Podejrzanie pozytywny przymiotnik

9 788380 955653

Krakรณw 2018

1_Verheyden_Przymiotnik.indd 3

30.11.2018 12:50:09

© Copyright by Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2018

Redakcja wydawnicza: Joanna Kosturek

Korekta: Grażyna Wiśniewska

Opracowanie typograficzne: Alicja Kuźma

Projekt okładki: Alexandra Maltier

Ilustracje: Alexandra Maltier

ISBN 978-83-8095-565-3

Oficyna Wydawnicza „Impuls” 30-619 Kraków, ul. Turniejowa 59/5 tel./fax: (12) 422 41 80, 422 59 47, 506 624 220 www.impulsoficyna.com.pl, e-mail: impuls@impulsoficyna.com.pl Wydanie I, Kraków 2018

1_Verheyden_Przymiotnik.indd 4

30.11.2018 12:50:09

Dzieci siedziały cicho w ławkach, patrząc smętnie na czarną, niedbale powycieraną tablicę. Na tablicy widniały szare smugi, które zostawiła źle umyta gąbka. Za oknem widać było szare chmury i ponure niebo. Myśli dzieci były jak te chmury – szare i ponure. Był pierwszy marca, minęła Gwiazdka, skończyły się zimowe ferie, czyli okres prezentów, wyjazdów i zimowych szaleństw.

Do końca roku szkolnego pozostało zbyt wiele czasu, żeby można było już odliczać dni do letnich wakacji.

Nauczycielka – pani Krysia – również ponuro wpatrywała się w szare okno. Dwudziestego szóstego stycznia obchodziła swoje trzydzieste urodziny i miała poczucie, że jej młodość się skończyła.

Zatem, jak widzicie, w klasie nie było ciekawie. Właściwie nikt nie miał ochoty wypowiadać się na temat, 5

1_Verheyden_Przymiotnik.indd 5

30.11.2018 12:50:09

który od dziesięciu minut znajdował się na szarej tablicy: „Do czego służy przymiotnik?”.

Uczniowie, zgodnie z naturą uczniowską, nie rwali się zbytnio do pracy, ale pani Krysia była do tego zawodowo zmuszona.

– No dobrze. – Uśmiechnęła się do dzieci. – Może ktoś mi powie, co to jest przymiotnik?

Uśmiech nauczycielki był wymuszony, bo oczy pozostały znudzone i smutne. Wszyscy w klasie wiedzieli, że w szczerym uśmiechu biorą również udział roześmiane oczy. Nikt więc nie kwapił się z odpowiedzią. Pani Krysia westchnęła ciężko i wypowiedziała jedną z nauczycielskich złotych myśli: – Wszyscy muszą wiedzieć, co to jest przymiotnik!

– A po co? – odezwał się trochę niegrzecznie Jurek, aż dzieci zaczęły posyłać nauczycielce przepraszające, i tym razem szczere, uśmiechy.

– Nie, ja naprawdę chciałbym wiedzieć, po co mamy się tego uczyć. Co mi przyjdzie z tego, że wiem,

że takie słowo to rzeczownik, a takie to przymiotnik? – nie dawał za wygraną Jurek.

Trzeba przyznać, że był on dzisiaj najbardziej przygnębionym uczniem w klasie. Miało to związek z prezentami, które dostał na gwiazdkę – jaskrawozielonymi spodniami i odblaskowymi butami. Chłopiec nie znosił ani jednych, ani drugich, natomiast jego mama (która 6

1_Verheyden_Przymiotnik.indd 6

30.11.2018 12:50:09

ofiarowała mu ten kolorowy zestaw) – wręcz przeciwnie. Jurek czuł się zobowiązany, by wkładać te prezenty gwiazdkowe przynajmniej dwa razy w miesiącu, chociaż od Gwiazdki szukał sposobu na to, by porwać jaskrawozielone spodnie i trwale zabrudzić buty pełne złotego blasku. Siedział więc teraz ponury, zbuntowany – i świecił. Pani Krysia, która rozumiała wszystko, popatrzyła na jaskrawego Jurka, a w jej wzroku błysnęło współczucie.

– Mam dwa wyjaśnienia w odpowiedzi na twoje pytanie, po co uczymy się o częściach mowy. Zagraniczne i zawodowe – odparła krótko. – Od którego mam zacząć?

Jurek popatrzył dziwnie na panią. Co wspólnego części mowy mają z zagranicą i zawodami? Nie chciał jednak wyrażać swojego zdziwienia, bo i tak wystarczająco dziwnie wyglądał.

– Zagranica! – rzucił.

– Proszę bardzo. Chcesz się nauczyć mówić w innych językach? Nie tylko po polsku?

– No pewnie! Muszę znać angielski, bo będę pracował w banku jak moja ciocia i zarobię dużo pieniędzy.

– Hmmm, ekonomię zostawmy na razie na boku...

Teraz uczysz się już trochę tego angielskiego?

– Yes! – rzucił z pewną dumą Jurek.

– No, to napisz na tablicy po angielsku: „czerwone samochody”.

7

1_Verheyden_Przymiotnik.indd 7

30.11.2018 12:50:09