Juli 2021
Clubblad Van IJsclub Nut & Vermaak
Inhoud
Een fietswedstrijd van 1900 kilometer Een uitdaging van epische proporties, dat is de Race around the Netherlands. Roeland deed mee.
24
“Het beste moet nog komen” Esmee vertelt in waarom het vorig seizoen niet wilde lukken en kijkt vooruit naar de volgende winter.
Vrijwilligers in de spotlight Kees, Cock en Sjaak zijn trainers vol overgave en met veel plezier.
40
12
31
Primavera in Italia Een volgend fietsavontuur brengt Ronald naar het puntje van de Italiaanse laars.
En verder 5 Agenda /// 6 Van de redactie /// 8 Van de voorzitter /// 10 Fotomomentje /// 11 Poldertocht 2021 /// 22 Fotospeurtocht /// 28 Beslagen ten ijs /// 38 Trainerscursus voor de jeugd /// 39 Geef de pen door
Clubblad Juli 2021 | 3
Agenda Datum
Activiteit
Locatie
3-4 juli
Jeugdkamp
IJsbaan Leimuiden
28 augustus
Vrijwilligers BBQ
5 september
Poldertocht
Rijnsaterwoude
23 september
ALV
Clubgebouw Leimuiden
Alle data zijn in verband met Corona onder voorbehoud. Actuele informatie staat op www.ijsclubnutenvermaak.nl
Clubblad Juli 2021 | 5
Van de redactie
Waar we de vorige editie nog flink uitpakten met foto’s van natuurijs, is het nu alweer tijd voor het zomernummer.
Colofon
Het Clubblad is een uitgave voor alle leden van ijsclub Nut & Vermaak uit Leimuiden.
C
Redactie Clubblad Peter-Paul Adriaansen Manouk van Emmerik Anja de Koning Ruben Knelange Rob Ligtenberg Wilma Eikelenboom
In dit clubblad is te lezen over twee avonturen. Ronald maakte een mooie fietstocht in Zuid-Europa. Oorspronkelijk was zijn bestemming Athene, maar corona stak daar een stokje voor. Ronald liet zich niet tegenhouden en koos Zuid-Italië als nieuwe bestemming. Het tweede avontuur is dat van Roeland. Als deelnemer van de Race Around the Netherlands zocht hij naar het antwoord op de vraag; “hoe fiets ik zo snel mogelijk 1900 kilometer?”
Coördinatie en eindredactie Roeland van der Hoorn Simon Molkenboer
orona lijkt zich gelukkig meer en meer naar de achtergrond te verplaatsen. Steeds meer activiteiten zijn er weer mogelijk. Een mooie zomer ligt in het verschiet, vol avontuur en ontdekkingen.
Geniet van de zomer en de steeds groter wordende vrijheid die de versoepelingen met zich meebrengen. Beleef je eigen avontuur! Wil je bij terugkomst je belevenissen delen? Aarzel niet en mail naar redactie@ijsclubnutenvermaak.nl. Dan maken wij er weer een mooi clubblad van.
6 | Clubblad Juli 2021
Contact redactie@ijsclubnutenvermaak.nl Volgend Clubblad Okt 2021 Adreswijzigingen kunnen worden doorgegeven via ledenadministratie@ ijsclubnutenvermaak.nl Ook adverteren en zo het clubblad steunen én ruim 1000 schaatsers bereiken? Neem gerust contact met ons op voor de mogelijkheden.
RVR Hoofddorp B.V. Rijnlanderweg 767 2132 NK Hoofddorp Tel. 020 6533683 Fax 020 6530537
RVR Rijnsaterwoude B.V. Herenweg 157 b 2465 AG Rijnsaterwoude Tel. 0172 508413 Mobiel 06 53279008
www.rvrloonbedrijf.nl
Van de voorzitter
V
erandering van seizoen, verandering van activiteiten. Vanaf eind mei is de droogtraining van start gegaan, het skeeleren was al eerder begonnen. En degenen die buienrader goed in de gaten hebben gehouden, hebben in de droge periodes lekker een rondje gefietst. Ik zelf houd het liever bij een rondje hardlopen, Nils van de Poel is wat dat betreft mijn voorbeeld. Verandering wat dat betreft is goed. Dat doet mij denken aan de biologieles van vroeger. Volgens Darwin overleeft niet de sterkste soort, maar de soort die zich het beste kan aanpassen aan veranderingen. En veranderingen zijn er het laatste jaar wel geweest. De IJsclub is daar goed in meegegaan. Vorig jaar is er een trend bij de jeugd ontstaan om de skeeler sport te ontdekken. Vorig jaar hadden wij bij de jeugd al een record aantal deelnemers,
dit jaar zijn er echter al meer kinderen die skeeleren dan dat er met de bus mee naar Leiden gaan. Wij zijn daarom nog op zoek naar nieuwe trainers die op vrijdagavond mee willen helpen. Heb je kinderen die dan ook skeeleren, regel een paar skeelers en laat het Marijn weten. Je hoeft voor de jongste groep zelf echt geen volleerd skeeleraar te zijn. Peter-Paul Adriaansen
Overzicht trainingen Dag
Training
Locatie
Maandag 19:00-20:00
Droogtraining jeugd 12-18
IJsbaan Leimuiden
Maandag 19:30-21:00
Droogtraining volwassenen
IJsbaan Leimuiden/ duinen
Dinsdagavond
Fietsen jeugd 12-18
Tolbrug Leimuiden
Woensdag 19:00-20:30
Skeeleren jeugd 12-18
Skeelerbaan Kudelstaart
Vrijdag 19:00-20:00
Skeeleren jeugd 5-12
Skeelerbaan Kudelstaart
Zaterdag
Fietsen jeugd 12-18
Tolbrug Leimuiden
8 | Clubblad Juli 2021
Uitnodigingen
Algemene ledenvergadering Dit jaar willen wij weer vroeg de ALV houden, dan zien wij elkaar weer vlak voordat wij het ijs op gaan en kunnen wij nog mooi terugblikken op het voorgaande seizoen. Zet ‘m in je agenda! Donderdag 23 september 20:00u
Barbecue voor vrijwilligers Nut&Vermaak is er voor en door leden. Nu de versoepelingen er aankomen willen wij de vrijwilligers weer eens in de het zonnetje zetten: Zaterdag 28 augustus, tijdstip volgt
Clubblad Juli 2021 | 9
Fotomomentje Schaatstrainer Rein Schiphof werd door zijn groepje op een orginele manier bedankt: met een straatnaambordje met daarop: ‘Reinplein - beste schaatstrainer 2020-2021’.
10 | Clubblad Juli 2021
Poldertocht met potlood in de agenda
V
orig jaar moest door corona helaas een streep door de Poldertocht, het unieke wandelevenement in de mooie polders in de regio. Dit jaar ziet het er goed uit en gaat de Poldertocht dit jaar vooralsnog gewoon door, en wel op 5 september. Ieder jaar is een andere ijsclub uit de gemeente Kaag & Braassem aan de beurt om de tocht te organiseren. Dit jaar neemt de Rijnsaterwoudse ijsclub De Eendracht de organisatie op zich. Tot nu toe deelde De Eendracht de organisatie met Nut & Vermaak, maar de ijsclubs zijn nu afzonderlijk aan de beurt. De routes worden op dit moment uitgezet
en het beloven drie mooie tochten (van 6, 11 en 17 km) te worden, waarbij de deelnemers zoals altijd dwars door de weilanden en boerenerven lopen, iets dat normaal gesproken nooit mag of kan, maar tijdens de Poldertocht wordt er een uitzondering gemaakt. Hier zijn we onze boeren erg dankbaar voor! Let op! Deelname dit jaar kan alleen middels voorinschrijving via de website: www.poldertocht.nl. Groet van de Poldertochtcommissie uit Rijnsaterwoude!
Clubblad Juli 2021 | 11
Door regen en wind langs de grens van Nederland
Tekst: Roeland van der Hoorn Foto’s: Michael Wacker/ Adventure Bike Racing
Dat Roeland een fanatiek fietser is was al in een vorig clubblad te lezen. Dit jaar zocht hij een nieuwe uitdaging. Die vond hij in een fietswedstrijd van ruim 1900 kilometer langs de grens van Nederland: The Race Around the Netherlands.
12 | Clubblad Juli 2021
T
wee jaar geleden ging ik voor het eerst met de fiets op vakantie. Met zo min mogelijk bagage rolden we door het Franse landschap. De gemiddeld 150 kilometer die we per dag aflegden betekende dat de omgeving om ons heen iedere dag langzaam veranderde. Van graanvelden tot bossen, van bergen tot wijngaarden. Slapen deden we op kleine campings en we maakten goed gebruik van de Franse keuken. De routine slapen-eten-fietsen gaf rust, ons einddoel - de mythische berg Mont-Ventoux een richting. Hoewel de kilometers na een tijdje aardig optelden was het een vakantie om te ontspannen en te genieten van de fiets en waar deze je brengt. Al snel ontdekte ik dat ik het fietsen van lange afstand enorm leuk begon te vinden. Ik vond er een uitdaging in. Ik ben dan wel niet de snelste fietser of degene die het grootste vermogen trapt, maar als je doorzettingsvermogen maar groot genoeg is en je maar lang genoeg blijft trappen is het alsnog mogelijk uitzonderlijke prestaties te leveren die je niet van jezelf verwacht. Zo fietste ik vlak na eerdergenoemde vakantie vanaf huis in vier dagen naar het midden van Bourgondië, halverwege Frankrijk. Tot mijn verbazing bleken er ook wedstrijden georganiseerd te worden in deze tak van sport, de zogenaamde ultra-cycling evenementen. Bij deze wedstrijden vertrekken een groot aantal deelnemers vanaf punt A om over een al dan niet van tevoren vastgestelde route over een grote afstand naar punt
B te fietsen. De klok stopt nooit. Niet als je slaapt, niet wanneer je stopt om te eten. Het doel is om in de snelste tijd het parcours af te leggen, door weer en wind, langs tegenslag en geluk. Hulp van buitenaf is niet toegestaan. Alleen winkels en faciliteiten die door alle deelnemers gebruikt kunnen worden mag je aandoen. Logeren bij een kennis die toevallig langs de route woont is er dus niet bij, slapen in een hotel of B&B mag wel. Het systeem draait om vertrouwen, want uiteraard staat er niet iedere kilometer iemand langs het parcours om de deelnemers te controleren. Wel krijgt iedere fietser een GPS-tracker mee waarmee de bewegingen nauwkeurig via het internet te volgen zijn. Er bestaan veel verschillende wedstrijden van deze soort. De bekendste is misschien wel de Transcontinental, een wedstrijd van ruim 4000 kilometer en vele hoogtemeters die voert van de ene kant van Europa naar het andere. Ook in Nederland bestaat een soortgelijke wedstrijd, zij het minder extreem: de Race Around the Netherlands (RATN). De route is ruim 1900 kilometer en loopt grofweg langs de grens van Nederland waarbij ook nog een grote lus door Overijssel en Gelderland worden gemaakt. Bij deze wedstrijd is niet het hoogteverschil de grote uitdaging, maar zijn het vooral de weersomstandigheden die het de deelnemers lastig kunnen maken. Een ruime tijd volgde ik deze wedstrijden
Clubblad Juli 2021 | 13
en groeide mijn bewondering alsmede mijn nieuwsgierigheid. Zou ik dit ook kunnen? Hoe zou het zijn? Hoe snel zou het kunnen? Totdat ik afgelopen januari besloot om zelf mee te doen. En zo gebeurde het dat ik op 1 mei om 7:45 aan de start sta in Amerongen. Veel energie en tijd heb ik in de voorbereiding gestoken. Meerdere weekenden heb ik uren en uren getraind door op en neer naar de andere kant van het land te fietsen. Ook het materiaal is onder de loep genomen. Ik ben op zoek gegaan naar de juiste verlichting, kleding, en goede sportvoeding. Als laatste heb ik een digitale database aangelegd met alle drinkwaterpunten, supermarkten, geschikte restaurants en andere mogelijke interessante locaties langs de route. Het zorgde ervoor dat ik vertrek met een goed gevoel, en voldoende vertrouwen op een goede afloop. De eerste tweehonderd kilometer gaan dankzij de wind in de rug snel voorbij; afgezien van de sanitaire stop op nog geen vijf kilometer van de start. Zenuwen. Ik heb me voorgenomen om de eerste nacht door te fietsen. Ik ben nog fris en het weer is goed en daar wil ik van profiteren. Uren maken is het devies. Om tien uur eet ik nog een pizza in Coevorden - 380 kilometer zitten er dan op - en rij dan de nacht in. Het wordt koud, maar het blijft gelukkig droog. Lang gaat het goed, maar vanaf een uur of twee blijkt het ’s nachts doorfietsen makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb moeite om mijn ogen open te houden en ik merk dat ik gevaarlijke verkeersobstakels pas gezien heb als ik ze al gepasseerd ben. Ik besluit - ruim 470 kilometer nadat ik uit Amerongen vertrokken ben - dat het genoeg is en stuur de berm in. De grote bramenstruik ziet er niet comfortabel uit 14 | Clubblad Juli 2021
en ik rij verder. Enkele kilometers verder passeer ik een groot bos en de dikke moslaag voelt aan als een dubbeldik boxspringmatras. Met mijn laatste krachten pak ik mijn slaapzakje uit mijn zadeltas. Nog net voordat ik mijn ogen sluit zie ik nog net de lichten van twee andere deelnemers passeren. Zij wel. De volgende ochtend wordt ik wakker van de zingende vogels. Ik had de nacht ervoor niet de energie om een wekker te zetten, maar tot mijn verbazing ben ik om 5 uur klaarwakker en fiets ik vlak voor zonsopkomst het bos uit. Het belooft een lastige dag te worden met een strakke noordwestelijke wind. De stad Groningen komt en gaat en al snel fiets ik langs de Eemshaven. Vanaf daar is het alleen nog maar tegenwind naar Harlingen, 150 kilometer verder. NoordGroningen en Noord-Friesland lijken leeg en verlaten; men lijkt gevlucht voor de wind, de regen die in vlagen harder en harder begint te vallen of simpelweg de groene graslanden die oneindig langs de dijk oostwaarts lijken te gaan. Ik trap onvermoeid door, maar snel gaat het niet. De enige afwisseling wordt gevormd door de hekken die ik om de zoveel tijd moet openen om door het volgende schapenveld te fietsen. Hek open, hek dicht, schapen ontwijken, hek weer open, hek weer dicht. Een van de weinige bezienswaardigheden die ik passeer is het beginpunt van het Pieterpad. Ik snap waarom de mensen hier graag willen vertrekken, weg van hier. De schapen werken mee en ik bereik na een hoop geploeter Harlingen. De havenstad aan de Waddenzee markeert het punt waarop ik zuidwaarts kan afdraaien en de wind in de rug krijg. Ik vlieg door Friesland en verbaas mezelf hoe goed ik mij voel met maar een uur of drie slaap. Na eten in
Lemmer koers ik in het donker over de dijken van de Noordoostpolder. De weersvoorspellingen van de komende dagen laten me zien dat ik ieder moment met goed weer moet benutten, ook als dat betekent dat ik in het pikkedonker over het smalle fietspad langs het IJsselmeer moet rijden. De knipperende rode lichtjes in de toppen van de grote windmolens geven een klein gevoel. De vuurtoren van Urk, fier aan de horizon, leidt de weg. De enige die het feest verstoort is een van de vele lammeren die op de dijk lopen. Ik ben ervan overtuigd dat het dier het voorbeeld van moederschaap volgt en het fietspad verlaat, maar verstijft blijft het midden op de weg staan. En dan lig ik toch op de grond. Hard gaat het niet, dus ik en het lam komen er gelukkig goed van af. Slapen doe ik die nacht in een vogelkijkhut die uitkijkt op de Oostvaardersplassen. Overdag
waarschijnlijk een fantastische plek met uitzicht op adelaars en lepelaars. ‘s Nachts is het er donker en schijnt het het domein te zijn van een paar herten die geschrokken opkijken van mijn voorlicht. De plek is beschut, droog, en pal aan de route. Ik slaap weer kort maar goed. Na twee dagen staat de teller op ruim 825 kilometer. Dat klinkt veel, maar ik ben nog niet halverwege. Het is cruciaal om zo goed en kwaad als het kan niet te denken aan de grote afstand die nog rest. Om te voorkomen dat de moed mij in de schoenen zakt deel ik de afstand op in kleine etappes. Ik focus mij op de volgende supermarktstop, het volgende dorp, de volgende bocht, het volgende hectometerpaaltje desnoods. Alles om maar te voorkomen dat ik moet denken aan de afstand van meer dan duizend kilometer die nog op mij wacht. Want als dat gebeurt, wordt het wel erg aantrekkelijk om bij het eerstvolgende
Clubblad Juli 2021 | 15
station de trein naar huis te pakken. Het vogelgekwetter van de Oostvaardersplassen maakt mij vlak voor zonsopgang wakker. Ik bekijk de weersvoorspelling en schrik. Een zuidwesterstorm is in aantocht. Het zal een lastige opgave worden om vandaag en morgen mijzelf een weg te banen langs de Nederlandse noordzeekust. Maar, zoals ik al zei, ik moet niet te ver vooruit kijken. Naar Amsterdam gaat snel. Ik haal ontbijt bij het grote winkelcentrum in Muiden vlak langs de A1. Het blijkt een goede keuze, want nu het nog rustig is kan ik binnen ontbijten, beschut van de wind en kou. Dit blijkt de gehele wedstrijd een uitdaging, want vanwege de coronamaatregelen is het niet mogelijk om ergens binnen te eten en op te warmen. Na bezoek aan supermarkt, restaurant of snackbar is het de kunst om zo snel mogelijk in de luwte te eten, want wanneer je te lang stil staat is de kans op onderkoeling serieus aanwezig. Waterland, in mijn beleving één groot openluchtmuseum met schattige zuiderzeestadjes, kleine groen geschilderde houten huisjes en molens ten overvloed, gaat snel voorbij. Met de wind schuin in de rug zoef ik over de dijk. Maar met elke kilometer kom ik dichter bij Den Helder. Het meest noordelijke puntje van Holland betekent een bocht naar links en de komende
16 | Clubblad Juli 2021
230 kilometer wind vol in het gezicht. Vandaag nog windkracht vijf, morgen zal de wind aantrekken tot en stormachtige windkracht zeven met uitschieters naar meer. Na het passeren van het Marsdiep begin ik met ploeteren, maar ondertussen begint mijn rechterknie te protesteren. Ik heb dit voorjaar vele lange trainingsritten gemaakt van zelfs 250 kilometer met als doel mijn fietshouding te perfectioneren en gewrichtspijn te voorkomen, maar nu, na ruim 1000 kilometer, worden zelfs de in beginne kleinste ongemakken pijnen waar je op een normale dag het niet in je hoofd zou halen om mee op de fiets te stappen. Even kom ik heel dichtbij het moment van opgeven. Ik ben net Egmond voorbij wanneer mijn knie zo veel pijn doet dat het nauwelijks lukt om mijn been rond te krijgen. Ik ken de omgeving en weet dat thuis niet ver is. Ik zoek de beschutting van een bushokje op en bekijk mijn opties. De belangrijkste regel binnen het ultracycling is dat je niet zomaar opgeeft. Ook al ben je nog zo moe of heb je nog zo veel pijn, je slaapt er een nachtje over en maakt dan pas een beslissing. Ik was nu over de helft en wilde absoluut niet alle voortgang voor niks laten zijn. Daarnaast zou opgave betekenen dat ik het volgend jaar nog een keer zou moeten proberen. Dat nachtje slapen lijkt mij de beste optie en ik kies voor een hotel in Zandvoort, beschut van de regen en de wind. Na een goede nacht schuif ik de gordijnen van mijn hotelkamer opzij. In het licht
van de vroege ochtendzon zie ik de vlaggenmast die recht voor mijn raam staat. De vlag staat strakgespannen, de wind suist om het gebouw. Desondanks heb ik er zin in. Ruim 1200 kilometer zitten erop en het aftellen naar de finish, of op z’n minst richting Zuid-Nederland - waar de wind eindelijk een minder bepalende factor zal zijn, kan voorzichtig beginnen. Als ik eenmaal op de fiets zit ben ik opgelucht wanneer ik merk dat het beter gaat met mijn knie. De nachtrust en het verminderen van de hoogte van mijn zadel hebben geholpen. Met de storm vind ik het lastig in te schatten wat een haalbare afstand is voor vandaag. Tevreden ben ik dan ook wanneer ik over de Deltawerken Zeeland in rij. De wind is nog steeds krachtig en ook de regen is terug. Grote grijze wolken zie ik over zee het land binnen rollen, om vervolgens precies boven mijn hoofd leeg te regenen. Er is geen andere optie dan opnieuw een hotel te nemen, deze keer vlak na Westkapelle, het meest westelijke puntje van de route. Aan het eind van de dag zie ik dat ik 230 kilometer heb afgelegd en ben ik toch nog een beetje teleurgesteld. Dat moet echt beter. Ik had van tevoren uitgerekend dat het voor mij mogelijk zou moeten zijn om het parcours in vijf dagen af te leggen. Door de wind is dat nu niet meer mogelijk. De volgende ochtend haal ik om half zes mijn ontbijtdoos op bij de receptie van het hotel. Het is fijn dat ik binnen
in de warmte van mijn hotelkamer kan ontbijten. De weersverwachting is goed, met uitzondering van een paar buien laat op de avond, en ik begin met goede moed. Snel rij ik Zeeland uit. De wind staat eindelijk gunstig en als ik merk dat ik echt een goede dag heb besluit ik om zo lang mogelijk door te fietsen. Als het kan helemaal tot de finish, 580 kilometer van de plek waar ik die ochtend vertrokken ben. De voor mij bekende klimmetjes van het Limburgse heuvelland voelen deze keer als echte cols. Na ruim 1600 kilometer zijn het geen liefelijke glooiende heuvels meer waar je zo naar boven poeft, maar zware beklimmingen van de buitencategorie waarbij elke hoogtemeter er eentje teveel is. Desalniettemin gaat het boven verwachting. Ik had van tevoren in al mijn optimisme niet het lichtste verzet gestoken, maar toch hoef ik zelfs op de steilste stroken van de Keutenberg niet te lopen. Als ik op de top van Keutenberg op de klok kijk schrik ik. In al mijn enthousiasme heb ik niet door dat de zon al aardig aan het zakken is. Het is bijna negen uur en ik moet nog eten. En zonder eten kan ik mijn in-één-keer-naar-de-finish strategie wel vergeten. Bijna in paniek kijk ik in Gulpen op mijn telefoon op zoek naar iets dat nog open is. De enige optie: een snackbar die over een paar minuten sluit. Als een gek ontwijk ik de wegwerkzaamheden en navigeer ik naar het pleintje in het centrum. De opluchting is groot wanneer
Clubblad Juli 2021 | 17
ik mijn friet en kroket kan bestellen. Dit had ook heel fout kunnen aflopen. Ik heb nog wel wat reepjes en gelletjes, maar mijn maag is inmiddels de grote hoeveelheid zoete sportvoeding echt zat. Tijdens het eten kijk ik op Buienradar en zie dat er een grote buienrij NoordLimburg nadert. Het is de vraag of ik het droog ga houden. Hoewel ik uiteraard geen zin heb om nat te regenen ben ik helemaal klaar met het fietsen en wil ik enorm graag naar huis. Daarom neem ik het risico en besluit ik toch door te fietsen, de nacht in. Wanneer ik rond elf uur in Heerlen kom wordt de weg ineens zeiknat. Het is duidelijk dat het vlak voor mij enorm geregend heeft. Als ik even later nog een keer Buienradar controleer zie ik dat mijn keuze goed uit lijkt te pakken, de buien blijven mij voor. En inderdaad: de hele nacht zou ik over natte wegen fietsen, maar echte regen zie ik nooit. Ook zie ik tot mijn verbazing dat twee van mijn concurrenten in de omgeving van Roermond een hotel hebben opgezocht.
Al de hele race liggen ze voor mij omdat zij er wel in slaagden de eerste nacht door te fietsen. Nu lukt mij dat ook en wanneer de zon opkomt heb ik mijn achterstand van ruim drie uur omgebogen naar een voorsprong van gelijke grote. Hoewel de RATN een wedstrijd is heeft het vooral veel weg van een prestatietocht. Gedurende de eerste dagen was ik dan ook alleen maar bezig met het succesvol bereiken van de finish, en niet met de deelnemers om mij heen. Op een gegeven moment hoorde ik wel dat een top-tien plek mogelijk was, maar steevast was mijn antwoord dan dat ik allereerst op mezelf gefocust was. Uitrijden was het enige dat telde. Maar nu, in de laatste fase van de wedstrijd verandert dat langzaam. Het inhalen van de twee concurrenten en het daarmee klimmen naar de zesde plek geeft motivatie en samen met het feit dat de finish steeds dichterbij komt de energie die ik nodig heb om de nacht door te fietsen.
VOOR EEN GESLAAGDE RIJOPLEIDING! Addie van den Hoek Leimuiden T 0172 85 55 08 M 06 523 562 68
www.autorijschooldrechtland.nl 18 | Clubblad Juli 2021
“Verder gaan dan ooit was het doel, en dat is gelukt.”
Clubblad Juli 2021 | 19
Met zonsopkomst passeer ik het natuurpark de Maasduinen, nog honderd kilometer van de eindstreep verwijderd. De kilometers kruipen steeds langzamer voorbij. Het duurt lang voordat ik een supermarkt vind die open is. Het eten gaat met tegenzin, maar het moet, want ik voel langzaam de laatste energie die ik nog in mij had verdwijnen. De laatste vijftig kilometer zijn de zwaarste kilometers die ik ooit op een fiets heb afgelegd. Het waait niet hard, de zon schijnt, maar toch ben ik enorm aan het afzien. Mijn rechterknie heeft het inmiddels echt begeven, waardoor ik alleen maar met links kracht kan zetten. Langzaam passeer ik Nijmegen. Voor mijn gevoel duurt het stuk op de dijk langs de Waal eeuwen. Ik focus mij op de volgende bocht, de volgende lantaarnpaal. Aanmoedigingen die ik krijg via Whatsapp en die ik rechtstreeks op mijn fietscomputer kan lezen slepen mij er doorheen. Bij Rhenen, tien kilometer voor de finish, ontvang ik nog aanmoedigingen van een man die mij speciaal heeft opgewacht. Het gebeurde tijdens de wedstrijd meerdere malen, maar het blijft bijzonder wanneer een wildvreemde langs de kant van de weg je naam begint te roepen. De opluchting is groot wanneer ik Amerongen bereik. Het is me gelukt. Ruim negentienhonderd kilometer door weer en wind, langs het uiterste noorden, oosten, zuiden en westen van Nederland. Over de heuvels van Limburg en de Deltawerken van Zeeland, langs de Waddenzee, Noordzee en het IJsselmeer. Nu was ik terug waar ik vijf dagen en drie uur terug vertrok. Moe maar voldaan; gesterkt in mijn overtuiging dat alles mogelijk is, zolang je maar volhoudt
20 | Clubblad Juli 2021
en maar lang genoeg blijft trappen. Uiteindelijk weet ik de zesde plek, die ik die nacht had ingenomen, te verzilveren. De helft van de zestig deelnemers heeft vroegtijdig moeten opgeven vanwege het slechte weer, mentale of fysieke klachten of ander tegenslag en rijdt de wedstrijd niet uit. Ter vergelijking: vorig jaar, met veel betere omstandigheden, haalde slechts twintig procent de finish niet. Nu, bijna twee weken na de finish in Amerongen, merk ik nog steeds de aanslag op mijn lichaam die de negentienhonderd kilometer is geweest. Lang duurt het voordat ik normaal een trap op kan lopen. Ook ben ik lang het gevoel in mijn tenen kwijt en eet ik alles wat los en vast zit. Of dit nu leuk was? Ja, ik heb zeker genoten. Was het niet specifiek van het fietsen zelf, dan was het wel van de uitdaging en het verleggen van persoonlijke grenzen. Verder gaan dan ooit was het doel, en dat is gelukt. Daarnaast moet ik ook niet vergeten de onmetelijke diversiteit van het Nederlandse landschap te vermelden. Iedere dag, ieder uur, zag de omgeving er weer anders uit. Van heide, heuvels en polders, tot duinen, bossen en rivieren. Maar op de vraag of ik iets vergelijkbaars snel weer zou doen moet ik toch terughoudend antwoorden. Zo diep heb ik moeten gaan om de eindstreep te halen. Misschien dat over een paar jaar toch het bloed gaat waar het niet gaan kan, maar tot die tijd zal ik vol overtuiging kiezen voor de meer comfortabele weg: met mijn tentje toeren van camping naar camping. Beginnend met de komende zomervakantie.
Fotopuzzeltocht “In en om de Leimuidse kuil”
1
2
3
5
4
6
7
22 | Clubblad Juli 2021
8
L
oop, skate of fiets een rondje in Leimuiden en vind de locaties waar de foto’s genomen zijn. Een tip: alle foto’s zijn genomen in de kuil, de oude nieuwbouw in de laagte achter de de dorpstraat. Dit zijn voornamelijk de huizen die de vorige eeuw gebouwd zijn. Beantwoord de vragen bij de foto’s en stuur ons de antwoorden via een bericht naar redactie@ ijsclubnutenvermaak.nl. De nummers bij de foto’s corresponderen met de vragen hieronder. Onder alle goede antwoorden verloten wij een lekkere prijs! Dit zijn de vragen. 1. Langs welk gebouw is dit? 2. In welke straat is dit? 3. Welke winkel is dit? 4. In welke straat is dit? 5. In welke straat is dit? 6. Langs welk gebouw gaat dit? 7. In welke straat is dit? 8. Welke wijk ligt hier achter? 9. Welk gebouw is dit? 10. In welke straat is dit? 11. Tussen welke twee straten is dit? 12. Over welk water is dit? 13. Achter welke straat is dit? 14. Welk park is dit? 15. Voor welk hof is dit? 16. In welke straat is dit? 17. Welk gebouw is dit? 18. In welke straat is dit? 19. In welk park is dit? 20. In welke straat is dit? 21. Tegenover welk hof is dit?
9
10
11
12
15
18 19
13 16
14
17
20
21
Clubblad Juli 2021 | 23
“Het vergt veel tijd om weer de oude Tekst: Esmee Visser te worden” Foto: Neeke Wassenbergh-Smit Hey hallo medeclubleden! Ik wilde jullie via ons clubblad weer even een keer iets laten horen van mij. Want ja, ik ben er nog en sta niet stil.
A
fgelopen winter heb ik mij niet echt in de schijnwerpers weten te schaatsen. Zoals sommigen van jullie via media misschien wel meegekregen hebben, ben ik in die maanden overreached geraakt en was het lichaam en de geest op, hoezeer ik ook het tegendeel wilde bewijzen. Dit is een ontzettend raar en vervelend gevoel. Het is ook allemaal lastig uit te leggen en voor de meesten onbegrijpelijk als je zelf ook niet ooit in die situatie terecht bent gekomen. Ik ben te weten gekomen dat je niet alleen voor het gezonde energieke topsportersleven, veel doorzettingsvermogen, volharding, energie en tijd nodig hebt en moet bezitten, maar ook voor het blessure en recovery topsportersleven. Het meest vervelende aan de hele situatie is dat het echt, maar dan ook echt, veel tijd vergt om weer de oude te worden. Oftewel, geduld. Ook toen mijn lichaam weer meer aan ging kunnen, toen nog
was ik niet de oude en zat er mij iets in de weg: een ontwikkelde angst voor het belasten van mijn lichaam. Je moet vertrouwen in je lichaam herontdekken en terugwinnen. Nu kan ik ondertussen wel zeggen dat ik (bijna) volledig hersteld ben. Ik verbeter mij elke week en je ziet me elke week progressie boeken, fysiek en mentaal. Dat is iets wat ik de laatste jaren niet meer zo erg gevoeld heb en daarom superleuk om nu weer te ervaren. Het lichaam kun je geleidelijk echt mooi sterker maken als je het goed aanpakt. Ik krijg hier adrenaline van en merk dat ik echt weer die vrolijke Esmee, zoals jullie kennen, ben/wordt. Ik heb mij ontwikkeld tot een nog volwaardiger, kundiger en intelligenter mens en atleet. Het was de minst leuke tijd uit mijn leven maar wel de meest waardevolle. Het is raar om te zeggen maar ik ben blij dat dit mij dit afgelopen jaar heeft mogen overkomen. Met een frisse schone lei, vol met passie en ontzettende zin om vanuit plezier
SCHILDERS- EN AFWERKINGSBEDRIJF B.V. Meesterschilder S.V.S.
“Het beste heb ik nog niet laten zien en moet nog komen”
weer te gaan presteren, begin ik komend seizoen. Die Olympische Spelen van over een aantal maanden zijn zeker haalbaar en ik ga er alles aan doen (de juiste keuzes maken en luisteren naar het lichaam) om daar weer mijn beste zelf te kunnen gaan tonen want het beste heb ik nog niet laten zien en moet nog komen.
even iets anders dan thuis en natuurlijk speelt het weer en het ervaren van een nieuwe omgeving ook een belangrijke rol om toch naar het buitenland te willen. Maar ons team wil zich niet in een uitzonderingsposities werken en daar ben ik het mee eens. Zo is het nu eenmaal, we dealen er op de beste manier mee :). We gaan wel bijvoorbeeld nog een week naar Limburg fietsen en we hebben een klein weekje in Huis ten Wolde te Steenwijk gezeten als teambuiding- en focus-kamp. Vanaf 5 juli sta ik dan alweer met mijn team voor een aantal weken op het zomerijs van Thialf. En dan voordat je het weet staan de eerste wedstrijden alweer voor de deur, die tijd vliegt voorbij als je lekker bezig bent :) !
Zoals uit dit stukje wel al lichtjes naar voren komt, gaan mijn trainingen momenteel heel lekker en goed. Eind maart ben ik met TeamIKO alweer begonnen aan seizoen 2021/2022. We bouwen gaandeweg de weken de trainingen rustig op en momenteel verricht ik denk ik de meeste arbeid in omvang en intensiviteit in aanloop naar het winterseizoen. Dit doen we met fietstrainingen, skeelertrainingen, kracht, hardlopen en sprong/elastiektrainingen. Door aanhoudende moeilijkheden wegens Corona om naar het buitenland te gaan voor trainingskampen, heeft mijn team ervoor gekozen de hele zomer in Nederland te blijven. Opzich hebben we alle faciliteiten en benodigdheden ook wel om ons heen hier in NL dus is dat prima. Toch mis ik de kampen in het buitenland wel want daar is de focus en afleiding net
Ik hoop dat de Corona steeds meer onder controle komt en dat ook jullie komende winter weer zoals vroeger kunnen gaan schaatsen en plezier beleven van wedstrijden. Kus,
26 | Clubblad Juli 2021
Clubblad Juli 2021 | 27
Tekst: Anja de Koning Foto: Merel van der Hoorn
Fitter worden in de zomer
De zomer is in volle gang. Na een fris voorjaar zijn diverse zomertrainingen van start. Gezellig met elkaar bezig zijn, op naar het volgende seizoen. Om in de winter weer fris en fruitig op het ijs te staan, kunnen we in de zomer een goede basis leggen en nog fitter worden dan we al zijn. Maar hoe werkt dat dan, het fitter worden door training? In deze editie van beslagen ten ijs deel 2 van de serie hoe trainen je kan helpen om nog fitter te worden.
I
n de trainingsleer worden 5 trainingsprincipes beschreven die invloed hebben op het effect van training. Zo kennen we de principes van overbelasting, supercompensatie, specificiteit, reversibiliteit en de wet van de verminderde meeropbrengst. Vorige keer stond het principe van overbelasting centraal en hebben we gezien dat je fitter kan worden door het lichaam zwaarder te belasten dan het gewend is. Ook zijn algemene richtlijnen gegeven voor de intensiteit en frequentie van training. In deze editie staan we stil bij het volgende trainingsprincipe: supercompensatie. Bij het principe van supercompensatie gaat het om het timen van een training. Verhouding tussen training en herstel Om nog fitter te kunnen worden is het belangrijk dat er een goede balans is tussen training (belasting) en herstel. Als je gaat trainen wordt het evenwicht waarin het lichaam zich bevindt, verstoord. Als de training zwaarder is dan je gewend bent zal het lichaam het evenwicht op een hoger niveau instellen zodat het de verstoring bij een volgende training kan opvangen en verwerken. Dit wordt supercompensatie genoemd. Op 28 | Clubblad Februari 2021
die manier word je dus sterker, beter, fitter, net hoe je het noemen wilt. De training zelf is dus een belangrijke prikkel voor het lichaam om zich aan te passen. Het gaat niet om zo veel mogelijk trainen om dan sterker te worden, maar om een optimaal aantal trainingsprikkels. Het lichaam heeft immers tijd nodig om te herstellen en om het hogere niveau in te stellen.
In de figuur kan je zien dat er bij een bepaald beginniveau (1) na een training (2) een periode van vermoeidheid plaatsvindt (3). Op dat moment is het lichaam minder belastbaar. Van de fase van vermoeidheid gaan we over in een fase van herstel (4) en het lichaam herstelt zich naar een hoger
niveau dan het beginniveau (5): de fase van supercompensatie. Het is de kunst om de volgende training in het tijdsbestek van de supercompensatie te plannen om zodoende steeds fitter te worden. Je prestatieniveau zal dan hoger worden. Plan je de volgende training al tijdens de herstelfase dan zal het niveau dalen. Als dat structureel het geval is dan kan er overtraining plaatsvinden. Plan je de volgende training ná de fase van supercompensatie dan zal het prestatieniveau min of meer gelijk blijven. Algemene richtlijnen i.c.m. vele factoren Zoals we vorige keer gezien hebben is het per persoon verschillend hoeveel je aankan en hoeveel tijd je nodig hebt om te herstellen. Ook bij dit trainingsprincipe is dat het geval. Om een positief trainingseffect te krijgen zal er minimaal 2 tot 3 keer moeten worden getraind met dezelfde soort belasting. Het precieze moment waarop de fase van supercompensatie per persoon
optreedt (en dus de volgende training moet worden gepland) is voor iedereen anders. Zo is de hersteltijd onder andere afhankelijk van de leeftijd en mate van getraindheid van de persoon. Ook heeft de sportactiviteit zelf een enorme invloed. Als voorbeeld kan een looptraining worden vergeleken met een fietstraining. Bij looptraining vindt er over het algemeen meer spierschade plaats dan bij een fietstraining vanwege de schokbelasting die het lichaam te verwerken krijgt. Een looptraining vergt dus kortweg een langer herstel dan een in intensiteit vergelijkbare fietstraining. In het bepalen van de hersteltijd moet bovendien gekeken worden naar de trainings- of wedstrijdperiode waarin de sporter zich bevindt. Zo kan je er in een zware trainingsperiode bewust voor kiezen om de trainingen kort op elkaar te plannen om zodoende extra vermoeidheid op te laten treden. Door nadien een langere herstelperiode in te richten volgt alsnog supercompensatie en een hoger Clubblad Februari 2021 | 29
prestatieniveau. Ook voor belangrijke wedstrijden kan dit worden gedaan door ruim een week voor de wedstrijd een zware periode in te richten, gevolgd door een periode van relatieve rust (een lagere omvang van trainingen op een intensiteit lijkend op de voor de wedstrijd specifieke intensiteit). Rekening houdend met bovenstaande factoren en de wetenschap dat dit dus per persoon kan verschillen, kunnen de volgende richtlijnen worden aangehouden: Training
Hersteltijd
Licht
12-24 uur
Middelmatig 18-36 uur Zwaar
48-72 uur
30 | Clubblad Juli 2021
Tot slot Bovenstaande algemene richtlijnen vanuit het principe van supercompensatie kan je dus gebruiken voor het verbeteren van je fitheid. Zoals gezegd, dit zal voor ieder persoon anders zijn en meerdere factoren hebben hun invloed. Wat wederom belangrijk is, is dat je luistert naar je eigen lichaam. Waar we ook mee te maken hebben is dat de trainingen bij de ijsclub standaard gepland zijn. Bij de invulling van trainingen kunnen we echter rekening houden met bovengenoemde richtlijnen en de richtlijnen uit de vorige editie van Optimaal moment deze rubriek. volgende training Volgende keer staan we stil bij de 20-36 uur andere trainingsprincipes die we kunnen gebruiken om nog fitter te 24-48 uur worden. Na hersteltijd Heb jij een vraag of wil jij je ervaringen met ons delen? Stuur dan een mail naar redactie@ ijsclubnutenvermaak.nl.
Clubblad Juli 2021 | 31
“Je wordt tien jaar jonger bij het trainen van de jeugd”
Tekst: Wilma Eikelenboom Foto: Merel van der Hoorn
32 | Clubblad Juli 2021
De IJsclub heeft een groot aantal vrijwilligers. Sommigen treden op de voorgrond en anderen minder. De één geeft training in Leiden of Haarlem, terwijl de ander de kaartavonden verzorgt. Het is hoog tijd dat de vrijwilligers eens in het zonnetje worden gezet. Daarom interviewen wij elke uitgave een vrijwilliger of een team vrijwilligers.
I
n dit tweede deel van de serie “Vrijwilliger in de spotlight” nemen we op maandagavond een kijkje op de natuurijsbaan. Daar trainen van mei t/m september twee groepen enthousiastelingen in het gras: droogtraining. Van 19.00-20.00 de jeugd van 12 tot 18 jaar en na 20.00 uur de
Personalia: Naam: Cock Baas Functie: Trainer Werk: werkt drie dagen per week als ZZPer, werkzaam als techneut voor machine besturingen Hobby’s: Veel zelf sporten oa golf, zeilen, biljarten, schaatsen en fietsen. Verder begeleiding van een aantal sporters en het nalopen van een paar oudere mensen
volwassenen. Zij proberen fit te blijven en sterker te worden voor weer een nieuw seizoen op het ijs. Wij zetten hun trainers Kees, Sjaak en Cock in het zonnetje!
Wat doe je allemaal bij de ijsclub? Nadat Cock een hele lijst ander vrijwilligerswerk heeft opgesomd begint hij te vertellen over zijn schaats en trainerscarrière bij Nut & Vermaak. Die in namelijk al een poosje gaande. Hij geeft al jaren training in de winter op het ijs en sinds drie jaar in de zomer aan de jeugd van 12-18 jaar op de natuurijsbaan. Hoe ben je bij de ijsclub terecht gekomen? Na 20 jaar bij Ter Aar geschaatst te hebben is Cock in Leimuiden terecht gekomen via zijn vriendin Angela. Waarom is dit vrijwilligerswerk zo leuk? “Het is leuk maar ook wel lastig om
Clubblad Juli 2021 | 33
met jeugd te werken.” Omdat Cock zelf geen kinderen heeft kan hij ook niet uit ervaring putten geeft hij aan. Daarin kan hij gelukkig ook weer veel leren van Kees, die wel drie kinderen heeft en zoals Cock het zelf zegt: “daar veel handiger en tactischer in is. Het is namelijk een hele uitdaging om een diverse groep aan het luisteren en werken te krijgen.” Het is dan zeker erg leuk voor de fanatieke en gedreven Cock om te zien hoe de jeugd in de groep ineens heel snel iets oppakt. Daar staat hij weleens versteld van. Bepaalde oefeningen die ze als moeilijk ervaren zoals evenwicht en balansoefeningen gaan toch ineens goed en dan gaan ze met sprongen vooruit. Verder vindt Cock het erg leuk om zijn kennis over het sporten over te dragen aan de groep. Zelf noemt hij het “het slimmere trainen”: waarmee hij bedoelt met minder doen meer resultaat te behalen. Ook noemt hij heel specifiek de technische kant aan de training: technisch goed kunnen lopen bijvoorbeeld. De voeten goed plaatsen, hakken, billen, knieën goed heffen etc. Daarnaast probeert hij de groep te stimuleren ook eens andere dingen te proberen dan alleen schaatsen. Volgens Cock zijn er bijvoorbeeld een aantal sporters die zó goed kunnen hardlopen dat het leuk zou zijn om een wedstrijd, bijvoorbeeld de Drechtloop, uit te proberen.
Wat zou je jonge schaatsers mee willen geven, zodat zij ook vrijwilliger willen worden? “Het overdragen van kennis maakt het zo leuk om te doen. Als je de jeugd nu al kan leren wat je zelf pas op je dertigste ontdekte is natuurlijk fantastisch.” Hij glimlacht. “Het zou mooi zijn als deze jeugd dat over een aantal jaren weer kan overdragen aan de volgende lichting.”
Heb je een blooper of een sterk verhaal? Uiteraard kan ook Cock zich geen blooper herinneren, maar hij geeft wel aan dat nu de groep wat ouder, sterker en sneller begint te worden het wel lastig wordt om ze bij te houden. En dat is goed en leuk maar ook wel lastig als je zo competitief bent als Cock.
Personalia: Naam: Sjaak van de Ploeg Functie: Trainer Werk: Fulltime onderhoudsmonteur bij een heel grote bakkerij Hobby’s: Fietsen, wandelen, leuke dingen
34 | Clubblad Juli 2021
Wat doe je allemaal bij de ijsclub? Trainerschap, zowel in de zomer als in de winter. Sjaak geeft de (droog)training sinds 1986 aan de volwassenen. En… vertelt hij tussen neus en lippen door, Sjaak is de oprichter van het clubblad. De eerste edities typte hij op de zolderkamer op het typemachientje. Deze werden gevuld met uitslagen van wedstrijden, de kaartavond etc. Hoe ben je bij de ijsclub terecht gekomen? Sjaak gaf al droogtraining in Warmond voordat hij naar Leimuiden kwam. Zijn trainerspapieren haalde hij ooit dankzij een gebroken been, om de verveling te voorkomen tijdens het herstel. Hij heeft daar de skills gekregen en het altijd met heel veel plezier gedaan. Sjaak vertelt vervolgens dat hij in 1986 via Ben van de Hoek bij de, toen nog slapende, ijsclub terecht is gekomen. Sjaak woonde hier nog maar net en gaf bij ijsclub Warmond les op ijsbaan in Leiden. Vanaf dat moment zijn ze begonnen met het aanbieden van training aan de leden. Lachend vertelt hij: ”Ik heb menig Leimuidenaar voorbij zien komen.” Waarom is dit vrijwilligerswerk zo leuk? Sjaak straalt heel veel plezier uit als hij hierover vertelt: “Het is gewoon een deel van me, vooral het droogtraining geven. Dat is mijn lust en mijn leven.” Het is een gezellige groep mensen, lekker vrij en buiten met elkaar plezier maken. De training is ook heel divers. Vaak gaat de groep naar de duinen. Daar heeft Sjaak vier verschillende trajecten met oefeningen. Zijn favoriet is met elkaar op de rug een duin omhoog rennen. Ook laat hij de groep de oefeningen van de warming-up bedenken. Daar komen dan oefeningen uit met speciale namen en vernoemd naar de bedenker ervan. Zo
weet deze groep feilloos hoe “het Bartje” of “het Joostje” uitgevoerd moet worden. Sjaak hoopt deze gezellige trainingen nog heel lang te kunnen blijven doen. Hoe kijk jij naar de club in de toekomst? Sjaak begint een stuk serieuzer te vertellen: Hij hoopt dat we als club kunnen groeien. Dat we de jeugd kunnen stimuleren om te blijven doorgaan. Er zit nu een gat in het aantal actieve leden tussen de jeugd en de senioren. Maar daar zitten wel de trainers van de toekomst. Die moeten het stokje overnemen. Heb je een blooper of een sterk verhaal? Echt een sterk verhaal kan Sjaak niet met ons delen. Hij heeft gewoon altijd heel veel lol in de trainingen. Er is tijd voor een geintje en er wordt veel gelachen maar er moet ook serieus getraind worden. Hij lacht en gaat even verzitten: “Ik zeg altijd tegen mijn groep: Ik zit bij IJsclub Nut & Vermaak, ik ben het nuttige en jullie zijn het vermaak.” Tegenwoordig wordt Sjaak ook wel “De beul van Leimuiden” genoemd. Een bijnaam waar hij zelf hartelijk om kan lachen als we ernaar vragen. “Het zal wel meevallen met me, want ze komen elke week weer terug en zeggen nog bedankt ook aan het einde van de training”. Wat zou je jonge schaatsers mee willen geven, zodat zij ook vrijwilliger willen worden? Daar is Sjaak heel duidelijk in: Zin en motivatie. Wat je doet bij een club moet niet afhankelijk zijn van een tegenprestatie. Vroeger deed iedereen vrijwilligerswerk. Dat hoorde er gewoon bij. En dat is iets dat hij tegenwoordig wel een beetje mist bij de jeugd. Clubblad Juli 2021 | 35
Personalia: Naam: Kees de Koning Leeftijd: 60 jaar Functie: Trainer Werk: bij ASML in Veldhoven, ontwikkeling van nieuwe of betere machines Hobby’s: schaatsen, zeilen, hardlopen, klussen en een beetje tuinieren Wat doe je allemaal bij de ijsclub? Training geven in zomer en winter. Hoe ben je bij de ijsclub terecht gekomen? “Zo’n 20 jaar geleden toen mijn kinderen gingen schaatsen in Leiden, ben ik begonnen met het geven van training.” Vertelt Kees. Nu geeft hij nog steeds training op zaterdag aan een jeugdgroep, maar dan in Haarlem. Samen met Cock is hij voor het derde jaar trainer van de droogtraingroep op maandagavond. Dat is nu een leuke groep met zo’n 12 deelnemers. Waarom is dit vrijwilligerswerk zo leuk? Volgens Kees wordt je tientallen jaren jonger van het geven van training aan jeugd. “Het is zo leuk om dat allemaal mee te maken met de kinderen.” vertelt hij. Kees vertelt een leuke anekdote waarin de vader van Niels Rewijk (toen een heel schattig ventje van 5 jaar) vroeg of zijn zoontje mocht komen schaatsen in Leiden. “Hij vond het zo leuk en deed goed zijn best en schaatste al met de groten mee. Op een keer kwam hij naar Kees toe want hij wilde iets zeggen: “Kees ik vind jou heel lief!” En dat is dan wel erg leuk om te horen.” Bij de droogtraining is het ook erg gezellig. Ze hebben met jeugd en trainers 36 | Clubblad Juli 2021
zelfs weleens na een warme training een plons in de Drecht genomen om lekker af te koelen. “Het allerleukste aan het geven van droogtraining aan deze groep is dat je de groep plezier ziet hebben in wat ze met elkaar doen. En hopelijk hebben ze er in de winter weer wat aan.” Heb je een blooper of een sterk verhaal? Kees vergeet zijn bloopers meestal direct weer, dus helaas kunnen we ook over Kees geen smeuïg verhaal vertellen. Wel geeft hij toe dat hij weleens een extra serie burpees moet doen als hij een oefening ook niet goed genoeg kan uitvoeren bij de training. Net als de
deelnemers. Kees doet namelijk net als Cock gewoon alles mee met de jeugd. Wat zou je jonge schaatsers mee willen geven, zodat zij ook vrijwilliger willen worden? Als advies aan jonge schaatsers zou Kees mee willen geven dat je als toekomstig trainer niet te verlegen of te bescheiden moet zijn. “Gewoon proberen en kijken
of je het leuk vindt om te doen. Het stimuleert de jonge kinderen namelijk enorm als je ze meeneemt in jouw enthousiasme.” Kees was zelf ook pas 18 toen hij aan zijn eerste groepje training gaf, toen nog bij ijsclub Ter Aar. “Voor alle mensen die iets willen bijdragen aan onze mooie club is wel een plekje te vinden.” besluit Kees.
Heuzen montage Rijnsaterwoude
Clubblad Juli 2021 | 37
Trainerscursus voor jeugd In de vorige pagina’s spraken Cock, Sjaak en Cees hun hoop uit dat een jonge generatie enthousiast wordt van vrijwilligerswerk. Dat gebeurt! Want Wieke, Merit en Sanne zijn begonnen met het volgen van een trainerscursus.
T
ijdens het volgen van deze cursus hebben wij verschillende dingen geleerd over de omgang met ouders, het overbrengen van de oefening en het op diverse manieren uitvoeren van de oefening. Tijdens de cursus konden wij gebruik maken van het clubgebouw. Daar hebben we met z’n drieën de cursus kunnen volgen. Dit was omdat dat gezelliger is dan in je eentje. De cursus bestaat uit een e-learning en 4 lessen. Bij de e-learning moesten we vragen beantwoorden en ons inleven in verschillende situaties. Één van deze opdrachten was een filmpje maken tijdens de skeelerles op vrijdag. Aan de hand van dit filmpje kregen wij veel feedback waarvan wij konden leren. Als je alle opdrachten had afgerond en elke les had bijgewoond kreeg je een certificaat. Wij vonden het heel leuk dat we deze cursus konden bijwonen. We gaan de informatie in onze training gebruiken. Als je hier meer over wil weten/zelf geïnteresseerd bent kan je contact op met de club.
38 | Clubblad Juli 2021
Tekst: Wieke Eikelenboom, Merit de Bruin en Sanne Roos
Naam: Rens Vink Woonplaats: Leimuiden Leeftijd:10 10 jaar Waarom ben je gaan schaatsen? Mijn vriend Tijn zat op schaatsen. En toen heb ik een proefles meegedaan. Dit vond ik zo leuk dat toen ben ik blijven hangen. Ondertussen gaan mijn zusje en nichtjes ook mee naar Leiden en is het een groot feest. Welke leeftijd begon je met schaatsen? Toen ik 7 jaar was. Had je voor de vorige winter al eens op natuurijs geschaatst? Ja 1 keer eerder maar toen kon ik nog niet zo goed schaatsen. Wat zijn je hobby’s/sporten naast het schaatsen? Voetballen bij de Kickers 69 ,daar ben ik de keeper van mijn team. En daarnaast speel ik graag buiten en speel ik graag Pokemon spelletjes op de Nintendo Waar mogen we je s’ nachts voor wakker maken? Als er een Ajax wedstrijd op tv is en voor patatjes met veel mayonaise. Vraag van Marijn: “Welke tip heb jij voor kinderen die voor het eerst gaan schaatsen?” Vooral door blijven zetten ook al val je telkens... het gaat vanzelf steeds beter. Aan wie geef jij de pen door en wat is jouw vraag voor die persoon? Ik geef de pen door aan mijn vriend Tijn Meijer, ik ben benieuwd welk onderdeel je het leukst vindt van de schaats les. Clubblad Juli 2021 | 39
Primavera in Italia
Fietsen is meer dan een manier om fit te worden of je gemakkelijk en snel van a naar b te verplaatsen. Het is een manier om de wereld te ontdeken op een ideale snelheid; de perfecte combinatie van natuur, cultuur en sport. Ondanks dat het coronavirus nog steeds niet de wereld uit is zocht Ronald het avontuur op en fietste hij naar de tenen van de Italiaanse laars. Tekst en foto’s: Ronald Ligtenberg
40 | Clubblad Juli 2021
D
aar zit ik dan. Als ik omlaag kijk zie ik het einde van de berm en als ik omhoog kijk zie ik mijn fiets met daarachter een richel, waarop we ons twee seconden geleden bevonden. Tussen daar en hier zat 360 graden gestrekt om mijn breedte-as, hetgeen ik op 6-jarige leeftijd van de drie meterplank in zwembad de Hoorn in Alphen aan de Rijn eveneens met ongewenste afloop uitvoerde. Het afgelopen uur heb ik mijn trouwe vriend twee kilometer door de sneeuw geduwd, brak mijn fietstas en zojuist werd bevestigd dat ik minder op Matthieu van der Poel lijk dan dat ik eigenlijk zou willen. De kaarsrecht omhoogstaande berm omzeilen en tweehonderd meter omfietsen hadden een val van naar schatting 4 meter kunnen voorkomen. Het was dag één van mijn bikepack-avontuur in Italië. Was in de Corona-blessuretijd van München naar Sicilië fietsen wel zo een goed idee? Wat nu als dit aanhoudende gebons een hersenschudding is? Ben ik dan eigenlijk wel verzekerd? En wat als ik positief zou testen, vlak voor mijn vlucht vanaf Palermo? Had ik na een half jaar in München stagelopen niet een keer terug naar Nederland gekund voor een bezoek aan vrienden en familie? Ik denk het niet. Als ik de afgelopen tijd iets heb geleerd is dat ik keuzes maak op gevoel en ratio gebruik als tool om de boel de reeds gekozen kant op te beredeneren. Na nu een jaar pauze in competitieve sport ben ik op 25-jarige leeftijd in een soort tweede puberteit terechtgekomen. Daar horen vallen en opstaan bij en dat gaat soms over de grens met de gevolgen van dien. Ik neem afscheid van oude gewoontes om ruimte te maken voor nieuwe dingen. Van buitenaf lijkt misschien niet alles logisch, maar ik sta op en verbreed mijn horizon. Na de voormalige Oostenrijkse deelstaten Zuid-Tirol en Trentino en de verdraaid veel op Zuid-Holland lijkende Pau-vlakte voel ik me in Bologna voor het eerst in Italië. Het is het Italië van roodbruine huizen waarvan de was uit het raam hangt en van strakblauwe luchten waaronder Clubblad Juli 2021 | 41
gesoigneerde Italiaanse 60-jarige mannetjes in een consistent tempo steile heuvels beklimmen. De Italianen, die ik tegenkom praten over het algemeen matig Engels, maar ik voel me er snel thuis door de vriendelijkheid en interesse van mensen. Als een puber word ik op een avond verliefd op mijn co-host en als een gladiator trek ik de volgende ochtend weer ten strijde tegen de aanhoudende zuiderwind. Ik wen eraan om te ontbijten als een local op terrasjes van de caffès, waar ik vol trots dagelijks rond half 9 ’s ochtends de volgende zin uitkraam: ‘’un caffè e un cornetto con crema per favore’’. De teleurstelling is dan ook groot als ik de wedervraag ‘’Italiano o Americano’’ krijg. Ik hoor ze dan denken: ‘’ben jij ervan op de hoogte dat Satan hier onze koffie brouwt of bedoel je gewoon die gore troep die jullie ten Noorden van de Alpen drinken?’’. Schijnbaar onaangetast in mijn trots geef ik dan aan dat ik graag een Italiano zou willen. Een paar dagen na Bologna word ik wakker van een hoog geluid. De dag ervoor was ik gewaarschuwd door Carlo Cesar, eveneens oud-schaatser en nu woonachtig op het Toscaanse platteland,
42 | Clubblad Juli 2021
dat er hier in dit gebied veel zwarte wilde zwijnen rondlopen. Om daar alvast een voorproefje op te nemen hadden we ze ter lunch in de vorm van Ragu al Cinghiale meester gemaakt. Als ik mijn tent openrits zie ik geen verwachte wraaklustige zwarte zwijnen, maar de onderkant van een brug waaronder een stapel donkerzwarte stukken hout liggen, die zijn gestrand op dezelfde zandbank als waar ik gisteravond mijn tent deponeerde. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het net 5 uur is geweest. Een snelle rekensom, die het aantal keer wakker worden aftrekt van het aantal uur dat ik daadwerkelijk heb geslapen, leert mij dat ik na 5 dagen en 900 kilometer fietsen vannacht net de 4,5 uur slaap heb aangetikt. Ik ben verrot. Wat doe ik hier? Van alle plekken op de wereld waar ik nu had kunnen zijn ben ik hier. Wie bewijs ik wat? Waar houdt mijn interne motivatie op en waar begint de bewijsdrang naar buiten? En welke van de twee motiveert mij tot op het kalk van mijn botten om dit te doen? Wat ik mooi vind aan bikepacken is dat het een unieke kans is om jezelf en een nader te bepalen omgeving beter te leren kennen. Een man op een fiets, zeker met een daarop bevestigde tent en zonder metgezel,
“Een man op een fiets straalt een bepaalde hulpbehoevendheid uit die we in het normale leven vaak proberen weg te stoppen.”
Clubblad Juli 2021 | 43
straalt een bepaalde hulpbehoevendheid uit die we in mijn ogen in het normale leven vaak proberen weg te stoppen. Het ‘’ja, ik weet het antwoord op jouw probleem vanuit al mijn levenswijsheid’’ verandert in ‘’het zou echt mooi zijn als ik vannacht ergens kan slapen, bij voorkeur zonder daar geld aan uit te geven’’. Deze plaatsvervangende openheid heeft ervoor gezorgd dat ik naast mezelf ook Italië een stuk beter heb leren kennen. Wat betreft indeling is het net België. Er is een rijk Noorden, een arm Zuiden en er is één stad waar alles anders is. Daarmee houdt mijn vergelijking met België overigens op. In het Noorden heb ik de verbinding gevoeld en in alles onder Rome -Italiaans Brussel- ervoer ik een afstand tussen mij en mijn omgeving. Ik voelde me er niet op mijn plek. Na per boot de straat van Messina overgestoken te zijn heb ik mijn fiets een aai over zijn balhoofd gegeven en in een kartonnen doos gestopt. Toen ik na de daaropvolgende 3 uur durende treinreis de doos als een ware kruistocht door Palermo had gesleept zag ik door het zweet van mijn wenkbrauwen de eigenaar van mijn hostel bovenaan de trap staan. Hij keek me aan en schudde nee. Na goed onderhandelen en het
44 | Clubblad Juli 2021
ermee instemmen dat ik inderdaad aan had moeten geven dat ik naar een leeg hostel een kartonnen doos mee zou nemen mocht ik met Gods gratie mijn fiets in een lege kamer zetten. Toen ik een paar uur later opnieuw de doos opende om mijn fietsonderdelen voor te bereiden op de vlucht kwam de 30-jarige man vergezeld door zijn moeder opnieuw de kamer binnen. De 15 minuten die volgden kreeg ik een temperamentvolle klaagzang te verduren. ‘’Dat ik toch ook een mens ben. Dat ik toch ook kan communiceren’’. Toen ik na zijn monoloog de situatie bij elkaar probeerde te polderen door te vragen hoe we met de huidige gegevens de gemiddeld beste oplossing voor ons allen konden bewerkstelligen keek hij me glimlachend aan en sprak twee woorden: ‘’Sleep well’’. Zijn moeder parlaarde nog wat na waarna ze haar zoon richting bed vervolgde. In alle stilte heb ik mijn fiets in elkaar gezet. De volgende ochtend vloog ik met negatieve Coronatest naar München. Na een avond verhalen vertellen bij Nicolas (vriend in München) stapte ik de dag erna opnieuw op de fiets, nu richting Praag. Daar ben ik aan mijn eerste baan begonnen. Misschien word ik ooit volwassen.
Leimuiden T (071) 331 54 34
I www.vissertuinen.nl Clubblad Juli 2021 | 45
EEN LEVEN LANG EEN FRISSE EN GEZONDE MOND
Geen verwijzing nodig en tot 18 jaar kosteloos
WWW.MHPKB.NL
Bestuur IJsclub Nut & Vermaak Voorzitter en commissie natuurijswedstrijden voorzitter@ijsclubnutenvermaak.nl
Peter-Paul Adriaansen Meerewijck 10 (0172) 506041 2451 XE Leimuiden
Secretaris Email: secretaris@ijsclubnutenvermaak.nl
Derck de Bock 06-10009498
Westeinde 9 2451 VZ Leimuiden
Penningmeester en commissie clubkleding penningmeester@ijsclubnutenvermaak.nl
Corina Blaazer (0172) 506969
Herenweg 73 2465 AC Rijnsaterwoude
Lid en commissie schaatsen Leiden jeugdschaatsen@ijsclubnutenvermaak.nl
Wilma Eikelenboom (0172) 500188
Kerkweg 4 2465 AT Rijnsaterwoude
Lid en commissie schaatsen Haarlem famvisserdobbe@versatel.nl
Gerard Visser (0252) 523451
Rietkraag 134 2144 KD Beinsdorp
Clubgebouw IJsclub Nut & Vermaak Beheerder: Peter van Smoorenburg
(0172) 508600 06-15283099 (Peter)
Kerklaan 86 2451 CK Leimuiden
Bankrelatie: Rabobank Groene Hart Noord rek.nr. NL30 RABO 0127790128 Vind de ijsclub ook op: Website: www.ijsclubnutenvermaak.nl Twitter: @nutenvermaak Facebook: facebook.com/nutenvermaak Instagram: @ijsclub_nut_en_vermaak Lees het clubblad online via: issuu.com/ijsclubnutenvermaak
Clubblad Juli 2021 | 47
Notenpasta ontdek onze 16 soorten GEMAAKT VAN 100% NOTEN, PINDA’S, ZADEN OF PITTEN
PUUR EN BIOLOGISCH
LEKKER VOOR OP BROOD, IN SMOOTHIES, BAKSELS EN ALS BASIS VOOR SAUS
VOOR RECEPTEN terrasana.nl