנען איז דָאס קינד? איז עס נישט געגנבעט? געבן עס צו די ָאונערז; װָארום עס איז ניט‬ ‫געזעצלעך צו עסן ַאלץ װָאס װערט געגנבעט‪.‬‬ ‫‪ 14‬אָּבער זי הָאט מיר געענטפערט‪ :‬מע הָאט עס געגעּבן פַאר ַא מּתנה מער ווי דעם שכר‪ָ .‬אבער איך הָאב איר ניט געגלויבט‪ ,‬נָאר איך הָאב זי בַאפוילן צו געבן צו די בעלים‪ ,‬און איך בין‬ ‫פַארשעמט געווָארן אויף איר‪ .‬הָאט זי מיר געזָאגט‪ :‬װּו איז דַײן צדקה און דַײנע צדקות? זע‪ ,‬דו און ַאלע דַײנע מעשים זַײנען בַאקַאנט‪.‬‬ ‫קאפיטל ‪3‬‬ ‫‪ 1‬דעמאלט האב איך וויי געוויינט ‪ ,‬און אין מיין צער האב איך מתפלל געווען ‪ ,‬אזוי צו זאגן ‪:‬‬ ‫‪ 2‬ה'‪ ,‬דו ביסט צדיק‪ ,‬און ַאלע דיי ַנע מעשים און ַאלע דיי ַנע דרכים זיי ַנען ֶחסֶד און אֶמת‪ ,‬און דו משפט ֶאמֶת אּון צֶדֶ ק עַד עֹולָם‪.‬‬ ‫‪ 3‬געדענק מיך‪ ,‬און קוק אויף מיר‪ ,‬זָאלסט מיך נישט עונש פּון מיי ַנע חטאים און אומוויסנדיקייט‪ ,‬און די זינד פון מיינע אבות‪ ,‬ווָאס הָאבן געזינדיקט פַאר דיר;‬ ‫‪ 4‬ווָארעם זיי האָּבן נישט שמע דיי ַנע מצוות; דעריּבער הָאסטּו אונדז נתן פַאר ַא רֹוב‪ ,‬אּון צו גלות‪ ,‬אּון צו מות‪ ,‬אּון פַאר ַא משל פון חרפה צו ּכל ּגֹוי ִם ווָאס מיר זיי ַנען פזר צווישן זיי‪.‬‬ ‫‪ 5‬און ַאצונד זַײנען דַײנע משּפטים ֿפיל און אמת; טו מיט מיר לױט מַײנע זינד און לױט מַײנע עלטערן‪ ,‬װָארום מיר הָאבן ניט געהיט דַײנע געבָאט‪ ,‬און ניט געגַאנגען אין אמת ֿפַאר דיר‪.‬‬ ‫‪ 6‬דעריּבער ַאצונד‪ ,‬טו מיט מיר‪ ,‬ווי עס איז דיר ּבעסט‪ ,‬און בַאפעל פּון מיר צו נעמען מיין גייסט‪ּ ,‬כדי איך זָאל צעלָאזן ווערן‪ ,‬און ווערן ערד; שַאנד‪ ,‬און הָאבן ֿפיל צער; בַאֿפעל דעריבער‪ַ ,‬אז‬ ‫איך זָאל איצט געראטעוועט ווערן פון דער נויט‪ ,‬און גיין אין די אייביק ָארט‪ :‬קער ניט ַאוועק דיין ּפנים פון מיר‪.‬‬ ‫‪ 7‬עס איז געווען אין דעם זעלבן טָאג‪ַ ,‬אז אין ִע ְקבָתָ ן איז אויך ַא שטָאט פון מדי ׂשרה‪ ,‬די טָאכטער פון ַרגֹועל‪ ,‬חרף געווָארן פּון איר פָאטערס דינסטן;‬


‫‪ 8‬מחמת זי הָאט חתונה געהַאט מיט זיבן מענער‪ ,‬וועמען ַאסמָאדעוס דער רּו ַח רּו ַח הָאט געהרגעט‪ ,‬איידער זיי זענען געלעגן מיט איר‪ .‬װײסט דו ניט‪ ,‬הָאבן זײ געזָאגט‪ַ ,‬אז דו הָאסט‬ ‫דערשטיקט דַײנע מענער? דו הָאסט שוין געהַאט זיבן מענער‪ ,‬און דו ביסט נישט גערוֿפן געווָארן נָאך קיינעם ֿפון זיי‪.‬‬ ‫‪ 9‬פארװאם װעסטו אונדז שלאגן פאר זײ? אויב זיי זענען טויט‪ ,‬גיי נָאך זיי‪ ,‬לָאמיר קיינמָאל זען פון דיר קיין זון ָאדער טָאכטער‪.‬‬ ‫‪ 10‬ווען זי האט געהערט די זאכן‪ ,‬זי איז געווען זייער טרויעריק‪ַ ,‬אזוי ַאז זי געדַאנק צו דערשטיקן זיך; און זי הָאט געזָאגט‪ :‬איך בין מַײן ֿפָאטערס אײנציקע טָאכטער‪ ,‬און אױב איך טו דָאס‪,‬‬ ‫װעט עס אים זַײן ַא חרפה‪ ,‬און איך װעל ברענגען זַײן עלטער מיט צער אין קֿבר‪.‬‬ ‫‪ 11‬הָאט זי מתפלל געווען צום פענסטער‪ ,‬און הָאט געזָאגט‪ :‬ברוך ביסטו‪ ,‬ה' מַײן גָאט‪ ,‬און דַײן הייליקן און ּפרַאכטיקן נָאמען איז ברוך און נכבד אויף אייביק; זָאלן דיך לויבן ַאלע דַײנע‬ ‫מעשים אויף אייביק‪.‬‬ ‫‪ 12‬און ַאצונד‪ ,‬ה'‪ ,‬הָאב איך נתן מַײנע אויגן און מיין ּפנים צו דיר;‬ ‫‪ 13‬און אמר‪ :‬נעם מיך ארויס פון דער ערד‪ ,‬כדי איך זאל מער נישט הערן די חרפה‪.‬‬ ‫‪ 14‬דו ווייסט‪ ,‬האר‪ַ ,‬אז איך בין ריין פון ַאלע זינד מיט מענטשן;‬ ‫ש ִפי ָה; איך בין די איינציקע טָאכטער פּון מיין פָאטער‪ ,‬אּון קיין קינד הָאט ער נישט צו זיין יורש‪,‬‬ ‫‪ 15‬און איך האָּב קיינמָאל נישט נגע מיי ַן שֵם‪ ,‬אּון נישט דעם שֵם פּון ָאבִי‪ ,‬אין א ֶ​ֶרץ פּון מיי ַן ְ‬ ‫נישט קיין קרוב‪ ,‬אּון קיין ּבן‪ .‬פון זיינע לעבעדיקע‪ ,‬וועמען איך זאל מיך היטן פאר א ווייב‪ :‬מיינע זיבן מאנען זענען שוין טויט; און װָאס זָאל איך לעבן? אבער אויב עס איז דיר נישט גוט‪ ,‬אז‬ ‫איך זאל שטארבען‪ ,‬געב מיר א אכטונג‪ ,‬און רחמנות אויף מיר‪ ,‬אז איך זאל מער נישט הערן קיין חרפה‪.‬‬ ‫‪ 16‬אּון די תפילות פּון זיי ביידע זיי ַנען שמע פַאר דער כבוד פּון דעם גָדֹול‪.‬‬ ‫‪ 17‬און רפאל איז געשיקט געווארן זיי ביידע צו היילן‪ ,‬דאס הייסט‪ ,‬אפצוקלען די לבנה פון די אויגן פון טובית‪ ,‬און געבן שרה די טאכטער פון ראגועל פאר א ווייב צו טוביאן דעם זון פון‬ ‫טובית; און צו בינדן ַאסמָאדעוס דעם בייז גייסט; װַײל זי הָאט געהערט צו טובי ָהן מיט ירושה‪ .‬אין דער זעלבער צַײט איז טָאביט ַאהײם געקומען‪ ,‬און איז ַארַײן אין זַײן הױז‪ ,‬און ׂשרה די‬ ‫טָאכטער ֿפון רַאגועל איז ַאראָּפ ֿפון איר אױבערשטן‪.‬‬ ‫קאפיטל ‪4‬‬ ‫שעַם פּון מדין‪,‬‬ ‫‪ 1‬אין יענעם טָאג הָאט טֹובִית געדַאכט דָאס געלט ווָאס ער הָאט איבערגעגעבן צו ג ָבאֵלן אין ַ‬ ‫‪2‬און ער האט געזאגט מיט זיך אליין‪ :‬איך האב געוואונטשן צום טויט; ֿפַאר װָאס רוף איך ניט מַײן זון טוֿביהן‪ַ ,‬אז איך זָאל אים זָאגן דָאס געלט‪ ,‬אײדער איך שטַארב?‬ ‫‪ 3‬און ַאז ער הָאט אים גערוֿפן‪ ,‬הָאט ער געזָאגט‪ :‬מַײן זון‪ ,‬װען איך בין טױט‪ ,‬בַאגרָאב מיך; און ניט ֿפַארַאכט דַײן מוטער‪ ,‬נָאר הערט איר ּכֿבוד ַאלע טעג ֿפון דַײן לעבן‪ ,‬און טָאן װָאס עס װעט‬ ‫איר בַאֿפעסטיקן‪ ,‬און זי ניט טרויערן‪.‬‬ ‫‪ 4‬געדענק‪ ,‬מיין זון‪ַ ,‬אז זי הָאט געזען פילע סכנות פַאר דיר‪ ,‬ווען דו ביסט געווען אין איר בטן‪ ,‬און ווען זי איז טויט‪ ,‬בַאגרָאבן איר ביי מיר אין איין קבר‪.‬‬ ‫‪ּ 5‬בני‪ ,‬זכר צו ה' אֱֹלקֵינּו‪ּ ,‬כל דיי ַנע טעג‪ ,‬און זָאל נישט נתן ווערן דיי ַן רצון צו חטא‪ָ ,‬אדער צו עבר אויף זיי ַנע מצוות; עׂשה יושר ּכל דיי ַן לעבן‪ ,‬און זָאלסט נישט הלך אין די דרכים פּון צדקה‪.‬‬ ‫‪ 6‬ווָארעם אויּב דּו עׂשה באמת‪ ,‬וועלן דיי ַנע מעׂשים מצליח זיין צו דיר‪ ,‬אּון צו ַאלע ווָאס לעבען מיט גערעכטיקייט‪.‬‬ ‫‪ 7‬נתן צדקה פּון דיי ַן רכוש; און ַאז דו װעסט געבן צדקה‪ ,‬זָאל דַײן אױג ניט מקנא זַײן‪ ,‬און דַײן ּפנים זָאל ניט קערן ֿפון ַאן ָארעמַאן‪ ,‬און דָאס ּפנים ֿפון גָאט זָאל זיך ניט אָּפקערן ֿפון דיר‪.‬‬ ‫‪ 8‬אויב דו הָאסט שפע‪ ,‬גיב צדקה ַאזוי; אויב דו הָאסט נָאר ַא ביסל‪ ,‬זָאלסט ניט מורא הָאבן צו געבן לויט דָאס ביסל;‬ ‫‪ 9‬ווארים דו האסט זיך ארויפגעשטעלט א אוצר גוטס פאר דיר קעגן דעם טאג פון נויט‪.‬‬ ‫‪ 10‬מחמת ַאז צדקה מציל פּון טויט‪ ,‬און ליידט ניט צו קומען אין דער פינצטערניש‪.‬‬ ‫‪ 11‬ווארים צדקה איז ַא גוטן מּתנה צו ַאלע ווָאס געבן עס אין די אויגן פון דעם העכסטן‪.‬‬ ‫‪ 12‬היט אייך פון ַאלע זנות‪ ,‬מיין זון‪ ,‬און נעם דער עיקר ַא ווייב פון די זָאמען פון דיין עלטערן‪ ,‬און נעם ניט ַא פרעמדער פרוי צו ַא פרוי‪ ,‬ווָאס איז נישט פון דיין פאטער 'ס שבט‪ֿ :‬פַאר מיר‬ ‫זענען די קינדער פון די נביאים‪ ,‬נָאו‪ ,‬אברהם‪, .‬יצח ק או ן יעק ב ‪ :‬געדענק ‪ ,‬מײ ן זון ‪ ,‬א ז אונדזע ר אבות ‪ ,‬אפיל ו א ז ז ײ האב ן זי ך אל ע געהא ט מי ט זײער ע װײבער ‪ ,‬או ן ז ײ זײנע ן‬ ‫געבענטש ט געװאר ן אי ן זײער ע קינדער ‪ ,‬או ן זײער ע זרמע ן װעל ן ד י ערד ‪.‬‬ ‫‪ 13‬דעריבער‪ַ ,‬אצונד‪ ,‬מַײן זון‪ ,‬הָאט ליב דַײנע ברידער‪ ,‬און זָאלסט ניט בוז אין דַײן הַארצן דַײנע ברידער‪ ,‬די זין און די טעכטער ֿפון דַײן ֿפָאלק‪ ,‬אין איר זָאלט ניט נעמען ֿפון זײ ַא װַײב;‬ ‫װָארום אין גאוה איז חורבן און ַרב צרה‪ ,‬און אין זימה איז ריקבון‪ .‬און גרױס נויט‪ ,‬װָארום זינדשַאֿפט איז די מוטער ֿפון הונגער‪.‬‬ ‫‪ 14‬זָאל ניט בלַײבן מיט דיר דָאס שכר פּון קיינעם‪ ,‬ווָאס הָאט פַאר דיר עׂשה‪ ,‬נַײערט אים נתן פון הַאנט; ווָארעם אויב דו דינט גָאט‪ ,‬וועט ער דיר אויך צָאלן; היט זיך מיין זון אין ַאלץ ווָאס‬ ‫דו טוסט‪ .‬און זיין קלוג אין דיין גאנצער שמועס‪.‬‬ ‫‪ 15‬טָאן ַאזוי צו קיין מענטש ווָאס דו הָאסט פיינט‪ :‬ניט טרינקען וויי ַן צו מַאכן שיכור‪ ,‬און שיכור זָאל ניט גיין מיט דיר אין דיין וועג‪.‬‬ ‫‪ 16‬גיב פּון דיי ַן ֶלחֶם צו די רעבערן‪ ,‬אּון פּון דיי ַנע בגדים צו די נַאקעט; און לױט דַײן שפע גיט נדֿבה‪ ,‬און דַײן אױג זָאל ניט מקנא זַײן‪ ,‬װען דו גיבסט צדקה‪.‬‬ ‫‪ 17‬שפך אויס דיי ַן ֶלחֶם אויף דער קבורה פּון דעם צדיק‪ ,‬אּון פַאר דעם רשע זָאלט מען גָארנישט געבן‪.‬‬ ‫‪ 18‬שאל עצה פון ַאלע חכמים‪ ,‬און נישט בוז קיין עצה ווָאס איז נוצלעך‪.‬‬ ‫‪ 19‬ברך תמיד ה' א‪-‬ל אֱֹלקֵיהֶם‪ ,‬אּון חפץ ביי אים‪ַ ,‬אז דיי ַנע דרכים זָאלן פנה‪ ,‬אּון ּכל דיי ַנע ֶּד ֶרְך אּון דיי ַנע עצות זָאלן צלח‪ ,‬ווָארעם נישט יעץ הָאט יעץ; ָאבער גָאט ַאליין גיט ַאלץ גוטס‪ ,‬און‬ ‫ער דערנידעריקט וועמען ער וויל‪ ,‬ווי ער וויל; ַאצונד‪ ,‬מַײן זון‪ ,‬געדענק מַײנע געבָאט‪ ,‬און זָאלן זײ ניט אױסגיסן ֿפון דַײן זינען‪.‬‬ ‫‪ 20‬און ַאצונד זָאג איך דָאס צו זיי‪ַ ,‬אז איך האָּב נתן ‪ּ 10‬כשרה צו גַּבאֵל דעם ּבן גבריהן אין ַרגְס אין מִדִ י‪.‬‬ ‫‪ 21‬און זָאלסט ניט מורא הָאבן‪ ,‬מיין זון‪ַ ,‬אז מיר זענען געמאכט ָארעם‪ ,‬וויי ַל דו הָאסט ַא ּפלַאץ פון עשירות‪ ,‬אויב דו הָאסט מורא גָאט‪ ,‬און סור זיך פון ַאלע זינד‪ ,‬און טָאן ווָאס איז גוט אין‬ ‫זיין אויגן‪.‬‬ ‫קאפיטל ‪5‬‬ ‫‪ 1‬און טָאביה הָאט געענטפערט און געזָאגט‪ :‬פאטער‪ ,‬איך וועל טָאן ַאלץ ווָאס דו הָאסט מיר בַאֿפוילן;‬ ‫‪ 2‬אָּבער ווי ַאזוי קען איך בַאקומען דָאס געלט‪ ,‬ווייל איך קען אים נישט?‬ ‫‪ 3‬דעמאלט האט ער אים געגעבן דעם שריפט‪ ,‬און האט צו אים געזאגט‪ :‬זוך דיר ַא מענטש ווָאס קען גיין מיט דיר‪ ,‬בשעת איך נָאך לעבן‪ ,‬און איך וועל געבן אים לוין‪ ,‬און גיין און נעמען די‬ ‫געלט‪.‬‬ ‫‪ 4‬דעריּבער‪ ,‬ווען ער איז געגַאנגען זוכן ַא מענטש‪ ,‬הָאט ער געֿפונען רפאל‪ ,‬ווָאס איז געווען ַא מלאך‪.‬‬ ‫‪5‬אבער ער האט ניט געוואוסט; און ער הָאט צו אים געזָאגט‪ :‬קענסט דו גײן מיט מיר קײן שטורעם? און דו קענסט גוט די ערטער?‬ ‫‪ 6‬צו וועמען דער מלאך הָאט געזָאגט‪ :‬איך וועל הלך מיט דיר‪ ,‬און איך ידע דעם וועג גוט‪ ,‬ווָארעם איך הָאב געלעגן מיט אונדזער ברודער גבאלן‪.‬‬ ‫‪ 7‬הָאט צּו אים טֹובי ָה געזָאגט‪ּ :‬בייט פַאר מיר‪ּ ,‬ביז איך דערצײל מיין פָאטער‪.‬‬ ‫‪ 8‬הָאט ער צּו אים געזָאגט‪ :‬גיי און פַארהַאלטן ניט‪ .‬איז ער ַארַײנגעגַאנגען‪ ,‬און הָאט געזָאגט צו זַײן ֿפָאטער‪ :‬זע‪ ,‬איך הָאב געֿפונען אײנער װָאס װעט גײן מיט מיר‪ .‬הָאט ער געזָאגט‪ :‬רוֿפט‬ ‫אים צו מיר‪ּ ,‬כדי איך זָאל װיסן ֿפון װָאסער שֿבט ער איז‪ ,‬און צי ער איז ַא געטרַײער מַאן צו גײן מיט דיר‪.‬‬ ‫‪ 9‬און ער הָאט אים גערוֿפן‪ ,‬און ער איז ַארַײן‪ ,‬און זיי האָּבן ברכה איינער צום ַאנדערן‪.‬‬ ‫‪ 10‬הָאט טָאביט צו אים געזָאגט‪ :‬ברודער‪ ,‬װַײז מיר ֿפון װָאסער שֿבט און װָאס דו משפחה דו ביסט‪.‬‬ ‫‪ 11‬צו וועמען ער הָאט געזָאגט‪ :‬זוכסטו ַא שבט ָאדער ַא משפחה‪ָ ,‬אדער ַא שכר צו הלך מיט דיין זון? הָאט טָאביט צו אים געזָאגט‪ :‬איך װָאלט װיסן‪ ,‬ברודער‪ ,‬דַײן משּפחה און דַײן נָאמען‪.‬‬ ‫‪ 12‬הָאט ער געזָאגט ‪ :‬איך בין עזריה ‪ ,‬דער זון ֿפון חנניה דעם גרויסן ‪ ,‬און ֿפון דַײנע ברידער ‪.‬‬


‫‪ 13‬הָאט טֹובִית אמר‪ :‬דּו ּביסט ָּברּום‪ָ ,‬אחִי; זָאלסט ניט צערענען אױף מיר ַאצונד‪ ,‬װָארום איך הָאב געֿפרעגט צו װיסן דַײן שבט און דַײן משּפחה; װָארום דו ביסט מַײן ברודער‪ֿ ,‬פון ַאן‬ ‫ערלעכער און גוטן זעלבן‪ ,‬װָארום איך קען ַאנַאניַאס און יונתן‪ ,‬קינדער ֿפון יענעם גרױסן שומרון‪ ,‬װען מיר זַײנען געגַאנגען צוזַאמען קײן ירושלים זיך בוקן‪ ,‬און הָאבן מקרי ֿב געװען די‬ ‫בכָור‪ ,‬און די צענטל ֿפון די ֿפרוכטן; און זײ זַײנען ניט ֿפַארפירט געװָארן מיט דער טעות ֿפון אונדזערע ברידער‪ :‬מַײן ברודער‪ ,‬דו ביסט ַא גוטן זעלבן‪.‬‬ ‫‪ 14‬אָּבער זָאג מיר‪ ,‬ווָאס שכר זָאל איך דיר געבן? װילסטו א דרכם א טאג‪ ,‬און דאס נויטיק‪ ,‬װי פאר מיין אײגענעם זון?‬ ‫‪ 15‬אויך‪ ,‬אויב איר וועט זיך אומקערן זיכער‪ ,‬וועל איך צוגעבן עּפעס צו דיין שכר‪.‬‬ ‫‪ 16‬אּון זיי האָּבן זיך ׂשמח געווען‪ .‬הָאט ער געזָאגט צו טובי ָהן‪ :‬גרײט דיך צו אױף דער נסיעה‪ ,‬און גָאט שיקט דיר ַא גוטע נסיעה‪ .‬און ַאז זַײן זון הָאט צוגרײט ַאלץ ֿפַאר דער נסיעה‪ ,‬הָאט זַײן‬ ‫ֿפָאטער געזָאגט‪ :‬גײ מיט דעם דָאזיקן מַאן‪ ,‬און גָאט װָאס זיצט אין הימל‪ ,‬זָאל זַײן גליקלעך מיט דַײן װעג‪ ,‬און דער מלאך ֿפון גָאט זָאל אַײך בַאגַײסטערן‪ .‬און זײ זַײנען ַארױסגעגַאנגען בײדע‪,‬‬ ‫און דער הונט ֿפון דעם יונגן מַאן מיט זײ‪.‬‬ ‫‪ 17‬אָּבער זיין מוטער אנה הָאט געוויין‪ ,‬און הָאט געזָאגט צּוֹוּבית‪ :‬פַארווָאס הָאסטּו שלח אונדזער זון? איז ער ניט דער שטעקן ֿפון אונדזער הַאנט‪ ,‬אין גײן און ַארױסגײן ֿפַאר אונדז?‬ ‫‪ 18‬זייט ניט זשעדנע צו לייגן געלט צו געלט;‬ ‫‪ 19‬ווָארעם דָאס ווָאס ה' הָאט אונדז געגעּבן צו לעבן מיט אונדז איז גענוג‪.‬‬ ‫‪ 20‬הָאט צּו איר אמר טֹובִית‪ :‬היט זיך נישט‪ ,‬מיין שוועסטער; ער װעט זיך אומקערן אין זיכערקײט‪ ,‬און דַײנע אױגן װעלן אים זען‪.‬‬ ‫‪21‬ווארים דער גוטער מלאך וועט אים באגלייטן‪ ,‬און זיין נסיעה וועט זיין מצליח‪ ,‬און ער וועט זיך אומקערן געזונט‪.‬‬ ‫‪ 22‬דעמאלט האט זי א סוף מיט געוויין‪.‬‬ ‫קאפיטל ‪6‬‬ ‫‪ 1‬און בעת זיי זענען געגַאנגען אויף זייער נסיעה‪ ,‬זענען זיי געקומען אין ָאװנט צום טַײך תִ גריס‪ ,‬און הָאבן דָארטן געלעגן‪.‬‬ ‫‪ 2‬און ַאז דער בחור הָאט ַאראָּפגענידערט זיך צו ווַאשן‪ ,‬איז ַא פיש ַארויסגעשּפרונגען פון טַײך‪ ,‬און ווָאלט אים פַארצערן‪.‬‬ ‫‪ 3‬הָאט דער מלאך צו אים געזָאגט‪ :‬נעם די פיש‪ .‬און דער יונגערמַאן הָאט ָאנגענומען דעם ֿפיש‪ ,‬און הָאט אים געצויגן צו לַאנד‪.‬‬ ‫‪ 4‬צו וועמען דער מלאך האט געזאגט‪ :‬עפענען די פיש‪ ,‬און נעמען די הַארץ און די לעבער און די גַאל‪ ,‬און שטעלן זיי אויף זיכער‪.‬‬ ‫‪ 5‬האט דער בחור געטון אזוי ווי דער מלאך האט אים באפוילן; און ַאז זײ הָאבן געברָאטן דעם ֿפיש‪ ,‬הָאבן זײ עס געגעסן‪ ,‬און זײ זַײנען בײדע געגַאנגען אױף זײער װעג‪ ,‬ביז זײ הָאבן זיך‬ ‫דערנענטערט צו עקבתן‪.‬‬ ‫‪ 6‬הָאט דער בחור געזָאגט צום מלאך‪ :‬ברודער עזריה‪ ,‬צו ווָאס נוצט דָאס הַארץ און די לעבער און די גַאל פון די פיש?‬ ‫‪ 7‬און ער הָאט צו אים געזָאגט‪ָ :‬אנרירט דָאס הַארץ און די לעבער‪ ,‬אויב ַא שטן ָאדער ַא בייז גייסט וועט עמיצן צרות‪ ,‬זָאלן מיר מַאכן דערפון ַא רויך פַאר דעם מַאן ָאדער דער פרוי‪ ,‬און דער‬ ‫צד וועט מער ניט זיין צער‪.‬‬ ‫‪ 8‬ווָאס שייך די מַרה‪ ,‬עס איז גוט צו זַאלבן ַא מענטש ווָאס הָאט ַא לבנה אין זיינע אויגן‪ ,‬און ער וועט רפא ווערן‪.‬‬ ‫‪ 9‬און ווען זיי זענען גענעענט צו שטורעם‪,‬‬ ‫‪ 10‬האט דער מלאך אמר צו דעם בחור ‪ :‬ברודער ‪ ,‬מיר וועלן היינט לון ביי רגואל ‪ ,‬וואס איז דיין בן דוד ; ער הָאט אױך אײן טָאכטער אײנציקע‪ ,‬װָאס הײסט שרה; איך װעל רעדן ֿפַאר איר‪,‬‬ ‫ּכדי זי זָאל דיר געגעבן װערן ֿפַאר ַא װַײב‪.‬‬ ‫‪ 11‬ווָארעם די רעכט פּון איר איז פַאר דיר‪ ,‬ווייל דו ּביסט נָאר פּון איר משּפחה‪.‬‬ ‫‪ 12‬און די דינסט איז שיין און קלוג; ַאצונד‪ ,‬שמע מיר‪ ,‬און איך וועל רעדן צו איר פאטער; און ַאז מיר װעלן זיך אומקערן ֿפון שטורעם‪ ,‬װעלן מיר ֿפַײערן די חתונה‪ ,‬װָארום איך װײס‪ַ ,‬אז‬ ‫רַאגועל קען זי ניט חתונה הָאבן מיט ַא ַאנדערער לויט דער ּתֹורה ֿפון משהן‪ ,‬נָאר ער זָאל זַײן שולדיק אין טױט‪ ,‬װָארום דָאס רעכט ֿפון ירושה איז דיר ליבערשט‪ ,‬װי צו ַאלע‪ .‬אנדערע‪.‬‬ ‫‪ 13‬הָאט דער בחור געענטפערט צום מלאך‪ :‬איך הָאב געהערט‪ ,‬ברודער עזריה‪ַ ,‬אז די דָאזיקע דינסט איז געגעבן געווָארן צו זיבן מענער‪ ,‬ווָאס זענען ַאלע געשטָארבן אין דער‬ ‫חתונה‪-‬קַאמער‪.‬‬ ‫‪ 14‬און ַאצונד בין איך דער זון ֿפון מַײן ֿפָאטער‪ ,‬און איך הָאב מורא‪ַ ,‬אז אױב איך גײן צו איר‪ ,‬װעל איך שטַארבן‪ַ ,‬אזױ װי דער ַאנדערער ֿפרי ִער; װָארום ַא רשע הָאט זי ליב‪ ,‬װָאס טוט ניט‬ ‫שַאטן קײן גוף‪ ,‬נָאר די װָאס קומען צו איר‪ .‬זי; דעריבער הָאב איך אויך מורא ַאז איך זָאל נישט שטַארבן‪ ,‬און ברענגען מיין פָאטערס און מיין מוטערס לעבן צוליב מיר אין קֿבר מיט צער‪,‬‬ ‫ווארים זיי הָאבן קיין ַאנדער זון זיי צו בַאגרָאבן‪.‬‬ ‫‪ 15‬הָאט דער מלאך צו אים געזָאגט‪ :‬געדענקסטו ניט די מצוות‪ ,‬װָאס דַײן ֿפָאטער הָאט דיר געגעבן‪ַ ,‬אז דו זָאלסט חתונה הָאבן מיט ַא װַײב ֿפון דַײן משּפחה? ֿפַאר װָאס הער מיך‪ ,‬מַײן‬ ‫ברודער; װָארום זי װעט דיר געגעבן װערן ֿפַאר ַא װַײב; און טָאן ניט מַאכן קיין חשבון פון דעם בייז גייסט; װָארום דער דָאזיקער נַאכט װעט זי דיר געגעבן װערן‪.‬‬ ‫‪ 16‬און ַאז דו װעסט ַארַײנקומען אין דער חתונה־קַאמער‪ ,‬זָאלסטו נעמען דעם ַאש ֿפון ריח‪ ,‬און זָאלסט ַארױֿפלײגן אױף זײ ֿפון הַארצן און לעבער ֿפון די ֿפיש‪ ,‬און זָאלסט מַאכן דערמיט ַא‬ ‫רױך‪.‬‬ ‫‪ 17‬און דער שטן וועט עס שמעקן‪ ,‬און ַאנטלויפן‪ ,‬און קיינמָאל קומען ווידער; ָאבער ווען דו וועסט קומען צו איר‪ ,‬שטיי אויף ביידע פון​​איר‪ ,‬און דַאוונען צו גָאט ווָאס איז דער‬ ‫רַאכמָאנעסדיק‪ ,‬ווָאס וועט רחמנות אויף דיר און רַאטעווען‪ .‬דו‪ :‬זָאלסט ניט מורא הָאבן‪ֿ ,‬פַאר זי איז בַאשטימט צו דיר פון ָאנהייב; און זָאלסט זי היטן‪ ,‬און זי זָאל גײן מיט דיר‪ .‬און איך רעכן‬ ‫אז זי וועט דיר געבערן קינדער‪ .‬און ַאז טָאביַאס הָאט דָאס געהערט‪ ,‬הָאט ער זי ליב געהַאט‪ ,‬און זַײן הַארצן הָאט זיך צו איר ֿפַארבונדן‪.‬‬ ‫קאפיטל ‪7‬‬ ‫‪ 1‬אּון ַאז זיי זיי ַנען בוא קיין ֶע ָבטָן‪ ,‬זיי ַנען זיי בוא צו ּבית ַרגּואֵלן‪ ,‬אּון ׂשרה הָאט זיי ַאנטקעגן‪ ,‬אּון נָאכדעם ווי זיי האָּבן זיך ברכה איינס צום ַאנדערן‪ ,‬הָאט זי זיי ַאריינגעברַאכט אין הױז‪.‬‬ ‫‪ 2‬הָאט ַרגֹואֵל אמר צו זיין אִָּשה עדנה‪ :‬ווי ַאזוי איז דער דָאזיקער בחור צו מיין דודן טובית!‬ ‫‪ 3‬הָאט ַרגֹואֵל זיי געפרעגט‪ :‬פון וואנען זענט איר‪ ,‬ברידער? צו װעמען הָאבן זײ געזָאגט‪ :‬מיר זַײנען ֿפון די קינדער ֿפון נפתלים‪ ,‬װָאס זַײנען געֿפַאנגענע אין נינוה‪.‬‬ ‫‪ 4‬הָאט ער צו זיי געזָאגט‪ :‬קענט איר טוֿבת אונדזער קרוב? און זײ הָאבן געזָאגט‪ :‬מיר קענען אים‪ .‬הָאט ער געזָאגט‪ :‬איז ער געזונט?‬ ‫‪ 5‬אּון זיי האָּבן אמר‪ :‬ער לעבט אי אּון געזונט‪ ,‬אּון טובי ָה הָאט אמר‪ :‬ער איז מיי ַן ָאב‪.‬‬ ‫‪ 6‬און רַאגועל איז אויפגעשּפרונגען‪ ,‬און הָאט אים געקושט‪ ,‬און הָאט געוויין;‬ ‫‪ 7‬און הָאט אים געבענטשט‪ ,‬און הָאט צו אים געזָאגט‪ :‬דו ביסט דער זון ֿפון ַאן ערלעכער און גוטן מענטש‪ .‬אבער אז ער האט געהערט‪ ,‬אז טובית איז בלינד‪ ,‬האט ער זיך צעװײנט און‬ ‫געװײנט‪.‬‬ ‫‪ 8‬און אזוי אויך זיין ווייב עדנה און זיין טאכטער שרה האבן געוויינט‪ .‬דערצו הָאבן זיי זיי פריילעך ֿפַארוויילט; און נָאכדעם װי זײ הָאבן געשלָאגן ַא װידער ֿפון די שָאף‪ ,‬הָאבן זײ‬ ‫אױֿפגעלײגט ֿפלײש אױֿפן טיש‪ .‬דענצמָאל הָאט טוביה געזָאגט צו רפאלן‪ ,‬ברודער עזריה‪ ,‬רעד װעגן די זַאכן‪ ,‬װָאס דו הָאסט גערעדט װעגן דעם װעג‪ ,‬און זָאלסט אױסשיקן דָאס דָאזיקע‬ ‫געשעפט‪.‬‬ ‫‪ 9‬און ער הָאט דערצײלט די זַאך מיט ַרגֹואֵלן‪ ,‬און ַרגֹואֵל הָאט געזָאגט צּוֿבי ָהן‪ :‬עסט און שתה‪ ,‬און שרייט זיך!‬ ‫‪ 10‬ווארים עס איז ּפַאסיק ַאז דו זָאלסט חתונה מיין טָאכטער; ָאבער איך וועל זָאגן דיר דעם אמת‪.‬‬ ‫‪ 11‬איך הָאב געגעּבן מיין טָאכטער צו זיבן מענטשן‪ ,‬ווָאס זענען געשטָארבן יענע נַאכט‪ ,‬זיי זענען בוא צו איר; אבער טוביה האט געזאגט‪ ,‬איך וועל דא גארנישט עסן‪ ,‬ביז מיר האבן זיך‬ ‫מסכים געווען און שווערן איינס צום אנדערן‪.‬‬ ‫‪ 12‬הָאט ַרגֹואֵל אמר‪ :‬נעם זי פּון איצט און ווייטער לויט דעם אופן‪ ,‬ווָארעם דו ביסט איר שֹודֶ ה‪ ,‬און זי איז דיי ַן‪ ,‬און דער רחום אלוקים זָאל דיר הצלחה געבן אין ַאלץ‪.‬‬


‫‪ 13‬הָאט ער גערוֿפן זַײן טָאכטער שרה‪ ,‬און זי איז געקומען צו איר ֿפָאטער‪ ,‬און ער הָאט זי גענומען ב ַײ דער הַאנט‪ ,‬און הָאט זי געגעבן ֿפַאר ַא װַײב צו טובי ָהן‪ַ ,‬אזױ צו זָאגן‪ :‬זע‪ ,‬נעם זי נָאך‬ ‫דער ּתֹורה ֿפון משהן‪ ,‬און ֿפירט זי ַאװעק צו דַײן פאטער‪ .‬און ער הָאט זײ געבענטשט;‬ ‫‪ 14‬און ער הָאט גערוֿפן זיין ווייב עדנה‪ ,‬און הָאט גענומען ּפאַּפיר‪ ,‬און הָאט ָאנגעשריבן ַא מכשיר פון בריתות‪ ,‬און הָאט עס געחתמעט‪.‬‬ ‫‪15‬און זיי האבן אנגעהויבן עסן‪.‬‬ ‫‪ 16‬נאכדעם ווי ראגואל האט גערוֿפן זיין ווייב עדנה‪ ,‬און הָאט צו איר געזָאגט‪ :‬שוועסטער‪ ,‬גרייט צו ַאן ַאנדער חדר‪ ,‬און ברענג זי ַאהין‪.‬‬ ‫‪ 17‬ווָאס ווען זי הָאט געטָאן ווי ער הָאט איר בַאֿפוילן‪ ,‬הָאט זי איר ַאהין געברַאכט‪ ,‬און זי הָאט געוויין‪ ,‬און זי הָאט בַאקומען די טרערן פון איר טָאכטער‪ ,‬און הָאט צו איר געזָאגט‪:‬‬ ‫‪ 18‬זייט נחת‪ ,‬מיין טאכטער; דער האר פון הימל און ערד פריי דיר ֿפַאר דעם דיין צער‪ :‬טרייסט גוט‪ ,‬מיין טָאכטער‪.‬‬ ‫קאפיטל ‪8‬‬ ‫‪ 1‬און ַאז זיי האָּבן סעודה געווען‪ ,‬האָּבן זיי ַאריינגעברַאכט צּו איר טֹובי ָהן‪.‬‬ ‫‪ 2‬און בעת ער איז געגַאנגען‪ ,‬הָאט ער זכר די ווערטער פון רפאל‪ ,‬און ער הָאט לקח דעם ַאש פון די בשמים‪ ,‬און הָאט ַארויפגעטָאן דָאס הַארץ און די לעבער פון די פיש‪ ,‬און הָאט דערמיט‬ ‫געמַאכט ַא רויך‪.‬‬ ‫ִצרי ִם‪ ,‬און דער מלאך הָאט אים געבונדן‪.‬‬ ‫‪ 3‬דער ווָאס הָאט ריח ווען דער רּו ַח רּו ַח הָאט ריח‪ ,‬איז ער ַאנטלָאפן אין די עקן פּון מ ַ‬ ‫‪ 4‬און נאכדעם וואס זיי זענען ביידע איינגעשלאסן געווארן‪ ,‬איז טוביאס אויפגעשטאנען פון בעט‪ ,‬און האט געזאגט‪ :‬שוועסטער‪ ,‬שטיי אויף‪ ,‬און לאמיר דאווענען‪ ,‬אז גאט זאל רחמנות האבן‬ ‫אויף אונז‪.‬‬ ‫‪ 5‬דעמאלט האט טוביאס אנגעהויבן צו זאגן‪ :‬ברוך ביסטו‪ ,‬אלוקים פּון אבותינו‪ ,‬און וואויל איז דיי ַן הייליקן און ּפרַאכטיקן נָאמען אויף אייביק; זָאלן דיך בענטשן די הימלען‪ ,‬און ַאלע דַײנע‬ ‫בַאשעֿפענישן‪.‬‬ ‫‪ 6‬הָאסט געמַאכט ָאדָ ם‪ ,‬און הָאסט אים געגעבן זַײן װַײב חוה ֿפַאר ַאן עוזר‪ ,‬און ֿפַאר ַא שטײגער; ֿפון זײ זַײנען געקומען די מענטשן; הָאסטו געזָאגט‪ :‬ניט גוט‪ַ ,‬אז דער מענטש זָאל זַײן ַאלײן;‬ ‫לָאמיר מַאכן צו אים ַא הילף ווי אים‪.‬‬ ‫‪ 7‬און ַאצונד‪ ,‬ה'‪ ,‬איך נעם די דָאזיקע מַײנע ַאחות נישט פַאר תאוה‪ ,‬נייערט מיט יושר; דעריּבער ּבַאשטימט מיר רחמנות‪ַ ,‬אז מיר זָאלן זקן צוזַאמען‪.‬‬ ‫‪ 8‬הָאט זי געזָאגט מיט אים‪ָ :‬אמֵן‪.‬‬ ‫‪ 9‬און זיי זענען ביידע געשלאפן יענע נַאכט‪ .‬און רַאגועל איז אױֿפגעשטַאנען‪ ,‬און איז געגַאנגען און הָאט געמַאכט ַא קֿבר‪,‬‬ ‫‪ַ 10‬אזוי צו זָאגן‪ :‬איך הָאב מורא ַאז ער זָאל אויך נישט זיין טויט‪.‬‬ ‫‪ 11‬אָּבער ווען ַרּגֹואֵל איז בוא אין זיין ּבית‪,‬‬ ‫‪ 12‬הָאט ער געזָאגט צו זַײן װַײב עדנה‪ .‬שיק איינע פון די דינסטן‪ ,‬און זאל זי זען צי ער לעבט‪ :‬אויב ער איז נישט‪ ,‬זאלן מיר אים באגראבן‪ ,‬און קיינער ווייסט דאס נישט‪.‬‬ ‫‪ 13‬און די דינסט האט געעפנט די טיר‪ ,‬און איז אריין‪ ,‬און האט זיי ביידע געפונען שלָאפנדיק;‬ ‫‪14‬און איז ארויסגעקומען און זיי געזאגט אז ער לעבט‪.‬‬ ‫‪ 15‬הָאט רַאגועל געלויבט גָאט ‪ ,‬און הָאט געזָאגט ‪ :‬גָאט ‪ ,‬דו ביסט ווערט הלל מיט ּכל טהור און הייליקער הלל ; דרום זָאלן דיך לױבן דַײנע צדיקים מיט ַאלע דַײנע בַאשעֿפענישן; און זָאלן‬ ‫דיך לױבן ַאלע דַײנע מלאכים און דַײנע אױסדערװײלטע אױף אײביק‪.‬‬ ‫‪ 16‬דו ביסט צו הלל‪ ,‬ווָארעם הָאסט מיך ׂשמח; און דָאס איז ניט געקומען צו מיר ווָאס איך הָאב חושד; ָאבער לױט דַײן גרױסן רחמנות הָאסטו געטָאן מיט אונדז‪.‬‬ ‫‪ 17‬זָאלסט דיך הלל ווערן‪ ,‬ווָארעם דּו הָאסט רחמנות געהַאט אויף ‪ 2‬ווָאס זענען געווען די איינציקע קינדער פּון זייערע אבות‪ :‬שענק זיי רחמנות‪ ,‬ה'‪ ,‬און ענדיק זייער לעבנס געזונט מיט‬ ‫ִׂש ְמחָה און רחמים‪.‬‬ ‫‪ 18‬הָאט ַרגּואֵל געזָאגט צו זַײנע קנעכט צו ָאנפילן דעם קֿבר‪.‬‬ ‫‪ 19‬און ער האט געהאלטן די חתונה סעודה פערצן טעג‪.‬‬ ‫‪ 20‬װָארום אײדער די טעג ֿפון דער חתונה הָאבן זיך ֿפַארענדיקט‪ ,‬הָאט רַאגועל צו אים געזָאגט מיט ַא שבועה‪ַ ,‬אז ער זָאל ניט ַאװעקגײן ביז די פערצן טעג ֿפון דער חתונה זַײנען ֿפַארגַאנגען;‬ ‫‪21‬און דעמאלט זאל ער נעמען די העלפט פון זיין פארמעגן‪ ,‬און גיין אין זיכערקייט צו זיין פאטער; און זָאל הָאבן די מנוחה ווען איך און מיין פרוי זענען טויט‪.‬‬ ‫קאפיטל ‪9‬‬ ‫‪ 1‬הָאט טָאביַאס גערוֿפן רפאלן‪ ,‬און הָאט צו אים געזָאגט‪:‬‬ ‫‪ 2‬ברודער עזריה‪ ,‬נעם מיט דיר ַא קנעכט‪ ,‬און ‪ 2‬קעמלען‪ ,‬און גיי צו גֿבאלן צו גֿבול‪ ,‬און ברענג מיר דָאס געלט‪ ,‬און ברענג אים צו דער חתונה‪.‬‬ ‫‪ 3‬ווָארעם ַרּגֹואֵל הָאט שָבע ַאז איך וועל נישט עזב‪.‬‬ ‫‪ 4‬אבער מיין פאטער ציילט די טעג; און אויב איך ווארט לאנג‪ ,‬וועט ער זיך זייער אנטשולדיגען‪.‬‬ ‫‪ 5‬איז רפאל ארויסגעגאנגען‪ ,‬און האט געלעגן ביי גבאלן‪ ,‬און האט אים געגעבן דעם כתב‪ ,‬און ער האט ארויסגעברענגט זעקלעך וואס זענען געווען פארחתמעט‪ ,‬און האט זיי אים געגעבן‪.‬‬ ‫‪ 6‬און פרי אין דער פרי זענען זיי ארויס ביידע אינאיינעם‪ ,‬און זענען געקומען צו דער חתונה‪ ,‬און טוביה האט געבענטשט זיין ווייב‪.‬‬ ‫קאפיטל ‪10‬‬ ‫‪ 1‬און זַײן ֿפָאטער טובית הָאט גערעכנט יעדן טָאג;‬ ‫‪ 2‬הָאט טֹובִית אמר‪ :‬זיינען זיי עצורים? ָאדער איז גֿבאעל געשטָארבן‪ ,‬און עס איז נישט ָא קײן מַאן װָאס זָאל אים געבן דָאס געלט?‬ ‫‪ 3‬דעריבע ר הא ט ע ר זי ך צער ‪.‬‬ ‫‪ 4‬הָאט צו אים זיין אִָּשה אמר‪ :‬מיי ַן ֶּבן איז מות‪ ,‬ווייל ער בלַײבט לַאנג; און זי הָאט ָאנגעהױבן אים צו װײנען‪ ,‬און הָאט געזָאגט‪:‬‬ ‫‪ַ 5‬אצונד זָאג איך גָארנישט‪ ,‬מַײן זון‪ ,‬זינט איך הָאב דיך געלָאזט‪ ,‬דָאס ליכט ֿפון מַײנע אױגן‪.‬‬ ‫‪ 6‬צו וועמען טֹובִית הָאט צּו אים געזָאגט‪ :‬זַָּכָאה‪ ,‬זַכְרּו נישט‪ ,‬ווָארעם ער איז זיכער‪.‬‬ ‫‪ 7‬אָּבער זי הָאט געזָאגט ‪ :‬שטיל ‪ ,‬און זָאלסט מיך ניט אָּפנַארן ; מַײן זון איז געשטָארבן‪ .‬און זי איז ַארױסגעגַאנגען יעדן טָאג אױֿפן װעג װָאס זײ זַײנען געגַאנגען‪ ,‬און הָאט ניט געגעסן ֿפלײש‬ ‫אין טָאג‪ ,‬און הָאט ניט אױֿפגעהערט גַאנצע נעכט צו װײנען איר זון טובי ָהן‪ ,‬ביז עס זַײנען ֿפַארגַאנגען די ֿפערצן טעג ֿפון דער חתונה‪ ,‬װָאס רַאגועל הָאט געשװָארן‪ַ ,‬אז ער זָאל‪ .‬פַארברענגען‬ ‫דָארט‪ .‬הָאט טָאביַאס געזָאגט צו רַאגועלן‪ :‬לָאז מיך גײן‪ ,‬װָארום מַײן ֿפָאטער און מַײן מוטער קוקן מיך ניט מער צו זען‪.‬‬ ‫‪ 8‬אָּבער זיין שווָאגער הָאט צו אים געזָאגט‪ּ :‬בלייּב מיט מיר‪ ,‬און איך וועל שלח צו דיי ַן ָאב‪ ,‬און זיי וועלן אים דערקלערן ווי ַאזוי עס גייט מיט דיר‪.‬‬ ‫‪ 9‬אָּבער טֹובי ָה הָאט געזָאגט‪ :‬ניין; נָאר לָאז מיך גײן צו מַײן טַאטן‪.‬‬ ‫‪ 10‬און ַרגָל איז אױֿפגעשטַאנען‪ ,‬און הָאט אים געגעבן זַײן װַײב ׂשרהן‪ ,‬און הַאלב זַײן ֿפַארמעג‪ ,‬און קנעכט‪ ,‬און בהמות‪ ,‬און געלט;‬ ‫‪ 11‬און ער הָאט זיי געבענטשט ‪ ,‬און הָאט זיי ַאװעקגעשיקט ‪ַ ,‬אזױ צו זָאגן ‪ :‬דער גָאט ֿפון הימל גיט אַײך ַא גוטן נסיעה ‪ ,‬מיינע קינדער ‪.‬‬ ‫‪ 12‬און ער האט אמר צו זיין טאכטער ‪ :‬כבד כבוד דיין פאטער און דיין מחותן ‪ ,‬וואס זענען איצט דיינע עלטערן ‪ ,‬כדי איך זאל הערן א גוטן מעשה פון דיר ‪ .‬און ער הָאט זי געקושט‪ .‬און‬ ‫עדנה הָאט געזָאגט צו טובי ָהן‪ :‬דער הַאר ֿפון הימל קער דיר צוריק‪ ,‬מַײן טַײערער ברודער‪ ,‬און שענק‪ַ ,‬אז איך זָאל זען דַײנע קינדער ֿפון מַײן טָאכטער שרה‪ ,‬אײדער איך שטַארב‪ ,‬און איך‬ ‫זָאל זיך ֿפרײען ֿפַאר גָאט; זע‪ ,‬איך גיב איבער מַײן טָאכטער צו דיר‪ .‬סּפעציעל צוטרוי; װּו זײ זַײנען ניט בעט איר בײז‪.‬‬


‫קאפיטל ‪11‬‬ ‫‪ 1‬נָאך די דָאזיקע זַאכן איז טובי ָהן געגַאנגען‪ ,‬און הָאט געלויבט גָאט‪ ,‬ווָאס ער הָאט אים געברַאכט ַא ַמסַע ַא ַמצְָּבה‪ ,‬און הָאט געבענטשט ַרגואל און זיין ווייב עדנה‪ ,‬און איז געגַאנגען אויף‬ ‫זיין וועג‪ּ ,‬ביז זיי הָאבן דערנענטערט צו נינוה‪.‬‬ ‫‪ 2‬הָאט רֿפאל געזָאגט צו טֿבי ָהן‪ :‬דו װײסט‪ ,‬ברודער‪ ,‬װי דו הָאסט געלָאזט דַײן ֿפָאטער;‬ ‫‪ 3‬לָאמיר זיך איילען פַאר דַײן אִָּשה‪ ,‬און מיר מַאכן דָאס ּבית‪.‬‬ ‫‪ 4‬און נעם אין דיין הַאנט די גַאל פון די פיש‪ .‬און זײ זַײנען געגַאנגען זײער װעג‪ ,‬און דער הונט איז זײ נָאכגעגַאנגען‪.‬‬ ‫‪ 5‬און אננא איז געזעסן און געקוקט אויף דעם וועג פאר איר זון‪.‬‬ ‫‪ 6‬און ַאז זי הָאט ראה אים קומען‪ ,‬הָאט זי געזָאגט צו זַײן ֿפָאטער‪ :‬זע‪ ,‬דַײן זון קומט‪ ,‬און דער מַאן װָאס איז געגַאנגען מיט אים‪.‬‬ ‫‪ 7‬הָאט רפאל געזָאגט‪ :‬איך װײס‪ ,‬טובי ָה‪ַ ,‬אז דַײן ֿפָאטער װעט עֿפענען זַײנע אױגן‪.‬‬ ‫‪ 8‬דעריּבער וועסטו זַאלּבן זיי ַנע אויגן מיט דער גָל‪ ,‬און ער וועט שוועבן מיט איר‪ ,‬און די וויין וועט נפל‪ ,‬און ער וועט דיך זען‪.‬‬ ‫‪ 9‬און אננא איז ארויסגעלאפן ‪ ,‬און איז געפאלן אויפן האלדז פון איר זון ‪ ,‬און האט צו אים געזאגט ‪ :‬ווייל איך האב דיך געזען ‪ ,‬מיין זון ; און זײ האבן בײדע געװײנט‪.‬‬ ‫‪ 10‬און טָאביט איז ַארױסגעגַאנגען צו דער טיר‪ ,‬און הָאט זיך געשטָאמּפלט; ָאבער זַײן זון איז צו אים געלָאֿפן‪.‬‬ ‫‪ 11‬אּון ער הָאט לקח זיין ָאב‪ ,‬אּון ער הָאט נכה פּון די גָל אויף זיי ַנע אבות'ס אויגן‪ַ ,‬אזוי צו אמר‪ :‬האָּב תקווה‪ ,‬מיי ַן ָאב‪.‬‬ ‫‪12‬און אז זיינע אויגן האבן אנגעהויבן צו חכמים‪ ,‬האט ער זיי געריבן;‬ ‫‪ 13‬און די לבנה הָאט זיך געריסן פון די ווינקלען פון זיינע אויגן‪ ,‬און ווי ער הָאט געזען זיין זון‪ ,‬איז ער געפַאלן אויפן הַאלדז‪.‬‬ ‫‪ 14‬הָאט ער בכה‪ ,‬און געזָאגט‪ :‬ברוך ביסטו‪ ,‬גָאט‪ ,‬און ברוך איז דַײן נָאמען אױף אײביק; און וואויל זענען ַאלע דיינע הייליקע מלאכים‪:‬‬ ‫‪ 15‬ווָארעם הָאסט נגע אּון הָאסט רחם אויף מיר; ווָארעם הִֵּנה‪ ,‬איך ראה מיי ַן ֶּבן טֹובי ָה‪ .‬און זַײן זון איז געגַאנגען זיך ֿפרײען‪ ,‬און הָאט דערצײלט זַײן ֿפָאטער די גרױסע זַאכן װָאס איז געשען‬ ‫מיט אים אין מדין‪.‬‬ ‫‪ 16‬און טֹובִית איז ַארױסגעגַאנגען ַאנטקעגן זַײן שװער בַײם טױער ֿפון נינוה‪ ,‬און הָאט זיך געפרײט און געלויבט גָאט; און די װָאס הָאבן אים געזען גײען‪ ,‬הָאבן זיך געחידושט‪ ,‬װַײל ער הָאט‬ ‫בַאקומען זַײן ראיה‪.‬‬ ‫‪ 17‬אָּבער טֹוּבי ָה הָאט געזָאגט פַאר זיי‪ ,‬ווָארעם ה' הָאט רחמנות אויף אים‪ .‬און ַאז ער הָאט גענענט צו שרה זַײן שװער‪ ,‬הָאט ער זי געבענטשט‪ַ ,‬אזױ צו זָאגן‪ :‬דו ביסט בַאגריסן‪ ,‬טָאכטער‪:‬‬ ‫געבענטשט זָאל גָאט‪ ,‬װָאס הָאט דיך געברַאכט צו אונדז‪ ,‬און געבענטשט זָאל זַײן דַײן ֿפָאטער און דַײן מוטער‪ .‬און עס איז געווען פרייד צווישן ַאלע זיינע ברידער ווָאס זענען געווען אין‬ ‫נינוה‪.‬‬ ‫‪ 18‬און ַאחיכרוש און נסבס זַײן ברודערס זון זַײנען געקומען;‬ ‫‪ 19‬און די חתונה פון טוביאס איז געווען געהאלטן זיבן טעג מיט גרויס פרייד‪.‬‬ ‫קאפיטל ‪12‬‬ ‫‪ 1‬הָאט טָאביט גערוֿפן זַײן זון טוֿביהן‪ ,‬און הָאט צו אים געזָאגט‪ :‬מַײן זון‪ ,‬זעט‪ַ ,‬אז דער מַאן הָאט זַײן לוין װָאס איז מיט דיר געגַאנגען‪ ,‬און דו זָאלסט אים געבן נָאך‪.‬‬ ‫‪ 2‬און טובי ָה הָאט צו אים אמר‪ָ :‬אב‪ ,‬עס איז מיר נישט קיין שָאד צו געבן אים העלפט פון די זאכן ווָאס איך הָאב געברַאכט‪.‬‬ ‫‪ 3‬ווָארעם ער הָאט מיך צוריקגעברַאכט צו דיר אין בטחון‪ ,‬אּון הָאט געזּונט מיין ווייב‪ ,‬אּון מיר הָאט געברַאכט דָאס געלט‪ ,‬אּון ַאזוי הָאט דיך געהיילט‪.‬‬ ‫‪ 4‬הָאט דער זקן געזָאגט‪ :‬עס איז רעכט צו אים‪.‬‬ ‫‪ 5‬הָאט ער גערוֿפן דעם מלאך‪ ,‬און ער הָאט צו אים געזָאגט‪ :‬נעם הַאלב פון ַאלץ‪ ,‬ווָאס איר הָאט געברַאכט‪ ,‬און גיי ַאוועק אין זיכערקייט‪.‬‬ ‫‪ 6‬דעמאלט האט ער זיי ביידע בַאזונדער‪ ,‬און האט צו זיי געזאגט‪ :‬ברוך גָאט‪ ,‬לויב אים‪ ,‬און גריד אים‪ ,‬און לויב אים ֿפַאר די זאכן ווָאס ער האט געטאן צו איר אין די אויגן פון ַאלע ווָאס‬ ‫לעבן‪ .‬עס איז גוט צו לויבן גָאט‪ ,‬און דערהויבן זיין נָאמען‪ ,‬און מיט כבוד צו וויי ַזן די מעשים פון גָאט; דעריּבער זָאלט זיך ניט אָּפשּפַארן אים צו לויבן‪.‬‬ ‫‪ 7‬עס איז גוט צו היטן דעם סוד פון ַא מלך‪ָ ,‬אבער עס איז כבוד צו ַאנטדעקן די מעשים פון גָאט‪ .‬טוט גוטס‪ ,‬און קיין שלעכטס וועט דיר ניט ָאנרירן‪.‬‬ ‫‪ 8‬תפילה איז גוט מיט פאסטן און צדקה און גערעכטיקייט‪ .‬א ביסל מיט גערעכטיקייט איז בעסער ווי פיל מיט אומרעכט‪ .‬עס איז בעסער צו געבן צדקה ווי צו לייגן גָאלד‪:‬‬ ‫‪ 9‬ווָארעם צדקה מציל פּון ָמוֶת‪ ,‬און טהור ַאוועק ַאלע זינד‪ .‬די ווָאס נוצן צדקה און גערעכטיקייט וועט זיין ָאנגעפילט מיט לעבן‪:‬‬ ‫‪ 10‬אָּבער די‪ ,‬ווָאס זינדיקן‪ ,‬זענען שונאים פַאר זייער אייגענעם לעבן‪.‬‬ ‫‪ 11‬פארוואר‪ ,‬איך וועל גָארנישט פַארהַאלטן פון דיר‪ .‬װָארום איך הָאב געזָאגט‪ :‬גוט איז געװען צו היטן דעם סוד ֿפון ַא מלך‪ ,‬נָאר ַאז עס איז געװען ּכֿבוד צו ַאנטּפלעקן די מעשים ֿפון גָאט‪.‬‬ ‫‪ 12‬דעריּבער ַאצונד‪ ,‬ווען דו הָאסט מתּפלל געווען‪ ,‬און ׂשרה דיין בת‪-‬חֹונה‪ ,‬הָאב איך דערמָאנט די זכר פון אייערע תפילות פַאר דעם קָדֹוש‪ ,‬און ווען דו הָאסט בַאגרָאבן די מתים‪ ,‬בין איך‬ ‫געווען מיט דיר ַאזוי‪.‬‬ ‫‪ 13‬און ַאז דו הָאסט נישט מתעכב צו קום‪ ,‬און עזב דיי ַן סעודה‪ ,‬צו גײן צודעקן די מתים‪ ,‬איז דַײן טֹוב ניט געװען בַאהַאלטן ֿפון מיר‪ ,‬נָאר איך בין געװען מיט דיר‪.‬‬ ‫שנָה‪.‬‬ ‫‪ 14‬און ַאצונד הָאט מיך גָאט שלח צו היילן דיר און שרה דַײן ָ‬ ‫‪ 15‬איך בין רפאל‪ ,‬איינער פון די זיבן הייליקע מלאכים‪ ,‬ווָאס פָארשטעלן די תפילות פון די הייליקע‪ ,‬און ווָאס גיין אין און ַארויס איידער די כבוד פון דעם הייליקער‪.‬‬ ‫‪ 16‬דענצמָאל זַײנען זײ בײדע צערודערט געװָארן‪ ,‬און זַײנען געֿפַאלן אױף זײער ּפנים‪ ,‬װָארום זײ הָאבן מורא געהַאט‪.‬‬ ‫‪ 17‬אָּבער ער הָאט צּו זיי געזָאגט‪ :‬זָאלסט ניט מֹורא האָּבן‪ ,‬ווָארעם עס וועט זיין מיט אייך; לויבן גָאט דעריבער‪.‬‬ ‫‪ 18‬ווָארעם נישט פּון מיי ַן ֶחסֶד‪ ,‬נייערט לויט דעם רצון פּון אֱֹלקֵינּו בין איך ּבין קום; דעריבער לויבט אים אויף אייביק‪.‬‬ ‫‪ַ 19‬אלע די דָאזיקע טעג הָאב איך זיך בַאוויזן צו אייך; ָאבער איך הָאב ניט געגעסן און ניט געטרונקען‪ָ ,‬אבער איר הָאט געזען ַא זעונג‪.‬‬ ‫‪ 20‬דעריּבער ַאצונד צו גָאט‪ ,‬ווָארעם איך גיי ַארױף צו דעם‪ ,‬װָאס הָאט מיך געשיקט; ָאבער שרַײב ַאלץ װָאס װערט געטָאן אין ַא בוך‪.‬‬ ‫‪21‬און אז זיי זענען אויפגעשטאנען‪ ,‬האבן זיי אים מער ניט געזען‪.‬‬ ‫‪22‬און זיי האבן זיך מודה געווען אויף די גרויסע און וואונדערליכע מעשים פון גאט‪ ,‬און ווי דער מלאך ה' האט זיך באוויזן צו זיי‪.‬‬ ‫קאפיטל ‪13‬‬ ‫‪ 1‬הָאט טָאביט געשריבן ַא תפילה פון ׂשמחה‪ ,‬און הָאט געזָאגט‪ :‬ברוך איז גָאט װָאס לעבט אױף אײביק‪ ,‬און ברוך איז זַײן מלוכה‪.‬‬ ‫‪ 2‬ווארים ער טוט ּפלָאגן‪ ,‬און האט רחמנות‪ :‬ער פירט ַאראָּפ צו גיהנום‪ ,‬און ברענגען ַארויף ווידער‪ :‬קיין איינער קען ויסמיידן זיין הַאנט‪.‬‬ ‫‪ 3‬מודה אים פאר די גוים‪ ,‬איר קינדער פון ישראל‪ ,‬ווָארעם ער הָאט אונדז צעשּפרייט צווישן זיי‪.‬‬ ‫‪ 4‬דערציילט דָארטן זיין גרויסקייט‪ ,‬און דערהויבן אים פַאר ַאלע לעבעדיקע‪ :‬ווָארעם ער איז אונדזער האר‪ ,‬און ער איז דער גָאט אונדזער פאטער אויף אייביק‪.‬‬ ‫‪ 5‬און ער וועט אונדז מלקות וועגן אונדזערע עוונות‪ ,‬און וועט ווידער רחמנות זיין‪ ,‬און וועט אונדז קבץ פון ַאלע אומות‪ ,‬צווישן וועמען ער האט צעשּפרייטן אונדז‪.‬‬ ‫‪ 6‬אויב איר קערט זיך צו אים מיט אַײער גַאנצן הַארצן‪ ,‬און מיט אַײער גַאנצן שכל‪ ,‬און עׂשה יושר פַאר אים‪ ,‬דעמאלט וועט ער זיך אומקערן צו דיר‪ ,‬און וועט ניט סתר זיין ּפנים פַאר אייך‪.‬‬ ‫דרום זע װָאס ער װעט טָאן מיט דיר‪ ,‬און זָאלסט אים מודה זַײן מיט דַײן גַאנצן מױל‪ ,‬און לױבן דעם הַאר ֿפון שטַארקײט‪ ,‬און דערהויבן דעם אײביקן מלך‪ .‬אין דעם לַאנד ֿפון מַײן‬ ‫געֿפַאנגענשַאֿפט לױבט איך אים‪ ,‬און איך דערצײל זַײן גֿבורה און ֿפַײער ֿפַאר ַא זינדיקן ֿפָאלק‪ָ .‬א יי זינדיקע‪ ,‬קער און טָאן גערעכטיקייט ֿפַאר אים‪ :‬ווער קען זָאגן אויב ער וועט ָאננעמען‬ ‫איר‪ ,‬און הָאבן רחמנות אויף איר?‬


‫‪ 7‬איך וועל רום אלוקים ‪ ,‬און מיין נפש וועט הלל דעם מלך פון הימל ‪ ,‬און וועט זיך פרייען אין זיין גרויסקייט ‪.‬‬ ‫‪ 8‬זָאלן ַאלע רעדן‪ ,‬און ַאלע זָאלן אים הלל פַאר זיין גערעכטיקייט‪.‬‬ ‫ש ַלי ִם‪ ,‬עִיר הַֹּקדֶ ׁש‪ ,‬ער וועט דיך מלק פַאר די מעׂשים פון דיי ַנע קינדער‪ ,‬און וועט ווידער רחמנות רחמנות אויף די קינדער פּון די צדיקים‪.‬‬ ‫‪ 9‬ירו ָ‬ ‫‪ 10‬לוי הלל צו ה'‪ ,‬ווָארעם ער איז גוט‪ ,‬און לויּב דעם מלך אויף אייביק‪ּ ,‬כדי זיין מִשּכן זָאל ווידער אין דיר בנה ווערן מיט ׂשמחה‪ ,‬און זָאל ער דָארטן פרייען אין דיר די געפַאנגענער‪ ,‬און אין‬ ‫דיר ליב האָּבן אויף אייביק די‪ .‬ווָאס זענען צָארעדיק‪.‬‬ ‫‪ 11‬פילע אומות וועלן קומען פון וויי ַטן צו דעם נָאמען פון די האר גָאט מיט מתנות אין זייער הענט‪ ,‬אפילו מתנות צו דעם מלך פון הימל; ַאלע דורות װעלן דיך לױבן מיט גרױס ֿפרײד‪.‬‬ ‫‪ 12‬ארור זענען ַאלע ווָאס דיך שונאים‪ ,‬און ברוך וועט זיין ַאלע ווָאס הָאבן דיך ליב אויף אייביק‪.‬‬ ‫‪ׂ 13‬שמח זיך אּון ׂשמח פּון די ְּב נֵי צִַּד יקִים‪ ,‬ווָארעם זיי וועלן קבץ ווערן‪ ,‬אּון וועלן ברך ה' פּון די צדיק‪.‬‬ ‫‪ 14‬וואויל זענען די וואס האבן דיך אהב‪ ,‬ווארים זיי וועלן זיך ׂשמח אין דיי ַן שלום; װָארום זײ װעלן זיך ֿפרײען מיט דיר‪ ,‬װען זײ הָאבן געזען דַײן גַאנצן ּפרַאכט‪ ,‬און װעלן זיך ֿפרײען אױף‬ ‫אײביק‪.‬‬ ‫‪ 15‬זָאל מיין נפש בענטשן ה' דעם מלך הגדול‪.‬‬ ‫ש ַלי ִם וועט בנה ווערן מיט סאפערן און שמַארַאגדן‪ ,‬און מיט טיי ַער שטײן‪ :‬דַײנע חומות און טורעמס‪ ,‬און דַײנע מחנות מיט טהור גָאלד‪.‬‬ ‫‪ 16‬ווָארעם ירו ָ‬ ‫‪ 17‬און די גאסן פון ירושלים וועלן געריכט ווערן מיט בעריל און קַארבונקלע און שטיינער פון אופיר‪.‬‬ ‫‪ 18‬און ַאלע אירע גאסן וועלן זָאגן‪ַ :‬אללויע; און זײ װעלן אים לױבן‪ַ ,‬אזױ צו זָאגן‪ :‬געבענטשט איז גָאט װָאס הָאט זי געהויבן אױף אײביק‪.‬‬ ‫קאפיטל ‪14‬‬ ‫‪ 1‬אּון טֹובִית הָאט פַארענדיקט לויבן ה'‪.‬‬ ‫‪ 2‬און ער איז געווען ‪ 8‬און פופציק יָאר ַאלט‪ ,‬ווען ער הָאט פַארלוירן זיין ראיה‪ ,‬ווָאס איז אים אומגעקערט געווָארן נָאך ַאכט יָאר;‬ ‫‪ 3‬און ווען ער איז געווען זייער עלטער‪ ,‬ער הָאט גערוֿפן זיין זון‪ ,‬און די קינדער פון זיין זון‪ ,‬און הָאט צו אים געזָאגט‪ :‬מיין זון‪ ,‬נעם דיין קינדער; װָארום זע‪ ,‬איך בין ַאלט‪ ,‬און בין גרײט‬ ‫ַארױסצוגײן ֿפון דעם דָאזיקן לעבן‪.‬‬ ‫‪ 4‬גיי אין מדי‪ ,‬מיין זון‪ ,‬ווָארעם איך גלוי דָאך די זַאכן‪ ,‬ווָאס יונה הנביא הָאט גערעדט וועגן נינוה‪ַ ,‬אז עס וועט אומקערן ווערן; און ַאז ַא מָאל זָאל שלום זַײן אין מדין; און ַאז אונדזערע‬ ‫ברידער װעלן ליגן צעשּפרײט אױף דער ערד ֿפון יענעם גוטן לַאנד‪ ,‬און ירושלים װעט װערן װיסט‪ ,‬און דָאס הױז ֿפון גָאט אין איר װעט ֿפַארברענט װערן‪ ,‬און װעט זַײן װיסט ֿפַאר ַא צַײט;‬ ‫‪ 5‬און ַאז גָאט וועט ווידער רחמנות אויף זיי‪ ,‬און ברענגען זיי ווידער אין דער ערד‪ ,‬ווו זיי וועלן בויען ַא טעמּפל‪ָ ,‬אבער ניט ווי דער ערשטער‪ ,‬ביז די צייט פון דער עלטער וועט מקוים ווערן;‬ ‫ש ַלי ִם בכבוד‪ ,‬און דָאס הױז ֿפון גָאט װעט אין איר געבױט װערן אױף אײביק מיט ַא‬ ‫און דערנָאך װעלן זײ זיך אומקערן ֿפון ַאלע ערטער ֿפון זײער געֿפַאנגענשַאֿפט‪ ,‬און אױֿפבויען ירו ָ‬ ‫ּפרַאכטיקער בנין‪ַ ,‬אזױ װי די נֿביאים הָאבן דערֿפון גערעדט‪.‬‬ ‫‪ 6‬און ּכל ּגֹוי ִם וועלן זיך שוב‪ ,‬און וועלן ירא ה' אלוקים באמת‪ ,‬און וועלן בַאגרָאבן זייערע אָּפגעטער‪.‬‬ ‫‪ 7‬און ַאלע ּגֹוי ִם זָאלן הלל ה'‪ ,‬און זיין עם וועט הודה אלוקים‪ ,‬און ה' וועט רום זיין עם; און ַאלע װָאס הָאבן ליב יהוה גָאט אין אמת און גערעכטיקײט װעלן זיך ֿפרײען‪ ,‬רחמנות טָאן צו‬ ‫אונדזערע ברידער‪.‬‬ ‫‪ 8‬און ַאצונד‪ ,‬מַײן זון‪ ,‬גײ ַארױס ֿפון נינוה‪ ,‬װַײל דָאס‪ ,‬װָאס דער נֿביא יֹונָס הָאט גערעדט‪ ,‬װעט ֿפַארװָאס געשען‪.‬‬ ‫‪ 9‬אבער דו זאלסט היטן די תורה און די מצוות‪ ,‬און טָאן דיך רחמנות און גערעכטיקייט‪ַ ,‬אז עס זָאל זיין גוט מיט דיר‪.‬‬ ‫‪ 10‬און קבר מיך מיט כבוד‪ ,‬און דיין אמא מיט מיר; ָאבער פַארהַאלטן ניט מער אין נינוה‪ .‬געדענק‪ ,‬מיין זון‪ ,‬ווי ַאמַאן הָאט געטרָאפן ַאחיהרוס ווָאס הָאט אים אויפגעהויבן‪ ,‬ווי פון ליכט ער‬ ‫הָאט אים געברַאכט אין דער פינצטערניש‪ ,‬און ווי ער הָאט אים ווידער בַאלוינט; נָאך ַאחיהרוס איז גערַאטעוועט געווָארן‪ָ ,‬אבער דער ַאנדערער הָאט געהַאט זיין בַאלוינונג‪ ,‬ווארים ער איז‬ ‫ַאראָּפ אין פינצטערניש‪ .‬מנשה הָאט געגעבן צדקה‪ ,‬און איז ַאנטלָאפן ֿפון די שטרַאלן ֿפון טויט‪ ,‬ווָאס זיי הָאבן אים געמַאכט;‬ ‫‪ 11‬דעריבער‪ַ ,‬אצונד‪ ,‬מיין זון‪ ,‬היט זיך ווָאס צדקה טוט‪ ,‬און ווי גערעכטיקייט מציל‪ַ .‬אז ער הָאט דָאס געזָאגט‪ ,‬הָאט ער אָּפגעגעבן דעם גַײסט אין בעט‪ ,‬הונדערט און ַאכט און ֿפוֿפציק יָאר‬ ‫ַאלט; און ער הָאט אים בַאגרָאבן אין ּכֿבוד‪.‬‬ ‫‪ 12‬און ַאז זיין מוטער אנה איז געשטָארבן‪ ,‬הָאט ער זי בַאגרָאבן מיט זיין פָאטער‪ .‬אבער טוביאס איז אוועקגעגאנגען מיט זיין ווייב און קינדער קיין עקבתאן צו זיין שווער ראגועל‪,‬‬ ‫‪ 13‬װּו ער איז זקן מיט ּכֿבוד‪ ,‬און ער הָאט בַאגרָאבן זַײן ֿפָאטער און זַײן מחותן בכבוד‪ ,‬און ער הָאט ירש זײער ממון‪ ,‬און זַײן ֿפָאטער טובית‪.‬‬ ‫‪ 14‬און ער איז געשטָארבן אין עקבתָ ן אין מדין‪ ,‬הונדערט און זיבן און צווַאנציק יָאר ַאלט‪.‬‬ ‫‪ 15‬אָּבער איידער ער איז מות‪ ,‬הָאט ער געהערט וועגן דער חורבן פּון נינוה‪ ,‬ווָאס נבוכֹודֹונֹושֹור און אשורוש הָאט געכאַּפט‪ ,‬און פַאר זיין מות הָאט ער זיך געפרייט איבער נינוה‪.‬‬


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.