Θανάσης Πάνου
Surreal Xylokastro
Conjectural anatomies Εικαστικές Ανατομίες
Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΟΥ «ο συμβολισμός των χρωμάτων εξυπηρετεί την επιθυμία έκφρασης» Δρ Ρίχαρντ Μίλερ Φράιενφελς
Δεν είναι ένα αίσθημα που έρχεται μόλις την δούμε-μια χαρά για την όραση-αλλά κάτι που το αφουγκραζόμαστε. Αφουγκραζόμαστε μια τάξη μέσα στον χρόνο μας. Η πόλη είναι ανθρώπων σημεία και πράξεις. Ως ένα Ανθρωπογλυφικό πορεύεται στο χρόνο. Αδιαλείπτως χάνει μέλη της και αναγεννάτε, δημιουργεί ιστορία, επιθυμεί και φλέγεται να δημιουργήσει. Προς τα εμπρός κοιτά, ανασαίνει και με τις πνοές της άγει και αφηγείται, επιγραμματίζει και καταγράφει την πορεία της αγάπης μας για αυτήν. Φέρνει στο φως τον χώρο εντός του οποίου μας χωρά και καταδεικνύει τα λάθη μας. Η πόλη δεν είναι μία υπεράνω του κόσμου άυλη πραγματικότητα που προσμετράτε στην ζωή μας με τα συναισθήματα αλλά μια μαρτυρία για τις πράξεις μας. Η πόλη δεν μας χαρακτηρίζει απλά, μας καλεί να είμαστε συνεχώς κεραυνοί και αστραπές και ως ένα γεωπολιτικό όν να απομονώνουμε τις απειλές που την ασφυκτιούν. Η αλλοτριότητα του χώρου οδηγεί στην οργανική δυσλειτουργία την δική μας. Φύτρωμα, γέννηση, άνθηση. Κύηση και όχι κατασκευή ζητά. Ανάδειξη και όχι καταχώνιασμα των ανθρώπων της, των παιδιών της. Διαγραφή καμία. Φωνάζει, για να ανοίξουμε τα μάτια μας και να διασπείρουμε το μήνυμα ότι έχει σώμα και πονά με τις πράξεις μας. Έχει κύματα που φουσκώνουν και αντηχούν τα ολισθήματά μας. Δεν χρησιμοποιεί λέξεις ποιητών. Οι λέξεις της είναι χαλίκια στην παραλία της, θραύσματα ενός πολύτιμου μεταλλεύματος που βρίσκεται κάτω από τα πόδια μας, από την γέννα. Η πόλη γνωρίζει πολύ περισσότερα από αυτά που μας αποκαλύπτει στο φως του κορινθιακού ήλιου. Είναι μια ανοιχτομάτα πόλη και μας τραβά τα αυτιά για τις αταξίες μας. Στην εικόνα της θέλει να υπάρχει κάτι από το πνεύμα των παιδιών της. Την κοιτώ, και αυτό που δεν βλέπω με πληγώνει. Πηγή της σάρκας μας η πόλη, δεν είναι νεκρή ύλη, είναι η τέχνη που εκπέμπει ακατάπαυστα τις αλλαγές στις ανθρώπινες μορφές και πράξεις. Την πόλη την βλέπεις πάντα αλλά δεν αρκεί. Ζητά και να ακούς το δράμα της πορείας της.
Ένας « χώρος» με ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ο συνδυασμός των έξι παραδοσιακών τεχνών με τις υπόλοιπες «νέες» στην δημιουργία ενός ενιαίου αισθητικού αποτελέσματος. Η ηλεκτρονική ποιητική , αποτελείται από ποίηση, ηλεκτροακουστική μουσική, ΒΙΝΤΕΟ και προβολές διαφανειών. Πρόκειται για μια συλλογή συσχετιζόμενων έργων που δημιουργήθηκαν σε δύο ή περισσότερα από τα παραπάνω μέσα. Η αφετηρία είναι ο ποιητικός λόγος ως ο αμεσότερος τρόπος μετάδοσης ενός μηνύματος. Οι εκφραστικές δυνατότητες της μουσικής και της εικόνας χρησιμοποιούνται αντιστικτικά, αλληλεπιδρώντας έτσι στη δημιουργία ενός σύνθετου θεάματος- ακροάματος. Τα πρώτα έργα δημιουργήθηκαν το 1985 με την βοήθεια του συστήματος UPIC ( ΠΟΛΥΑΓΩΓΙΑΣ) του Ι. ΞΕΝΑΚΗ από τον Κώστα Στρατουδάκη «Αποσπάσματα από πυκνό χρόνο» και τον ποιητή Ανδρέα Παγουλάτο «Τροπές/όργια και εμπόδια» , αντιπροσωπευτικών αυτής της τάσης. Ο ιδιότυπος αυτός διάλογος ανάμεσα στην ποίηση και την ηλεκτροακουστική μουσική πρωτοπαρουσιάστηκε στις 2ες «Διεθνείς συναντήσεις Ποιήσεως» στο GOGOLIN ( Γαλλία ΄85 ) και στο διεθνές Φεστιβάλ ποιήσεως POLYPHONIX (1986).
Αισιοδοξία Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής, κι ας τραγουδήσουμε, το τραγούδι να μοιάσει νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης, και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει.
Απόσπασμα. Γράφτηκε τον Απρίλιο-Μάιο του 1928. Κώστας Καρυωτάκης (1896 –1928)
Ὦ μυστικὰ κατορθωμένο σῶμα, σῶμα τῆς Θυσίας, ἀντίδωρο ἄμετρων ψυχῶν, Ἐσταυρωμένε Βάκχε· ὦ τσακισμένη ἀπὸ τὸ βάρος τῶν τσαμπιῶν ἀθάνατη κληρονομιά. … Ἀπὸ τὸν Πρόλογο τῆς Συλλογῆς «Ἀντίδωρο» 1943
Ἄγγελος Σικελιανός (1884-1951)
Η ΑΡΧΕΓΟΝΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ Στις σπηλαιογραφίες της Ροδεσίας που χρονολογούνται από τη λίθινη εποχή, δίπλα στις εκπληκτικές ζωντανές εικόνες των ζώων εμφανίζεται ένα αφηρημένο σχήμα , ένας διπλός σταυρός κλεισμένος σε κύκλο. Το σχέδιο έχει εμφανιστεί σε όλες ουσιαστικά τις κουλτούρες και σήμερα το βρίσκουμε όχι μόνο στις χριστιανικές εκκλησίες αλλά και στα μοναστήρια του Θιβέτ. Είναι ο επιλεγόμενος ηλιακός τροχός και αφού έχει σχεδιαστεί μια εποχή που ακόμη δεν είχε εφευρεθεί ο τροχός δεν μπορεί να έχει την προέλευσή του σε κάποια εμπειρία του εξωτερικού κόσμου. Είναι μάλλον το σύμβολο μας εσωτερικής εμπειρίας και είναι ίσως εξίσου πιστό και ζωντανό σαν απεικόνιση αυτής της εμπειρίας όσο και η περίφημη παράσταση του ρινόκερου με τα πουλιά στην πλάτη του, επισημαίνει ο C.G.Jung. Δεν υπάρχει καμιά πρωτόγονη κοινωνία που να μη διέθετε ένα εξαιρετικά αναπτυγμένο σύστημα μυστικών διδασκαλιών, ένα σύνολο από δοξασίες για τα πράγματα που βρίσκονται πέρα από τη γήινη ύπαρξη του ανθρώπου από τη μια και τους κανόνες της σωστής συμπεριφοράς από την άλλη. Τα συμβούλια των ανδρών και οι πατρίες των τοτέμ διαφύλατταν αυτή τη γνώση , που μεταδινόταν στους νεώτερους με ειδικές τελετές μύησης. Τα μυστήρια όλων των λαών , αποτελούν ένα πλούσιο απόθεμα γνώσης στις μυθολογίες όλου του κόσμου. Είναι φυσικό ο ποιητής , ο δημιουργός γενικά να χρησιμοποιεί μυθολογικές φόρμες για να δώσει έκφραση στην εμπειρία του. Τίποτε δε θα ήταν μεγαλύτερο λάθος από το να υποθέτουμε ότι δουλεύει με υλικό από «δεύτερο χέρι». Αντίθετα, η αρχέγονη εμπειρία είναι η πηγή της δημιουργικότητας του, γιατί είναι και σκοτεινή και άμορφη και χρειάζεται τις μυθολογικές εικόνες που συνδέονται μαζί της για να της δώσουν μορφή. Από μόνη της δεν περιέχει ούτε λέξεις ούτε εικόνες, γιατί είναι ένα όραμα που ο ποιητής βλέπει «δια κατόπτρου, αινιγματωδώς» Ο Δημιουργός καταφεύγει πολλές φορές σε δύσκολες μορφές και εικόνες για να εκφράσει τον παράδοξο κόσμο των οραμάτων του ή για να συλλάβει το νόημα των υψηλών εννοιών. Σύμφωνα με το φυλογενετικό νόμο, η ψυχική δομή όπως και η ανατομική, πρέπει να παρουσιάζει ίχνη των πρώτων σταδίων εξέλιξης από τα οποία έχει περάσει. Από το ασυνείδητο, με τα όνειρα (και νοητικές διαταραχές) έρχονται στην επιφάνεια ψυχικά προϊόντα που έχουν όλα τα χαρακτηριστικά των πρωτόγονων επιπέδων ανάπτυξης, όχι μόνο στη μορφή τους αλλά και στο περιεχόμενο και το νόημά τους, έτσι που θα μπορούσαμε να τα ερμηνεύσουμε σαν αποσπάσματα κάποιων μυστικών διδασκαλιών. Τα μυθολογικά μοτίβα εμφανίζονται συχνά, ντυμένα όμως με κάποια σύγχρονα ενδύματα. Αντί για τον αετό του Δία , ή για το τεράστιο μυθολογικό πουλί Ροκ, για παράδειγμα έχουμε ένα αεροπλάνο. Η μάχη με τον δράκο είναι μια σιδηροδρομική σύγκρουση. Ο ήρωας που σκοτώνει τον δράκο είναι ένας τενόρος της όπερας. … (Το έργο Die Stammeslehren der Dschagga, που εκδόθηκε σε επιμέλεια του Bruno Gutman περιέχει αναλυτικά τον αρχαίο κόσμο και τις δοξασίες του και αποτελείται από τέσσερις τόμους)
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ Ο Θανάσης Πάνου γεννήθηκε στο Ξυλόκαστρο. Σπούδασε Οικονομικές επιστήμες κοινωνιολογία, εγκληματολογία και στη συνέχεια πραγματοποίησε ειδικές σπουδές εικαστικών τεχνών (εικόνα ήχος-κίνηση-λόγος) με αντικείμενο έρευνας την λειτουργιά της καλλιτεχνικής φόρμας και τη μορφική της αντιστοιχία από το ένα είδος τέχνης στο άλλο, μέσω της βιωματικής παιδείας. Είναι Ιδρυτικό μέλος του αρχείου «οπτικής ποίησης» Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών και έχει λάβει μέρος σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις Ζωγραφικής – video-art, video-poetry στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετέχει στα δρώμενα του Athens Art International Arts Festival και του international Film Poetry Festival (Τhe Institute for Experimental Arts). Δοκίμια, πεζά και ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά, λογοτεχνικές ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Ισπανικά, Βουλγαρικά, Τουρκικά, Ρωσικά, Ρουμανικά και Αλβανικά. Είναι Αρθρογράφος στο ηλεκτρονικό περιοδικό schooltime. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του κυκλοφορεί ελεύθερο στο διαδίκτυο.
…
https://www.facebook.com/PoetryT.Panou https://www.facebook.com/artimerosthanasispanou
https://www.facebook.com/thanasispanou